0110-KSI1-1.441.1.2021.4.MZ

DECYZJA

Na podstawie art. 233 § 1 pkt 2 lit. a, art. 13 § 2a pkt 3 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2020 r., poz. 1325, późn. zm.) i art. 42a ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2021, poz. 685, z późn. zm.), zwanej dalej ustawą,

Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej

po rozpatrzeniu odwołania z dnia 22 grudnia 2020 r. (data wpływu 04 stycznia 2021 r.) od decyzji w przedmiocie wiążącej informacji stawkowej z dnia 14 grudnia 2020 r. znak: 0112-KDSL1-2.450.873.2020.3.BR, określającej dla towaru – (…)klasyfikację do pozycji 2202 CN oraz stawkę podatku od towarów i usług w wysokości 23% na podstawie art. 41 ust. 1 w związku z art. 146aa ust. 1 pkt 1 ustawy,

• uchyla decyzję organu pierwszej instancji w części dotyczącej stawki podatku od towarów i usług,

• określa stawkę podatku od towarów i usług w wysokości 5% na podstawie art. 41 ust. 2a ustawy i poz. 17 pkt 2 załącznika nr 10 do ustawy,

• w pozostałej części (dotyczącej opisu i klasyfikacji towaru) utrzymuje decyzję w mocy.

UZASADNIENIE

W dniu 20 lipca 2020 r. (…), zwana dalej Stroną, złożyła wniosek o wydanie wiążącej informacji stawkowej w zakresie sklasyfikowania towaru (…) według Nomenklatury scalonej (CN) na potrzeby opodatkowania podatkiem od towarów i usług.

Wniosek dotyczył następującego towaru (…)”

Wnioskodawca zawarł następujące informacje nt. produktu:

(…)

Organ pierwszej instancji w wezwaniu z dnia 14 października 2020 r. zwrócił się z żądaniem podania pełnego składu surowcowego do 100% produktu gotowego – (…) (100%) z procentowym udziałem poszczególnych jego składników, określenia rodzaju aromatu, informacji o zawartości w składzie produktu soku owocowego, soku warzywnego lub soku owocowo-warzywnego wraz z ich procentowym udziałem.

Strona, pismem z dnia 22 października 2020 r., przedstawiła pełny (100%) skład towaru, wraz z procentowym udziałem przecierów w masie produktu gotowego a także informację o rodzaju zastosowanego aromatu (…).

Ponadto Wnioskodawca załączył fotografie produktu oraz zdjęcie opakowania towaru wraz z etykietą.

W wiążącej informacji stawkowej z dnia 14 grudnia 2020 r., nr 0112-KDSL1-2.450.873.2020.3.BR, Organ pierwszej instancji wskazał, że towar klasyfikowany jest do pozycji 2202 Nomenklatury Scalonej (CN) oraz określił stawkę podatku od towarów i usług w wysokości 23% na podstawie art. 41 ust. 1 w związku z art. 146aa ust. 1 pkt 1 ustawy.

Nie zgadzając się z ww. rozstrzygnięciem, Strona pismem z dnia 22 grudnia 2020 r. (data wpływu 04 stycznia 2021 r.) złożyła odwołanie, wnosząc o uchylenie decyzji w części dotyczącej stawki podatku od towarów i usług, jednocześnie nie kwestionując klasyfikacji towaru do kodu 2202 CN.

Decyzji, Strona zarzuciła naruszenie następujących przepisów prawa materialnego, jak również przepisów postępowania:

• poprzez błędną wykładnię i niewłaściwe zastosowanie poz. 17 załącznika nr 10 w zw. z art. 41 ust. 2a ustawy, poprzez niezaklasyfikowanie towaru będącego przedmiotem decyzji (Wiążącej informacji stawkowej) do poz. 17 załącznika nr 10 ustawy i w konsekwencji błędne określenie stawki podatku od towarów i usług dla towaru będącego przedmiotem Wiążącej informacji stawkowej to jest na podstawie art. 41 ust. 1 ustawy, zamiast zgodnie ze złożonym wnioskiem o WIS oraz stanem faktycznym, na podstawie art. 41 ust. 2a ustawy;
• art. 2a Ordynacji podatkowej (Dz. U. z 2020 r., poz. 1325, z późn. zm.), zwanej dalej Ordynacją podatkową, poprzez błędną wykładnię poz. 17 załącznika nr 10 w zw. z art. 41 ust. 2a ustawy;
• art. 120, art. 121, art. 122, art. 187 Ordynacji podatkowej poprzez prowadzenie postępowania podatkowego w sposób niebudzący zaufania do organów podatkowych, szczególnie poprzez brak zastosowania środków umożliwiających weryfikację przez Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej towaru będącego przedmiotem postępowania o wydanie Wiążącej informacji stawkowej na podstawie art. 42b ust. 8 oraz 42e ust. 2 ustawy.

Strona w piśmie stwierdziła, iż produkt spełnia kryteria zastosowania poz. 17 załącznika nr 10 w zw. z art. 41 ust. 2a ustawy, ponieważ został:

1. sklasyfikowany pod kodem Nomenklatury Scalonej CN 2202, oraz
2. zawiera w sobie sok owocowy, warzywny, warzywno-owocowy, oraz
3. udział masowy tegoż soku musi wynosić nie mniej niż 20% składu surowcowego.

Strona na poparcie słuszności swoich zarzutów przywołała także definicję przecieru owocowego zawartą w Dyrektywie Parlamentu Europejskiego i Rady 2012/12/UE z dnia 19 kwietnia 2012 r. zmieniająca dyrektywę Rady 2001/112/WE odnoszącą się do soków owocowych i niektórych podobnych produktów przeznaczonych do spożycia przez ludzi (Dz. U. L 115 z 27.4.2012, str. 1), zgodnie z którą przecier owocowy to zdolny do fermentacji, ale niesfermentowany produkt otrzymany przez odpowiednie procesy fizyczne, takie jak przetarcie przez sito, rozdrobnienie lub zmielenie jadalnych części całego lub obranego owocu bez usuwania soku. W związku z powyższym Strona zarzuca, że bezzasadnie odstąpiono od badania warunku udziału masowego soku wynoszącego nie mniej niż 20% składu surowcowego. Zdaniem Odwołującego „przecier (owocowy) to zdolny do fermentacji, ale niesfermentowany produkt otrzymany przez odpowiednie procesy fizyczne, takie jak przetarcie przez sito, rozdrobnienie lub zmielenie jadalnych części całego lub obranego owocu bez usuwania soku. Zarówno definicja legalna, jak pochodząca z literatury przedmiotu wskazuje jednoznacznie, iż przecier zawiera sok, co sprawia, iż przyjęta przez Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej teza, iż będący przedmiotem wniosku o Wiążącą informację Stawkową Towar, którego głównym surowcem jest przecier, nie zawiera soku, jest błędna.”

