0111-KDIB3-1.4012.165.2021.1.WN

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2020 r. poz. 1325, ze zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 25 lutego 2021 r. (data wpływu 2 marca 2021 r.), uzupełnionym pismem z 6 kwietnia 2021 r. (data wpływu 9 kwietnia 2021 r.), o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do sporządzenia korekty deklaracji VAT (podatek od towarów i usług)-7 za marzec 2020 r. i odliczenia podatku VAT od nabycia środka trwałego, wykorzystywanego w działalności gospodarczej – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

2 marca 2021 r. wpłynął Pana wniosek, uzupełniony pismem z 6 kwietnia 2021 r. (data wpływu 9 kwietnia 2021 r.), o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do sporządzenia korekty deklaracji VAT-7 za marzec 2020 r. i odliczenia podatku VAT od nabycia środka trwałego, wykorzystywanego w działalności gospodarczej.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny:

Jest Pan przedsiębiorcą, podatnikiem podatku od towarów i usług. 3 lutego 2020 r., aktem notarialnym otrzymał Pan od swojego brata, również podatnika podatku od towarów i usług, tytułem nieodpłatnego przekazania połowę wybudowanego przez niego obiektu usługowo-handlowego wraz z przynależnym gruntem o wartości netto:

1. budynek oddany do użytkowania dnia 01.01.2019 r. - X
2. grunt - Y

Przekazanie nastąpiło na podstawie dokumentu wewnętrznego i na tej podstawie został obliczony podatek od towarów i usług w kwocie całkowitej Z zł. Dokument wewnętrzny przekazania sporządził darczyńca i w tym dokumencie wyliczył należny VAT od darowizny. Kopię dokumentu zostawił w swojej dokumentacji, a oryginał przekazał Panu, celem dalszego zaksięgowania darowizny. Transakcje tę Pan zaksięgował w kwocie netto.

W związku z powyższym zdarzeniem przekazano do Urzędu Skarbowego następującą dokumentację:

1. Akt notarialny potwierdzający dokonanie darowizny.
2. Deklarację VAT 7 za miesiąc luty 2020 sporządzoną przez darczyńcę z wyliczoną kwotą podatku należnego.
3. Deklarację VAT-7 za miesiąc marzec sporządzoną przez Pan, gdzie występuje Pan o zwrot podatku naliczonego przez Pan na podstawie dokumentu wewnętrznego.
4. Następnie Urząd Skarbowy odmówił Panu zwrotu tego podatku, sporządził Pan więc korektę deklaracji, gdzie wycofał żądaną kwotę zwrotu.

Darczyńca uiścił podatek VAT od darowizny na podstawie wyżej wymienionego dokumentu wewnętrznego. Nie sporządził Faktur VAT wewnętrznej, gdyż po zasięgnięciu informacji w Urzędzie Skarbowym okazało się, że przepisy nie pozwalają na jej sporządzenie. Nie polemizowaliście Państwo z Urzędem, sądząc, iż nomenklatura nie jest najbardziej istotna w tym przypadku, gdy liczy się ogólna zasada, pozwalająca na odliczenie VAT-u od towaru wykorzystywanego do działalności gospodarczej.

Owszem, nowelizacja ustawy o VAT zniosła obowiązek wystawiania faktur wewnętrznych od stycznia 2013 r. Jednakże żaden akt normatywny nie zawiera zakazu wystawiania takich faktur, co było nieraz poruszane w różnych publikacjach poświęconych temu zagadnieniu. Dla przykładu przytacza Pan treść artykułu z 2018 r. na temat wystawiania faktur wewnętrznych

cytat:

(AKTUALIZACJA: 8 MAJA 2018)

Od stycznia 2013 r. nie ma już obowiązku wystawiania faktur wewnętrznych dokumentujących:

• nieodpłatne dostawy towarów zrównane z odpłatnymi.
• nieodpłatne świadczenie usług zrównane z odpłatnymi,
• wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów,
• świadczenie usług, dla których podatnikiem jest nabywca,
• dostawę towarów, dla których podatnikiem jest nabywca.

