Wnioskodawczyni zamierza założyć jednoosobową działalność gospodarczą, której celem będzie działalność agencji reklamowych. Planuje osiągnąć roczną sprzedaż usług nieprzekraczającą 200 000 zł netto. Nie będzie świadczyć usług prawniczych, jubilerskich ani związanych z ściąganiem długów, w tym factoringiem. W zakresie świadczonych usług znajdą się m.in. prowadzenie działań reklamowych, zarządzanie budżetami reklamowymi oraz tworzenie treści marketingowych. Organ podatkowy uznał, że w ramach planowanej działalności Wnioskodawczyni będzie mogła skorzystać ze zwolnienia podmiotowego z podatku od towarów i usług, zgodnie z art. 113 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług.
Dołącz do doradców podatkowych korzystających z Fiscalex
Uzyskaj dostęp do największej bazy interpretacji podatkowych w Polsce. Zaawansowane wyszukiwanie, analiza AI i podsumowania interpretacji w jednym miejscu.
Rozpocznij bezpłatny okres próbnyINTERPRETACJA INDYWIDUALNA
Na podstawie art. 13 § 2a pkt 1, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz.U. z 2020 r., poz. 1325 ze zm.), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 28 czerwca 2021 r. (data wpływu – 28 czerwca 2021 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego, dotyczącej podatku od towarów i usług, w zakresie możliwości korzystania ze zwolnienia określonego w art. 113 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 roku o podatku od towarów i usług (t.j. Dz. U. z 2021 r. poz. 685 ze zm.) przez podmiot prowadzący agencję reklamową – jest prawidłowe.
UZASADNIENIE
W dniu 28 czerwca 2021 r. wpłynął do Organu wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej, dotyczącej podatku od towarów i usług, w zakresie możliwości korzystania ze zwolnienia określonego w art. 113 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 roku o podatku od towarów i usług (t.j. Dz. U. z 2021 r. poz. 685 ze zm.) przez podmiot prowadzący agencję reklamową.
We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe:
Wnioskodawczyni planuje założyć jednoosobową działalność gospodarczą. Przedmiotem przeważającej działalności będzie działalność agencji reklamowych, sklasyfikowana w grupowaniu 73.11.Z rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 24 grudnia 2007 roku w sprawie Polskiej Klasyfikacji Działalności (PKD (Polska Klasyfikacja Działalności)) (Dz. U. nr 251, poz. 1885 z późn. zm.). Wnioskodawczyni planuje w skali roku podatkowego dokonać sprzedaży usług opisanych powyżej o wartości nieprzekraczającej łącznie (w proporcji do okresu prowadzonej działalności gospodarczej w roku podatkowym) w skali roku podatkowego kwoty 200 000 zł netto. Wnioskodawczyni nie będzie dokonywać w ramach działalności importu towarów i usług, wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów, dostawy towarów, dla której podatnikiem jest ich nabywca, nie będzie świadczyć usług prawniczych, jubilerskich, ściągania długów w tym factoringu. Wnioskodawczyni będzie posiadać siedzibę działalności gospodarczej na terenie kraju. Usługi, które Wnioskodawczyni zamierza świadczyć:
− prowadzenie działań reklamowych przez […];
− prowadzenie bieżących działań mających na celu podnoszenie konwersji kampanii efektywnościowych, optymalizacja budżetu, realizacja testów.
− zarządzanie budżetami reklamowymi,
− budowanie marketing automation, mapowanie ścieżek klientów i budowanie zautomatyzowanego remarketingu oraz optymalizacja lejków sprzedażowych,
− tworzenie treści na portalach społecznościowych,
− tworzenie i redagowanie treści na stronach www,
− tworzenie i redagowanie treści dla celów marketingowych,
− zarządzanie profilami na portalach społecznościowych,
− komunikacja z klientami i obsługa zamówień.
W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania:
Czy w ramach planowanej do założenia działalności gospodarczej, przy założeniu świadczenia wymienionych w poz. 74 usług przysługuje Wnioskodawczyni zwolnienie podmiotowe z podatku od towarów i usług, o którym stanowi art. 113 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług?
