Interpretacja dotyczy sprzedaży nieruchomości gruntowej (działki nr (...)) przez Sprzedającego na rzecz Wnioskodawcy. Organ uznał, że: 1. Sprzedający będzie działał jako podatnik VAT w związku ze sprzedażą tej nieruchomości, ponieważ podejmuje działania typowe dla podmiotów zajmujących się profesjonalnie obrotem nieruchomościami, takie jak udzielenie pełnomocnictwa, zmiana przeznaczenia w planie zagospodarowania przestrzennego oraz zawarcie umowy z pośrednikiem. A zatem sprzedaż tej nieruchomości podlega opodatkowaniu podatkiem VAT. 2. Dostawa przedmiotowej nieruchomości (działki nr (...)) nie będzie korzystać ze zwolnienia od podatku VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy, ponieważ zgodnie z miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego działka ta jest przeznaczona pod zabudowę usługowo-produkcyjną, co kwalifikuje ją jako teren budowlany w rozumieniu ustawy o VAT.
Dołącz do doradców podatkowych korzystających z Fiscalex
Uzyskaj dostęp do największej bazy interpretacji podatkowych w Polsce. Zaawansowane wyszukiwanie, analiza AI i podsumowania interpretacji w jednym miejscu.
Rozpocznij bezpłatny okres próbnyINTERPRETACJA INDYWIDUALNA
Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 w związku z art. 14r ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2020 r., poz. 1325 z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku wspólnym z 4 marca 2021 r. (data wpływu 4 marca 2021 r.) uzupełnionym pismem z 23 kwietnia 2021 r. (data wpływu 23 kwietnia 2021 r.) na wezwanie tut. Organu z 14 kwietnia 2021 r. nr 0114-KDIP1-3.4012.137.2021.1.KP (doręczone Stronie w dniu 19 kwietnia 2021 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie:
nieuznania Sprzedającego za podatnika podatku VAT (podatek od towarów i usług) zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy prowadzącego działalność gospodarczą w świetle art. 15 ust. 2 ustawy - jest nieprawidłowe,
braku możliwości korzystania ze zwolnienia od podatku VAT dla dostawy działki niezabudowanej nr (…) - jest prawidłowe.
UZASADNIENIE
W dniu 4 marca 2021 r. wpłynął do tutejszego Organu ww. wniosek wspólny o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania sprzedaży Nieruchomości (działki nr (…)). Złożony wniosek został uzupełniony pismem z 23 kwietnia 2021 r. (data wpływu 23 kwietnia 2021 r.) na wezwanie tut. Organu z 14 kwietnia 2021 r. nr 0114-KDIP1-3.4012.137.2021.1.KP (doręczone Stronie w dniu 19 kwietnia 2021 r.)
We wniosku złożonym przez:
Zainteresowanego będącego stroną postępowania: Pan (…),
Zainteresowanego niebędącego stroną postępowania: Pan (…)
przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe:
(…) (dalej jako: „Wnioskodawca”) jest zarejestrowanym podatnikiem VAT czynnym, prowadzącym działalność gospodarczą pod firmą (…). Głównym przedmiotem działalności jest realizacja projektów budowlanych związanych ze wznoszeniem budynków. W celu prowadzenia bieżącej działalności, Wnioskodawca planuje nabyć nieruchomość gruntową objętą księgą wieczystą (…) prowadzoną przez Sąd Rejonowy w (…), IV Wydział Ksiąg Wieczystych zlokalizowanej na działce nr (…) o powierzchni 4757,00 m2 w miejscowości (…) (dalej jako: „Nieruchomość”). Zgodnie z uchwałą nr (…) Rady Miejskiej w (…) z dnia 16 grudnia 2020 r. w sprawie uchwalenia miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego wsi (…) - etap II działka położona jest w obrębie obszaru określonego symbolem 2PU - zabudowa usługowo produkcyjna. Ponadto, zapis w księdze wieczystej wskazuje, że nieruchomość sklasyfikowana jest literą „R”, tj. jako grunty orne. Nieruchomość stanowi nieogrodzony teren zielony, na jej terenie nie jest posadowiony żaden budynek czy budowla.
Przedmiotowa Nieruchomość została nabyta przez Sprzedawcę w roku 2007 na podstawie umowy o dział spadku i zniesienie współwłasności nieruchomości oraz umowy darowizny. Przedmiotowa działka nie była wykorzystywana w działalności gospodarczej przez Sprzedawcę, (…) (Zainteresowany niebędący stroną postępowania). Działka nie była przedmiotem dzierżawy, natomiast była wykorzystywana rolniczo. Sprzedawca nie podejmował działań mających na celu uzbrojenie działki. Nie dokonywał podziału działki. Nie ponosił i nie planuje ponosić nakładów finansowych związanych z przygotowaniem działki do sprzedaży. Sprzedający w roku 2018 oraz 2019 r. wnosił o zmianę przeznaczenia Nieruchomości w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego na zabudowę usługowo-produkcyjną. Dodatkowo, zawarł również umowę z pośrednikiem obrotu nieruchomościami w zakresie sprzedaży Nieruchomości. Nadto, Sprzedający udzieli pełnomocnictwa dla Wnioskodawcy w celu uzyskania pozwoleń prawno-budowlanych. Przed przeniesieniem własności, Wnioskodawca uiści sprzedawcy zaliczkę w wysokości 10% wartości ceny. Nieruchomość nie stanowi przedsiębiorstwa ani zorganizowanej części przedsiębiorstwa.
W odpowiedzi na wezwanie Wnioskodawca wskazał, że Sprzedający nie prowadzi działalności gospodarczej oraz nie jest czynnym zarejestrowanym podatnikiem podatku od towarów i usług.
Przedwstępna umowa sprzedaży działki nie została jeszcze zawarta. Pełnomocnictwo nie zostało jeszcze udzielone, będzie udzielone w najbliższej przyszłości, w jego zakres wchodzić będzie upoważnienie Wnioskodawcy do występowania w imieniu Sprzedającego przed urzędami w celu uzyskania pozwolenia na budowę i wszelkich niezbędnych załączników do pozwolenia (media, zjazd na działkę itp.). Sprzedający wystąpił o zmianę przeznaczenia Nieruchomości w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego z następujących powodów:
W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania:
Zdaniem Wnioskodawców:
Ad 1
Zgodnie z przepisem art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.
Na mocy art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (`(...)`).
