0114-KDIP4-3.4012.105.2021.3.SW

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2020 r. poz. 1325 ze zm.), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 21 lutego 2021 r. (data wpływu 22 lutego 2021 r.) uzupełnionym pismem z dnia 1 marca 2021 r. (data wpływu 1 marca 2021 r.) oraz pismem z dnia 29 kwietnia 2021 r. (data wpływu 29 kwietnia 2021 r.) będącym odpowiedzią na wezwanie Organu z dnia 21 kwietnia 2021 r. (doręczone dnia 22 kwietnia 2021 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie skutków podatkowych sprzedaży nieruchomości - jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 22 lutego 2021 r. wpłynął do tut. Organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie skutków podatkowych sprzedaży nieruchomości. Złożony wniosek uzupełniono pismem z dnia 1 marca 2021 r. (data wpływu 1 marca 2021 r.) oraz pismem z dnia 29 kwietnia 2021 r. (data wpływu 29 kwietnia 2021 r.) będącym odpowiedzią na wezwanie Organu z dnia 21 kwietnia 2021 r. (doręczone dnia 22 kwietnia 2021 r.).

We wniosku przedstawiono następujące przyszłe, sprecyzowane następnie w nadesłanym uzupełnieniu:

Wnioskodawczyni jest osobą fizyczną. Wnioskodawczyni wykonuje zawód radcy prawnego. Wnioskodawczyni wykonuje zawód radcy prawnego w ramach wykonywanej jednoosobowo działalności gospodarczej - prowadzi kancelarię radcy prawnego (na podstawie wpisu do Centralnej Ewidencji i Informacji o Działalności Gospodarczej).

Działalność gospodarcza prowadzona przez Wnioskodawczynię podlega regulacjom wynikającym w szczególności z ustawy o radcach prawnych z dnia 6 lipca 1982 roku, gdzie w art. 4 wskazano, iż „Wykonywanie zawodu radcy prawnego polega na świadczeniu pomocy prawnej”. Kolejne artykuły tejże ustawy wskazują, że świadczenie pomocy prawnej polega w szczególności na udzielaniu porad i konsultacji prawnych, sporządzaniu opinii prawnych, opracowywaniu projektów aktów prawnych oraz występowaniu przed urzędami i sądami w charakterze pełnomocnika lub obrońcy. Dodatkowo, jako radca prawny Wnioskodawczyni podlega regulacjom korporacji radców prawnych, m.in. Regulaminowi wykonywania zawodu radcy prawnego. § 13 Regulaminu wykonywania zawodu radcy prawnego stanowiącego załącznik do uchwały nr 94/IX/2015 Krajowej Rady Radców Prawnych z dnia 13 czerwca 2015 r. stanowi, że przedmiotem działalności kancelarii radcy prawnego nie może być działalność inna niż świadczenie pomocy prawnej.

Wnioskodawczyni planuje nabyć ok. 10 działek ewidencyjnych, dla których prowadzonych jest kilka ksiąg wieczystych. Nabycie nieruchomości nastąpi od ich aktualnych właścicieli i współwłaścicieli - osób fizycznych niebędących płatnikami podatku VAT (podatek od towarów i usług) w zakresie tychże transakcji. W następnej kolejności, Wnioskodawczyni planuje dokonać transakcji zbycia części w/w działek na rzecz przedsiębiorcy (spółki prawa handlowego), dalej zwanego „Kupującym”. Transakcja sprzedaży na rzecz Kupującego ma nastąpić w ramach jednej niepodzielnej transakcji (jeden akt notarialny). Pozostałe działki Wnioskodawczyni ma pozostawić dla siebie celem powiększenia majątku osobistego. Umowa z obecnymi właścicielami, jak i Kupującym dokonywana jest poza prowadzoną przez Wnioskodawczynię działalnością

Działki, które planuje nabyć Wnioskodawczyni, to tereny niezabudowane, objęte są miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego terenu.

Kupujący na nabytych działkach zamierza przeprowadzić inwestycję, tj. wybudować budynek logistyczno-magazynowo-produkcyjny. Miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego umożliwia Kupującemu przeprowadzenie tego rodzaju inwestycji.

Kupujący jest zainteresowany zakupem pakietu nieruchomości/działek, które łącznie pozwolą mu zrealizować planowaną inwestycję. Nie jest natomiast zainteresowany prowadzeniem kilku równoległych procesów nabycia odrębnych działek.

Planowana transakcja zbycia nieruchomości na rzecz Kupującego dojdzie do skutku pod warunkiem (m.in.), że Wnioskodawczyni dokona wcześniejszego nabycia wszystkich działek od ich aktualnych właścicieli i współwłaścicieli.

Oprócz formalnego nabycia tych działek, Wnioskodawczyni nie przeprowadzi żadnych działań przygotowujących działki do ich zbycia, w szczególności:

• nie dokona ich scalenia;
• nie wystąpi we własnym imieniu o żadne decyzje administracyjne, np. środowiskowe, dotyczące zabudowy, in. (o decyzje środowiskowe Kupujący wystąpi własnym staraniem i we własnym imieniu, na podstawie pełnomocnictwa udzielonego przez Wnioskodawczynię, przed nabyciem nieruchomości od Wnioskodawczyni; Wnioskodawczyni będzie uprawniona udzielić takiego pełnomocnictwa na podstawie pełnomocnictwa udzielonego jej przez aktualnych właścicieli i współwłaścicieli działek);
• nie będzie w żaden aktywny sposób poszukiwać innych kupujących.

Z uwagi na okoliczność, iż część działek nabywanych przez Wnioskodawczynię obciążona jest ograniczonym prawem rzeczowym (umową dzierżawy) oraz na to, że jedna z tych obciążonych działek ma zostać sprzedana na rzecz Kupującego, Wnioskodawczyni zobowiązała się jedynie do przedłożenia Kupującemu dokumentu potwierdzającego rozwiązanie umowy dzierżawy na dzień zawarcia umowy sprzedaży na rzecz Kupującego.

