Wnioskodawczyni prowadzi sezonową działalność gospodarczą przez 3-5 miesięcy w roku, zajmując się wynajmem domków letniskowych. W pozostałych miesiącach działalność jest zawieszona, a Wnioskodawczyni rozlicza się w formie karty podatkowej. Zadała pytanie, czy limit 200 000 zł uprawniający do zwolnienia z VAT powinien być obliczany proporcjonalnie do okresu prowadzenia działalności, czy też przysługuje jej pełny limit na cały rok, mimo zawieszenia działalności. Organ podatkowy uznał, że Wnioskodawczyni przysługuje pełny limit zwolnienia podmiotowego zgodnie z art. 113 ust. 1 ustawy o VAT na cały rok podatkowy. Zawieszenie działalności nie oznacza zaprzestania jej wykonywania, lecz jedynie przerwę w aktywnym prowadzeniu działalności. W związku z tym Wnioskodawczyni może skorzystać ze zwolnienia podmiotowego, pod warunkiem że przewidywana wartość sprzedaży w roku podatkowym nie przekroczy 200 000 zł.
Dołącz do doradców podatkowych korzystających z Fiscalex
Uzyskaj dostęp do największej bazy interpretacji podatkowych w Polsce. Zaawansowane wyszukiwanie, analiza AI i podsumowania interpretacji w jednym miejscu.
Rozpocznij bezpłatny okres próbnyINTERPRETACJA INDYWIDUALNA
Na podstawie art. 13 § 2a pkt 1, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz.U. z 2020 r., poz. 1325 ze zm.), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 8 stycznia 2021 r. (data wpływu – 18 stycznia 2021 r.), uzupełnionego pismem z 11 marca 2021 r. (data wpływu: 15 marca 2021 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego, dotyczącej podatku od towarów i usług, w zakresie limitu uprawniającego do skorzystania ze zwolnienia określonego w art. 113 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 roku o podatku od towarów i usług (t.j. Dz. U. z 2020 r. poz. 106 ze zm.) przez podmiot prowadzący działalność przez część roku podatkowego – jest prawidłowe.
UZASADNIENIE
W dniu 18 stycznia 2021 r. wpłynął do Organu wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej, dotyczącej podatku od towarów i usług, w zakresie limitu uprawniającego do skorzystania ze zwolnienia określonego w art. 113 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 roku o podatku od towarów i usług (t.j. Dz. U. z 2020 r. poz. 106 ze zm.) przez podmiot prowadzący działalność przez część roku podatkowego.
Wyżej wymieniony wniosek został uzupełniony pismem z 11 marca 2021 r. (data wpływu – 15 marca 2021 r.), które stanowiło odpowiedź na wezwanie Organu z 8 marca 2021 r., znak: 0111-KDIB3-3.4012.25.2021.1.WR.
We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny:
Wnioskodawczyni rozlicza się w formie karty podatkowej. Wnioskodawczyni prowadzi działalność gospodarczą sezonowo 3-5 miesięcy w ciągu całego roku kalendarzowego, w zakresie wynajmu domków letniskowych w […]. W pozostałej części roku kalendarzowego działalność jest zawieszona .
Działalność prowadzona jest np. od kwietnia 2020 do września 2020 przez dokonanie zgłoszenia do CEIDG (Centralna Ewidencja i Informacja o Działalności Gospodarczej).
W ustawie mowa jest o zwolnieniu od podatku sprzedaży dokonywanej przez podatnika, u którego wartość tej sprzedaży nie przekroczyła łącznie w poprzednim roku podatkowym kwoty 200 000.00 złotych.
W pierwszym roku jest to kwota, którą dzieli się proporcjonalnie od dnia rozpoczęcia działalności gospodarczej, jak należy interpretować przepis odnośnie kolejnych lat prowadzenia działalności ?
W opinii Wnioskodawczyni, zawieszenie działalności gospodarczej związane z czasowym zaprzestaniem dokonywania sprzedaży, nie powinno mieć wpływu na zmniejszenie kwoty limitu uprawniającej do korzystania ze zwolnienia w podatku od towarów i usług. Nie powinno mieć znaczenia ile miesięcy w ciągu roku prowadzona jest przez Wnioskodawczynię działalność.
