Wnioskodawca, będący spółką jawną osób fizycznych, posiada 2/8 części nieruchomości jako współwłaściciel. Wraz z pozostałymi współwłaścicielami planuje zawarcie umowy zniesienia współwłasności poprzez ustanowienie odrębnych własności lokali. Ustalono, że żadna ze stron umowy nie nabędzie rzeczy ani praw majątkowych o wartości przekraczającej wartość przysługującego im udziału we współwłasności przed zniesieniem współwłasności. Dodatkowo, strony umowy ustaliły, że nie przysługują im żadne spłaty ani dopłaty w związku z ustanowieniem odrębnych lokali. Organ podatkowy ocenił, że w wyniku zniesienia współwłasności nieruchomości, przeprowadzonego zgodnie z opisanymi zasadami, nie dojdzie do wydania towaru ani świadczenia usług, lecz jedynie do zmiany w zakresie prawa własności, polegającej na przekształceniu współwłasności w wyłączną własność części nieruchomości. W związku z tym, zniesienie współwłasności nieruchomości nie będzie traktowane jako czynność opodatkowana w rozumieniu ustawy o VAT i nie podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Ponadto, u Wnioskodawcy nie powstanie obowiązek podatkowy z tytułu nowego ukształtowania prawa własności.
Dołącz do doradców podatkowych korzystających z Fiscalex
Uzyskaj dostęp do największej bazy interpretacji podatkowych w Polsce. Zaawansowane wyszukiwanie, analiza AI i podsumowania interpretacji w jednym miejscu.
Rozpocznij bezpłatny okres próbnyINTERPRETACJA INDYWIDUALNA
Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2020 r., poz. 1325, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 12 marca 2021 r. (data wpływu) uzupełnionym pismem z 3 maja 2021 r. (data wpływu 6 maja 2021 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie braku podlegania opodatkowaniu zniesienia współwłasności oraz braku powstania obowiązku podatkowego – jest prawidłowe.
UZASADNIENIE
12 marca 2021 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie:
braku podlegania opodatkowaniu zniesienia współwłasności oraz braku powstania obowiązku podatkowego,
określenia podstawy opodatkowania (jeżeli stanowisko Wnioskodawcy odnośnie pytania pierwszego jest nieprawidłowe).
Wniosek uzupełniono pismem z 3 maja 2021 r. (data wpływu 6 maja 2021 r.) o doprecyzowanie opisu spawy oraz stanowisko.
We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.
(ostatecznie przedstawione w uzupełnieniu wniosku)
Wnioskodawca jest spółką jawną osób fizycznych zajmującą się działalnością zakwalifikowaną wg PKD (Polska Klasyfikacja Działalności) do 46.49.Z. sprzedaż hurtowa pozostałych artykułów użytku domowego. Główne miejsce prowadzenia działalności Wnioskodawcy znajduje się w (`(...)`). Spółka jest współwłaścicielem w udziale wynoszącym 2/8 części nieruchomości położonej w (`(...)`), stanowiącej działkę o nr (`(...)`), położoną przy ulicy (`(...)`), oznaczona jako „działka zabudowana” obszaru 0,0331 ha. Dla wymienionej nieruchomości Sąd Rejonowy w (`(...)`) IV Wydział Ksiąg Wieczystych prowadzi księgę wieczystą o numerze (`(...)`). Wnioskodawca przysługujący mu udział wynoszący 2/8 części przedmiotowej nieruchomości nabył w 2003 roku do majątku firmy i udział ten stanowi zorganizowaną cześć przedsiębiorstwa Spółki. Wynoszący 2/8 części udziału należący do Wnioskodawcy w nieruchomości odpowiada lokalowi usługowemu (niemieszkalnemu) położonemu na parterze budynku. Postali współwłaściciele ww. nieruchomości to osoby fizyczne, których udziały nie są wykorzystywane w działalności gospodarczej i odpowiadają udziałom wynoszącym odpowiednio:
2/8 części przypadające na dwie osoby fizyczne,
2/8 części przypadające dwóm osobom fizycznym będących w związku małżeńskim na prawach wspólności ustawowej,
2/8 części przypadające jednej osobie fizycznej.
