0112-KDSL1-1.450.1242.2020.4.MJ

WIĄŻĄCA INFORMACJA STAWKOWA (WIS)

Na podstawie art. 13 § 2a pkt 2 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2020 r., poz. 1325, z późn. zm.), zwanej dalej Ordynacją podatkową i art. 42a ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2021 r., poz. 685, z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, po rozpatrzeniu wniosku (…) z dnia 29 października 2020 r. (data wpływu 3 listopada 2020 r.), uzupełnionego pismem z dnia 3 listopada 2020 r. (data wpływu 10 listopada 2020 r. oraz pismem z dnia 14 czerwca 2021 r. (data wpływu 17 czerwca 2021 r. ), w związku z postanowieniem Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z dnia 10 marca 2021 r., znak (…), uchylającym postanowienie z dnia 16 grudnia 2020 r., znak (…) i przekazującym sprawę do ponownego rozpatrzenia, Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej wydaje niniejszą wiążącą informację stawkową.

Przedmiot wniosku: usługa (świadczenie kompleksowe) – wykonanie zabudowy przenośnika taśmowego, zbiornika retencyjnego oraz komory stacji transformatorowych.

Opis usługi:

Realizacja zadania pt. „(…)”.

Elementy świadczenia (zadania) wykonywanego przez Wnioskodawcę:

- zabudowa przenośnika taśmowego (…),

- zabudowa zbiornika retencyjnego (…),

- budowa i uruchomienie komory stacji transformatorowych (…),

- dostarczenie dokumentacji technicznej (dokumentacji powykonawczej).

Rozstrzygnięcie: PKWiU (Polska Klasyfikacja Wyrobów i Usług) 33

Stawka podatku od towarów i usług: 23%

Podstawa prawna: art. 41 ust. 1 ustawy w związku z art. 146aa ust. 1 pkt 1 i ust. 1a ustawy

Cel wydania WIS:na potrzeby stosowania art. 108a ust. 1a ustawy oraz określenia stawki podatku od towarów i usług.

UZASADNIENIE

W dniu 3 listopada 2020 r. Wnioskodawca złożył wniosek w zakresie sklasyfikowania usługi (świadczenia kompleksowego) – wykonanie zabudowy przenośnika taśmowego, zbiornika retencyjnego oraz komory stacji transformatorowych, według Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług na potrzeby stosowania art. 108a ust. 1a ustawy. Wniosek uzupełniono w dniu 10 listopada 2020 r. oraz w dniu 17 czerwca 2021 r.

W treści wniosku przedstawiono następujący szczegółowy opis świadczenia.

(…) (dalej Spółka, Wykonawca) świadczy usługi (roboty) górnicze pod ziemią na rzecz kopalń (…). Wykonywane usługi polegają na montażu, demontażu, konserwacji i remoncie urządzeń górniczych, takich jak: przenośniki taśmowe, kombajny górnicze, urządzenia do rozbijania brył, dozowniki zasypu, budowa rozdzielni i linii kablowych wysokiego i niskiego napięcia. Spółka świadczy ponadto usługi takie jak: budowa komór maszyn ciężkich, przebudowa istniejących wyrobisk górniczych (przybierki, kotwienie), budowa mostów przejezdnych i wentylacyjnych, budowa rurociągów, budowa tam murowanych i mechanicznych, budowa pompowni, budowa stałych punktów tankowania maszyn, budowa stanowisk parkingowych oraz stanowisk mycia samojezdnych maszyn górniczych, budowa zbiorników retencyjnych.

Świadczenie usług (w tym ich zakres) odbywa się zgodnie z zawartą umową, na podstawie ustalonego przez strony umowy harmonogramu rzeczowo-finansowego. Spółka realizuje usługę na rzecz kontrahenta, na podstawie umowy (…) i związanej z nią umowy (…). Stroną umów, o których mowa powyżej, jako usługodawca, jest (…). Jak wynika z (…) Zamawiający zleca a Wykonawca przyjmuje do realizacji zadanie pt. „(…)”.