Wnioskodawczyni sfinansuje nabycie działek własnymi środkami pieniężnymi. W tym kontekście należy zauważyć, że bezpośrednio po uzyskaniu prawa własności działek przez Wnioskodawczynię miałoby dojść do ich zbycia na rzecz Kupującego za zapłatą ceny w całości w sposób nieodroczony. Ze środków pochodzących od Kupującego, Wnioskodawczyni dokona zapłaty za nabyte przez nią poszczególne działki (nabycie działek przez Wnioskodawczynię następuje z odroczonym terminem zapłaty).

Wnioskodawczyni traktuje tę planowaną transakcję jako inwestycję prywatnych środków i zarządzanie prywatnym majątkiem. Planowana transakcja będąca przedmiotem niniejszego zapytania byłaby pierwszą tego typu realizowaną przez Wnioskodawczynię. Wnioskodawczyni nie może jednak wykluczyć, że w przyszłości nie przeprowadzi podobnej operacji.

Wnioskodawczyni deklaruje, że planowana transakcja ma charakter incydentalny. Zysk uzyskany z transakcji, o ile dojdzie do jej realizacji, będzie przeznaczony na cele prywatne Wnioskodawczyni i jej rodziny (nie jest wykluczone przeznaczenie dochodu na cele mieszkaniowe). Dochód z transakcji byłby pomocniczym źródłem dochodów Wnioskodawczyni - podstawowe stanowić będzie nadal wykonywana przez nią działalność gospodarcza (wykonywanie zawodu radcy prawnego).

Wnioskodawczyni prowadzi działalność gospodarczą, tj. kancelarię radcy prawnego i z tytułu tej działalności jest czynnym podatnikiem VAT.

W przeszłości Wnioskodawczyni zbywała:

• (…) r. sprzedała nieruchomość położoną w A (…) stanowiącą jej majątek osobisty; nieruchomość tę Wnioskodawczyni otrzymała w (…) r. w darowiźnie od swoich rodziców;
• (…) r. sprzedała udział wynoszący 1/2 w nieruchomości położonej w A (…) otrzymaną w (…) r. w wyniku spadkobrania.

(…) r. Wnioskodawczyni podpisała w formie aktu notarialnego przedwstępną umowę sprzedaży na ¼ działek, które Wnioskodawczyni planuje zbyć. Umowa przedwstępna sprzedaży przewiduje, że umowa przyrzeczona zostanie zawarta po spełnieniu następujących warunków:

• uzyskanie przez Wnioskodawczynię zaświadczeń, wydanych przez urząd skarbowy, urząd gminy i Państwowy Fundusz Rehabilitacji Osób Niepełnosprawnych w trybie art. 306g ustawy – Ordynacja podatkowa oraz zaświadczeń wydanych przez Zakład Ubezpieczeń Społecznych lub Kasę Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego, potwierdzających, że Wnioskodawczyni nie zalega z płatnością należnych podatków i innych należności publicznoprawnych;
• uzyskanie przez przyszłego Kupującego (nie Wnioskodawczynię), na jego koszt, ustaleń, z których wynikać będzie, że warunki gruntowo-środowiskowe Przedmiotu Sprzedaży umożliwiają realizację zamierzonej przez przyszłego nabywcę Inwestycji;
• co najmniej dwukrotne podpisanie lub przekazanie przyszłemu Kupującemu przez Wnioskodawczynię – na wezwanie przyszłego Kupującego – oświadczenia dotyczącego zgodności działań Wnioskodawczyni z wymogami oraz procedurami w zakresie przeciwdziałania praniu brudnych pieniędzy oraz finansowaniu terroryzmu,
• przedłożenie przyszłemu Kupującemu przez Wnioskodawczynię, na wezwanie przyszłego Kupującego, poświadczonej notarialnie kopii dokumentu potwierdzającego tożsamość Wnioskodawczyni, to jest dowodu osobistego lub paszportu;
• przedłożenie przez Wnioskodawczynię dokumentu potwierdzającego rozwiązanie umowy dzierżawy na jednej z działek ewidencyjnych;
• uzyskanie przez przyszłego Kupującego uchwały wspólników wyrażającej zgodę na nabycie nieruchomości;
• nabycie przez przyszłego Kupującego (nie Wnioskodawczynię) działek sąsiednich.

Umowa przyrzeczona miałaby być zawarta po spełnieniu w/w warunków w terminie do (…) roku.

Zostało udzielone pełnomocnictwo do części nieruchomości na podstawie umowy przedwstępnej sprzedaży, jak również zostanie udzielone przy ewentualnym kolejnym akcie notarialnym w zakresie:

• przeglądania akt ksiąg wieczystych;
• składania wniosków o sporządzenie kserokopii i fotokopii z akt oraz do odbioru takich kserokopii;
• uzyskiwania wypisów z ewidencji gruntów i budynków oraz wyrysów z map ewidencyjnych dotyczących nieruchomości;
• wystąpienia w jej imieniu do właściwych podmiotów, celem uzyskania technicznych warunków przyłączenia do sieci elektroenergetycznej, gazowej, teleinformatycznej, wodociągowej, ciepłowniczej, kanalizacji deszczowej i sanitarnej lub innej infrastruktury technicznej, umożliwiającej odprowadzenie wód opadowych oraz włączenia do układu drogowego, w tym składania i podpisywania wniosków i innych dokumentów, ich zmiany, cofania oraz odbioru, a nadto zawarcia w imieniu Wnioskodawczyni umów przyłączenia do sieci oraz umów określających warunki włączenia do układu drogowego.

Kupujący nie będzie miał możliwości użytkowania nieruchomości przed nabyciem.

Wnioskodawczyni udzieliła pełnomocnictwa zgodnie z wyjaśnieniem powyżej - i w zakresie tego umocowania może działać przyszły Kupujący. Ponadto, Wnioskodawczyni posiada wiedzę, iż podmiot, z którym została podpisana umowa przedwstępna, wystąpił o decyzję środowiskową (jeśli takowa będzie wydana, jej adresatem będzie przyszły Kupujący, nie Wnioskodawczyni). W zakresie innych działań oraz przez inne podmioty – Wnioskodawczyni nie posiada wiedzy.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy w związku z planowaną transakcją Wnioskodawczyni będzie uznana za podatnika podatku od towarów i usług?

Zdaniem Wnioskodawczyni, planowana transakcja jest przejawem zarządu prywatnie zgromadzonym majątkiem, nie stanowi wykonywania działalności gospodarczej, a w konsekwencji transakcja nie będzie podlegała VAT.