Stosownie do art. 8 ust. 1 ustawy, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (`(...)`).
Co istotne, nie każda czynność stanowiąca dostawę towarów, w rozumieniu art. 7 ustawy, bądź świadczenie usług zdefiniowane w art. 8 ustawy podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, ponieważ aby dana czynność podlegała opodatkowaniu tym podatkiem, musi być wykonana przez podmiot, który w związku z jej wykonaniem jest podatnikiem podatku od towarów i usług.
Dla ustalenia, czy osoba dokonująca transakcji sprzedaży nieruchomości jest podatnikiem podatku VAT istotne jest stwierdzenie, że prowadzi ona działalność gospodarczą w rozumieniu przepisów ustawy.
Stosownie do art. 15 ust. 1 ustawy - podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności. Działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych - art. 15 ust. 2 ustawy o VAT.
Definicja działalności gospodarczej zawarta w ustawie ma charakter uniwersalny, pozwalający na objęcie pojęciem „podatnika” tych wszystkich podmiotów, które prowadzą określoną działalność występując w profesjonalnym obrocie gospodarczym. Przyjmuje się, że nie jest podatnikiem VAT osoba fizyczna, która dokonuje okazjonalnych transakcji, za które nie jest przewidziana ściśle regularna zapłata oraz nie prowadzi zorganizowanej czy zarejestrowanej działalności gospodarczej. Dokonywanie określonych czynności incydentalnie, poza sferą prowadzonej działalności gospodarczej, nie pozwala na uznanie danego podmiotu za podatnika w zakresie tych czynności. Dokładne kryteria, jakimi należy kierować się dla uznania danej transakcji dostawy gruntów za czynności podlegające opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług zawiera orzecznictwo TSUE, a w szczególności stanowisko wyrażone w wyroku z dnia 15 września 2011 r. w sprawach połączonych Słaby i Kuć, C-180/10 i C-181/10. W wyroku tym TSUE stwierdził, że osoby fizycznej, która prowadziła działalność rolniczą na gruncie nabytym ze zwolnieniem od podatku od wartości dodanej i przekształconym wskutek zmiany planu zagospodarowania przestrzennego niezależnej od woli tej osoby w grunt przeznaczony pod zabudowę, nie można uznać za podatnika podatku od wartości dodanej w rozumieniu art. 9 ust. 1 i art. 12 ust. 1 dyrektywy 112, kiedy dokonuje ona sprzedaży tego gruntu, jeżeli sprzedaż ta następuje w ramach zarządu majątkiem prywatnym. TSUE wskazał, iż z jego orzecznictwa wynika, że czynności związane ze zwykłym wykonywaniem prawa własności nie mogą same z siebie być uznawane za prowadzenie działalności gospodarczej. Sama liczba i zakres transakcji sprzedaży dokonanych sprawie nie ma charakteru decydującego, gdyż dużych transakcji sprzedaży można dokonywać również jako czynności osobistych. Również okoliczność, że przed sprzedażą sprzedawca dokonał podziału gruntu na działki w celu osiągnięcia wyższej ceny łącznej, sama z siebie nie jest decydująca. Nie ma takiego charakteru również długość okresu, w jakim te transakcje następowały, ani wysokość osiągniętych z nich przychodów. Całość powyższych elementów może bowiem odnosić się do zarządzania majątkiem prywatnym zainteresowanego. Natomiast, jeżeli sprzedawca w celu dokonania sprzedaży podejmuje aktywne działania w zakresie obrotu nieruchomościami, angażując środki podobne do wykorzystywanych przez producentów, handlowców i usługodawców, to wówczas można uznać go za podmiot prowadzący działalność gospodarczą, a więc za podatnika podatku od wartości dodanej.
Takie aktywne działania mogą polegać na przykład na nabyciu terenu przeznaczonego pod zabudowę, jego uzbrojeniu, wydzieleniu dróg wewnętrznych, działaniach marketingowych podjętych w celu sprzedaży działek, wykraczających poza zwykłe formy ogłoszenia, uzyskanie decyzji o warunkach zagospodarowania terenu (zabudowy), czy wystąpienie o opracowanie planu zagospodarowania przestrzennego dla sprzedawanego obszaru, prowadzenie działalności gospodarczej w zakresie usług developerskich lub innych tego rodzaju usług o zbliżonym charakterze. Przy czym na tego rodzaju aktywność „handlową” wskazywać musi ciąg powyżej przykładowo przytoczonych okoliczności, a nie stwierdzenie jedynie faktu zaistnienia pojedynczych z nich. Podkreślić należy, że to, czy dany podmiot działa jako podatnik VAT wymaga zatem oceny odnoszącej się do okoliczności faktycznych danej sprawy. Każdorazowo należy zbadać, jakie środki angażuje sprzedający w celu sprzedaży gruntu. Jeżeli środki te są podobne do tych, które wykorzystują handlowcy, wówczas strona sprzedając grunt, zachowuje się jak handlowiec (por. wyroki NSA z dnia: 13 czerwca 2019 r., I FSK 796/17; 29 października 2007 r., I FPS 3/07; 22 października 2013 r., I FSK 1323/12; 14 marca 2014 r., I FSK 319/13; 16 kwietnia 2014 r., I FSK 781/13; 27 maja 2014 r., I FSK 774/13 i 8 lipca 2015 r., I FSK 729/14).
W przedmiotowym stanie faktycznym trudno przypisać sprzedającemu status podatnika VAT. Nieruchomość stanowi jego majątek osobisty. Przedmiotowa działka nie była wykorzystywana na potrzeby prowadzonej działalności gospodarczej, jako że sprzedawca nie ma statusu przedsiębiorcy. Działka nie była przedmiotem dzierżawy, lecz wykorzystywana była do celów rolniczych. Sprzedawca nie podejmował działań mających na celu uzbrojenie działki. Nie dokonywał podziału działki. Nie ponosił i nie planuje ponosić nakładów finansowych związanych z przygotowaniem działki do sprzedaży. Sprzedawca podjął jedynie takie czynności, które standardowo dokonywane są w trakcie przygotowywania do sprzedaży nieruchomości, a więc złożył wniosek o zmianę planu zagospodarowania przestrzennego, zawarł umowę z profesjonalnym podmiotem, zajmującym się pośrednictwem w obrocie nieruchomościami oraz zamierza udzielić pełnomocnictwa Wnioskodawcy w zakresie niezbędnym przy uzyskaniu pozwoleń prawnobudowlanych.
