Spółdzielnia mieszkaniowa zawarła umowę na budowę lokalu mieszkalnego z Panią G.D. oraz jej synem Panem J.D., którzy są osobami fizycznymi nieprowadzącymi działalności gospodarczej. Umowa nie precyzowała wielkości udziałów poszczególnych nabywców. Spółdzielnia wystawiała faktury zaliczkowe głównie na Panią G.D. W 2018 r. Spółdzielnia ustanowiła odrębną własność lokalu na rzecz Pani G.D. i Pana J.D. w formie aktu notarialnego. W 2020 r. Pani G.D. oraz Pan J.D. zwrócili się do Spółdzielni z prośbą o wystawienie faktury korygującej na Panią G.D. zamiast na Pana J.D. Organ podatkowy stwierdził, że Spółdzielnia powinna wystawić fakturę korygującą, aby odzwierciedlała rzeczywistych nabywców lokalu oraz skorygować plik JPK_VAT za 2018 r. Organ uznał, że stanowisko Spółdzielni było nieprawidłowe.
Dołącz do doradców podatkowych korzystających z Fiscalex
Uzyskaj dostęp do największej bazy interpretacji podatkowych w Polsce. Zaawansowane wyszukiwanie, analiza AI i podsumowania interpretacji w jednym miejscu.
Rozpocznij bezpłatny okres próbnyINTERPRETACJA INDYWIDUALNA
Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2020 r., poz. 1325 z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 23 grudnia 2020 r. (data wpływu 31 grudnia 2020 r.), o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie wystawienia przez Wnioskodawcę faktury korygującej do wystawianych faktur zaliczkowych - jest nieprawidłowe.
UZASADNIENIE
W dniu 31 grudnia 2020 r. wpłynął do tutejszego Organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej, dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie wystawienia przez Wnioskodawcę faktury korygującej do wystawianych faktur zaliczkowych.
We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny:
Wnioskodawca działa na podstawie przepisów:
ustawy z dnia 15 grudnia 2000 r. o spółdzielniach mieszkaniowych (tekst jednolity: Dz. U. z 2020 r. poz. 1465),
ustawy z dnia 16 września 1982 r. - prawo spółdzielcze (tekst jednolity: Dz. U. z 2020 r. poz. 275),
innych ustawach mających związek z działalnością spółdzielni,
postanowień statutu Spółdzielni budowlano-mieszkaniowej „Torwar”.
Celem działania Spółdzielni jest zaspokajanie potrzeb mieszkaniowych członków oraz ich rodzin przez dostarczanie członkom samodzielnych lokali mieszkalnych, a także lokali o innym przeznaczeniu oraz zaspakajanie potrzeb gospodarczych, społecznych, oświatowych i kulturalnych osób zamieszkujących w nieruchomościach zarządzanych przez Spółdzielnię.
Spółdzielnia jest czynnym podatnikiem podatku VAT (podatek od towarów i usług) i prowadzi działalność gospodarczą opodatkowaną podatkiem VAT (np. w zakresie wynajmu lokali użytkowych, miejsc parkingowych) oraz działalność zwolnioną z podatku VAT w zakresie dokonywania czynności, o których mowa w art. 43 ust. 1 pkt 10-11 ustawy o podatku od towarów i usług.
Zgodnie z art. 4 ust. 1-2, 4 i 5 ustawy o spółdzielniach mieszkaniowych, zwolnienie dotyczy opłat od lokali mieszkalnych m.in. z tytułu: eksploatacji i utrzymania lokali, eksploatacji i utrzymania nieruchomości stanowiących mienie spółdzielni lub nieruchomości wspólnych, funduszu remontowego.
W dniu 5 kwietnia 2016 r. Spółdzielnia zawarła, zgodnie z art. 18 ustawy z dnia 15 grudnia 2000 r. o spółdzielniach mieszkaniowych, umowę na budowę lokalu mieszkalnego, w ramach inwestycji pod nazwą: „Zabudowa mieszkaniowa wielorodzinna wraz z garażem podziemnym, usługami na parterach, zagospodarowaniem terenu, sieciami zewnętrznymi” z Panią G. D. i jej synem Panem J. D. (obydwoje są członkami spółdzielni), jako z osobami fizycznymi nieprowadzącymi działalności gospodarczej.
