0114-KDIP1-3.4012.107.2021.2.ISK

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2020 r. poz. 1325 ze zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 9 lutego 2021 r. (data wpływu 18 lutego 2021 r.) uzupełnionym pismem z 17 maja 2021 r. (data wpływu 20 maja 2021 r.) w odpowiedzi na wezwanie Organu z 6 maja 2021 r. nr 0114-KDIP1-3.4012.107.2021.1.ISK (doręczone Stronie 11 maja 2021 r.), o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zwolnienia z obowiązku prowadzenia ewidencji za pomocą kasy rejestrującej w odniesieniu do płatności realizowanych poprzez polecenie przelewu lub polecenie zapłaty oraz w sytuacji gdy płatność nie dochodzi do skutku w danym miesiącu bądź miesiącach kolejnych – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 18 lutego 2021 r. wpłynął do Organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej, uzupełniony pismem z 17 maja 2021 r. (data wpływu 20 maja 2021 r.) będącym odpowiedzią na wezwanie Organu z 6 maja 2021 r. nr 0114-KDIP1-3.4012.107.2021.1.ISK (doręczonym 11 maja 2021 r.), dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zwolnienia z obowiązku prowadzenia ewidencji za pomocą kasy rejestrującej w odniesieniu do płatności realizowanych poprzez polecenie przelewu lub polecenie zapłaty oraz jeżeli płatność nie dochodzi do skutku w danym miesiącu bądź miesiącach kolejnych.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny:

Spółka (dalej: Wnioskodawca, Spółka, A.) jest czynnym podatnikiem VAT (podatek od towarów i usług) i prowadzi działalność gospodarczą polegającą w przeważającej części na wynajmie i dzierżawie samochodów osobowych i furgonetek. W pozostałym zakresie Spółka prowadzi sprzedaż hurtową i detaliczną samochodów osobowych i furgonetek, dokonuje ich konserwacji i naprawy, co jest jednak pochodną jej podstawowej działalności w zakresie wynajmu i kompleksowej obsługi flot samochodowych. Wnioskodawca posiada również koncesję na prowadzenie działalności gospodarczej w zakresie obrotu paliwami ciekłymi, co jednak również wiąże się bezpośrednio z jej podstawową działalnością polegającą na wynajmie pojazdów i kompleksowej obsłudze flot samochodowych.

Spółka zawiera umowy najmu (dalej: Kontrakty) samochodów osobowych (dalej: Pojazdy) na czas określony, przy czym umowy te mogą odznaczać się różną długością trwania, tj. najem krótkoterminowy (poniżej jednego miesiąca), średnioterminowy (od 1 miesiąca do 24 miesięcy), najem długoterminowy (powyżej 24 miesięcy). Czas trwania Kontraktu nie może przekroczyć 7 lat. Co do zasady, Kontrakty są zawierane z podmiotami prowadzącymi działalność gospodarczą, będącymi podatnikami podatku VAT. Niemniej jednak, w pewnym zakresie Spółka wdrożyła również ofertę i możliwość zawierania Kontraktów z osobami fizycznymi nieprowadzącymi działalności gospodarczej, które mogą być pracownikami biznesowych kontrahentów Spółki, ale także innymi osobami, pozyskanymi jako klienci samodzielnie przez Spółkę (dalej: Klienci). Niniejszy wniosek dotyczy wyłącznie usług świadczonych przez Spółkę na rzecz Klientów, tj. osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej.

Niezależnie od osoby najemcy, okres najmu rozpoczyna się z dniem określonym w Kontrakcie i jest oznaczony jako data wydania Pojazdu. Z chwilą rozpoczęcia okresu najmu naliczany jest czynsz najmu. Czynsz najmu jest ustalany w oparciu o przewidywany okres najmu i stanowi wynagrodzenie z tytułu najmu Pojazdu, a także z tytułu serwisu i ubezpieczenia. Dlatego też, czynsz ten składa się z dwóch elementów:

1. opłaty finansowej, która stanowi wynagrodzenie za najem Pojazdu,
2. opłaty serwisowej obejmującej koszt serwisowania i koszt ubezpieczenia Pojazdu - w przypadku, gdy opcja ubezpieczenia Pojazdu przez Spółkę została wybrana przez Klienta.

Spółka rozlicza się z Klientami na podstawie faktur wystawianych na początku każdego miesiąca i z terminem zapłaty wyrażonym w dniach, przypadającym w danym miesiącu, w którym i za który wystawiona jest faktura. Wnioskodawca nie prowadzi obrotu gotówkowego, nie posiada terminali płatniczych, ani tym bardziej punktu w siedzibie Spółki, w którym możliwa byłaby zapłata w gotówce, przez co płatności za świadczone usługi najmu następują tylko i wyłącznie za pośrednictwem banku, w następujących formach:

1. polecenie zapłaty będące automatycznym, zdefiniowanym przelewem, polegającym na obciążeniu rachunku Klienta przez A. w terminie wymagalności poszczególnych faktur. Klient jest zobowiązany do zapewnienia środków na rachunku na poczet płatności czynszu najmu w dniu jego wymagalności,
2. tradycyjnego przelewu bankowego, w którym Klient wskazuje numer rezerwacji samochodu, numer faktury, wskazuje, że płatność dotyczy najmu, podaje swój numer kontrahenta (według którego jest identyfikowany przez Spółkę) bądź w inny sposób odwołuje się do wiążącego strony Kontraktu lub świadczonej przez Spółkę usługi. Należy jednak podkreślić, że w tym przypadku płatności za Klienta może dokonać, ze swojego rachunku bankowego inna osoba, np. małżonek, rodzic, dziecko, co jednak również pozwala Spółce powiązać otrzymaną płatność z usługą wykonaną na rzecz Klienta i wystawioną dla niego fakturą.

W efekcie, w odniesieniu do dwóch powyższych form płatności z ewidencji i dowodów dokumentujących zapłatę jednoznacznie wynika, jakiej konkretnie czynności zapłata dotyczy (tj. że dotyczy usług najmu świadczonych przez Spółkę na rzecz Klienta). Dokonując przelewu Klient wpisuje numer faktury/dokumentu, według którego identyfikowana jest płatność, ewentualnie - jeśli tego nie dokona - z otrzymywanego przez Wnioskodawcę wyciągu bankowego wynika, kto dokonuje zapłaty oraz jakiego numeru Kontraktu bądź Klienta dotyczy zapłata.

