Wnioskodawczyni, jako osoba fizyczna, nieprowadząca działalności gospodarczej, obecnie oferuje oraz planuje w przyszłości oferować usługi coachingu. Początkowo zamierza to robić w ramach działalności nierejestrowanej, a następnie w formie działalności gospodarczej. Usługi coachingu polegają na wspieraniu rozwoju osobistego i motywacji klientów. Rolą coacha jest zwiększenie świadomości osoby uczestniczącej w tym procesie, co ma na celu umożliwienie jej osiągnięcia wyższego poziomu działania. Coach nie dysponuje wiedzą z zakresu konkretnego zawodu klienta i nie przekazuje mu informacji, lecz jedynie wspiera go w realizacji jego celów. Wnioskodawczyni uważa, że coaching bardziej przypomina usługi świadczone przez psychologów czy psychoterapeutów niż usługi doradcze. W związku z tym, Wnioskodawczyni ma możliwość skorzystania ze zwolnienia podmiotowego z podatku VAT na podstawie art. 113 ust. 1 ustawy o VAT, pod warunkiem, że nie przekroczy ustawowego limitu przychodów z tej działalności.
Dołącz do doradców podatkowych korzystających z Fiscalex
Uzyskaj dostęp do największej bazy interpretacji podatkowych w Polsce. Zaawansowane wyszukiwanie, analiza AI i podsumowania interpretacji w jednym miejscu.
Rozpocznij bezpłatny okres próbnyINTERPRETACJA INDYWIDUALNA
Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2020 r., poz. 1325, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 31 stycznia 2021 r. (data wpływu 16 lutego 2021 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do skorzystania ze zwolnienia podmiotowego przez podmiot świadczący usługi coachingu - jest prawidłowe.
UZASADNIENIE
W dniu 16 lutego 2021 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do skorzystania ze zwolnienia podmiotowego przez podmiot świadczący usługi coachingu.
We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny i zdarzenie przyszłe.
Wnioskodawczyni jest osobą fizyczną, nieprowadzącą działalności gospodarczej. Wnioskodawczyni nie jest zarejestrowana jako czynny podatnik VAT (podatek od towarów i usług).
Wnioskodawczyni obecnie oferuje i w przyszłości nadal planuje oferować usługi w zakresie tzw. coachingu - obecnie w ramach tzw. działalności nierejestrowanej, o której mowa w art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 6 marca 2018 r. - Prawo przedsiębiorców, a następnie – po przekroczeniu limitu przychodów z tej działalności - w ramach działalności gospodarczej.
Usługi coachingu, które Wnioskodawczyni świadczy, to proces, który pozwala na rozwój osobisty i motywację osób korzystających z tego typu usług. Coaching można zdefiniować jako „proces, dzięki któremu osiągamy zamierzony cel”. Kluczem do głębszego pojęcia samej istoty coachingu jest zrozumienie, jak działa oraz czym jest tzw. proces coachingu. Zadaniem Wnioskodawczyni jako coacha jest i będzie podniesienie świadomości osoby poddawanej temu procesowi, aby wszedł na wyższy poziom działania. Istotny jest przy tym fakt, że coach najczęściej nie posiada wiedzy z dziedziny danego zawodu, który klient wykonuje. Ta wiedza nie jest mu potrzebna, aby osoba korzystająca z coachingu otrzymała odpowiedzi, których szuka. Coach nie przekazuje wiedzy uczestnikowi procesu coachingowego. Celem jest, aby po przeprowadzeniu procesu przez coacha każda osoba wykonująca określony zawód mogła znacznie łatwiej i efektywniej osiągnąć zamierzony cel. Dodatkowo, coach poprzez swoje umiejętności wspiera poprawę zdrowia i profilaktykę zdrowia, jak radzenie sobie chociażby ze stresem. Podczas pracy Wnioskodawczyni bazuje na mocnych stronach klienta. Wnioskodawczyni nie daje gotowych rozwiązań ani nie doradza - co niewątpliwe leży w kompetencji doradcy. Podczas świadczenia usług coachingowych rola Wnioskodawczyni sprowadza się do zadawania pytań, dawania przestrzeni tak, aby klient sam znalazł rozwiązanie i ustalił kroki działania. W relacji coach - klient to klient odpowiada za rezultat, za to, czy osiągnie lub nie osiągnie celu. Rola Wnioskodawczyni sprowadza się do bycia partnerem w relacji, a nie ekspertem, który ma wiedzę i wie, jak rozwiązać problem klienta. Coaching jest procesem, zatem spotkania Wnioskodawczyni z klientem nie ograniczają się do jednorazowego spotkania, tak jak bywa to w usługach doradczych.
