INTERPRETACJA INDYWIDUALNA
Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2020 r. poz. 1325 ze zm) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 18 marca 2021 r. (data wpływu 26 marca 2021 r.) uzupełnionym pismem z 27 maja 2021 r. (data wpływu 31 maja 2021 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie niepodlegania opodatkowaniu sprzedaży udziału w działce o nr 5 – jest prawidłowe.
UZASADNIENIE
26 marca 2021 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie niepodlegania opodatkowaniu sprzedaży opodatkowania sprzedaży udziału w działce o nr 5.
Wniosek został uzupełniony 31 maja 2021 r. o doprecyzowanie opisu sprawy oraz przeformułowanie pytania i stanowiska w sprawie.
We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.
A, działając w imieniu i na rzecz małoletniego syna B (zamieszkując z nim), jako jego przedstawiciel ustawowy oświadcza, że B składa niniejszy wniosek ORD-IN przedstawiając stan faktyczny jak niżej, przedstawiając podane we wniosku pytania oraz własne stanowisko w sprawie.
Aktem notarialnym z 11 lipca 2012 r., dziadkowie Wnioskodawcy dokonali na rzecz ojca Wnioskodawcy – C darowizny gospodarstwa rolnego w skład, którego wchodziły prawo własności nieruchomości. Gospodarstwo to stanowiły działki gruntu oznaczone nr 2, 46, 47, 79, 35, 48, 33, 45/2 i 45/4, o łącznej powierzchni 5,3569 ha. Przy czym nieruchomość zabudowana była i jest domem mieszkalnym murowanym z podpiwniczeniem pod kuchnią. Parterowym ze strychem częściowo mieszkalnym, częściowo użytkowym, o sześciu izbach, o pow. użytkowej 70 2; budynkiem inwentarsko-składowym murowanym z dobudówką garażową , o pow. użytkowej 120 2 i garażem murowanym o pow. 30 2.
W dniu darowizny dla terenu tego nie było planu zagospodarowania przestrzennego. Nie była też wydana decyzja o warunkach zabudowy, zmieniająca przeznaczenie terenu, wchodzącego w skład ww. gospodarstwa rolnego. Nadto, z wypisu z rejestru gruntów wynika, że opisane działki stanowiły grunty orne, pastwiska trwałe, użytki rolne zabudowane, nieużytki, lasy.
W tym akcie notarialnym ojciec Wnioskodawcy ustanowił nieodpłatnie na rzecz swoich rodziców służebność osobistą, polegającą na prawie dożywotniego zamieszkiwania w trzech pokojach i kuchni na parterze domu mieszkalnego, opisanego wyżej, z używalnością łazienki i wc, a także części użytkowej strychu wraz z prawem do wspólnego korzystania z części inwentarskiej budynku inwenarsko-składowego, opisanego wyżej i prawem wspólnego korzystania z garażu oraz prawem swobodnego poruszania się po całej nieruchomości, a nadto prawem do dożywotniego użytkowania działki gruntu, ogródka o pow. 0,1000 ha, położonej w granicach działki gruntu oznaczonej nr 33.
Przedmiot darowizny stanowił majątek osobisty ojca. Ojciec Wnioskodawcy po otrzymaniu w drodze darowizny opisanego wyżej gospodarstwa rolnego prowadził działalność rolniczą na terenie wchodzącym w jego skład. Był rolnikiem ryczałtowym.
W związku z informacjami uzyskanych z Urzędu Miasta i Gminy, zgłosiła się do ojca Wnioskodawcy Spółka z o.o. Podmiot ten wyraził zainteresowanie i wolę zakupu części gruntu wchodzącego w skład opisanego wyżej gospodarstwa rolnego otrzymanego przez ojca w drodze darowizny. Spółka zainteresowana była nabyciem pewnego obszaru, położonego na terenie miejscowości to jest tylko części gruntu z działek oznaczonych nr 46 i nr 45/4, objętych wyżej opisaną księgą wieczystą. Ojciec podjął decyzję o sprzedaży. 12 stycznia 2018 r. aktem notarialnym zawarł przedwstępną umowę sprzedaży. Ojciec zobowiązał się dokonać podziału geodezyjnego, położonych w miejscowości polegającego na wydzieleniu z tych działek niezabudowanych działek o powierzchni 0,800 ha, następnie wydzielone i niezabudowane oraz wolne od jakichkolwiek obciążeń działki zobowiązał się sprzedać. Ustalono, że zawarcie umowy ostatecznej sprzedaży ma nastąpić do końca czerwca 2018 r. Rodzice ojca mieli zrzec się z ustanowionej na ich rzecz przez ojca służebności osobistej oraz prawa użytkowania działki, w stosunku do przeznaczonych do przyszłej sprzedaży działek gruntu oraz wyrazić zgodę na bezciężarowe odłączenie wydzielonych do sprzedaży działek.
W dniu zawarcia tej przedwstępnej umowy sprzedaży, będące przedmiotem umowy działki gruntu nr 46 i 45/4, to teren, dla którego obowiązuje (zmieniony) miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego zgodnie, z którym działki stanowią teren przeznaczony pod: „6PU” – teren zabudowy produkcyjno-usługowej (obiekty produkcyjne, składy i magazyny). Natomiast z ewidencji gruntów działka 46 stanowi RVI – grunty orne, zaś działka 45/4 stanowi co do 0.6969 ha RV – grunty orne, co do 0,7200 ha RVI – grunty orne.
Z inicjatywy ojca dokonany został podział geodezyjny opisanych wyżej działek. W wyniku podziału z działki gruntu o nr 46 wydzielona została działka nr 46/1 o pow. 0,3393 ha, a z działki o nr 45/4 wydzielona została działka nr 45/6 o pow. 0,3629 ha. Nadto w wyniku podziału działki nr 45/4 powstała działka nr 45/5 o pow. 0,9953 ha. Działki te wchodziły w skład nieruchomości, gospodarstwa rolnego otrzymanego przez ojca Wnioskodawcy w drodze darowizny od rodziców.