W przedmiotowym stanie faktycznym nie sposób pominąć również okoliczności, w jakich podatnik stał się właścicielem nieruchomości. Nabył ją w drodze spadkobrania, a więc na skutek zdarzenia losowego. Nie można mu więc przypisać zamiaru nabycia nieruchomości w celu dalszego zbycia. Oczywiste jest, iż podatnikowi, racjonalnie gospodarującemu swoim mieniem, zależy na zbyciu niewykorzystywanej nieruchomości, co oznacza, że musi podejmować pewne działania, jak chociażby udzielenie pełnomocnictw celem uzyskania określonych rozstrzygnięć administracyjnych. Uzyskanie wspomnianych rozstrzygnięć administracyjnych stanowi wartość dodaną nie dla sprzedawcy ale Wnioskodawcy. Udzielenie przedmiotowych pełnomocnictw wynika wyłącznie z faktu, że przed zawarciem umowy sprzedaży Wnioskodawca nie będzie dysponował prawem własności tej nieruchomości, a zatem nie będzie mógł podejmować czynności przysługujących wyłącznie jej właścicielowi. Udzielenie pełnomocnictw ma na celu upewnienie się, czy Wnioskodawca będzie mógł zrealizować swój zamierzony cel, tj. wznoszenie budynków. Gdyby w toku uzyskania określonych rozstrzygnięć administracyjnych okazało się, że nie jest możliwy ten cel, Wnioskodawca nie byłby zainteresowany nabyciem przedmiotowej nieruchomości. Stąd też Wnioskodawca dla zawarcia umowy sprzedaży postawił warunek uzyskania określonych pozwoleń prawno-budowlanych.
Ponownie podkreślić należy, że powyższe pozwolenia mają wartość jedynie dla kupującego i są bezpośrednio związane ze specyfiką jego działalności gospodarczej. Natomiast sprzedawca, gdyby nie dokonywał dostawy na rzecz Wnioskodawcy nie występowałby o uzyskanie tych pozwoleń. Nieruchomość mogłaby zostać zarówno sprzedana na rzecz innej osoby fizycznej prowadzącej działalność rolniczą lub też pozostawiona w majątku osobistym sprzedawcy. W konsekwencji, nie ma więc podstaw, aby czynności podejmowane przez sprzedającego kwalifikować na równi z angażowaniem środków podobnych do wykorzystywanych przez producentów, handlowców i usługodawców. Opisana aktywność podatnika jest właściwa dla zakresu zwykłego zarządu majątkiem prywatnym. Podkreślić bowiem należy, że czynności te nie są podejmowane w celu poszukiwania klienta przez Sprzedającego, lecz w celu realizacji własnych interesów Wnioskodawcy. Warto w tym miejscu przywołać wyrok WSA w Łodzi z dnia 3 września 2020 r., sygn. I SA/Łd 877/19, w którym sąd wyraźnie wskazał, w analogicznej sprawie, że:
„Jeżeli zatem konkretny podmiot zainteresowany nabyciem nieruchomości zawiera umowę przedwstępną, oferuje określoną cenę, ale domaga się udzielenia pełnomocnictwa do dokonania określonych czynności dla upewnienia się czy nieruchomość spełnia jego wymogi, to - zdaniem Sądu - nie można tego utożsamiać z podjęciem przez dotychczasowego właściciela nieruchomości prowadzenia działalności gospodarczej, o której mowa w art. 15 ust. 1 i 2 ustawy o VAT.”
W konsekwencji, przyjąć należy że w przedmiotowym stanie faktycznym nie występują przesłanki stanowiące podstawę uznania sprzedawcy za podatnika prowadzącego działalność gospodarczą w myśl artykułu 15 ust. 1 ustawy o VAT. Tym samym, opisane we wniosku zdarzenie przyszłe - sprzedaż nieruchomości na rzecz Wnioskodawcy, nie będzie stanowiło czynności podlegającej opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.
Ad 2
Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.
Towarami - w świetle art. 2 pkt 6 ustawy - są rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.
Jak wynika z art. 2 pkt 22 ustawy, przez sprzedaż rozumie się odpłatną dostawę towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju, eksport towarów oraz wewnątrzwspólnotową dostawę towarów.
Natomiast zgodnie z art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (`(...)`).
Biorąc pod uwagę powyższe przepisy, nieruchomość gruntowa spełnia definicję towaru wynikającą z art. 2 pkt 6 ustawy o VAT, a jej sprzedaż jest traktowana jako czynność odpłatnej dostawy towarów na terytorium kraju.
Wskazać należy, że podstawowa stawka podatku, na podstawie art. 41 ust. 1 w zw. z 146a pkt 1 ustawy o VAT, wynosi 23%, niemniej jednak, zarówno w treści ustawy o podatku od towarów i usług, jak i w przepisach wykonawczych do niej, przewidziano opodatkowanie niektórych czynności stawkami obniżonymi lub zwolnienie od podatku.
Wyznaczając stawkę VAT dla transakcji nieruchomości niezabudowanej należy odwołać się do art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy o VAT, zgodnie z którym zwalnia się od VAT dostawę terenów niezabudowanych innych niż tereny budowlane.
Zaznaczyć przy tym należy, że wg definicji zamieszczonej w art. 2 pkt 33 ustawy o VAT, tereny budowlane to grunty przeznaczone pod zabudowę zgodnie z miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego, a w przypadku braku takiego planu - zgodnie z decyzją o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu, o których mowa w przepisach o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym. O przeznaczeniu nieruchomości stanowią zatem akty prawa miejscowego. Miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego - jako źródło prawa miejscowego, a w przypadku jego braku decyzja o warunkach zabudowy - jako akt indywidualny prawa administracyjnego.
Ponadto, stosownie do treści wyroku Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej z dnia 28 marca 1996 r. w sprawie C-468/93 Gemeente Emmen – „teren budowlany oznacza każdy nieuzbrojony lub uzbrojony teren uznany przez państwa członkowskie za teren z przeznaczeniem pod zabudowę”.
W świetle orzeczeń Trybunału Sprawiedliwości UE, za teren budowlany uznać można jedynie taki, który regulacjami prawa krajowego został przeznaczony pod zabudowę. Biorąc pod uwagę powyższe, zwolnienie od podatku obejmuje zbycie gruntów innych niż tereny budowlane (tj. przeznaczone pod zabudowę).