Działalność Wnioskodawczyni polega więc na mentalnym wspieraniu ludzi, aby lepiej wykorzystywali swoje wewnętrzne zasoby, zwiększali swoją motywację do działania oraz niwelowali swoje obawy, strach przed ważnymi dla nich zmianami życiowymi/zawodowymi. Coaching ma za zadanie pomóc im stworzyć odpowiednie warunki do pożądanej zmiany, wesprzeć ich w podjęciu najlepszej decyzji i zapewnić im dość szybkie osiągnięcie postawionych sobie celów.
Zgodnie z definicją ICF (International Coach Federation) „coaching jest metodą pozwalającą w sposób efektywny wytyczyć i osiągnąć ważne cele, podnieść satysfakcję z życia zawodowego i prywatnego, stać się bardziej świadomym liderem, managerem czy rodzicem. W pełni wykorzystuje potencjał, kompetencje i umiejętności klienta. Identyfikuje trudności. Przygotowuje do ich pokonania. Często przekłada się na motywację i większą determinację w działaniu”. ICF definiuje coaching jako „towarzyszenie klientowi w kreatywnym procesie, który skłania do myślenia i inspiruje do maksymalizacji zawodowego i osobistego potencjału.”
Wnioskodawczyni oświadcza, że nie jest jednostką objętą systemem oświaty w rozumieniu przepisów z dnia 14 grudnia 2016 r. - Prawo oświatowe (Dz.U.2019.1148 z późn. zm.) w zakresie kształcenia i wychowania.
W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.
Czy prowadząc przedstawioną w opisie stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego działalność, Wnioskodawczyni może i będzie mogła skorzystać z podmiotowego zwolnienia z podatku VAT wynikającego z art. 113 ust. 1 ustawy o VAT, pod warunkiem, że nie przekroczy ustawowego limitu przychodów z tej działalności określonych w art. 113 ust. 1 oraz art. 113 ust. 9 ustawy o VAT?
Zdaniem Wnioskodawczyni, prawidłowe jest stanowisko, zgodnie z którym prowadząc przedstawioną w opisie stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego działalność, Wnioskodawczyni może skorzystać z podmiotowego zwolnienia z podatku VAT wynikającego z art. 113 ust. 1 ustawy o VAT, pod warunkiem, że nie przekroczy ustawowego limitu przychodów z tej działalności określonego w art. 113 ust. 1 oraz art. 113 ust. 9 ustawy o VAT.
Stosownie do art. 113 ust. 1 ustawy o VAT, zwalnia się od podatku sprzedaż dokonywaną przez podatników, u których wartość sprzedaży nie przekroczyła łącznie w poprzednim roku podatkowym kwoty 200.000 zł. Do wartości sprzedaży nie wlicza się kwoty podatku.
Stosownie do art. 113 ust. 9 ustawy o VAT, zwalnia się od podatku sprzedaż dokonywaną przez podatnika rozpoczynającego w trakcie roku podatkowego wykonywanie czynności określonych w art. 5, jeżeli przewidywana przez niego wartość sprzedaży nie przekroczy, w proporcji do okresu prowadzonej działalności gospodarczej w roku podatkowym, kwoty określonej w ust. 1.
Z kolei przepis art. 113 ust. 13 pkt 2 lit. b ustawy o VAT stanowi, że zwolnień, o których mowa w ust. 1 i 9, nie stosuje się do podatników świadczących usługi w zakresie doradztwa, z wyjątkiem doradztwa rolniczego związanego z uprawą i hodowlą roślin oraz chowem i hodowlą zwierząt, a także związanego ze sporządzaniem planu zagospodarowania i modernizacji gospodarstwa rolnego.
To właśnie treść art. 113 ust. 13 pkt 2 lit. b ustawy o VAT stanowi przedmiot wątpliwości Wnioskodawczyni, tj. czy usługi coachingu, które Wnioskodawczyni świadczy i zamierza świadczyć w przyszłości, nie stanowią usług doradczych, które wykluczają możliwość korzystania ze zwolnienia podmiotowego.
W tym miejscu wskazać należy, że ustawa o VAT nie definiuje pojęcia „doradztwo”, wobec czego zgodnie z dyrektywami wykładni prawa podatkowego należy odwołać się do znaczenia tego pojęcia, jakie nadaje mu język powszechny.
