📖 Pełna treść interpretacji
WIĄŻĄCA INFORMACJA STAWKOWA (WIS)
Na podstawie art. 13 § 2a pkt 2 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2020 r., poz. 1325, z późn. zm.), zwanej dalej Ordynacją podatkową i art. 42a ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2021 r., poz. 685, z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, po rozpatrzeniu wniosku (…) z dnia (`(...)`) (data wpływu), uzupełnionego pismem z dnia (…) (data wpływu), pismem z dnia (…) (data wpływu ) oraz pismem z dnia (…) (data wpływu) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej wydaje niniejszą wiążącą informację stawkową.
Przedmiot wniosku: towar - lokal mieszkalny wraz z udziałem w nieruchomości wspólnej w postaci prawa do wyłącznego korzystania z miejsca postojowego znajdującego się na jego kondygnacji podziemnej.
Opis towaru: Lokal mieszkalny o powierzchni nie przekraczającej 150m2, zlokalizowany w budynku sklasyfikowanym - zgodnie z deklaracją Wnioskodawcy w PKOB 1122 - wraz z udziałem w nieruchomości wspólnej w postaci prawa do wyłącznego korzystania z miejsca postojowego znajdującego się na jego kondygnacji podziemnej. Lokal spełnia definicję budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym, zgodnie z art. 41 ust. 12a ustawy o podatku od towarów i usług.
Rozstrzygnięcie: lokal mieszkalny w budynku mieszkalnym sklasyfikowanym zgodnie z oświadczeniem Wnioskodawcy w PKOB 1122
Stawka podatku od towarów i usług: 8%
Podstawa prawna: art. 41 ust. 2 oraz art. 41 ust. 12 pkt 1 w powiązaniu z art. 146aa ust. 1 pkt 2 i ust. 1a ustawy
Cel wydania WIS: określenie stawki podatku od towarów i usług.
Zastrzeżenie: wskazuje się, że niniejsza WIS ma zastosowanie wyłącznie w sytuacji, gdy przedmiotowa czynność (w zakresie której Wnioskodawca jest podatnikiem podatku od towarów i usług) nie jest zwolniona od podatku od towarów i usług na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 i 10a ustawy, czego weryfikacja pozostaje poza zakresem postępowania w sprawie wydania WIS. W zakresie ustalenia, czy do dostawy, objętej niniejszą WIS, ma zastosowanie zwolnienie od podatku od towarów i usług, w szczególności na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 i 10a ustawy, Wnioskodawca może zwrócić się z odrębnym wnioskiem o wydanie indywidualnej interpretacji podatkowej do Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej, ul.TeodoraSixta17, 43-300 Bielsko-Biała.
UZASADNIENIE
W dniu (…) (data wpływu) Wnioskodawca złożył wniosek, który został uzupełniony pismem z dnia (…), (data wpływu), pismem z dnia (…) (data wpływu) oraz pismem z dnia (…) (data wpływu) w celu ustalenia stawki podatku od towarów i usług dla towaru: lokal mieszkalny wraz z udziałem w nieruchomości wspólnej i prawem do wyłącznego korzystania z części tej nieruchomości, w postaci miejsca postojowego znajdującego się na jego kondygnacji podziemnej.
W treści wniosku z dnia (…) Wnioskodawca określił przedmiot wniosku jako ustanowienie na rzecz nabywcy lokalu mieszkalnego prawa do wyłącznego korzystania z miejsca postojowego (miejsc postojowych) lub komórki lokatorskiej (komórek lokatorskich) w ramach nabytego przez nabywcę udziału w nieruchomości wspólnej.
W uzupełnieniu wniosku o wydanie wiążącej informacji stawkowej z dnia (…) Wnioskodawca określił przedmiot wniosku jako ustanowienie na rzecz nabywcy lokalu mieszkalnego prawa do wyłącznego korzystania z miejsca postojowego (miejsc postojowych) znajdującego się w budynku na jego kondygnacji podziemnej w ramach nabytego przez nabywcę udziału w nieruchomości wspólnej.
