0112-KDSL1-2.440.189.2021.2.PS

WIĄŻĄCA INFORMACJA STAWKOWA (WIS)

Na podstawie art. 13 § 2a pkt 2 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2020 r., poz. 1325, z późn. zm.), zwanej dalej Ordynacją podatkową i art. 42a ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2021 r., poz. 685, z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, po rozpatrzeniu wniosku (…) z dnia – brak daty sporządzenia (data wpływu 22 czerwca 2021 r.), uzupełnionego pismem z dnia 2 lipca 2021 r. (data wpływu 5 lipca 2021 r.), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej wydaje niniejszą wiążącą informację stawkową.

Przedmiot wniosku: usługa – zakwaterowanie na rzecz studentów, w ciągu semestru/roku akademickiego/roku kalendarzowego, w domu studenckim/akademiku

Opis usługi: Spółka w ramach prowadzonej działalności gospodarczej prowadzi dom studencki/akademik. Spółka świadczy usługi zakwaterowania na podstawie umów zawieranych indywidualnie ze studentami różnych uczelni. W ramach umów, Spółka zapewnia studentom jako najemcom zakwaterowanie w umeblowanym pokoju/mieszkaniu z pełnym dostępem do mediów takich jak ogrzewanie, woda ciepła i zimna, prąd, bezprzewodowa sieć internetowa (Wi-Fi). Przedmiotem umów są usługi zakwaterowania na okres roku akademickiego, semestru akademickiego oraz całego roku kalendarzowego. W ramach wykonywanych umów, studentom udostępniana się precyzyjnie wyodrębnioną część Domu Studenckiego (konkretny pokój lub mieszkanie) na konkretny, z góry ustalony okres, za wynagrodzeniem uiszczanym przez studentów. Pokoje/mieszkania znajdujące się w domu studenckim/akademiku są wyposażone w aneks kuchenny i łazienkę. Cena pokoju/mieszkania za miesiąc jest zależna od jego powierzchni oraz wyposażenia. W cenę wliczane są koszty zakwaterowania w pokoju/mieszkaniu (opłata czynszowa i opłata administracyjna) oraz wszystkie opłaty za media dostarczone do pokoju/mieszkania (tj. za ogrzewanie, wodę ciepłą i zimną, prąd oraz bezprzewodową sieć internetową – Wi-Fi). Spółka rozlicza się ze studentami za wykorzystane media ryczałtem, a nie według wskazań liczników. Miesięczna opłata za pokój/mieszkanie jest niezależna od faktycznego zużycia mediów przez danego studenta (nie istnieją techniczne możliwości ustalenia indywidualnego zużycia mediów przez studenta jako najemcę z uwagi, iż pokoje/mieszkania nie są wyposażone w indywidualne liczniki). Cena za usługę zakwaterowania uiszczana przez studenta będzie ceną stałą, niezależną od stopnia korzystania z mediów. Spółka zaznacza, że z przyczyn komercyjnych dokonuje podziału ceny za usługę na dwie części, tj. na opłatę związaną z samym zakwaterowaniem oraz na dodatkową opłatę ryczałtową za media. Spółka wskazuje jednak, że dostawa mediów nie będzie odrębnie wyszczególniana w rozliczeniach ze studentami. Spółka zawarła umowy o dostawę mediów we własnym zakresie z dostawcami mediów dostępnymi na rynku lokalnym. Studenci zatem nie mają możliwości wyboru świadczeniodawców mediów.

Rozstrzygnięcie: PKWiU (Polska Klasyfikacja Wyrobów i Usług) 2015 – 55

Stawka podatku od towarów i usług: 8%

Podstawa prawna: art. 41 ust. 2 w zw. z art. 146aa ust. 1 pkt 2 i ust. 1a oraz poz. 47 załącznika nr 3 do ustawy

Cel wydania WIS: określenie stawki podatku od towarów i usług

UZASADNIENIE

W dniu 22 czerwca 2021 r. Wnioskodawca złożył wniosek w zakresie sklasyfikowania ww. usługi, według Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług na potrzeby określenia stawki podatku od towarów i usług. Wniosek został uzupełniony pismem z dnia 2 lipca 2021 r. (data wpływu 5 lipca 2021 r.)

W treści wniosku przedstawiono następujący szczegółowy opis usługi.

Wnioskodawca [dalej: Spółka lub Wnioskodawca] jest zarejestrowana jako podatnik VAT (podatek od towarów i usług) czynny i prowadzi działalność na rynku nieruchomości przeznaczonych pod wynajem. Spółka w ramach prowadzonej działalności gospodarczej prowadzi dom studencki/akademik w (…) [dalej: Dom Studencki lub Akademik], spełniając wymagane w tym względzie warunki techniczne, sanitarne i organizacyjne.

Spółka świadczy usługi zakwaterowania na podstawie umów zawieranych indywidualnie ze studentami różnych uczelni [dalej: Umowy]. W ramach Umów, Spółka zapewnia studentom jako najemcom zakwaterowanie w umeblowanym pokoju/mieszkaniu z pełnym dostępem do mediów takich jak ogrzewanie, woda ciepła i zimna, prąd, bezprzewodowa sieć internetowa (Wi-Fi).

Przedmiotem Umów są usługi zakwaterowania na okres roku akademickiego, semestru akademickiego oraz całego roku kalendarzowego. Wnioskodawca świadczy również usługi zakwaterowania na pobyty weekendowe, w okresie wakacji, czy też w związku z przyjazdem na konferencje, przy czym te usługi nie są objęte zakresem przedmiotowego wniosku.

W ramach wykonywanych Umów, studentom udostępniana się precyzyjnie wyodrębnioną część Domu Studenckiego (konkretny pokój lub mieszkanie) na konkretny, z góry ustalony okres, za wynagrodzeniem uiszczanym przez studentów.

Pokoje/mieszkania znajdujące się w Akademiku są wyposażone w aneks kuchenny i łazienkę.

Cena pokoju za miesiąc jest zależna od jego powierzchni oraz wyposażenia. W cenę wliczane są koszty zakwaterowania w pokoju/mieszkaniu (opłata czynszowa i opłata administracyjna) oraz wszystkie opłaty za media dostarczone do pokoju/mieszkania (tj. za ogrzewanie, wodę ciepłą i zimną, prąd oraz bezprzewodową sieć internetową – Wi-Fi).

Spółka rozlicza się ze studentami za wykorzystane media ryczałtem, a nie według wskazań liczników. Miesięczna opłata za pokój/mieszkanie jest niezależna od faktycznego zużycia mediów przez danego studenta (nie istnieją techniczne możliwości ustalenia indywidualnego zużycia mediów przez studenta jako najemcę z uwagi, iż pokoje/mieszkania nie są wyposażone w indywidualne liczniki). Cena za usługę zakwaterowania uiszczana przez studenta będzie ceną stałą, niezależną od stopnia korzystania z mediów.

