0114-KDIP1-3.4012.69.2021.2.LM

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2020 r., poz. 1325 z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 5 lutego 2021 r. (data wpływu 9 lutego 2021 r.) uzupełnionym pismem z 11 marca 2021 r. (data wpływu 16 marca 2021 r.) w odpowiedzi na wezwanie tut. Organu z dnia 5 marca 2021 r. nr 0114-KDIP1-3.4012.69.2021.1.LM (doręczone Stronie 8 marca 2021 r.), o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie

• podlegania opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług sprzedaży działki nr 3 – jest prawidłowe,

• uznania wyłącznie Wnioskodawcy za podatnika podatku VAT (podatek od towarów i usług) z tytułu transakcji sprzedaży działki nr 3 – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 9 lutego 2021 r. wpłynął do tutejszego Organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej, uzupełniony pismem z 11 marca 2021 r. (data wpływu 16 marca 2021 r.) będącym odpowiedzią na wezwanie tut. Organu z dnia 5 marca 2021 r. nr 0114-KDIP1-3.4012.69.2021.1.LM (doręczone 8 marca 2021 r.), dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania sprzedaży działki nr 3 oraz uznania Wnioskodawcy za podatnika podatku VAT z tytułu sprzedaży tej działki.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny ostatecznie sformułowany w uzupełnieniu wniosku:

W odpowiedzi na wezwanie z dnia 5 marca br. do uzupełnienia wniosku z 5 lutego 2021 r. o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania sprzedaży nieruchomości gruntowej Wnioskodawca m.in. poinformował że doszło do zbycia tej nieruchomości zatem przedmiotem wniosku jest stan faktyczny, a nie o zdarzenie przyszłe.

Po zakończeniu studiów o kierunku ogrodniczym w dniu 4 czerwca 1983 r. Wnioskodawca otrzymał w darowiźnie od swoich rodziców gospodarstwo rolne i został rolnikiem. W tym samym roku Wnioskodawca wstąpił w związek małżeński. Wnioskodawca z żoną posiada wspólność majątkową małżeńską. W roku 1996 za środki pochodzące z majątku wspólnego Wnioskodawca wraz z żoną nabył nieruchomość rolną:

1. nr 1 o powierzchni 1.74 ha oraz
2. nr 2 o powierzchni 4.87 ha.

Nabyte grunty były przez Wnioskodawcę wraz z żoną wykorzystywane rolniczo. Nigdy nie były wynajmowane ani wydzierżawione.

Zakup działek dokonany w roku 1996 nie podlegał podatkowi VAT. W związku z tym ani Wnioskodawca, ani małżonka Wnioskodawcy nie mieli prawa do odliczenia podatku VAT.

Ponadto, jak wspomniano, grunty nie były w żaden sposób wykorzystywane do jakiejkolwiek działalności podlegającej podatkowi VAT.

Małżonka Wnioskodawcy jest od 2011 roku etatowym pracownikiem administracji publicznej i nie prowadzi żadnej działalności gospodarczej, nie wykonuje także żadnych czynności w sposób charakterystyczny dla takiej działalności.

W 1987 r. roku Wnioskodawca zaczął prowadzić jednoosobową działalność gospodarczą produkcyjno-metalową którą prowadził do roku 2016 pod nazwą ….

Obecnie Wnioskodawca nie prowadzi żadnej działalności gospodarczej, jest wspólnikiem spółki (…) sp. z o.o. która prowadzi działalność produkcyjno-metalową.

W roku 2019 roku Wnioskodawca i Jego małżonka dostali ofertę zakupu części działki nr 2 o powierzchni 0,293 ha wyodrębnionej z działki o numerze 2 (powierzchnia 4.87 ha data zakupu 27 listopada 1996 r.) W związku z tym Wnioskodawca wraz z żoną dokonali podziału działki nr 2 na działkę nr 3 o powierzchni 0.2937 ha oraz działkę nr 4 o powierzchni 4.5849. W ewidencji gruntów obie działki mają status działek rolnych.

We wrześniu 2019 roku została zawarta umowa przedwstępna określająca warunki zakupu działki nr 3 przez spółkę kapitałową, która planuje wybudować na niej obiekt handlowy.

Warunkiem dokonania sprzedaży działki było uzyskanie przez kupującą Spółkę stosownych decyzji administracyjnych, które umożliwią jej realizację planowanej inwestycji.

W związku z zawarciem umowy przedwstępnej Spółka otrzymała od Wnioskodawcy i Jego małżonki upoważnienie do dokonania m.in. następujących czynności zmierzających do:

1. wystąpienia o warunki zabudowy obiektu handlowego o powierzchni 576 m2 na działce nr 3,
2. uzyskania pozwolenia na budowę,
3. uzyskania warunków technicznych przyłączy, tj. kanalizacji sanitarnej, wodnej, kanalizacji deszczowej oraz przyłącza energetycznego pozwalających na realizację planowanej inwestycji,
4. uzyskania decyzji zezwalającej na lokalizację zjazdu na ww. nieruchomości itp.

Po uzyskaniu przez Spółkę ww. decyzji doszło do zbycia działki nr 3 na rzecz Spółki w dniu 10 marca 2021 roku.

Grunt w dacie sprzedaży nie był zabudowany.

Ponieważ nieruchomość będąca przedmiotem wniosku należy do majątku wspólnego małżonków zarówno umowa przedwstępna, jak umowa sprzedaży zostały zawarte przez Wnioskodawcę i Jego żonę; podobnie w przypadku pełnomocnictwa dla celów budowlanych z tej samej przyczyny zostało udzielone przez obojga małżonków (Wnioskodawcę i Jego żonę). Jednak żona Wnioskodawcy jako pracownik administracji nie bierze żadnego udziału w żadnej aktywności, w tym w opisanych wyżej czynnościach, nie uczestniczy w negocjacjach cenowych, ani innych dotyczących warunków sprzedaży nieruchomości. Całością spraw z tym związanych zajmuje się wyłącznie Wnioskodawca.

