0114-KDIP1-2.4012.203.2021.1.PC

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2020 r. poz. 1325 ze zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 16 kwietnia 2021 r. (data wpływu za pośrednictwem ePUAP 16 kwietnia 2021 r.) o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie obowiązku rozliczenia podatku w ramach importu usług w związku z nabyciem usług doradczych – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 16 kwietnia 2021 r. wpłynął ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie obowiązku rozliczenia podatku w ramach importu usług w związku z nabyciem usług doradczych.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca, będący Instytucją Zarządzającą Programem Operacyjnym (`(...)`), planuje zawrzeć umowę z A. (A.) na usługi doradcze - ocena możliwości wykorzystania instrumentów finansowych na potrzeby projektu programu (`(...)`).

W ramach umowy A. udzieli wsparcia w formie pomocy technicznej w celu uzyskania analizy i wytycznych wykorzystania instrumentów finansowych w powyższym programie (analiza ex-ante zastosowania instrumentów finansowych, której wyniki będą stanowić element przygotowywanego programu operacyjnego).

Zgodnie z zapisami umowy wynagrodzenie będzie płacone, w dwóch częściach na podstawie wystawionych przez A. faktur. Pierwsza część po dostarczeniu tłumaczenia sprawozdania śródokresowego, druga po dostarczeniu tłumaczenia na język angielski zatwierdzonego przez Wnioskodawcę sprawozdania końcowego. Faktury nie będą zawierać podatku VAT (podatek od towarów i usług).

A., zgodnie z (`(...)`) Rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) (`(...)`) ustanawiającego wspólne przepisy dotyczące Europejskiego Funduszu Rozwoju Regionalnego, Europejskiego Funduszu Społecznego, Funduszu Spójności, Europejskiego Funduszu Rolnego na rzecz Rozwoju Obszarów Wiejskich oraz Europejskiego Funduszu Morskiego i Rybackiego oraz ustanawiającego przepisy ogólne dotyczące Europejskiego Funduszu Rozwoju Regionalnego, Europejskiego Funduszu Społecznego, Funduszu Spójności i Europejskiego Funduszu Morskiego I Rybackiego oraz uchylające rozporządzenie Rady (WE) nr 1083/2006, na wniosek państw członkowskich może uczestniczyć w przygotowywaniu umowy partnerstwa, jak również w działaniach związanych z przygotowywaniem operacji, w szczególności przy dużych projektach, instrumentach finansowych i PPP.

Siedziba A. mieści się w Luksemburgu. A. nie posiada stałego miejsca prowadzenia działalności ani oddziału w Polsce. A. jest instytucją finansową UE, jest pożyczkodawcą Unii Europejskiej. A. przyznaje kredyty i udziela gwarancji na pożyczki innych banków państwom członkowskim UE. Kredyty A. mogą być udzielane zarówno kredytobiorcom publicznym, jaki prywatnym. Uzupełnienie mechanizmów finansowania A. stanowi doradztwo i pomoc techniczną dla krajów i instytucji UE.

Zgodnie z informacją przesłaną przez A., na podstawie (`(...)`) dyrektywy, A. jako organ Wspólnoty nie podlega podatkowi VAT w związku z czym nie jest zarejestrowany jako podatnik podatku od wartości dodanej. Zgodnie z art. 21 Protokołu (nr 7) w sprawie przywilejów i immunitetów Unii Europejskiej, załączonego do Traktatu o Unii Europejskiej i Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej i stanowiącego część tych Traktatów, działalność A. nie podlega żadnemu podatkowi obrotowemu.

Konieczność realizacji w ramach umowy usługi doradczej przez A., której wynikiem/produktem będzie analiza-ex-ante, wynika z wymogów zawartych w przepisach unijnych, w art. 58 ust. 3 projektu rozporządzenia UE ustanawiającego wspólne przepisy dot. funduszy na lata 2021-2027. Zgodnie z brzmieniem ww. artykułu, przed podjęciem przez Instytucję Zarządzającą decyzji o dokonaniu wkładu z programu operacyjnego do Instrumentu finansowego powinna zostać przeprowadzona analiza ex-ante dot. możliwości wykorzystania instrumentów finansowych w ramach przyszłego Programu. Uwzględniając powyższe, w wyniku realizacji usług doradczych świadczonych przez A. powstanie dobro niematerialne, tj. analiza ex-ante (raport), stanowiąca podstawę dla wdrażania zwrotnych form finansowania w perspektywie finansowej po 2020 roku.