W praktyce zdarzają się jednak sytuacje, w przypadku których, mimo wykonania usług na rzecz Klienta i udokumentowania ich fakturą, Spółka nie otrzymuje należnej z tego tytułu zapłaty ani do końca miesiąca, za który jest ona należna, ani też w kolejnych miesiącach. Dzieje się tak:

1. w przypadku, gdy na rachunku Klienta nie ma wystarczających środków niezbędnych do realizacji zlecenia zapłaty - mimo iż zlecenie zapłaty realizowane jest z rachunku Klienta automatycznie, w razie braku środków nie zostanie ono zrealizowane;
2. w przypadku, gdy Klient nie realizuje przelewu na rzecz Spółki, czego przyczyną również może być brak środków, bardziej bądź mniej trwały.

W obu powyższych przypadkach wystąpienia zaległości w płatnościach od Klienta, A. wysyła monit do Klienta z informacją o upływie terminu płatności. W przypadku braku uregulowania płatności przez Klienta w dodatkowo wyznaczonym terminie, Wnioskodawca podejmuje kroki zmierzające do wyegzekwowania należności udokumentowanych fakturą za dany okres rozliczeniowy. Wielokrotnie Spółce udaje się ściągnąć należne jej wynagrodzenie w późniejszym terminie. Płatność należności spóźnionych również odbywa się za pośrednictwem banku, poprzez polecenie zapłaty czy polecenie przelewu - jak bowiem Spółka wskazała, nie istnieje inna możliwość wpływu środków pieniężnych do Spółki niż wpływ na Jej rachunek bankowy. Może to jednak nastąpić w okresie znacznie wykraczającym ponad ostatni dzień miesiąca, w którym wykonana została usługa najmu i za który wystawiona została pierwotnie faktura dla Klienta.

Istnieją również przypadki, w których, mimo podjętych działań windykacyjnych, Spółce nie udaje się wyegzekwować kwot należnych od Klientów. Co do zasady, w razie braku zapłaty należności w wyznaczonym, dodatkowym terminie, Spółka wypowiada Klientowi umowę najmu i przeprowadza działania zmierzające do odzyskania Pojazdu, jeśli Klient nie zwróci go w terminie wyznaczonym w związku z wypowiedzeniem Kontraktu.

Mimo, iż w większości przypadków Spółka otrzymuje zapłatę za świadczone usługi terminowo, na koniec danego miesiąca, w którym są świadczone usługi najmu (za które Klienci otrzymują fakturę w początkach danego miesiąca) mogą istnieć zaległe należności - na dany moment Spółka nie ma jednak możliwości określenia jaka część zaległych należności od Klientów wpłynie do niej w ciągu kolejnego miesiąca, jaka - w jeszcze kolejnym miesiącu, a jakiej (mimo podjętych działań windykacyjnych) nie uda się odzyskać w ogóle.

W uzupełnieniu wniosku z 17 maja 2021 r. Wnioskodawca wskazał, że obrót zrealizowany przez A. na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej oraz rolników ryczałtowych przekroczył w poprzednim roku podatkowym kwotę 20 000 zł.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania:

1. Czy Spółka jest zwolniona z obowiązku ewidencjonowania usług najmu świadczonych na rzecz Klientów, tj. osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej, jeżeli płatność jest dokonywana poprzez polecenie przelewu lub polecenie zapłaty?
2. Czy Spółka jest zwolniona z obowiązku ewidencjonowania usług najmu świadczonych na rzecz Klientów, tj. osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej, jeżeli płatność nie dochodzi do skutku w danym miesiącu bądź miesiącach kolejnych?

Zdaniem Wnioskodawcy:

Ad 1 Stanowisko Wnioskodawcy w odniesieniu do pytania nr 1 wraz z uzasadnieniem

Zdaniem Wnioskodawcy, A. jest uprawniony do korzystania ze zwolnienia z obowiązku ewidencjonowania obrotu i kwot podatku należnego przy pomocy kas rejestrujących w zakresie świadczonych usług najmu pojazdów na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej na podstawie pozycji 37 załącznika do rozporządzenia Ministra Finansów z 28 grudnia 2018 r. w sprawie zwolnień z obowiązku prowadzenia ewidencji przy zastosowaniu kas rejestrujących w związku z § 2 ust. 1 (Dz. U. z 2018 r. poz. 2519, dalej: Rozporządzenie).

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT, opodatkowaniu VAT podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju, przy czym zgodnie z art. 8 ust. 1 ustawy o VAT przez świadczenie usług rozumie się każde świadczenie, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7.

Zgodnie natomiast z art. 111 ust. 1 ustawy o VAT, podatnicy dokonujący sprzedaży (w tym odpłatnego świadczenia usług) na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej oraz rolników ryczałtowych, są co do zasady obowiązani prowadzić ewidencję obrotu i kwot podatku należnego przy zastosowaniu kas rejestrujących. Natomiast art. 111 ust. 8 ustawy o VAT przewiduje delegację ustawową dla Ministra Finansów, który może zwolnić, w drodze rozporządzenia, na czas określony, niektóre grupy podatników oraz niektóre czynności z obowiązku, o którym mowa w ust. 1, oraz określić warunki korzystania ze zwolnienia, mając na uwadze interes publiczny, w szczególności sytuację budżetu państwa (`(...)`). Od 1 stycznia 2019 r. obowiązuje w tym zakresie Rozporządzenie.