W piśmie z dnia z dnia (…) Wnioskodawca wskazał, że budynek o którym mowa we Wniosku jest zakwalifikowany wg klasyfikacji PKOB do kategorii 1122.
W uzupełnieniu wniosku o wydanie wiążącej informacji stawkowej z dnia (…) Wnioskodawca doprecyzował i określił przedmiot wniosku jako sprzedaż lokalu mieszkalnego wraz z prawem do wyłącznego korzystania z miejsca postojowego (miejsc postojowych) znajdującego się w budynku na jego kondygnacji podziemnej w ramach nabytego przez nabywcę udziału w nieruchomości wspólnej.
Wnioskodawca prowadzi działalność deweloperską, w ramach której będzie inwestorem budynku w którym znajdować się będą lokale mieszkalne o powierzchni użytkowej nie przekraczającej 150 m2, spełniające definicję budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym, zgodnie z art. 41 ust. 12a ustawy o podatku od towarów i usług.
W budynku znajdować się będzie (…) mieszkalnych o powierzchni od (…) m2 do (…).
Łączna powierzchnia wszystkich lokali mieszkalnych w budynku będzie wynosiła (…) m2.
Łączna powierzchnia użytkowa budynku będzie wynosiła (…)2.
Wszystkie lokale mieszkalne będą posiadały zaświadczenia o samodzielności lokali wydane na podstawie art. 2 ust.3 ustawy o własności lokali.
W budynku na kondygnacji podziemnej będą znajdowały się miejsca postojowe dla samochodów. Kondygnacja podziemna, w której będą znajdowały się miejsca postojowe, nie będzie stanowiła odrębnego lokalu, lecz część nieruchomości wspólnej.
Po sprzedaży lokalu mieszkalnego dla nabywcy i przeniesieniu na jego rzecz własności lokalu mieszkalnego wraz z udziałem w nieruchomości wspólnej, Wnioskodawca będzie z nabywcą lokalu mieszkalnego zawierał odrębną umowę o podział do korzystania z nieruchomości wspólnej (podział quoad usum), w ramach której nabywca lokalu mieszkalnego uzyska wyłączne prawo do korzystania z jednego lub większej liczby miejsc postojowych, o których wyżej mowa.
Umowa o podział do korzystania z nieruchomości wspólnej nie będzie zawierana jednocześnie z umową sprzedaży mieszkania, lecz później, przy czym będzie ona zawierana w formie aktu notarialnego jako aneks do umowy sprzedaży mieszkania obejmujący zwiększenie ceny sprzedaży, ze wskazaniem, iż jest to aneks związany z uprzednim nabyciem przez nabywcę lokalu mieszkalnego i obejmuje podział do korzystania nieruchomości wspólnej w ramach udziału posiadanego przez nabywcę w nieruchomości wspólnej.
W ww. aneksie do umowy sprzedaży określona zostanie cena za lokal mieszkalny oraz prawo do wyłącznego korzystania z miejsca (miejsc) postojowego, ze wskazaniem co składa się na cenę nabycia, poprzez odrębne wskazanie ceny lokalu mieszkalnego oraz prawa do wyłącznego korzystania z miejsca postojowego. Służyć to będzie tylko celom informacyjnym, gdyż prawo do wyłącznego korzystania z miejsca postojowego nie będzie przedmiotem osobnego obrotu.
Nie będzie możliwe zawarcie umowy o prawo do wyłącznego korzystania z miejsca postojowego z osobą, która nie nabyła mieszkania w budynku w którym znajdować się będą miejsca postojowe.
Wnioskodawca jest czynnym podatnikiem VAT (podatek od towarów i usług).
Wnioskodawca dodatkowo wskazał, że sprzedaż lokali mieszkalnych nie będzie zwolniona od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 lub pkt 10a ustawy o podatku od towarów i usług.
Wnioskodawca stoi na stanowisku, iż w opisanej sytuacji powinna mieć zastosowanie 8% stawka podatku VAT.
