0115-KDST1-2.450.1504.2020.4.JC

WIĄŻĄCA INFORMACJA STAWKOWA (WIS)

Na podstawie art. 13 § 2a pkt 2 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2020 r., poz. 1325, z późn. zm.), zwanej dalej Ordynacją podatkową, i art. 42a ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2021 r., poz. 685, z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, po rozpatrzeniu wniosku (…) z dnia 29 grudnia 2020 r. (data wpływu 31 grudnia 2020 r.), uzupełnionego w dniach 15 i 31 marca, 21 kwietnia i 12 maja 2021 r. (daty wpływu), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej wydaje niniejszą wiążącą informację stawkową.

Przedmiot wniosku : towar (świadczenie kompleksowe) – dostawa turbiny (…) wraz z jej montażem

Opis towaru : prądotwórcza synchroniczna turbina parowa wraz z jej montażem

Rozstrzygnięcie : CN 84

Stawka podatku od towarów i usług : 23%

Podstawa prawna : art. 41 ust. 1 w związku z art. 146aa ust. 1 pkt 1 i ust. 1a ustawy

Cel wydania WIS : określenie stawki podatku od towarów i usług

UZASADNIENIE

W dniu 31 grudnia 2020 r. Wnioskodawca złożył wniosek, uzupełniony w dniach 15 i 31 marca, 21 kwietnia i 12 maja 2021 r., w zakresie sklasyfikowania ww. świadczenia według Nomenklatury scalonej (CN) na potrzeby określenia stawki podatku od towarów i usług.

W treści wniosku oraz jego uzupełnieniach przedstawiono następujący szczegółowy opis.

Przedmiotem wniosku są (…) turbiny napędzane parą, które są następnie montowane u klienta. (…). Turbiny te dostarczane są zwykle już złożone, co ułatwia i skraca ich montaż na miejscu. (…) turbiny (…) przemysłowe oraz turbiny parowe średniej i dużej mocy (…).

Wniosek obejmuje turbinę (…), która jest turbiną o pełnej prędkości i może być stosowana w zakresie mocy wyjściowej od ok. (…) MW.

(…)

(…)

Zdaniem Wnioskodawcy turbina i usługa montażu są ze sobą ściśle powiązane. Turbina ze względu na jej wagę i rozmiar jest dostarczana na miejsce w częściach lub w postaci częściowo zmontowanej, co ułatwia transport. Konkretne części są montowane na miejscu i ustawiane w odpowiednich pozycjach - (…). Opisana powyżej instalacja wymaga użycia pewnych specjalnych narzędzi, (…) i zasobów ludzkich ((…)) do prac instalacyjnych.

Zdaniem Wnioskodawcy jako świadczenie główne należy uznać dostawę turbiny. Z technologicznego punktu widzenia turbina jest głównym elementem dostarczanym przez Wnioskodawcę, (…). Montaż turbiny wymaga specjalnych umiejętności i specjalistycznej wiedzy oraz musi zostać wykonany pod ścisłym nadzorem Wnioskodawcy, dlatego jest niezbędny dla prawidłowego działania.

(…)

Instalacja i uruchomienie turbiny wymaga wysoko wykwalifikowanych specjalistów i specjalistycznych narzędzi, dlatego dostawa i montaż turbiny są ze sobą ściśle powiązane.

Celem świadczenia jest dostarczenie klientowi turbiny i jej zamontowanie w taki sposób, aby spełniała swoje funkcje.

Dla nabywcy istotne jest, aby turbina nie tylko została dostarczona, ale również poprawnie zamontowana. Dlatego dostawa, montaż turbiny stanowią dla nabywcy jedną całość. Dostawa samej turbiny w częściach nie pozwoliłaby nabywcy na korzystanie z turbiny, gdyż do tego konieczne są jej poprawna instalacja i uruchomienie.

Montaż i uruchomienie turbiny są niezbędne dla korzystania z turbiny przez nabywcę. Bez poprawnego montażu i uruchomienia nabywca nie jest w stanie korzystać z turbiny w celu, w jakim została ona dostarczona.

