0112-KDIL1-1.4012.33.2021.3.JKU

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2020 r., poz. 1325, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 14 stycznia 2021 r. (data wpływu 25 stycznia 2021 r.), uzupełnionym pismem z dnia 9 kwietnia 2021 r. (data wpływu 9 kwietnia 2021 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie podlegania opodatkowaniu czynności sprzedaży działek powstałych z podziału działki nr 1 – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 25 stycznia 2021 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie podlegania opodatkowaniu czynności sprzedaży działek powstałych z podziału działki nr 1. Wniosek został uzupełniony w dniu 9 kwietnia 2021 r. o doprecyzowanie opisu sprawy.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca wraz z małżonką jest współwłaścicielem na zasadzie małżeńskiej wspólności ustawowej w udziale 5/6 części w nieruchomości – działkach powstałych z podziału działki nr 1 położonych (…). Udział w działce nr 1, o której mowa powyżej Wnioskodawca nabył na podstawie warunkowej umowy sprzedaży – akt notarialny z dnia 20 maja 1999 r., repertorium A numer (…) oraz umowy przeniesienia – akt notarialny z dnia 16 czerwca 1999 r., repertorium A numer (…).

Przy nabyciu ww. działki Wnioskodawcy nie przysługiwało prawo odliczenia podatku naliczonego. Decyzją z dnia 16 czerwca 2020 r. Wójt (…) zatwierdził projekt podziału nieruchomości będącej współwłasnością Wnioskodawcy i jego małżonki w udziale 5/6 części oraz małżonków (…) w dziale 1/6 części, tj. działki nr 1 o powierzchni (…) ha położonej w obrębie ewidencji gruntów (…) na 41 działek o numeracji 1/1 – 1/41. Z decyzji zatwierdzającej podział wynika, że podziału dokonuje się pod warunkiem, że przy zbywaniu nowo wydzielanych działek zostanie zapewniony dostęp do drogi publicznej.

Wyżej opisana działka nr 1, a w konsekwencji działki powstałe z jej podziału, objęte są miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego, zatwierdzonym uchwałą Nr (…) Rady Gminy (…), zgodnie z którym działki te położone są na terenie oznaczonym symbolem:

1. działka nr 1/1 – 2.Ee działka pod stację transformatorową;
2. działka od nr 1/2 do nr 1/21, nr 1/23, nr 1/24, od nr 1/26 do nr 1/40 – B.17.Mn teren zabudowy mieszkaniowej niskiej;
3. działka nr 1/41 – 1.Kj ulica dojazdowa w liniach regulacyjnych nie mniej niż 12 m;
4. działka nr 1/22 i nr 1/24 wydzielane pod drogi wewnętrzne.

Wyżej opisana działka nr 1, a także działki powstałe z jej podziału nigdy nie były wykorzystywane przez Wnioskodawcę do celów działalności gospodarczej. Przedmiotowe działki są oddane w nieodpłatne użytkowanie celem wypasania przez użytkownika krów.

W chwili obecnej Wnioskodawca zamierza zbyć nieruchomości powstałe w wyniku podziału działki nr 1 położonej (…).

Wnioskodawca zamierza działkę nr 1/10 przeznaczyć na własne cele budowlane, a działki nr 1/11 i 1/21 przeznaczyć dla dzieci. W zakresie pozostałych działek Wnioskodawca wraz ze współwłaścicielami zamierza powierzyć ich sprzedaż pośrednikowi nieruchomości. Wnioskodawca nie wyklucza, że sprzedaż działek może nastąpić zarówno na rzecz podmiotów obcych, jak i podmiotów powiązanych z Wnioskodawcą lub pozostałymi współwłaścicielami. Środki pochodzące ze zbycia nieruchomości Podatnik planuje przeznaczyć na zabezpieczenie emerytalne oraz cele konsumpcyjne. Ponadto Wnioskodawca na jednej z działek zamierza w przyszłości poprowadzić budowę domu, która będzie finansowana ze środków pochodzących ze sprzedaży działek. Sprzedaż działek będzie miała miejsce wtedy, gdy pojawi się osoba zainteresowana zakupem. Wnioskodawca nie zamierza ponosić nakładów na przedmiotowe działki, takich jak: uzbrojenie w sieć wodociągową czy kanalizacyjną, uzbrojenie w sieć elektroenergetyczną, budowę drogi.

Wnioskodawca wraz z małżonką jest również współwłaścicielem na zasadzie małżeńskiej wspólności ustawowej w udziale 5/6 części w nieruchomości – działkach nr 2, 3, 4, 5, 6, 7, 8 i 9 z obrębu (…) o łącznej powierzchni (…) ha nabytej na podstawie warunkowej umowy sprzedaży – akt notarialny z dnia 21 stycznia 1999 r., repertorium A numer (…) oraz umowy przeniesienia – akt notarialny z dnia 22 stycznia 1999 r., repertorium A numer (…).

Wniosek został uzupełniony w dniu 9 kwietnia 2021 r. przez doprecyzowanie przedstawionego we wniosku opisu sprawy o następujące informacje:

1. Wnioskodawca nie jest czynnym, zarejestrowanym podatnikiem podatku od towarów i usług.
2. Wnioskodawca nie prowadzi i nie prowadził działalności rolniczej w rozumieniu art. 2 pkt 15 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2020 r., poz. 106, z późn. zm.), zwanej dalej ustawą o podatku od towarów i usług.
3. Wnioskodawca nie jest i nie był rolnikiem ryczałtowym, o którym mowa w art. 2 pkt 19 ustawy o podatku od towarów i usług, korzystającym ze zwolnienia od podatku od towarów i usług na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku od towarów i usług.
4. Od dnia nabycia do dnia sprzedaży działki objęte pytaniem były przez Wnioskodawcę i pozostałych współwłaścicieli odłogowane.
5. Działki objęte zapytaniem nie były, nie są i nie będą wykorzystywane w działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy o podatku od towarów i usług, w tym w działalności rolniczej.
6. Sprzedawane działki nie były, nie są i nie będą od momentu nabycia do momentu sprzedaży udostępniane przez Wnioskodawcę osobom trzecim na podstawie jakiejkolwiek umowy cywilnoprawnej.
7. Miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego został opracowany z własnej inicjatywy Gminy (…).
8. Podział działki nr 1 został przeprowadzony w związku z brakiem potencjalnego zainteresowanego na zakup całego gruntu. Celem podziału było zwiększenie szans na sprzedaż. Ze względu na obowiązujący miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego różnica w cenie za metr kwadratowy gruntu przy sprzedaży całego terenu, a sprzedażą wydzielonych działek byłaby niewielka, co oznacza, że determinantem podziału nie było zwiększenie przychodu ze sprzedaży, a jedynie sama możliwość dokonania tej sprzedaży. Podział zainicjowany został przez Wnioskodawcę i pozostałych współwłaścicieli.
9. Od momentu nabycia do momentu sprzedaży jedynymi czynnościami podejmowanymi przez Wnioskodawcę, związanymi z zaangażowaniem własnych środków finansowych było dokonanie podziału terenu. Wnioskodawca nie ponosił wydatków związanych z wydaniem decyzji o warunkach zabudowy, zmianą planu zagospodarowania przestrzennego, uzbrojenia terenu (wyposażenia w urządzenia i sieci wodociągowe, kanalizacyjne i energetyczne) oraz budowy drogi. Wydzielenie działki drogowej narzucone zostało poprzez ustalenia wynikające z miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego. Podział terenu byłyby niemożliwy bez wydzielenia działki drogowej o parametrach określonych w planie.
10. Wnioskodawca wraz ze współwłaścicielami powierzyli pośrednikowi: * wyszukiwanie potencjalnych kupujących zainteresowanych zakupem Nieruchomości objętej przedmiotem niniejszej Umowy; * prowadzenie z potencjalnymi kupującymi rozmów i negocjacji; * okazanie nieruchomości potencjalnym kupującym poprzez bezpośrednią prezentację; * przekazywanie potencjalnym kontrahentom oraz innym pośrednikom informacji dotyczących nieruchomości.Działki są oferowane do sprzedaży za pośrednictwem biura nieruchomości, które umieszcza oferty na portalach internetowych dedykowanych obrotowi nieruchomości, na własnej stronie internetowej biura nieruchomości oraz poprzez umieszczenie tablicy informacyjnej biura nieruchomości na sprzedawanym terenie.
11. Wnioskodawca nie zawarł i nie zamierza zawierać przedwstępnych umów sprzedaży działek.
12. Wnioskodawca nie udzielił i nie planuje udzielić innej osobie/innemu podmiotowi pełnomocnictwa czy jakiegokolwiek innego umocowania prawnego do działania w imieniu Wnioskodawcy w związku ze sprzedażą nieruchomości.
13. Jw.
14. Wnioskodawca wraz z małżonką jedyną nieruchomość, którą posiadali i zbyli był zabytkowy budynek gospodarczy w (…). W skład nieruchomości wchodziły: działka 10 o pow. (…) m2, budynek usługowo-produkcyjny – gospodarczy dla rolnictwa o pow. (…) wpisana do KW (…). Nieruchomość tą nabyli w roku 2014. Nieruchomość ta ujęta jest w (…). 1. zbycia nieruchomości dokonano 6 października 2020 r., Rep. A (…) w kancelarii Notarialnej (…), 2. przeznaczenie nieruchomości zgodnie z miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego Gm. (…) uchwalonym Uchwałą Rady Gminy (…) – zabudowa produkcyjno-usługowa przy zachowaniu wytycznych Wojewódzkiego Konserwatora Zabytków, 3. transakcja dotyczyła tylko tej jednej nieruchomości, a uzyskane środki pieniężne zostały przez Wnioskodawcę wykorzystane na zakup 1/2 mieszkania zlokalizowanego w (…), wraz z udziałem 1/48 drogi dojazdowej Nr (…). Zakupu dokonano 14 grudnia 2020 r. w kancelarii notarialnej (…), 4. transakcja zbycia nieruchomości w (…) miała miejsce w (…) 6 października 2020 r.
15. Nabycie nieruchomości objętej zapytaniem nastąpiło dla celów zabezpieczenia przyszłej emerytury oraz realizację celu mieszkaniowego Wnioskodawcy po przejściu na emeryturę, ewentualnie celu mieszkaniowego dzieci. Zgodnie z planami rodzinnymi, Wnioskodawca wraz ze współmałżonką planują na jednej z wydzielonych działek budowę własnego domu, a także przeznaczenie działek pod zabudowania dla dzieci.
16. Po sporządzeniu miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego przez Gminę (…) na terenie przeznaczonym pod drogi wewnętrzne Gmina (…) we własnym zakresie i na własny koszt wykonała sieć kanalizacji sanitarnej, stanowiącej część systemu kanalizacji sanitarnej m.in. dla miejscowości (…). Wnioskodawca wraz ze współwłaścicielami nie partycypowali na żadnym etapie w kosztach budowy tej sieci. W pozostałym zakresie teren nie został uzbrojony w żadną sieć.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie (oznaczone we wniosku nr 1):

Czy w okolicznościach przedstawionego zdarzenia przyszłego sprzedaż działek powstałych z podziału działki nr 1 położonych w (…) będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług?

Zdaniem Wnioskodawcy, zgodnie z przepisem art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku od towarów i usług, opodatkowaniu ww. podatkiem podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju. W myśl art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (`(...)`).

Przez towary – na mocy art. 2 pkt 6 ustawy – rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Grunty spełniają definicję towaru wynikającą z art. 2 pkt 6 ustawy, a ich sprzedaż jest traktowana jako czynność odpłatnej dostawy towarów na terytorium kraju.

Nie każda jednak czynność stanowiąca dostawę, w rozumieniu art. 7 ustawy, podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Określona czynność będzie opodatkowana podatkiem VAT (podatek od towarów i usług), jeśli zostanie wykonana przez podatnika, a więc osobę prowadzącą działalność gospodarczą w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy.

Stosownie do treści art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza – według art. 15 ust. 2 ustawy – obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Określony w ustawie zakres opodatkowania podatkiem od towarów i usług wskazuje, że do tego, aby faktycznie zaistniało opodatkowanie danej czynności konieczne jest, aby czynność podlegającą opodatkowaniu wykonał podmiot, który dla tej właśnie czynności będzie działał jako podatnik. Kryterium decydującym o zaliczeniu transakcji sprzedaży nieruchomości przez osoby fizyczne do działalności gospodarczej jest podejmowanie aktywnych działań angażujących środki podobne do wykorzystywanych przez producentów, handlowców i usługodawców. W konsekwencji powyższego, dostawę gruntu należy uznać za objętą podatkiem od wartości dodanej, pod warunkiem, że transakcja ta nie stanowi jedynie czynności związanej ze zwykłym wykonywaniem prawa własności. W przypadku, gdy brak jest przesłanek świadczących o aktywności sprzedawcy w przedmiocie zbycia gruntu, która byłaby porównywalna do działań podmiotów zajmujących się profesjonalnie tego rodzaju obrotem – zbycie działki nie stanowi działalności podlegającej opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, lecz mieści się w ramach zarządu majątkiem prywatnym. Okoliczności przedstawione w zdarzeniu przyszłym takie, jak podział nieruchomości nie mogą samodzielnie świadczyć o prowadzeniu przez Wnioskodawcę działalności w zakresie obrotu nieruchomościami. Należy podkreślić, że oczywistym i naturalnym jest dążenie właściciela prywatnego majątku do zbycia go w taki sposób, aby uzyskać jak największą korzyść. Faktem powszechnie znanym jest, że zwykle podział gruntu o charakterze rolniczym na mniejsze działki, które już rolniczego charakteru nie będą miały, pozwoli na uzyskanie lepszych cen za zbywany grunt. Taka sytuacja ma miejsce w niniejszej sprawie.

