0112-KDSL1-2.450.1083.2020.7.BR

WIĄŻĄCA INFORMACJA STAWKOWA (WIS)

Na podstawie art. 13 § 2a pkt 2 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2020 r., poz. 1325, z późn. zm.), zwanej dalej Ordynacją podatkową, i art. 42a ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2021 r., poz. 685, z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, po rozpatrzeniu wniosku (…) z dnia 29 września 2020 r. (data wpływu 30 września 2020 r.), uzupełnionego pismami z dnia 12 stycznia 2021 r. (data wpływu 12 stycznia 2021 r.) oraz z dnia 29 marca 2021 r. (data wpływu 29 marca 2021 r.), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej wydaje niniejszą wiążącą informację stawkową.

Przedmiot wniosku: usługa – konserwacja wyrobu medycznego – łóżka szpitalnego z elektrycznym sterowaniem (…)

Opis usługi: Przedmiotem konserwacji jest łóżko (…). Jest to łóżko szpitalne z elektrycznym sterowaniem. Łóżko medyczne, będące przedmiotem usługi opisanej we wniosku jest wyrobem medycznym w rozumieniu ustawy z dnia 20 maja 2010 r. o wyrobach medycznych (Dz. U. z 2020 r., poz. 186) dopuszczonym do obrotu na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej. Przebieg usługi konserwacji wyrobu medycznego jest następujący:

• Właściciel/użytkownik wyrobu medycznego (dalej: Klient) zleca Spółce wykonanie okresowych prac konserwacyjnych.
• Serwisant Spółki przyjmuje zlecenie i ocenia zakres czynności jakie powinny być wykonane w celu przeglądu, kontroli i utrzymania wyrobu medycznego w dobrym stanie technicznym na podstawie rozmowy telefonicznej serwisanta z Klientem (w trakcie zlecania usługi przez Klienta).
• po ustaleniu przez Spółkę (serwisanta) niezbędnego zakresu czynności Spółka przedstawia Klientowi ofertę cenową na przeprowadzenie konserwacji wyrobu medycznego.
• Po zaakceptowaniu oferty cenowej na przeprowadzenie usługi konserwacji serwisant Spółki ustala termin, w którym dojdzie do przeprowadzenia konserwacji wyrobu medycznego.
• Realizowana przez Spółkę usługa konserwacji polega na przeprowadzeniu wszelkich niezbędnych czynności przeglądowych na danym wyrobie medycznym, których efektem będzie utrzymanie wyrobu medycznego w dobrym stanie technicznym zgodnie ze standardami wymaganymi przez przepisy prawa lub wymaganiami producenta.

W ramach usługi konserwacji Spółka dostarcza wyłącznie środek smarny nieposiadający w składzie żywicy, ani kwasu. Najczęściej Spółka stosuje (…) w pojemniku aerozolowym. Smar jest zużywany w toku konserwacji do nasmarowania/natłuszczenia części łóżka medycznego. Cena smaru nie jest wyodrębniona ani w ofercie ani na fakturze wystawianej z tytułu wykonania usługi konserwacji. Powyższe wynika z faktu, że wartość zużytego smaru trudno określić i jest ona nieistotna (podczas konserwacji zużywana jest niewielka ilość tego preparatu). Wykorzystywane materiały (smary) nie stanowią wyrobów medycznych w rozumieniu przepisów ustawy o wyrobach medycznych. Po wykonaniu konserwacji wyrobu medycznego Spółka wystawia fakturę z tytułu wykonania usługi konserwacji.

Rozstrzygnięcie: usługa konserwacji wyrobu z poz. 13 załącznika nr 3 do ustawy

Stawka podatku od towarów i usług: 8%

Podstawa prawna: art. 41 ust. 2 w zw. z art. 146aa ust. 1 pkt 2 i ust. 1a oraz poz. 69 załącznika nr 3 do ustawy

Cel wydania WIS: określenie stawki podatku od towarów i usług

UZASADNIENIE

W dniu 30 września 2020 r. Wnioskodawca złożył wniosek w zakresie sklasyfikowania ww. usługi według Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług na potrzeby określenia stawki podatku od towarów i usług. Wniosek uzupełniono w dniu 12 stycznia 2021 r. o pełnomocnictwo, określenie przedmiotu wniosku, doprecyzowanie opisu sprawy i opłatę oraz w dniu 29 marca 2021 r. o doprecyzowanie opisu wyrobu medycznego.

W treści wniosku przedstawiono następujący szczegółowy opis.

Złożony wniosek dotyczy określenia właściwej stawki podatku od towarów i usług (dalej: VAT (podatek od towarów i usług)) dla wykonywanych przez Spółkę usług polegających na konserwacji wyrobu medycznego, w ramach których Spółka wykorzystuje materiały, np. smary oraz części zamienne (dalej: usługa konserwacji) w świetle treści przepisów ustawy o VAT nadanej przez ustawę z dnia 9 sierpnia 2019 r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. z 2019 r., poz. 1751, z późn. zm.) (dalej: Nowelizacja ustawy o VAT).

Przedmiotem działalności gospodarczej Spółki jest w szczególności sprzedaż wyrobów medycznych, m.in. (…) oraz świadczenie usług serwisowych w zakresie tych wyrobów medycznych.

Przebieg usługi konserwacji wyrobu medycznego jest następujący:

• Właściciel/użytkownik wyrobu medycznego (dalej: Klient) zleca Spółce wykonanie okresowych prac konserwacyjnych.
• Serwisant Spółki przyjmuje zlecenie i ocenia zakres czynności jakie powinny być wykonane w celu przeglądu, kontroli i utrzymania wyrobu medycznego w dobrym stanie technicznym na podstawie rozmowy telefonicznej serwisanta z Klientem (w trakcie zlecania usługi przez Klienta).
• po ustaleniu przez Spółkę (serwisanta) niezbędnego zakresu czynności Spółka przedstawia Klientowi ofertę cenową na przeprowadzenie konserwacji wyrobu medycznego – przygotowana oferta cenowa może zawierać informację na temat sposobu kalkulacji tej ceny i wskazywać w oparciu o jakie elementy została ona wyliczona – mogą to być przykładowo następujące elementy:
  • koszty dojazdu serwisanta do miejsca konserwacji i/lub noclegu,
  • koszty czasu pracy serwisanta.