W umowie sprzedaży Wnioskodawca i Jego żona wskazali, że sprzedaż jest dokonywana w ramach zarządu majątkiem prywatnym, w związku z czym Sprzedający nie działają jako podatnicy podatku VAT, a sama sprzedaż nie podlega podatkowi od towarów i usług.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania ostatecznie sformułowane w uzupełnieniu do wniosku:

1. Czy sprzedaż działki nr 3 będzie podlegać opodatkowaniu podatkiem VAT?
2. Czy w opisanej sytuacji podatnikiem będzie wyłącznie Wnioskodawca?

Zdaniem Wnioskodawcy:

Ad. 1)

Planowana sprzedaż niezabudowanej działki nr 3, będzie podlegać opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług z uwagi na fakt, że przyszły nabywca na podstawie udzielonego pełnomocnictwa, uzyskał warunki zabudowy, pozwolenie na budowę oraz dokonał innych uzgodnień związanych z procesem budowlanym.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju. Natomiast pojęcia „podatnik” i „działalność gospodarcza”, na potrzeby podatku od towarów i usług, zostały określone w art. 15 ust. 1 i ust. 2 ustawy o VAT. W myśl art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Pod pojęciem działalności gospodarczej rozumie się wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Przepis art. 15 ustawy o podatku od towarów i usług jest odpowiednikiem art. 9 ust. 1 i ust. 2 Dyrektywy 2006/112/WE Rady z 28.11.2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej. Zgodnie z nim „podatnikiem” jest każda osoba prowadząca samodzielnie w dowolnym miejscu jakąkolwiek działalność gospodarczą, bez względu na cel, czy też rezultaty takiej działalności. Natomiast „działalność gospodarcza” obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, włącznie z górnictwem, działalnością rolniczą i wykonywaniem wolnych zawodów lub uznanych za takie. Za działalność gospodarczą uznaje się w szczególności wykorzystywanie w sposób ciągły majątku rzeczowego lub wartości niematerialnych w celu uzyskania z tego tytułu dochodu. Opodatkowaniu podatkiem VAT podlega - na podstawie art. 2 ust. 1 lit. a) Dyrektywy 2006/112/WE - odpłatna dostawa towarów na terytorium państwa członkowskiego przez podatnika działającego w takim charakterze.

W przypadku transakcji dokonywanych przez osoby fizyczne każdorazowo należy więc ustalić, czy w danej transakcji występują one „w charakterze podatnika VAT”, tzn. czy dana transakcja mieści się w definicji „dostawy towarów” albo „odpłatnego świadczenia usług” dokonanych w ramach działalności gospodarczej zdefiniowanej w art. 15 ustawy.

Definicja działalności gospodarczej, zawarta w art. 15 ustawy, ma charakter uniwersalny, pozwalający na objęcie pojęciem „podatnik” wszystkie podmioty, które występują w profesjonalnym obrocie gospodarczym. Generalnie podatnikiem jest podmiot, który działa w warunkach charakterystycznych dla producentów, handlowców lub usługodawców. Dostawa nieruchomości znajdującej się w majątku prywatnym nie powinna więc podlegać opodatkowaniu podatkiem VAT.

Pojęcie majątku prywatnego nie występuje w przepisach ustawy o VAT, w związku z tym pojęcie to trzeba definiować dokonując wykładni art. 15 ust. 2 ustawy o VAT. W orzecznictwie podkreśla się, że podatnik może podjąć decyzję o nadaniu składnikom majątku prywatnego charakteru towaru w rozumieniu art. 2 pkt 6 ustawy o VAT. Dotyczy to zarówno prywatnego majątku nabytego pod tytułem darmym (spadek, darowizna itp.), jak i majątku nabytego odpłatnie wiele lat przed podjęciem decyzji o włączeniu go do działalności gospodarczej (np. wyroki NSA z: 22 lutego 2012 r., I FSK 275/11; 29 lutego 2012 r. I FSK 704/11; z 31 stycznia 2013 r., I FSK 237/12; z 29 sierpnia 2014 r., I FSK 1229/13 oraz z 28 listopada 2014 r., I FSK 1899/13). Oznacza to, że o tym, czy dana rzecz należy do majątku prywatnego decyduje sposób jej wykorzystania przez podatnika.

Zwrócił na to uwagę Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej w wyroku z 15 września 2011 r. (C- 180/10 i C-181/10) wydanego w sprawie stosowania polskich przepisów o VAT w odniesieniu do sprzedaży gruntów. W tym orzeczeniu TSUE podkreślił, że zwykłe (tj. poza działalnością handlową) nabycie lub sprzedaż rzeczy nie stanowi „wykorzystywania w sposób ciągły majątku rzeczowego” w celu uzyskania z tego tytułu dochodu w rozumieniu art. 9 ust. 1 dyrektywy VAT, jako że jedynym przychodem z takich transakcji może być ewentualny zysk ze sprzedaży tej rzeczy. Takie transakcje nie stanowią same z siebie działalności gospodarczej w rozumieniu dyrektywy (podobnie TSUE uznał w wielu wcześniejszych orzeczeniach). Trybunał stwierdził także, że każdorazowo należy zbadać, czy sprzedaż jest działaniem mieszczącym się w zakresie „zwykłego wykonywania prawa własności”, czy wykracza poza te ramy. Podejmowanie aktywnych działań w zakresie obrotu nieruchomościami wykracza poza zwykłe wykonywanie prawa własności w ramach zarządu własnym majątkiem. Takie aktywne działania, zdaniem TSUE, mogą polegać na przykład na uzbrojeniu terenu albo na działaniach marketingowych przekraczających zwykłe formy ogłoszenia.

Działania takie wykraczają poza zakres zwykłego zarządu majątkiem prywatnym, i w takiej sytuacji sprzedaży nieruchomości gruntowej nie można uznać za czynność związaną ze zwykłym wykonywaniem prawa własności.

