Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością Sp. k. nabyła nieruchomość w celu realizacji projektu budowlanego, który obejmuje budowę i sprzedaż lokali mieszkalnych. W związku z tym poniosła lub planuje ponieść szereg wydatków inwestycyjnych. Spółka pyta o możliwość obniżenia kwoty podatku należnego o kwoty podatku naliczonego wynikające z faktur dokumentujących te wydatki oraz o prawo do zwrotu nadwyżki podatku naliczonego nad należnym na rachunek bankowy. Organ podatkowy uznał, że Spółce przysługuje pełne prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwoty podatku naliczonego z faktur dokumentujących wydatki inwestycyjne, ponieważ są one związane z czynnościami opodatkowanymi (dostawą lokali mieszkalnych i użytkowych). Spółka nie musi wyodrębniać kwot podatku naliczonego związanych z czynnościami, w odniesieniu do których przysługuje jej prawo do obniżenia podatku należnego. Dodatkowo, jeśli kwota podatku naliczonego przewyższy kwotę podatku należnego, Spółka ma prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o tę różnicę w kolejnych okresach lub do zwrotu różnicy na rachunek bankowy.
Dołącz do doradców podatkowych korzystających z Fiscalex
Uzyskaj dostęp do największej bazy interpretacji podatkowych w Polsce. Zaawansowane wyszukiwanie, analiza AI i podsumowania interpretacji w jednym miejscu.
Rozpocznij bezpłatny okres próbnyINTERPRETACJA INDYWIDUALNA
Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2020 r., poz. 1325 z późn. zm.), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 7 stycznia 2021 r. (data wpływu 14 stycznia 2021r.), uzupełnionym pismem z 30 marca 2021 r. (data wpływu 2 kwietnia 2021r.), o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług jest w zakresie prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o kwoty podatku naliczonego, wynikające z faktur dokumentujących poniesienie Wydatków Inwestycyjnych i prawo do zwrotu nadwyżki podatku naliczonego nad należnym na rachunek bankowy – jest prawidłowe.
UZASADNIENIE
W dniu 14 stycznia 2021 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o kwoty podatku naliczonego, wynikające z faktur dokumentujących poniesienie Wydatków Inwestycyjnych i prawo do zwrotu nadwyżki podatku naliczonego nad należnym na rachunek bankowy.
Ww. wniosek został uzupełniony pismem z 30 marca 2021 r. (data wpływu 2 kwietnia 2021 r.), będącym odpowiedzią na wezwanie tut. organu z 9 marca 2021 r. znak: 0111-KDIB3-1.4012.12.2021.1.KO.
We wniosku przedstawiono następujący zaistniały stan faktyczny:
Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością Sp. k. (Spółka) jest spółką osobową, której przeważającym przedmiotem działalności gospodarczej jest realizacja projektów budowlanych związanych ze wznoszeniem budynków (PKD (Polska Klasyfikacja Działalności) 41.10.Z). Spółka jest zarejestrowanym czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług.
Spółka w celu realizacji projektu budowlanego podjęła decyzję o nabyciu prawa własności nieruchomości o powierzchni 0,3614 ha, oznaczonej numerem działki 1 (…), położonej w…, dla której księga wieczysta Kw. nr … dalej „Nieruchomością”. Umowa sprzedaży, zwana dalej „Umową Sprzedaży”, została zawarta w dniu 31 lipca 2020 r. przed Notariuszem … prowadzącą Kancelarię Notarialną w ….
Nabyta Nieruchomość wyposażona jest w przyłącza i instalacje: gazową, elektroenergetyczne, wodno-kanalizacyjne w budynku nr 1, 2 i 3 oraz zabudowana jest zgodnie z wypisem z kartoteki budynków:
W powyższych budynkach mieszkalnych znajduje się ogółem 26 (dwadzieścia sześć) lokali mieszkalnych, przy czym 5 (pięć) lokali mieszkalnych objętych jest tzw. dawnym kwaterunkiem, 20 (dwadzieścia) lokali mieszkalnych jest zajętych na podstawie umów najmu i 1 (jeden) lokal mieszkalny jest wolny, 2 (dwa) lokale użytkowe zajęte na podstawie umów najmu. Sprzedający będący osobami fizycznymi nieprowadzącymi działalności gospodarczej zawarli umowy najmu na wynajem ww. lokali mieszkalnych na cele mieszkaniowe z najemcami, zwanymi dalej „Najemcami”.
Zgodnie z treścią Umowy Sprzedaży, sprzedaż Nieruchomości przez sprzedających na rzecz Spółki była opodatkowana podatkiem od czynności cywilnoprawnych, a Notariusz występujący w charakterze płatnika pobrał kwotę podatku od czynności cywilno-prawnych. Sprzedaż Nieruchomości nie podlegała natomiast opodatkowaniu VAT (podatek od towarów i usług) - sprzedający to osoby fizyczne nieprowadzące działalności gospodarczej zbywające majątek prywatny. Spółce nie przysługiwało zatem prawo do odliczenia podatku naliczonego od zakupu Nieruchomości.
