Interpretacja dotyczy oceny, czy udzielenie przez spółkę z ograniczoną odpowiedzialnością pożyczki pieniężnej udziałowcowi podlega przepisom ustawy o podatku od towarów i usług oraz czy na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 38 ustawy jest zwolnione z opodatkowania. Organ uznał, że udzielenie pożyczki przez spółkę, która jest zarejestrowanym czynnym podatnikiem VAT, stanowi odpłatne świadczenie usług w rozumieniu ustawy o VAT. Ponadto, czynność ta korzysta ze zwolnienia z opodatkowania na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 38 ustawy o VAT, jako usługa udzielenia pożyczki pieniężnej. W związku z tym umowa pożyczki nie będzie podlegała podatkowi od czynności cywilnoprawnych.
Dołącz do doradców podatkowych korzystających z Fiscalex
Uzyskaj dostęp do największej bazy interpretacji podatkowych w Polsce. Zaawansowane wyszukiwanie, analiza AI i podsumowania interpretacji w jednym miejscu.
Rozpocznij bezpłatny okres próbnyINTERPRETACJA INDYWIDUALNA
Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2020 r., poz. 1325, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 15 marca 2021 r. (data wpływu 16 marca 2021 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zwolnienia od podatku VAT (podatek od towarów i usług) czynności udzielenia przez Spółkę na rzecz Wnioskodawcy pożyczki pieniężnej – jest prawidłowe.
UZASADNIENIE
16 marca 2021 r. wpłynął do tutejszego Organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zwolnienia od podatku VAT czynności udzielenia przez Spółkę na rzecz Wnioskodawcy pożyczki pieniężnej.
We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.
Wnioskodawca jest udziałowcem w spółce z ograniczoną odpowiedzialnością (dalej „Spółka”), od której uzyskał pożyczkę pieniężną. Strony zawarły umowę pożyczki, w której ustalona została wysokość pożyczki, wysokość oprocentowania (umowa jest odpłatna) oraz termin i warunki zwrotu kwoty pożyczki (umowa została zawarta na czas oznaczony). Kwota pożyczki została przelana na rachunek bankowy Wnioskodawcy przelewem po zawarciu umowy pożyczki. Spółka jest zarejestrowanym podatnikiem podatku od towarów i usług (VAT), prowadzi działalność gospodarczą w zakresie produkcji aparatury rozdzielczej i sterowniczej energii elektrycznej. Od początku istnienia udzieliła kilku odpłatnych pożyczek pieniężnych z nadwyżki środków pieniężnych wypracowanych w ramach działalności operacyjnej.
Strony w umowie ustaliły wysokość oprocentowania, a wartość naliczonych odsetek stanowić będzie przychód pożyczkodawcy. Celem udzielenia pożyczki było czerpanie zysku z zainwestowania wolnych środków pieniężnych, a nie wsparcie finansowe udziałowcy. Tak więc Spółka osiąga korzyść, wykorzystując majątek rzeczowy (środki pieniężne) w celu uzyskania przychodu. Udzielenie pożyczki stanowi zyskowny i bezpieczny sposób inwestowania środków finansowych. Obciążenie odsetkami w momencie wymagalności odsetek Spółka udokumentuje fakturą. Spółka dopuszcza możliwość udzielania kolejnych pożyczek w razie dysponowania wolnymi środkami finansowymi.
W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.
Czy w opisanym stanie faktycznym czynność udzielenia przez Spółkę z ograniczoną odpowiedzialnością pożyczki pieniężnej na rzecz udziałowca, podlega przepisom ustawy o podatku od towarów i usług i na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 38 ustawy jest zwolniona z opodatkowania? (oznaczone we wniosku jako pytanie nr 2)
Zdaniem Wnioskodawcy:
Ad 1. (oznaczonym we wniosku jako Ad 2.)
Jakkolwiek zapytanie Wnioskodawcy dotyczy opodatkowania umowy pożyczki podatkiem od czynności cywilnoprawnych, to jednak w pierwszej kolejności rozstrzygnąć należy czy transakcja ta podlega regulacjom ustawy o podatku od towarów i usług, bowiem ocena ta ma kluczowe znaczenie dla ewentualnego objęcia jej podatkiem od czynności cywilnoprawnych. Objęcie tej czynności regulacjami w zakresie ustawy o podatku od towarów i usług skutkuje wyłączeniem obowiązku podatkowego w podatku od czynności cywilnoprawnych na podstawie art. 2 pkt 4 ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych.