W sprawie będącej przedmiotem wniosku taką „aktywność”, o której wspomniał TSUE w cyt. wyroku wykazuje nabywca (Spółka), a nie sprzedający (Wnioskodawca). Wnioskodawca dokonał jedynie wydzielenia gruntu, którym jest zainteresowany nabywca. Dodatkowo jednak nabywca (Spółka) otrzymał od właścicieli działki upoważnienie do działania w ich imieniu w związku z przygotowaniami do wybudowania obiektu handlowego. Oznacza to, że wszelkie działania Spółki wywołały skutki bezpośrednio dla sprzedawcy gruntu.

Trzeba więc uznać, że to sprzedawca „podejmuje aktywne działania w zakresie obrotu nieruchomościami, angażując środki podobne do wykorzystywanych przez producentów, handlowców i usługodawców”.

Pogląd ten znajduje potwierdzenie w licznych interpretacjach DKIS, w których wyraża opinię, że wskutek takich działań nabywcy, to sprzedawca – pozostający cały czas biernym podmiotem - staje się podatnikiem podatku VAT. W interpretacji z 17 czerwca 2020 r., nr 0114-KDIP4- 2.4012.142.2020.1.MC, DKIS uznał, że: „Działania podejmowane przez spółkę cywilną w toku prac przygotowawczych do rozpoczęcia budowy 22 budynków mieszkalnych były działaniami faktycznie podejmowanymi na rzecz właścicieli gruntu. Spółka cywilna podejmowała bowiem te czynności w okresie, w którym Wnioskodawcy byli właścicielami gruntu, a zatem działania podejmowane przez spółkę cywilną były w istocie działaniami podejmowanymi w imieniu właścicieli, na podjęcie których to działań właściciele wyrazili zgodę zawierając ze spółką cywilną umowę użyczenia gruntu na cele budowlane. (`(...)`) W konsekwencji występują przesłanki do uznania właścicieli gruntu za podatników VAT.” Podobne stanowisko zajęto w interpretacji z 25 lutego 2020 r., nr 0111-KDIB3-1.4012.869.2019.1. Działka była zakupiona do majątku prywatnego w 1996 roku i nie była do niczego nigdy wykorzystywana. W roku 2019 zawarto umowę przedwstępną ze spółką prawa handlowego, która na gruncie planowała wybudować duże centrum handlowe. Spółka wystąpiła o decyzję o warunkach zabudowy, o pozwolenie na budowę, o zgodę na lokalizacje zjazdu i dojazd do drogi publicznej. Ponadto uzyskała promesę przyłączy. Jednak w celu wykonania opisanych wyżej działań spółka otrzymała od sprzedawców pełnomocnictwo. DKIS uznał, że planowana sprzedaż będzie podlegać podatkowi VAT, właśnie z uwagi na fakt udzielenia nabywcy pełnomocnictwa do działania w imieniu sprzedawcy w celu przygotowania planowanej inwestycji, wskutek czego wzrośnie atrakcyjność gruntu jako towaru, to zaś wykracza poza zarząd majątkiem prywatnym.

Podobnie uznano w interpretacjach:

1. z 12 grudnia 2018 r. nr 0113-KDIPT1-3.4012.765.2018.2.MWJ;
2. z 28 grudnia 2020 r. nr 0114-KDIP1-1.4012.635.2020.2.MŻ;
3. z 7 stycznia 2021 r. nr 0111-KDIB3-3.4012.641.2020.2.MS.

Podobnie uznają sądy administracyjne w podobnych stanach faktycznych.

Przykładowo, WSA w Bydgoszczy w wyroku z 22 stycznia 2020 r. (sygn. akt I SA/Bd 725/19) stwierdził, że wyrażenie zgody przez Sprzedających na dysponowanie przez przyszłego Kupującego gruntami będącymi ich własnością i podejmowanie przez niego działań umożliwiających realizację inwestycji, oznacza, że ma ona wpływ na sytuację prawną Sprzedających. Okoliczność zaś, że czynności te są przeprowadzane przez przyszłego nabywcę na podstawie udzielonego przez zbywcę pełnomocnictwa, nie oznacza, iż są obojętne dla oceny skutków, jakie one wywołują dla strony sprzedającej grunt. Sąd uznał, że działania wykonywane przez nabywcę na podstawie udzielonego mu pełnomocnictwa są przejawem ściśle profesjonalnej i zorganizowanej aktywności. Zdaniem sądu, nieistotne jest to, że to nabywca angażuje środki podobne do tych, jakie wykorzystują podmioty zajmujące się profesjonalnie obrotem nieruchomościami i wykazuje taką aktywność.

Istotna jest okoliczność, że czynności te są dokonywane przed przeniesieniem własności nieruchomości w oparciu o udzielone przez sprzedających pełnomocnictwo.

Podobnie uznał WSA w Warszawie w wyroku z 26 kwietnia 2019 r. (sygn. akt III SA/Wa 2798/18) wskazując, że po udzieleniu pełnomocnictwa czynności wykonane przez osobę trzecią wywołają skutki bezpośrednio w sferze prawnej mocodawcy. Z kolei osoba trzecia dokonując ww. działań uatrakcyjnia przedmiotową nieruchomość, będącą nadal własnością Skarżącej. Właściciel gruntu poprzez przyszłego nabywcę, z którym zawiera umowę przedwstępną i któremu udziela pełnomocnictwa do wykonywania czynności przygotowawczych do inwestycji budowlanej, tym samym podejmuje działania podobne do tych, które wykonują podmioty zajmujące się profesjonalnie obrotem nieruchomościami. Tym samym sprzedający wykazuje aktywność w przedmiocie zbycia nieruchomości porównywalną do działań podmiotów zajmujących się profesjonalnie tego rodzaju obrotem.

Podobne stanowisko zajął NSA w wyroku z 6 lipca 2017r. sygn. akt I FSK 2033/15.

