Interpretacja dotyczy możliwości zniszczenia paragonów fiskalnych, dla których wystawiono faktury elektroniczne, pod warunkiem, że faktury te będą przechowywane w odpowiedniej formie, a kopie paragonów będą dostępne w pamięci fiskalnej kasy rejestrującej. Organ uznał, że taka praktyka jest zgodna z przepisami ustawy o VAT, ponieważ w przypadku faktur elektronicznych nie ma obowiązku dołączania oryginału paragonu do faktury. Wystarczające jest, aby paragon był przechowywany w pamięci fiskalnej kasy, a faktura elektroniczna była przechowywana w sposób zapewniający jej autentyczność, integralność oraz czytelność.
Dołącz do doradców podatkowych korzystających z Fiscalex
Uzyskaj dostęp do największej bazy interpretacji podatkowych w Polsce. Zaawansowane wyszukiwanie, analiza AI i podsumowania interpretacji w jednym miejscu.
Rozpocznij bezpłatny okres próbnyINTERPRETACJA INDYWIDUALNA
Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r., poz. 1540) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 11 czerwca 2021 r. (data wpływu 24 czerwca 2021 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do niszczenia paragonu fiskalnego dokumentującego transakcję, dla której wystawiona została faktura elektroniczna – jest prawidłowe.
UZASADNIENIE
24 czerwca 2021 r. wpłynął do tutejszego Organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do niszczenia paragonu fiskalnego dokumentującego transakcję, dla której wystawiona została faktura elektroniczna.
We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.
sp. z o. o. (dalej: Spółka lub Wnioskodawca) jest polską spółka kapitałową, zarejestrowanym podatnikiem VAT (podatek od towarów i usług) czynnym. Spółka prowadzi działalność gospodarczą głównie w zakresie detalicznej sprzedaży towarów w ramach punktów stacjonarnych i za pośrednictwem sieci Internet.
Spółka prowadzi głównie sprzedaż podlegającą opodatkowaniu VAT w Polsce. Dominująca sprzedaż (dostawa towarów i świadczenie usług) realizowana przez Spółkę jest sprzedażą na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej (konsumentów), w związku z czym podlega obowiązkowi fiskalizacji. Z tej przyczyny, Spółka posiada i stosuje kasy rejestrujące celem ewidencji sprzedaży towarów i usług realizowanej w detalicznych punktach sprzedaży w handlu stacjonarnym i internetowym. Przedmiotowy wniosek o interpretację dotyczy tylko sprzedaży internetowej (realizowanej przez Spółkę poprzez sklep internetowy) realizowanej na rzecz osób fizycznych niebędących podatnikami VAT.
Sprzedaż internetowa towarów realizowana przez Spółkę jest dokumentowana paragonem fiskalnym – paragon jest wystawiany i drukowany z kasy rejestrującej. W każdym przypadku paragon (informacje o paragonie), jak również pozostałe dokumenty i informacje dotyczące sprzedaży fiskalnej (raporty okresowe) będą przechowywane w pamięci kasy rejestrującej (kasa z elektronicznym zapisem kopii).
Niemniej jednak, zgodnie z regulaminem sprzedaży, każdy z klientów Spółki wyraża żądanie wystawienia faktury VAT do paragonu fiskalnego i doręczenia mu tej faktury poprzez konto klienta (konto internetowe). Dlatego też, do każdego paragonu fiskalnego Spółka wystawia fakturę VAT, a następnie doręcza tę fakturę klientowi drogą elektroniczną (w nieedytowalnym formacie pdf) poprzez konto klienta (zapewniając autentyczność pochodzenia, integralność treści i czytelność faktury elektronicznej).
Każda z faktur wystawionych przez Spółkę do paragonu fiskalnego posiada referencję do paragonu (poprzez numer zamówienia) i jest możliwość powiązania tej faktury z paragonem wystawionym przez Spółkę (poprzez numer zamówienia). Faktury wystawione przez Spółkę i doręczone klientom będą przechowywane w formie elektronicznej (zapewniając autentyczność pochodzenia, integralność treści i czytelność faktury elektronicznej) w podziale na okresy rozliczeniowe z każdorazową możliwością wydrukowania tych faktur na żądanie klienta czy organów skarbowych (czy np. pracownika Spółki).
Zamiarem Spółki jest wprowadzenie zasady, zgodnie z którą paragony fiskalne dokumentujące sprzedaż do klientów, do których zostały wystawione faktury VAT (przesyłane i przechowywane w formie elektronicznej), będą niszczone (tj. ich wydruki będą niszczone), zaś kopia tych paragonów (oraz innych dokumentów fiskalnych) będzie przechowywane w pamięci fiskalnej kasy rejestrującej.