W potocznym rozumieniu termin ten obejmuje szereg usług doradczych, w różnych zakresach, np. podatkowe, prawne, finansowe, techniczne i inne, w tym także udzielanie porad, opinii i wyjaśnień. Z kolei, zgodnie z internetowym Słownikiem Języka Polskiego PWN (sjp.pwn.pl), „doradzić – doradzać” znaczy „udzielić porady, wskazać sposób postępowania w jakiejś sprawie”. Natomiast w myśl wskazanego Słownika, „doradca” to „ten, kto udziela porad”. Tak więc doradztwo jest udzielaniem fachowych opinii, porad w różnych dziedzinach, np. ekonomicznych, finansowych, a przez doradcę rozumie się osobę, która udziela porad, doradza. Użyty w ustawie o VAT termin „usługi w zakresie doradztwa” należy rozumieć w związku z tym szeroko, z położeniem głównego nacisku na czynność udzielania porad, wskazywania rozwiązań, sposobów postępowania w jakiejś sprawie.
Nawiązując do opisu stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego, coaching nie wpisuje się w tę definicję. Jak bowiem wskazano, w szczególności coach najczęściej nie posiada wiedzy z dziedziny danego zawodu, który klient wykonuje. Ta wiedza nie jest mu potrzebna, aby osoba korzystająca z coachingu otrzymała odpowiedzi, których szuka. Coach nie przekazuje wiedzy ani porad uczestnikowi procesu coachingowego.
Rola coacha sprowadza się do bycia partnerem w relacji, a nie ekspertem, który ma wiedzę i wie, jak rozwiązać problem klienta. Coaching jest procesem, zatem spotkania Wnioskodawczyni z klientem nie ograniczają się do jednorazowego spotkania, tak jak bywa to w usługach doradczych.
Wnioskodawczyni uważa, że coachingowi bliżej jest do usług świadczonych przez psychologów czy psychoterapeutów. W swojej istocie skierowany jest wyłącznie na przyszłość i na osiąganie celów. Coaching nie jest zatem ani doradztwem, ani szkoleniem w tradycyjnym tego słowa znaczeniu. Można jednak uznać, że coaching wspiera zdobywanie wiedzy na swój temat, bo poprzez pytania coachingowe i uważne słuchanie/reagowanie Wnioskodawczyni pomaga osobie coachowanej poszerzać jej świadomość i rozwijać się duchowo/wewnętrznie.
Prawidłowość stanowiska Wnioskodawczyni potwierdza także ugruntowana praktyka interpretacyjna organów podatkowych wyrażona w:
Interpretacji indywidualnej Dyrektora KIS z 9 lipca 2020 r., sygn. 0111-KDIB3-3.4012.202.2020.l.WR;
Interpretacji indywidualnej Dyrektora KIS z 26 listopada 2019 r., sygn. 0114-KDIP1-1.4012.469.2019.3.JO;
Interpretacji indywidualnej Dyrektora KIS z 30 sierpnia 2019 r. 0115-KDIT1- 2.4012.319.2019.3.PS;
Interpretacji indywidualnej Dyrektora KIS z 27 lutego 2019 r., sygn. 0111-KDIB3-2.4012.98.2019.l.AZ.
W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.
Zgodnie z przepisem art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2020 r., poz. 106, ze zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.
Stosownie do art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (`(...)`).
W myśl art. 8 ust. 1 ustawy, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (`(...)`).
W myśl art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.
Stosownie do art. 15 ust. 2 ustawy, działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.
Należy zauważyć, że ustawodawca przewiduje zwolnienie od podatku VAT dla określonej grupy podatników. Regulacje w tym zakresie zawarte zostały w art. 113 ustawy.
Stosownie do art. 113 ust. 1 ustawy, zwalnia się od podatku sprzedaż dokonywaną przez podatników, u których wartość sprzedaży nie przekroczyła łącznie w poprzednim roku podatkowym kwoty 200.000 zł. Do wartości sprzedaży nie wlicza się kwoty podatku.
Na podstawie art. 113 ust. 2 ustawy, do wartości sprzedaży, o której mowa w ust. 1, nie wlicza się:
Jak stanowi art. 113 ust. 5 ustawy, jeżeli wartość sprzedaży zwolnionej od podatku na podstawie ust. 1 przekroczy kwotę, o której mowa w ust. 1, zwolnienie traci moc począwszy od czynności, którą przekroczono tę kwotę.
Stosownie do art. 113 ust. 9 ustawy, zwalnia się od podatku sprzedaż dokonywaną przez podatnika rozpoczynającego w trakcie roku podatkowego wykonywanie czynności określonych w art. 5, jeżeli przewidywana przez niego wartość sprzedaży nie przekroczy, w proporcji do okresu prowadzonej działalności gospodarczej w roku podatkowym, kwoty określonej w ust. 1.