Reasumując, w opinii Wnioskodawcy, w opisanej we wniosku sytuacji sprzedaż nieruchomości powinna podlegać podatkowi VAT.

Ad. 2)

W ocenie Wnioskodawcy, podatnikiem podatku od towarów i usług będzie w opisanej sytuacji wyłącznie Wnioskodawca, z wyłączeniem z tej kategorii Jego małżonki. Jak to zauważono we wniosku, żona Wnioskodawcy nie podejmuje żadnych aktywnych działań w zakresie obrotu nieruchomościami. Jest od wielu lat pracownikiem administracji publicznej i jest to Jej jedyna aktywność zawodowa. Pozostawanie we wspólności majątkowej małżeńskiej nie oznacza, że oboje małżonkowie mają ten sam status podatkowy. Jeżeli jedno z małżonków jest pracownikiem i osiąga dochody z umowy o pracę, to jest oczywiste, że drugie z małżonków nie ma przychodów z tego tytułu. Fakt, że zarobione środki finansowe trafiają do wspólnego majątku nie ma w tym wypadku żadnego znaczenia. Identycznie jest w przypadku produkcji, handlu lub usług wykonywanych przez jedno z małżonków (budowa, obrót lub najem), także wtedy, gdy przedmiotem działalności są wspólne nieruchomości.

Jedyną praktyczną różnicą jest jedynie wpis własności obojga małżonków do księgi wieczystej prowadzonej dla danej nieruchomości. W konsekwencji każda transakcja, której przedmiotem jest nieruchomość wymaga obecności obojga małżonków. Nie oznacza to jednak, że każde z małżonków w jednakowym stopniu jest producentem, handlowcem lub usługodawcą. Istotą wspólności majątkowej małżeńskiej jest to, że każdy z małżonków jest współwłaścicielem poszczególnych składników majątku wspólnego na zasadach współwłasności łącznej (bezudziałowej).

Organy podatkowe nie mają wątpliwości, że sam fakt objęcia nieruchomości wspólnością majątkową małżeńską nie powoduje, że każde z małżonków staje się podatnikiem VAT w związku z czynnościami, których przedmiotem staje się ta nieruchomość - wykonywanymi przez jedno z nich.

Takie stanowisko wyrażono np. w interpretacji z 10 stycznia 2019 r, 0115-KDIT1-1.4012. 833.2018.1.KM oraz z 21.07.2020 r. nr 0114-KDIP4-3.4012.264.2020.1.IG. Stanowisko, iż podatnikiem VAT staje się wyłącznie ten z małżonków, który wykazuje aktywność w odniesieniu do ich wspólnego majątku koresponduje z definicją podatnika zawartą w ustawie o VAT oraz w Dyrektywie 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (dalej Dyrektywa) Podatnikami - według art. 15 ust. 1 ustawy - są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2 bez względu na cel lub rezultat takiej działalności. Natomiast działalność gospodarcza - zgodnie z art. 15 ust. 2 ustawy - obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Zgodnie zaś z art. 9 ust. 1 Dyrektywy podatnikiem jest każda osoba prowadząca samodzielnie w dowolnym miejscu jakąkolwiek działalność gospodarczą, bez względu na cel czy też rezultaty takiej działalności Działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, włącznie z górnictwem, działalnością rolniczą i wykonywaniem wolnych zawodów lub uznanych za takie. Za działalność gospodarczą uznaje się w szczególności wykorzystywanie w sposób ciągły, majątku rzeczowego lub wartości niematerialnych w celu uzyskania z tego tytułu dochodu.

Jak wynika z przywołanych wyżej przepisów, podatnikiem VAT może stać się wyłącznie osoba, której można przypisać znamiona prowadzenia działalności gospodarczej. Jak to wyżej zauważono, małżonka Wnioskodawcy nie zajmuje się i nigdy się zajmowała żadną aktywnością na rynku nieruchomości lub szerzej - żadną aktywnością produkcyjną, handlową lub usługową Piastuje stanowisko urzędnicze w administracji publicznej i na tym koncentruje swoją aktywność zawodową.

Reasumując, w ocenie Wnioskodawcy w planowanej transakcji jedynie On stanie się podatnikiem podatku VAT z tytułu sprzedaży całej nieruchomości.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe – w zakresie podlegania opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług sprzedaży działki nr 3 i nieprawidłowe w zakresie uznania wyłącznie Wnioskodawcy za podatnika podatku VAT z tytułu transakcji sprzedaży działki nr 3.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2020 r., poz. 106 z późn. zm.), zwanej dalej „ustawą”, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Przez towary, stosownie do art. 2 pkt 6 ustawy, rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Przez sprzedaż, zgodnie z art. 2 pkt 22 ustawy, rozumie się odpłatną dostawę towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju, eksport towarów oraz wewnątrzwspólnotową dostawę towarów.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

Należy zauważyć, że dostawa towarów rozumiana jako przeniesienie prawa do rozporządzania towarem jak właściciel obejmuje każdą czynność polegającą na przeniesieniu dobra materialnego przez stronę, która przyznaje drugiej stronie prawo do faktycznego dysponowania nim, jakby była właścicielem tego dobra.

Należy więc przyjąć, że na podstawie definicji zawartej w art. 2 pkt 6 ustawy, zbycie nieruchomości gruntowej, traktowane jest jako czynność odpłatnej dostawy towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy.

Zaznaczenia wymaga, że na gruncie przepisów ustawy o podatku od towarów i usług, również zbycie udziału w towarze (np. współwłasności nieruchomości gruntowej) stanowi odpłatną dostawę towarów.

W tym miejscu wskazać należy, że kwestie stosunków majątkowych pomiędzy małżonkami reguluje ustawa z dnia 25 lutego 1964 r. Kodeks rodzinny i opiekuńczy (Dz. U. z 2020 r., poz. 1359), zwana dalej k.r.o.