Zgodnie z zapisem umowy członkowie wnosili zaliczkę, na wkład budowlany w ratach. Umowa przedwstępna o budowę lokalu nie określała wielkości udziałów poszczególnych osób po stronie nabywców (co zostało potwierdzone w akcie notarialnym umowy ustanowienia odrębnej własności lokalu mieszkalnego i jego sprzedaży z dnia 27 grudnia 2018 r.) wobec czego Spółdzielnia wystawiała faktury zgodnie z bieżącą dyspozycją ustną nabywców (większość faktur wystawiono na Panią G. D.), jak również odprowadzała w terminie do urzędu skarbowego należny podatek VAT wynikający z faktur.
W 2018 r. Spółdzielnia dokonała ostatecznego rozliczenia inwestycji, wystawiła zaświadczenie do notariusza, że państwo G. i J. D. wpłacili pełen wkład budowlany za lokal mieszkalny i zgodnie z art. 21 ustawy z dnia 15 grudnia 2000 r. o spółdzielniach mieszkaniowych, ustanowiła na rzecz ww. członków odrębną własność lokalu w formie aktu notarialnego, zawartego dnia 27 grudnia 2018 r.
W październiku 2020 r. państwo G. i J. D. zwrócili się do Spółdzielni o wystawienie faktury korygującej do faktury, którą Spółdzielnia wystawiła w listopadzie 2018 r. na pana J. D. (faktura VAT nr (…) wystawiona w dniu 9 listopada 2018 r.), domagając się jej wystawienia na Panią G. D.. Wpłata, w związku z którą doszło do wystawienia tej faktury, pochodziła ze wspólnego rachunku bankowego G. D. i J. D. Jako podstawę korekty Zainteresowani podali akt notarialny z dnia 27 grudnia 2018 r., a konkretnie dodatkowe oświadczenie Pani G. D., że nabyła lokal mieszkalny w ramach prowadzonej przez nią działalności gospodarczej.
W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania:
Zdaniem Wnioskodawcy, w sytuacji opisanej powyżej brak jest podstawy do wystawienia faktury korygującej, gdyż Spółdzielnia nie dokonała upustu ceny, rabatu, podwyżki ceny, czy zwrotu zaliczki, a wtedy byłaby uprawniona do wystawienia takiej faktury korygującej. Podstawą do wystawienia faktur za budowę lokalu mieszkalnego była umowa z dnia 5 kwietnia 2016 r., zawarta zgodnie z art. 18 ust. 1 i 2 ustawy z dnia 15 grudnia 2000 r. o spółdzielniach mieszkaniowych, którego zapis mówi: „z osobą ubiegającą się o ustanowienie odrębnej własności lokalu spółdzielnia zawiera umowę o budowę lokalu.
Umowa ta zawarta w formie pisemnej pod rygorem nieważności, powinna zobowiązywać strony do zawarcia, po wybudowaniu lokalu, umowy o ustanowienie odrębnej własności tego lokalu, a ponadto powinna zawierać: zobowiązanie osoby ubiegającej się o ustanowienie odrębnej własności lokalu do pokrywania kosztów zadania inwestycyjnego w części przypadającej na jej lokal przez wniesienie wkładu budowlanego określonego w umowie. (`(...)`) osoba, o której mowa w ust. 1, wnosi wkład budowlany według zasad określonych w statucie i w umowie, o której mowa w ust. 1, w wysokości odpowiadającej całości kosztów budowy przypadających na jej lokal. (`(...)`)” Dopełnieniem ww. art. 18 jest zawarty w dniu 27 grudnia 2018 r. akt notarialny, do którego Spółdzielnia przystąpiła zgodnie z postanowieniami art. 21 ustawy z dnia 15 grudnia 2000 r. o spółdzielniach mieszkaniowych.
W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest nieprawidłowe.
Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz.U. z 2020 r., poz. 106, z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.
Z art. 7 ust. 1 cyt. ustawy wynika, że przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).
W myśl art. 2 pkt 6 ustawy, przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.
Należy wskazać, że z przepisu art. 195 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. z 2020 r., poz. 1740, z późn. zm.) wynika, że własność tej samej rzeczy może przysługiwać niepodzielnie kilku osobom (współwłasność).
Współwłasność nie jest instytucją samodzielną lecz stanowi odmianę własności i charakteryzuje się tym, że własność rzeczy (ruchomej lub nieruchomej) przysługuje kilku podmiotom. Do współwłasności stosuje się – jeśli co innego nie wynika z przepisów poświęconych specjalnie tej instytucji – przepisy odnoszące się do własności. Należy zatem uznać, że udział każdego ze współwłaścicieli jest ze swej istoty szczególną postacią prawną własności.
