0111-KDIB3-1.4012.550.2021.1.MP

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r., poz. 1540 ze zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 26 czerwca 2021 r. (data wpływu 2 lipca 2021 r.) o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie odliczenia podatku naliczonego z faktur na budowę opisanego w stanie faktycznym budynku w stanie deweloperskim (pytanie nr 2)– jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 2 lipca 2021 r. do tut. organu wpłynął ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług m.in. w zakresie odliczenia podatku naliczonego z faktur na budowę opisanego w stanie faktycznym budynku w stanie deweloperskim (pytanie nr 2).

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny:

Wnioskodawca jest czynnym, zarejestrowanym podatnikiem podatku VAT (podatek od towarów i usług). Przedmiotem jego działalności jest tylko sprzedaż opodatkowana stawką podstawową VAT. Aktualnie nie wykonuje żadnych czynności zwolnionych z podatku VAT. W 2021 roku jako Inwestor otrzymał pozwolenie na budowę budynku mieszkalnego wielorodzinnego z lokalami użytkowymi oraz garażami podziemnymi (każdy lokal mieszkalny posiada powierzchnię poniżej 150 m kw.).

Po zakończeniu budowy (2023 r.) lokalne mieszkalne będą, w ramach działalności gospodarczej, wynajmowane na cele mieszkaniowe, a więc ze stawką VAT - zwolnioną, natomiast lokale usługowe i garaże będą wynajmowane ze stawką podstawową VAT.

Wnioskodawca podpisał umowę z Generalnym Wykonawcą (czynnym, zarejestrowanym podatnikiem podatku VAT) na budowę całego budynku, a więc części mieszkalnej jak i niemieszkalnej w stanie deweloperskim. Usługa, wg umowy dotyczy całego budynku, a nie jego poszczególnych, wydzielonych części.

Faktury będą wystawiane etapami, uwzględniając stan zaawansowania budowy: l-sza do 30.06.2021 r., II-ga do 31.12.2021 r., lll-cia do 30.06.2022 r. i IV-ta do 31.12.2022 r.

Natomiast wydatki poniesione na tzw. usługi budowlane wykończeniowe będą przyporządkowane do konkretnych pomieszczeń i będą fakturowane oddzielnie z podziałem na wydatki dotyczące pomieszczeń mieszkalnych (od tych faktur VAT nie będzie odliczany) i pomieszczeń usługowych i garaży (VAT będzie odliczany w 100 %).

Powierzchnia użytkowa zabudowy wynosi (…) m kw., w tym powierzchnia użytkowa mieszkalna – (…) m kw., a powierzchnia użytkowa niemieszkalna – (…) m kw.

Powierzchnia mieszkalna stanowi 50,25 % całkowitej powierzchni użytkowej.

Przepisy ustawy o podatku VAT nie definiują pojęcia budowy budynku, dlatego należy odwołać się do przepisów prawa budowlanego.

Ponieważ powierzchnia użytkowa mieszkalna przekroczyła 50 %, budynek ten jest sklasyfikowany w PKOB-1122, a zatem stanowi obiekt budownictwa mieszkaniowego, o którym mowa w art. 2 pkt 12 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie, oznaczone we wniosku jako nr 2**:**

2. W jaki sposób Wnioskodawca ma odliczyć podatek naliczony z faktur na budowę wyżej opisanego budynku w stanie deweloperskim, czy może zastosować art. 90 ust. 2 i 8 ustawy o podatku VAT do faktur wystawionych w 2021 r. i 2022 r., tj. proporcją wyliczoną szacunkowo, według prognozy uzgodnionej z naczelnikiem urzędu skarbowego, w formie protokołu oraz po zakończeniu budowy - dokonać korekty, zgodnie z art. 91 ust. 2 ustawy o podatku VAT?

Stanowisko Wnioskodawcy:

Ad.2

W roku bieżącym, jak też w latach poprzednich Wnioskodawca wykonywał jedynie czynności opodatkowane podstawową stawką podatku VAT. Nie wykonywał czynności zwolnionych z podatku VAT.