Wnioskodawca wraz z pozostałymi współwłaścicielami nieruchomości mają zamiar zawrzeć umowę zniesienia współwłasności poprzez ustanowienie odrębnych własności lokali w trybie art. 3 ust. 6 ustawy o własności lokali. Z niewyodrębnionych lokali udziałowcy zamierzają ustanowić odrębną własności lokali odpowiadające 3 lokalom mieszkalnym i 1 lokalowi niemieszkalnemu (lokal niemieszkalny odpowiada udziałowi jaki Wnioskodawca posiada w ww. nieruchomości). Wartość udziałów poszczególnych współwłaścicieli w tym Wnioskodawcy przed zniesieniem tej współwłasności odpowiada wartości nabytych przez nich lokali (wraz ze związanymi z tymi lokalami udziałami w nieruchomości wspólnej). Zgodnie z ustaleniami żadna ze stron umowy nie nabędzie rzeczy ani praw majątkowych, których wartość przekracza wartość udziału we współwłasności, który przysługiwał poszczególnym stronom przed zniesieniem współwłasność tej nieruchomości. Ponadto strony zawierające umowę zniesienia współwłasności ustaliły, że żadnej ze stron nie przysługują żadne spłaty ani dopłaty w związku z ustaleniem odrębnych lokali. Nieruchomość została wyceniona a jej wycena została proporcjonalnie podzielona wg posiadanych udziałów.
W związku z tym, że Wnioskodawca jest czynnym podatnikiem VAT (podatek od towarów i usług) nastąpiły wątpliwości co do opodatkowania podatkiem VAT opisanej powyżej transakcji. Wnioskodawca będący spółką jawną osób fizycznych chciałby mieć pewność co do opodatkowania podatkiem VAT ww. opisanej transakcji.
W uzupełnieniu wniosku wskazano:
Ad 1.
Przeniesienie prawa rozporządzania towarami jak właściciel odnosi się do definicji dostawy towarów. Na wstępie należy wyjaśnić, ze wg ustawy o VAT z dnia 11 marca 2004 r. (Dz.U. z 2020 r. poz. 106 ze zm.) Dostawa towarów może być zarówno odpłatana , jak i nieodpłatna. W tym miejscu należy podkreślić, że w przewidywanej transakcji nie wystąpi żadna z sytuacji wymienionych w art. 7 ust. 2-4 i ust.7 ustawy o VAT. Odnosząc się zatem do odpłatnej dostawy towarów należy wyjaśnić, czy dojdzie do przeniesienia prawa rozporządzenia towarami jak właściciel. W tym miejscu można przywołać wyrok NSA z dnia 24 stycznia 2012 (sygn. I FSK 574/11), który wyjaśnia powyższe pojęcie:
,,(`(...)`)należy rozumieć szeroko, jako obejmujące nie tylko uprawnienie do wyzbycia się własności pozyskanych towarów (przeniesienie własności, zrzeczenie się własności, rozporządzenie na wypadek śmierci) czy ich obciążenie (ustanowienie prawa rzeczowego, oddanie rzeczy w dzierżawę lub najem), korzystanie z nabytych towarów (posiadanie, używanie, pobieranie użytków itp.), ale też każdą inną transakcję, która w aspekcie ekonomicznym będzie prowadziła do podobnego rezultatu.”
W związku z powyższym należy stwierdzić, że przeniesienie prawa rozporządzenia towarami ma przede wszystkim aspekt faktyczny i ekonomiczny sprowadzający się do faktycznej możliwości dysponowania towarem.