Za wykonanie przedmiotu umowy strony ustaliły wynagrodzenie ryczałtowe.

Zakres rzeczowy tego zadania obejmuje:

1. Zabudowę przenośnika taśmowego (elementy do zabudowy dostarcza Zamawiający).

2. Zakup, dostawę i zabudowę systemu sterowania (elementy systemu sterowania dostarcza Spółka).

3. Zaprojektowanie, wykonanie i montaż zbiornika retencyjnego (…).

4. Budowa sterowni przenośnika (…).

Zakres rzeczowy realizacji zadania został szczegółowo opisany w załączniku nr 1 do Umowy (…). Poszczególne etapy realizacji zadania obejmują w szczególności:

(…)

W odpowiedzi na wezwanie organu pismem z dnia 14 czerwca 2021 r. doprecyzowano opis świadczenia w następujący sposób:

(…)

Uzasadnienie występowania świadczenia kompleksowego (usługi).

Należy podkreślić, że co do zasady, każde świadczenie dla celów opodatkowania podatkiem od towarów i usług powinno być traktowane jako odrębne i niezależne, jednak w sytuacji, gdy jedno świadczenie obejmuje z ekonomicznego punktu widzenia kilka czynności, świadczenie to nie powinno być sztucznie dzielone dla celów podatkowych.

Aby móc wskazać, że dane świadczenie jest świadczeniem złożonym (kompleksowym), powinno składać się ono z różnych czynności (np. dostaw różnych towarów), których realizacja prowadzi jednak do jednego celu. Na świadczenie kompleksowe składa się więc kombinacja różnych czynności, prowadzących do realizacji określonego celu – do wykonania świadczenia głównego, na które składają się różne czynności pomocnicze. Natomiast czynność należy uznać za pomocniczą, jeśli nie stanowi ona celu samego w sobie, lecz jest środkiem do pełnego zrealizowania lub wykorzystania świadczenia zasadniczego. Pojedyncza czynność traktowana jest zatem jak element świadczenia kompleksowego wówczas, jeżeli cel świadczenia czynności pomocniczej jest zdeterminowany przez czynność główną oraz nie można wykonać lub wykorzystać czynności głównej bez czynności pomocniczej.

Zatem, z ekonomicznego punktu widzenia, świadczenie nie powinno być dzielone dla celów podatkowych wówczas, gdy tworzyć będzie jedno świadczenie kompleksowe, obejmujące kilka świadczeń pomocniczych. Jeżeli jednak w skład wykonywanego świadczenia wchodzić będą czynności, które nie służą wyłącznie wykonaniu czynności głównej, zasadniczej, lecz mogą mieć również charakter samoistny, to wówczas nie ma podstaw dla traktowania ich jako elementu świadczenia złożonego kompleksowego.

Stanowisko takie przedstawił również Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej w wyroku z dnia 25 lutego 1999 r., nr C-349/96 stwierdzając, że: „Pojedyncze świadczenie ma miejsce zwłaszcza wtedy, gdy jedną lub więcej części składowych uznaje się za usługę zasadniczą, podczas gdy inny lub inne elementy traktuje się jako usługi pomocnicze, do których stosuje się te same zasady opodatkowania, co do usługi zasadniczej. Usługę należy uznać za usługę pomocniczą w stosunku do usługi zasadniczej, jeśli nie stanowi ona dla klienta celu samego w sobie, lecz jest środkiem do lepszego wykorzystania usługi zasadniczej”.

