0114-KDIP1-3.4012.285.2021.2.KK

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2020 r. poz. 1325 ze zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawczyni przedstawione we wniosku z 26 kwietnia 2021 r. (data wpływu 4 maja 2021 r.) uzupełnionym pismem z 13 czerwca 2021 r. (data wpływu 18 czerwca 2021 r.) w odpowiedzi na wezwanie Organu z 2 czerwca 2021 r. nr 0114-KDIP1-3.4012.285.2021.1.KK (doręczone Stronie 7 czerwca 2021 r.), o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie nieuznania Wnioskodawczyni za podatnika w związku ze sprzedażą zabudowanej działki nr 1 - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 4 maja 2021 r. wpłynął do Organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej, uzupełniony pismem z 13 czerwca 2021 r. (data wpływu 18 czerwca 2021 r.) w odpowiedzi na wezwanie Organu z 2 czerwca 2021 r. nr 0114-KDIP1-3.4012.285.2021.1.KK (doręczone 7 czerwca 2021 r.), dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie nieuznania Wnioskodawczyni za podatnika w związku ze sprzedażą zabudowanej działki nr 1.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawczyni ma zamiar sprzedać nieruchomość gruntową o nr 1 w obrębie (…). Na działce tej stoi nieukończony (w trakcie budowy) budynek. Po ukończeniu prac budowlanych już przez nowego właściciela, budynek ten może być domem mieszkalnym. Nieruchomość ta została zakupiona przez Wnioskodawczynię wraz z mężem w 2019 r. Budowa budynku na ww. działce rozpoczęta została w 2008 r. Po zakupie przez Wnioskodawczynię nieruchomości, która była w stanie degradacji po aktach wandalizmów została zabezpieczona przed dalszym niszczeniem oraz dokonano napraw budynku tj. dachu i wstawiono okna.

Wnioskodawczyni nigdy nie była i nie jest czynnym zarejestrowanym podatnikiem podatku VAT (podatek od towarów i usług). Nie posiada także statusu rolnika ryczałtowego, jest emerytką. Nieruchomość została nabyta wyłącznie dla zaspokojenia przyszłościowych potrzeb mieszkalnych jednego z dzieci. W związku ze zmianą sytuacji życiowej dziecka, związanej z obecnym miejscem pracy, nieruchomość stała się zbędna.

Nabycie nieruchomości nastąpiło w toku licytacji komorniczej. Komornik nie wystawił w imieniu dłużnika faktury VAT, gdyż dłużnik nie był czynnym podatnikiem podatku VAT.

Nieruchomość od czasu nabycia do dnia dzisiejszego wykorzystywana jest okolicznościowo do przechowywania drobnych płodów rolnych (ziemniaków, zboża, nasion), drewna opałowego, części do maszyn rolnych w związku z prowadzonym małym gospodarstwem rolnym.

Bezpośrednio po nabyciu, zdewastowany budynek został wysprzątany. Szkody wandalizmu – zniszczone elementy drewniane, pokrycia dachowe, część kominów, Wnioskodawczyni wraz z mężem naprawiła własnymi siłami.

Nieruchomość gruntowa wraz z budynkiem (w stanie nieukończonym) od momentu nabycia do dnia dzisiejszego stoi pusta poza okresem przechowywania płodów rolnych bądź części maszyn. Wnioskodawczyni nie dzierżawiła oraz nie udostępniała odpłatnie ani nieodpłatnie nieruchomości osobom trzecim.

Wnioskodawczyni nie ma zamiaru inwestować w nieruchomość jakichkolwiek pieniędzy. Zainteresowana nie podejmowała i nie będzie podejmować aktywnych działań marketingowych wykraczających poza zwykłą formę ogłoszenia. Osoby miejscowe z sąsiedztwa wyrażają gotowość zakupu tej nieruchomości. Nie nastąpiło pierwsze zasiedlenie budynku, gdyż obiekt jest w trakcie budowy w stanie nieukończonym (brak ścian działowych, schodów, posadzek, tynków, izolacji, wszelkich instalacji, przyłączy), budowa w stanie surowym nieukończonym.

