0112-KDSL1-1.450.1271.2020.6.MN

WIĄŻĄCA INFORMACJA STAWKOWA (WIS)

Na podstawie art. 13 § 2a pkt 2 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2020 r., poz. 1325, z późn. zm.), zwanej dalej Ordynacją podatkową i art. 42a ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2021 r., poz. 685, z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, po rozpatrzeniu wniosku (…) z dnia 18 listopada 2020 r. (data wpływu 24 listopada 2020 r.), uzupełnionego pismem z dnia 26 lutego 2021 r. (data wpływu 2 marca 2021 r.), pismem z dnia 12 marca 2021 r. (data wpływu 16 marca 2021 r.) oraz pismem z dnia 25 marca 2021 r. (data wpływu 31 marca 2021 r.), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej wydaje niniejszą wiążącą informację stawkową.

Przedmiot wniosku: towar (świadczenie kompleksowe) – kompleksowa dostawa mieszanki betonowej

Opis świadczenia: Wnioskodawca wykonywać będzie w ramach świadczenia na rzecz klienta, następujące czynności: wyprodukowanie mieszanki betonowej w węźle betoniarskim (przewidywana ilość mieszanki betonowej będzie określona w umowie zawieranej z klientem) oraz jej załadunek do betonomieszarki; transport mieszanki betonowej do klienta za pomocą specjalistycznego pojazdu (betonomieszarki); rozładunek mieszanki betonowej – po przewiezieniu mieszanki betonowej specjalistycznym samochodem ciężarowym, mieszanka przelewana jest do pompy; pompowanie mieszanki betonowej do szalunków – czynność wymaga posiadania specjalistycznej pompy z wysięgnikiem, podającym mieszankę betonową na odpowiednią wysokość i odległość od samochodu do szalunków np.: fundamentów, stropów itp.; ułożenie mieszanki betonowej w szalunkach – pompą wpompowuje się w szalunki mieszankę i operator pompy podczas tego procesu kieruje ramię pompy w odpowiednie miejsca wzdłuż koryta szalunków

Rozstrzygnięcie: CN 38

Stawka podatku od towarów i usług: 23%

Podstawa prawna: art. 41 ust. 1 w związku z art. 146aa ust. 1 pkt 1 i ust. 1a ustawy

Cel wydania WIS: określenie stawki podatku od towarów i usług

UZASADNIENIE

W dniu 24 listopada 2020 r. Wnioskodawca złożył wniosek w zakresie sklasyfikowania ww. świadczenia, według Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług na potrzeby określenia stawki podatku od towarów i usług. Wniosek został uzupełniony pismem z dnia 26 lutego 2021 r. (data wpływu 2 marca 2021 r.), pismem z dnia 12 marca 2021 r. (data wpływu 16 marca 2021 r.) oraz pismem z dnia 25 marca 2021 r. (data wpływu 31 marca 2021 r.).

W treści wniosku i jego uzupełnieniach przedstawiono następujący szczegółowy opis świadczenia

Wnioskodawca zamierza w ramach prowadzonej działalności gospodarczej świadczyć usługę budowlaną polegającą na robotach betoniarskich na rzecz przyszłych swoich klientów (głównie dla osób prywatnych, choć zdarzać się mogą również podmioty gospodarcze), polegającą w szczególności na wykonaniu podkładu betonowego, ławy fundamentowej, ścian fundamentowych, posadzki, stropu, wieńca, schodów w budynkach mieszkalnych będących obiektami budowlanymi lub ich częściami zaliczonymi do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym, o których mowa w art. 41 ust. 12 pkt 1 w zw. z ust. 12a-12b w zw. z art. 2 pkt 12 ustawy z dnia 11.03.2004 r. o podatku od towarów i usług (t.j. Dz. U. z 2020 r., poz. 106 ze zm. – powoływana dalej jako ustawa o VAT (podatek od towarów i usług)). Aby uzyskać finalny efekt robót betoniarskich w postaci zabetonowania konkretnych elementów konstrukcyjnych budynku, Wnioskodawca musi uprzednio podjąć szereg działań/czynności.