Należy podkreślić, że podjęte przez Wnioskodawcę działania były stosunkowo proste, nie wymagają nadzwyczajnej wiedzy, umiejętności w zakresie oceny ryzyka, ani też większych środków finansowych. Wspomniane działania nie wykraczają poza zwykłe gospodarowanie mieniem prywatnym przez osoby fizyczne. O działalności gospodarczej można mówić jedynie wówczas, gdy ciąg działań podejmowanych przez sprzedawcę wskazuje na aktywność charakterystyczną dla obrotu nieruchomościami. Niewystarczające są pojedyncze działania spośród działań charakterystycznych dla prowadzenia działalności gospodarczej, aby uznać właściciela nieruchomości za podatnika podatku VAT w związku ze sprzedażą działek.

Analiza przedstawionego zdarzenia przyszłego w świetle powołanych przepisów prawa prowadzi do wniosku, iż w przedmiotowej sprawie nie wystąpiły okoliczności, które wykraczałyby poza ramy czynności związanych ze zwykłym wykonywaniem prawa własności. W niniejszej sprawie Wnioskodawca nie podejmował i nie zamierza podejmować, w związku z zamiarem sprzedaży działek, ciągu działań, które wskazywałyby na aktywność w zakresie obrotu nieruchomościami, takich jak, np. uzbrojenie terenu – doprowadzenie do niego mediów, ogrodzenie działek. Wnioskodawca nie angażował i nie zamierza angażować środków podobnych do wykorzystywanych przez handlowca, tj. nie wykazywał i nie będzie wykazywał aktywności w przedmiocie zbycia nieruchomości gruntowych porównywalnych do działań podmiotów zajmujących się profesjonalnie tego rodzaju obrotem. Potwierdzeniem powyższego jest również zamiar Wnioskodawcy w przedmiocie powierzenia sprzedaży nieruchomości podmiotowi trudniącemu się obrotem nieruchomości, tj. biuro nieruchomości.

Konkludując, dostawa towarów, w tym działek gruntu, podlegać będzie opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług wyłącznie wówczas, gdy czynności podlegającej opodatkowaniu dokonuje podmiot, który dla tej właśnie czynności działa jako podatnik.

Wobec powyższego należy uznać, że w okolicznościach wskazanych w opisie zdarzenia przyszłego zbycie przez Wnioskodawcę działek powstałych z podziału działki nr 1 nie będzie stanowić działalności gospodarczej podlegającej opodatkowaniu VAT, gdyż brak jest przesłanek świadczących o takiej aktywności Wnioskodawcy w przedmiocie zbycia tychże nieruchomości, która to aktywność byłaby porównywalna do działań podmiotów zajmujących się profesjonalnie tego rodzaju obrotem (brak przesłanek zawodowego – stałego i zorganizowanego charakteru takiej działalności).

W rozpatrywanej sprawie sprzedaż działek, należy uznać za czynność związaną ze zwykłym wykonywaniem prawa własności. W związku z tym, Wnioskodawca będzie korzystał z przysługującego mu prawa do rozporządzania własnym majątkiem, która to czynność oznacza działanie w sferze prywatnej, do której unormowania ustawy o podatku od towarów i usług nie mają zastosowania. Sam podział nieruchomości przez osobę, która nie zajmuje się profesjonalnie obrotem nieruchomościami przy jednoczesnym braku inwestowania własnych środków finansowych w celu podniesienia wartości nieruchomości nie może przesądzać o uznaniu tej osoby za podatnika podatku od towarów i usług w myśl art. 15 ust. 1 ustawy.

Sprzedaż działek, należy uznać za czynność związaną ze zwykłym wykonywaniem prawa własności, co nie jest wykonywaniem działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy. Wnioskodawca nie poczynił żadnych znaczących działań w celu przygotowania nieruchomości do sprzedaży, zwiększenia wartości sprzedawanych działek, czy uatrakcyjnienia nieruchomości. Brak tego statusu pozbawia Wnioskodawcę cech podatnika podatku VAT, o którym mowa w art. 15 ust. 1 ustawy, w zakresie sprzedaży działek, a dostawę tych działek – czynności podlegającej opodatkowaniu, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy. Wobec powyższego, planowana przez Wnioskodawcę sprzedaż działek nie będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem VAT.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z przepisem art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2020 r., poz. 106, z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

Przez towary – na podstawie art. 2 pkt 6 ustawy – rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Zgodnie z przedstawionymi przepisami, grunt spełnia definicję towaru wynikającą z art. 2 pkt 6 ustawy, a jego sprzedaż jest traktowana jako czynność odpłatnej dostawy towarów na terytorium kraju.

Natomiast, w myśl art. 8 ust. 1 ustawy, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (…).

Towarem jest także udział w prawie własności lub użytkowania wieczystego nieruchomości. Jest to zgodne z normami unijnymi, bowiem w myśl art. 15 ust. 2 Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE L Nr 347 z 11.12.2006 s. 1, z późn. zm.), zwanej dalej Dyrektywą 2006/112/WE Rady, państwa członkowskie mogą uznać za rzeczy:

1. określone udziały w nieruchomości,
2. prawa rzeczowe dające ich posiadaczowi prawo do korzystania z nieruchomości,
3. udziały i inne równoważne udziałom tytuły prawne dające ich posiadaczowi prawne lub faktyczne prawo własności lub posiadania nieruchomości lub jej części.

Należy w tym miejscu wyjaśnić, że prawo dopuszcza, aby własność tej samej rzeczy przysługiwała niepodzielnie kilku osobom. Na tym polega współwłasność w świetle art. 195 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. – Kodeks cywilny (Dz. U. z 2020 r., poz. 1740, z późn. zm.) Współwłasność nie jest instytucją samodzielną, lecz stanowi odmianę własności i charakteryzuje się tym, że własność rzeczy (ruchomej lub nieruchomej) przysługuje kilku podmiotom. Do współwłasności stosuje się – jeśli co innego nie wynika z przepisów poświęconych specjalnie tej instytucji – przepisy odnoszące się do własności.

