0112-KDSL1-2.440.8.2021.1.JN

WIĄŻĄCA INFORMACJA STAWKOWA (WIS)

Na podstawie art. 13 § 2a pkt 2 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2020 r., poz. 1325, z późn. zm.), zwanej dalej Ordynacją podatkową, i art. 42a ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2020 r., poz. 106, z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, po rozpatrzeniu wniosku (…) z dnia 31 grudnia 2020 r. (data wpływu 5 stycznia 2021 r.), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej wydaje niniejszą wiążącą informację stawkową.

Przedmiot wniosku: usługa – relacja filmowa z przebiegu wydarzeń, uroczystości

Opis usługi: Wnioskodawca świadczy usługi filmowe jako indywidualny twórca/artysta w rozumieniu przepisów ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych. Efektem jego działalności jest powstanie utworu w rozumieniu ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych. Każdy z filmów zrealizowanych przez Wnioskodawcę jest niepowtarzalny oraz stanowi przejaw działalności twórczej Wnioskodawcy. Za wykonanie ww. usługi Wnioskodawca otrzymuje wynagrodzenie w formie honorarium, które stanowi wynagrodzenie za przeniesienie praw autorskich lub praw do artystycznego wykonania albo udzielenie licencji do praw autorskich lub praw do artystycznego wykonania.

Rozstrzygnięcie: Usługi twórców i artystów wykonawców w rozumieniu ustawy z dnia 4 lutego 1994 r. o prawie autorskim i prawach pokrewnych, wynagradzane w formie honorariów za przekazanie lub udzielenie licencji do praw autorskich lub praw do artystycznego wykonania

Stawka podatku od towarów i usług: 8%

Podstawa prawna: art. 41 ust. 2 w zw. z art. 146aa ust. 1 pkt 2 i ust. 1a oraz poz. 63 załącznika nr 3 do ustawy.

Cel wydania WIS: określenie stawki podatku od towarów i usług.

Zastrzeżenie: Niniejsza WIS ma zastosowanie jeśli – zgodnie z deklaracją złożoną we wniosku – Wnioskodawca jest twórcą w rozumieniu ustawy z dnia 4 lutego 1994 r. o prawie autorskim i prawach pokrewnych (Dz. U. z 2019 r., poz. 1231, z późn. zm.) i za wykonanie usługi otrzymuje on wynagrodzenie w formie honorarium, które stanowi wynagrodzenie za przeniesienie praw autorskich lub praw do artystycznego wykonania albo udzielenie licencji do praw autorskich lub praw do artystycznego wykonania. Weryfikacja powyższego pozostaje jednak poza zakresem postępowania w sprawie wydania WIS.

UZASADNIENIE

W dniu 5 stycznia 2021 r. Wnioskodawca złożył wniosek w zakresie sklasyfikowania ww. usługi według Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług (PKWiU (Polska Klasyfikacja Wyrobów i Usług)) na potrzeby określenia stawki podatku od towarów i usług.

W treści wniosku przedstawiono następujący szczegółowy opis usługi.

Działalność Wnioskodawcy polega na filmowym udokumentowaniu przebiegu uroczystości – najczęściej ślubnej, a także wykonaniu pleneru filmowego, który w zdecydowanej większości przypadków odbywa się w innym dniu niż sama uroczystość.

W procesie filmowania uroczystości, bohaterów uroczystości czy też pleneru biorą udział operatorzy kamer (co najmniej dwie osoby), którymi są pracownicy Wnioskodawcy. Filmowanie może odbywać się również przy użyciu urządzeń (…) w celu przygotowania ujęć z uroczystości „(…)”.

Podsumowując działalnością Wnioskodawcy jest wykonanie dzieła – filmowe udokumentowanie przebiegu uroczystości, relacja z przebiegu imprezy, które są wykonywane na zlecenia osób fizycznych, osób prawnych lub podmiotów nieposiadających osobowości prawnej.