Jak natomiast zostało wskazane w stanie faktycznym, dla działki nr (…) miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego oznaczył przeznaczenie gruntu symbolem 2PU, tj. jako przeznaczone pod zabudowę usługowo produkcyjną. Zasady i warunki zagospodarowania terenów oznaczonych symbolem „2PU” określa § 31 Uchwały MPZP. Zgodnie z tym przepisem dla terenu oznaczonego symbolem 2PU dopuszcza się m.in.:
Uchwała MPZP dopuszcza więc wznoszenie obiektów budowlanych na terenach oznaczonych symbolem „2PU”. Dopuszczalne przeznaczenie terenów oznaczonych symbolem „2PU” pod zabudowę pozwala uznać przedmiotową Nieruchomość za tereny budowlane zdefiniowane w art. 2 pkt 33 ustawy o VAT. Dopuszczalność budowy określonych obiektów decyduje więc o tym, że dostawa działek niezabudowanych, oznaczonych symbolem „2PU”, nie zrealizuje przesłanki zwolnienia przedmiotowego przewidzianego w przepisie art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy o VAT. Innymi słowy, w momencie dostawy przedmiotowy grunt będzie stanowił teren budowlany w rozumieniu art. 2 pkt 33 ustawy.
W konsekwencji sprzedaż tego gruntu nie będzie mogła korzystać ze zwolnienia od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy. W konsekwencji, sprzedaż przez Zainteresowanego przedmiotowej działki może zostać opodatkowana podstawową stawką podatku od towarów i usług.
W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Zainteresowanych w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest nieprawidłowe w zakresie nieuznania Sprzedającego za podatnika podatku VAT zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy prowadzącego działalność gospodarczą w świetle art. 15 ust. 2 ustawy oraz prawidłowe w zakresie braku możliwości korzystania ze zwolnienia od podatku VAT dla dostawy działki niezabudowanej nr (…).
Ad 1
Zgodnie z treścią art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2021 r., poz. 685, z późn. zm.), zwanej dalej „ustawą” opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług (…) podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.
W myśl art. 7 ust. 1 ustawy – przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).
Zatem należy stwierdzić, że w sytuacji, gdy przedmiotem dostawy są towary w rozumieniu powołanego wyżej przepisu i gdy czynność ta prowadzi do przeniesienia prawa do rozporządzania tymi towarami jak właściciel, mamy do czynienia z dostawą w ujęciu art. 7 ust. 1 ustawy podlegającą opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.
Stosownie do treści art. 2 pkt 6 ustawy – przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.
Należy więc przyjąć, że na podstawie definicji zawartej w art. 2 pkt 6 ustawy, zbycie nieruchomości dokonywane przez podatnika, traktowane jest jako czynność odpłatnej dostawy towarów, o której stanowi art. 7 ust. 1 ustawy, podlegającej opodatkowaniu na podstawie art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy.
Jednak nie każda czynność stanowiąca dostawę towarów, w rozumieniu art. 7 ustawy o podatku od towarów i usług podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Aby dana czynność była opodatkowana tym podatkiem musi być wykonana przez podmiot, który w związku z jej wykonaniem jest podatnikiem podatku od towarów i usług.
Z treści art. 15 ust. 1 ustawy wynika, że podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.
Na mocy art. 15 ust. 2 ustawy, działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.
Określony w ustawie o VAT zakres opodatkowania podatkiem od towarów i usług wskazuje, że aby faktycznie zaistniało opodatkowanie danej czynności konieczne jest, aby czynność podlegającą opodatkowaniu wykonał podmiot, który dla tej właśnie czynności będzie działał jako podatnik.
W świetle definicji zawartej w art. 15 ustawy, dla uznania określonych zachowań danego podmiotu za działalność gospodarczą istotne znaczenie ma ich zorganizowany charakter. Przy czym, taka działalność wystąpi również w przypadku wykorzystywania towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych. Zatem dostawa towarów (w tym gruntów) będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług w sytuacji, gdy działaniom podmiotu dokonującego tej dostawy, można przypisać znamiona prowadzenia działalności gospodarczej, co w efekcie przesądza o uzyskaniu przez niego statusu podatnika.
Dodatkowo należy wskazać, że działalność gospodarcza powinna cechować się stałością, powtarzalnością i niezależnością jej wykonywania, bowiem związana jest z profesjonalnym obrotem gospodarczym.
Wobec tego, właściwe jest wykluczenie osób fizycznych z grona podatników podatku VAT w przypadku, gdy dokonują sprzedaży, przekazania, bądź darowizny towarów stanowiących część majątku osobistego, tj. majątku, który nie został nabyty w celu jego odsprzedaży, bądź wykonywania innych czynności w ramach działalności gospodarczej. W tym kontekście, nie jest podatnikiem podatku od towarów i usług ten, kto jako osoba fizyczna dokonuje jednorazowych, okazjonalnych transakcji, za które nie jest przewidziana ściśle regularna zapłata oraz nie prowadzi zorganizowanej działalności gospodarczej. Jednakże każdy, kto dokonuje czynności, które zmierzają do wykorzystania nieruchomości dla celów działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy jest uznany za podatnika podatku od towarów i usług. Zatem wykorzystywanie majątku prywatnego stanowi również działalność gospodarczą, jeżeli jest dokonywane w sposób ciągły dla celów zarobkowych. Podstawowym kryterium dla opodatkowania sprzedaży nieruchomości jest ustalenie, czy działanie to można uznać za wykorzystywanie majątku w sposób ciągły do celów zarobkowych, czy majątek nabyty został i faktycznie wykorzystany na potrzeby własne, czy też z przeznaczeniem do działalności gospodarczej.
W kwestii opodatkowania dostawy nieruchomości istotne jest, czy zbywca w celu dokonania sprzedaży podjął aktywne działania w zakresie obrotu nieruchomościami, angażując środki podobne do wykorzystywanych przez producenta, handlowca i usługodawcę w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy, co skutkuje koniecznością uznania go za podmiot prowadzący działalność gospodarczą w rozumieniu tego przepisu, a więc za podatnika podatku od towarów i usług, czy też sprzedaż nastąpiła w ramach zarządu majątkiem prywatnym.
