0111-KDIB3-1.4012.405.2021.1.ABU

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 i art. 14r ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz.U. z 2020 r., poz. 1325 ze zm.), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku wspólnym z 26 kwietnia 2021 r. (data wpływu 5 maja 2021 r.) o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie braku opodatkowania podatkiem VAT (podatek od towarów i usług) sprzedaży działki nr (…)– jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 5 maja 2021 r. został złożony ww. wniosek wspólny o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie braku opodatkowania podatkiem VAT sprzedaży działki nr (…)–.

We wniosku złożonym przez:

Zainteresowanego będącą stroną postępowania:

(…)– Zainteresowanego niebędącego stroną postępowania:

• Pani (…)– Zainteresowanych niebędących stroną postępowania:
• małoletnią (…)–

przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe:

Umową przedwstępną sprzedaży (…)– w imieniu własnym oraz jako przedstawiciel ustawowy małoletnich (…)–, jako współwłaściciele w udziałach po 1/3 każdy zobowiązali się do sprzedaży na rzecz (…)– z siedzibą w (…)– własność części nieruchomości dla której urządzona jest księga wieczysta nr (…)– , tj. działki nr (…)– o pow. 0,3024 ha. Powyższa umowa została zawarta między innymi pod warunkiem zapewnienia dostępu do drogi publicznej dla części nieruchomości oznaczonej jako działka (…)–. Przy sprzedaży nieruchomości (działki nr (…)– nastąpi odpłatne zwolnienie tej działki z obciążenia służebnością osobistą i prawem użytkowania gruntu przez osoby uprawnione do takiej służebności i użytkowania.

W przedwstępnej umowie sprzedaży nie określono żadnych działań inwestycyjnych jakie mieliby ponieść sprzedający w stosunku do działki nr (…)– celem jej sprzedaży. W umowie nie określono jakie nabywca ma zamiary inwestycyjne w stosunku do przedmiotowej działki. Nabywca deklaruje jednak wykorzystanie nabywanej działki dla celów prowadzonej działalności gospodarczej.

Działka nr (…)– stanowi część jednej nieruchomość o pow. 4,982 ha, którą Sprzedający nabyli w 2018 roku wskutek spadkobrania - jako żona i dzieci spadkodawcy. Z wypisu z ewidencji gruntów wynika, że działka nr (…)– położona w obrębie (…)– (…)– stanowi grunty orne klasy V o pow. 0,3024. Z zaświadczenia z (…)– marca 2021 Burmistrza Miasta (…)– wynika, że działka ewidencyjna nr (…)– w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego - uchwała Rady Miasta nr (…)– 2011 przeznaczona jest jako tren zabudowy produkcyjno-usługowej (obiekty produkcyjne, składy magazyny).

Działka nr (…)– w związku z takim przeznaczeniem w planie zagospodarowania przestrzennego nie jest nieruchomością rolną w myśl przepisów o kształtowaniu ustroju rolnego.

Nabywca jest czynnym podatnikiem VAT.

Sprzedający nie są podatnikami VAT, nie prowadzą również żadnej działalności gospodarczej, nie będącej działalnością rolniczą, w szczególności w zakresu obrotu nieruchomościami.

Śródki pieniężne ze sprzedaży nieruchomości zostaną przeznaczone na cele prywatne sprzedających.

W proces sprzedaży nieruchomości nie jest i nie była zaangażowana agencja nieruchomościowa. Sprzedający nie czynili aktywnych działań w zakresie obrotu nieruchomościami, nie starali się o podniesienie wartości działki, nie wnioskowali o zmianę planu zagospodarowania przestrzennego, nie szukali pośrednika który trudni się obrotem nieruchomościami i pomoże im w sprzedaży. Ofertę sprzedaży otrzymali od kupującego.

Przedmiotowa nieruchomość (działka nr (…)–) jest

• niezbudowana,
• została nabyta wskutek spadku, a więc do majątku prywatnego,
• nie służy i od momentu nabycia przez Sprzedających nie służyła prowadzeniu działalności gospodarczej przez jakikolwiek podmiot, ani - nie stanowi jej składnika, nie jest i nie była przedmiotem dzierżawy najmu ani innej podobnej umowy zawartej z Sprzedającymi,
• nie jest i nie była od chwili nabycia przez Sprzedających prowadzona na przedmiotowej działce produkcja rolnicza ani żadna inna działalność rolnicza,
• w odniesieniu do nieruchomości nie zostały wydane decyzje o pozwoleniu na budowę, ani takie postępowania się nie toczą,
• nieruchomość spadkowa w skład, której chodzi działka nr (…)– po nabyciu przez Sprzedających nie podlegała żadnym podziałom, sprzedający nie dokonywali i nie będą dokonywać żadnych czynności ani nakładów związanych ze sprzedażą działki nr (…)–. Jedyną czynnością jaką Sprzedający wykonają są czynności związane z zapewnieniem dojazdu do drogi publicznej dla sprzedawanej działki nr (…)–, co jest niezbędnym wymogiem dla sprzedaży działki.

Sprzedający po nabyciu majątku spadkowego nie dokonywali dotychczas zbycia nieruchomości ani jej części.

W związku z planowaną sprzedażą nieruchomości nie zostało ani nie zostanie udzielone nabywcy pełnomocnictwo/zgoda do dokonania w imieniu Sprzedających dodatkowych czynności w odniesieniu do nieruchomości.

W odniesieniu nieruchomości nie zostały wydane decyzje o pozwoleniu na budowę, ani takie postępowania się nie toczą.

Sprzedający zapewnią dostęp do drogi publicznej dla sprzedawanej działki.