Ponadto w odwołaniu Strona wskazała, że (…)

Strona na poparcie swojego stanowiska w zakresie zastosowania stawki podatku w wysokości 5% przywołała w odwołaniu następujące interpretacje indywidualne:

• IPPP3/443-901/11-2/KB z dnia 22 września 2011 r., wydanej przez Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie
• ILPP5/4512-1-237/15-4/WB z dnia 8 grudnia 2015 roku, wydanej przez Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu,
• IPPP2/443-528/14-4/BH, BH z dnia 14 sierpnia 2014 r., wydanej przez Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie
• PPP2/4512-606/16-4/IŻ z dnia 9 listopada 2016 r. wydanej przez Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie.

Ponadto zdaniem Strony „przepisy dotyczące podatku od towarów i usług nie powołują definicji soku, jak też nie rozstrzygają kwestii sposobu uzyskania przez wytwórcę napoju odpowiedniego poziomu soku w tym napoju” . W związku z powyższym zgodnie z art. 2a Ordynacji podatkowej, niedające się usunąć wątpliwości co do treści przepisów prawa podatkowego rozstrzyga się na korzyść podatnika (reguła in dubio pro tributario), co nie nastąpiło w omawianej sprawie. Dodatkowo „Odnosząc się do decyzji (Wiążącej informacji stawkowej), będącej przedmiotem niniejszego odwołania, Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, nie uwzględnił wskazanej powyżej definicji przecieru, z której wynika, iż sok owocowy lub warzywny jest jego elementem, tym samym przedstawiony przez Wnioskodawcę stan faktyczny, zawierał informacje oraz potwierdzenie, iż Towar będący przedmiotem WIS winien być opodatkowany stawką 5% podatku od towarów i usług.”

Organ drugiej instancji w wezwaniu z dnia 3 marca 2021 r. zwrócił się z żądaniem przesłania certyfikatu jakościowo - ilościowego na (…) oraz certyfikatów na użyte surowce (przeciery) oraz wskazanie metody przeliczenia przecieru na sok, która zdaniem Strony powinna mieć zastosowanie w sprawie.

Strona pismem z dnia 13 kwietnia 2021 r. przesłała specyfikację jakościową (..), oraz parametry gotowego wyrobu. Jednakże, nie została wskazana metoda szczegółowego przeliczenia przecieru na sok, która ogólnie zawarta jest w Odwołaniu.

Organ odwoławczy odstąpił od wyznaczenia Stronie siedmiodniowego terminu do wypowiedzenia się w zakresie zebranego materiału dowodowego w sprawie, zgodnie z art. 200 § 2 pkt 1 Ordynacji podatkowej, gdyż niniejsze rozstrzygnięcie uwzględnia w całości żądanie Strony wynikające z wniesionego odwołania.

Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, po rozpatrzeniu odwołania i analizie materiału dowodowego zgromadzonego w aktach sprawy wyjaśnia, co następuje.

1. Uzasadnienie klasyfikacji towaru w Nomenklaturze scalonej

Rozpatrując niniejszą sprawę na wstępie należy wskazać, że wiążąca informacja stawkowa (WIS), wydawana na podstawie art. 42a ustawy, jest decyzją dokonującą klasyfikacji towarów albo usług według:

• Nomenklatury scalonej (CN),
• Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych (PKOB), albo
• Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług (PKWiU (Polska Klasyfikacja Wyrobów i Usług) 2015)

na potrzeby określenia stawki podatku od towarów i usług właściwej dla towaru albo usługi.

Stosownie do brzmienia art. 5a ustawy towary i usługi będące przedmiotem czynności, o których mowa w art. 5, wymienione w klasyfikacji w układzie odpowiadającym Nomenklaturze scalonej (CN) zgodnej z rozporządzeniem Rady (EWG) nr 2658/87 z dnia 23 lipca 1987 r. w sprawie nomenklatury taryfowej i statystycznej oraz w sprawie Wspólnej Taryfy Celnej (Dz. Urz. WE L 256 z 07.09.1987, str. 1, z późn. zm. – Dz. Urz. UE Polskie wydanie specjalne, rozdz. 2, t. 2, str. 382, z późn. zm.), zwanym dalej rozporządzeniem Rady, lub w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, są klasyfikowane według Nomenklatury scalonej (CN) lub klasyfikacji wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, jeżeli dla tych towarów lub usług przepisy ustawy lub przepisy wykonawcze wydane na jej podstawie powołują działy, pozycje, podpozycje lub kody Nomenklatury scalonej (CN) lub symbole klasyfikacji statystycznych.

Po przeprowadzeniu postępowania, Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej wydał wiążącą informację stawkową - decyzja nr 0112-KDSL1-2.450.873.2020.3.BR z 14 grudnia 2020 r. dla wnioskowanego towaru klasyfikując towar do pozycji 2202 Nomenklatury scalonej.

Uzasadniając podjęte rozstrzygnięcie, Organ podatkowy pierwszej instancji podkreślił, że zgodnie z treścią art. 5a ustawy, do celów poboru VAT (podatek od towarów i usług) stosuje się klasyfikację w układzie odpowiadającym Nomenklaturze scalonej (CN), zgodną z rozporządzeniem Rady. Klasyfikacja towarów w Nomenklaturze scalonej podlega regułom zapewniającym jednolitą interpretację, co oznacza, że dany towar jest zawsze klasyfikowany do jednej i tej samej pozycji i podpozycji z wyłączeniem wszelkich innych, które mogłyby być brane pod uwagę.

W dalszej części uzasadnienia decyzji, Organ podatkowy pierwszej instancji wskazał, że klasyfikacji produktu do pozycji 2202 dokonano w oparciu o postanowienia reguły 1 Ogólnych reguł interpretacji Nomenklatury scalonej oraz komentarz zawarty w Notach Wyjaśniających do Systemu Zharmonizowanego (HS) i Notach wyjaśniających do Nomenklatury scalonej.

Nomenklatura scalona (CN) zawarta jest w załączniku nr 1 do rozporządzenia Rady nr 2658/87 art. 1 ust. 3 rozporządzenia. Nomenklatura scalona (CN) stanowi systematykę towarów w obrocie międzynarodowym i bazuje na Systemie Zharmonizowanym (HS), wprowadzonym w życie Międzynarodową Konwencją w sprawie Zharmonizowanego Systemu Oznaczania i Kodowania Towarów sporządzoną w Brukseli 14 czerwca 1983 r., której Wspólnota Europejska jest stroną (decyzja Rady 87/369/EWG z 7 kwietnia 1987 r., Dz. Urz. WE L 198 z 20.07.1987 r., str. 1). Nomenklatura scalona (CN) w zakresie 6 cyfr (podpozycje) w pełni jest zgodna z systemem HS, który jest przyjęty na świecie przez większość państw – stron konwencji. CN stanowi systematyczny i hierarchiczny zbiór towarów podzielonych na duże grupy towarowe, które są podzielone na 21 sekcji, działy (2 cyfry CN), pozycje (4 cyfry CN), podpozycje (6 cyfr CN) oraz kody CN (8 cyfr CN).