W opisanej mającej odbyć się transakcji zniesienie współwłasności następuje ściśle wg udziałów w nieruchomości. W tym przypadku Spółka będąca współwłaścicielem nieruchomości nie nabywa nowego prawa do rozporządzenia towarem ani nie przenosi na inny podmiot prawa, którym dysponowała dotychczas.
Natomiast obecne prawo nabyte w 2003 roku należy rozumieć jako prawo właściciela do lokalu niemieszkalnego (usługowego) wg pojęcia ustawy o VAT w art. 7.
Ad. 2 i 3
Wnioskodawca zajmuje na cele administracyjne, zarządcze lokal niemieszkalny mieszczący się na parterze od momentu nabycia (2003 rok) w części ułamkowej ww. nieruchomości. W związku z tym w momencie zniesienia współwłasności na rzecz wyodrębnienia lokalu nadal będzie w posiadaniu tej samej części nieruchomości i nadal będzie używać ten lokal na cele prowadzonej działalności gospodarczej i używać go w celach zarządczych i administracyjnych. Spółka posiada w ww. lokalu biuro z którego zbiera zamówienia, prowadzi rozmowy z kontrahentami, sprowadza i zamawia towary handlowe, prezentuje i reklamuje sprzedawany towar, zaprasza i rozmawia z potencjalnym klientami. W związku z tym w ww. lokalu niemieszkalnym posiada niezbędną infrastrukturę w postaci sprzętu komputerowego, mebli i pozostałych materiałów biurowych. Ponadto spółka również zatrudnia pracowników, którzy mają swoje stanowiska pracy na parterze tej nieruchomości. Podsumowując po zniesieniu współwłasności w sensie ekonomicznym oraz w sensie faktycznym zakres rozporządzania lokalem nie zmieni się. Zmiana dotyczyć będzie sposobu rozliczenia mediów itp.
Tak, więc zdaniem Spółki:
nie dojdzie do przeniesienia prawa do rozporządzenia towarami jak właściciel,
Wnioskodawca nadal będzie użytkował lokal w ten sam sposób, jak był użytkowany do tej pory. W tym zakresie nic nie zmieni się nawet po zniesieniu współwłasności,
lokal niemieszkalny był użytkowany w celach prowadzonej działalności gospodarczej od momentu nabycia tego lokalu i w tym zakresie nie planuje się żadnych zmian.
W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania.
Zdaniem Wnioskodawcy.
(ostatecznie przedstawionym w uzupełnieniu wniosku)
W związku z pytaniem 1:
Przede wszystkim zdaniem Wnioskodawcy powyższa transakcja nie będzie podlegać pod ustawę o podatku VAT, ponieważ nie dochodzi do przeniesienia prawa do rozporządzenia towarami jak właściciel. Właścicielem wyodrębnionego lokalu nadal będzie Wnioskodawca będący Spółką jawną osób fizycznych ale po zniesieniu współwłasności.
Na podstawie art. 5 ust 1. opodatkowaniu podatkiem VAT podlegają m.in. odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług. W związku z tym należałoby określić czy zniesienie współwłasności podlega pod art. 5 ust 1. Na podstawie wydanych wyroków np.: wyrok WSA we Wrocławiu z 20 lipca 2012 r., sygn. I SA/Wr 682/12 lub NSA z 28 listopada 2013 r., sygn. I FSK 1655/12, do dostawy może dojść na skutek zniesienia współwłasności. Jednak, aby mówić w tym przypadku o odpłatnej dostawie towarów musi zaistnieć jeszcze jeden warunek zdefiniowany w art. 7 ust 1, który definiuje dostawę towarów jako przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel. Definicja terminu „przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel” ma znaczenie w opisanej sytuacji ponieważ od spełnienia tego warunku powstanie obowiązek podatkowy na gruncie ustawy o VAT.
