0112-KDIL1-2.4012.187.2021.2.PM

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2020 r. poz. 1325 ze zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 10 kwietnia 2021 r. (data wpływu 12 kwietnia 2021 r.) uzupełnionym pismem z 10 czerwca 2021 r. (data wpływu 14 czerwca 2021 r. oraz pismem z 22 czerwca 2021 r. (data wpływu 23 czerwca 2021 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zwolnienia – na podstawie art. 113 ustawy – świadczenia usług kulturalnych – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

12 kwietnia 2021 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zwolnienia – na podstawie art. 113 ustawy – świadczenia usług kulturalnych.

Wniosek został uzupełniony 14 czerwca 2021 r. oraz 23 czerwca 2021 r. o doprecyzowanie opisu sprawy, przeformułowanie pytania oraz stanowiska w sprawie.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

W związku ze złożeniem wniosków do Urzędu Marszałkowskiego Województwa, Wnioskodawca zwraca się z prośbą o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej zwolnienia od podatku VAT (podatek od towarów i usług).

Gminne Centrum Kultury jest instytucją kultury wpisaną do Księgi Rejestrowej Instytucji Kultury, posiada osobowość prawną. Zgodnie ze statutem prowadzi działalność kulturalną oraz usługi kulturalne.

Wnioskodawca jednocześnie oświadcza, że w roku 2019 nie przekroczył limitu zwolnienia podmiotowego VAT.

Gminne Centrum Kultury nie jest ani jednostką budżetową, ani zakładem budżetowym oraz nie jest czynnym podatnikiem podatku VAT i nie dokonuje odrębnych od Gminy rozliczeń dla potrzeb podatku VAT.

Jako instytucja kultury posiada osobowość prawną, prowadzi działalność na podstawie art. 14 ust. 1 ustawy z 25 października 1991 r. o organizowaniu i prowadzeniu działalności kulturalnej (Dz. U. z 2020 r. poz. 194 ze zm.). Zainteresowany świadczy usługi kulturalne zgodnie ze statutem Gminnego Centrum Kultury (m.in. prowadzenie zajęć plastycznych, organizacja koncertów, warsztaty taneczne).

W uzupełnieniu do wniosku z 10 czerwca 2021 r. Zainteresowany wskazał, że Gminne Centrum Kultury oświadcza, iż świadczy usługi, których celem jest tworzenie, upowszechnianie oraz ochrona kultury poprzez organizację imprez o charakterze kulturalnym, różnego rodzaju koncerty, imprezy plenerowe, rowerówki, czy też prowadzenie zajęć plastycznych, z których Gminne Centrum Kultury osiąga przychody, które są przeznaczone tylko i wyłącznie na ww. zadania i cele.

Gminne Centrum Kultury oświadcza, iż wszystkie świadczone przez nich usługi dotyczą zwolnienia od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 33 lit. a ustawy o podatku od towarów i usług: podmioty prawa publicznego lub inne podmioty uznane na podstawie odrębnych przepisów za instytucje o charakterze kulturalnym lub wpisane do rejestru instytucji kultury, prowadzonego przez organizatora będącego podmiotem tworzącym instytucje kultury w rozumieniu przepisów o organizowaniu i prowadzeniu działalności kulturalnej oraz dostawę towarów ściśle z tymi usługami związaną.

Gminne Centrum Kultury oświadcza , iż w roku 2020 wartość sprzedaży świadczonych przez Wnioskodawcę usług nie przekroczyła kwoty 200.000 zł.

W uzupełnieniu do wniosku z 22 czerwca 2021 r. Wnioskodawca wskazał, że świadczone usługi objęte zakresem pytania nie są objęte wyłączeniem z art. 113 ust. 13 ustawy.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie (ostatecznie sformułowane w piśmie z 22 czerwca 2021 r.).

Czy Wnioskodawca świadcząc usługi kulturalne korzysta ze zwolnienia od podatku na podstawie art. 113 ustawy?

Zdaniem Wnioskodawcy (przedstawionym ostatecznie w piśmie z 22 czerwca 2021 r.), Gminne Centrum Kultury świadcząc usługi kulturalne korzysta ze zwolnienia na podstawie art. 113 ustawy.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Zgodnie z przepisem art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2021 r. poz. 685 ze zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

Natomiast przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się – w świetle art. 8 ust. 1 ustawy – każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (…).