Zasadniczo, podczas usługi konserwacji serwisant zużywa smar, którym konserwuje wyroby medyczne. Cena smaru nie jest wyodrębniona ani w ofercie ani na fakturze wystawianej z tytułu wykonania usługi konserwacji.

Powyższe wynika z faktu, że wartość zużytego smaru trudno określić i jest ona nieistotna (podczas konserwacji zużywana jest niewielka ilość tego preparatu).

• Po zaakceptowaniu oferty cenowej na przeprowadzenie usługi konserwacji serwisant Spółki ustala termin, w którym dojdzie do przeprowadzenia konserwacji wyrobu medycznego.
• Realizowana przez Spółkę usługa konserwacji polega na przeprowadzeniu wszelkich niezbędnych czynności przeglądowych na danym wyrobie medycznym, których efektem będzie utrzymanie wyrobu medycznego w dobrym stanie technicznym zgodnie ze standardami wymaganymi przez przepisy prawa lub wymaganiami producenta.

W trakcie wykonania usługi konserwacji serwisant Spółki zużywa różne materiały (głównie smary) oraz dokonuje ewentualnej wymiany określonych części, które ze względu na wyeksploatowanie nie dawałaby gwarancji sprawnego funkcjonowania wyrobu medycznego w dłuższym okresie. Wówczas usługa konserwacji zmienia swój charakter i staje się usługą naprawy – objętą innym wnioskiem o wydanie Wiążącej Informacji Stawkowej.

Wykorzystywane materiały (smary) nie stanowią wyrobów medycznych w rozumieniu przepisów ustawy o wyrobach medycznych.

Po wykonaniu konserwacji wyrobu medycznego Spółka wystawia fakturę z tytułu wykonania usługi konserwacji. W opisie czynności podlegającej opodatkowaniu faktura wskazuje wykonanie usługi konserwacji oraz umówione wynagrodzenie za wykonanie tej usługi. W praktyce mogą się zdarzyć przypadki, że na fakturze (np. w opisie usługi lub w załączniku do faktury) zostaną dodatkowo wskazane koszty wykonania usługi, np. koszty dojazdu, koszty noclegu. Smar nie podlega wykazaniu albowiem jego zużytą wartość trudno określić i jego wartość jest nieistotna.

W ramach realizacji przez Spółkę usług konserwacji wyrobów medycznych, w trakcie których Spółka wykorzystuje smary, Klient jest zainteresowany nabyciem świadczenia w postaci utrzymania wyrobu medycznego w dobrym stanie technicznym. Klient nie jest jednocześnie zainteresowany nabywaniem poszczególnych materiałów/ponoszeniem kosztów bez zrealizowania wszystkich niezbędnych czynności konserwacyjnych, które zapewnią prawidłowe działanie wyrobu medycznego. W praktyce Klient może nie być w ogóle zainteresowany jakie czynności konserwacyjne zostały podjęte i jakie materiały zostały zużyte/koszty zostały poniesione (dojazd, nocleg). To serwisant Spółki dokonuje samodzielnie oceny, jaki zakres usługi konserwacyjnej powinien być wykonany. Jednocześnie, na życzenie Klienta, Spółka dostarcza szczegółową informację w zakresie wykonanych czynności i wykorzystanych materiałów.

Urządzenia medyczne będące przedmiotem usług konserwacji realizowanych przez Spółkę stanowią wyroby medyczne w rozumieniu ustawy z dnia 20 maja 2010 r. o wyrobach medycznych (Dz. U. z 2020 r., poz. 186 t.j.: dalej: Ustawa o wyrobach medycznych).

Wnioskodawca pismem z dnia 12 stycznia 2021 r. (data wpływu 12 stycznia 2021 r.) udzielił następujących odpowiedzi na zadane przez tutejszy organ w wysłanym wezwaniu pytania:

Ad. 1. W ocenie Wnioskodawcy towary i usługiw zakresie konserwacji łóżka medycznego składają się na jedną czynność kompleksową. W konsekwencji Wnioskodawca skorygował złożony wniosek poprzez zaznaczenie w części D „Zakres wniosku” w poz. 52 „Przedmiot wniosku” kwadratu nr 3 „towar/y i/lub usługi”, a w poz. 53 „Liczba towarów lub usług, których dotyczy wniosek” poprzez wskazanie liczby 4, tj. smar, usługa konserwacji, nocleg i dojazd.

Ad. 2.