Klasyfikacja towarów w Nomenklaturze scalonej (CN) podlega pewnym warunkom określającym zasady, na których jest oparta oraz ogólnym regułom zapewniającym jednolitą interpretację, co oznacza, że określony towar zawsze jest klasyfikowany wyłącznie do jednej i tej samej pozycji lub podpozycji z wyłączeniem innych, które mogłyby być brane pod uwagę. Zatem do każdego towaru jest przypisany odpowiedni kod.

W tym względzie należy przypomnieć, że zgodnie z utrwalonym orzecznictwem Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej (TSUE), w interesie pewności prawa i ułatwienia kontroli, decydującego kryterium dla klasyfikacji taryfowej towarów należy poszukiwać zasadniczo w ich obiektywnych cechach i właściwościach, takich jak określone w pozycjach CN oraz uwagach do sekcji lub działów (por. w szczególności wyroki TSUE: z dnia 18 lipca 2007 r. w sprawie C 142/06, Olicom, pkt 16; z dnia 11 grudnia 2008 r. w sprawach połączonych C 362/07 i C 363/07, Kip Europe i in., pkt 26; z dnia 7 maja 2009 r. w sprawie C 150/08, Siebrand BV, pkt 24; z dnia 20 maja 2010 r. w sprawie C 370/08, Data I/O, pkt 29).

Przy ustalaniu prawidłowej klasyfikacji towaru do danej pozycji Nomenklatury scalonej w pierwszej kolejności należy kierować się Ogólnymi regułami interpretacji Nomenklatury scalonej (ORINS), zawartymi w załączniku I do wyżej wskazanego rozporządzenia Rady. W Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej L 280 z 31 października 2019 r. opublikowane zostało rozporządzenie wykonawcze Komisji (UE) 2019/1776 z dnia 9 października 2019 r. zmieniające załącznik I do rozporządzenia Rady. Rozporządzenie Komisji weszło w życie z dniem 1 stycznia 2020 r. i obowiązywało do 31.12.2020 r. tj. na dzień wydania decyzji nr 0112-KDSL1-2.450.873.2020.3.BR z 14 grudnia 2020 r.

Zgodnie z regułą 1 tytuły sekcji, działów i poddziałów mają znaczenie wyłącznie orientacyjne, a do celów prawnych klasyfikację towarów należy ustalać zgodnie z brzmieniem pozycji i uwag do sekcji lub działów oraz, o ile nie są one sprzeczne z treścią powyższych pozycji i uwag, zgodnie z następującymi regułami od 2 do 6. Nomenklatura scalona jest 8-znakowym rozwinięciem Systemu Zharmonizowanego (HS),a powołane wyżej Ogólne reguły interpretacji i uwagi do sekcji i działów pochodzą z Systemu Zharmonizowanego. Uwagi do sekcji i działów stanowią integralną część nomenklatury i zawierają szczegółowe informacje co do zakresu poszczególnych pozycji lub podpozycji, podają listę towarów włączonych lub wyłączonych, wraz z technicznym opisem i praktycznymi wskazówkami dla ich identyfikacji. Ich celem jest zapewnienie jednolitej interpretacji Systemu Zharmonizowanego i właściwej identyfikacji poszczególnych towarów, warunkującej poprawne ich zaklasyfikowanie do konkretnych pozycji lub podpozycji taryfowych.

Do ustalenia prawidłowej klasyfikacji towarów stosuje się również:

1. Noty Wyjaśniające do Zharmonizowanego Systemu Oznaczania i Kodowania Towarów („Explanatory Notes”), Opinie klasyfikacyjne i Decyzje Komitetu Systemu Zharmonizowanego, które są wydawane i uaktualniane przez Światową Organizację Celną w Brukseli [World Customs Organization (WCO) – ustanowioną w 1952 r. jako Rada Współpracy Celnej]. Zmiany Not wyjaśniających do HS i Opinie klasyfikacyjne redagowane są przez Komitet HS Światowej Organizacji Celnej i przyjmowane zgodnie z artykułem 8 Konwencji w sprawie Zharmonizowanego Systemu Oznaczania i Kodowania Towarów, sporządzonej w Brukseli w dniu 14 czerwca 1983 r.; polska wersja językowa Not do HS znajduje się w Systemie ISZTAR tj. przeglądarce taryfowej utrzymywanej w ramach Informacyjnego Systemu Zintegrowanej Taryfy Celnej – ISZTAR41.
2. Noty wyjaśniające do Nomenklatury scalonej (CN), będące efektem pracy Sekcji Nomenklatury Taryfowej i Statystycznej Komitetu Kodeksu Celnego, przyjmowane są przez Komisję Europejską na mocy art. 9 ust. 1 lit. a) rozporządzenia (EWG) nr 2658/87 po uzyskaniu opinii Komitetu Kodeksu Celnego. Skonsolidowana wersja Not wyjaśniających do Nomenklatury scalonej, opublikowana została w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej serii C nr 119 z dnia 29 marca 2019 r. Przyjmowane po tej dacie przez Komitet Kodeksu Celnego Noty wyjaśniające są publikowane w kolejnych Dziennikach Urzędowych Unii Europejskiej serii C.

W celu jednolitego stosowania Nomenklatury scalonej w zakresie klasyfikacji towarów, środkami służącymi do zachowania jednolitej klasyfikacji towarów są także:

• rozporządzenia wykonawcze Komisji (UE) w sprawie klasyfikacji taryfowej towarów (poprzednio rozporządzenia Komisji WE), w których określa się podpozycje taryfowe, jakie powinny być stosowane w odniesieniu do opisanych towarów, wydawane przez Komisję Europejską na mocy art. 9 ust. 1 lit. a) rozporządzenia (EWG) nr 2658/87 po uzyskaniu opinii Komitetu Kodeksu Celnego,
• wyroki Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej,
• wiążące informacje taryfowe (zwane dalej „WIT”), o których mowa w art. 33 Rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 952/2013 z dnia 9 października 2013 r. ustanawiającego unijny kodeks celny (Dz. Urz. UE L 269 z 10.10.2013, str. 1, z późn. zm.).

Noty wyjaśniające opracowane w odniesieniu do CN przez Komisję, a w odniesieniu do HS przez WCO, w znaczący sposób przyczyniają się do interpretacji poszczególnych pozycji, jednakże nie są prawnie wiążące. Ponadto, nawet jeżeli opinie WCO dotyczące klasyfikacji towaru w ramach Systemu Zharmonizowanego nie mają mocy wiążącej, to stanowią dla klasyfikacji tego towaru w Nomenklaturze scalonej wskazówki, które przyczyniają się w istotny sposób do interpretacji zakresu poszczególnych pozycji i podpozycji Nomenklatury scalonej.