Wyniki analizy ex-ante, w tym rekomendacje dotyczące potencjalnych sektorów/obszarów, w których zidentyfikowano popyt na Instrumenty finansowe, potencjał absorpcyjny ze strony potencjalnych beneficjentów, możliwych do zastosowania rodzajów instrumentów finansowych, stanowić będą kluczowy wkład na etapie projektowania systemu wdrażania zwrotnych form finansowania dla Programu na lata 2021-2027.

Wnioskodawca jest czynnym podatnikiem VAT, którego miejscem prowadzenia działalności jest jedynie terytorium Polski. Status czynnego podatnika VAT wynika ze świadczenia usług najmu powierzchni biurowej na rzecz podmiotów zewnętrznych. Planowana do zawarcia umowa z A. dotyczy działalności w zakresie administracji publicznej wykonywanej przez Wnioskodawcę jako powołaną do tego instytucję.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy Wnioskodawca, będące usługobiorcą, płacąc wynagrodzenie A. jest podatnikiem zgodnie z art. 17 ust. 1 pkt 4 ustawy o podatku od towarów i usług?

Stanowisko Wnioskodawcy:

A. jako instytucja finansowa Unii Europejskiej nie podlega administracji podatkowej państw członkowskich. Ponadto, zgodnie z Umową Ramową sporządzoną w (`(...)`) między Rzeczpospolitą Polską a A. dotycząca działalności A. w Polsce, „A. może na terytorium Polski swobodnie prowadzić działalność przewidzianą jego Statutem`(...)`. Odsetki i wszelkie należności A., wynikające z działalności przewidzianej na mocy niniejszej umowy, jak również aktywa i wpływy A. związane z tą działalnością, będą zwolnione z opodatkowania. Żadne działanie A. na terytorium Polski w związku z jakąkolwiek sprawą będącą przedmiotem niniejszej umowy nie spowoduje samoistnie obciążenia A. lub jego aktywów podatkiem.”

Ponadto umowa, którą zamierza zawrzeć Wnioskodawca nie będzie miała związku z działalnością podlegającą opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Doradztwo będzie dotyczyło wykonywania przez jednostkę zadań statutowych, czyli pełnienia funkcji Instytucji Zarządzającej Programem Operacyjnym (`(...)`).

W oparciu o powyższe, Wnioskodawca nie jest podatnikiem w rozumieniu art. 17 ust. 1 pkt 4 ustawy o podatku od towarów i usług.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2021 r. poz. 685 ze zm.), zwanej dalej „ustawą”, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają:

1. odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju;
2. eksport towarów;
3. import towarów na terytorium kraju;
4. wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów za wynagrodzeniem na terytorium kraju;
5. wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów.

Z powyższego przepisu wynika tzw. zasada terytorialności, zgodnie z którą opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają wymienione czynności, ale tylko w sytuacji, gdy miejscem ich świadczenia (określanym na podstawie przepisów ustawy) jest terytorium kraju, przez które - w myśl art. 2 pkt 1 ustawy - rozumie się terytorium Rzeczypospolitej Polskiej (z zastrzeżeniem art. 2a).

Na podstawie art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…). Towarami, stosownie do art. 2 pkt 6 ustawy, są rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

W myśl art. 8 ust. 1 ustawy, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (…).

Na podstawie art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

W myśl ust. 2 powyższego artykułu, działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Jednocześnie należy wskazać, że w art. 15 ust. 6 ustawy nie uznaje się za podatnika organów władzy publicznej oraz urzędów obsługujących te organy w zakresie realizowanych zadań nałożonych odrębnymi przepisami prawa, dla realizacji których zostały one powołane, z wyłączeniem czynności wykonywanych na podstawie zawartych umów cywilnoprawnych.