Ojciec Wnioskodawcy nie zawarł ostatecznej umowy sprzedaży. (…) listopada 2018 r. zginął tragicznie. Spadek po zmarłym ojcu nabył Wnioskodawca wraz z mamą A oraz małoletnią siostrą D. Nabyli ten spadek z dobrodziejstwem inwentarza, każdy w udziale 1/3. Powyższe potwierdza akt poświadczenia dziedziczenia
W tym samym dniu sporządzony został przez tego notariusza również protokół dziedziczenia. Z dokumentu tego wynika, że w skład masy spadkowej po zmarłym ojcu wchodzi między innymi prawo własności nieruchomości położonej w miejscowości. Zatem wchodzi gospodarstwo rolne, opisanej wyżej, które ojciec otrzymał od swych rodziców w drodze darowizny.
Jako spadkobiercy mama osobiście i działając na rzecz dzieci (jako spadkobierców po ojcu) chciała i musiała wywiązać się z zobowiązań zmarłego. Zatem mieli zawrzeć ostateczną umowę sprzedaży działek gruntu, zgodnie z opisaną wyżej przedwstępną umową sprzedaży z 12 stycznia 2018 r., zawartą przez zmarłego ojca.
Postanowieniem Sądu Rejonowego matka otrzymała zezwolenie na dokonanie czynności przekraczających zakres zwykłego zarządu majątkiem dzieci. To jest dostała zgodę na dokonanie sprzedaży udziałów przysługujących dzieciom w działkach gruntu oznaczonych nr 46/1 o pow. 0,3393 ha i nr 45/6 o pow. 0,3629 ha.
Na odziedziczonym przez spadkobierców gospodarstwie rolnym prowadzona jest działalność rolnicza. Matka jest reprezentantem gospodarstwa i rolnikiem ryczałtowym.
Zawarcie umowy sprzedaży przedmiotowych działek gruntu miało nastąpić. Ta planowana sprzedaż była przedmiotem wniosku ORD-IN z kwietnia 2019 r. W czerwcu 2019 r. Wnioskodawca otrzymał interpretację indywidualną z (…) czerwca 2019 r., znak (…), w której organ wydający ją, potwierdził stanowisko Wnioskodawcy, że planowana sprzedaż udziałów, przysługujących mu w działkach gruntu oznaczonych nr 46/1 o pow. 0,3393 ha i nr 45/6 o pow. 0,3629 ha nie będzie podlegać podatkowi od towarów i usług, będzie zbyciem majątku prywatnego, działaniem w sferze prywatnej, jako czynność związana ze zwykłym wykonywaniem prawa własności. Mama i siostra również otrzymali w tej sprawie interpretacje indywidualne z tożsamym stanowiskiem (jak Wnioskodawcy) organu je wydającego.
Nie doszło jednak do zawarcia ostatecznej umowy sprzedaży z przyczyn leżących po stronie nabywcy, który od umowy odstąpił.
Do sprzedaży udziału w działkach opisanych wyżej może jednak w najbliższej przyszłości dojść, ponieważ zgłosił się do właścicieli inny krajowy podmiot gospodarczy (z siedzibą w Polsce), który zainteresowany jest zakupem wskazanych działek gruntu. Informację na temat właścicieli gruntu uzyskał w Gminie. Aktualnie były przeprowadzone rozmowy wstępne, co do zawarcia umowy sprzedaży przedmiotowych działek gruntu. Sprzedaż nie będzie już jednak wynikać z woli i obowiązku wywiązania się z zobowiązań spadkodawcy (zawarta przez spadkodawcę umowa przedwstępna sprzedaży).
Dodatkowo ostatnio zgłosił się do Wnioskodawcy i pozostałych spadkobierców jeszcze kolejny, krajowy podmiot gospodarczy (także z siedzibą w Polsce), który wyraził chęć zakupu innej działki gruntu. Jest zainteresowany zakupem działki oznaczonej nr 45/5 o powierzchni 0.9953 ha, wchodzącej w skład gruntów z gospodarstwa rolnego. Jest to działka gruntu wchodząca również w skład odziedziczonego po ojcu gospodarstwa rolnego. Z zaświadczenia Burmistrza wynika, że działka nr 45/5 zgodnie z miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego przeznaczona jest pod „6pu” – teren zabudowy produkcyjno-usługowej (obiekty produkcyjne, składy i magazyny).
Możliwe jest zatem, że dojdzie do zawarcia dwóch umów sprzedaży przedmiotowych działek gruntu.
Teren działek 46 i 45/4 (tych sprzed podziału) jest zgodnie z obowiązującym miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego, przeznaczony pod: „6PU” – teren zabudowy produkcyjno-usługowej (obiekty produkcyjne, składy i magazyny), zatem i wydzielone z nich działki gruntu nr 46/1 i 45/6 mają takie samo przeznaczenie.
Działki gruntu, które Wnioskodawca planuje z mamą i siostrą sprzedać będą wolne od praw osób trzecich za zgodą osób, dla których ustanowione są służebności. Działki będące przedmiotem sprzedaży jak również te, z których zostały one wyodrębnione są wykorzystywane w działalności rolniczej. Grunty te wchodziły w skład gospodarstwa rolnego otrzymanego w drodze darowizny przez ojca a teraz stanowią, w wyniku spadku, współwłasność mamy, siostry i Wnioskodawcy.
Nieruchomość wykorzystywano też do celów prywatnych ojca, dzieci, mamy, ale też dziadków. Na gospodarstwie rolnym położone są budynki mieszkalne i użytkowe. Budynek mieszkalny, używany był i jest do celów mieszkaniowych. Na gospodarstwie rolnym ustanowiona jest służebność na rzecz dziadków. Gospodarstwo służyło także do produkcji żywności dla celów rodziny. Zatem jak wynika z faktów zaspokajane były potrzeby prywatne w tym mieszkaniowe rodziny.