Zgodnie z art. 196 ww. ustawy, współwłasność jest albo współwłasnością w częściach ułamkowych, albo współwłasnością łączną. W przypadku współwłasności w częściach ułamkowych każdy ze współwłaścicieli ma określony ułamkiem udział w rzeczy. Udział wyraża zakres uprawnień współwłaściciela względem rzeczy wspólnej.

Stosownie do art. 198 ustawy Kodeks cywilny, każdy ze współwłaścicieli może rozporządzać swoim udziałem bez zgody pozostałych współwłaścicieli.

W myśl art. 210 § 1 Kodeksu cywilnego, każdy ze współwłaścicieli może żądać zniesienia współwłasności. Uprawnienie to może być wyłączone przez czynność prawną na czas nie dłuższy niż pięć lat. Jednakże w ostatnim roku przed upływem zastrzeżonego terminu dopuszczalne jest jego przedłużenie na dalsze pięć lat; przedłużenie można ponowić.

Z regulacji art. 211 tej ustawy wynika, że każdy ze współwłaścicieli może żądać, aby zniesienie współwłasności nastąpiło przez podział rzeczy wspólnej, chyba że podział byłby sprzeczny z przepisami ustawy lub ze społeczno-gospodarczym przeznaczeniem rzeczy, albo że pociągałby za sobą istotną zmianę rzeczy lub znaczne zmniejszenie jej wartości.

Nie każda czynność stanowiąca dostawę towarów, w rozumieniu art. 7 ust. 1 ustawy lub świadczenie usług, o którym mowa w art. 8 ust. 1 ustawy, podlega jednak opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, ponieważ aby dana czynność była opodatkowana tym podatkiem, musi być wykonana przez podmiot, który w związku z jej wykonaniem jest podatnikiem podatku od towarów i usług.

Podatnikami – według zapisu art. 15 ust. 1 ustawy – są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

W myśl art. 15 ust. 2 ustawy, działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Określony w ustawie zakres opodatkowania podatkiem od towarów i usług wskazuje, że do tego, aby faktycznie zaistniało opodatkowanie danej czynności, konieczne jest, aby czynność podlegającą opodatkowaniu wykonał podmiot, który dla tej właśnie czynności będzie działał jako podatnik. Definicja działalności gospodarczej zawarta w ustawie, ma charakter uniwersalny, pozwalający na objęcie pojęciem „podatnik” tych wszystkich podmiotów, które prowadzą określoną działalność, występując w profesjonalnym obrocie gospodarczym. Ponadto, działalność gospodarczą stanowi wykorzystywanie towarów w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Przez ciągłe wykorzystywanie składników majątku należy rozumieć takie wykorzystywanie majątku, które charakteryzuje się powtarzalnością lub długim okresem trwania. Zatem czerpanie dochodów ze składnika majątku wskazuje na prowadzenie działalności gospodarczej.

Analizując powyższe przepisy należy stwierdzić, że dostawa towarów podlegać będzie opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług wyłącznie wówczas, gdy dokonywana będzie przez podmiot mający status podatnika, a dodatkowo działającego w takim charakterze w odniesieniu do danej transakcji. Istotnym dla określenia, że w odniesieniu do konkretnej dostawy mamy do czynienia z podatnikiem podatku VAT jest stwierdzenie, że prowadzi on działalność gospodarczą w rozumieniu przepisów ustawy.

Na mocy art. 9 ust. 1 Dyrektywy 2006/112/WE Rady, „podatnikiem” jest każda osoba prowadząca samodzielnie w dowolnym miejscu jakąkolwiek działalność gospodarczą, bez względu na cel czy też rezultaty takiej działalności.

„Działalność gospodarcza” obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, włącznie z górnictwem, działalnością rolniczą i wykonywaniem wolnych zawodów lub uznanych za takie. Za działalność gospodarczą uznaje się w szczególności wykorzystywanie, w sposób ciągły, majątku rzeczowego lub wartości niematerialnych w celu uzyskania z tego tytułu dochodu.

Jednocześnie, w art. 12 ust. 1 lit. b) powołanej Dyrektywy 2006/112/WE Rady wskazano, że państwa członkowskie mogą uznać za podatnika każdego, kto okazjonalnie dokonuje transakcji związanej z działalnością, o której mowa w art. 9 ust. 1 akapit drugi, w szczególności dostawy terenu budowlanego. „Teren budowlany” to każdy grunt nieuzbrojony lub uzbrojony, uznawany za teren budowlany przez państwa członkowskie (art. 12 ust. 3 Dyrektywy 2006/112/WE Rady).

Opodatkowaniu VAT podlega, na podstawie art. 2 ust. 1 lit. a) Dyrektywy 2006/112/WE Rady, odpłatna dostawa towarów na terytorium państwa członkowskiego przez podatnika działającego w takim charakterze.

Z przytoczonych regulacji wynika, że podatnikiem podatku od towarów i usług może być każda osoba, która okazjonalnie dokonuje czynności opodatkowanych, przy czym czynności te winny być związane z działalnością zdefiniowaną jako działalność gospodarcza, tj. wszelką działalnością producentów, handlowców i osób świadczących usługi, włącznie z działalnością rolniczą i wykonywaniem wolnych zawodów lub uznanych za takie.

Warunkiem opodatkowania danej czynności podatkiem od towarów i usług w świetle powyższych przepisów, jest spełnienie dwóch przesłanek łącznie: po pierwsze dana czynność ujęta jest w katalogu czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, po drugie – czynność została wykonana przez podmiot, który w związku z jej wykonaniem jest podatnikiem podatku od towarów i usług.

Właściwym zatem jest wykluczenie osób fizycznych z grona podatników w przypadku, gdy dokonują sprzedaży, przekazania bądź darowizny towarów stanowiących część majątku osobistego, tj. majątku, który nie został nabyty w celu jego odsprzedaży bądź wykonywania innych czynności w ramach działalności gospodarczej.

W kontekście powyższych rozważań nie jest podatnikiem podatku od towarów i usług ten, kto jako osoba fizyczna dokonuje jednorazowych lub okazjonalnych transakcji, za które nie jest przewidziana ściśle regularna zapłata oraz nie prowadzi zorganizowanej, czy zarejestrowanej działalności gospodarczej, a tylko np. wyzbywa się majątku osobistego. Dokonywanie określonych czynności incydentalnie, poza sferą prowadzonej działalności gospodarczej, również nie pozwala na uznanie danego podmiotu za podatnika w zakresie tych czynności.