Wskazuje on, iż ramach jednej nieruchomości następuje sprzedaż na odrębną własność lokalu mieszkalnego wraz z przynależnym udziałem w częściach wspólnych nieruchomości, w ramach którego określony zostanie sposób korzystania z części nieruchomości wspólnej w ten sposób, że nabywcy przydzielone zostanie prawo do wyłącznego korzystania z określonego miejsca postojowego (miejsc postojowych), znajdującego się wewnątrz budynku, integralnie związanego z prawem własności lokalu mieszkalnego.
Sprzedaż ta stanowić będzie jednolite świadczenie, gdyż przedmiotem sprzedaży jest lokal mieszkalny wraz z udziałem w nieruchomości wspólnej, a jedynie cena z tytułu prawa do wyłącznego korzystania z miejsc postojowych będzie uzależniona od liczby miejsc postojowych przekazanych nabywcy do wyłącznego korzystania w ramach nieruchomości wspólnej i w związku z posiadanym udziałem w tej nieruchomości wspólnej. Same miejsca postojowe nie będą odrębnym od lokalu mieszkalnego przedmiotem obrotu.
Zdaniem Wnioskodawcy, sprzedaż ta zachowuje charakter jednej transakcji zbycia lokalu mieszkalnego wraz z udziałem w nieruchomości wspólnej, pomimo, że dokonywana jest w dwóch aktach notarialnych obejmujących umowę sprzedaży mieszkania i aneksu do umowy sprzedaży obejmującego podział do używania nieruchomości wspólnej i w konsekwencji stanowi przedmiot jednej czynności cywilnoprawnej, tj. umowy sprzedaży opodatkowanej obniżoną stawką podatku VAT w wysokości 8% - na podstawie art. 41 ust. 2 w zw. z art. 41 ust. 22 i art. 146aa ust. 1 pkt 2 ustawy .
Nie ma znaczenia fakt, że zawarcie umowy przyznającej prawo do wyłącznego korzystania z części nieruchomości wspólnej w postaci określonych miejsc postojowych będzie następowało później aniżeli zawarcie umowy sprzedaży lokalu mieszkalnego. Decydujące znaczenia ma tutaj bowiem funkcjonalny związek miejsca (miejsc) postojowego z lokalem mieszkalnym.
Na poparcie swojego stanowiska Wnioskodawca przytoczył liczne interpretacje podatkowe oraz wyroki, w których podkreśla się konieczność ustalenia, czy przedmiotem transakcji jest jedno świadczenie czy wiele świadczeń, bez względu na liczbę transakcji w ramach których realizowane jest świadczenie, np: interpretacja nr IBPP2/4512-536/15/RSz z dnia 7 września 2015 r., interpretacja nr ILPP5/443-262/14-2/PG z dnia 15 stycznia 2015 r., interpretacja z dnia 2 stycznia 2014 r., nr IPTPP2/443-842/13-4/IR; interpretacja nr IBPP2/443-1214/14/WN z dnia 5 marca 2015 r.; interpretacja z dnia 21 marca2018 r. nr 0111-KDIB3- 1.4012.49.2018.l.RSZ; interpretacja nr 0112-KDIL2-3.4012.46.2018.1.AŻ z dnia 15 marca 2018 r.; interpretacja nr 0112-KDIL2-3.4012.68.2018.2.WB z dnia 13 kwietnia 2018 r.; interpretacja nr 0112-KDIL2-1.4012.473.2018.1 .MK z dnia 8 listopada 2018 r.
Również w orzecznictwie sądowym podkreśla się, iż sprzedaż miejsca postojowego, które nie stanowi odrębnego lokalu użytkowego lub jego części, powinna być opodatkowana preferencyjną stawką podatku od towarów i usług przewidzianą dla lokalu mieszkalnego (np. wyrok NSA z dnia 26 stycznia 2012 r., sygn. akt II FSK 315/11 , wyrok NSA z dnia 23 marca 2010 r., sygn. akt I FSK 299/09 oraz wyrok NSA z dnia 14 maja 2010 r., sygn. akt I FSK 607/09).