Dane opisane i dotyczące nieruchomość pozostaną niezmienne do dnia zawarcia umowy.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania:

1. Czy przeniesienie przez Sprzedających na rzecz Spółki prawa własności działki (…)– będzie podlegało opodatkowaniu VAT przy zastosowaniu stawki VAT 23 %, która jest właściwa dla dostawy terenów niezabudowanych stanowiących tereny budowlane w rozumieniu art. 2 pkt 33 ustawy o VAT?
2. Czy w przypadku pozytywnej odpowiedzi (będzie podlegało VAT) na pytanie Nr 1, Spółce będzie przysługiwać prawo do odliczenia podatku naliczonego z tytułu nabycia na cele związane z działalnością opodatkowaną prawa własności działki (…)–, na podstawie faktury wystawionej przez Sprzedających?

Stanowisko Wnioskodawcy:

Przeniesienie przez Sprzedających na rzecz Spółki prawa własności działki (…)– nie będzie podlegało opodatkowaniu VAT, a w przypadku odmiennego stanowiska organu, iż sprzedaż taka będzie podlegała podatkowi VAT Wnioskodawca uważa, że w takim przypadku Spółce będzie przysługiwało prawo do odliczenia podatku naliczonego z tytułu nabycia na cele związane z działalnością opodatkowaną prawa własności działki (…)– na podstawie faktury wystawionej przez Sprzedających.

Uzasadnienie prawne i faktyczne stanowiska Wnioskodawcy.

W myśl art. 2 pkt 6 ustawy o VAT przez towary rozumie się rzeczy ruchome, jak również wszelkie postacie energii, budynki i budowie lub ich części, będące przedmiotem czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, które są wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, a także grunty. Artykuł 7 ust. 1 ustawy stanowi, iż przez dostawę towarów o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (podatnikami, w myśl art. 15 ust. 1 ustawy, są osoby prawne jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, bez względu na cel lub rezultat tej działalności.

Działalność gospodarcza, na mocy art. 15 ust. 2 ustawy, obejmuje:

1. wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody, również wtedy, gdy czynność została wykonana jednorazowo w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania czynności w sposób częstotliwy,
2. czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Na mocy art. 9 ust. 1 Dyrektywy 2006/112/WE „podatnikiem” jest każda osoba prowadząca samodzielnie w dowolnym miejscu jakąkolwiek działalność gospodarczą, bez względu na cel czy też rezultaty takiej działalności Jednocześnie, w art. 12 ust. 1 lit b Dyrektywy wskazano, że państwa członkowskie mogą uznać za podatnika każdego, kto okazjonalnie dokonuje transakcji związanej z działalnością gospodarczą, w szczególności dostawy terenu budowlanego „Teren budowlany” to każdy grunt nieuzbrojony lub uzbrojony, uznawany za teren budowlany przez państwa członkowskie (art. 12 ust. 3 Dyrektywy). Zatem wykluczone z grona podatników są osoby fizyczne w przypadku, gdy dokonują sprzedaży przekazania bądź darowizny towarów stanowiących część majątku osobistego tj. majątku który nie został nabyty w celu jego odsprzedaży bądź wykonywania innych czynności w ramach działalności gospodarczej. Według art. 2 pkt 22 cyt. ustawy sprzedaż to odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju eksport towarów oraz wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów. Według art. 2 pkt 33 przez tereny budowlane - rozumie się przez to grunty przeznaczone pod zabudowę zgodnie z miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego, a w przypadku braku takiego planu zgodnie z decyzją o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu, o których mowa w przepisach o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym.

W świetle definicji zawartej w art. 2 pkt 6 ustawy o VAT, zbycie nieruchomości gruntowej dokonywane przez podatnika, traktowane jest jako czynność odpłatnej dostawy towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT. Niemniej, nie każda czynność stanowiąca dostawę towarów w rozumieniu art. 7 ustawy o VAT podlega opodatkowaniu VAT. Aby dana czynność była opodatkowana tym podatkiem musi być wykonana przez podmiot który w związku z jej wykonaniem działa w charakterze podatnika VAT wykonujący samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2 tego przepisu.

Nie można uznać za podatnika podatku VAT w rozumieniu art. 9 ust. 1 i art. 12 ust. 1 dyrektywy VAT kiedy dokonuje ona sprzedaży tego gruntu, jeżeli sprzedaż ta następuje w ramach zarządu majątkiem prywatnym tej osoby.

Określony w ustawie zakres opodatkowania podatkiem od towarów i usług wskazuje, że do tego, aby faktycznie zaistniało opodatkowanie danej czynności konieczne jest aby czynność podlegającą opodatkowaniu wykonał podmiot, który dla tej właśnie czynności będzie działał jako podatnik. Definicja działalności gospodarczej zawarta w ustawie, ma charakter uniwersalny, pozwalający na objęcie pojęciem „podatnik” tych wszystkich podmiotów, które prowadzą określoną działalność, występując w profesjonalnym obrocie gospodarczym Ponadto, działalność gospodarczą stanowi wykorzystywanie towarów w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Analizując powyższe przepisy należy stwierdzić, że dostawa towarów podlegać będzie opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług wyłącznie wówczas gdy dokonywana będzie przez podmiot mający status podatnika, a dodatkowo działającego w takim charakterze w odniesieniu do danej transakcji. Przede wszystkim dostawa towarów może podlegać podatkowi VAT wyłącznie jeśli jest dokona przez podatnika podatku VAT działającego w takim charakterze w odniesieniu do tej konkretnej, a nie jakiejkolwiek innej dostawy. Istotnym dla określenia, że w odniesieniu do konkretnej dostawy mamy do czynienia z podatnikiem podatku VAT jest stwierdzenie, że prowadzi on działalność gospodarczą w rozumieniu przepisów ustawy. Właściwym zatem jest wykluczenie osób fizycznych z grona podatników w przypadku gdy dokonują sprzedaży, przekazania bądź darowizny towarów stanowiących część majątku osobistego, tj. majątku, który me został nabyty w celu jego odsprzedaży.