Na mocy Rozporządzenia, z obowiązku ewidencjonowania sprzedaży w danym roku podatkowym, nie dłużej jednak niż do 31 grudnia 2021 r., zwolniono m.in. czynności wymienione w załączniku do rozporządzenia (§ 2 ust. 1 Rozporządzenia), przy czym zgodnie z § 2 ust. 2 Rozporządzenia, w odniesieniu do niektórych czynności wymienionych w załączniku zwolnienie stosuje się zgodnie z warunkami określonymi w tym załączniku. W poz. 37 załącznika do Rozporządzenia wymienione zostało - jako czynność zwolniona z obowiązku ewidencjonowania - świadczenie usług na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej oraz rolników ryczałtowych, jeżeli świadczący usługę otrzyma w całości zapłatę za wykonaną czynność za pośrednictwem poczty, banku lub spółdzielczej kasy oszczędnościowo-kredytowej (odpowiednio na rachunek bankowy podatnika lub na rachunek podatnika w spółdzielczej kasie oszczędnościowo-kredytowej, której jest członkiem), a z ewidencji i dowodów dokumentujących zapłatę jednoznacznie wynika, jakiej konkretnie czynności dotyczyła.

Z powyższego wynika więc, że w celu zastosowania zwolnienia z obowiązku ewidencjonowania przy zastosowaniu kasy rejestrującej na podstawie § 2 ust. 1 Rozporządzenia w zw. z poz. 37 załącznika do Rozporządzenia konieczne jest spełnienie następujących przestanek:

1. otrzymanie zapłaty za wykonaną czynność przez świadczącego usługę powinno nastąpić w całości za pośrednictwem poczty, banku lub spółdzielczej kasy oszczędnościowo-kredytowej (odpowiednio na rachunek bankowy podatnika lub na rachunek podatnika w spółdzielczej kasie oszczędnościowo-kredytowej, której jest członkiem) oraz
2. z ewidencji i dowodów dokumentujących zapłatę powinno jednoznacznie wynikać, jakiej konkretnie czynności zapłata dotyczyła.

Należy również wskazać, że z § 4 ust. 1 Rozporządzenia wynika, że zwolnień z obowiązku ewidencjonowania nie stosuje się w odniesieniu do dostaw towarów i świadczenia usług wymienionych w tym przepisie. Jednakże, usługi najmu samochodów osobowych nie zostały w tym przepisie uwzględnione, co oznacza, że zwolnienie może mieć do tych usług zastosowanie, przy założeniu spełnienia warunków określonych w poz. 37 załącznika.

Analizowane zwolnienie z obowiązku ewidencjonowania miało na celu przede wszystkim przyznanie ulgi dla podatników otrzymujących płatności w formie bezgotówkowej. Zapłata gotówką nie umożliwia bowiem bezpośredniej identyfikacji ani podmiotu dokonującego zapłaty należności, ani czasu otrzymania płatności, ani też podstawy dokonywanej zapłaty. Przekaz środków pieniężnych w formie gotówki odbywa się w takim przypadku jedynie bezpośrednio pomiędzy sprzedawcą i nabywcą, bez udziału profesjonalnych instytucji i jednostek zajmujących się transferem pieniędzy. Z punktu widzenia bezpieczeństwa obrotu pewniejszą formą transferów pieniężnych są bezsprzecznie transakcje przeprowadzane w formie bezgotówkowej. Omawiane zwolnienie z obowiązku ewidencjonowania dotyczy więc w szczególności takich rodzajów płatności, które w jakikolwiek sposób odnotowywane są w systemie bankowym, a więc płatności dokonywanych za pośrednictwem instytucji zajmujących się profesjonalnie transferami pieniężnymi (w szczególności banków).

Odnosząc powyższe do analizowanego stanu faktycznego należy w pierwszej kolejności wskazać, że opisywane we wniosku rodzaje płatności za świadczone przez Spółkę usługi najmu stanowią płatności w formie bezgotówkowej, wymagającej udziału instytucji bankowych. Bez udziału instytucji bankowych i wykorzystania podmiotów trzecich jako pośredników, realizacja przelewu nie mogłaby mieć miejsca - otrzymanie płatności przez Spółkę jest możliwe wyłącznie „za pośrednictwem” banku (czy to w formie zlecenia przelewu, czy też przelewu realizowanego przez Klienta). W związku z tym, w przypadku płatności za pomocą czy to automatycznego zlecenia przelewu, czy tradycyjnego przelewu bankowego, pierwsza przesłanka spełniona jest wprost. Obie te formuły płatności dokonywane są bowiem w całości za pośrednictwem banku.

Odnosząc się do drugiego z warunków dla zastosowania zwolnienia, dotyczy on możliwości identyfikacji płatności otrzymywanych za świadczone usługi i powiązania ich z konkretnymi usługami, świadczonymi przez podatnika. W tym kontekście należy wskazać, że w każdym z przypadków, w których Spółka otrzymuje płatność od Klienta - czy to na skutek polecenia zapłaty, czy na skutek przelewu realizowanego przez Klienta - istnieje możliwość przypisania otrzymanej płatności do konkretnego Klienta, Kontraktu bądź do konkretnej wystawionej dla tego Klienta faktury. Co do zasady więc, nawet jeśli w ramach przelewów realizowanych przez Klientów, płatności są otrzymywane przez Spółkę np. od członka rodziny Klienta, to i tak płatności te są identyfikowane jako wynagrodzenie za świadczenie konkretnych usług najmu, w ramach konkretnego Kontraktu i na rzecz określonego Klienta. Należy więc uznać, że i drugi warunek wymagany dla zastosowania zwolnienia z obowiązku prowadzenia ewidencji sprzedaży za pomocą kas rejestrujących jest spełniony.

Powyższe stanowisko znajduje potwierdzenie w interpretacjach indywidualnych, które co prawda zostały wydane na podstawie przepisów poprzednio obowiązującego rozporządzenia Ministra Rozwoju i Finansów z dnia 20 grudnia 2017 r. w sprawie zwolnień z obowiązku prowadzenia ewidencji przy zastosowaniu kas rejestrujących, jednak brzmienie odpowiednika poz. 37 załącznika obecnie obowiązującego Rozporządzenia nie zostało zmienione. Przykładowo, potwierdzeniem zasadności stanowiska Spółki są:

• interpretacja indywidualna Dyrektora KIS z 12 lipca 2018 r., nr 0111-KDIB3-2.4012.298.2018.2.ASZ;

• interpretacja indywidualna Dyrektora KIS z 13 listopada 2018 r., nr 0113-KDIPT1-3.4012.608.2018.2.JM;

• interpretacja indywidualna Dyrektora KIS z 29 października 2018 r., nr 0114-KDIP1-3.4012.553.2018.1.KP;

• interpretacja indywidualna Dyrektora KIS z 1 lutego 2018 r., znak 0115-KDIT1-1.4012.867.2017.1.AJ.