Brak obowiązku ich wystawiania nie oznacza, że podatnik nie może ich wystawiać - można bowiem kontynuować dotychczasowe zasady wystawiania dokumentów wewnętrznych dla celów księgowych, nie ma bowiem szczegółowych zasad, jakie od 1 stycznia 2013 regulowałyby potwierdzanie takich transakcji.

Brzmienie przepisów do końca 2012 r.

Do końca 2012 r., w przypadku czynności:

• dostawy i świadczenia usług - zrównanych z odpłatnymi,
• wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów,
• dostawy towarów, dla której podatnikiem jest ich nabywca,
• świadczenia usług, dla którego podatnikiem jest ich usługobiorca,
• udokumentowania zwróconych kwot dotacji, subwencji i innych dopłat o podobnym charakterze

-faktury wewnętrzne wystawiane mogły być w jednym egzemplarzu. Pozostaje on w dokumentacji podatnika wystawiającego fakturę.

Od stycznia 2013 r. Faktura wewnętrzna: 0:23 / 01:00

W przypadku:

• czynności dostawy towarów i świadczenia usług zrównanych z odpłatnymi, gdy brak jest konkretnego nabywcy towaru lub usługi, faktura nie zawiera danych dotyczących tego nabywcy oraz kwoty należnej z tytułu wykonania tych czynności;
• wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów, dostawy towarów, dla której podatnikiem jest ich nabywca, oraz świadczenia usług, dla którego podatnikiem jest ich usługobiorca, faktury mogą nie zawierać numeru identyfikacji podatkowej kontrahenta.
• Faktura może również zawierać takie dane jak dotychczas (wówczas stanowić będzie wewnętrzny dokument, potwierdzający po prostu transakcję),
• Może zawierać mniej danych, dokumentując po prostu transakcję,
• Może stanowić fakturę wystawianą zgodnie z nowymi przepisami, zatem zawierać dane, które wynikają ze zmienionego rozporządzenia w sprawie wystawiania faktur,
• Może nie wystawiać faktury wewnętrznej z tytułu opisanych wyżej transakcji.

Szerzej na temat wystawiania faktur wewnętrznych można przeczytać tutaj. Autor: Piotr Szulczewski

Analityk Bankier.pl Firma i Podatki

Obiekt, o którym mowa wykorzystywany jest do prowadzenia dwóch odrębnych działalności gospodarczych: jedną przez Pana brata, drugą przez Pan. Obaj Panowie prowadzą działalność na podstawie art. 15 Ustawy o PTU. Otrzymaną nieruchomość wpisał Pan do ewidencji środków trwałych i dokonuje Pan od niej odpisów amortyzacyjnych w ustawowej wysokości. Na podstawie art. 86 uważał Pan, że przysługuje mu prawo do obniżenia podatku należnego od nabycia towaru wykorzystywanego do działalności gospodarczej. Nie prowadzi Pan działalności, która uniemożliwiłaby mu odliczenie, a to: działalności taksówkowej, turystycznej, nie handluje dziełami sztuki, ani złotem inwestycyjnym. Podstawowym przedmiotem jego działalności jest handel samochodowy. Nie obejmują Pana również wyłączenia wyszczególnione w art. 88 Ustawy.