Wnioskodawczyni posiada różne grunty niezabudowane – rolne, leśne, użytki zielone, przeznaczone w MPZP pod budownictwo, a także grunty już zabudowane. Wnioskodawczyni nie ma zamiaru w czasie najbliższym zbywać nic poza działką nr 1, z rozpoczętą budową domu.

Wnioskodawczyni grunt o pow. 26 arów zakupiła w 2011 roku, wskutek przekształcenia we współwłasność małżeńską z mężem – udział ½.

Przedmiotowy grunt stanowi użytek, gdzie przez lata prowadzona była gospodarka leśna, pozyskiwanie drzewa, prowadzenie częściowo nowych nasadzeń. W takim celu został nabyty ww. grunt. Teren stanowi również w części miejsce postojowe sprzętu rolniczego, składowania słomy, gdyż zlokalizowany jest w bliskim sąsiedztwie siedliska Wnioskodawczyni.

Część z 26 arów z rozpoczętą budową domu dla syna i jego żony (budowa była finansowana z ich środków wspólnych) została sprzedana w 2020 roku, jako nieruchomość w trakcie zabudowy (fundamenty budynku oraz ściany bez dachu), z przyczyn konieczności zmiany ośrodka życiowego syna i synowej. Z tytułu sprzedaży powyższej nieruchomości, Wnioskodawczyni nie była zobowiązana do zarejestrowania się jako czynny podatnik VAT.

Grunt – (…), nabyty wyłącznie przez Wnioskodawczynię podczas trwania małżeństwa, lecz do majątku osobistego Wnioskodawczyni. Grunt został zakupiony w 2006 roku. Nabyty dla powiększenia gruntów prowadzonego małego, rodzinnego gospodarstwa rolnego. Nieruchomość w części stanowi teren leśny, z którego pozyskiwane jest drewno z lasu prywatnego, pozostała część stanowi grunty rolne wykorzystywane w części rolniczo. Jedynie część gruntów rolnych została sprzedana w 2016 roku – sprzedaż 1 działki niezabudowanej, w 2019 roku sprzedaż 1 działki niezabudowanej, w 2021 roku sprzedaż 1 działki niezabudowanej. Sprzedaży dokonano w związku ze słabą sytuacją finansową, niskimi emeryturami Wnioskodawczyni oraz jej męża, koniecznością korzystania z odpłatnych usług medycznych w związku ze złym stanem zdrowia Zainteresowanej. Łącznie sprzedano 3 niezabudowane działki. W związku ze sprzedażą powyższych działek, Wnioskodawczyni nie była zobowiązana do zarejestrowania się jako czynny podatnik podatku VAT, ani wykazania należnego podatku VAT.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania:

Czy w związku z planowaną sprzedażą działki nr 1, Wnioskodawczyni będzie podatnikiem podatku VAT w związku z jej sprzedażą?

Czy w związku z planowaną sprzedażą działki 1, Wnioskodawczyni może zastosować zwolnienie od opodatkowania podatkiem VAT od planowanej sprzedaży ww. działki?

Zdaniem Wnioskodawczyni

Ad 1

Wnioskodawczyni nie powinna być uznana za podatnika podatku VAT w związku z planowaną sprzedażą działki 1. Zakup nieruchomości nie był opodatkowany, gdyż Wnioskodawczyni zakupiła ww. działkę od komornika, a także dlatego, że w obrocie prywatnym od osób nieprowadzących działalności gospodarczej taka sprzedaż nie podlega opodatkowaniu podatkiem VAT. Wnioskodawczyni w przeszłości dokonywała zakupu różnych ewidencyjnych użytków gruntowych, a następnie zbywała okazjonalnie – nie często - wykonując swoje przynależne prawo własności, po wcześniejszym, długoletnim użytkowaniu tych gruntów. Taki stan faktyczny nie może stanowić podstawy uznania planowanej sprzedaży przedmiotowej nieruchomości, jako opodatkowanej podatkiem VAT.