Wnioskodawca dysponuje dotychczasowym udziałem w nieruchomości jako właściciel ale wyrażonym w części ułamkowej. W przyszłości ta części ułamkowa zostanie zniesiona i zostanie wyrażona jako odrębny lokal, w którym Wnioskodawca prowadził i nadal prowadzi działalność gospodarczą. Udział, jak wcześniej wspominano odpowiada w rzeczywistości lokalowi niemieszkalnemu, którym Wnioskodawca dysponuje jako właściciel ale w odniesieniu wyłącznie do tego lokalu.
W związku z powyższym zniesienie współwłasności w tym przypadku nie będzie oznaczało przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel innemu podmiotowi, ponieważ nastąpi jedynie poszerzenie uprawnień do rozporządzenia towarem dotychczasowemu rozporządzającemu udziałem - Wnioskodawcy.
Prawidłowość takiego stanowiska znajduje swoje potwierdzenie w wyroku NSA z 6 października 2016r., sygn. I FSK 386/16.
W związku z pytaniem 2:
Podstawą opodatkowania jest, co do zasady, wszystko, co stanowi zapłatę, którą dokonujący dostawy towarów otrzymał lub ma otrzymać z tyt. sprzedaży od nabywcy lub osoby trzeciej. Zapłatą jest należność za coś najczęściej wyrażona w pieniądzu. W powyższej transakcji, która ma być zawarta w przyszłości nie ustalono żadnej wartości wyrażonej w pieniądzu lub w naturze, którą miałby otrzymać sprzedający ponieważ, jak wcześniej napisano nie wystąpią żadne spłaty ani dopłaty. W związku z tym Wnioskodawca nie otrzyma należności wyrażonej w jakiejkolwiek jednostce.
W uzupełnieniu wniosku wskazano:
Uzupełnienie pytania nr 1 w części 2. wezwania.
Wg art. 19a ust. 1 obowiązek podatkowy powstaje z chwilą dokonania dostawy towarów lub wykonania usługi. Obowiązek podatkowy ma ścisły związek z momentem dostawy towarów. Zdaniem Spółki jeżeli nie dojdzie do przeniesienia prawa rozporządzenia towarami, jak właściciel, to jednocześnie nie powstanie obowiązek podatkowy w odniesieniu do opisanej w przyszłości transakcji. Wnioskodawca będący Spółką jawną osób fizycznych nadal będzie rozporządzać posiadanym lokalem niemieszkalnym jak właściciel i sposób rozporządzania tym lokalem nie zmieni się. Zmiana może dotyczyć sposobu rozliczeń mediów. Poza tym Spółka ani nie wypłaci ani nie otrzyma żadnego wynagrodzenia na skutek zniesienia współwłasności udziału w nieruchomości.
W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.
Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2021 r., poz. 685, z późn. zm.) zwanej dalej ustawą lub ustawą o VAT, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.
W myśl art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (`(...)`).
Stosownie zaś do art. 7 ust. 2 ustawy, przed dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się również przekazanie nieodpłatnie przez podatnika towarów należących do jego przedsiębiorstwa, w szczególności:
-jeżeli podatnikowi przysługiwało, w całości lub w części, prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego z tytułu nabycia, importu lub wytworzenia tych towarów lub ich części składowych.
Zatem, co do zasady, opodatkowaniu podatkiem VAT podlega odpłatna dostawa towarów (przeniesienie prawa do rozporządzania towarem jak właściciel), a także przekazanie lub zużycie towarów oraz wszelkie inne darowizny, pod warunkiem, że podatnikowi przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.
Pojęcie towaru ustawodawca zdefiniował w art. 2 pkt 6 ustawy. Zgodnie z tym przepisem, przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.