Spółka zaznacza, że z przyczyn komercyjnych dokonuje podziału ceny za usługę na dwie części, tj. na opłatę związaną z samym zakwaterowaniem oraz na dodatkową opłatę ryczałtową za media. Spółka wskazuje jednak, że dostawa mediów nie będzie odrębnie wyszczególniana w rozliczeniach ze studentami.

Z przykładowej oferty handlowej przygotowanej przez Spółkę wynika, że element świadczenia w postaci zakwaterowania stanowić będzie około 80% ceny za kompleksową usługę zakwaterowania w Akademiku. Spółka podkreśla, że podział ten jest szacunkowy oraz nie wynika z ponoszonych kosztów zużycia mediów, a został ustalony w oparciu o warunki rynkowe świadczonych usług zakwaterowania w akademikach.

Zaprezentowany sposób kalkulacji ceny pokoju znajduje potwierdzenie w załączonych do złożonego wniosku:

(…).

Spółka nie prowadzi uczelni, w myśl przepisów ustawy z 20 lipca 2018 r. Prawo o szkolnictwie wyższym i nauce (Dz. U. z 2018 r., poz. 1668, ze zm.), a zatem usługi zakwaterowania w Akademiku nie będą świadczone na rzecz studentów i doktorantów uczelni prowadzącej ten Akademik. Na moment składania złożonego wniosku, Spółka nie planuje zawierać umów ze szkołami/uczelniami zakresie zakwaterowania uczniów i wychowanków lub studentów i doktorantów tych szkół/uczelni w Akademiku. W przyszłości, Spółka nie wyklucza jednak zawarcia takiej umowy z daną szkołą/uczelnią. Klasyfikacja PKWiU oraz opodatkowanie VAT tych usług nie są jednak przedmiotem złożonego wniosku o WIS.

Postanowienia Umów zawieranych przez studentów z Wnioskodawcą zawierają adres zameldowania studentów inny od budynków Wnioskodawcy.

Spółka wnosi o dokonanie klasyfikacji na gruncie Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług, wprowadzonej rozporządzeniem Rady Ministrów 4 września 2015 r. w sprawie Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług (PKWiU) (Dz. U. poz. 1676, ze zm.), [dalej: PKWiU], świadczonych przez Spółkę na rzecz studentów usług zakwaterowania wraz z mediami, w ciągu semestru/roku akademickiego/roku kalendarzowego, w domu studenckim/akademiku, a w konsekwencji o potwierdzenie możliwości stosowania do tych usług 8% stawki VAT.

Wniosek o sklasyfikowanie przedmiotu transakcji składany jest w oparciu o art. 42a pkt 2 lit. a ustawy o VAT i dotyczy stosowania art. 41 ust. 2 w powiązaniu z art. 146aa pkt 2 w związku z poz. 47 załącznika nr 3 do ustawy o VAT.

Spółka uważa, że świadczone przez nią usługi zakwaterowania na rzecz studentów mieszczą się w dziale PKWiU 55, w klasie PKWiU 55.90, w ramach pozycji PKWiU 55.90.11.0 jako „Usługi świadczone przez domy studenckie oraz internaty i bursy szkolne”.

W konsekwencji, Spółka stoi na stanowisku, iż usługę zakwaterowania w Akademiku wraz z dostawą mediów w trakcie semestru/roku akademickiego/roku kalendarzowego należy opodatkować jedną stawką podatku od towarów i usług [dalej: VAT] w wysokości 8% na podstawie art. 41 ust. 2 w powiązaniu z art. 146aa pkt 2 w związku z poz. 47 załącznika nr 3 do ustawy o VAT.

Uzasadnienie klasyfikacji usługi

W pierwszej kolejności, Spółka wskazuje, że świadczone przez nią usługi zakwaterowania na rzecz studentów w trakcie semestru/roku akademickiego/roku kalendarzowego, które obok opłaty czynszowej i opłaty administracyjnej obejmują również dostarczenie mediów, stanowić będą świadczenie kompleksowe, do którego zastosowanie znajdzie jednolita stawka podatku, właściwa dla usługi zasadniczej. Usługą zasadniczą będzie usługa zakwaterowania studentów.

Przedmiotowe świadczenie kompleksowe, składające się z usługi zakwaterowania z mediami, obejmować będzie kilka elementów, które jednak powinny być traktowane łącznie zarówno na gruncie klasyfikacji statystycznych, jak i dla celów VAT. Przedmiot klasyfikacji odbierany będzie jako kompleksowy również z punktu widzenia studentów, którzy zainteresowani są nabyciem kompleksowej usługi zakwaterowania, a nie poszczególnych jej elementów.

W ocenie Spółki, nie ulega wątpliwości, że przedmiotową usługę należy uznać za świadczenie złożone, które jako takie również może podlegać ocenie na podstawie wniosku o wydanie WIS, zgodnie z art. 42b ust. 5 pkt 2 ustawy o VAT. Zgodnie z tym przepisem „przedmiotem wniosku o wydanie WIS mogą być towary lub usługi, które w ocenie Wnioskodawcy razem składają się na jedną czynność podlegającą opodatkowaniu”.

Przepisy ustawy o VAT oraz przepisy Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. U. UE. L.2006.347.1 – dalej: Dyrektywa VAT) nie regulują wprost kwestii opodatkowania właściwą stawką VAT świadczenia usług zakwaterowania wraz z dostawą mediów (woda, prąd, ogrzewanie).

Co do zasady, każde świadczenie powinno stanowić odrębną usługę na gruncie przepisów ustawy o VAT. Jednakże świadczenia składające się z szeregu pojedynczych świadczeń, które jednak są powiązane ze sobą w ten sposób, że stanowią razem ekonomiczną i funkcjonalną oraz nierozerwalną całość dla korzystającego, a ich rozdzielenie miałoby charakter sztuczny, a co więcej, za którą pobierane jest jedno wynagrodzenie – stanowią jedną usługę złożoną, dla której opodatkowania zastosowanie winna znaleźć jedna stawka podatku VAT.

Zgodnie z orzecznictwem Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej [dale:j TSUE lub Trybunał], jeśli transakcja składa się z zespołu świadczeń i czynności, należy ocenić, biorąc pod uwagę wszystkie okoliczności faktyczne, w jakich dokonywana jest transakcja, czy z perspektywy VAT stanowią one odrębne świadczenia (każde podlegające opodatkowaniu według właściwych dla niego zasad), czy też jedno kompleksowe świadczenie. Z reguły, każda czynność powinna być uznawana za odrębną i niezależną. Jednak w orzecznictwie TSUE wielokrotnie wskazywano, że czynność złożona z jednego świadczenia w sensie ekonomicznym nie powinna być sztucznie rozdzielana, gdyż takie działanie zakłóca funkcjonowanie systemu VAT. Należy więc ustalić, czy podatnik dostarcza nabywcy kilka niezależnych świadczeń, czy jedno świadczenie o kompleksowym charakterze.