Stanowisko Wnioskodawczyni:
Wątpliwości Wnioskodawczyni wzbudza fakt, że w opisie działalności z kodem PKD 73.11.Z widnieje słowo „doradztwo”. Wnioskodawczyni jednak w ramach planowanej do założenia działalności gospodarczej nie będzie świadczyć usług doradczych. To stanowisko potwierdza interpretacja indywidualna w podobnej sprawie (interpretacja KIS – sygn. akt 0114-KDIP1-3.4012.321.2020.2.KP). W związku z tym, że Wnioskodawczyni nie będzie świadczyć usług doradczych, Wnioskodawczyni przysługuje zwolnienie z podatku VAT (podatek od towarów i usług) w ramach planowanej działalności.
W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.
Zgodnie z przepisem art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2021 r., poz. 685, ze zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.
Stosownie do art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (`(...)`).
W myśl art. 8 ust. 1 ustawy, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (`(...)`).
W myśl art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.
Stosownie do art. 15 ust. 2 ustawy, działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.
Należy zauważyć, że ustawodawca przewiduje zwolnienie od podatku VAT dla określonej grupy podatników. Regulacje w tym zakresie zawarte zostały w art. 113 ustawy.
Stosownie do art. 113 ust. 1 ustawy, zwalnia się od podatku sprzedaż dokonywaną przez podatników, u których wartość sprzedaży nie przekroczyła łącznie w poprzednim roku podatkowym kwoty 200.000 zł. Do wartości sprzedaży nie wlicza się kwoty podatku.
Na podstawie art. 113 ust. 2 ustawy, do wartości sprzedaży, o której mowa w ust. 1, nie wlicza się:
1a) sprzedaży na odległość towarów importowanych, która nie podlega opodatkowaniu podatkiem na terytorium kraju;
a) transakcji związanych z nieruchomościami,
b) usług, o których mowa w art. 43 ust. 1 pkt 7, 12 i 38-41,
c) usług ubezpieczeniowych
- jeżeli czynności te nie mają charakteru transakcji pomocniczych;
Podatnicy, o których mowa w ust. 1 i 9, mogą zrezygnować ze zwolnienia określonego w ust. 1 i 9 pod warunkiem pisemnego zawiadomienia o tym zamiarze naczelnika urzędu skarbowego przed początkiem miesiąca, w którym rezygnują ze zwolnienia, a w przypadku podatników rozpoczynających w trakcie roku podatkowego wykonywanie czynności określonych w art. 5, którzy chcą zrezygnować ze zwolnienia od pierwszej wykonanej czynności - przed dniem wykonania tej czynności (art. 113 ust. 4 ustawy o podatku od towarów i usług).
Jak stanowi art. 113 ust. 5 ustawy, jeżeli wartość sprzedaży zwolnionej od podatku na podstawie ust. 1 przekroczy kwotę, o której mowa w ust. 1, zwolnienie traci moc począwszy od czynności, którą przekroczono tę kwotę.
Stosownie do art. 113 ust. 9 ustawy, zwalnia się od podatku sprzedaż dokonywaną przez podatnika rozpoczynającego w trakcie roku podatkowego wykonywanie czynności określonych w art. 5, jeżeli przewidywana przez niego wartość sprzedaży nie przekroczy, w proporcji do okresu prowadzonej działalności gospodarczej w roku podatkowym, kwoty określonej w ust. 1.
Zgodnie z art. 113 ust. 10 ustawy, jeżeli faktyczna wartość sprzedaży zwolnionej od podatku na podstawie ust. 9, w proporcji do okresu prowadzonej działalności gospodarczej, przekroczy w trakcie roku podatkowego kwotę określoną w ust. 1, zwolnienie traci moc począwszy od czynności, którą przekroczono tę kwotę.
