Gmina jest właścicielem zabytkowej nieruchomości, która obejmuje budynek pałacu z przełomu XIX/XX wieku, pięć budynków towarzyszących oraz park krajobrazowy. Gmina zamierza sprzedać tę nieruchomość. Zgodnie z interpretacją organu, sprzedaż nie będzie objęta zwolnieniem z podatku VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10a ustawy o VAT, jak sugerował wnioskodawca. Organ uznał, że w tej sytuacji zastosowanie ma zwolnienie z podatku VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy o VAT, ponieważ spełnione są przesłanki tego zwolnienia - budynek pałacu oraz pięć budynków towarzyszących zostały oddane do użytkowania ponad 2 lata temu, a wydatki na ich ulepszenie nie przekroczyły 30% wartości początkowej. W związku z tym stanowisko wnioskodawcy uznano za nieprawidłowe.
Dołącz do doradców podatkowych korzystających z Fiscalex
Uzyskaj dostęp do największej bazy interpretacji podatkowych w Polsce. Zaawansowane wyszukiwanie, analiza AI i podsumowania interpretacji w jednym miejscu.
Rozpocznij bezpłatny okres próbnyINTERPRETACJA INDYWIDUALNA
Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2020 r., poz. 1325, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 24 lutego 2021 r. (data wpływu 25 lutego 2021 r.) uzupełnionym pismem z 8 kwietnia 2021 r. (data wpływu 9 kwietnia 2021 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zwolnienia od podatku VAT (podatek od towarów i usług) sprzedaży nieruchomości – jest nieprawidłowe.
UZASADNIENIE
W dniu 25 lutego 2021 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zwolnienia od podatku VAT sprzedaży nieruchomości. Przedmiotowy wniosek został uzupełniony w dniu 9 kwietnia 2021 r. o doprecyzowanie opisu sprawy.
We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.
Gmina (…) jest właścicielem nieruchomości zabudowanej o powierzchni 9,0471 ha, położonej w miejscowości (…), stanowiącej kompleks pałacowo-parkowy z przełomu XIX/XX wieku, którą planuje sprzedać zgodnie z zapisami miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego, które dla przedmiotowej nieruchomości stanowią teren zabytkowego zespołu pałacowo-parkowego, z przeznaczeniem podstawowym pod zabytkowy park krajobrazowy z pałacem o funkcji mieszkaniowo-usługowej, w tym szczególnie usługi gastronomii, rozrywki, nauki, kultury i administracji oraz mieszkalnictwa i mieszkalnictwa zbiorowego.
Działka zabudowana jest zabytkowym budynkiem pałacu wraz z pięcioma budynkami towarzyszącymi (gospodarczymi) wpisana do rejestru zabytków obejmuje: pałac z lat 1898-1902 (…) oraz park krajobrazowy (…).
Budynek pałacu posiada trzy kondygnacje nadziemne i jedną kondygnację podziemną (piwnica) o powierzchni zabudowy 517,00 m2 a budynki towarzyszące mają łączną powierzchnię zabudowy 284,00 m2. W ewidencji gruntów działkę opisano w użytkach Bi – inne tereny zabudowane i Bz – tereny rekreacyjno-wypoczynkowe. Budynek pałacu wykorzystywany był jako siedziba (…). Gmina uzyskała pozwolenie (…) Wojewódzkiego Konserwatora Zabytków na sprzedaż przedmiotowej nieruchomości.
Wnioskodawca jest czynnym zarejestrowanym podatnikiem podatku od towarów i usług. Dostawa nieruchomości zabudowanej nie nastąpi w ramach pierwszego zasiedlenia, o którym mowa w art. 2 pkt 14 ustawy o podatku od towarów i usług. Pomiędzy pierwszym zasiedleniem a dostawą budynku nie upłynął okres krótszy, niż dwa lata. Gmina ostatnie wydatki na ulepszenie budynków, które były niższe, niż 30% wartości początkowej obiektu poniosła w 2008 roku. Wnioskodawca nie ponosił wydatków na ulepszenie w wysokości przekraczającej 30% wartości początkowej tego obiektu. Gmina nie wykorzystywała ww. nieruchomości do wykonania czynności opodatkowanych co najmniej 5 lat.