Natomiast stosownie do art. 8 ust. 1 ustawy, przez świadczenie usług o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy, należy rozumieć każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (…)
Zgodnie z art. 8 ust. 2 ustawy, za odpłatne świadczenie usług uznaje się również:
Pod pojęciem usługi (świadczenia) należy rozumieć każde zachowanie, na które składać się może zarówno działanie (uczynienie, wykonanie czegoś na rzecz innej osoby), jak i zaniechanie (nieczynienie bądź też tolerowanie). Przy ocenie charakteru świadczenia jako usługi należy mieć na względzie, że ustawa o VAT zalicza do katalogu usług każde świadczenie, które nie jest dostawą w myśl art. 7 ustawy.
Zauważyć jednak należy, że usługą będzie tylko takie świadczenie, w przypadku którego istnieje bezpośredni konsument, odbiorca świadczenia odnoszący korzyść o charakterze majątkowym. W związku z powyższym czynność podlega opodatkowaniu jedynie wówczas, gdy wykonywana jest w ramach umowy zobowiązaniowej, a jedna ze stron transakcji może zostać uznana za bezpośredniego beneficjenta tej czynności. Przy czym związek pomiędzy otrzymywaną płatnością a świadczeniem na rzecz dokonującego płatności musi mieć charakter bezpośredni i na tyle wyraźny, aby można powiedzieć, że płatność następuje w zamian za to świadczenie. Zatem aby uznać dane świadczenie za odpłatne świadczenie usług, musi istnieć stosunek prawny pomiędzy świadczącym usługę a odbiorcą, a w zamian za wykonanie usługi powinno zostać wypłacone wynagrodzenie. Musi istnieć bezpośredni związek pomiędzy świadczoną usługą i przekazanym za nią wynagrodzeniem. Oznacza to, że z danego stosunku prawnego, na podstawie którego wykonywana jest usługa, musi wynikać wyraźna, bezpośrednia korzyść na rzecz świadczącego usługę.
Stosownie do art. 19a ustawy, obowiązek podatkowy powstaje z chwilą dokonania dostawy towarów lub wykonania usługi, z zastrzeżeniem ust. 1a, 5 i 7-11, art. 14 ust. 6, art. 20 i art. 21 ust. 1.
Jednocześnie należy wskazać, że kwestia współwłasności została uregulowana w ustawie z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz.U. z 2020r., poz. 1740, z poźn. zm.).
W myśl art. 195 ustawy Kodeks cywilny, własność tej samej rzeczy może przysługiwać niepodzielnie kilku osobom (współwłasność). Współwłasność nie jest instytucją samodzielną, lecz stanowi odmianę własności i charakteryzuje się tym, że własność rzeczy (ruchomej lub nieruchomej) przysługuje kilku podmiotom. Do współwłasności stosuje się - jeśli co innego nie wynika z przepisów poświęconych specjalnie tej instytucji - przepisy odnoszące się do własności. Należy zatem uznać, że udział każdego ze współwłaścicieli jest ze swej istoty szczególną postacią prawną własności.
Współwłasność jest albo współwłasnością w częściach ułamkowych, albo współwłasnością łączną (art. 196 Kodeksu cywilnego). W przypadku współwłasności w częściach ułamkowych, każdy ze współwłaścicieli ma określony ułamkiem udział w rzeczy. Udział wyraża zakres uprawnień współwłaściciela względem rzeczy wspólnej. Współwłaściciel ma względem swego udziału pozycję wyłącznego właściciela. Ze względu na charakter udziału, jako wyłącznego prawa współwłaściciela, zasadą jest, że każdy ze współwłaścicieli może rozporządzać swoim udziałem bez zgody pozostałych współwłaścicieli (art. 198 ustawy Kodeks cywilny).
Współwłaściciele są zatem odrębnymi podmiotami prawa.
Zgodnie z art. 210 ustawy Kodeks cywilny, każdy ze współwłaścicieli może żądać zniesienia współwłasności (`(...)`).
Z powyższej normy wynika więc, że ustawodawca przyznaje każdemu ze współwłaścicieli roszczenie o zniesienie współwłasności. Jego zaspokojenie może nastąpić w trybie umownego zniesienia współwłasności lub na drodze orzeczenia sądowego. Żaden ze współwłaścicieli nie może zaś skutecznie sprzeciwiać się zniesieniu współwłasności.