Nie każda czynność stanowiąca odpłatną dostawę towarów lub odpłatne świadczenie usług podlega opodatkowaniu. Aby dana czynność podlegała opodatkowaniu musi być wykonywana przez podmiot o statusie podatnika działającego w takim charakterze w odniesieniu do tej czynności.

W świetle art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Na mocy art. 15 ust. 2 ustawy, działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Należy zauważyć, że ustawodawca przewidział m.in. zwolnienie od podatku VAT sprzedaży dokonywanej przez podatników. Regulacje w tym zakresie zawarte zostały w art. 113 ustawy.

Zgodnie z art. 113 ust. 1 ustawy, zwalnia się od podatku sprzedaż dokonywaną przez podatników, u których wartość sprzedaży nie przekroczyła łącznie w poprzednim roku podatkowym kwoty 200.000 zł. Do wartości sprzedaży nie wlicza się kwoty podatku.

Z kolei przepis art. 113 ust. 2 ustawy stanowi, że do wartości sprzedaży, o której mowa w ust. 1, nie wlicza się:

1. wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów oraz sprzedaży wysyłkowej z terytorium kraju oraz sprzedaży wysyłkowej na terytorium kraju;
2. odpłatnej dostawy towarów i odpłatnego świadczenia usług, zwolnionych od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 lub przepisów wydanych na podstawie art. 82 ust. 3, z wyjątkiem:
   1. transakcji związanych z nieruchomościami,
   2. usług, o których mowa w art. 43 ust. 1 pkt 7, 12 i 38-41,
   3. usług ubezpieczeniowych– jeżeli czynności te nie mają charakteru transakcji pomocniczych;
3. odpłatnej dostawy towarów, które na podstawie przepisów o podatku dochodowym są zaliczane przez podatnika do środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych podlegających amortyzacji.

Jak stanowi art. 113 ust. 4 ustawy, podatnicy, o których mowa w ust. 1 i 9, mogą zrezygnować ze zwolnienia określonego w ust. 1 i 9 pod warunkiem pisemnego zawiadomienia o tym zamiarze naczelnika urzędu skarbowego przed początkiem miesiąca, w którym rezygnują ze zwolnienia, a w przypadku podatników rozpoczynających w trakcie roku podatkowego wykonywanie czynności określonych w art. 5, którzy chcą zrezygnować ze zwolnienia od pierwszej wykonanej czynności - przed dniem wykonania tej czynności.

W myśl natomiast art. 113 ust. 5 ustawy, jeżeli wartość sprzedaży zwolnionej od podatku na podstawie ust. 1 przekroczy kwotę, o której mowa w ust. 1, zwolnienie traci moc począwszy od czynności, którą przekroczono tę kwotę.

Zwalnia się od podatku sprzedaż dokonywaną przez podatnika rozpoczynającego w trakcie roku podatkowego wykonywanie czynności określonych w art. 5, jeżeli przewidywana przez niego wartość sprzedaży nie przekroczy, w proporcji do okresu prowadzonej działalności gospodarczej w roku podatkowym, kwoty określonej w ust. 1 – art. 113 ust. 9 ustawy.

Na podstawie art. 113 ust. 10 ustawy, jeżeli faktyczna wartość sprzedaży zwolnionej od podatku na podstawie ust. 9, w proporcji do okresu prowadzonej działalności gospodarczej, przekroczy w trakcie roku podatkowego kwotę określoną w ust. 1, zwolnienie traci moc począwszy od czynności, którą przekroczono tę kwotę.