Świadczenie Wnioskodawcy na rzecz klienta będzie zatem obejmować następujące towary/usługi:

1. wyprodukowanie mieszanki betonowej w węźle betoniarskim (przewidywana ilość mieszanki betonowej będzie określona w umowie zawieranej z klientem) oraz jej załadunek do betonomieszarki;
2. transport mieszanki betonowej do klienta za pomocą specjalistycznego pojazdu (betonomieszarki);
3. rozładunek, pompowanie mieszanki betonowej do szalunków, ułożenie mieszanki w szalunkach, zagęszczenie przy użyciu wibratorów oraz nadanie betonowanemu elementowi wznoszonego budynku ostatecznego kształtu za pomocą łat wyrównujących.

Czynności te stanowić będą integralną część „procesu” świadczonych robót betoniarskich.

Roboty betoniarskie wykonywane przez Wnioskodawcę na rzecz klienta będą składać się w istocie na jedną czynność w aspekcie gospodarczym, która nie powinna być sztucznie rozdzielana. Z punktu widzenia klienta kluczowe będzie bowiem uzyskanie efektu końcowego, tj. wykonanie podkładu betonowego, ławy fundamentowej, ścian fundamentowych, posadzki, stropu, wieńca, schodów we wznoszonym budynku mieszkalnym wskazanym w umowie. Inaczej mówiąc, z perspektywy klienta oczekiwaną czynnością będzie zabetonowanie konkretnej konstrukcji lub elementu obiektu poprzez właściwe ułożenie mieszanki betonowej przy użyciu specjalistycznej pompy i wykwalifikowanego personelu. Przy tym za każdym razem Wnioskodawca będzie uwzględniał specyficzne potrzeby klienta, które będą miały odzwierciedlenie w udostępnionej przez niego dokumentacji projektowej (kopii prawomocnej decyzji w przedmiocie pozwolenia na budowę) wznoszonego budynku mieszkalnego, w którym Wnioskodawca realizuje „proces” betonowania poszczególnych elementów konstrukcyjnych. Z perspektywy klienta trudno jest racjonalnie przyjąć, że zawarłby on z Wnioskodawcą umowę w wyniku której chciałby uzyskać prawo do dysponowania jedynie nietrwałą substancją – mieszanką betonową, która z natury rzeczy bez zachowania ze strony Wnioskodawcy odpowiednich norm w trakcie jej transportu, układania, zagęszczania i pielęgnowania, w bardzo krótkim czasie stałaby się po prostu gruzem (odpadem). Dodatkowo należy wskazać, iż opróżnienie betonomieszarki powinno odbyć się niezwłocznie po przyjeździe w umówione miejsce, szybko i w sposób nie zagrażający pojazdowi. Wykonanie ciągu tych wszystkich czynności wymagać będzie od Wnioskodawcy użycia specjalistycznego sprzętu i wiadomości specjalnych posiadanych przez wykwalifikowany personel Wnioskodawcy. Uzgodniona przez strony i określona w umowie cena będzie obejmowała wszystkie elementy wykonanego świadczenia.

Mając na względzie wskazane okoliczności oraz wagę jakościową elementów wykonywanego świadczenia, elementem dominującym określonym z punktu widzenia przeciętnego konsumenta będą roboty betoniarskie, których celem jest wykonanie konkretnych elementów konstrukcyjnych wznoszonego budynku, natomiast przygotowana przez Wnioskodawcę mieszanka betonowa służyć będzie jedynie jako materiał wykorzystany do należytego wykonania zleconych przez klienta robót betoniarskich.

Wnioskodawca będzie wykonywał zlecone przez klienta świadczenia/prace budowlane w obiektach budowlanych, które spełniają definicję:

• obiektów budownictwa mieszkaniowego lub ich części rozumianych jako budynki mieszkalne stałego zamieszkania sklasyfikowane w Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych w dziale 11, z wyłączeniem lokali użytkowych;
• lokali mieszkalnych w budynkach niemieszkalnych sklasyfikowanych w Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych w dziale 12;
• obiektów sklasyfikowanych w Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych w klasie ex 1264 – wyłącznie budynki instytucji ochrony zdrowia świadczących usługi zakwaterowania z opieką lekarską i pielęgniarską, zwłaszcza dla ludzi starszych i niepełnosprawnych.

