0111-KDIB3-3.4012.331.2021.2.JSU

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r., poz. 1540) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 23 czerwca 2021 r. (data wpływu: 23 czerwca 2021 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego, dotyczącej podatku od towarów i usług, w zakresie prawa do zrezygnowania ze zwolnienia podmiotowego dotyczącego najmu oraz zarejestrowania się do podatku od towarów i usług jako czynny podatnik VAT (podatek od towarów i usług) – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

23 czerwca 2021 r. do Organu wpłynął ww. wniosek o wydanie interpretacji dotyczącej podatku od towarów i usług, w zakresie prawa do zrezygnowania ze zwolnienia podmiotowego dotyczącego najmu oraz zarejestrowania się do podatku od towarów i usług jako czynny podatnik VAT.

We wniosku przedstawiono następujący opis zdarzenia przyszłego:

Wnioskodawczyni nie prowadzi działalności gospodarczej, ani nie jest podatnikiem VAT. W najbliższej przyszłości Wnioskodawczyni planuje razem z bratem nabyć do majątków prywatnych grunt budowlany. Na zakupionym gruncie zamierzają wspólnie wybudować obiekt budowlany - pawilon. Pawilon w całości będzie obiektem o charakterze użytkowym, nie będzie w nim pomieszczeń mieszkalnych. Budowa będzie zlecona podmiotowi gospodarczemu zajmującemu się działalnością budowlaną. Głównym celem działania Wnioskodawczyni i Jej brata jest chęć bezpiecznego ulokowania posiadanego kapitału, który otrzymali w formie darowizny od Matki. Wnioskodawczyni uważa ten sposób lokowania posiadanego kapitału (zainwestowanie w nieruchomość) za bezpieczniejszy, pod względem ochrony kapitału, niż posiadanie zasobów pieniężnych. Nieruchomości są bowiem w ocenie Wnioskodawczyni mniej podatne na zjawiska inflacyjne, niż zasoby pieniężne. Jest to szczególnie istotne z uwagi na to, że nieruchomość ta ma być dla Wnioskodawczyni i Jej rodziny bezpiecznym aktywem na czas przejścia w przyszłości na emeryturę. Po wybudowaniu pawilonu, Wnioskodawczyni zamierza odpłatnie wydzierżawić/wynająć całą nieruchomość podmiotowi gospodarczemu na podstawie umowy długoterminowej (najlepiej jednej umowy na czas nieokreślony). Według planów Wnioskodawczyni przyszły dzierżawca/najemca na podstawie umowy dzierżawy/najmu, będzie miał prawo do prowadzenia na terenie dzierżawionej/najmowanej nieruchomości własnej działalności gospodarczej. Wnioskodawczyni nie zamierza rejestrować działalności gospodarczej w CEIDG (Centralna Ewidencja i Informacja o Działalności Gospodarczej)-1 w zakresie świadczenia usług dzierżawy/najmu, traktując te czynności jako najem prywatny zgodnie z art. 10 ust. 1 pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych lub art.1 pkt 2 ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne. Planowana dzierżawa/najem nieruchomości będzie opodatkowana podatkiem od towarów i usług według stawki 23%, w związku z powyższym Wnioskodawczyni rozważa dokonanie rejestracji do celów podatku VAT jako podatnik VAT czynny. Przy czym Wnioskodawczyni zamierza dokonać rejestracji do celów VAT przed nabyciem gruntu, w celu odliczenia podatku VAT naliczonego od wydatków związanych z nabyciem gruntu oraz budową pawilonu już na etapie procesu inwestycyjnego.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy mając na uwadze przedstawione zdarzenie przyszłe, Wnioskodawczyni kwalifikując planowane przychody z dzierżawy/najmu do źródła wskazanego w art. 10 ust. 1 pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych lub art. 1 pkt 2 ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne czyli przychodów z dzierżawy/najmu prywatnego, nie stanowiącego pozarolniczej działalności gospodarczej, ma prawo do rejestracji jako czynny podatnik VAT, pomimo że ta dzierżawa/najem nie będzie stanowił działalności gospodarczej w myśl ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych?