Zwykłe nabycie lub sprzedaż rzeczy nie stanowi wykorzystywania w sposób ciągły majątku rzeczowego w celu uzyskania z tego tytułu dochodu, jako że jedynym przychodem z takich transakcji może być ewentualny zysk ze sprzedaży tej rzeczy. Natomiast okoliczność podjęcia m.in. takich czynności, jak uzbrojenie terenu, wydzielenie dróg wewnętrznych, uzyskanie przed sprzedażą decyzji o warunkach zagospodarowania terenu (zabudowy), wystąpienie o opracowanie planu zagospodarowania przestrzennego dla sprzedawanego obszaru oraz działania marketingowe podjęte w celu sprzedaży działek, wykraczające poza zwykłe formy ogłoszenia, stanowią o takiej aktywności w zakresie obrotu nieruchomościami, które mogą wskazywać, że czynności sprzedającego przybierają formę zawodową (profesjonalną), a w konsekwencji zorganizowaną.
Problem odnoszący się do rozstrzygnięcia, czy sprzedaż nieruchomości jest sprzedażą majątku osobistego, czy też stanowi sprzedaż realizowaną przez podatnika prowadzącego w tym zakresie działalność gospodarczą, była przedmiotem orzeczenia z dnia 15 września 2011 r. TSUE w sprawach połączonych C-180/10 i C-181/10.
Z ww. orzeczenia wynika m.in., że „osoby fizycznej, która prowadziła działalność rolniczą na gruncie nabytym ze zwolnieniem z podatku od wartości dodanej i przekształconym wskutek zmiany planu zagospodarowania przestrzennego niezależnej od woli tej osoby w grunt przeznaczony pod zabudowę, nie można uznać za podatnika podatku od wartości dodanej w rozumieniu art. 9 ust. 1 i art. 12 ust. 1 dyrektywy 112, zmienionej dyrektywą 2006/138/WE, kiedy dokonuje ona sprzedaży tego gruntu, jeśli sprzedaż ta następuje w ramach zarządu majątkiem prywatnym tej osoby”.
Ponadto Trybunał orzekł, że liczba i zakres transakcji sprzedaży nie ma charakteru decydującego i nie może stanowić kryterium rozróżnienia między czynnościami dokonywanymi prywatnie, które znajdują się poza zakresem zastosowania dyrektywy, a czynnościami stanowiącymi działalność gospodarczą. Trybunał stwierdził, że dużych transakcji sprzedaży można dokonywać również jako czynności osobistych. Zatem, kryterium decydującym o zaliczeniu transakcji sprzedaży nieruchomości przez osoby fizyczne do działalności gospodarczej jest podejmowanie aktywnych działań angażujących środki podobne do wykorzystywanych przez producentów, handlowców i usługodawców.
Trybunał wyjaśnił, że inaczej jest w wypadku, gdy zainteresowany podejmuje aktywne działania w zakresie obrotu nieruchomościami, angażując środki podobne do wykorzystywanych przez producentów, handlowców i usługodawców w rozumieniu art. 9 ust. 1 akapit drugi Dyrektywy. Przykładowo podane zostały działania polegające na uzbrojeniu terenu albo na działaniach marketingowych. Działania takie nie należą do zakresu zwykłego zarządu majątkiem prywatnym.
Jak wynika z przywołanych przepisów dostawa towarów podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług wyłącznie wówczas, gdy dokonywana jest przez podmiot mający status podatnika, działającego w takim charakterze w odniesieniu do danej transakcji.
Z przedstawionego opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca jest zarejestrowanym podatnikiem VAT czynnym, prowadzącym działalność gospodarczą. Głównym przedmiotem działalności jest realizacja projektów budowlanych związanych ze wznoszeniem budynków. W celu prowadzenia bieżącej działalności, Wnioskodawca planuje nabyć nieruchomość gruntową nr (…) („Nieruchomość”). Sprzedający nie prowadzi działalności gospodarczej oraz nie jest czynnym zarejestrowanym podatnikiem podatku od towarów i usług. Zgodnie z miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego działka położona jest w obrębie obszaru określonego symbolem 2PU - zabudowa usługowo produkcyjna. Nieruchomość stanowi nieogrodzony, niezabudowany teren zielony. Przedmiotowa Nieruchomość została nabyta przez Sprzedawcę w roku 2007 na podstawie umowy o dział spadku i zniesienie współwłasności nieruchomości oraz umowy darowizny. Przedmiotowa działka nie była wykorzystywana w działalności gospodarczej przez Sprzedawcę (zainteresowany niebędący stroną postępowania). Działka nie była przedmiotem dzierżawy, natomiast była wykorzystywana rolniczo. Sprzedawca nie podejmował działań mających na celu uzbrojenie działki. Nie dokonywał podziału działki. Nie ponosił i nie planuje ponosić nakładów finansowych związanych z przygotowaniem działki do sprzedaży. Sprzedający w roku 2018 oraz 2019 r. wnosił o zmianę przeznaczenia Nieruchomości w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego na zabudowę usługowo-produkcyjną. Sprzedający wystąpił o zmianę przeznaczenia Nieruchomości w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego z następujących powodów: pierwotnie, działka była oznaczona jako R - rolna, niemniej 30% działki od strony projektowanej w 2018 roku drogi nr (…) było zalesione, prowadzenie jakiejkolwiek działalności rolniczej było niecelowe następnie w 2019 roku, Sprzedający wystąpił o zmianę przeznaczenia terenu z uwagi na fakt, że wybudowanie na sąsiadującej działce nr (…) fabryki (…) całkowicie przekreśliło możliwość wykorzystania Nieruchomości jako obszaru zabudowy jednorodzinnej, z uwagi na uciążliwości generowane przez sąsiadujący obiekt (fabrykę), stąd też uzasadnionym było wystąpienie Sprzedającego o zmianę przeznaczenia Nieruchomości w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego na usługowo-produkcyjną. Dodatkowo, zawarł również umowę z pośrednikiem obrotu nieruchomościami w zakresie sprzedaży Nieruchomości. Ponadto Sprzedający udzieli pełnomocnictwa dla Wnioskodawcy w celu uzyskania pozwoleń prawno-budowlanych. Pełnomocnictwo nie zostało jeszcze udzielone, będzie udzielone w najbliższej przyszłości, w jego zakres wchodzić będzie upoważnienie Wnioskodawcy do występowania w imieniu Sprzedającego przed urzędami w celu uzyskania pozwolenia na budowę i wszelkich niezbędnych załączników do pozwolenia (media, zjazd na działkę itp.). Nieruchomość nie stanowi przedsiębiorstwa ani zorganizowanej części przedsiębiorstwa.