Z kolei przepis art. 113 ust. 13 ustawy stanowi, że zwolnień, o których mowa w ust. 1 i 9, nie stosuje się do podatników:
a) towarów wymienionych w załączniku nr 12 do ustawy,
b) towarów opodatkowanych podatkiem akcyzowym, w rozumieniu przepisów o podatku akcyzowym, z wyjątkiem:
− energii elektrycznej (CN 2716 00 00),
− wyrobów tytoniowych,
− samochodów osobowych, innych niż wymienione w lit. e, zaliczanych przez podatnika, na podstawie przepisów o podatku dochodowym, do środków trwałych podlegających amortyzacji,
c) budynków, budowli lub ich części, w przypadkach, o których mowa w art. 43 ust. 1 pkt 10 lit. a i b,
d) terenów budowlanych,
e) nowych środków transportu,
f) następujących towarów, w związku z zawarciem umowy w ramach zorganizowanego systemu zawierania umów na odległość, bez jednoczesnej fizycznej obecności stron, z wyłącznym wykorzystaniem jednego lub większej liczby środków porozumiewania się na odległość do chwili zawarcia umowy włącznie:
− preparatów kosmetycznych i toaletowych (PKWiU (Polska Klasyfikacja Wyrobów i Usług) 20.42.1),
− komputerów, wyrobów elektronicznych i optycznych (PKWiU 26),
− urządzeń elektrycznych (PKWiU 27),
− maszyn i urządzeń, gdzie indziej niesklasyfikowanych (PKWiU 28),
g) hurtowych i detalicznych części i akcesoriów do:
− pojazdów samochodowych z wyłączeniem motocykli (PKWiU 45.3),
− motocykli (PKWiU 45.4);
a) prawnicze,
b) w zakresie doradztwa, z wyjątkiem doradztwa rolniczego związanego z uprawą i hodowlą roślin oraz chowem i hodowlą zwierząt, a także związanego ze sporządzaniem planu zagospodarowania i modernizacji gospodarstwa rolnego,
c) jubilerskie,
d) ściągania długów, w tym factoringu;
Z okoliczności sprawy wynika, że Wnioskodawczyni planuje założyć jednoosobową działalność gospodarczą. Przedmiotem przeważającej działalności będzie działalność agencji reklamowych, sklasyfikowana pod kodem PKD 73.11.Z.
Wnioskodawczyni planuje w skali roku podatkowego dokonać sprzedaży usług opisanych powyżej o wartości nieprzekraczającej łącznie w skali roku podatkowego w kwocie 200 000 zł.
W ramach prowadzonej działalności Wnioskodawczyni nie będzie świadczyć usług prawniczych, jubilerskich, ściągania długów w tym factoringu.
Usługi, które Wnioskodawczyni zamierza świadczyć:
− prowadzenie działań reklamowych przez […];
− prowadzenie bieżących działań mających na celu podnoszenie konwersji kampanii efektywnościowych, optymalizacja budżetu, realizacja testów.
− zarządzanie budżetami reklamowymi,
− budowanie marketing automation, mapowanie ścieżek klientów i budowanie zautomatyzowanego remarketingu oraz optymalizacja lejków sprzedażowych,
− tworzenie treści na portalach społecznościowych,
− tworzenie i redagowanie treści na stronach www,
− tworzenie i redagowanie treści dla celów marketingowych,
− zarządzanie profilami na portalach społecznościowych,
− komunikacja z klientami i obsługa zamówień.
W przedmiotowej sprawie wątpliwości dotyczą kwestii, czy Wnioskodawczyni, w ramach planowanej działalności gospodarczej, przy świadczeniu ww. usług, będzie przysługiwać zwolnienie podmiotowe, o którym mowa w art. 113 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług.
Odnosząc się do powyższego należy wskazać, że podatnik może korzystać ze zwolnienia od podatku na podstawie i według zasad określonych przepisami art. 113 ust. 1-12 ustawy pod warunkiem, że nie wykonuje czynności, o których mowa w art. 113 ust. 13 ustawy.
Tym samym, jak wynika z przywołanych powyżej przepisów, podatnik ma prawo korzystać ze zwolnienia z art. 113 ustawy w trakcie roku podatkowego, pod warunkiem, że:
· w poprzednim roku podatkowym wartość sprzedaży nie przekroczyła u niego kwoty 200.000 zł,
· nie wykonuje czynności, o których mowa w art. 113 ust. 13 ustawy.