Wątpliwości Spółki dotyczą tego, czy taka praktyka jest dopuszczalna na gruncie przepisów ustawy o VAT.
W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.
Czy, w świetle art. 106h ustawy o VAT, niszczenie paragonu fiskalnego (do którego wystawiono fakturę VAT, która zostanie doręczona i będzie przechowywana w prawidłowej formie elektronicznej) przy założeniu jego zapisu w pamięci fiskalnej kasy rejestrującej, jest dopuszczalne?
Zdaniem Wnioskodawcy, w świetle art. 106h ustawy o VAT, niszczenie paragonu fiskalnego (do którego wystawiono fakturę VAT, która zostanie doręczona i będzie przechowywana w prawidłowej formie elektronicznej) przy założeniu jego zapisu w pamięci fiskalnej kasy rejestrującej, jest dopuszczalne.
Zgodnie z treścią art. 106b ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT, podatnik jest obowiązany wystawić fakturę dokumentującą sprzedaż, a także dostawę towarów i świadczenie usług, o których mowa w art. 106a pkt 2 ustawy o VAT, dokonywane przez niego na rzecz innego podatnika podatku, podatku od wartości dodanej lub podatku o podobnym charakterze lub na rzecz osoby prawnej niebędącej podatnikiem.
Jak stanowi art. 2 pkt 31 ustawy o VAT przez fakturę rozumie się dokument w formie papierowej lub w formie elektronicznej zawierający dane wymagane ustawą i przepisami wydanymi na jej podstawie, zaś w świetle art. 2 pkt 32 ustawy o VAT, przez fakturę elektroniczną rozumie się fakturę w formie elektronicznej wystawioną i otrzymaną w dowolnym formacie elektronicznym (nie ulega wątpliwości, że faktura wystawiana przez Spółkę do paragonu fiskalnego spełnia definicję faktury elektronicznej, o ile spełniony jest warunek autentyczności pochodzenia, integralności treści i czytelności).
Stosownie do art. 112 ustawy o VAT podatnicy są obowiązani przechowywać ewidencje prowadzone dla celów rozliczania podatku oraz wszystkie dokumenty, w szczególności faktury, związane z tym rozliczaniem do czasu upływu terminu przedawnienia zobowiązania podatkowego. Zgodnie z art. 112a ustawy o VAT, podatnicy przechowują wystawione przez siebie lub w swoim imieniu faktury, w tym faktury wystawione ponownie, otrzymane faktury, w tym faktury wystawione ponownie – w podziale na okresy rozliczeniowe, w sposób zapewniający łatwe ich odszukanie oraz autentyczność pochodzenia, integralność treści i czytelność tych faktur od momentu ich wystawienia lub otrzymania do czasu upływu terminu przedawnienia zobowiązania podatkowego.
Z powołanych powyżej przepisów wynika, że regulacje prawne dopuszczają możliwość przechowywania faktur w dowolny sposób. Przepisy te nie nakładają obowiązku przechowywania faktur, bez względu na to czy są to faktury tradycyjne czy elektroniczne, w formie papierowej.
Sposób stosowany przez podatnika, ma przede wszystkim zapewniać przechowywanie faktur w podziale na okresy rozliczeniowe, zapewniając łatwe ich odszukanie oraz autentyczność pochodzenia, integralność treści i czytelność tych faktur od momentu ich wystawienia lub otrzymania do czasu upływu terminu przedawnienia zobowiązania podatkowego.
Mając na uwadze powyższe należy stwierdzić, że przechowywanie wyłącznie w formie elektronicznej (bez konieczności przechowywania w formie papierowej) faktur dotyczących sprzedaży zarejestrowanej przy zastosowaniu kasy rejestrującej do czasu upływu przedawnienia zobowiązania podatkowego, przy zapewnieniu autentyczności pochodzenia, integralności treści i czytelności tych faktur, a także umożliwieniu bezzwłocznego dostępu do nich i ich poboru zapewniającego możliwość odczytu obrazu, pod warunkiem zapewnienia możliwości przetwarzania danych w nich zawartych na żądanie odpowiedniego organu – będzie zgodne z przytoczonymi przepisami.
Jednocześnie, w świetle art. 106h ust. 1 ustawy o VAT, brak jest przeciwwskazań aby paragony fiskalne czy raporty dobowe (dotyczące sprzedaży fiskalnej, do której wystawiono faktury doręczone i przechowywane w formie elektronicznej) były przechowywane wyłącznie w pamięci fiskalnej kasy rejestrującej, o ile zapewnione jest odpowiednie przechowywanie faktur elektronicznych wystawionych do tych paragonów.