Spółka pragnie zauważyć, że w związku z zawartą Umową Sprzedaży, została zobowiązana do kontynuacji zawartych przez sprzedających z Najemcami umów najmu lokali mieszkalnych znajdujących się w obrębie Nieruchomości do celów mieszkalnych, gdyż uprawnienia Najemców wynikające z ustawowej ochrony praw lokatorów uniemożliwiają wypowiedzenie umów najmu bez zapewnienia Najemcom lokali zastępczych. W związku z powyższym Spółka dokonując zakupu Nieruchomości, zobowiązała się do świadczenia na rzecz Najemców usług w zakresie wynajmowania nieruchomości o charakterze mieszkalnym lub części nieruchomości, wyłącznie na cele mieszkaniowe, które stanowią dla Spółki czynności zwolnione z opodatkowania podatkiem od towarów i usług na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 36 ustawy VAT.
W tym miejscu należy jednak wskazać, że już w momencie zakupu Nieruchomości intencją Spółki było znalezienie Najemcom innych lokali mieszkalnych (lokali zastępczych), aby móc w najbliższej przyszłości rozpocząć prace rozbiórkowe i budowlane w celu realizacji projektu budowlanego, polegającego na budowie i sprzedaży lokali mieszkalnych przeznaczonych do celów mieszkaniowych, zwanego dalej „Projektem Budowlanym”.
W tym celu, Spółka podjęła decyzję o wyburzeniu budynków znajdujących się w obrębie Nieruchomości i wybudowaniu w tym miejscu nowych budynków (obiektów budowlanych), w przeważającej części spełniających funkcje mieszkaniowe (wykorzystywane do celów mieszkalnych). Do czasu uzyskania odpowiednich pozwoleń administracyjnych na wyburzenie budynków i wyprowadzenia się Najemców z lokali mieszkalnych, Spółka będzie świadczyła usługi wynajmu tych lokali na podstawie umów zawartych z Najemcami (czynności zwolnione z podatku od towarów i usług na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 36 ustawy).
Po wyburzeniu dotychczasowych budynków i wybudowaniu nowych budynków mieszkalnych, przeznaczonych w głównej mierze do celów mieszkaniowych, Spółka, co do zasady, będzie dokonywała dostawy wyodrębnionych lokali mieszkalnych, które będą podlegały opodatkowaniu stawką VAT w wysokości 8%, stosownie do zasad opodatkowania przewidzianych w art. 41 ust. 12-12c ustawy o VAT (budownictwo objęte społecznym programem mieszkaniowym). Jednocześnie, Spółka nie wyklucza, że niektóre lokale, które powstaną w rezultacie Projektu Budowlanego i wybudowania nowych budynków mieszkalnych będą lokalami użytkowymi, będącymi przedmiotem dostawy lub przedmiotem umowy najmu lub dzierżawy, które co do zasady, będą podlegały opodatkowaniu podatkiem VAT wg stawki podstawowej 23%.
W związku z realizacją zamierzonego Projektu Budowlanego, Spółka poniosła lub zamierza ponieść szereg wydatków o charakterze inwestycyjnym, zwane dalej „Wydatkami Inwestycyjnymi”, które służą/będą służyły wykonywaniu czynności opodatkowanych, polegających na dostawie lokali mieszkalnych objętych społecznym programem mieszkaniowym lub polegających na dostawie lokali użytkowych (w tym również ich najem lub dzierżawa). W ramach Wydatków Inwestycyjnych, Spółka poniosła lub poniesie m.in. następujące koszty:
Poniesione przez Spółkę Wydatki Inwestycyjne są niezbędne w celu realizacji Projektu Budowlanego, a w rezultacie służą lub będą służyły w całości czynnościom podlegającym opodatkowaniu VAT wg stawki 8% lub 23%. Wydatki Inwestycyjne ponoszone przez Spółkę są/będą każdorazowo dokumentowane fakturą w rozumieniu ustawy VAT.
Jednocześnie, zaznacza się, że ponoszone przez Spółkę Wydatki Inwestycyjne nie są związane z wykonywaniem czynności niepodlegających opodatkowaniu VAT lub podlegających zwolnieniu z VAT, w szczególności nie służą/nie będą służyły one wykonywaniu czynności w zakresie wynajmowania na rzecz Najemców lokali mieszkalnych o charakterze mieszkalnym lub części nieruchomości, wyłącznie na cele mieszkaniowe, zwolnionych z VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 36 ustawy o VAT.
Intencją Spółki jest potwierdzenie pełnego prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o kwoty podatku naliczonego wynikające z faktur dokumentujących poniesienie Wydatków Inwestycyjnych przez Spółkę, w szczególności poprzez stwierdzenie, że Spółka w związku z ich nabyciem nie jest i nie będzie zobowiązana do wyodrębnienia kwot podatku naliczonego związanych z czynnościami, w stosunku do których przysługuje jej prawo do obniżenia kwoty podatku należnego w trybie przewidzianym w art. 90 ust. 1 i nast. ustawy o VAT.