Stosownie do art. 31 § 1 k.r.o., z chwilą zawarcia małżeństwa powstaje między małżonkami z mocy ustawy wspólność majątkowa (wspólność ustawowa) obejmująca przedmioty majątkowe nabyte w czasie jej trwania przez obojga małżonków lub przez jednego z nich (majątek wspólny). Przedmioty majątkowe nieobjęte wspólnością ustawową należą do majątku osobistego każdego z małżonków.

Zatem, istotą wspólności majątkowej małżeńskiej, zarówno ustawowej, jak i umownej, jest to, że każdy z małżonków jest współwłaścicielem poszczególnych składników majątku wspólnego (dorobkowego) na zasadach współwłasności łącznej (bezudziałowej).

W świetle art. 35 k.r.o., w czasie trwania wspólności ustawowej żaden z małżonków nie może żądać podziału majątku wspólnego. Nie może również rozporządzać ani zobowiązywać się do rozporządzania udziałem, który w razie ustania wspólności przypadnie mu w majątku wspólnym lub w poszczególnych przedmiotach należących do tego majątku.

W myśl art. 36 § 1 oraz § 2 k.r.o., oboje małżonkowie są obowiązani współdziałać w zarządzie majątkiem wspólnym, w szczególności udzielać sobie wzajemnie informacji o stanie majątku wspólnego, o wykonywaniu zarządu majątkiem wspólnym i o zobowiązaniach obciążających majątek wspólny. Każdy z małżonków może samodzielnie zarządzać majątkiem wspólnym, chyba że przepisy poniższe stanowią inaczej. Wykonywanie zarządu obejmuje czynności, które dotyczą przedmiotów majątkowych należących do majątku wspólnego, w tym czynności zmierzające do zachowania tego majątku.

Zgodnie z art. 37 § 1 pkt 1 k.r.o., zgoda drugiego małżonka jest potrzebna m.in. do dokonania czynności prawnej prowadzącej do zbycia, obciążenia, odpłatnego nabycia nieruchomości lub użytkowania wieczystego, jak również prowadzącej do oddania nieruchomości do używania lub pobierania z niej pożytków.

Z uwagi na powyższe regulacje prawne w akcie notarialnym dokumentującym tego rodzaju nabycie nieruchomości wymieniani są oboje małżonkowie, jeżeli istnieje między nimi ustawowa wspólność majątkowa. Wspólność wynikająca ze stosunku małżeństwa jest współwłasnością łączną uprawniającą do współposiadania rzeczy wchodzących w skład majątku wspólnego, a w czasie jej trwania żaden z małżonków nie może żądać podziału majątku wspólnego. Na mocy zapisu zawartego w art. 43 § 1 k.r.o. oboje małżonkowie mają równe udziały w majątku wspólnym.

Jednakże nie każda czynność stanowiąca dostawę, w rozumieniu art. 7 ustawy, podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, bowiem aby dana czynność była opodatkowana tym podatkiem, musi być wykonana przez podmiot, który w związku z jej wykonaniem jest podatnikiem podatku od towarów i usług.

W myśl art. 15 ust. 1 ustawy podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza – mocą ust. 2 powołanego artykułu – obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Określony w ustawie zakres opodatkowania podatkiem od towarów i usług wskazuje, że do tego, aby faktycznie zaistniało opodatkowanie danej czynności, konieczne jest, aby czynność podlegającą opodatkowaniu wykonał podmiot, który dla tej właśnie czynności będzie działał jako podatnik. Definicja działalności gospodarczej zawarta w ustawie ma charakter uniwersalny, pozwalający na objęcie pojęciem „podatnik” tych wszystkich podmiotów, które prowadzą określoną działalność, występując w profesjonalnym obrocie gospodarczym.

W świetle definicji zawartej w art. 15 ustawy o podatku od towarów i usług dla uznania określonych działań podmiotu za działalność gospodarczą istotne znaczenie ma ich zorganizowany charakter. Przy czym, taka działalność wystąpi również w przypadku wykorzystywania towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych. Zatem dostawa towarów (w tym gruntów) będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług w sytuacji, gdy działaniom podmiotu dokonującego tej dostawy, można przypisać znamiona prowadzenia działalności gospodarczej, co w efekcie przesądza o uzyskaniu statusu podatnika. Dodatkowo należy wskazać, że działalność gospodarcza powinna cechować się stałością, powtarzalnością i niezależnością jej wykonywania, gdyż związana jest z profesjonalnym obrotem gospodarczym.

W kwestii opodatkowania dostawy gruntów istotne jest również, czy dokonujący dostawy w celu dokonania sprzedaży podjął aktywne działania w zakresie obrotu nieruchomościami, angażując środki podobne do wykorzystywanych przez producenta, handlowca i usługodawców w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy, co skutkuje koniecznością uznania go za podmiot prowadzący działalność gospodarczą w rozumieniu tego przepisu, a więc za podatnika podatku od towarów i usług, czy też sprzedaż nastąpiła w ramach zarządu majątkiem prywatnym. Zwykłe nabycie lub sprzedaż rzeczy nie stanowi wykorzystywania w sposób ciągły majątku rzeczowego w celu uzyskania z tego tytułu dochodu, jako że jedynym przychodem z takich transakcji może być ewentualny zysk ze sprzedaży tej rzeczy. Natomiast okoliczność podjęcia m.in. takich czynności jak uzbrojenie terenu, wydzielenie dróg wewnętrznych, uzyskanie przed sprzedażą decyzji o warunkach zagospodarowania terenu (zabudowy), wystąpienie o opracowanie planu zagospodarowania przestrzennego dla sprzedawanego obszaru, stanowią o takiej aktywności w zakresie obrotu nieruchomościami, które mogą wskazywać, że czynności sprzedającego przybierają formę zawodową (profesjonalną), a w konsekwencji zorganizowaną.

