0114-KDIP4-1.4012.581.2020.3.MK

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2020 r., poz. 1325 z późn. zm.), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 2 listopada 2020 r. (data wpływu 2 listopada 2020 r.), uzupełnionym pismem z dnia 13 stycznia 2021 r. (data wpływu 13 stycznia 2021 r.) na wezwanie tut. Organu z dnia 7 stycznia 2021 r. nr 0114-KDIP4-1.4012.581.2020.1.MK (doręczone w dniu 7 stycznia 2021 r.), oraz uzupełnionym pismem z dnia 22 stycznia 2021 r. (data wpływu 25 stycznia 2021 r.) na wezwanie tut. Organu z dnia 20 stycznia 2021 r., nr 0114-KDIP4-1.4012.581.2020.2.MK (doręczone w dniu 20 stycznia 2021 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do odliczenia w całości lub w części podatku VAT (podatek od towarów i usług) naliczonego poniesionego przez Gminę w związku z budową przedmiotowej infrastruktury, a także od wydatków ponoszonych przez Gminę na bieżące utrzymywanie infrastruktury – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 2 listopada 2020 r. wpłynął do tutejszego Organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej, dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do odliczenia w całości lub w części podatku VAT naliczonego poniesionego przez Gminę w związku z budową przedmiotowej infrastruktury, a także od wydatków ponoszonych przez Gminę na bieżące utrzymywanie infrastruktury.

Złożony wniosek został uzupełniony pismem z dnia 13 stycznia 2021 r. (data wpływu 13 stycznia 2021 r.) na wezwanie tut. Organu z dnia 7 stycznia 2021 r. nr 0114-KDIP4-1.4012.581.2020.1.MK oraz uzupełniony pismem z dnia 22 stycznia 2021 r. (data wpływu 25 stycznia 2021 r.) na wezwanie tut. Organu z dnia 20 stycznia 2021 r., nr 0114-KDIP4-1.4012.581.2020.2.MK.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny i zdarzenie przyszłe:

Gmina od dnia 27 czerwca 2005 r. jest zarejestrowanym czynnym podatnikiem VAT i posiada własny Numer Identyfikacji Podatkowej, nadany przez Naczelnika Urzędu Skarbowego.

Od dnia 1 stycznia 2017 roku Gmina rozlicza VAT łącznie ze swoimi jednostkami organizacyjnymi w ramach obowiązkowej centralizacji VAT. Gmina wykonuje zarówno czynności podlegające opodatkowaniu podatkiem VAT (w tym opodatkowane, jak i zwolnione z podatku), jak i czynności pozostające poza zakresem tego podatku.

Gmina jako jednostka samorządu terytorialnego posiadająca osobowość prawną jest zobowiązana do realizowania zadań zgodnie z art. 7 ust. 1 pkt 3 ustawy z dnia 8 marca 1990 roku o samorządzie gminnym (Dz. U. z 2020 r., poz. 713 z późn. zm.), tzw. zadań własnych w zakresie, których Gmina nie jest uznawana za podatnika VAT oraz inne czynności wykonywane na podstawie zawartych umów cywilnoprawnych, w zakresie których Gmina jest podatnikiem podatku VAT. W związku z powyższym w szczególności zadania własne obejmują m.in. sprawy wodociągów i zaopatrzenia w wodę, kanalizacji, usuwania i oczyszczania ścieków komunalnych, utrzymanie czystości i porządku oraz urządzeń sanitarnych.

W ramach wykonywania powyższych zadań, Gmina podejmuje działania, które na gruncie ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2020 r., poz. 106 z późn. zm.) stanowią czynności podlegające opodatkowaniu VAT (tj. wykonanie przyłącza wodociągowego/kanalizacyjnego oraz odpłatna dostawa wody i odbiór ścieków na rzecz podmiotów zewnętrznych w stosunku do Gminy), jak również niepodlegające VAT (wykonanie przyłącza wodociągowego/kanalizacyjnego oraz dostawa wody i odbiór ścieków na rzecz Gminy i jej jednostek organizacyjnych).