Odnosząc się do zagadnienia będącego przedmiotem wniosku, wskazać również należy, że:

- w wyroku TSUE z dnia 27 października 2005 r. w sprawie C-41/04 Levob Verzekeringen, Trybunał wskazał, że po pierwsze, z art. 2 ust. 1 szóstej dyrektywy wynika, że każda transakcja powinna być uznawana za odrębną i niezależną, a po drugie, że czynność złożona z jednego świadczenia w sensie ekonomicznym nie powinna być sztucznie rozdzielana, by nie zakłócać funkcjonowania podatku VAT (podatek od towarów i usług). W ocenie Trybunału, aby określić, czy mamy do czynienia z jednym świadczeniem, należy przede wszystkim poszukać elementów charakterystycznych dla rozpatrywanej czynności celem ustalenia, czy podatnik dostarcza konsumentowi kilka odrębnych świadczeń głównych, czy też jedno świadczenie (pkt 20 wyroku). Podobnie jest w przypadku, jeśli dwa (lub więcej) świadczenia (lub czynności) dokonane przez podatnika na rzecz konsumenta, rozumianego jako przeciętny konsument, są tak ściśle związane, że stanowią one obiektywnie jedno tylko nierozerwalne świadczenie gospodarcze, którego rozdzielenie miałoby charakter sztuczny (punkt 22 wyroku),

- w wyroku z dnia 27 września 2012 r. w sprawie C-392/11 Field Fisher Waterhouse LLP Trybunał wskazał, że aby móc uznać, że ogół świadczeń zapewnianych przez wynajmującego najemcy stanowi jedno świadczenie, należy zbadać, czy wykonywane świadczenia stanowią jedno nierozerwalne świadczenie gospodarcze, którego rozdzielenie miałoby charakter sztuczny, czy też obejmują one świadczenie główne, względem którego pozostałe świadczenia mają charakter dodatkowy (pkt 22 wyroku).

Charakter danego świadczenia należy oceniać biorąc pod uwagę punkt widzenia nabywcy oraz cechy charakterystyczne tego świadczenia (vide: wyrok TSUE z dnia 21 lutego 2008 r. w sprawie C-425/06 Part Service srl, ECLI:EU:C:2008:108, pkt 51-53; z dnia 11 czerwca 2009 r. w sprawie C-572/07 RLRE Tellmer Property sro, ECLI:EU:C:2009:365, pkt 17-19 oraz z dnia 19 listopada 2009 r. w sprawie C-461/08 Don Bosco Onroerend Goed BV, ECLI:EU:C:2009:722, pkt 36-38).

Podsumowując zatem powyższe, świadczenie kompleksowe ma miejsce wówczas, gdy relacja poszczególnych czynności (świadczeń) wykonywanych na rzecz jednego nabywcy, dzieli je na świadczenie podstawowe i świadczenia pomocnicze – tzn. takie, które umożliwiają skorzystanie ze świadczenia podstawowego (lub są niezbędne dla możliwości skorzystania ze świadczenia podstawowego). Jeżeli jednak świadczenia te można rozdzielić tak, że nie zmieni to ich charakteru ani wartości z punktu widzenia nabywcy – wówczas świadczenia takie powinny być traktowane jako dwa (lub więcej), niezależnie opodatkowane świadczenia.

W przypadku świadczeń kompleksowych o tym, czy świadczenie jest dostawą towarów, czy usługą powinien przesądzić element, który w ramach całego świadczenia ma charakter dominujący (zob. np. wyroki TSUE: z dnia 2 maja 1996 r. w sprawie C-231/94, Faaborg – Gelting Linien; z dnia 25 lutego 1999 r. w sprawie C‑349/96 Card Protection Plan Ltd p-ko Commissioners of Custom and Excise; z dnia 27 października 2005 r. w sprawie C-41/04, Levob Verzekeringen BV i OV Bank NV v Staatssecretaris van Financien, z glosą P. Selera, opubl. Lex/el. 2010). Jeżeli elementem dominującym w ramach danej transakcji będzie wydanie towaru w celu przeniesienia prawa do rozporządzania nim jak właściciel, natomiast pozostałe czynności będą miały charakter pomocniczy lub uboczny wówczas transakcja powinna być traktowana jako dostawa towarów, o której mowa w art. 7 ust. 1 ustawy. Natomiast w przypadku, gdy istotą transakcji będą inne czynności to mimo, że w ramach takiej transakcji może także wystąpić wydanie towaru, powinna być ona traktowana jako świadczenie usług.

