Wnioskodawczyni nabyła działki nr 1/1 i 1/2 w drodze darowizny od ojca w 2009 roku i obecnie planuje ich sprzedaż. Działki te stanowią jej majątek osobisty i nie były wykorzystywane w żadnej działalności gospodarczej. Wnioskodawczyni podejmowała jedynie działania zmierzające do sprzedaży tych działek, takie jak uzyskanie zgody na zbycie nieruchomości rolnej oraz zamieszczenie ogłoszeń o sprzedaży. Uzyskane ze sprzedaży środki mają wspierać Wnioskodawczynię w zakupie mieszkania na własne potrzeby. Organ podatkowy uznał, że w związku z powyższym, Wnioskodawczyni nie będzie działać jako podatnik VAT przy sprzedaży tych działek, ponieważ czynności te nie będą stanowić działalności gospodarczej w rozumieniu ustawy o VAT. W konsekwencji, sprzedaż działek nr 1/1 i 1/2 nie będzie podlegać opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.
Dołącz do doradców podatkowych korzystających z Fiscalex
Uzyskaj dostęp do największej bazy interpretacji podatkowych w Polsce. Zaawansowane wyszukiwanie, analiza AI i podsumowania interpretacji w jednym miejscu.
Rozpocznij bezpłatny okres próbnyINTERPRETACJA INDYWIDUALNA
Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2020 r. poz. 1325 ze zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 7 maja 2021 r. (data wpływu 10 maja 2021 r.) uzupełnionym pismem z 4 sierpnia 2021 r. (data wpływu 6 sierpnia 2021 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie niepodlegania opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług czynności dostawy działek nr 1/1 i 1/2 oraz nieuznania Wnioskodawczyni za podatnika podatku od towarów i usług w związku z ww. dostawą działek – jest prawidłowe.
UZASADNIENIE
W dniu 10 maja 2021 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie niepodlegania opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług czynności dostawy działek nr 1/1 i 1/2 oraz nieuznania Wnioskodawczyni za podatnika podatku od towarów i usług w związku z ww. dostawą działek.
Wniosek uzupełniono 6 sierpnia 2021 r. o doprecyzowanie opisu sprawy oraz o przeformułowanie pytań i stanowiska własnego.
We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.
Nieruchomość stanowiąca przedmiot niniejszego wniosku stała się własnością Wnioskodawczyni 7 lipca 2009 r. drogą umowy darowizny od Jej ojca. Działka była oznaczona numerem geodezyjnym 1. W skutek późniejszego podziału działki zostały oznaczone numerami 1/1, 1/2 oraz 1/3.
Dnia 20 października 2007 r., Wnioskodawczyni zawarła związek małżeński z P, jednak nieruchomość nabyta w drodze darowizny pierwotnie stanowiła Jej majątek osobisty.
W dniu 30 kwietnia 2010 r. zawarta została umowa rozszerzająca wspólność ustawową małżeńską i od tego dnia Pan P stał się współwłaścicielem nieruchomości.
Dnia 2 grudnia 2016 r., Sąd Okręgowy, orzekł o rozwiązaniu małżeństwa Wnioskodawczyni przez rozwód. Dopiero 28 kwietnia 2017 r., doszło do podziału majątku przed Sądem Rejonowym (…) Wydział Cywilny. Od 28 kwietnia 2017 r., nieruchomość stanowi własność tylko Wnioskodawczyni.
W związku z tym, że pojawiła się osoba zainteresowana zakupem działki o nr 1/2, 25 lutego 2021 r., Wnioskodawczyni wystąpiła do Krajowego Ośrodka Wsparcia Rolnictwa z wnioskiem o wyrażenie zgody na zbycie nieruchomości rolnej w drodze art. 2b ust. 3 ustawy z dniu 11 kwietnia 2003 r. o kształtowaniu ustroju rolnego.
Dnia 16 kwietnia 2021 r., decyzja wyrażająca zgodę na zbycie nieruchomości stała się ostateczna.