Sesje filmowe odbywają się w różnych miejscach – w domu lub siedzibie klienta, w plenerze lub w dowolnie ustalonym miejscu.

Wnioskodawca każdorazowo w zależności od swojej wizji, wskazuje operatorom kamer jakich oczekuje parametrów nagrania: kadry, perspektywy, rodzaj oświetlenia itp.

Operatorzy kamer (będący pracownikami Wnioskodawcy) dokonują również technicznej obróbki materiału filmowego, która obejmuje przekonwertowanie materiałów do plików pod edycję filmową, odpowiednie przycięcie materiału w gotowe moduły filmowe, a także obróbkę graficzną.

Następnie po przekazaniu tak obrobionego materiału przez operatorów, Wnioskodawca każdorazowo samodzielnie dokonuje ostatecznej autorskiej obróbki graficznej oraz dźwiękowej według własnej wizji oraz własnego uznania.

Przekazanie wyżej wymienionych materiałów zdjęciowych, dźwiękowych oraz filmowych obejmuje również przekazanie praw autorskich przez operatorów kamer na rzecz Wnioskodawcy w ramach zawartych z nimi umów o pracę.

Wnioskodawca decyduje również o materiale dźwiękowym użytym w filmie, na który składają się m.in. nagrane dialogi oraz wypowiedzi uczestników uroczystości.

Podsumowując, Wnioskodawca po otrzymaniu wyżej wymienionych materiałów filmowych oraz dźwiękowych dokonuje ich obróbki graficznej i dźwiękowej, a następnie łączy według własnej wizji w jeden kompletny materiał audiowizualny – film z przebiegu uroczystości ślubnej.

W konsekwencji Wnioskodawca wyżej wymienionymi czynnościami nadaje ostateczny, niepowtarzalny, indywidualny charakter dzieła – materiału filmowego.

Podsumowując, każdy z filmów zrealizowanych przez Wnioskodawcę jest niepowtarzalny oraz stanowi przejaw działalności twórczej Wnioskodawcy.

Każdy klient otrzymuje film (przygotowany specjalnie dla niego, o indywidualnym charakterze) w postaci elektronicznej (na płycie DVD, pendrive lub poprzez udostępnienie materiału przez sieć Internet).

Przed każdą sesją filmową zawierana jest umowa z klientem w formie pisemnej, w której określone są warunki przebiegu sesji, takie jak: czas pracy, ilość wykonanych filmów oraz honorarium, jakie Wnioskodawca otrzyma.

W umowie jest również informacja o przekazaniu praw autorskich lub udzieleniu licencji do praw autorskich (lub praw do artystycznego wykonania).

W umowie jest także zapis o prawie do zachowania autorskiej wizji Wnioskodawcy.

Każdy projekt filmowy jest niepowtarzalny i stanowi przejaw działalności twórczej. Każdy klient otrzymuje przygotowany specjalnie dla niego projekt, który ma indywidualny charakter. Wnioskodawca świadcząc usługi filmowe w formie opisanej powyżej działa jako indywidualny twórca/artysta w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 4 lutego 1994 r. o prawie autorskim i prawach pokrewnych (t. j. Dz. U. z 2019 r., poz. 1231, dalej jako „u.p.a.”). Efektem działalności Wnioskodawcy w zakresie opisanym powyżej, jest powstanie utworu w rozumieniu art. 1 ust. 1 u.p.a. Aby określone dzieło mogło być przedmiotem prawa autorskiego, musi posiadać następujące cechy: mieć źródło w pracy człowieka (twórcy), stanowić przejaw działalności twórczej, posiadać indywidualny charakter.

Za wykonanie usługi filmowej w formie opisanej powyżej, Wnioskodawca otrzymuje wynagrodzenie w formie honorarium, które stanowi wynagrodzenie za przeniesienie praw autorskich lub praw do artystycznego wykonania albo udzielenie licencji do praw autorskich lub praw do artystycznego wykonania.