Do rozstrzygnięcia, czy w konkretnej sprawie mamy do czynienia z jednym bądź wieloma świadczeniami istotne jest dokonanie tej analizy z punktu widzenia klienta, odbiorcy tych czynności. Wymaga to wzięcia pod uwagę wszelkich okoliczności, w jakich następuje transakcja, w celu określenia jej elementów charakterystycznych i dominujących. Element dominujący określa się z punktu widzenia przeciętnego konsumenta oraz z uwzględnieniem, w ramach całościowej oceny, wagi jakościowej, a nie tylko ilościowej, elementów świadczenia usług w stosunku do elementów dostawy towarów.

Jak wynika z treści wniosku, przenośnik taśmowy (…), zbiornik retencyjny (…) oraz komora stacji transformatorowych, których dotyczy świadczenie będące przedmiotem wniosku, są ze sobą fizycznie i funkcjonalnie powiązane.Wszystkie czynności, które Spółka wykonuje na podstawie Umowy (…), służą odpowiednio (podporządkowane są) wykonaniu zabudowy przenośnika (…), wykonaniu zabudowy zbiornika (…) oraz zabudowie komory stacji transformatorowych. Montaż elementów zbiornika ma umożliwić odstawę urobku z przenośnika oraz obsługę tego przenośnika a komora stacji transformatorowej stanowić ma sterownię dla potrzeb przenośnika oraz zbiornika. Z Umowy (…) wynika przy tym dalej związek przenośnika ze zbiornikiem oraz funkcje (zasilanie, sterownie) pełnione względem przenośnika przez komorę stacji transformatorowych. Tym samym, przenośnik, zbiornik oraz komora stacji transformatorowych, których dotyczy ta umowa, są ze sobą fizycznie i funkcjonalnie powiązane. Również ze względu na powiązanie (fizyczne i funkcjonalne wszystkich elementów zadania), prace (określone ich etapy - dotyczące odpowiednio przenośnika, zbiornika i komory stacji transformatorowych) są wykonywane równolegle. Przewiduje się odbiór całości wykonanych robót/usług stanowiących przedmiot umowy wykonawczej (brak jest odbiorów końcowych poszczególnych części zadania). W umowie wykonawczej wszystkie elementy nabywane przez Zamawiającego określono jako jedną całość (zadanie). Umowa wykonawcza zawarta została w ramach jednego postępowania przetargowego. Wynagrodzenie dla świadczenia określono ryczałtowo, jedną kwotą, za wykonanie całego przedmiotu umowy (rozliczane jednak etapowo, zgodnie z harmonogramem rzeczowo-finansowym). Dokumentacja powykonawcza, którą zobowiązana jest dostarczyć Spółka, dotyczy także całego zakresu prac i wskazana jest w harmonogramie jako jedna pozycja (a nie jako dokumentacja poszczególnych części zadania). Spółka wykonuje poszczególne prace (czynności) jako mające prowadzić do realizacji określonego celu - jakim jest wykonania zadania wskazanego w umowie wykonawczej. Zadanie to w tym sensie stanowi „całość”. Realizacja zadania służyć ma dostarczeniu (zapewnieniu) Zamawiającemu funkcjonalności w zakresie transportu urobku w jego kopalni.

Należy stwierdzić zatem, że czynności wykonywane w ramach świadczenia realizowanego przez Wnioskodawcę są ze sobą na tyle powiązane, że w aspekcie gospodarczym stanowią obiektywnie jedną całość sprzedawaną nierozłącznie. Tworzą one punktu widzenia nabywcy świadczenia jedną całość.