Kluczowe w analizowanej sprawie jest określenie, czy planowana transakcja może być uznana za stanowiąca przejaw i skutek prowadzonej działalności gospodarczej.

Status Wnioskodawczyni z perspektywy przepisów o VAT.

Zgodnie z przepisami o VAT (zarówno polską ustawą o VAT, jak i Dyrektywą w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej), działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców włącznie z górnictwem, działalnością rolniczą i wykonywaniem wolnych zawodów.

Za działalność gospodarczą uznaje się również wykorzystywanie w sposób ciągły własności dóbr materialnych lub niematerialnych w celu uzyskania z tego tytułu dochodu. Natomiast z art. 12 ust. 1 Dyrektywy wynika, że państwa członkowskie mogą również uznać za podatnika każdego, kto okazjonalnie zawiera transakcje związane z działalnością gospodarczą, w szczególności (`(...)`) dostawy terenów budowlanych. Przez teren budowlany rozumie się każdy grunt nieuzbrojony lub uzbrojony, uznany za teren budowlany przez państwa członkowskie.

Przepisy polskiej ustawy o VAT stanowią implementację rozwiązań Dyrektywy. Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju. Przez dostawę towarów, w myśl art. 7 ust. 1 ww. ustawy, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (`(...)`).

Definicję towaru ustawodawca zawarł w art. 2 pkt 6 ustawy o VAT. Zgodnie z tym przepisem, pod pojęciem towaru należy rozumieć rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii. Nie każda czynność stanowiąca dostawę w rozumieniu art. 7 ustawy podlega opodatkowaniu, ale tylko taka, która wykonana jest przez podmiot, który w związku z jej realizacją występuje w charakterze podatnika podatku od towarów i usług.

Pojęcia „podatnik” i „działalność gospodarcza” na potrzeby podatku od towarów i usług zostały określone w art. 15 ust. 1 i ust. 2 ustawy o VAT. Podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności (art. 15 ust. 1 ustawy o VAT). Działalność gospodarcza, zgodnie z art. 15 ust. 2 ustawy o VAT, obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Stosownie do wskazanych regulacji należy skonstatować, że zasadniczo dostawa gruntów jest opodatkowana podatkiem od towarów i usług. W świetle zaś definicji zawartej w art. 15 ustawy o VAT dla uznania określonych zachowań i działań podmiotu za działalność gospodarczą istotne znaczenie ma ich zorganizowany charakter. Przy czym taka działalność wystąpi również w przypadku wykorzystywania towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych. Zatem dostawa towarów (w tym nieruchomości) podlega co do zasady opodatkowaniu VAT w sytuacji, gdy działaniom podmiotu dokonującego tej dostawy można przypisać znamiona prowadzenia działalności gospodarczej, co w efekcie przesądza o uzyskaniu przez niego statusu podatnika.

W analizowanej sprawie kluczowe znaczenie ma to, że Wnioskodawczyni jest osobą fizyczną i rozważyć należy, czy planowana przez nią transakcja (obejmująca nabycie określonych działek w celu ich pakietowej odprzedaży) stanowi czynność dokonaną w ramach zarządu majątkiem osobistym.

Dokonując oceny charakteru przedstawionej planowanej operacji na gruncie VAT Wnioskodawczyni korzysta z wytycznych zawartych w orzecznictwie Trybunału Sprawiedliwości UE m. in. w wyroku w sprawach połączonych C-180/10 i C-180/10. Zawarta jest tam argumentacja mówiąca, że:

• dostawa gruntu przeznaczonego pod zabudowę powinna być uznana za objętą VAT na podstawie prawa krajowego państwa członkowskiego, jeżeli państwo to skorzystało z możliwości przewidzianej w art. 12 ust. 1 Dyrektywy niezależnie od częstotliwości takich transakcji oraz od kwestii, czy sprzedawca prowadzi działalność producenta, handlowca lub usługodawcy, pod warunkiem że transakcja ta nie stanowi jedynie czynności związanej ze zwykłym wykonywaniem prawa własności;
• osoby fizycznej, która prowadziła działalność rolniczą na gruncie nabytym ze zwolnieniem z podatku od wartości dodanej i przekształconym wskutek zmiany planu zagospodarowania przestrzennego niezależnej od woli tej osoby w grunt przeznaczony pod zabudowę, nie można uznać za podatnika podatku od wartości dodanej w rozumieniu art. 9 ust. 1 i art. 12 ust. 1 Dyrektywy, kiedy dokonuje ona sprzedaży tego gruntu, jeżeli sprzedaż ta następuje w ramach zarządu majątkiem prywatnym tej osoby;
• sama liczba i zakres transakcji sprzedaży nie mają charakteru decydującego; jak orzekł Trybunał, zakres transakcji sprzedaży nie może stanowić kryterium rozróżnienia między czynnościami dokonywanymi prywatnie, które znajdują się poza zakresem zastosowania dyrektywy, a czynnościami stanowiącymi działalność gospodarczą. Trybunał stwierdził, że dużych transakcji sprzedaży można dokonywać również jako czynności osobistych (podobnie: wyrok w sprawie Wellcome Trust, pkt 37);
• okoliczność, że przed sprzedażą zainteresowany dokonał podziału gruntu na działki w celu osiągnięcia wyższej ceny łącznej, sama w sobie nie jest decydująca; nie ma takiego charakteru również długość okresu, w jakim te transakcje następowały, ani wysokość osiągniętych z nich przychodów. Całość powyższych elementów może bowiem odnosić się do zarządzania majątkiem prywatnym zainteresowanego;
• jeżeli osoba w celu dokonania sprzedaży podejmuje aktywne działania w zakresie obrotu nieruchomościami, angażując środki podobne do wykorzystywanych przez producentów, handlowców i usługodawców w rozumieniu art. 9 ust. 1 akapit drugi Dyrektywy, należy uznać ją za podmiot prowadzący działalność gospodarczą w rozumieniu tego przepisu, a więc za podatnika VAT;
• takie aktywne działania mogą polegać np. na uzbrojeniu terenu albo na działaniach marketingowych;
• działania takie nie należą do zakresu zwykłego zarządu majątkiem prywatnym, w związku z czym w takiej sytuacji dostawy terenu budowlanego nie można uznać za czynność związaną ze zwykłym wykonywaniem prawa własności.