Z uwagi na fakt, że ustawa o podatku od towarów i usług oraz przepisy wykonawcze do ustawy nie zawierają definicji lokalu mieszkalnego i lokalu użytkowego, dlatego też należy posiłkować się w tym zakresie przepisami ustawy z dnia 24 czerwca 1994 r. o własności lokali. Ustawa ta w art. 2 wyróżnia dwie kategorie pomieszczeń, których istnienie i kwalifikacja mają istotne znaczenie dla posiadania przez dany lokal charakteru samodzielnej nieruchomości. W myśl art. 2 ust. 1 ww. ustawy, samodzielny lokal mieszkalny, a także lokal o innym przeznaczeniu, zwane dalej „lokalami”, mogą stanowić odrębne nieruchomości. W świetle art. 2 ust. 2 tej ustawy, samodzielnym lokalem mieszkalnym jest wydzielona trwałymi ścianami w obrębie budynku izba lub zespół izb przeznaczonych na stały pobyt ludzi, które wraz z pomieszczeniami pomocniczymi służą zaspokajaniu ich potrzeb mieszkaniowych. Spełnienie wymagań, o których mowa w ust. 2, stwierdza starosta w formie zaświadczenia (art. 2 ust. 3 ww. ustawy). Według art. 3 ust. 1 ustawy, w razie wyodrębnienia własności lokali właścicielowi lokalu przysługuje udział w nieruchomości wspólnej jako prawo związane z własnością lokali. Nie można żądać zniesienia współwłasności nieruchomości wspólnej, dopóki trwa odrębna własność lokali. W myśl art. 3 ust. 2 ustawy, nieruchomość wspólną stanowi grunt oraz części budynku i urządzenia, które nie służą wyłącznie do użytku właścicieli lokali.
Zgodnie z art. 50 Kodeksu Cywilnego za część składową nieruchomości uważa się także prawa związane z jej własnością. Zgodnie z art. 47 § 1 Kodeksu Cywilnego część składowa rzeczy nie może być odrębnym przedmiotem własności i innych praw rzeczowych.
Z powyższego wynika więc, że jeżeli w ramach jednej nieruchomości następuje sprzedaż na odrębną własność lokalu mieszkalnego wraz ze stosownym udziałem w jej częściach wspólnych, w ramach której określono sposób korzystania z części nieruchomości wspólnej w ten sposób, że przydzielono nabywcy prawo do wyłącznego korzystania z określonego miejsca postojowego, to sprzedaż ta ma charakter jednej transakcji i podlega jednej stawce podatku od towarów i usług właściwej dla lokalu. Termin przydzielenia prawa do wyłącznego korzystania z miejsca postojowego, a w szczególności okoliczność, iż nastąpi to w dodatkowym akcie notarialnym po zawarciu umowy sprzedaży lokalu, ma charakter techniczny i nie wpływa na ocenę transakcji jako jednolitej.
Nie ma możliwości nabycia prawa do korzystania z miejsca postojowego w oderwaniu od nabycia samego lokalu mieszkalnego, jako że miejsca postojowe nie są w opisanej sytuacji samodzielnymi lokalami. Nie można również nabyć w oderwaniu od lokalu mieszkalnego części wspólnych budynku mieszkalnego.
W sytuacji, gdy kilka świadczeń obejmuje z ekonomicznego punktu widzenia jedną czynność (usługę lub dostawę), to nie powinna ona być sztucznie dzielona dla celów podatkowych. Jeżeli zatem dwa lub więcej świadczenia dokonane przez podatnika na rzecz konsumenta są tak ściśle związane, że obiektywnie tworzą one w aspekcie gospodarczym jedną całość, której rozdzielenie miałoby sztuczny charakter, to wszystkie te świadczenia lub czynności stanowią jednolite świadczenie dla celów stosowania przepisów ustawy o podatku od towarów i usług. Stanowisko to potwierdza również orzecznictwo TSUE, m.in. wyrok sygn. C-349/96 i wyrok sygn. C-41/04.