Gospodarstwo nabyli w spadku to jest, bez prawa do odliczenia podatku naliczonego. Nieruchomość nie była przedmiotem dzierżawy. Działki gruntu, które mają być sprzedane nie były ogradzane, nie wyposażano w dostęp do mediów (nie uzbrajano ich). Nie występowali o warunki zabudowy. Nie poszukiwani byli nabywcy. Nie prowadzili żadnych działań marketingowych w związku ze sprzedażą. Nie ogłaszali działek na sprzedaż. Nie udzielali żadnych pełnomocnictw przyszłym nabywcom. Zmiany przeznaczenia nieruchomości rolnych w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego dokonała z urzędu gmina w roku 2011, bez inicjatywy współwłaścicieli. Planowana sprzedaż działek gruntu o nr 46/1 i nr 45/6 nie będzie już jednak wynikać z obowiązku wywiązania się przez spadkobierców z zobowiązań spadkodawcy. Możliwym jest, że dojdzie do dwóch transakcji sprzedaży, to jest jednej, gdzie przedmiotem sprzedaży będą działki o nr 46/1 45/6 oraz drugiej, gdzie przedmiotem tej sprzedaży będzie działka nr 45/5.
W uzupełnieniu do wniosku z 27 maja 2021 r. Zainteresowany wskazał:
A, działając w imieniu i na rzecz małoletniego syna B (zamieszkując z nim), jako jego przedstawiciel ustawowy oświadcza, że B składa niniejsze uzupełnienie wniosku ORD-IN, w odpowiedzi na wezwanie Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z 19 maja 2021 r. znak 0112-KDIL1-2.4012.143.2021.1.PM, otrzymane 20 maja 2021 r.
Po pierwsze oświadcza, że nie oczekuję udzielenia, wydania interpretacji w kwestii ewentualnej sprzedaży działek o nr 46/1 i 45/6. Udział w tych działkach teraz nie planuje sprzedawać. Natomiast oczekuje udzielenia, wydania interpretacji w zakresie planowanej sprzedaży działki o nr 45/5.
Po drugie, w odpowiedzi na wezwanie oświadcza: 18 marca 2021 r. przed notariuszem został zawarty akt notarialny– przedwstępna warunkowa umowa sprzedaży działki gruntu nr 45/5 o powierzchni 0,9953 ha. Warunkiem zawarcia umowy sprzedaży jest, że jako sprzedający mama – A uzyska prawomocne postanowienie właściwego sądu rejonowego w sprawie wyrażenia zgody na sprzedaż w imieniu małoletnich dzieci. Warunkiem jest też otrzymanie interpretacji z Krajowej Informacji Skarbowej na temat konieczności odprowadzenia podatku od towarów i usług, przedłożenie prawem przewidzianej formy zgody Spółka z o.o. na wykreślenie roszczenia z działu III księgi wieczystej, ewentualnie wykazanie dokumentami, wystawionymi przez geodetę lub właściwy wydział geodezji, iż przedmiot umowy nie jest tożsamy z przedmiotem umowy, co do której roszczenie jest ujawnione w dziale III ww. Księgi Wieczystej (Spółka z o.o. odstąpiła od zakupu działek 46/1 i 45/6, której dotyczył wpis w księdze wieczystej) oraz uzyskanie zgody rodziców spadkodawcy – C na bezciężarowe odłączenie przedmiotowej działki (sprzedawanej) z księgi wieczystej. Warunkiem zawarcia umowy jest też, że przyszły nabywca X Spółka z o.o. zawrze przedwstępne umowy sprzedaży z właścicielami dwóch przyległych do działki nr 45/5 działek, to jest działek o nr 39/6 i nr 49/4. Nadto w tym akcie notarialnym reprezentujący Gminę oświadczył, że zobowiązuje reprezentowaną gminę, że wykonane zostanie nieodpłatnie przyłącze wodociągowe i kanalizacyjne na co przyszły nabywca wyraził zgodę. Poza tym reprezentujący Gminę oświadczył, że teren działki 45/5 o powierzchni 0,9953 ha należy do Strefy Gospodarczej, która zgodnie z miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego przeznaczona jest pod „6pu” – teren zabudowy produkcyjno-usługowej (obiekty produkcyjne, składy, magazyny), a działka 45/5 nie jest nieruchomością rolną w myśl przepisów ustawy o kształtowaniu ustroju rolnego, agencji nieruchomości rolnych nie przysługuje prawo pierwokupu. Mama – A działając w imieniu własnym i dzieci, zobowiązała się wydać nieruchomość przyszłemu nabywcy w takim stanie w jakim obecnie się ona znajduje w terminie jednego dnia od zapłaty całej ceny. Zapłata ceny ma nastąpić w terminie 14 dni od podpisania umowy przyrzeczonej sprzedaży umowa przyrzeczona ma być zawarta do 31 października 2021 r. Powyższe stanowi odpowiedź na pytanie 1 i 2 wezwania.
Ad. 3. Wnioskodawca, ani też inni współwłaściciele działki nr 45/5 nie udzielali nabywcy pełnomocnictw, zgód, upoważnień w sprawach dotyczących przedmiotowej działki i nie będą takich udzielali.
Ad 4. Wnioskodawca, ani też inni współwłaściciele działki nr 45/5 nie dokonywali wcześniej sprzedaży nieruchomości.
Ad 5. Działka nr 45/5 jest niezabudowana, nie będzie zabudowania do dnia sprzedaży.
Po uzupełnieniu wniosku liczba stanów faktycznych jest zgodna z wnioskiem pierwotnym, są dwa takie stany: podleganie dostawy działki 45/5 podatkowi od towarów i usług oraz opodatkowanie/zwolnienie z opodatkowania dostawy działki 45/5.
Opłata w wysokości 80 złotych już uregulowana, dotyczy zatem dwóch stanów faktycznych jak w uzupełnieniu. Pozostały stan faktyczny jak we wniosku pierwotnym, z tym, że (jak nadmienił Wnioskodawca) aktualnie nie planuje sprzedaży udziału w działkach o nr : 46/1 i 45/6.
Dowód opłaty dołączono do wniosku pierwotnego.
W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania (ostatecznie sformułowane w piśmie z 27 maja 2021 r.)
Czy transakcja sprzedaży udziału w przedmiotowej działce gruntu nie będzie objęta podatkiem od towarów i usług, nie będzie podlegała temu podatkowi, będzie z niego wyłączona, odbędzie się poza zakresem czynności objętych ustawą o podatku od towarów i usług, będzie zbyciem majątku w okolicznościach, których nie można uznać za dokonanych w ramach działalności gospodarczej, ani dokonanych w charakterze podatnika, w rozumieniu art. 15 ust. 1 i 2 ustawy o podatku od towarów i usług?