Jak wskazano powyżej, przystępując do klasyfikacji wyrobu w Nomenklaturze scalonej (CN), należy rozpocząć od reguły 1 ORINS, która informuje, że dla celów prawnych klasyfikację towarów należy ustalić zgodnie z brzmieniem pozycji i uwag do sekcji lub działów i dopiero gdy jest to niemożliwe, należy przy zachowaniu kolejności- korzystać z następnych reguł, od 2 do 6. Z brzmienia Ogólnych reguł interpretacji Nomenklatury scalonej wynika bowiem jednoznacznie, iż zostały one ułożone sekwencyjnie i ze względu na to zastosowanie kolejnej z nich uzależnione jest od uprzedniego wyeliminowania możliwości zastosowania uprzedniej reguły. Dopiero zatem, gdy pierwsza reguła Ogólnych Reguł Interpretacji Nomenklatury Scalonej nie jest możliwa do zastosowania w sprawie, należy korzystać z reguł od 2 do 6 (por. wyrok WSA w Warszawie z dnia 8 lutego 2017 r. sygn. akt. V SA/Wa 71/16).

W tym miejscu należy podkreślić, że klasyfikacji wyrobów w układzie odpowiadającym Nomenklaturze scalonej nie dokonuje się na podstawie nazw handlowych lub oznaczeń stosowanych na potrzeby innych ustaw. Jak już wcześniej bowiem wskazano – klasyfikacja towarów w Nomenklaturze scalonej podlega pewnym warunkom określającym zasady, na których jest oparta oraz ogólnym regułom zapewniającym jednolitą interpretację, co oznacza, że określony towar zawsze jest klasyfikowany do jednej i tej samej pozycji lub podpozycji z wyłączeniem innych, które mogłyby być brane pod uwagę. Zatem do każdego towaru jest przypisany odpowiedni kod CN.

Przechodząc na grunt niniejszej sprawy należy stwierdzić, że Organ pierwszej instancji dokonując klasyfikacji towaru: (…) (według składu podanego przez Wnioskodawcę) w sposób prawidłowy oparł się w pierwszej kolejności na regule 1 ORINS.

Zgodnie z tytułem Działu 22 Nomenklatury scalonej, dział ten obejmuje „Napoje bezalkoholowe, alkoholowe i ocet”.

Zgodnie z uwagą 3. do działu 22 „Napoje bezalkoholowe, alkoholowe i ocet” – „W pozycji 2202 określenie »napoje bezalkoholowe« oznacza napoje o objętościowej mocy alkoholu nieprzekraczającej 0,5% objętości. Napoje alkoholowe klasyfikowane są do pozycji od 2203 do 2206 lub do pozycji 2208, według właściwości”.

Z brzmienia pozycji 2202 CN wynika, że obejmuje ona „Wody, włącznie z wodami mineralnymi i wodami gazowanymi, zawierające dodatek cukru lub innego środka słodzącego, lub wody aromatyzowane i pozostałe napoje bezalkoholowe, z wyłączeniem soków owocowych i warzywnych, objętych pozycją 2009”.

Natomiast z Not wyjaśniających do Nomenklatury scalonej do pozycji 2202 wynika, że „Napoje bezalkoholowe objęte tą pozycją to płyny bezpośrednio nadające się i przeznaczone do spożycia przez ludzi poprzez wypicie, niezależnie od ilości, w jakiej są one wchłaniane, lub od szczególnych celów, w jakich różne rodzaje płynów mogą być spożywane, o ile nie są one objęte inną bardziej szczegółową pozycją. Czysto subiektywne, zmienne czynniki, takie jak sposób, w jaki takie napoje są przyjmowane, lub cel, w jakim są one spożywane, np. w celu ugaszenia pragnienia lub poprawy zdrowia, nie mają znaczenia przy ich klasyfikacji (zob. wyrok Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej w sprawie 114/80)”.

Strona w pełni zgadza się z powyższą klasyfikacją towaru. Kwestią zasadniczą niniejszego sporu jest jednak prawidłowość ustalenie stawki podatku od towarów i usług dla towaru objętego poz. 2202 Nomenklatury scalonej.

W poz. 17 załącznika nr 10 do ustawy, stanowiącego „Wykaz towarów i usług opodatkowanych stawką podatku w wysokości 5%”, wskazano CN ex 2202: „Wody, włącznie z wodami mineralnymi i wodami gazowanymi, zawierające dodatek cukru lub innego środka słodzącego, lub wody aromatyzowane i pozostałe napoje bezalkoholowe, z wyłączeniem soków owocowych i warzywnych, objętych pozycją CN 2009 – wyłącznie produkty:

1. jogurty, maślanki, kefiry, mleko nieobjęte działem CN 04 – z wyłączeniem produktów zawierających kawę oraz jej ekstrakty, esencje lub koncentraty,
2. napoje bezalkoholowe, w których udział masowy soku owocowego, warzywnego lub owocowo-warzywnego wynosi nie mniej niż 20% składu surowcowego ,
3. preparaty do początkowego żywienia niemowląt, w tym mleko początkowe, preparaty do dalszego żywienia niemowląt, w tym mleko następne, mleko i mleko modyfikowane dla dzieci, o których mowa w ustawie z dnia 25 sierpnia 2006 r. o bezpieczeństwie żywności i żywienia,
4. niezawierające produktów objętych pozycjami od CN 0401 do CN 0404 lub tłuszczu uzyskanego z produktów objętych pozycjami od CN 0401 do CN 0404:
   1. napoje na bazie soi o zawartości białka 2,8% masy lub większej (CN 2202 99 11),
   2. napoje na bazie soi o zawartości białka mniejszej niż 2,8% masy; napoje na bazie orzechów objętych działem CN 08, zbóż objętych działem CN 10 lub nasion objętych działem CN 12 (CN 2202 99 15)”.

Zgodnie z art. 2 pkt 30 ustawy, przez ex rozumie się zakres towarów i usług węższy niż określony odpowiednio w danym dziale, pozycji, podpozycji lub kodzie Nomenklatury scalonej (CN) lub danym grupowaniu klasyfikacji wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej.