Wnioskodawczyni chciałaby przeznaczyć środki ze sprzedaży nieruchomości na własne cele mieszkaniowe.
Konieczność złożenia przedmiotowego wniosku podyktowana jest osobistą sytuacją życiową i finansową Wnioskodawczyni.
Jak już wspomniano powyżej, Wnioskodawczyni nabyła działkę od ojca w drodze umowy darowizny 7 lipca 2009 r. Była wówczas mężatką. W małżeństwie w tym czasie wiodło się dobrze. Żadne okoliczności nie wskazywały na rozpad małżeństwa Wnioskodawczyni.
Z zamiarem budowy domu, Wnioskodawczyni rozszerzyła wspólność ustawową o powyższą nieruchomość. Tym samym były mąż Wnioskodawczyni stał się współwłaścicielem nieruchomości.
Dnia 10 października 2011 r. narodził się syn Wnioskodawczyni.
Dnia 16 listopada 2016 r. Wnioskodawczyni otrzymała pozew rozwodowy od swojego męża. Dowiedziała się, że mąż nie tylko Jej nie kocha i nie widzi szans na dalsze pożycie małżeńskie, ale również, że mąż ułożył sobie życie z nową rodziną.
Wnioskodawczyni pozostała wówczas sama z dzieckiem, bez wsparcia małżonka.
Wnioskodawczyni obecnie wynajmuje mieszkanie wspólnie z inną osobą ponieważ nie było jej stać na opłacenie całego czynszu.
Wnioskodawczyni podejmuje zatrudnienie w (…) i zarabia miesięcznie 2500 zł. Zostały zasądzone alimenty na syna w wysokości 800 zł. Były małżonek Wnioskodawczyni opłaca je nieregularnie.
Jedynym zabezpieczeniem Wnioskodawczyni są darowane przez ojca działki, które chciałaby sprzedać i zakupić mieszkanie, aby w końcu zapewnić poczucie bezpieczeństwa sobie i swojemu dziecku.
W piśmie z 6 sierpnia 2021 r. Wnioskodawczyni wskazała, że:
W związku z powyższym opisem – w zakresie podatku od towarów i usług – zadano następujące pytania (ostatecznie sformułowane w piśmie z 4 sierpnia 2021 r.).
Zdaniem Wnioskodawczyni (ostatecznie sformułowanym w piśmie z 4 sierpnia 2021 r.).
Ad 1.
Czynność dostawy działek nie podlega opodatkowaniu podatkiem VAT w przypadku przedstawionym powyżej, ponieważ osoba sprzedająca nie miała i nie posiada statusu podatnika VAT, ponieważ nie prowadzi i nie prowadziła działalności gospodarczej zgodnie z art. 15 ustawy o VAT, ani też czynności podejmowane przez Wnioskodawczynię nie mają znamion prowadzenia działalności ponieważ robi to incydencjalnie, a kwota uzyskana ze sprzedaży działek wykorzystywana będzie na własne potrzeby i zakup mieszkania własnościowego dla siebie i dziecka.
Ad 2.
Wnioskodawczyni z tytułu zbycia działek nie występuje jako podatnik VAT, ponieważ zgodnie z dyspozycją przepisu art. 15 ust. 1 ustawy o VAT, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2 tego przepisu, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności, a działalność gospodarcza – zgodnie z art. 15 ust. 2 ustawy – obejmuje wszelką działalność gospodarczą producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych. W przypadku Wnioskodawczyni nie zachodzą żadne przesłanki z tego tytułu. Nie prowadzi ona działalności gospodarczej ani żadnego innego procederu, który ma na celu zachowanie zorganizowane, ciągłe, polegające na pozyskaniu zasobów. Jest to wykorzystywanie kwoty ze sprzedaży działek na potrzeby własne i zaspokojenie potrzeb mieszkaniowych, których Wnioskodawczyni nie ma stworzonych.