Czy też sprzedaż udziału w tej nieruchomości powinna podlegać podatkowi od towarów i usług (jako, że grunty wykorzystywano do prowadzenia działalności rolniczej) co powoduje, że sprzedaż dokonana będzie przez Wnioskodawcę w charakterze podatnika w rozumieniu art. 15 ust. 1 i 2 ww. ustawy i zgodnie z art. 41 ust. 1 i art. 146 a pkt 1 ww. ustawy, nieruchomość – objęta przyszłą transakcją sprzedaży jest, jak wynika z planu zagospodarowania przestrzennego, przeznaczona pod zabudowę – nie podlega zwolnieniu na mocy art. 43 ust. 1 pkt 9, bo spełnione jest kryterium z art. 2 pkt 33 ww. ustawy?
Zdaniem Wnioskodawcy:
Zgodnie z dominującą linią orzeczniczą w tym w szczególności mając na względzie uchwałę składu siedmiu sędziów Naczelnego Sądu Administracyjnego z 24 października 2011 r., sygn. akt I FPS 2/11 – sprzedaż udziału w nieruchomości należy traktować jak dostawę towaru.
Transakcja sprzedaży udziału w przedmiotowej, niezabudowanej nieruchomości gruntowej, to jest sprzedaż udziału w działce o nr 45/5, to jest udziału w części nieruchomości, nie będzie objęta podatkiem od towarów i usług. Nie będzie podlegała temu podatkowi. Będzie z niego wyłączona. Będzie czynnością spoza czynności objętych zakresem ustawy o podatku od towarów i usług. Będzie zbyciem majątku prywatnego w okolicznościach, których nie można uznać za dokonanych w ramach działalności gospodarczej, ani też dokonanych w charakterze podatnika w rozumieniu art. 15 ust. 1 i 2 ww. ustawy o podatku od towarów i usług. Nie stoi temu na przeszkodzie fakt, że grunty, w ramach gospodarstwa rolnego, wykorzystywano do prowadzenia działalności rolniczej, gdzie mama jest rolnikiem ryczałtowym, reprezentantem gospodarstwa (współwłasność z dziećmi). Będzie to działanie w sferze prywatnej, czynność związana ze zwykłym wykonywaniem prawa własności. Nie stoi temu na przeszkodzie fakt, że nie będzie to już sprzedaż związana z wykonaniem zobowiązania do sprzedaży zaciągniętego przez spadkodawcę.
Niezabudowana nieruchomość gruntowa, która ma być sprzedana jest towarem zgodnie z art. 2 pkt 7 ww. ustawy o podatku od towarów i usług.
Zgodnie z art. 2 pkt 33 ww. ustawy, jest też terenem budowlanym. Powyższe potwierdza miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego, gdzie teren działki 45/5, położonej w tej miejscowości, przeznaczony jest pod: „6pu” – teren zabudowy produkcyjno-usługowej (obiekty produkcyjne, składy i magazyny).
Sprzedaż nieruchomości gruntowej co do zasady jest uznawana za dostawę towarów zgodnie z art. 7 ust. 1 ww. ustawy. Nie każda jednak sprzedaż, nawet jeżeli jej przedmiotem jest towar w rozumieniu ww. ustawy, podlega opodatkowaniu podatkiem VAT (podatek od towarów i usług). Aby taka czynność podlegała opodatkowaniu należy przeprowadzić ocenę czy sprzedający nieruchomość działał w charakterze podatnika. Ilość czy zakres transakcji, jej wartość czy też fakt wyodrębnienia nieruchomości w wyniku podziału innej, nie może mieć znaczenia dla powyższej oceny.
Istotne jest natomiast czy sprzedający podejmuje szereg działań w zakresie obrotu nieruchomościami i prowadzi taką aktywność oraz angażuje środki jak profesjonalny podmiot zajmujący się sprzedażą nieruchomości oraz czy podejmuje również działania marketingowe.
W rozpatrywanym przypadku Wnioskodawca jest współwłaścicielem gospodarstwa rolnego otrzymanego w spadku, opisanego wyżej (gdzie mama jest rolnikiem ryczałtowym i reprezentantem gospodarstwa) i nie prowadzi innej działalności gospodarczej. Wnioskodawca i pozostali współwłaściciele nie dokonywali uzbrojenia działki, która ma być przedmiotem sprzedaży. Nie zaopatrzyli ją przecież w możliwość dostarczenia mediów, nie grodzili jej. Nie występowali o warunki zabudowy. Nie udzielali żadnych pełnomocnictw, zgód, upoważnień przyszłemu nabywcy. Nawet nie poszukiwali nabywcy, który zgłosił się sam. Nie prowadzili też żadnych działań marketingowych w kwestii sprzedaży. Nie ogłaszali działki na sprzedaż. Czynności tych nie dokonywał zmarły ojciec, mama ani też dzieci.
Dodatkowo nie na ich żądanie doszło do zmiany miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego terenu, gdzie uchwałą rady gminy z maja 2011 r. teren działek, z których wyodrębniono działkę do sprzedaży, został ujęty jako grunt pod budowę.
Jedyną czynnością dokonaną z inicjatywy rodziny, to jest ojca, było wydzielenie geodezyjne działek. Jest to zrozumiałe, skoro sprzedaż miała obejmować tylko część nieruchomości gruntowej (zgodnie z zainteresowaniem nabywcy), wchodzącej w skład gospodarstwa rolnego.
Grunty odziedziczyli w spadku (Wnioskodawca z siostrą po ojcu, mama po mężu), zatem bez prawa do odliczenia podatku naliczonego przy nabyciu.
Ze stanu faktycznego wynika, że gospodarstwo rolne było wykorzystywane nie tylko na cele działalności rolniczej ale własne rodziny. Na gospodarstwie rolnym położone są przecież budynki mieszkalne i użytkowe. Budynek mieszkalny, wykorzystywany jest do celów mieszkaniowych gdzie mieszkają dziadkowie oraz mama, siostra i Wnioskodawca. Na części gruntów ustanowiona jest służebność na rzecz dziadków. Zaspokajane były i są potrzeby prywatne i nie tylko mieszkaniowe rodziny. Zatem czynności sprzedaży nie powinno się opodatkowywać podatkiem od towarów i usług uznając, że stanowić będzie one zwykłe wykonywanie prawa własności.