Rozpatrywany towar, zdaniem Organu pierwszej instancji, pomimo iż został uznany za napój bezalkoholowy z poz. 2202 objęty winien być 23% stawką podatku od towarów i usług, ponieważ udział masowy zawartego w nim soku owocowego, warzywnego lub owocowo-warzywnego wynosił mniej niż 20% składu surowcowego (tj. nie spełniał wymogu określonego w poz. 17 punkt 2 załącznika nr 10 do ustawy do objęcia go 5% stawką podatku od towarów i usług). Odnosząc się do zarzutu Strony, iż nieprawidłowo zastosowano poz. 17 punkt 2 załącznika nr 10 do ustawy, gdyż nie uwzględniono faktu, że zarówno przecier owocowy, jak i warzywny zawiera w sobie sok, który powinien zostać uwzględniony jako sok w składzie surowcowym, Organ odwoławczy ustalił na podstawie deklarowanego składu surowcowego, iż w składzie finalnego produktu znajduje się (…).

Należy zauważyć, że dopiero w odwołaniu Strona przedstawiła informację wskazującą na sposób przeliczenia soku uzyskiwanego z przecieru za pomocą odpowiedniego współczynnika, który jest następujący: (…)

Korzystając z przeliczenia zawartego w odwołaniu, łączna zawartość soku w produkcie wynosi zdaniem Strony (…), a więc znacznie więcej niż wymagany przez poz. 17 punkt 2 załącznika nr 10 do ustawy poziom minimalnej zawartości soku w wysokości 20% składu surowcowego napoju. Warto zauważyć, iż Organ I instancji nie dysponował ww. informacjami w chwili wydawania decyzji.

Odnosząc się do zarzutu Strony, iż ustawa nie zawiera definicji legalnej soku oraz nie przesądza o sposobie uzyskania odpowiedniego poziomu soku w napoju przez jego wytwórcę, „ natomiast taka definicja jest zawarta w Dyrektywie Parlamentu Europejskiego i Rady 2012/12/UE z dnia 19 kwietnia 2012 r. zmieniającej dyrektywę Rady 2001/112/WE odnoszącą się do soków owocowych i niektórych podobnych produktów przeznaczonych do spożycia przez ludzi (Dz.Urz. L 115 z 27.4.2012, str. 1)”, Organ odwoławczy stwierdza, iż rzeczywiście ustawa nie określa definicji soku lecz również nie odsyła w zakresie tej definicji do innych aktów prawnych np. do rozporządzenia Ministra Rolnictwa i Rozwoju Wsi z dnia 30 września 2003 r. w sprawie szczegółowych wymagań w zakresie jakości handlowej soków i nektarów owocowych (Dz. U. poz. 1735, z późn. zm.) zwanym dalej „rozporządzeniem o sokach”.

Organ odwoławczy pragnie wyjaśnić, iż do kompetencji ustawowych Dyrektora KIS nie należy interpretacja przepisów prawa żywnościowego i rozstrzygania czy produkt (…)stanowi sok w rozumieniu przepisów o bezpieczeństwie żywności i żywienia oraz czy produkt ten może być przedmiotem legalnego obrotu, zgodnie z odrębnymi przepisami, w szczególności przepisami o bezpieczeństwie żywości i żywienia, czy ustawy z dnia 21 grudnia 2000 r. o jakości handlowej artykułów rolno-spożywczych (Dz. U. z 2021 r. poz. 630).

Dokonując klasyfikacji towaru do poz. 2202 organ oparł się na przepisach Nomenklatury scalonej. Dokonując natomiast przypisania stawki VAT do poz. 2202 organ wziął pod uwagę brzmienie załącznika 10 do ustawy VAT zawierającego wykaz towarów i usług opodatkowanych stawką podatku w wysokości 5%.

Kompetencją ustawową Dyrektora KIS w zakresie wydawania WIS jest prawidłowa klasyfikacja towarów oraz usług wpływająca na wysokość stawki podatku VAT. Ustawy i rozporządzenia dotyczące konkretnego towaru są stosowane jedynie pomocniczo w zakresie istotnym dla prawidłowego przypisania stawki VAT. W niniejszej sprawie organ odwoławczy ustalił, iż rozporządzenie o sokach dopuszcza mieszanie soku owocowego z przecierem owocowym.

W odwołaniu Strona stwierdza: „Zarówno definicja legalna, jak pochodząca z literatury przedmiotu wskazuje jednoznacznie, iż przecier zawiera sok, co sprawia, iż przyjęta przez Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej teza, iż będący przedmiotem wniosku o Wiążącą informację Stawkową Towar, którego głównym surowcem jest przecier, nie zawiera soku, jest błędna. (…). W ocenie Wnioskodawcy udział masowy soku owocowego, o którym mowa w pozycji 17 załącznika nr 10 do ustawy VAT, należy oceniać bazując na jego zawartości w wykorzystywanym półprodukcie - przecierze. (…) W przedmiotowej sprawie udział masowy (…)na co składa się suma poszczególnych soków owocowych zawartych w wykorzystanych do produkcji przecierach.”

Odpowiadając na wezwanie organu odwoławczego z dnia 7 kwietnia 2021 r., Strona nadesłała specyfikacje jakościowe przecierów (…), które potwierdzają zgodność produktów z aktualnym rozporządzeniem Ministra Rolnictwa i Rozwoju Wsi z dnia 30 września 2003 r. w zakresie jakości handlowej soków i nektarów owocowych (Dz. U. z 2014 r., poz. 494, późn. zm.) oraz Kodeksem praktyki AIJN. Nadesłane specyfikacje dotyczą: (…)

Należy zauważyć, iż Kodeks Praktyki AIJN (Europejskiego Stowarzyszenia Producentów Soków) jest podstawą oceny autentyczności i jakości produktów sokowniczych. Przemysł Unii Europejskiej dobrowolnie zaakceptował Kodeks Praktyki AIJN jako podstawę oceny jakości soków i nektarów. Również krajowe Inspekcje Kontroli czy służby celne przyjmują go za podstawę oceny produktów. Kodeks obejmuje cechy analityczne i podaje metody jakie należy stosować w ich ocenie. Podaje również komentarze ułatwiające interpretację uzyskanych wyników. Na bieżąco dane są weryfikowane, a zakres jest poszerzany o nowe soki i przeciery z owoców i warzyw. Kodeks Praktyki AIJN (poprzez Wartości Odniesienia) ustala wytyczne dla przemysłu soków owocowych odnośnie oczekiwań jakie mają spełniać produkty wytworzone przez przemysł, znajdujące się w obrocie. Wartości odniesienia są wskazówkami pozwalającymi ustalić kryteria jakościowe soku/przecieru.

Parametry surowców faktycznie używane do produkcji produktu końcowego, zgodnie z deklaracją strony pozostają zgodne z Kodeksem Praktyki AIJN.(…).

W związku z powyższym, organ odwoławczy przyjął wyjaśnienia Strony za wiarygodne, tj. przyjął, iż przeciery zawierają sok w ilości nie mniejszej niż 20% składu surowcowego, zgodnie z brzmieniem poz. 17 punkt 2 załącznika nr 10 do ustawy.