Przy czym, skoro realizacja zadania służyć ma dostarczeniu (zapewnieniu) Zamawiającemu określonej funkcjonalności w jego kopalni - w zakresie transportu urobku, a transport urobku realizowany jest za pomocą przenośnika (…) – spośród całości świadczeń realizowanych przez Spółkę na podstawie umowy wykonawczej to zabudowa przenośnika taśmowego (…) jest elementem dominującym. Zabudowa zbiornika retencyjnego (…) oraz budowa i uruchomienie komory stacji transformatorowych (…) i (…) służą natomiast zapewnieniu funkcjonalności, którą gwarantuje przenośnik (transport urobku).

Należy też wskazać, że na podstawie kosztorysu Spółka ocenia, iż szacunkowy udział dostaw, a więc wszystkich materiałów niezbędnych do realizacji zadania, wynosić będzie ok. 35% w całkowitym koszcie świadczenia.

(…)

Reasumując, biorąc pod uwagę przedstawione okoliczności sprawy należy stwierdzić, że czynności opisane we wniosku, podejmowane przez Wnioskodawcę, mają charakter kompleksowy i zmierzają do wykonania jednego zadania jakim jest zapewnienie nabywcy funkcjonalności w zakresie transportu urobku w jego kopalni. Z opisu sprawy wynika, że czynności wykonane w ramach tego świadczenia są ze sobą tak ściśle powiązane, że obiektywnie tworzą w aspekcie gospodarczym jedną i nierozerwalną całość, której rozdzielenie miałoby sztuczny charakter. Przy czym świadczeniem głównym jest usługa zabudowy przenośnika taśmowego, a świadczeniami pomocniczymi są: zabudowa zbiornika retencyjnego (…), budowa i uruchomienie komory stacji transformatorowych oraz dostarczenie dokumentacji technicznej.

Uzasadnienie klasyfikacji usługi.

Stosownie do brzmienia art. 5a ustawy, towary i usługi będące przedmiotem czynności, o których mowa w art. 5, wymienione w klasyfikacji w układzie odpowiadającym Nomenklaturze scalonej (CN) zgodnej z rozporządzeniem Rady (EWG) nr 2658/87 z dnia 23 lipca 1987 r. w sprawie nomenklatury taryfowej i statystycznej oraz w sprawie Wspólnej Taryfy Celnej (Dz. Urz. WE L 256 z 07.09.1987, str. 1, z późn. zm. – Dz. Urz. UE Polskie wydanie specjalne, rozdz. 2, t. 2, str. 382, z późn. zm.) lub w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, są klasyfikowane według Nomenklatury scalonej (CN) lub klasyfikacji wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, jeżeli dla tych towarów lub usług przepisy ustawy lub przepisy wykonawcze wydane na jej podstawie powołują działy, pozycje, podpozycje lub kody Nomenklatury scalonej (CN) lub symbole klasyfikacji statystycznych.

Do celów opodatkowania podatkiem od towarów i usług w zakresie świadczonych usług należy stosować Polską Klasyfikację Wyrobów i Usług wprowadzoną rozporządzeniem Rady Ministrów z dnia 4 września 2015 r. w sprawie Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług (PKWiU) (Dz. U. z 2015 r., poz. 1676, z późn. zm.).

Podstawowe cele, konstrukcję i sposób posługiwania się Polską Klasyfikacją Wyrobów i Usług oraz jej interpretację wskazują zasady metodyczne Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług (PKWiU 2015) zawarte w ww. rozporządzeniu.

Zasady metodyczne stanowią integralną część klasyfikacji. Zawarte w nich postanowienia obowiązują przy jej interpretacji i stosowaniu (pkt 1.3).

Zgodnie z pkt 1.2 zasad metodycznych, Polska Klasyfikacja Wyrobów i Usług (PKWiU 2015) składa się z:

- niniejszych zasad metodycznych,

- uwag do poszczególnych sekcji,

- schematu klasyfikacji.

Natomiast schemat klasyfikacji – jak wskazano w pkt 1.4 zasad metodycznych – stanowi wykaz grupowań i obejmuje:

- symbole grupowań,

- nazwy grupowań.

