0115-KDST1-2.440.37.2021.3.EA

WIĄŻĄCA INFORMACJA STAWKOWA (WIS)

Na podstawie art. 13 § 2a pkt 2 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2020 r., poz. 1325, z późn. zm.), zwanej dalej Ordynacją podatkową, i art. 42a ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2020 r., poz. 106, z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, po rozpatrzeniu wniosku (…) z dnia 4 lutego 2021 r. (data wpływu 10 lutego 2021 r.), uzupełnionego w dniach 2 i 26 kwietnia 2021 r. (daty wpływu), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej wydaje niniejszą wiążącą informację stawkową.

Przedmiot wniosku: towar – kora

Opis towaru: kora, przetwarzana w procesie kompostowania z dodatkiem (…); przeznaczona do zastosowania ogrodniczego (drzewa, krzewy, rośliny ozdobne, kwiaty), służy do (…)

Rozstrzygnięcie: CN 31

Stawka podatku od towarów i usług: 23%

Podstawa prawna: art. 41 ust. 1 w związku z art. 146aa ust. 1 pkt 1 i ust. 1a ustawy

Cel wydania WIS: określenie stawki podatku od towarów i usług

UZASADNIENIE

W dniu 10 lutego 2021 r. Wnioskodawca złożył wniosek, uzupełniony w dniach 2 i 26 kwietnia 2021 r. w zakresie sklasyfikowania towaru: „kora” według Nomenklatury scalonej (CN) na potrzeby określenia stawki podatku od towarów i usług.

W treści wniosku oraz jego uzupełnieniach przedstawiono następujący szczegółowy opis towaru.

(…)

(…)

W efekcie tego procesu powstaje nawóz naturalny-organiczny, (…).

Wytworzony produkt został sklasyfikowany pod nr PKWiU (Polska Klasyfikacja Wyrobów i Usług) 20.15.80.0 jako nawóz naturalny i organiczny, gdzie indziej niesklasyfikowany - stawka VAT (podatek od towarów i usług) 8%.

W związku z powyższym proces wytwarzania produktu Wnioskodawcy nie zmienił się i sprzedawany jest on wyłącznie do zastosowania jako nawóz organiczny-naturalny do celów ogrodniczych, szkółkarskich oraz rolniczych.

Wnioskodawca powziął wątpliwości, czy w stosunku do produktu, który wytwarza może zastosować preferencyjną stawkę VAT w wysokości 8% (która obowiązywała wcześniej) i zakwalifikować produkt do pozycji nr 10 załącznika nr 3 do ustawy o VAT, który obowiązuje od 1 lipca 2020 roku (Nawozy i środki ochrony roślin - zwykle przeznaczone do wykorzystania w produkcji rolnej, oraz pasze i karmy dla zwierząt gospodarskich i domowych).

Ponadto w uzupełnieniu wniosku Wnioskodawca doprecyzował, że gotowy produkt „kora” przeznaczony jest do zastosowania ogrodniczego (drzewa, krzewy, rośliny ozdobne, kwiaty). (…).

Gotowy produkt nie posiada decyzji Ministra Rolnictwa i Rozwoju Wsi pozwalającej na wprowadzenie do obrotu produktu, jako nawozu, środka poprawiającego właściwości gleby lub podłoża do upraw.

(…)

(…)

(…)

Uzasadnienie klasyfikacji towaru

Stosownie do brzmienia art. 5a ustawy o podatku od towarów i usług – towary i usługi będące przedmiotem czynności, o których mowa w art. 5, wymienione w klasyfikacji w układzie odpowiadającym Nomenklaturze scalonej (CN) zgodnej z rozporządzeniem Rady (EWG) nr 2658/87 z dnia 23 lipca 1987 r. w sprawie nomenklatury taryfowej i statystycznej oraz w sprawie Wspólnej Taryfy Celnej (Dz. Urz. WE L 256 z 07.09.1987, str. 1, z późn. zm. – Dz. Urz. UE Polskie wydanie specjalne, rozdz. 2, t. 2, str. 382, z późn. zm.) lub w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, są klasyfikowane według Nomenklatury scalonej (CN) lub klasyfikacji wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, jeżeli dla tych towarów lub usług przepisy ustawy lub przepisy wykonawcze wydane na jej podstawie powołują działy, pozycje, podpozycje lub kody Nomenklatury scalonej (CN) lub symbole klasyfikacji statystycznych.