Odnosząc się do przedstawionych przez stronę interpretacji indywidualnych należy stwierdzić, iż interpretacje odnoszą się do innych towarów nie mających związku z przedmiotową sprawą. Natomiast interpretacja IPPP3/443-901/11-2/KB z dnia 22 września 2011 r. (dalej „interpretacja”), dotyczy podobnego produktu, którym jest przecier owocowy o smaku bananowo-wiśniowo-aroniowym. W powyższej interpretacji stwierdzono „W tym zakresie istotne znaczenie ma fakt, że w wyniku procesu technologicznego z przecieru bananowego uzyskuje się około 74% czystego soku bananowego.” Powyższe oznacza, że kluczowe jest przedstawienie wyniku procesu technologicznego uzyskiwania soku z przecieru przez Stronę przed wydaniem decyzji przez organ I instancji.

2. Uzasadnienie zastosowania stawki podatku od towarów i usług

W myśl art. 41 ust. 1 ustawy – stawka podatku wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

Z kolei na mocy art. 41 ust. 2 ustawy, dla towarów i usług wymienionych w załączniku nr 3 do ustawy, innych niż klasyfikowane według Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług w grupowaniu usługi związane z wyżywieniem (PKWiU 56), stawka podatku wynosi 7%, z zastrzeżeniem art. 114 ust. 1.

Przy czym, w świetle art. 146aa ust. 1 ustawy – w okresie od dnia 1 stycznia 2019 r. do końca roku następującego po roku, dla którego wartość relacji, o której mowa w art. 38a pkt 4 ustawy z dnia 27 sierpnia 2009 r. o finansach publicznych, jest nie większa niż 43% oraz wartość, o której mowa w art. 112aa ust. 5 tej ustawy, jest nie mniejsza niż -6%:

1. stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%,
2. stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 2, art. 120 ust. 2 i 3 oraz tytule załącznika nr 3 do ustawy, wynosi 8%.

Zgodnie z art. 146aa ust. 1a ww. ustawy, jeżeli w roku następującym po roku, dla którego osiągnięte zostały wartości, o których mowa w ust. 1, zostaną spełnione warunki, o których mowa w art. 112d ust. 1 ustawy z dnia 27 sierpnia 2009 r. o finansach publicznych, stosowanie stawek, o których mowa w ust. 1, przedłuża się do końca roku następującego po roku, w którym:

1. kwota wydatków jest obliczana zgodnie z art. 112aa ust. 1 ustawy z dnia 27 sierpnia 2009 r. o finansach publicznych w związku ze spełnieniem warunków, o których mowa w art. 112d ust. 4 tej ustawy, oraz
2. wartość relacji, o której mowa w art. 38a pkt 4 ustawy z dnia 27 sierpnia 2009 r. o finansach publicznych, jest nie większa niż 43% oraz wartość, o której mowa w art. 112aa ust. 5 tej ustawy, jest nie mniejsza niż -6%.

Z kolei na mocy art. 41 ust. 2a ustawy – dla towarów i usług wymienionych w załączniku nr 10 do ustawy, innych niż klasyfikowane według Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług w grupowaniu usługi związane z wyżywieniem (PKWiU 56), stawka podatku wynosi 5%.

W poz. 17 załącznika nr 10 do ustawy, stanowiącego „Wykaz towarów i usług opodatkowanych stawką podatku w wysokości 5%” wymieniono towary sklasyfikowane wg CN ex 2202: „Wody, włącznie z wodami mineralnymi i wodami gazowanymi, zawierające dodatek cukru lub innego środka słodzącego, lub wody aromatyzowane i pozostałe napoje bezalkoholowe, z wyłączeniem soków owocowych i warzywnych, objętych pozycją CN 2009 – wyłącznie produkty:

_* jogurty, maślanki, kefiry, mleko nieobjęte działem CN 04 – z wyłączeniem produktów zawierających kawę oraz jej ekstrakty, esencje lub koncentraty,

• napoje bezalkoholowe, w których udział masowy soku owocowego, warzywnego lub owocowo-warzywnego wynosi nie mniej niż 20% składu surowcowego,
• preparaty do początkowego żywienia niemowląt, w tym mleko początkowe, preparaty do dalszego żywienia niemowląt, w tym mleko następne, mleko i mleko modyfikowane dla dzieci, o których mowa w ustawie z dnia 25 sierpnia 2006 r. o bezpieczeństwie żywności i żywienia,
• niezawierające produktów objętych pozycjami od CN 0401 do CN 0404 lub tłuszczu uzyskanego z produktów objętych pozycjami od CN 0401 do CN 0404:
  1. napoje na bazie soi o zawartości białka 2,8% masy lub większej (CN 2202 99 11),
  2. napoje na bazie soi o zawartości białka mniejszej niż 2,8% masy; napoje na bazie orzechów objętych działem CN 08, zbóż objętych działem CN 10 lub nasion objętych działem CN 12 (CN 2202 99 15)”._

Przez ex, stosownie do art. 2 pkt 30 ustawy, rozumie się zakres towarów i usług węższy niż określony odpowiednio w danym dziale, pozycji, podpozycji lub kodzie Nomenklatury Scalonej (CN) lub danym grupowaniu klasyfikacji wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej.

W związku z powyższym, ponieważ opisany we wniosku towar klasyfikowany jest do pozycji 2202 Nomenklatury scalonej (CN) i spełnia warunki, o których mowa w poz. 17 pkt 2 załącznika nr 10 do ustawy, jego dostawa, import lub wewnątrzwspólnotowe nabycie podlega opodatkowaniu stawką podatku od towarów i usług w wysokości 5%, na podstawie art. 41 ust. 2a w zw. z poz. 17 załącznika nr 10 do ustawy.

Podsumowując należy stwierdzić, że Organ pierwszej instancji prawidłowo dokonał klasyfikacji do pozycji 2202 CN towaru będącego napojem, składającym się z (…) według reguły 1 Ogólnych reguł interpretacji Nomenklatury scalonej, jednakże nieprawidłowo przypisał stawkę podatku od towarów i usług.

Decyzja niniejsza uchyla rozstrzygnięcie organu pierwszej instancji w tym zakresie. W konsekwencji, na podstawie art. 41 ust. 1 w związku z art. 41 ust. 2a w zw. z poz. 17 załącznika nr 10 do ustawy, organ odwoławczy stwierdza, że przedmiotowy towar opodatkowany jest stawką podatku w wysokości 5%. Stawka ta wynika z dokonanej indywidualnej klasyfikacji danego towaru (przy zastosowaniu reguły 1 ORINS), na podstawie indywidualnego opisu, zastosowania i składu towaru.