W kontekście powyższych rozważań nie jest podatnikiem podatku od towarów i usług ten, kto jako osoba fizyczna dokonuje jednorazowych lub okazjonalnych transakcji, oraz nie prowadzi zorganizowanej, czy zarejestrowanej działalność gospodarczej, a tylko np. wyzbywa się majątku osobistego. Dokonywanie określonych czynności incydentalnie, poza sferą prowadzonej działalności gospodarczej, również nie pozwala na uznanie danego podmiotu za podatnika w zakresie tych czynności.

Przyjęcie, że dany podmiot sprzedając nieruchomość działa w charakterze podatnika prowadzącego handlową działalność gospodarczą (jako handlowiec) wymaga ustalenia, czy jego działalność w tym zakresie przybiera formę zawodową (profesjonalną). Przejawem natomiast takiej aktywności określonej osoby w zakresie obrotu nieruchomościami, która może wskazywać, że jej czynności przybierają formę zorganizowaną, może być np.: nabycie terenu przeznaczonego pod zabudowę, jego uzbrojenie, wydzielenie dróg wewnętrznych, działania marketingowe podjęte w celu sprzedaży działek, wykraczające poza zwykłe formy ogłoszenia, uzyskanie decyzji o warunkach zabudowy terenu, czy wystąpienie o opracowanie planu zagospodarowania przestrzennego dla sprzedawanego obszaru, prowadzenie działalności gospodarczej w zakresie usług deweloperskich lub innych tego rodzaju usług o zbliżonym charakterze. Przy czym, na tego rodzaju aktywność „handlową” wskazywać musi ciąg powyżej przytoczonych okoliczności, a nie stwierdzenie jedynie faktu wystąpienia pojedynczych z nich. „Profesjonalna działalność handlowa - co do zasady - nie jest ograniczana w czasie i nie kończy się po sprzedaży z góry określonej ilości towarów. Zatem nie jest działalnością handlową sprzedaż majątku osobistego (prywatnego), który nie został nabyty w celach odsprzedaży (w celach handlowych). Jeżeli sprzedane działki zostały wydzielone z gruntu stanowiącego majątek osobisty sprzedawcy, który nie został nabyty w celu prowadzenia działalności gospodarczej, sprzedawca nie może być uznany za handlowca w rozumieniu art. 15 ust. 2 u.p.t.u.” Zatem w kwestii opodatkowania VAT sprzedaży nieruchomości istotne jest, czy sprzedający w celu dokonania jej sprzedaży podjął/podejmie aktywne działania w zakresie obrotu nieruchomościami, angażując środki podobne do wykorzystywanych przez producenta, handlowca i usługodawcę w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy, co skutkuje koniecznością uznania zbywcy nieruchomości za podmiot prowadzący działalność gospodarczą w rozumieniu tego przepisu, a więc za podatnika podatku od towarów i usług, czy też sprzedaż nastąpi w ramach zarządu majątkiem prywatnym. Zwykłe nabycie lub sprzedaż rzeczy nie stanowi wykorzystywania w sposób ciągły majątku rzeczowego w celu uzyskania z tego tytułu dochodu w rozumieniu art. 9 ust. 1 Dyrektywy 112 (a tym samym art. 15 ust. 2 ustawy), jako że jedynym przychodem z takich transakcji może być ewentualny zysk ze sprzedaży tej rzeczy.

Dodatkowo należy wskazać, że działalność gospodarcza powinna cechować się stałością, powtarzalnością i niezależnością jej wykonywania, bowiem związana jest z profesjonalnym obrotem gospodarczym. Nie jest natomiast działalnością handlową, a zatem i gospodarczą, sprzedaż majątku osobistego, który nie został nabyty w celu jego odsprzedaży i nie jest związany z prowadzoną działalnością gospodarczą.

Z orzeczenia Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej z dnia 15 września 2011 r. w sprawach połączonych Jarosław Słaby przeciwko Ministrowi Finansów (C-180/10) oraz Emilian Kuć i Halina Jeziorska-Kuć przeciwko Dyrektorowi Izby Skarbowej w Warszawie (C-181/10) wynika, że czynności związane ze zwykłym wykonywaniem prawa własności nie mogą same z siebie być uznawane za prowadzenie działalności gospodarczej. Sama liczba i zakres transakcji sprzedaży nie mogą stanowić kryterium rozróżnienia między czynnościami dokonywanymi prywatnie, które znajdują się poza zakresem zastosowania Dyrektywy, a czynnościami stanowiącymi działalność gospodarczą. Podobnie - zdaniem Trybunału - okoliczność, że przed sprzedażą zainteresowany dokonał podziału gruntu na działki w celu osiągnięcia wyższej ceny łącznej. Całość powyższych elementów może bowiem odnosić się do zarządzania majątkiem prywatnym zainteresowanego. Co istotne - jak wskazał TSUE - dla uznania, że czynność sprzedaży działek następuje w ramach zarządu majątkiem prywatnym nie ma znaczenia fakt, że podmiot dokonujący dostawy jest „rolnikiem ryczałtowym”. Według TSUE, sprzedaż działek przekształconych z rolnych na budowlane nie podlega opodatkowaniu podatkiem VAT, jeżeli następuje w ramach zarządzania majątkiem prywatnym. Trybunał orzekł, że „osoby fizycznej, która prowadziła działalność rolniczą na gruncie nabytym ze zwolnieniem z podatku od wartości dodanej i przekształconym wskutek zmiany planu zagospodarowania przestrzennego niezależnej od woli tej osoby w grunt przeznaczony pod zabudowę, nie można uznać za podatnika podatku od wartości dodanej w rozumieniu prawa UE, kiedy dokonuje ona sprzedaży tego gruntu, jeżeli sprzedaż ta następuje w ramach zarządu majątkiem prywatnym tej osoby.” Inaczej jest natomiast - jak wyjaśnił Trybunał - w przypadku, gdy zainteresowany podejmuje aktywne działania w zakresie obrotu nieruchomościami, angażując środki podobne do wykorzystywanych przez producentów, handlowców i usługodawców w rozumieniu art. 9 ust. 1 akapit drugi Dyrektywy. Zatem za podatnika należy uznać osobę, która w celu dokonania sprzedaży gruntów angażuje podobne środki wykazując aktywność w przedmiocie zbycia nieruchomości porównywalną do działań podmiotów zajmujących się profesjonalnie tego rodzaju obrotem, tj. działania wykraczające poza zakres zwykłego zarządu majątkiem prywatnym. W stanie faktycznym będącym przedmiotem powyższego rozstrzygnięcia TSUE, osoba fizyczna nieprowadząca działalności gospodarczej, nabyła grunt przeznaczony zgodnie z ówcześnie obowiązującym planem zagospodarowania przestrzennego do produkcji rolnej. Osoba ta użytkowała ten grunt na potrzeby działalności rolniczej po czym działalność tę zakończyła. Plan zagospodarowania przestrzennego uległ zmianie, w wyniku czego omawiany grunt został przeznaczony pod zabudowę letniskową. Wskutek tej zmiany właściciel podzielił grunt na 64 działki, które od 2000 r. zaczął kolejno sprzedawać osobom fizycznym.