Zgodnie z przepisem art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.
Z art. 8 ust. 1 ustawy o VAT wynika, że przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 ustawy o VAT.
Zatem każda czynność, której celem jest spełnienie określonego świadczenia na rzecz beneficjenta, o ile cechuje się odpłatnością powinna stanowić czynność opodatkowaną na gruncie ustawy o VAT. Aby uznać dane świadczenie za odpłatne, musi istnieć stosunek prawny pomiędzy świadczącym usługę a odbiorcą, a w zamian za wykonanie usługi powinno zostać wypłacone wynagrodzenie. Musi istnieć bezpośredni związek pomiędzy świadczoną usługą i przekazanym za nią wynagrodzeniem. Oznacza to, że z danego stosunku prawnego, na podstawie którego wykonywana jest usługa, wynika wyraźna, bezpośrednia korzyść na rzecz świadczącego usługę.
W ocenie Wnioskodawcy, celem ustalenia czy czynność udzielenia oprocentowanej pożyczki przez Spółkę na rzecz Wnioskodawcy stanowi odpłatne świadczenie usług w rozumieniu ustawy o VAT pomocne jest odwołanie do art. 720 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny. W świetle tego przepisu przez umowę pożyczki dający pożyczkę zobowiązuje się przenieść na własność biorącego określoną ilość pieniędzy albo rzeczy oznaczonych tylko co do gatunku, a biorący zobowiązuje się zwrócić tę samą ilość pieniędzy albo tę samą ilość rzeczy tego samego gatunku i tej samej jakości.
Z przytoczonej powyżej definicji w sposób oczywisty wynika, że czynność udzielenia pożyczki stanowi świadczenie na rzecz pożyczkobiorcy wyrażające się w przeniesieniu na jego własność określonej sumy pieniędzy albo rzeczy oznaczonych co do gatunku.
Zgodnie z zawartą umową Spółce, jako pożyczkodawcy należy się wynagrodzenie w postaci otrzymanych odsetek. W konsekwencji, czynność ta (udzielenie pożyczki za wynagrodzeniem w postaci odsetek) mieści się w katalogu czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług jako odpłatne świadczenie usług.
Zaznaczyć należy, że w celu zbadania, czy dana czynność podlega opodatkowaniu na gruncie ustawy o VAT, oprócz ustalenia, że stanowi ona odpłatną dostawę towarów lub odpłatne świadczenie usług, powinna ona być dokonana przez podmiot, który w związku z jej wykonaniem pozostaje podatnikiem podatku od towarów i usług. Spółka posiada status podatnika VAT w związku z prowadzoną działalnością gospodarczą i jest zarejestrowana jako czynny podatnik VAT. Wszystkie czynności prowadzone przez Spółkę należą do płaszczyzny gospodarczej i związane są z działalności gospodarczą w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy o VAT.
Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy o VAT, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności. Natomiast w ust. 2 wskazano, że działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.
Analiza powyżej przytoczonych przepisów prowadzi do wniosku, że wykorzystywanie majątku osoby prawnej w celu uzyskiwania przy jego użyciu dochodu, w tym m.in. dochodu w postaci odsetek od udzielonych pożyczek należy uznać za działalność gospodarczą w rozumieniu ustawy o VAT. Udzielenie pożyczki przez podmiot prowadzący działalność gospodarczą, w związku z jej prowadzeniem, można identyfikować i zaliczać do zawodowej płaszczyzny jednostki, a więc uznać za rodzącą obowiązki w podatku od towarów i usług, nawet, gdy ta czynność nie znajduje się w jej zakresie przedmiotowym. Spółka udzieliła pożyczki ze środków pieniężnych wygenerowanych z prowadzonej działalności gospodarczej, tak więc na podstawie art. 15 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług, świadcząc usługę udzielenia pożyczki jest podatnikiem (czynnym) tegoż podatku. Okres spłaty został określony na 3 lata, co wskazuje na ciągły okres zarobkowania na pożyczonym kapitale (spełnienie przesłanki wskazanej w art. 15 ust. 2 ustawy o podatku od towarów i usług).