Wskazany problem był przedmiotem orzeczenia Trybunału Sprawiedliwości UE wydanego w dniu 15 września 2011 r. w sprawach połączonych sygn. akt C-180/10 i C-181/10. Z powyższego wyroku wynika, że dostawę gruntu przeznaczonego pod zabudowę należy uznać za objętą podatkiem od wartości dodanej, pod warunkiem, że transakcja ta nie stanowi jedynie czynności związanej ze zwykłym wykonywaniem prawa własności. Przy spełnieniu powyższych warunków nie ma znaczenia fakt, że podmiot dokonujący dostawy jest „rolnikiem ryczałtowym”. Ponadto podejmowanie przez dany podmiot zorganizowanych działań, takich jak podział gruntu na mniejsze działki czy uzbrojenie terenu, wydzielenie dróg wewnętrznych, uzyskanie przed sprzedażą decyzji o warunkach zabudowy, podjęcie czynności marketingowych, świadczy o tym, że czynności te przybierają formę zawodową (profesjonalną).

Zatem określenie, czy dana osoba fizyczna sprzedając działki gruntu działa w charakterze podatnika prowadzącego handlową działalność gospodarczą (jako handlowiec), wymaga ustalenia, czy jej działalność w tym zakresie przybiera formę zawodową (profesjonalną). Przejawem zaś takiej aktywności określonej osoby w zakresie obrotu nieruchomościami, która może wskazywać, że jej czynności przybierają formę zorganizowaną może być np. nabycie terenu przeznaczonego pod zabudowę, jego uzbrojenie, wydzielenie dróg wewnętrznych, działania marketingowe podjęte w celu sprzedaży działek, wykraczające poza zwykłe formy ogłoszenia, uzyskanie decyzji o warunkach zabudowy terenu, czy wystąpienie o opracowanie planu zagospodarowania przestrzennego dla sprzedawanego obszaru, prowadzenie działalności gospodarczej w zakresie usług developerskich lub innych tego rodzaju usług o zbliżonym charakterze.

Mając powyższe na względzie należy stwierdzić, że uznanie, że dany podmiot w odniesieniu do konkretnej czynności działa jako podatnik podatku od towarów i usług, wymaga oceny każdorazowo odnoszącej się do okoliczności faktycznych danej sprawy. Ocenie podlegać muszą przede wszystkim działania, jakie podejmuje zbywca w celu dokonania sprzedaży.

Z przedstawionego we wniosku opisu wynika, że po zakończeniu studiów o kierunku ogrodniczym w dniu … 1983 r. Wnioskodawca otrzymał w darowiźnie od swoich rodziców gospodarstwo rolne i został rolnikiem. W roku 1996 za środki pochodzące z majątku wspólnego Wnioskodawca wraz z żoną nabył nieruchomość rolną tj. działki:

1. nr 1 o powierzchni 1.74 ha oraz
2. nr 2 o powierzchni 4.87 ha.

Zakup działek dokonany w roku 1996 nie podlegał podatkowi VAT. W związku z tym ani Wnioskodawca, ani małżonka Wnioskodawcy nie mieli prawa do odliczenia podatku VAT.

Nabyte grunty nie były w żaden sposób wykorzystywane do jakiejkolwiek działalności podlegającej podatkowi VAT. Nigdy nie były wynajmowane ani wydzierżawione. Jedynie grunty te były wykorzystywane rolniczo przez Wnioskodawcę i Jego żonę.

W 1987 r. roku Wnioskodawca zaczął prowadzić jednoosobową działalność gospodarczą produkcyjno-metalową, którą prowadził do roku 2016. Obecnie Wnioskodawca nie prowadzi żadnej działalności gospodarczej, jest wspólnikiem spółki, która prowadzi działalność produkcyjno-metalową.

Małżonka Wnioskodawcy jest od 2011 roku etatowym pracownikiem administracji publicznej i nie prowadzi żadnej działalności gospodarczej, nie wykonuje także żadnych czynności w sposób charakterystyczny dla takiej działalności.

W roku 2019 roku Wnioskodawca i Jego małżonka dostali ofertę zakupu części działki nr 2 o powierzchni 0,293 ha. W związku z tym Wnioskodawca wraz z żoną dokonali podziału działki nr 2 na działkę nr 3 o powierzchni 0.2937 ha oraz działkę nr 4 o powierzchni 4.5849. W ewidencji gruntów obie działki mają status działek rolnych.

We wrześniu 2019 roku została zawarta umowa przedwstępna określająca warunki zakupu działki nr 3 przez spółkę kapitałową, która planuje wybudować na niej obiekt handlowy.

Warunkiem dokonania sprzedaży działki było uzyskanie przez kupującą Spółkę stosownych decyzji administracyjnych, które umożliwią jej realizację planowanej inwestycji.

W związku z zawarciem umowy przedwstępnej Spółka otrzymała od Wnioskodawcy i Jego małżonki upoważnienie do dokonania m.in. następujących czynności zmierzających do:

1. wystąpienia o warunki zabudowy obiektu handlowego o powierzchni 576 m² na działce nr 3.
2. uzyskania pozwolenia na budowę.
3. uzyskania warunków technicznych przyłączy, tj. kanalizacji sanitarnej, wodnej, kanalizacji deszczowej oraz przyłącza energetycznego pozwalających na realizację planowanej inwestycji,
4. uzyskania decyzji zezwalającej na lokalizację zjazdu na ww. nieruchomości itp.

Po uzyskaniu przez Spółkę ww. decyzji doszło do zbycia działki nr 3 na rzecz Spółki w dniu 10 marca 2021 roku. W umowie sprzedaży Wnioskodawca i Jego żona wskazali, że sprzedaż jest dokonywana w ramach zarządu majątkiem prywatnym, w związku czym sprzedający nie działają jako podatnicy podatku VAT, a sama sprzedaż nie podlega podatkowi od towarów i usług.

Grunt w dacie sprzedaży nie był zabudowany.