Przyjęcie, że dany podmiot sprzedając grunt działa w charakterze podatnika prowadzącego handlową działalność gospodarczą (jako handlowiec) wymaga ustalenia, czy jego działalność w tym zakresie przybiera formę zawodową (profesjonalną). Przejawem natomiast takiej aktywności określonej osoby w zakresie obrotu nieruchomościami, która może wskazywać, że jej czynności przybierają formę zorganizowaną może być np.: nabycie terenu przeznaczonego pod zabudowę, jego uzbrojenie, wydzielenie dróg wewnętrznych, działania marketingowe podjęte w celu sprzedaży działek, wykraczające poza zwykłe formy ogłoszenia, uzyskanie decyzji o warunkach zabudowy terenu, czy wystąpienie o opracowanie planu zagospodarowania przestrzennego dla sprzedawanego obszaru, prowadzenie działalności gospodarczej w zakresie usług deweloperskich lub innych tego rodzaju usług o zbliżonym charakterze. Przy czym, na tego rodzaju aktywność „handlową” wskazywać musi ciąg powyżej przytoczonych okoliczności, a nie stwierdzenie jedynie faktu wystąpienia pojedynczych z nich.

Zatem w kwestii opodatkowania VAT sprzedaży działek istotne jest, czy sprzedający w celu dokonania sprzedaży gruntów podjął/podejmie aktywne działania w zakresie obrotu nieruchomościami, angażując środki podobne do wykorzystywanych przez producenta, handlowca i usługodawcę w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy, co skutkuje koniecznością uznania zbywcy nieruchomości za podmiot prowadzący działalność gospodarczą w rozumieniu tego przepisu, a więc za podatnika podatku od towarów i usług, czy też sprzedaż nastąpi w ramach zarządu majątkiem prywatnym.

Zwykłe nabycie lub sprzedaż rzeczy nie stanowi wykorzystywania w sposób ciągły majątku rzeczowego w celu uzyskania z tego tytułu dochodu w rozumieniu art. 9 ust. 1 Dyrektywy 2006/112/WE Rady (a tym samym art. 15 ust. 2 ustawy) jako, że jedynym przychodem z takich transakcji może być ewentualny zysk ze sprzedaży tej rzeczy.

Dodatkowo należy wskazać, że działalność gospodarcza powinna cechować się stałością, powtarzalnością i niezależnością jej wykonywania, bowiem związana jest z profesjonalnym obrotem gospodarczym. Nie jest natomiast działalnością handlową, a zatem i gospodarczą, sprzedaż majątku osobistego, który nie został nabyty w celu jego odsprzedaży i nie jest związany z prowadzoną działalnością gospodarczą.

Z orzeczenia Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej z dnia 15 września 2011 r. w sprawach połączonych Jarosław Słaby przeciwko Ministrowi Finansów (C-180/10) oraz Emilian Kuć i Halina Jeziorska-Kuć przeciwko Dyrektorowi Izby Skarbowej w Warszawie (C-181/10) wynika, że czynności związane ze zwykłym wykonywaniem prawa własności nie mogą same z siebie być uznawane za prowadzenie działalności gospodarczej. Sama liczba i zakres transakcji sprzedaży nie mogą stanowić kryterium rozróżnienia między czynnościami dokonywanymi prywatnie, które znajdują się poza zakresem zastosowania Dyrektywy, a czynnościami stanowiącymi działalność gospodarczą. Podobnie – zdaniem Trybunału – okoliczność, że przed sprzedażą zainteresowany dokonał podziału gruntu na działki w celu osiągnięcia wyższej ceny łącznej. Całość powyższych elementów może bowiem odnosić się do zarządzania majątkiem prywatnym zainteresowanego.

Co istotne – jak wskazał TSUE – dla uznania, że czynność sprzedaży działek następuje w ramach zarządu majątkiem prywatnym nie ma znaczenia fakt, że podmiot dokonujący dostawy jest „rolnikiem ryczałtowym”. Według TSUE sprzedaż działek przekształconych z rolnych na budowlane nie podlega opodatkowaniu podatkiem VAT, jeżeli następuje w ramach zarządzania majątkiem prywatnym. Trybunał orzekł, że „osoby fizycznej, która prowadziła działalność rolniczą na gruncie nabytym ze zwolnieniem z podatku od wartości dodanej i przekształconym wskutek zmiany planu zagospodarowania przestrzennego niezależnej od woli tej osoby w grunt przeznaczony pod zabudowę, nie można uznać za podatnika podatku od wartości dodanej w rozumieniu prawa UE, kiedy dokonuje ona sprzedaży tego gruntu, jeżeli sprzedaż ta następuje w ramach zarządu majątkiem prywatnym tej osoby”.

Inaczej jest natomiast – jak wyjaśnił Trybunał – w przypadku gdy zainteresowany podejmuje aktywne działania w zakresie obrotu nieruchomościami, angażując środki podobne do wykorzystywanych przez producentów, handlowców i usługodawców w rozumieniu art. 9 ust. 1 akapit drugi Dyrektywy. Zatem za podatnika należy uznać osobę, która w celu dokonania sprzedaży gruntów angażuje podobne środki wykazując aktywność w przedmiocie zbycia nieruchomości porównywalną do działań podmiotów zajmujących się profesjonalnie tego rodzaju obrotem, tj. działania wykraczające poza zakres zwykłego zarządu majątkiem prywatnym.

W rozumieniu powyższych twierdzeń pomóc mogą zapisy orzeczenia Naczelnego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 29 października 2007 r., sygn. akt I FPS 3/07, w myśl którego formalny status danego podmiotu jako podatnika zarejestrowanego, a także okoliczność, że dana czynność została wykonana wielokrotnie lub jednorazowo, lecz z zamiarem częstotliwości nie mogą przesądzać o opodatkowaniu tej czynności bez każdorazowego ustalenia, czy w odniesieniu do konkretnej czynności podmiot ten występował w charakterze podatnika podatku VAT.