Ad 2 Stanowisko Wnioskodawcy w odniesieniu do pytania nr 2 wraz z uzasadnieniem

W ocenie Wnioskodawcy, Spółka jest uprawniona do skorzystania ze zwolnienia z obowiązku ewidencjonowania obrotu i kwot podatku należnego przy pomocy kas rejestrujących na podstawie pozycji 37 załącznika do Rozporządzenia w związku z § 2 ust. 1 Rozporządzenia w zakresie świadczonych usług najmu Pojazdów również w sytuacji, gdy płatność za wykonane usługi nie dochodzi do skutku w danym miesiącu, ani też w miesiącach kolejnych.

Jak wskazano w opisie stanu faktycznego, w praktyce zdarzają się sytuacje, w których polecenie zapłaty nie zostanie zrealizowane bądź Klient mimo upływu terminu płatności, nie zrealizuje przelewu na rzecz Spółki, zaś A. w takich przypadkach - po wysłaniu do Klienta monitu informującego o istniejącej zaległości - podejmuje działania windykacyjne. Działania te, jeśli przyniosą efekt w postaci uzyskania windykowanych kwot - wiążą się również z otrzymaniem zaległych płatności na rachunek bankowy Spółki, które to płatności będą identyfikowane z konkretnym Kontraktem. Jednak otrzymanie windykowanych kwot może nastąpić w kolejnych miesiącach, w szczególności już po zakończeniu miesiąca, w którym świadczone były usługi, i za które wystawiona została faktura dla Klienta. Proces windykacji może bowiem zakończyć się uzyskaniem spłaty należności w kolejnym miesiącu bądź w kolejnych miesiącach, przy czym na koniec danego miesiąca, w którym świadczone są usługi najmu i za który Spółka wystawia fakturę w pierwszych dniach danego miesiąca, A. nie ma wiedzy o tym jak potoczy się proces windykacyjny.

W przypadku gdy płatność realizowana jest w formie polecenia zapłaty, jeśli na rachunku Klienta nie ma wystarczających środków do pobrania należności wynikających z Kontraktu, płatność taka nie jest realizowana. Jednakże nadal Klient nie ma innej możliwości zapłaty należności na rzecz Spółki, jak tylko poprzez uzupełnienie środków na swoim rachunku bankowym, z którego następnie zostaną one przelane lub pobrane zgodnie z dyspozycją polecenia przelewaj (zlecanego samodzielnie przez Klienta) lub polecenia zapłaty (a więc automatycznego pobrania środków z rachunku bankowego Klienta w celu pokrycia należności Spółki). Dokonując zapłaty w późniejszym terminie niż w dacie wymagalności wynikającej z faktury (np. w wyniku podjętych przez Spółkę działań windykacyjnych), Klient nadal nie dysponuje inną możliwością niż dokonanie zapłaty na rachunek bankowy Spółki za pośrednictwem banku, co wypełnia przesłanki do zastosowania przez Spółkę zwolnienia z obowiązku ewidencjonowania sprzedaży na rzecz tego Klienta za pomocą kasy rejestrującej.

Jak wskazano, z końcem miesiąca, w którym świadczone są usługi, i za który Spółka wystawiła dla Klienta fakturę w pierwszych dniach danego miesiąca, A. nie dysponuje wiedzą w zakresie tego jak przebiegać będzie proces windykacji. O ile w większości przypadków możliwe będzie uzyskanie spłaty należności w wyniku działań windykacyjnych, o tyle istnieć będą również sytuacje, w których mimo podjętych działań w indykacyjnych, należności nie zostaną w ogóle odzyskane. Nie wpłynie to oczywiście na rozliczenia Spółki z tytułu podatku VAT, jako że podstawą do ujęcia dokonanej przez Spółkę sprzedaży w ramach ewidencji VAT są wystawiane przez nią dla Klientów faktury. Niemniej jednak, brak otrzymania zaległych kwot od Klientów budzi wątpliwości w zakresie możliwości stosowania zwolnienia z obowiązku ewidencji sprzedaży za pomocą kasy rejestrującej.

Biorąc pod uwagę, że jedyną formą płatności jaka może być stosowana przez Klientów (zarówno w toku naturalnego trwania Kontraktu, jak i w wyniku działań windykacyjnych) za świadczone przez Spółkę usługi najmu Pojazdów jest polecenie przelewu lub polecenie zapłaty, zaś z końcem miesiąca, w którym są świadczone usługi najmu, i w którym Spółka wystawia Klientowi fakturę, Spółka nie ma wiedzy jak skuteczny będzie proces windykacyjny, w ocenie Spółki usługi przez nią świadczone korzystają ze zwolnienia z obowiązku ewidencjonowania ich za pomocą kasy rejestrującej. Podkreślenia wymaga bowiem fakt, że Klienci nie dysponują możliwością uregulowania należności wobec Spółki w inny sposób niż za pośrednictwem banku bądź innych instytucji płatniczych - Spółka nie prowadzi bowiem nawet punktu, w którym płatności gotówkowe mogłyby być przyjmowane. Sam zaś fakt, iż na koniec danego miesiąca A. nie dysponuje jeszcze zapłatą od Klienta, nie oznacza, że płatność ta nie wpłynie na rachunek bankowy Spółki w kolejnych miesiącach.