Jednakże Naczelnik Urzędu Skarbowego odmówił Panu prawa do odliczenia na podstawie art. 86 ust. 2, który mówi, że podstawą odliczenia jest wyłącznie faktura, jeśli towar nie pochodzi z importu, ani nabycia wewnątrzwspólnotowego. Nie wolno Panu było wystawić faktury, gdyż nabycie nastąpiło na podstawie innego tytułu, niż sprzedaż. Jednakże art. 106a ust. 2 nie zabrania wystawienia faktury w przypadku dostawy towarów i usług przez podatnika posiadającego na terytorium kraju siedzibę działalności gospodarczej, lub stałe miejsce jej prowadzenia, z którego dokonywane są te czynności. Niestety, Naczelnik argumentował, iż rozwinięcie tego artykułu dotyczy jedynie czynności dotyczących nabycia wewnątrzwspólnotowego. Nie może Pan się zgodzić z taką interpretacją, zawężającą prawo do wystawiania faktur na podstawie jedynie dowolnej interpretacji językowej zdania. Ponieważ w zdaniu tym znajduje się przecinek, uważa Pan, że stosowanie przepisów rozdziału dotyczy każdej czynności dokonywanej na terytorium kraju, a dalsze rozszerzenie precyzuje przypadki pozostałe i wymienione tam czynności. Gdyby przyjąć założenie, że podstawą obniżenia podatku w Pana przypadku może być jedynie faktura, artykuł 106a nie zabrania mu, Pana zdaniem, wystawić faktury wewnętrznej, dokumentującej: nabycie, lub też Pana bratu takiej samej faktury dokumentującej przekazanie.

Taką interpretację przepisów uważa Pan za dalece krzywdzącą, a przede wszystkim naruszającą generalną zasadę neutralności podatku VAT. Wierząc w tę zasadę, starał się Pan postąpić uczciwie i nie chciał stosować żadnych kruczków i wybiegów, zwalniających brata z obowiązku zapłaty podatku, jak np. przekazanie zorganizowanej części przedsiębiorstwa, lub też wstrzymanie się z przekazanie na rok, aż przekazanie to zwolnione by było na podstawie art. 43. ust. 1 pkt 10. Nie próbował Pan też przeprowadzić fikcyjnej transakcji zakupu nieruchomości. Niestety, padł Pan ofiarą wiary w prawo każdego podatnika do odliczenia podatku, który został uiszczony, a prawo to wynika z naczelnej zasady neutralności podatku od towarów i usług.

Ponieważ odmowa odliczenia opierała się wyłącznie o interpretację językową przepisów, w chwili obecnej Wnioskodawca zyskał prawo do zastosowania własnej interpretacji, a to mianowicie na podstawie nowej formuły wprowadzonej przez nowy plik JPK. Mianowicie plik ten wprowadza nowy rodzaj dowodu pozwalający na rozliczenie podatku, a jest to dowód wewnętrzny, oznaczony symbolem „wew”. VAT wykazany w takim dokumencie ujmuje się jako podatek naliczony, a algorytm automatycznie odlicza go od podatku należnego. Nowy plik JPK oparty jest o istniejący stan prawny niezmieniony od początku 2020 roku, nie ma więc przesłanek twierdzić, że odliczenie które teraz się należy, nie należało się w lutym ub. roku. Uważa, Pan że nowy plik porządkuje niejasności i nieścisłości interpretacyjne i utwierdza stosowanie zasady neutralności podatku. Biorąc powyższe pod uwagę, twierdzi Pan, że przysługuje mu prawo sporządzenia korekty deklaracji VAT za miesiąc marzec ub.r. na nowych zasadach i odliczenie naliczonego podatku.

Załączniki:

1. odpis aktu notarialnego
2. deklaracja VAT-7 za luty 2020r. sporządzona przez Darczyńcę
3. dowód wewnętrzny będący podstawą naliczenia podatku od darowizny
4. deklaracja VAT-7 za miesiąc marzec wraz z korektą sporządzona przez Obdarowanego

Dodatkowo w nawiązaniu do wcześniejszych wyjaśnień pismem z 6 kwietnia 2021 r. poinformował Pan, że przekazał Pan kwotę VAT-u od nabytej nieruchomości w wysokości Z zł na firmowy rachunek bankowy brata - Darczyńcę, traktując otrzymaną darowiznę jako zwykłą rutynową transakcję podlegającą ogólnym zasadom rozliczenia podatku VAT. Dołączył Pan więc do wniosku głównego dodatkowy załącznik, czyli wydruk bankowy potwierdzający przelew.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania:

Czy ma Pan prawo do sporządzenia korekty deklaracji VAT-7 za marzec 2020 r. oraz naliczenia i odliczenia podatku VAT od nabycia środka trwałego, wykorzystywanego w działalności gospodarczej?