W tym miejscu podkreślić należy, że pojęcie „majątku prywatnego” nie występuje na gruncie analizowanych przepisów ustawy, jednakże wynika z wykładni art. 15 ust. 2 ustawy, w której zasadnym jest odwołanie się do treści orzeczenia TSUE w sprawie C-291/92 (Finanzamt Uelzen v. Dieter Armbrecht), które dotyczyło kwestii opodatkowania sprzedaży przez osobę, będącą podatnikiem podatku od wartości dodanej, części majątku niewykorzystywanej do prowadzonej działalności gospodarczej, a służącej jej do celów prywatnych. „Majątek prywatny” to zatem taka część majątku danej osoby fizycznej, która nie jest przez nią przeznaczona ani wykorzystywana dla potrzeb prowadzonej działalności gospodarczej. Ze wskazanego orzeczenia wynika zatem, że podatnik musi w całym okresie posiadania danej nieruchomości wykazywać zamiar wykorzystywania części nieruchomości w ramach majątku osobistego. Przykładem takiego wykorzystania nieruchomości mogłoby być, np. wybudowanie domu dla zaspokojenia własnych potrzeb mieszkaniowych. Potwierdzone to zostało również w wyroku TSUE z dnia 21 kwietnia 2005 r., sygn. akt C-25/03 Finanzamt Bergisch Gladbach v. HE, który stwierdził, że majątek prywatny to mienie wykorzystywane dla zaspokojenia potrzeb własnych.

Mając powyższe na względzie należy stwierdzić, że uznanie, że dany podmiot w odniesieniu do konkretnej czynności działa jako podatnik podatku od towarów i usług, wymaga oceny każdorazowo odnoszącej się do okoliczności faktycznych danej sprawy. Ocenie podlegać muszą przede wszystkim działania, jakie podejmuje zbywca w celu dokonania sprzedaży.

Z opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca wraz z małżonką jest współwłaścicielem na zasadzie małżeńskiej wspólności ustawowej w udziale 5/6 części w nieruchomości – działkach powstałych z podziału działki nr 1. Udział w działce nr 1, o której mowa powyżej Wnioskodawca nabył na podstawie warunkowej umowy sprzedaży oraz umowy przeniesienia.

Przy nabyciu ww. działki Wnioskodawcy nie przysługiwało prawo odliczenia podatku naliczonego. Decyzją z dnia 16 czerwca 2020 r. Wójt Gminy zatwierdził projekt podziału nieruchomości będącej współwłasnością Wnioskodawcy i jego małżonki w udziale 5/6 części oraz innych małżonków w dziale 1/6 części, tj. działki nr 1 na 41 działek o numeracji 1/1 – 1/41. Z decyzji zatwierdzającej podział wynika, że podziału dokonuje się pod warunkiem, że przy zbywaniu nowo wydzielanych działek zostanie zapewniony dostęp do drogi publicznej.

Wyżej opisana działka nr 1, a w konsekwencji działki powstałe z jej podziału, objęte są miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego, zatwierdzonym uchwałą Rady Gminy, zgodnie z którym działki te położone są na terenie oznaczonym symbolem:

1. działka nr 1/1 – 2.Ee działka pod stację transformatorową;
2. działka od nr 1/2 do nr 1/21, nr 1/23, nr 1/24, od nr 1/26 do nr 1/40 – B.17.Mn teren zabudowy mieszkaniowej niskiej;
3. działka nr 1/41 – 1.Kj ulica dojazdowa w liniach regulacyjnych nie mniej niż 12 m;
4. działka nr 1/22 i nr 1/25 wydzielane pod drogi wewnętrzne.

Wyżej opisana działka nr 1, a także działki powstałe z jej podziału, nigdy nie były wykorzystywane przez Wnioskodawcę do celów działalności gospodarczej. Przedmiotowe działki są oddane w nieodpłatne użytkowanie celem wypasania przez użytkownika krów.

W chwili obecnej Wnioskodawca zamierza zbyć nieruchomości powstałe w wyniku podziału działki nr 1.

Wnioskodawca zamierza działkę nr 1/10 przeznaczyć na własne cele budowlane, a działki nr 1/11 i 1/21 przeznaczyć dla dzieci. W zakresie pozostałych działek Wnioskodawca wraz ze współwłaścicielami zamierza powierzyć ich sprzedaż pośrednikowi nieruchomości. Wnioskodawca nie wyklucza, że sprzedaż działek może nastąpić zarówno na rzecz podmiotów obcych, jak i podmiotów powiązanych z Wnioskodawcą lub pozostałymi współwłaścicielami. Środki pochodzące ze zbycia nieruchomości Podatnik planuje przeznaczyć na zabezpieczenie emerytalne oraz cele konsumpcyjne. Ponadto Wnioskodawca na jednej z działek zamierza w przyszłości poprowadzić budowę domu, która będzie finansowana ze środków pochodzących ze sprzedaży działek. Sprzedaż działek będzie miała miejsce wtedy, gdy pojawi się osoba zainteresowana zakupem. Wnioskodawca nie zamierza ponosić nakładów na przedmiotowe działki, takich jak: uzbrojenie w sieć wodociągową czy kanalizacyjną, uzbrojenie w sieć elektroenergetyczną, budowę drogi.

Wnioskodawca wraz z małżonką jest również współwłaścicielem na zasadzie małżeńskiej wspólności ustawowej w udziale 5/6 części w nieruchomości – działkach nr 2, 3, 4, 5, 6, 7, 8 i 9 o łącznej powierzchni (…) ha nabytej na podstawie warunkowej umowy sprzedaży oraz umowy przeniesienia.

Wnioskodawca nie jest czynnym, zarejestrowanym podatnikiem podatku od towarów i usług.

Wnioskodawca nie prowadzi i nie prowadził działalności rolniczej w rozumieniu art. 2 pkt 15 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.

Wnioskodawca nie jest i nie był rolnikiem ryczałtowym, o którym mowa w art. 2 pkt 19 ustawy o podatku od towarów i usług, korzystającym ze zwolnienia od podatku od towarów i usług na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku od towarów i usług.

Od dnia nabycia do dnia sprzedaży działki objęte pytaniem były przez Wnioskodawcę i pozostałych współwłaścicieli odłogowane.

Działki objęte zapytaniem nie były, nie są i nie będą wykorzystywane w działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy o podatku od towarów i usług, w tym w działalności rolniczej.

Sprzedawane działki nie były, nie są i nie będą od momentu nabycia do momentu sprzedaży udostępniane przez Wnioskodawcę osobom trzecim na podstawie jakiejkolwiek umowy cywilnoprawnej.

Miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego został opracowany z własnej inicjatywy Gminy.

Podział działki nr 1 został przeprowadzony w związku z brakiem potencjalnego zainteresowanego na zakup całego gruntu. Celem podziału było zwiększenie szans na sprzedaż. Ze względu na obowiązujący miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego różnica w cenie za metr kwadratowy gruntu przy sprzedaży całego terenu, a sprzedażą wydzielonych działek byłaby niewielka, co oznacza, że determinantem podziału nie było zwiększenie przychodu ze sprzedaży, a jedynie sama możliwość dokonania tej sprzedaży. Podział zainicjowany został przez Wnioskodawcę i pozostałych współwłaścicieli.