Podkreślenia wymaga, że wiążąca informacja stawkowa wydawana jest indywidualnie w odniesieniu do towaru, którego opis, skład, charakter, zastosowanie są każdorazowo przedstawiane we wniosku przez wnioskodawcę. Organ ze szczególną starannością przeprowadza postępowanie wyjaśniające, podając w rozstrzygnięciu jego podstawy, odnosząc się do konkretnej, zindywidualizowanej danym stanem faktycznym, sprawy i na tej podstawie wykazuje, dlaczego wydał decyzję o danej treści.

Tym samym dostawa, import lub wewnątrzwspólnotowe nabycie towaru sklasyfikowanego do pozycji 2202 Nomenklatury scalonej (CN), spełniającego warunki wskazane w poz. 17 załącznika nr 10 do ustawy, podlega opodatkowaniu stawką podatku od towarów i usług w wysokości 5% na podstawie art. 41 ust. 2a w zw. z poz. 17 załącznika nr 10 do ustawy.

Mając powyższe na uwadze Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej uchylił decyzję nr: 0112-KDSL1-2.450.873.2020.3.BR z dnia 14 grudnia 2020 r., w części dotyczącej 23% stawki podatku od towarów i usług i orzekł jak w sentencji.

3. Uzasadnienie w kontekście zarzutów naruszenia przepisów prawa procesowego

We wniesionym odwołaniu Strona zarzuca także Organowi naruszenie przepisów postępowania. „ (…) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, naruszył dyspozycję artykułu 120, artykułu 121, artykułu 122 oraz artykułu 187 Ordynacji podatkowej poprzez prowadzenie postępowania podatkowego w sposób niebudzący zaufania do organów podatkowych, a także przez brak zebrania wyczerpującego materiału dowodowego. Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, w przypadku dalszych wątpliwości co do przedmiotu wniosku o Wiążącą informację stawkową mógł bowiem, zwrócić się z zapytaniem uzupełniającym do Wnioskodawcy lub wskazać na konieczność przeprowadzenia właściwego badania Towaru będącego przedmiotem wniosku o Wiążącą informację stawkową.”

Zgodnie z art. 122 Ordynacji podatkowej – „W toku postępowania organy podatkowe podejmują wszelkie niezbędne działania w celu dokładnego wyjaśnienia stanu faktycznego oraz załatwienia sprawy w postępowaniu podatkowym”, natomiast na podstawie art. 187 § 1 Ordynacji podatkowej - „Organ podatkowy jest obowiązany zebrać i w sposób wyczerpujący rozpatrzyć cały materiał dowodowy”. Art. 191 Ordynacji podatkowej powiada, iż „organ podatkowy ocenia na podstawie całego zebranego materiału dowodowego, czy dana okoliczność została udowodniona”.

W zacytowanym powyżej art. 122 Ordynacji podatkowej określona została zasada prawdy obiektywnej, w myśl której w toku postępowania organy podatkowe podejmują wszelkie niezbędne działania w celu dokładnego wyjaśnienia stanu faktycznego oraz załatwienia sprawy w postępowaniu podatkowym. Rozwinięcie tej zasady zawiera art. 187 § 1 Ordynacji podatkowej, zgodnie z którym organ podatkowy jest obowiązany zebrać i w sposób wyczerpujący rozpatrzyć cały materiał dowodowy. Nie ulega wątpliwości, że z art. 122 i art. 187 § 1 Ordynacji podatkowej wynika obowiązek zebrania przez organy materiału dowodowego niezbędnego do rozstrzygnięcia sprawy. Nie oznacza to, że Strona nie może w postępowaniu podatkowym występować z inicjatywą dowodową. Strona bowiem, stosownie do art. 188 Ordynacji podatkowej, może zgłaszać własne wnioski dowodowe i jeżeli są one istotne dla rozstrzygnięcia sprawy powinny być uwzględnione przez organ. Wynikający z art. 187 § 1 Ordynacji podatkowej obowiązek zebrania i rozpatrzenia całego materiału dowodowego nie oznacza, że organ nie może odmówić wiary określonym dowodom. Istotne jest bowiem to, by rozpatrując zebrany materiał dowodowy nie pominął przy tym żadnego dowodu. Może jednak pewne dowody uznać za wiarygodne innym natomiast wiarygodności może odmówić. Powinien przy tym w sposób przekonujący wskazać dlaczego jednym dowodom daje wiarę, a innym odmawia wiarygodności. Jeżeli organ dokonał oceny wszystkich zebranych w sprawie dowodów, to nie można jedynie za pomocą art. 122 i art. 187 § 1 Ordynacji podatkowej kwestionować oceny poszczególnych dowodów.

Podsumowując powyższe stwierdzić należy, iż materiał dowodowy powinien być kompletowany przez organ podatkowy, ale nie oznacza to, że strona postępowania może pozostać bierna. Oczywistym jest, że dokładne zdefiniowanie stanu faktycznego niejednokrotnie wymaga czynnego udziału strony, gdyż tylko ona może wskazać lub dostarczyć dowody potwierdzające istnienie prawa do konkretnego rozstrzygnięcia. Zebrany przez Organ pierwszej instancji materiał dowodowy został na etapie podstępowania odwoławczego uzupełniony specyfikacjami użytych surowców. Tym samym organ zebrał i w sposób wyczerpujący rozpatrzył cały materiał dowodowy, przeanalizował wszystkie załączone przez Wnioskodawcę materiały, jednakże w decyzji przytoczył wyłącznie te, które mają decydujące znaczenie dla rozstrzygnięcia sprawy zgodnie z art. 191 Ordynacji podatkowej.

Natomiast odnosząc się do zasady rozstrzygania wątpliwości na korzyść podatnika, należy zauważyć, iż została ona uregulowana w art. 2a Ordynacji podatkowej, zgodnie z którym niedające się usunąć wątpliwości co do treści przepisów prawa podatkowego rozstrzyga się na korzyść podatnika. Powyższa zasada nie może jednak dotyczyć stosowania stawek obniżonych w podatku VAT, przepisy w tym zakresie – zgodnie z orzecznictwem TSUE – muszą być bowiem stosowane ściśle, nie jest dopuszczalna w tym zakresie wykładnia rozszerzająca.

Zastosowanie tej zasady może mieć miejsce jedynie, gdy treść przepisów nie pozwala na precyzyjne ustalenie zakresu normy prawnopodatkowej. Przepis art. 2a Ordynacji podatkowej nie może być stosowany w każdej sytuacji, gdy wynik wykładni przedstawiony przez organ podatkowy oznacza dla skarżącego konsekwencje mniej korzystne niż zakładał.