Należy podkreślić, że poza nabyciem działek (co samo w sobie jest niezbędną przesłanką faktyczną i prawną dalszej ich odprzedaży) Wnioskodawczyni nie będzie realizować żadnych zorganizowanych czynności zmierzających do zbycia (np. działań marketingowych) czy uzyskania wyższej ceny (np. przeprowadzenie zmiany planu zagospodarowania przestrzennego, scalenie gruntów, czy in.). Sama liczba działek, które Wnioskodawczyni nabędzie nie może wskazywać na działalność gospodarczą. Zdaniem Wnioskodawczyni, planowana transakcja ma charakter inwestycji prywatnego majątku, a zbycie na rzecz Kupującego pakietu nabytych wcześniej działek będzie wykonane w ramach zarządu prywatnym majątkiem, a nie w ramach działalności gospodarczej.

Podkreślenia wymaga, że immanentną cechą prowadzenia działalności gospodarczej jest ponoszenie ryzyka gospodarczego. Planowana transakcja, m.in. z uwagi na umówione terminy zapłaty będzie takie ryzyko w zasadzie wykluczać. Sposób przeprowadzenia transakcji wskazuje, że z perspektywy Wnioskodawczyni transakcji ma wyraźnie cechy inwestycji prywatnej rozumianej jako ulokowanie prywatnego kapitału.

W świetle powyższego, Wnioskodawczyni stoi na stanowisku, że z tytułu przeprowadzenia transakcji zbycia pakietu działek na rzecz Kupującego nie będzie ona podatnikiem VAT, gdyż transakcja nie będzie realizowana w wykonaniu działalności gospodarczej.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest nieprawidłowe.

Zgodnie z przepisem art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2021 r. poz. 685 ze zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

Przez towary – na podstawie art. 2 pkt 6 ustawy – rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Zgodnie z przedstawionymi przepisami, grunt spełnia definicję towaru wynikającą z art. 2 pkt 6 ustawy, a jego sprzedaż jest traktowana jako czynność odpłatnej dostawy towarów na terytorium kraju.

Natomiast w świetle art. 8 ust. 1 ustawy, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (…).

Nie każda czynność stanowiąca dostawę towarów, w rozumieniu art. 7 ustawy lub świadczenie usług, o którym mowa w art. 8 ust. 1 ustawy, podlega jednak opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, ponieważ aby dana czynność była opodatkowana tym podatkiem, musi być wykonana przez podmiot, który w związku z jej wykonaniem jest podatnikiem podatku od towarów i usług.

W myśl art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Pod pojęciem działalności gospodarczej, na podstawie art. 15 ust. 2 ustawy, rozumie się wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Określony w ustawie zakres opodatkowania podatkiem od towarów i usług wskazuje, że do tego, aby faktycznie zaistniało opodatkowanie danej czynności, konieczne jest, aby czynność podlegającą opodatkowaniu wykonał podmiot, który dla tej właśnie czynności będzie działał jako podatnik. Definicja działalności gospodarczej zawarta w ustawie, ma charakter uniwersalny, pozwalający na objęcie pojęciem „podatnik” tych wszystkich podmiotów, które prowadzą określoną działalność, występując w profesjonalnym obrocie gospodarczym. Ponadto, działalność gospodarczą stanowi wykorzystywanie towarów w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Przez ciągłe wykorzystywanie składników majątku należy rozumieć takie wykorzystywanie majątku, które charakteryzuje się powtarzalnością lub długim okresem trwania. Zatem czerpanie dochodów ze składnika majątku wskazuje na prowadzenie działalności gospodarczej.

Analizując powyższe przepisy należy stwierdzić, że dostawa towarów podlegać będzie opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług wyłącznie wówczas, gdy dokonywana będzie przez podmiot mający status podatnika, a dodatkowo działającego w takim charakterze w odniesieniu do danej transakcji. Istotnym dla określenia, że w odniesieniu do konkretnej dostawy mamy do czynienia z podatnikiem podatku VAT jest stwierdzenie, że prowadzi on działalność gospodarczą w rozumieniu przepisów ustawy.

Na mocy art. 9 ust. 1 Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE L 347 z 11 grudnia 2006 r. str. 1, ze zm.), zwanej dalej Dyrektywą 112, „podatnikiem” jest każda osoba prowadząca samodzielnie w dowolnym miejscu jakąkolwiek działalność gospodarczą, bez względu na cel czy też rezultaty takiej działalności. „Działalność gospodarcza” obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, włącznie z górnictwem, działalnością rolniczą i wykonywaniem wolnych zawodów lub uznanych za takie. Za działalność gospodarczą uznaje się w szczególności wykorzystywanie, w sposób ciągły, majątku rzeczowego lub wartości niematerialnych w celu uzyskania z tego tytułu dochodu.

Właściwym zatem jest wykluczenie osób fizycznych z grona podatników w przypadku, gdy dokonują sprzedaży, przekazania bądź darowizny towarów stanowiących część majątku osobistego, tj. majątku, który nie został nabyty w celu jego odsprzedaży bądź wykonywania innych czynności w ramach działalności gospodarczej.

W kontekście powyższych rozważań nie jest podatnikiem podatku od towarów i usług ten, kto jako osoba fizyczna dokonuje jednorazowych lub okazjonalnych transakcji, za które nie jest przewidziana ściśle regularna zapłata oraz nie prowadzi zorganizowanej, czy zarejestrowanej działalności gospodarczej, a tylko np. wyzbywa się majątku osobistego. Dokonywanie określonych czynności incydentalnie, poza sferą prowadzonej działalności gospodarczej, również nie pozwala na uznanie danego podmiotu za podatnika w zakresie tych czynności.

Zatem w kwestii opodatkowania VAT sprzedaży działki istotne jest, czy sprzedający w celu dokonania sprzedaży gruntu podjął lub podejmie aktywne działania w zakresie obrotu nieruchomościami, angażując środki podobne do wykorzystywanych przez producenta, handlowca i usługodawcę w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy, co skutkuje koniecznością uznania zbywcy nieruchomości za podmiot prowadzący działalność gospodarczą w rozumieniu tego przepisu, a więc za podatnika podatku od towarów i usług, czy też sprzedaż nastąpi w ramach zarządu majątkiem prywatnym.