Zgodnie z art. 1 ust. 2 rozporządzenia Rady (EWG) nr 2658/87 z dnia 23 lipca 1987 r. w sprawie nomenklatury taryfowej i statystycznej oraz w sprawie Wspólnej Taryfy Celnej – Nomenklatura scalona obejmuje:

1. nomenklaturę Systemu Zharmonizowanego;
2. wspólnotowe podpodziały do tej nomenklatury nazywane „podpozycjami CN” w tych przypadkach, gdy określona jest odpowiadająca stawka celna;
3. przepisy wstępne, dodatkowe uwagi do sekcji lub działów oraz przypisy odnoszące się do podpozycji CN.

Jednolitemu stosowaniu zarówno Systemu Zharmonizowanego (HS), jak i Nomenklatury scalonej (CN) służą Noty wyjaśniające.

Klasyfikacja towarów w Nomenklaturze scalonej podlega zasadom zawartym w Ogólnych regułach interpretacji Nomenklatury scalonej zapewniającym jednolitą interpretację, co oznacza, że dany towar jest zawsze klasyfikowany do jednej i tej samej pozycji i podpozycji z wyłączeniem wszelkich innych, które mogłyby być brane pod uwagę. Reguła 1 Ogólnych reguł interpretacji Nomenklatury scalonej (ORINS) wskazuje, że tytuły sekcji, działów i poddziałów mają znaczenie wyłącznie orientacyjne. Dla celów prawnych klasyfikację towarów ustala się zgodnie z brzmieniem pozycji i uwag do sekcji lub działów oraz zgodnie z Ogólnymi regułami interpretacji Nomenklatury scalonej.

Zgodnie z tytułem działu 31 Nomenklatury scalonej, dział ten obejmuje „Nawozy”.

Z brzmienia pozycji 3101 CN wynika, że obejmuje ona: „Nawozy zwierzęce lub roślinne, nawet zmieszane ze sobą lub poddane obróbce chemicznej; nawozy produkowane przez zmieszanie lub obróbkę chemiczną produktów pochodzenia zwierzęcego lub roślinnego”.

Zgodnie natomiast z uwagami zawartymi w Notach HS do pozycji 3101 „Niniejsza pozycja obejmuje:

_

(a) Nawozy zwierzęce lub roślinne, nawet zmieszane ze sobą lub poddane obróbce chemicznej;

(b) Produkty zwierzęce lub roślinne przekształcone w nawozy przez zmieszanie razem lub obróbkę chemiczną (inne niż superfosfaty kostne objęte pozycją 3103).”.

_

Z kolei z pkt 2) i 3) Not HS do pozycji 3101 CN wynika, że pozycja ta obejmuje między innymi:

„2) Odchody, gnój, brudne odpady runa owczego i obornik, nieodpowiednie do innego użytku niż jako nawozy.

_

3. Zbutwiałe produkty roślinne, nieodpowiednie do innego użytku niż jako nawozy.”

_

Uwzględniając powyższe, przedmiotowy towar spełnia kryteria i posiada właściwości dla towarów objętych działem CN 31. Klasyfikacja towaru została dokonana zgodnie z postanowieniami 1 reguły Ogólnych reguł interpretacji Nomenklatury scalonej.

Uzasadnienie zastosowania stawki podatku od towarów i usług

W myśl art. 41 ust. 1 ustawy, stawka podatku wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

Z kolei na mocy art. 41 ust. 2 ustawy, dla towarów i usług wymienionych w załączniku nr 3 do ustawy, innych niż klasyfikowane według Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług w grupowaniu usługi związane z wyżywieniem (PKWiU 56), stawka podatku wynosi 7%, z zastrzeżeniem art. 114 ust. 1.

Jak stanowi art. 146aa ust. 1 pkt 1 ustawy, w okresie od dnia 1 stycznia 2019 r. do końca roku następującego po roku, dla którego wartość relacji, o której mowa w art. 38a pkt 4 ustawy z dnia 27 sierpnia 2009 r. o finansach publicznych, jest nie większa niż 43% oraz wartość, o której mowa w art. 112aa ust. 5 tej ustawy, jest nie mniejsza niż -6% stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%.