W rozumieniu powyższych twierdzeń pomóc mogą zapisy orzeczenia Naczelnego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 29 października 2007 r., sygn. akt I FPS 3/07, w myśl którego formalny status danego podmiotu jako podatnika zarejestrowanego, a także okoliczność, że dana czynność została wykonana wielokrotnie lub jednorazowo, lecz z zamiarem częstotliwości, nie mogą przesądzać o opodatkowaniu tej czynności bez każdorazowego ustalenia, czy w odniesieniu do konkretnej czynności podmiot ten występował w charakterze podatnika podatku VAT. Jak orzekł Trybunał, zakres transakcji sprzedaży nie może stanowić kryterium rozróżnienia między czynnościami dokonywanymi prywatnie, które znajdują się poza zakresem zastosowania dyrektywy, a czynnościami stanowiącymi działalność gospodarczą. Trybunał stwierdził, że dużych transakcji sprzedaży można dokonywać również jako czynności osobistych (`(...)`). Podobnie okoliczność, iż przed sprzedażą zainteresowany dokonał podziału gruntu na działki w celu osiągnięcia wyższej ceny łącznej, sama z siebie nie jest decydująca. Nie ma takiego charakteru również długość okresu, w jakim te transakcje następowały, ani wysokość osiągniętych z nich przychodów. Całość powyższych elementów może bowiem odnosić się do zarządzania majątkiem prywatnym zainteresowanego.

Biorąc pod uwagę powyższe uregulowania oraz wywody oraz stan faktyczny opisana w zdarzeniu przyszłym sprzedaż nieruchomości stanowiącej majątek prywatny Sprzedających nie będzie stanowić wykonywania działalności gospodarczej, o której mowa w art. 15 ust. 2 ustawy VAT, a w efekcie nie będzie stanowić czynności opodatkowanej VAT, ponieważ:

• zbycie przez Sprzedających nie nastąpi w ramach działalność handlowej- gospodarczej,
• sprzedający nie nabyli nieruchomości w celu ich dalszego zbycia, w szczególności nie mogli mieć takiego zamiaru w chwili nabycia w drodze spadkobrania. Jak wskazano w wyroku NSA z 16 lutego 2010 r. (sygn. I FSK 2130/08): Nie jest działalnością handlową sprzedaż majątku osobistego (prywatnego), który nie został nabyty w celach odsprzedaży (w celach handlowych). Z kolei NSA wskazał w wyroku z 21 stycznia 2010 (sygn. I FSK 1851/08) w przypadku działalności gospodarczej w zakresie handlu zamiar częstotliwego wykonywania czynności ujawniony być musi już w momencie nabycia towaru a nie jego sprzedaży, gdyż pod pojęciem handel należy rozumieć dokonywanie w sposób zorganizowany zakupów towarów w celu ich odsprzedaży. Podobnie wypowiedział się NSA w wyroku z 26 czerwca 2008 r (sygn. l FSK 778/07), czy z 28 marca 2008 r. (sygn. akt 1 FSK 474/07),
• sprzedający nie są podatnikami VAT, nie prowadzą również żadnej działalności gospodarczej nie będącej działalnością rolniczą w szczególności w zakresu obrotu nieruchomościami,
• środki pieniężne ze sprzedaży nieruchomości zostaną przeznaczone na cele prywatne sprzedających.
• w proces sprzedaży nieruchomości nie jest i nie była zaangażowana agencja nieruchomościowa. Sprzedający nie czynili aktywnych działań w zakresie obrotu nieruchomościami, działań marketingowych nie starali się o podniesienie wartości działki, nie wnioskowali o zmianę planu zagospodarowania przestrzennego, nie szukali pośrednika, który trudni się obrotem nieruchomościami i pomoże im w sprzedaży. Ofertę sprzedaży Sprzedający otrzymali od kupującego.

Przedmiotowa nieruchomość (działka nr (…)–) jest:

• niezbudowana,
• została nabyta wskutek spadku, a więc do majątku prywatnego,
• nie służy i od momentu nabycia przez Sprzedających nie służyła prowadzeniu działalności gospodarczej przez jakikolwiek podmiot, ani -nie stanowi jej składnika, nie jest i nie była przedmiotem dzierżawy najmu ani innej podobnej umowy zawartej z Sprzedającymi,
• nie jest i nie była od chwili nabycia przez Sprzedających prowadzona na przedmiotowej działce produkcja rolnicza ani żadna inna działalność rolnicza w odniesieniu nieruchomości nie zostały wydane decyzje o pozwoleniu na budowę ani takie postępowania się nie toczą,
• nieruchomość spadkowa w skład, której chodzi działka nr (…)– po nabyciu przez Sprzedających nie podlegała żadnym podziałom,
• sprzedający nie dokonywali i nie będą dokonywać żadnych czynności ani nakładów związanych ze sprzedażą działki nr (…)–. Jedyną czynnością jaką Sprzedający wykonają są czynności związane z zapewnieniem dojazdu do drogi publicznej dla sprzedawanej działki nr (…)–, co jest niezbędnym wymogiem dla sprzedaży działki,
• sprzedający po nabyciu majątku spadkowego nie dokonywali dotychczas zbycia nieruchomości ani jej części,
• w związku z planowaną sprzedażą nieruchomości nie zostało ani nie zostanie udzielone nabywcy pełnomocnictwo/zgoda do dokonania w imieniu Sprzedających dodatkowych czynności w odniesieniu do nieruchomości.