Umowa nie zawiera odrębnie ustalonej ceny na dostarczenie towarów i na usługę montażu tj. cena montażu, mimo jej wyszczególnienia jest zawarta w łącznej cenie określonej w umowie (wartości kontraktu) i stanowi jej element składowy.

(…)

Do wniosku dołączono:

(…)

Uzasadnienie występowania świadczenia kompleksowego (towaru).

Należy podkreślić, że co do zasady, każde świadczenie dla celów opodatkowania podatkiem od towarów i usług powinno być traktowane jako odrębne i niezależne, jednak w sytuacji, gdy jedno świadczenie obejmuje z ekonomicznego punktu widzenia kilka czynności, świadczenie to nie powinno być sztucznie dzielone dla celów podatkowych.

Zagadnienie to było przedmiotem orzeczeń wydanych przez Trybunał Sprawiedliwości. Można tu przywołać na przykład wyrok z dnia 27 października 2005 r. w sprawie C-41/04 – Levob Verzekeringen BV i OV Bank NV v. Staatssecretaris van Financiën oraz wyrok z dnia 29 marca 2007 r. w sprawie C-111/05 – Aktiebolaget NN v. Skatteverket, z których wynika, że jeżeli dwa lub więcej niż dwa świadczenia (lub czynności) dokonane przez podatnika na rzecz konsumenta, są ze sobą tak ściśle związane, że obiektywnie tworzą one w aspekcie gospodarczym jedną całość, której rozdzielenie miałoby sztuczny charakter, to wszystkie te świadczenia lub czynności stanowią jedno świadczenie do celów stosowania podatku VAT (podatek od towarów i usług).

Jak wynika z orzecznictwa TSUE, w przypadku gdy transakcja składa się z zespołu świadczeń i czynności, należy wziąć pod uwagę wszystkie okoliczności, w jakich jest ona dokonywana, w celu określenia po pierwsze, czy chodzi o dwa lub więcej świadczenia odrębne, czy też jest to jedno świadczenie złożone z kilku czynności, a po drugie, czy w tym ostatnim przypadku to jedno świadczenie powinno zostać zakwalifikowane jako dostawa towarów, czy jako świadczenie usług. Charakter danego świadczenia należy oceniać biorąc pod uwagę punkt widzenia nabywcy oraz cechy charakterystyczne tego świadczenia.

Pojedyncze świadczenie ma miejsce zwłaszcza wtedy, gdy jedną lub więcej części składowych uznaje się za czynność zasadniczą, podczas gdy inny lub inne elementy traktuje się jako czynności pomocnicze, do których stosuje się te same zasady opodatkowania, co do czynności zasadniczej.

Natomiast aby móc wskazać, że dane świadczenie jest świadczeniem złożonym (kompleksowym), powinno składać się ono z różnych czynności, których realizacja prowadzi jednak do jednego celu. Na świadczenie kompleksowe składa się więc kombinacja różnych czynności, prowadzących do realizacji określonego celu – do wykonania świadczenia głównego, na które składają się różne czynności pomocnicze. Natomiast czynność należy uznać za pomocniczą, jeśli nie stanowi ona celu samego w sobie, lecz jest środkiem do pełnego zrealizowania lub wykorzystania świadczenia zasadniczego. Pojedyncza czynność traktowana jest zatem jak element świadczenia kompleksowego wówczas, jeżeli cel świadczenia czynności pomocniczej jest zdeterminowany przez czynność główną oraz nie można wykonać lub wykorzystać czynności głównej bez czynności pomocniczej.

Zatem, z ekonomicznego punktu widzenia, świadczenie nie powinno być dzielone dla celów podatkowych wówczas, gdy tworzyć będzie jedno świadczenie kompleksowe, obejmujące kilka świadczeń pomocniczych. Jeżeli jednak w skład wykonywanego świadczenia wchodzić będą czynności, które nie służą wyłącznie wykonaniu czynności głównej, zasadniczej, lecz mogą mieć również charakter samoistny, to wówczas nie ma podstaw dla traktowania ich jako elementu świadczenia kompleksowego.