Usługą kompleksową jest świadczenie usług w taki sposób, że stanowią one pewną nierozerwalną całość. Przykładowo, TSUE w wyroku z 16 kwietnia 2015 r., w sprawie C 42/14 przeciwko Wojskowej Agencji Mieszkaniowej [dalej: Wyrok w sprawie C 42/14] stwierdził, że: „w pewnych okolicznościach formalnie odrębne świadczenia, które mogą być wykonywane oddzielnie, a zatem które mogą oddzielnie prowadzić do opodatkowania lub zwolnienia, należy uważać za jedną transakcję, jeżeli nie są one od siebie niezależne. Jedna transakcja występuje w szczególności wtedy, gdy dwa lub więcej elementów albo dwie lub więcej czynności, dokonane przez podatnika, są ze sobą tak ściśle związane, że tworzą obiektywnie tylko jedno niepodzielne świadczenie ekonomiczne, którego rozdzielenie miałoby charakter sztuczny. Jest tak również w sytuacji, gdy jedno lub więcej świadczeń stanowi świadczenie główne, natomiast inne świadczenie lub świadczenia stanowią jedno lub więcej świadczeń pomocniczych dzielących los podatkowy świadczenia głównego”.

Pomimo, że co do zasady dostawy mediów należy traktować jako świadczenia odrębne od usługi najmu nieruchomości, to jednak Trybunał w Wyroku w sprawie C 42/14 wskazał wprost, że w pewnych szczególnych okolicznościach, kwoty należne z tytułu dostawy mediów powinny być ujmowane do podstawy opodatkowania jako składniki czynszu z tytułu kompleksowej usługi najmu w przypadku, gdy dane świadczenia są nierozerwalnie związane z najmem i ich podział miałby charakter sztuczny.

W szczególności, co wynika z Wyroku w sprawie C 42/14, najem nieruchomości i związane z nim tzw. media powinny być uznane za odrębne i niezależne świadczenia, gdy:

• najemca ma możliwość wyboru świadczeniodawców lub sposobów korzystania z danych towarów lub usług;
• najemca ma możliwość decydowania o zużyciu mediów, co może być stwierdzone poprzez założenie indywidualnych liczników i rozliczanie się w oparciu o ich odczyty lub w oparciu o inne kryteria uwzględniające zużycie tych towarów przez najemcę;
• w umowie strony postanowią, że najemca będzie odrębnie rozliczać czynsz najmu oraz należności za tzw. media na podstawie indywidualnego zużycia, np. w oparciu o wskazania licznika lub w oparciu o inne kryteria uwzględniające zużycie tych towarów przez najemcę, np. liczbę lokatorów korzystających z najmowanej nieruchomości lub jej powierzchnię.

Należy wskazać, że w przypadku Wnioskodawcy, wskazane wyżej przesłanki nie będą spełnione. W szczególności należy podkreślić, że to Spółka zawiera umowę o świadczenia polegające na dostawie mediów, co oznacza, że studenci zakwaterowani w Akademiku nie będą mieć możliwości wyboru świadczeniodawców mediów. Media nie będą rozliczane na bazie liczników w oparciu o indywidualne zużycie (zostanie ustanowiona cena ryczałtowa).

Ponadto jak Spółka podkreśliła w opisie stanu faktycznego wniosku mieszkania i pokoje nie są wyposażone w liczniki i tym samym zużycie mediów nie będzie miało wpływu na cenę zakwaterowania. Cena za usługę zakwaterowania uiszczana przez studenta będzie zatem ceną stałą niezależną od stopnia korzystania z mediów (identycznie jak w standardowej usłudze hotelarskiej gdzie cena za dobę jest niezależna od zużycia wody i prądu przez gościa hotelowego).

Jednocześnie jak Spółka wskazała w opisie stanu faktycznego, cena pokoju za miesiąc będzie zależna od jego powierzchni oraz wyposażenia. W cenie będą zawierały się wszystkie opłaty za media dostarczone do pokoju/mieszkania. Przy czym Spółka zaznacza, że wyłącznie z przyczyn komercyjnych dokonuje podziału ceny za usługę na dwie części, tj. na opłatę związaną z samym zakwaterowaniem oraz na dodatkową opłatę ryczałtową za media. Spółka wskazuje jednak, że dostawa mediów nie będzie odrębnie wyszczególniana w rozliczeniach ze studentami.

Zaprezentowany sposób kalkulacji ceny za pokój znajduje potwierdzenie w dołączonym do wniosku:

(…)

Jak zaznaczyła Spółka, z przykładowej oferty handlowej przygotowanej przez nią wynika, że element świadczenia w postaci zakwaterowania stanowić będzie około 80% ceny za kompleksową usługę zakwaterowania w Akademiku. Przy czym Spółka podkreśla, że podział ten jest szacunkowy oraz nie wynika z ponoszonych kosztów zużycia mediów, a został ustalony w oparciu o warunki rynkowe świadczonych usług zakwaterowania w akademikach.

Wnioskodawca wskazuje, że oferowane przez niego świadczenie jest w swojej istocie zbliżone do oferowanych na rynku usług hotelarskich, których przedmiotem jest zakwaterowanie, a media oraz koszt Wi-Fi są zawarte w cenie usługi. Różnicą pomiędzy usługą zakwaterowania w hotelu a usługą zakwaterowania w Akademiku jest sposób kalkulacji ceny – w hotelach cena kalkulowana jest za każdy dzień pobytu, natomiast w ramach usługi zakwaterowania w Akademiku, cena kalkulowana jest za dany miesiąc pobytu.

W konsekwencji, zdaniem Spółki, jest ona uprawniona do traktowania usługi zakwaterowania studentów w Akademiku wraz z dostawą mediów jako usługi kompleksowej, a co za tym idzie, do określenia jednej klasyfikacji PKWiU i zastosowania jednej stawki VAT właściwej dla usług zakwaterowania.

Zgodnie z wyjaśnieniami Głównego Urzędu Statystycznego [dalej: GUS (Główny Urząd Statystyczny)] do poszczególnych klasyfikacji PKWiU (dostępnych na stronie internetowej GUS http://stat.gov.pl/Klasyfikacje/), dział 55 obejmuje „usługi w zakresie zapewnienia krótkotrwałego pobytu turystom i pozostałym podróżnym, usługi w zakresie zakwaterowania na dłuższy okres studentów, osób pracujących i pozostałych osób. Niektóre usługi dotyczą zapewnienia miejsca zakwaterowania lub zakwaterowania łącznie z wyżywieniem i/lub możliwością korzystania z obiektów rekreacyjnych”.

Z kolei, na podstawie wskazanych powyżej wyjaśnień, dział 55 nie obejmuje: usług w zakresie zapewnienia długotrwałego zakwaterowania jako głównego miejsca pobytu w obiektach takich jak: apartamenty, zazwyczaj w cyklu miesięcznym lub rocznym, sklasyfikowanego w odpowiednich grupowaniach Sekcji L.