Na podstawie art. 146aa ust. 1 pkt 2 ustawy, w okresie od dnia 1 stycznia 2019 r. do końca roku następującego po roku, dla którego wartość relacji, o której mowa w art. 38a pkt 4 ustawy z dnia 27 sierpnia 2009 r. o finansach publicznych, jest nie większa niż 43% oraz wartość, o której mowa w art. 112aa ust. 5 tej ustawy, jest nie mniejsza niż -6% stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 2, art. 120 ust. 2 i 3 oraz tytule załącznika nr 3 do ustawy, wynosi 8%.

Zgodnie z art. 146aa ust. 1a ww. ustawy, jeżeli w roku następującym po roku, dla którego osiągnięte zostały wartości, o których mowa w ust. 1, zostaną spełnione warunki, o których mowa w art. 112d ust. 1 ustawy z dnia 27 sierpnia 2009 r. o finansach publicznych, stosowanie stawek, o których mowa w ust. 1, przedłuża się do końca roku następującego po roku, w którym:

1. kwota wydatków jest obliczana zgodnie z art. 112aa ust. 1 ustawy z dnia 27 sierpnia 2009 r. o finansach publicznych w związku ze spełnieniem warunków, o których mowa w art. 112d ust. 4 tej ustawy, oraz
2. wartość relacji, o której mowa w art. 38a pkt 4 ustawy z dnia 27 sierpnia 2009 r. o finansach publicznych, jest nie większa niż 43% oraz wartość, o której mowa w art. 112aa ust. 5 tej ustawy, jest nie mniejsza niż -6%.

W załączniku nr 3 do ustawy, zawierającym wykaz towarów i usług opodatkowanych stawką podatku w wysokości 8%, w poz. 10 wskazano bez względu na CN „Nawozy i środki ochrony roślin - zwykle przeznaczone do wykorzystywania w produkcji rolnej, oraz pasze i karmy dla zwierząt gospodarskich i domowych”.

Na mocy art. 2 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 10 lipca 2007 r. o nawozach i nawożeniu (Dz. U. z 2021 r., poz. 76) – nawozami są produkty przeznaczone do dostarczania roślinom składników pokarmowych lub zwiększania żyzności gleb albo zwiększania żyzności stawów rybnych, którymi są nawozy mineralne, nawozy naturalne, nawozy organiczne i nawozy organiczno-mineralne.

Na podstawie art. 2 pkt a) rozporządzenia (WE) nr 2003/2003 Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 13 października 2003 r. w sprawie nawozów (Dz. Urz. UE. L. 304 z dnia 21 listopada 2003 r. ze zm.) – „nawóz” oznacza substancję, której główną funkcją jest dostarczanie składników pokarmowych roślinom.

Zgodnie z treścią art. 2 ust. 1 pkt 4 ustawy o nawozach i nawożeniu, nawozy naturalne to:

1. obornik, gnojówka i gnojowica,
2. pochodzące od zwierząt gospodarskich, w rozumieniu przepisów o organizacji hodowli i rozrodzie zwierząt gospodarskich, odchody, z wyjątkiem odchodów pszczół, bez dodatków innych substancji,
3. guano

• przeznaczone do rolniczego wykorzystania.

Z kolei, odpowiednio do treści art. 2 ust. 1 pkt 5 ww. ustawy, nawozy organiczne to nawozy wyprodukowane z substancji organicznej lub z mieszanin substancji organicznych, w tym komposty, a także komposty wyprodukowane z wykorzystaniem dżdżownic.

Stosownie do art. 2 ust. 1 pkt 7, 9 i 10 ww. ustawy:

• środki poprawiające właściwości gleby – to substancje dodawane do gleby w celu poprawy jej właściwości lub jej parametrów chemicznych, fizycznych, fizykochemicznych lub biologicznych;
• podłoże do upraw - materiał inny niż gleba, w tym substraty, w którym są uprawiane rośliny;
• środki wspomagające uprawę roślin – to środki poprawiające właściwości gleby, stymulatory wzrostu i podłoża do upraw.