Uzasadnienie klasyfikacji towaru
Stosownie do brzmienia art. 5a ustawy – towary i usługi będące przedmiotem czynności, o których mowa w art. 5, wymienione w klasyfikacji w układzie odpowiadającym Nomenklaturze scalonej (CN) zgodnej z rozporządzeniem Rady (EWG) nr 2658/87 z dnia 23 lipca 1987 r. w sprawie nomenklatury taryfowej i statystycznej oraz w sprawie Wspólnej Taryfy Celnej (Dz. Urz. WE L 256 z 07.09.1987, str. 1, z późn. zm. – Dz. Urz. UE Polskie wydanie specjalne, rozdz. 2, t. 2, str. 382, z późn. zm.) lub w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, są klasyfikowane według Nomenklatury scalonej (CN) lub klasyfikacji wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, jeżeli dla tych towarów lub usług przepisy ustawy lub przepisy wykonawcze wydane na jej podstawie powołują działy, pozycje, podpozycje lub kody Nomenklatury scalonej (CN) lub symbole klasyfikacji statystycznych.
Zgodnie z art. 42a pkt 2 lit. a ustawy, WIS zawiera m.in. klasyfikację towaru według działu, pozycji, podpozycji lub kodu Nomenklatury scalonej (CN) albo według działu, grupy, klasy, kategorii, podkategorii lub pozycji Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług albo według sekcji, działu, grupy lub klasy Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych albo usługi według działu, grupy, klasy, kategorii, podkategorii lub pozycji Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług, jednakże tylko w sytuacji, w której jest ona niezbędna do określenia stawki podatku właściwej dla towaru albo usługi.
Zatem w przypadku, gdy stawka podatku nie jest uzależniona od zaklasyfikowania danego towaru lub usługi do odpowiedniej klasyfikacji (CN, PKOB lub PKWiU (Polska Klasyfikacja Wyrobów i Usług)), ale od spełnienia definicji (opisu) zawartej w odpowiednim przepisie ustawy lub pozycji załącznika do ustawy, przedmiotem postępowania w zakresie wydania WIS jest ustalenie, czy opisany towar lub usługa spełnia wymogi wskazane przez ustawodawcę w tym opisie.
W tym miejscu wskazać należy, że zgodnie z zasadami metodycznymi Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych (PKOB), wprowadzonej rozporządzeniem Rady Ministrów z dnia 30 grudnia 1999 r. (Dz. U. Nr 112, poz. 1316 z późn. zm.) – Polska Klasyfikacja Obiektów Budowlanych (PKOB) stanowi usystematyzowany wykaz obiektów budowlanych, rozumianych jako produkty finalne działalności budowlanej. Klasyfikacja ustala symbole, nazwy i zakres poszczególnych grupowań klasyfikacyjnych na czterech poziomach tj.: sekcji, działów, grup i klas.
Uwzględniając powyższe przedmiotem wniosku jest lokal mieszkalny położony zgodnie z deklaracją Wnioskodawcy w budynku sklasyfikowanym w Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych (PKOB) w klasie 1122 (budynki o trzech i więcej mieszkaniach).
Uzasadnienie zastosowania stawki podatku od towarów i usług
W myśl art. 41 ust. 1 ustawy – stawka podatku wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.
Z kolei na mocy art. 41 ust. 2 ustawy, dla towarów i usług wymienionych w załączniku nr 3 do ustawy, innych niż klasyfikowane według Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług w grupowaniu usługi związane z wyżywieniem (PKWiU 56), stawka podatku wynosi 7%, z zastrzeżeniem art. 114 ust. 1.