Przy tym zgodnie z art. 17 ust. 1 pkt 4 ustawy, podatnikami są również osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, nabywające usługi, jeżeli łącznie spełnione są następujące warunki:

1. usługodawcą jest podatnik nieposiadający siedziby działalności gospodarczej oraz stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej na terytorium kraju, a w przypadku usług, do których stosuje się art. 28e, podatnik ten nie jest zarejestrowany zgodnie z art. 96 ust. 4,
2. usługobiorcą jest:
   • w przypadku usług, do których stosuje się art. 28b - podatnik, o którym mowa w art. 15, lub osoba prawna niebędąca podatnikiem, o którym mowa w art. 15, zarejestrowana lub obowiązana do zarejestrowania zgodnie z art. 97 ust. 4,
   • w przypadku transferu bonów jednego przeznaczenia, w przypadku których miejscem świadczenia usług, których te bony dotyczą, jest terytorium kraju - podatnik, o którym mowa w art. 15, lub osoba prawna niebędąca podatnikiem, o którym mowa w art. 15,
   • w pozostałych przypadkach - podatnik, o którym mowa w art. 15, posiadający siedzibę działalności gospodarczej lub stałe miejsce prowadzenia działalności gospodarczej na terytorium kraju lub osoba prawna niebędąca podatnikiem, o którym mowa w art. 15, posiadająca siedzibę na terytorium kraju i zarejestrowana lub obowiązana do zarejestrowania zgodnie z art. 97 ust. 4.

W myśl art. 17 ust. 2 ustawy – w przypadkach wymienionych w ust. 1 pkt 4 i 5, usługodawca lub dokonujący dostawy towarów nie rozlicza podatku należnego.

Powołany art. 17 ust. 1 pkt 4 ustawy wskazuje na sytuację, w której podatnikiem staje się nabywca usługi, która podlega opodatkowaniu na terytorium Polski. Przepis art. 17 ust. 1 pkt 4 ustawy, wprowadza mechanizm tzw. odwrotnego obciążenia, który polega na opodatkowaniu usług przez usługobiorcę. Przepis art. 17 ust. 1 pkt 4 ustawy ma zastosowanie gdy miejscem świadczenia a tym samym opodatkowania ustalonym na podstawie przepisów ustawy jest terytorium Polski. Przy tym warunkiem zastosowania odwrotnego obciążenia na podstawie art. 17 ust. 1 pkt 4 ustawy względem usług jest spełnienie warunków dotyczących usługodawcy jak i usługobiorcy.

Stosownie do art. 2 pkt 9 ustawy świadczenie usług z tytułu wykonania których podatnikiem jest usługobiorca, o którym mowa w art. 17 ust. 1 pkt 4 stanowi import usług.

Natomiast kwestia określenia miejsca świadczenia przy świadczeniu usług została uregulowana w Rozdziale 3 Dział V ustawy o podatku od towarów i usług.

Stosownie do art. 28a ustawy, na potrzeby stosowania ww. rozdziału:

1. ilekroć jest mowa o podatniku - rozumie się przez to:
   1. podmioty, które wykonują samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w art. 15 ust. 2, lub działalność gospodarczą odpowiadającą tej działalności, bez względu na cel czy rezultat takiej działalności, z uwzględnieniem art. 15 ust. 6,
   2. osobę prawną niebędącą podatnikiem na podstawie lit. a, która jest zidentyfikowana lub obowiązana do identyfikacji do celów podatku lub podatku od wartości dodanej;
2. podatnika, który prowadzi również działalność lub dokonuje transakcji nieuznawanych za podlegające opodatkowaniu dostawy towarów lub świadczenia usług zgodnie z art. 5 ust. 1, uznaje się za podatnika w odniesieniu do wszystkich świadczonych na jego rzecz usług.

Powołany art. 28a ustawy wprowadza drugą definicję podatnika do ustawy, która ma zastosowanie tylko w przypadku ustalania miejsca świadczenia usług. Użyta w przedmiotowym przepisie nazwa „podatnik” odnosi się w zasadzie do „przedsiębiorcy” prowadzącego działalność gospodarczą. Podatnikiem według tej regulacji jest podmiot wykonujący samodzielnie działalność gospodarczą, bez względu na cel i rezultat takiej działalności. Ustawodawca wskazując na działalność gospodarczą odnosi się do jej definicji zawartej w art. 15 ust. 2 ustawy z jednoczesnym uwzględnieniem art. 15 ust. 6 ustawy. Za podatników, w świetle art. 28a pkt 1 ustawy, uznawane są również podmioty wykonujące działalność gospodarczą zgodnie z regulacjami innych państw członkowskich oraz państw trzecich. Natomiast przepis art. 28a pkt 2 ustawy uszczegóławia normę zawartą w pkt 1 lit. a, przez wskazanie, że pojęcie podatnika, na potrzeby ustalania miejsca świadczenia usług, obejmuje również sytuację, gdy podatnik, który wykonuje samodzielnie działalność gospodarczą, nabywa usługi dla czynności niepodlegających opodatkowaniu zgodnie z art. 5 ust. 1 ustawy.