Powyższe stanowisko o niepodleganiu podatkowi od towarów i usług sprzedaży w takich okolicznościach, jak opisane wyżej i dokonaniu jej nie w charakterze podatnika, wyraźnie wynika z orzecznictwa sądowego.
Szczególnie ważny jest tu wyrok europejskiego trybunału sprawiedliwości z 15 września 2011 r., sygn. C-180/10 i 181/10, opublikowany: www.eur-lex.europa.eu (również Legalis Wydawnictwo Beck), gdzie z tezy wynika: „dostawę gruntu przeznaczonego pod zabudowę należy uznać za objętą podatkiem od wartości dodanej na podstawie prawa krajowego państwa członkowskiego, jeżeli państwo to skorzystało z możliwości przewidzianej w art. 12 ust. 1 Dyrektywy Rady 2006/112/WE z 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej, zmienionej Dyrektywą Rady 2006/138/WE z 19 grudnia 2006 r., niezależnie od częstotliwości takich transakcji oraz od kwestii, czy sprzedawca prowadzi działalność producenta, handlowca lub usługodawcy, pod warunkiem, że transakcja ta nie stanowi jedynie czynności związanej ze zwykłym wykonywaniem prawa własności. Osoby fizycznej, która prowadziła działalność rolniczą na gruncie nabytym ze zwolnieniem z podatku od wartości dodanej i przekształconym wskutek zmiany planu zagospodarowania przestrzennego niezależnej od woli tej osoby w grunt przeznaczony pod zabudowę, nie można uznać za podatnika podatku od wartości dodanej w rozumieniu art. 9 ust. 1 i art. 12 ust. 1 Dyrektywy 2006/112, zmienionej Dyrektywą 2006/138, kiedy dokonuje ona sprzedaży tego gruntu, jeżeli sprzedaż ta następuje w ramach zarządu majątkiem prywatnym tej osoby. Natomiast jeżeli osoba ta w celu dokonania wspomnianej sprzedaży podejmuje aktywne działania w zakresie obrotu nieruchomościami, angażując środki podobne do wykorzystywanych przez producentów, handlowcowi usługodawców w rozumieniu art. 9 ust. 1 akapit drugi dyrektywy 2006/112, zmienionej dyrektywą 2006/138, należy uznać ją za podmiot prowadzący działalność gospodarczą w rozumieniu tego przepisu, a więc za podatnika podatku od wartości dodanej”.
Takie stanowisko pośrednio też potwierdza wydana na wniosek Zainteresowanego z kwietnia 2019 r. interpretacja indywidualna wydana (…) czerwca 2019 r.
Reasumując, planowana sprzedaż udziału w działce gruntu o nr 45/5, nie będzie podlegała podatkowi od towarów i usług. Nie można bowiem uznać, że transakcja sprzedaży będzie dokonana przez Wnioskodawcę jako podatnika w rozumieniu przepisów ustawy o podatku od towarów i usług. Będzie to czynność związana ze zwykłym wykonywaniem przez Zainteresowanego prawa własności , czynność w sferze prywatnej.
Zbyciu z majątku osobistego nie stoi na przeszkodzie fakt, że grunt był wykorzystywany do prowadzenia działalności rolniczej, gdzie mama jest rolnikiem ryczałtowym i reprezentantem gospodarstwa rolnego. Będzie to działanie w sferze prywatnej czynność związana ze zwykłym wykonywaniem prawa własności.
Nawet jednak gdyby uznać, że Wnioskodawca dokona sprzedaży jak podatnik, ponieważ grunt służył działalności rolniczej, to sprzedaż powinna podlegać zwolnieniu na mocy art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy jako, że grunt nabyty został bez prawa i możliwości odliczenia podatku naliczonego przy nabyciu (spadek) oraz wykorzystywany był do prowadzenia działalności rolniczej zwolnionej z podatku.
Gdyby organ wydający interpretację uznał, że dokonując transakcji sprzedaży Wnioskodawca będzie działał jako podatnik VAT, a nie jako osoba wykonująca zwykłe prawo własności, to należy zauważyć, że przedmiotowa transakcja sprzedaży winna podlegać zwolnieniu z podatku od towarów i usług, przewidzianemu w art. 43 ust. 1 pkt 2 ww. ustawy o podatku od towarów i usług. Bowiem udział w gruntach Wnioskodawca nabył bez prawa i możliwości odliczenia podatku naliczonego przy nabyciu (nabycie w spadku) oraz grunty wykorzystywane były do prowadzenia działalności rolniczej, zwolnionej (art. 43 ust. 1 pkt 3), gdzie mama jest rolnikiem ryczałtowym, reprezentantem gospodarstwa.
W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.
Zgodnie z przepisem art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2021 r. poz. 685 ze zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.
W myśl art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).
Przez towary – na podstawie art. 2 pkt 6 ustawy – rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.
Natomiast, w myśl art. 8 ust. 1 ustawy, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (…).
Towarem jest także udział w prawie własności lub użytkowania wieczystego nieruchomości. Jest to zgodne z normami unijnymi, bowiem w myśl art. 15 ust. 2 Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE L Nr 347 z 11.12.2006 s. 1, z późn. zm.), zwanej dalej Dyrektywą 2006/112/WE Rady, państwa członkowskie mogą uznać za rzeczy:
- określone udziały w nieruchomości,
- prawa rzeczowe dające ich posiadaczowi prawo do korzystania z nieruchomości,
- udziały i inne równoważne udziałom tytuły prawne dające ich posiadaczowi prawne lub faktyczne prawo własności lub posiadania nieruchomości lub jej części.
Zaznaczenia wymaga, że na gruncie przepisów ustawy o podatku od towarów i usług, również zbycie udziału w towarze (np. współwłasności nieruchomości gruntowej) stanowi odpłatną dostawę towarów. Powyższe potwierdził NSA w uchwale 7 sędziów z dnia 24 października 2011 r., sygn. akt I FPS 2/11.
Zgodnie z art. 195 ustawy Kodeks cywilny z 23 kwietnia 1964 r. (Dz. U. z 2020 r. poz. 1740 ze zm.) – dalej jako „K.c.”, własność tej samej rzeczy może przysługiwać niepodzielnie kilku osobom (współwłasność).