Stanowisko Wnioskodawcy:

Uważa Pan, że ma prawo do naliczenia oraz obniżenia kwoty podatku należnego za miesiąc marzec 2020 r. na podstawie art. 86 ustawy o VAT i w związku z tym ma prawo do sporządzenia kolejnej korekty deklaracji VAT-7 za ten sam miesiąc.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest nieprawidłowe.

Podstawowe uprawnienie podatnika dotyczące obniżenia podatku należnego o podatek naliczony zawarte zostało w art. 86 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz.U. z 2021 r., poz. 685), zwanej dalej ustawą lub ustawą o VAT, który stanowi, że w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

Stosownie do art. 86 ust. 2 pkt 1 ustawy, kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku wynikających z faktur otrzymanych przez podatnika z tytułu:

1. nabycia towarów i usług,
2. dokonania całości lub części zapłaty przed nabyciem towaru lub wykonaniem usługi.

Z powyższego wynika, że prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione określone warunki, tzn. odliczenia tego dokonuje podatnik podatku od towarów i usług oraz gdy towary i usługi, z których nabyciem podatek został naliczony, są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, tzn. takich, których następstwem jest określenie podatku należnego (powstanie zobowiązania podatkowego).

Należy przy tym zaznaczyć, że kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku określonych w fakturach otrzymanych przez podatnika z tytułu nabycia towarów i usług.

Ustawodawca wyraźnie zatem wskazał, na podstawie jakiego dokumentu podatnicy mogą dokonać odliczenia podatku naliczonego z tytułu nabywanych towarów i usług. Stosownie do art. 86 ust. 2 pkt 1 lit. a ustawy, odliczenie jest możliwe w sytuacjach, gdy wydatki są udokumentowane fakturami VAT.

Wymóg posiadania faktury VAT w celu skorzystania z prawa do odliczenia podatku naliczonego jest zgodny z przepisami Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE L 347, s. 1 ze zm.). Stosownie do art. 178 lit. a ww. Dyrektywy, w celu skorzystania z prawa do odliczenia, podatnik musi spełnić następujące warunki:

• w celu dokonania odliczenia, o którym mowa w art. 168 lit. a, w odniesieniu do dostaw towarów lub świadczenia usług, musi posiadać fakturę sporządzoną zgodnie z tytułem XI rozdział 3 sekcje 3-6.

W myśl art. 168 lit. a ww. Dyrektywy, jeżeli towary i usługi wykorzystywane są na potrzeby opodatkowanych transakcji podatnika, podatnik jest uprawniony, w państwie członkowskim, w którym dokonuje tych transakcji, do odliczenia następujących kwot od kwoty VAT, którą jest zobowiązany zapłacić VAT należnego lub zapłaconego w tym państwie członkowskim od towarów i usług, które zostały mu dostarczone lub które mają być mu dostarczone przez innego podatnika.

Prawo do odliczenia podatku może zostać zrealizowane w terminach określonych w art. 86 ust. 10-13 ustawy oraz przez korektę podatku naliczonego na zasadach określonych w art. 91 ustawy.

Zgodnie z art. 86 ust. 10 ustawy, prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego powstaje w rozliczeniu za okres, w którym w odniesieniu do nabytych lub importowanych przez podatnika towarów i usług powstał obowiązek podatkowy.

Prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego w przypadkach, o których mowa w art. 86 ust. 2 pkt 1 oraz pkt 2 lit. a – powstaje nie wcześniej niż w rozliczeniu za okres, w którym podatnik otrzymał fakturę lub dokument celny (art. 86 ust. 10b pkt 1 ustawy).