Stanowisko Wnioskodawcy w sprawie:

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług (dalej ustawa VAT) podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju. Określona czynność będzie opodatkowana podatkiem VAT, jeśli zostanie wykonana przez podatnika. Podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w art. 15 ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności. Zgodnie z art. 15 ust. 2 ww. ustawy „działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych”. Powyższe powoduje, że opisany w zdarzeniu przyszłym dzierżawa/najem wypełnia definicję działalności gospodarczej na gruncie ustawy VAT, wobec czego Wnioskodawczyni świadcząc usługi dzierżawy/najmu jest podatnikiem i co do zasady podlega opodatkowaniu podatkiem VAT.

Posiadanie statusu czynnego podatnika VAT z tytułu świadczenia usług dzierżawy/najmu, nie odbiera możliwości rozliczania dzierżawy/najmu jako najmu prywatnego na gruncie podatku dochodowego od osób fizycznych. To stanowisko potwierdzają liczne interpretacje organów podatkowych m.in. interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z dnia 21 kwietnia 2017 r., znak 0113-KDIPT2-1.4011.38.2017.1.KU. W interpretacji tej organ podatkowy zaakceptował stanowisko właścicielki kamienicy (według przedstawionego stanu faktycznego zarejestrowanej jako czynny podatnik VAT), posiadającej 15 lokali mieszkalnych, wynajmowanych zarówno osobom fizycznym, jak i podmiotom prowadzącym działalność gospodarczą, zgodnie z którym „`(...)`aktywność rynkowa polegająca na wynajmie opisanych we wniosku lokali mieszkalnych nie stanowi pozarolniczej działalności gospodarczej, ale tzw. najem prywatny w rozumieniu art. 10 ust. 1 pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. W związku z powyższym, przychody (dochody) z wynajmu nieruchomości, o których mowa we wniosku, nie podlegają opodatkowaniu na zasadach właściwych dla źródła, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 3 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2016 r. poz. 2032, z późn. zm., dalej zwana: ustawa o PIT (podatek dochodowy od osób fizycznych)), tj. z pozarolniczej działalności gospodarczej)”.

Podobnie stwierdził Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej w interpretacji z dnia 20 kwietnia 2017 r., znak 2461-IBPB-2-2.4511.55.2017.1.MZA, w której uznał, że zainteresowana ma prawo do zakwalifikowania do najmu prywatnego najmu zakupionego lokalu użytkowego - aż do czasu rozpoczęcia prowadzenia przez zainteresowaną wraz z małżonkiem planowanej działalności gospodarczej w postaci świadczenia usług pralniczych. W przedstawionym zdarzeniu przyszłym zainteresowana wskazała m.in., że w związku z zamiarem dokonania zakupu (wraz z małżonkiem) przedmiotowego lokalu użytkowego dokonała rejestracji jako czynny podatnik VAT. Jak wynika z powyższego okoliczność rejestracji zainteresowanej do celów podatku VAT nie była dla Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej przeszkodą do uznania planowanego najmu za najem prywatny.

Podobnie uznał Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie w interpretacji z dnia 24 kwietnia 2014 r., znak IPPB1/415-141/14-2/MT, w której stwierdził: „Podsumowując, przychód jaki Wnioskodawca będzie osiągał z najmu lokali może być zaliczony do odrębnego źródła przychodów określonego w art. 10 ust. 1 pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych i opodatkowany ryczałtem od przychodów ewidencjonowanych według stawki 8,5%. Bez znaczenia dla kwalifikacji przychodu osiąganego z tytułu najmu i sposobu jego opodatkowania pozostaje fakt, że Wnioskodawca posiada status czynnego podatnika VAT”.