Gmina w ramach zadań własnych w roku bieżącym, tj. 2020 uzyskała dofinansowanie/dotację z budżetu Urzędu (…) na dofinansowanie realizacji zadania pn. „(…)” w ramach instrumentu wsparcia zadań ważnych dla równomiernego rozwoju województwa w kwocie (…) zł dotacja będzie wypłacana w transzach na poszczególne lata, tj. 2020, 2021, 2022, po przedłożeniu wniosku o wypłatę przez beneficjenta. Z treści ww. podpisanej umowy wynika, iż Beneficjent, tj. Gmina zobowiązuje się do wydatkowania na realizację zadania środków finansowych stanowiących wkład własny nie mniej niż 40% całkowitej wartości zadania oraz że wydatki przedstawione do rozliczenia dotacji nie mogą być podwójnie sfinansowane z innych źródeł. Gmina w latach 2019-2022 ponosiła i będzie ponosić szereg wydatków związanych z budową infrastruktury wodociągowej/kanalizacyjnej oraz utrzymaniem infrastruktury w należytym stanie (bieżące naprawy, zakup części eksploatacyjnych, energia elektryczna, obsługa infrastruktury, badania jakości wody i ścieków, itp.) na obszarach położonych na terenie Gminy, których celem będzie utrzymanie infrastruktury w dobrym stanie i zapewnienie efektywnego jej funkcjonowania. Ponoszone wydatki są/będą dokumentowane fakturami VAT wystawionymi na Gminę, z wykazanymi na nich kwotami VAT naliczonego. W przypadku realizacji tego typu inwestycji Gmina występowała/będzie występować w charakterze inwestora. Dodatkowo, Gmina nie wyklucza, że w przyszłości będą realizowane nowe inwestycje mające na celu rozbudowę/modernizację infrastruktury. W związku z inwestycjami w zakresie infrastruktury, Gmina zawierała/będzie zawierać z zainteresowanymi mieszkańcami umowy cywilnoprawne dotyczące wykonania przyłączenia wodociągowego, zakończonego wodomierzem i zaworem czerpalnym w budynku mieszkańca. Zgodnie z umową mieszkaniec miał obowiązek uiszczenia opłaty za przyłączenie do sieci wodociągowej w wysokości (…) zł. Mieszkańcy, którzy chcieli być podłączeni do budowanego odcinka sieci wodociągowej, dokonywali wpłat bezpośrednio w kasie Gminy bądź na rachunek bankowy Gminy. Uiszczenie odpowiedniej kwoty przez mieszkańca stanowiło niezbędny warunek przyłączenia mieszkańca do sieci wodociągowej. Wpłaty były pobierane w trakcie trwania budowy infrastruktury, jak również po jej zakończeniu, niektórzy mieszkańcy wpłacili jeszcze w trakcie trwania inwestycji, a pozostali już po jej zakończeniu. Od uiszczonych rat Gmina odprowadziła podatek VAT według stawki 23% do właściwego Urzędu Skarbowego, co znajduje odzwierciedlenie w comiesięcznych rejestrach i deklaracji VAT-7 Gminy. Usługi zbiorowego zaopatrzenia w wodę i odprowadzania ścieków są realizowane przez Gminę. Świadczenie tych usług odbywa się na podstawie podpisywanych z właścicielami poszczególnych posesji umów o zaopatrzenie w wodę i odprowadzanie ścieków (art. 6 ust. 1 ustawy o zbiorowym zaopatrzeniu w wodę i zbiorowym odprowadzaniu ścieków). W konsekwencji Gmina wystawia faktury sprzedażowe z tytułu dostarczania wody i odprowadzania ścieków na terenie Gminy. Tym samym Wnioskodawca osiąga obrót opodatkowany VAT z wykorzystaniem infrastruktury, gdyż usługi zbiorowego zaopatrzenia w wodę i odprowadzania ścieków są przez Gminę deklarowane dla celów VAT, jako podlegające opodatkowaniu VAT. Podobne umowy Gmina planuje zawierać także w przyszłości.

