Wnioskodawca, jako osoba fizyczna, od pokoleń jest właścicielem gruntów rolnych. W 2019 roku Rada Gminy podjęła uchwałę zmieniającą miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego, co skutkowało przeznaczeniem gruntów Wnioskodawcy pod zabudowę mieszkaniową. W związku z tym Wnioskodawca zdecydował się na sprzedaż działek, które powstały w wyniku podziału jego nieruchomości. Organ podatkowy uznał, że sprzedaż tych działek nie podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, ponieważ Wnioskodawca nie prowadzi działalności gospodarczej w rozumieniu ustawy o VAT, a jedynie zarządza swoim majątkiem prywatnym.
Dołącz do doradców podatkowych korzystających z Fiscalex
Uzyskaj dostęp do największej bazy interpretacji podatkowych w Polsce. Zaawansowane wyszukiwanie, analiza AI i podsumowania interpretacji w jednym miejscu.
Rozpocznij bezpłatny okres próbnyINTERPRETACJA INDYWIDUALNA
Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2020 r., poz. 1325 z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 27 stycznia 2021 r. (data wpływu 1 lutego 2021 r.) uzupełnionym pismem z 6 kwietnia 2021 r. (data wpływu 7 kwietnia 2021 r.) o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie niepodlegania opodatkowaniu VAT (podatek od towarów i usług) sprzedaży działek powstałych w wyniku podziału działki o nr x – jest prawidłowe.
UZASADNIENIE
W dniu 1 lutego 2021 r. do Organu wpłynął ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie niepodlegania opodatkowaniu VAT sprzedaży działek powstałych w wyniku podziału działki o nr x. Ww. wniosek uzupełniono pismem z 6 kwietnia 2021 r. (data wpływu 7 kwietnia 2021 r.) będącym odpowiedzią na wezwanie Organu z 26 marca 2021 r. znak: 0111-KDIB3-2.4012.80.2021.1.MD.
We wniosku, uzupełnionym pismem z 6 kwietnia 2021 r. przedstawiono następujący stan faktyczny i zdarzenie przyszłe:
Wnioskodawca urodził się w 19xx r. we wsi B. i tutaj mieszka całe życie. Rodzice mieli gospodarstwo rolne. Wnioskodawca pomagał w pracach polowych. Szkołę podstawową i liceum ogólnokształcące ukończył w W., studia polonistyczne na Uniwersytecie x. w 19xx r. Pracę zawodową jako nauczyciel podjął w liceum ogólnokształcącym w W. Pracował na stanowisku nauczyciela od 19xx r. do 20xx r. Emeryturę otrzymuje od 2005 r. Mieszkał z rodzicami i wspólnie prowadzili gospodarstwo rolne. W międzyczasie uzyskał uprawnienia do prowadzenia gospodarstwa rolnego. Rodzice notarialnie przekazali je Wnioskodawcy w 1987 r. Nadal praca w liceum ogólnokształcącym stanowiła główne źródło utrzymania Wnioskodawcy. Po zawarciu związku małżeńskiego (1991 r.) żona pracowała poza gospodarstwem rolnym. Ostatnio przez wiele lat w X. w W. Praca poza gospodarstwem rolnym, a ostatnio emerytura stanowiły główne źródło utrzymania rodziny Wnioskodawcy. Gospodarstwo to posiada do dzisiaj. Od kilku lat Wnioskodawca nie ma inwentarza żywego i prowadzi jedynie uprawę ziemi. Wnioskodawca płaci podatek rolny, pobiera dopłaty z A. Pole Wnioskodawcy o powierzchni łącznej 7,83 ha (działka nr x.) jest położone w obrębie geodezyjnym wsi B. Graniczy z miastem W. od strony osiedla „Z.”. W 2019 r. Rada Gminy W. podjęła „Uchwałę w sprawie zmiany miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego dla terenów miejscowości B.” (Uchwała Nr xxx). Uchwała obejmuje również grunty Wnioskodawcy, także grunty kilku sąsiadów. Ma tutaj powstać osiedle mieszkaniowe z pełną infrastrukturą. Na mapie, która jest integralną częścią planu zaznaczono miejsca pod tereny zieleni parkowej i usług, kultury, drogi publiczne, usługi handlowe itd., a także pod zabudowę mieszkaniową jednorodzinną.