Ad 2

W ocenie Wnioskodawczyni przepisy ustawy o VAT dają możliwość zastosowania zwolnienia od opodatkowania podatkiem VAT dla planowanej sprzedaży przedmiotowej działki. Trwająca budowa uniemożliwia pierwsze zasiedlenie, zabrania się zamieszkiwania na terenie budowy.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2021 r. poz. 685 ze zm.), zwanej dalej „ustawą”, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Jak stanowi art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

Należy zatem stwierdzić, że w sytuacji, gdy przedmiotem dostawy Stosownie do treści art. 2 pkt 6 ustawy, przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

Należy zatem stwierdzić, że w sytuacji, gdy przedmiotem dostawy są towary w rozumieniu powołanego wyżej przepisu i gdy czynność ta prowadzi do przeniesienia prawa do rozporządzania tymi towarami jak właściciel, mamy do czynienia z dostawą w ujęciu art. 7 ust. 1 ustawy podlegającą opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Nieruchomościami natomiast są części powierzchni ziemskiej stanowiące odrębny przedmiot własności (grunty), jak również budynki trwale z gruntem związane lub części takich budynków, jeżeli na mocy przepisów szczególnych stanowią odrębny od gruntu przedmiot własności (art. 46 § 1 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. z 2020 r. poz. 1740 ze zm.), zwanej dalej „Kodeksem cywilnym”).

W oparciu o definicję zawartą w art. 2 pkt 6 ustawy należy przyjąć, że zbycie nieruchomości gruntowych (działek), traktowane jest jako czynność odpłatnej dostawy towarów, o której mowa w art. 7 ust. 1 ustawy, podlegającej opodatkowaniu na podstawie art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy.

Nie każda jednak czynność stanowiąca dostawę towarów w rozumieniu art. 7 ust. 1 ustawy, podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Aby dana czynność była opodatkowana tym podatkiem musi być wykonana przez podmiot, który w związku z jej wykonaniem jest podatnikiem podatku od towarów i usług.

Pojęcia „podatnik” i „działalność gospodarcza”, na potrzeby podatku od towarów i usług, zostały określone w art. 15 ust. 1 i ust. 2 ustawy.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza, o której mowa w art. 15 ust. 2 ustawy, obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Określony w ustawie o VAT zakres opodatkowania podatkiem od towarów i usług wskazuje, że aby faktycznie zaistniało opodatkowanie danej czynności konieczne jest, aby czynność podlegającą opodatkowaniu wykonał podmiot, który dla tej właśnie czynności będzie działał jako podatnik.

W świetle definicji zawartej w art. 15 ustawy, dla uznania określonych zachowań danego podmiotu za działalność gospodarczą istotne znaczenie ma ich zorganizowany charakter. Przy czym, taka działalność wystąpi również w przypadku wykorzystywania towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych. Zatem dostawa towarów (w tym udziału w gruncie) będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług w sytuacji, gdy działaniom podmiotu dokonującego tej dostawy, można przypisać znamiona prowadzenia działalności gospodarczej, co w efekcie przesądza o uzyskaniu przez niego statusu podatnika.

Dodatkowo należy wskazać, że działalność gospodarcza powinna cechować się stałością, powtarzalnością i niezależnością jej wykonywania, bowiem związana jest z profesjonalnym obrotem gospodarczym.

Wobec tego, właściwe jest wykluczenie osób fizycznych z grona podatników podatku VAT w przypadku, gdy dokonują sprzedaży, przekazania, bądź darowizny towarów stanowiących część majątku osobistego, tj. majątku, który nie został nabyty w celu jego odsprzedaży, bądź wykonywania innych czynności w ramach działalności gospodarczej. W tym kontekście, nie jest podatnikiem podatku od towarów i usług ten, kto jako osoba fizyczna dokonuje jednorazowych, okazjonalnych transakcji, za które nie jest przewidziana ściśle regularna zapłata oraz nie prowadzi zorganizowanej działalności gospodarczej. Jednakże każdy, kto dokonuje czynności, które zmierzają do wykorzystania nieruchomości dla celów działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy, jest uznany za podatnika podatku od towarów i usług. Zatem wykorzystywanie majątku prywatnego stanowi również działalność gospodarczą, jeżeli jest dokonywane w sposób ciągły dla celów zarobkowych. Podstawowym kryterium dla opodatkowania sprzedaży nieruchomości jest ustalenie, czy działanie to można uznać za wykorzystywanie majątku w sposób ciągły do celów zarobkowych, czy majątek nabyty został i jest faktycznie wykorzystany na potrzeby własne, czy też z przeznaczeniem do działalności gospodarczej.