Do sieci wodociągowej wybudowanej w roku 2020 zostały również podłączone jednostki organizacyjne Gminy, tj. Ochotnicza Straż Pożarna oraz Publiczna Szkoła Podstawowa. W związku z powyższym sieć wodociągowa będzie wykorzystywana do działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy o VAT jak i do celów innych niż działalność gospodarcza, tj. czynności niepodlegających opodatkowaniu (budynek OSP i PSP). Gmina wskazuje także, że analogiczne rozwiązanie może być stosowane wobec wykonywania przyłączy do sieci kanalizacyjnej w przyszłości.

Ponadto, w uzupełnieniu do wniosku wskazano, że Gmina za pomocą infrastruktury wodno-kanalizacyjnej świadczy/będzie świadczyć samodzielnie usługi w zakresie dostarczania wody i odprowadzania, a nie przez jednostki organizacyjne.

Natomiast w uzupełnieniu do wniosku z dnia 22 stycznia 2021 r., Wnioskodawca wskazał, że czynności przyłączania odbiorców do sieci wodociągowej były wykonywane po dniu 1 lipca 2020 roku. Mieszkańcy zgodnie z zawartymi umowami cywilnoprawnymi z Gminą wnieśli opłaty (wkład własny) za przyłączenie do sieci wodociągowej w formie zaliczek w kwocie (…) zł do 30 czerwca 2020 r., pozostałą część w kwocie (…) zł do 30 września 2020 r. Gmina zgodnie z przedstawionym stanem faktycznym zaklasyfikowała czynności przyłączenia odbiorców do sieci wodociągowej do Symbolu Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług PKWiU (Polska Klasyfikacja Wyrobów i Usług) 2008 pod pozycją 36.00.20.0 (zgodnie z Rozporządzeniem Rady Ministrów z dnia 29 października 2008 r. w sprawie Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług Dz. U. z 2008 r., nr 207, poz. 1293 z późn. zm.) o nazwie „Usługi związane z uzdatnianiem i dostarczaniem wody za pośrednictwem sieci wodociągowych”. W konsekwencji zgodnie z załącznikiem Nr 3 do ustawy o VAT, który pod pozycją 24 wskazuje na grupowanie 36.00.20.0 „Usługi związane z uzdatnianiem i dostarczaniem wody za pośrednictwem sieci wodociągowych” usługi te powinny korzystać z obniżonej stawki VAT.

Gmina będzie dokonywała w przyszłości czynności przyłączenia odbiorców do sieci kanalizacyjnej jak również wodociągowej na podstawie umów cywilnoprawnych zawieranych z mieszkańcami.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania:

1. Czy w związku z realizacją zadania inwestycyjnego pn. „(…)”, na które Wnioskodawca otrzymał dofinansowanie/dotację z budżetu Urzędu (…) w ramach instrumentu wsparcia zadań ważnych dla równomiernego rozwoju województwa (…), Gmina będzie miała prawo do odzyskania w całości lub w części kwoty podatku VAT naliczonego mimo zapisu w umowie z U w (…), który brzmi „Wydatki przedstawiane do rozliczenia nie mogą być podwójnie sfinansowane z innych źródeł”? (pytanie oznaczone we wniosku nr 2)
2. W sytuacji, gdyby odpowiedź na pytanie 2 byłaby pozytywna, Gmina prosi o potwierdzenie, że na gruncie ustawy o VAT, w związku z wykorzystaniem infrastruktury do wykonywania czynności opodatkowanych VAT i nieopodatkowanych VAT, tj. świadczenia przez gminę usług zbiorowego zaopatrzenia w wodę i odprowadzania ścieków, Gminie przysługuje pełne prawo tzn. w całości czy w części (prewspółczynnikiem) do odliczenia podatku VAT naliczonego poniesionego przez Gminę w związku z budową przedmiotowej infrastruktury, a także od wydatków ponoszonych przez Gminę na bieżące utrzymywanie infrastruktury? (pytanie oznaczone we wniosku nr 3)

Stanowisko Wnioskodawcy:

Ad 1

Zgodnie z art. 86 ust. 1 ustawy o VAT, w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119, art. 120 ust. 17 i 19, oraz art. 124.