Realizując powyższą uchwałę Rady Gminy, wójt decyzją z 4 sierpnia 2020 r. zatwierdził podział nieruchomości Wnioskodawcy (działki ewidencyjnej x).
Powstały następujące działki:
Zgodnie ze wspomnianą decyzją wójta Gminy z 4 sierpnia 2020 r. wydzielone z gruntu Wnioskodawcy działki x/3, x/9 o łącznej powierzchni 0,5773 ha przeznaczone pod drogi publiczne, z mocy prawa przeszły na własność Gminy. Obecnie Gmina zamierza wykupić teren pod park osiedlowy i pozostałe działki, aby rozpocząć prace modernizacyjne.
Aktualnie jest to jeszcze teren niezagospodarowany, „czyste pole”. Ponieważ obiektywnie zmieniły się warunki do prowadzenia działalności rolniczej, właściwie ją uniemożliwiając, Wnioskodawca podjął decyzję o sprzedaży ziemi w postaci działek budowlanych, uznając, że jest to najlepszy sposób zarządzania majątkiem. W grudniu ubiegłego roku Wnioskodawca sprzedał jedną działkę x/13 pod zabudowę jednorodzinną.
Jak Wnioskodawca napisał wcześniej, grunty, które są dzisiaj przedmiotem przekształcenia na cele nierolnicze zawsze były wykorzystywane rolniczo. Gminny plan zagospodarowania przestrzennego niejako wymusił potrzebę jego wykonania, czyli przekształceń i sprzedaży.
Wnioskodawca nie podejmował żadnych działań w celu zmiany miejscowego planu zagospodarowania dotyczącego m.in. działki Wnioskodawcy. Wnioskodawca nie inicjował tych działań. W trakcie procedury uchwalenia zmiany planu i jego zatwierdzenia Wnioskodawca nie zgłaszał żadnych uwag, zapoznawał się jedynie z wyłożonymi do wglądu dokumentami.
Wnioskodawca nie podejmuje żadnych działań związanych z „przygotowaniem” działek do sprzedaży – podniesieniem ich wartości. Infrastruktura należy do zadań gminy. Wnioskodawca nie podejmuje żadnych działań reklamowych dotyczących sprzedaży działek.
Ta ziemia była własnością rodziny Wnioskodawcy od pokoleń. Sprzedając działki Wnioskodawca jedynie zarządza swoim majątkiem prywatnym. Gdyby nie okoliczności zewnętrzne – plan zagospodarowania terenu – z własnej inicjatywy prawdopodobnie Wnioskodawca nie podjąłby tak radykalnych decyzji o sprzedaży. Jak Wnioskodawca zaznaczył na wstępie, mieszka i pracuje tutaj całe życie i nie wstydzi się dawnego przywiązania do ojcowizny. Pozyskane środki ze sprzedaży w znacznej części wykorzysta na remont domu, pomoc finansową córce oraz bieżące wydatki. Nie planuje wydatkowania pozyskanych środków na prowadzenie działalności gospodarczej, czy też nabywanie innych działek w celu odsprzedaży.
Wnioskodawca dodał, że zgodnie z treścią przywołanej na wstępie Uchwały Rady Gminy będzie zobowiązany do wpłaty na konto gminy opłaty planistycznej i adiacenckiej od każdej działki w kwocie, którą ustali Urząd.
Wnioskodawca nie jest czynnym zarejestrowanym podatnikiem podatku od towarów i usług i nie prowadzi działalności gospodarczej w zakresie usług developerskich lub innych tego rodzaju usług o zbliżonym charakterze oraz nie jestem czynnym zarejestrowanym podatnikiem podatku od towarów i usług w związku z prowadzeniem działalności rolniczej. Ziemia miała przeznaczenie rolnicze. Wnioskodawca płacił podatek rolny. Cała sytuacja ma swój początek w działaniach podjętych przez Urząd Gminy.
Wnioskodawca dodał także, że przedstawiona tutaj koncepcja budowy osiedla, jego infrastruktury wymusza stosunkowo szybką sprzedaż działek. Rozłożenie tego procesu na lata byłoby niefunkcjonalne dla wszystkich podmiotów tego projektu budowy osiedla. Biorąc pod uwagę wszystkie okoliczności jakie tu Wnioskodawca przedstawił, a które doprowadziły do stanu aktualnego, czyli sprzedaży działek pochodzących z własności Wnioskodawcy gruntów rolnych Wnioskodawca wnosi o udzielenie odpowiedzi na pytanie.