Ponadto stosownie do wyjaśnień GUS (dostępnych na stronie internetowej GUS http://stat.gov.pl/Klasyfikacje/) pozycja PKWiU 55.90.11.0 – Usługi świadczone przez domy studenckie oraz internaty i bursy szkolne obejmuje „zakwaterowanie w pokojach dla studentów lub domach studenckich, internatach i bursach szkolnych”. Niemniej, grupowanie to nie obejmuje „usług świadczonych przez domy studenckie, internaty i bursy szkolne uczestnikom konferencji lub gościom w okresie wakacji, sklasyfikowanych w 55.20.19.0”.

Przywołana pozycja 55.20.19.0 – Usługi obiektów noclegowych turystycznych i miejsc krótkotrwałego zakwaterowania odnosi się do zakwaterowania „w cyklu dziennym lub tygodniowym, z zapewnieniem lub nie bardzo minimalnych usług towarzyszących zakwaterowaniu w specjalnie wydzielonych umeblowanych pokojach lub pomieszczeniach umożliwiających mieszkanie w obiektach wypoczynku wakacyjnego (np. w ośrodkach kolonijnych, ośrodkach wczasowych, domach wycieczkowych), kwaterach dla gości, bungalowach, ośrodkach szkoleniowo-wypoczynkowych, gospodarstwach wiejskich (agroturystyka) oraz w okresie wakacji w domach studenckich, internatach i bursach szkolnych”.

W świetle powyższego pod pozycją PKWiU 55.20.19.0 wskazano zakwaterowanie w domach studenckich w okresie wakacji. Pod pozycją PKWiU 55.20.19.0 nie będą się zatem mieściły usługi zakwaterowania studentów w Akademiku w trakcie semestru/roku akademickiego/roku kalendarzowego, które w ocenie Spółki należy zaklasyfikować w pozycji 55.90.11.0 PKWiU.

Klasyfikację usługi zakwaterowania studentów w Akademiku w trakcie semestru/roku akademickiego/roku kalendarzowego pod pozycją 55.90.11.0 PKWiU potwierdza również fakt, że oferowane pokoje/mieszkania, nie służą celom mieszkaniowym (zaspokajaniu potrzeb mieszkaniowych). Postanowienia Umów zawieranych przez studentów z Wnioskodawcą zawierają adres zameldowania studentów inny od adresu budynków Wnioskodawcy. Korzystanie z pokojów/mieszkań oferowanych przez Spółkę będzie miało zatem charakter tymczasowy i będzie związany z pobytem w celach edukacyjnych.

Uzasadnienie zastosowania stawki podatku VAT

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt ustawy o VAT, opodatkowaniem podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W art. 8 ust. 1 ustawy o VAT uregulowano pojęcie świadczenia usług, zgodnie z którym przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7.

Bezspornym jest zatem, że świadczenie przez Spółkę usług zakwaterowania za wynagrodzeniem stanowi usługę opodatkowaną podatkiem VAT.

Na podstawie art. 41 ust. 2 w związku z art. 146aa pkt 2 ustawy o VAT, dla usługi wymienionej w załączniku nr 3 poz. 47, tj. usługi związanej z zakwaterowaniem (pod symbolem PKWiU 55), stosuje się 8% stawkę podatku VAT. Ustawodawca nie poprzedził PKWiU 55 symbolem „ex” co oznacza, że stawka obniżona podatku ma zastosowanie do wszelkich usług zawierających się w tym grupowaniu, w tym wskazanych w pozycji 55.90.11.0 PKWiU.

W świetle powyższego, świadczone przez Spółkę usługi zakwaterowania studentów w Akademiku w trakcie semestru/roku akademickiego/roku kalendarzowego, które w ocenie Spółki mieszczą się w ramach pozycji 55.90.11.0 PKWiU – Usługi świadczone przez domy studenckie oraz internaty i bursy szkolne, podlegają opodatkowaniu obniżoną stawką podatku VAT w wysokości 8% na podstawie poz. 47 załącznika nr 3 do ustawy o VAT.

Ponadto, zdaniem Wnioskodawcy, taka sama stawka podatku VAT w wysokości 8%, będzie miała zastosowanie zarówno w odniesieniu do opłaty czynszowej, jak i opłaty administracyjnej. Z uwagi na fakt, iż opłaty te stanowią element kalkulacyjny wynagrodzenia za usługę zakwaterowania, w konsekwencji powiększać będą u Spółki podstawę opodatkowania VAT z tytułu jej świadczenia.

Na potwierdzenie swojego stanowiska przedstawionego w złożonym wniosku o wydanie WIS, Wnioskodawca pragnie przywołać Wiążącą Informację Stawkową wydaną przez Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej (…), w której organ stwierdził, że świadczone przez Wnioskodawcę usługi zakwaterowania na okres semestru/roku akademickiego/roku kalendarzowego, w ramach których uwzględniane są: i) zakwaterowanie w pokoju/mieszkaniu (przy czym cena za usługę zakwaterowania obejmuje opłatę czynszową i opłatę administracyjną) oraz ii) media, będą podlegały opodatkowaniu wg stawki podatku VAT w wysokości 8% jako sklasyfikowane pod pozycją 55 PKWiU z 2015 r.

Ponadto stanowisko Spółki przedstawione w złożonym wniosku o wydanie WIS, potwierdza również interpretacja indywidualna Dyrektora Izby Skarbowej (…) w której organ stwierdził, że: „świadczone przez Wnioskodawcę usługi zakwaterowania, w ramach których uwzględniane są: zakwaterowanie w pokoju (cena i media (w tym Wi-Fi)) będą podlegały opodatkowaniu wg stawki podatku VAT w wysokości 8%”.

Jednocześnie Spółka zaznacza, że do usługi przedstawionej we wniosku nie znajdą zastosowania zwolnienia przedmiotowe z opodatkowania podatkiem VAT wskazane w treści art. 43 ust. 1 pkt 30 ustawy VAT.

Zgodnie z przywołanym przepisem zwolnione z opodatkowania VAT są usługi zakwaterowania:

1. w bursach i internatach świadczone na rzecz uczniów i wychowanków szkół prowadzących te bursy i internaty,
2. w domach studenckich świadczone na rzecz studentów i doktorantów uczelni prowadzących te domy studenckie,
3. świadczone na rzecz uczniów i wychowanków lub studentów i doktorantów przez podmioty inne niż wymienione lit. a i b, pod warunkiem, że szkoły lub uczelnie mają z tymi podmiotami zawarte umowy dotyczące zakwaterowania swoich uczniów i wychowanków lub studentów i doktorantów.