Z kolei zgodnie z art. 196 § 1 K.c., współwłasność jest albo współwłasnością w częściach ułamkowych, albo współwłasnością łączną. Współwłasność łączną regulują przepisy dotyczące stosunków, z których ona wynika. Do współwłasności w częściach ułamkowych stosuje się przepisy niniejszego działu (art. 196 § 2 K.c.).
W przypadku współwłasności w częściach ułamkowych każdy ze współwłaścicieli ma określony ułamkiem udział w rzeczy. Udział wyraża zakres uprawnień współwłaściciela względem rzeczy wspólnej. Współwłaściciel ma względem swego udziału pozycję wyłącznego właściciela. Ze względu na charakter udziału, jako wyłącznego prawa współwłaściciela, zasadą jest, że każdy ze współwłaścicieli może rozporządzać swoim udziałem bez zgody pozostałych współwłaścicieli (art. 198 K.c.).
Zatem w świetle przedstawionych powyżej przepisów, zarówno grunt, jak i udziały w nim spełniają definicję towaru wynikającą z art. 2 pkt 6 ustawy, a ich sprzedaż stanowi dostawę towarów, o której mowa w art. 7 ust. 1 ustawy.
Nie każda czynność stanowiąca dostawę towarów, w rozumieniu art. 7 ust. 1 ustawy lub świadczenie usług, o którym mowa w art. 8 ust. 1 ustawy, podlega jednak opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, ponieważ aby dana czynność była opodatkowana tym podatkiem, musi być wykonana przez podmiot, który w związku z jej wykonaniem jest podatnikiem podatku od towarów i usług.
Podatnikami – według zapisu art. 15 ust. 1 ustawy – są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.
W myśl art. 15 ust. 2 ustawy, działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.
Określony w ustawie zakres opodatkowania podatkiem od towarów i usług wskazuje, że do tego, aby faktycznie zaistniało opodatkowanie danej czynności, konieczne jest, aby czynność podlegającą opodatkowaniu wykonał podmiot, który dla tej właśnie czynności będzie działał jako podatnik. Definicja działalności gospodarczej zawarta w ustawie, ma charakter uniwersalny, pozwalający na objęcie pojęciem „podatnik” tych wszystkich podmiotów, które prowadzą określoną działalność, występując w profesjonalnym obrocie gospodarczym. Ponadto, działalność gospodarczą stanowi wykorzystywanie towarów w sposób ciągły dla celów zarobkowych.
Przez ciągłe wykorzystywanie składników majątku należy rozumieć takie wykorzystywanie majątku, które charakteryzuje się powtarzalnością lub długim okresem trwania. Zatem czerpanie dochodów ze składnika majątku wskazuje na prowadzenie działalności gospodarczej.
Analizując powyższe przepisy należy stwierdzić, że dostawa towarów podlegać będzie opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług wyłącznie wówczas, gdy dokonywana będzie przez podmiot mający status podatnika, a dodatkowo działającego w takim charakterze w odniesieniu do danej transakcji. Istotnym dla określenia, że w odniesieniu do konkretnej dostawy mamy do czynienia z podatnikiem podatku VAT jest stwierdzenie, że prowadzi on działalność gospodarczą w rozumieniu przepisów ustawy.
Na mocy art. 9 ust. 1 Dyrektywy 2006/112/WE Rady, „podatnikiem” jest każda osoba prowadząca samodzielnie w dowolnym miejscu jakąkolwiek działalność gospodarczą, bez względu na cel czy też rezultaty takiej działalności.
„Działalność gospodarcza” obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, włącznie z górnictwem, działalnością rolniczą i wykonywaniem wolnych zawodów lub uznanych za takie. Za działalność gospodarczą uznaje się w szczególności wykorzystywanie, w sposób ciągły, majątku rzeczowego lub wartości niematerialnych w celu uzyskania z tego tytułu dochodu.
Jednocześnie, w art. 12 ust. 1 lit. b) Dyrektywy 2006/112/WE Rady wskazano, że państwa członkowskie mogą uznać za podatnika każdego, kto okazjonalnie dokonuje transakcji związanej z działalnością, o której mowa w art. 9 ust. 1 akapit drugi, w szczególności dostawy terenu budowlanego. „Teren budowlany” to każdy grunt nieuzbrojony lub uzbrojony, uznawany za teren budowlany przez państwa członkowskie (art. 12 ust. 3 Dyrektywy 2006/112/WE Rady).
Opodatkowaniu VAT podlega, na podstawie art. 2 ust. 1 lit. a) Dyrektywy 2006/112/WE Rady, odpłatna dostawa towarów na terytorium państwa członkowskiego przez podatnika działającego w takim charakterze.
Z przytoczonych regulacji wynika, że podatnikiem podatku od towarów i usług może być każda osoba, która okazjonalnie dokonuje czynności opodatkowanych, przy czym czynności te winny być związane z działalnością zdefiniowaną jako działalność gospodarcza, tj. wszelką działalnością producentów, handlowców i osób świadczących usługi, włącznie z działalnością rolniczą i wykonywaniem wolnych zawodów lub uznanych za takie.
Warunkiem opodatkowania danej czynności podatkiem od towarów i usług w świetle powyższych przepisów, jest spełnienie dwóch przesłanek łącznie: po pierwsze dana czynność ujęta jest w katalogu czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, po drugie – czynność została wykonana przez podmiot, który w związku z jej wykonaniem jest podatnikiem podatku od towarów i usług.
Właściwym zatem jest wykluczenie osób fizycznych z grona podatników w przypadku, gdy dokonują sprzedaży, przekazania bądź darowizny towarów stanowiących część majątku osobistego, tj. majątku, który nie został nabyty w celu jego odsprzedaży bądź wykonywania innych czynności w ramach działalności gospodarczej.
W kontekście powyższych rozważań nie jest podatnikiem podatku od towarów i usług ten, kto jako osoba fizyczna dokonuje jednorazowych lub okazjonalnych transakcji, za które nie jest przewidziana ściśle regularna zapłata oraz nie prowadzi zorganizowanej, czy zarejestrowanej działalności gospodarczej, a tylko np. wyzbywa się majątku osobistego. Dokonywanie określonych czynności incydentalnie, poza sferą prowadzonej działalności gospodarczej, również nie pozwala na uznanie danego podmiotu za podatnika w zakresie tych czynności.