W myśl. art. 121 § 1 Ordynacji, postępowanie podatkowe powinno być prowadzone w sposób budzący zaufanie do organów podatkowych. Powołana zasada prowadzenia postępowania podatkowego w sposób budzący zaufanie do organów podatkowych jest drugą z kolei w ustawie Ordynacja podatkowa, tuż po zasadzie legalizmu i praworządności. Ww. zasada niesie w sobie nie tylko treści normatywne, ale i daleko wykracza poza ramy prawne. Oznacza ona zakaz przerzucania na podatnika błędów lub uchybień popełnionych przez samego prawodawcę (niejasności przepisów) lub organy podatkowe. Zasada ta zobowiązuje organy podatkowe, by wszelkie niejasności bądź wątpliwości stanu faktycznego były rozstrzygane na korzyść podatnika (Dowgier Rafał, Etel Leonard, Kosikowski Cezary, Pietrasz Piotr, Presnarowicz Sławomir, Ordynacja podatkowa – Komentarz, Lex 2007, wyd. II, komentarz do art. 121).

Dokonana przez organ pierwszej jak i drugiej instancji analiza sprawy w sposób bezsprzeczny wykluczyła niejasności klasyfikacyjne, a zebrane w toku postępowania informacje o towarze wykluczyły jakiekolwiek wątpliwości co do pozycji Nomenklatury scalonej (CN). Odmienne natomiast stanowisko Odwołującego w zakresie stawki podatku nie dowodzi, że w postępowaniu pierwszoinstancyjnym naruszono zasady określone w art. 121 Ordynacji podatkowej, bowiem z regulacji tych nie wynika, że organy podatkowe obowiązane są rozstrzygać sprawy jedynie w sposób zadowalający dla podatnika, a więc w sposób zbieżny z jego stanowiskiem. Zasada zaufania nie może być rozumiana jako konieczność wydawania decyzji (postanowień) zgodnych ze stanowiskiem Strony. Prowadzenie postępowania zgodnie z przepisami prawa procesowego oraz prawidłowe stosowanie przepisów prawa materialnego jest działaniem zgodnym z zasadą pogłębiania zaufania do organów podatkowych.

W analizowanej sprawie organ podatkowy podjął wszelkie niezbędne działania w celu dokładnego zbadania przedstawionego towaru oraz załatwienia sprawy w postępowaniu podatkowym, w tym między innymi szczegółowej analizy przedstawionego opisu towaru. Warto zauważyć, że Strona nie przedstawiła wyników procesu technologicznego przeliczenia przecierów na sok oraz nie przedstawiła stosownych interpretacji podatkowych w toku postepowania przed organem I instancji. Informacje te zostały zawarte w odwołaniu, wobec powyższego zarzut naruszenia art. 121 Ordynacji podatkowej, należy uznać za bezpodstawny.

Natomiast w myśl art. 120 Ordynacji podatkowej, organy podatkowe działają na podstawie przepisów prawa. W wydanej decyzji nr 0112-KDSL1-2.450.873.2020.3.BR, organ pierwszej instancji oparł się na obowiązujących przepisach prawa materialnego oraz przepisach proceduralnych postępowania, niemniej na potrzeby przepisów podatkowych nie kierował się przepisami odrębnymi wynikającymi z prawa żywnościowego pozwalającymi ustalić % zawartość soku w produkcie końcowym.

Wobec powyższego, Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej uchylił decyzję organu pierwszej instancji w części dotyczącej wysokości stawki podatku od towarów i usług i orzekł jej wysokość, w pozostałej zaś części (w zakresie opisu i klasyfikacji towaru) utrzymał decyzję w mocy.

Uwagi dodatkowe

Niniejsza decyzja o zmianie WIS 0110-KSI1-1.441.1.2021.4.MZ z dnia 14 maja 2021 r. , jest ważna, jeśli w przedmiotowej sprawie nie ma zastosowania zwolnienie podmiotowe lub przedmiotowe od podatku od towarów i usług (art. 42a ustawy). W zakresie wyeliminowania lub zastosowania zwolnienia Wnioskodawca może zwrócić się o interpretację indywidualna do Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

Podmiot, na rzecz którego wydano decyzję, może ją stosować wyłącznie do towarów tożsamych pod każdym względem z towarem będącym przedmiotem tej decyzji.

Niniejsza decyzja o zmianie WIS 0110-KSI1-1.441.1.2021.4.MZ z dnia 14 maja 2021 r., wiąże organy podatkowe wobec podmiotu, dla którego została wydana, w odniesieniu do towaru będącego przedmiotem dostawy, importu lub wewnątrzwspólnotowego nabycia dokonanych po dniu, w którym niniejsza decyzja została doręczona (art. 42c ust. 1 pkt 1 ustawy), z wyjątkiem następujących przypadków:

• podmiot ten złożył fałszywe oświadczenie, że w dniu złożenia wniosku o WIS, w zakresie przedmiotowym tego wniosku, nie toczy się postępowanie podatkowe, kontrola podatkowa ani kontrola celno-skarbowa oraz że w tym zakresie sprawa nie została rozstrzygnięta co do jej istoty w decyzji lub postanowieniu organu podatkowego (art. 42b ust. 3 ustawy),
• towar, będący przedmiotem niniejszej decyzji, stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy (art. 42ca ustawy).

W przypadku zastosowania się przez podatnika do wydanej na jego rzecz WIS nr 0112-KDSL1-2.450.873.2020.3.BR z dnia 14 grudnia 2020 r., przed jej zmianą przepisy art. 14k – 14m ustawy Ordynacja podatkowa stosuje się odpowiednio (art. 42c ust. 2 ustawy). Oznacza to, że Strona może zastosować się do WIS nr 0112-KDSL1-2.450.873.2020.3.BR z dnia 14 grudnia 2020 r., do końca stosowanego przez nią okresu rozliczeniowego w podatku od towarów i usług następującego po okresie rozliczeniowym, w którym doręczono niniejszą decyzję o zmianie WIS.

Niniejsza decyzja o zmianie WIS 0110-KSI1-1.441.1.2021.4.MZ z dnia 14 maja 2021 r., jest ważna przez okres 5 lat licząc od dnia jej wydania (art. 42ha ustawy), tj. do 14 maja 2026 r., przy czym przed upływem tego terminu decyzja ta wygasa z mocy prawa w przypadku zmiany przepisów prawa podatkowego w zakresie podatku od towarów i usług odnoszących się do towaru, będącego jej przedmiotem, w wyniku której decyzja staje się niezgodna z tymi przepisami. W takiej sytuacji wygaśnięcie niniejszej decyzji następuje z dniem wejścia w życie przepisów, w wyniku których decyzja stała się z nimi niezgodna (art. 42h ust. 1 ustawy).

Do liczenia terminów okresu ważności WIS stosuje się odpowiednio art. 12 Ordynacji podatkowej.

POUCZENIE

Niniejsza decyzja jest ostateczna w administracyjnym toku instancji.

Na niniejszą decyzję przysługuje prawo wniesienia skargi do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w (…), za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2019 r., poz. 2325, z późn. zm.).

Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 1 (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

---

1 https://ext-isztar4.mf.gov.pl/taryfa_celna/