Zbycie przez Sprzedających nieruchomości stanowić będzie zatem formę dysponowania przez swoim majątkiem prywatnym.

W związku z tym, Sprzedający będą korzystać z przysługującego im prawa do rozporządzania własnym majątkiem, która to czynność oznacza działanie w sferze prywatnej, do której unormowania ustawy o podatku od towarów i usług nie mają zastosowania.

Skutkiem powyższego, sprzedaż działki nr (…)– nie będzie podlegać opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Takie stanowisko prezentowane jest analogicznych sprawach w orzecznictwie sądowo administracyjnym oraz wydanych interpretacjach podatkowych. Tak interpretacja indywidualna Dyrektora KIS z dnia 26 kwietnia 2019 r. nr 0114-KDIP1-1.4012.123.2019.2.RR oraz interpretacja indywidualna Dyrektora KIS z dnia 25 września 2020 r nr 0113-KDIPT1-3.4012.520.2020.2.KS oraz interpretacja Dyrektora KIS z dnia 11 lutego 2020 r. nr 0113-KDIPT1-3.4012.781.2019.2.KS, orzeczenie NSA z dnia 27 maja 2014 r., sygn. akt 1 FSK 774/13, orzeczenie NSA z dnia 17 kwietnia 2019 r. o sygn. I FSK 578/17. NSA wyrok z dnia 24 października 2011 r. (sygn. I FSK 1482/10, NSA w wyroku z dnia 24 października 2011 r. (sygn. I FSK 1482/10).

Stanowisko zakresie prawa Spółki - wnioskodawcy do odliczenia podatku naliczonego z tytułu nabycia na cele związane z działalnością opodatkowaną prawa własności działki (…)–, na podstawie faktury wystawionej przez Sprzedających.

Zgodnie z art. 86 ust. 1 ustawy, w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15 przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

W myśl art. 86 ust. 2 pkt 1 lit a ustawy kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku wynikających z faktur otrzymanych przez podatnika z tytułu nabycia towarów i usług. Stosownie do art. 88 ust. 3a pkt 2 ustawy nie stanowią podstawy do obniżenia podatku należnego oraz zwrotu różnicy podatku lub zwrotu podatku naliczonego faktury i dokumenty celne w przypadku gdy transakcja udokumentowana fakturą nie podlega opodatkowaniu albo jest zwolniona od podatku.

Zgodnie z art. 88 ust. 4 ustawy obniżenia kwoty lub zwrotu różnicy podatku należnego nie stosuje się również do podatników, którzy nie są zarejestrowani jako podatnicy VAT czynni zgodnie z art. 96 z wyłączeniem przypadków, o których mowa w art. 86 ust. 2 pkt 7.

Z powyższych przepisów wynika, że prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione określone warunki, tzn. odliczenia tego dokonuje podatnik podatku od towarów i usług oraz gdy towary i usługi, z których nabyciem podatek został naliczony, są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych. Ustawodawca stworzył podatnikowi prawo do odliczenia podatku naliczonego pod warunkiem spełnienia przez niego zarówno przesłanek pozytywnych, wynikających z art. 86 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług oraz niezaistnienia przesłanek negatywnych, określonych w art. 88 tej ustawy. Spółka - Wnioskodawca zamierza przeznaczyć działkę nr (…)– do czynności opodatkowanych prowadzenia działalności gospodarczej.

W sytuacji, gdy stanowisko organu udzielającego interpretacji będzie takie, iż sprzedaż przez Sprzedających podlega VAT strony transakcji będą zobowiązani do udokumentowania tej transakcji poprzez wystawienie faktury VAT z wykazanym podatkiem VAT, gdyż transakcja zbycia przez Sprzedających Nieruchomości będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem VAT z zastosowaniem stawki 23 %. Wnioskodawca po otrzymaniu prawidłowo wystawionej faktury będzie miał prawo do odliczenia podatku naliczonego na podstawie art. 86 ust. 1 ustawy.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Zainteresowanych w sprawie oceny prawnej przestawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z przepisem art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz.U. z 2021 r., poz. 685, ze zm.), zwanej dalej „ustawą”, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Jak stanowi art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

Przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii, o czym stanowi art. 2 pkt 6 ww. ustawy.

Stosownie do art. 8 ust. 1 ustawy, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (…).

Wskazać należy, że nie każda czynność stanowiąca dostawę towarów, w rozumieniu art. 7 ustawy, bądź świadczenie usług zdefiniowane w art. 8 ustawy podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, ponieważ aby dana czynność podlegała opodatkowaniu tym podatkiem, musi być wykonana przez podmiot, który w związku z jej wykonaniem jest podatnikiem podatku od towarów i usług.

Należy zauważyć, że problematyka współwłasności została uregulowana w art. 195-221 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. z 2020 r., poz. 1740 ze zm.). Ze współwłasnością mamy do czynienia wtedy, gdy własność tej samej rzeczy przysługuje niepodzielnie kilku osobom (art. 195 Kodeksu cywilnego). W przypadku współwłasności nieruchomości określonej w częściach ułamkowych, każdy ze współwłaścicieli ma określony ułamkiem udział w nieruchomości.

Zgodnie z art. 46 § 1 Kodeksu cywilnego nieruchomościami są części powierzchni ziemskiej stanowiące odrębny przedmiot własności (grunty), jak również budynki trwale z gruntem związane lub części takich budynków, jeżeli na mocy przepisów szczególnych stanowią odrębny od gruntu przedmiot własności.