Zgodnie z art. 96 ust. 1 ustawy VAT „podmioty, o których mowa w art. 15, są obowiązane przed dniem wykonania pierwszej czynności określonej w art. 5 złożyć naczelnikowi urzędu skarbowego zgłoszenie rejestracyjne. Z obowiązku zgłoszenia rejestracyjnego zwolnieni są podatnicy osiągający niską wartość przychodów lub wykonujący czynności przedmiotowo zwolnione z VAT. Na podstawie art. 113 ust. 1 ww. ustawy, zwalnia się od podatku sprzedaż dokonywaną przez podatników, u których wartość sprzedaży nie przekroczyła łącznie w poprzednim roku podatkowym kwoty 200 000 zł. Do wartości sprzedaży nie wlicza się kwoty podatku. Zgodnie z art. 113 ust. 9 ww. ustawy, zwalnia się od podatku sprzedaż dokonywaną przez podatnika rozpoczynającego w trakcie roku podatkowego wykonywanie czynności określonych w art. 5, jeżeli przewidywana przez niego wartość sprzedaży nie przekroczy, w proporcji do okresu prowadzonej działalności gospodarczej w roku podatkowym, kwoty określonej w ust. 1. Jak stanowi art. 113 ust. 4 ustawy VAT, podatnicy, o których mowa w ust. 1 i 9, mogą zrezygnować ze zwolnienia określonego w ust. 1 i 9 pod warunkiem pisemnego zawiadomienia o tym zamiarze naczelnika urzędu skarbowego przed początkiem miesiąca, w którym rezygnują ze zwolnienia, a w przypadku podatników rozpoczynających w trakcie roku podatkowego wykonywanie czynności określonych w art. 5, którzy chcą zrezygnować ze zwolnienia od pierwszej wykonanej czynności - przed dniem wykonania tej czynności. A zatem nawet jeśli limity zwolnienia podmiotowego nie zostały przekroczone podatnik ma prawo wybrać opodatkowanie swoich czynności. W tym celu powinien złożyć zgłoszenie rejestracji do celów podatku od towarów i usług na podstawie art. 96 ust. 1 ustawy VAT, w którym rezygnuje ze zwolnienia.

Ponieważ, dzierżawa/najem jest czynnością z zakresu działalności gospodarczej na gruncie ustawy VAT, to osoba fizyczna, która wydzierżawia/wynajmuje jest podatnikiem. Dodatkowo, nieruchomość będzie wydzierżawiana/ wynajmowana tylko i wyłącznie podmiotom gospodarczym, to Wnioskodawczyni ma prawo zrezygnować ze zwolnienia podmiotowego dotyczącego najmu oraz zarejestrować się do podatku od towarów i usług nie tylko przed pierwsza sprzedażą, ale już przed rozpoczęciem procesu inwestycyjnego, tzn. nabyciem działki i wybudowaniem pawilonu. Należy podkreślić, że kwalifikacja przedmiotowego najmu do najmu prywatnego niestanowiącego działalności gospodarczej na gruncie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, nie stanowi przeszkody do zarejestrowania Wnioskodawczyni jako czynnego podatnika podatku od towarów i usług.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z treścią art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2021 r., poz. 685, ze zm.), zwanej dalej „ustawą”, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Stosownie do art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

Natomiast przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1 – na podstawie art. 8 ust. 1 ustawy – rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7, w tym również:.

1. przeniesienie praw do wartości niematerialnych i prawnych, bez względu na formę, w jakiej dokonano czynności prawnej;

2. zobowiązanie do powstrzymania się od dokonania czynności lub do tolerowania czynności lub sytuacji;

3. świadczenie usług zgodnie z nakazem organu władzy publicznej lub podmiotu działającego w jego imieniu lub nakazem wynikającym z mocy prawa.

Z tak szeroko sformułowanej definicji wynika, że przez świadczenie usług należy przede wszystkim rozumieć określone zachowanie podatnika na rzecz odrębnego podmiotu, które zasadniczo wynika z dwustronnego stosunku zobowiązaniowego, zakładającego istnienie podmiotu będącego odbiorcą (nabywcą usługi), jak również podmiotu świadczącego usługę.