Art. 106h ustawy o VAT stanowi:
w przypadku gdy faktura dotyczy sprzedaży zaewidencjonowanej przy zastosowaniu kasy rejestrującej, do egzemplarza faktury pozostającego u podatnika dołącza się paragon dokumentujący tę sprzedaż;
w przypadku gdy faktura w formie elektronicznej dotyczy sprzedaży zaewidencjonowanej przy zastosowaniu kasy rejestrującej, podatnik zostawia w dokumentacji paragon dotyczący tej sprzedaży z danymi identyfikującymi tę fakturę.
Należy zaznaczyć, że zarówno w przypadku faktury papierowej jak i elektronicznej – podatnik ma obowiązek zaewidencjonowania sprzedaży przy zastosowaniu kasy rejestrującej oraz dokonania wydruku paragonu.
Jednak w przypadku wystawienia faktury w formie papierowej w myśl powołanego art. 106h ust. 1 ustawy o VAT do egzemplarza faktury pozostającego u podatnika dołącza się paragon dokumentujący tą sprzedaż, (co stanowi odmienną regulację niż przypadek, gdy sprzedaż została udokumentowana fakturą w formie elektronicznej). Obowiązek „dołączenia” niejako determinuje obowiązek przechowywania takiego paragonu w formie papierowej, na co wskazuje literalne brzmienie art. 106h ust. 3 ustawy. W tym przypadku bowiem istnieje konieczność „zostawienia” wydrukowanego paragonu.
Skoro więc ustawodawca posługuje się inną frazą, oznacza to, że obowiązki nałożone na podatnika są inne (odmienne). Tym samym nie znajduje tu zastosowania mechanizm polegający na „dołączeniu” oryginału paragonu.
Skoro więc Spółka będzie wystawiać faktury do paragonów fiskalnych i możliwe będzie powiązanie tych faktur z paragonami (a faktury spełnią definicję faktury elektronicznej), to niszcząc takie paragony, wciąż pozostaną spełnione warunki określone w art. 106h ustawy o VAT.
Powyższe stanowisko zostało potwierdzone m.in. w interpretacji Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z dnia 20 maja 2020 r., sygn. 0114-KDIP1-3.4012.209.2020.1.JG.
W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.
Zgodnie z przepisem art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2021 r., poz. 685, z późn. zm.), zwanej dalej „ustawą”, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.
Przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, zgodnie z art. 7 ust. 1 ustawy, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).
Natomiast stosownie do art. 8 ust. 1 ustawy, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (…).
Według art. 2 pkt 22 ustawy, przez sprzedaż rozumie się odpłatną dostawę towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju, eksport towarów oraz wewnątrzwspólnotową dostawę towarów.
Zgodnie z art. 111 ust. 1 ustawy, podatnicy dokonujący sprzedaży na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej oraz rolników ryczałtowych są obowiązani prowadzić ewidencję sprzedaży przy zastosowaniu kas rejestrujących.
Na podstawie art. 111 ust. 3a pkt 1 ustawy, podatnicy prowadzący ewidencję sprzedaży przy zastosowaniu kas rejestrujących są obowiązani wystawić i wydać nabywcy paragon fiskalny lub fakturę z każdej sprzedaży:
Paragon fiskalny stanowi dla nabywcy dowód dokonania zakupu, natomiast dla sprzedawcy dokonanie sprzedaży i potwierdzenie tożsamości towaru.
Sposób prowadzenia przez podatników ewidencji oraz warunki używania kas rejestrujących określono w rozporządzeniu Ministra Finansów z dnia 29 kwietnia 2019 r. w sprawie kas rejestrujących (Dz. U., poz. 816, z późn. zm.) zwanym „dalej rozporządzeniem w sprawie kas”.
Przez paragon fiskalny albo fakturę rozumie się dokument fiskalny wystawiany przy użyciu kasy dla nabywcy, potwierdzający dokonanie sprzedaży (§ 2 pkt 16 rozporządzenia w sprawie kas).
Zgodnie z § 3 ust. 1 rozporządzenia w sprawie kas, podatnicy prowadzą ewidencję każdej czynności sprzedaży, w tym sprzedaży zwolnionej od podatku, przy użyciu kas, które zostały nabyte w okresie obowiązywania potwierdzenia, że kasa spełnia funkcje wymienione odpowiednio w art. 111 ust. 6a lub w art. 145a ust. 2 ustawy oraz wymagania techniczne (kryteria i warunki techniczne) dla kas, wyłącznie w trybie fiskalnym pracy tej kasy, po dokonaniu jej fiskalizacji.