W uzupełnieniu opisu sprawy podano następujące informacje.
W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:
Czy sprzedaż działek powstałych w wyniku podziału działki o nr x, już dokonana i której Wnioskodawca zamierza dokonać, podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, czy też będzie uznana jako sprzedaż dokonana w ramach wykonywania prawa własności i nie będzie objęta tym podatkiem?
Stanowisko Wnioskodawcy:
Sprzedaż ww. gruntu nie podlega opodatkowaniu VAT.
Nie każda czynność stanowiąca dostawę w rozumieniu art. 7 ustawy o VAT podlega opodatkowaniu, ale tylko taka, która wykonana jest przez podmiot, który w związku z jej realizacją występuje w charakterze podatnika podatku od towarów i usług. Podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w 15 ust. 2 ustawy o VAT, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności (art. 15 ust. 1 ww. ustawy). Zatem dostawa towarów (w tym nieruchomości) podlega co do zasady opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług w sytuacji, ale zarazem tylko wtedy gdy działaniom podmiotu dokonującego tej dostawy można przypisać znamiona prowadzenia działalności gospodarczej, co w efekcie przesądza o uzyskaniu przez niego statusu podatnika.
Przyjęcie, że osoba fizyczna sprzedając działki przeznaczone pod zabudowę działa w charakterze podatnika podatku od towarów i usług prowadzącego w tym zakresie handlową działalność gospodarczą wymaga ustalenia czy działalność ta przybiera formę zawodową, zorganizowaną i ciągłą, przejawiającą się np. w nabyciu terenu przeznaczonego pod zabudowę, jego uzbrojeniu, wydzieleniu dróg wewnętrznych, działaniu marketingowym podjętym w celu sprzedaży działek, wykraczającym poza zwykłe formy ogłoszenia, uzyskaniu decyzji o warunkach zabudowy, wystąpieniu o opracowanie planu zagospodarowania przestrzennego dla sprzedawanego obszaru, czy prowadzeniu działalności gospodarczej w zakresie usług developerskich lub innych tego rodzaju. W przypadku, gdy brak jest przesłanek świadczących o aktywności sprzedawcy, która byłaby porównywalna do działań podmiotów zajmujących się profesjonalnie obrotem nieruchomościami, zbycie działki nie stanowi działalności handlowej podlegającej opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, lecz mieści się w ramach zarządu majątkiem prywatnym. Moim zdaniem sama sprzedaż gruntów w ramach takiego zarządu nie oznacza, że sprzedający nie może zbyć przedmiotu sprzedaży z zamiarem uzyskania jak największej ceny, gdyż również w obrocie „prywatnym” dąży się do uzyskania jak najkorzystniejszych warunków sprzedaży.
Podjęte przez Wnioskodawcę czynności dotyczące sprzedaży działek mieszczą się w ramach zarządu majątkiem osobistym, pozbawionym cech działalności gospodarczej w rozumieniu przepisów o podatku od towarów i usług. Samo wyodrębnienie z jednej nieruchomości działek gruntu, nie wykracza poza działania mieszczące się w zwykłym zarządzie własnymi sprawami majątkowymi.
Nieruchomości nie nabyłem w celu jej dalszej odsprzedaży. Sprzedaż działek jest zwykłym wykonywaniem prawa własności, ponieważ stanowi sprzedaż gruntu należącego od pokoleń do mojej rodziny. Działki są własnością Wnioskodawcy od 33 lat. Sprzedaż zmierza do zakończenia prowadzenia działalności rolniczej, przy prowadzeniu której nie jest i nie był czynnym zarejestrowanym podatnikiem podatku od towarów i usług, ponadto sprzedaż nie jest początkiem innej działalności gospodarczej, nigdy nie będzie początkiem takiej działalności. Wnioskodawca nie podejmuje aktywnych działań w zakresie obrotu nieruchomościami, nie angażuje środków podobnych do wykorzystywanych przez producentów, handlowców, czy też usługodawców w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy o VAT. Wnioskodawca nie wykonywał żadnych czynności zmierzających do podwyższenia wartości podzielonych działek i takich czynności nie będzie podejmował. Przede wszystkim nie dokonywał uzbrojenia terenu, nie podejmował też żadnej akcji reklamowej, informacja roznosi się „pocztą pantoflową”. Wnioskodawca nie jest zatem podatnikiem podatku od towarów i usług ponieważ jako osoba fizyczna dokonuje transakcji w ramach której wyzbywa się majątku osobistego.