W przypadku zwolnienia przewidzianego w pkt 30 ustawy o VAT należy wskazać, że działalność gospodarcza Spółki nie obejmuje prowadzenia szkół/uczelni. Tym samym Akademik nie jest prowadzony przez szkołę/uczelnię, a usługi zakwaterowania nie są świadczone na rzecz studentów uczelni prowadzącej Akademik. Ponadto Spółka nie zawiera umów ze szkołami/uczelniami w zakresie zakwaterowania ich uczniów i wychowanków lub studentów i doktorantów. Tym samym usługi zakwaterowania studentów nie są również świadczone w oparciu o umowy zawarte przez Spółkę ze szkołami/uczelniami. W rezultacie, nie są spełnione przez Spółkę przesłanki, aby korzystać ze zwolnienia przewidzianego w art. 43 ust. 1 pkt 30 ustawy VAT.

Jednocześnie, jak zostało to wskazane w części „szczegółowy opis towaru/usługi”, w przyszłości Spółka nie wyklucza zawarcia umów ze szkołami/uczelniami w zakresie zakwaterowania ich uczniów i wychowanków lub studentów i doktorantów. Klasyfikacja PKWiU oraz opodatkowanie VAT tych usług nie są jednak przedmiotem złożonego wniosku o WIS.

Podsumowując, należy uznać, że koszty mediów (w tym Wi-Fi) oraz zakwaterowania (opłata czynszowa i opłata administracyjna), powiększać będą u Spółki podstawę opodatkowania z tytułu świadczenia usługi zakwaterowania. Spółka uprawniona jest więc do opodatkowania całości świadczenia stawką 8% VAT.

Do wniosku Wnioskodawca dołączył:

(…)

Natomiast w piśmie z dnia 2 lipca 2021 r. Wnioskodawca wyjaśnił, co następuje.

Przesłany przez Wnioskodawcę jako załącznik do wniosku (…) jest stosowany również w przypadku usług zakwaterowania świadczonych przez dom studencki/akademik [dalej: Akademik] prowadzony przez Wnioskodawcę w (…) na rzecz studentów różnych uczelni.

Pokoje w Akademiku są samodzielne funkcjonalnie, tj. osoby korzystające z pokoju mają do niego swobodny dostęp, a korzystanie z lokalu zgodnie z jego funkcją nie wymaga korzystania z innych lokali. W sensie prawnym pokoje te nie są samodzielnymi lokalami mieszkalnymi, dla których powadzona jest oddzielna księga wieczysta.

Akademik opisany we wniosku należy zaklasyfikować według PKOB do grupy 113, klasa 1130 „Budynki zbiorowego zamieszkania”. Do wskazanej klasy zalicza się tu wprost (wg PKOB) m.in. „Budynki zbiorowego zamieszkania, w tym domy mieszkalne dla ludzi starszych, studentów, dzieci i innych grup społecznych, np. domy opieki społecznej, hotele robotnicze, internaty i bursy szkolne, domy studenckie, domy dziecka, domy dla bezdomnych itp.”.

Uzasadnienie sposobu zidentyfikowania świadczenia na potrzeby podatku od towarów i usług

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

W świetle przepisu art. 8 ust. 1 ustawy, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (…).

W dniu 22 czerwca 2021 r. do tutejszego organu wpłynął przedmiotowy wniosek o wydanie wiążącej informacji stawkowej, w którym Wnioskodawca części D.1. „PRZEDMIOT WNIOSKU”, poz. 52 „Przedmiot wniosku” zaznaczył kwadrat nr 3 „towar/y i/lub usługa/i”. Ponadto w poz. 53 „Liczba towarów lub usług, których dotyczy wniosek” Wnioskodawca wskazał liczbę dwa. Tak oznaczony przedmiot wniosku wskazuje, że w ocenie Wnioskodawcy dwa towar/y i/lub usługa/usługi razem składają się na jedną czynność podlegającą opodatkowaniu – świadczenie kompleksowe. Ponadto, jako klasyfikację, według której ma zostać zaklasyfikowany przedmiot wniosku wskazano Polską Klasyfikację Wyrobów i Usług (PKWiU).

Jak stanowi art. 42b ust. 5 ustawy, przedmiotem wniosku o wydanie WIS mogą być:

1. towar albo usługa, albo
2. towary lub usługi, które w ocenie wnioskodawcy razem składają się na jedną czynność podlegającą opodatkowaniu.

Biorąc pod uwagę zakres żądania Wnioskodawcy, należy w pierwszej kolejności ustalić charakter świadczenia realizowanego przez Wnioskodawcę.

W kwestii związanej z oceną charakteru świadczenia realizowanego przez Wnioskodawcę, należy podkreślić, że co do zasady, każde świadczenie dla celów opodatkowania podatkiem od towarów i usług powinno być traktowane jako odrębne i niezależne, jednak w sytuacji, gdy jedna usługa obejmuje z ekonomicznego punktu widzenia kilka świadczeń, usługa ta nie powinna być sztucznie dzielona dla celów podatkowych.

Pojedyncze świadczenie ma miejsce zwłaszcza wtedy, gdy jedną lub więcej części składowych uznaje się za usługę zasadniczą, podczas gdy inny lub inne elementy traktuje się jako usługi pomocnicze, do których stosuje się te same zasady opodatkowania, co do usługi zasadniczej.

Natomiast aby móc wskazać, że dana usługa jest usługą złożoną (kompleksową), powinna składać się ona z różnych świadczeń, których realizacja prowadzi jednak do jednego celu. Na usługę złożoną składa się więc kombinacja różnych czynności, prowadzących do realizacji określonego celu – do wykonania świadczenia głównego, na które składają się różne świadczenia pomocnicze. Natomiast usługę należy uznać za pomocniczą, jeśli nie stanowi ona celu samego w sobie, lecz jest środkiem do pełnego zrealizowania lub wykorzystania usługi zasadniczej. Pojedyncza usługa traktowana jest zatem jak element usługi kompleksowej wówczas, jeżeli cel świadczenia usługi pomocniczej jest zdeterminowany przez usługę główną oraz nie można wykonać lub wykorzystać usługi głównej bez usługi pomocniczej.

Zatem, z ekonomicznego punktu widzenia usługi nie powinny być dzielone dla celów podatkowych wówczas, gdy tworzyć będą jedną usługę kompleksową, obejmującą kilka świadczeń pomocniczych. Jeżeli jednak w skład świadczonej usługi wchodzić będą czynności, które nie służą wyłącznie wykonaniu czynności głównej, zasadniczej, lecz mogą mieć również charakter samoistny, to wówczas nie ma podstaw dla traktowania ich jako elementu usługi kompleksowej.

Stanowisko takie przedstawił również TSUE w wyroku z dnia 25 lutego 1999 r., nr C-349/96 stwierdzając, że: „Pojedyncze świadczenie ma miejsce zwłaszcza wtedy, gdy jedną lub więcej części składowych uznaje się za usługę zasadniczą, podczas gdy inny lub inne elementy traktuje się jako usługi pomocnicze, do których stosuje się te same zasady opodatkowania, co do usługi zasadniczej. Usługę należy uznać za usługę pomocniczą w stosunku do usługi zasadniczej, jeśli nie stanowi ona dla klienta celu samego w sobie, lecz jest środkiem do lepszego wykorzystania usługi zasadniczej”.