1. wskazanie wszystkich czynności wykonywanych w ramach konserwacji łóżka medycznego – należy je wymienić i dokładnie opisać. Odp. W ramach konserwacji łóżka medycznego są dokonywane następujące czynności:
   • przegląd i konserwacja części elektrycznych, w tym:
     1. tabliczek znamionowych i naklejek – pod kątem czytelności, w przypadku braku czytelności pracownik dokonujący konserwacji łóżka dokonuje ich wymiany,
     2. obudowy siłowników, skrzynki sterującej i tłoku siłowników – pracownik dokonujący konserwacji sprawdza i ewentualnie koryguje ułożenie oraz weryfikuje czy nie posiadają uszkodzeń,
     3. pilota i panelu sterującego – pracownik dokonujący konserwacji sprawdza czy nie posiadają one uszkodzeń,
     4. przewodów – pracownik dokonujący konserwacji sprawdza i ewentualnie koryguje ułożenie oraz weryfikuje czy nie posiadają uszkodzeń,
     5. uchwytu przewodu sieciowego – pracownik dokonujący konserwacji sprawdza i ewentualnie koryguje osadzenie,
   • przegląd i konserwacja części mechanicznych, w tym:
     1. tabliczek znamionowych i naklejek – pod kątem czytelności,
     2. mocowań wysięgnika oraz uchwytu – pracownik dokonujący konserwacji sprawdza czy i ewentualnie koryguje ułożenie i weryfikuje czy nie posiadają uszkodzeń,
     3. stelażu łóżka, leży i podstawy – pracownik dokonujący konserwacji sprawdza czy nie posiadają one uszkodzeń,
     4. zespołów jezdnych – pracownik dokonujący konserwacji sprawdza czy nie posiadają one uszkodzeń,
     5. spawów – pracownik dokonujący konserwacji sprawdza czy spawy nie są przerwane,
     6. sprężyn gazowych/pomp hydraulicznych – pracownik dokonujący konserwacji sprawdza czy są szczelne i nie posiadają uszkodzeń,
     7. barierek bocznych – pracownik dokonujący konserwacji sprawdza czy nie posiadają one uszkodzeń, pęknięć czy odkształceń,
     8. elementów łączeniowych (śrub, nakrętek, trzpieni, łożysk) – pracownik dokonujący konserwacji sprawdza i ewentualnie koryguje ich osadzenie i kompletność oraz aplikuje smar,
     9. punktów przegubowych, wezgłowi, ud i podudzi – pracownik dokonujący konserwacji sprawdza czy nie posiadają one uszkodzeń oraz ocenia stan ich zużycia,
     10. ułożenia linek – pracownik dokonujący konserwacji sprawdza i ewentualnie koryguje ułożenie oraz weryfikuje czy linki nie posiadają zagięć,
     11. w przypadku wyrobów w wersji elektrycznej – dokonywany jest pomiar elektryczny wg EN 62353, w ramach którego pracownik dokonujący konserwacji dokonuje pomiaru rezystancji przewodu ochronnego, pomiaru upływu prądu oraz pomiaru rezystancji izolacji;
     12. kontrola działania części elektrycznych, w ramach której sprawdzane jest m.in. działanie wyłącznika krańcowego, pilota, panelu sterującego, przewodów, siłowników, skrzynek sterujących,
     13. kontrola działania części mechanicznych, w ramach której sprawdzana i ewentualnie korygowana jest m.in. swoboda ruchu przegubów i punktów obrotowych, siła podnoszenia hydraulicznych regulacji wysokości, zdolność do zatrzaskiwania podparć i barierek bocznych, siła uchwytu paska przy wysięgniku, działanie kółek oraz akcesoriów.
2. jakie towary dostarcza Wnioskodawca w ramach konserwacji łóżka medycznego? Należy je wymienić i przedstawić ich szczegółowy opis. Odp. W ramach usługi konserwacji Spółka dostarcza wyłącznie środek smarny nieposiadający w składzie żywicy, ani kwasu. Najczęściej Spółka stosuje (…) w pojemniku aerozolowym. Smar jest zużywany w toku konserwacji do nasmarowania/natłuszczenia części łóżka medycznego.
3. czy Wnioskodawca jest producentem ww. towarów? Odp. Spółka nie jest producentem w/w towaru (smaru).
4. wskazanie jakie konkretnie łóżko medyczne jest przedmiotem konserwacji? Należy przedstawić szczegółowy opis, model oraz jego funkcje. Odp. Przedmiotem konserwacji jest łóżko (…). Jest to łóżko szpitalne z elektrycznym sterowaniem. Szczegółowe cechy łóżka są opisane w karcie katalogowej.
5. czy łóżko medyczne, będące przedmiotem świadczenia opisanego we wniosku jest wyrobem medycznym w rozumieniu ustawy z dnia 20 maja 2010 r. o wyrobach medycznych (Dz. U. z 2019 r., poz. 175, 447 i 534) dopuszczonym do obrotu na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej? Odp. Łóżko medyczne, będące przedmiotem świadczenia kompleksowego opisanego we wniosku jest wyrobem medycznym w rozumieniu ustawy z dnia 20 maja 2010 r. o wyrobach medycznych (Dz. U. 2020 poz. 186 t. j.), na dowód czego Spółka załącza skan deklaracji zgodności WE dla łóżka (…) przetłumaczony przysięgle na język polski.
6. czy Wnioskodawca jest producentem łóżka medycznego, będącego przedmiotem konserwacji? Odp. Spółka nie jest producentem łóżka medycznego będącego przedmiotem wniosku (Spółka jest dystrybutorem).

(…)

Wnioskodawca pismem z dnia 29 marca 2021 r. (data wpływu 29 marca 2021 r.) doprecyzował, że łóżko szpitalne z elektrycznym sterowaniem (…), będące przedmiotem świadczenia opisanego we wniosku jest wyrobem medycznym w rozumieniu ustawy z dnia 20 maja 2010 r. o wyrobach medycznych (Dz. U. z 2020 r., poz. 186 t. j.) dopuszczonym do obrotu na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.

(…)

Uzasadnienie sposobu zidentyfikowania świadczenia na potrzeby podatku od towarów i usług

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

W świetle przepisu art. 8 ust. 1 ustawy, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (…).

W złożonym wniosku Wnioskodawca w części D.1. „Przedmiot wniosku” zaznaczył w poz. 52 kwadrat nr 2 – „usługa”, natomiast w poz. 53 – „Liczba towarów lub usług, których dotyczy wniosek” Wnioskodawca pozostawił niewypełnioną, z kolei w poz. 54 „Klasyfikacja, według której mają zostać zaklasyfikowane towar lub usługa” Wnioskodawca zaznaczył kwadrat nr 3 – „Polska Klasyfikacja Wyrobów i Usług (PKWiU (Polska Klasyfikacja Wyrobów i Usług))”.

Natomiast w dniu 12 stycznia 2021 r. do tutejszego organu wpłynęło uzupełnienie wniosku o wydanie wiążącej informacji stawkowej, w którym Wnioskodawca wskazał, że w jego ocenie towary i usługi w zakresie konserwacji łóżka medycznego składają się na jedną czynność kompleksową oraz skorygował złożony wniosek poprzez zaznaczenie w części D „Zakres wniosku” w poz. 52 „Przedmiot wniosku” kwadratu nr 3 „towar/y i/lub usługi”, a w poz. 53 „Liczba towarów lub usług, których dotyczy wniosek” poprzez wskazanie liczby 4, tj. smar, usługa konserwacji, nocleg i dojazd.

Biorąc pod uwagę zakres żądania Wnioskodawcy, należy w pierwszej kolejności ustalić charakter świadczenia realizowanego przez Wnioskodawcę, czy w przypadku konserwacji wyrobu medycznego – łóżka szpitalnego z elektrycznym sterowaniem (…), w okolicznościach wskazanych we wniosku, mamy do czynienia z usługą, czy też ze świadczeniem kompleksowym.

W kwestii związanej z oceną charakteru świadczenia realizowanego przez Wnioskodawcę, należy podkreślić, że co do zasady, każde świadczenie dla celów opodatkowania podatkiem od towarów i usług powinno być traktowane jako odrębne i niezależne, jednak w sytuacji, gdy jedna usługa obejmuje z ekonomicznego punktu widzenia kilka świadczeń, usługa ta nie powinna być sztucznie dzielona dla celów podatkowych.