Reasumując w stanie faktycznym przedstawionym we wniosku o interpretację nie wystąpiły okoliczności umożliwiające uznanie sprzedaży gruntów za działalność gospodarczą w myśl art. 15 ust. 2 u.p.t.u. Syntetycznie przedstawić to można jak w wyroku WSA w Gliwicach z dnia 16 września 2020 r. I SA/GI 1585/19:
(zob. też wyroki NSA: z 28 października 2020 r. I FSK 190/18 i z 28 sierpnia 2020 r., I FSK 1476/17))
Stanowisko Wnioskodawcy potwierdza też pismo z dnia 19 listopada 2020 r. Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej 0114-KDIP4-3.4012.505.2020.2.MP w sprawie interpretacji indywidualnej. Porównanie okoliczności przedstawionych powyżej z tymi opisanymi w ww. piśmie wskazuje, że w takich samych okolicznościach (w zakresie relewantnym do rozstrzygnięcia) uznano, że sprzedaż działek nie podlega opodatkowaniu VAT.
W związku z powyższym sprzedaż nieruchomości powstałych w wyniku podziału można uznać za czynność związaną ze zwykłym wykonywaniem prawa własności, ponieważ Wnioskodawca nie będzie występował w związku z tą czynnością jako podatnik podatku od towarów i usług w świetle art. 15 ust. 1 i 2 ustawy o VAT. W związku z tym sprzedaż przedmiotowych działek powstałych w wyniku podziału działki nr x nie podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, (zob. wyrok WSA w Łodzi z 6 listopada 2019 r. I SA/Łd 416/19).
W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.
Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2020 r., poz. 106 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą o VAT, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, zwanym dalej „podatkiem”, podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.
W myśl art. 7 ust. 1 ustawy o VAT, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).
Zgodnie z art. 2 pkt 22 ustawy, przez sprzedaż rozumie się odpłatną dostawę towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju, eksport towarów oraz wewnątrzwspólnotową dostawę towarów.
Pojęcie towaru ustawodawca zdefiniował w art. 2 pkt 6 ustawy. W świetle tego przepisu, przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.
Zatem zgodnie z powołanymi przepisami, grunt spełnia definicję towaru wynikającą z art. 2 pkt 6 ustawy, a jego sprzedaż jest traktowana jako czynność odpłatnej dostawy towarów na terytorium kraju.
Należy podkreślić jednak, że nie każda czynność stanowiąca dostawę, w rozumieniu art. 7 ustawy, podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, bowiem aby dana czynność była opodatkowana tym podatkiem, musi być wykonana przez podmiot, który w związku z jej wykonaniem jest podatnikiem podatku od towarów i usług.
Jak wynika z art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.
Działalność gospodarcza – w myśl art. 15 ust. 2 ustawy – obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.
Określony w ustawie zakres opodatkowania podatkiem od towarów i usług wskazuje, że aby faktycznie zaistniało opodatkowanie danej czynności konieczne jest, aby czynność podlegającą opodatkowaniu wykonał podmiot, który dla tej właśnie czynności będzie działał jako podatnik.
Definicja działalności gospodarczej, zawarta w ustawie, ma charakter uniwersalny, pozwalający na objęcie pojęciem „podatnik” tych wszystkich podmiotów, które prowadzą określoną działalność, występując w profesjonalnym obrocie gospodarczym.
Analizując powyższe przepisy należy stwierdzić, że dostawa towarów podlegać będzie opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług wyłącznie wówczas, gdy dokonywana będzie przez podmiot mający status podatnika, a dodatkowo działającego w takim charakterze w odniesieniu do danej transakcji. Istotnym dla określenia, że w odniesieniu do konkretnej dostawy mamy do czynienia z podatnikiem podatku VAT jest stwierdzenie, że prowadzi on działalność gospodarczą w rozumieniu przepisów ustawy.