W uzupełnieniu z dnia 8 kwietnia 2021 r. Wnioskodawca wskazał, że pierwsze zasiedlenie (tj. oddanie do użytkowania pierwszemu użytkownikowi) budynku pałacu i 5 budynków towarzyszących (gospodarczych) znajdujących się na nieruchomości będącej przedmiotem sprzedaży nastąpiło dnia 6 maja 1997 r. (zgodnie z umową). Pomiędzy pierwszym zasiedleniem (tj. oddaniem do użytkowania) budynku pałacu i 5 budynków towarzyszących (gospodarczych) a ich sprzedażą upłynął okres dłuższy niż 2 lata.
W odniesieniu do budynku pałacu i 5 budynków towarzyszących (gospodarczych), były do dnia sprzedaży ponoszone wydatki na ulepszenie zarówno przez Wnioskodawcę, jak i (…). Wydatki te stanowiły mniej niż 30% wartości początkowej budynku pałacu i 5 budynków towarzyszących (gospodarczych). Wydatki były poniesione w roku 2006, 2007, 2008. Ulepszenie budynku pałacu i 5 budynków towarzyszących (gospodarczych) nie doprowadziło do ich przebudowy, tj. dokonania istotnych zmian. Gmina nie miała prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego od tych wydatków. Sposób użytkowania budynku pałacu i 5 budynków towarzyszących (gospodarczych) nie zmienił się.
Budynek pałacu i 5 budynków towarzyszących (gospodarczych) przez cały okres użytkowania przez Gminę były wykorzystywane wyłącznie na cele działalności zwolnionej od podatku VAT.
W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.
Czy Gmina, dokonując sprzedaży nieruchomości o łącznej pow. 9,0471 ha zabudowanej zabytkowym budynkiem pałacu powstałym w latach 1898-1902 wraz z budynkami towarzyszącymi i parkiem krajobrazowym, wpisanym do rejestru zabytków korzysta ze zwolnienia z podatku od towarów i usług na podst. art. 43 ust. 1 pkt 10a (t.j. Dz. U. z 2020, poz. 106, ze zm.)?
Zdaniem Wnioskodawcy, z uwagi na fakt, iż przedmiotem sprzedaży jest nieruchomość zabudowana (pałac z przełomu XIX/XX wieku), w stosunku do którego:
korzysta ze zwolnienia przedmiotowego zgodnie z ustawą z dnia 11 marca 2004 roku o podatku od towarów i usług ze zm. art. 43 ust. 1 pkt 10a ustawy. (t.j. Dz. U. z 2020 r., poz. 106, ze zm.).
W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest nieprawidłowe.
Zgodnie z przepisem art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2020 r., poz. 106, z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.
W myśl art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).
Przez towary – na podstawie art. 2 pkt 6 ustawy – rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.
Zgodnie z przedstawionymi przepisami, zarówno grunty, jak i budynki/budowle spełniają definicję towaru wynikającą z art. 2 pkt 6 ustawy, a ich sprzedaż jest traktowana jako dostawa towarów, o której mowa w art. 7 ust. 1 ustawy, która to czynność podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, na podstawie art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy.
Nie każda jednak czynność, stanowiąca dostawę towarów w rozumieniu art. 7 ust. 1 ustawy, podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Aby dana czynność podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, musi być wykonana przez podatnika.
Według art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.
Na podstawie art. 15 ust. 2 ustawy, działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.
Jak stanowi natomiast art. 15 ust. 6 ustawy, nie uznaje się za podatnika organów władzy publicznej oraz urzędów obsługujących te organy w zakresie realizowanych zadań nałożonych odrębnymi przepisami prawa, dla realizacji których zostały one powołane, z wyłączeniem czynności wykonywanych na podstawie zawartych umów cywilnoprawnych.