Żaden z przepisów dotyczących VAT (podatek od towarów i usług) nie nakazuje proporcjonalnego liczenia limitu zwolnienia z VAT w przypadku zawieszenia działalności gospodarczej. Wg art. 113 ust. 9 o podatku od towarów i usług limit zwolnienia podmiotowego liczony proporcjonalnie dotyczy tylko i wyłącznie osób rozpoczynających działalność gospodarczą w trakcie roku podatkowego. W związku z czym powinno się brać pod uwagę cały okres prowadzenia działalności gospodarczej wraz z miesiącami jej zawieszenia.
Reasumując, jeżeli Wnioskodawczyni prowadzi działalność przez 3-5 miesięcy w ciągu całego roku kalendarzowego (i nie jest to pierwszy rok prowadzenia działalności tylko kolejny) Wnioskodawczyni korzysta z całości limitu 200 000.00 zł ale jeżeli w tym okresie sprzedaż Wnioskodawczyni przekroczy wskazaną w ustawie kwotę limitu 200 000.00 zł wówczas zwolnienie traci moc.
Czyli w ciągu 3-5 miesięcy sprzedaż Wnioskodawczyni nie może przekroczyć określonego limitu, obecnie 200 000.00 zł.?
W uzupełnieniu Wnioskodawczyni wskazała co następuje:
W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania:
**
Stanowisko Wnioskodawcy:
Wnioskodawczyni rozlicza się w formie karty podatkowej. Wnioskodawczyni prowadzi działalność gospodarczą sezonowo 3-5 miesięcy w ciągu całego roku kalendarzowego, w zakresie wynajmu domków letniskowych w […].
W pozostałej części roku kalendarzowego działalność jest zawieszona
Wg Wnioskodawczyni, zawieszenie działalności gospodarczej związane z czasowym zaprzestaniem dokonywania sprzedaży, nie powinno mieć wpływu na zmniejszenie kwoty limitu uprawniającej do korzystania ze zwolnienia w podatku od towarów i usług. Nie powinno mieć znaczenia ile miesięcy w ciągu roku prowadzona jest przez Wnioskodawczynię działalność.
Żaden z przepisów dotyczących VAT nie nakazuje proporcjonalnego liczenia limitu zwolnienia z VAT w przypadku zawieszenia działalności gospodarczej. Według art. 113 ust. 9 o podatku od towarów i usług limit zwolnienia podmiotowego liczony proporcjonalnie dotyczy tylko i wyłącznie osób rozpoczynających działalność gospodarczą w trakcie roku podatkowego. W związku z czym powinno się brać pod uwagę cały okres prowadzenia działalności gospodarczej wraz z miesiącami jej zawieszenia.
Reasumując, jeżeli prowadzę działalność przez 3-5 miesięcy w ciągu całego roku kalendarzowego (i nie jest to pierwszy rok prowadzenia mojej działalności tylko kolejny) Wnioskodawczyni korzysta z całości limitu 200 000,00 zł ale jeżeli w tym okresie sprzedaż Wnioskodawczyni przekroczy wskazaną w ustawie kwotę limitu 200 000,00zł wówczas zwolnienie traci moc. Czyli w ciągu 3-5 miesięcy sprzedaż Wnioskodawczyni nie może przekroczyć określonego limitu, obecnie 200 000,00zł ?
W ustawie mowa jest o zwolnieniu od podatku sprzedaży dokonywanej przez podatnika, u którego wartość tej sprzedaży nie przekroczyła łącznie w poprzednim roku podatkowym kwoty 200 000,00 złotych.
Czy kwotę 200 000,00 zł (lub inną obowiązującą w danym roku podatkowym) dzieli się proporcjonalnie i odpowiednio do okresu, w którym prowadzona jest działalność - czyli w moim przypadku 3-5 miesięcy w ciągu roku, czy jest to kwota dotycząca całego roku bez względu na okres zawieszenia?
Wnioskodawczyni wskazała, że wie, że w pierwszym roku jest to kwota, którą dzieli się proporcjonalnie od dnia rozpoczęcia działalności gospodarczej, a w kolejnych latach liczy się proporcjonalnie czy Wnioskodawczyni przysługuje pełny limit zwolnienia, tj. 200 000 zł na cały rok pomimo okresu zawieszenia przedmiotowej działalności gospodarczej?
W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.