Przeniesienie praw lub udzielenie licencji następuje w każdym przypadku, gdy efektem działalności jest powstanie utworu w rozumieniu art. 1 ust. 1 u.p.a., oraz gdy jest to przejawem działalności twórczej.

Wszystkie informacje dotyczące przeniesienia praw autorskich albo udzielenia licencji do praw autorskich (dotyczy to również praw do artystycznego wykonania), widnieją na umowie zawartej z klientem.

Przekazany klientowi film na płycie DVD, pendrive lub udostępniony siecią Internet, jest nierozerwalnie związany z wykonywaną przez Wnioskodawcę usługą w zakresie sesji filmowych i stanowi efekt końcowy realizacji tej usługi.

Nośniki, na których Wnioskodawca przekazuje efekt usług filmowych (płyty DVD lub pendrive), są nabywane przez Wnioskodawcę we własnym zakresie.

Czy Wnioskodawca może do usług filmowych – relacji filmowych z przebiegu wydarzeń, uroczystości, zastosować obniżoną stawkę VAT (podatek od towarów i usług) w wysokości 8% na podstawie art. 41 ust. 2 w zw. z art. 146aa ust. 1 pkt 2 oraz poz. 63 załącznika nr 3 do ustawy (usługi twórców i artystów, wykonawców w rozumieniu przepisów ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych wynagradzane w formie honorariów za przekazanie lub udzielenie licencji do praw autorskich lub praw do artystycznego wykonania)?

Uzasadnienie klasyfikacji usługi

Stosownie do brzmienia art. 5a ustawy, towary i usługi będące przedmiotem czynności, o których mowa w art. 5, wymienione w klasyfikacji w układzie odpowiadającym Nomenklaturze scalonej (CN) zgodnej z rozporządzeniem Rady (EWG) nr 2658/87 z dnia 23 lipca 1987 r. w sprawie nomenklatury taryfowej i statystycznej oraz w sprawie Wspólnej Taryfy Celnej (Dz. Urz. WE L 256 z 07.09.1987, str. 1, z późn. zm. – Dz. Urz. UE Polskie wydanie specjalne, rozdz. 2, t. 2, str. 382, z późn. zm.) lub w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, są klasyfikowane według Nomenklatury scalonej (CN) lub klasyfikacji wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, jeżeli dla tych towarów lub usług przepisy ustawy lub przepisy wykonawcze wydane na jej podstawie powołują działy, pozycje, podpozycje lub kody Nomenklatury scalonej (CN) lub symbole klasyfikacji statystycznych.

Jak stanowi art. 42a ustawy, wiążąca informacja stawkowa, zwana dalej „WIS”, jest decyzją wydawaną na potrzeby opodatkowania podatkiem dostawy towarów, importu towarów, wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów albo świadczenia usług, która zawiera:

1. opis towaru albo usługi będących przedmiotem WIS;
2. klasyfikację towaru według działu, pozycji, podpozycji lub kodu Nomenklatury scalonej (CN) albo według działu, grupy, klasy, kategorii, podkategorii lub pozycji Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług albo według sekcji, działu, grupy lub klasy Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych albo usługi według działu, grupy, klasy, kategorii, podkategorii lub pozycji Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług, niezbędną do:
   1. określenia stawki podatku właściwej dla towaru albo usługi,
   2. stosowania przepisów ustawy oraz przepisów wykonawczych wydanych na jej podstawie – w przypadku, o którym mowa w art. 42b ust. 4;
3. stawkę podatku właściwą dla towaru albo usługi.

W przypadku, gdy stawka podatku od towarów i usług nie jest uzależniona od zaklasyfikowania danego towaru lub usługi do odpowiedniej klasyfikacji (CN, PKOB lub PKWiU) – nie jest ona niezbędna do określenia stawki podatku właściwej dla towaru lub usługi – tutejszy organ nie dokonuje takiej klasyfikacji.