W wyroku tym Trybunał zauważył również, że dla ustalenia, czy mamy do czynienia z jednolitą usługą, czy też z różnymi usługami, fakt ustalenia jednej ceny za świadczenie (świadczenia) nie ma znaczenia decydującego, może jedynie sugerować, że w rzeczywistości mamy do czynienia z jednolitą usługą. Jednakże, jeżeli okoliczności wskazują na to, że nabywca miał zamiar nabyć nie tyle jednolitą, kompleksową usługę, ile dwie różne usługi, wówczas cenę należy stosownie, proporcjonalnie rozdzielić i każdej usłudze przypisać stosowną dla niej część.

Odnosząc się do zagadnienia będącego przedmiotem wniosku, wskazać również należy, że:

• w wyroku TSUE z dnia 27 października 2005 r. w sprawie C-41/04 Levob Vorzekeringen, Trybunał wskazał, że po pierwsze z art. 2 ust. 1 szóstej dyrektywy wynika, że każda transakcja powinna być uznawana za odrębną i niezależną, a po drugie, że czynność złożona z jednego świadczenia w sensie ekonomicznym nie powinna być sztucznie rozdzielana, by nie zakłócać funkcjonowania podatku VAT. W ocenie Trybunału, aby określić, czy mamy do czynienia z jednym świadczeniem, należy przede wszystkim poszukać elementów charakterystycznych dla rozpatrywanej czynności celem ustalenia, czy podatnik dostarcza konsumentowi kilka odrębnych świadczeń głównych, czy też jedno świadczenie (pkt 20 wyroku). Podobnie jest w przypadku, jeśli dwa (lub więcej) świadczenia (lub czynności) dokonane przez podatnika na rzecz konsumenta, rozumianego jako przeciętny konsument, są tak ściśle związane, że stanowią one obiektywnie jedno tylko nierozerwalne świadczenie gospodarcze, którego rozdzielenie miałoby charakter sztuczny (punkt 22 wyroku),
• w wyroku z dnia 27 września 2012 r. w sprawie C-392/11 Field Fisher Waterhouse LLP Trybunał wskazał, że aby móc uznać, że ogół świadczeń zapewnianych przez wynajmującego najemcy stanowi jedno świadczenie, należy zbadać czy wykonywane świadczenia stanowią jedno nierozerwalne świadczenie gospodarcze, którego rozdzielenie miałoby charakter sztuczny, czy też obejmują one świadczenie główne, względem którego pozostałe świadczenia mają charakter dodatkowy (pkt 22 wyroku).

Istotnym kryterium wpływającym na ocenę tego czy w konkretnej sytuacji występuje świadczenie złożone, jest kryterium odrębności. Kryterium to opiera się na weryfikacji, czy poszczególne świadczenia mogą występować w obrocie gospodarczym niezależnie i czy mogą być wykonane przez dowolny inny podmiot. W przypadku odpowiedzi twierdzącej, nie następuje świadczenie złożone, lecz kilka odrębnych świadczeń, które powinny być dla celów opodatkowania VAT traktowane niezależnie od siebie. Takie stanowisko wywieść można z orzeczenia TSUE z dnia 11 czerwca 2009 r. w sprawie RLRE Tellmer Property sro, C-527/07, w którym istotnie TSUE stanął na stanowisku, że w przypadku usług najmu oraz usług sprzątania części wspólnych budynków następują dwa odrębne świadczenia dla celów VAT. Swoje stanowisko Trybunał oparł na tym, że usługi sprzątania części wspólnych budynku mogą być świadczone na różnych zasadach, to znaczy na przykład przez osoby trzecie wystawiające faktury obejmujące koszt tych usług bezpośrednio lokatorom lub przez wynajmującego zatrudniającego w tym celu własnych pracowników lub posługującego się przedsiębiorstwem zajmującym się sprzątaniem.

Podsumowując zatem powyższe, świadczenie złożone ma miejsce wówczas, gdy relacja poszczególnych czynności (świadczeń) wykonywanych na rzecz jednego nabywcy dzieli je na świadczenie podstawowe i świadczenia pomocnicze – tzn. takie, które umożliwiają skorzystanie ze świadczenia podstawowego (lub są niezbędne dla możliwości skorzystania ze świadczenia podstawowego). Jeżeli jednak świadczenia te można rozdzielić, tak że nie zmieni to ich charakteru ani wartości z punktu widzenia nabywcy – wówczas świadczenia takie powinny być traktowane jako dwa (lub więcej), niezależnie opodatkowane świadczenia.

Z przedstawionego we wniosku opisu wynika, że Spółka w ramach prowadzonej działalności gospodarczej prowadzi dom studencki/akademik i świadczy usługi zakwaterowania na podstawie umów zawieranych indywidualnie ze studentami różnych uczelni. W ramach umów, Spółka zapewnia studentom jako najemcom zakwaterowanie w umeblowanym pokoju/mieszkaniu z pełnym dostępem do mediów takich jak ogrzewanie, woda ciepła i zimna, prąd, bezprzewodowa sieć internetowa (Wi-Fi). W opłatę za pokój/mieszkanie wliczane są koszty zakwaterowania (opłata czynszowa i opłata administracyjna) oraz wszystkie opłaty za media dostarczone do pokoju/mieszkania (tj. za ogrzewanie, wodę ciepłą i zimną, prąd oraz bezprzewodową sieć internetową – Wi-Fi). Spółka rozlicza się ze studentami za wykorzystane media ryczałtem, a nie według wskazań liczników. Miesięczna opłata za pokój/mieszkanie jest niezależna od faktycznego zużycia mediów przez danego studenta (nie istnieją techniczne możliwości ustalenia indywidualnego zużycia mediów przez studenta jako najemcę z uwagi, że pokoje/mieszkania nie są wyposażone w indywidualne liczniki).

Co istotne, Spółka zawarła umowy o dostawę mediów we własnym zakresie z dostawcami mediów dostępnymi na rynku lokalnym. Studenci zatem nie mają możliwości wyboru świadczeniodawców mediów. Cena za usługę zakwaterowania uiszczana przez studenta będzie ceną stałą, niezależną od stopnia korzystania z mediów i nie będzie odrębnie wyszczególniana w rozliczeniach ze studentami.

Analiza przedstawionego opisu usługi, którą świadczy Spółka, w szczególności warunków jej świadczenia wskazuje, że należy uznać ją za jedno świadczenie, składające się z kilku elementów. Nabywając usługę zakwaterowania w domu studenckim/akademiku student oczekuje, że Spółka dostarczy mu umeblowany pokój/mieszkanie z pełnym dostępem do mediów takich jak ogrzewanie, woda ciepła i zimna, prąd, bezprzewodowa sieć internetowa (Wi-Fi). Student korzystający z pokoju/mieszkania nie ma możliwości wyboru świadczeniodawców mediów, jak i nie ma możliwości decydowania o zużyciu tych mediów (pokoje/mieszkania nie są wyposażone w indywidualne liczniki).