Zwykłe nabycie lub sprzedaż rzeczy nie stanowi wykorzystywania w sposób ciągły majątku rzeczowego w celu uzyskania z tego tytułu dochodu w rozumieniu art. 9 ust. 1 Dyrektywy 112(a tym samym art. 15 ust. 2 ustawy) jako, że jedynym przychodem z takich transakcji może być ewentualny zysk ze sprzedaży tej rzeczy.

Dodatkowo należy wskazać, że działalność gospodarcza powinna cechować się stałością, powtarzalnością i niezależnością jej wykonywania, bowiem związana jest z profesjonalnym obrotem gospodarczym. Nie jest natomiast działalnością handlową, a zatem i gospodarczą, sprzedaż majątku osobistego, który nie został nabyty w celu jego odsprzedaży i nie jest związany z prowadzoną działalnością gospodarczą.

W tym miejscu należy przywołać orzeczenie z dnia 15 września 2011 r. TSUE w sprawach połączonych C-180/10 i C-181/10, w którym TSUE wskazał, że: „(…) czynności związane ze zwykłym wykonywaniem prawa własności nie mogą same z siebie być uznawane za prowadzenie działalności gospodarczej (zob. wyrok z dnia 20 czerwca 1996 r. w sprawie C-155/94 Wellcome Trust, Rec. s. I-3013, pkt 32). Należy dodać, że sama liczba i zakres transakcji sprzedaży dokonanych w niniejszej sprawie nie ma charakteru decydującego. Jak orzekł Trybunał, zakres transakcji sprzedaży nie może stanowić kryterium rozróżnienia między czynnościami dokonywanymi prywatnie, które znajdują się poza zakresem zastosowania dyrektywy, a czynnościami stanowiącymi działalność gospodarczą. Trybunał stwierdził, że dużych transakcji sprzedaży można dokonywać również jako czynności osobistych (zob. podobnie ww. wyrok w sprawie Wellcome Trust, pkt 37). Podobnie okoliczność, iż przed sprzedażą zainteresowany dokonał podziału gruntu na działki w celu osiągnięcia wyższej ceny łącznej sama z siebie nie jest decydująca. Nie ma takiego charakteru również długość okresu, w jakim te transakcje następowały, ani wysokość osiągniętych z nich przychodów. Całość powyższych elementów może bowiem odnosić się do zarządzania majątkiem prywatnym zainteresowanego. Inaczej jest natomiast w wypadku, gdy zainteresowany podejmuje aktywne działania w zakresie obrotu nieruchomościami, angażując środki podobne do wykorzystywanych przez producentów, handlowców i usługodawców w rozumieniu art. 9 ust. 1 akapit drugi dyrektywy VAT. Takie aktywne działania mogą polegać na przykład na uzbrojeniu terenu albo na działaniach marketingowych. Działania takie nie należą do zakresu zwykłego zarządu majątkiem prywatnym, w związku z czym w takiej sytuacji dostawy terenu budowlanego nie można uznać za czynność związaną ze zwykłym wykonywaniem prawa własności”.

Zatem przyjęcie, że dana osoba fizyczna sprzedając nieruchomości działa w charakterze podatnika prowadzącego działalność gospodarczą, w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy, wymaga ustalenia, że jej działalność w tym zakresie przybiera formę zawodową (profesjonalną), czego przejawem jest taka aktywność tej osoby w zakresie obrotu nieruchomościami, która może wskazywać, że jej czynności przybierają formę zorganizowaną, np. nabycie terenu przeznaczonego pod zabudowę, jego uzbrojenie, wydzielenie dróg wewnętrznych, działania marketingowe podjęte w celu sprzedaży działek, wykraczające poza zwykłe formy ogłoszenia, uzyskanie decyzji o warunkach zagospodarowania terenu (zabudowy), czy wystąpienie o opracowanie planu zagospodarowania przestrzennego dla sprzedawanego obszaru, prowadzenie działalności gospodarczej w zakresie usług developerskich lub innych tego rodzaju usług o zbliżonym charakterze. Przy czym na tego rodzaju aktywność „handlową” wskazywać musi ciąg powyżej przykładowo przytoczonych okoliczności, a nie stwierdzenie jedynie faktu zaistnienia pojedynczych z nich.

Należy stwierdzić, że uznanie, czy dany podmiot w odniesieniu do konkretnej czynności działa jako podatnik podatku od towarów i usług wymaga oceny każdorazowo odnoszącej się do okoliczności faktycznych danej sprawy.

W rozumieniu powyższych twierdzeń pomóc mogą zapisy orzeczenia Naczelnego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 29 października 2007 r., sygn. akt I FPS 3/07, w myśl którego formalny status danego podmiotu jako podatnika zarejestrowanego, a także okoliczność, że dana czynność została wykonana wielokrotnie lub jednorazowo, lecz z zamiarem częstotliwości nie mogą przesądzać o opodatkowaniu tej czynności bez każdorazowego ustalenia, czy w odniesieniu do konkretnej czynności podmiot ten występował w charakterze podatnika podatku VAT.

W tym miejscu podkreślić należy, że pojęcie „majątku prywatnego” nie występuje na gruncie analizowanych przepisów ustawy, jednakże wynika z wykładni art. 15 ust. 2 ustawy, w której zasadnym jest odwołanie się do treści orzeczenia TSUE w sprawie C-291/92 (Finanzamt Uelzen v. Dieter Armbrecht), które dotyczyło kwestii opodatkowania sprzedaży przez osobę, będącą podatnikiem podatku od wartości dodanej, części majątku niewykorzystywanej do prowadzonej działalności gospodarczej, a służącej jej do celów prywatnych. „Majątek prywatny” to zatem taka część majątku danej osoby fizycznej, która nie jest przez nią przeznaczona ani wykorzystywana dla potrzeb prowadzonej działalności gospodarczej. Ze wskazanego orzeczenia wynika zatem, że podatnik musi w całym okresie posiadania danej nieruchomości wykazywać zamiar wykorzystywania części nieruchomości w ramach majątku osobistego. Przykładem takiego wykorzystania nieruchomości mogłoby być, np. wybudowanie domu dla zaspokojenia własnych potrzeb mieszkaniowych. Potwierdzone to zostało również w wyroku TSUE z dnia 21 kwietnia 2005 r., sygn. akt C-25/03 Finanzamt Bergisch Gladbach v. HE, który stwierdził, że majątek prywatny to mienie wykorzystywane dla zaspokojenia potrzeb własnych.