Uzasadnienie zastosowania stawki podatku od towarów i usług

Zgodnie z art. 41 ust. 1 ustawy, stawka podatku wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

Przy czym, w świetle art. 146aa ust. 1 pkt 1 ustawy, w okresie od dnia 1 stycznia 2019 r. do końca roku następującego po roku, dla którego wartość relacji, o której mowa w art. 38a pkt 4 ustawy z dnia 27 sierpnia 2009 r. o finansach publicznych, jest nie większa niż 43% oraz wartość, o której mowa w art. 112aa ust. 5 tej ustawy, jest nie mniejsza niż -6%, stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%.

Na mocy art. 146aa ust. 1a ustawy, jeżeli w roku następującym po roku, dla którego osiągnięte zostały wartości, o których mowa w ust. 1, zostaną spełnione warunki, o których mowa w art. 112d ust. 1 ustawy z dnia 27 sierpnia 2009 r. o finansach publicznych, stosowanie stawek, o których mowa w ust. 1, przedłuża się do końca roku następującego po roku, w którym:

1. kwota wydatków jest obliczana zgodnie z art. 112aa ust. 1 ustawy z dnia 27 sierpnia 2009 r. o finansach publicznych w związku ze spełnieniem warunków, o których mowa w art. 112d ust. 4 tej ustawy, oraz
2. wartość relacji, o której mowa w art. 38a pkt 4 ustawy z dnia 27 sierpnia 2009 r. o finansach publicznych, jest nie większa niż 43% oraz wartość, o której mowa w art. 112aa ust. 5 tej ustawy, jest nie mniejsza niż -6%.

W myśl art. 41 ust. 2 ustawy, dla towarów i usług wymienionych w załączniku nr 3 do ustawy, innych niż klasyfikowane według Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług w grupowaniu usługi związane z wyżywieniem (PKWiU 56), stawka podatku wynosi 7%, z zastrzeżeniem art. 114 ust. 1.

W okresie od dnia 1 stycznia 2019 r. do końca roku następującego po roku, dla którego wartość relacji, o której mowa w art. 38a pkt 4 ustawy z dnia 27 sierpnia 2009 r. o finansach publicznych, jest nie większa niż 43% oraz wartość, o której mowa w art. 112aa ust. 5 tej ustawy, jest nie mniejsza niż -6%, stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 2, art. 120 ust. 2 i 3 oraz tytule załącznika nr 3 do ustawy, wynosi 8% (art. 146aa ust. 1 pkt 2 ustawy).

W załączniku nr 3 do ustawy zawierającym wykaz towarów i usług opodatkowanych stawką podatku w wysokości 8%, pod poz. 63 wskazano, bez względu na symbol PKWiU „Usługi twórców i artystów wykonawców w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 4 lutego 1994 r. o prawie autorskim i prawach pokrewnych (Dz. U. z 2019 r., poz. 1231) wynagradzane w formie honorariów za przekazanie lub udzielenie licencji do praw autorskich lub praw do artystycznego wykonania”.

Zgodnie z art. 1 ust. 1 ustawy z dnia 4 lutego 1994 r. o prawie autorskim i prawach pokrewnych, przedmiotem prawa autorskiego jest każdy przejaw działalności twórczej o indywidualnym charakterze, ustalony w jakiejkolwiek postaci, niezależnie od wartości, przeznaczenia i sposobu wyrażenia (utwór).

W szczególności, przedmiotem prawa autorskiego, w myśl art. 1 ust. 2 ww. ustawy, są utwory:

1. wyrażone słowem, symbolami matematycznymi, znakami graficznymi (literackie, publicystyczne, naukowe, kartograficzne oraz programy komputerowe);
2. plastyczne;
3. fotograficzne;
4. lutnicze;
5. wzornictwa przemysłowego;
6. architektoniczne, architektoniczno-urbanistyczne i urbanistyczne;
7. muzyczne i słowno-muzyczne;
8. sceniczne, sceniczno-muzyczne, choreograficzne i pantomimiczne;
9. audiowizualne (w tym filmowe).

Opracowanie cudzego utworu, w szczególności tłumaczenie, przeróbka, adaptacja, jest przedmiotem prawa autorskiego bez uszczerbku dla prawa do utworu pierwotnego (art. 2 ust. 1 ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych).