Pojedyncze świadczenie ma miejsce zwłaszcza wtedy, gdy jedną lub więcej części składowych uznaje się za usługę zasadniczą, podczas gdy inny lub inne elementy traktuje się jako usługi pomocnicze, do których stosuje się te same zasady opodatkowania, co do usługi zasadniczej.

Natomiast aby móc wskazać, że dana usługa jest usługą złożoną (kompleksową), powinna składać się ona z różnych świadczeń, których realizacja prowadzi jednak do jednego celu. Na usługę złożoną składa się więc kombinacja różnych czynności, prowadzących do realizacji określonego celu – do wykonania świadczenia głównego, na które składają się różne świadczenia pomocnicze. Natomiast usługę należy uznać za pomocniczą, jeśli nie stanowi ona celu samego w sobie, lecz jest środkiem do pełnego zrealizowania lub wykorzystania usługi zasadniczej. Pojedyncza usługa traktowana jest zatem jak element usługi kompleksowej wówczas, jeżeli cel świadczenia usługi pomocniczej jest zdeterminowany przez usługę główną oraz nie można wykonać lub wykorzystać usługi głównej bez usługi pomocniczej.

Zatem, z ekonomicznego punktu widzenia usługi nie powinny być dzielone dla celów podatkowych wówczas, gdy tworzyć będą jedną usługę kompleksową, obejmującą kilka świadczeń pomocniczych. Jeżeli jednak w skład świadczonej usługi wchodzić będą czynności, które nie służą wyłącznie wykonaniu czynności głównej, zasadniczej, lecz mogą mieć również charakter samoistny, to wówczas nie ma podstaw dla traktowania ich jako elementu usługi kompleksowej.

Stanowisko takie przedstawił również TSUE w wyroku z dnia 25 lutego 1999 r., nr C-349/96 stwierdzając, że: „Pojedyncze świadczenie ma miejsce zwłaszcza wtedy, gdy jedną lub więcej części składowych uznaje się za usługę zasadniczą, podczas gdy inny lub inne elementy traktuje się jako usługi pomocnicze, do których stosuje się te same zasady opodatkowania, co do usługi zasadniczej. Usługę należy uznać za usługę pomocniczą w stosunku do usługi zasadniczej, jeśli nie stanowi ona dla klienta celu samego w sobie, lecz jest środkiem do lepszego wykorzystania usługi zasadniczej”.

W wyroku tym Trybunał zauważył również, że dla ustalenia, czy mamy do czynienia z jednolitą usługą, czy też z różnymi usługami, fakt ustalenia jednej ceny za świadczenie (świadczenia) nie ma znaczenia decydującego, może jedynie sugerować, że w rzeczywistości mamy do czynienia z jednolitą usługą. Jednakże, jeżeli okoliczności wskazują na to, że nabywca miał zamiar nabyć nie tyle jednolitą, kompleksową usługę, ile dwie różne usługi, wówczas cenę należy stosownie, proporcjonalnie rozdzielić i każdej usłudze przypisać stosowną dla niej część.

Odnosząc się do zagadnienia będącego przedmiotem wniosku, wskazać również należy, że:

• w wyroku TSUE z dnia 27 października 2005 r. w sprawie C-41/04 Levob Vorzekeringen, Trybunał wskazał, że po pierwsze z art. 2 ust. 1 szóstej dyrektywy wynika, że każda transakcja powinna być uznawana za odrębną i niezależną, a po drugie, że czynność złożona z jednego świadczenia w sensie ekonomicznym nie powinna być sztucznie rozdzielana, by nie zakłócać funkcjonowania podatku VAT. W ocenie Trybunału, aby określić, czy mamy do czynienia z jednym świadczeniem, należy przede wszystkim poszukać elementów charakterystycznych dla rozpatrywanej czynności celem ustalenia, czy podatnik dostarcza konsumentowi kilka odrębnych świadczeń głównych, czy też jedno świadczenie (pkt 20 wyroku). Podobnie jest w przypadku, jeśli dwa (lub więcej) świadczenia (lub czynności) dokonane przez podatnika na rzecz konsumenta, rozumianego jako przeciętny konsument, są tak ściśle związane, że stanowią one obiektywnie jedno tylko nierozerwalne świadczenie gospodarcze, którego rozdzielenie miałoby charakter sztuczny (punkt 22 wyroku),
• w wyroku z dnia 27 września 2012 r. w sprawie C-392/11 Field Fisher Waterhouse LLP Trybunał wskazał, że aby móc uznać, że ogół świadczeń zapewnianych przez wynajmującego najemcy stanowi jedno świadczenie, należy zbadać czy wykonywane świadczenia stanowią jedno nierozerwalne świadczenie gospodarcze, którego rozdzielenie miałoby charakter sztuczny, czy też obejmują one świadczenie główne, względem którego pozostałe świadczenia mają charakter dodatkowy (pkt 22 wyroku).

Istotnym kryterium wpływającym na ocenę tego czy w konkretnej sytuacji występuje świadczenie złożone, jest kryterium odrębności. Kryterium to opiera się na weryfikacji, czy poszczególne świadczenia mogą występować w obrocie gospodarczym niezależnie i czy mogą być wykonane przez dowolny inny podmiot. W przypadku odpowiedzi twierdzącej, nie następuje świadczenie złożone, lecz kilka odrębnych świadczeń, które powinny być dla celów opodatkowania VAT traktowane niezależnie od siebie. Takie stanowisko wywieść można z orzeczenia TSUE z dnia 11 czerwca 2009 r. w sprawie RLRE Tellmer Property sro, C-527/07, w którym istotnie TSUE stanął na stanowisku, że w przypadku usług najmu oraz usług sprzątania części wspólnych budynków następują dwa odrębne świadczenia dla celów VAT. Swoje stanowisko Trybunał oparł na tym, że usługi sprzątania części wspólnych budynku mogą być świadczone na różnych zasadach, to znaczy na przykład przez osoby trzecie wystawiające faktury obejmujące koszt tych usług bezpośrednio lokatorom lub przez wynajmującego zatrudniającego w tym celu własnych pracowników lub posługującego się przedsiębiorstwem zajmującym się sprzątaniem.

Podsumowując zatem powyższe, świadczenie złożone ma miejsce wówczas, gdy relacja poszczególnych czynności (świadczeń) wykonywanych na rzecz jednego nabywcy dzieli je na świadczenie podstawowe i świadczenia pomocnicze – tzn. takie, które umożliwiają skorzystanie ze świadczenia podstawowego (lub są niezbędne dla możliwości skorzystania ze świadczenia podstawowego). Jeżeli jednak świadczenia te można rozdzielić, tak że nie zmieni to ich charakteru ani wartości z punktu widzenia nabywcy – wówczas świadczenia takie powinny być traktowane jako dwa (lub więcej), niezależnie opodatkowane świadczenia.