Ad 3.
W świetle przedstawionych wyjaśnień i udzielenia przez Wnioskodawczynię odpowiedzi na postawione przez Nią pytania, należy uznać, że w przypadku Wnioskodawczyni nie zachodzą przesłanki czyniące Ją podatnikiem VAT. Ponadto nie można stwierdzić, że czynność polegająca w przypadku Wnioskodawczyni na dostawie działek podlega opodatkowaniu podatkiem VAT. Podsumowując działania Wnioskodawczyni nie mają charakteru podobnego lub równoważnego z prowadzeniem działalności gospodarczej. Są jedynie czynnościami stanowiącymi zwykły zarząd prawem własności prywatnego majątku. Ponadto Wnioskodawczyni podkreśla, że pieniądze ze sprzedaży nieruchomości w 100% zostaną rozdysponowane na własne cele mieszkaniowe. Przedstawiając powyższe, Wnioskodawczyni uważa, że nie jest zobowiązana do zapłaty podatku VAT tym samym jest zwolniona z uiszczenia opłaty od planowanej czynności, mającej skutek rozporządzający.
W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej zdarzenia przyszłego w zakresie niepodlegania opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług czynności dostawy działek nr 1/1 i 1/2 oraz nieuznania Wnioskodawczyni za podatnika podatku od towarów i usług w związku z ww. dostawą działek – jest prawidłowe.
Zgodnie z przepisem art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2021 r., poz. 685 ze zm.), zwanej dalej „ustawą”, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają:
W myśl art. 2 pkt 6 ustawy, przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.
Stosownie do art. 7 ust. 1 ustawy przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).
Dostawa towaru mieści się w definicji sprzedaży określonej w art. 2 pkt 22 ustawy. Zgodnie z tym przepisem przez sprzedaż rozumie się odpłatną dostawę towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju, eksport towarów oraz wewnątrzwspólnotową dostawę towarów.
Zatem, zgodnie z powołanymi przepisami grunty spełniają definicję towaru wynikającą z art. 2 pkt 6 ustawy, a ich sprzedaż jest traktowana jako czynność odpłatnej dostawy towarów na terytorium kraju.
Należy zauważyć, że dostawa towarów rozumiana jako przeniesienie prawa do rozporządzania towarem jak właściciel obejmuje każdą czynność polegającą na przeniesieniu dobra materialnego przez stronę, która przyznaje drugiej stronie prawo do faktycznego dysponowania nim, jakby była właścicielem tego dobra.
Wskazać należy, że nie każda czynność stanowiąca dostawę towarów, w rozumieniu art. 7 ustawy podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, ponieważ aby dana czynność podlegała opodatkowaniu tym podatkiem, musi być wykonana przez podmiot, który w związku z jej wykonaniem jest podatnikiem podatku od towarów i usług.
W świetle art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.
Działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych – art. 15 ust. 2 ustawy.
Określony w ustawie zakres opodatkowania podatkiem od towarów i usług wskazuje, że do tego, aby faktycznie zaistniało opodatkowanie danej czynności konieczne jest, aby czynność podlegającą opodatkowaniu wykonał podmiot, który dla tej właśnie czynności działa jako podatnik. Definicja działalności gospodarczej – zawarta w ustawie – ma charakter uniwersalny, pozwalający na objęcie pojęciem „podatnik” tych wszystkich podmiotów, które prowadzą określoną działalność, występując w profesjonalnym obrocie gospodarczym.
Właściwym zatem jest wykluczenie osób fizycznych z grona podatników w przypadku, gdy dokonują sprzedaży, przekazania, bądź darowizny towarów stanowiących część majątku osobistego, tj. majątku, który nie został nabyty w celu jego odsprzedaży, bądź wykonywania innych czynności w ramach działalności gospodarczej.