Zatem usługobiorca (student) w ramach usługi zakwaterowania w domu studenckim/akademiku w ciągu semestru/roku akademickiego/roku kalendarzowego otrzymuje jedno świadczenie składające się z kilku nierozerwalnie związanych ze sobą elementów (o których nie decyduje), dostępnych w ramach dokonanego zakupu. Wszystkie wskazane w opisie elementy w jednakim stopniu tworzą jedną usługę zakwaterowania i w równym stopniu się na nią składają – nie udostępnia się bowiem pokoju/mieszkania bez dostępu do ogrzewania, wody ciepłej i zimnej, prądu, bezprzewodowej sieci internetowej (Wi-Fi), czy wyposażenia w meble.

W efekcie usługę zakwaterowania wraz z mediami na rzecz studentów w domu studenckim/akademiku w ciągu semestru/roku akademickiego/roku kalendarzowego należy, w kontekście art. 42b ust. 5 ustawy, traktować jako jedną usługę (o której mowa w pkt 1 tego artykułu).

Uzasadnienie klasyfikacji usługi

Stosownie do brzmienia art. 5a ustawy – towary i usługi będące przedmiotem czynności, o których mowa w art. 5, wymienione w klasyfikacji w układzie odpowiadającym Nomenklaturze scalonej (CN) zgodnej z rozporządzeniem Rady (EWG) nr 2658/87 z dnia 23 lipca 1987 r. w sprawie nomenklatury taryfowej i statystycznej oraz w sprawie Wspólnej Taryfy Celnej (Dz. Urz. WE L 256 z 07.09.1987, str. 1, z późn. zm. – Dz. Urz. UE Polskie wydanie specjalne, rozdz. 2, t. 2, str. 382, z późn. zm.) lub w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, są klasyfikowane według Nomenklatury scalonej (CN) lub klasyfikacji wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, jeżeli dla tych towarów lub usług przepisy ustawy lub przepisy wykonawcze wydane na jej podstawie powołują działy, pozycje, podpozycje lub kody Nomenklatury scalonej (CN) lub symbole klasyfikacji statystycznych.

Do celów opodatkowania podatkiem od towarów i usług w zakresie świadczonych usług należy stosować Polską Klasyfikację Wyrobów i Usług wprowadzoną rozporządzeniem Rady Ministrów z dnia 4 września 2015 r. w sprawie Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług (PKWiU) (Dz. U. poz. 1676, z późn. zm.).

Podstawowe cele, konstrukcję i sposób posługiwania się Polską Klasyfikacją Wyrobów i Usług oraz jej interpretację wskazują zasady metodyczne Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług (PKWiU 2015) zawarte w ww. rozporządzeniu.

Zasady metodyczne stanowią integralną część klasyfikacji. Zawarte w nich postanowienia obowiązują przy jej interpretacji i stosowaniu (pkt 1.3).

Zgodnie z pkt 1.2 zasad metodycznych, Polska Klasyfikacja Wyrobów i Usług (PKWiU 2015) składa się z:

• niniejszych zasad metodycznych,
• uwag do poszczególnych sekcji,
• schematu klasyfikacji.

Natomiast schemat klasyfikacji – jak wskazano w pkt 1.4 zasad metodycznych – stanowi wykaz grupowań i obejmuje:

• symbole grupowań,
• nazwy grupowań.

Stosownie do pkt 5.3.2 zasad metodycznych, każdą usługę należy zaliczać do odpowiedniego grupowania zgodnie z jej charakterem, niezależnie od symbolu PKD (Polska Klasyfikacja Działalności), pod którym został zaklasyfikowany w krajowym rejestrze urzędowym podmiotów gospodarki narodowej REGON podmiot gospodarczy wykonujący usługę.

W pkt 7.6 zasad metodycznych zawarto ogólne reguły klasyfikowania usług. I tak, na podstawie pkt 7.6.2, gdy przeprowadzona analiza opisu wykonywanych czynności wskazuje na możliwość zaliczenia usługi do dwóch lub kilku grupowań, należy przyjąć następujące reguły klasyfikowania, z tym jednak, że porównywać można jedynie grupowania tego samego poziomu hierarchicznego:

• grupowanie, które zawiera bardziej dokładny opis czynności, powinno być uprzywilejowane (wybrane) w stosunku do grupowania zawierającego opis ogólny,
• usługa złożona, składająca się z kombinacji różnych czynności, której nie można zaklasyfikować zgodnie ze wskazanym sposobem, powinna być zaklasyfikowana jak usługa, która nadaje całości zasadniczy charakter,
• usługę, której nie można zaklasyfikować zgodnie z (tiret 1, 2) należy zaklasyfikować w grupowaniu odpowiednim dla usługi o najbardziej zbliżonym charakterze.

Zgodnie z tytułem Sekcji I Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług, sekcja ta obejmuje Usługi związane z zakwaterowaniem i usługi gastronomiczne.

Z wyjaśnień do Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług (PKWiU 2015) wynika, że sekcja I obejmuje:

• usługi w zakresie noclegów i usługi towarzyszące świadczone przez hotele, motele, pensjonaty, centra odnowy biologicznej i inne obiekty hotelowe,
• usługi świadczone przez schroniska młodzieżowe oraz chaty lub domki,
• usługi świadczone przez domy letniskowe, do których goście posiadają prawo wspólnego użytkowania przez określony okres każdego roku,
• usługi świadczone przez pola namiotowe i pola kempingowe, włączając pola dla pojazdów kempingowych,
• tymczasowe lub długoterminowe zakwaterowanie w domach studenckich, internatach i bursach szkolnych, hotelach pracowniczych, blokach mieszkalnych,
• usługi sypialne i restauracyjne w wagonach kolejowych oraz pozostałych środkach transportu,
• usługi gastronomiczne,
• usługi przygotowywania żywności dla odbiorców zewnętrznych (katering),
• usługi stołówkowe,
• usługi przygotowywania i podawania napojów.

Sekcja ta nie obejmuje:

• gotowej żywności łatwo psującej się, takiej jak: kanapki, sklasyfikowanej w 10.89.16.0,
• sprzedaży detalicznej żywności, sklasyfikowanej w dziale 47,
• wynajmu nieruchomości mieszkalnych w celu dłuższego pobytu, zazwyczaj w cyklu miesięcznym lub rocznym, sklasyfikowanego w 68.20.1,
• usług dyskotek i sal tanecznych (z wyłączeniem serwujących napoje), sklasyfikowanych w 93.29.19.0.

W sekcji tej zawarty jest m.in. dział 55 „USŁUGI ZWIĄZANE Z ZAKWATEROWANIEM”.

Zgodnie z wyjaśnieniami do Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i usług (PKWiU) dział 55 „USŁUGI ZWIĄZANE Z ZAKWATEROWANIEM” obejmuje:

• usługi w zakresie zapewnienia krótkotrwałego pobytu turystom i pozostałym podróżnym,
• usługi w zakresie zakwaterowania na dłuższy okres studentów, osób pracujących i pozostałych osób.