W kwestii opodatkowania dostawy nieruchomości istotne jest, czy zbywca w celu dokonania sprzedaży podjął aktywne działania w zakresie obrotu nieruchomościami, angażując środki podobne do wykorzystywanych przez producenta, handlowca i usługodawcę w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy, co skutkuje koniecznością uznania go za podmiot prowadzący działalność gospodarczą w rozumieniu tego przepisu, a więc za podatnika podatku od towarów i usług, czy też sprzedaż nastąpiła w ramach zarządu majątkiem prywatnym.

Problem odnoszący się do rozstrzygnięcia, czy sprzedaż nieruchomości jest sprzedażą majątku osobistego, czy też stanowi sprzedaż realizowaną przez podatnika prowadzącego w tym zakresie działalność gospodarczą, była przedmiotem orzeczenia z dnia 15 września 2011 r. TSUE w sprawach połączonych C-180/10 i C-181/10.

Z ww. orzeczenia wynika m.in., że „osoby fizycznej, która prowadziła działalność rolniczą na gruncie nabytym ze zwolnieniem z podatku od wartości dodanej i przekształconym wskutek zmiany planu zagospodarowania przestrzennego niezależnej od woli tej osoby w grunt przeznaczony pod zabudowę, nie można uznać za podatnika podatku od wartości dodanej w rozumieniu art. 9 ust. 1 i art. 12 ust. 1 dyrektywy 112, zmienionej dyrektywą 2006/138/WE, kiedy dokonuje ona sprzedaży tego gruntu, jeśli sprzedaż ta następuje w ramach zarządu majątkiem prywatnym tej osoby”.

Ponadto Trybunał orzekł, że liczba i zakres transakcji sprzedaży nie ma charakteru decydującego i nie może stanowić kryterium rozróżnienia między czynnościami dokonywanymi prywatnie, które znajdują się poza zakresem zastosowania dyrektywy, a czynnościami stanowiącymi działalność gospodarczą. Trybunał stwierdził, że dużych transakcji sprzedaży można dokonywać również jako czynności osobistych. Zatem, kryterium decydującym o zaliczeniu transakcji sprzedaży nieruchomości przez osoby fizyczne do działalności gospodarczej, jest podejmowanie aktywnych działań angażujących środki podobne do wykorzystywanych przez producentów, handlowców i usługodawców.

Trybunał wyjaśnił, że inaczej jest w wypadku, gdy zainteresowany podejmuje aktywne działania w zakresie obrotu nieruchomościami, angażując środki podobne do wykorzystywanych przez producentów, handlowców i usługodawców w rozumieniu art. 9 ust. 1 akapit drugi dyrektywy. Przykładowo podane zostały działania polegające na uzbrojeniu terenu, albo na działaniach marketingowych. Działania takie nie należą do zakresu zwykłego zarządu majątkiem prywatnym.

Jak wynika z przywołanych przepisów, dostawa towarów podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług wyłącznie wówczas, gdy dokonywana jest przez podmiot mający status podatnika, działającego w takim charakterze w odniesieniu do danej transakcji.

Z opisu sprawy wynika, że Wnioskodawczyni nigdy nie była i nie jest czynnym zarejestrowanym podatnikiem podatku VAT. Nie posiada także statusu rolnika ryczałtowego, jest emerytką. Wnioskodawczyni ma zamiar sprzedać nieruchomość gruntową o nr 1. Na działce tej stoi nieukończony (w trakcie budowy) budynek. Nieruchomość ta została zakupiona przez Wnioskodawczynię wraz z mężem w 2019 r. Budowa budynku na ww. działce rozpoczęta została w 2008 roku. Po zakupie przez Wnioskodawczynię nieruchomość, która była w stanie degradacji po aktach wandalizmów, została zabezpieczona przed dalszym niszczeniem. Dokonano napraw istniejącego dachu i zamontowano okna.

Nieruchomość została nabyta wyłącznie dla zaspokojenia przyszłościowych potrzeb mieszkalnych jednego z dzieci. W związku ze zmianą sytuacji życiowej dziecka związanej z obecnym miejscem pracy, nieruchomość stała się zbędna.