Na podstawie art. 8 ust. 2 ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych, domniemywa się, że twórcą jest osoba, której nazwisko w tym charakterze uwidoczniono na egzemplarzach utworu lub której autorstwo podano do publicznej wiadomości w jakikolwiek inny sposób w związku z rozpowszechnianiem utworu.

Aby określone dzieło mogło być przedmiotem prawa autorskiego musi posiadać następujące cechy:

• mieć źródło w pracy człowieka (twórcy),
• stanowić przejaw działalności twórczej,
• posiadać indywidualny charakter.

Należy jednak wskazać, że nie każdy projekt spełnia przesłanki utworu w rozumieniu ww. ustawy. Dotyczy to w szczególności projektów będących powieleniem innych projektów, a więc niebędących rezultatem działalności twórczej o indywidualnym charakterze, jak również projektów typowych, zawierających powtarzalne, nieoryginalne rozwiązania. Projekty takie nie podlegają ochronie autorsko-prawnej na podstawie ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych.

Jak wskazał Wnioskodawca, świadczy on usługi filmowe jako indywidualny twórca/artysta w rozumieniu przepisów ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych. Efektem jego działalności jest powstanie utworu w rozumieniu ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych. Każdy z filmów zrealizowanych przez Wnioskodawcę jest niepowtarzalny oraz stanowi przejaw działalności twórczej Wnioskodawcy. Za wykonanie ww. usługi Wnioskodawca otrzymuje wynagrodzenie w formie honorarium, które stanowi wynagrodzenie za przeniesienie praw autorskich lub praw do artystycznego wykonania albo udzielenie licencji do praw autorskich lub praw do artystycznego wykonania.

Jak wynika z powołanych przepisów ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych, przedmiotem prawa autorskiego jest każdy przejaw działalności twórczej, ustalony w jakiejkolwiek postaci. Przejawem działalności twórczej jest uzewnętrzniony rezultat działalności twórcy.

Jednocześnie należy wskazać, że w myśl przepisów ww. ustawy, autorskie prawa majątkowe do utworu mogą przejść na inne osoby na podstawie umowy o przeniesienie autorskich praw majątkowych lub na podstawie umowy o korzystanie z utworu, zwanej licencją.

Stosownie do art. 41 ust. 1 pkt 1 i 2 ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych, jeżeli ustawa nie stanowi inaczej:

1. autorskie prawa majątkowe mogą przejść na inne osoby w drodze dziedziczenia lub na podstawie umowy;
2. nabywca autorskich praw majątkowych może przenieść je na inne osoby, chyba że umowa stanowi inaczej.

Umowa o przeniesienie autorskich praw majątkowych lub umowa o korzystanie z utworu, zwana dalej „licencją”, obejmuje pola eksploatacji wyraźnie w niej wymienione (art. 41 ust. 2 ww. ustawy).

Zgodnie z art. 92 ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych, do artystycznych wykonań stosuje się odpowiednio przepisy art. 8-10, art. 12, art. 18, art. 21-213, art. 41-45, art. 47-49, art. 52-55, art. 57-59, art. 62-68, art. 71 i art. 78.

Ustawa o podatku od towarów i usług nie zawiera definicji pojęcia „honorarium”, zatem można wyjaśnić jego znaczenie posługując się Słownikiem Języka Polskiego (Słownik Współczesnego Języka Polskiego, Wydawnictwo Wilga, Warszawa 1996, str. 309), według którego „honorarium to wynagrodzenie za pracę w wolnych zawodach”; ustawa ta nie definiuje także pojęcia „wolnego zawodu”.