Ponieważ nieruchomość będąca przedmiotem wniosku należy do majątku wspólnego małżonków zarówno umowa przedwstępna, jak umowa sprzedaży zostały zawarte przez Wnioskodawcę i Jego żonę; podobnie w przypadku pełnomocnictwa dla celów budowlanych z tej samej przyczyny zostało udzielone przez obojga małżonków (Wnioskodawcę i Jego żonę). Jednak żona Wnioskodawcy jako pracownik administracji nie bierze żadnego udziału w opisanych wyżej czynnościach, nie uczestniczy w negocjacjach cenowych, ani innych dotyczących warunków sprzedaży nieruchomości. Całością spraw z tym związanych zajmuje się wyłącznie Wnioskodawca.

Na tle tak przedstawionego stanu faktycznego wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą kwestii, czy sprzedaż działki nr 3 będzie podlegać opodatkowaniu podatkiem VAT oraz czy w opisanej sytuacji podatnikiem będzie wyłącznie Wnioskodawca.

Należy w tym miejscu zauważyć, że kwestia udzielania pełnomocnictw, została uregulowana w Tytule IV Działu VI Przedstawicielstwo, Rozdział I Przepisy ogólne, Rozdział II Pełnomocnictwo, ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. z 2020 r., poz. 1740), zwanej dalej Kodeksem cywilnym.

Zgodnie z art. 95 § 1 Kodeksu cywilnego, z zastrzeżeniem wyjątków w ustawie przewidzianych albo wynikających z właściwości czynności prawnej, można dokonać czynności prawnej przez przedstawiciela. W świetle § 2 tego artykułu, czynność prawna dokonana przez przedstawiciela w granicach umocowania pociąga za sobą skutki bezpośrednio dla reprezentowanego.

W myśl art. 96 ww. Kodeksu, umocowanie do działania w cudzym imieniu może opierać się na ustawie (przedstawicielstwo ustawowe) albo na oświadczeniu reprezentowanego (pełnomocnictwo). Stosownie do art. 98 ww. Kodeksu, pełnomocnictwo ogólne obejmuje umocowanie do czynności zwykłego zarządu. Do czynności przekraczających zakres zwykłego zarządu potrzebne jest pełnomocnictwo określające ich rodzaj, chyba że ustawa wymaga pełnomocnictwa do poszczególnej czynności.

Zgodnie z art. 99 § 1 Kodeksu cywilnego, jeżeli do ważności czynności prawnej potrzebna jest szczególna forma, pełnomocnictwo do dokonania tej czynności powinno być udzielone w tej samej formie. W myśl § 2 powołanego artykułu, pełnomocnictwo ogólne powinno być pod rygorem nieważności udzielone na piśmie.

Na mocy art. 108 ww. Kodeksu, pełnomocnik nie może być drugą stroną czynności prawnej, której dokonuje w imieniu mocodawcy, chyba że co innego wynika z treści pełnomocnictwa albo że ze względu na treść czynności prawnej wyłączona jest możliwość naruszenia interesów mocodawcy. Przepis ten stosuje się odpowiednio w wypadku, gdy pełnomocnik reprezentuje obie strony.

Z regulacji art. 109 ww. Kodeksu wynika, że przepisy działu niniejszego stosuje się odpowiednio w wypadku, gdy oświadczenie woli ma być złożone przedstawicielowi.

Jak wynika z przepisów art. 95 do art. 109 Kodeksu cywilnego, pełnomocnictwo – to jednostronne oświadczenie osoby (mocodawcy), na mocy którego inna osoba (pełnomocnik) staje się upoważniona do działania w imieniu mocodawcy. Zatem każda czynność wykonana przez pełnomocnika w imieniu mocodawcy i w zakresie udzielonego pełnomocnictwa wywoła skutki bezpośrednio w sferze prawnej mocodawcy

Rozpatrując wątpliwości Wnioskodawcy w zakresie podlegania opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług sprzedaży działki należy zauważyć, że Kupujący (Spółka) dokonał szeregu określonych czynności, na Nieruchomości jeszcze przed jej nabyciem. Aby takie czynności mogły być poczynione, to faktyczny właściciel nieruchomości musi wystąpić z wnioskiem lub udzielić stosownych pełnomocnictw, tak aby mógł on działać w jego imieniu. Po udzieleniu pełnomocnictwa czynności wykonane przez Spółkę wywołają skutki bezpośrednio w sferze prawnej mocodawcy (Wnioskodawcy i Jego żony). Z kolei pełnomocnik działający w granicach udzielonego mu umocowania, dokonuje ww. działań, uatrakcyjnia przedmiotowe działki stanowiące nadal własność Wnioskodawcy. Działania te dokonywane za pełną zgodą małżonków, przejawiającą się udzielonym pełnomocnictwem, wpływają generalnie na podniesienie atrakcyjności nieruchomości jako towaru i wzrost jej wartości. Spółka nie mogłaby wykonać szeregu opisanych we wniosku czynności, jeżeli nie dysponowałby udzielonym przez Wnioskodawcę pełnomocnictwem.

Jak wskazał Wnioskodawca, Spółka na mocy udzielonego upoważnienia w umowie przedwstępnej, wystąpiła o warunki zabudowy obiektu handlowego o powierzchni 576 m² na działce nr 3, uzyskania pozwolenia na budowę, uzyskania warunków technicznych przyłączy, tj. kanalizacji sanitarnej, wodnej, kanalizacji deszczowej oraz przyłącza energetycznego pozwalających na realizację planowanej inwestycji, uzyskania decyzji zezwalającej na lokalizację zjazdu na ww. nieruchomości. W związku z uzyskaniem wyżej wskazanych decyzji w dniu 10 marca 2021 r. doszło do sprzedaży działki nr 3.

Zatem do momentu przeniesienia własności działki na rzecz Kupującego sprzedawana działka podlegała wielu czynnościom. Wszystkie te czynności z punktu widzenia podatku VAT zostały „wykonane” w sferze prawnopodatkowej mocodawcy tj. Wnioskodawcy i Jego żony. W tym kontekście bez znaczenia pozostaje okoliczność wykonywania ww. czynności przez Kupującego. W efekcie wykonywanych czynności dostawie podlegała działka o zupełnie innym charakterze niż w chwili zawarcia umowy przedwstępnej z Kupującym.