W przypadku podatnika podatku od towarów i usług, prowadzącego działalność gospodarczą w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy o VAT, podmiot ten działa w charakterze podatnika odnośnie wszystkich czynności, które mieszczą się w przedmiocie jego działalności gospodarczej, jak również tych czynności, które stanowią bezpośrednie i konieczne uzupełnienie takiej działalności. W skład drugiego typu czynności wchodzą zaś wszelkie działania podatnika mające charakter sporadyczny (okazjonalny, incydentalny), które pozostają poza jego głównym przedmiotem działalności, lecz stanowiąc konsekwencje tej działalności, bezpośrednio ją uzupełniają. Wnioskodawca podziela pogląd zaprezentowany w wyroku WSA w Łodzi z dnia 4 października 2011 r., sygn. akt I SA/Łd 1085/11. Trafnie wskazano w nim, że decydujące znaczenie dla uznania pożyczkodawcy za podatnika VAT mają dwie okoliczności, tj. wykorzystanie przy udzieleniu pożyczki przedsiębiorstwa spółki pożyczkodawcy oraz odpłatny charakter czynności. Wskazane okoliczności niewątpliwie zaistniały także w niniejszej sprawie. Nie ma więc wątpliwości, iż udostępnienie kapitału na rzecz udziałowca stanowi element prowadzonej przez Spółkę działalności gospodarczej w rozumieniu przepisów ustawy o VAT.
Mając powyższe na uwadze, a także biorąc pod uwagę dotychczasowe interpretacje wydane przez Dyrektora KIS, należy uznać, iż udzielanie pożyczek przez podatnika podatku od towarów i usług należy uznać za czynność opodatkowaną podatkiem VAT i podlegającą zwolnieniu z art. 43 ust. 1 pkt 38 ustawy o podatku od towarów i usług. Stanowisko tożsame z zaprezentowanym powyżej było już zajmowane przez organ, m.in. w interpretacji KIS z 24 maja 2018 r. o sygn. 0111-KDIB3-1.4012.244.2018.2.IK, czy interpretacji z 5 stycznia 2017 r. o sygn. 2461-IBPP2.4512.901.2016.1.JJ oraz interpretacji indywidualnej Dyrektora KIS z dnia 27 stycznia 2021 r. 0111-KDIB3-1.4012.944.2020.2.ABU. W każdej z interpretacji stwierdzono, że nawet jednorazowe udzielenie pożyczki przez podatnika VAT można zakwalifikować jako czynność podjętą w ramach prowadzonej działalności gospodarczej, zaś sama częstotliwości udzielania pożyczek, cel ich udzielania, czy też brak wpisanego w KRS (Krajowy Rejestr Sądowy) odpowiedniego kodu PKD (Polska Klasyfikacja Działalności) dla udzielania pożyczek nie mają przy tym znaczenia.
Warto przytoczyć tu stanowisko Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach wyrażone w interpretacji indywidualnej wydanej 05.01.2017 r. (2461-IBPP2.4512.901.2016.1.JJ): „Ponadto, sam charakter i cechy usługi udzielenia pożyczki, wskazują że czynność ta mieści się w definicji pojęcia »działalność gospodarcza«. W świetle art. 15 ust. 2 [u.p.t.u.] zdanie drugie działalność gospodarcza »obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych«. Niewątpliwie przekazanie środków pieniężnych (a zatem wartości o charakterze niematerialnym) na rzecz pożyczkobiorcy, na określony okres czasu, za ustalonym wynagrodzeniem (oprocentowaniem), uzyskiwanym w ustalonych okresach rozliczeniowych, stanowi wykorzystywanie tych środków w sposób ciągły i w celach zarobkowych. Usługa tego rodzaju mieści się zatem w pojęciu »działalność gospodarcza« zdefiniowanym w art. 15 ust. 2 [u.p.t.u.]. Każda czynność wykonana (nawet sporadycznie) przez Spółkę, w szczególności zaś wykonana z wykorzystaniem jej majątku, objęta jest definicją działalności gospodarczej wykonywanej przez podmiot występujący w charakterze podatnika. Czynność udzielenia pożyczki, będzie spełniać przesłanki uznania tej czynności za podlegającą opodatkowaniu. Udzielenie bowiem pożyczki przez podmiot prowadzący działalność gospodarczą, w związku z jej prowadzeniem, można identyfikować i zaliczać do zawodowej płaszczyzny jednostki, a więc uznać Wnioskodawcę za podatnika a czynność za rodzącą obowiązki w podatku od towarów i usług. Udzielenie pożyczki stanowi świadczenie na rzecz innego podmiotu, polegające na udostępnieniu kapitału na wskazany w umowie okres czasu”.