Pierwszy przychód z wynajmu mieszkań na cele mieszkaniowe zwolniony z podatku VAT Wnioskodawca uzyska w 2023 roku. W roku 2021 Generalny Wykonawca wystawi dla firmy Wnioskodawcy pierwsze faktury na budowę tego budynku. W przypadku tego budynku nie ma możliwości przypisania konkretnych kwot podatku naliczonego do wykonania czynności podlegających opodatkowaniu i zwolnionych z podatku. Podczas budowy, z posiadanej dokumentacji technicznej i kosztorysowej trudno ustalić nabywane usługi jakiej kondygnacji dotyczą, ponieważ podczas budowy niektóre usługi będą wykonywane równocześnie na część usługową i część mieszkalną np. fundamenty, dach, projekt budowy, pręty zbrojeniowe i inne.

Nie może tu też mieć zastosowanie art. 90 ust. 3 i 4 ustawy o podatku VAT, ponieważ w roku poprzednim Wnioskodawca miał w 100% jedynie czynności opodatkowane podatkiem VAT.

Biorąc powyższe pod uwagę Wnioskodawca uznaje, że w jego przypadku dla roku 2021 i 2022 ma zastosowanie art. 90 ust. 8 ustawy o podatku VAT, tj. proporcją wyliczoną szacunkowo, wg prognozy uzgodnionej z naczelnikiem urzędu skarbowego, w formie protokołu.

Natomiast po zakończeniu roku w którym przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku naliczonego Wnioskodawca będzie zobowiązany do dokonania korekty kwoty podatku odliczonego, zgodnie z art. 91 ust. 2 ustawy o podatku VAT przez 10 lat licząc od roku w którym zostanie oddany do używania.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego, w zakresie objętym pytaniem nr 2, jest prawidłowe.

Zgodnie z przepisem art. 86 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2021 r. poz. 685 ze zm.), zwanej dalej ustawą lub ustawą o VAT, w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15 ustawy, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

W myśl art. 86 ust. 2 pkt 1 lit. a ustawy, kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku wynikających z faktur otrzymanych przez podatnika z tytułu nabycia towarów i usług.

Z treści powołanych przepisów wynika, że prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione określone warunki, tzn. odliczenia tego dokonuje podatnik oraz gdy towary i usługi, z których nabyciem podatek został naliczony, są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, tzn. takich, których następstwem jest określenie podatku należnego (powstanie zobowiązania podatkowego).

W przypadku, gdy podatnik dokonuje zakupów związanych zarówno z czynnościami, w związku z którymi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, jak i z czynnościami, w związku z którymi takie prawo nie przysługuje, zastosowanie znajdują przepisy art. 90 ustawy.

Zgodnie z art. 90 ust. 1 ustawy, w stosunku do towarów i usług, które są wykorzystywane przez podatnika do wykonywania czynności, w związku z którymi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, jak i czynności, w związku z którymi takie prawo nie przysługuje, podatnik jest obowiązany do odrębnego określenia kwot podatku naliczonego związanych z czynnościami, w stosunku do których podatnikowi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego.

W myśl art. 90 ust. 2 ww. ustawy, jeżeli nie jest możliwe wyodrębnienie całości lub części kwot, o których mowa w ust. 1, podatnik może pomniejszyć kwotę podatku należnego o taką część kwoty podatku naliczonego, którą można proporcjonalnie przypisać czynnościom, w stosunku do których podatnikowi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, z zastrzeżeniem ust. 10

Proporcję, o której mowa w ust. 2, ustala się jako udział rocznego obrotu z tytułu czynności, w związku z którymi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, w całkowitym obrocie uzyskanym z tytułu czynności, w związku z którymi podatnikowi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, oraz czynności, w związku z którymi podatnikowi nie przysługuje takie prawo (art. 90 ust. 3 ustawy).

W świetle art. 90 ust. 4 ww. ustawy, proporcję, o której mowa w ust. 3, określa się procentowo w stosunku rocznym na podstawie obrotu osiągniętego w roku poprzedzającym rok podatkowy, w odniesieniu do którego jest ustalana proporcja. Proporcję tę zaokrągla się w górę do najbliższej liczby całkowitej.

Do obrotu, o którym mowa w ust. 3, nie wlicza się obrotu uzyskanego z dostawy towarów i usług, które na podstawie przepisów o podatku dochodowym są zaliczane przez podatnika do środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych podlegających amortyzacji, oraz gruntów i praw wieczystego użytkowania gruntów, jeżeli są zaliczane do środków trwałych podatnika - używanych przez podatnika na potrzeby jego działalności (art. 90 ust. 5 ustawy).