Wskazać należy, że ustawa o nawozach i nawożeniu określa obowiązek uzyskania przez przedsiębiorcę wprowadzającego do obrotu nawóz lub środek wspomagający uprawę roślin pozwolenia Ministra właściwego ds. rolnictwa na wprowadzenie do obrotu.

I tak, na podstawie art. 3 ust. 2 powyższej ustawy, nawozy organiczne, organiczno-mineralne, mineralne nieoznaczone znakiem „NAWÓZ WE” i środki wspomagające uprawę roślin mogą być wprowadzone do obrotu na zasadach określonych w art. 4 ustawy o nawozach i nawożeniu.

Nawozy oraz środki wspomagające uprawę roślin, o których mowa w art. 3 ust. 2, są wprowadzane do obrotu na podstawie uzyskanego pozwolenia (art. 4 ust. 1 ww. ustawy).

Z kolei zgodnie z art. 2 ust. 1 ustawy z dnia 8 marca 2013 r. o środkach ochrony roślin (Dz.U. z 2020 r., poz. 2097) – za środek ochrony roślin uważa się środek ochrony roślin, o którym mowa w art. 2 ust. 1 rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (WE) nr 1107/2009 z dnia 21 października 2009 r. dotyczącego wprowadzania do obrotu środków ochrony roślin i uchylającego dyrektywy Rady 79/117/EWG i 91/414/EWG (Dz. Urz. UE. L. 309 z dnia 24 listopada 2009 r.).

Na podstawie art. 2 ust. 1 ww. rozporządzenia, za środki ochrony roślin uważa się środki w postaci, w jakiej są one dostarczane użytkownikowi, składające się z substancji czynnych, sejfnerów lub synergetyków lub zawierających te składniki, i przeznaczonych do jednego z następujących zastosowań:

1. ochrona roślin lub produktów roślinnych przed wszelkimi organizmami szkodliwymi lub zapobieganie działaniu takich organizmów, chyba że głównym przeznaczeniem takich produktów jest utrzymanie higieny, a nie ochrona roślin lub produktów roślinnych;
2. wpływanie na procesy życiowe roślin, na przykład poprzez substancje działające jako regulatory wzrostu, inne niż składnik odżywczy lub biostymulator;
3. zabezpieczanie produktów roślinnych w zakresie, w jakim takie substancje lub środki nie podlegają szczególnym przepisom wspólnotowym dotyczącym środków konserwujących;
4. niszczenie niepożądanych roślin lub części roślin z wyjątkiem glonów, chyba że dane środki są stosowane na glebę lub wodę w celu ochrony roślin;
5. hamowanie lub zapobieganie niepożądanemu wzrostowi roślin z wyjątkiem glonów, chyba że dane środki są stosowane na glebę lub wodę w celu ochrony roślin.

Ponadto należy wskazać, że w załączniku nr 3 do ustawy, zawierającym wykaz towarów i usług opodatkowanych stawką podatku w wysokości 8%, w poz. 12 wskazano bez względu na CN „Ziemia ogrodnicza”.

Pojęcie „ziemia ogrodnicza” nie zostało zdefiniowane w przepisach prawa i może występować w odniesieniu do wierzchniej warstwy gleby urodzajnej. „Ziemia ogrodnicza” jest bardzo powszechną nazwą handlową dla wprowadzanych do obrotu organicznych i organiczno-mineralnych podłoży do upraw, które mają zastosowanie w uprawach roślin ogrodniczych (warzywnych, sadowniczych, ozdobnych). Dla ogrodnictwa (również terenów zieleni), „ziemia ogrodnicza” zwykle przygotowana jest na bazie torfu niskiego z dodatkiem innych komponentów organicznych np. kory kompostowanej lub kompostu, a także komponentów mineralnych jak piasek, glinka, a nawet z niewielkim dodatkiem gleby pochodzącej z wierzchniej warstwy uprawnej. Natomiast termin „podłoże” jest pojęciem bardzo szerokim. Rozróżniamy podział podłoży przeznaczonych do uprawy roślin na trzy grupy: podłoża organiczne (m.in. składające się z torfu, kora, włókna kokosowego i inne) i podłoża mineralne (np. wełna mineralna, perlit, keramzyt, piasek i inne) oraz podłoża organiczno-mineralne, które stanowią mieszaninę substratów organicznych (podłoży organicznych) z substancjami mineralnymi jak np. perlit, keramzyt, piasek itd.