Zgodnie z przepisem art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2020 r., poz. 106, ze zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.
Stosownie do art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (`(...)`).
W myśl art. 8 ust. 1 ustawy, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (`(...)`).
W myśl art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.
Stosownie do art. 15 ust. 2 ustawy, działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.
Należy zauważyć, że ustawodawca przewiduje zwolnienie od podatku VAT dla określonej grupy podatników. Regulacje w tym zakresie zawarte zostały w art. 113 ustawy.
Stosownie do art. 113 ust. 1 ustawy, zwalnia się od podatku sprzedaż dokonywaną przez podatników, u których wartość sprzedaży nie przekroczyła łącznie w poprzednim roku podatkowym kwoty 200.000 zł. Do wartości sprzedaży nie wlicza się kwoty podatku.
Na podstawie art. 113 ust. 2 ustawy, do wartości sprzedaży, o której mowa w ust. 1, nie wlicza się:
Jak stanowi art. 113 ust. 5 ustawy, jeżeli wartość sprzedaży zwolnionej od podatku na podstawie ust. 1 przekroczy kwotę, o której mowa w ust. 1, zwolnienie traci moc począwszy od czynności, którą przekroczono tę kwotę.
Stosownie do art. 113 ust. 9 ustawy, zwalnia się od podatku sprzedaż dokonywaną przez podatnika rozpoczynającego w trakcie roku podatkowego wykonywanie czynności określonych w art. 5, jeżeli przewidywana przez niego wartość sprzedaży nie przekroczy, w proporcji do okresu prowadzonej działalności gospodarczej w roku podatkowym, kwoty określonej w ust. 1.
Zgodnie z art. 113 ust. 10 ustawy, jeżeli faktyczna wartość sprzedaży zwolnionej od podatku na podstawie ust. 9, w proporcji do okresu prowadzonej działalności gospodarczej, przekroczy w trakcie roku podatkowego kwotę określoną w ust. 1, zwolnienie traci moc począwszy od czynności, którą przekroczono tę kwotę.
Z kolei przepis art. 113 ust. 13 ustawy stanowi, że zwolnień, o których mowa w ust. 1 i 9, nie stosuje się do podatników:
1.dokonujących dostaw:
2.świadczących usługi:
3.nieposiadających siedziby działalności gospodarczej na terytorium kraju.
Z okoliczności sprawy wynika, że Wnioskodawczyni prowadzi działalność gospodarczą pod firmą […]. Prowadzenie działalności gospodarczej rozpoczęła w dniu […]2014 r. Działalność polega na wynajmie domków letniskowych i odbywa się sezonowo przez 3 do 5 miesięcy w ciągu całego roku kalendarzowego. W pozostałej części roku kalendarzowego działalność jest zawieszona .
Wnioskodawczyni nie będzie wykonywała jakichkolwiek czynności wymienionych w art. 113 ust. 13 z dnia 11 marca 2004r o podatku od towarów i usług (t.j. Dz. U z 2020r. poz 106 ze zm.)
W przedmiotowej sprawie wątpliwości dotyczą kwestii, czy Wnioskodawczyni limit uprawniający do korzystania ze zwolnienia określonego w art. 113 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług winna liczyć proporcjonalnie do faktycznego okresu prowadzenia działalności gospodarczej w ciągu roku podatkowego.
Odnosząc się do wątpliwości Wnioskodawcy należy w pierwszej kolejności wyjaśnić, że ustawa o podatku od towarów i usług nie definiuje pojęcia zawieszenia działalności gospodarczej. Kwestia ta uregulowana została m.in. w przepisach ustawy z dnia 6 marca 2018 r. Prawo przedsiębiorców (t.j. Dz. U. z 2021 r., poz. 162). Zgodnie z art. 22 ust. 1 ww. ustawy, przedsiębiorca niezatrudniający pracowników może zawiesić wykonywanie działalności gospodarczej na zasadach określonych w niniejszej ustawie, z uwzględnieniem przepisów dotyczących ubezpieczeń społecznych.
W myśl art. 23 ust. 1 ustawy Prawo przedsiębiorców, przedsiębiorca wpisany do Centralnej Ewidencji i Informacji o Działalności Gospodarczej może zawiesić wykonywanie działalności gospodarczej na czas nieokreślony albo określony, nie krótszy jednak niż 30 dni.