W kontekście powyższego, nie jest podatnikiem podatku od towarów i usług ten, kto jako osoba fizyczna dokonuje jednorazowych lub okazjonalnych transakcji, za które nie jest przewidziana ściśle regularna zapłata oraz nie prowadzi zorganizowanej, czy zarejestrowanej działalności gospodarczej. Dokonywanie określonych czynności poza sferą prowadzonej działalności gospodarczej, również nie pozwala na uznanie danego podmiotu za podatnika w zakresie tych czynności. Przyjęcie, że dany podmiot sprzedając grunt działa w charakterze podatnika prowadzącego handlową działalność gospodarczą (jako handlowiec) wymaga ustalenia, czy jego działalność w tym zakresie przybiera formę zawodową (profesjonalną).
Z orzeczenia Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej z dnia 15 września 2011 r. w sprawach połączonych Jarosław Słaby przeciwko Ministrowi Finansów (C-180/10) oraz Emilian Kuć i Halina Jeziorska-Kuć przeciwko Dyrektorowi Izby Skarbowej (C-181/10) wynika, że czynności związane ze zwykłym wykonywaniem prawa własności nie mogą same z siebie być uznawane za prowadzenie działalności gospodarczej. Sama liczba i zakres transakcji sprzedaży nie mogą stanowić kryterium rozróżnienia między czynnościami dokonywanymi prywatnie, które znajdują się poza zakresem zastosowania Dyrektywy, a czynnościami stanowiącymi działalność gospodarczą. Podobnie – zdaniem Trybunału – okoliczność, że przed sprzedażą zainteresowany dokonał podziału gruntu na działki w celu osiągnięcia wyższej ceny łącznej. Całość powyższych elementów może bowiem odnosić się do zarządzania majątkiem prywatnym zainteresowanego.
W powołanym wyżej orzeczeniu TSUE wskazał, że inaczej jest w wypadku, gdy zainteresowany podejmuje aktywne działania w zakresie obrotu nieruchomościami, angażując środki podobne do wykorzystywanych przez producentów, handlowców i usługodawców w rozumieniu art. 9 ust. 1 akapit drugi Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE L 347 z 11.12.2006, str. 1 ze zm.). Zatem, za podatnika należy uznać osobę, która w celu dokonania sprzedaży gruntów angażuje podobne środki wykazując aktywność w przedmiocie zbycia nieruchomości porównywalną do działań podmiotów zajmujących się profesjonalnie tego rodzaju obrotem, tj. działania wykraczające poza zakres zwykłego zarządu majątkiem prywatnym. Chodzi tu przykładowo o nabycie terenu przeznaczonego pod zabudowę, jego uzbrojenie, wydzielenie dróg wewnętrznych, działania marketingowe podjęte w celu sprzedaży działek wykraczające poza zwykłe formy ogłoszenia, uzyskanie decyzji o warunkach zabudowy terenu, czy wystąpienie o opracowanie planu zagospodarowania przestrzennego dla sprzedawanego obszaru, prowadzenie działalności gospodarczej w zakresie usług developerskich lub innych tego rodzaju usług o zbliżonym charakterze. Przy czym na tego rodzaju aktywność „handlową” wskazywać musi ciąg powyżej przykładowo przytoczonych okoliczności, a nie stwierdzenie jedynie faktu wystąpienia pojedynczych z nich.
Jak wynika z dokonanej wyżej analizy przepisów, warunkiem opodatkowania danej czynności podatkiem od towarów i usług jest spełnienie dwóch przesłanek łącznie: po pierwsze dana czynność ujęta jest w katalogu czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, po drugie – czynność została wykonana przez podmiot, który w związku z jej wykonaniem jest podatnikiem podatku od towarów i usług. Dostawa towarów (np. nieruchomości) podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług wyłącznie wówczas, gdy dokonywana jest przez podmiot mający status podatnika, a dodatkowo działający w takim charakterze w odniesieniu do danej transakcji. Istotnym dla określenia, że w odniesieniu do konkretnej dostawy mamy do czynienia z podatnikiem podatku VAT jest stwierdzenie, że prowadzi on działalność gospodarczą w rozumieniu przepisów ustawy. Dopiero po zdefiniowaniu podmiotu jako podatnika VAT – co do zasady – mają dla określenia jego praw i obowiązków zastosowanie przepisy ustawy o podatku od towarów i usług.