Stanowisko takie przedstawił również Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej w wyroku z dnia 25 lutego 1999 r., w sprawie C-349/96 Card Protection Plan Ltd v. Commissioners of Customs & Excisestwierdzając, że: „Pojedyncze świadczenie ma miejsce zwłaszcza wtedy, gdy jedną lub więcej części składowych uznaje się za usługę zasadniczą, podczas gdy inny lub inne elementy traktuje się jako usługi pomocnicze, do których stosuje się te same zasady opodatkowania, co do usługi zasadniczej. Usługę należy uznać za usługę pomocniczą w stosunku do usługi zasadniczej, jeśli nie stanowi ona dla klienta celu samego w sobie, lecz jest środkiem do lepszego wykorzystania usługi zasadniczej”.

Odnosząc się do zagadnienia będącego przedmiotem wniosku, wskazać również należy, że:

• w wyroku TSUE z dnia 27 października 2005 r. w sprawie C-41/04 Levob Verzekeringen, Trybunał wskazał, że po pierwsze z art. 2 ust. 1 szóstej dyrektywy wynika, że każda transakcja powinna być uznawana za odrębną i niezależną, a po drugie, że czynność złożona z jednego świadczenia w sensie ekonomicznym nie powinna być sztucznie rozdzielana, by nie zakłócać funkcjonowania podatku VAT. W ocenie Trybunału, aby określić, czy mamy do czynienia z jednym świadczeniem, należy przede wszystkim poszukać elementów charakterystycznych dla rozpatrywanej czynności celem ustalenia, czy podatnik dostarcza konsumentowi kilka odrębnych świadczeń głównych, czy też jedno świadczenie (pkt 20 wyroku). Podobnie jest w przypadku, jeśli dwa (lub więcej) świadczenia (lub czynności) dokonane przez podatnika na rzecz konsumenta, rozumianego jako przeciętny konsument, są tak ściśle związane, że stanowią one obiektywnie jedno tylko nierozerwalne świadczenie gospodarcze, którego rozdzielenie miałoby charakter sztuczny (punkt 22 wyroku),
• w wyroku z dnia 27 września 2012 r. w sprawie C-392/11 Field Fisher Waterhouse LLP Trybunał wskazał, że aby móc uznać, że ogół świadczeń zapewnianych przez wynajmującego najemcy stanowi jedno świadczenie, należy zbadać czy wykonywane świadczenia stanowią jedno nierozerwalne świadczenie gospodarcze, którego rozdzielenie miałoby charakter sztuczny, czy też obejmują one świadczenie główne, względem którego pozostałe świadczenia mają charakter dodatkowy (pkt 22 wyroku ).

Charakter danego świadczenia należy oceniać biorąc pod uwagę punkt widzenia nabywcy oraz cechy charakterystyczne tego świadczenia (wyrok TSUE z dnia 21 lutego 2008 r. w sprawie C-425/06 Part Service srl,; z dnia 11 czerwca 2009 r. w sprawie C-572/07 RLRE Tellmer Property sro, oraz z dnia 19 listopada 2009 r. w sprawie C-461/08 Don Bosco Onroerend Goed BV,).

Podsumowując zatem powyższe, świadczenie kompleksowe ma miejsce wówczas, gdy relacja poszczególnych czynności (świadczeń) wykonywanych na rzecz jednego nabywcy, dzieli je na świadczenie podstawowe i świadczenia pomocnicze – tzn. takie, które umożliwiają skorzystanie ze świadczenia podstawowego (lub są niezbędne dla możliwości skorzystania ze świadczenia podstawowego). Jeżeli jednak świadczenia te można rozdzielić tak, że nie zmieni to ich charakteru ani wartości z punktu widzenia nabywcy – wówczas świadczenia takie powinny być traktowane jako dwa (lub więcej), niezależnie opodatkowane świadczenia.

W tym miejscu należy wskazać, że powyższe kryteria zostały sumarycznie ujęte w wyroku TSUE z dnia 4 marca 2021 r. w sprawie C-581/19 Frenetikextio – Unipessoal Lda.