Aby uznać dane świadczenie za odpłatne, musi istnieć stosunek prawny pomiędzy świadczącym usługę a odbiorcą, a w zamian za wykonanie usługi powinno zostać wypłacone wynagrodzenie. Musi istnieć bezpośredni związek pomiędzy świadczoną usługą i przekazanym za nią wynagrodzeniem. Oznacza to, że z danego stosunku prawnego, na podstawie którego wykonywana jest usługa, musi wynikać wyraźna, bezpośrednia korzyść na rzecz świadczącego usługę.

Należy jednak zauważyć, że nie każda czynność stanowiąca odpłatną dostawę towarów lub odpłatne świadczenie usług podlega opodatkowaniu. Aby dana czynność podlegała opodatkowaniu musi być wykonywana przez podmiot o statusie podatnika działającego w takim charakterze w odniesieniu do tej czynności.

Na mocy art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Zgodnie z art. 15 ust. 2 ustawy, działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Powyższe przepisy stanowią implementację przepisów wspólnotowych. W art. 9 Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE L 347, str. 1 ze zm.) zawarta została definicja podatnika oraz działalności gospodarczej. Zgodnie z art. 9 ust. 1 i 2 Dyrektywy „Podatnikiem” jest każda osoba prowadząca samodzielnie w dowolnym miejscu jakąkolwiek działalność gospodarczą, bez względu na cel czy też rezultaty takiej działalności. „Działalność gospodarcza” obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, włącznie z górnictwem, działalnością rolniczą i wykonywaniem wolnych zawodów lub uznanych za takie. Za działalność gospodarczą uznaje się w szczególności wykorzystywanie, w sposób ciągły, majątku rzeczowego lub wartości niematerialnych w celu uzyskania z tego tytułu dochodu.

Zatem definicja działalności gospodarczej ma charakter uniwersalny, pozwalający na objęcie pojęciem „podatnik” tych wszystkich podmiotów, które prowadzą określaną działalność, występując w profesjonalnym obrocie gospodarczym. Przy tym z art. 15 ust. 2 ustawy jednoznacznie wynika, iż pod pojęciem działalności gospodarczej należy rozumieć także czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych. W tym przypadku decydujące znaczenie ma ciągłość wykorzystywania majątku. Wykorzystywanie towarów lub wartości niematerialnych i prawnych ma miejsce przede wszystkim poprzez oddanie ich w stosunki obligacyjne, np. w najem, dzierżawę, udzielenie licencji do korzystania z danej wartości niematerialnej i prawnej, itp. Przy czym przez ciągłość wykorzystywania składników majątku rozumieć należy także wykorzystanie majątku, które charakteryzuje się powtarzalnością lub długim okresem trwania.

Należy wskazać, że umowa najmu jest cywilnoprawną umową nakładającą na strony – zarówno wynajmującego, jak i najemcę – określone przepisami obowiązki.

Jak wynika z art. 659 § 1 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz.U. z 2020 r., poz. 1740, z ze zm.), przez umowę najmu wynajmujący zobowiązuje się oddać najemcy rzecz do używania przez czas oznaczony lub nieoznaczony, a najemca zobowiązuje się płacić wynajmującemu umówiony czynsz. Tak więc najem jest umową dwustronnie zobowiązującą i wzajemną, odpowiednikiem świadczenia wynajmującego, polegającego na oddaniu rzeczy do używania, jest świadczenie najemcy, polegające na płaceniu umówionego czynszu.

Z powyższego wynika, że umówiony między stronami czynsz jest wynagrodzeniem za możliwość korzystania z cudzej rzeczy i stanowi świadczenie wzajemne należne za używanie lokalu przez jego najemcę.

Zatem najem nieruchomości stanowi odpłatne świadczenie usług, o którym mowa w art. 8 ust. 1 ustawy i świadczony jest w ramach działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy a tym samym podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług na mocy przepisu art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy.