Wątpliwości Zainteresowanych dotyczą uznania Sprzedającego za podatnika podatku od towarów i usług z tytułu sprzedaży Nieruchomości.
Jak wynika z dokonanej wyżej analizy przepisów, warunkiem opodatkowania danej czynności podatkiem od towarów i usług jest spełnienie dwóch przesłanek łącznie: po pierwsze dana czynność ujęta jest w katalogu czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, po drugie - czynność została wykonana przez podmiot, który w związku z jej wykonaniem jest podatnikiem podatku od towarów i usług. Dostawa towarów (np. gruntów) podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług wyłącznie wówczas, gdy dokonywana jest przez podmiot mający status podatnika, a dodatkowo działający w takim charakterze w odniesieniu do danej transakcji. Istotnym dla określenia, że w odniesieniu do konkretnej dostawy mamy do czynienia z podatnikiem podatku VAT jest stwierdzenie, że prowadzi on działalność gospodarczą w rozumieniu przepisów ustawy. Dopiero po zdefiniowaniu podmiotu jako podatnika VAT - co do zasady - mają dla określenia jego praw i obowiązków zastosowanie przepisy ustawy o VAT. Należy zatem ustalić, czy w odniesieniu do opisanej czynności sprzedaży działki nr (…), Sprzedający będzie spełniał przesłanki do uznania Go za podatnika podatku od towarów i usług. Uznanie, że dany podmiot w odniesieniu do konkretnej czynności działa jako podatnik podatku od towarów i usług, wymaga oceny każdorazowo odnoszącej się do okoliczności faktycznych danej sprawy.
Jak wyjaśniono wyżej - odwołując się do treści przepisów ustawy - w przypadku osób fizycznych, które dokonują sprzedaży, przekazania, bądź darowizny towarów stanowiących część majątku osobistego, tj. majątku, który nie został nabyty w celu jego odsprzedaży bądź wykonywania innych czynności w ramach działalności gospodarczej, należy szczególnie wnikliwie przeanalizować okoliczności, w jakich będzie realizowana transakcja. Co do zasady osoby fizyczne, które dokonują transakcji w ramach zarządu majątkiem prywatnym, wykluczone są z grona podatników VAT.
W tym miejscu należy podkreślić, że pojęcie „majątku prywatnego” nie występuje na gruncie analizowanych przepisów ustawy, jednakże wynika z wykładni art. 15 ust. 2 ustawy, w której zasadnym jest odwołanie się do treści orzeczenia TSUE w sprawie C-291/92 (Finanzamt Uelzen V. Dieter Armbrecht), które dotyczyło kwestii opodatkowania sprzedaży przez osobę, będącą podatnikiem podatku od wartości dodanej, części majątku niewykorzystywanej do prowadzonej działalności gospodarczej, a służącej jej do celów prywatnych. „Majątek prywatny” to zatem taka część majątku danej osoby fizycznej, która nie jest przez nią przeznaczona ani wykorzystywana dla potrzeb prowadzonej działalności gospodarczej. Ze wskazanego orzeczenia wynika zatem, że podatnik musi w całym okresie posiadania danej nieruchomości wykazywać zamiar wykorzystywania części nieruchomości w ramach majątku osobistego.
W kontekście powyższych rozważań istotna jest więc ocena, czy z przedstawionego we wniosku opisu sprawy wynika, że Sprzedający podejmował działania charakterystyczne dla profesjonalnego obrotu nieruchomościami. Ocena ta powinna przy tym uwzględniać nie tylko samodzielne znaczenie poszczególnych kryteriów kwalifikacji określonych działań jako cech charakteryzujących działalność handlową, ale też brać pod uwagę całokształt tychże działań, ich wzajemne uzupełnianie się i przydatność z punktu widzenia tego rodzaju działalności gospodarczej.
W sprawie będącej przedmiotem złożonego wniosku, należy zwrócić uwagę na kwestię udzielenia pełnomocnictw, która uregulowana jest w Tytule IV Działu VI Przedstawicielstwo, Rozdział I Przepisy ogólne, Rozdział II Pełnomocnictwo ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. z 2020 r. poz. 1740 ze zm.).
Zgodnie z art. 95 § 1 Kodeksu cywilnego, z zastrzeżeniem wyjątków w ustawie przewidzianych albo wynikających z właściwości czynności prawnej, można dokonać czynności prawnej przez przedstawiciela. W świetle § 2 tego artykułu, czynność prawna dokonana przez przedstawiciela w granicach umocowania pociąga za sobą skutki bezpośrednio dla reprezentowanego.
W myśl art. 96 ww. Kodeksu, umocowanie do działania w cudzym imieniu może opierać się na ustawie (przedstawicielstwo ustawowe) albo na oświadczeniu reprezentowanego (pełnomocnictwo).
Stosownie do art. 98 ww. Kodeksu, pełnomocnictwo ogólne obejmuje umocowanie do czynności zwykłego zarządu. Do czynności przekraczających zakres zwykłego zarządu potrzebne jest pełnomocnictwo określające ich rodzaj, chyba że ustawa wymaga pełnomocnictwa do poszczególnej czynności.
Zgodnie z art. 99 § 1 Kodeksu cywilnego, jeżeli do ważności czynności prawnej potrzebna jest szczególna forma, pełnomocnictwo do dokonania tej czynności powinno być udzielone w tej samej formie. W myśl § 2 powołanego artykułu, pełnomocnictwo ogólne powinno być pod rygorem nieważności udzielone na piśmie.
Na mocy art. 108 ww. Kodeksu, pełnomocnik nie może być drugą stroną czynności prawnej, której dokonuje w imieniu mocodawcy, chyba że co innego wynika z treści pełnomocnictwa albo że ze względu na treść czynności prawnej wyłączona jest możliwość naruszenia interesów mocodawcy. Przepis ten stosuje się odpowiednio w wypadku, gdy pełnomocnik reprezentuje obie strony.
Z regulacji art. 109 ww. Kodeksu wynika, że przepisy działu niniejszego stosuje się odpowiednio w wypadku, gdy oświadczenie woli ma być złożone przedstawicielowi.