Właściwym zatem jest wykluczenie osób fizycznych z grona podatników w przypadku, gdy dokonują sprzedaży, przekazania, bądź darowizny towarów stanowiących część majątku osobistego, tj. majątku, który nie został nabyty w celu jego odsprzedaży, bądź wykonywania innych czynności w ramach działalności gospodarczej.
W kontekście powyższych rozważań nie jest podatnikiem podatku od towarów i usług ten, kto jako osoba fizyczna dokonuje jednorazowych lub okazjonalnych transakcji, za które nie jest przewidziana ściśle regularna zapłata oraz nie prowadzi zorganizowanej, czy zarejestrowanej działalności gospodarczej, a tylko np. wyzbywa się majątku osobistego. Dokonywanie określonych czynności incydentalnie, poza sferą prowadzonej działalności gospodarczej, również nie pozwala na uznanie danego podmiotu za podatnika w zakresie tych czynności.
Przyjęcie, że dany podmiot sprzedając grunt działa w charakterze podatnika prowadzącego handlową działalność gospodarczą (jako handlowiec) wymaga ustalenia, czy jego działalność w tym zakresie przybiera formę zawodową (profesjonalną). Przejawem zaś takiej aktywności określonej osoby w zakresie obrotu nieruchomościami, która może wskazywać, że jej czynności przybierają formę zorganizowaną może być np.: nabycie terenu przeznaczonego pod zabudowę, jego uzbrojenie, wydzielenie dróg wewnętrznych, działania marketingowe podjęte w celu sprzedaży działek, wykraczające poza zwykłe formy ogłoszenia, uzyskanie decyzji o warunkach zabudowy terenu, czy wystąpienie o opracowanie planu zagospodarowania przestrzennego dla sprzedawanego obszaru, prowadzenie działalności gospodarczej w zakresie usług deweloperskich lub innych tego rodzaju usług o zbliżonym charakterze. Przy czym, na tego rodzaju aktywność „handlową” wskazywać musi ciąg powyżej przytoczonych okoliczności, a nie stwierdzenie jedynie faktu wystąpienia pojedynczych z nich.
Zatem w kwestii opodatkowania sprzedaży działek istotne jest, czy zbywca podejmuje aktywne działania w zakresie obrotu nieruchomościami, angażując środki podobne do wykorzystywanych przez producenta, handlowca i usługodawcę w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy, co skutkuje koniecznością uznania go za podmiot prowadzący działalność gospodarczą w rozumieniu tego przepisu, a więc za podatnika podatku od towarów i usług.
Dodatkowo należy wskazać, że działalność gospodarcza powinna cechować się stałością, powtarzalnością i niezależnością jej wykonywania, bowiem związana jest z profesjonalnym obrotem gospodarczym. Nie jest natomiast działalnością handlową, a zatem i gospodarczą sprzedaż majątku osobistego, który nie został nabyty w celu jego odsprzedaży i nie jest związany z prowadzoną działalnością gospodarczą.
Zwykłe nabycie lub sprzedaż rzeczy nie stanowi wykorzystywania w sposób ciągły majątku rzeczowego w celu uzyskania z tego tytułu dochodu w rozumieniu art. 9 ust. 1 Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE L 347 z 11.12. 2006, str. 1, z późn. zm.) (a tym samym art. 15 ust. 2 ustawy), jako że jedynym przychodem z takich transakcji może być ewentualny zysk ze sprzedaży tej rzeczy.
W kwestii opodatkowania sprzedaży nieruchomości przez osoby fizyczne wypowiedział się Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej w orzeczeniu z dnia 15 września 2011 r. w sprawach połączonych Jarosław Słaby przeciwko Ministrowi Finansów (C-180/10) oraz Emilian Kuć i Halina Jeziorska-Kuć przeciwko Dyrektorowi Izby Skarbowej w Warszawie (C-181/10). Jak wynika z ww. orzeczenia czynności związane ze zwykłym wykonywaniem prawa własności, nie mogą same z siebie być uznawane za prowadzenie działalności gospodarczej.
Sama liczba i zakres transakcji sprzedaży nie mogą stanowić kryterium rozróżnienia między czynnościami dokonywanymi prywatnie, które znajdują się poza zakresem zastosowania dyrektywy, a czynnościami stanowiącymi działalności gospodarczą.