Z opisu sprawy wynika, że jest Pan przedsiębiorcą, podatnikiem podatku od towarów i usług. 3 lutego 2020 r., aktem notarialnym otrzymał Pan od swojego brata, również podatnika podatku od towarów i usług, tytułem nieodpłatnego przekazania połowę wybudowanego przez niego obiektu usługowo-handlowego wraz z przynależnym gruntem o wartości netto:

1. budynek oddany do użytkowania dnia 01.01.2019 r. - X
2. grunt - Y

Przekazanie nastąpiło na podstawie dokumentu wewnętrznego i na tej podstawie został obliczony podatek od towarów i usług w kwocie całkowitej Z zł. Dokument wewnętrzny przekazania sporządził darczyńca i w tym dokumencie wyliczył należny VAT od darowizny. Kopię dokumentu zostawił w swojej dokumentacji, a oryginał przekazał Panu, celem dalszego zaksięgowania darowizny. Transakcje tę zaksięgował Pan w kwocie netto.

Zgodnie z art. 888 § 1 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. z 2020 r., poz. 1740 ze zm.), przez umowę darowizny darczyńca zobowiązuje się do bezpłatnego świadczenia na rzecz obdarowanego kosztem swego majątku.

Istotą darowizny jest zatem bezpłatne świadczenie, które darczyńca wykonuje ze swojego majątku na rzecz innej osoby. Świadczeniem w darowiźnie nie muszą być tylko pieniądze, mogą to być również inne rzeczy ruchome, bądź nieruchomości, jak również zbywalne prawa majątkowe.

Jak wynika z powyższego darowizna jest umową cywilnoprawną, cechującą się nieodpłatnością oraz przysporzeniem majątkowym tylko jednej ze stron umowy.

Zatem, z samej istoty darowizny wynika, że otrzymał Pan środek trwały (część nieruchomości) nieodpłatnie, tzn. że z Pana strony nie doszło w tej sytuacji do jakiegokolwiek świadczenia wzajemnego na rzecz darczyńcy.

Kwestie związane z wystawianiem faktur zawarte zostały w art. 106a–106q.

Zasady dotyczące wystawiania faktur dokumentujących sprzedaż (dostawę towarów i świadczenie usług) uregulowane zostały w Dziale XI „Dokumentacja” Rozdziale 1 „Faktury” ustawy.

Zgodnie z art. 106b ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT, podatnik jest obowiązany wystawić fakturę dokumentującą sprzedaż, a także dostawę towarów i świadczenie usług, o których mowa w art. 106a pkt 2, dokonywane przez niego na rzecz innego podatnika podatku, podatku od wartości dodanej lub podatku o podobnym charakterze lub na rzecz osoby prawnej niebędącej podatnikiem.

Jak stanowi art. 106b ust. 3 ustawy, na żądanie nabywcy towaru lub usługi podatnik jest obowiązany wystawić fakturę dokumentującą:

1. czynności, o których mowa w ust. 1 pkt 1, z wyjątkiem czynności, o których mowa w art. 19a ust. 5 pkt 4, oraz otrzymanie całości lub części zapłaty przed wykonaniem tych czynności, z wyjątkiem przypadku, gdy zapłata dotyczy wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów – jeżeli obowiązek wystawienia faktury nie wynika z ust. 1,
2. sprzedaż zwolnioną, o której mowa w ust. 2, z zastrzeżeniem art. 117 pkt 1 i art. 118

−jeżeli żądanie jej wystawienia zostało zgłoszone w terminie 3 miesięcy, licząc od końca miesiąca, w którym dostarczono towar lub wykonano usługę bądź otrzymano całość lub część zapłaty.

Zgodnie z brzmieniem art. 106e ust. 1 pkt 1-15 ustawy faktura powinna zawierać:

1. datę wystawienia;
2. kolejny numer nadany w ramach jednej lub więcej serii, który w sposób jednoznaczny identyfikuje fakturę;
3. imiona i nazwiska lub nazwy podatnika i nabywcy towarów lub usług oraz ich adresy;
4. numer, za pomocą którego podatnik jest zidentyfikowany na potrzeby podatku, z zastrzeżeniem pkt 24 lit. a;
5. numer, za pomocą którego nabywca towarów lub usług jest zidentyfikowany na potrzeby podatku lub podatku od wartości dodanej, pod którym otrzymał on towary lub usługi, z zastrzeżeniem pkt 24 lit. b;
6. datę dokonania lub zakończenia dostawy towarów lub wykonania usługi lub datę otrzymania zapłaty, o której mowa w art. 106b ust. 1 pkt 4, o ile taka data jest określona i różni się od daty wystawienia faktury;
7. nazwę (rodzaj) towaru lub usługi;
8. miarę i ilość (liczbę) dostarczonych towarów lub zakres wykonanych usług;
9. cenę jednostkową towaru lub usługi bez kwoty podatku (cenę jednostkową netto);
10. kwoty wszelkich opustów lub obniżek cen, w tym w formie rabatu z tytułu wcześniejszej zapłaty, o ile nie zostały one uwzględnione w cenie jednostkowej netto;
11. wartość dostarczonych towarów lub wykonanych usług, objętych transakcją, bez kwoty podatku (wartość sprzedaży netto);
12. stawkę podatku;
13. sumę wartości sprzedaży netto, z podziałem na sprzedaż objętą poszczególnymi stawkami podatku i sprzedaż zwolnioną od podatku;
14. kwotę podatku od sumy wartości sprzedaży netto, z podziałem na kwoty dotyczące poszczególnych stawek podatku;
15. kwotę należności ogółem. (`(...)`).

Jak wynika z przytoczonych przepisów, fakturę wystawia sprzedawca (usługodawca) będący podatnikiem podatku od towarów i usług, w celu udokumentowania dokonanej sprzedaży towarów lub świadczonych usług. Faktura VAT jest dokumentem sformalizowanym (potwierdzającym zaistnienie określonej zaszłości gospodarczej), który powinien spełniać szereg wymogów przewidzianych przepisami prawa. Wystawienie faktury należy rozumieć jako sporządzenie dokumentu oraz jego przekazanie innemu podmiotowi, a przez to wprowadzenie faktury do obrotu prawnego. Faktura jest więc dokumentem stwierdzającym wystąpienie u podatnika okoliczności powodujących powstanie obowiązku podatkowego, a jej elementy formalne wymagane przez art. 106e ust. 1 ustawy, mają znaczenie dowodowe.

Z kolei art. 106g ust. 1 ustawy stanowi, że faktury wystawia się co najmniej w dwóch egzemplarzach, z których jeden otrzymuje nabywca, a drugi zachowuje w swojej dokumentacji podatnik dokonujący sprzedaży.

Treść powołanych przepisów wskazuje, że ww. przepisy nie nakładają na podatników żadnych formalnych obowiązków w zakresie dokumentowania fakturami nieodpłatnej dostawy towarów czy nieodpłatnego świadczenia usług.

Zatem opisana we wniosku czynność otrzymania w drodze darowizny środka trwałego (części nieruchomości), nie powinna być udokumentowana przez wystawienie faktury.

Należy zauważyć, że w poprzednim stanie prawnym obowiązywał art. 106 ust. 7 ustawy o VAT, zgodnie z którym w przypadku czynności wymienionych w art. 7 ust. 2 i art. 8 ust. 2, wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów, dostawy towarów, dla której podatnikiem jest ich nabywca, oraz świadczenia usług, dla którego podatnikiem jest ich usługobiorca, mogą być wystawiane faktury wewnętrzne; za dany okres rozliczeniowy podatnik może wystawić jedną fakturę dokumentującą te czynności dokonane w tym okresie. Faktury wewnętrzne mogą być również wystawiane dla udokumentowania zwróconych kwot dotacji, subwencji i innych dopłat o podobnym charakterze.

Obecna ustawa o VAT takich uregulowań nie zawiera, gdyż podatnik czynności dokonane nieodpłatnie może udokumentować dowolną dokumentacją, która takie czynności będzie odzwierciedlać.

Brak jest jednak podstaw do udokumentowania darowizny przez wystawienie faktury na zasadach określonych w ww. art. 106a–106q ustawy o VAT.