Pismem z 30 marca 2021 r. uzupełniono opis sprawy następująco:
Spółka wskazuje, że ramach Wydatków Inwestycyjnych w kategorii „zużycie paliw do maszyn/ urządzeń/ samochodów” mieści się paliwo nabywane wyłącznie do pojazdów samochodowych, o których mowa w art. 86a ust. 9 pkt 1 lit. a) lub b) oraz pkt 2 lub 3 ustawy o VAT, które w wydanych dla nich dowodach rejestracyjnych posiadają stosowną adnotację VAT-1 lub VAT-2 albo wynika z nich, że dany pojazd jest pojazdem specjalnym w rozumieniu przepisów o ruchu drogowym.
W pozostałym zakresie, Spółka informuje, że okoliczności przedstawione w treści pierwotnego wniosku w opisie stanu faktycznego pozostają aktualne.
Wyczerpujące przedstawienie zaistniałego stanu faktycznego:
W odpowiedzi na wezwanie Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z dnia 9 marca 2021 r. (data wpływu 23 marca 2021 r.), sygn. 0111-KDIB3-1.4012.12.2021.1.KO, Spółka informuje, że jej intencją w związku ze złożonym wnioskiem o wydanie indywidualnej interpretacji przepisów podatkowego w zakresie podatku od towarów i usług (VAT) było potwierdzenie Jej prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o kwoty podatku naliczonego wynikające z faktur dokumentujących poniesienie Wydatków Inwestycyjnych, o których mowa w pierwotnej treści wniosku z dnia 7 stycznia 2021 r.
Jednocześnie, Spółka zauważa, że w pierwotnie złożonym wniosku, w sposób zbyt ogólnikowy wskazano w katalogu Wydatków Inwestycyjnych kategorię kosztów pn. „zużycie paliw do maszyn/urządzeń/samochodów” bez przedstawienia szczegółowej specyfikacji/opisu ww. wydatków. Intencją Spółki w zakresie tej konkretnej kategorii Wydatków Inwestycyjnych było uzyskanie interpretacji wyłącznie w stosunku do faktur dokumentujących poniesienie wydatków związanych ze zużyciem paliw do maszyn, urządzeń oraz samochodów (pojazdów) wykorzystywanych wyłącznie w działalności gospodarczej Spółki, których konstrukcja wyklucza ich użycie do celów niezwiązanych z działalnością gospodarczą lub powoduje, że ich użycie do takich celów jest nieistotne.
Dodatkowo, Spółka informuje, że wskazane w pierwotnej treści wniosku Wydatki Inwestycyjne w kategorii „zużycie paliw do maszyn/urządzeń/samochodów”, dotyczą wyłącznie pojazdów samochodowych, o których mowa w art. 86a ust. 9 pkt 1 lit. a) lub b) oraz pkt 2 lub 3 ustawy o VAT, które w wydanych dla nich dowodach rejestracyjnych posiadają stosowną adnotację VAT-1 lub VAT-2 albo wynika z nich, że dany pojazd jest pojazdem specjalnym w rozumieniu przepisów o ruchu drogowym. W konsekwencji, intencją Spółki nie jest uzyskanie interpretacji w zakresie wydatków dotyczących nabycia paliwa wykorzystywanego w innych pojazdach.
Mając powyższe na uwadze, w celu uporządkowania opisu stanu faktycznego, o którym mowa w pierwotnym wniosku, Spółka doprecyzowuje, że w zakresie Wydatków Inwestycyjnych mieszczą się następujące koszty:
W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie (ostatecznie sformułowane w piśmie 30 marca 2021 r.):
Czy Spółce przysługuje pełne prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwoty podatku naliczonego, o którym mowa w art. 86 ust. 1 ustawy o VAT, wynikające z faktur dokumentujących poniesienie Wydatków Inwestycyjnych, a w konsekwencji prawo do zwrotu nadwyżki podatku naliczonego nad należnym na rachunek bankowy, o którym mowa w art. 87 ust. 1 ustawy o VAT?
Stanowisko Wnioskodawcy:
W opinii Spółki, Spółce przysługuje/będzie przysługiwało pełne prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwoty podatku naliczonego, o którym mowa w art. 86 ust. 1 ustawy o VAT, wynikające z faktur dokumentujących poniesienie Wydatków Inwestycyjnych, a w konsekwencji prawo do zwrotu nadwyżki podatku naliczonego nad należnym na rachunek bankowy, o którym mowa w art. 87 ust. 1 ustawy o VAT.
Uzasadnienie
Odnosząc się do przedstawionego opisu stanu faktycznego w zakresie Wydatków Inwestycyjnych ponoszonych w związku z realizacją Projektu Budowlanego wskazać należy, że zgodnie z art. 86 ust. 1 ustawy o VAT, w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.
Kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku wynikających z faktur otrzymanych przez podatnika z tytułu nabycia towarów i usług (art. 86 ust. 2 pkt 1 lit. a ustawy o VAT).
Natomiast zgodnie z treścią art. 87 ust. 1 ustawy o VAT, w przypadku gdy kwota podatku naliczonego, o której mowa w art. 86 ust. 2, jest w okresie rozliczeniowym wyższa od kwoty podatku należnego, podatnik ma prawo do obniżenia o tę różnicę kwoty podatku należnego za następne okresy rozliczeniowe lub do zwrotu różnicy na rachunek bankowy.
Ponadto, podkreślić należy, że ustawodawca stworzył podatnikowi prawo do odliczenia podatku naliczonego, pod warunkiem spełnienia przez niego zarówno przesłanek pozytywnych, wynikających z art. 86 ust. 1 ustawy oraz niezaistnienia przesłanek negatywnych, określonych w art. 88 ustawy. Przepis ten określa listę wyjątków, które pozbawiają podatnika prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.
Zgodnie z treścią art. 88 ust. 3a pkt 2 ustawy o VAT nie stanowią podstawy obniżenia podatku należnego oraz zwrotu różnicy podatku lub zwrotu podatku naliczonego faktury w przypadku, gdy transakcja udokumentowana fakturą nie podlega opodatkowaniu albo jest zwolniona od podatku. Jednocześnie, obniżenia kwoty lub zwrotu różnicy podatku należnego nie stosuje się również do podatników, którzy nie są zarejestrowani jako podatnicy VAT czynni (art. 88 ust. 4 ustawy o VAT).
Z powyższych przepisów wynika, że prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione określone warunki, tzn. odliczenia tego dokonuje podatnik podatku od towarów i usług oraz gdy towary i usługi, z których nabyciem podatek został naliczony, są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, tzn. takich, których następstwem jest określenie podatku należnego (powstanie zobowiązania podatkowego).
Przedstawiona wyżej zasada wyklucza zatem możliwość dokonania obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego związanego z towarami i usługami, które nie są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, czyli w przypadku ich wykorzystania do czynności zwolnionych od podatku VAT oraz niepodlegających temu podatkowi.
Należy również wskazać, że zgodnie z art. 90 ust. 1 ustawy o VAT - w stosunku do towarów i usług, które są wykorzystywane przez podatnika do wykonywania czynności, w związku z którymi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, jak i czynności, w związku z którymi takie prawo nie przysługuje, podatnik jest obowiązany do odrębnego określenia kwot podatku naliczonego związanych z czynnościami, w stosunku do których podatnikowi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego.
Zasadą jest zatem, że podatnik jest zobowiązany w pierwszej kolejności dołożyć należytych starań, aby odpowiednio przyporządkować podatek naliczony do poszczególnych czynności (podlegających opodatkowaniu, nie podlegających opodatkowaniu bądź korzystających ze zwolnienia z VAT). Warunkiem umożliwiającym podatnikowi skorzystanie z prawa do odliczenia podatku naliczonego jest zatem związek zakupów z wykonywanymi czynnościami opodatkowanymi, przy czym związek ten może mieć charakter bezpośredni lub pośredni (por. m.in. interpretacja indywidualna Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z 13 czerwca 2018 r., sygn. 0113-KDIPT1-3.4012.306.2018.4.MK).
O związku bezpośrednim dokonywanych zakupów z działalnością podatnika można mówić wówczas, gdy nabywane towary służą, np. dalszej odsprzedaży (towary handlowe) lub też nabywane towary i usługi są niezbędne do wytworzenia towarów lub usług będących przedmiotem dostawy. Bezpośrednio wiążą się więc z czynnościami opodatkowanymi wykonywanymi przez podatnika.
Natomiast o pośrednim związku nabywanych towarów i usług z działalnością przedsiębiorcy można mówić wówczas, gdy ponoszone wydatki wiążą się z całokształtem funkcjonowania przedsiębiorstwa - mają pośredni związek z działalnością gospodarczą, a tym samym z osiąganym przez podatnika obrotem opodatkowanym. Aby jednak można było wskazać, że określone zakupy mają chociażby pośredni związek z działalnością podmiotu, istnieć musi związek przyczynowo-skutkowy pomiędzy dokonanymi zakupami towarów i usług, a powstaniem obrotu. O pośrednim związku dokonanych zakupów z działalnością podatnika można mówić wówczas, gdy zakup towarów i usług nie przyczynia się bezpośrednio do uzyskania obrotu przez podatnika, np. poprzez ich odsprzedaż, lecz poprzez wpływ na ogólne funkcjonowanie przedsiębiorstwa jako całości, przyczynia się do generowania przez podmiot obrotu.