Natomiast w myśl § 6 ust. 1 pkt 1 rozporządzenia w sprawie kas, podatnicy, prowadząc ewidencję wystawiają i wydają nabywcy, bez jego żądania, paragon fiskalny podczas dokonywania sprzedaży, nie później niż z chwilą przyjęcia należności, bez względu na formę płatności, z zastrzeżeniem § 12.
Na podstawie art. 2 pkt 31 ustawy przez fakturę rozumie się dokument w formie papierowej lub w formie elektronicznej zawierający dane wymagane ustawą i przepisami wydanymi na jej podstawie. Zaś przez fakturę elektroniczną, o której mowa w art. 2 pkt 32 ustawy rozumie się fakturę w formie elektronicznej wystawioną i otrzymaną w dowolnym formacie elektronicznym.
Zgodnie z art. 106b ust. 1 pkt 1 ustawy, podatnik jest obowiązany wystawić fakturę dokumentującą sprzedaż, a także dostawę towarów i świadczenie usług, o których mowa w art. 106a pkt 2, dokonywane przez niego na rzecz innego podatnika podatku, podatku od wartości dodanej lub podatku o podobnym charakterze lub na rzecz osoby prawnej niebędącej podatnikiem.
Stosownie do art. 106b ust. 3 pkt 1 ustawy, w brzmieniu obowiązującym do 30 czerwca 2021 r., na żądanie nabywcy towaru lub usługi podatnik jest obowiązany wystawić fakturę dokumentującą:
-jeżeli żądanie jej wystawienia zostało zgłoszone w terminie 3 miesięcy, licząc od końca miesiąca, w którym dostarczono towar lub wykonano usługę bądź otrzymano całość lub część zapłaty.
Stosownie do art. 106b ust. 3 pkt 1 ustawy, w brzmieniu obowiązującym od 1 lipca 2021 r., na żądanie nabywcy towaru lub usługi podatnik jest obowiązany wystawić fakturę dokumentującą:
1a) otrzymanie całości lub części zapłaty przed wykonaniem czynności, o których mowa w ust. 1 pkt 1, jeżeli obowiązek wystawienia faktury nie wynika z ust. 1, z wyjątkiem:
-jeżeli żądanie jej wystawienia zostało zgłoszone w terminie 3 miesięcy, licząc od końca miesiąca, w którym dostarczono towar lub wykonano usługę bądź otrzymano całość lub część zapłaty.
Z kolei art. 106g ust. 1 ustawy stanowi, że faktury wystawia się co najmniej w dwóch egzemplarzach, z których jeden otrzymuje nabywca, a drugi zachowuje w swojej dokumentacji podatnik dokonujący sprzedaży.
W myśl art. 106g ust. 3 pkt 1 ustawy, w przypadku faktur przesyłanych w formie elektronicznej podatnik dokonujący sprzedaży lub upoważniona przez niego do wystawiania faktur osoba trzecia przesyła je lub udostępnia nabywcy.
Stosownie do art. 106h ust. 1 ustawy, w przypadku gdy faktura dotyczy sprzedaży zaewidencjonowanej przy zastosowaniu kasy rejestrującej, do egzemplarza faktury pozostającego u podatnika dołącza się paragon dokumentujący tę sprzedaż.
Na mocy art. 106h ust. 2 ustawy, przepis ust. 1 nie dotyczy sprzedaży dokumentowanej fakturą wystawianą przy zastosowaniu kasy rejestrującej, w przypadkach gdy wartość sprzedaży i kwota podatku są zaewidencjonowane w raporcie fiskalnym dobowym kasy.
W przypadku gdy faktura w formie elektronicznej dotyczy sprzedaży zaewidencjonowanej przy zastosowaniu kasy rejestrującej, podatnik zostawia w dokumentacji paragon dotyczący tej sprzedaży z danymi identyfikującymi tę fakturę (art. 106h ust. 3 ustawy).
Zgodnie z art. 106h ust. 4 ustawy, przepisu ust. 1 nie stosuje się w przypadku, gdy paragon został uznany za fakturę wystawioną zgodnie z art. 106e ust. 5 pkt 3.
W myśl art. 106m ust. 1 ustawy, podatnik określa sposób zapewnienia autentyczności pochodzenia, integralności treści i czytelności faktury.
Na podstawie art. 106n ust. 1 ustawy, stosowanie faktur elektronicznych wymaga akceptacji odbiorcy faktury.
Wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą prawa do niszczenia paragonu fiskalnego dokumentującego transakcję, dla której wystawiona została faktura elektroniczna.