Oznacza to, że organ będzie uznany za podatnika podatku od towarów i usług w dwóch przypadkach, tj. gdy wykonuje czynności inne niż te, które mieszczą się w ramach jego zadań oraz, gdy wykonuje czynności mieszczące się w ramach jego zadań, ale czyni to na podstawie umów cywilnoprawnych.
W świetle wskazanych unormowań jednostki samorządu terytorialnego na gruncie podatku od towarów i usług występować mogą w dwoistym charakterze:
Kryterium podziału stanowi charakter wykonywanych czynności: czynności o charakterze publicznoprawnym wyłączają te podmioty z kategorii podatników, natomiast czynności o charakterze cywilnoprawnym skutkują uznaniem tych podmiotów za podatników podatku od towarów i usług, a realizowane przez nie odpłatne dostawy towarów i świadczenie usług podlegają opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.
Z powołanych wyżej przepisów wynika, że jednostki samorządu terytorialnego są podatnikami podatku od towarów i usług jedynie w zakresie wszelkich czynności, które mają charakter cywilnoprawny, tzn. są przez nie realizowane na podstawie umów cywilnoprawnych. Będą to zatem wszystkie realizowane przez te jednostki (urzędy) czynności w sferze ich aktywności cywilnoprawnej, np. czynności sprzedaży, zamiany (nieruchomości i ruchomości), wynajmu, dzierżawy itp., umów prawa cywilnego (nazwanych i nienazwanych) – tylko w tym zakresie ich czynności mają charakter działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy.
Z informacji zawartych we wniosku wynika, że Gmina jest właścicielem nieruchomości zabudowanej stanowiącej kompleks pałacowo-parkowy z przełomu XIX/XX wieku, którą planuje sprzedać zgodnie z zapisami miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego, które dla przedmiotowej nieruchomości stanowią teren zabytkowego zespołu pałacowo-parkowego, z przeznaczeniem podstawowym pod zabytkowy park krajobrazowy z pałacem o funkcji mieszkaniowo-usługowej, w tym szczególnie usługi gastronomii, rozrywki, nauki, kultury i administracji oraz mieszkalnictwa i mieszkalnictwa zbiorowego.
Działka zabudowana jest zabytkowym budynkiem pałacu wraz z pięcioma budynkami towarzyszącymi (gospodarczymi) wpisana do rejestru zabytków obejmuje: pałac z lat 1898-1902 oraz park krajobrazowy.
Budynek pałacu posiada trzy kondygnacje nadziemne i jedną kondygnację podziemną (piwnica) o powierzchni zabudowy 517,00 m2 a budynki towarzyszące mają łączną powierzchnię zabudowy 284,00 m2. Budynek pałacu wykorzystywany był jako siedziba (…). Gmina uzyskała pozwolenie (…) Wojewódzkiego Konserwatora Zabytków na sprzedaż przedmiotowej nieruchomości.
Wnioskodawca jest czynnym zarejestrowanym podatnikiem podatku od towarów i usług. Pierwsze zasiedlenie (tj. oddanie do użytkowania pierwszemu użytkownikowi) budynku pałacu i 5 budynków towarzyszących (gospodarczych) znajdujących się na nieruchomości będącej przedmiotem sprzedaży nastąpiło dnia 6 maja 1997 r. (zgodnie z umową). Pomiędzy pierwszym zasiedleniem (tj. oddaniem do użytkowania) budynku pałacu i 5 budynków towarzyszących (gospodarczych) a ich sprzedażą upłynął okres dłuższy niż 2 lata.