Z opisu sprawy wynika, że przedmiotem konserwacji jest łóżko (…). Jest to łóżko szpitalne z elektrycznym sterowaniem. Łóżko medyczne, będące przedmiotem usługi opisanej we wniosku jest wyrobem medycznym w rozumieniu ustawy z dnia 20 maja 2010 r. o wyrobach medycznych (Dz. U. z 2020 r., poz. 186) dopuszczonym do obrotu na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej. W ramach usługi konserwacji Spółka dostarcza wyłącznie środek smarny nieposiadający w składzie żywicy, ani kwasu. Najczęściej Spółka stosuje (…) w pojemniku aerozolowym. Smar jest zużywany w toku konserwacji do nasmarowania/natłuszczenia części łóżka medycznego. Cena smaru nie jest wyodrębniona ani w ofercie ani na fakturze wystawianej z tytułu wykonania usługi konserwacji. Powyższe wynika z faktu, że wartość zużytego smaru trudno określić i jest ona nieistotna (podczas konserwacji zużywana jest niewielka ilość tego preparatu). Wykorzystywane materiały (smary) nie stanowią wyrobów medycznych w rozumieniu przepisów ustawy o wyrobach medycznych. Po wykonaniu konserwacji wyrobu medycznego Wnioskodawca wystawia fakturę z tytułu wykonania usługi konserwacji. Ponadto, na usługę składają się koszty dojazdu serwisanta do miejsca konserwacji i koszty noclegu.

Odnosząc się do powyższego wyjaśnić należy, że w sytuacji, gdy w ramach jednego świadczenia elementy składające się na to świadczenie mogą być wykonywane odrębnie właściwa jest analiza pod kątem kompleksowości świadczenia. Natomiast, gdy czynności mogą być wykonywane wyłącznie razem i są etapami jednej usługi, nie będą podlegały analizie w zakresie kompleksowości.

W analizowanej sprawie jak wynika z opisu, podczas usługi konserwacji serwisant zużywa smar, którym konserwuje wyroby medyczne. Cena smaru nie jest wyodrębniona ani w ofercie ani na fakturze wystawianej z tytułu wykonania usługi konserwacji. Powyższe wynika z faktu, że wartość zużytego smaru trudno określić i jest ona nieistotna (podczas konserwacji zużywana jest niewielka ilość tego preparatu). Ponadto, ponoszone są koszty noclegu i dojazdu serwisanta.

Z przedstawionego zagadnienia nie wynika, aby koszty zużycia smaru, noclegu oraz dojazdu były czynnościami pomocniczymi względem świadczenia głównego, tworzącymi razem jedno świadczenie kompleksowe, lecz są wyłącznie kosztami bezpośrednio związanymi z usługą konserwacji świadczoną przez Wnioskodawcę. Z powyższego wynika zatem, że wskazane przez Wnioskodawcę elementy nie mogą być przedmiotem niezależnej sprzedaży, a to oznacza, że wykonywane czynności razem stanowią jedną usługę (nie stanowią świadczenia kompleksowego).

W efekcie usługę – konserwacja wyrobu medycznego – łóżka szpitalnego z elektrycznym sterowaniem (…) należy, w kontekście art. 42b ust. 5 ustawy, traktować jako jedną usługę (o której mowa w pkt 1 tego artykułu).

Uzasadnienie klasyfikacji usługi

Stosownie do brzmienia art. 5a ustawy, towary i usługi będące przedmiotem czynności, o których mowa w art. 5, wymienione w klasyfikacji w układzie odpowiadającym Nomenklaturze scalonej (CN) zgodnej z rozporządzeniem Rady (EWG) nr 2658/87 z dnia 23 lipca 1987 r. w sprawie nomenklatury taryfowej i statystycznej oraz w sprawie Wspólnej Taryfy Celnej (Dz. Urz. WE L 256 z 07.09.1987, str. 1, z późn. zm. – Dz. Urz. UE Polskie wydanie specjalne, rozdz. 2, t. 2, str. 382, z późn. zm.) lub w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, są klasyfikowane według Nomenklatury scalonej (CN) lub klasyfikacji wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, jeżeli dla tych towarów lub usług przepisy ustawy lub przepisy wykonawcze wydane na jej podstawie powołują działy, pozycje, podpozycje lub kody Nomenklatury scalonej (CN) lub symbole klasyfikacji statystycznych.

Zgodnie z art. 42a ustawy, wiążąca informacja stawkowa, zwana dalej „WIS”, jest decyzją wydawaną na potrzeby opodatkowania podatkiem dostawy towarów, importu towarów, wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów albo świadczenia usług, która zawiera:

1. opis towaru albo usługi będących przedmiotem WIS;
2. klasyfikację towaru według działu, pozycji, podpozycji lub kodu Nomenklatury scalonej (CN) albo według działu, grupy, klasy, kategorii, podkategorii lub pozycji Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług albo według sekcji, działu, grupy lub klasy Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych albo usługi według działu, grupy, klasy, kategorii, podkategorii lub pozycji Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług niezbędną do:
   1. określenia stawki podatku właściwej dla towaru albo usługi,
   2. stosowania przepisów ustawy oraz przepisów wykonawczych wydanych na jej podstawie – w przypadku, o którym mowa w art. 42b ust. 4;
3. stawkę podatku właściwą dla towaru albo usługi.

Zatem w przypadku, gdy stawka podatku od towarów i usług nie jest uzależniona od zaklasyfikowania danego towaru lub usługi do odpowiedniej klasyfikacji (CN, PKOB lub PKWiU), ale od spełnienia definicji (opisu) zawartej w odpowiednim przepisie ustawy lub pozycji załącznika do ustawy, przedmiotem postępowania w zakresie wydania WIS jest ustalenie, czy opisany towar lub usługa spełnia wymogi wskazane przez ustawodawcę w tym opisie.

W załączniku nr 3 do ustawy, zawierającym wykaz towarów i usług opodatkowanych stawką podatku w wysokości 8%, w poz. 69 wskazano bez względu na PKWiU „Usługi napraw i konserwacji wyrobów z poz. 13”.