W myśl art. 113 ust. 13 ustawy, zwolnień o których mowa w ust. 1 i 9, nie stosuje się do podatników:

1. dokonujących dostaw:
   1. towarów wymienionych w załączniku nr 12 do ustawy,
   2. towarów opodatkowanych podatkiem akcyzowym, w rozumieniu przepisów o podatku akcyzowym, z wyjątkiem:
      • energii elektrycznej (CN 2716 00 00),
      • wyrobów tytoniowych,
      • samochodów osobowych, innych niż wymienione w lit. e, zaliczanych przez podatnika, na podstawie przepisów o podatku dochodowym, do środków trwałych podlegających amortyzacji,
   3. budynków, budowli lub ich części, w przypadkach, o których mowa w art. 43 ust. 1 pkt 10 lit. a i b,
   4. terenów budowlanych,
   5. nowych środków transportu,
   6. następujących towarów, w związku z zawarciem umowy w ramach zorganizowanego systemu zawierania umów na odległość, bez jednoczesnej fizycznej obecności stron, z wyłącznym wykorzystaniem jednego lub większej liczby środków porozumiewania się na odległość do chwili zawarcia umowy włącznie:
      • preparatów kosmetycznych i toaletowych (PKWiU (Polska Klasyfikacja Wyrobów i Usług) 20.42.1),
      • komputerów, wyrobów elektronicznych i optycznych (PKWiU 26),
      • urządzeń elektrycznych (PKWiU 27),
      • maszyn i urządzeń, gdzie indziej niesklasyfikowanych (PKWiU 28),
   7. hurtowych i detalicznych części i akcesoriów do:
      • pojazdów samochodowych, z wyłączeniem motocykli (PKWiU 45.3),
      • motocykli (PKWiU ex 45.4);
2. świadczących usługi:
   1. prawnicze,
   2. w zakresie doradztwa, z wyjątkiem doradztwa rolniczego związanego z uprawą i hodowlą roślin oraz chowem i hodowlą zwierząt, a także związanego ze sporządzaniem planu zagospodarowania i modernizacji gospodarstwa rolnego,
   3. jubilerskie,
   4. ściągania długów, w tym factoringu;
3. nieposiadających siedziby działalności gospodarczej na terytorium kraju.

Z treści wniosku wynika, że Wnioskodawca (Centrum), jako instytucja wpisana do rejestru instytucji kultury, świadczy usługi kulturalne. Celem świadczonych usług jest tworzenie, upowszechnianie oraz ochrona kultury. Centrum osiąga przychody, które są przeznaczane tylko i wyłącznie na ww. cele. Zainteresowany nie jest czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług i posiada osobowość prawną. Wartość sprzedaży świadczonych przez Wnioskodawcę usług nie przekroczyła w roku 2020 kwoty 200.000 zł. Świadczone przez Wnioskodawcę usługi nie są objęte wyłączeniem z art. 113 ust. 13 ustawy.

Wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą kwestii zwolnienia od podatku – na podstawie art. 113 ustawy – w związku ze świadczeniem usług kulturalnych.

Biorąc pod uwagę opis sprawy oraz obowiązujące przepisy prawa należy stwierdzić, że skoro wartość sprzedaży dokonanej przez Wnioskodawcę nie przekroczyła łącznie w poprzednim roku podatkowym kwoty 200.000 zł i jednocześnie świadczone usługi nie są objęte wyłączeniem z art. 113 ust. 13 ustawy, Zainteresowany świadcząc usługi kulturalne korzysta ze zwolnienia od podatku na podstawie art. 113 ust. 1 ustawy.

Jeżeli jednak faktyczna wartość sprzedaży przekroczy kwotę określoną w art. 113 ust. 1 ustawy lub jeśli Wnioskodawca będzie wykonywał czynności wymienione w art. 113 ust. 13 ustawy, wówczas sprzedaż dokonywana przez Wnioskodawcę nie będzie korzystała ze zwolnienia od podatku.

Jednocześnie należy wyjaśnić, że ewentualna utrata zwolnienia, o którym mowa w art. 113 ustawy, nie pozbawia podatnika prawa do zastosowania zwolnienia od podatku dla świadczonych usług kulturalnych, które przysługuje mu w wyniku spełnienia przesłanki przedmiotowej dotyczącej rodzaju świadczonych usług.

Reasumując, w związku ze świadczeniem usług kulturalnych Wnioskodawcy przysługuje zwolnienie od podatku na podstawie art. 113 ust. 1 ustawy, do momentu przekroczenia kwoty limitu wartości sprzedaży opodatkowanej, tj. 200.000 zł.

Zatem stanowisko Wnioskodawcy należało uznać jako prawidłowe.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193 ze zm.), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2019 r. poz. 2325 ze zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku wnoszenia skargi w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii jako najwłaściwszy proponuje się kontakt z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego ePUAP. W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.