Brak płatności ze strony Klienta za usługi wykonane przez Spółkę (w danym miesiącu bądź w kolejnych) nie powinien w tym przypadku powodować utraty przez A. prawa do korzystania ze zwolnienia z obowiązku ewidencjonowania sprzedaży na kasie fiskalnej. Co do zasady bowiem, Wnioskodawca nie przewiduje żadnej innej metody zapłaty na Jego rzecz kwot czynszów bieżących i zaległych. Ograniczenie metody płatności wyłącznie do polecenia przelewu i polecenia zapłaty wypełnia zaś przesłankę dokonania płatności za pośrednictwem banku, zgodnie z racjami stojącymi za wprowadzeniem zwolnienia przewidzianego w poz. 37 załącznika do Rozporządzenia. Jak bowiem wskazano w uzasadnieniu stanowiska Spółki w odniesieniu do pytania nr 1 - omawiane zwolnienie z obowiązku ewidencjonowania miało na celu przyznanie ulgi dla podatników otrzymujących płatności w formie bezgotówkowej, jako że płatności takie odnotowywane są w systemie bankowym. Istnieje więc trzeci, niezależny podmiot uczestniczący w przekazaniu środków - co do zasady jednak, zaistnienie tego podmiotu w procesie płatności jest możliwe wyłącznie wtedy, gdy do takiej płatności w ogóle dochodzi, nawet jeśli odbywa się to z opóźnieniem.

Należy jednak uznać, że warunki powyższe i cel pozostają nadal spełnione również wtedy, gdy z obiektywnych przyczyn, niezależnych od Spółki, podejmowane działania windykacyjne nie zakończą się sukcesem, a w efekcie - Klient w ogóle nie dokona zapłaty za usługę wykonaną w określonym miesiącu i udokumentowaną wystawioną przez Spółkę fakturą. Nie jest to stan akceptowany przez Spółkę, bowiem w przypadku gdy podjęte działania zmierzające do uzyskania zapłaty okazują się bezskuteczne - Spółka wypowiada Kontrakt i podejmuje kroki zmierzające do niezwłocznego odebrania Pojazdu od Klienta.

Podkreślenia wymaga przy tym ponownie, że z końcem danego miesiąca, w którym są świadczone usługi najmu, nie jest możliwe określenie jaka część zaległych należności od Klientów wpłynie do Spółki w ciągu kolejnego miesiąca, jaka - w jeszcze kolejnym miesiącu, a jakiej nie uda się odzyskać w ogóle. Jest to kolejny argument za możliwością utrzymania zwolnienia od obowiązku ewidencji sprzedaży za pomocą kasy rejestrującej - brak jest bowiem możliwości precyzyjnego ustalenia, w którym momencie, w związku z brakiem otrzymania zapłaty od Klienta, Spółka byłaby zobowiązana do zaewidencjonowania dokonanej sprzedaży na kasie rejestrującej. Nawet jeśli dokonałaby tego z końcem miesiąca, w którym usługi są świadczone, w praktyce okazałoby się, że w odniesieniu do większości z nich płatność realizowana jest przez Klientów za pośrednictwem rachunku bankowego już w kolejnym miesiącu.

W konsekwencji, w ocenie Spółki, uniemożliwiając Klientom zapłatę w innej formie niż poprzez polecenie zapłaty bądź przelew, a więc za pośrednictwem instytucji płatniczych, Spółka nie jest zobowiązana do ewidencjonowania na kasie rejestrującej świadczenia usług najmu na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej, nawet jeśli płatność nie została dokonana przez Klienta w danym miesiącu bądź w miesiącach kolejnych, bądź gdy podjęte działania windykacyjne okażą się nieskuteczne i Spółka w ogóle nie otrzyma zapłaty.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Obowiązek prowadzenia ewidencji sprzedaży przy zastosowaniu kas rejestrujących wynika z zapisu art. 111 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2021 r. poz. 685 ze zm.), zwanej dalej „ustawą”. Zgodnie z tym przepisem, podatnicy dokonujący sprzedaży na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej oraz rolników ryczałtowych są obowiązani prowadzić ewidencję sprzedaży przy zastosowaniu kas rejestrujących.

Zgodnie z art. 2 pkt 22 ustawy, przez sprzedaż rozumie się odpłatną dostawę towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju, eksport towarów oraz wewnątrzwspólnotową dostawę towarów.

Wskazany wyżej przepis art. 111 ust. 1 ustawy, określa generalną zasadę, z której wynika, że obowiązek prowadzenia ewidencji sprzedaży przy zastosowaniu kasy rejestrującej dotyczy wszystkich podatników, którzy dokonują sprzedaży na rzecz określonych w nim odbiorców, tj. osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej oraz rolników ryczałtowych. Zatem podstawowym kryterium decydującym o obowiązku stosowania ewidencji za pomocą kas rejestrujących jest status nabywcy wykonywanych przez podatnika świadczeń. Jeżeli nabywcą danej usługi jest podmiot inny niż wymieniony w art. 111 ust. 1, to taka sprzedaż w ogóle nie jest objęta obowiązkiem ewidencjonowania jej przy użyciu kasy rejestrującej.

Na mocy delegacji ustawowej zawartej w art. 111 ust. 8 ustawy o VAT, minister właściwy do spraw finansów publicznych może zwolnić, w drodze rozporządzenia, na czas określony, niektóre grupy podatników oraz niektóre czynności z obowiązku, o którym mowa w ust. 1, oraz określić warunki korzystania ze zwolnienia, mając na uwadze interes publiczny, w szczególności sytuację budżetu państwa (…).

Może zatem zaistnieć sytuacja, w której podatnik będzie ewidencjonował przy zastosowaniu kasy rejestrującej jedynie część swojej sprzedaży, a niektórych czynności nie, bowiem mogą one korzystać ze zwolnienia z obowiązku ewidencjonowania za pomocą kasy rejestrującej.

Kwestie dotyczące zwolnień z obowiązku prowadzenia ewidencji przy użyciu kas rejestrujących niektórych czynności i niektórych grup podatników oraz terminów rozpoczęcia prowadzenia tej ewidencji przy zastosowaniu kas rejestrujących od 1 stycznia 2019 r. reguluje rozporządzenie Ministra Finansów z dnia 28 grudnia 2018 r. w sprawie zwolnień z obowiązku prowadzenia ewidencji przy zastosowaniu kas rejestrujących (Dz. U. z 2018 r. poz. 2519 ze zm.), zwane dalej „rozporządzeniem”.

Zwolnienie z obowiązku ewidencjonowania przy użyciu kas rejestrujących zostało określone w § 2 i § 3 ww. rozporządzenia.

