0112-KDIL3.4012.123.2021.1.LS

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2020 r. poz. 1325 ze zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 6 maja 2021 r. (data wpływu 12 maja 2021 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie braku prawa do odliczenia podatku VAT (podatek od towarów i usług) wynikającego z faktur dokumentujących wydatki poniesione na realizację zadania: „(…)” – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 12 maja 2021 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie braku prawa do odliczenia podatku VAT wynikającego z faktur dokumentujących wydatki poniesione na realizację zadania: „(…)”.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Gmina (…) jest zarejestrowana jako czynny podatnik VAT od stycznia 2009 r. W ramach wydatków inwestycyjnych Gmina ponosić będzie wydatki na niżej wymienione zadanie: „(…)”.

Wybudowana świetlica nie będzie przynosiła żadnego dochodu. Po wybudowaniu zapewni mieszkańcom miejsce spotkań oraz zaspokoi zbiorowe potrzeby wspólnoty sołectwa.

Inwestycja będzie realizowana na nieruchomości stanowiącej własność Gminy. Budowa świetlicy odbywać się będzie w ramach zadań własnych Gminy określonych w art. 7 ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym (Dz. U. z 2020 r., poz. 713 ze zm.) i przepisów normujących finansowanie inwestycji ze środków publicznych.

Wykonanie inwestycji nastąpi w oparciu o umowę cywilnoprawną zawartą przez Gminę a podmiotem prowadzącym działalność gospodarczą w powyższym zakresie. W związku z budową Gmina ponosić będzie wszelkie wydatki związane z tą inwestycją.

Gmina podpisała umowę nr (…) z dnia (…) 2019 r. z Urzędem Marszałkowskim Województwa (…) o przyznaniu pomocy na realizację w ramach operacji typu „Inwestycje w obiekty pełniące funkcje kulturalne” objęte Programem Rozwoju Obszarów Wiejskich na lata 2014-2020.

Ponadto Agencja Restrukturyzacji i Modernizacji Rolnictwa zwróciła się z komunikatem w sprawie uzyskania interpretacji indywidualnej od Izby Skarbowej opinii co do możliwości odzyskania podatku VAT przez Gminę.

Faktury VAT dokumentujące wydatki związane z realizacją inwestycji będą wystawione na Gminę. Efekty realizacji zadania nie będą wykorzystywane do celów zarobkowych oraz nie będą wykorzystywane do czynności opodatkowanych podatkiem VAT.

Naliczony podatek od towarów i usług jako jeden ze składników ceny zakupu towarów i usług nie może być, co do zasady refundowany z funduszy pomocowych, reguła ta jest znana jako zasada nr 7 załącznika do rozporządzenia Komisji Europejskiej nr (…). Ma ona wiele wyjątków. VAT może być zatem wydatkiem kwalifikowanym jako wydatek od zasady braku jego refundacji z funduszy pomocowych w następujących sytuacjach: kiedy podatek VAT na gruncie prawa podatkowego jest niemożliwy do odzyskania za pomocą jakichkolwiek prawnych środków, nawet wówczas, gdy beneficjent z takiej możliwości nie skorzystał.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy Gmina (…) przysługuje prawo do odliczenia podatku VAT wynikającego z faktur w zakresie realizacji inwestycji „(…)”?

Zdaniem Wnioskodawcy, wydatki poniesione w związku z powyższą inwestycją nie są związane z czynnościami opodatkowanymi, bowiem Gmina nie będzie wykonywać ich w ramach działalności gospodarczej, lecz z racji, że jest organem władzy publicznej, a na podstawie art. 15 ust. 6 ustawy o VAT nie uznaje się za podatnika organów władzy publicznej oraz urzędów obsługujących te organy w zakresie realizowanych zadań nałożonych odrębnymi przepisami prawa, dla realizacji których zostały one powołane z wyłączeniem czynności wykonywanych na podstawie zawartych umów cywilnoprawnych. Ponieważ inwestycja odbywać się będzie w ramach władztwa publicznego, Gmina wykonując zadanie własne działa jako administracja publiczna i może korzystać ze środków prawnych o charakterze władczym, to w tym zakresie Gmina nie występuje w roli podatnika.

W świetle powyższego, poniesione przez Gminę wydatki, w związku z budową świetlicy, nie są związane z wykonywaniem przez nią czynności opodatkowanych i nie przysługuje jej prawo do odliczenia podatku naliczonego od tych wydatków.

Gmina nie występuje w charakterze podatnika VAT, a poniesione w związku z tą budową wydatki nie są związane z wykonywaniem przez nią czynności opodatkowanych.

Tym samym nie przysługuje jej prawo do odliczenia podatku naliczonego od wydatków związanych z budową świetlicy.

Zgodnie z art. 7 ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym (Dz. U. 2020 r., poz. 713 ze zm.) zaspokojenie zbiorowych potrzeb wspólnoty należy do zadań własnych Gminy. W szczególności zadanie własne obejmuje sprawy budowy świetlicy.