Na podstawie art. 90 ust. 6 ustawy do obrotu, o którym mowa w ust. 3, nie wlicza się obrotu z tytułu transakcji dotyczących:

1. pomocniczych transakcji w zakresie nieruchomości i pomocniczych transakcji finansowych;

2. usług wymienionych w art. 43 ust. 1 pkt 7, 12 i 38-41, w zakresie, w jakim transakcje te mają charakter pomocniczy.

Stosownie do treści art. 90 ust. 8 ustawy, podatnicy, którzy w poprzednim roku podatkowym nie osiągnęli obrotu, o którym mowa w ust. 3, lub u których obrót ten w poprzednim roku podatkowym był niższy niż 30 000 zł, do obliczenia kwoty podatku naliczonego podlegającej odliczeniu od kwoty podatku należnego przyjmują proporcję wyliczoną szacunkowo, według prognozy uzgodnionej z naczelnikiem urzędu skarbowego, w formie protokołu.

Przepis ust. 8 stosuje się również, gdy podatnik uzna, że w odniesieniu do niego kwota obrotu, o której mowa w tym przepisie, byłaby niereprezentatywna (art. 90 ust. 9).

Art. 90 ust. 9a ustawy stanowi, że przy ustalaniu proporcji zgodnie z ust. 2-6 do obrotu nie wlicza się kwoty podatku.

Ponadto zgodnie z art. 90 ust. 10 ww. ustawy, w przypadku gdy proporcja określona zgodnie z ust. 2-8:

1. przekroczyła 98% oraz kwota podatku naliczonego niepodlegająca odliczeniu, wynikająca z zastosowania tej proporcji, w skali roku, była mniejsza niż 500 zł - podatnik ma prawo uznać, że proporcja ta wynosi 100%;

2. nie przekroczyła 2% - podatnik ma prawo uznać, że proporcja ta wynosi 0%.

Nadmienić należy, że kwota podatku naliczonego do odliczenia, ustalona na podstawie proporcji wyliczonej przy zastosowaniu powyższych zasad, nie jest jednak ostateczna. Zasady dotyczące sposobu i terminu dokonywania korekt podatku naliczonego oraz podmiotu zobowiązanego do dokonywania korekty, zostały określone w art. 91 ustawy.

Zgodnie z art. 91 ust. 1 ustawy, po zakończeniu roku, w którym podatnikowi przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, o którym mowa w art. 86 ust. 1, jest on obowiązany dokonać korekty kwoty podatku odliczonego zgodnie z art. 90 ust. 2-10a, z uwzględnieniem proporcji obliczonej w sposób określony w art. 90 ust. 2-6, 10 lub 10a lub przepisach wydanych na podstawie art. 90 ust. 11 i 12, dla zakończonego roku podatkowego.

W myśl art. 91 ust. 2 ustawy, w przypadku towarów i usług, które na podstawie przepisów o podatku dochodowym są zaliczane przez podatnika do środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych podlegających amortyzacji, a także gruntów i praw wieczystego użytkowania gruntów, jeżeli zostały zaliczone do środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych nabywcy, z wyłączeniem tych, których wartość początkowa nie przekracza 15 000 zł, korekty, o której mowa w ust. 1, podatnik dokonuje w ciągu 5 kolejnych lat, a w przypadku nieruchomości i praw wieczystego użytkowania gruntów - w ciągu 10 lat, licząc od roku, w którym zostały oddane do użytkowania. Roczna korekta w przypadku, o którym mowa w zdaniu pierwszym, dotyczy jednej piątej, a w przypadku nieruchomości i praw wieczystego użytkowania gruntów - jednej dziesiątej kwoty podatku naliczonego przy ich nabyciu lub wytworzeniu. W przypadku środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, których wartość początkowa nie przekracza 15 000 zł, przepis ust. 1 stosuje się odpowiednio, z tym że korekty dokonuje się po zakończeniu roku, w którym zostały oddane do użytkowania.