W konsekwencji, Wnioskodawca stoi na stanowisku, iż udzielenie przez Spółkę pożyczki na rzecz Pożyczkobiorcy stanowi odpłatne świadczenie usług w rozumieniu ustawy o VAT i jako takie podlegać będzie opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, niemniej na mocy art. 43 ust. 1 pkt 38 ustawy o VAT czynność ta będzie zwolniona z opodatkowania.
A zatem, skoro otrzymana przez udziałowca pożyczka mieści się w katalogu czynności podlegających opodatkowaniu VAT, jako odpłatne świadczenie usług (art. 8 ust. 1 ustawy) oraz będzie zwolniona z opodatkowania na podstawie przepisów ustawy o VAT, to w analizowanej sprawie będzie miał zastosowanie art. 2 pkt 4 ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych. W rezultacie ww. umowa nie będzie podlegała PCC (podatek od czynności cywilnoprawnych) a na udziałowcy jako pożyczkobiorcy nie będzie ciążył obowiązek podatkowy w PCC z tytułu zawarcia ww. umowy pożyczki. Stanowisko takie potwierdzają organy podatkowe, czego przykładem - Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, w piśmie z 20.06.2018 r., 0111-KDIB2-2.4014.53.2018.2.MSI, w którym możemy przeczytać: „(`(...)`) czynność udzielania oprocentowanych pożyczek przez Wnioskodawcę stanowi czynność mieszczącą się w katalogu czynności podlegających opodatkowaniu VAT, jako odpłatne świadczenie usług, zgodnie z art. 8 ust. 1 ustawy. Z uwagi na to, że usługa ta mieści się w zakresie czynności, o których mowa w cyt. art. 43 ust. 1 pkt 38 ustawy jako wymieniona wprost w tym przepisie usługa udzielania pożyczek przez Wnioskodawcę w zamian za wynagrodzenie, które stanowią odsetki korzysta ze zwolnienia z podatku od towarów i usług na podstawie tego przepisu. Skoro zatem otrzymana przez Pożyczkobiorcę pożyczka jest zwolniona z opodatkowania na podstawie przepisów ustawy o podatku od towarów i usług, to w analizowanej sprawie będzie miało zastosowanie wyłączenie określone w art. 2 pkt 4 lit. b) ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych. W rezultacie na Pożyczkobiorcy, z tytułu zawarcia omawianej umowy pożyczki, nie ciąży obowiązek podatkowy w podatku od czynności cywilnoprawnych (`(...)`)”.
Podobnie interpretacja indywidualna Dyrektora KIS: z 21.08.2020 r., 0111-KDIB2-2.4014.125.2020.4.PB oraz z 20.08.2020 r., 0114-KDIP1-2.4012.235.2020.3.RST. Stanowisko takie Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej potwierdził m.in. w interpretacjach indywidualnych: z 19.08.2020 r. (0111-KDIB2-3.4014.146.2020.4.AD), z 14.07.2020 r. (0111-KDIB2-3.4014.131.2020.4.BD), z 14.05.2020 r. (0111-KDIB2-2.4014.55.2020.2.MZ) i wielu innych.
W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego w zakresie podatku od towarów i usług jest prawidłowe.
Na wstępie niniejszej interpretacji należy wyjaśnić, iż Wnioskodawca (Pożyczkobiorca) został uznany za podmiot zainteresowany w sprawie będącej przedmiotem wniosku w związku z możliwością opodatkowania czynności podatkiem od czynności cywilnoprawnych w przypadku, gdyby czynność udzielenia pożyczki przez Pożyczkodawcę nie podlegała przepisom ustawy o podatku od towarów i usług.