Przyjęcie, że dany podmiot sprzedając grunt działa w charakterze podatnika prowadzącego handlową działalność gospodarczą (jako handlowiec) wymaga ustalenia, czy jego działalność w tym zakresie przybiera formę zawodową (profesjonalną). Przejawem natomiast takiej aktywności określonej osoby w zakresie obrotu nieruchomościami, która może wskazywać, że jej czynności przybierają formę zorganizowaną może być np.: nabycie terenu przeznaczonego pod zabudowę, jego uzbrojenie, wydzielenie dróg wewnętrznych, działania marketingowe podjęte w celu sprzedaży działek, wykraczające poza zwykłe formy ogłoszenia, uzyskanie decyzji o warunkach zabudowy terenu, czy wystąpienie o opracowanie planu zagospodarowania przestrzennego dla sprzedawanego obszaru, prowadzenie działalności gospodarczej w zakresie usług deweloperskich lub innych tego rodzaju usług o zbliżonym charakterze. Przy czym, na tego rodzaju aktywność „handlową” wskazywać musi ciąg powyżej przytoczonych okoliczności, a nie stwierdzenie jedynie faktu wystąpienia pojedynczych z nich.
Zatem w kwestii opodatkowania VAT sprzedaży działek istotne jest, czy sprzedający w celu dokonania sprzedaży gruntów podjął/podejmie aktywne działania w zakresie obrotu nieruchomościami, angażując środki podobne do wykorzystywanych przez producenta, handlowca i usługodawcę w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy, co skutkuje koniecznością uznania zbywcy nieruchomości za podmiot prowadzący działalność gospodarczą w rozumieniu tego przepisu, a więc za podatnika podatku od towarów i usług, czy też sprzedaż nastąpi w ramach zarządu majątkiem prywatnym.
Zwykłe nabycie lub sprzedaż rzeczy nie stanowi wykorzystywania w sposób ciągły majątku rzeczowego w celu uzyskania z tego tytułu dochodu w rozumieniu art. 9 ust. 1 Dyrektywy 2006/112/WE Rady (a tym samym art. 15 ust. 2 ustawy) jako, że jedynym przychodem z takich transakcji może być ewentualny zysk ze sprzedaży tej rzeczy.
Dodatkowo należy wskazać, że działalność gospodarcza powinna cechować się stałością, powtarzalnością i niezależnością jej wykonywania, bowiem związana jest z profesjonalnym obrotem gospodarczym. Nie jest natomiast działalnością handlową, a zatem i gospodarczą, sprzedaż majątku osobistego, który nie został nabyty w celu jego odsprzedaży i nie jest związany z prowadzoną działalnością gospodarczą.
Z orzeczenia Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej z dnia 15 września 2011 r. w sprawach połączonych Jarosław Słaby przeciwko Ministrowi Finansów (C-180/10) oraz Emilian Kuć i Halina Jeziorska-Kuć przeciwko Dyrektorowi Izby Skarbowej w Warszawie (C-181/10) wynika, że czynności związane ze zwykłym wykonywaniem prawa własności nie mogą same z siebie być uznawane za prowadzenie działalności gospodarczej. Sama liczba i zakres transakcji sprzedaży nie mogą stanowić kryterium rozróżnienia między czynnościami dokonywanymi prywatnie, które znajdują się poza zakresem zastosowania Dyrektywy, a czynnościami stanowiącymi działalność gospodarczą. Podobnie – zdaniem Trybunału – okoliczność, że przed sprzedażą zainteresowany dokonał podziału gruntu na działki w celu osiągnięcia wyższej ceny łącznej. Całość powyższych elementów może bowiem odnosić się do zarządzania majątkiem prywatnym zainteresowanego.
Inaczej jest natomiast – jak wyjaśnił Trybunał – w przypadku gdy zainteresowany podejmuje aktywne działania w zakresie obrotu nieruchomościami, angażując środki podobne do wykorzystywanych przez producentów, handlowców i usługodawców w rozumieniu art. 9 ust. 1 akapit drugi Dyrektywy. Zatem za podatnika należy uznać osobę, która w celu dokonania sprzedaży gruntów angażuje podobne środki wykazując aktywność w przedmiocie zbycia nieruchomości porównywalną do działań podmiotów zajmujących się profesjonalnie tego rodzaju obrotem, tj. działania wykraczające poza zakres zwykłego zarządu majątkiem prywatnym.
W rozumieniu powyższych twierdzeń pomóc mogą zapisy orzeczenia Naczelnego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 29 października 2007 r., sygn. akt I FPS 3/07, w myśl którego formalny status danego podmiotu jako podatnika zarejestrowanego, a także okoliczność, że dana czynność została wykonana wielokrotnie lub jednorazowo, lecz z zamiarem częstotliwości nie mogą przesądzać o opodatkowaniu tej czynności bez każdorazowego ustalenia, czy w odniesieniu do konkretnej czynności podmiot ten występował w charakterze podatnika podatku VAT.
W tym miejscu podkreślić należy, że pojęcie „majątku prywatnego” nie występuje na gruncie analizowanych przepisów ustawy, jednakże wynika z wykładni art. 15 ust. 2 ustawy, w której zasadnym jest odwołanie się do treści orzeczenia TSUE w sprawie C-291/92 (Finanzamt Uelzen v. Dieter Armbrecht), które dotyczyło kwestii opodatkowania sprzedaży przez osobę, będącą podatnikiem podatku od wartości dodanej, części majątku niewykorzystywanej do prowadzonej działalności gospodarczej, a służącej jej do celów prywatnych. „Majątek prywatny” to zatem taka część majątku danej osoby fizycznej, która nie jest przez nią przeznaczona ani wykorzystywana dla potrzeb prowadzonej działalności gospodarczej. Ze wskazanego orzeczenia wynika zatem, że podatnik musi w całym okresie posiadania danej nieruchomości wykazywać zamiar wykorzystywania części nieruchomości w ramach majątku osobistego. Przykładem takiego wykorzystania nieruchomości mogłoby być, np. wybudowanie domu dla zaspokojenia własnych potrzeb mieszkaniowych. Potwierdzone to zostało również w wyroku TSUE z dnia 21 kwietnia 2005 r., sygn. akt C-25/03 Finanzamt Bergisch Gladbach v. HE, który stwierdził, że majątek prywatny to mienie wykorzystywane dla zaspokojenia potrzeb własnych.
