0114-KDIP4-2.4012.151.2021.3.SKJ

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2020 r. poz. 1325 ze zm.), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 12 marca 2021 r. (data wpływu 15 marca 2021 r.), uzupełnionym pismem z dnia 20 maja 2021 r. (data wpływu 26 maja 2021 r.) na wezwanie Organu z dnia 11 maja 2021 r. (data doręczenia 17 maja 2021 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do pełnego odliczenia podatku od towarów i usług wynikającego z wydatków związanych z samochodami służbowymi - jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 15 marca 2021 r. wpłynął do tut. Organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do pełnego odliczenia podatku od towarów i usług wynikającego z wydatków związanych z samochodami służbowymi.

Przedmiotowy wniosek uzupełniony został pismem z dnia 20 maja 2021 r. (data wpływu 26 maja 2021 r.).

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe:

Spółka prowadzi działalność w zakresie robót związanych z budową dróg i autostrad. Jest czynnym zarejestrowanym podatnikiem podatku od towarów i usług. Spółka użytkuje osobowe samochody w ramach prowadzonej działalności gospodarczej wyłącznie do czynności opodatkowanych podatkiem od towarów i usług. Samochody te są wydane do użytkowania zatrudnionym pracownikom w celu dojazdu na tereny budowy oraz właściwej realizacji powierzonych obowiązków służbowych. Pracownicy stawiają się na bazie spółki, skąd pobierają samochody i brygadami udają się na tereny budowy.

Zazwyczaj place budowy oddalone są od bazy Spółki o kilkadziesiąt a nawet kilkaset kilometrów.

Spółka zatrudnia wielu pracowników, którzy mieszkają w znacznej odległości od siedziby. Brak komunikacji środkami transportu publicznego oraz znaczący czas, jaki pracownicy muszą poświęcić na dojazd na bazę Spółki aby pobrać samochody służbowe skutkuje często rezygnacją z podjętego zatrudnienia. Aby zachęcić pracowników do pozostania w stosunku pracy oraz pozyskać nowych, spółka planuje udostępniać im samochody służbowe aby mogli bezpośrednio z miejsca zamieszkania dojechać na teren prowadzonej budowy bez konieczności przyjazdu na bazę spółki co wiąże się z oszczędnością czasu w dotarciu na plac budowy. Parkowanie pojazdu po zakończeniu pracy następowałoby w miejscu zamieszkania pracownika, któremu powierzono samochód . Wprowadzone zmiany pozwoliłyby Spółce na utrzymanie w zatrudnieniu pozyskanych pracowników oraz oszczędności, gdyż często miejsce zamieszkania pracowników jest w bliższej odległości od terenu budowy niż siedziba spółki, co wiąże się z kosztami m.in. zużytego paliwa.

Z pracownikami, którym zostanie powierzony samochód zostanie podpisana umowa, w której zawarte będą zasady użytkowania i garażowania pojazdu. Zasady używania w Spółce powierzonych służbowych pojazdów samochodowych będą określone w ramach stosowanego zapisu w Regulaminie korzystania z samochodów służbowych. Samochody służbowe wykorzystywane będą wyłącznie do celów służbowych i wyłącznie w celach związanych z prowadzoną działalnością Spółki. Załącznik do Procedury wprowadzi bezwzględny zakaz używania samochodów służbowych do jakichkolwiek celów prywatnych pracowników. Zgodnie z Regulaminem, użycie samochodów służbowych w celu prywatnym będzie skutkować nałożeniem na pracownika kary porządkowej, może również zostać uznane za ciężkie naruszenie podstawowych obowiązków pracowniczych. Użytkownik samochodu służbowego wykorzystujący ww. pojazdy, będzie zobowiązany do złożenia oświadczenia według ustalonego w Regulaminie wzoru, w którym zadeklaruje zapoznanie się z Procedurą oraz zapoznanie się z konsekwencjami w przypadku użycia do celów prywatnych samochodu służbowego, przeznaczonego wyłącznie do celów służbowych.

Samochody służbowe będące przedmiotem wniosku są pojazdami samochodowymi, które nie spełniają warunków do uznania ich za wykorzystywane wyłącznie do działalności ze względów konstrukcyjnych (posiadają dwa rzędy siedzeń). Spółka kwalifikuje je jako pojazdy, o których mowa w art. 86a ust. 4 pkt 1 ustawy o VAT (podatek od towarów i usług), tj. pojazdy wykorzystywane wyłącznie do działalności gospodarczej ze względu na fakt, iż sposób wykorzystania tych pojazdów, potwierdzony prowadzoną ewidencją przebiegu pojazdu wyklucza ich użycie do celów niezwiązanych z działalnością. Spółka złożyła dla samochodów objętych wnioskiem informację VAT-26.

W przypadku aktualnie posiadanych samochodów służbowych opisanych we wniosku Spółka prowadzi ewidencję o której mowa w art. 86a ust. 7 ustawy VAT.

Ewidencja zawiera wszystkie wymagane w art. 86a ust. 7 ustawy VAT informacje, tj. między innymi:

1. numer rejestracyjny pojazdu samochodowego;
2. dzień rozpoczęcia i zakończenia prowadzenia ewidencji;
3. stan licznika przebiegu pojazdu samochodowego na dzień rozpoczęcia prowadzenia ewidencji, na koniec każdego okresu rozliczeniowego oraz na dzień zakończenia prowadzenia ewidencji;
4. wpis osoby kierującej pojazdem samochodowym dotyczący każdego wykorzystania tego pojazdu, obejmujący:
   1. kolejny numer wpisu,
   2. datę i cel wyjazdu,
   3. opis trasy (skąd - dokąd),
   4. liczbę przejechanych kilometrów,
   5. imię i nazwisko osoby kierującej pojazdem
5. liczbę przejechanych kilometrów na koniec każdego okresu rozliczeniowego oraz na dzień zakończenia prowadzenia ewidencji.

Wyznaczona w Spółce osoba weryfikuje ewidencje przebiegu pojazdów. Każde użycie samochodu w sposób nieustalony ze Spółką będzie mogło być na bieżąco wykryte. Spółka ponosi wszelkie wydatki związane z eksploatacją samochodów będących przedmiotem wniosku m.in. koszt zakupu paliwa, koszt przeglądów okresowych, w tym wymiany oleju, opon i innych materiałów eksploatacyjnych, koszt napraw mechanicznych związanych z normalną eksploatacją pojazdu, koszt napraw, drobnych uszkodzeń nie powstałych z winy użytkownika, koszt pełnego ubezpieczenia komunikacyjnego. W odniesieniu do wydatków związanych z zakupem paliwa, faktycznym nabywcą paliwa w przypadku udostępnienia samochodu służbowego na rzecz użytkownika samochodu jest Spółka, faktury dotyczące zakupu paliwa są wystawiane na Spółkę.

W uzupełnieniu Wnioskodawca wskazał, iż dopuszczalna masa samochodów służbowych o których mowa we wniosku nie przekracza 3,5 tony. Spółka kwalifikuje je jako pojazdy, o których mowa w art. 86a ust. 4 pkt 1 ustawy o VAT, tj. pojazdy wykorzystywane wyłącznie do działalności gospodarczej ze względu na fakt, iż sposób wykorzystania tych pojazdów, potwierdzony prowadzoną ewidencją przebiegu pojazdu wyklucza ich użycie do celów niezwiązanych z działalnością. Spółka złożyła dla samochodów objętych wnioskiem informację VAT-26. W przypadku aktualnie posiadanych samochodów służbowych opisanych we wniosku Spółka prowadzi ewidencję o której mowa w art. 86a ust. 7 ustawy VAT. Samochody służbowe, o których mowa we wniosku nie są pojazdami określonymi w art. 86a ust. 9 pkt 1-3 ustawy z dnia 11 marca 2004r. o podatku od towarów i usług, nie posiadają dodatkowego badania technicznego przeprowadzonego przez okręgową stację kontroli pojazdów, potwierdzonego zaświadczeniem wydanym przez tę stację oraz adnotacji w dowodzie rejestracyjnym o spełnieniu tych wymagań. Nie są to także pojazdy konstrukcyjnie przeznaczone do przewozu co najmniej 10 osób łącznie z kierowcą, z dokumentów wydanych na podstawie przepisów o ruchu drogowym nie wynika takie przeznaczenie.

Wyznaczona w Spółce osoba weryfikuje na bieżąco ewidencję przebiegu pojazdów, sprawdzając min. stan licznika, liczbę przejechanych kilometrów, cel wyjazdu, opis trasy itd. Każde użycie samochodów w sposób nieustalony ze Spółką może być na bieżąco wykryte. Spółka ponosi wszelkie wydatki związane z eksploatacją samochodów będących przedmiotem wniosku m.in. koszt zakupu paliwa, koszt przeglądów okresowych, koszt wymiany oleju, opon i innych materiałów eksploatacyjnych, koszt napraw mechanicznych związanych z normalną eksploatacją pojazdu, koszt ubezpieczenia komunikacyjnego.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania:

1. Czy przekazanie pracownikowi zatrudnionemu na stanowisku robotnika drogowego, samochodu służbowego w celu realizacji czynności służbowych polegających na dojeździe na teren budowy z miejsca jego zamieszkania i z powrotem, wraz z pracownikami mieszkającymi w okolicznych miejscowościach, uprawnia Spółkę do odliczenia 100% podatku VAT naliczonego?
2. Czy w opisanym stanie faktycznym i zdarzeniu przyszłym Wnioskodawca, po spełnieniu obowiązków formalnych wprowadzając odpowiednie zapisy w Regulaminie użytkowania samochodów służbowych, będzie miał prawo do odliczenia 100% VAT naliczonego podatku?

Stanowisko Wnioskodawcy:

Spółka uważa, że przejazdy pracowników wydanymi im samochodami służbowymi w opisanych powyżej okolicznościach stanowić będą realizację ich obowiązków służbowych, a tym samym będą związane z prowadzoną działalnością gospodarczą Spółki i nie będą stanowić użycia samochodów służbowych do celów prywatnych w świetle ustawy o VAT.

W ocenie Spółki, po zezwoleniu pracownikom na dojazdy na budowy bezpośrednio z miejsca zamieszkania, spełnione będą warunki aby Spółka mogła dokonywać odliczenia 100% VAT naliczonego wynikającego z wydatków związanych z samochodami służbowymi w przyszłości. Ze względu na bezpieczeństwo podatkowe Spółka przed zezwoleniem pracownikom na dojazdy na budowy bezpośrednio z miejsca zamieszkania i zmianą regulaminu użytkowania samochodów, zamierza uzyskać potwierdzenie prawidłowości takiego działania w interpretacji indywidualnej wydanej na rzecz Spółki. Dopiero jeżeli Spółka uzyska potwierdzenie prawidłowości takiego działania wprowadzi zmiany dostosowując swoje działanie do interpretacji indywidualnej.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest nieprawidłowe.

Zgodnie z przepisem art. 86 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2021 r., poz. 685 ze zm.) (dalej: „ustawa” lub „ustawa o VAT”), w zakresie w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

Z powyższego przepisu wynika, że prawo do odliczenia podatku naliczonego przysługuje tylko podatnikom podatku od towarów i usług w takim przypadku, gdy dokonywane zakupy mają związek z czynnościami opodatkowanymi. Odliczyć zatem można podatek naliczony, który jest związany z transakcjami opodatkowanymi podatnika, tzn. których następstwem jest określenie podatku należnego. Wskazana norma prawna wyraża zasadę neutralności podatku od towarów i usług, w następstwie której podatnicy realizujący czynności zwolnione, są w podobnej sytuacji jak ostateczny nabywca (konsument) towaru lub usługi, z wyjątkiem przypadków jednoznacznie wskazanych w ustawie o podatku od towarów i usług. Ustawa wyłącza zatem możliwość dokonywania odliczeń podatku naliczonego związanego z towarami i usługami, które nie są wykorzystywane do czynności opodatkowanych, czyli w przypadku ich wykorzystania do czynności zwolnionych od podatku oraz niepodlegających opodatkowaniu.

W myśl art. 86 ust. 2 pkt 1 lit. a ustawy, kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku wynikających z faktur otrzymanych przez podatnika z tytułu nabycia towarów i usług.

Zgodnie z art. 86a ust. 1 pkt 1 ustawy, w przypadku wydatków związanych z pojazdami samochodowymi kwotę podatku naliczonego, o której mowa w art. 86 ust. 2, stanowi 50% kwoty podatku wynikającej z faktury otrzymanej przez podatnika.

Stosownie do zapisu ust. 2 tego artykułu, do wydatków związanych z pojazdami samochodowymi, o których mowa w ust. 1, zalicza się wydatki dotyczące:

1. nabycia, importu lub wytworzenia tych pojazdów oraz nabycia lub importu ich części składowych;
2. używania tych pojazdów na podstawie umowy najmu, dzierżawy, leasingu lub innej umowy o podobnym charakterze, związane z tą umową, inne niż wymienione w pkt 3;
3. nabycia lub importu paliw silnikowych, oleju napędowego i gazu, wykorzystywanych do napędu tych pojazdów, usług naprawy lub konserwacji tych pojazdów oraz innych towarów i usług związanych z eksploatacją lub używaniem tych pojazdów.

Jak stanowi art. 2 pkt 34 ustawy, przez pojazdy samochodowe rozumie się pojazdy samochodowe w rozumieniu przepisów o ruchu drogowym o dopuszczalnej masie całkowitej nieprzekraczającej 3,5 tony.

Na podstawie art. 86a ust. 3 ww. ustawy, przepis ust. 1 nie ma zastosowania:

1. w przypadku gdy pojazdy samochodowe są:
   1. wykorzystywane wyłącznie do działalności gospodarczej podatnika lub
   2. konstrukcyjnie przeznaczone do przewozu co najmniej 10 osób łącznie z kierowcą, jeżeli z dokumentów wydanych na podstawie przepisów o ruchu drogowym wynika takie przeznaczenie;
2. do towarów montowanych w pojazdach samochodowych i do związanych z tymi towarami usług montażu, naprawy i konserwacji, jeżeli przeznaczenie tych towarów wskazuje obiektywnie na możliwość ich wykorzystywania wyłącznie do działalności gospodarczej podatnika.

W świetle ust. 4 cytowanego artykułu, pojazdy samochodowe są uznawane za wykorzystywane wyłącznie do działalności gospodarczej podatnika, jeżeli:

1. sposób wykorzystywania tych pojazdów przez podatnika, zwłaszcza określony w ustalonych przez niego zasadach ich używania, dodatkowo potwierdzony prowadzoną przez podatnika dla tych pojazdów ewidencją przebiegu pojazdu, wyklucza ich użycie do celów niezwiązanych z działalnością gospodarczą lub
2. konstrukcja tych pojazdów wyklucza ich użycie do celów niezwiązanych z działalnością gospodarczą lub powoduje, że ich użycie do celów niezwiązanych z działalnością gospodarczą jest nieistotne.

Jak stanowi ust. 5 ww. artykułu, warunku prowadzenia ewidencji przebiegu pojazdu nie stosuje się w przypadku pojazdów samochodowych:

1. przeznaczonych wyłącznie do:
   1. odprzedaży,
   2. sprzedaży, w przypadku pojazdów wytworzonych przez podatnika,
   3. oddania w odpłatne używanie na podstawie umowy najmu, dzierżawy, leasingu lub innej umowy o podobnym charakterze− jeżeli odprzedaż, sprzedaż lub oddanie w odpłatne używanie tych pojazdów stanowi przedmiot działalności podatnika;
2. w odniesieniu do których:
   1. kwotę podatku naliczonego od wydatków z nimi związanych podatnik oblicza zgodnie z ust. 1 lub
   2. podatnikowi nie przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego od wydatków z nimi związanych.

Zaznacza się, że użycie w art. 86a ust. 5 ustawy, wyrazu „wyłącznie” wskazuje, że zwolnienie z obowiązku prowadzenia ewidencji nie obejmuje sytuacji, gdy pojazdy są wykorzystywane – choćby przejściowo – do innych celów (np. jazda próbna, użytek służbowy podatnika itp.). Zatem w odniesieniu do pojazdu, który np. jest przeznaczony do odprzedaży, ale przed jej dokonaniem jest wykorzystywany przez podatnika jako pojazd demonstracyjny, nie może być zastosowane zwolnienie z obowiązku prowadzenia ewidencji. Ewidencja dla tego rodzaju pojazdów (jeśli jest to pojazd obiektywnie wykorzystywany wyłącznie w działalności gospodarczej) musi być prowadzona i powinna zawierać powyżej wskazane elementy.

Zgodnie z ust. 6 tego artykułu, ewidencja przebiegu pojazdu jest prowadzona od dnia rozpoczęcia wykorzystywania pojazdu samochodowego wyłącznie do działalności gospodarczej podatnika do dnia zakończenia wykorzystywania tego pojazdu wyłącznie do tej działalności.

W myśl ust. 7 ww. artykułu, ewidencja przebiegu pojazdu powinna zawierać:

1. numer rejestracyjny pojazdu samochodowego;
2. dzień rozpoczęcia i zakończenia prowadzenia ewidencji;
3. stan licznika przebiegu pojazdu samochodowego na dzień rozpoczęcia prowadzenia ewidencji, na koniec każdego okresu rozliczeniowego oraz na dzień zakończenia prowadzenia ewidencji;
4. wpis osoby kierującej pojazdem samochodowym dotyczący każdego wykorzystania tego pojazdu, obejmujący:
   1. kolejny numer wpisu,
   2. datę i cel wyjazdu,
   3. opis trasy (skąd – dokąd),
   4. liczbę przejechanych kilometrów,
   5. imię i nazwisko osoby kierującej pojazdem- potwierdzony przez podatnika na koniec każdego okresu rozliczeniowego w zakresie autentyczności wpisu osoby kierującej pojazdem, jeżeli nie jest ona podatnikiem;
5. liczbę przejechanych kilometrów na koniec każdego okresu rozliczeniowego oraz na dzień zakończenia prowadzenia ewidencji.

W świetle ust. 9 przywołanego artykułu, do pojazdów samochodowych, o których mowa w ust. 4 pkt 2, należą:

1. pojazdy samochodowe, inne niż samochody osobowe, mające jeden rząd siedzeń, który oddzielony jest od części przeznaczonej do przewozu ładunków ścianą lub trwałą przegrodą:
   1. klasyfikowane na podstawie przepisów o ruchu drogowym do podrodzaju: wielozadaniowy, van lub
   2. z otwartą częścią przeznaczoną do przewozu ładunków;
2. pojazdy samochodowe, inne niż samochody osobowe, które posiadają kabinę kierowcy z jednym rzędem siedzeń i nadwozie przeznaczone do przewozu ładunków jako konstrukcyjnie oddzielne elementy pojazdu; (…).

Jak wynika z ust. 12 tego artykułu, podatnicy wykorzystujący wyłącznie do działalności gospodarczej pojazdy samochodowe, dla których są obowiązani prowadzić ewidencję przebiegu pojazdu, mają obowiązek złożyć naczelnikowi urzędu skarbowego informację o tych pojazdach w terminie 7 dni od dnia, w którym poniosą pierwszy wydatek związany z tymi pojazdami.

Na podstawie ust. 13 cyt. artykułu, w przypadku niezłożenia w terminie informacji, o której mowa w ust. 12, uznaje się, że pojazd samochodowy jest wykorzystywany wyłącznie do działalności gospodarczej podatnika dopiero od dnia jej złożenia.

Z treści cytowanych przepisów wynika, że podatnik ma możliwość odliczenia 100% kwoty podatku naliczonego zawartego w fakturach dotyczących wydatków związanych z samochodem osobowym w sytuacji, gdy pojazd ten jest wykorzystywany wyłącznie do celów prowadzenia działalności gospodarczej. Dla celów pełnego odliczania VAT fakt jego wykorzystywania wyłącznie do działalności musi być rozpatrywany w kategoriach obiektywnych. W celu dokonania pełnego odliczenia podatku muszą zostać spełnione łącznie dwa warunki, tj. sposób wykorzystania tego pojazdu przez podatnika, zwłaszcza w ustalonych przez niego zasadach jego używania wyklucza użycie go do celów prywatnych oraz wykluczenie użytku prywatnego musi zostać potwierdzone prowadzoną przez podatnika dla tego pojazdu ewidencją przebiegu pojazdu. Niezbędnym elementem warunkującym uznanie, że mamy do czynienia z samochodem wykorzystywanym wyłącznie w działalności gospodarczej jest również – określony w art. 86 ust. 12 ustawy – wymóg zgłoszenia (w ściśle określonym terminie) faktu takiego sposobu wykorzystywania pojazdu naczelnikowi urzędu skarbowego.

Z opis sprawy wynika, że Spółka prowadzi działalność w zakresie robót związanych z budową dróg i autostrad. Jest czynnym zarejestrowanym podatnikiem podatku od towarów i usług. Spółka użytkuje osobowe samochody w ramach prowadzonej działalności gospodarczej wyłącznie do czynności opodatkowanych podatkiem od towarów i usług. Samochody te są wydane do użytkowania zatrudnionym pracownikom w celu dojazdu na tereny budowy oraz właściwej realizacji powierzonych obowiązków służbowych. Pracownicy stawiają się na bazie spółki, skąd pobierają samochody i brygadami udają się na tereny budowy. Zazwyczaj place budowy oddalone są od bazy Spółki o kilkadziesiąt a nawet kilkaset kilometrów. Spółka zatrudnia wielu pracowników, którzy mieszkają w znacznej odległości od siedziby. Brak komunikacji środkami transportu publicznego oraz znaczący czas, jaki pracownicy muszą poświęcić na dojazd na bazę Spółki aby pobrać samochody służbowe skutkuje często rezygnacją z podjętego zatrudnienia. Aby zachęcić pracowników do pozostania w stosunku pracy oraz pozyskać nowych, Spółka planuje udostępniać im samochody służbowe aby mogli bezpośrednio z miejsca zamieszkania dojechać na teren prowadzonej budowy bez konieczności przyjazdu na bazę Spółki co wiąże się z oszczędnością czasu w dotarciu na plac budowy. Parkowanie pojazdu po zakończeniu pracy następowałoby w miejscu zamieszkania pracownika, któremu powierzono samochód. Wprowadzone zmiany pozwoliłyby Spółce na utrzymanie w zatrudnieniu pozyskanych pracowników oraz oszczędności, gdyż często miejsce zamieszkania pracowników jest w bliższej odległości od terenu budowy niż siedziba spółki, co wiąże się z kosztami m.in. zużytego paliwa.

Z pracownikami, którym zostanie powierzony samochód zostanie podpisana umowa, w której zawarte będą zasady użytkowania i garażowania pojazdu. Zasady używania w Spółce powierzonych służbowych pojazdów samochodowych będą określone w ramach stosowanego zapisu w Regulaminie korzystania z samochodów służbowych. Samochody służbowe wykorzystywane będą wyłącznie do celów służbowych i wyłącznie w celach związanych z prowadzoną działalnością Spółki. Załącznik do Procedury wprowadzi bezwzględny zakaz używania samochodów służbowych do jakichkolwiek celów prywatnych pracowników. Zgodnie z Regulaminem, użycie samochodów służbowych w celu prywatnym będzie skutkować nałożeniem na pracownika kary porządkowej, może również zostać uznane za ciężkie naruszenie podstawowych obowiązków pracowniczych. Użytkownik samochodu służbowego wykorzystujący ww. pojazdy, będzie zobowiązany do złożenia oświadczenia według ustalonego w Regulaminie wzoru, w którym zadeklaruje zapoznanie się z Procedurą oraz zapoznanie się z konsekwencjami w przypadku użycia do celów prywatnych samochodu służbowego, przeznaczonego wyłącznie do celów służbowych.

Samochody służbowe będące przedmiotem wniosku są pojazdami samochodowymi, które nie spełniają warunków do uznania ich za wykorzystywane wyłącznie do działalności ze względów konstrukcyjnych (posiadają dwa rzędy siedzeń). Spółka kwalifikuje je jako pojazdy, o których mowa w art. 86a ust. 4 pkt 1 ustawy o VAT, tj. pojazdy wykorzystywane wyłącznie do działalności gospodarczej ze względu na fakt, iż sposób wykorzystania tych pojazdów, potwierdzony prowadzoną ewidencją przebiegu pojazdu wyklucza ich użycie do celów niezwiązanych z działalnością. Spółka złożyła dla samochodów objętych wnioskiem informację VAT-26. W przypadku aktualnie posiadanych samochodów służbowych opisanych we wniosku Spółka prowadzi ewidencję o której mowa w art. 86a ust. 7 ustawy VAT. Wyznaczona w Spółce osoba weryfikuje ewidencje przebiegu pojazdów. Każde użycie samochodu w sposób nieustalony ze Spółką będzie mogło być na bieżąco wykryte.

Spółka ponosi wszelkie wydatki związane z eksploatacją samochodów będących przedmiotem wniosku m.in. koszt zakupu paliwa, koszt przeglądów okresowych, w tym wymiany oleju, opon i innych materiałów eksploatacyjnych, koszt napraw mechanicznych związanych z normalną eksploatacją pojazdu, koszt napraw, drobnych uszkodzeń nie powstałych z winy użytkownika, koszt pełnego ubezpieczenia komunikacyjnego. W odniesieniu do wydatków związanych z zakupem paliwa, faktycznym nabywcą paliwa w przypadku udostępnienia samochodu służbowego na rzecz użytkownika samochodu jest Spółka, faktury dotyczące zakupu paliwa są wystawiane na Spółkę.

Dopuszczalna masa samochodów służbowych o których mowa we wniosku nie przekracza 3,5 tony. Spółka kwalifikuje je jako pojazdy, o których mowa w art. 86a ust. 4 pkt 1 ustawy o VAT, tj. pojazdy wykorzystywane wyłącznie do działalności gospodarczej ze względu na fakt, iż sposób wykorzystania tych pojazdów, potwierdzony prowadzoną ewidencją przebiegu pojazdu wyklucza ich użycie do celów niezwiązanych z działalnością. Spółka złożyła dla samochodów objętych wnioskiem informację VAT-26. W przypadku aktualnie posiadanych samochodów służbowych opisanych we wniosku Spółka prowadzi ewidencję o której mowa w art. 86a ust. 7 ustawy VAT. Samochody służbowe, o których mowa we wniosku nie są pojazdami określonymi w art. 86a ust. 9 pkt 1-3 ustawy z dnia 11 marca 2004r. o podatku od towarów i usług, nie posiadają dodatkowego badania technicznego przeprowadzonego przez okręgową stację kontroli pojazdów, potwierdzonego zaświadczeniem wydanym przez tę stację oraz adnotacji w dowodzie rejestracyjnym o spełnieniu tych wymagań. Nie są to także pojazdy konstrukcyjnie przeznaczone do przewozu co najmniej 10 osób łącznie z kierowcą, z dokumentów wydanych na podstawie przepisów o ruchu drogowym nie wynika takie przeznaczenie. Wyznaczona w Spółce osoba weryfikuje na bieżąco ewidencję przebiegu pojazdów, sprawdzając m.in. stan licznika, liczbę przejechanych kilometrów, cel wyjazdu, opis trasy itd. Każde użycie samochodów w sposób nieustalony ze Spółką może być na bieżąco wykryte. Spółka ponosi wszelkie wydatki związane z eksploatacją samochodów będących przedmiotem wniosku m.in. koszt zakupu paliwa, koszt przeglądów okresowych, koszt wymiany oleju, opon i innych materiałów eksploatacyjnych, koszt napraw mechanicznych związanych z normalną eksploatacją pojazdu, koszt ubezpieczenia komunikacyjnego.

Wnioskodawca ma wątpliwości, czy przekazanie pracownikowi zatrudnionemu na stanowisku robotnika drogowego, samochodu służbowego w celu realizacji czynności służbowych polegających na dojeździe na teren budowy z miejsca jego zamieszkania i z powrotem, wraz z pracownikami mieszkającymi w okolicznych miejscowościach, uprawnia Spółkę do odliczenia 100% podatku VAT naliczonego oraz czy po spełnieniu obowiązków formalnych wprowadzając odpowiednie zapisy w Regulaminie użytkowania samochodów służbowych, będzie miał prawo do odliczenia 100% VAT naliczonego podatku.

Z treści cytowanych przepisów wynika, że podatnik ma możliwość odliczenia 100% kwoty podatku naliczonego zawartego w fakturach dotyczących wydatków związanych z samochodem osobowym w sytuacji, gdy pojazd ten jest wykorzystywany wyłącznie do celów prowadzenia działalności gospodarczej. Dla celów pełnego odliczania podatku VAT fakt jego wykorzystywania wyłącznie do działalności musi być rozpatrywany w kategoriach obiektywnych. W celu dokonania pełnego odliczenia podatku muszą zostać spełnione łącznie dwa warunki, tj. sposób wykorzystania tego pojazdu przez podatnika, zwłaszcza w ustalonych przez niego zasadach jego używania wyklucza użycie go do celów prywatnych oraz wykluczenie użytku prywatnego musi zostać potwierdzone prowadzoną przez podatnika dla tego pojazdu ewidencją przebiegu pojazdu. Niezbędnym elementem warunkującym uznanie, że mamy do czynienia z samochodem wykorzystywanym wyłącznie w działalności gospodarczej jest również – określony w art. 86 ust. 12 ustawy – wymóg zgłoszenia (w ściśle określonym terminie) faktu takiego sposobu wykorzystywania pojazdu naczelnikowi urzędu skarbowego.

Wskazać należy, że przepisy ustawy nie określają, w jaki sposób podatnik ma zapewnić wyeliminowanie użytku prywatnego używanego w nim pojazdu samochodowego dla celów pełnego odliczenia podatku naliczonego. Działania te muszą być dostosowane do specyfiki działalności i sposobu używania dla jego celów pojazdów. Określone przez podatnika zasady używania pojazdu muszą obiektywnie potwierdzać, że pojazd jest wykorzystywany wyłącznie w działalności gospodarczej i nie ma możliwości prywatnego użytku. Przy czym użytek prywatny należy postrzegać w kategoriach potencjalnej, a nie faktycznej możliwości użytku pojazdu do celów prywatnych.

Analiza okoliczności sprawy oraz treści powołanych przepisów prawa prowadzi do stwierdzenia, że w odniesieniu do opisanych we wniosku samochodów służbowych, użytkowanych przez pracowników, nie będą spełnione przesłanki do uznania, że są one wykorzystywane wyłącznie do działalności gospodarczej Wnioskodawcy i tym samym Spółka nie nabędzie prawa do odliczenia całości podatku naliczonego od wydatków związanych z samochodami służbowymi. Spółka złożyła dla samochodów objętych wnioskiem informację VAT-26 oraz w przypadku aktualnie posiadanych samochodów służbowych opisanych we wniosku Spółka prowadzi ewidencję, o której mowa w art. 86a ust. 7 ustawy VAT. Ewidencja ta, łącznie z określonym przez Spółkę w regulaminie korzystania z samochodów służbowych nie będzie jednak wykluczać użycia przedmiotowych samochodów do celów niezwiązanych z działalnością gospodarczą, o którym mowa w art. 86a ust. 4 ustawy.

Jak wskazał Wnioskodawca, Spółka użytkuje osobowe samochody w ramach prowadzonej działalności gospodarczej. Samochody te są wydane do użytkowania zatrudnionym pracownikom w celu dojazdu na tereny budowy oraz właściwej realizacji powierzonych obowiązków służbowych. Pracownicy stawiają się na bazie Spółki, skąd pobierają samochody i brygadami udają się na tereny budowy. Zazwyczaj place budowy oddalone są od bazy Spółki o kilkadziesiąt a nawet kilkaset kilometrów. Spółka zatrudnia wielu pracowników, którzy mieszkają w znacznej odległości od siedziby. Brak komunikacji środkami transportu publicznego oraz znaczący czas, jaki pracownicy muszą poświęcić na dojazd na bazę Spółki aby pobrać samochody służbowe skutkuje często rezygnacją z podjętego zatrudnienia. Aby zachęcić pracowników do pozostania w stosunku pracy oraz pozyskać nowych, Spółka planuje udostępniać im samochody służbowe aby mogli bezpośrednio z miejsca zamieszkania dojechać na teren prowadzonej budowy bez konieczności przyjazdu na bazę Spółki co wiąże się z oszczędnością czasu w dotarciu na plac budowy. Parkowanie pojazdu po zakończeniu pracy następowałoby w miejscu zamieszkania pracownika, któremu powierzono samochód. Wprowadzone zmiany pozwoliłyby Spółce na utrzymanie w zatrudnieniu pozyskanych pracowników oraz oszczędności, gdyż często miejsce zamieszkania pracowników jest w bliższej odległości od terenu budowy niż siedziba Spółki, co wiąże się z kosztami m.in. zużytego paliwa.

Zasady używania w Spółce powierzonych służbowych pojazdów samochodowych będą określone w ramach stosowanego zapisu w Regulaminie korzystania z samochodów służbowych. Samochody służbowe wykorzystywane będą wyłącznie do celów służbowych i wyłącznie w celach związanych z prowadzoną działalnością Spółki. Załącznik do Procedury wprowadzi bezwzględny zakaz używania samochodów służbowych do jakichkolwiek celów prywatnych pracowników. Zgodnie z Regulaminem, użycie samochodów służbowych w celu prywatnym będzie skutkować nałożeniem na pracownika kary porządkowej, może również zostać uznane za ciężkie naruszenie podstawowych obowiązków pracowniczych. Użytkownik samochodu służbowego wykorzystujący ww. pojazdy, będzie zobowiązany do złożenia oświadczenia według ustalonego w Regulaminie wzoru, w którym zadeklaruje zapoznanie się z Procedurą oraz zapoznanie się z konsekwencjami w przypadku użycia do celów prywatnych samochodu służbowego, przeznaczonego wyłącznie do celów służbowych. Ponadto wyznaczona w Spółce osoba weryfikuje ewidencje przebiegu pojazdów. Każde użycie samochodu w sposób nieustalony ze Spółką będzie mogło być na bieżąco wykryte.

W ocenie tut. Organu, opisany powyżej sposób wykorzystania i wprowadzony przez Spółkę sposób kontrolowania nie będzie w wystarczający sposób potwierdzać, że samochody osobowe użytkowane przez pracowników są wykorzystywane wyłącznie do działalności gospodarczej Wnioskodawcy. Należy bowiem zauważyć, że samo parkowanie pojazdu w miejscu zamieszkania co do zasady pozwala pracownikowi na potencjalne wykorzystanie samochodu do celów prywatnych. W żaden sposób nie zmienią tego wprowadzone procedury w celu wyeliminowania użycia samochodów do celów prywatnych. Takie wewnętrzne procedury, regulaminy czy też złożenie deklaracji przez pracownika nie mogą dawać gwarancji, że samochody te nie zostaną użyte do celów prywatnych. Procedury wprowadzone przez Wnioskodawcę mogą zniechęcać do używania samochodów służbowych do celów prywatnych natomiast nie są w stanie w rzeczywiści wyeliminować takiego wykorzystania samochodów dla celów prywatnych z uwagi na ich dostępność w miejscach zamieszkania pracowników oraz wykonywanie pracy w miejscach oddalonych kilkadziesiąt lub nawet kilkaset kilometrów od bazy Spółki.

Analiza przedstawionego we wniosku opisu sprawy oraz przywołanych regulacji prawnych prowadzi do stwierdzenia, że opisana przez Wnioskodawcę procedura nie wyklucza użycia przedmiotowych samochodów do celów niezwiązanych z działalnością gospodarczą Wnioskodawcy. Mimo, że prowadzona będzie ewidencja przebiegu pojazdu, nadzór wyznaczonego pracownika to jednak parkowanie samochodów służbowych w miejscach oddalonych od bazy Spółki powoduje bezpośrednią dostępność samochodów na potrzeby prywatne tych osób.

Wskazać należy, także że wprowadzenie przez Wnioskodawcę regulaminu korzystania z samochodów wyłącznie w celach służbowych, nie jest równoznaczne ze stworzeniem przez Wnioskodawcę stosownej procedury użytkowania pojazdów, która wykluczy ich potencjalne użycie do celów prywatnych. Z okoliczności sprawy wprost wynika, że nawet sam Wnioskodawca zakłada naruszenie zasad korzystania z samochodów i ich wykorzystywanie przez pracowników do celów prywatnych, bowiem wskazuje, iż w tej sytuacji nałożona będzie na pracownika kara porządkowa.

Przepisy art. 86a ust. 3 pkt 1 lit. a w związku z art. 86a ust. 4 pkt 1 ustawy, na podstawie których przysługuje pełne prawo do odliczenia podatku VAT od wydatków związanych z samochodami osobowymi, wskazują na wykluczenie użycia ich do celów niezwiązanych z działalnością gospodarczą. Zatem jak już wskazano, gdy istnieje możliwość, nawet potencjalna, wykorzystywania samochodów do użytku osobistego, nie można uznać, że Wnioskodawca stworzył mechanizmy i wprowadził zasady eliminujące wykorzystywanie pojazdów do innych celów niż działalność gospodarcza. Użycie samochodów do celów osobistych, uznaje się za wykorzystywanie do celów innych niż działalność gospodarcza podatnika.

Wobec powyższego wprowadzone przez Wnioskodawcę zasady (tj. regulamin, deklaracje pracowników, kary porządkowe, nadzór wyznaczonego pracownika) nie wykluczają obiektywnie prywatnego użytku tych pojazdów, tym samym planowane przez Wnioskodawcę działania nie zabezpieczają odpowiednio i nie wykluczają użycia samochodów do celów innych niż działalność gospodarcza.

Bez wpływu na powyższe rozstrzygnięcie pozostaje złożenie informacji VAT-26, skoro bowiem – jak wyżej stwierdzono – samochody nie będą wykorzystywane wyłącznie do działalności gospodarczej, Wnioskodawca nie będzie obowiązany do złożenia informacji VAT-26.

Tym samym, Wnioskodawca nie będzie miał prawa do odliczenia 100% kwoty podatku naliczonego dotyczącej wydatków związanych z eksploatacją przedmiotowych samochodów służbowych, których dotyczą pytania, gdyż samochody te nie spełniają warunków, o których mowa w art. 86a ust. 3 pkt 1 lit. a w związku z art. 86a ust. 4 pkt 1 ustawy o VAT.

W konsekwencji, samochody użytkowane przez pracowników w opisany powyżej sposób nie będą wykorzystywane wyłącznie do działalności gospodarczej podatnika i tym samym Spółka stosownie do art. 86a ust. 3 pkt 1 lit. a) ustawy nie będzie mieć prawa do odliczenia w całości podatku naliczonego od wydatków związanych samochodów będących przedmiotem wniosku.

Zatem stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu stanu faktycznego, udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

Nadmienić należy, że niniejsza interpretacja stanowi rozstrzygnięcie w zakresie podatku od towarów i usług, natomiast w zakresie podatku dochodowego od osób prawnych wydane zostanie odrębne rozstrzygniecie.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2019 r. poz. 2325 ze zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP. W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy). W przypadku wnoszenia skargi w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii jako najwłaściwszy proponuje się kontakt z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego ePUAP.

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.