W tym miejscu wskazać należy, że stosownie do art. 113 ust. 13 pkt 2 lit. b ustawy o podatku od towarów i usług zwolnień, o których mowa w ust. 1 i 9, nie stosuje się do m.in. do podatników świadczących usługi w zakresie doradztwa, z wyjątkiem doradztwa rolniczego związanego z uprawą i hodowlą roślin oraz chowem i hodowlą zwierząt, a także związanego ze sporządzaniem planu zagospodarowania i modernizacji gospodarstwa rolnego.
Podkreślić należy, że ani ustawa o podatku od towarów i usług, ani przepisy wykonawcze do niej, nie definiują pojęcia doradztwa. W potocznym rozumieniu termin „doradztwo” obejmuje szereg usług doradczych, np.: podatkowe, prawne, finansowe.
Wobec braku w ustawie definicji doradztwa należy posiłkowo odwołać się do wykładni językowej. Zgodnie z definicją zawartą w Słowniku Języka Polskiego PWN, pod pojęciem „doradcy” należy rozumieć „tego, kto doradza”. Natomiast „doradzać”, w myśl powołanego wyżej Słownika Języka Polskiego PWN, oznacza „udzielić porady, wskazać sposób postępowania w jakiejś sprawie”. Doradztwo jest zatem udzielaniem fachowych zaleceń, porad, opinii, np. ekonomicznych czy finansowych. Użyty w ustawie o podatku od towarów i usług termin „usługi w zakresie doradztwa” należy rozumieć w związku z tym szeroko.
Działalność, którą planuje prowadzić Wnioskodawczyni będzie polegała na prowadzeniu działalności agencji reklamowej. W ramach ww. działalności Wnioskodawczyni będzie wykonywać poniższe czynności:
− prowadzenie działań reklamowych przez […];
− prowadzenie bieżących działań mających na celu podnoszenie konwersji kampanii efektywnościowych, optymalizacja budżetu, realizacja testów.
− zarządzanie budżetami reklamowymi,
− budowanie marketing automation, mapowanie ścieżek klientów i budowanie zautomatyzowanego remarketingu oraz optymalizacja lejków sprzedażowych,
− tworzenie treści na portalach społecznościowych,
− tworzenie i redagowanie treści na stronach www,
− tworzenie i redagowanie treści dla celów marketingowych,
− zarządzanie profilami na portalach społecznościowych,
− komunikacja z klientami i obsługa zamówień.
Wnioskodawczyni argumentuje, że nie będzie świadczyć usług doradczych.
Zatem w sytuacji, gdy faktycznie Wnioskodawczyni będzie wykonywała w ramach prowadzonej działalności gospodarczej wyłącznie czynności w zakresie opisanym we wniosku i – jak wskazała Wnioskodawczyni – nie będzie świadczyć usług prawniczych, jubilerskich, ściągania długów w tym factoringu, jak również usług doradczych, to będzie miała prawo korzystać ze zwolnienia na podstawie art. 113 ust. 1 ustawy do momentu, gdy wartość sprzedaży opodatkowanej przekroczy w trakcie roku podatkowego kwotę 200.000 zł liczoną w proporcji do okresu prowadzonej działalności gospodarczej w roku podatkowym lub gdy Wnioskodawczyni nie zacznie wykonywać czynności, o których mowa w art. 113 ust. 13 ustawy.
Mając zatem na uwadze powyższe, stanowisko Wnioskodawczyni należy uznać za prawidłowe.
Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego we wniosku i stanu prawnego obowiązującego w dniu zaistnienia zdarzenia.
Zgodnie z art. 14b § 3 Ordynacji podatkowej, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ podatkowy jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Zainteresowany ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu sprawy. Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swą aktualność.
Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:
z zastosowaniem art. 119a;
w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.
Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).
Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.
Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w […] za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawyz dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2019 r., poz. 2325, z późn. zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy). W przypadku wnoszenia skargi w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii jako najwłaściwszy proponuje się kontakt z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego ePUAP.
Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.
Fiscalex • Automatyczne wyszukiwanie interpretacji • Anuluj w każdej chwili