Jednocześnie analiza przedmiotowej sprawy wskazuje, że nie będzie Panu przysługiwało prawo do odliczenia podatku VAT w związku z dokonaną na jego rzecz darowizną. Z uwagi na nieodpłatność darowizny Pan jako nabywca nie ponosi z tego tytułu żadnych wydatków, w tym nie ponosi ciężaru podatku VAT. W przypadku czynności nieodpłatnych – a z taką tu mamy do czynienia – obowiązek zapłaty podatku ciąży na dostawcy towarów czyli darczyńcy. Wynika to przede wszystkim z obowiązującej zasady neutralności podatku VAT.

Neutralność jest podstawową zasadą systemową tego podatku dla podatnika przejawiająca się w ten sposób, że podatek obciąża finalnego odbiorcę, czyli konsumenta. Jak wynika z orzecznictwa TSUE, (np. w sprawie C-438/09) ustanowiony system odliczeń w VAT ma na celu całkowite uwolnienie przedsiębiorcy od ciężaru podatku VAT podlegającego zapłacie lub uiszczonego w ramach jego całej działalności gospodarczej (pkt 24).

Należy zauważyć, że przypadku czynności nieodpłatnych, w sytuacji gdy podlegają one opodatkowaniu VAT, do zapłaty ewentualnego podatku jest zobowiązany dostawca towaru lub świadczący usługę. Nabywca nie ponosi w tym przypadku żadnych kosztów, w tym nie ponosi ciężaru tego podatku, nie ma zatem podstaw do odliczania przez niego VAT rozliczonego przez dokonującego nieodpłatnej dostawy towarów (odliczenie VAT stanowiłoby dla otrzymującego składniki majątku nieuzasadnioną korzyść).

W przypadku nieodpłatnego przekazania (darowizny), darczyńca obowiązany jest na podstawie art. 7 ust. 2 lub 8 ust. 2 ustawy o VAT do ewentualnego opodatkowania nieodpłatnego przekazania (przy spełnieniu przesłanek wynikających z tych regulacji), jednak kwestia ta pozostaje dla Pana bez znaczenia, gdyż w kwestii Pana rozliczeń podatkowych kiedy nie dokonuje Pan zapłaty za nieodpłatną dostawę (darowiznę) towaru (części nieruchomości), nie może być mowy o żadnym podatku naliczonym i prawie do odliczenia podatku naliczonego, gdyż ciężar podatku ponosi w takim przypadku wyłącznie darczyńca.

Tak więc w przypadku nieodpłatnego otrzymania w drodze darowizny środka trwałego (części nieruchomości) nie dokonuje Pan wydatkowania żadnych środków finansowych, nie można zatem mówić o jakimkolwiek prawie do odliczenia podatku naliczonego.

Natomiast przekazana, wyłącznie w celu możliwości odliczenia podatku naliczonego przez Pana, kwota na rachunek bankowy Darczyńcy (Pana brata), stanowiąca równowartość podatku VAT, którą Pana brat darczyńca miał obowiązek odprowadzić z tytułu nieodpłatnego przekazania części nieruchomości, nie daje Panu prawa do sporządzenia korekty deklaracji VAT-7 za marzec 2020 r. oraz odliczenia podatku VAT od nabycia w formie darowizny – środka trwałego.

Przy nieodpłatnym przekazaniu tej części nieruchomości nie zapłacił Pan ceny, a więc nie zapłacił w cenie podatku, który mógłby podlegać odliczeniu. Skoro nie poniósł Pan ciężaru podatku VAT przy nabyciu (bo nabycie było nieodpłatne) to nie może przez odliczenie nastąpić „uwolnienie od ciężaru” którego de facto nie poniósł. Darczyńca nie miał prawa wystawić i nie wystawił z tego tytułu faktury VAT, zatem Wnioskodawcy w ogóle nie przysługuje prawo do odliczenia podatku naliczonego. Niezależnie zatem od tego, że Wnioskodawca przekazał kwotę VAT-u od nabytej nieruchomości w wysokości Z zł na firmowy rachunek bankowy Darczyńcy, „traktując otrzymaną darowiznę jako zwykłą rutynową transakcję podlegającą ogólnym zasadom rozliczenia podatku VAT”, Wnioskodawcy nie będzie przysługiwało prawo do odliczenia podatku naliczonego. Sposób rozliczenia podatku VAT przez darczyńcę pozostaje bowiem bez wpływu na rozliczenie podatkowe VAT Wnioskodawcy.