Trybunał powołując się na dotychczasowe orzecznictwo podsumował, że pierwszym kryterium, które należy wziąć pod uwagę rozpatrując świadczenie pod kątem jego kompleksowości, jest brak samodzielnego celu świadczenia z punktu widzenia przeciętnego konsumenta. Zatem świadczenie należy uznać za pomocnicze w stosunku do świadczenia głównego, jeżeli nie stanowi ono dla klienta celu samo w sobie, lecz środek, dzięki któremu można lepiej skorzystać z usługi głównej. Drugie kryterium, które stanowi w rzeczywistości wskazówkę istnienia pierwszego, dotyczy uwzględnienia wartości każdego ze świadczeń składających się na transakcję gospodarczą, przy czym jedna z nich jest minimalna, a nawet marginalna w stosunku do drugiej.

W przypadku świadczeń kompleksowych o tym, czy świadczenie jest dostawą towarów, czy usługą powinien przesądzić element, który w ramach całego świadczenia ma charakter dominujący (zob. np. wyroki TSUE: z dnia 2 maja 1996 r. w sprawie C-231/94, Faaborg – Gelting Linien; z dnia 25 lutego 1999 r. w sprawie C 349/96 Card Protection Plan Ltd p-ko Commissioners of Custom and Excise; z dnia 27 października 2005 r. w sprawie C-41/04, Levob Verzekeringen BV i OV Bank NV v Staatssecretaris van Financien). Jeżeli elementem dominującym w ramach danej transakcji będzie wydanie towaru w celu przeniesienia prawa do rozporządzania nim jak właściciel, natomiast pozostałe czynności będą miały charakter pomocniczy lub uboczny wówczas transakcja powinna być traktowana jako dostawa towarów, o której mowa w art. 7 ust. 1 ustawy. Natomiast w przypadku, gdy istotą transakcji będą inne czynności to mimo, że w ramach takiej transakcji może także wystąpić wydanie towaru, powinna być ona traktowana jako świadczenie usług.

Z informacji zawartych we wniosku wynika, że celem klientów Wnioskodawcy jest dostarczenie turbiny i jej zamontowanie w taki sposób, aby spełniała swoje funkcje. Dla nabywcy istotne jest, aby turbina nie tylko została dostarczona, ale również poprawnie zamontowana. Dlatego dostawa, montaż turbiny stanowią dla nabywcy jedną całość. Dostawa samej turbiny w częściach nie pozwoliłaby nabywcy na korzystanie z turbiny, gdyż do tego konieczne są jej poprawna instalacja i uruchomienie. Montaż i uruchomienie turbiny są niezbędne dla korzystania z turbiny przez nabywcę. Bez poprawnego montażu i uruchomienia nabywca nie jest w stanie korzystać z turbiny w celu, w jakim została ona dostarczona.

Turbina ze względu na jej wagę i rozmiar jest dostarczana na miejsce w częściach lub w postaci częściowo zmontowanej, co ułatwia transport. Konkretne części są montowane na miejscu i ustawiane w odpowiednich pozycjach - wypoziomowanie turbiny i generatora jest jednym z kluczowych czynników dla jej prawidłowego funkcjonowania. Opisana instalacja wymaga użycia pewnych specjalnych narzędzi(…) i zasobów ludzkich ((…)) do prac instalacyjnych.

(…)

Co istotne – czynność taka jak montaż turbiny nie miałaby racji bytu, gdyby nie dostawa turbiny (…) (towaru), ponieważ nie stanowi celu samego w sobie lecz służy wykonaniu świadczenia głównego.

Biorąc pod uwagę powyższe należy wskazać, że w analizowanej sprawie wykonywane przez Wnioskodawcę świadczenie stanowi świadczenie kompleksowe, gdyż czynności wykonane w jego ramach (dostawa towaru – turbiny (…) oraz usługa jej montażu) są ze sobą tak ściśle powiązane, że obiektywnie tworzą w aspekcie gospodarczym jedną całość, której rozdzielenie miałoby sztuczny charakter.