Powyższe zwolnienia wskazują na dwojakiego rodzaju zwolnienie z obowiązku ewidencjonowania sprzedaży przy zastosowaniu kas rejestrujących, mianowicie zwolnienie dla określonych grup podatników (zwolnienie podmiotowe) i zwolnienie dla konkretnych czynności (zwolnienie przedmiotowe).

Stosownie do § 2 ust. 1 rozporządzenia – zwalnia się z obowiązku ewidencjonowania w danym roku podatkowym, nie dłużej jednak niż do dnia 31 grudnia 2021 r. czynności wymienione w załączniku do rozporządzenia.

W odniesieniu do niektórych czynności wymienionych w załączniku do rozporządzenia zwolnienie, o którym mowa w ust. 1, stosuje się zgodnie z warunkami określonymi w tym załączniku (ust. 2 § 2 rozporządzenia).

Pod poz. 37 załącznika do ww. rozporządzenia, stanowiącego wykaz czynności zwolnionych z obowiązku ewidencjonowania, wymieniono świadczenie usług na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej oraz rolników ryczałtowych, jeżeli świadczący usługę otrzyma w całości zapłatę za wykonaną czynność za pośrednictwem poczty, banku lub spółdzielczej kasy oszczędnościowo-kredytowej (odpowiednio na rachunek bankowy podatnika lub na rachunek podatnika w spółdzielczej kasie oszczędnościowo-kredytowej, której jest członkiem), a z ewidencji i dowodów dokumentujących zapłatę jednoznacznie wynika, jakiej konkretnie czynności dotyczyła.

Powyższe zwolnienie jest zwolnieniem przedmiotowym z obowiązku ewidencjonowania sprzedaży za pomocą kasy rejestrującej, tj. dotyczy przedmiotu działalności.

Zgodnie z § 3 ust. 1 ww. rozporządzenia, zwalnia się z obowiązku ewidencjonowania w danym roku podatkowym, nie dłużej jednak niż do dnia 31 grudnia 2021 r.:

1. podatników, u których obrót zrealizowany na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej oraz rolników ryczałtowych nie przekroczył w poprzednim roku podatkowym kwoty 20 000 zł, a w przypadku podatników rozpoczynających w poprzednim roku podatkowym dostawę towarów lub świadczenie usług na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej oraz rolników ryczałtowych, jeżeli obrót z tego tytułu nie przekroczył, w proporcji do okresu wykonywania tych czynności w poprzednim roku podatkowym, kwoty 20 000 zł;
2. podatników rozpoczynających po dniu 31 grudnia 2018 r. dostawę towarów lub świadczenie usług na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej oraz rolników ryczałtowych, jeżeli przewidywany przez podatnika obrót z tego tytułu nie przekroczy, w proporcji do okresu wykonywania tych czynności w danym roku podatkowym, kwoty 20 000 zł.

Niektóre usługi oraz dostawa niektórych towarów zostały wyłączone przez ustawodawcę z prawa do zwolnienia o którym mowa w przepisach § 2 i § 3 ww. rozporządzenia z obowiązku ewidencjonowania na kasie rejestrującej. Szczegółowo zostały one wymienione w § 4 powołanego rozporządzenia.

Zatem bezwzględnemu obowiązkowi ewidencjonowania przy zastosowaniu kas rejestrujących, niezależnie od przysługującego podatnikowi zwolnienia od tego obowiązku na podstawie § 2 i § 3 powołanego rozporządzenia, podlegają czynności wymienione w § 4 rozporządzenia, dokonywane na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej oraz rolników ryczałtowych.

Należy również podkreślić, że jak wynika z § 4 ust. 1 pkt 2 rozporządzenia, zwolnień z obowiązku ewidencjonowania, o których mowa w § 2 i § 3, nie stosuje się w przypadku świadczenia usług:

1. przewozów pasażerskich w samochodowej komunikacji, z wyłączeniem przewozów wymienionych w poz. 15 i 16 załącznika do rozporządzenia,
2. przewozu osób oraz ich bagażu podręcznego taksówkami,
3. naprawy pojazdów silnikowych oraz motorowerów (w tym naprawy opon, ich zakładania, bieżnikowania i regenerowania),
4. w zakresie wymiany opon lub kół dla pojazdów silnikowych oraz motorowerów,
5. w zakresie badań i przeglądów technicznych pojazdów,
6. w zakresie opieki medycznej świadczonej przez lekarzy i lekarzy dentystów, z wyłączeniem usług świadczonych przez osoby wymienione w poz. 48 załącznika do rozporządzenia,
7. prawniczych, z wyłączeniem usług określonych w poz. 27 załącznika do rozporządzenia,
8. doradztwa podatkowego,
9. związanych z wyżywieniem (PKWiU (Polska Klasyfikacja Wyrobów i Usług) ex 56.10, PKWiU 56.21, PKWiU 56.29, PKWiU ex 56.30), wyłącznie:
   • świadczonych przez stacjonarne placówki gastronomiczne, w tym również sezonowo, oraz
   • usług przygotowywania żywności dla odbiorców zewnętrznych (catering),
10. fryzjerskich, kosmetycznych i kosmetologicznych,
11. kulturalnych i rozrywkowych - wyłącznie w zakresie wstępu na przedstawienia cyrkowe,
12. związanych z rozrywką i rekreacją - wyłącznie w zakresie wstępu do wesołych miasteczek, parków rozrywki, na dyskoteki, sale taneczne.

Ad 1

Z przedstawionych okoliczności sprawy wynika, że Wnioskodawca jest czynnym podatnikiem VAT i prowadzi działalność gospodarczą polegającą w przeważającej części na wynajmie i dzierżawie samochodów osobowych i furgonetek. Spółka zawiera umowy najmu samochodów osobowych na czas określony, przy czym umowy te mogą odznaczać się różną długością trwania, tj. najem krótkoterminowy (poniżej jednego miesiąca), średnioterminowy (od 1 miesiąca do 24 miesięcy), najem długoterminowy (powyżej 24 miesięcy). Czas trwania Kontraktu nie może przekroczyć 7 lat. Co do zasady, Kontrakty są zawierane z podmiotami prowadzącymi działalność gospodarczą, będącymi podatnikami podatku VAT. Jednak niniejszy wniosek dotyczy wyłącznie usług świadczonych przez Spółkę na rzecz Klientów, tj. osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej.