Tym samym mając na uwadze powyższe w ocenie tut. Organu uznać należy, że w niniejszej sprawie wystąpiły okoliczności, które wykluczają uznanie sprzedaży jako dokonywanej w ramach zarządu majątkiem prywatnym Wnioskodawcy. Zatem, należy stwierdzić, że dokonana sprzedaż działki nr 3 jest dostawą towarów podlegającą opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług stosownie do art. 5 ust. 1 pkt 1 w zw. z art. 7 ust. 1 ustawy.

W związku z tym, stanowisko Wnioskodawcy w zakresie podlegania opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług sprzedaży działki nr 3 należało uznać za prawidłowe.

Odnosząc się do wątpliwości Wnioskodawcy w zakresie pytania dotyczącego kwestii, czy w opisanej sytuacji podatnikiem będzie wyłącznie Wnioskodawca, należy stwierdzić, że jak wskazano powyżej transakcja sprzedaży działki nr 3 jest transakcją podlegającą opodatkowaniu podatkiem VAT zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 w zw. z art. 7 ust. 1 ustawy.

Jednocześnie aby tego rodzaju transakcja mogła być rozliczona na gruncie podatku VAT musi być przeprowadzana przez podatnika w rozumieniu art. 15 ustawy.

Skoro jak wskazał Wnioskodawca nabyte do wspólności majątkowej małżeńskiej grunty nie były w żaden sposób wykorzystywane do jakiejkolwiek działalności podlegającej podatkowi VAT, jedynie przez obojga małżonków wykorzystywane były rolniczo, a czynności które zostały wykonane na przedmiotowej działce przez Kupującego za sprawą udzielonego mu pełnomocnictwa przez Wnioskodawcę i Jego żonę wskazują na taką aktywność, która mieści się w pojęciu działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy – to Wnioskodawca działa jako podatnik podatku VAT zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy w związku ze sprzedażą tej działki jednakże do wysokości udziału (tj. 50%) w tej nieruchomości a nie jak wskazuje Wnioskodawca w całości (tj. 100%) dla tej działki pozostającej we wspólności małżeńskiej.

W tym miejscu wskazać należy, że bez względu na wzajemne ustalenia między małżonkami, tj. które z nich było inicjatorem powyższych działań, w związku z transakcją sprzedaży działki nr 3, Wnioskodawca na równi z żoną jest stroną postępowań administracyjnych niezbędnych do realizacji procesu sprzedaży działki. Finalnie jako ich współwłaściciel, będąc stroną przy zawieraniu notarialnych umów sprzedaży, rozporządził nimi (wraz z żoną) prawnie i ekonomicznie w sposób, który na gruncie ustawy o VAT jest kwalifikowany jako dostawa towaru. To nie subiektywny poziom zaangażowania i aktywności w czynności związane z dostawą towaru decydują o statusie podatnika, ale to czy ma się prawo do rozporządzenia rzeczą jak właściciel i czy się to prawo przenosi na inną osobę. Wnioskodawca jak i Jego żona niewątpliwie takie prawo posiadali i skutecznie to prawo przenieśli na rzecz Kupującego.

Zatem na tle przedstawionego stanu faktycznego w oparciu o wyżej wskazane przepisy stwierdzić należy że Wnioskodawca w ramach swojego (50%) udziału w nieruchomości działa jako podatnik VAT, o którym mowa w art. 15 ust. 1 ustawy.

Wobec powyższego stanowisko Wnioskodawcy w zakresie pytania 2 dotyczącego kwestii czy w opisanej sytuacji podatnikiem będzie wyłącznie Wnioskodawca należał uznać za nieprawidłowe.

Odnosząc do powołanych przez Wnioskodawcę wyroków Naczelnego Sądu Administracyjnego o sygn. 29 lutego 2012 r. I FSK 704/11; z 31 stycznia 2013 r., I FSK 237/12; z 29 sierpnia 2014 r., I FSK 1229/13; 28 listopada 2014 r., I FSK 1899/13 tut. Organ wyjaśnia, że wskazane wyroki zostały potraktowane jako element argumentacji Wnioskodawcy, są to jednak rozstrzygnięcia odnoszące się do indywidualnych spraw i co do zasady wiążą one strony postępowań w konkretnej, indywidualnej sprawie, nie rozciągając swojego oddziaływania na inne, choćby podobne lub zbieżne sprawy. Zatem powołane orzeczenia nie mogą wpłynąć na ocenę prawidłowości przedmiotowej kwestii.

Zaznaczenia wymaga, że organ podatkowy jest ściśle związany przedstawionym we wniosku opisem stanu faktycznego. Wnioskodawca ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego oraz zdarzenia przyszłego. Podkreślenia wymaga, że interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z tym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Zgodnie z treścią art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, na wniosek zainteresowanego, wydaje, w jego indywidualnej sprawie, interpretację przepisów prawa podatkowego (interpretację indywidualną).

Należy zatem stwierdzić, iż niniejsza interpretacja indywidualna została wydana w oparciu o stan faktyczny przedstawiony przez Wnioskodawcę i stanowi rozstrzygnięcie wyłącznie dla Wnioskodawcy. Natomiast, jeżeli żona Wnioskodawcy zainteresowana jest otrzymaniem interpretacji indywidualnej może złożyć odrębny wniosek i przedstawić odpowiedni dla niej stan faktyczny, zapytanie i własne stanowisko w sprawie.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. z 2018 r., poz. 2193 z późn. zm.), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w …, za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2019 r., poz. 2325 z późn. zm.).

Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy). W przypadku wnoszenia skargi w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii jako najwłaściwszy proponuje się kontakt z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego ePUAP.

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.