Jak stanowi art. 146aa ust. 1 pkt 1 i 2 ustawy, w okresie od dnia 1 stycznia 2019 r. do końca roku następującego po roku, dla którego wartość relacji, o której mowa w art. 38a pkt 4 ustawy z dnia 27 sierpnia 2009 r. o finansach publicznych, jest nie większa niż 43% oraz wartość, o której mowa w art. 112aa ust. 5 tej ustawy, jest nie mniejsza niż -6%:
- stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%;
- stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 2, art. 120 ust. 2 i 3 oraz tytule załącznika nr 3 do ustawy, wynosi 8%.
Zgodnie z art. 146aa ust. 1a ww. ustawy, jeżeli w roku następującym po roku, dla którego osiągnięte zostały wartości, o których mowa w ust. 1, zostaną spełnione warunki, o których mowa w art. 112d ust. 1 ustawy z dnia 27 sierpnia 2009 r. o finansach publicznych, stosowanie stawek, o których mowa w ust. 1, przedłuża się do końca roku następującego po roku, w którym:
- kwota wydatków jest obliczana zgodnie z art. 112aa ust. 1 ustawy z dnia 27 sierpnia 2009 r. o finansach publicznych w związku ze spełnieniem warunków, o których mowa w art. 112d ust. 4 tej ustawy, oraz
- wartość relacji, o której mowa w art. 38a pkt 4 ustawy z dnia 27 sierpnia 2009 r. o finansach publicznych, jest nie większa niż 43% oraz wartość, o której mowa w art. 112aa ust. 5 tej ustawy, jest nie mniejsza niż -6%.
Zgodnie z art. 41 ust. 12 pkt 1 powołanej ustawy, stawkę podatku, o której mowa w ust. 2, stosuje się do dostawy, budowy, remontu, modernizacji, termomodernizacji, przebudowy lub robót konserwacyjnych dotyczących obiektów budowlanych lub ich części zaliczonych do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym.
Przez budownictwo objęte społecznym programem mieszkaniowym rozumie się obiekty budownictwa mieszkaniowego lub ich części, z wyłączeniem lokali użytkowych, lokale mieszkalne w budynkach niemieszkalnych sklasyfikowanych w Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych w dziale 12, oraz obiekty sklasyfikowane w Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych w klasie ex 1264 – wyłącznie budynki instytucji ochrony zdrowia świadczących usługi zakwaterowania z opieką lekarską i pielęgniarską, zwłaszcza dla ludzi starszych i niepełnosprawnych, a także mikroinstalację, o której mowa w art. 2 pkt 19 ustawy z dnia 20 lutego 2015 r. o odnawialnych źródłach energii (Dz. U. z 2018 r. poz. 2389 z późn. zm.), funkcjonalnie z nimi związaną, z zastrzeżeniem ust. 12b (art. 41 ust. 12a ustawy).
Obiekty budownictwa mieszkaniowego to – jak wynika z art. 2 pkt 12 ustawy – budynki mieszkalne stałego zamieszkania sklasyfikowane w Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych w dziale 11.
Zgodnie z art. 41 ust. 12b ustawy o VAT, do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym określonego w ust. 12a nie zalicza się:
- budynków mieszkalnych jednorodzinnych, których powierzchnia użytkowa przekracza 300 m2
- lokali mieszkalnych, których powierzchnia użytkowa przekracza 150 m2.
W celu zastosowania prawidłowej stawki niezbędnym jest zatem określenie, czy dany obiekt jest obiektem wymienionym w art. 2 pkt 12 ustawy i jakie spełnia funkcje - mieszkalne czy użytkowe. Z uwagi na fakt, iż ustawa o podatku od towarów i usług oraz przepisy wykonawcze do ustawy nie zawierają definicji lokalu mieszkalnego i lokalu użytkowego, należy posiłkować się w tym zakresie przepisami ustawy z dnia 24 czerwca 1994 r. o własności lokali (Dz. U. z 2020 r., poz. 1910 z późn. zm.).