Natomiast w poz. 13 załącznika nr 3 do ustawy, wskazano bez względu na CN „Wyroby medyczne w rozumieniu ustawy z dnia 20 maja 2010 r. o wyrobach medycznych (Dz. U. z 2019 r., poz. 175, 447 i 534) dopuszczone do obrotu na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej”.

W tym miejscu wskazać należy, że ustawa nie definiuje pojęcia „wyrób medyczny”. Kwalifikacja wyrobu do kategorii wyrobów medycznych dokonana musi być zatem na gruncie przepisów innych niż regulacje wynikające z ustawy. Przepisy ustawy nie zawierają bowiem unormowań dotyczących zasad klasyfikacji danego towaru do wyrobu medycznego. Powyższe zasady dotyczące klasyfikacji wyrobów medycznych określone zostały w przepisach ustawy z dnia 20 maja 2010 r. o wyrobach medycznych (Dz. U. z 2020 r., poz. 186, z późn. zm.), zwanej dalej ustawą o wyrobach medycznych.

Zgodnie z art. 2 pkt 38 ustawy o wyrobach medycznych, za wyrób medyczny uważa się narzędzie, przyrząd, urządzenie, oprogramowanie, materiał lub inny artykuł, stosowany samodzielnie lub w połączeniu, w tym z oprogramowaniem przeznaczonym przez jego wytwórcę do używania specjalnie w celach diagnostycznych lub terapeutycznych i niezbędnym do jego właściwego stosowania, przeznaczony przez wytwórcę do stosowania u ludzi w celu:

1. diagnozowania, zapobiegania, monitorowania, leczenia lub łagodzenia przebiegu choroby,
2. diagnozowania, monitorowania, leczenia, łagodzenia lub kompensowania skutków urazu lub upośledzenia,
3. badania, zastępowania lub modyfikowania budowy anatomicznej lub procesu fizjologicznego,
4. regulacji poczęć,

• który nie osiąga zasadniczego zamierzonego działania w ciele lub na ciele ludzkim środkami farmakologicznymi, immunologicznymi lub metabolicznymi, lecz którego działanie może być wspomagane takimi środkami.

W myśl art. 2 pkt 11 ustawy o wyrobach medycznych, deklaracja zgodności to oświadczenie wytwórcy lub jego autoryzowanego przedstawiciela, stwierdzające na jego wyłączną odpowiedzialność, że wyrób jest zgodny z wymaganiami zasadniczymi.

Z kolei na podstawie art. 11 ust. 1 ustawy o wyrobach medycznych, wyroby wprowadzane do obrotu, wprowadzane do używania, sprowadzane spoza terytorium państw członkowskich przez świadczeniodawcę na własny użytek lub dostarczane w sprzedaży wysyłkowej są oznakowane znakiem CE. Wyrób oznakowuje się znakiem CE po przeprowadzeniu odpowiednich dla wyrobu procedur oceny zgodności, potwierdzających, że wyrób spełnia odnoszące się do niego wymagania zasadnicze. Jeżeli ocena zgodności była przeprowadzana z udziałem jednostki notyfikowanej, obok znaku CE umieszcza się numer identyfikacyjny tej jednostki (art. 11 ust. 4 i 7 ustawy o wyrobach medycznych).

Stosownie do treści art. 23 ust. 1 ustawy o wyrobach medycznych, wyroby muszą spełniać odnoszące się do nich wymagania zasadnicze.

Ponadto, jak stanowi art. 26 pkt 2 ustawy o wyrobach medycznych, domniemywa się, że wyroby są zgodne z wymaganiami zasadniczymi, o których mowa w art. 23 ust. 1, w zakresie, w jakim stwierdzono ich zgodność z odpowiednimi krajowymi normami przyjętymi na podstawie norm ogłoszonych w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej seria C, jako normy zharmonizowane z dyrektywą Rady 93/42/EWG z dnia 14 czerwca 1993 r. dotyczącą wyrobów medycznych – w przypadku wyrobów medycznych i wyposażenia wyrobów medycznych.

Natomiast zgodnie z treścią art. 29 ust. 1 ustawy o wyrobach medycznych, wytwórca przed wprowadzeniem wyrobu do obrotu oraz przed przekazaniem wyrobu do badań klinicznych lub do oceny działania jest obowiązany do przeprowadzenia oceny zgodności wyrobu.

Na mocy art. 58 ust. 1 ustawy o wyrobach medycznych, wytwórca i autoryzowany przedstawiciel mający miejsce zamieszkania lub siedzibę na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej dokonują zgłoszenia wyrobu do Prezesa Urzędu, co najmniej na 14 dni przed wprowadzeniem do obrotu albo przekazaniem do oceny działania pierwszego wyrobu.

W tym miejscu wskazać należy, że ustawa nie definiuje pojęć „konserwacji” i „przeglądu”, zatem dla prawidłowego rozumienia tych terminów właściwe będzie posłużenie się powszechnym ich znaczeniem wynikającym z wykładni językowej. Zgodnie z definicjami zawartymi w internetowym wydaniu Słownika Języka Polskiego PWN (www.sjp.pwn.pl): „konserwacja” to zabiegi mające na celu utrzymanie czegoś w dobrym stanie, a „przegląd” to przeglądanie czegoś w celu dokonania oceny, kontroli itp. Ponadto Słownik Języka Polskiego definiuje „przegląd techniczny” jako sprawdzenie stanu technicznego maszyny lub urządzenia, nie obejmuje on naprawy ani konserwacji, które są odrębnymi czynnościami. Przegląd techniczny nie obejmuje usunięcia usterek, uszkodzeń, jak i doprowadzenia maszyny lub urządzenia do stanu używalności, ani nie ma na celu wykonania zabiegów utrzymujących maszyny lub urządzenia w dobrym stanie. Konserwacja to czynności, które składają się na zachowanie określonej rzeczy w dobrym stanie, co wiąże się w szczególności z zapobieganiem ewentualnym usterkom. A zatem pojęcie konserwacji jest szersze niż przegląd, gdyż polega ono nie tylko na dokonaniu pewnych obserwacji, ale także na usunięciu, wymianie bądź modernizacji wszystkich niesprawnych, wadliwie funkcjonujących elementów.