W odniesieniu do budynku pałacu i 5 budynków towarzyszących (gospodarczych), były do dnia sprzedaży ponoszone wydatki na ulepszenie zarówno przez Wnioskodawcę, jak i (…). Wydatki te stanowiły mniej niż 30% wartości początkowej budynku pałacu i 5 budynków towarzyszących (gospodarczych). Wydatki były poniesione w roku 2006, 2007, 2008. Ulepszenie budynku pałacu i 5 budynków towarzyszących (gospodarczych) nie doprowadziło do ich przebudowy, tj. dokonania istotnych zmian. Gmina nie miała prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego od tych wydatków. Sposób użytkowania budynku pałacu i 5 budynków towarzyszących (gospodarczych) nie zmienił się.
Budynek pałacu i 5 budynków towarzyszących (gospodarczych) przez cały okres użytkowania przez Gminę były wykorzystywane wyłącznie na cele działalności zwolnionej od podatku V A T.
Wątpliwości Wnioskodawcy w analizowanej sprawie dotyczą wskazania, czy sprzedaż nieruchomości zabudowanej zabytkowym budynkiem pałacu wraz z 5 budynkami towarzyszącymi i parkiem krajobrazowym będzie korzystać ze zwolnienia od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10a ustawy.
Mając na uwadze przywołane wyżej przepisy zaznaczyć należy, że organ władzy publicznej sprzedając przedmiotową nieruchomość nie może skorzystać z wyłączenia z opodatkowania na podstawie art. 15 ust. 6 ustawy.
Na mocy art. 41 ust. 1 ustawy, stawka podatku od towarów i usług wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.
Jednocześnie należy zaznaczyć, że w oparciu o art. 146aa ust. 1 pkt 1 ustawy, w okresie od dnia 1 stycznia 2019 r. do końca roku następującego po roku, dla którego wartość relacji, o której mowa w art. 38a pkt 4 ustawy z dnia 27 sierpnia 2009 r. o finansach publicznych, jest nie większa niż 43% oraz wartość, o której mowa w art. 112aa ust. 5 tej ustawy, jest nie mniejsza niż -6% stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%.
Przy czym zarówno w treści ustawy, jak i w przepisach wykonawczych do niej, ustawodawca przewidział opodatkowanie niektórych czynności stawkami obniżonymi lub zwolnienie od podatku.
Zakres i zasady zwolnienia od podatku od towarów i usług dostawy towarów lub świadczenia usług zostały określone m.in. w art. 43 ustawy.
W myśl art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy, zwalnia się od podatku dostawę budynków, budowli lub ich części, z wyjątkiem gdy:
Z powyższego uregulowania wynika, że dostawa budynków, budowli lub ich części jest generalnie zwolniona od podatku od towarów i usług. Wyjątek stanowi dostawa dokonywana w ramach pierwszego zasiedlenia lub przed nim oraz jeżeli pomiędzy pierwszym zasiedleniem a dostawą budynku, budowli lub ich części upłynął okres krótszy niż 2 lata.
Zatem dla ustalenia zasad opodatkowania dostawy budynków, budowli lub ich części kluczowym jest ustalenie, kiedy nastąpiło pierwsze zasiedlenie i jaki upłynął okres od tego momentu.
Przez pierwsze zasiedlenie – według art. 2 pkt 14 ustawy – rozumie się oddanie do użytkowania pierwszemu nabywcy lub użytkownikowi lub rozpoczęcie użytkowania na potrzeby własne budynków, budowli lub ich części, po ich:
Zatem, w przypadku, gdy po wybudowaniu budynek, budowla lub ich część jest wykorzystywana, w tym używana na potrzeby własnej działalności, okoliczność ta powoduje, że ma już miejsce pierwsze zasiedlenie tego obiektu.
Jak wynika z powyższych uregulowań, zwolnienie wynikające z art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy stosuje się w odniesieniu do dostawy całości lub części budynków lub budowli, jeżeli w stosunku do nich powstało pierwsze zasiedlenie, przy czym okres pomiędzy pierwszym zasiedleniem a dostawą nie jest krótszy niż 2 lata. Wykluczenie z tego zwolnienia następuje w sytuacjach, gdy dostawa jest dokonywana w ramach pierwszego zasiedlenia lub przed nim oraz w sytuacji, gdy od momentu pierwszego zasiedlenia do chwili sprzedaży nie minęły co najmniej 2 lata.