W świetle powyższego, w pierwszej kolejności należy ustalić, czy w okolicznościach niniejszej sprawy Wnioskodawczyni będzie działała w charakterze podatnika VAT zdefiniowanego w art. 15 ust. 1 ustawy.
Uznanie, że dany podmiot w odniesieniu do konkretnej czynności działa jako podatnik podatku od towarów i usług, wymaga oceny każdorazowo odnoszącej się do okoliczności faktycznych danej sprawy.
Jak wyjaśniono wyżej – odwołując się do treści przepisów ustawy – w przypadku osób fizycznych, które dokonują sprzedaży, przekazania, bądź darowizny towarów stanowiących część majątku osobistego, tj. majątku, który nie został nabyty w celu jego odsprzedaży bądź wykonywania innych czynności w ramach działalności gospodarczej, należy szczególnie wnikliwie przeanalizować okoliczności w jakich będzie realizowana transakcja. Co do zasady bowiem osoby fizyczne, które dokonują transakcji w ramach zarządu majątkiem prywatnym, wykluczone są z grona podatników VAT.
W świetle powyższego stwierdzić należy, że w rozpatrywanej sprawie brak jest podstaw do uznania Wnioskodawczyni – w związku z planowaną sprzedażą ww. działek – za podatnika podatku od towarów i usług.
Z opisu sprawy wynika, że Wnioskodawczyni 7 lipca 2009 r. drogą umowy darowizny od ojca, nabyła działkę nr 1. W skutek późniejszego podziału tej działki zostały wydzielone działki nr 1/1, 1/2 oraz 1/3. Przedmiotem sprzedaży będą działki o numerze 1/1 i 1/2.
W związku z tym, że pojawiła się osoba zainteresowana zakupem działki o nr 1/2, 25 lutego 2021 r., Wnioskodawczyni wystąpiła do Krajowego Ośrodka Wsparcia Rolnictwa z wnioskiem o wyrażenie zgody na zbycie nieruchomości rolnej w drodze art. 2b ust. 3 ustawy z 11 kwietnia 2003 r. o kształtowaniu ustroju rolnego. Dnia 16 kwietnia 2021 r., decyzja wyrażająca zgodę na zbycie nieruchomości stała się ostateczna.
Wnioskodawczyni chciałaby przeznaczyć środki ze sprzedaży nieruchomości na własne cele mieszkaniowe.
Działki na moment zbycia nie będą objęte miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego.
Na moment zbycia, działki wskazane powyżej, nie będą stanowiły gruntu zabudowanego budynkiem/budynkami lub budowlą/budowlami w rozumieniu ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. Prawo budowlane.
Działki, które Wnioskodawczyni zamierza sprzedać, nie były i nie są wykorzystywane na cele działalności rolniczej. Ponadto Wnioskodawczyni nigdy nie prowadziła działalności rolniczej, tym samym nie czerpała z niej korzyści ani nie miała statutu rolnika.
Nie były dokonywane zbiory ani dostawy produktów rolnych z ww. nieruchomości.
Działki nie były i nie są w żaden sposób wykorzystywane przez Wnioskodawczynię. Stanowią jedynie Jej majątek osobisty.
Działki wymienione powyżej, nie były i nie są wykorzystywane przez Wnioskodawczynię w działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy o podatku od towarów i usług. Żadna ze wskazanych przesłanek z art. 15 ust. 2 ustawy o podatku od towarów i usług nie ma i nie miała w przypadku Wnioskodawczyni zastosowania.
Ww. działki nie były i nie są przedmiotem najmu ani dzierżawy.