Zaznaczyć należy, że określenie pośredniego związku nabywanych towarów i usług z konkretną działalnością przedsiębiorcy (czynnościami opodatkowanymi bądź nieopodatkowanymi) może mieć miejsce dopiero w sytuacji, gdy niemożliwym jest wykazanie ich bezpośredniego związku z daną działalnością.
Jak już wskazano powyżej, obowiązkiem podatnika jest przypisanie konkretnych wydatków do określonego rodzaju czynności, z którymi wydatki te są związane. Podatnik ma zatem obowiązek odrębnego określenia, z jakim rodzajem działalności będzie związany podatek wynikający z otrzymanych faktur zakupu, czyli dokonania tzw. alokacji podatku do czynności podlegających opodatkowaniu i czynności niepodlegających opodatkowaniu.
W przedstawionym opisie stanu faktycznego Spółka wskazała wprost, że ponoszone przez Nią Wydatki Inwestycyjne służą/będą służyły wykonywaniu czynności opodatkowanych, polegających na dostawie lokali mieszkalnych (objętych co do zasady społecznym programem mieszkaniowym) lub polegających na dostawie lokali użytkowych (w tym również ich najem lub dzierżawa), podlegających opodatkowaniu VAT odpowiednio wg stawki 8% lub 23%. Tym samym, w opinii Spółki występuje co najmniej pośredni związek ponoszonych Wydatków Inwestycyjnych (zakupów) z wykonywaniem czynności opodatkowanych przez Spółkę. Jednocześnie, bez wpływu na rozstrzygnięcie sprawy pozostaje fakt, że na moment złożenia niniejszego wniosku Spółka świadczy m.in. usługi w zakresie wynajmowania na rzecz Najemców lokali mieszkalnych o charakterze mieszkalnym lub części nieruchomości, wyłącznie na cele mieszkaniowe, korzystające ze zwolnienia z VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 36 ustawy o VAT, gdyż - jak wskazano powyżej - Spółka jest/będzie w stanie przyporządkować (dokonać alokacji) ponoszonych Wydatków Inwestycyjnych do czynności podlegających opodatkowaniu VAT wg stawki 8% lub 23%.
Podsumowując, skoro Wydatki Inwestycyjne ponoszone przez Spółkę służą lub będą służyły wykonywaniu czynności opodatkowanych przez Spółkę, Spółka jest czynnym zarejestrowanym podatnikiem podatku od towarów i usług oraz skoro nie wystąpiły/nie wystąpią przesłanki wyłączające prawo do odliczenia z art. 88 ustawy o VAT, Spółce przysługuje lub będzie przysługiwało pełne prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwoty podatku naliczonego wynikające z faktur dokumentujących poniesienie Wydatków Inwestycyjnych. Jednocześnie, jeżeli kwota podatku naliczonego, o której mowa w art. 86 ust. 2 ustawy będzie w okresie rozliczeniowym wyższa niż kwota podatku należnego, Spółka będzie miała prawo do obniżenia o tę różnicę kwoty podatku należnego za następne okresy rozliczeniowe lub do zwrotu różnicy na rachunek bankowy Spółki.
Mając powyższe na uwadze, w opinii Spółki brak jest podstaw do twierdzenia, iż w związku z ponoszonymi przez Spółkę Wydatkami Inwestycyjnymi, będą miały zastosowanie przepisy art. 90 ustawy o VAT, zgodnie z którym Spółka będzie uprawniona wyłącznie do częściowego obniżenia kwoty podatku należnego o kwoty podatku naliczonego wynikające z otrzymanych faktur, poprzez wyodrębnienie kwot podatku naliczonego związanych z czynnościami, w stosunku do których przysługuje jej prawo do obniżenia kwoty podatku należnego.
W piśmie z 30 marca 2021 r. Wnioskodawca wskazał:
Mając na uwadze zmianę w konstrukcji pytania, Spółka doprecyzowała również swoje stanowisko w sposób następujący:
W opinii Spółki, Spółce przysługuje pełne prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwoty podatku naliczonego, o którym mowa w art. 86 ust. 1 ustawy o VAT, wynikające z faktur dokumentujących poniesienie Wydatków Inwestycyjnych, a w konsekwencji prawo do zwrotu nadwyżki podatku naliczonego nad należnym na rachunek bankowy, o którym mowa w art. 87 ust. 1 ustawy o VAT.
Uzasadnienie do wyżej wskazanego stanowiska Spółki pozostaje bez zmian w porównaniu z uzasadnieniem stanowiska przedstawionym w pierwotnie złożonym wniosku.