Zgodnie z treścią przepisu art. 23 ust. 2 ww. ustawy, przedsiębiorca wpisany do rejestru przedsiębiorców Krajowego Rejestru Sądowego może zawiesić wykonywanie działalności gospodarczej na okres od 30 dni do 24 miesięcy.
Stosownie do treści przepisu art. 25 ust. 1 ustawy Prawo przedsiębiorców, w okresie zawieszenia wykonywania działalności gospodarczej przedsiębiorca nie może wykonywać działalności gospodarczej i osiągać bieżących przychodów z pozarolniczej działalności gospodarczej.
Z kolei zgodnie z art. 25 ust. 2 ustawy Prawo przedsiębiorców, w okresie zawieszenia wykonywania działalności gospodarczej przedsiębiorca:
Przepis art. 24 ust. 1 ww. ustawy, stanowi, że zawieszenie wykonywania działalności gospodarczej oraz wznowienie wykonywania działalności gospodarczej następują na wniosek przedsiębiorcy, chyba że przepis odrębny stanowi inaczej.
Biorąc pod uwagę powyższe przepisy należy stwierdzić, że zawieszenie działalności gospodarczej samo w sobie nie stanowi zaprzestania wykonywania działalności gospodarczej przez podatnika. Podatnik, który zawiesza prowadzenie działalności gospodarczej na pewien czas, nadal pozostaje podatnikiem podatku od towarów i usług, z tym że w okresie zawieszenia wykonywania działalności przedsiębiorca nie prowadzi aktywnej działalności. Zgłoszenie zawieszenia działalności gospodarczej nie oznacza zatem ustania bytu przedsiębiorcy, a jedynie przerwę w wykonywaniu działalności gospodarczej.
Jednakże w tym miejscu należy zwrócić uwagę, że zawieszenie prowadzenia działalności gospodarczej może mieć miejsce jedynie wówczas, gdy nastąpiło rozpoczęcie prowadzenia działalności gospodarczej jako czynność o charakterze niepowtarzalnym, która może nastąpić tylko raz w ściśle określonym czasie – jest nią wykonanie przez podatnika pierwszej czynności określonej w art. 5 ustawy. W żadnym przypadku czynnością taką nie jest zgłoszenie i wpis do ewidencji działalności gospodarczej, z którego wynika, że podatnik z określoną datą zamierza rozpocząć prowadzenie działalności gospodarczej.
Z informacji przedstawionych we wniosku wynika, że Wnioskodawczyni prowadzenie działalności gospodarczej rozpoczęła w dniu […]2014 r. Działalność polega na wynajmie domków letniskowych i odbywa się sezonowo przez 3 do 5 miesięcy w ciągu całego roku kalendarzowego. W pozostałej części roku kalendarzowego działalność jest zawieszona.
Mając na uwadze przywołane przepisy prawa należy stwierdzić, że w okolicznościach analizowanej sprawy Wnioskodawczyni przysługuje pełny limit zwolnienia podmiotowego przewidziany w art. 113 ust. 1 ustawy, na cały rok podatkowy. Z opisu sprawy wynika bowiem, że Wnioskodawczyni rozpoczęła prowadzenie działalności gospodarczej, tj. wykonywanie czynności określonych w art. 5 ustawy wiele lat temu. Tym samym Wnioskodawczyni będzie mogła skorzystać ze zwolnienia podmiotowego w przypadku gdy przewidywana przez nią wartość sprzedaży nie przekroczy w roku podatkowym, kwoty o której mowa w art. 113 ust. 1 ustawy, czyli kwoty dwustu tysięcy złotych.
Mając zatem na uwadze powyższe, stanowisko Wnioskodawczyni należy uznać za prawidłowe.
Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego we wniosku i stanu prawnego obowiązującego w dniu zaistnienia zdarzenia.
Zgodnie z art. 14b § 3 Ordynacji podatkowej, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ podatkowy jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Zainteresowany ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu sprawy. Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swą aktualność.
Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:
Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).
Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.
Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w […] za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2019 r., poz. 2325, z późn. zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy). W przypadku wnoszenia skargi w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii jako najwłaściwszy proponuje się kontakt z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego ePUAP.
Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.
**
Fiscalex • Automatyczne wyszukiwanie interpretacji • Anuluj w każdej chwili