W tym miejscu należy nadmienić, że w przypadku nieruchomości niespełniających przesłanek do zwolnienia od podatku na podstawie powołanego wyżej przepisu art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy, ustawodawca umożliwia podatnikom – po spełnieniu określonych warunków – skorzystanie ze zwolnienia wskazanego w pkt 10a tego przepisu.
Stosownie do treści art. 43 ust. 1 pkt 10a ustawy, zwalnia się od podatku dostawę budynków, budowli lub ich części nieobjętą zwolnieniem, o którym mowa w pkt 10, pod warunkiem że:
Jak wynika z powyższego, prawo do zwolnienia od podatku, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 10a ustawy, przysługuje wówczas, gdy w stosunku do obiektów, będących przedmiotem sprzedaży, nie przysługiwało dokonującemu ich dostawy prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego oraz dokonujący ich dostawy nie ponosił wydatków na ulepszenie tych obiektów, w stosunku do których miał prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, a jeżeli ponosił takie wydatki, to były one niższe niż 30% wartości początkowej tych obiektów.
Analizując powyższe przepisy stwierdzić należy, że jeżeli dostawa budynków, budowli lub ich części będzie mogła korzystać ze zwolnienia z art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy, wówczas badanie przesłanek wynikających z przepisu art. 43 ust. 1 pkt 10a ustawy stanie się bezzasadne.
Jeżeli nie zostaną spełnione przesłanki zastosowania zwolnienia od podatku sprzedaży nieruchomości na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 i pkt 10a ustawy, należy przeanalizować możliwość zastosowania zwolnienia w oparciu o przepis art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy.
Według art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy, zwalnia się od podatku dostawę towarów wykorzystywanych wyłącznie na cele działalności zwolnionej od podatku, jeżeli z tytułu nabycia, importu lub wytworzenia tych towarów nie przysługiwało dokonującemu ich dostawy prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.
Zwolnienie od podatku określone w art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy, dotyczy wszystkich towarów – zarówno nieruchomości, jak i ruchomości – przy nabyciu (imporcie lub wytworzeniu) których nie przysługiwało podatnikowi prawo do odliczenia podatku VAT i wykorzystywanych – niezależnie od okresu ich używania przez podatnika (kilka dni, miesięcy czy lat) – wyłącznie na cele działalności zwolnionej od podatku VAT.
Jak wskazano wyżej, aby zastosować zwolnienie od podatku, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy, dla dostawy towarów, spełnione muszą być łącznie dwa warunki wskazane w tym przepisie, tj.:
Niespełnienie jednego z powyższych warunków daje podstawę do wyłączenia dostawy towarów ze zwolnienia od podatku VAT przewidzianego w ww. art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy.
Analiza przepisów ustawy o podatku od towarów i usług, regulujących wyżej wskazane prawo do zwolnienia od podatku dostaw nieruchomości prowadzi do wniosku, że w odniesieniu do tych towarów może wystąpić jedna z ww. podstaw do zastosowania zwolnienia od tego podatku. Istotne jest wobec tego każdorazowe kompleksowe zbadanie okoliczności towarzyszących danej dostawie. Zauważyć bowiem należy, że stosowanie zwolnień od podatku ma charakter wyjątkowy i nie podlega ani wykładni rozszerzającej, ani zawężającej, natomiast możliwość wychodzenia poza wykładnię literalną jest niedopuszczalna. W efekcie, podatnik uprawniony jest do zastosowania ww. preferencji, gdy charakter dokonywanych przez niego czynności, w sposób jednoznaczny i niebudzący wątpliwości, wyczerpuje znamiona ujęte w treści przepisu statuującego jego prawo do zastosowania zwolnienia od podatku od towarów i usług.