Reasumując, Gmina nie będzie mogła odliczyć naliczonego podatku VAT z wystawionych faktur.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Podstawowe zasady dotyczące odliczania podatku naliczonego zostały sformułowane w art. 86 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2020 r., poz. 685 ze zm.), zwanej dalej ustawą. W świetle tego przepisu, w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

Na mocy art. 86 ust. 2 pkt 1 ustawy, kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku wynikających z faktur otrzymanych przez podatnika z tytułu:

1. nabycia towarów i usług,
2. dokonania całości lub części zapłaty przed nabyciem towaru lub wykonaniem usługi.

Jak wynika z powołanych przepisów, prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione określone warunki, tzn. odliczenia tego dokonuje podatnik podatku od towarów i usług oraz gdy towary i usługi, z których nabyciem podatek został naliczony, są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, tzn. takich, których następstwem jest określenie podatku należnego (powstanie zobowiązania podatkowego).

Przedstawiona wyżej zasada wyklucza zatem możliwość dokonania obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego związanego z towarami i usługami, które nie są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, czyli w przypadku ich wykorzystania do czynności zwolnionych od podatku VAT oraz niepodlegających temu podatkowi.

Ponadto podkreślić należy, że ustawodawca przyznał podatnikowi prawo do odliczenia podatku naliczonego w całości lub w części, pod warunkiem spełnienia przez niego zarówno przesłanek pozytywnych, wynikających z art. 86 ust. 1 ustawy oraz niezaistnienia przesłanek negatywnych, określonych w art. 88 ustawy. Przepis ten określa listę wyjątków, które pozbawiają podatnika prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

Na zakres prawa do odliczenia w sposób bezpośredni wpływa również pojmowanie statusu danego podmiotu jako podatnika podatku od towarów i usług wykonującego czynności opodatkowane. Tylko podatnik w rozumieniu art. 15 ustawy, ma prawo do odliczenia podatku naliczonego. Co do zasady status podatnika związany jest z prowadzeniem przez dany podmiot działalności gospodarczej w rozumieniu ustawy.

Stosownie do art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza – na mocy art. 15 ust. 2 ustawy – obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Należy zauważyć, że w świetle art. 15 ust. 6 ustawy, nie uznaje się za podatnika organów władzy publicznej oraz urzędów obsługujących te organy w zakresie realizowanych zadań nałożonych odrębnymi przepisami prawa, dla realizacji których zostały one powołane, z wyłączeniem czynności wykonywanych na podstawie zawartych umów cywilnoprawnych.

Oznacza to, że organ władzy publicznej będzie uznany za podatnika podatku od towarów i usług w dwóch przypadkach, tj. gdy wykonuje czynności inne niż te, które mieszczą się w ramach jego zadań oraz, gdy wykonuje czynności mieszczące się w ramach zadań, ale czyni to na podstawie umów cywilnoprawnych.

Jak wynika z powyższego, wyłączenie organów władzy publicznej z kategorii podatnika ma charakter wyłącznie podmiotowo-przedmiotowy.

Kryterium podziału stanowi charakter wykonywanych czynności: czynności o charakterze publicznoprawnym wyłączają te podmioty z kategorii podatników, natomiast czynności o charakterze cywilnoprawnym skutkują uznaniem tych podmiotów za podatników podatku od towarów i usług, a realizowane przez nie odpłatne dostawy towarów i świadczenie usług podlegają opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Z powołanych wyżej przepisów wynika, że jednostki samorządu terytorialnego są podatnikami podatku od towarów i usług jedynie w zakresie wszelkich czynności, które mają charakter cywilnoprawny, tzn. są przez nie realizowane na podstawie umów cywilnoprawnych. Będą to zatem wszystkie realizowane przez te jednostki (urzędy) czynności w sferze ich aktywności cywilnoprawnej, np. czynności sprzedaży, zamiany (nieruchomości i ruchomości), wynajmu, dzierżawy itp., umów prawa cywilnego (nazwanych i nienazwanych) – tylko w tym zakresie ich czynności mają charakter działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy.

Stosownie do przepisu art. 2 ust. 1 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym (Dz. U. z 2020 r., poz. 713, ze zm.), gmina wykonuje zadania publiczne w imieniu własnym i na własną odpowiedzialność.

Natomiast zgodnie z art. 6 ust. 1 ww. ustawy, do zakresu działania gminy należą wszystkie sprawy publiczne o znaczeniu lokalnym, niezastrzeżone ustawami na rzecz innych podmiotów.

Na mocy art. 7 ust. 1 cyt. ustawy, zaspokajanie zbiorowych potrzeb wspólnoty należy do zadań własnych gminy. W szczególności zadania własne obejmują sprawy:

• kultury, w tym bibliotek gminnych i innych instytucji kultury oraz ochrony zabytków i opieki nad zabytkami (pkt 9 ww. przepisu),
• kultury fizycznej i turystyki, w tym terenów rekreacyjnych i urządzeń sportowych (pkt 10 cyt. przepisu);
• utrzymania gminnych obiektów i urządzeń użyteczności publicznej oraz obiektów administracyjnych (pkt 15 wskazanego przepisu).