Z kolei, zgodnie z art. 196 Kodeksu cywilnego, współwłasność jest albo współwłasnością w częściach ułamkowych, albo współwłasnością łączną. W przypadku współwłasności w częściach ułamkowych, każdy ze współwłaścicieli ma określony ułamkiem udział w rzeczy. Udział wyraża zakres uprawnień współwłaściciela względem rzeczy wspólnej. Współwłaściciel ma względem swego udziału pozycję wyłącznego właściciela. Ze względu na charakter udziału, jako wyłącznego prawa współwłaściciela, zasadą jest, że każdy ze współwłaścicieli może rozporządzać swoim udziałem bez zgody pozostałych współwłaścicieli (art. 198 Kodeksu cywilnego). Współwłaściciele są zatem odrębnymi podmiotami prawa.
Przez pojęcie sprzedaży – według art. 2 pkt 22 ustawy – rozumie się odpłatną dostawę towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju, eksport towarów oraz wewnątrzwspólnotową dostawę towarów.
Natomiast zgodnie z art. 2 pkt 31 ustawy, przez pojęcie faktura rozumie się dokument w formie papierowej lub w formie elektronicznej zawierający dane wymagane ustawą i przepisami wydanymi na jej podstawie;
Stosownie do art. 106b ust. 1 ustawy, podatnik jest obowiązany wystawić fakturę dokumentującą:
Natomiast art. 106b ust. 3 ustawy stanowi, że na żądanie nabywcy towaru lub usługi podatnik jest obowiązany wystawić fakturę dokumentującą:
- jeżeli żądanie jej wystawienia zostało zgłoszone w terminie 3 miesięcy, licząc od końca miesiąca, w którym dostarczono towar lub wykonano usługę bądź otrzymano całość lub część zapłaty.
Na podstawie art. 106e ust. 1 ustawy, faktura powinna zawierać:
Z kolei art. 106g ust. 1 ustawy stanowi, że faktury wystawia się co najmniej w dwóch egzemplarzach, z których jeden otrzymuje nabywca, a drugi zachowuje w swojej dokumentacji podatnik dokonujący sprzedaży.
Zgodnie z art. 106j ust. 1 ww. ustawy, w przypadku gdy po wystawieniu faktury:
- podatnik wystawia fakturę korygującą.
Elementy jakie powinna zawierać faktura korygująca, określa przepis art. 106j ust. 2 ustawy.
Z zacytowanych wyżej przepisów wynika, że jeżeli po wystawieniu faktury wystąpią zdarzenia mające wpływ na treść wystawionej faktury lub okaże się, że wystawiona faktura zawiera błędy, podatnik wystawia w takim przypadku fakturę korygującą. Fakturę korygującą wystawia się m.in. w razie stwierdzenia pomyłki w cenie, stawce lub kwocie podatku bądź w jakiejkolwiek innej pozycji faktury. Należy w tym miejscu podkreślić, że celem faktury jest przede wszystkim udokumentowanie rzeczywistego przebiegu zdarzeń gospodarczych, pełni ona bowiem szczególną rolę dowodową w prawidłowym wymiarze podatku VAT. Prawidłowość materialnoprawna faktury zachodzi, jeżeli odzwierciedla ona prawdziwe zdarzenie gospodarcze, co oznacza, że nie można uznać za prawidłową fakturę, gdy nie wskazuje ona zaistniałego zdarzenia gospodarczego.
Zatem, co do zasady, korygowanie treści pierwotnie wystawionej faktury powinno nastąpić przez wystawienie przez sprzedawcę faktury korygującej. Faktura korygująca wystawiana jest w celu podania właściwych, prawidłowych i zgodnych z rzeczywistością kwot i innych danych, decydujących o rzetelności wystawionego dokumentu. Zatem, istotą faktur korygujących jest korekta faktur pierwotnych, tak aby dokumentowały rzeczywisty przebieg zdarzeń gospodarczych. Faktury korygujące wystawia się w celu udokumentowania ostatecznej wielkości sprzedaży w danym okresie rozliczeniowym.
Jeżeli więc faktura dokumentująca zdarzenie gospodarcze zawiera pomyłki lub zdarzenie, które faktura ta dokumentowała, uległo zmianie, to powinna zostać skorygowana w ten sposób, aby odzwierciedlała faktycznie dokonaną transakcję między określonymi podmiotami.
Zgodnie z art. 106k ust. 1 ustawy o VAT, nabywca towaru lub usługi, który otrzymał fakturę zawierającą pomyłki, z wyjątkiem pomyłek w zakresie danych określonych w art. 106e ust. 1 pkt 8-15, może wystawić fakturę nazywaną notą korygującą. Faktura, ta wymaga akceptacji wystawcy faktury (art. 106k ust. 2 ustawy o VAT).