Zgodnie z ogólną zasadą wyrażoną w art. 28b ust. 1 ustawy, miejscem świadczenia usług w przypadku świadczenia usług na rzecz podatnika jest miejsce, w którym podatnik będący usługobiorcą posiada siedzibę działalności gospodarczej, z zastrzeżeniem ust. 2-4 oraz art. 28e, art. 28f ust. 1 i 1a, art. 28g ust. 1, art. 28i, art. 28j ust. 1 i 2 oraz art. 28n.

Jak stanowi ust. 2 art. 28b ustawy w przypadku, gdy usługi są świadczone dla stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej podatnika, które znajduje się w innym miejscu niż jego siedziba działalności gospodarczej, miejscem świadczenia tych usług jest to stałe miejsce prowadzenia działalności gospodarczej.

Z niniejszych przepisów ustawy wynika zatem, że co do zasady, usługa świadczona na rzecz podatnika w rozumieniu art. 28a ustawy inna niż wskazana w art. 28e, art. 28f ust. 1 i 1a, art. 28g ust. 1, art. 28i, art. 28j ust. 1 i 2 oraz art. 28n ustawy podlega opodatkowaniu w miejscu siedziby działalności gospodarczej usługobiorcy, chyba że jest świadczona dla stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej usługobiorcy, które znajduje się w innym miejscu niż jego siedziba działalności gospodarczej, wówczas miejscem świadczenia tej usługi jest stałe miejsce prowadzenia działalności gospodarczej, dla którego ta usługa jest świadczona.

Z opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca (Wnioskodawca) jest czynnym podatnikiem VAT, którego miejscem prowadzenia działalności jest jedynie terytorium Polski. Status czynnego podatnika VAT wynika ze świadczenia usług najmu powierzchni biurowej na rzecz podmiotów zewnętrznych.

(A.) posiada siedzibę w Luksemburgu. A. nie posiada stałego miejsca prowadzenia działalności ani oddziału w Polsce. A. jest instytucją finansową UE, jest pożyczkodawcą Unii Europejskiej. A. przyznaje kredyty i udziela gwarancji na pożyczki innych banków państwom członkowskim UE. Kredyty A. mogą być udzielane zarówno kredytobiorcom publicznym, jaki prywatnym. Uzupełnienie mechanizmów finansowania A. stanowi doradztwo i pomoc techniczną dla krajów i instytucji UE. Na podstawie (`(...)`) dyrektywy, A. jako organ Wspólnoty nie podlega podatkowi VAT w związku z czym nie jest zarejestrowany jako podatnik podatku od wartości dodanej. Zgodnie z art. 21 Protokołu (nr 7) w sprawie przywilejów i immunitetów Unii Europejskiej, załączonego do Traktatu o Unii Europejskiej i Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej i stanowiącego część tych Traktatów, działalność A. nie podlega żadnemu podatkowi obrotowemu. A., zgodnie z (`(...)`) Rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) (`(...)`) ustanawiającego wspólne przepisy dotyczące Europejskiego Funduszu Rozwoju Regionalnego, Europejskiego Funduszu Społecznego, Funduszu Spójności, Europejskiego Funduszu Rolnego na rzecz Rozwoju Obszarów Wiejskich oraz Europejskiego Funduszu Morskiego i Rybackiego oraz ustanawiającego przepisy ogólne dotyczące Europejskiego Funduszu Rozwoju Regionalnego, Europejskiego Funduszu Społecznego, Funduszu Spójności i Europejskiego Funduszu Morskiego I Rybackiego oraz uchylające rozporządzenie Rady (WE) nr 1083/2006, na wniosek państw członkowskich może uczestniczyć w przygotowywaniu umowy partnerstwa, jak również w działaniach związanych z przygotowywaniem operacji, w szczególności przy dużych projektach, instrumentach finansowych i PPP.