Dla ww. działek na moment ich zbycia została wydana decyzja o warunkach zabudowy oraz została wydzielona droga do tych działek.
Wnioskodawczyni podejmowała i podejmuje działania mające na celu jedynie zamieszczenie stosownych ogłoszeń na portalu typu (…).
Wnioskodawczyni zamierza dokonać w przyszłości sprzedaży działki o numerze 1/3. To jest ostatnia nieruchomość jaką posiada. Sprzedaż nie ma charakteru ciągłego a nieruchomości o nr 1/1, 1/2, 1/3 są jedynym zabezpieczeniem finansowym Wnioskodawczyni. Pieniądze uzyskane ze sprzedaży mają pomóc w zakupie mieszkania na własne potrzeby Wnioskodawczyni i Jej dziecka.
W tym miejscu należy wskazać na wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gdańsku z dnia 6 kwietnia 2016 r., sygn. akt I SA/Gd 234/16, w którym sąd stwierdził, że: „Uzyskanie decyzji o warunkach zabudowy dla czterech działek powstałych w wyniku podziału działki siedliskowej, a także sprzedaż za pośrednictwem portali internetowych oraz biura nieruchomości nie stanowi o zawodowej działalności skarżącej. (…) Korzystanie z biura nieruchomości czy portali internetowych przy sprzedaży nieruchomości przemawia raczej za tym, że skarżąca nie zajmuje się profesjonalnym obrotem nieruchomościami. Trudno przy tym wyobrazić sobie w jaki inny sposób mogłaby znaleźć potencjalnych nabywców działek”.
Ponadto Naczelny Sąd Administracyjny w wyroku z 28 września 2020 r., sygn. akt I FSK 1476/17 wskazał, że „W sytuacji zaś, gdy działka otrzymana przez Skarżącą nie była objęta planem zagospodarowania przestrzennego, nie wykracza poza zarząd majątkiem prywatnym uzyskanie warunków zabudowy i tym samym uzyskanie wskazówek co do możliwego przeznaczenia tej działki. Przeznaczenie działki, określające możliwy sposób jej wykorzystania, wpływa na wartość działki a uzyskanie informacji o tym przeznaczeniu, istotnej z punktu widzenia ceny sprzedaży, jest uzasadnione przy każdej transakcji sprzedaży i nie może być uznane za charakterystyczne tylko dla profesjonalnego obrotu nieruchomościami. Analogicznie należy ocenić zamieszczanie oferty w lokalnej telewizji i wywieszanie ogłoszeń, skoro jest to działanie umożliwiające zapoznanie się z ofertą większej grupie potencjalnych nabywców. Brak jest nie tylko prawnych ale i racjonalnych podstaw, aby przyjąć, że sprzedaż dokonywana w ramach zarządu majątkiem prywatnym nie może wiązać się z działaniami zmierzającymi do uzyskania przez sprzedającego korzystnej ceny poprzez ustalenie wartości działki oraz udostępnienie informacji o sprzedaży szerokiemu kręgowi podmiotów”.
Wobec powyższego należy uznać, że w okolicznościach wskazanych w opisie sprawy planowana sprzedaż działek nr 1/1 i 1/2 nie będzie stanowiła działalności gospodarczej podlegającej opodatkowaniu VAT, gdyż brak jest przesłanek świadczących o takiej aktywności Wnioskodawczyni w przedmiocie zbycia nieruchomości, która to aktywność byłaby porównywalna do działań podmiotów zajmujących się profesjonalnie tego rodzaju obrotem (brak przesłanek zawodowego – stałego i zorganizowanego charakteru takiej działalności). Czynności jakie wykonała Wnioskodawczyni z zamiarem realizacji własnych potrzeb mieszkaniowych nie pozwalają na uznanie, że w przedmiotowej sprawie wystąpił ciąg czynności świadczący o zorganizowanym i celowym działaniu z zamierzeniem sprzedaży przedmiotowej nieruchomości. W przedmiotowej sprawie uznać zatem należy, że ww. działki, które Wnioskodawczyni nabyła w drodze darowizny 7 lipca 2009 r. i które planuje sprzedać stanowią dla Wnioskodawczyni majątek osobisty. Mając zatem na uwadze przywołany stan prawny jak i całokształt podjętych przez Wnioskodawczynię działań należy uznać, że w przedmiotowej sprawie nie wystąpią przesłanki pozwalające uznać Wnioskodawczynię za podatnika w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy, prowadzącego działalność gospodarczą – handlową, w myśl art. 15 ust. 2 ustawy.