Niezależnie od osoby najemcy, okres najmu rozpoczyna się z dniem określonym w Kontrakcie i jest oznaczony jako data wydania Pojazdu. Z chwilą rozpoczęcia okresu najmu naliczany jest czynsz najmu.

Spółka rozlicza się z Klientami na podstawie faktur wystawianych na początku każdego miesiąca i z terminem zapłaty wyrażonym w dniach, przypadającym w danym miesiącu, w którym i za który wystawiona jest faktura. Wnioskodawca nie prowadzi obrotu gotówkowego, nie posiada terminali płatniczych, ani tym bardziej punktu w siedzibie Spółki, w którym możliwa byłaby zapłata w gotówce, przez co płatności za świadczone usługi najmu następują tylko i wyłącznie za pośrednictwem banku, w następujących formach:

• polecenie zapłaty będące automatycznym, zdefiniowanym przelewem, polegającym na obciążeniu rachunku Klienta przez A. w terminie wymagalności poszczególnych faktur. Klient jest zobowiązany do zapewnienia środków na rachunku na poczet płatności czynszu najmu w dniu jego wymagalności,

• tradycyjnego przelewu bankowego, w którym Klient wskazuje numer rezerwacji samochodu, numer faktury, wskazuje, że płatność dotyczy najmu, podaje swój numer kontrahenta (według którego jest identyfikowany przez Spółkę) bądź w inny sposób odwołuje się do wiążącego strony Kontraktu lub świadczonej przez Spółkę usługi. Należy jednak podkreślić, że w tym przypadku płatności za Klienta może dokonać, ze swojego rachunku bankowego inna osoba, np. małżonek, rodzic, dziecko, co jednak również pozwala Spółce powiązać otrzymaną płatność z usługą wykonaną na rzecz Klienta i wystawioną dla niego fakturą.

W efekcie, w odniesieniu do dwóch powyższych form płatności z ewidencji i dowodów dokumentujących zapłatę jednoznacznie wynika, jakiej konkretnie czynności zapłata dotyczy (tj. że dotyczy usług najmu świadczonych przez Spółkę na rzecz Klienta). Dokonując przelewu Klient wpisuje numer faktury/dokumentu, według którego identyfikowana jest płatność, ewentualnie - jeśli tego nie dokona - z otrzymywanego przez Wnioskodawcę wyciągu bankowego wynika, kto dokonuje zapłaty oraz jakiego numeru Kontraktu bądź Klienta dotyczy zapłata.

Obrót zrealizowany przez Wnioskodawcę na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej oraz rolników ryczałtowych przekroczył w poprzednim roku podatkowym kwotę 20 000 zł.

Wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą prawa do skorzystania ze zwolnienia z obowiązku prowadzenia ewidencji sprzedaży usług najmu świadczonych na rzecz Klientów tj. osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej, jeżeli płatność jest dokonywana poprzez polecenie przelewu lub polecenie zapłaty.

Odnosząc się do powyższych wątpliwości wskazać należy, że skoro obrót zrealizowany przez Wnioskodawcę na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej oraz rolników ryczałtowych przekroczył w poprzednim roku podatkowym kwotę 20 000 zł, to Wnioskodawcy nie będzie przysługiwało prawo do zwolnienia z obowiązku ewidencjonowania za pomocą kasy rejestrującej usług najmu realizowanych na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej na podstawie § 3 ust. 1 rozporządzenia.

Natomiast aby podatnik miał prawo do skorzystania ze zwolnienia z obowiązku ewidencjonowania obrotu przy zastosowaniu kasy rejestrującej na podstawie § 2 ust. 1 rozporządzenia w powiązaniu z poz. 37 załącznika do rozporządzenia, muszą łącznie zostać spełnione następujące warunki:

• zapłata za usługę musi być dokonana w całości za pośrednictwem poczty, banku lub spółdzielczej kasy oszczędnościowo-kredytowej (odpowiednio na rachunek bankowy podatnika lub na rachunek podatnika w spółdzielczej kasie oszczędnościowo-kredytowej, której jest członkiem);

• z ewidencji i dowodów dokumentujących zapłatę musi jednoznacznie wynikać, jakiej konkretnie czynności zapłata dotyczyła;

• przedmiotem świadczenia nie są usługi wymienione w § 4 rozporządzenia.

Niespełnienie jednego z powyższych warunków oznacza brak możliwości zastosowania zwolnienia z obowiązku ewidencjonowania obrotu przy zastosowaniu kasy rejestrującej.

Wskazać w tym miejscu należy, że użyte w poz. 37 załącznika do rozporządzenia formułowanie: za pośrednictwem poczty, banku lub spółdzielczej kasy oszczędnościowo-kredytowej (odpowiednio na rachunek bankowy podatnika lub na rachunek podatnika w spółdzielczej kasie oszczędnościowo-kredytowej, której jest członkiem), oznacza, że ściśle wskazano za pośrednictwem jakich instytucji ma zostać dokonana zapłata oraz że zapłata ma zostać dokonana odpowiednio na rachunek bankowy lub rachunek podatnika w SKOK. Przy czym wskazanie odpowiednio oznacza, że tylko na te rachunki ma zostać dokonana. Ponadto musi być łącznie spełniony drugi warunek: musi być prowadzona ewidencja tych płatności, a dowody dokumentujące zapłatę muszą zawierać jednoznaczny opis (oznaczenie) czynności których dotyczyła zapłata.

Mając powyższe na uwadze należy uznać, że w przedmiotowej sprawie świadczone przez Wnioskodawcę usługi najmu samochodów nie są wymienione w § 4 ust. 2 rozporządzenia. Ponadto otrzymywana przez Wnioskodawcę zapłata w postaci polecenia przelewu lub polecenia zapłaty spełnia warunki płatności określonych w poz. 37 załącznika do rozporządzenia. Zatem ponieważ Wnioskodawca jest w posiadaniu ewidencji i dowodów dokumentujących zapłatę, z których jednoznacznie wynika, jakiej konkretnie czynności zapłata dotyczy, to uznać należy, że zostaną spełnione wszystkie warunki określone w § 2 ust. 1 rozporządzenia w powiązaniu z poz. 37 załącznika do rozporządzenia i Wnioskodawca ma prawo do korzystania ze zwolnienia z obowiązku ewidencjonowania za pomocą kasy rejestrującej sprzedaży usług najmu samochodów na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy w zakresie pytania nr 1 należało uznać za prawidłowe.