Podkreślić należy, że współwłaściciel ma względem swego udziału pozycję wyłącznego właściciela. Ze względu na charakter udziału, każdy ze współwłaścicieli może rozporządzać swoim udziałem bez zgody pozostałych współwłaścicieli (art. 198 ustawy Kodeks cywilny). Rozporządzanie udziałem polega na tym, że współwłaściciel może zbyć swój udział.

Stosownie do art. 15 ust. 1 ustawy – podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych – art. 15 ust. 2 ustawy.

Definicja działalności gospodarczej zawarta w ustawie ma charakter uniwersalny, pozwalający na objęcie pojęciem „podatnik” tych wszystkich podmiotów, które prowadzą określoną działalność występując w profesjonalnym obrocie gospodarczym. Przy czym, w świetle przytoczonych wyżej przepisów status podatnika podatku od towarów i usług wynika z okoliczności dokonania czynności podlegających opodatkowaniu tym podatkiem.

Dla ustalenia, czy osoba dokonująca transakcji sprzedaży nieruchomości jest podatnikiem podatku VAT istotne jest stwierdzenie, że prowadzi ona działalność gospodarczą w rozumieniu przepisów ustawy.

Zatem, kiedy osoba fizyczna dokonuje sprzedaży swojego majątku osobistego, a czynność ta wykonywana jest okazjonalnie i nie zmierza do nadania jej stałego charakteru, nie oznacza to prowadzenia działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy. Nie jest podatnikiem podatku od towarów i usług ten, kto jako osoba fizyczna dokonuje okazjonalnych transakcji, za które nie jest przewidziana ściśle regularna zapłata oraz nie prowadzi zorganizowanej czy zarejestrowanej działalności gospodarczej. Dokonywanie określonych czynności incydentalnie, poza sferą prowadzonej działalności gospodarczej, nie pozwala na uznanie danego podmiotu za podatnika w zakresie tych czynności.

W tym miejscu podkreślić należy, że pojęcie „majątku prywatnego” nie występuje na gruncie analizowanych przepisów ustawy, jednakże wynika z wykładni art. 15 ust. 2 ustawy, w której zasadnym jest odwołanie się do treści orzeczenia TSUE w sprawie C-291/92 (Finanzamt Uelzen v. Dieter Armbrecht), które dotyczyło kwestii opodatkowania sprzedaży przez osobę, będącą podatnikiem podatku od wartości dodanej, części majątku niewykorzystywanej do prowadzonej działalności gospodarczej, a służącej jej do celów prywatnych. „Majątek prywatny” to zatem taka część majątku danej osoby fizycznej, która nie jest przez nią przeznaczona ani wykorzystywana dla potrzeb prowadzonej działalności gospodarczej. Ze wskazanego orzeczenia wynika zatem, że podatnik musi w całym okresie posiadania danej nieruchomości wykazywać zamiar wykorzystywania części nieruchomości w ramach majątku osobistego. Przykładem takiego wykorzystania nieruchomości mogłoby być np. wybudowanie domu dla zaspokojenia własnych potrzeb mieszkaniowych. Potwierdzone to zostało również w wyroku TSUE z 21 kwietnia 2005 r., sygn. akt C-25/03 Finanzamt Bergisch Gladbach v. HE, który stwierdził, że majątek prywatny to mienie wykorzystywane dla zaspokojenia potrzeb własnych.

W kwestii opodatkowania dostawy działki istotne jest, czy w świetle zaprezentowanego we wniosku opisu sprawy, Zainteresowani w celu dokonania sprzedaży działki będą podejmowali aktywne działania w zakresie obrotu nieruchomościami, angażując środki podobne do wykorzystywanych przez producenta, handlowca i usługodawcę w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy, co skutkuje koniecznością uznania ich za podmioty prowadzące działalność gospodarczą w rozumieniu tego przepisu, a więc za podatników podatku od towarów i usług, czy też sprzedaż nastąpi w ramach zarządu majątkiem prywatnym.

Zwykłe nabycie lub sprzedaż rzeczy nie stanowi wykorzystywania w sposób ciągły majątku rzeczowego w celu uzyskania z tego tytułu dochodu w rozumieniu art. 9 ust. 1 akapit drugi Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE L Nr 347 z 11.12.2006 s. 1, ze zm.), – a tym samym art. 15 ust. 2 ustawy – jako, że jedynym przychodem z takich transakcji może być ewentualny zysk ze sprzedaży tej rzeczy.

Ponadto, jak wynika z orzeczenia Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej z dnia 15 września 2011 r. w sprawach C-180/10 i C-181/10, dostawę gruntu przeznaczonego pod zabudowę należy uznać za objętą podatkiem od wartości dodanej, pod warunkiem, że transakcja ta nie stanowi jedynie czynności związanej ze zwykłym wykonywaniem prawa własności.

Z orzeczenia Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej z 15 września 2011 r. w sprawach połączonych Jarosław Słaby przeciwko Ministrowi Finansów (C-180/10) oraz Emilian Kuć i Halina Jeziorska-Kuć przeciwko Dyrektorowi Izby Skarbowej w Warszawie (C-181/10) wynika, że czynności związane ze zwykłym wykonywaniem prawa własności nie mogą same z siebie być uznawane za prowadzenie działalności gospodarczej. Sama liczba i zakres transakcji sprzedaży nie mogą stanowić kryterium rozróżnienia między czynnościami dokonywanymi prywatnie, które znajdują się poza zakresem zastosowania dyrektywy, a czynnościami stanowiącymi działalność gospodarczą. Inaczej jest natomiast – wyjaśnił Trybunał – w wypadku, gdy zainteresowany podejmuje aktywne działania w zakresie obrotu nieruchomościami, angażując środki podobne do wykorzystywanych przez producentów, handlowców i usługodawców w rozumieniu art. 9 ust. 1 akapit drugi Dyrektywy. Zatem za podatnika należy uznać osobę, która w celu dokonania sprzedaży gruntów angażuje podobne środki wykazując aktywność w przedmiocie zbycia nieruchomości porównywalną do działań podmiotów zajmujących się profesjonalnie tego rodzaju obrotem, tj. działania wykraczające poza zakres zwykłego zarządu majątkiem prywatnym.

Należy wskazać, iż przyjęcie, że dana osoba fizyczna sprzedając nieruchomości działa w charakterze podatnika prowadzącego działalność gospodarczą, w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy, wymaga ustalenia, że jej działalność w tym zakresie przybiera formę zawodową (profesjonalną), czego przejawem jest taka aktywność tej osoby w zakresie obrotu nieruchomościami, która może wskazywać, że jej czynności przybierają formę zorganizowaną, np. nabycie terenu przeznaczonego pod zabudowę, jego uzbrojenie, wydzielenie dróg wewnętrznych, działania marketingowe podjęte w celu sprzedaży działek, wykraczające poza zwykłe formy ogłoszenia, uzyskanie decyzji o warunkach zagospodarowania terenu (zabudowy), czy wystąpienie o opracowanie planu zagospodarowania przestrzennego dla sprzedawanego obszaru, prowadzenie działalności gospodarczej w zakresie usług developerskich lub innych tego rodzaju usług o zbliżonym charakterze. Przy czym na tego rodzaju aktywność „handlową” wskazywać musi ciąg powyżej przykładowo przytoczonych okoliczności, a nie stwierdzenie jedynie faktu zaistnienia pojedynczych z nich.

Stwierdzić należy, że uznanie, czy dany podmiot w odniesieniu do konkretnej czynności działa jako podatnik podatku od towarów i usług wymaga oceny każdorazowo odnoszącej się do okoliczności faktycznych danej sprawy.

Z okoliczności przedstawionych w opisie sprawy wynika że Zainteresowani są współwłaścicielami działki nr (…)– . Umową przedwstępną sprzedaży (…)– w imieniu własnym oraz jako przedstawiciel ustawowy małoletnich (…)–, jako współwłaściciele w udziałach po 1/3 każdy zobowiązali się do sprzedaży na rzecz (…)– części nieruchomości. Powyższa umowa została zawarta między innymi pod warunkiem zapewnienia dostępu do drogi publicznej dla części nieruchomości oznaczonej jako działka (…)–. Przy sprzedaży nieruchomości działki nr (…)– nastąpi odpłatne zwolnienie tej działki z obciążenia służebnością osobistą i prawem użytkowania gruntu przez osoby uprawnione do takiej służebności i użytkowania. W przedwstępnej umowie sprzedaży nie określono żadnych działań inwestycyjnych jakie mieliby ponieść Zainteresowani w stosunku do działki nr (…)– celem jej sprzedaży. Nabywca deklaruje wykorzystanie nabywanej działki dla celów prowadzonej działalności gospodarczej. Działka nr (…)– stanowi część jednej nieruchomość o pow. 4,982 ha, którą Zainteresowani nabyli w 2018 roku wskutek spadkobrania - jako żona i dzieci spadkodawcy. W miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego działka nr (…)– widnieje jako tren zabudowy produkcyjno-usługowej (obiekty produkcyjne, składy magazyny). Działka nr (…)– w związku z takim przeznaczeniem w planie zagospodarowania przestrzennego nie jest nieruchomością rolną w myśl przepisów o kształtowaniu ustroju rolnego. Nabywca jest czynnym podatnikiem VAT. Zainteresowani nie są podatnikami VAT, nie prowadzą również żadnej działalności gospodarczej, nie będącej działalnością rolniczą, w szczególności w zakresu obrotu nieruchomościami. Środki pieniężne ze sprzedaży nieruchomości zostaną przeznaczone na cele prywatne Zainteresowanych. Jak wskazują Zainteresowani w proces sprzedaży nieruchomości nie jest i nie była zaangażowana agencja nieruchomościowa. Zainteresowani nie czynili aktywnych działań w zakresie obrotu nieruchomościami, nie starali się o podniesienie wartości działki, nie wnioskowali o zmianę planu zagospodarowania przestrzennego, nie szukali pośrednika który trudni się obrotem nieruchomościami i pomoże im w sprzedaży.

Ofertę sprzedaży otrzymali od kupującego. Ponadto jak wskazali Zainteresowani przedmiotowa działka:

• jest niezbudowana,
• nie służy i od momentu nabycia przez Zainteresowanych nie służyła prowadzeniu działalności gospodarczej przez jakikolwiek podmiot,
• nie stanowi jej składnika, nie jest i nie była przedmiotem dzierżawy najmu ani innej podobnej umowy zawartej z Zainteresowanymi,
• nie jest i nie była od chwili nabycia przez Zainteresowanych prowadzona na przedmiotowej działce produkcja rolnicza ani żadna inna działalność rolnicza,
• w odniesieniu nieruchomości nie zostały wydane decyzje o pozwoleniu na budowę, ani takie postępowania się nie toczą,
• nieruchomość spadkowa w skład, której chodzi działka nr (…)– po nabyciu przez Zainteresowanych nie podlegała żadnym podziałom, sprzedający nie dokonywali i nie będą dokonywać żadnych czynności ani nakładów związanych ze sprzedażą działki nr (…)–. Jedyną czynnością jaką Zainteresowani wykonają są czynności związane z zapewnieniem dojazdu do drogi publicznej dla sprzedawanej działki nr (…)–, co jest niezbędnym wymogiem dla sprzedaży działki,
• Zainteresowani po nabyciu majątku spadkowego nie dokonywali dotychczas zbycia nieruchomości ani jej części,
• W związku z planowaną sprzedażą nieruchomości nie zostało ani nie zostanie udzielone nabywcy pełnomocnictwo/zgoda do dokonania w imieniu Zainteresowanych dodatkowych czynności w odniesieniu do nieruchomości,
• W odniesieniu nieruchomości nie zostały wydane decyzje o pozwoleniu na budowę, ani takie postępowania się nie toczą,
• Zainteresowani zapewnią dostęp do drogi publicznej dla sprzedawanej działki.

