0112-KDSL1-2.450.1192.2020.3.BR

WIĄŻĄCA INFORMACJA STAWKOWA (WIS)

Na podstawie art. 13 § 2a pkt 2 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa(Dz. U. z 2020 r., poz. 1325, z późn. zm.), zwanej dalej Ordynacją podatkową, i art. 42a ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2021 r., poz. 685, z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, po rozpatrzeniu wniosku (…) z dnia 26 listopada 2020 r. (data wpływu 30 listopada 2020 r.), uzupełnionego pismem z dnia 3 marca 2021 r. (data wpływu 3 marca 2021 r.), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej wydaje niniejszą wiążącą informację stawkową.

Przedmiot wniosku: usługa – wykonanie projektu architektonicznego „…”

Opis usługi:

Spółka wykonuje usługi inżynieryjne, w szczególności w zakresie kodu 71.11 PKD (Polska Klasyfikacja Działalności) – Działalność w zakresie architektury, tj. realizacji projektów architektonicznych. Jest to działalność mająca charakter unikatowy co do charakteru, rodzaju i parametrów zabudowy i układu budynków oraz przestrzeni, występuje iteracyjny proces kreatywny i w ogromnym zakresie mają zastosowanie znamiona projektu architektonicznego jako utworu w rozumieniu ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych. Sporządzając dokumentację projektową, zespół architektów i inżynierów zatrudnionych w firmie (w zróżnicowanej formule – umowa o pracę, umowa zlecenie, umowa o dzieło) sporządza komplet opracowania graficzno-opisowego, stanowiącego własność intelektualną i na mocy umowy z Zamawiającym/Inwestorem przekazują na uzgodnionych każdorazowo warunkach prawa do realizacji budynku/budynków na podstawie tej dokumentacji. Wynagrodzenie (honorarium) firmy obejmuje więc połączenie pracy twórczej i przekazania praw autorskich do jednorazowej realizacji obiektu budowlanego na podstawie dokumentacji, powstałej w wyniku tejże pracy – która to część powstawania dokumentacji jest już pracą o naturze technicznej, mającej na celu dostosowanie wizji pierwotnej do ram prawnych oraz przepisów obowiązującego prawa. Przedmiotem sprzedaży są kompleksowe projekty (dokumentacja projektowo-kosztorysowa ze specyfikacją robót budowlanych) wraz z przeniesieniem autorskich praw do nich w celu jednorazowej realizacji na konkretnej działce, jak wykazano powyżej.

Rozstrzygnięcie: PKWiU (Polska Klasyfikacja Wyrobów i Usług) 2015 – 71

Stawka podatku od towarów i usług: 23%

Podstawa prawna: art. 41 ust. 1 w zw. z art. 146aa ust. 1 pkt 1 i ust. 1a ustawy.

Cel wydania WIS: określenie stawki podatku od towarów i usług.

UZASADNIENIE

W dniu 30 listopada 2020 r. Wnioskodawca złożył wniosek w zakresie sklasyfikowania ww. usługi według Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług (PKWiU) na potrzeby określenia stawki podatku od towarów i usług.

W treści wniosku przedstawiono następujący szczegółowy opis usługi

Spółka wykonuje usługi inżynieryjne, w szczególności w zakresie kodu 71.11 PKD – Działalność w zakresie architektury, tj. realizacji projektów architektonicznych.

Jest to działalność mająca charakter unikatowy co do charakteru, rodzaju i parametrów zabudowy i układu budynków oraz przestrzeni, występuje iteracyjny proces kreatywny i w ogromnym zakresie mają zastosowanie znamiona projektu architektonicznego jako utworu w rozumieniu ustawy Prawo Autorskie. Sporządzając dokumentację projektową, zespół architektów i inżynierów zatrudnionych w firmie (w zróżnicowanej formule – umowa o pracę, umowa zlecenie, umowa o dzieło) sporządza komplet opracowania graficzno-opisowego, stanowiącego własność intelektualną i na mocy umowy z Zamawiającym/Inwestorem przekazują na uzgodnionych każdorazowo warunkach prawa do realizacji budynku/budynków na podstawie tej dokumentacji. Wynagrodzenie (honorarium) firmy obejmuje więc połączenie pracy twórczej i przekazania praw autorskich do jednorazowej realizacji obiektu budowlanego na podstawie dokumentacji, powstałej w wyniku tejże pracy – która to część powstawania dokumentacji jest już pracą o naturze technicznej, mającej na celu dostosowanie wizji pierwotnej do ram prawnych oraz przepisów obowiązującego prawa.

Wnioskodawca jako spółka wykonuje zatem projekty architektoniczne, jako twórca i artysta w rozumieniu przepisów o prawie autorskim i prawach pokrewnych, a przedmiotem sprzedaży są kompleksowe projekty (dokumentacja projektowo-kosztorysowa ze specyfikacją robót budowlanych) wraz z przeniesieniem autorskich praw do nich w celu jednorazowej realizacji na konkretnej działce, jak wykazano powyżej. Twórcą projektów architektonicznych, o których mowa w przepisach ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych (Dz. U. z 2019 r., poz. 1231) jest Zespół Projektowy, składający się z kilku do nawet kilkunastu osób posiadających czynne uprawnienia w danej specjalizacji (architektura, konstrukcja, instalacje sanitarne, elektryczne, inżynieria drogowa itp.).

Generalnym Projektantem pozostaje każdorazowo spółka.

Wnioskodawca wnosi o stanowisko, czy czynność wynagrodzenia w części przekazania praw autorskich do realizacji obiektu budowlanego będzie podlegała opodatkowaniu VAT (podatek od towarów i usług) wg stawki 8% na podstawie art. 41 ust. 2 i art. 146a pkt 2 w zw. z poz. 181 załącznika nr 3 do ustawy o VAT – w części dotyczącej honorarium za przeniesienie praw autorskich do projektu, (por. interpretację Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z dnia 15 lutego 2018 r.).

Wnioskodawca pismem z dnia 3 marca 2021 r. (data wpływu 3 marca 2021 r.) udzielił następujących odpowiedzi na zadane przez tutejszy organ w wysłanym wezwaniu pytania:

1. Jakiego konkretnie projektu architektonicznego dotyczy przedmiotowa usługa? Proszę wskazać jego nazwę. Odp. Zapytanie dotyczy projektu zatytułowanego: „…”.
2. Należy wymienić i szczegółowo opisać wszystkie czynności wykonywane w ramach ww. usługi. Odp. Opis czynności w ramach wykonywanej usługi:
   1. analiza przedprojektowa oraz studium programowo-przestrzenne, realizowane przez zespół zatrudnionych w firmie Wnioskodawcy architektów;
   2. tworzenie projektu koncepcyjnego na podstawie otrzymanych i ustalonych z inwestorem wytycznych oraz aktualnych przepisów techniczno-budowlanych;
   3. organizacja i uczestniczenie w naradach koordynacyjnych, służących korektom oraz doskonaleniu ostatecznej wersji projektu koncepcyjnego, który inwestor końcowo protokolarnie akceptuje, co jest warunkiem uruchomienia kolejnych kroków;
   4. opracowanie projektu architektoniczno-budowlanego w rozumieniu aktualnych przepisów techniczno-budowlanych, uwzględniającego projekty branżowe oraz uzgodnienia z rzeczoznawcami – wielotygodniowy proces projektowy, narady koordynacyjne;
   5. opracowanie projektów technicznych i warsztatowych w zakresie niezbędnym do pełnej i jednoznacznej realizacji zamierzenia inwestycyjnego, tzw. projekty wykonawcze;
   6. pełnienie usług nadzoru autorskiego – wizyt na budowie celem nadzoru nad zgodnością prowadzonych prac budowlanych z opracowanym i zatwierdzonym projektem.

(…)

Uzasadnienie klasyfikacji usługi

Stosownie do brzmienia art. 5a ustawy, towary i usługi będące przedmiotem czynności, o których mowa w art. 5, wymienione w klasyfikacji w układzie odpowiadającym Nomenklaturze scalonej (CN) zgodnej z rozporządzeniem Rady (EWG) nr 2658/87 z dnia 23 lipca 1987 r. w sprawie nomenklatury taryfowej i statystycznej oraz w sprawie Wspólnej Taryfy Celnej (Dz. Urz. WE L 256 z 07.09.1987, str. 1, z późn. zm. – Dz. Urz. UE Polskie wydanie specjalne, rozdz. 2, t. 2, str. 382, z późn. zm.) lub w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, są klasyfikowane według Nomenklatury scalonej (CN) lub klasyfikacji wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, jeżeli dla tych towarów lub usług przepisy ustawy lub przepisy wykonawcze wydane na jej podstawie powołują działy, pozycje, podpozycje lub kody Nomenklatury scalonej (CN) lub symbole klasyfikacji statystycznych.

Zgodnie z art. 42a ustawy, wiążąca informacja stawkowa, zwana dalej „WIS”, jest decyzją wydawaną na potrzeby opodatkowania podatkiem dostawy towarów, importu towarów, wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów albo świadczenia usług, która zawiera:

1. opis towaru albo usługi będących przedmiotem WIS;
2. klasyfikację towaru według działu, pozycji, podpozycji lub kodu Nomenklatury scalonej (CN) albo według działu, grupy, klasy, kategorii, podkategorii lub pozycji Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług albo według sekcji, działu, grupy lub klasy Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych albo usługi według działu, grupy, klasy, kategorii, podkategorii lub pozycji Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług, niezbędną do:
   1. określenia stawki podatku właściwej dla towaru albo usługi,
   2. stosowania przepisów ustawy oraz przepisów wykonawczych wydanych na jej podstawie – w przypadku, o którym mowa w art. 42b ust. 4;
3. stawkę podatku właściwą dla towaru albo usługi.

Zatem w przypadku, gdy stawka podatku od towarów i usług nie jest uzależniona od zaklasyfikowania danego towaru lub usługi do odpowiedniej klasyfikacji (CN, PKOB lub PKWiU), ale od spełnienia definicji (opisu) zawartej w odpowiednim przepisie ustawy lub pozycji załącznika do ustawy, przedmiotem postępowania w zakresie wydania WIS jest ustalenie, czy opisany towar lub usługa spełnia wymogi wskazane przez ustawodawcę w tym opisie.

Z art. 41 ust. 2 ustawy wynika, że dla towarów i usług wymienionych w załączniku nr 3 do ustawy, innych niż klasyfikowane według Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług w grupowaniu usługi związane z wyżywieniem (PKWiU 56), stawka podatku wynosi 7%, z zastrzeżeniem art. 114 ust. 1.

Zgodnie z art. 146aa ust. 1 pkt 2 ustawy, w okresie od dnia 1 stycznia 2019 r. do końca roku następującego po roku, dla którego wartość relacji, o której mowa w art. 38a pkt 4 ustawy z dnia 27 sierpnia 2009 r. o finansach publicznych, jest nie większa niż 43% oraz wartość, o której mowa w art. 112aa ust. 5 tej ustawy, jest nie mniejsza niż -6%, stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 2, art. 120 ust. 2 i 3 oraz tytule załącznika nr 3 do ustawy, wynosi 8%.

W załączniku nr 3 do ustawy zawierającym wykaz towarów i usług opodatkowanych stawką podatku w wysokości 8%, pod poz. 63 wskazano, bez względu na symbol PKWiU „Usługi twórców i artystów wykonawców w rozumieniu ustawy z dnia 4 lutego 1994 r. o prawie autorskim i prawach pokrewnych (Dz. U. z 2019 r., poz. 1231 oraz z 2020 r., poz. 288) wynagradzane w formie honorariów za przekazanie lub udzielenie licencji do praw autorskich lub praw do artystycznego wykonania”.

Zgodnie z art. 1 ust. 1 ustawy z dnia 4 lutego 1994 r. o prawie autorskim i prawach pokrewnych (Dz. U. z 2019 r., poz. 1231, z późn. zm.), zwanej dalej ustawą o prawie autorskim i prawach pokrewnych, przedmiotem prawa autorskiego jest każdy przejaw działalności twórczej o indywidualnym charakterze, ustalony w jakiejkolwiek postaci, niezależnie od wartości, przeznaczenia i sposobu wyrażenia (utwór).

W szczególności, przedmiotem prawa autorskiego – w myśl art. 1 ust. 2 ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych – są utwory:

1. wyrażone słowem, symbolami matematycznymi, znakami graficznymi (literackie, publicystyczne, naukowe, kartograficzne oraz programy komputerowe);
2. plastyczne;
3. fotograficzne;
4. lutnicze;
5. wzornictwa przemysłowego;
6. architektoniczne, architektoniczno-urbanistyczne i urbanistyczne;
7. muzyczne i słowno-muzyczne;
8. sceniczne, sceniczno-muzyczne, choreograficzne i pantomimiczne;
9. audiowizualne (w tym filmowe).

Zgodnie z art. 2 ust. 1 ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych, opracowanie cudzego utworu, w szczególności tłumaczenie, przeróbka, adaptacja, jest przedmiotem prawa autorskiego bez uszczerbku dla prawa do utworu pierwotnego.

Zatem, aby określone dzieło mogło być przedmiotem prawa autorskiego musi posiadać następujące cechy:

• mieć źródło w pracy człowieka (twórcy),
• stanowić przejaw działalności twórczej,
• posiadać indywidualny charakter.

Należy jednak wskazać, że nie każdy projekt spełnia przesłanki utworu w rozumieniu ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych. Dotyczy to w szczególności projektów będących powieleniem innych projektów, a więc niebędących rezultatem działalności twórczej o indywidualnym charakterze, jak również projektów typowych, zawierających powtarzalne, nieoryginalne rozwiązania. Projekty takie nie podlegają ochronie autorsko-prawnej na podstawie ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych.

Jak wynika z powołanych przepisów ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych, przedmiotem prawa autorskiego jest każdy przejaw działalności twórczej, ustalony w jakiejkolwiek postaci. Przejawem działalności twórczej jest uzewnętrzniony rezultat działalności twórcy.

Stosownie do art. 8 ust. 1 ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych, prawo autorskie przysługuje twórcy, o ile ustawa nie stanowi inaczej.

Na podstawie art. 8 ust. 2 ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych, domniemywa się, że twórcą jest osoba, której nazwisko w tym charakterze uwidoczniono na egzemplarzach utworu lub której autorstwo podano do publicznej wiadomości w jakikolwiek inny sposób w związku z rozpowszechnianiem utworu.

Twórcy przysługują autorskie prawa osobiste. Przepis art. 16 ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych stanowi, że jeżeli ustawa nie stanowi inaczej, autorskie prawa osobiste chronią nieograniczoną w czasie i niepodlegającą zrzeczeniu się lub zbyciu więź twórcy z utworem, a w szczególności prawo do:

1. autorstwa utworu;
2. oznaczenia utworu swoim nazwiskiem lub pseudonimem albo do udostępniania go anonimowo;
3. nienaruszalności treści i formy utworu oraz jego rzetelnego wykorzystania;
4. decydowania o pierwszym udostępnieniu utworu publiczności;
5. nadzoru nad sposobem korzystania z utworu.

Zgodnie z art. 17 ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych, że jeżeli ustawa nie stanowi inaczej, twórcy przysługuje wyłączne prawo do korzystania z utworu i rozporządzania nim na wszystkich polach eksploatacji oraz do wynagrodzenia za korzystanie z utworu (autorskie prawa majątkowe).

Należy podkreślić, że autorskie prawa majątkowe mogą przysługiwać w niektórych przypadkach także innym podmiotom niż twórca.

Stosownie do art. 41 ust. 1 pkt 1 i 2 ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych, jeżeli ustawa nie stanowi inaczej:

1. autorskie prawa majątkowe mogą przejść na inne osoby w drodze dziedziczenia lub na podstawie umowy;
2. nabywca autorskich praw majątkowych może przenieść je na inne osoby, chyba że umowa stanowi inaczej.

Umowa o przeniesienie autorskich praw majątkowych lub umowa o korzystanie z utworu, zwana dalej „licencją”, obejmuje pola eksploatacji wyraźnie w niej wymienione (art. 41 ust. 2 ww. ustawy).

Zatem w myśl przepisów ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych, autorskie prawa majątkowe do utworu mogą przejść na inne osoby na podstawie umowy o przeniesienie autorskich praw majątkowych lub na podstawie umowy o korzystanie z utworu, zwanej licencją.

Ustawa o podatku od towarów i usług nie zawiera definicji pojęcia „honorarium”, zatem można wyjaśnić jego znaczenie posługując się Słownikiem Języka Polskiego (Słownik Współczesnego Języka Polskiego, Wydawnictwo Wilga, Warszawa 1996, str. 309), według którego „honorarium to wynagrodzenie za pracę w wolnych zawodach”; ustawa ta nie definiuje także pojęcia „wolnego zawodu”. Nie oznacza to jednak, że wynagrodzenie otrzymane z tytułu przeniesienia majątkowych praw autorskich do utworu, nie stanowi wynagrodzenia za pracę w wolnym zawodzie o charakterze honorarium, a wynagrodzenia za wykonaną pracę nie można utożsamiać z zapłatą za usługę wykonaną w ramach działalności gospodarczej.

Należy również wskazać na przepis art. 12 ust. 1 ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych, który reguluje kwestie autorskich praw majątkowych w przypadku „utworów pracowniczych”. Zgodnie z tą regulacją, jeżeli ustawa lub umowa o pracę nie stanowią inaczej, pracodawca, którego pracownik stworzył utwór w wyniku wykonywania obowiązków ze stosunku pracy, nabywa z chwilą przyjęcia utworu autorskie prawa majątkowe w granicach wynikających z celu umowy o pracę i zgodnego zamiaru stron.

Z powołanych powyżej unormowań ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych wynika, że twórcą może być wyłącznie osoba fizyczna (człowiek) będący autorem utworu w rozumieniu tej ustawy. Jeżeli utwór powstaje w ramach funkcjonowania określonej osoby prawnej, np. spółki z o.o., to de facto jest on kreowany przez osoby fizyczne, przez tę osobę prawną zatrudnione, np. w charakterze pracowników albo przyjmujących zamówienie na podstawie umowy.

Z opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca jako Spółka z o.o. wykonuje projekt architektoniczny. Przedmiotem sprzedaży jest kompleksowy projekt (dokumentacja projektowo-kosztorysowa ze specyfikacją robót budowlanych) wraz z przeniesieniem autorskich praw do niego w celu jednorazowej realizacji na konkretnej działce. Sporządzając dokumentację projektową, zespół architektów i inżynierów zatrudnionych w Spółce (w zróżnicowanej formule – umowa o pracę, umowa zlecenie, umowa o dzieło) sporządza komplet opracowania graficzno-opisowego, stanowiącego własność intelektualną i na mocy umowy z Zamawiającym/Inwestorem przekazują na uzgodnionych każdorazowo warunkach prawo do realizacji budynku/budynków na podstawie tej dokumentacji. Wynagrodzenie (honorarium) Spółki obejmuje więc połączenie pracy twórczej i przekazania praw autorskich do jednorazowej realizacji obiektu budowlanego na podstawie dokumentacji, powstałej w wyniku tejże pracy. Twórcą projektów architektonicznych jest Zespół Projektowy, składający się z kilku do nawet kilkunastu osób posiadających czynne uprawnienia w danej specjalizacji (architektura, konstrukcja, instalacje sanitarne, elektryczne, inżynieria drogowa itp.). Generalnym Projektantem pozostaje każdorazowo spółka.

Wnioskodawca (Spółka z o.o.) niewątpliwie nie jest osobą fizyczną. W przedmiotowej sprawie Wnioskodawca zatrudniając pracowników jest pracodawcą i zgodnie z art. 12 ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych przysługują mu autorskie prawa majątkowe do utworów stworzonych przez pracownika lub grupę pracowników w wyniku wykonywania obowiązków ze stosunku pracy. Jednakże Wnioskodawcy nie przysługują autorskie prawa osobiste, a w szczególności – prawo do autorstwa utworu. Niespełniona więc zostaje przesłanka do uznania Spółki za twórcę w rozumieniu ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych.

Mając na względzie przywołane przepisy należy stwierdzić, że do usługi przeniesienia majątkowych praw autorskich do projektu architektonicznego będącej przedmiotem wniosku, świadczonej przez Wnioskodawcę, nie ma zastosowania art. 41 ust. 2 w zw. z art. 146aa ust. 1 pkt 2 i ust. 1a oraz poz. 63 załącznika nr 3 do ustawy, a tym samym nie ma zastosowania stawka VAT w wysokości 8%, gdyż Wnioskodawca nie może być uznany w sprawie za twórcę w rozumieniu ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych.

W związku z brakiem możliwości zastosowania w przedmiotowej sprawie dla usługi będącej przedmiotem wniosku, obniżonej stawki podatku na podstawie art. 41 ust. 2 w zw. z art. 146aa ust. 1 pkt 2 i ust. 1a oraz poz. 63 załącznika nr 3 do ustawy, należy dokonać jej prawidłowej klasyfikacji statystycznej.

Do celów opodatkowania podatkiem od towarów i usług w zakresie świadczonych usług należy stosować Polską Klasyfikację Wyrobów i Usług wprowadzoną rozporządzeniem Rady Ministrów z dnia 4 września 2015 r. w sprawie Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług (PKWiU) (Dz. U. z 2015 r., poz. 1676, z późn. zm.).

Podstawowe cele, konstrukcję i sposób posługiwania się Polską Klasyfikacją Wyrobów i Usług oraz jej interpretację wskazują zasady metodyczne Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług (PKWiU 2015) zawarte w ww. rozporządzeniu.

Zasady metodyczne stanowią integralną część klasyfikacji. Zawarte w nich postanowienia obowiązują przy jej interpretacji i stosowaniu (pkt 1.3).

Zgodnie z pkt 1.2 zasad metodycznych, Polska Klasyfikacja Wyrobów i Usług (PKWiU 2015) składa się z:

• niniejszych zasad metodycznych,
• uwag do poszczególnych sekcji,
• schematu klasyfikacji.

Natomiast schemat klasyfikacji – jak wskazano w pkt 1.4 zasad metodycznych – stanowi wykaz grupowań i obejmuje:

• symbole grupowań,
• nazwy grupowań.

Stosownie do pkt 5.3.2 zasad metodycznych, każdą usługę należy zaliczać do odpowiedniego grupowania zgodnie z jej charakterem, niezależnie od symbolu PKD, pod którym został zaklasyfikowany w krajowym rejestrze urzędowym podmiotów gospodarki narodowej REGON podmiot gospodarczy wykonujący usługę.

W pkt 7.6 zasad metodycznych zawarto ogólne reguły klasyfikowania usług. I tak, na podstawie pkt 7.6.2, gdy przeprowadzona analiza opisu wykonywanych czynności wskazuje na możliwość zaliczenia usługi do dwóch lub kilku grupowań, należy przyjąć następujące reguły klasyfikowania, z tym jednak, że porównywać można jedynie grupowania tego samego poziomu hierarchicznego:

• grupowanie, które zawiera bardziej dokładny opis czynności, powinno być uprzywilejowane (wybrane) w stosunku do grupowania zawierającego opis ogólny,
• usługa złożona, składająca się z kombinacji różnych czynności, której nie można zaklasyfikować zgodnie ze wskazanym sposobem, powinna być zaklasyfikowana jak usługa, która nadaje całości zasadniczy charakter,
• usługę, której nie można zaklasyfikować zgodnie z (tiret 1, 2) należy zaklasyfikować w grupowaniu odpowiednim dla usługi o najbardziej zbliżonym charakterze.

Zgodnie z tytułem, Sekcja M Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług obejmuje „USŁUGI PROFESJONALNE, NAUKOWE I TECHNICZNE”.

Jak wynika z wyjaśnień do Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług (PKWiU 2015) sekcja M obejmuje:

• usługi prawne,
• usługi rachunkowo-księgowe i w zakresie audytu,
• usługi doradztwa podatkowego,
• usługi firm centralnych (head offices),
• usługi doradztwa związane z zarządzaniem,
• usługi architektoniczne i inżynierskie i związane z nimi doradztwo techniczne,
• usługi w zakresie badań i analiz technicznych,
• usługi w zakresie badań naukowych i prac rozwojowych,
• usługi reklamowe,
• usługi badania rynku i opinii publicznej,
• usługi fotograficzne,
• usługi tłumaczeń pisemnych i ustnych,
• usługi w zakresie prognozowania pogody i usługi meteorologiczne,
• usługi profesjonalne, naukowe i techniczne wymagające wiedzy specjalistycznej, gdzie indziej niesklasyfikowane,
• usługi weterynaryjne.

W sekcji tej zawarty jest m.in. dział 71 „USŁUGI ARCHITEKTONICZNE I INŻYNIERSKIE; USŁUGI W ZAKRESIE BADAŃ I ANALIZ TECHNICZNYCH”. Stosownie do wyjaśnień do Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług (PKWiU 2015) dział ten obejmuje:

• usługi w zakresie architektury, inżynierii oraz opracowywanie projektów, sprawowanie nadzoru budowlanego,
• usługi w zakresie usług mierniczych i kartograficznych,
• badania właściwości fizycznych, analizy chemiczne i pozostałe badania.

W powyższym dziale znajduje się grupa 71.1 „USŁUGI ARCHITEKTONICZNE I INŻYNIERSKIE ORAZ ZWIĄZANE Z NIMI DORADZTWO TECHNICZNE”, które obejmuje:

• usługi projektowania (szczegółowe graficzne układy projektowe, rysunki, plany oraz wizualizacje budynków, budowli, konstrukcji, systemów lub instalacji, dane do specyfikacji technicznych i architektonicznych, wykonywane przez projektantów architektonicznych lub techników projektantów),
• usługi opracowywania kosztorysów z zakresu architektury lub inżynierii.

Grupa ta nie obejmuje:

• opracowywania kosztorysów stanowiących integralną część robót budowlanych, sklasyfikowanych w Sekcji F,
• usług opracowywania kosztorysów, sklasyfikowanych w 74.90.19.0.

Natomiast w grupie 71.1 znajduje się klasa 71.11 „USŁUGI ARCHITEKTONICZNE” zawierająca pozycję 71.11.22.0 „Usługi architektoniczne w zakresie projektowania budynków niemieszkalnych”. Pozycja ta obejmuje usługi architektoniczne w zakresie projektowania:

• budynków biurowych,
• budynków handlowych i restauracji,
• hoteli i centrów konferencyjnych,
• budynków zakładów opieki zdrowotnej,
• budynków przeznaczonych na cele rozrywkowe, rekreacyjne i kulturalne,
• budynków przeznaczonych na cele edukacyjne,
• budynków przemysłowych,
• budynków transportu i dystrybucji,
• pozostałych budynków niemieszkalnych.

Uwzględniając powyższe, usługa będąca przedmiotem analizy spełnia kryteria i posiada właściwości dla usług objętych działem PKWiU 71 „USŁUGI ARCHITEKTONICZNE I INŻYNIERSKIE; USŁUGI W ZAKRESIE BADAŃ I ANALIZ TECHNICZNYCH”.

Klasyfikacja została dokonana zgodnie z zasadami metodycznymi Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług (PKWiU 2015), zwłaszcza z uwzględnieniem pkt 5.3.2 tych zasad.

Uzasadnienie zastosowania stawki podatku od towarów i usług

W myśl art. 41 ust. 1 ustawy, stawka podatku wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

Przy czym, w świetle art. 146aa ust. 1 pkt 1 ustawy, w okresie od dnia 1 stycznia 2019 r. do końca roku następującego po roku, dla którego wartość relacji, o której mowa w art. 38a pkt 4 ustawy z dnia 27 sierpnia 2009 r. o finansach publicznych, jest nie większa niż 43% oraz wartość, o której mowa w art. 112aa ust. 5 tej ustawy, jest nie mniejsza niż -6%, stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%.

Zgodnie z art. 146aa ust. 1a ustawy, jeżeli w roku następującym po roku, dla którego osiągnięte zostały wartości, o których mowa w ust. 1, zostaną spełnione warunki, o których mowa w art. 112d ust. 1 ustawy z dnia 27 sierpnia 2009 r. o finansach publicznych, stosowanie stawek, o których mowa w ust. 1, przedłuża się do końca roku następującego po roku, w którym:

1. kwota wydatków jest obliczana zgodnie z art. 112aa ust. 1 ustawy z dnia 27 sierpnia 2009 r. o finansach publicznych w związku ze spełnieniem warunków, o których mowa w art. 112d ust. 4 tej ustawy, oraz
2. wartość relacji, o której mowa w art. 38a pkt 4 ustawy z dnia 27 sierpnia 2009 r. o finansach publicznych, jest nie większa niż 43% oraz wartość, o której mowa w art. 112aa ust. 5 tej ustawy, jest nie mniejsza niż -6%.

Jak już wskazano w niniejszej decyzji, do usługi będącej przedmiotem analizy nie ma zastosowania art. 41 ust. 2 w zw. z art. 146aa ust. 1 pkt 2 i ust. 1a oraz poz. 63 załącznika nr 3 do ustawy, a tym samym nie ma zastosowania stawka VAT w wysokości 8%, gdyż Wnioskodawca nie może być uznany w sprawie za twórcę w rozumieniu ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych.

Wymieniona we wniosku usługa mieści się w dziale PKWiU 71 „ROBOTY BUDOWLANE SPECJALISTYCZNE”. Usługa ta nie została wymieniona jako usługa, dla której ustawodawca w ustawie oraz w aktach wykonawczych wydanych na jej podstawie, przewidział obniżoną stawkę podatku.

Zatem, właściwą stawką dla opodatkowania przedmiotowej usługi jest stawka podatku od towarów i usług w wysokości 23%, na podstawie art. 41 ust. 1 w zw. z art. 146aa ust. 1 pkt 1 i ust. 1a ustawy.

Informacje dodatkowe

Niniejsza WIS jest ważna, jeśli w przedmiotowej sprawie nie ma zastosowania zwolnienie podmiotowe lub przedmiotowe od podatku od towarów i usług (art. 42a ustawy). W zakresie wyeliminowania lub zastosowania zwolnienia Wnioskodawca może zwrócić się o interpretację indywidualną do Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

Podmiot, na rzecz którego wydano WIS, może ją stosować wyłącznie do usług tożsamych pod każdym względem z usługą będącą przedmiotem niniejszej decyzji.

Niniejsza WIS wiąże organy podatkowe wobec podmiotu, dla którego została wydana, w odniesieniu do usługi będącej jej przedmiotem, która została wykonana po dniu, w którym WIS została doręczona (art. 42c ust. 1 pkt 2 ustawy), z wyjątkiem następujących przypadków:

• podmiot ten złożył fałszywe oświadczenie, że w dniu złożenia wniosku o WIS, w zakresie przedmiotowym tego wniosku, nie toczy się postępowanie podatkowe, kontrola podatkowa ani kontrola celno-skarbowa oraz że w tym zakresie sprawa nie została rozstrzygnięta co do jej istoty w decyzji lub postanowieniu organu podatkowego (art. 42b ust. 3 ustawy),
• usługa, będąca przedmiotem niniejszej WIS, stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy (art. 42ca ustawy).

Niniejsza WIS jest ważna przez okres 5 lat licząc od dnia jej wydania (art. 42ha ustawy), przy czym wygasa ona z mocy prawa przed upływem tego terminu w przypadku zmiany przepisów prawa podatkowego w zakresie podatku od towarów i usług odnoszących się do usługi, będącej przedmiotem tej WIS, w wyniku której WIS staje się niezgodna z tymi przepisami. Wygaśnięcie WIS następuje z dniem wejścia w życie przepisów, w wyniku których stała się z nimi niezgodna (art. 42h ust. 1 ustawy).

Do liczenia terminów okresu ważności WIS stosuje się odpowiednio art. 12 Ordynacji podatkowej.

POUCZENIE

Od niniejszej decyzji, stosownie do art. 220 § 1 w zw. z art. 221 oraz art. 223 § 2 Ordynacji podatkowej, służy Stronie odwołanie do Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej w terminie 14 dni od dnia jej doręczenia, na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP.

W przypadku wnoszenia odwołania w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii jako najwłaściwszy proponuje się kontakt z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego ePUAP.

Odwołanie od decyzji organu podatkowego powinno zawierać zarzuty przeciw decyzji, określać istotę i zakres żądania będącego przedmiotem odwołania oraz wskazywać dowody uzasadniające to żądanie (art. 222 Ordynacji podatkowej).