Określenie interesu prawnego wnioskodawcy
Wnioskodawca występuje z przedmiotowym wnioskiem w celu potwierdzenia pełnego prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego wynikającą z faktur dokumentujących poniesienie Wydatków Inwestycyjnych przez Spółkę, o którym mowa w art. 86 ust. 1 ustawy VAT oraz prawa do zwrotu nadwyżki podatku naliczonego nad podatkiem należnym, o którym mowa w art. 87 ust. 1 ustawy o VAT, w szczególności poprzez stwierdzenie, że Spółka w związku z ich nabyciem nie jest zobowiązana do wyodrębnienia kwot podatku naliczonego związanych z czynnościami, w stosunku do których przysługuje jej prawo do obniżenia kwoty podatku należnego w trybie przewidzianym w art. 90 ust. 1 i nast. ustawy o VAT.
W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zaistniałego stanu faktycznego jest prawidłowe.
Podstawowe zasady dotyczące odliczenia podatku naliczonego zostały sformułowane w art. 86 z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz.U. z 2021 r., poz. 685), zwanej dalej ustawą lub ustawą o VAT.
Zgodnie z art. 86 ust. 1 ustawy, w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.
W myśl art. 86 ust. 2 pkt 1 lit. a ustawy, kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku wynikających z faktur otrzymanych przez podatnika z tytułu nabycia towarów i usług.
Z powyższych przepisów wynika, że prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione określone warunki, tzn. odliczenia tego dokonuje podatnik podatku od towarów i usług oraz gdy towary i usługi, z których nabyciem podatek został naliczony, są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, tzn. takich, których następstwem jest określenie podatku należnego (powstanie zobowiązania podatkowego).
Przedstawiona wyżej zasada wyklucza zatem możliwość dokonania obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego związanego z towarami i usługami, które nie są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, czyli w przypadku ich wykorzystania do czynności zwolnionych od podatku VAT oraz niepodlegających temu podatkowi.
Prawo do odliczenia podatku naliczonego, jako integralna część systemu VAT, w zasadzie nie może być ograniczane ani pod względem czasu, ani też pod względem zakresu przedmiotowego. Nie jest to bowiem wyjątkowy przywilej podatnika, lecz jego fundamentalne prawo. Możność wykonania tego prawa powinna być zapewniona niezwłocznie i względem wszystkich kwot podatku, które zostały pobrane (naliczone) od transakcji związanych z zakupami.
Ustawa o podatku od towarów i usług ustanawia zasadę tzw. niezwłocznego odliczenia podatku naliczonego. Zasada ta wyraża się tym, że podatnik, aby skorzystać z prawa do odliczenia podatku nie musi czekać aż nabyty towar lub usługa zostaną odsprzedane lub efektywnie wykorzystane na potrzeby działalności opodatkowanej.
Istotna jest intencja nabycia – jeśli dany towar (usługa) ma służyć wykonywaniu czynności opodatkowanych wówczas, po spełnieniu wymienionych w art. 86 ustawy wymogów formalnych, odliczenie jest prawnie dozwolone, oczywiście jeżeli nie wyłączają go inne przepisy ustawy lub aktów wykonawczych.
Wystarczającym zatem jest, że z okoliczności towarzyszących nabyciu towaru lub usługi, przy uwzględnieniu rodzaju prowadzonej oraz planowanej przez podatnika działalności gospodarczej wynika, że zakup ten dokonany został w celu jego wykorzystania w ramach działalności opodatkowanej. Ta warunkowość realizacji określonego w art. 86 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług prawa do obniżenia podatku należnego o podatek naliczony powoduje, że nieziszczenie się warunku pozytywnego, jakim jest wykorzystanie towaru lub usługi do realizacji czynności opodatkowanej podatnika, np. gdy okaże się, że zmieniono przeznaczenie towaru (usługi) i został on ostatecznie wykorzystany do czynności zwolnionych od VAT lub niepodlegających VAT – spowoduje konieczność weryfikacji uprzedniego odliczenia podatku naliczonego.
Biorąc pod uwagę fakt, że prawo do odliczenia powinno być realizowane natychmiast po powstaniu podatku naliczonego, decydujące znaczenie dla oceny istnienia prawa do odliczenia ma zamierzony (deklarowany) związek podatku naliczonego z czynnościami opodatkowanymi. Przy czym związek ten może mieć charakter bezpośredni lub pośredni.
O związku bezpośrednim dokonywanych zakupów z działalnością podatnika można mówić wówczas, gdy nabywane towary służą np. dalszej odsprzedaży lub też nabywane towary i usługi są niezbędne do wytworzenia towarów lub usług będących przedmiotem dostawy. Bezpośrednio wiążą się więc z czynnościami opodatkowanymi wykonywanymi przez podatnika.