Stosownie do pkt 5.3.2 zasad metodycznych, każdą usługę należy zaliczać do odpowiedniego grupowania zgodnie z jej charakterem, niezależnie od symbolu PKD (Polska Klasyfikacja Działalności), pod którym został zaklasyfikowany w krajowym rejestrze urzędowym podmiotów gospodarki narodowej REGON podmiot gospodarczy wykonujący usługę.

W pkt 7.6 zasad metodycznych zawarto ogólne reguły klasyfikowania usług. I tak, na podstawie pkt 7.6.2, gdy przeprowadzona analiza opisu wykonywanych czynności wskazuje na możliwość zaliczenia usługi do dwóch lub kilku grupowań, należy przyjąć następujące reguły klasyfikowania, z tym jednak, że porównywać można jedynie grupowania tego samego poziomu hierarchicznego:

• grupowanie, które zawiera bardziej dokładny opis czynności, powinno być uprzywilejowane (wybrane) w stosunku do grupowania zawierającego opis ogólny,
• usługa złożona, składająca się z kombinacji różnych czynności, której nie można zaklasyfikować zgodnie ze wskazanym sposobem, powinna być zaklasyfikowana jak usługa, która nadaje całości zasadniczy charakter,
• usługę, której nie można zaklasyfikować zgodnie z (tiret 1, 2) należy zaklasyfikować w grupowaniu odpowiednim dla usługi o najbardziej zbliżonym charakterze.

Zgodnie z tytułem Sekcja C Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług obejmuje „PRODUKTY PRZETWÓRSTWA PRZEMYSŁOWEGO”.

Zgodnie z wyjaśnieniami do Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług (PKWiU 2015) sekcja C obejmuje produkty przetwórstwa przemysłowego, przez które rozumie się fizyczne lub chemiczne przetwarzanie surowców, materiałów lub półproduktów w nowy wyrób.

Surowce, materiały lub półprodukty podlegające przetworzeniu w ramach tej Sekcji są wynikiem działalności rolnej, leśnej, rybołówstwa, górnictwa lub innej działalności wytwórczej.

W sekcji tej zawarty jest m.in. dział 33 „USŁUGI NAPRAWY, KONSERWACJI I INSTALOWANIA MASZYN I URZADZEŃ”, który obejmuje:

- specjalistyczne naprawy maszyn, urządzeń i wyrobów wyprodukowanych przez zakłady przemysłowe, których celem jest przywrócenie sprawności oraz ogólne i rutynowe konserwacje (tzw. serwis), zapewniające efektywną pracę sprzętu oraz zapobiegające awariom i naprawom,

- specjalistyczne instalowanie maszyn.

W dziale PKWiU 33 mieści się klasa 33.20 „USŁUGI INSTALOWANIA MASZYN PRZEMYSŁOWYCH, SPRZĘTU I WYPOSAŻENIA”. Klasa ta obejmuje:

• demontowanie dużych maszyn i urządzeń,
• instalowanie takich urządzeń i sprzętu, jak:

o sprzęt telekomunikacyjny,

o komputery dużej mocy (mainframe),

o urządzenia napromieniowujące i sprzęt elektromedyczny,

• instalowanie wyposażenia kręgielni,
• instalowanie pozostałych maszyn przemysłowych, sprzętu i wyposażenia, gdzie indziej niesklasyfikowane,
• montaż konstrukcji maszyn,
• montaż przemysłowych urządzeń kontrolno-pomiarowych,
• usługi związane ze specjalistyczną budową młynów.

Klasa ta nie obejmuje:

• usług związanych z instalowaniem wyposażenia, stanowiącego integralną część budynku lub podobnej konstrukcji, takich jak:

o wykonywanie instalacji elektrycznego ogrzewania podłogowego, sklasyfikowane w 43.21.10.2,

o instalowanie wind, schodów ruchomych, automatycznych drzwi, systemów odkurzania itp., sklasyfikowane w 43.29.19.0,

o instalowanie drzwi, klatek schodowych, wyposażenia sklepów, mebli itp., sklasyfikowane w 43.32.10.0,

• instalowania komputerów osobistych, sklasyfikowanego w 62.09.10.0.