Jak stanowi art. 106k ust. 3 ustawy, faktura, o której mowa w ust. 1, powinna zawierać:
Przepisy ust. 1-3 nie naruszają przepisów dotyczących wystawiania faktur korygujących (art. 106k ust. 4 ustawy).
Noty korygujące mogą zostać wystawione przez nabywcę towaru lub usługi, w przypadku, gdy otrzymał on fakturę lub fakturę korygującą zawierającą pomyłki dotyczące jakiejkolwiek informacji wiążącej się ze sprzedawcą lub nabywcą (z wyjątkiem pomyłek w pozycjach faktury określonych w art. 106e ust. 1 pkt 8-15 ustawy)
Z przedstawionego opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca jest czynnym podatnikiem podatku VAT. W dniu 5 kwietnia 2016 r. Spółdzielnia zawarła umowę na budowę lokalu mieszkalnego z Panią G. D. i jej synem Panem J. D. (obydwoje są członkami spółdzielni), jako z osobami fizycznymi nieprowadzącymi działalności gospodarczej.
Zgodnie z zapisem umowy, członkowie wnosili zaliczki na wkład budowlany w ratach. Umowa przedwstępna o budowę lokalu, nie określała wielkości udziałów poszczególnych osób po stronie nabywców (co zostało potwierdzone w akcie notarialnym), wobec czego Spółdzielnia wystawiała faktury zgodnie z bieżącą dyspozycją ustną nabywców (większość faktur wystawiono na Panią G. D.), jak również odprowadzała w terminie do urzędu skarbowego należny podatek VAT wynikający z faktur.
W 2018 r. Spółdzielnia dokonała ostatecznego rozliczenia inwestycji, wystawiła zaświadczenie do notariusza, że Pani G. D. i Pan J. D. wpłacili pełen wkład budowlany za lokal mieszkalny i zgodnie z art. 21 ustawy o spółdzielniach mieszkaniowych ustanowiła na rzecz ww. członków odrębną własność lokalu w formie aktu notarialnego zawartego dnia 27 grudnia 2018 r.
W październiku 2020 r. Pani G. D. i Pan J. D. zwrócili się do Spółdzielni o wystawienie faktury korygującej do faktury, którą Spółdzielnia wystawiła w listopadzie 2018 r. na Pana J. D. (faktura VAT nr (…) wystawiona w dniu 9 listopada 2018 r.), domagając się jej wystawienia, na Panią G. D. Wpłata, w związku z którą doszło do wystawienia tej faktury, pochodziła ze wspólnego rachunku bankowego Pani G. D. i Pana J. D. Jako podstawę korekty Zainteresowani podali akt notarialny z dnia 27 grudnia 2018 r., a konkretnie dodatkowe oświadczenie Pani G. D., że nabyła lokal mieszkalny w ramach prowadzonej przez nią działalności gospodarczej.
Wątpliwości Wnioskodawcy, dotyczą kwestii wystawienia przez Wnioskodawcę faktury korygującej, do faktury zaliczkowej.
Jak wynika z opisu sprawy, Spółdzielnia zawarła umowę na budowę lokalu mieszkalnego z Panią G. D. i Jej synem Panem J. D., która nie określała wielkości udziałów poszczególnych osób po stronie nabywców. W 2018 r. Spółdzielnia dokonała ostatecznego rozliczenia inwestycji i ustanowiła w formie aktu notarialnego odrębną własność lokalu na Panią G. D. i Pana J. D.
Zatem nabywcami lokalu są Pani G. D. oraz Pan J. D. – dwie osoby fizyczne. Z treści przywołanych przepisów ustawy o podatku od towarów i usług nie wynika zakaz wystawiania faktur na więcej niż jeden podmiot. Zatem nabywcą towaru, czy usługi, może być więcej niż jedna osoba, jednak dane zwarte w fakturze muszą umożliwiać jednoznaczną identyfikację stron transakcji gospodarczej, zarówno po stronie nabywcy, jak i sprzedawcy. Z powyższego wynika, że może być wystawiona jedna faktura dla kilku podmiotów, przy czym każdy z nabywców jest uprawniony do otrzymania egzemplarza faktury. Jednocześnie, w przypadku nabycia tej samej rzeczy, czy też usługi przez kilku nabywców, na fakturze muszą być wpisanie imiona, nazwiska lub nazwy każdego nabywcy oraz ich adresy, a ponadto numer NIP-u każdego nabywcy, jeśli prowadzi działalność gospodarczą. Wobec powyższego, w przypadku transakcji, w której po stronie nabywcy występuje kilku współwłaścicieli (użytkowników), faktura potwierdzająca dokonanie sprzedaży na ich rzecz może być wystawiona na wszystkich współwłaścicieli (użytkowników) jako osobnych nabywców, z których każdy (jeśli jest podmiotem gospodarczym) może być identyfikowany oprócz imienia i nazwiska, odrębnym numerem identyfikacji podatkowej.