Mając powyższe na względzie należy stwierdzić, że uznanie, że dany podmiot w odniesieniu do konkretnej czynności działa jako podatnik podatku od towarów i usług, wymaga oceny każdorazowo odnoszącej się do okoliczności faktycznych danej sprawy. Ocenie podlegać muszą przede wszystkim działania, jakie podejmuje zbywca w celu dokonania sprzedaży.

W pierwszej kolejności należy wskazać, że kwestie dotyczące stosunków cywilnoprawnych między podmiotami, w tym kwestie dotyczące przeniesienia własności nieruchomości, reguluje ww. ustawa Kodeks cywilny. Zgodnie z ogólnymi zasadami dotyczącymi sprzedaży – przez umowę sprzedaży sprzedawca zobowiązuje się przenieść na kupującego własność rzeczy i wydać mu rzecz, a kupujący zobowiązuje się rzecz odebrać i zapłacić sprzedawcy cenę (art. 535 Kodeksu cywilnego).

Moment przeniesienia własności nieruchomości został określony w art. 155 § 1 Kodeksu cywilnego, w myśl którego – umowa sprzedaży, zamiany, darowizny, przekazania nieruchomości lub inna umowa zobowiązująca do przeniesienia własności rzeczy co do tożsamości oznaczonej przenosi własność na nabywcę, chyba że przepis szczególny stanowi inaczej, albo że strony inaczej postanowiły.

Z kolei kwestie dot. umowy przedwstępnej zostały uregulowane w art. 389-396 Kodeksu cywilnego.

Zgodnie z art. 389 § 1 Kodeksu cywilnego – umowa, przez którą jedna ze stron lub obie zobowiązują się do zawarcia oznaczonej umowy (umowa przedwstępna), powinna określać istotne postanowienia umowy przyrzeczonej. Jeżeli termin, w ciągu którego ma być zawarta umowa przyrzeczona, nie został oznaczony, powinna ona być zawarta w odpowiednim terminie wyznaczonym przez stronę uprawnioną do żądania zawarcia umowy przyrzeczonej. Jeżeli obie strony są uprawnione do żądania zawarcia umowy przyrzeczonej i każda z nich wyznaczyła inny termin, strony wiąże termin wyznaczony przez stronę, która wcześniej złożyła stosowne oświadczenie. Jeżeli w ciągu roku od dnia zawarcia umowy przedwstępnej nie został wyznaczony termin do zawarcia umowy przyrzeczonej, nie można żądać jej zawarcia (art. 389 § 2 ww. ustawy).

Umowa przedwstępna jest więc jedynie zobowiązaniem do przeniesienia własności, lecz własności nie przenosi. Kupujący nie otrzymuje na mocy tej umowy żadnych uprawnień właścicielskich. Właścicielem zostaje dopiero dzięki zawarciu umowy przyrzeczonej.

Tym samym, zgodnie z powyższymi normami prawa cywilnego – umowa przedwstępna, będąca przyrzeczeniem zawarcia właściwej umowy sprzedaży, nawet jeśli sporządzona została w formie aktu notarialnego, nie powoduje przeniesienia prawa własności nieruchomości.

Ponadto, należy zwrócić uwagę, na kwestię udzielania pełnomocnictw, która to została uregulowana w Tytule IV Dziale VI Przedstawicielstwo, Rozdział I Przepisy ogólne, Rozdział II Pełnomocnictwo, ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. z 2020 r. poz. 1740 ze zm.).

Zgodnie z art. 95 § 1 Kodeksu cywilnego, z zastrzeżeniem wyjątków w ustawie przewidzianych albo wynikających z właściwości czynności prawnej, można dokonać czynności prawnej przez przedstawiciela. W świetle § 2 tego artykułu, czynność prawna dokonana przez przedstawiciela w granicach umocowania pociąga za sobą skutki bezpośrednio dla reprezentowanego.

W myśl art. 96 ww. Kodeksu, umocowanie do działania w cudzym imieniu może opierać się na ustawie (przedstawicielstwo ustawowe) albo na oświadczeniu reprezentowanego (pełnomocnictwo). Stosownie do art. 98 ww. Kodeksu, pełnomocnictwo ogólne obejmuje umocowanie do czynności zwykłego zarządu. Do czynności przekraczających zakres zwykłego zarządu potrzebne jest pełnomocnictwo określające ich rodzaj, chyba że ustawa wymaga pełnomocnictwa do poszczególnej czynności.

Zgodnie z art. 99 § 1 Kodeksu cywilnego, jeżeli do ważności czynności prawnej potrzebna jest szczególna forma, pełnomocnictwo do dokonania tej czynności powinno być udzielone w tej samej formie. W myśl § 2 powołanego artykułu, pełnomocnictwo ogólne powinno być pod rygorem nieważności udzielone na piśmie.

Na mocy art. 108 ww. Kodeksu, pełnomocnik nie może być drugą stroną czynności prawnej, której dokonuje w imieniu mocodawcy, chyba że co innego wynika z treści pełnomocnictwa albo że ze względu na treść czynności prawnej wyłączona jest możliwość naruszenia interesów mocodawcy. Przepis ten stosuje się odpowiednio w wypadku, gdy pełnomocnik reprezentuje obie strony.

Z regulacji art. 109 ww. Kodeksu wynika, że przepisy działu niniejszego stosuje się odpowiednio w wypadku, gdy oświadczenie woli ma być złożone przedstawicielowi.

Jak wynika z przepisów art. 95 do art. 109 Kodeksu cywilnego, pełnomocnictwo – to jednostronne oświadczenie osoby (mocodawcy), na mocy którego inna osoba (pełnomocnik) staje się upoważniona do działania w imieniu mocodawcy. Zatem każda czynność wykonana przez pełnomocnika w imieniu mocodawcy i w zakresie udzielonego pełnomocnictwa wywoła skutki bezpośrednio w sferze prawnej mocodawcy.

Z opisu sprawy wynika, że Wnioskodawczyni jest osobą fizyczną, wykonuje zawód radcy prawnego oraz jest z tego tytułu czynnym podatnikiem VAT.

Wnioskodawczyni planuje nabyć ok. 10 działek ewidencyjnych, a nabycie nieruchomości nastąpi od ich aktualnych właścicieli i współwłaścicieli - osób fizycznych niebędących płatnikami podatku VAT w zakresie tychże transakcji. Działki, które planuje nabyć Wnioskodawczyni, to tereny niezabudowane, objęte są miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego terenu.

W następnej kolejności, Wnioskodawczyni planuje dokonać transakcji zbycia części w/w działek na rzecz Kupującego - przedsiębiorcy (spółki prawa handlowego). Transakcja sprzedaży na rzecz Kupującego ma nastąpić w ramach jednej niepodzielnej transakcji. Pozostałe działki Wnioskodawczyni ma pozostawić dla siebie celem powiększenia majątku osobistego.

Kupujący na nabytych działkach zamierza przeprowadzić inwestycję, tj. wybudować budynek logistyczno-magazynowo-produkcyjny. Miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego umożliwia Kupującemu przeprowadzenie tego rodzaju inwestycji.

Kupujący jest zainteresowany zakupem pakietu nieruchomości/działek, które łącznie pozwolą mu zrealizować planowaną inwestycję. Nie jest natomiast zainteresowany prowadzeniem kilku równoległych procesów nabycia odrębnych działek.

Planowana transakcja zbycia nieruchomości na rzecz Kupującego dojdzie do skutku pod warunkiem (m.in.), że Wnioskodawczyni dokona wcześniejszego nabycia wszystkich działek od ich aktualnych właścicieli i współwłaścicieli.

Część działek nabywanych przez Wnioskodawczynię obciążona jest ograniczonym prawem rzeczowym (umową dzierżawy). Jedna z tych obciążonych działek ma zostać sprzedana na rzecz Kupującego, a Wnioskodawczyni zobowiązała się do przedłożenia Kupującemu dokumentu potwierdzającego rozwiązanie umowy dzierżawy na dzień zawarcia umowy sprzedaży na rzecz Kupującego.

Wnioskodawczyni nie przeprowadzi żadnych działań przygotowujących działki do ich zbycia, w szczególności:

• nie dokona ich scalenia;
• nie wystąpi we własnym imieniu o żadne decyzje administracyjne, np. środowiskowe, dotyczące zabudowy, in. (o decyzje środowiskowe Kupujący wystąpi własnym staraniem i we własnym imieniu, na podstawie pełnomocnictwa udzielonego przez Wnioskodawczynię, przed nabyciem nieruchomości od Wnioskodawczyni; Wnioskodawczyni będzie uprawniona udzielić takiego pełnomocnictwa na podstawie pełnomocnictwa udzielonego jej przez aktualnych właścicieli i współwłaścicieli działek);
• nie będzie w żaden aktywny sposób poszukiwać innych kupujących.

Wnioskodawczyni deklaruje, że planowana transakcja ma charakter incydentalny. W przeszłości Wnioskodawczyni zbywała:

• (…) r. sprzedała nieruchomość położoną w A stanowiącą jej majątek osobisty; nieruchomość tę Wnioskodawczyni otrzymała w (…) r. w darowiźnie od swoich rodziców;
• (…) r. sprzedała udział wynoszący (…) w nieruchomości położonej w A otrzymany w 2012 r. w wyniku spadkobrania.

W (…) r. Wnioskodawczyni podpisała w formie aktu notarialnego przedwstępną umowę sprzedaży na ¼ działek, które Wnioskodawczyni planuje zbyć. Umowa przedwstępna sprzedaży przewiduje, że umowa przyrzeczona zostanie zawarta po spełnieniu następujących warunków:

• uzyskanie przez Wnioskodawczynię zaświadczeń, wydanych przez urząd skarbowy, urząd gminy i Państwowy Fundusz Rehabilitacji Osób Niepełnosprawnych w trybie art. 306g ustawy – Ordynacja podatkowa oraz zaświadczeń wydanych przez Zakład Ubezpieczeń Społecznych lub Kasę Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego, potwierdzających, że Wnioskodawczyni nie zalega z płatnością należnych podatków i innych należności publicznoprawnych;
• uzyskanie przez przyszłego Kupującego (nie Wnioskodawczynię), na jego koszt, ustaleń, z których wynikać będzie, że warunki gruntowo-środowiskowe Przedmiotu Sprzedaży umożliwiają realizację zamierzonej przez przyszłego nabywcę Inwestycji;
• co najmniej dwukrotne podpisanie lub przekazanie przyszłemu Kupującemu przez Wnioskodawczynię – na wezwanie przyszłego Kupującego – oświadczenia dotyczącego zgodności działań Wnioskodawczyni z wymogami oraz procedurami w zakresie przeciwdziałania praniu brudnych pieniędzy oraz finansowaniu terroryzmu,
• przedłożenie przyszłemu Kupującemu przez Wnioskodawczynię, na wezwanie przyszłego Kupującego, poświadczonej notarialnie kopii dokumentu potwierdzającego tożsamość Wnioskodawczyni, to jest dowodu osobistego lub paszportu;
• przedłożenie przez Wnioskodawczynię dokumentu potwierdzającego rozwiązanie umowy dzierżawy na jednej z działek ewidencyjnych;
• uzyskanie przez przyszłego Kupującego uchwały wspólników wyrażającej zgodę na nabycie nieruchomości;
• nabycie przez przyszłego Kupującego (nie Wnioskodawczynię) działek sąsiednich.

Zostało udzielone pełnomocnictwo do części nieruchomości na podstawie umowy przedwstępnej sprzedaży, jak również zostanie udzielone przy ewentualnym kolejnym akcie notarialnym w zakresie:

• przeglądania akt ksiąg wieczystych;
• składania wniosków o sporządzenie kserokopii i fotokopii z akt oraz do odbioru takich kserokopii;
• uzyskiwania wypisów z ewidencji gruntów i budynków oraz wyrysów z map ewidencyjnych dotyczących nieruchomości;
• wystąpienia w jej imieniu do właściwych podmiotów, celem uzyskania technicznych warunków przyłączenia do sieci elektroenergetycznej, gazowej, teleinformatycznej, wodociągowej, ciepłowniczej, kanalizacji deszczowej i sanitarnej lub innej infrastruktury technicznej, umożliwiającej odprowadzenie wód opadowych oraz włączenia do układu drogowego, w tym składania i podpisywania wniosków i innych dokumentów, ich zmiany, cofania oraz odbioru, a nadto zawarcia w imieniu Wnioskodawczyni umów przyłączenia do sieci oraz umów określających warunki włączenia do układu drogowego.