Zgodnie z przepisem art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2021 r., poz. 685, z późn. zm.), zwanej dalej „ustawą”, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.
Na podstawie art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (`(...)`).
W myśl art. 8 ust. 1 ustawy, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7, w tym również:
Z powyższego wynika, że każde odpłatne świadczenie polegające na działaniu, zaniechaniu lub tolerowaniu czy określonym zachowaniu mieści się w tak sformułowanej definicji usługi.
Aby uznać dane świadczenie za odpłatne, musi istnieć stosunek prawny pomiędzy świadczącym usługę a odbiorcą, a w zamian za wykonanie usługi powinno zostać wypłacone wynagrodzenie. Musi istnieć bezpośredni związek pomiędzy świadczoną usługą i przekazanym za nią wynagrodzeniem. Oznacza to, że z danego stosunku prawnego, na podstawie którego wykonywana jest usługa, musi wynikać wyraźna, bezpośrednia korzyść na rzecz świadczącego usługę.
Nie każda czynność stanowiąca dostawę towarów lub świadczenie usług podlega opodatkowaniu podatkiem VAT. Aby dana czynność podlegała opodatkowaniu tym podatkiem, musi być wykonana przez podatnika.
Według art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.
Działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych (art. 15 ust. 2 ustawy).
Analizując powyższe przepisy stwierdzić należy, że dostawa towarów lub świadczenie usług podlegać będą opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług wyłącznie wówczas, gdy dokonywane będą przez podmiot mający status podatnika, a dodatkowo działającego w takim charakterze w odniesieniu do danej transakcji. Istotnym dla określenia, że w odniesieniu do konkretnej dostawy towarów lub świadczenia usług mamy do czynienia z podatnikiem podatku VAT jest stwierdzenie, że prowadzi on działalność gospodarczą w rozumieniu przepisów ustawy.
Istota umowy pożyczki została zawarta w art. 720 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny (Dz. U. z 2020 r., poz. 1740, z późn. zm. ). Zgodnie z ww. przepisem - przez umowę pożyczki, dający pożyczkę zobowiązuje się przenieść na własność biorącego określoną ilość pieniędzy albo rzeczy oznaczonych tylko co do gatunku, a biorący zobowiązuje się zwrócić tę samą ilość pieniędzy albo tę samą ilość rzeczy tego samego gatunku i tej samej jakości.
W wyniku spełnienia świadczenia przez dającego pożyczkę, określone przedmioty majątkowe stają się własnością biorącego pożyczkę. Zasilają one jednak tylko czasowo majątek biorącego pożyczkę, który obowiązany jest do zwrotu, tj. do przeniesienia na drugą stronę własności tej samej ilości pieniędzy albo rzeczy tego samego rodzaju.
Czynności polegające na udzielaniu pożyczek pieniężnych podlegających oprocentowaniu stanowią odpłatne świadczenie usług i podlegają opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Udzielanie pożyczek przez podatnika podatku od towarów i usług spełnia przesłanki uznania tych czynności za podlegające opodatkowaniu, niezależnie od częstotliwości i celu ich udzielenia, czy statusu nabywcy. Udzielanie bowiem pożyczek przez podmiot prowadzący działalność gospodarczą, w związku z jej prowadzeniem, można identyfikować i zaliczać do zawodowej płaszczyzny jednostki, a więc uznać za rodzącą obowiązki w podatku od towarów i usług, nawet, gdy te czynności nie znajdują się w jej zakresie przedmiotowym.
W efekcie, udzielenie pożyczki stanowi świadczenie na rzecz innego podmiotu, polegające na udostępnianiu kapitału na wskazany w umowie okres. Czynność udzielenia pożyczki w zamian za wynagrodzenie w postaci odsetek lub prowizji z tytułu korzystania z cudzego kapitału traktowana jest jako świadczenie usług.
Z opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca jest udziałowcem w spółce z ograniczoną odpowiedzialnością (dalej „Spółka”), od której uzyskał pożyczkę pieniężną. Strony zawarły umowę pożyczki, w której ustalona została wysokość pożyczki, wysokość oprocentowania (umowa jest odpłatna) oraz termin i warunki zwrotu kwoty pożyczki (umowa została zawarta na czas oznaczony). Spółka jest zarejestrowanym podatnikiem podatku od towarów i usług (VAT), prowadzi działalność gospodarczą w zakresie produkcji aparatury rozdzielczej i sterowniczej energii elektrycznej.