Od momentu nabycia do momentu sprzedaży jedynymi czynnościami podejmowanymi przez Wnioskodawcę, związanymi z zaangażowaniem własnych środków finansowych było dokonanie podziału terenu. Wnioskodawca nie ponosił wydatków związanych z wydaniem decyzji o warunkach zabudowy, zmianą planu zagospodarowania przestrzennego, uzbrojenia terenu (wyposażenia w urządzenia i sieci wodociągowe, kanalizacyjne i energetyczne) oraz budowy drogi. Wydzielenie działki drogowej narzucone zostało poprzez ustalenia wynikające z miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego. Podział terenu byłyby niemożliwy bez wydzielenia działki drogowej o parametrach określonych w planie.

Wnioskodawca wraz ze współwłaścicielami powierzyli pośrednikowi:

• wyszukiwanie potencjalnych kupujących zainteresowanych zakupem Nieruchomości objętej przedmiotem niniejszej Umowy;
• prowadzenie z potencjalnymi kupującymi rozmów i negocjacji;
• okazanie nieruchomości potencjalnym kupującym poprzez bezpośrednią prezentację;
• przekazywanie potencjalnym kontrahentom oraz innym pośrednikom informacji dotyczących nieruchomości.

Działki są oferowane do sprzedaży za pośrednictwem biura nieruchomości, które umieszcza oferty na portalach internetowych dedykowanych obrotowi nieruchomości, na własnej stronie internetowej biura nieruchomości oraz poprzez umieszczenie tablicy informacyjnej biura nieruchomości na sprzedawanym terenie.

Wnioskodawca nie zawarł i nie zamierza zawierać przedwstępnych umów sprzedaży działek. Wnioskodawca nie udzielił i nie planuje udzielić innej osobie/innemu podmiotowi pełnomocnictwa czy jakiegokolwiek innego umocowania prawnego do działania w imieniu Wnioskodawcy w związku ze sprzedażą nieruchomości.

Wnioskodawca wraz z małżonką jedyną nieruchomość, którą posiadali i zbyli był zabytkowy budynek gospodarczy. W skład nieruchomości wchodziły: działka, budynek usługowo-produkcyjny – gospodarczy dla rolnictwa. Nieruchomość tą nabyli w roku 2014. Zbycia nieruchomości dokonano 6 października 2020 r. Przeznaczenie nieruchomości zgodnie z miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego uchwalonym Uchwałą Rady Gminy z dnia 12 czerwca 2006 r. – zabudowa produkcyjno-usługowa przy zachowaniu wytycznych Wojewódzkiego Konserwatora Zabytków, transakcja dotyczyła tylko tej jednej nieruchomości, a uzyskane środki pieniężne zostały przez Wnioskodawcę wykorzystane na zakup 1/2 mieszkania, wraz z udziałem 1/48 drogi dojazdowej. Zakupu dokonano 14 grudnia 2020 r.

Nabycie nieruchomości objętej zapytaniem nastąpiło dla celów zabezpieczenia przyszłej emerytury oraz realizację celu mieszkaniowego Wnioskodawcy po przejściu na emeryturę, ewentualnie celu mieszkaniowego dzieci. Zgodnie z planami rodzinnymi, Wnioskodawca wraz ze współmałżonką planują na jednej z wydzielonych działek budowę własnego domu, a także przeznaczenie działek pod zabudowania dla dzieci.

Po sporządzeniu miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego przez Gminę na terenie przeznaczonym pod drogi wewnętrzne Gmina we własnym zakresie i na własny koszt wykonała sieć kanalizacji sanitarnej, stanowiącej część systemu kanalizacji sanitarnej. Wnioskodawca wraz ze współwłaścicielami nie partycypowali na żadnym etapie w kosztach budowy tej sieci. W pozostałym zakresie teren nie został uzbrojony w żadną sieć.

Wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą kwestii, czy w okolicznościach przedstawionego opisu sprawy sprzedaż działek powstałych z podziału działki nr 1 będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Jak wynika z dokonanej wyżej analizy przepisów, warunkiem opodatkowania danej czynności podatkiem od towarów i usług jest spełnienie dwóch przesłanek łącznie: po pierwsze dana czynność ujęta jest w katalogu czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, po drugie – czynność została wykonana przez podmiot, który w związku z jej wykonaniem jest podatnikiem podatku od towarów i usług. Dostawa towarów (np. nieruchomości) podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług wyłącznie wówczas, gdy dokonywana jest przez podmiot mający status podatnika, a dodatkowo działający w takim charakterze w odniesieniu do danej transakcji. Istotnym dla określenia, że w odniesieniu do konkretnej dostawy mamy do czynienia z podatnikiem podatku VAT jest stwierdzenie, że prowadzi on działalność gospodarczą w rozumieniu przepisów ustawy. Dopiero po zdefiniowaniu podmiotu jako podatnika VAT – co do zasady – mają dla określenia jego praw i obowiązków zastosowanie przepisy ustawy o podatku od towarów i usług.

W świetle powyższego, aby wyjaśnić wątpliwości Wnioskodawcy należy w pierwszej kolejności ustalić, czy w okolicznościach niniejszej sprawy Wnioskodawca będzie działać w charakterze podatnika zdefiniowanego w art. 15 ust. 1 ustawy.

Uznanie, że dany podmiot w odniesieniu do konkretnej czynności działa jako podatnik podatku od towarów i usług, wymaga oceny każdorazowo odnoszącej się do okoliczności faktycznych danej sprawy.

Jak wyjaśniono wyżej – odwołując się zarówno do treści przepisów ustawy, jak i stanowiska judykatury – w przypadku osób fizycznych, które dokonują sprzedaży, przekazania, bądź darowizny towarów stanowiących część majątku osobistego, tj. majątku, który nie został nabyty w celu jego odsprzedaży bądź wykonywania innych czynności w ramach działalności gospodarczej, należy szczególnie wnikliwie przeanalizować okoliczności w jakich będzie realizowana transakcja. Co do zasady bowiem osoby fizyczne, które dokonują transakcji w ramach zarządu majątkiem prywatnym, wykluczone są z grona podatników VAT.