Ponadto, każdy ze współwłaścicieli może żądać, ażeby zniesienie współwłasności nastąpiło przez podział rzeczy wspólnej, chyba że podział byłby sprzeczny z przepisami ustawy lub ze społeczno-gospodarczym przeznaczeniem rzeczy albo że pociągałby za sobą istotną zmianę rzeczy lub znaczne zmniejszenie jej wartości (art. 211 ustawy Kodeks cywilny).
Zasadą jest, że zniesienie współwłasności powinno nastąpić przede wszystkim przez podział fizyczny rzeczy wspólnej. Podział rzeczy wspólnej prowadzi do zniesienia współwłasności. Jest bowiem oczywiste, że w wyniku podziału powstają nowe przedmioty własności - samoistne, odrębne rzeczy, wydzielone z większej rzeczy macierzystej (poprzednio wspólnej). Przypadają zaś one na wyłączną własność poszczególnym współwłaścicielom. Tym samym wygasa współwłasność macierzystej rzeczy wspólnej.
W wyniku umowy zniesienia współwłasności następuje podział rzeczy wspólnej, który prowadzi do likwidacji stosunku współwłasności poprzez unicestwienie bytu prawnego dotychczasowej rzeczy wspólnej (jako przedmiotu współwłasności), wyodrębnienie (powstanie) z rzeczy macierzystej nowych rzeczy oraz ich nabycie na wyłączną własność przez poszczególnych współwłaścicieli. Gdy czynność ta ma charakter umowny (wolicjonalny) pomiędzy współwłaścicielami, w ujęciu VAT ma charakter rozporządzenia rzeczą wspólną (towarem) przez współwłaścicieli w taki sposób, który umożliwia jej podział prowadzący do uzyskania przez każdego z nich wyłącznego prawa własności do nowego towaru. Należy jednak przy tym uwzględnić, że jeżeli czynności tej nie towarzyszy dopłata pieniężna, mająca na celu wyrównanie wartości poszczególnych udziałów, nie ma ona charakteru odpłatnego, w tym też na gruncie VAT. Wydzielone bowiem (bez dopłaty) w wyniku zniesienia współwłasności nowe rzeczy swoją wartością powinny odpowiadać wielkości poszczególnych udziałów, co oznacza, że żaden ze współwłaścicieli nie uzyskuje w wyniku tej czynności przysporzenia majątkowego (ekonomicznego), a jedynie prawo umożliwiające mu dysponowanie nowym towarem jak właściciel.
Ponadto umowy zniesienia współwłasności rzeczy przez fizyczny jej podział, z uwzględnieniem jedynie wartości udziałów współwłaścicieli, nie można utożsamiać z czynnościami zamiany udziałów w rzeczy, czy ich sprzedaży.
Oznacza to, że tego rodzaju umowne zniesienie współwłasności rzeczy, które nie ma charakteru odpłatnego, nie podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.
Z opisanego we wniosku zdarzenia przyszłego wynika, że Wnioskodawca jest współwłaścicielem w udziale wynoszącym 2/8 części nieruchomości położonej w (`(...)`), stanowiącej działkę o nr (`(...)`), położoną przy ulicy (`(...)`), oznaczoną jako „działka zabudowana” obszaru 0,0331 ha. Wynoszący 2/8 części udziału należący do Wnioskodawcy w nieruchomości odpowiada lokalowi usługowemu (niemieszkalnemu) położonemu na parterze budynku. Wnioskodawca wraz z pozostałymi współwłaścicielami nieruchomości mają zamiar zawrzeć umowę zniesienia współwłasności poprzez ustanowienie odrębnych własności lokali w trybie art. 3 ust. 6 ustawy o własności lokali.