Jak wynika z przepisów art. 95 do art. 109 Kodeksu cywilnego, pełnomocnictwo – to jednostronne oświadczenie osoby (mocodawcy), na mocy którego inna osoba (pełnomocnik) staje się upoważniona do działania w imieniu mocodawcy. Zatem każda czynność wykonana przez pełnomocnika w imieniu mocodawcy i w zakresie udzielonego pełnomocnictwa wywoła skutki bezpośrednio w sferze prawnej mocodawcy.
Z wniosku wynika, że przedwstępna umowa sprzedaży działki nie została jeszcze zawarta. Jednakże Sprzedający udzieli pełnomocnictwa Wnioskodawcy w celu uzyskania pozwoleń prawno-budowlanych. Pełnomocnictwo będzie udzielone w najbliższej przyszłości, w jego zakres wchodzić będzie upoważnienie Wnioskodawcy do występowania w imieniu Sprzedającego przed urzędami w celu uzyskania pozwolenia na budowę i wszelkich niezbędnych załączników do pozwolenia (media, zjazd na działkę itp.). Dodatkowo Sprzedający zawarł również umowę z pośrednikiem obrotu nieruchomościami w zakresie sprzedaży Nieruchomości. Ponadto Sprzedający dla działki nr (…) występował dwukrotnie o zmianę miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego.
Fakt, że ww. działania nie będą podejmowane bezpośrednio przez Sprzedającego, ale przez osoby trzecie, nie oznacza, że pozostają bez wpływu na sytuację prawną Sprzedającego. Po udzieleniu pełnomocnictwa czynności wykonane przez osoby trzecie wywołają skutki bezpośrednio w sferze prawnej mocodawcy. Osoby trzecie, dokonując ww. działań, uatrakcyjnią przedmiotową działkę będącą nadal własnością Sprzedającego. Działania te, dokonywane za Jego pełną zgodą, wpłyną generalnie na podniesienie atrakcyjności nieruchomości jako towaru i wzrost jej wartości. Do czasu zawarcia umowy przyrzeczonej, nieruchomość będzie własnością Sprzedającego i będzie podlegała wielu czynnościom. Wszystkie te czynności z punktu widzenia podatku VAT zostaną „wykonane” w sferze podatkowoprawnej Sprzedającego. W tym kontekście bez znaczenia pozostaje okoliczność wykonywania ww. czynności przez Wnioskodawcę (nabywcę). W efekcie dokonywanych czynności dostawie podlegać będzie nieruchomość o zupełnie innym charakterze niż w chwili zawarcia umowy przedwstępnej, gdyż wystąpił lub wystąpi szereg czynności powodujących zwiększenie atrakcyjności nieruchomości i ostatecznie jej sprzedaż.
W związku z powyższym stwierdzić należy, że udzielenie przez Sprzedającego stosownych pełnomocnictw skutkować będzie tym, że wszystkie ww. czynności będą podejmowane w imieniu i na korzyść Sprzedającego, ponieważ to On jako właściciel Nieruchomości będzie stroną w postępowaniu o uzyskanie stosownych decyzji, pozwoleń oraz dokonania wszelkich czynności związanych z przedmiotową nieruchomością. Ponadto Sprzedający zawarł również umowę z pośrednikiem obrotu nieruchomościami w zakresie sprzedaży Nieruchomości oraz dwukrotnie występował o zmianę miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego dla sprzedawanej działki.
Należy więc stwierdzić, że podejmowane przez Sprzedającego działania oraz dokonane czynności wykluczają sprzedaż przedmiotowej działki w ramach zarządu majątkiem prywatnym Sprzedającego.
Biorąc pod uwagę treść przytoczonych przepisów oraz zawarty opis sprawy stwierdzić należy, że planowana sprzedaż działki nr (…) będzie, zgodnie z art. 15 ust. 1 i ust. 2 ustawy, dostawą dokonywaną przez podatnika w ramach prowadzonej działalności gospodarczej. Sprzedający, dokonując opisanych we wniosku czynności, podejmie działania podobne do tych, jakie wykonują podmioty zajmujące się profesjonalnie obrotem nieruchomościami, o których mowa w orzeczeniach w sprawach C-180/10 i C-181/10, tj. wykazał aktywność w przedmiocie zbycia działki porównywalną do działań podmiotów zajmujących się profesjonalnie tego rodzaju obrotem. W przedmiotowej sprawie wystąpi ciąg czynności, który pozwala uznać Sprzedającego za podatnika podatku VAT – Sprzedający zawrze umowę przedwstępną, udzieli pełnomocnictwa w celu wykonania szeregu czynności dotyczącej sprzedawanej nieruchomości. Z uwagi na powyższe okoliczności, w tej konkretnej sytuacji nie można uznać, że przedmiotem dostawy będzie składnik majątku osobistego Sprzedającego, a sprzedaż ww. działki będzie stanowiła realizację prawa do rozporządzania majątkiem osobistym.
W związku z tym, skoro w niniejszej sprawie wystąpiły przesłanki stanowiące podstawę uznania Sprzedającego za podatnika w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy, prowadzącego działalność gospodarczą w myśl art. 15 ust. 2 ustawy, to planowana przez Sprzedającego transakcja sprzedaży działki nr (…) będzie dostawą dokonywaną w ramach działalności gospodarczej i będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem VAT jako odpłatna dostawa towarów, zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 w związku z art. 7 ust. 1 ustawy.
Zatem stanowisko Zainteresowanych w zakresie pytania nr 1 należało uznać za nieprawidłowe.
Ad 2
Wątpliwości Wnioskodawców budzi także kwestia, czy – wobec uznania, że Sprzedający będzie działał jako podatnik VAT – sprzedaż Nieruchomości będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem VAT, czy będzie korzystała ze zwolnienia z podatku.
Na wstępie należy wskazać, że zgodnie z art. 113 ust. 1 ustawy zwalnia się od podatku sprzedaż dokonywaną przez podatników, u których wartość sprzedaży nie przekroczyła łącznie w poprzednim roku podatkowym kwoty 200.000 zł. Do wartości sprzedaży nie wlicza się kwoty podatku.
W myśl art. 113 ust. 13 pkt 1 lit. d) ustawy, zwolnienia, o którym mowa w ust. 1, nie stosuje się do podatników dokonujących dostaw terenów budowlanych.
Zarówno w treści ustawy, jak i przepisach wykonawczych do niej, ustawodawca przewidział opodatkowanie niektórych czynności stawkami obniżonymi, bądź zwolnienie od podatku, a także określił warunki stosowania tych obniżonych stawek i zwolnień.
W myśl art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy, zwalnia się od podatku dostawę terenów niezabudowanych innych niż tereny budowlane.
Powyższe oznacza, że zwolnienie przysługuje względem takiej dostawy, której przedmiotem jest grunt niezabudowany i jednocześnie o przeznaczeniu innym niż budowlane. Zatem ze zwolnienia od podatku korzystać będą dostawy gruntów o charakterze rolnym, leśnym, itp.
Na podstawie art. 2 pkt 33 ustawy, przez tereny budowlane rozumie się grunty przeznaczone pod zabudowę zgodnie z miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego, a w przypadku braku takiego planu - zgodnie z decyzją o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu, o których mowa w przepisach o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym.
Z przytoczonych przepisów wynika, że przeznaczenie określonego gruntu należy oceniać wyłącznie w oparciu o istniejący plan zagospodarowania przestrzennego oraz wydane decyzje o warunkach zabudowy nieruchomości.
W tym miejscu warto wyjaśnić, że stosownie do treści wyroku Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej z dnia 28 marca 1996 r. w sprawie C-468/93 Gemeente Emmen - „teren budowlany” oznacza każdy nieuzbrojony lub uzbrojony teren uznany przez państwa członkowskie za teren z przeznaczeniem pod zabudowę.
Z opisu sprawy wynika, że Nieruchomość zlokalizowana jest na obszarze objętym miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego, zgodnie z którym położona jest na terenie oznaczonym symbolem 2PU - zabudowa usługowo produkcyjna. A zatem przedmiotem dostawy będzie grunt niezabudowany przeznaczony zgodnie z miejscowym planem zagospodarowania pod zabudowę, a więc teren budowlany w rozumieniu art. 2 pkt 33 ustawy, tym samym dostawa ww. działki nie będzie korzystała ze zwolnienia od podatku VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy.
Dla sprzedaży nieruchomości, które nie spełniają przesłanek do objęcia ich zwolnieniem od VAT na podstawie przepisu art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy, należy zbadać warunki do zwolnienia transakcji od podatku w oparciu o przepis art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy.
Na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy, zwalnia się od podatku dostawę towarów wykorzystywanych wyłącznie na cele działalności zwolnionej od podatku, jeżeli z tytułu nabycia, importu lub wytworzenia tych towarów nie przysługiwało dokonującemu ich dostawy prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.
Dla zastosowania powyższego zwolnienia muszą być spełnione łącznie dwa warunki, tj.:
towary musiały być wykorzystywane wyłącznie na cele działalności zwolnionej (w tym np. tej, o której mowa w art. 43 ust. 1 pkt 3 ustawy);
nie przysługiwało prawo do odliczenia podatku VAT naliczonego.
Niespełnienie jednego z powyższych warunków wyklucza zastosowanie zwolnienia od podatku VAT przewidzianego w ww. art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy.
Zwolnienie od podatku określone w art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy, dotyczy wszystkich towarów – zarówno nieruchomości, jak i ruchomości – przy nabyciu (imporcie lub wytworzeniu) których nie przysługiwało podatnikowi prawo do odliczenia podatku VAT i wykorzystywanych – niezależnie od okresu ich używania przez podatnika (kilka dni, miesięcy czy lat) – wyłącznie na cele działalności zwolnionej od podatku VAT.
Jak z wniosku wynika, przedmiotowa Nieruchomość została nabyta przez Sprzedającego w 2007 r. na podstawie umowy o dział spadku i zniesienie współwłasności nieruchomości oraz umowy darowizny. Tym samym nie można uznać, że Sprzedającemu nie przysługiwało prawo do odliczenia podatku VAT, skoro dostawa nie była objęta tym podatkiem, (nie jest zatem spełniony drugi z warunków określony w art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy niezbędnych do zastosowania przedmiotowego zwolnienia).
Zatem w przedmiotowej sprawie dla dostawy opisanej we wniosku Nieruchomości niezabudowanej (działki nr (…)) nie znajdzie zastosowania również zwolnienie od podatku VAT, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy.
Skoro do omawianej transakcji dostawy Nieruchomości (działki nr (…)) nie znajdzie zastosowania zwolnienie z podatku wynikające z art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy oraz z art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy, przedmiotowa transakcja będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług z zastosowaniem właściwej stawki.
Zatem stanowisko Zainteresowanych w zakresie pytania nr 2 należało uznać za prawidłowe.
Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.
Tut. Organ wskazuje, że kwestia ustalenia wysokości stawki podatku VAT dla dostawy towarów lub świadczenia usług od dnia 1 lipca 2020 r. może być rozstrzygnięta tylko w ramach wydania wiążącej informacji stawkowej określonej w art. 42a ustawy o VAT.
Tut. Organ zauważa, że powołane przez Wnioskodawcę wyroki NSA z dnia: 13 czerwca 2019 r., I FSK 796/17; 29 października 2007 r., I FPS 3/07; 22 października 2013 r., I FSK 1323/12; 14 marca 2014 r., I FSK 319/13; 16 kwietnia 2014 r., I FSK 781/13; 27 maja 2014 r., I FSK 774/13 i 8 lipca 2015 r., I FSK 729/14 oraz wyrok WSA w Łodzi (sygn. I SA/Łd 877/19) nie mogą wpłynąć na rozstrzygnięcie w niniejszej sprawie, ponieważ zapadły one w odniesieniu do indywidualnych i właściwych tylko temu orzecznictwu opisu spraw. W związku z powyższym należy zauważyć, że moc obowiązująca zaprezentowanych przez Wnioskodawcę wyroków zamyka się w obrębie spraw, dla której zostały wydane.
Zaznaczenia wymaga, że organ podatkowy jest ściśle związany przedstawionym we wniosku opisem zdarzenia przyszłego. Wnioskodawca ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego oraz zdarzenia przyszłego. Podkreślenia wymaga, że interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z tym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swą aktualność.
Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:
Stosownie do § 2 ww. artykułu przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.
Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.
Zainteresowanemu będącemu stroną postępowania (art. 14r § 2 Ordynacji podatkowej) przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w (…), za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2019 r., poz. 2325, z późn. zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy). W przypadku wnoszenia skargi w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii jako najwłaściwszy proponuje się kontakt z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego ePUAP. Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.
Fiscalex • Automatyczne wyszukiwanie interpretacji • Anuluj w każdej chwili