Zgodnie z Uwagą do klasy 33.20, klasa ta obejmuje tylko specjalistyczne instalowanie maszyn przemysłowych, sprzętu i wyposażenia.

W klasie PKWiU 33.20 mieści się kategoria „USŁUGI INSTALOWANIA MASZYN SPECJALNEGO PRZEZNACZENIA”, a w niej znajduje się pozycja 33.20.34.0 „Usługi instalowania przemysłowych maszyn i urządzeń dla górnictwa i do wydobywania”.

Uwzględniając powyższą analizę, przedmiotowa usługa spełnia kryteria i posiada właściwości dla usług objętych działem PKWiU 33 „USŁUGI NAPRAWY, KONSERWACJI I INSTALOWANIA MASZYN I URZADZEŃ”.

Uzasadnienie klasyfikacji usługi na potrzeby stosowania art. 108a ust. 1a ustawy

Zgodnie z art. 108a ust. 1 ustawy, podatnicy, którzy otrzymali fakturę z wykazaną kwotą podatku, przy dokonywaniu płatności kwoty należności wynikającej z tej faktury mogą zastosować mechanizm podzielonej płatności.

Natomiast w myśl art. 108a ust. 1a ustawy, przy dokonywaniu płatności za nabyte towary lub usługi wymienione w załączniku nr 15 do ustawy, udokumentowane fakturą, w której kwota należności ogółem przekracza kwotę 15 000 zł lub jej równowartość wyrażoną w walucie obcej, podatnicy są obowiązani zastosować mechanizm podzielonej płatności. Do przeliczania na złote kwot wyrażonych w walucie obcej stosuje się zasady przeliczania kwot stosowane w celu określenia podstawy opodatkowania.

Jak już wyżej wskazano będąca przedmiotem analizy usługa sklasyfikowana jest w PKWiU w dziale 33 „USŁUGI NAPRAWY, KONSERWACJI I INSTALOWANIA MASZYN I URZADZEŃ”.

Klasyfikacja została dokonana zgodnie z zasadami metodycznymi Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług (PKWiU 2015), zwłaszcza z uwzględnieniem pkt 5.3.2 tych zasad.

Uzasadnienie zastosowania stawki podatku od towarów i usług

W myśl art. 41 ust. 1 ustawy – stawka podatku wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

Przy czym, w świetle art. 146aa ust. 1 pkt 1 ustawy – w okresie od dnia 1 stycznia 2019 r. do końca roku następującego po roku, dla którego wartość relacji, o której mowa w art. 38a pkt 4 ustawy z dnia 27 sierpnia 2009 r. o finansach publicznych, jest nie większa niż 43% oraz wartość, o której mowa w art. 112aa ust. 5 tej ustawy, jest nie mniejsza niż -6%, stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%.

Według art. 146aa ust. 1a ustawy, jeżeli w roku następującym po roku, dla którego osiągnięte zostały wartości, o których mowa w ust. 1, zostaną spełnione warunki, o których mowa w art. 112d ust. 1 ustawy z dnia 27 sierpnia 2009 r. o finansach publicznych, stosowanie stawek, o których mowa w ust. 1, przedłuża się do końca roku następującego po roku, w którym:

1. kwota wydatków jest obliczana zgodnie z art. 112aa ust. 1 ustawy z dnia 27 sierpnia 2009 r. o finansach publicznych w związku ze spełnieniem warunków, o których mowa w art. 112d ust. 4 tej ustawy, oraz

2. wartość relacji, o której mowa w art. 38a pkt 4 ustawy z dnia 27 sierpnia 2009 r. o finansach publicznych, jest nie większa niż 43% oraz wartość, o której mowa w art. 112aa ust. 5 tej ustawy, jest nie mniejsza niż -6%.