Zatem, mimo że jest Pan zarejestrowanym czynnym podatnikiem VAT oraz wykorzystuje otrzymaną nieruchomość do czynności opodatkowanych podatkiem od towarów i usług – nie przysługuje Panu prawo do sporządzenia korekty deklaracji VAT-7 i odliczenia podatku VAT z tytułu nabytej w drodze darowizny części nieruchomości.

Nie poniósł Pan ciężaru podatku VAT przy nabyciu nieruchomości (nieodpłatne przysporzenie w formie darowizny), nie dysponuje fakturą VAT dokumentującą nabycie tej nieruchomości. Brak faktury VAT jest równoznaczny z brakiem dowodu zapłacenia kwoty podatku VAT na poprzednim etapie obrotu gospodarczego. Podkreślić należy, że przepisy prawa nie dopuszczają możliwości zastąpienia faktury VAT innym dokumentem lub przelania środków na firmowy rachunek bankowy Darczyńcy wyłącznie na ten cel.

Mając powyższe na uwadze, stanowisko Wnioskodawcy, że w związku z zawarciem umowy darowizny połowy obiektu usługowo-handlowego, przysługiwać mu będzie prawo do naliczenia oraz obniżenia kwoty podatku należnego za miesiąc marzec 2020 r. na podstawie art. 86 ustawy o VAT oraz do sporządzenia kolejnej korekty deklaracji VAT-7 za ten sam miesiąc jest nieprawidłowe.

Podkreślić należy, że wyrażona w niniejszej interpretacji ocena prawna stanowiska Wnioskodawcy odnosi się ściśle do zakresu objętego pytaniem Wnioskodawcy, bowiem to pytanie zakreśla ramy interpretacji. Stąd też niniejsza interpretacja rozstrzyga wyłącznie w kwestii braku możliwości obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego w związku z zawarciem umowy darowizny połowy obiektu usługowo-handlowego oraz braku możliwości sporządzenia kolejnej korekty deklaracji VAT-7. Wszystkie inne kwestie, które nie zostały objęte pytaniem Wnioskodawcy, w tym również zagadnienia dotyczące rodzaju dowodów funkcjonujących w pliku JPK – nie mogą być zgodnie z art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej – rozpatrzone.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Jednocześnie należy podkreślić, że niniejsza interpretacja została wydana na podstawie przedstawionego we wniosku opisu sprawy, co oznacza, że w przypadku, gdy w toku postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, kontroli celno-skarbowej zostanie określony odmienny stan sprawy, interpretacja nie wywoła w tym zakresie skutków prawnych.

Ponadto Organ wydający interpretację nie jest uprawniony do analizowania i oceny załączonych do wniosku o interpretację dokumentów.

Należy zaznaczyć, że załączone do przedmiotowego wniosku kserokopie dokumentów nie mogą być przedmiotem oceny przez tut. organ przy wydawaniu indywidualnej interpretacji. Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej nie przeprowadza postępowania dowodowego w związku z czym nie jest obowiązany, ani uprawniony do oceny załączonych przez Wnioskodawcę dokumentów, jest związany wyłącznie opisem stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego przedstawionym przez Wnioskodawcę i jego stanowiskiem, co wynika wprost z przepisu art. 14b § 3 Ordynacji podatkowej.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej). Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przypisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy - Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193 ze zm.), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - (Dz. U. z 2019 r., poz. 2325 ze zm.).

Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy). W przypadku wnoszenia skargi w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii jako najwłaściwszy proponuje się kontakt z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego ePUAP.

Zgodnie z art. 57a ww. ustawy Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinie zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się do błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawą.