INTERPRETACJA INDYWIDUALNA
Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2020 r., poz. 1325 z późn. zm.)Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wnioskuz dnia 9 marca 2021 r. (data wpływu 11 marca 2021 r.), uzupełnionym pismem z dnia 27 kwietnia 2021 r., data nadania 27 kwietnia 2021 r. (data wpływu 28 kwietnia 2021 r.) na wezwanie tut. Organu z dnia 26 kwietnia 2021 r.(doręczone w dniu 27 kwietnia 2021 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresieopodatkowania czynności przeniesienia własności nieruchomości w związku z jej przejęciem na podstawie decyzji ostatecznej Wojewody w zamian za odszkodowanie –jest nieprawidłowe.
UZASADNIENIE
W dniu11 marca 2021 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wnioseko wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresieopodatkowania czynności przeniesienia własności nieruchomości w związku z jej przejęciem na podstawie decyzji ostatecznej Wojewody w zamian za odszkodowanie.
Złożony wniosek został uzupełniony pismem z dnia 27 kwietnia 2021 r., data nadania 27 kwietnia 2021 r. (data wpływu 28 kwietnia 2021 r.) na wezwanie tut. Organu z dnia 26 kwietnia 2021 r.
We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny:
Spółka jawna prowadząca działalność pod firmą: Spółka jawna z siedzibą w miejscowości (…), zwana dalej podatnikiem, stroną, Spółką lub wnioskodawcą, prowadzi działalność gospodarczą przede wszystkim w zakresie handlu paliwami na stacji paliw w miejscowości (…). Wspólnikami Spółki są trzy osoby fizyczne: małżonkowie D.K. i J.K. oraz ich syn W.K. Spółka jest podatnikiem czynnym VAT (podatek od towarów i usług), w zakresie podatku od towarów i usług zobowiązanym do składania miesięcznych deklaracji dla podatku od towarów.
Posiadana przez Spółkę nieruchomość zabudowana, na której jest pobudowana stacja paliw, została w dniu (…) 2001 r. wniesiona jako wkład do Spółki przez małżonków D. i J.K.
Wojewoda decyzją numer (…) z dnia (…) 2021 r. na podstawie art. 12 ust. 4, ust. 4ai, ust. 8 i art. 18 ust. 1, ust. 1c i ust. 1d ustawy z dnia 10 kwietnia 2003 r. o szczególnych zasadach przygotowania i realizacji inwestycji w zakresie dróg publicznych (Dz. U. z 2020 r. poz. 1363 ze zm.), dalej w skrócie ustawa o realizacji dróg publicznych, oraz na podstawie art. 132 ust. 1a, ust. 2 i ust. 3 i art. 134 ust. 1 ustawy z dnia 21 sierpnia 1997 r. o gospodarce nieruchomościami (Dz. U. z 2020 r. poz. 1990 ze zm.) orzekł, że należy przyjąć, że wartość części nieruchomości na której znajduje się stacja paliw, której właścicielem była Spółka, oznaczonej numerem geodezyjnym 1 o powierzchni 0,0035 ha, przejętej z mocy prawa na podstawie decyzji ostatecznej Wojewody nr (…) z dnia (…) 2018 r. pod budowę drogi wojewódzkiej nr (…) na odcinku (…) - (…) - (…)na łączną wartość (…) zł ((…) złote) oraz ustalił że odszkodowanie za ww. nieruchomość na rzecz Spółki wynosi wartość (…) zł ((…) złote). Jednocześnie Wojewoda ww. decyzją z dnia (…)2021 r. zobowiązał do wypłaty ww. odszkodowania Zarząd Województwa, który to Zarząd przekazał kwotę ww. odszkodowania na rachunek bankowy Spółki w dniu (…) 2021 r.
Pismem z dnia 27 kwietnia 2021 r. Wnioskodawca uzupełnił wniosek o następujące informacje:
Działka oznaczona numerem geodezyjnym 1, która została przejęta na mocy decyzji ostatecznej Wojewody nr (…) z dnia (…) 2018 r. nie była zabudowana i Spółka do dnia przejęcia ww. nieruchomości nie rozpoczęła użytkowania jakichkolwiek budynków lub budowli, które były własnością wnioskodawcy. Wnioskodawca nie poniósł jakichkolwiek wydatków na ulepszenie budynków lub budowli znajdujących się na ww. działce, których wartość była niższa lub wyższa niż 30,00% ich wartości początkowej. Działka oznaczona numerem geodezyjnym 1 nie była zabudowana jakimikolwiek budynkami i budowlami i wnioskodawcy nie przysługiwało prawo obniżenia podatku należnego od kwoty podatku naliczonego wyszczególnionego w fakturach dokumentujących wydatki związane z budową budynków lub budowli oraz z wydatkami związanymi z ich ulepszeniem.
Działka oznaczona numerem geodezyjnym 1 nie była objęta planem zagospodarowania przestrzennego. Dla działki oznaczonej numerem geodezyjnym numer 1 wnioskodawca nie występował o wydanie decyzji o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu.
Działka oznaczona numerem geodezyjnym 1 została przejęta na rzecz Województwa pod pas drogi wojewódzkiej numer (…).
W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:
Czy na Spółce spoczywa obowiązek naliczenia, zaewidencjonowania w ewidencjach prowadzonych dla celów podatku od towarów i usług, podatku należnego naliczonego według stawki podatkowej od kwoty otrzymanego w dniu (…) 2021 r. odszkodowania za przejętą nieruchomość, wypłaconego Spółce zgodnie z decyzją z dnia(…) 2021 r. przez Zarząd Województwa oraz czy spoczywa na Spółce obowiązek zadeklarowania ww. podatku należnego w deklaracji dla podatku od towarów i usług za luty 2021 r.?
Zdaniem Wnioskodawcy,co do zasady zgodnie z art. 7 ust. l pkt 1 ustawy o podatku od towarów i usług opodatkowaniu podatkiem od towarów podlega przeniesienie prawa własności z nakazu władzy publicznej w zamian za odszkodowanie, z czym w przedmiotowej sprawie nie mamy do czynienia, gdyż część powyżej opisanej nieruchomości została przejęta już w dniu (…) 2018 r. na podstawie decyzji administracyjnej pod budowę drogi publicznej na zasadach określonych ustawą o realizacji dróg publicznych, a Spółka za przejętą nieruchomość uzyskała jedynie w dniu (…) 2021 r. odszkodowanie. Z uwagi na powyższe otrzymanie przez Spółkę odszkodowania stosownie do art. 5 ust. l pkt 1 ustawy o podatku od towarów i usług nie należy uznać za usługę (czynność), podlegającą opodatkowaniu VAT. Dlatego też reasumując powyższe należy uznać, iż na Spółce nie spoczywa obowiązek naliczenia, zaewidencjonowania w ewidencjach prowadzonych dla celów podatku od towarów i usług podatku należnego naliczonego według stawki podatkowej w wysokości 23 % od kwoty ww. otrzymanego w dniu (…) 2021 r. odszkodowania za przejętą pod budowę drogi część nieruchomości której właścicielem była, wypłaconego zgodnie z decyzją w dniu (…) 2021 r. przez Zarząd Województwa oraz nie spoczywa na Spółce obowiązek zadeklarowania ww. podatku należnego w deklaracji dla podatku od towarów i usług za luty 2021 r.
W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest nieprawidłowe.
Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2020 r., poz. 106 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.
Przepisy art. 7 ust. 1 i art. 8 ust. 1 ustawy definiują pojęcia dostawy towarów i świadczenia usług za wynagrodzeniem.
Jak stanowi art. 7 ust. 1 pkt 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel, w tym również przeniesienie z nakazu organu władzy publicznej lub podmiotu działającego w imieniu takiego organu lub przeniesienie z mocy prawa własności towarów w zamian za odszkodowanie.
Towarami, w rozumieniu art. 2 pkt 6 ustawy, są rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.
Zgodnie natomiast z art. 8 ust. 1 ustawy, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7.
Należy zauważyć, że dostawa towarów rozumiana jako przeniesienie prawa do rozporządzania towarem jak właściciel obejmuje każdą czynność polegającą na przeniesieniu dobra materialnego przez stronę, która przyznaje drugiej stronie prawo do faktycznego dysponowania nim, jakby była właścicielem tego dobra.
Z przywołanego wyżej przepisu art. 7 ust. 1 pkt 1 ustawy wynika, że przeniesienie z nakazu organu władzy publicznej lub podmiotu działającego w imieniu takiego organu lub przeniesienie z mocy prawa własności towarów (nieruchomości) w zamian za odszkodowanie jest objęte podatkiem od towarów i usług (a więc także wówczas, gdy nie jest ono następstwem decyzji właściciela, lecz wynika z nakazu organu władzy publicznej lub z mocy samego prawa).
W takiej sytuacji uznać należy, że ma miejsce dostawa towarów w zamian za odszkodowanie, zaś odszkodowanie pełni funkcję wynagrodzenia za przeniesienie własności towarów, czyniąc tego rodzaju dostawę faktycznie odpłatną – objętą opodatkowaniem podatkiem od towarów i usług. Wynagrodzenie musi mieć zatem konkretny wymiar, a więc być konkretną wielkością wyrażalną w pieniądzu. Dostawę można uznać za dokonaną odpłatnie, dopiero gdy istnieje bezpośrednia i jasno zindywidualizowana korzyść po stronie dostawcy towaru. Oznacza to, że przeniesienie z mocy prawa własności towarów nabiera odpłatnego charakteru dopiero w momencie przyznania odszkodowania i ustalenia jego wysokości.
Zgodnie z art. 112 ust. 2 ustawy z dnia 21 sierpnia 1997 r. o gospodarce nieruchomościami (Dz. U. z 2020 r. poz. 1990, z późn. zm.), wywłaszczenie nieruchomości polega na pozbawieniu albo ograniczeniu, w drodze decyzji, prawa własności, prawa użytkowania wieczystego lub innego prawa rzeczowego na nieruchomości.
W myśl art. 128 ust. 1 ustawy o gospodarce nieruchomościami, wywłaszczenie własności nieruchomości, użytkowania wieczystego lub innego prawa rzeczowego następuje za odszkodowaniem na rzecz osoby wywłaszczonej odpowiadającym wartości tych praw.
Z powołanych przepisów wynika zatem, że istotą wywłaszczenia jest pozbawienie lub ograniczenie m.in. prawa do nieruchomości. Dokonuje się tego za odszkodowaniem wypłaconym na rzecz osoby (podmiotu) wywłaszczanego, co poprzedza wydanie aktu prawnego w randze decyzji. Nieruchomość objęta taką procedurą staje się z mocy prawa własnością Skarbu Państwa lub jednostek samorządu terytorialnego. Decyzję ustalającą wysokość odszkodowania wydaje organ administracji publicznej, który wydał decyzję o zezwoleniu na realizację inwestycji drogowej. Z tak określonych zapisów ustawowych wynika, że podmiotem podejmującym cały katalog czynności prawnych jest organ administracji. Nie wymaga się tu współdziałania, czy jakiejkolwiek innej inicjatywy ze strony podmiotu wywłaszczanego.
Zasadne jest również wskazanie, że na podstawie art. 11a ust. 1 ustawy z dnia 10 kwietnia 2003 r. o szczególnych zasadach przygotowania i realizacji inwestycji w zakresie dróg publicznych (Dz. U. z 2020 r., poz. 1363), wojewoda w odniesieniu do dróg krajowych i wojewódzkich albo wykonujący zadania zlecone z zakresu administracji rządowej starosta w odniesieniu do dróg powiatowych i gminnych, wydają decyzję o zezwoleniu na realizację inwestycji drogowej na wniosek właściwego zarządcy drogi.
Według regulacji art. 12 ust. 4 ww. ustawy, nieruchomości lub ich części, o których mowa w art. 11f ust. 1 pkt 6, stają się z mocy prawa:
- własnością Skarbu Państwa w odniesieniu do dróg krajowych,
- własnością odpowiednich jednostek samorządu terytorialnego w odniesieniu do dróg wojewódzkich, powiatowych i gminnych,
- z dniem, w którym decyzja o zezwoleniu na realizację inwestycji drogowej stała się ostateczna.
Z art. 12 ust. 4f ustawy o szczególnych zasadach przygotowania i realizacji inwestycji w zakresie dróg publicznych wynika, że odszkodowanie za nieruchomości, o których mowa w ust. 4, przysługuje dotychczasowym właścicielom nieruchomości, użytkownikom wieczystym nieruchomości oraz osobom, którym przysługuje do nieruchomości ograniczone prawo rzeczowe.
Jeśli zatem wywłaszczenie lub przymusowa sprzedaż następuje za wynagrodzeniem, to wówczas stanowi odpłatną dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 w zw. z art. 7 ust. 1 pkt 1 ustawy.
Odszkodowanie w tym przypadku pełni funkcję wynagrodzenia za przeniesienie własności towarów, czyniąc tego rodzaju dostawę faktycznie odpłatną.
Z opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca, będący spółką jawną i czynnym podatnikiem VAT, prowadzi działalność gospodarczą przede wszystkim w zakresie handlu paliwami na stacji paliw w miejscowości (…). Nieruchomość, na której jest pobudowana stacja paliw, została wniesiona jako wkład do Spółki przez dwoje wspólników w 2001 r. W odniesieniu do części tej nieruchomości – tj. w odniesieniu do działki oznaczonej numerem geodezyjnym 1 – została wydana decyzja Wojewody nr (…) z dnia (…) 2018 r., na mocy której ww. działka została przejęta na rzecz Województwa pod pas drogi wojewódzkiej numer (…).
Następnie Wojewoda decyzją numer (…) z dnia (…) 2021 r. określił wartość przejętej części nieruchomości – tj. działki nr 1 – oraz ustalił odszkodowanie za ww. nieruchomość na rzecz Spółki i zobowiązał do wypłaty ww. odszkodowania Zarząd Województwa. Zarząd przekazał kwotę ww. odszkodowania na rachunek bankowy Spółki (…) 2021 r.
Przejęta z mocy prawa działka nr 1 była działką niezabudowaną, która nie była objęta planem zagospodarowania przestrzennego, a Wnioskodawca nie występował o wydanie decyzji o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu.
Wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą kwestii, czy na Spółce spoczywa obowiązek naliczenia, zaewidencjonowania w ewidencjach prowadzonych dla celów podatku od towarów i usług, podatku należnego naliczonego według stawki podatkowej od kwoty otrzymanego w dniu (…) 2021 r. odszkodowania za przejętą nieruchomość, wypłaconego Spółce zgodnie z decyzją w(…) 2021 r. przez Zarząd Województwa oraz czy spoczywa na Spółce obowiązek zadeklarowania ww. podatku należnego w deklaracji dla podatku od towarów i usług za luty 2021 r.
Jak wskazano powyżej – przedmiotem opodatkowania jest m. in. odpłatna dostawa towarów, w tym przeniesienie prawa własności towarów z mocy prawa w zamian za odszkodowanie, które pełni funkcję wynagrodzenia z tytułu tej dostawy. Należy podkreślić, że wynagrodzenie musi mieć konkretny wymiar, a więc być konkretną wielkością wyrażalną w pieniądzu. Dostawę można uznać za dokonaną odpłatnie dopiero, gdy istnieje bezpośrednia i jasno zindywidualizowana korzyść po stronie dostawcy towaru. Oznacza to, że przeniesienie prawa własności towarów z mocy prawa, nabiera odpłatnego charakteru dopiero w momencie przyznania odszkodowania i ustalenia jego wysokości.
W niniejszej sprawie w dniu (…) 2018 r., kiedy to na podstawie decyzji Wojewody część nieruchomości – tj. działka nr 1 –została przejęta pod budowę drogi publicznej na zasadach określonych ustawą o realizacji dróg publicznych, odszkodowanie nie zostało jeszcze przyznane, a jego wysokość nie była znana. Wobec powyższego nie można uznać, że przejście własności już wówczas miało charakter odpłatny.
Należy bowiem zauważyć, że zgodnie z art. 12 ust. 4a ustawy o szczególnych zasadach przygotowania i realizacji inwestycji w zakresie dróg publicznych decyzję ustalającą wysokość odszkodowania za nieruchomości, o których mowa w ust. 4, wydaje organ, który wydał decyzję o zezwoleniu na realizację inwestycji drogowej. Co za tym idzie, czynność dostawy nieruchomości rozłożona jest w tym przypadku w czasie i dopiero w sytuacji wydania obu tych decyzji można mówić o wystąpieniu odpłatnej dostawy w postaci przeniesienia prawa własności towarówz mocy prawa w zamian za odszkodowanie, a co za tym idzie, o opodatkowaniu tej dostawy.
Jak wskazał Wnioskodawca, w dniu (…) 2021 r. została wydana decyzja o przyznaniu Spółce odszkodowania za przejętą z mocy prawa część jej nieruchomości, tj. działkę nr 1.
Skoro więc odszkodowanie pełni funkcję wynagrodzenia, to przejęcie części nieruchomości – tj. działki nr 1 – pod budowę drogi publicznej stanowi dla Spółki odpłatną dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 w zw. z art. 7 ust. 1 pkt 1 ustawy.
Tym samym dostawa niezabudowanej działki nr 1 podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.
Zarówno w treści ustawy, jak i w przepisach wykonawczych do niej, ustawodawca przewidział zwolnienie od podatku.
W myśl art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy, zwalnia się od podatku dostawę terenów niezabudowanych innych niż tereny budowlane.
Powyższe oznacza, że zwolnienie przysługuje względem takiej dostawy, której przedmiotem jest grunt niezabudowany i jednocześnie o przeznaczeniu innym niż budowlane. Zatem ze zwolnienia od podatku korzystać będą dostawy gruntów o charakterze rolnym, leśnym, itp.
Na podstawie art. 2 pkt 33 ustawy, przez tereny budowlane rozumie się grunty przeznaczone pod zabudowę zgodnie z miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego, a w przypadku braku takiego planu – zgodnie z decyzją o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu, o których mowa w przepisach o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym.
Z przytoczonych przepisów wynika, że przeznaczenie określonego gruntu należy oceniać wyłącznie w oparciu o istniejący plan zagospodarowania przestrzennego oraz wydane decyzje o warunkach zabudowy nieruchomości.
W tym miejscu należy zauważyć, że w myśl art. 3 ust. 1 ustawy z dnia 27 marca 2003 r. o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym (Dz. U. z 2020 r., poz. 293 z późn. zm.), kształtowanie i prowadzenie polityki przestrzennej na terenie gminy, w tym uchwalanie studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego gminy oraz miejscowych planów zagospodarowania przestrzennego, z wyjątkiem morskich wód wewnętrznych, morza terytorialnego i wyłącznej strefy ekonomicznej oraz terenów zamkniętych, należy do zadań własnych gminy.
Jak stanowi art. 4 ust. 1 ustawy o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym, ustalenie przeznaczenia terenu, rozmieszczenie inwestycji celu publicznego oraz określenie sposobów zagospodarowania i warunków zabudowy terenu następuje w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego.
W przypadku braku miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego – w myśl art. 4 ust. 2 ustawy o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym – określenie sposobów zagospodarowania i warunków zabudowy terenu następuje w drodze decyzji o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu, przy czym:
- lokalizację inwestycji celu publicznego ustala się w drodze decyzji o lokalizacji inwestycji celu publicznego;
- sposób zagospodarowania terenu i warunki zabudowy dla innych inwestycji ustala się w drodze decyzji o warunkach zabudowy.
O przeznaczeniu nieruchomości stanowią zatem akty prawa miejscowego. Miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego – jako źródło prawa miejscowego, a w przypadku jego braku decyzja o warunkach zabudowy – jako akt indywidualny prawa administracyjnego.
Z wniosku wynika, że działka nr 1 nie była objęta planem zagospodarowania przestrzennego, a Wnioskodawca nie występował o wydanie decyzji o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu, a co za tym idzie, w niniejszej sprawie znajdzie zastosowanie zwolnienie z art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy.
W niniejszej sprawie nie wystąpi zatem podatek należny, który Spółka miałaby obowiązek zadeklarować w deklaracji dla podatku od towarów i usług za luty 2021 r.
Tym samym nie można uznać przedstawionego we wniosku stanowiska za prawidłowe, gdyż co prawda na Spółce nie spoczywa obowiązek zadeklarowania w deklaracji dla podatku od towarów i usług za luty 2021 r. podatku należnego naliczonego według stawki podatkowej w wysokości 23 % od kwoty ww. otrzymanego w dniu (…) 2021 r. odszkodowania za przejętą pod budowę drogi części nieruchomości której właścicielem była Spółka, ale wynika to z innej podstawy prawnej niż wskazuje Wnioskodawca.
W konsekwencji, stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za nieprawidłowe.
Zaznaczenia wymaga, że organ podatkowy jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanu faktycznego. Wnioskodawca ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego. Podkreślenia wymaga, że interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z tym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swą aktualność.
Ponadto tut. Organ informuje, że wydana interpretacja dotyczy tylko sprawy będącej przedmiotem wniosku (pytań) Wnioskodawcy. Inne kwestie, które nie zostały objęte pytaniem, nie mogą być –zgodnie z art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej – rozpatrzone.
Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.
Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:
- z zastosowaniem art. 119a;
- w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
- z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.
Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).
Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193 z późn. zm.), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.
Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2019 r., poz. 2325 z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).
Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP. W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy). W przypadku wnoszenia skargi w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii jako najwłaściwszy proponuje się kontakt z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego ePUAP.
Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.