Wymieniona we wniosku usługa mieści się w dziale PKWiU 33. Usługa ta nie została wymieniona jako usługa, dla której ustawodawca, w ustawie o podatku od towarów i usług oraz w aktach wykonawczych wydanych na jej podstawie, przewidział obniżoną stawkę podatku. Zatem, właściwą stawką dla opodatkowania przedmiotowej usługi jest stawka podatku VAT w wysokości 23%, na podstawie art. 41 ust. 1 ustawy w zw. z art. 146aa ust. 1 pkt 1 oraz ust. 1a ustawy.

Ponadto tutejszy organ wyjaśnia, że w celu potwierdzenia, czy istnieje obowiązek zastosowania mechanizmu podzielonej płatności dla usługi będącej przedmiotem wniosku, Wnioskodawca może wystąpić z wnioskiem o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego w zakresie podatku od towarów i usług.

Informacje dodatkowe

Niniejsza WIS zawiera klasyfikację usługi według Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług (PKWiU) niezbędną do określenia właściwej stawki podatku od towarów i usług oraz na potrzeby stosowania art. 108a ust. 1a ustawy.

Niniejsza WIS jest ważna, jeśli w przedmiotowej sprawie nie ma zastosowania zwolnienie podmiotowe lub przedmiotowe od podatku od towarów i usług (art. 42a ustawy). W zakresie wyeliminowania lub zastosowania zwolnienia Wnioskodawca może zwrócić się o interpretację indywidualną do Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

Podmiot, na rzecz którego wydano WIS, może ją stosować wyłącznie do wykonywania świadczenia kompleksowego tożsamego pod każdym względem ze świadczeniem kompleksowym będącym przedmiotem niniejszej decyzji.

Niniejsza WIS wiąże organy podatkowe wobec podmiotu, dla którego została wydana, w odniesieniu do świadczenia kompleksowego będącego jej przedmiotem, które zostało wykonane po dniu, w którym WIS została doręczona (art. 42c ust. 1 pkt 3 ustawy), z wyjątkiem następujących przypadków:

- podmiot ten złożył fałszywe oświadczenie, że w dniu złożenia wniosku o WIS, w zakresie przedmiotowym tego wniosku, nie toczy się postępowanie podatkowe, kontrola podatkowa ani kontrola celno-skarbowa oraz że w tym zakresie sprawa nie została rozstrzygnięta co do jej istoty w decyzji lub postanowieniu organu podatkowego (art. 42b ust. 3 ustawy),

- świadczenie kompleksowe, będące przedmiotem niniejszej WIS, stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy (art. 42ca ustawy).

Niniejsza WIS jest ważna przez okres 5 lat licząc od dnia jej wydania (art. 42ha ustawy), przy czym wygasa ona z mocy prawa przed upływem tego terminu w przypadku zmiany przepisów prawa podatkowego w zakresie podatku od towarów i usług odnoszących się do świadczenia kompleksowego, będącego przedmiotem tej WIS, w wyniku której WIS staje się niezgodna z tymi przepisami. Wygaśnięcie WIS następuje z dniem wejścia w życie przepisów, w wyniku których stała się z nimi niezgodna (art. 42h ust. 1 ustawy).

Do liczenia terminów okresu ważności WIS stosuje się odpowiednio art. 12 Ordynacji podatkowej.

POUCZENIE

Od niniejszej decyzji – stosownie do art. 220 § 1 w związku z art. 221 oraz art. 223 § 2 Ordynacji podatkowej – służy Stronie odwołanie do Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej w terminie 14 dni od dnia jej doręczenia, na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała, lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP.

W przypadku wnoszenia odwołania w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii jako najwłaściwszy proponuje się kontakt z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego ePUAP.

Odwołanie od decyzji organu podatkowego powinno zawierać zarzuty przeciw decyzji, określać istotę i zakres żądania będącego przedmiotem odwołania oraz wskazywać dowody uzasadniające to żądanie (art. 222 Ordynacji podatkowej).