Mając na uwadze przedstawiony opis sprawy oraz wskazane wyżej przepisy prawa należy stwierdzić, że czynność udzielenia pożyczki, spełnia przesłanki uznania tej czynności za podlegającą opodatkowaniu. Udzielenie bowiem pożyczki przez podmiot prowadzący działalność gospodarczą można identyfikować i zaliczać do zawodowej płaszczyzny jednostki, a więc uznać za rodzącą obowiązki w podatku od towarów i usług. Tym samym Pożyczkodawcę należy uznać za podatnika z tytułu udzielenia pożyczki na rzecz Wnioskodawcy.
Zatem wskazana we wniosku czynność udzielenia przez Pożyczkodawcę pożyczki na rzecz Wnioskodawcy stanowi odpłatne świadczenie usług, o którym mowa w art. 8 ust. 1 ustawy i podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług na mocy przepisu art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy.
Wyjaśnić należy, że wykonywana czynność może być opodatkowana podatkiem od towarów i usług lub może korzystać ze zwolnienia od tego podatku.
Zakres i zasady zwolnienia od podatku od towarów i usług dostawy towarów lub świadczenia usług zostały określone m.in. w art. 43 ustawy.
Zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 38 ustawy - zwalnia się od podatku usługi udzielania kredytów lub pożyczek pieniężnych oraz usługi pośrednictwa w świadczeniu usług udzielania kredytów lub pożyczek pieniężnych, a także zarządzanie kredytami lub pożyczkami pieniężnymi przez kredytodawcę lub pożyczkodawcę.
W odniesieniu do przedstawionego we wniosku opisu sprawy należy wskazać, że czynność udzielenia na rzecz Wnioskodawcy odpłatnej pożyczki przez Pożyczkodawcę stanowi czynność mieszczącą się w katalogu czynności podlegających opodatkowaniu VAT jako odpłatne świadczenie usług, zgodnie z art. 8 ust. 1 ustawy. Z uwagi na to, że przedmiotowe usługi mieszczą się w zakresie czynności, o których mowa w cyt. art. 43 ust. 1 pkt 38 ustawy jako wymienione wprost w tym przepisie – usługa udzielenia pożyczki na rzecz Wnioskodawcy przez Pożyczkodawcę korzysta ze zwolnienia z podatku od towarów i usług na podstawie ww. przepisu.
Zatem stanowisko Wnioskodawcy w zakresie podatku od towarów i usług jest prawidłowe.
Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.
Tut. Organ informuje, iż wydana interpretacja dotyczy tylko sprawy będącej przedmiotem wniosku (zapytania) Zainteresowanego. Inne kwestie przedstawione we wniosku, które nie zostały objęte pytaniem nie mogą być – zgodnie z art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej – rozpatrzone.
Jednocześnie należy podkreślić, że zgodnie z art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, na wniosek zainteresowanego, wydaje, w jego indywidualnej sprawie, interpretację przepisów prawa podatkowego (interpretację indywidualną). Mając na uwadze powyższe, interpretacja indywidualna skierowana jest wyłącznie do Wnioskodawcy i nie wywołuje skutków prawnych w stosunku do Pożyczkodawcy.
Zaznacza się także, że zgodnie z art. 14b § 3 ustawy Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym. Zainteresowany ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego. Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, wydana interpretacja traci swą aktualność.
Końcowo tut. Organ informuje, iż niniejszą interpretacją załatwiono wniosek w części dotyczącej podatku od towarów i usług. Natomiast w zakresie podatku od czynności cywilnoprawnych zostanie wydane odrębne rozstrzygnięcie.
Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:
Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).
Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193, z późn. zm.), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.
Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w …, za pośrednictwem Organu, który ją wydał (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2019 r., poz. 2325, z późn. zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).
W przypadku wnoszenia skargi w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii jako najwłaściwszy proponuje się kontakt z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego ePUAP.
Zgodnie z art. 57a ww. ustawy Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.
Fiscalex • Automatyczne wyszukiwanie interpretacji • Anuluj w każdej chwili