Na gruncie podatku od towarów i usług fakt wykorzystywania przez właściciela majątku w sposób ciągły do celów zarobkowych przesądza o tym, że czynność ta wpisuje się w działalność gospodarczą. Niewątpliwie więc najem nieruchomości – jako wykorzystywanie towaru (nieruchomości) w sposób ciągły dla celów zarobkowych – stanowi działalność gospodarczą w rozumieniu ustawy VAT. Nie ma przy tym znaczenia to, czy podatnik postanowi wynajmować daną rzecz w ramach zarejestrowanej pozarolniczej działalności gospodarczej, czy też poza nią jako odrębne źródło przychodu w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym od osób fizycznych.

W konsekwencji najem nieruchomości o charakterze niemieszkalnym (usługowym lub użytkowym), stanowi odpłatne świadczenie usług, o którym mowa w art. 8 ust. 1 ustawy, podlegające opodatkowaniu tym podatkiem na mocy przepisu art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy na zasadach właściwych dla jego przedmiotu.

Jak wynika z art. 113 ust. 1 ustawy, zwalnia się od podatku sprzedaż dokonywaną przez podatników, u których wartość sprzedaży nie przekroczyła łącznie w poprzednim roku podatkowym kwoty 200 000 zł. Do wartości sprzedaży nie wlicza się kwoty podatku.

W myśl art. 113 ust. 9 ustawy, zwalnia się od podatku sprzedaż dokonywaną przez podatnika rozpoczynającego w trakcie roku podatkowego wykonywanie czynności określonych w art. 5, jeżeli przewidywana przez niego wartość sprzedaży nie przekroczy, w proporcji do okresu prowadzonej działalności gospodarczej w roku podatkowym, kwoty określonej w ust. 1.

Zgodnie z art. 96 ust. 1 ustawy, podmioty, o których mowa w art. 15, są obowiązane przed dniem wykonania pierwszej czynności określonej w art. 5 złożyć naczelnikowi urzędu skarbowego zgłoszenie rejestracyjne, z zastrzeżeniem ust. 3.

Stosownie do art. 96 ust. 3 ustawy, podmioty wymienione w art. 15, u których sprzedaż jest zwolniona od podatku na podstawie art. 113 ust. 1 i 9 lub wykonujące wyłącznie czynności zwolnione od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 lub przepisów wydanych na podstawie art. 82 ust. 3, mogą złożyć zgłoszenie rejestracyjne.

Stosownie do art. 96 ust. 4 ustawy – naczelnik urzędu skarbowego po weryfikacji danych podanych w zgłoszeniu rejestracyjnym rejestruje podatnika jako „podatnika VAT czynnego”, a w przypadku podatników, o których mowa w ust. 3 – jako „podatnika VAT zwolnionego”, i na wniosek podatnika potwierdza to zarejestrowanie.

Zgodnie z art. 96 ust. 5 ustawy, jeżeli podmioty, o których mowa w ust. 3, rozpoczną dokonywanie sprzedaży opodatkowanej, utracą zwolnienie od podatku lub zrezygnują z tego zwolnienia, obowiązane są do złożenia zgłoszenia rejestracyjnego, o którym mowa w ust. 1, a w przypadku podatników zarejestrowanych jako podatnicy VAT zwolnieni - do aktualizacji tego zgłoszenia, w terminach:

1. przed dniem dokonania pierwszej sprzedaży towaru lub usługi, innych niż zwolnione od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 2, 2a i 4-41 lub przepisów wydanych na podstawie art. 82 ust. 3, w przypadku rozpoczęcia dokonywania tej sprzedaży;

2. przed dniem, w którym podatnik traci prawo do zwolnienia, o którym mowa w art. 113 ust. 1 i 9, w przypadku utraty tego prawa;

3. przed początkiem miesiąca, w którym podatnik rezygnuje ze zwolnienia, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 3 oraz art. 113 ust. 1 i 9, w przypadku rezygnacji z tego zwolnienia, z zastrzeżeniem pkt 4;

4. przed dniem wykonania pierwszej czynności określonej w art. 5, w przypadku rezygnacji ze zwolnienia, o którym mowa w art. 113 ust. 9, od pierwszej wykonanej czynności.

Przepis ust. 4 stosuje się odpowiednio.