Nabycie nieruchomości nastąpiło w toku licytacji komorniczej. Komornik nie wystawił w imieniu dłużnika faktury VAT, gdyż dłużnik nie był czynnym podatnikiem podatku VAT.

Nieruchomość od czasu nabycia do dnia dzisiejszego wykorzystywana jest okolicznościowo, do przechowywania drobnych płodów rolnych (ziemniaków, zboża, nasion), drewna opałowego, części do maszyn rolnych w związku z prowadzonym małym gospodarstwem rolnym.

Wnioskodawczyni nie dzierżawiła oraz nie udostępniała odpłatnie ani nieodpłatnie nieruchomości osobom trzecim.

Wnioskodawczyni nie ma zamiaru inwestować w nieruchomość jakichkolwiek pieniędzy. Zainteresowana nie podejmowała i nie będzie podejmować aktywnych działań marketingowych wykraczających poza zwykłą formę ogłoszenia. Nie nastąpiło pierwsze zasiedlenie budynku gdyż obiekt jest w trakcie budowy w stanie nieukończonym (brak ścian działowych, schodów, posadzek, tynków, izolacji, wszelkich instalacji, przyłączy), budynek w stanie surowym nieukończonym.

Aby rozstrzygnąć, czy w rozpatrywanej sprawie sprzedaż nieruchomości zabudowanej budynkiem będzie podlegała opodatkowaniu, należy przeanalizować czy ww. sprzedaż zostanie dokonana przez podatnika, a więc osobę prowadzącą działalność gospodarczą w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy.

Jak wynika z dokonanej wyżej analizy przepisów, warunkiem opodatkowania danej czynności podatkiem od towarów i usług jest spełnienie dwóch przesłanek łącznie: po pierwsze dana czynność ujęta jest w katalogu czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, po drugie - czynność została wykonana przez podmiot, który w związku z jej wykonaniem jest podatnikiem podatku od towarów i usług. Dostawa towarów (np. gruntów) podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług wyłącznie wówczas, gdy dokonywana jest przez podmiot mający status podatnika, a dodatkowo działający w takim charakterze w odniesieniu do danej transakcji. Istotnym dla określenia, że w odniesieniu do konkretnej dostawy mamy do czynienia z podatnikiem podatku VAT jest stwierdzenie, że prowadzi on działalność gospodarczą w rozumieniu przepisów ustawy. Dopiero po zdefiniowaniu podmiotu jako podatnika VAT - co do zasady - mają dla określenia jego praw i obowiązków, zastosowanie przepisy ustawy o VAT.

Należy zatem ustalić, czy w odniesieniu do opisanej czynności sprzedaży zabudowanej działki nr 1, Wnioskodawczyni będzie spełniała przesłanki do uznania Jej za podatnika podatku od towarów i usług. Uznanie, że dany podmiot w odniesieniu do konkretnej czynności działa jako podatnik podatku od towarów i usług, wymaga każdorazowo oceny odnoszącej się do okoliczności faktycznych danej sprawy.

Jak wyjaśniono wyżej - odwołując się do treści przepisów ustawy o VAT - w przypadku osób fizycznych, które dokonują sprzedaży, przekazania, bądź darowizny towarów stanowiących część majątku osobistego, tj. majątku, który nie został nabyty w celu jego odsprzedaży bądź wykonywania innych czynności w ramach działalności gospodarczej, należy szczególnie wnikliwie przeanalizować okoliczności, w jakich będzie realizowana transakcja. Co do zasady osoby fizyczne, które dokonują transakcji w ramach zarządu majątkiem prywatnym, wykluczone są z grona podatników VAT.

W tym miejscu należy podkreślić, że pojęcie „majątku prywatnego” nie występuje na gruncie analizowanych przepisów ustawy, jednakże wynika z wykładni art. 15 ust. 2 ustawy, w której zasadnym jest odwołanie się do treści orzeczenia TSUE w sprawie C-291/92 (Finanzamt Uelzen V. Dieter Armbrecht), które dotyczyło kwestii opodatkowania sprzedaży przez osobę, będącą podatnikiem podatku od wartości dodanej, części majątku niewykorzystywanej do prowadzonej działalności gospodarczej, a służącej jej do celów prywatnych. „Majątek prywatny” to zatem taka część majątku danej osoby fizycznej, która nie jest przez nią przeznaczona ani wykorzystywana dla potrzeb prowadzonej działalności gospodarczej. Ze wskazanego orzeczenia wynika zatem, że podatnik musi w całym okresie posiadania danej nieruchomości wykazywać zamiar wykorzystywania części nieruchomości w ramach majątku osobistego.