Zgodnie z ustaleniami żadna ze stron umowy nie nabędzie rzeczy ani praw majątkowych, których wartość przekracza wartość udziału we współwłasności, który przysługiwał poszczególnym stronom przed zniesieniem współwłasność tej nieruchomości. Ponadto strony zawierające umowę zniesienia współwłasności ustaliły, że żadnej ze stron nie przysługują żadne spłaty ani dopłaty w związku z ustaleniem odrębnych lokali. W opisanej, mającej odbyć się transakcji, zniesienie współwłasności następuje ściśle wg udziałów w nieruchomości. W tym przypadku Spółka będąca współwłaścicielem nieruchomości nie nabywa nowego prawa do rozporządzenia towarem ani nie przenosi na inny podmiot prawa, którym dysponowała dotychczas. Natomiast obecne prawo nabyte w 2003 roku należy rozumieć jako prawo właściciela do lokalu niemieszkalnego (usługowego) wg pojęcia ustawy o VAT w art. 7. Po zniesieniu współwłasności w sensie ekonomicznym oraz w sensie faktycznym zakres rozporządzania lokalem nie zmieni się.
Wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą opodatkowania czynności zniesienia współwłasności nieruchomości bez spłat i dopłat.
Odnosząc się do przedstawionych przepisów należy wskazać, że opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatne transakcje dostawy towarów i świadczenia usług. Aby mówić o dostawie towarów, musi nastąpić czynność polegająca na przeniesieniu prawa do rozporządzania (dysponowania) towarem jak właściciel. W rozpatrywanym przypadku dochodzi jedynie do wyodrębnienia w sposób materialny posiadanych udziałów w nieruchomości oznaczonej nr (`(...)`), a zniesienie współwłasności nieruchomości, o którym mowa w niniejszym wniosku stanowi jedynie zmianę formy prawnej tytułu przypadającego do nieruchomości, nowe ukształtowanie prawa własności rzeczy, tj. zmianę współwłasności na wyłączną własność części nieruchomości.
Ponadto zmiana tytułu prawnego do nieruchomości będzie miała charakter nieodpłatny bez jakichkolwiek spłat bądź dopłat. W tym miejscu należy zauważyć, że umowne zniesienie współwłasności, polegające na podziale rzeczy wspólnej, ma charakter rozporządzenia tą rzeczą, prowadzącego do uzyskania przez każdego ze współwłaścicieli wyłącznego prawa własności do nowej rzeczy, co na gruncie podatku od towarów i usług stanowi dostawę towaru w rozumieniu art. 7 ust. 1 ustawy - jeżeli czynność ta ma charakter odpłatny, wyrażający się zastosowaniem dopłaty pieniężnej. Nieodpłatne zniesienie współwłasności rzeczy nie podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, ponieważ jeżeli czynności tej nie towarzyszy dopłata pieniężna, mająca na celu wyrównanie wartości poszczególnych udziałów, nie ma ona charakteru odpłatnego, w tym też na gruncie VAT. Ponadto umowy zniesienia współwłasności rzeczy przez fizyczny jej podział, z uwzględnieniem jedynie wartości udziałów współwłaścicieli, nie można utożsamiać z czynnościami zamiany udziałów w rzeczy, czy ich sprzedaży. Oznacza to, że tego rodzaju umowne zniesienie współwłasności rzeczy, które nie ma charakteru odpłatnego, nie podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.
Jedynie w sytuacji, gdy w wyniku zniesienia współwłasności jeden ze wspólników uzyska własność nowej rzeczy o wartości niższej od wartości jego udziału we własności wspólnej rzeczy, a drugi ze wspólników zostanie zobowiązany do wyrównania tej wartości przez dopłatę pieniężną (z uwagi na to, że wartość jego nowej rzeczy jest wyższa od wartości przysługującego mu uprzednio udziału), na gruncie VAT miałaby miejsce odpłatna dostawa towaru w rozumieniu art. 7 ust. 1 ustawy, której odpłatność wyznacza wielkość poczynionej dopłaty. W takiej bowiem sytuacji, skoro w wyniku zawartej umowy „część” pozyskanego przez współwłaściciela towaru w części przewyższającej wartość przysługującego mu udziału w rzeczy wspólnej, znalazła się w jego wyłącznym władaniu, oznacza to, że drugi współwłaściciel dokonał jej zbycia z przynależnej mu części towaru wspólnego, mającego charakter dostawy towaru w rozumieniu art. 7 ust. 1 ustawy za odpłatnością w wysokości ustalonej dopłaty pieniężnej.