Zgodnie z art. 113 ust. 10 ustawy, jeżeli faktyczna wartość sprzedaży zwolnionej od podatku na podstawie ust. 9, w proporcji do okresu prowadzonej działalności gospodarczej, przekroczy w trakcie roku podatkowego kwotę określoną w ust. 1, zwolnienie traci moc począwszy od czynności, którą przekroczono tę kwotę.
Z kolei przepis art. 113 ust. 13 pkt 2 ustawy stanowi, że zwolnień, o których mowa w ust. 1 i 9, nie stosuje się do podatników świadczących usługi:
W świetle powyższego usługi w zakresie doradztwa nie korzystają ze zwolnienia podmiotowego.
Z okoliczności sprawy wynika, że Wnioskodawczyni jest osobą fizyczną, nieprowadzącą działalności gospodarczej. Wnioskodawczyni nie jest zarejestrowana jako czynny podatnik VAT. Wnioskodawczyni obecnie oferuje i w przyszłości zamierza oferować usługi w zakresie coachingu. Początkowo usługi będą świadczone w ramach tzw. działalności nierejestrowanej, o której mowa w art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 6 marca 2018 r. Prawo Przedsiębiorców, a po przekroczeniu limitu przychodu ustanowionego w tym przepisie, w ramach prowadzonej działalności gospodarczej. Z opisu sprawy wynika, że usługi coachingu to proces, który pozwala na rozwój osobisty i motywację osób, korzystających z tego typu usług. Zadaniem coacha będzie podniesienie świadomości osoby poddawanej temu procesowi aby wszedł na wyższy poziom działania. Wnioskodawczyni wskazała również, że coach najczęściej nie posiada wiedzy z dziedziny zawodu wykonywanego przez klienta. Ta wiedza nie jest potrzebna, bowiem coach nie przekazuje wiedzy uczestnikowi procesu coachingowego. Celem coachingu jest, aby przeprowadzeniu tego procesu każda osoba wykonująca dany zawód mogła znacznie łatwiej i efektywniej osiągnąć zamierzony cel. Coach wspiera również poprawę zdrowia i profilaktykę zdrowia poprzez np. radzenie sobie ze stresem. Podczas pracy Wnioskodawczyni będzie bazować na mocnych stronach klienta. Wnioskodawczyni nie będzie dawać gotowych rozwiązań ani doradzać.
W przedmiotowej sprawie wątpliwości dotyczą kwestii, czy Wnioskodawczyni w związku ze świadczeniem ww. usług może korzystać ze zwolnienia z podatku VAT na podstawie art. 113 ust. 1 ustawy o VAT, pod warunkiem, że nie przekroczy ustawowego limitu sprzedaży określonego w art. 113 ust. 1 oraz art. 113 ust. 9 ustawy o podatku od towarów i usług.
Podkreślić należy, że ani ustawa o podatku od towarów i usług ani przepisy wykonawcze do tej ustawy nie definiują pojęcia doradztwa. Skoro jednak ustawa o podatku od towarów i usług w art. 113 ust. 13 pkt 2 ustawy zastrzega, że do osób świadczących usługi doradztwa nie stosuje się zwolnienia podmiotowego, określonego w ust. 1 i 9 należy – wobec braku w ustawie definicji doradztwa – posłużyć się znaczeniem językowym.
W potocznym rozumieniu termin „doradztwo” obejmuje szereg usług doradczych, tj. np. podatkowe, prawne, finansowe. Wobec braku w ustawie definicji doradztwa należy posiłkowo odwołać się do wykładni językowej. Zgodnie z definicją zawartą w Internetowym Słowniku Języka Polskiego PWN (dostępny pod adresem www.sjp.pwn.pl), pod pojęciem „doradcy” należy rozumieć „tego, kto udziela porad”. Natomiast „doradzać”, w myśl powołanego wyżej Internetowego Słownika Języka Polskiego PWN, oznacza tyle co „udzielić porady, wskazać sposób postępowania w jakiejś sprawie”. Doradztwo jest zatem udzieleniem fachowych zaleceń, porad, np. ekonomicznych czy finansowych. Użyty w ustawie o podatku od towarów i usług termin „usługi w zakresie doradztwa” należy rozumieć w związku z tym szeroko.