W tym miejscu podkreślić należy, że pojęcie „majątku prywatnego” nie występuje na gruncie analizowanych przepisów ustawy, jednakże wynika z wykładni art. 15 ust. 2 ustawy, w której zasadnym jest odwołanie się do treści orzeczenia TSUE w sprawie C-291/92 (Finanzamt Uelzen V. Dieter Armbrecht), które dotyczyło kwestii opodatkowania sprzedaży przez osobę, będącą podatnikiem podatku od wartości dodanej, części majątku niewykorzystywanej do prowadzonej działalności gospodarczej, a służącej jej do celów prywatnych. „Majątek prywatny” to zatem taka część majątku danej osoby fizycznej, która nie jest przez nią przeznaczona ani wykorzystywana dla potrzeb prowadzonej działalności gospodarczej. Ze wskazanego orzeczenia wynika zatem, że podatnik musi w całym okresie posiadania danej nieruchomości wykazywać zamiar wykorzystywania części nieruchomości w ramach majątku osobistego. Przykładem takiego wykorzystania nieruchomości mogłoby być, np. wybudowanie domu dla zaspokojenia własnych potrzeb mieszkaniowych. Potwierdzone to zostało również w wyroku TSUE z dnia 21 kwietnia 2005 r., sygn. akt C-25/03 Finanzamt Bergisch Gladbach v. HE, który stwierdził, że majątek prywatny to mienie wykorzystywane dla zaspokojenia potrzeb własnych.
Z przywołanych wyżej przepisów wynika, że dostawa towarów (w tym nieruchomości) będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług w sytuacji, gdy działaniom podmiotu dokonującego tej dostawy można przypisać znamiona prowadzenia działalności gospodarczej, co w efekcie przesądza o uzyskaniu przez niego statusu podatnika. Warto w tym miejscu zaznaczyć, że powyższe może mieć miejsce również w odniesieniu do czynności dokonanej jednorazowo. Dla uznania czynności za wykonywaną w ramach działalności gospodarczej nie ma bowiem znaczenia częstotliwość jej wykonywania, lecz zamiar z jakim została zrealizowana i okoliczności w jakich ją wykonano.
Mając powyższe na względzie należy stwierdzić, że uznanie, że dany podmiot w odniesieniu do konkretnej czynności działa jako podatnik podatku od towarów i usług, wymaga oceny każdorazowo odnoszącej się do okoliczności faktycznych danej sprawy. Ocenie podlegać muszą przede wszystkim działania, jakie podejmuje zbywca w celu dokonania sprzedaży.
W analizowanej sprawie, wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą kwestii niepodlegania opodatkowaniu VAT sprzedaży działek powstałych w wyniku podziału działki o nr x.
W rozpatrywanej sprawie brak jest podstaw do uznania Wnioskodawcy – w związku ze sprzedażą działek budowlanych – za podatnika podatku od towarów i usług prowadzącego działalność gospodarczą w zakresie handlu nieruchomościami.