Podsumowując, po dokonaniu analizy czynności wykonywanych w ramach świadczenia będącego przedmiotem wniosku stwierdzić należy, że Wnioskodawca dokonuje dostawy towaru (turbiny (…)), która stanowi element dominujący transakcji – wraz z usługą pomocniczą. Należy zatem klasyfikować je według reguł Nomenklatury scalonej (CN).

Uzasadnienie klasyfikacji towaru

Stosownie do brzmienia art. 5a ustawy, towary i usługi będące przedmiotem czynności, o których mowa w art. 5, wymienione w klasyfikacji w układzie odpowiadającym Nomenklaturze scalonej (CN) zgodnej z rozporządzeniem Rady (EWG) nr 2658/87 z dnia 23 lipca 1987 r. w sprawie nomenklatury taryfowej i statystycznej oraz w sprawie Wspólnej Taryfy Celnej (Dz. Urz. WE L 256 z 07.09.1987, str. 1, z późn. zm. – Dz. Urz. UE Polskie wydanie specjalne, rozdz. 2, t. 2, str. 382, z późn. zm.) lub w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, są klasyfikowane według Nomenklatury scalonej (CN) lub klasyfikacji wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, jeżeli dla tych towarów lub usług przepisy ustawy lub przepisy wykonawcze wydane na jej podstawie powołują działy, pozycje, podpozycje lub kody Nomenklatury scalonej (CN) lub symbole klasyfikacji statystycznych.

Zgodnie z art. 1 ust. 2 rozporządzenia Rady (EWG) nr 2658/87 z dnia 23 lipca 1987 r. w sprawie nomenklatury taryfowej i statystycznej oraz w sprawie Wspólnej Taryfy Celnej, Nomenklatura scalona obejmuje:

1. nomenklaturę Systemu Zharmonizowanego;
2. wspólnotowe podpodziały do tej nomenklatury nazywane „podpozycjami CN” w tych przypadkach, gdy określona jest odpowiadająca stawka celna;
3. przepisy wstępne, dodatkowe uwagi do sekcji lub działów oraz przypisy odnoszące się do podpozycji CN.

Jednolitemu stosowaniu zarówno Systemu Zharmonizowanego (HS), jak i Nomenklatury scalonej (CN) służą Noty wyjaśniające.

Klasyfikacja towarów w Nomenklaturze scalonej podlega regułom zawartym w Ogólnych regułach interpretacji Nomenklatury scalonej zapewniającym jednolitą interpretację, co oznacza, że dany towar jest zawsze klasyfikowany do jednej i tej samej pozycji i podpozycji z wyłączeniem wszelkich innych, które mogłyby być brane pod uwagę.

Reguła 1 Ogólnych reguł interpretacji Nomenklatury scalonej (ORINS) wskazuje, że tytuły sekcji, działów i poddziałów mają znaczenie wyłącznie orientacyjne. Dla celów prawnych klasyfikację towarów ustala się zgodnie z brzmieniem pozycji i uwag do sekcji lub działów oraz zgodnie z Ogólnymi regułami interpretacji Nomenklatury scalonej.

Zgodnie z tytułem działu 84 Nomenklatury scalonej, dział ten obejmuje „Reaktory jądrowe, kotły, maszyny i urządzenia mechaniczne; ich części”.

Stosownie do zapisów Not wyjaśniających do działu 84 „Z zastrzeżeniem postanowień Uwag ogólnych Not wyjaśniających do sekcji XVI, niniejszy dział obejmuje wszystkie maszyny i urządzenia mechaniczne oraz ich części, nieobjęte bardziej specyficznie działem 85. (…).

_

Na ogół dział 84 obejmuje maszyny i urządzenia mechaniczne, a dział 85 urządzenia elektryczne. Jednak niektóre maszyny są wyszczególnione w pozycjach działu 85. (np. elektromechaniczny sprzęt gospodarstwa domowego), z drugiej zaś strony dział 84 obejmuje niektóre urządzenia niemechaniczne (np. kotły parowe i ich urządzenia pomocnicze oraz urządzenia do filtrowania).