Wnioskodawca, będące Instytucją Zarządzającą Programem Operacyjnym (`(...)`), planuje zawrzeć umowę z A. na usługi doradcze - ocena możliwości wykorzystania instrumentów finansowych na potrzeby projektu programu (`(...)`). W ramach umowy A. udzieli wsparcia w formie pomocy technicznej w celu uzyskania analizy i wytycznych wykorzystania instrumentów finansowych w powyższym programie (analiza ex-ante zastosowania instrumentów finansowych, której wyniki będą stanowić element przygotowywanego programu operacyjnego). Konieczność realizacji w ramach umowy usługi doradczej przez A., której wynikiem/produktem będzie analiza-ex-ante, wynika z wymogów zawartych w przepisach unijnych, w art. 58 ust. 3 projektu rozporządzenia UE ustanawiającego wspólne przepisy dot. funduszy na lata 2021-2027. Zgodnie z brzmieniem ww. artykułu, przed podjęciem przez Instytucję Zarządzającą decyzji o dokonaniu wkładu z programu operacyjnego do Instrumentu finansowego powinna zostać przeprowadzona analiza ex-ante dot. możliwości wykorzystania instrumentów finansowych w ramach przyszłego Programu. Uwzględniając powyższe, w wyniku realizacji usług doradczych świadczonych przez A. powstanie dobro niematerialne, tj. analiza ex-ante (raport), stanowiąca podstawę dla wdrażania zwrotnych form finansowania w perspektywie finansowej po 2020 roku. Wyniki analizy ex-ante, w tym rekomendacje dotyczące potencjalnych sektorów/obszarów, w których zidentyfikowano popyt na Instrumenty finansowe, potencjał absorpcyjny ze strony potencjalnych beneficjentów, możliwych do zastosowania rodzajów instrumentów finansowych, stanowić będą kluczowy wkład na etapie projektowania systemu wdrażania zwrotnych form finansowania dla Programu na lata 2021-2027.

Zgodnie z zapisami umowy wynagrodzenie będzie płacone, w dwóch częściach na podstawie wystawionych przez A. faktur niezawierających podatku VAT (pierwsza część po dostarczeniu tłumaczenia sprawozdania śródokresowego, druga po dostarczeniu tłumaczenia na język angielski zatwierdzonego przez Wnioskodawcę sprawozdania końcowego).

Wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą kwestii czy będąc usługobiorcą, płacąc wynagrodzenie A. jest podatnikiem zgodnie z art. 17 ust. 1 pkt 4 ustawy.

Odnosząc się do niniejszych wątpliwości wskazać należy, że art. 17 ust. 1 pkt 4 ustawy ma zastosowanie gdy miejscem świadczenia a tym samym opodatkowania usług jest terytorium Polski a przy tym w przypadku usług, do których stosuje się art. 28b ustawy usługodawcą jest podatnik nieposiadający siedziby działalności gospodarczej oraz stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej na terytorium kraju natomiast usługobiorcą jest podatnik, o którym mowa w art. 15, lub osoba prawna niebędąca podatnikiem, o którym mowa w art. 15, zarejestrowana lub obowiązana do zarejestrowania zgodnie z art. 97 ust. 4.