Zgodnie z art. 2 ust. 2 ww. ustawy, samodzielnym lokalem mieszkalnym, w rozumieniu ustawy, jest wydzielona trwałymi ścianami w obrębie budynku izba lub zespół izb przeznaczonych na stały pobyt ludzi, które wraz z pomieszczeniami pomocniczymi służą zaspokajaniu ich potrzeb mieszkaniowych. Przepis ten stosuje się odpowiednio również do samodzielnych lokali wykorzystywanych zgodnie z przeznaczeniem na cele inne niż mieszkalne.
Spełnienie wymagań, o których mowa w ust. 2, stwierdza starosta w formie zaświadczenia (art. 2 ust. 3 ww. ustawy).
Stosownie natomiast do ust. 4 powołanego artykułu, do lokalu mogą przynależeć, jako jego części składowe, pomieszczenia, choćby nawet do niego bezpośrednio nie przylegały lub były położone w granicach nieruchomości gruntowej poza budynkiem, w którym wyodrębniono dany lokal, a w szczególności: piwnica, strych, komórka, garaż, zwane dalej "pomieszczeniami przynależnymi".
Ustawa o własności lokali wprowadza również pojęcie nieruchomości wspólnej, określa warunki, jakimi obwarowane jest jej powstanie i zasady obliczania w niej udziału. Według art. 3 ust. 1 powyższej ustawy, w razie wyodrębnienia własności lokali właścicielowi lokalu przysługuje udział w nieruchomości wspólnej jako prawo związane z własnością lokali. Nie można żądać zniesienia współwłasności nieruchomości wspólnej, dopóki trwa odrębna własność lokali. Jednakże stosownie do ust. 2 ww. artykułu, nieruchomość wspólną stanowi grunt oraz części budynku i urządzenia, które nie służą wyłącznie do użytku właścicieli lokali.
Analiza powołanych wyżej przepisów prawnych prowadzi do wniosku, iż 8% stawka podatku od towarów i usług może być stosowana wyłącznie w stosunku do będących przedmiotem obrotu (sprzedaży) samodzielnych lokali mieszkalnych w rozumieniu art. 2 ust. 2 ustawy o własności lokali, służących zaspokajaniu „mieszkaniowych” potrzeb społeczeństwa. Preferencyjna stawka podatku od towarów i usług nie ma natomiast zastosowania do sprzedaży lokali użytkowych, czyli lokali, które nie pełnią funkcji mieszkaniowych.
Istotne znaczenie dla ustalenia właściwej stawki VAT ma sposób sprzedaży prawa do korzystania z miejsca postojowego i jego przynależność do lokalu mieszkalnego. Analizie poddać należy okoliczność, czy ww. „składnik majątkowy” jest, czy też nie może być przedmiotem odrębnej własności, a przez to, czy może stanowić przedmiot samodzielnego obrotu, a więc czy może być sprzedawany i nabywany tylko i wyłącznie z lokalem mieszkalnym, do którego został przypisany, czy też odrębnie.
W przedmiotowej sprawie należy mieć na uwadze przedstawione we wniosku okoliczności, z których wynika, że lokal mieszkalny wraz z miejscem postojowym na jego kondygnacji podziemnej – nie może być przedmiotem samodzielnego obrotu. Miejsce postojowe będzie mogło być zbywane jedynie jako udział w nieruchomości wspólnej i będzie ono ściśle związane prawem własności lokalu mieszkalnego, tzw. podział do korzystania quoad usum, a umowa zakupu lokalu mieszkalnego oraz ww. udziału objęta będzie jednym aktem notarialnym.
Pomimo tego, że zakup ww. „części składowej” czyli udziału w części nieruchomości wspólnej, w postaci prawa do wyłącznego korzystania z miejsca postojowego znajdującego się na jego kondygnacji podziemnej, będzie miał miejsce w pewnym odstępie czasowym od nabycia lokalu mieszkalnego, to podstawą nabycia prawa do wyłącznego korzystania z części nieruchomości wspólnej w postaci określonego miejsca postojowego będzie zawsze umowa ustanowienia odrębnej własności lokalu mieszkalnego i sprzedaży sporządzona zgodnie z przepisami ustawy o własności lokali.