Należy zauważyć, że maszyny i urządzenia w rodzaju objętych działem 84. pozostają w tym dziale, nawet jeśli są elektryczne (…).”

_

Z kolei do pozycji 8406 CN przyporządkowano „Turbiny na parę wodną i turbiny na inne rodzaje pary”.

Według Not wyjaśniających do HS do poz. 8406 CN „Pozycja ta obejmuje turbiny parowe napędzane energią kinetyczną rozprężającej się pary, przekazywaną na łopatki koła napędowego. Do ich podstawowych elementów należą:

_

(1) Wirnik składający się z wału, zamontowanego na nim koła (lub kilku kół), na którego obrzeżu jest rozmieszczony rząd blisko położonych względem siebie skrzydełek lub łopatek, na ogół specjalnie wyprofilowanych, o zakrzywionym przekroju, zwanych „czerpakami”.

(2) Kadłub składający się z obudowy (w którym obraca się wirnik) zawierającej system zamocowanych na stałe łopatek lub dysz kierujących parę na układ łopatek turbiny.

W tzw. turbinach „akcyjnych” kadłub jest wyposażony w dysze, w których para rozpręża się i z dużą prędkością napiera na układ łopatek wirnika. W turbinach reakcyjnych łopatki wirnika obracają się między podobnie wymodelowanymi stałymi łopatkami odwrotnie zamontowanymi wokół obudowy i tak rozmieszczonymi, by para przepływała osiowo przez łopatki obudowy oraz na sąsiednie łopatki wirnika.

W celu zwiększenia wydajności te dwa układy są często razem łączone w „turbiny złożone”, a jeszcze częściej montuje się szereg wirników na wspólnym wale (turbiny wielostopniowe), by uzyskać stopniowe rozprężanie pary.

Duża prędkość obrotowa turbin sprawia, że są one szczególnie przydatne do bezpośredniego napędzania maszyn takich jak źródła energii elektrycznej (turbogeneratory), sprężarki, wentylatory i pompy odśrodkowe. Do niektórych zastosowań (np. statki parowe i niektóre parowozy) turbiny są wyposażane w przekładnię nawrotną lub redukcyjną. Przekładnie takie, gdy są przedstawiane oddzielnie, są wyłączone (pozycja 8483).

Niniejsza pozycja obejmuje także turbiny na parę rtęci. Mają one podobną konstrukcję i zastosowanie jak wyżej opisane turbiny parowe”.

_

Uwzględniając powyższe, w świetle analizowanej sprawy turbina (…), stanowiąca element dominujący świadczenia kompleksowego, spełnia kryteria i posiada właściwości dla towarów objętych działem CN 84. Klasyfikacja towaru została dokonana zgodnie z postanowieniami 1. reguły Ogólnych reguł interpretacji Nomenklatury scalonej.

Uzasadnienie zastosowania stawki podatku od towarów i usług.

W myśl art. 41 ust. 1 ustawy, stawka podatku wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

Jak stanowi art. 146aa ust. 1 pkt 1 ww. ustawy, w okresie od dnia 1 stycznia 2019 r. do końca roku następującego po roku, dla którego wartość relacji, o której mowa w art. 38a pkt 4 ustawy z dnia 27 sierpnia 2009 r. o finansach publicznych, jest nie większa niż 43% oraz wartość, o której mowa w art. 112aa ust. 5 tej ustawy, jest nie mniejsza niż -6% stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%.