W świetle powołanych wyżej przepisów należy zauważyć, że o zwolnieniu, o którym mowa w art. 113 ust. 13 pkt 2 lit. b ustawy, decyduje kwalifikacja, bądź istota wykonywanych czynności.
Z opisu analizowanej sprawy nie wynika, że Zainteresowana w ramach działalności gospodarczej, świadczy/będzie świadczyć usługi doradcze. Przedmiotowe usługi coachingu, które Wnioskodawczyni świadczy/zamierza świadczyć będą polegać na mentalnym wspieraniu ludzi, aby lepiej wykorzystywali swoje wewnętrzne zasoby, zwiększali swoją motywację do działania oraz niwelowali swoje obawy, strach przed ważnymi dla nich zmianami życiowymi/zawodowymi. Coaching ma za zadanie pomóc im stworzyć odpowiednie warunki do pożądanej zmiany, wesprzeć ich w podjęciu najlepszej decyzji i zapewnić im dość szybkie osiągnięcie postawionych sobie celów.
Zatem, mając na uwadze przedstawione okoliczności sprawy oraz obowiązujące przepisy należy stwierdzić, że w sytuacji, gdy Wnioskodawczyni wykonuje/będzie wykonywać w ramach prowadzonej działalności gospodarczej czynności w zakresie opisanym we wniosku, podczas których - jak wynika z opisu sprawy - nie daje/nie będzie dawać gotowych rozwiązań ani doradzać, to w przedstawionym stanie faktycznym/zdarzeniu przyszłym nie znajdzie zastosowania wyłącznie określone w art. 113 ust. 13 pkt 2 lit. b ustawy o podatku od towarów i usług. Tym samym Wnioskodawczyni może/będzie mogła korzystać ze zwolnienia określonego w art. 113 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług, pod warunkiem, że nie przekroczy limitów określonych w art. 113 ust. 1 i ust. 9 ustawy o podatku od towarów i usług.
Należy jednak zaznaczyć, że w sytuacji, gdy w trakcie roku podatkowego wartość sprzedaży w ramach prowadzonej przez Wnioskodawcę działalności gospodarczej, obejmującej usługi coachingu przekroczy kwotę 200.000 zł wyliczoną w proporcji do okresu prowadzonej działalności gospodarczej – stosownie do art. 113 ust. 5 ustawy – zwolnienie podmiotowe straci moc z chwilą wykonania czynności, którą ww. kwota zostanie przekroczona. Ponadto Wnioskodawczyni utraci ww. zwolnienie od podatku w przypadku wykonania jakichkolwiek czynności doradztwa – z wyjątkiem doradztwa rolniczego związanego z uprawą i hodowlą roślin oraz chowem i hodowlą zwierząt, a także związanego ze sporządzaniem planu zagospodarowania i modernizacji gospodarstwa rolnego – lub innych czynności wymienionych w art. 113 ust. 13 ustawy.
Wobec powyższego stanowisko Wnioskodawczyni należało uznać za prawidłowe.
Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia oraz zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.
Tut. Organ informuje, iż wydana interpretacja dotyczy tylko sprawy będącej przedmiotem wniosku (zapytania). Inne kwestie przedstawione we wniosku, które nie zostały objęte pytaniem nie mogą być – zgodnie z art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej – rozpatrzone.
Zaznacza się także, że zgodnie z art. 14b § 3 ustawy Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Zainteresowany ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego). Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, wydana interpretacja traci swą aktualność.
Odnośnie powołanych przez Wnioskodawczynię interpretacji indywidualnych, należy zauważyć, że interpretacje przepisów prawa podatkowego wydawane są w indywidualnych sprawach podatników i niewątpliwie kształtują sytuację prawną tych podatników w sprawach będących przedmiotem rozstrzygnięcia, lecz dotyczą konkretnych stanów faktycznych i nie mają mocy prawa powszechnie obowiązującego co oznacza, że należy je traktować indywidualnie.
Jednocześnie należy podkreślić, że niniejsza interpretacja została wydana na podstawie przedstawionego we wniosku opisu sprawy, co oznacza, że w przypadku, gdy w toku postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, kontroli celno-skarbowej zostanie określony odmienny stan sprawy, interpretacja nie wywoła w tym zakresie skutków prawnych.
Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:
Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).
Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193, z późn. zm.), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.
Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w …, za pośrednictwem Organu, który ją wydał (art. 54 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2019 r., poz. 2325, z późn. zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).
W przypadku wnoszenia skargi w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii jako najwłaściwszy proponuje się kontakt z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego ePUAP.
Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.
Fiscalex • Automatyczne wyszukiwanie interpretacji • Anuluj w każdej chwili