Dla świadczonych na rzecz Wnioskodawcy przez A. usług doradczych przepisy nie przewidują szczególnych zasad ustalania miejsca świadczenia. Jednocześnie Wnioskodawcę należy uznać za podatnika w rozumieniu art. 28a ustawy, gdyż jest czynnym podatnikiem VAT, którego miejscem prowadzenia działalności jest terytorium Polski. Zatem w analizowanej sprawie miejsce świadczenia usług doradczych należy ustalić zgodnie z ogólną zasadą dotyczącą ustalania miejsca świadczenia usług, o której mowa w art. 28b ustawy. Jak wskazano miejscem prowadzenia działalności Wnioskodawcy jest jedynie terytorium Polski. Zatem usługi doradcze stosownie do art. 28b ust. 1 ustawy podlegają opodatkowaniu w Polsce, tj. w kraju, w którym usługobiorca (Wnioskodawca) posiada siedzibę działalności gospodarczej. Przy tym, skoro Wnioskodawca (usługobiorca) jest czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług tym samym w analizowanym przypadku jest spełniony warunek, o którym mowa w art. 17 ust. 1 pkt 4 lit. b ustawy. Jednocześnie należy uznać, że w analizowanym przypadku jest spełniony również warunek, o którym mowa w art. 17 ust. 1 pkt 4 lit. a ustawy. Usługodawcą jest A., który posiada siedzibę w Luksemburgu i nie posiada stałego miejsca prowadzenia działalności w Polsce. A. jest instytucją finansową UE, jest pożyczkodawcą Unii Europejskiej i na podstawie (`(...)`) dyrektywy, jako organ Wspólnoty nie podlega podatkowi VAT w związku z czym nie jest zarejestrowany jako podatnik podatku od wartości dodanej. Niemniej A. z tytułu realizacji na rzecz Wnioskodawcy umowy na wykonanie usług doradczych należy uznać za podatnika, o którym mowa w art. 28a ustawy. Podatnikiem w rozumieniu art. 28a ustawy jest nie tylko podatnik mający siedzibę na terytorium Polski, lecz także każdy podmiot mający siedzibę w innym państwie Unii Europejskiej lub państwie trzecim, jeżeli tylko prowadzi samodzielnie w dowolnym miejscu działalność gospodarczą. Jak wynika z orzecznictwa TSUE, pojęcie „działalność gospodarcza” ma charakter obiektywny i należy ją oceniać niezależnie od jej celów i rezultatów. W konsekwencji nie ma znaczenia czy świadczenie usług ma na celu zaspokojenie interesu ogólnego i wynika z przepisów prawa, czy też usługi są świadczone w celu udzielania pomocy (wsparcia dla określonych podmiotów), a nie zaś w duchu czystej przedsiębiorczości, czy z zamiarem osiągnięcia określonych rezultatów. Takie okoliczności same w sobie nie pozwalają na uznanie, że sporna działalność nie ma charakteru gospodarczego (tak m.in. wyroki z 27 listopada 2003 r. w sprawie C-497/01 Zita Modes, pkt 38, z 21 lutego 2006 r. w sprawie C-223/03 Univeristy of Huddersfield, pkt 47, z 26 czerwca 2007 r. w sprawie C-284/04 T-Mobile Austria, pkt 35, z 26 czerwca 2007 r. w sprawie C-369/04 Hutchinson 3G pkt 28). W świetle powyższego na gospodarczy charakter działalności A. w związku ze świadczeniem przez niego usług (za które otrzymuje stosowne wynagrodzenie na podstawie wystawionych faktur) nie wpływa okoliczność że jest instytucją finansową UE i jako organ Wspólnoty nie jest zarejestrowany jako podatnik podatku od wartości dodanej. Okoliczność, że A. nie jest zidentyfikowany dla celów podatku od wartości dodanej nie oznacza że nie może zostać uznany za podatnika wykonującego działalność gospodarczą w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy. Jak bowiem wynika z orzecznictwa, status danego podmiotu jako podatnika VAT jest kategorią obiektywną – niezależną od dopełnienia obowiązku rejestracji dla potrzeb tego podatku. Jednocześnie w analizowanej sprawie nie znajdzie zastosowania art. 15 ust. 6 ustawy. A. jako organ Wspólnoty i instytucja finansowa UE która przyznaje kredyty i udziela gwarancji na pożyczki innych banków państwom członkowskim UE nie mieści się w kategorii organów władzy publicznej. A. nie jest w szczególności wyposażony na podstawie przepisów prawa krajowego w prerogatywy władztwa publicznego i nie sposób uznać, aby świadcząc odpłatne usługi doradcze działa jako organ władzy publicznej. Zatem w analizowanej sprawie spełnione są wszystkie warunki określone w art. 17 ust. 1 pkt 4 ustawy. W konsekwencji należy stwierdzić, że Wnioskodawca jest zobowiązany do opodatkowania na terytorium Polski nabywanych od A. usług doradczych. Wnioskodawca z tytułu nabycia usług doradczych od A. jest podatnikiem podatku od towarów i usług, o którym mowa w art. 17 ust. 1 pkt 4 ustawy, zobowiązanym do rozliczenia podatku od towarów i usług w ramach importu usług, o którym mowa w art. 2 pkt 9 ustawy.

Tym samym Wnioskodawca będąc usługobiorcą, płacąc wynagrodzenie A. jest podatnikiem zgodnie z art. 17 ust. 1 pkt 4 ustawy.

Zatem stanowisko Wnioskodawcy, zgodnie z którym nie jest podatnikiem w rozumieniu art. 17 ust. 1 pkt 4 ustawy należało uznać za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Zaznaczenia wymaga, że organ podatkowy jest ściśle związany przedstawionym we wniosku opisem stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego). Wnioskodawca ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego). Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z tym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193 z późn. zm.), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2019 r., poz. 2325, z późn. zm.).

Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP lub /KIS/wnioski (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.