Wątpliwości Wnioskodawcy oraz osób zainteresowanych niebędących stroną postępowania w pierwszej kolejności dotyczą kwestii, czy sprzedaż działki nr (…)– będzie podlegała opodatkowaniu VAT.

Z przywołanych wyżej przepisów wynika, że dostawa towarów podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług w sytuacji, gdy działaniom podmiotu dokonującego tej dostawy można przypisać znamiona prowadzenia działalności gospodarczej, co w efekcie przesądza o uzyskaniu przez niego statusu podatnika. Warto w tym miejscu zaznaczyć, że powyższe może mieć miejsce również w odniesieniu do czynności dokonanej jednorazowo. Dla uznania czynności za wykonywaną w ramach działalności gospodarczej nie ma bowiem znaczenia częstotliwość jej wykonywania, lecz okoliczności w jakich ją wykonano. Oznacza to, że w niniejszej sprawie należy przeanalizować całokształt działań jakie Zainteresowani podjęli w odniesieniu do działki będącej przedmiotem sprzedaży.

W przypadku osób fizycznych, które dokonują sprzedaży, towarów stanowiących część majątku osobistego, tj. majątku, który nie został nabyty w celu jego odsprzedaży bądź wykonywania innych czynności w ramach działalności gospodarczej, należy szczególnie wnikliwie przeanalizować okoliczności, w jakich będzie realizowana transakcja. Bowiem, co do zasady, osoby fizyczne, które dokonują transakcji w ramach zarządu majątkiem prywatnym, nie są podatnikami podatku VAT.

W świetle powyższego, aby wyjaśnić wątpliwości należy w pierwszej kolejności ustalić, czy w okolicznościach niniejszej sprawy Zainteresowani działają w charakterze podatnika VAT zdefiniowanego w art. 15 ust. 1 ustawy.

W kontekście powyższych rozważań istotna jest więc ocena, czy z przedstawionego we wniosku opisu sprawy wynika, że Zainteresowani podejmowali działania charakterystyczne dla profesjonalnego obrotu nieruchomościami. Ocena ta winna przy tym uwzględniać, nie tylko samodzielne znaczenie poszczególnych kryteriów kwalifikacji określonych działań jako cech charakteryzujących działalność handlową, ale też brać pod uwagę całokształt tychże działań, ich wzajemne uzupełnianie się i przydatność z punktu widzenia tego rodzaju działalności gospodarczej.

Biorąc powyższe pod uwagę należy stwierdzić, że z zawartego opisu sprawy nie wynika taka aktywność Zainteresowanych, która wykraczałaby poza ramy czynności związanych ze zwykłym wykonywaniem prawa własności. Zainteresowani nie podjęli ciągu działań, które wskazywałyby na aktywność w zakresie obrotu nieruchomościami.

Ponadto tut. organ pragnie zauważyć, że jedyną czynnością jaką Zainteresowani wykonają jest czynność związana z zapewnieniem dojazdu do drogi publicznej dla sprzedawanej działki nr (…)–, co jest niezbędnym wymogiem dla sprzedaży działki. Zatem nie podejmowanie kolejnych czynności związanych z uatrakcyjnieniem działek powoduje, że w tym konkretnym przypadku nie wystąpi ciąg kolejno następujących zdarzeń świadczących o tym, że Zainteresowani będą działali jak profesjonalny podmiot zajmujący się obrotem nieruchomościami.

Uwzględniając przedstawiony opis zdarzenia przyszłego oraz ww. przepisy należy stwierdzić, że w rozpatrywanej sprawie brak jest podstaw do uznania Zainteresowanych – w związku z planowaną sprzedażą działki niezabudowanej nr (…)– – za podatników podatku od towarów i usług prowadzących działalność gospodarczą w zakresie handlu nieruchomościami.

Zatem, w związku ze sprzedażą działki nr (…)– Zainteresowani nie będą działali w charakterze podatnika, o którym mowa w art. 15 ust. 1 ustawy. Sprzedaż przedmiotowej działki, w analizowanej sprawie, należy uznać za czynność związaną ze zwykłym wykonywaniem prawa własności, do której unormowania ustawy o podatku od towarów i usług nie mają zastosowania. Wobec powyższego, sprzedaż działki nr (…)– nie będzie podlegać opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Reasumując, Zainteresowani dokonując transakcji zbycia działki niezabudowanej nr (…)– nie występują w charakterze podatnika podatku VAT, w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy, prowadzącego działalność gospodarczą w myśl art. 15 ust. 2 ustawy. Zatem czynność sprzedaży działki nr (…)– nie podlega opodatkowaniu VAT.

W związku z powyższym, stanowisko Zainteresowanych uznać należy za prawidłowe.

Biorą pod uwagę warunkowy charakter pytania nr 2 oraz fakt, że odpłatne zbycie ww. działki będącej przedmiotem przyszłej sprzedaży nie będzie podlegało opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług nie udziela się odpowiedzi na pytanie na ww. pytanie.

Zaznacza się także, że zgodnie z art. 14b § 3 ustawy Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Zainteresowany ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego). Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. Ponadto podkreślić należy, że niniejsza interpretacja została wydana w odniesieniu do przedstawionego opisu planowanego zdarzenia przyszłego, co oznacza, że w przypadku, gdy w toku postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, bądź celno-skarbowej zostanie określony odmienny stan faktyczny, interpretacja nie wywoła w tym zakresie skutków prawnych. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego w opisie sprawy, udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193 ze zm.), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji indywidualnej.

Zainteresowanemu będącemu stroną postępowania (art. 14r § 2 Ordynacji podatkowej) przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2019 r., poz. 2325 ze zm.).

Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy). W przypadku wnoszenia skargi w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii jako najwłaściwszy proponuje się kontakt z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego ePUAP.

Zgodnie z art. 57a ww. ustawy Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.