Odnosząc opisaną przez Wnioskodawcę sytuację do obowiązujących przepisów prawa należy stwierdzić, że skoro w rozpatrywanym przypadku dojdzie jedynie do wyodrębnienia w sposób materialny posiadanych udziałów w nieruchomości oznaczonej nr (`(...)`), a zniesienie współwłasności nieruchomości, o którym mowa w niniejszym wniosku stanowić będzie jedynie zmianę formy prawnej tytułu przypadającego do nieruchomości, nowe ukształtowanie prawa własności rzeczy, tj. zmianę współwłasności na wyłączną własność części nieruchomości, przy czym w analizowanej sprawie nie wystąpi element odpłatności to tym samym czynność ta nie będzie stanowiła dostawy towarów, o której mowa w art. 7 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług.
Mając na uwadze powołane przepisy prawa oraz przedstawiony opis zdarzenia przyszłego należy stwierdzić, że w wyniku zniesienia współwłasności nieruchomości, przeprowadzonego na zasadach opisanych w niniejszym wniosku, nie dojdzie do wydania towaru, ani do świadczenia usług, a wyłącznie do nowego ukształtowania prawa własności rzeczy, tj. zmiany współwłasności na wyłączną własność części nieruchomości. Tym samym zniesienie współwłasności nieruchomości nie będzie stanowić czynności opodatkowanej w rozumieniu art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy i nie będzie podlegać opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.
Ponadto skoro nie dojdzie do dostawy towarów lub wykonania usługi, to u Wnioskodawcy nie powstanie obowiązek podatkowy z tytułu nowego ukształtowania prawa własności rzeczy, tj. zmiany współwłasności na wyłączną własność części nieruchomości.
Tym samym stanowisko Wnioskodawcy jest prawidłowe.
Tut. Organ pragnie zauważyć, że interpretacja nie rozstrzyga kwestii określenia podstawy opodatkowania (pytanie oznaczone we wniosku nr 2) bowiem Wnioskodawca w pytaniu nr 2 uzależnił rozstrzyganie od negatywnej odpowiedzi na pytanie nr 1, a tą odpowiedź uznano za prawidłową.
Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.
Tut. Organ informuje, iż wydana interpretacja dotyczy tylko sprawy będącej przedmiotem wniosku (zapytania). Inne kwestie przedstawione we wniosku, które nie zostały objęte pytaniem nie mogą być – zgodnie z art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej – rozpatrzone.
Zaznacza się także, że zgodnie z art. 14b § 3 ustawy Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Zainteresowany ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego). Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, wydana interpretacja traci swą aktualność.
Jednocześnie należy podkreślić, że niniejsza interpretacja została wydana na podstawie przedstawionego we wniosku opisu sprawy, co oznacza, że w przypadku, gdy w toku postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, kontroli celno-skarbowej zostanie określony odmienny stan sprawy, interpretacja nie wywoła w tym zakresie skutków prawnych.
Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:
Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).
Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193, z późn. zm.), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.
Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w (…), za pośrednictwem organu, który ją wydał (art. 54 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2019 r., poz. 2325, z późn. zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).
W przypadku wnoszenia skargi w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii jako najwłaściwszy proponuje się kontakt z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego ePUAP.
Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.
Fiscalex • Automatyczne wyszukiwanie interpretacji • Anuluj w każdej chwili