Z informacji zawartych we wniosku wynika, że Gmina jest zarejestrowana jako czynny podatnik VAT. W ramach wydatków inwestycyjnych Gmina ponosić będzie wydatki na zadanie pn.: „(…)”. Wybudowana świetlica nie będzie przynosiła żadnego dochodu. Po wybudowaniu zapewni mieszkańcom miejsce spotkań oraz zaspokoi zbiorowe potrzeby wspólnoty sołectwa. Inwestycja będzie realizowana na nieruchomości stanowiącej własność Gminy. Budowa świetlicy odbywać się będzie w ramach zadań własnych Gminy określonych w art. 7 ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym i przepisów normujących finansowanie inwestycji ze środków publicznych. Wykonanie inwestycji nastąpi w oparciu o umowę cywilnoprawną zawartą przez Gminę a podmiotem prowadzącym działalność gospodarczą w powyższym zakresie. W związku z budową Gmina ponosić będzie wszelkie wydatki związane z tą inwestycją. Gmina podpisała umowę z Urzędem Marszałkowskim Województwa (`(...)`) o przyznaniu pomocy na realizację w ramach operacji typu „Inwestycje w obiekty pełniące funkcje kulturalne” objęte Programem Rozwoju Obszarów Wiejskich na lata 2014-2020. Faktury VAT dokumentujące wydatki związane z realizacją inwestycji będą wystawione na Gminę. Efekty realizacji zadania nie będą wykorzystywane do celów zarobkowych oraz nie będą wykorzystywane do czynności opodatkowanych podatkiem VAT.

W związku z tak przedstawionym opisem sprawy, wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą prawa do odliczenia podatku VAT wynikającego z faktur dokumentujących wydatki poniesione na realizację inwestycji: „(…)”.

Zgodnie z powołanymi wyżej przepisami, rozliczenie podatku naliczonego na zasadach określonych w art. 86 ustawy uwarunkowane jest tym, aby nabywane towary i usługi były wykorzystywane przez zarejestrowanego, czynnego podatnika podatku VAT w ramach działalności gospodarczej do wykonywania czynności opodatkowanych podatkiem od towarów i usług.

Podstawowym warunkiem, którego spełnienie należy analizować w aspekcie prawa do odliczenia podatku VAT jest związek dokonywanych nabyć towarów i usług ze sprzedażą uprawniającą do dokonywania takiego odliczenia, czyli sprzedażą generującą podatek należny.

W omawianej sprawie związek taki nie występuje. Jak wskazał Wnioskodawca, wybudowana świetlica nie będzie przynosiła żadnego dochodu. Po wybudowaniu zapewni mieszkańcom miejsce spotkań oraz zaspokoi zbiorowe potrzeby wspólnoty sołectwa. Budowa świetlicy odbywać się będzie w ramach zadań własnych Gminy określonych w art. 7 ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym i przepisów normujących finansowanie inwestycji ze środków publicznych. Efekty realizacji zadania nie będą wykorzystywane do celów zarobkowych oraz nie będą wykorzystywane do czynności opodatkowanych podatkiem VAT.

Zatem w analizowanym przypadku Gmina nie będzie ponosić wydatków w związku z prowadzoną działalnością gospodarczą w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy, a tym samym nabywając towary i usługi w związku z realizacją przedmiotowego projektu nie będzie działać w charakterze podatnika podatku VAT.

W związku z powyższym, w rozpatrywanej sprawie warunki uprawniające do odliczenia nie są spełnione, i tym samym Wnioskodawca – na podstawie art. 86 ust. 1 ustawy – nie będzie miał prawa do odliczenia podatku naliczonego od wydatków poniesionych w związku z budową świetlicy wiejskiej wraz z zagospodarowaniem terenu.

Podsumowując, w analizowanej sprawie Gminie nie będzie przysługiwać prawo do odliczenia podatku naliczonego od wydatków poniesionych w związku z realizacją inwestycji „(…)”.

Zatem stanowisko Wnioskodawcy jest prawidłowe.

Należy podkreślić, że zgodnie z art. 14b § 3 Ordynacji podatkowej, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Zainteresowany ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego). Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem stanu faktycznego podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

Tutejszy Organ informuje, że organy podatkowe nie są kompetentne do rozstrzygania wątpliwości podatników odnośnie możliwości zaliczania wartości podatku od towarów i usług do kosztów kwalifikowanych. Kwestię tę rozstrzygają bowiem przepisy regulujące zasady korzystania ze środków bezzwrotnej pomocy zagranicznej. Zasady i przepisy podatkowe przywołane w uzasadnieniu niniejszej interpretacji mogą być jedynie pomocne Wnioskodawcy przy dokonywaniu oceny, czy podatek VAT w tej sytuacji powinien być kosztem kwalifikowanym.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193 ze zm.), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2019 r. poz. 2325 ze zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku wnoszenia skargi w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii jako najwłaściwszy proponuje się kontakt z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego ePUAP. W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.