Zgodnie z art. 146aa ust. 1a ww. ustawy, jeżeli w roku następującym po roku, dla którego osiągnięte zostały wartości, o których mowa w ust. 1, zostaną spełnione warunki, o których mowa w art. 112d ust. 1 ustawy z dnia 27 sierpnia 2009 r. o finansach publicznych, stosowanie stawek, o których mowa w ust. 1, przedłuża się do końca roku następującego po roku, w którym:

1. kwota wydatków jest obliczana zgodnie z art. 112aa ust. 1 ustawy z dnia 27 sierpnia 2009 r. o finansach publicznych w związku ze spełnieniem warunków, o których mowa w art. 112d ust. 4 tej ustawy, oraz
2. wartość relacji, o której mowa w art. 38a pkt 4 ustawy z dnia 27 sierpnia 2009 r. o finansach publicznych, jest nie większa niż 43% oraz wartość, o której mowa w art. 112aa ust. 5 tej ustawy, jest nie mniejsza niż -6%.

Przepisy ustawy nie przewidują możliwości zastosowania obniżonej stawki podatku od towarów i usług dla towarów sklasyfikowanych do działu 84 Nomenklatury scalonej (CN).

W związku z powyższym, z uwagi na fakt, że turbina (…) stanowiąca element dominujący świadczenia kompleksowego, klasyfikowana jest do działu 84 Nomenklatury scalonej (CN), jej dostawa, import lub wewnątrzwspólnotowe nabycie podlega opodatkowaniu stawką podatku od towarów i usług w wysokości 23%, na podstawie art. 41 ust. 1 w związku z art. 146aa ust. 1 pkt 1 i ust. 1a ustawy.

Informacje dodatkowe

Niniejsza WIS jest ważna, jeśli w przedmiotowej sprawie nie ma zastosowania zwolnienie podmiotowe lub przedmiotowe od podatku od towarów i usług (art. 42a ustawy). W zakresie wyeliminowania lub zastosowania zwolnienia Wnioskodawca może zwrócić się o interpretację indywidualną do Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

Podmiot, na rzecz którego wydano WIS, może ją stosować wyłącznie do świadczenia kompleksowego tożsamego pod każdym względem ze świadczeniem kompleksowym będącym przedmiotem niniejszej decyzji.

Niniejsza WIS wiąże organy podatkowe wobec podmiotu, dla którego została wydana, w odniesieniu do świadczenia kompleksowego będącego jej przedmiotem, które zostało wykonane po dniu, w którym WIS została doręczona (art. 42c ust. 1 pkt 3 ustawy), z wyjątkiem następujących przypadków:

• podmiot ten złożył fałszywe oświadczenie, że w dniu złożenia wniosku o WIS, w zakresie przedmiotowym tego wniosku, nie toczy się postępowanie podatkowe, kontrola podatkowa ani kontrola celno-skarbowa oraz że w tym zakresie sprawa nie została rozstrzygnięta co do jej istoty w decyzji lub postanowieniu organu podatkowego (art. 42b ust. 3 ustawy),
• świadczenie kompleksowe, będące przedmiotem niniejszej WIS, stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy (art. 42ca ustawy).

Niniejsza WIS jest ważna przez okres 5 lat licząc od dnia jej wydania (art. 42ha ustawy), przy czym wygasa ona z mocy prawa przed upływem tego terminu w przypadku zmiany przepisów prawa podatkowego w zakresie podatku od towarów i usług odnoszących się do świadczenia kompleksowego, będącego przedmiotem tej WIS, w wyniku której WIS staje się niezgodna z tymi przepisami. Wygaśnięcie WIS następuje z dniem wejścia w życie przepisów, w wyniku których stała się z nimi niezgodna (art. 42h ust. 1 ustawy).

Do liczenia terminów okresu ważności WIS stosuje się odpowiednio art. 12 Ordynacji podatkowej.

POUCZENIE

Od niniejszej decyzji – stosownie do art. 220 § 1 w zw. z art. 221 oraz art. 223 § 2 Ordynacji podatkowej – służy Stronie odwołanie do Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej w terminie 14 dni od dnia jej doręczenia, na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP.

W przypadku wnoszenia odwołania w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii jako najwłaściwszy proponuje się kontakt z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego ePUAP.

Odwołanie od decyzji organu podatkowego powinno zawierać zarzuty przeciw decyzji, określać istotę i zakres żądania będącego przedmiotem odwołania oraz wskazywać dowody uzasadniające to żądanie (art. 222 Ordynacji podatkowej).