Należy zaznaczyć, że w przypadku sprzedaży realizowanej na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej oraz rolników ryczałtowych i wystawienia faktury papierowej lub elektronicznej – podatnik ma obowiązek zaewidencjonowania sprzedaży przy zastosowaniu kasy rejestrującej oraz dokonania wydruku paragonu. Jednak w przypadku wystawienia faktury w formie papierowej w myśl art. 106h ust. 1 ustawy do egzemplarza faktury pozostającego u podatnika dołącza się paragon dokumentujący tą sprzedaż, (co stanowi odmienną regulację niż przypadek, gdy sprzedaż została udokumentowana fakturą w formie elektronicznej). Obowiązek „dołączenia” niejako determinuje obowiązek przechowywania takiego paragonu w formie papierowej, na co wskazuje literalne brzmienie art. 106h ust. 3 ustawy. W tym przypadku bowiem istnieje konieczność „zostawienia” wydrukowanego paragonu.
W rozpatrywanej sprawie, mamy do czynienia z sytuacją, gdzie zgodnie z regulaminem sprzedaży, każdy z klientów Spółki wyraża żądanie wystawienia faktury VAT do paragonu fiskalnego i doręczenia mu tej faktury poprzez konto klienta (konto internetowe). Każda z faktur wystawionych przez Spółkę do paragonu fiskalnego posiada referencję do paragonu (poprzez numer zamówienia) i jest możliwość powiązania tej faktury z paragonem wystawionym przez Spółkę (poprzez numer zamówienia). Faktury wystawione przez Spółkę i doręczone klientom będą przechowywane w formie elektronicznej (zapewniając autentyczność pochodzenia, integralność treści i czytelność faktury elektronicznej) w podziale na okresy rozliczeniowe z każdorazową możliwością wydrukowania tych faktur na żądanie klienta czy organów skarbowych. Paragon (informacje o paragonie), jak również pozostałe dokumenty i informacje dotyczące sprzedaży fiskalnej (raporty okresowe) będą przechowywane w pamięci kasy rejestrującej (kasa z elektronicznym zapisem kopii).
W opisie sprawy Wnioskodawca wskazał, że paragony fiskalne dokumentujące sprzedaż do klientów, do których zostały wystawione faktury (przesyłane i przechowywane w formie elektronicznej), będą niszczone (tj. ich wydruki będą niszczone), zaś kopia tych paragonów (oraz innych dokumentów fiskalnych) będzie przechowywane w pamięci fiskalnej kasy rejestrującej.
Do powyższej sytuacji zastosowanie znajdzie przepis art. 106h ust. 3, który nakłada obowiązek „zostawienia” w dokumentacji paragonu dotyczącego tej sprzedaży z danymi identyfikującymi tę fakturę. Skoro więc ustawodawca posługuje się inną frazą, oznacza to, że obowiązki nałożone na podatnika są inne (odmienne). Tym samym nie znajduje tu zastosowania mechanizm polegający na „dołączeniu” oryginału paragonu.
Mając na uwadze powołane powyżej przepisy prawa oraz przedstawiony opis sprawy należy stwierdzić, że w sytuacji niszczenia paragonu fiskalnego dokumentującego transakcję, dla której wystawiona została faktura elektroniczna, zaś kopia paragonu jest przechowywana w pamięci fiskalnej kasy rejestrującej oraz istnieje możliwość powiązania tej faktury z paragonem wystawionym przez Spółkę, Wnioskodawca spełnia warunki przewidziane w art. 106h ustawy.
W świetle powyższego stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za prawidłowe.
Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.
Tut. Organ informuje, iż wydana interpretacja dotyczy tylko sprawy będącej przedmiotem wniosku (zapytania) Zainteresowanego. Inne kwestie, które nie zostały objęte pytaniem wskazanym we wniosku – nie mogą być zgodnie z art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej – rozpatrzone.
Zaznacza się także, że zgodnie z art. 14b § 3 ustawy Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Zainteresowany ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego). Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, wydana interpretacja traci swą aktualność.
Jednocześnie należy podkreślić, że niniejsza interpretacja została wydana na podstawie przedstawionego we wniosku opisu sprawy co oznacza, że w przypadku gdy w toku postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, kontroli celno-skarbowej zostanie określony odmienny stan sprawy, interpretacja nie wywoła w tym zakresie skutków prawnych.
Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:
Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).
Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193, z późn. zm.), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.
Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego za pośrednictwem organu, który ją wydał (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2019 r., poz. 2325, z późn. zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).
W przypadku wnoszenia skargi w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii jako najwłaściwszy proponuje się kontakt z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego ePUAP.
Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.
Fiscalex • Automatyczne wyszukiwanie interpretacji • Anuluj w każdej chwili