Ad 2

Wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą prawa do zwolnienia z obowiązku ewidencjonowania usług najmu świadczonych na rzecz Klientów, tj. osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej, jeżeli płatność z tytułu świadczonych usług wynajmu samochodu nie dochodzi do skutku w danym miesiącu bądź miesiącach kolejnych.

Z cytowanego wcześniej § 2 ust. 1 w powiązaniu z poz. 37 załącznika do rozporządzenia, wynika, że aby czynność korzystała ze zwolnienia z obowiązku ewidencjonowania przy użyciu kasy rejestrującej muszą być spełnione następujące warunki:

• świadczący usługę musi otrzymać w całości zapłatę za usługę za pośrednictwem poczty, banku lub SKOK (odpowiednio na rachunek bankowy podatnika lub na rachunek podatnika w SKOK, której jest członkiem) oraz

• z ewidencji i dowodów dokumentujących zapłatę jednoznacznie musi wynikać, jakiej konkretnie czynności ta zapłata dotyczyła.

Należy zauważyć, że prawo do korzystania ze zwolnienia na podstawie ww. przepisu nie jest uzależnione od tego, że dana czynność jest dokumentowana fakturami (jak w analizowanym przypadku) lecz od formy zapłaty. W przeciwieństwie od zapłaty gotówkowej, tylko płatność bezgotówkowa za pośrednictwem poczty, banku lub SKOK-u (odpowiednio na rachunek bankowy lub rachunek w SKOK) na mocy ww. przepisu uprawnia podatnika do zwolnienia z obowiązku ewidencjonowania na kasie rejestrującej świadczonych usług. Jednocześnie zapis punktu 37 załącznika do rozporządzenia nie wskazuje na konkretny termin w jakim świadczący usługę ma otrzymać całość zapłaty za usługę aby skorzystać z ww. uprawnienia, ważne jest natomiast to by nastąpiła ona w ww. formie bezgotówkowej. Dlatego też niepożądane zachowanie Klienta, tj. spóźniona zapłata czy też brak płatności za wykonaną usługę nie może stanowić okoliczności, która obligowałaby podatnika do ewidencjonowania na kasie rejestrującej świadczonych usług w przypadku gdy zorganizowany przez niego system sprzedaży nie przewiduje innej formy zapłaty poza ww. formą bezgotówkową.

Przenosząc powyższe na grunt przedmiotowej sprawy należy wskazać, że jak wynika z opisu sprawy:

• Wnioskodawca nie prowadzi obrotu gotówkowego, nie posiada terminali płatniczych, ani punktu w siedzibie Spółki, w którym możliwa byłaby zapłata w gotówce, przez co płatności za świadczone usługi najmu następują tylko i wyłącznie za pośrednictwem banku w formie polecenie zapłaty lub tradycyjnego przelewu bankowego;

• w przypadkach wystąpienia zaległości w płatnościach od Klienta, jeżeli Spółce udaje się ściągnąć należne jej wynagrodzenie w późniejszym terminie, to płatność spóźnionych należności również odbywa się za pośrednictwem banku, poprzez polecenie zapłaty lub polecenie przelewu (nie istnieje inna możliwość wpływu środków pieniężnych do Spółki niż wpływ na jej rachunek bankowy);

• w przypadku gdy mimo podjętych działań windykacyjnych nie udaje się wyegzekwować kwot należnych od Klientów Spółka wypowiada umowę najmu i przeprowadza działania zmierzające do odzyskania pojazdu, jeśli Klient nie zwróci go w wyznaczonym terminie.

Z powyższych okoliczności wynika zatem, że u Wnioskodawcy obowiązuje wyłącznie bezgotówkowa forma płatności za świadczone na rzecz Klientów usługi najmu samochodów, która dotyczy zarówno bieżąco realizowanych płatności jak i spóźnionych windykowanych kwot. Płatności realizowane po terminie nie będą zatem dokonane w formie gotówkowej. To z kolei wskazuje, że w odniesieniu do świadczonych usług, za które Klient płaci z opóźnieniem zachowany zostanie warunek odnoszący się do formy płatności, określony w zapisie punktu 37 załącznika do rozporządzenia, który uprawnia podatnika do zwolnienia z obowiązku ewidencjonowania sprzedaży na kasie rejestrującej. Ww. uprawnienie przysługuje Wnioskodawcy także w sytuacji, w której mimo podjętych działań windykacyjnych, należności nie zostaną w ogóle uzyskane – w tym bowiem przypadku nie nastąpi zapłata w jakiejkolwiek formie czy to gotówkowej, czy też bezgotówkowej. Brak zapłaty za pośrednictwem poczty, banku lub SKOK nie wynika zatem ze zmiany formy płatności za wykonane usługi ale z niepożądanych działań Klienta, które nie są akceptowane przez Wnioskodawcę i których nie sposób przewidzieć.

Zatem uznać należy, że w przedstawionych okolicznościach sprawy Spółka jest zwolniona z obowiązku ewidencjonowania usług najmu świadczonych na rzecz Klientów, tj. osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej, jeżeli płatność nie dochodzi do skutku w danym miesiącu bądź miesiącach kolejnych.

W konsekwencji, stanowisko Wnioskodawcy w zakresie pytania nr 2 wniosku należało uznać za prawidłowe.

Zaznaczenia wymaga, że organ podatkowy jest ściśle związany przedstawionym we wniosku opisem stanu faktycznego. Wnioskodawca ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego oraz zdarzenia przyszłego. Podkreślenia wymaga, że interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z tym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. z 2018 r. poz. 2193 ze zm.), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2019 r. poz. 2325 ze zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy). W przypadku wnoszenia skargi w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii jako najwłaściwszy proponuje się kontakt z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego ePUAP.

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.