Należy zauważyć, że powołany przepis art. 91 ust. 2 ustawy wprowadza szczególny tryb korekty do wybranych składników majątku. Z uwagi na zazwyczaj wieloletni okres wykorzystania składników majątku zaliczanych do środków trwałych oraz nieruchomości ustawa przyjmuje zasadę dokonywania cząstkowej i równomiernej korekty w dłuższym czasie (dla nieruchomości przez 10 lat, a dla pozostałych składników majątku, których wartość początkowa przekracza 15 000 zł, przez 5 lat). Regulacje te mają na celu urealnienie odliczenia podatku naliczonego. Ustawa zakłada bowiem, że środki trwałe (jako dobra o charakterze trwałym) zużywają się w określonym czasie, a nie jednorazowo. W tym też czasie stopniowo konsumowane jest prawo do odliczenia i należy je oceniać w dłuższej perspektywie czasu, a nie jednorazowo.

W świetle art. 91 ust. 3 ustawy korekty, o której mowa w ust. 1 i 2, dokonuje się w deklaracji podatkowej składanej za pierwszy okres rozliczeniowy roku następującego po roku podatkowym, za który dokonuje się korekty, a w przypadku zakończenia działalności gospodarczej - w deklaracji podatkowej za ostatni okres rozliczeniowy.

Z wniosku wynika, że Wnioskodawca jest czynnym, zarejestrowanym podatnikiem podatku VAT, przedmiotem jego działalności jest tylko sprzedaż opodatkowana stawką podstawową VAT; aktualnie nie wykonuje żadnych czynności zwolnionych z podatku VAT. W 2021 roku jako Inwestor otrzymał pozwolenie na budowę budynku mieszkalnego wielorodzinnego z lokalami użytkowymi oraz garażami podziemnymi (każdy lokal mieszkalny posiada powierzchnię poniżej 150 m kw.).

Po zakończeniu budowy (2023 r.) lokalne mieszkalne będą, w ramach działalności gospodarczej, wynajmowane na cele mieszkaniowe, a więc ze stawką VAT - zwolnioną, natomiast lokale usługowe i garaże będą wynajmowane ze stawką podstawową VAT.

Wnioskodawca podpisał umowę z Generalnym Wykonawcą (czynnym, zarejestrowanym podatnikiem podatku VAT) na budowę całego budynku, a więc części mieszkalnej jak i niemieszkalnej w stanie deweloperskim. Usługa, wg umowy dotyczy całego budynku, a nie jego poszczególnych, wydzielonych części.

Faktury będą wystawiane etapami, uwzględniając stan zaawansowania budowy: l-sza do 30.06.2021 r., II-ga do 31.12.2021 r., lll-cia do 30.06.2022 r. i IV-ta do 31.12.2022 r.

Natomiast wydatki poniesione na tzw. usługi budowlane wykończeniowe będą przyporządkowane do konkretnych pomieszczeń i będą fakturowane oddzielnie z podziałem na wydatki dotyczące pomieszczeń mieszkalnych (od tych faktur VAT nie będzie odliczany) i pomieszczeń usługowych i garaży (VAT będzie odliczany w 100 %).

Ponieważ powierzchnia użytkowa mieszkalna przekroczyła 50 %, budynek ten jest sklasyfikowany w PKOB-1122, a zatem stanowi obiekt budownictwa mieszkaniowego, o którym mowa w art. 2 pkt 12 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.

Wątpliwości Wnioskodawcy wyrażone w pytaniu nr 2 dotyczą sposobu odliczenia podatku naliczonego z faktur na budowę opisanego w stanie faktycznym budynku w stanie deweloperskim.

Mając na uwadze treść powołanych przepisów prawa oraz przedstawiony opis sprawy trzeba wskazać, że w odniesieniu do ww. budynku, w którym - jak wskazał Wnioskodawca - znajdą się zarówno lokale mieszkalne, jak i lokale użytkowe, i które to lokale będą przez Wnioskodawcę wynajmowane, uznać należy, że wydatki poniesione na budowę tego budynku, związane będą zarówno z czynnościami opodatkowanymi (dającymi prawo do odliczenia), jak i zwolnionymi (nie dającymi prawa do odliczenia).