Jak wskazano bowiem w opisie sprawy, Wnioskodawca wspólnie z rodzicami prowadzili gospodarstwo rolne, które zostało mu przekazane notarialnie w 19xx r. Gospodarstwo to Wnioskodawca posiada do dzisiaj. Od kilku lat Wnioskodawca nie ma inwentarza żywego i prowadzi jedynie uprawę ziemi. Działka x (oraz działki powstałe w wyniku podziału) były i są wykorzystywane przez Wnioskodawcę do prowadzenia działalności rolniczej. Na tych gruntach zasiane jest zboże. Wnioskodawca nie jestem czynnym zarejestrowanym podatnikiem podatku od towarów i usług w związku z prowadzeniem działalności rolniczej. Wnioskodawca od 4 września 2000 r. jest rolnikiem ryczałtowym. Ze wskazanych gruntów Wnioskodawca dokonywał sprzedaży płodów rolnych w postaci: mieszanki zbóż jarych, pszenicy ozimej, pszenżyta i żyta. Sprzedaż ta jednak nie była opodatkowana podatkiem VAT. W 2019 r. Rada Gminy podjęła uchwałę w sprawie zmiany miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego. Uchwała obejmowała również grunty Wnioskodawcy. Jak podał Wnioskodawca na tym terenie ma powstać osiedle mieszkaniowe z pełną infrastrukturą. Realizując powyższą uchwałę, wójt decyzją z 4 sierpnia 2020 r. zatwierdził podział nieruchomości Wnioskodawcy (działki ewidencyjnej x). Powstało: 8 działek (różnej wielkości) przeznaczonych pod infrastrukturę osiedlową, do wykupu przez gminę, oraz 23 działki (15-arowe, łącznie 3,45 ha) pod zabudowę mieszkaniową jednorodzinną, do prywatnego obrotu, a także 1 działka gdzie mieszka Wnioskodawca. Wnioskodawca podjął decyzję o sprzedaży ziemi w postaci działek budowlanych. W grudniu ubiegłego roku Wnioskodawca sprzedał jedną działkę pod zabudowę jednorodzinną. Ponadto Wnioskodawca wskazał, że nie podejmował żadnych działań w celu zmiany miejscowego planu zagospodarowania dotyczącego działki Wnioskodawcy. Wnioskodawca nie inicjował tych działań. Wnioskodawca nie podejmuje również żadnych działań związanych z „przygotowaniem” działek do sprzedaży, podniesieniem ich wartości. Wnioskodawca nie podejmuje żadnych działań reklamowych dotyczących sprzedaży działek. Wnioskodawca nie udostępniał wydzielonych działek mających stanowić przedmiot sprzedaży osobom trzecim na podstawie umów najmu, dzierżawy, użyczenia i innych. Pozyskane środki ze sprzedaży w znacznej części wykorzysta na remont domu, pomoc finansową córce oraz bieżące wydatki. Nie planuje wydatkowania pozyskanych środków na prowadzenie działalności gospodarczej, czy też nabywanie innych działek w celu odsprzedaży. Gdyby nie okoliczności zewnętrzne – plan zagospodarowania terenu – z własnej inicjatywy prawdopodobnie Wnioskodawca nie podjąłby tak radykalnych decyzji o sprzedaży.
Analiza przedstawionego stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego prowadzi do wniosku, że w niniejszej sprawie brak jest przesłanek świadczących o takiej aktywności Wnioskodawcy w przedmiocie zbycia nieruchomości, która byłaby porównywalna do działań podmiotów zajmujących się profesjonalnie tego rodzaju obrotem (brak przesłanek zawodowego – stałego i zorganizowanego charakteru takiej działalności). Nie wystąpił bowiem ciąg zdarzeń, które jednoznacznie przesądzają, że sprzedaż ww. działek budowlanych wypełnia przesłanki działalności gospodarczej. Wnioskodawca nie podjął takich aktywnych działań w zakresie obrotu nieruchomościami, które świadczyłyby o angażowaniu środków w sposób podobny do wykorzystywanych przez handlowców. Działania podejmowane przez Wnioskodawcę należą zatem do zakresu zwykłego zarządu majątkiem prywatnym. Wnioskodawca sprzedając przedmiotowe działki, będzie korzystać z przysługującego prawa do rozporządzania własnym majątkiem, która to czynność oznacza działanie w sferze prywatnej, do której nie będą miały zastosowania przepisy ustawy o podatku od towarów i usług.
Reasumując, Wnioskodawca dokonując dostawy przedmiotowych działek korzysta/będzie korzystał z przysługującego prawa do rozporządzania majątkiem osobistym, co nie jest wykonywaniem działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy. Brak tego statusu pozbawia Wnioskodawcę cech podatnika podatku VAT, o którym mowa w art. 15 ust. 1 ustawy, w zakresie sprzedaży ww. działek, a dostawę tych działek cech czynności podlegających opodatkowaniu, o których mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy.
Zatem stanowisko Wnioskodawcy jest prawidłowe.
Zgodnie z art. 14b § 3 ustawy Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Zainteresowany ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego). Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, wydana interpretacja traci swą aktualność.
Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:
Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).
Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.
Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia oraz zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.
Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2019 r., poz. 2325 z późn. zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy). W przypadku wnoszenia skargi w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii jako najwłaściwszy proponuje się kontakt z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego ePUAP.
Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.
Fiscalex • Automatyczne wyszukiwanie interpretacji • Anuluj w każdej chwili