Natomiast o pośrednim związku nabywanych towarów i usług z działalnością przedsiębiorcy można mówić wówczas, gdy ponoszone wydatki wiążą się z całokształtem funkcjonowania przedsiębiorstwa – mają pośredni związek z działalnością gospodarczą, a tym samym z osiąganym przez podatnika obrotem opodatkowanym. Aby jednak można było wskazać, że określone zakupy mają chociażby pośredni związek z działalnością podmiotu, istnieć musi związek przyczynowo-skutkowy pomiędzy dokonanymi zakupami towarów i usług, a powstaniem obrotu. O pośrednim związku dokonanych zakupów z działalnością podatnika można mówić wówczas, gdy zakup towarów i usług nie przyczynia się bezpośrednio do uzyskania obrotu przez podatnika, np. poprzez ich odsprzedaż, lecz poprzez wpływ na ogólne funkcjonowanie przedsiębiorstwa jako całości, przyczynia się do generowania przez podmiot obrotu. Najczęściej do wydatków mających pośredni wpływ na wykonywanie czynności opodatkowanych zalicza się koszty reprezentacji i reklamy, wydatki związane z udziałem w targach, konferencjach, koszty doradztwa podatkowego itp.
Należy wskazać, że uprawnienie do odliczenia podatku naliczonego Wnioskodawca może zrealizować, pod warunkiem niezaistnienia przesłanek negatywnych określonych w art. 88 ustawy. Przepis ten określa listę wyjątków, które pozbawiają podatnika prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.
Natomiast w przypadku wykonywania w ramach działalności gospodarczej czynności opodatkowanych podatkiem od towarów i usług oraz zwolnionych z opodatkowania tym podatkiem, należy mieć na uwadze uregulowania zawarte w art. 90 ustawy. Powyższe przepisy stanowią uzupełnienie regulacji art. 86 ustawy.
Na podstawie art. 90 ust. 1 ustawy o VAT, w stosunku do towarów i usług, które są wykorzystywane przez podatnika do wykonywania czynności, w związku z którymi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, jak i czynności, w związku z którymi takie prawo nie przysługuje, podatnik jest obowiązany do odrębnego określenia kwot podatku naliczonego związanych z czynnościami, w stosunku do których podatnikowi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego.
Jeżeli nie jest możliwe wyodrębnienie całości lub części kwot, o których mowa w ust. 1, podatnik może pomniejszyć kwotę podatku należnego o taką część kwoty podatku naliczonego, którą można proporcjonalnie przypisać czynnościom, w stosunku do których podatnikowi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, z zastrzeżeniem ust. 10 (art. 90 ust. 2 ustawy).
Odnosząc się do wskazanej kwestii należy zauważyć, że obowiązkiem podatnika w pierwszej kolejności jest przypisanie konkretnych wydatków do określonego rodzaju sprzedaży, z którymi wydatki te są związane. Podatnik ma zatem obowiązek odrębnego określenia, z jakim rodzajem działalności będzie związany podatek wynikający z otrzymanych faktur zakupu, czyli dokonania tzw. bezpośredniej alokacji. Jeżeli takie wyodrębnienie jest możliwe, podatnikowi przysługuje pełne prawo do odliczenia podatku naliczonego przy nabyciu towarów i usług związanych ze sprzedażą opodatkowaną, brak jest natomiast takiego prawa w stosunku do towarów i usług wykorzystywanych do wykonywania czynności niepodlegających temu podatkowi oraz zwolnionych od podatku. Dodać należy, że o dopuszczalności stosowania metody rozliczenia podatku naliczonego związanego ze sprzedażą opodatkowaną i zwolnioną w żadnym razie nie mogą decydować względy natury pragmatycznej, czy też celowościowej. Jeśli nawet podatnikowi byłoby wygodniej posługiwać się proporcją, o której mowa w art. 90 ust. 2 ustawy, to zawsze powinien przede wszystkim poszukiwać możliwości wyodrębnienia kwot podatku.
Odliczyć zatem można w całości podatek naliczony, który jest związany wyłącznie z transakcjami opodatkowanymi podatnika. Wskazana zasada wyłącza tym samym możliwość dokonywania odliczeń podatku naliczonego związanego z towarami i usługami, które nie są w ogóle wykorzystywane do czynności opodatkowanych, czyli w przypadku ich wykorzystywania do czynności zwolnionych od podatku oraz niepodlegających temu podatkowi. Jednocześnie z zasady tej wynika, że odliczenie podatku naliczonego może być częściowe, tzn. w tej części, w jakiej dane towary lub usługi, z którymi związany jest podatek naliczony, są wykorzystywane do realizacji czynności opodatkowanych, z pominięciem tej części podatku od tych towarów i usług, w jakiej towary te (lub usługi) są wykorzystywane do wykonywania czynności zwolnionych od podatku lub niepodlegających temu podatkowi.
Sposób wyodrębnienia kwot podatku naliczonego związanego ze sprzedażą opodatkowaną musi mieć charakter obiektywny, determinowany okolicznościami konkretnej sprawy.
Z wniosku wynika, że w związku z realizacją Projektu Budowlanego, Spółka poniosła lub zamierza ponieść szereg wydatków o charakterze inwestycyjnym, które służą/będą służyły wykonywaniu czynności opodatkowanych, polegających na dostawie lokali mieszkalnych objętych społecznym programem mieszkaniowym lub polegających na dostawie lokali użytkowych (w tym również ich najem lub dzierżawa). Spółka wskazała, że w zakresie Wydatków Inwestycyjnych mieszczą się następujące koszty:
Poniesione przez Spółkę Wydatki Inwestycyjne są niezbędne w celu realizacji Projektu Budowlanego, a w rezultacie służą lub będą służyły w całości czynnościom podlegającym opodatkowaniu VAT wg stawki 8% lub 23%.