Uwzględniając powyższe, ponieważ opisany we wniosku towar – lokal mieszkalny (o powierzchni nie przekraczającej 150 m2) wraz z udziałem w nieruchomości wspólnej w postaci prawa do wyłącznego korzystania z miejsca postojowego, znajdującego się na jego kondygnacji podziemnej, zlokalizowanym w tym samym budynku, będzie samodzielnym lokalem mieszkalnym, posiadającym zaświadczenie Starosty o samodzielności lokalu mieszkalnego w rozumieniu art. 2 ust. 2 ustawy o własności lokali, jego dostawa podlega opodatkowaniu stawką podatku od towarów i usług w wysokości 8% na podstawie art. 41 ust. 2 w zw. z art. 146aa ust. 1 pkt 2 i ust. 1a oraz art. 41 ust. 12 pkt 1 ustawy.
Informacje dodatkowe
Niniejsza WIS nie rozstrzyga prawidłowości klasyfikacji budynku według Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych (PKOB). Klasyfikację wskazaną przez Wnioskodawcę przyjęto jako element opisu sprawy i nie było to przedmiotem oceny.
Niniejsza WIS jest ważna, jeśli w przedmiotowej sprawie nie ma zastosowania zwolnienie podmiotowe lub przedmiotowe od podatku od towarów i usług (art. 42a ustawy). W zakresie wyeliminowania lub zastosowania zwolnienia Wnioskodawca może zwrócić się o interpretację indywidualną do Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko Biała.
Podmiot, na rzecz którego wydano WIS, może ją stosować wyłącznie do towarów tożsamych pod każdym względem z towarem będącym przedmiotem niniejszej decyzji.
Niniejsza WIS wiąże organy podatkowe wobec podmiotu, dla którego została wydana, w odniesieniu do towaru będącego jej przedmiotem, który zostanie sprzedany, zaimportowany lub wewnątrzwspólnotowo nabyty po dniu, w którym WIS została doręczona (art. 42c ust. 1 pkt 1 ustawy), z wyjątkiem następujących przypadków:
- podmiot ten złożył fałszywe oświadczenie, że w dniu złożenia wniosku o WIS, w zakresie przedmiotowym tego wniosku, nie toczy się postępowanie podatkowe, kontrola podatkowa ani kontrola celno-skarbowa oraz że w tym zakresie sprawa nie została rozstrzygnięta co do jej istoty w decyzji lub postanowieniu organu podatkowego (art. 42b ust. 3 ustawy),
- towar, będący przedmiotem niniejszej WIS, stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy (art. 42ca ustawy).
Niniejsza WIS jest ważna przez okres 5 lat licząc od dnia jej wydania (art. 42ha ustawy), przy czym wygasa ona z mocy prawa przed upływem tego terminu w przypadku zmiany przepisów prawa podatkowego w zakresie podatku od towarów i usług odnoszących się do towaru, będącego przedmiotem tej WIS, w wyniku której WIS staje się niezgodna z tymi przepisami. Wygaśnięcie WIS następuje z dniem wejścia w życie przepisów, w wyniku których stała się z nimi niezgodna (art. 42h ust. 1 ustawy).
Do liczenia terminów okresu ważności WIS stosuje się odpowiednio art. 12 Ordynacji podatkowej.
POUCZENIE
Od niniejszej decyzji – stosownie do art. 220 § 1 w związku z art. 221 oraz art. 223 § 2 Ordynacji podatkowej – służy Stronie odwołanie do Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej w terminie 14 dni od dnia jej doręczenia, na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała, lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP.
W przypadku wnoszenia odwołania w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii jako najwłaściwszy proponuje się kontakt z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego ePUAP.
Odwołanie od decyzji organu podatkowego powinno zawierać zarzuty przeciw decyzji, określać istotę i zakres żądania będącego przedmiotem odwołania oraz wskazywać dowody uzasadniające to żądanie (art. 222 Ordynacji podatkowej).