Jednakże, jak już wskazano wyżej wprowadzanie do obrotu podłoży do upraw wymaga uzyskania pozwolenia Ministra Rolnictwa i Rozwoju Wsi na podstawie art. 4 ust. 1 ustawy o nawozach i nawożeniu.

Analiza sprawy na tle przywołanych przepisów wskazuje, że produkt opisany we wniosku nie jest nawozem ani środkiem ochrony roślin, bowiem nie spełnia warunków i definicji ustawowych. W konsekwencji nie stanowi towaru, wymienionego w opisie poz. 10 załącznika nr 3 do ustawy o podatku od towarów i usług.

Ponadto wskazać należy, że produkt ten nie spełnia definicji ziemi ogrodniczej, o której mowa w poz. 12 załącznika nr 3 do ww. ustawy oraz nie posiada stosownego pozwolenia na wprowadzenie do obrotu jako podłoże do upraw.

W związku z powyższym, ponieważ opisany we wniosku towar o nazwie „kora”, klasyfikowany jest do działu 31 Nomenklatury scalonej (CN) i nie został objęty obniżoną stawką, jego dostawa, import lub wewnątrzwspólnotowe nabycie podlega opodatkowaniu stawką podatku VAT w wysokości 23%, na podstawie art. 41 ust. 1 w związku z art. 146aa ust. 1 pkt 1 i ust. 1a ustawy.

Informacje dodatkowe

Niniejsza WIS jest ważna, jeśli w przedmiotowej sprawie nie ma zastosowania zwolnienie podmiotowe lub przedmiotowe od podatku od towarów i usług (art. 42a ustawy). W zakresie wyeliminowania lub zastosowania zwolnienia Wnioskodawca może zwrócić się o interpretację indywidualną do Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

Podmiot, na rzecz którego wydano WIS, może ją stosować wyłącznie do towarów tożsamych pod każdym względem z towarem będącym przedmiotem niniejszej decyzji.

Niniejsza WIS wiąże organy podatkowe wobec podmiotu, dla którego została wydana, w odniesieniu do towaru będącego jej przedmiotem, który zostanie sprzedany, zaimportowany lub wewnątrzwspólnotowo nabyty po dniu, w którym WIS została doręczona (art. 42c ust. 1 pkt 1 ustawy), z wyjątkiem następujących przypadków:

• podmiot ten złożył fałszywe oświadczenie, że w dniu złożenia wniosku o WIS, w zakresie przedmiotowym tego wniosku, nie toczy się postępowanie podatkowe, kontrola podatkowa ani kontrola celno-skarbowa oraz że w tym zakresie sprawa nie została rozstrzygnięta co do jej istoty w decyzji lub postanowieniu organu podatkowego (art. 42b ust. 3 ustawy),
• towar, będący przedmiotem niniejszej WIS, stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy (art. 42ca ustawy).

Niniejsza WIS jest ważna przez okres 5 lat licząc od dnia jej wydania (art. 42ha ustawy), przy czym wygasa ona z mocy prawa przed upływem tego terminu w przypadku zmiany przepisów prawa podatkowego w zakresie podatku od towarów i usług odnoszących się do towaru, będącego przedmiotem tej WIS, w wyniku której WIS staje się niezgodna z tymi przepisami. Wygaśnięcie WIS następuje z dniem wejścia w życie przepisów, w wyniku których stała się z nimi niezgodna (art. 42h ust. 1 ustawy).

Do liczenia terminów okresu ważności WIS stosuje się odpowiednio art. 12 Ordynacji podatkowej.

POUCZENIE

Od niniejszej decyzji – stosownie do art. 220 § 1 w związku z art. 221 oraz art. 223 § 2 Ordynacji podatkowej – służy Stronie odwołanie do Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej w terminie 14 dni od dnia jej doręczenia, na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała, lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP.

W przypadku wnoszenia odwołania w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii jako najwłaściwszy proponuje się kontakt z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego ePUAP.

Odwołanie od decyzji organu podatkowego powinno zawierać zarzuty przeciw decyzji, określać istotę i zakres żądania będącego przedmiotem odwołania oraz wskazywać dowody uzasadniające to żądanie (art. 222 Ordynacji podatkowej).