W tej sytuacji Wnioskodawca, co do zasady, powinien przyporządkować odpowiednie kwoty podatku naliczonego związanego ze sprzedażą opodatkowaną, kierując się przede wszystkim zapisami art. 86 i art. 90 ust. 1 ustawy, a więc ustalając rzeczywisty zakres prawa do odliczenia, który winien być miarodajny i uzasadniony. Ponadto w sytuacji, gdy nie jest możliwe wyodrębnienie całości lub części kwot jako służące sprzedaży opodatkowanej, Wnioskodawca powinien przy odliczeniu podatku stosować proporcję wyliczoną zgodnie z art. 90 ust. 3 ustawy o podatku od towarów i usług.

W związku z powyższym, skoro w analizowanej sprawie – jak wskazał Wnioskodawca – wydatki poniesione na tzw. usługi budowlane wykończeniowe będą przyporządkowane do konkretnych pomieszczeń i będą fakturowane oddzielnie z podziałem na wydatki dotyczące pomieszczeń mieszkalnych (od tych faktur VAT nie będzie odliczany) i pomieszczeń usługowych i garaży (VAT będzie odliczany w 100%), zatem Wnioskodawcy przysługiwać będzie prawo do odliczenia podatku naliczonego od wydatków dotyczących jedynie pomieszczeń usługowych i garaży, które Wnioskodawca będzie wynajmował opodatkowując tę usługę stawką podstawową podatku. Jednocześnie Wnioskodawcy nie będzie przysługiwało prawo do odliczenia podatku naliczonego od wydatków dotyczących pomieszczeń mieszkalnych, które to pomieszczenia Wnioskodawca zamierza wynajmować na cele mieszkalne, stosując zwolnienie od podatku.

Natomiast w odniesieniu do wydatków ponoszonych przez Wnioskodawcę na budowę wskazanego budynku mieszkalnego wielorodzinnego z lokalami użytkowymi oraz garażami podziemnymi, jako całości, to w sytuacji gdy Wnioskodawca nie będzie w stanie wyodrębnić kwot podatku naliczonego związanego z zamierzonymi czynnościami zwolnionymi oraz z czynnościami opodatkowanymi, Wnioskodawcy będzie przysługiwać prawo do odliczenia podatku naliczonego zgodnie z art. 86 ust. 1 z uwzględnieniem przepisu art. 90 ustawy o VAT.

Trzeba przy tym zauważyć, że skoro – jak wskazano we wniosku - przedmiotem działalności Wnioskodawcy jest tylko sprzedaż opodatkowana stawką podstawową VAT i aktualnie nie wykonuje żadnych czynności zwolnionych z podatku VAT to może dokonywać odliczenia podatku naliczonego w powyższym zakresie uwzględniając przepis art. 90 ust. 8 ustawy tj. w oparciu oproporcję wyliczoną szacunkowo, według prognozy uzgodnionej z naczelnikiem urzędu skarbowego, w formie protokołu.

W konsekwencji powyższego Wnioskodawca winien również uwzględnić wskazane wcześniej przepisy art. 91 ustawy o VAT.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy w zakresie objętym pytaniem nr 2 jest prawidłowe.

Nadmienia się, że niniejsza interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem sprawy podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Zaznaczyć należy, że granice tego szczególnego postępowania podatkowego, którego celem jest uzyskanie interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego w indywidualnej sprawie, nakreśla Wnioskodawca występując z konkretnym pytaniem prawnym, wyłącznie w odniesieniu do stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego przedstawionego przez niego we wniosku, co wynika wprost z przepisu art. 14b § 1, 2 i 3 ustawy Ordynacja podatkowa. Zatem niniejsza interpretacja rozstrzyga ściśle tylko w zakresie zadanego pytania nr 2. Natomiast inne kwestie podniesione we wniosku (w szczególności dotyczące prawidłowości sposobu opodatkowania przyszłych czynności najmu opisanych lokali) nie są przedmiotem niniejszej interpretacji, gdyż w tym zakresie Wnioskodawca nie sformułował pytania.

Jednocześnie należy wskazać, że kwestie objęte pytaniem nr 1 są przedmiotem odrębnego rozstrzygnięcia.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;

2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy zdnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;

3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193 ze zm.), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w (…), za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2019 r., poz. 2325 ze. zm.).

Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy). W przypadku wnoszenia skargi w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii jako najwłaściwszy proponuje się kontakt z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego ePUAP.

Zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.