W kontekście powyższych rozważań istotna jest więc ocena, czy z przedstawionego we wniosku opisu sprawy wynika, że Wnioskodawczyni podejmowała działania charakterystyczne dla profesjonalnego obrotu nieruchomościami. Ocena ta powinna przy tym uwzględniać nie tylko samodzielne znaczenie poszczególnych kryteriów kwalifikacji określonych działań jako cech charakteryzujących działalność handlową, ale też brać pod uwagę całokształt tychże działań, ich wzajemne uzupełnianie się i przydatność z punktu widzenia tego rodzaju działalności gospodarczej.

Mając na uwadze przedstawiony opis sprawy na tle powołanych przepisów prawa, należy stwierdzić, że w związku z planowaną sprzedażą zabudowanej działki nr 1, Wnioskodawczyni, nie będzie działała w charakterze podatnika podatku od towarów i usług w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy, a czynność ta nie będzie nosiła znamion działalności gospodarczej, o której mowa w art. 15 ust. 2 ustawy.

Powyższe wynika z faktu, że przedmiotowa sprzedaż będzie stanowiła zwykłe wykonywanie prawa własności w stosunku do ww. zabudowanej nieruchomości, stanowiącej majątek prywatny, który jak wynika z treści wniosku – Wnioskodawczyni nabyła jako osoba prywatna, od której nie przysługiwało prawo do odliczenia podatku naliczonego. Od momentu nabycia nieruchomości, do momentu planowanej sprzedaży upłynie długi okres czasu, ponadto przez cały okres posiadania zabudowanej działki nr 1, Wnioskodawczyni wykorzystywała ją wyłącznie w celach prywatnych. Nieruchomość nie była oddana w najem, czy użytkowa przez inne podmioty. Budynku wraz z działką nr 1 opisaną we wniosku, Wnioskodawczyni nie wykorzystywała do prowadzenia jakiejkolwiek działalności gospodarczej. Tym samym transakcja sprzedaży budynku wraz z działką nr 1, nie będzie podlegała przepisom ustawy, ponieważ przedmiotem transakcji będzie majątek osobisty Wnioskodawczyni.

Mając na uwadze powołane powyżej przepisy prawa oraz przedstawiony opis sprawy, należy stwierdzić, że sprzedaż budynku wraz z działką nr 1, nie będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. W konsekwencji w związku z ww. sprzedażą po stronie Wnioskodawczyni nie powstanie obowiązek podatkowy, gdyż Wnioskodawczyni nie będzie działała w charakterze podatnika podatku od towarów i usług w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy, a czynność ta nie będzie nosiła znamion działalności gospodarczej, o której mowa w art. 15 ust. 2 ustawy.

W związku z tym, że Wnioskodawczyni z tytułu sprzedaży działki zabudowanej nr 1 nie będzie działała jako podatnik, to rozpatrywanie zastosowania zwolnienia do sprzedaży tej nieruchomości jest bezpodstawne.

Zatem stanowisko Wnioskodawczyni w zakresie braku statusu podatnika dla opisanej działki należało uznać za prawidłowe.

Zaznacza się, że niniejsza interpretacja nie rozstrzyga kwestii skutków podatkowych sprzedaży nieruchomości dla współwłaściciela nieruchomości (męża).

Zaznaczenia wymaga, że Organ podatkowy jest ściśle związany przedstawionym we wniosku opisem zdarzenia przyszłego. Wnioskodawczyni ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego oraz zdarzenia przyszłego. Podkreślenia wymaga, że interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem podanym przez Wnioskodawczynię w złożonym wniosku. W związku z tym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. z 2018 r. poz. 2193 ze zm.), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w (…), za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2019 r. poz. 2325 ze zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy). W przypadku wnoszenia skargi w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii jako najwłaściwszy proponuje się kontakt z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego ePUAP.

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.