Ponadto zauważyć należy, że ustawa o wyrobach medycznych pomimo, że nie definiuje przeglądu i konserwacji, jednak wymienia je jako odrębnie czynności. Zgodnie z art. 90 ust. 6 i 7 ustawy o wyrobach medycznych, świadczeniodawca jest obowiązany posiadać dokumentację:

• wykonanych instalacji, napraw, konserwacji, działań serwisowych, aktualizacji oprogramowania, przeglądów, regulacji, kalibracji, wzorcowań, sprawdzeń i kontroli bezpieczeństwa wyrobu, który wykorzystuje do udzielania świadczeń zdrowotnych, zawierającą w szczególności daty wykonania tych czynności, nazwisko lub nazwę (firmę) podmiotu, który wykonał te czynności, ich opis, wyniki i uwagi dotyczące wyrobu;
• określającą terminy następnych konserwacji, działań serwisowych, przeglądów, regulacji, kalibracji, wzorcowań, sprawdzeń i kontroli bezpieczeństwa wyrobu stosowanego do udzielania świadczeń zdrowotnych, wynikające z instrukcji używania lub zaleceń podmiotów, które wykonały czynności, o których mowa w ust. 6.

Jednocześnie należy zwrócić uwagę, że wykonywane czynności, czy to przeglądu, czy konserwacji danego wyrobu są uregulowane w dokumentacji sporządzonej przez producenta.

Potwierdza to zapis art. 90 ust. 4 i 5 ustawy o wyrobach medycznych, zgodnie z którym wytwórca, importer i dystrybutor wprowadzający do obrotu na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej lub sprowadzający na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej w celu używania na tym terytorium wyrób, który dla prawidłowego i bezpiecznego działania wymaga fachowej instalacji, okresowej konserwacji, okresowej lub doraźnej obsługi serwisowej, aktualizacji oprogramowania, okresowych lub doraźnych przeglądów, regulacji, kalibracji, wzorcowań, sprawdzeń lub kontroli bezpieczeństwa – które zgodnie z instrukcją używania wyrobu nie mogą być wykonane przez użytkownika – załącza do wyrobu wykaz podmiotów upoważnionych przez wytwórcę lub autoryzowanego przedstawiciela do wykonywania tych czynności. Ponadto, wymienione podmioty powinny:

1. dysponować określonym przez wytwórcę zapleczem technicznym, częściami zamiennymi, częściami zużywalnymi i materiałami eksploatacyjnymi; oraz2. posiadać określone przez wytwórcę instrukcje serwisowe wyrobu sporządzone w sposób zrozumiały dla zatrudnionych osób oraz odpowiednie procedury i instrukcje wykonywania czynności, o których mowa powyżej.

Jak wynika z powyższego, ustawa o wyrobach medycznych choć nie definiuje pojęć przeglądu i konserwacji to jednoznacznie rozróżnia te pojęcia, co potwierdza, że jedno nie może mieścić się w zakresie drugiego.

Z uwagi na powyższe rozróżnienie, analizując problematykę przeglądu i konserwacji wyrobu medycznego, nie można odnieść się wyłącznie do definicji słownikowej i uznać, że pojęcie konserwacji jest pojęciem szerszym i zawiera w sobie pojęcie przeglądu. W przypadku wątpliwości, czy w danej sytuacji mamy do czynienia z usługą przeglądu, czy usługą konserwacji wyrobu medycznego należy zbadać zapisy dokumentacji technicznej danego wyrobu medycznego zawierającej zalecenia producenta tego wyrobu i faktyczne czynności wykonywane w ramach usługi. Dopiero łączna analiza zaleceń producenta i wykonywanych w ramach usługi czynności pozwala na dokonanie jednoznacznej oceny, czy mamy do czynienia z usługą przeglądu, czy usługą konserwacji wyrobu medycznego.

Przenosząc powyższe rozważania na grunt niniejszej sprawy stwierdzić należy, że w tym konkretnym przypadku mamy do czynienia z usługą konserwacji wyrobu medycznego – łóżka szpitalnego z elektrycznym sterowaniem (…).

Powyższe potwierdza wskazany w Instrukcji obsługi łóżka szpitalnego (…) w rozdziale 6.1 „Konserwacja”, zestaw niezbędnych do wykonania czynności określnych w „Harmonogramie konserwacji”, wpisujący się w definicję „konserwacji” powołaną powyżej.

Co prawda, w niniejszej sprawie przedmiotem UMOWY (…) jest usługa realizowana przez Wnioskodawcę, która nazwana została „usługą przeglądów okresowych sprzętu i aparatury medycznej”, jednakże czynności wskazane przez Wnioskodawcę, jako wykonywane w ramach tego świadczenia – obejmujące swym zakresem zarówno czynności sprawdzenia poszczególnych elementów łóżka szpitalnego, jak i czynności polegające na użyciu smaru bez zawartości żywicy i kwasu, pokrywają się z czynnościami wskazanymi przez producenta ww. wyrobu medycznego do wykonania w „Harmonogramie konserwacji” w ramach cyklu konserwacji planowej tego wyrobu. Również w § 5 ust. 5 pkt a) umowy wskazano, że przedmiot umowy obejmuje wykonanie w szczególności następujących usług: wykonanie przeglądu i czynności konserwacyjno-przeglądowych.

Wobec powyższego należy stwierdzić, że wykonana przez Wnioskodawcę usługa konserwacji będąca przedmiotem wniosku, dotycząca wyrobu medycznego – łóżka szpitalnego z elektrycznym sterowaniem (…) – wymienionego w poz. 13 załącznika nr 3 do ustawy, stanowi usługę konserwacji, o której mowa w poz. 69 załącznika nr 3 do ustawy.

Uzasadnienie zastosowania stawki podatku od towarów i usług

W myśl art. 41 ust. 1 ustawy, stawka podatku wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

Przy czym, w świetle art. 146aa ust. 1 pkt 1 ustawy, w okresie od dnia 1 stycznia 2019 r. do końca roku następującego po roku, dla którego wartość relacji, o której mowa w art. 38a pkt 4 ustawy z dnia 27 sierpnia 2009 r. o finansach publicznych, jest nie większa niż 43% oraz wartość, o której mowa w art. 112aa ust. 5 tej ustawy, jest nie mniejsza niż -6% stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%.

Z art. 41 ust. 2 ustawy wynika, że dla towarów i usług wymienionych w załączniku nr 3 do ustawy, innych niż klasyfikowane według Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług w grupowaniu usługi związane z wyżywieniem (PKWiU 56), stawka podatku wynosi 7%, z zastrzeżeniem art. 114 ust. 1.