Czynności wchodzące w skład świadczenia Wnioskodawcy na rzecz klienta, będące przedmiotem złożonego wniosku, będą wykonywane wyłącznie:

• w budynkach mieszkalnych jednorodzinnych, których powierzchnia użytkowa nie przekroczy 300 m2, albo
• w lokalach mieszkalnych, których powierzchnia użytkowa nie przekroczy 150 m2.

W umowie klient będzie składał Wnioskodawcy oświadczenie o powierzchni użytkowej budynku mieszkalnego, w którym mają być świadczone roboty betoniarskie. Dodatkowo informacja ta, jak również charakter i przeznaczenie danego obiektu budowlanego znajdzie potwierdzenie w przedłożonej przez klienta kopii prawomocnej decyzji w sprawie pozwolenia na budowę. Przedmiotowe oświadczenie oraz dokumenty udostępnione przez klienta pozwolą Wnioskodawcy na jednoznaczne potwierdzenie faktu, że zamówione przez klienta roboty betoniarskie – które są świadczone w ramach budowy, remontu, modernizacji, przebudowy – dotyczą obiektów budowlanych lub ich części, które zaliczone są do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym w rozumieniu w art. 41 ust. 12 pkt 1 w zw. z ust. 12a-12b w zw. z art. 2 pkt 12 ustawy o VAT. Nadto umowa zawarta pomiędzy stronami będzie przewidywać potwierdzenie wykonania zleconych prac w drodze podpisywanego przez strony protokołu odbioru usługi budowlanej.

Przedmiotem złożonego wniosku jest świadczenie wykonywane w budynkach mieszkalnych stałego zamieszkania (lub w ich częściach) sklasyfikowanych w Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych w dziale 11, z wyłączeniem lokali użytkowych.

Świadczenie opisane we wniosku będzie wykonywane w ramach kategorii: budowa.

Mieszanka betonowa zastosowana przy wykonywaniu usługi będzie pielęgnowana zgodnie z normą ENV 13670 lub innymi normami związanymi. Wnioskodawca wykonywać będzie w ramach świadczenia na rzecz klienta, takie czynności jak:

• rozładunek mieszanki betonowej – po przewiezieniu mieszanki betonowej specjalistycznym samochodem ciężarowym, mieszanka przelewana jest do pompy;
• pompowanie mieszanki betonowej do szalunków – czynność wymaga posiadania specjalistycznej pompy z wysięgnikiem, podającym mieszankę betonową na odpowiednią wysokość i odległość od samochodu do szalunków np.: fundamentów, stropów itp.;
• ułożenie mieszanki betonowej w szalunkach – pompą wpompowuje się w szalunki mieszankę i operator pompy podczas tego procesu kieruje ramię pompy w odpowiednie miejsca wzdłuż koryta szalunków.

Ww. czynności będą wykonywane w ramach każdej usługi świadczonej przez Wnioskodawcę, stanowiąc kluczowe etapy procesu świadczenia usługi na rzecz klienta.

W razie potrzeby – o ile klient wyrazi takie życzenie – Wnioskodawca w ramach usługi będzie wykonywać również:

• zagęszczenie mieszanki betonowej przy użyciu wibratorów – polega na zawibrowaniu betonu przy użyciu wibratora;
• nadanie betonowanemu elementowi wznoszonego budynku ostatecznego kształtu za pomocą łat wyrównujących – polega na „zagłaskaniu”, wyrównaniu powierzchni zalanej mieszanki betonowej.

Klient może zdecydować, że zagęszczenie mieszanki betonowej i nadanie betonowanemu elementowi ostatecznego kształtu, wykona on we własnym zakresie (w praktyce przez majstra zatrudnionego przez klienta przy budowie). Stąd też te dwie czynności będą miały charakter wyłącznie dodatkowy i nie będą stanowiły głównego (kluczowego) etapu wykonywanej usługi budowlanej będącej przedmiotem wniosku. Natomiast jeśli zaistnieje potrzeba wykonania tych czynności na rzecz klienta, to ich wartość będzie stanowić dodatkowy element kalkulacyjny usługi budowlanej wykonanej na rzecz klienta.

Wnioskodawca wskazał, że ww. czynności, tj. zagęszczenie mieszanki betonowej przy użyciu wibratorów oraz nadanie betonowanemu elementowi wznoszonego budynku ostatecznego kształtu za pomocą łat wyrównujących, nie są elementami świadczenia wykonywanego przez Wnioskodawcę, które ma być przedmiotem decyzji WIS.

Uzgodniona przez Strony i określona w umowie cena będzie obejmowała wszystkie elementy wykonanego na rzecz klienta świadczenia. W umowie o wykonanie usługi budowlanej Strony ustalą wynagrodzenie w wysokości szacunkowej (kwota brutto, w tym VAT), z tym zastrzeżeniem, że ostateczna cena będzie kalkulowana na podstawie:

• klasy i ilości betonu;
• zastosowanych dodatków do betonu (specjalistyczna chemia w okresie zimowym i letnim);
• odległości budowy od zakładu betoniarni;
• czasu potrzebnego na przepompowanie betonu do szalunków.

Wnioskodawca wskazał, że dopiero zamierza wykonywać na rzecz klientów świadczenia opisane we wniosku, stąd też załączył do wniosku wzór umowy na wykonanie przedmiotowego świadczenia.

Wnioskodawca wnosi o ocenę czy opisany ciąg czynności, które będzie wykonywał na rzecz klienta stanowi świadczenie kompleksowe oraz o dokonanie klasyfikacji zgodnie z PKWiU (Polska Klasyfikacja Wyrobów i Usług) 2015.

Wnioskodawca wnosi o ocenę możliwości zastosowania do ww. świadczeń, które będą wykonywane na rzecz klienta, preferencyjnej 8% stawki VAT właściwej dla usług związanych z budową, remontem, modernizacją, przebudową obiektów budowlanych lub ich części zaliczonych do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym, na potrzeby stosowania art. 41 ust. 12 pkt 1 ustawy o VAT.

Uzasadnienie występowania świadczenia kompleksowego

Należy podkreślić, że co do zasady, każde świadczenie dla celów opodatkowania podatkiem od towarów i usług powinno być traktowane jako odrębne i niezależne, jednak w sytuacji, gdy jedno świadczenie obejmuje z ekonomicznego punktu widzenia kilka czynności, świadczenie to nie powinno być sztucznie dzielone dla celów podatkowych.

Pojedyncze świadczenie ma miejsce zwłaszcza wtedy, gdy jedną lub więcej części składowych uznaje się za czynność zasadniczą, podczas gdy inny lub inne elementy traktuje się jako czynności pomocnicze, do których stosuje się te same zasady opodatkowania, co do czynności zasadniczej.

Natomiast aby móc wskazać, że dane świadczenie jest świadczeniem złożonym (kompleksowym), powinno składać się ono z różnych czynności, których realizacja prowadzi jednak do jednego celu. Na świadczenie złożone składa się więc kombinacja różnych czynności, prowadzących do realizacji określonego celu – do wykonania świadczenia głównego, na które składają się różne czynności pomocnicze. Natomiast czynność należy uznać za pomocniczą, jeśli nie stanowi ona celu samego w sobie, lecz jest środkiem do pełnego zrealizowania lub wykorzystania świadczenia zasadniczego. Pojedyncza czynność traktowana jest zatem jak element świadczenia kompleksowego wówczas, jeżeli cel świadczenia czynności pomocniczej jest zdeterminowany przez czynność główną oraz nie można wykonać lub wykorzystać czynności głównej bez czynności pomocniczej.

Zatem, z ekonomicznego punktu widzenia, świadczenie nie powinno być dzielone dla celów podatkowych wówczas, gdy tworzyć będzie jedno świadczenie złożone (kompleksowe), obejmujące kilka świadczeń pomocniczych. Jeżeli jednak w skład wykonywanego świadczenia wchodzić będą czynności, które nie służą wyłącznie wykonaniu czynności głównej, zasadniczej, lecz mogą mieć również charakter samoistny, to wówczas nie ma podstaw dla traktowania ich jako elementu świadczenia złożonego (kompleksowego).

Stanowisko takie przedstawił również Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej w wyroku z dnia 25 lutego 1999 r., nr C-349/96 stwierdzając, że: „Pojedyncze świadczenie ma miejsce zwłaszcza wtedy, gdy jedną lub więcej części składowych uznaje się za usługę zasadniczą, podczas gdy inny lub inne elementy traktuje się jako usługi pomocnicze, do których stosuje się te same zasady opodatkowania, co do usługi zasadniczej. Usługę należy uznać za usługę pomocniczą w stosunku do usługi zasadniczej, jeśli nie stanowi ona dla klienta celu samego w sobie, lecz jest środkiem do lepszego wykorzystania usługi zasadniczej”.

Odnosząc się do zagadnienia będącego przedmiotem wniosku, wskazać również należy, że:

• w wyroku TSUE z dnia 27 października 2005 r. w sprawie C-41/04 Levob Verzekeringen, Trybunał wskazał, że po pierwsze z art. 2 ust. 1 szóstej dyrektywy wynika, że każda transakcja powinna być uznawana za odrębną i niezależną, a po drugie, że czynność złożona z jednego świadczenia w sensie ekonomicznym nie powinna być sztucznie rozdzielana, by nie zakłócać funkcjonowania podatku VAT. W ocenie Trybunału, aby określić, czy mamy do czynienia z jednym świadczeniem, należy przede wszystkim poszukać elementów charakterystycznych dla rozpatrywanej czynności celem ustalenia, czy podatnik dostarcza konsumentowi kilka odrębnych świadczeń głównych, czy też jedno świadczenie (pkt 20 wyroku). Podobnie jest w przypadku, jeśli dwa (lub więcej) świadczenia (lub czynności) dokonane przez podatnika na rzecz konsumenta, rozumianego jako przeciętny konsument, są tak ściśle związane, że stanowią one obiektywnie jedno tylko nierozerwalne świadczenie gospodarcze, którego rozdzielenie miałoby charakter sztuczny (punkt 22 wyroku),
• w wyroku z dnia 27 września 2012 r. w sprawie C-392/11 Field Fisher Waterhouse LLP Trybunał wskazał, że aby móc uznać, że ogół świadczeń zapewnianych przez wynajmującego najemcy stanowi jedno świadczenie, należy zbadać czy wykonywane świadczenia stanowią jedno nierozerwalne świadczenie gospodarcze, którego rozdzielenie miałoby charakter sztuczny, czy też obejmują one świadczenie główne, względem którego pozostałe świadczenia mają charakter dodatkowy (pkt 22 wyroku).

Charakter danego świadczenia należy oceniać biorąc pod uwagę punkt widzenia nabywcy oraz cechy charakterystyczne tego świadczenia (vide: wyrok TSUE z dnia 21 lutego 2008 r. w sprawie C-425/06 Part Service srl, ECLI:EU:C:2008:108, pkt 51-53; z dnia 11 czerwca 2009 r. w sprawie C-572/07 RLRE Tellmer Property sro, ECLI:EU:C:2009:365, pkt 17-19 oraz z dnia 19 listopada 2009 r. w sprawie C-461/08 Don Bosco Onroerend Goed BV, ECLI:EU:C:2009:722, pkt 36-38).

Podsumowując zatem powyższe, świadczenie złożone (kompleksowe) ma miejsce wówczas, gdy relacja poszczególnych czynności (świadczeń) wykonywanych na rzecz jednego nabywcy, dzieli je na świadczenie podstawowe i świadczenia pomocnicze – tzn. takie, które umożliwiają skorzystanie ze świadczenia podstawowego (lub są niezbędne dla możliwości skorzystania ze świadczenia podstawowego). Jeżeli jednak świadczenia te można rozdzielić tak, że nie zmieni to ich charakteru ani wartości z punktu widzenia nabywcy – wówczas świadczenia takie powinny być traktowane jako dwa (lub więcej), niezależnie opodatkowane świadczenia.

W przypadku świadczeń kompleksowych o tym, czy świadczenie jest dostawą towarów, czy usługą powinien przesądzić element, który w ramach całego świadczenia ma charakter dominujący (zob. np. wyroki TSUE: z dnia 2 maja 1996 r. w sprawie C-231/94, Faaborg – Gelting Linien; z dnia 25 lutego 1999 r. w sprawie C 349/96 Card Protection Plan Ltd p-ko Commissioners of Custom and Excise; z dnia 27 października 2005 r. w sprawie C-41/04, Levob Verzekeringen BV i OV Bank NV v Staatssecretaris van Financien, z glosą P. Selera, opubl. Lex/el. 2010). Jeżeli elementem dominującym w ramach danej transakcji będzie wydanie towaru w celu przeniesienia prawa do rozporządzania nim jak właściciel, natomiast pozostałe czynności będą miały charakter pomocniczy lub uboczny wówczas transakcja powinna być traktowana jako dostawa towarów, o której mowa w art. 7 ust. 1 ustawy. Natomiast w przypadku, gdy istotą transakcji będą inne czynności to mimo, że w ramach takiej transakcji może także wystąpić wydanie towaru, powinna być ona traktowana jako świadczenie usług.

Przenosząc powyższe rozważania na grunt analizowanej sprawy stwierdzić można, że opisana transakcja – składająca się niewątpliwie z kilku czynności (wyprodukowanie mieszanki betonowej, jej załadunek, transport mieszanki, rozładunek mieszanki, pompowanie mieszanki do szalunków i ułożenie mieszanki w szalunkach) obiektywnie stanowi jedno świadczenie gospodarcze, którego rozdzielenie miałoby charakter sztuczny.

Specyfika towaru jakim jest mieszanka betonowa jest taka, że po wyprodukowaniu nie może ona być nigdzie magazynowana, ale od razu dostarczona we wskazane miejsce wyspecjalizowanym transportem, a następnie wylana/umieszczona w miejscu docelowym. Zatem oczywiste jest to, że dostawa mieszanki betonowej nierozerwalnie jest związana z dodatkowymi świadczeniami, takimi jak np. transport specjalistycznym sprzętem i jej wylanie/ułożenie.

Wszystkie czynności, z których składa się transakcja są niezbędne i ściśle ze sobą związane.

W przedmiotowej sprawie elementem dominującym jest dostawa mieszanki betonowej (towaru). Natomiast czynności takie jak: przygotowanie mieszanki, załadunek mieszanki, transport specjalistycznym sprzętem i jej rozładunek (pompowanie i ułożenie) nie miałyby racji bytu, gdyby nie dostawa mieszanki betonowej – są konsekwencją tej dostawy, towarzyszą jej. Wszystkie te czynności należy traktować jako świadczenia pomocnicze związane z dostawą mieszanki betonowej, ponieważ nie stanowią celu samego w sobie, lecz służą wykonaniu świadczenia głównego, jakim jest niewątpliwie dostawa mieszanki betonowej. Są one świadczone w ścisłym związku z dostawą mieszanki betonowej.

Reasumując, po dokonaniu analizy czynności wykonywanych w ramach świadczenia będącego przedmiotem wniosku stwierdzić należy, że Wnioskodawca dokonuje dostawy towaru (mieszanki betonowej), który stanowi element dominujący transakcji – wraz z usługami pomocniczymi.

Uzasadnienie klasyfikacji towaru

Stosownie do brzmienia art. 5a ustawy, towary i usługi będące przedmiotem czynności, o których mowa w art. 5, wymienione w klasyfikacji w układzie odpowiadającym Nomenklaturze scalonej (CN) zgodnej z rozporządzeniem Rady (EWG) nr 2658/87 z dnia 23 lipca 1987 r. w sprawie nomenklatury taryfowej i statystycznej oraz w sprawie Wspólnej Taryfy Celnej (Dz. Urz. WE L 256 z 07.09.1987, str. 1, z późn. zm. – Dz. Urz. UE Polskie wydanie specjalne, rozdz. 2, t. 2, str. 382, z późn. zm.) lub w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, są klasyfikowane według Nomenklatury scalonej (CN) lub klasyfikacji wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, jeżeli dla tych towarów lub usług przepisy ustawy lub przepisy wykonawcze wydane na jej podstawie powołują działy, pozycje, podpozycje lub kody Nomenklatury scalonej (CN) lub symbole klasyfikacji statystycznych.

Zgodnie z art. 1 ust. 2 rozporządzenia Rady (EWG) nr 2658/87 z dnia 23 lipca 1987 r. w sprawie nomenklatury taryfowej i statystycznej oraz w sprawie Wspólnej Taryfy Celnej, Nomenklatura scalona obejmuje:

1. nomenklaturę Systemu Zharmonizowanego;
2. wspólnotowe podpodziały do tej nomenklatury nazywane „podpozycjami CN” w tych przypadkach, gdy określona jest odpowiadająca stawka celna;
3. przepisy wstępne, dodatkowe uwagi do sekcji lub działów oraz przypisy odnoszące się do podpozycji CN.

Jednolitemu stosowaniu zarówno Systemu Zharmonizowanego (HS), jak i Nomenklatury scalonej (CN) służą Noty wyjaśniające.

Klasyfikacja towarów w Nomenklaturze scalonej podlega regułom zawartym w Ogólnych regułach interpretacji Nomenklatury scalonej zapewniającym jednolitą interpretację, co oznacza, że dany towar jest zawsze klasyfikowany do jednej i tej samej pozycji i podpozycji z wyłączeniem wszelkich innych, które mogłyby być brane pod uwagę.

Reguła 1. Ogólnych reguł interpretacji Nomenklatury scalonej (ORINS) wskazuje, że tytuły sekcji, działów i poddziałów mają znaczenie wyłącznie orientacyjne. Dla celów prawnych klasyfikację towarów ustala się zgodnie z brzmieniem pozycji i uwag do sekcji lub działów oraz zgodnie z Ogólnymi regułami interpretacji Nomenklatury scalonej.

Zgodnie z tytułem działu 38 Nomenklatury scalonej, dział ten obejmuje „Produkty chemiczne różne”.

Pozycja CN 3824 ma następujące brzmienie: „Gotowe spoiwa do form odlewniczych lub rdzeni; produkty chemiczne i preparaty przemysłu chemicznego lub przemysłów pokrewnych (włączając te składające się z mieszanin produktów naturalnych), gdzie indziej niewymienione ani niewłączone.

W ramach pozycji CN 3824 można wyróżnić CN 3824 50 – „Nieogniotrwałe zaprawy i masy betonowe” a w ramach CN 3824 50 podpozycję CN 3824 50 10 – „Beton gotowy do wylania”.

Z not wyjaśniających do Nomenklatury scalonej wynika, że podpozycja 3824 50 10 obejmuje „Beton gotowy do wylania”. Podpozycja ta obejmuje beton, do którego już została dodana woda. Zwykle jest on przewożony w betoniarkach.

Uwzględniając powyższe, w świetle analizowanej sprawy mieszanka betonowa stanowiąca element dominujący świadczenia kompleksowego, spełnia kryteria i posiada właściwości dla towarów objętych działem CN 38. Klasyfikacja towaru została dokonana zgodnie z postanowieniami 1. reguły Ogólnych reguł interpretacji Nomenklatury scalonej.

Uzasadnienie zastosowania stawki podatku od towarów i usług

W myśl art. 41 ust. 1 ustawy, stawka podatku wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

Jak stanowi art. 146aa ust. 1 pkt 1 ustawy, w okresie od dnia 1 stycznia 2019 r. do końca roku następującego po roku, dla którego wartość relacji, o której mowa w art. 38a pkt 4 ustawy z dnia 27 sierpnia 2009 r. o finansach publicznych, jest nie większa niż 43% oraz wartość, o której mowa w art. 112aa ust. 5 tej ustawy, jest nie mniejsza niż -6%, stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%.

Zgodnie z art. 146aa ust. 1a ustawy, jeżeli w roku następującym po roku, dla którego osiągnięte zostały wartości, o których mowa w ust. 1, zostaną spełnione warunki, o których mowa w art. 112d ust. 1 ustawy z dnia 27 sierpnia 2009 r. o finansach publicznych, stosowanie stawki, o których mowa w ust. 1, przedłuża się do końca roku następującego po roku, w którym:

1. kwota wydatków jest obliczana zgodnie z art. 112aa ust. 1 ustawy z dnia 27 sierpnia 2009 r. o finansach publicznych w związku ze spełnieniem warunków, o których mowa w art. 112d ust. 4 tej ustawy, oraz
2. wartość relacji, o której mowa w art. 38a pkt 4 ustawy z dnia 27 sierpnia 2009 r. o finansach publicznych, jest nie większa niż 43% oraz wartość, o której mowa w art. 112aa ust. 5 tej ustawy, jest nie mniejsza niż – 6%.

W związku z powyższym, z uwagi na fakt, że mieszanka betonowa stanowiąca element dominujący świadczenia kompleksowego, klasyfikowana jest do działu 38 Nomenklatury scalonej (CN) oraz nie została objęta obniżoną stawką podatku od towarów i usług, właściwą stawką podatku dla kompleksowej dostawy mieszanki betonowej jest stawka 23%, na podstawie art. 41 ust. 1 w zw. z art. 146aa ust. 1 pkt 1 i ust. 1a ustawy.

Informacje dodatkowe

Niniejsza WIS jest ważna, jeśli w przedmiotowej sprawie nie ma zastosowania zwolnienie podmiotowe lub przedmiotowe od podatku od towarów i usług (art. 42a ustawy). W zakresie wyeliminowania lub zastosowania zwolnienia Wnioskodawca może zwrócić się o interpretację indywidualną do Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

Podmiot, na rzecz którego wydano WIS, może ją stosować wyłącznie do świadczenia kompleksowego tożsamego pod każdym względem ze świadczeniem kompleksowym będącym przedmiotem niniejszej decyzji.

Niniejsza WIS wiąże organy podatkowe wobec podmiotu, dla którego została wydana, w odniesieniu do świadczenia kompleksowego będącego jej przedmiotem, które zostało wykonane po dniu, w którym WIS została doręczona (art. 42c ust. 1 pkt 3 ustawy), z wyjątkiem następujących przypadków:

• podmiot ten złożył fałszywe oświadczenie, że w dniu złożenia wniosku o WIS, w zakresie przedmiotowym tego wniosku, nie toczy się postępowanie podatkowe, kontrola podatkowa ani kontrola celno-skarbowa oraz że w tym zakresie sprawa nie została rozstrzygnięta co do jej istoty w decyzji lub postanowieniu organu podatkowego (art. 42b ust. 3 ustawy),
• świadczenie kompleksowe, będące przedmiotem niniejszej WIS, stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy (art. 42ca ustawy).

Niniejsza WIS jest ważna przez okres 5 lat licząc od dnia jej wydania (art. 42ha ustawy), przy czym wygasa ona z mocy prawa przed upływem tego terminu w przypadku zmiany przepisów prawa podatkowego w zakresie podatku od towarów i usług odnoszących się do świadczenia kompleksowego, będącego przedmiotem tej WIS, w wyniku której WIS staje się niezgodna z tymi przepisami. Wygaśnięcie WIS następuje z dniem wejścia w życie przepisów, w wyniku których stała się z nimi niezgodna (art. 42h ust. 1 ustawy).

Do liczenia terminów okresu ważności WIS stosuje się odpowiednio art. 12 Ordynacji podatkowej.

POUCZENIE

Od niniejszej decyzji – stosownie do art. 220 § 1 w związku z art. 221 oraz art. 223 § 2 Ordynacji podatkowej – służy Stronie odwołanie do Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej w terminie 14 dni od dnia jej doręczenia, na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała, lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP.

W przypadku wnoszenia odwołania w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii jako najwłaściwszy proponuje się kontakt z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego ePUAP.

Odwołanie od decyzji organu podatkowego powinno zawierać zarzuty przeciw decyzji, określać istotę i zakres żądania będącego przedmiotem odwołania oraz wskazywać dowody uzasadniające to żądanie (art. 222 Ordynacji podatkowej).