Podsumowując, gdy usługi są wykonywane przez artystę/twórcę w rozumieniu przepisów o prawie autorskim i prawach pokrewnych i stanowią przedmiot autorskich praw majątkowych do utworu lub praw do artystycznego wykonania utworu, które zgodnie z umową o przeniesienie lub korzystanie z utworu (licencją) przechodzą na klienta, a wynagrodzenie za te prawa wypłacane jest artyście/twórcy w formie honorarium, to z uwagi na nierozerwalność powyższych czynności, tj. sprzedaży usługi oraz praw autorskich lub praw do artystycznego wykonania, świadczenie to będzie podlegało opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług według stawki 8%, na podstawie art. 41 ust. 2 w zw. z art. 146aa ust. 1 pkt 2 i ust. 1a oraz poz. 63 załącznika nr 3 do ustawy.

Biorąc pod uwagę powyższe, a także deklarację Wnioskodawcy, że świadczy usługę jako twórca, efektem jego działalności jest powstanie utworu i za wykonanie ww. usługi otrzymuje wynagrodzenie w formie honorarium, które stanowi wynagrodzenie za przeniesienie praw autorskich lub praw do artystycznego wykonania albo udzielenie licencji do praw autorskich lub praw do artystycznego wykonania, podlega ona opodatkowaniu stawką podatku od towarów i usług w wysokości 8%, na podstawie art. 41 ust. 2 w zw. z art. 146aa ust. 1 pkt 2 i ust. 1a oraz poz. 63 załącznika nr 3 do ustawy.

Informacje dodatkowe

Niniejsza WIS jest ważna, jeśli w przedmiotowej sprawie nie ma zastosowania zwolnienie podmiotowe lub przedmiotowe od podatku od towarów i usług (art. 42a ustawy). W zakresie wyeliminowania lub zastosowania zwolnienia Wnioskodawca może zwrócić się o interpretację indywidualną do Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

Podmiot, na rzecz którego wydano WIS, może ją stosować wyłącznie do usług tożsamych pod każdym względem z usługą będącą przedmiotem niniejszej decyzji.

Niniejsza WIS wiąże organy podatkowe wobec podmiotu, dla którego została wydana, w odniesieniu do usługi będącej jej przedmiotem, która została wykonana po dniu, w którym WIS została doręczona (art. 42c ust. 1 pkt 2 ustawy), z wyjątkiem następujących przypadków:

• podmiot ten złożył fałszywe oświadczenie, że w dniu złożenia wniosku o WIS, w zakresie przedmiotowym tego wniosku, nie toczy się postępowanie podatkowe, kontrola podatkowa ani kontrola celno-skarbowa oraz że w tym zakresie sprawa nie została rozstrzygnięta co do jej istoty w decyzji lub postanowieniu organu podatkowego (art. 42b ust. 3 ustawy),
• usługa, będąca przedmiotem niniejszej WIS, stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy (art. 42ca ustawy).

Niniejsza WIS jest ważna przez okres 5 lat licząc od dnia jej wydania (art. 42ha ustawy), przy czym wygasa ona z mocy prawa przed upływem tego terminu w przypadku zmiany przepisów prawa podatkowego w zakresie podatku od towarów i usług odnoszących się do usługi, będącej przedmiotem tej WIS, w wyniku której WIS staje się niezgodna z tymi przepisami. Wygaśnięcie WIS następuje z dniem wejścia w życie przepisów, w wyniku których stała się z nimi niezgodna (art. 42h ust. 1 ustawy).

Do liczenia terminów okresu ważności WIS stosuje się odpowiednio art. 12 Ordynacji podatkowej.

POUCZENIE

Od niniejszej decyzji – stosownie do art. 220 § 1 w zw. z art. 221 oraz art. 223 § 2 Ordynacji podatkowej – służy Stronie odwołanie do Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej w terminie 14 dni od dnia jej doręczenia, na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP.

W przypadku wnoszenia odwołania w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii jako najwłaściwszy proponuje się kontakt z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego ePUAP.

Odwołanie od decyzji organu podatkowego powinno zawierać zarzuty przeciw decyzji, określać istotę i zakres żądania będącego przedmiotem odwołania oraz wskazywać dowody uzasadniające to żądanie (art. 222 Ordynacji podatkowej).