Zgodnie z art. 146aa ust. 1 pkt 2 ustawy, w okresie od dnia 1 stycznia 2019 r. do końca roku następującego po roku, dla którego wartość relacji, o której mowa w art. 38a pkt 4 ustawy z dnia 27 sierpnia 2009 r. o finansach publicznych, jest nie większa niż 43% oraz wartość, o której mowa w art. 112aa ust. 5 tej ustawy, jest nie mniejsza niż -6%, stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 2, art. 120 ust. 2 i 3 oraz tytule załącznika nr 3 do ustawy, wynosi 8%.

Zgodnie z art. 146aa ust. 1a ustawy, jeżeli w roku następującym po roku, dla którego osiągnięte zostały wartości, o których mowa w ust. 1, zostaną spełnione warunki, o których mowa w art. 112d ust. 1 ustawy z dnia 27 sierpnia 2009 r. o finansach publicznych, stosowanie stawek, o których mowa w ust. 1, przedłuża się do końca roku następującego po roku, w którym:

1. kwota wydatków jest obliczana zgodnie z art. 112aa ust. 1 ustawy z dnia 27 sierpnia 2009 r. o finansach publicznych w związku ze spełnieniem warunków, o których mowa w art. 112d ust. 4 tej ustawy, oraz
2. wartość relacji, o której mowa w art. 38a pkt 4 ustawy z dnia 27 sierpnia 2009 r. o finansach publicznych, jest nie większa niż 43% oraz wartość, o której mowa w art. 112aa ust. 5 tej ustawy, jest nie mniejsza niż -6%.

W załączniku nr 3 do ustawy, zawierającym wykaz towarów i usług opodatkowanych stawką podatku w wysokości 8%, w poz. 69 wskazano bez względu na PKWiU „Usługi napraw i konserwacji wyrobów z poz. 13”.

Mając na uwadze, że usługa konserwacji wyrobu medycznego (łóżka szpitalnego z elektrycznym sterowaniem (…)), stanowi usługę, o której mowa w poz. 69 załącznika nr 3 do ustawy, jej świadczenie podlega opodatkowaniu stawką podatku od towarów i usług w wysokości 8%, na podstawie art. 41 ust. 2 w zw. z art. 146aa ust. 1 pkt 2 i ust. 1a oraz poz. 69 załącznika nr 3 do ustawy.

Informacje dodatkowe

Niniejsza WIS jest ważna, jeśli w przedmiotowej sprawie nie ma zastosowania zwolnienie podmiotowe lub przedmiotowe od podatku od towarów i usług (art. 42a ustawy). W zakresie wyeliminowania lub zastosowania zwolnienia Wnioskodawca może zwrócić się o interpretację indywidualną do Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

Podmiot, na rzecz którego wydano WIS, może ją stosować wyłącznie do usług tożsamych pod każdym względem z usługą będącą przedmiotem niniejszej decyzji.

Ponadto, zgodnie z art. 68 ustawy o wyrobach medycznych, nadzór nad wyrobami wytwarzanymi, wprowadzanymi i wprowadzonymi do obrotu, wprowadzonymi do używania lub przekazanymi do oceny działania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej sprawuje Prezes Urzędu Produktów Leczniczych, Wyrobów Medycznych i Produktów Biobójczych. Oznacza to, że do tego organu należy ostateczna ocena uznania czy dany wyrób spełnia wymagania do uznania ich za takie wyroby. Wydana WIS – dotycząca usługi – nie przesądza zatem, że dany wyrób stanowi wyrób medyczny i została wydana przy takim założeniu – zgodnie z informacją wskazaną przez Wnioskodawcę.

Niniejsza WIS wiąże organy podatkowe wobec podmiotu, dla którego została wydana, w odniesieniu do usługi będącej jej przedmiotem, która została wykonana po dniu, w którym WIS została doręczona.

Wszelkie zmiany dotyczące towaru będącego przedmiotem usługi objętej niniejszą WIS, w szczególności związane z utratą możliwości jego obrotu na terytorium kraju, powodują utratę ww. mocy wiążącej WIS.

Niniejsza WIS nie rozstrzyga także, czy ww. towar może być przedmiotem legalnego obrotu na terytorium RP – zgodnie z odrębnymi przepisami, w szczególności przepisami o wyrobach medycznych.

Niniejsza WIS wiąże organy podatkowe wobec podmiotu, dla którego została wydana, w odniesieniu do usługi, która została wykonana po dniu, w którym WIS została doręczona (art. 42c ust. 1 pkt 2 ustawy), z wyjątkiem następujących przypadków:

• podmiot ten złożył fałszywe oświadczenie, że w dniu złożenia wniosku o WIS, w zakresie przedmiotowym tego wniosku, nie toczy się postępowanie podatkowe, kontrola podatkowa ani kontrola celno-skarbowa oraz że w tym zakresie sprawa nie została rozstrzygnięta co do jej istoty w decyzji lub postanowieniu organu podatkowego (art. 42b ust. 3 ustawy),
• usługa, będąca przedmiotem niniejszej WIS, stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy (art. 42ca ustawy).

Niniejsza WIS jest ważna przez okres 5 lat licząc od dnia jej wydania (art. 42ha ustawy), przy czym wygasa ona z mocy prawa przed upływem tego terminu w przypadku zmiany przepisów prawa podatkowego w zakresie podatku od towarów i usług odnoszących się do usługi, będącej przedmiotem tej WIS, w wyniku której WIS staje się niezgodna z tymi przepisami. Wygaśnięcie WIS następuje z dniem wejścia w życie przepisów, w wyniku których stała się z nimi niezgodna (art. 42h ust. 1 ustawy).

Do liczenia terminów okresu ważności WIS stosuje się odpowiednio art. 12 Ordynacji podatkowej.

POUCZENIE

Od niniejszej decyzji – stosownie do art. 220 § 1 w zw. z art. 221 oraz art. 223 § 2 Ordynacji podatkowej – służy Stronie odwołanie do Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej w terminie 14 dni od dnia jej doręczenia, na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała, lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP.

W przypadku wnoszenia odwołania w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii jako najwłaściwszy proponuje się kontakt z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego ePUAP.

Odwołanie od decyzji organu podatkowego powinno zawierać zarzuty przeciw decyzji, określać istotę i zakres żądania będącego przedmiotem odwołania oraz wskazywać dowody uzasadniające to żądanie (art. 222 Ordynacji podatkowej).