Natomiast na mocy art. 99 ust. 1 ustawy, podatnicy, o których mowa w art. 15, są obowiązani składać w urzędzie skarbowym deklaracje podatkowe za okresy miesięczne w terminie do 25. dnia miesiąca następującego po każdym kolejnym miesiącu, z zastrzeżeniem ust. 2-10, art. 130c i art. 133.

Wzór dokumentu VAT-R zgłoszenia rejestracyjnego w zakresie podatku od towarów i usług oraz dokumentu VAT-5 potwierdzającego zarejestrowanie podmiotu jako podatnika VAT określone zostały rozporządzeniem Ministra Finansów z dnia 9 marca 2020 r. w sprawie wzorów dokumentów związanych z rejestracją w zakresie podatku od towarów i usług (Dz. U., poz. 430).

Mając na uwadze powyższe regulacje należy zauważyć, że dokonując dobrowolnej rejestracji, jako podatnik VAT czynny przez złożenie zgłoszenia rejestracyjnego VAT-R, podatnik rezygnuje ze zwolnienia, o którym mowa w art. 113 ust. 1 i 9 ustawy.

Z opisu sprawy wynika, że Wnioskodawczyni nie prowadzi działalności gospodarczej, ani nie jest podatnikiem VAT. W najbliższej przyszłości Wnioskodawczyni planuje razem z bratem nabyć do majątków prywatnych grunt budowlany. Na zakupionym gruncie zamierzają wspólnie wybudować obiekt budowlany - pawilon. Pawilon w całości będzie obiektem o charakterze użytkowym, nie będzie w nim pomieszczeń mieszkalnych. Głównym celem działania Wnioskodawczyni i jej brata jest chęć bezpiecznego ulokowania posiadanego kapitału, który otrzymali w formie darowizny od Matki. Po wybudowaniu pawilonu, Wnioskodawczyni zamierza odpłatnie wydzierżawić/wynająć całą nieruchomość podmiotowi gospodarczemu na podstawie umowy długoterminowej (najlepiej jednej umowy na czas nieokreślony). Według planów Wnioskodawczyni przyszły dzierżawca/najemca na podstawie umowy dzierżawy/najmu, będzie miał prawo do prowadzenia na terenie dzierżawionej/najmowanej nieruchomości własnej działalności gospodarczej. Wnioskodawczyni nie zamierza rejestrować działalności gospodarczej w CEIDG-1 w zakresie świadczenia usług dzierżawy/najmu, traktując te czynności jako najem prywatny. Planowana dzierżawa/najem nieruchomości będzie opodatkowana podatkiem od towarów i usług według stawki 23%, w związku z powyższym Wnioskodawczyni rozważa dokonanie rejestracji do celów podatku VAT jako podatnik VAT czynny. Przy czym Wnioskodawczyni zamierza dokonać rejestracji do celów VAT przed nabyciem gruntu, w celu odliczenia podatku VAT naliczonego od wydatków związanych z nabyciem gruntu oraz budową pawilonu już na etapie procesu inwestycyjnego.

Przedmiotem wątpliwości Wnioskodawczyni jest kwestia rejestracji jako czynny podatnik VAT z tytułu osiąganych przychodów z dzierżawy/najmu prywatnego, pomimo że dzierżawa/najem nie będzie stanowił działalności gospodarczej w myśl ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Należy zauważyć, że autonomiczność ustawy o podatku od towarów i usług nie pozwala na uzależnianie obowiązku rejestracji jako czynnego podatnika VAT od klasyfikacji działalności gospodarczej na gruncie podatku dochodowego.

Biorąc więc pod uwagę opis sprawy oraz powołane przepisy należy stwierdzić, że charakter planowanych przez Wnioskodawczynię usług tj. dzierżawa pawilonu użytkowego wyczerpuje znamiona działalności gospodarczej, o której mowa w art. 15 ust. 2 ustawy, podlegającej opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Wnioskodawczyni dla planowanej czynności dzierżawy pawilonu użytkowego będzie występowała w charakterze podatnika o którym mowa w art. 15 ust. 1 ustawy.