Należy ponadto wskazać, że kwestię opodatkowania dostawy gruntu, na którym posadowione zostały budynki lub budowle, rozstrzyga przepis art. 29a ust. 8 ustawy, zgodnie z którym w przypadku dostawy budynków lub budowli trwale z gruntem związanych albo części takich budynków lub budowli z podstawy opodatkowania nie wyodrębnia się wartości gruntu.
W świetle tego przepisu, przy sprzedaży budynków lub budowli, dokonywanej wraz z dostawą gruntu, na którym są one posadowione, grunt dzieli byt prawny budynków lub budowli w zakresie opodatkowania podatkiem od towarów i usług. Oznacza to, że do dostawy gruntu stosuje się analogiczną stawkę podatku, jak przy dostawie budynków, budowli lub ich części trwale z gruntem związanych. Jeżeli dostawa budynków albo budowli lub ich części korzysta ze zwolnienia od podatku, ze zwolnienia takiego korzysta również dostawa gruntu, na którym ww. obiekty są posadowione.
W celu ustalenia, czy w przedmiotowej sprawie zastosowanie znajduje zwolnienie od podatku, czy też opodatkowanie właściwą stawką podatku VAT należy w pierwszej kolejności rozstrzygnąć, czy względem budynku pałacu i 5 budynków towarzyszących (gospodarczych) nastąpiło pierwsze zasiedlenie.
Analiza przedstawionych we wniosku okoliczności faktycznych oraz treści powołanych przepisów prawa prowadzi do stwierdzenia, że w odniesieniu do sprzedaży przedmiotowej nieruchomości zostaną spełnione przesłanki do zastosowania zwolnienia od podatku określone w art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy. Powyższe wynika z faktu, że – jak wskazał Wnioskodawca – pierwsze zasiedlenie budynku pałacu i 5 budynków towarzyszących (gospodarczych) nastąpiło dnia 6 maja 1997 r. Pomiędzy pierwszym zasiedleniem ww. budynków, a ich sprzedażą upłynie okres dłuższy niż 2 lata. Ponadto, w odniesieniu do budynku pałacu i 5 budynków towarzyszących (gospodarczych), były do dnia sprzedaży ponoszone wydatki na ulepszenie zarówno przez Wnioskodawcę, jak i (…), jednakże stanowiły one mniej niż 30% wartości początkowej tych budynków.
Wobec zastosowania zwolnienia od podatku od towarów i usług na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy w związku ze sprzedażą opisanych obiektów bezzasadne jest badanie możliwości korzystania ze zwolnienia od podatku na mocy art. 43 ust. 1 pkt 10a i pkt 2 ustawy, gdyż zwolnienia te mają zastosowanie jedynie do dostawy budynków, budowli lub ich części nieobjętej zwolnieniem, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy.
Podsumowując, w świetle przepisów ustawy o podatku od towarów i usług, w związku z opisem zdarzenia przyszłego sprzedaż przez Wnioskodawcę nieruchomości zabudowanej budynkiem pałacu i 5 budynkami towarzyszącymi (gospodarczymi) i parkiem krajobrazowym będzie zwolniona od podatku od towarów i usług, na podstawie przepisu art. 43 ust. 1 pkt 10 w zw. z art. 29a ust. 8 ustawy.
Zatem stanowisko Wnioskodawcy, zgodnie z którym sprzedaż ww. nieruchomości będzie korzystać ze zwolnienia na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10a ustawy jest nieprawidłowe.
Należy zauważyć, że zgodnie z art. 14b § 3 Ordynacji podatkowej, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Zainteresowany ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego). Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem zdarzenia przyszłego podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swą aktualność.
Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.
Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:
Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).
Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193, z późn. zm.), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.
Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2019 r., poz. 2325, z późn. zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku wnoszenia skargi w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii jako najwłaściwszy proponuje się kontakt z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego ePUAP. W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).
Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.
Fiscalex • Automatyczne wyszukiwanie interpretacji • Anuluj w każdej chwili