W niniejszej sprawie brak jest przesłanek pozwalających uznać, że dokonując dostawy działek Wnioskodawca wystąpi w charakterze podatnika w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy, prowadzącego działalność gospodarczą w myśl art. 15 ust. 2 ustawy. Jak wcześniej wyjaśniono, aby uznać określoną sprzedaż za opodatkowaną podatkiem VAT nie wystarcza stwierdzić jedynie dostawę towarów, lecz wymagane jest określenie podmiotu dokonującego dostawy za występującego w związku ze sprzedażą jako podatnika podatku od towarów i usług. W analizowanej sprawie takich przesłanek brak. Z przedstawionego opisu sprawy nie wynika bowiem taka aktywność Wnioskodawcy, która wykraczałaby poza ramy czynności związanych ze zwykłym wykonywaniem prawa własności. Wnioskodawca nie podjął ciągu działań, które wskazywałyby na aktywność w zakresie obrotu nieruchomościami (takich jak np.: nabycie z zamiarem odsprzedaży, ogrodzenie działek, itd.). Jedyny nakład poniesiony przez Wnioskodawcę to podział nieruchomości na mniejsze działki (tylko w ten sposób Wnioskodawca mógł wydzielić działki). Jak wskazał Wnioskodawca, celem podziału było zwiększenie szans na sprzedaż. Ze względu na obowiązujący miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego różnica w cenie za metr kwadratowy gruntu przy sprzedaży całego terenu, a sprzedażą wydzielonych działek byłaby niewielka, co oznacza, że determinantem podziału nie było zwiększenie przychodu ze sprzedaży, a jedynie sama możliwość dokonania tej sprzedaży. Wnioskodawca wskazał również, że nie zamierza ponosić nakładów na przedmiotowe działki, takich jak: uzbrojenie w sieć wodociągową czy kanalizacyjną, uzbrojenie w sieć elektroenergetyczną, budowę drogi. Wnioskodawca nie jest czynnym, zarejestrowanym podatnikiem podatku od towarów i usług. Wnioskodawca nie prowadzi i nie prowadził działalności rolniczej, nie jest i nie był rolnikiem ryczałtowym. Działki objęte zapytaniem nie były, nie są i nie będą wykorzystywane w działalności gospodarczej. Sprzedawane działki nie były, nie są i nie będą od momentu nabycia do momentu sprzedaży udostępniane przez Wnioskodawcę osobom trzecim na podstawie jakiejkolwiek umowy cywilnoprawnej. Miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego został opracowany z własnej inicjatywy Gminy.

Zatem, w omawianej sytuacji należy wskazać, że ww. działania Wnioskodawcy nie mogą świadczyć o zamiarze wykonywania działalności gospodarczej w zakresie profesjonalnego obrotu nieruchomościami. Natomiast okoliczność oferowania do sprzedaży za pośrednictwem biura nieruchomości, które umieszcza oferty na portalach internetowych dedykowanych obrotowi nieruchomości, na własnej stronie internetowej biura nieruchomości oraz poprzez umieszczenie tablicy informacyjnej biura nieruchomości na sprzedawanym terenie nie przesądza o tym, że sprzedaż działek będzie podlegać opodatkowaniu podatkiem VAT. Ponadto, Wnioskodawca nie zawarł i nie zamierza zawierać przedwstępnych umów sprzedaży działek. Wnioskodawca nie udzielił i nie planuje udzielić innej osobie/innemu podmiotowi pełnomocnictwa czy jakiegokolwiek innego umocowania prawnego do działania w imieniu Wnioskodawcy w związku ze sprzedażą nieruchomości.

Wobec powyższego, w rozpatrywanej sprawie sprzedaż działek powstałych z podziału działki nr 1 można uznać za czynność związaną ze zwykłym wykonywaniem prawa własności. Wnioskodawca dokonując dostawy działek korzystać będzie z przysługującego Jemu prawa do rozporządzania własnym majątkiem, co oznacza, że nie wypełni przesłanek zdefiniowanych w art. 15 ust. 1 i ust. 2 ustawy, i nie wystąpi w roli podatnika podatku od towarów i usług. Skutkiem powyższego transakcje zbycia ww. działek nie będą podlegały opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Podsumowując, sprzedaż działek powstałych z podziału działki nr 1 nie będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Wobec powyższego stanowisko Wnioskodawcy w zakresie zadanego pytania oznaczonego we wniosku nr 1 należało uznać za prawidłowe.

Należy zauważyć, że zgodnie z art. 14b § 3 ustawy Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Zainteresowany ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego). Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (oraz z opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

Jednocześnie należy podkreślić, że niniejsza interpretacja została wydana na podstawie przedstawionego we wniosku opisu zdarzenia przyszłego, co oznacza, że w przypadku, gdy w toku postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, bądź kontroli celno-skarbowej zostanie określony odmienny stan sprawy, interpretacja nie wywoła w tym zakresie skutków prawnych.

W kwestii skutków prawnych, jakie wywołuje interpretacja indywidualna wydana dla Wnioskodawcy, należy stwierdzić, że w myśl art. 14b § 1 ustawy Ordynacja podatkowa, Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, na wniosek zainteresowanego, wydaje, w jego indywidualnej sprawie, interpretację przepisów prawa podatkowego (interpretację indywidualną). Mając na uwadze, że wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego został złożony przez Pana (…), zaznacza się, że interpretacja nie wywiera skutku prawnego dla pozostałych współwłaścicieli nieruchomości, tj. małżonki Wnioskodawcy oraz małżonków (`(...)`), którzy chcąc uzyskać interpretację indywidualną, powinni wystąpić z odrębnym wnioskiem o jej wydanie.

Tutejszy organ nadmienia, że Wnioskodawca w złożonym wniosku we własnym stanowisku użył zwrotu: ,,(…) zamiar Wnioskodawczyni (…)” oraz ,,(…) planowana przez Wnioskodawczynię (…)”. Jednakże, mając na uwadze, że z wnioskiem o wydanie interpretacji indywidualnej wystąpił Pan (…), tutejszy organ przyjął powyższe sformułowania dotyczące ,,Wnioskodawczyni” jako oczywistą omyłkę pisarską, która nie miała wpływu na dokonane rozstrzygnięcie niniejszej sprawy.

Informuje się ponadto, że w niniejszej interpretacji rozstrzygnięto wniosek w części dotyczącej zdarzenia przyszłego w podatku od towarów i usług w zakresie podlegania opodatkowaniu czynności sprzedaży działek powstałych z podziału działki nr 1. Natomiast w kwestiach dotyczącej zdarzenia przyszłego w podatku dochodowym od osób fizycznych zostanie wydane odrębne rozstrzygnięcie.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193, z późn. zm.), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2019 r., poz. 2325, z późn. zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku wnoszenia skargi w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii jako najwłaściwszy proponuje się kontakt z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego ePUAP. W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.