Ponoszone przez Spółkę Wydatki Inwestycyjne nie są związane z wykonywaniem czynności niepodlegających opodatkowaniu VAT lub podlegających zwolnieniu z VAT, w szczególności nie służą/nie będą służyły one wykonywaniu czynności w zakresie wynajmowania na rzecz Najemców lokali mieszkalnych o charakterze mieszkalnym lub części nieruchomości, wyłącznie na cele mieszkaniowe, zwolnionych z VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 36 ustawy o VAT.
Wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą kwestii prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o kwoty podatku naliczonego, wynikające z faktur dokumentujących poniesienie Wydatków Inwestycyjnych i prawa do zwrotu nadwyżki podatku naliczonego nad należnym na rachunek bankowy.
Mając na uwadze przedstawiony stan prawny i opis sprawy należy stwierdzić, że Wnioskodawcy przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego z faktur dokumentujących poniesienie Wydatków Inwestycyjnych, zgodnie z art. 86 ust. 1 ustawy. Wnioskodawca wskazał, że poniesione przez Spółkę Wydatki Inwestycyjne są niezbędne w celu realizacji Projektu Budowlanego i służą lub będą służyły w całości czynnościom podlegającym opodatkowaniu VAT wg stawki 8% lub 23%. Ponoszone przez Spółkę Wydatki Inwestycyjne nie są związane z wykonywaniem czynności niepodlegających opodatkowaniu VAT lub podlegających zwolnieniu z VAT.
Na podstawie art. 87 ust. 1 ustawy o VAT, w przypadku gdy kwota podatku naliczonego, o której mowa w art. 86 ust. 2, jest w okresie rozliczeniowym wyższa od kwoty podatku należnego, podatnik ma prawo do obniżenia o tę różnicę kwoty podatku należnego za następne okresy lub do zwrotu różnicy na rachunek bankowy.
Zasady dokonywania zwrotu różnicy podatku na rachunek bankowy podatnika zostały określone w art. 87 ust. 2-6 ustawy.
Zaznaczyć należy, że przepisy art. 87 ustawy, regulują sposób dokonania przez podatnika rozliczenia w sytuacji, gdy w danym okresie rozliczeniowym deklaruje on nadwyżkę podatku naliczonego nad należnym. Przepisy te statuują możliwość otrzymania przez podatnika rzeczywistego zwrotu nadwyżki podatku naliczonego nad należnym. Warunkiem, który musi spełnić podatnik, by domagać się zwrotu, jest powstanie w okresie rozliczeniowym różnicy pomiędzy kwotą podatku naliczonego a kwotą podatku należnego. Wynika to z generalnej zasady określonej w przywołanym powyżej art. 87 ust. 1 ustawy.
Biorąc pod uwagę treść przywołanych przepisów, w kontekście przedstawionego opisu sprawy należy stwierdzić, że jak wskazano wyżej Wnioskodawca jest uprawniony do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego wynikającego z faktur dokumentujących poniesienie Wydatków Inwestycyjnych.
Z powyższych względów, w sytuacji zaistnienia okoliczności wskazanych w art. 87 ust. 1 ustawy, Wnioskodawca może również ubiegać się o zwrot podatku VAT lub obniżyć o tę różnicę kwoty podatku należnego za następne okresy rozliczeniowe.
W związku z powyższym stanowisko Wnioskodawcy jest prawidłowe.
Zaznacza się także, że zgodnie z art. 14b § 3 ustawy Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Zainteresowany ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego). Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. Ponadto podkreślić należy, że niniejsza interpretacja została wydana w odniesieniu do przedstawionego opisu stanu faktycznego, co oznacza, że w przypadku, gdy w toku postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, bądź celno-skarbowej zostanie określony odmienny stan faktyczny, interpretacja nie wywoła w tym zakresie skutków prawnych. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego w opisie sprawy, udzielona odpowiedź traci swą aktualność.
Podkreślić ponadto należy, że ewentualna ocena zasadności zwrotu podatku leży w kompetencji właściwego miejscowo i rzeczowo dla Wnioskodawcy organu podatkowego pierwszej instancji.
Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:
Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).
Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz.U. poz. 2193 z późn. zm.), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.
Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.
Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w … , za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2019 r., poz. 2325 z późn. zm.).
Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie e-PUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy). W przypadku wnoszenia skargi w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii jako najwłaściwszy proponuje się kontakt z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego ePUAP.
Zgodnie z art. 57a ustawy Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.
Fiscalex • Automatyczne wyszukiwanie interpretacji • Anuluj w każdej chwili