W rozpatrywanej sprawie planowaną sprzedaż działek można uznać za czynność związaną ze zwykłym wykonywaniem prawa własności. W związku z tym, Wnioskodawczyni będzie korzystała z przysługującego jej prawa do rozporządzania własnym majątkiem, która to czynność oznacza działanie w sferze prywatnej, do której unormowania ustawy o podatku od towarów i usług nie mają zastosowania. Skutkiem powyższego, sprzedaż działek nr 1/1 i 1/2 nie będzie podlegać opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.
Mając na uwadze przedstawiony we wniosku opis sprawy oraz powołane regulacje ustawy o podatku od towarów i usług stwierdzić należy, że planowana sprzedaż działek nr 1/1 i 1/2 nie będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług na podstawie art. 5 ust. 1 pkt 1 w związku z art. 7 ust. 1 ustawy, z uwagi na fakt, że Wnioskodawczyni z tytułu tej transakcji nie będzie działać w charakterze – zdefiniowanego w art. 15 ust. 1 ustawy – podatnika VAT, prowadzącego działalność gospodarczą w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy.
Tym samym stanowisko Wnioskodawczyni w zakresie pytania nr 1 i 2 jest prawidłowe.
Biorą pod uwagę fakt, że z tytułu planowanej sprzedaży przedmiotowych działek Wnioskodawczyni nie będzie występować w charakterze podatnika podatku od towarów i usług nie udziela się odpowiedzi na pytanie oznaczone we wniosku nr 3.
Dodatkowo informuje się, że w niniejszej interpretacji rozstrzygnięto wniosek w części dotyczącej podatku od towarów i usług. Natomiast w części dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych zostanie wydane odrębne rozstrzygnięcie.
Należy ponadto zauważyć, że zgodnie z art. 14b § 3 ustawy Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ jest ściśle związany przedstawionym we wniosku opisem zdarzenia przyszłego. Zainteresowany ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu zdarzenia przyszłego. Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem zdarzenia przyszłego podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona interpretacja traci swoją aktualność.
Ponadto należy podkreślić, że niniejsza interpretacja została wydana na podstawie przedstawionego we wniosku opisu sprawy, co oznacza, że w przypadku, gdy w toku postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, kontroli celno-skarbowej zostanie określony odmienny stan sprawy, interpretacja nie wywoła w tym zakresie skutków prawnych.
Końcowo należy wskazać, że analiza załączników dołączonych do wniosku o wydanie interpretacji w indywidualnej sprawie nie mieści się w ramach określonych w art. 14b § 1 Ordynacja podatkowa, zgodnie z którym Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, na wniosek zainteresowanego, wydaje, w jego indywidualnej sprawie, interpretację przepisów prawa podatkowego (interpretację indywidualną). Zatem tut. Organ nie jest uprawniony do oceny załączników dołączonych do wniosku lub uzupełnienia, a niniejszą interpretację wydano jedynie w oparciu o przedstawiony we wniosku stan faktyczny.
Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawczyni i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.
Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:
Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).
Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193 ze zm.), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.
Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2019 r. poz. 2325 ze zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku wnoszenia skargi w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii jako najwłaściwszy proponuje się kontakt z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego ePUAP. W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).
Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.
Fiscalex • Automatyczne wyszukiwanie interpretacji • Anuluj w każdej chwili