Kupujący nie będzie miał możliwości użytkowania nieruchomości przed nabyciem.

Wnioskodawczyni posiada wiedzę, że podmiot, z którym została podpisana umowa przedwstępna, wystąpił o decyzję środowiskową, a jeśli takowa będzie wydana, jej adresatem będzie przyszły Kupujący, nie Wnioskodawczyni.

Wątpliwości Wnioskodawczyni w przedmiotowej sprawie dotyczą kwestii, czy w związku z planowaną transakcją sprzedaży działek będzie uznana za podatnika podatku od towarów i usług.

W świetle przedstawionych we wniosku okoliczności stwierdzić należy, że w rozpatrywanej sprawie są podstawy do uznania Wnioskodawczyni – w związku planowaną sprzedażą – za podatnika podatku od towarów i usług. Z opisu sprawy wynika bowiem taka aktywność Wnioskodawczyni, która wykracza poza ramy czynności związanych ze zwykłym wykonywaniem prawa własności.

Wnioskodawczyni nabywa przedmiotowe nieruchomości z zamiarem dalszej odsprzedaży dostosowując przedmiot sprzedaży do oczekiwań przyszłego Kupującego, przez co podejmuje działania charakterystyczne dla profesjonalnego pośrednika w obrocie nieruchomościami.

Z opisu sprawy wynika, że Kupujący jest zainteresowany zakupem pakietu działek, które łącznie pozwolą mu zrealizować planowaną inwestycję. Nie jest natomiast zainteresowany prowadzeniem kilku równoległych procesów nabycia odrębnych działek. Wnioskodawczyni swoimi działaniami wychodzi naprzeciw oczekiwaniom Kupującego i dokonuje transakcji zakupu działek od różnych właścicieli aby wobec Kupującego występować jako jeden podmiot sprzedający gotowy „pakiet” nieruchomości zgodny z jego oczekiwaniami.

Decydujące znaczenie dla sprawy mają działania, które Wnioskodawczyni podjęła lub zostały podjęte na mocy udzielonego pełnomocnictwa w celu sprzedaży działek. Wnioskodawczyni udzieliła pełnomocnictwa między innymi do wystąpienia w jej imieniu do właściwych podmiotów, celem uzyskania technicznych warunków przyłączenia do sieci elektroenergetycznej, gazowej, teleinformatycznej, wodociągowej, ciepłowniczej, kanalizacji deszczowej i sanitarnej lub innej infrastruktury technicznej, umożliwiającej odprowadzenie wód opadowych oraz włączenia do układu drogowego, w tym składania i podpisywania wniosków i innych dokumentów, ich zmiany, cofania oraz odbioru, a nadto zawarcia w imieniu Wnioskodawczyni umów przyłączenia do sieci oraz umów określających warunki włączenia do układu drogowego. Pełnomocnictwo obejmuje też przeglądanie akt ksiąg wieczystych, składanie wniosków o sporządzenie kserokopii i fotokopii z akt oraz odbiór takich kserokopii, uzyskiwanie wypisów z ewidencji gruntów i budynków oraz wyrysów z map ewidencyjnych dotyczących nieruchomości.

Zakres udzielonego pełnomocnictwa pozwala na dalsze ulepszanie i uatrakcyjnianie nieruchomości pod konkretne oczekiwania Kupującego przez uzyskanie warunków i zawarcie w imieniu Wnioskodawczyni umów. Wnioskodawczyni wskazała, że wystąpiono już w Jej imieniu o decyzję środowiskową dotyczącą nieruchomości. Bez znaczenia przy tym jest kto zostanie adresatem ww. decyzji ponieważ nieruchomości do chwili zawarcia umowy przyrzeczonej są własnością Wnioskodawczyni, a każda czynność wykonana przez pełnomocnika w imieniu Wnioskodawczyni i w zakresie udzielonego pełnomocnictwa wywołuje i wywoła skutki bezpośrednio w jej sferze prawnej.

W przedmiotowej sprawie, Wnioskodawczyni podejmując ww. czynności, zaangażowała i zaangażuje środki podobne do tych, jakie wykorzystują podmioty zajmujące się profesjonalnie obrotem nieruchomościami, o których mowa we wskazanym orzeczeniu w sprawach C-180/10 i C-181/10, tj. wykazała aktywność w przedmiocie zbycia nieruchomości porównywalną do działań podmiotów zajmujących się profesjonalnie tego rodzaju obrotem.

Wobec powyższego, Wnioskodawczyni dokonując sprzedaży przedmiotowych nieruchomości, nie będzie korzystała z przysługującego jej prawa do rozporządzania majątkiem prywatnym, nie jest to bowiem typowe rozporządzanie prawem własności.

Mając na uwadze powołane przepisy prawa oraz okoliczności analizowanej sprawy należy stwierdzić, że zgodnie z przepisem art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy planowana sprzedaż przez Wnioskodawczynię przedmiotowych nieruchomości, stanowić będzie opodatkowaną podatkiem od towarów i usług odpłatną dostawę towarów oraz będzie wypełniać definicję działalności gospodarczej, o której mowa w art. 15 ust. 2 ustawy, a Wnioskodawczyni w związku z jej sprzedażą będzie działała jako podatnik podatku VAT, o którym mowa w art. 15 ust. 1 ustawy.

Tym samym stanowisko Wnioskodawczyni należało uznać za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Niniejsza interpretacja rozstrzyga przedstawione zdarzenie przyszłe wyłącznie w zakresie podatku od towarów i usług, w zakresie podatku dochodowego od osób fizycznych zostanie wydane odrębne rozstrzygnięcie.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193 ze zm.), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego (…) za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2019 r. poz. 2325 ze zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP. W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy). W przypadku wnoszenia skargi w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii jako najwłaściwszy proponuje się kontakt z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego ePUAP.

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.