Jednocześnie kwalifikacja przez Wnioskodawczynię przedmiotowego najmu do najmu prywatnego niestanowiącego działalności gospodarczej na gruncie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, nie stanowi przeszkody do zarejestrowania Wnioskodawczyni jako czynnego podatnika podatku od towarów i usług.

Jak stwierdzono w niniejszej interpretacji planowane oddanie w najem nieruchomości o charakterze niemieszkalnym (pawilon o charakterze usługowym i użytkowym) będzie stanowiło czynność podlegającą opodatkowaniu podatkiem VAT na podstawie art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy. Wnioskodawczyni z tytułu najmu ww. pawilonu użytkowego może korzystać, że zwolnienia podmiotowego o którym mowa w art. 113 ust. 1 i 9 ustawy gdy wartość sprzedaży w skali roku podatkowego nie przekroczy kwoty 200 000 zł. Przy czym Wnioskodawca może zrezygnować ze zwolnienia od podatku, o którym mowa w art. 113 ust. 1 i 9 oraz zarejestrować się jako podatnik VAT czynny na podstawie art. 113 ust. 4 ustawy.

Zgodzić się więc należy z Wnioskodawczynią, że ma prawo zrezygnować ze zwolnienia podmiotowego dotyczącego najmu oraz zarejestrować się do podatku od towarów i usług nie tylko przed pierwszą sprzedażą, ale już przed rozpoczęciem procesu inwestycyjnego, tzn. nabyciem działki i wybudowaniem pawilonu, a fakt kwalifikacji przedmiotowego najmu do najmu prywatnego niestanowiącego działalności gospodarczej na gruncie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, nie stanowi przeszkody do zarejestrowania się jako czynnego podatnika podatku od towarów i usług.

Tym samym, stanowisko Wnioskodawczyni należało uznać za prawidłowe.

Odnosząc się do powołanych przez Wnioskodawczynię interpretacji wskazać należy, że interpretacje przepisów prawa podatkowego wydawane są w indywidualnych sprawach podatników i niewątpliwie kształtują sytuację prawną tych podatników w sprawach będących przedmiotem rozstrzygnięcia, lecz dotyczą konkretnych stanów faktycznych i nie mają mocy prawa powszechnie obowiązującego co oznacza, że należy je traktować indywidualnie (por. prawomocny wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Łodzi z 27 marca 2015 r. sygn. akt III SA/Łd 109/15).

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego we wniosku i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Interpretacja traci ważność w przypadku zmiany któregokolwiek z elementów przedstawionego zdarzenia przyszłego lub zmiany stanu prawnego.

Organ informuje, że wydana interpretacja dotyczy tylko sprawy będącej przedmiotem wniosku (pytania) Wnioskodawcy, inne kwestie, które nie zostały objęte pytaniem wskazanym we wniosku, nie mogą być - zgodnie z art. 14b § 1 oraz art. 14f § 2 Ordynacji podatkowej - rozpatrzone.

Należy wskazać, że ewentualne prawo do odliczenia podatku VAT naliczonego od wydatków związanych z nabyciem gruntu oraz budową pawilonu oraz brak rejestracji działalności gospodarczej w CEIDG przez Wnioskodawczynię są elementami opisu zdarzenia przyszłego – nie były przedmiotem interpretacji indywidualnej – tym samym nie podlegają ocenie Organu.

Ponadto wskazać należy, że z uwagi na to, że interpretacje prawa podatkowego wydawane są w indywidualnej sprawie zainteresowanego, co wynika z art. 14b § 1 ustawy Ordynacja podatkowa – niniejsza interpretacja dotyczy wyłącznie Wnioskodawczyni, nie wywołuje skutków prawnych dla współwłaściciela nieruchomości (brata Wnioskodawczyni).

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k–14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;

2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;

3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. – Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2019 r., poz. 2325).

Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy). W przypadku wnoszenia skargi w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii jako najwłaściwszy proponuje się kontakt z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego ePUAP.

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.