Dział ten nie obejmuje:

• usług w zakresie zapewnienia długotrwałego zakwaterowania, jako głównego miejsca pobytu w obiektach takich jak: apartamenty, zazwyczaj w cyklu miesięcznym lub rocznym, sklasyfikowanego w odpowiednich grupowaniach Sekcji L.

Uwzględniając powyższe, przedmiotowa usługa zakwaterowania na rzecz studentów, w ciągu semestru/roku akademickiego/roku kalendarzowego, w domu studenckim/akademiku, spełnia kryteria i posiada właściwości dla usług objętych działem PKWiU 55 „USŁUGI ZWIĄZANE Z ZAKWATEROWANIEM”.

Klasyfikacja została dokonana zgodnie z zasadami metodycznymi Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług (PKWiU 2015), zwłaszcza z uwzględnieniem pkt 5.3.2 tych zasad.

Uzasadnienie zastosowania stawki podatku od towarów i usług

W myśl art. 41 ust. 1 ustawy, stawka podatku wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

Przy czym, w świetle art. 146aa ust. 1 pkt 1 ustawy, w okresie od dnia 1 stycznia 2019 r. do końca roku następującego po roku, dla którego wartość relacji, o której mowa w art. 38a pkt 4 ustawy z dnia 27 sierpnia 2009 r. o finansach publicznych, jest nie większa niż 43% oraz wartość, o której mowa w art. 112aa ust. 5 tej ustawy, jest nie mniejsza niż -6%, stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2, art. 110 i art. 138i ust. 4 wynosi 23%.

Z art. 41 ust. 2 ustawy wynika, że dla towarów i usług wymienionych w załączniku nr 3 do ustawy, innych niż klasyfikowane według Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług w grupowaniu usługi związane z wyżywieniem (PKWiU 56), stawka podatku wynosi 7%, z zastrzeżeniem art. 114 ust. 1 i art. 138i ust. 4.

Zgodnie z art. 146aa ust. 1 pkt 2 ustawy, w okresie od dnia 1 stycznia 2019 r. do końca roku następującego po roku, dla którego wartość relacji, o której mowa w art. 38a pkt 4 ustawy z dnia 27 sierpnia 2009 r. o finansach publicznych, jest nie większa niż 43% oraz wartość, o której mowa w art. 112aa ust. 5 tej ustawy, jest nie mniejsza niż -6%, stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 2, art. 120 ust. 2 i 3 oraz tytule załącznika nr 3 do ustawy, wynosi 8%.

Stosownie do art. 146aa ust. 1a ustawy, jeżeli w roku następującym po roku, dla którego osiągnięte zostały wartości, o których mowa w ust. 1, zostaną spełnione warunki, o których mowa w art. 112d ust. 1 ustawy z dnia 27 sierpnia 2009 r. o finansach publicznych, stosowanie stawek, o których mowa w ust. 1, przedłuża się do końca roku następującego po roku, w którym:

1. kwota wydatków jest obliczana zgodnie z art. 112aa ust. 1 ustawy z dnia 27 sierpnia 2009 r. o finansach publicznych w związku ze spełnieniem warunków, o których mowa w art. 112d ust. 4 tej ustawy, oraz
2. wartość relacji, o której mowa w art. 38a pkt 4 ustawy z dnia 27 sierpnia 2009 r. o finansach publicznych, jest nie większa niż 43% oraz wartość, o której mowa w art. 112aa ust. 5 tej ustawy, jest nie mniejsza niż -6%.

W załączniku nr 3 do ustawy, zawierającym wykaz towarów i usług opodatkowanych stawką podatku w wysokości 8%, w poz. 47 wskazano PKWiU 55 „Usługi związane z zakwaterowaniem”.

W związku z powyższym, dla opisanej we wniosku usługi, która mieści się w grupowaniu PKWiU 55 – „USŁUGI ZWIĄZANE Z ZAKWATEROWANIEM”, ustawodawca w ustawie o podatku od towarów i usług przewidział preferencyjną stawkę podatku VAT w wysokości 8%, na podstawie art. 41 ust. 2 w zw. z art. 146aa ust. 1 pkt 2 i ust. 1a ustawy oraz poz. 47 załącznika nr 3 do ustawy.

Informacje dodatkowe

Niniejsza WIS jest ważna, jeśli w przedmiotowej sprawie nie ma zastosowania zwolnienie podmiotowe lub przedmiotowe od podatku od towarów i usług (art. 42a ustawy). W zakresie wyeliminowania lub zastosowania zwolnienia Wnioskodawca może zwrócić się o interpretację indywidualną do Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

Podmiot, na rzecz którego wydano WIS, może ją stosować wyłącznie do usług tożsamych pod każdym względem z usługą będącą przedmiotem niniejszej decyzji.

Niniejsza WIS wiąże organy podatkowe wobec podmiotu, dla którego została wydana, w odniesieniu do usługi będącej jej przedmiotem, która została wykonana po dniu, w którym WIS została doręczona (art. 42c ust. 1 pkt 2 ustawy), z wyjątkiem następujących przypadków:

• podmiot ten złożył fałszywe oświadczenie, że w dniu złożenia wniosku o WIS, w zakresie przedmiotowym tego wniosku, nie toczy się postępowanie podatkowe, kontrola podatkowa ani kontrola celno-skarbowa oraz że w tym zakresie sprawa nie została rozstrzygnięta co do jej istoty w decyzji lub postanowieniu organu podatkowego (art. 42b ust. 3 ustawy),
• usługa, będąca przedmiotem niniejszej WIS, stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy (art. 42ca ustawy).

Niniejsza WIS jest ważna przez okres 5 lat licząc od dnia jej wydania (art. 42ha ustawy), przy czym wygasa ona z mocy prawa przed upływem tego terminu w przypadku zmiany przepisów prawa podatkowego w zakresie podatku od towarów i usług odnoszących się do usługi, będącej przedmiotem tej WIS, w wyniku której WIS staje się niezgodna z tymi przepisami. Wygaśnięcie WIS następuje z dniem wejścia w życie przepisów, w wyniku których stała się z nimi niezgodna (art. 42h ust. 1 ustawy).

Do liczenia terminów okresu ważności WIS stosuje się odpowiednio art. 12 Ordynacji podatkowej.

POUCZENIE

Od niniejszej decyzji – stosownie do art. 220 § 1 w zw. z art. 221 oraz art. 223 § 2 Ordynacji podatkowej – służy Stronie odwołanie do Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej w terminie 14 dni od dnia jej doręczenia, na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP.

W przypadku wnoszenia odwołania w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii jako najwłaściwszy proponuje się kontakt z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego ePUAP.

Odwołanie od decyzji organu podatkowego powinno zawierać zarzuty przeciw decyzji, określać istotę i zakres żądania będącego przedmiotem odwołania oraz wskazywać dowody uzasadniające to żądanie (art. 222 Ordynacji podatkowej).