Analiza okoliczności faktycznych sprawy w kontekście obowiązujących w tym zakresie przepisów prawa pozwala stwierdzić, że w przypadku transakcji będącej przedmiotem wniosku, tj. wpłaty zaliczek na poczet nabycia lokalu mieszkalnego, w której po stronie nabywcy występowało dwóch współwłaścicieli, faktura potwierdzająca dokonanie wpłaty danej zaliczki powinna być wystawiona na obydwu współwłaścicieli jako osobnych nabywców, z których każdy identyfikowany jest z imienia i nazwiska. Przy czym, zgodnie z art. 106g ust. 1 ustawy, faktura ta powinna być wystawiona co najmniej po jednym egzemplarzu dla każdej ze stron transakcji, zatem jeśli nabywcami danego towaru (lokalu mieszkalnego) są dwie osoby fizyczne, to każda z nich powinna otrzymać swój egzemplarz faktury.
W rozpatrywanej sprawie należy wskazać, że nabywcy mieszkania mogli na podstawie art. 106k ustawy wystawić notę korygującą dotyczącą danych nabywców i przedstawić ją Wnioskodawcy do akceptacji. Jednakże skoro nabywcy lokalu (współwłaściciele) zwrócili się do Wnioskodawcy z wnioskiem o korektę faktury w zakresie jej adresatów, to Spółdzielnia może wystawić fakturę korygującą, w której wskaże jako nabywców Panią G. D. oraz Pana J. D. Okoliczność, że w odniesieniu do faktury pierwotnej nie wystąpiły przesłanki do wystawienia faktury korygującej takie jak: upust ceny, rabat, podwyżka ceny, czy zwrot zaliczki, nie skutkuje brakiem możliwości wystawienia faktury korygującej w zakresie jej adresatów.
Stosownie do art. 109 ust. 3 ustawy o VAT, w stanie prawnym obowiązującym do dnia 31 grudnia 2020 r., podatnicy, z wyjątkiem podatników wykonujących wyłącznie czynności zwolnione od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 lub przepisów wydanych na podstawie art. 82 ust. 3 oraz podatników, u których sprzedaż jest zwolniona od podatku na podstawie art. 113 ust. 1 lub 9, są obowiązani prowadzić ewidencję zawierającą dane pozwalające na prawidłowe rozliczenie podatku i sporządzenie informacji podsumowującej, w szczególności dane dotyczące:
Jak wynika z wniosku Spółdzielnia wykazała w ewidencji oraz informacji JPK_VAT fakturę zaliczkową wystawiona wyłącznie na Pana J. D. Błąd w nazwie nabywców nie ma bowiem wpływu na obowiązek rozliczenia podatku z tytułu zrealizowanej transakcji. W sytuacji gdy faktura korygująca zostanie wystawiona już po złożeniu informacji JPK_VAT, a w przesłanym JPK_VAT Spółdzielnia wykazała dane nabywcy wynikające z wystawionej faktury pierwotnej - należy złożyć korektę JPK_VAT.
W związku z powyższym, skoro Pani G. D. i Pan J. D., nabywcy lokalu mieszkalnego nie wystawili noty korygującej do otrzymanej faktury zaliczkowej, to w konsekwencji Wnioskodawca powinien skorygować ww. fakturę poprzez wystawienie faktury korygującej zawierającej prawidłowe dane adresatów tej faktury, na podstawie art. 106j ust. 1 pkt 5 ustawy o VAT oraz skorygować plik JPK_VAT za listopad 2018 r.
W związku z tym, stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za nieprawidłowe.
Zaznaczenia wymaga, że organ podatkowy jest ściśle związany przedstawionym we wniosku opisem stanu faktycznego. Wnioskodawca ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego oraz zdarzenia przyszłego. Podkreślenia wymaga, że interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z tym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swą aktualność.
Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.
Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:
Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).
Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. z 2018 r., poz. 2193 z późn. zm.), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.
Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa, za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2019 r., poz. 2325 z późn. zm.).
Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy). W przypadku wnoszenia skargi w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii jako najwłaściwszy proponuje się kontakt z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego ePUAP. Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.
Fiscalex • Automatyczne wyszukiwanie interpretacji • Anuluj w każdej chwili