Mając powyższe na względzie należy stwierdzić, że uznanie, że dany podmiot w odniesieniu do konkretnej czynności działa jako podatnik podatku od towarów i usług, wymaga oceny każdorazowo odnoszącej się do okoliczności faktycznych danej sprawy. Ocenie podlegać muszą przede wszystkim działania, jakie podejmuje zbywca w celu dokonania sprzedaży.
Z treści wniosku wynika, że Wnioskodawca zamierza sprzedać udział w niezabudowanej działce gruntu, którą nabył wraz z siostrą i matką w wyniku spadku. Działka nie była wykorzystywana w prowadzonej działalności gospodarczej. Na odziedziczonej przez Wnioskodawcę i pozostałych spadkobiorców działce matka prowadzi działalność rolniczą, jest reprezentantem gospodarstwa i rolnikiem ryczałtowym. Działka nie była przedmiotem dzierżawy, nie była ogradzana i uzbrajana. Nie wyposażano jej w dostęp do mediów, ponadto nie występowano o warunki zabudowy i nie poszukiwano nabywców. W związku ze sprzedażą nie prowadzono również żadnych działań marketingowych. Zainteresowany nie dokonywał względem działki żadnych czynności, które mogłyby zwiększyć jej wartość.
Wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą kwestii niepodlegania opodatkowaniu sprzedaży udziału w niezabudowanej działce gruntu.
W świetle powyższego, aby wyjaśnić wątpliwości Wnioskodawcy należy w pierwszej kolejności ustalić, czy w okolicznościach niniejszej sprawy Wnioskodawca działał/będzie działać w charakterze podatnika zdefiniowanego w art. 15 ust. 1 ustawy.
Uznanie, że dany podmiot w odniesieniu do konkretnej czynności działa jako podatnik podatku od towarów i usług, wymaga oceny każdorazowo odnoszącej się do okoliczności faktycznych danej sprawy.
Jak wyjaśniono wyżej – odwołując się zarówno do treści przepisów ustawy, jak i stanowiska judykatury – w przypadku osób fizycznych, które dokonują sprzedaży, przekazania, bądź darowizny towarów stanowiących część majątku osobistego, tj. majątku, który nie został nabyty w celu jego odsprzedaży bądź wykonywania innych czynności w ramach działalności gospodarczej, należy szczególnie wnikliwie przeanalizować okoliczności w jakich będzie realizowana transakcja. Co do zasady bowiem osoby fizyczne, które dokonują transakcji w ramach zarządu majątkiem prywatnym, wykluczone są z grona podatników VAT.
W niniejszej sprawie brak jest przesłanek pozwalających uznać, że dokonując dostawy działek Wnioskodawca wystąpił/wystąpi w charakterze podatnika w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy, prowadzącego działalność gospodarczą w myśl art. 15 ust. 2 ustawy. Jak wcześniej wyjaśniono, aby uznać określoną sprzedaż za podlegającą opodatkowaniu podatkiem VAT nie wystarczy stwierdzić jedynie dostawy towarów, lecz wymagane jest określenie podmiotu dokonującego dostawy za występującego w związku ze sprzedażą jako podatnika podatku od towarów i usług. W analizowanej sprawie takich przesłanek brak. Z przedstawionego opisu sprawy nie wynika bowiem taka aktywność Wnioskodawcy, która wykraczałaby poza ramy czynności związanych ze zwykłym wykonywaniem prawa własności. Wnioskodawca nie podjął/nie podejmie ciągu działań, które wskazywałyby na aktywność w zakresie obrotu nieruchomościami. Co istotne, działka którą Wnioskodawca sprzedaje nie była, nie jest i nie będzie wykorzystywana w działalności gospodarczej.
Wobec powyższego, w rozpatrywanej sprawie sprzedaż działki można uznać za czynność związaną ze zwykłym wykonywaniem prawa własności. Wnioskodawca dokonując dostawy działki korzystał będzie z przysługującego jemu prawa do rozporządzania własnym majątkiem, co oznacza, że nie wypełni przesłanek zdefiniowanych w art. 15 ust. 1 i ust. 2 ustawy, i nie wystąpi w roli podatnika podatku od towarów i usług. Skutkiem powyższego, transakcja zbycia ww. działki nie będzie podlegać opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.
Reasumując, Wnioskodawca przy sprzedaży udziału ww. działki nie będzie występował w charakterze podatnika, a czynność ta nie będzie podlegać opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.
Zatem stanowisko Wnioskodawcy należało uznać jako prawidłowe.
Z uwagi na fakt, iż Wnioskodawca dokonując sprzedaży udziału ww. działki nie będzie działał jako podatnik, a czynność ta nie będzie podlegać opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, pytanie dotyczące zwolnienia od podatku nie wymaga odpowiedzi.
Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (oraz z opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swą aktualność.
W kwestii skutków prawnych, jakie wywołuje interpretacja indywidualna wydana dla Wnioskodawcy, należy stwierdzić, że w myśl art. 14b § 1 ustawy Ordynacja podatkowa, Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, na wniosek zainteresowanego, wydaje, w jego indywidualnej sprawie, interpretację przepisów prawa podatkowego (interpretację indywidualną). Mając na uwadze, że wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego został złożony przez Pana B, zaznacza się, że interpretacja nie wywiera skutku prawnego dla pozostałych współwłaścicieli nieruchomości.
Zwrócić należy uwagę, że wydana interpretacja dotyczy tylko sprawy będącej przedmiotem wniosku (zapytania) Zainteresowanego. Inne kwestie, które nie zostały objęte pytaniem nie mogą być – zgodnie z art. 14b § 1 ustawy Ordynacja podatkowa – rozpatrzone.
Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.
Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:
- z zastosowaniem art. 119a;
- w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
- z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.
Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).
Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193 ze zm.), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.
Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2019 r. poz. 2325 ze zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku wnoszenia skargi w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii jako najwłaściwszy proponuje się kontakt z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego ePUAP. W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).
Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.