Natomiast w myśl art. 86 ust. 2 pkt 1 lit. a ustawy o VAT kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku wynikających z faktur otrzymanych przez podatnika z tytułu nabycia towarów i usług.

Zdaniem Gminy w związku z otrzymaniem dotacji z budżetu Urzędu (…) w ramach instrumentu wsparcia zadań ważnych dla równomiernego rozwoju województwa (…) na zadanie inwestycyjne pod nazwą „(…)” Gmina będzie miała prawo do odzyskania w części kwoty podatku VAT naliczonego poprzez prewspółczynnik mimo zapisu w umowie z Urzędem (…), który brzmi „Wydatki przedstawiane do rozliczenia nie mogą być podwójnie sfinansowane z innych źródeł”.

Zdaniem Gminy zapis ten dotyczy pozyskiwania środków finansowych od innych podmiotów/jednostek, a nie dotyczy to podatku VAT, który nie jest dodatkowym źródłem finansowania lecz możliwością skorzystania z prawa do obniżenia sobie podatku należnego o podatek naliczony z faktur za wykonanie inwestycji zgodnie z przedstawionymi artykułami ustawy o VAT. Według Gminy w tej sytuacji nie występuje dofinansowanie inwestycji tylko zmniejszenie jej kosztów o podatek naliczony. Natomiast (…) , który brzmi „Beneficjent zobowiązuje się do wydatkowania na realizację zadania środków finansowych stanowiących wkład własny (…) zł (na lata 2020-2022) stanowiący nie mniej niż 40% całkowitej wartości zadania”, dotyczy zabezpieczenia środków finansowych w budżecie Gminy na poszczególne lata, a nie dotyczy skorzystania przez Gminę z prawa do obniżenia podatku należnego o podatek naliczony zgodnie z ustawą o VAT.

Ad 2

W związku z wykorzystywaniem infrastruktury do wykonywania czynności opodatkowanych VAT (mieszkańcy Gminy) jak i nieopodatkowanych VAT (budynek OSP i PSP), tj.: świadczenia przez Gminę zbiorowego zaopatrywania w wodę i odprowadzanie ścieków, Gminie przysługuje częściowe prawo do odliczenia podatku VAT naliczonego przez Gminę w związku z budową i bieżącym utrzymaniem przedmiotowej infrastruktury (wynikającego z faktur dokumentujących zakupy Gminy związane z budową i bieżącym utrzymaniem Infrastruktury). Częściowe prawo do odliczenia podatku VAT przez Gminę nastąpi na podstawie § 3 ust. 2 Rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 17 grudnia 2015 r. w sprawie sposobu określania zakresu wykorzystywania nabywanych towarów i usług do celów działalności gospodarczej w przypadku niektórych podatników, który zawiera wzór dla urzędu jednostki samorządu terytorialnego, który zakłada porównanie wielkości rocznego obrotu z działalności gospodarczej urzędu z całokształtem rocznych obrotów urzędu, przy czym kategoria obrotu całkowitego oparta została tu na kryterium dochodu wykonanego.

Reasumując, należy uznać, że usługi zbiorowego zaopatrywania w wodę i odprowadzania ścieków na rzecz mieszkańców przy wykorzystaniu infrastruktury stanowią dla Gminy odpłatne świadczenie usług podlegające opodatkowaniu VAT. Jednocześnie, ponieważ poniesione wydatki na budowę i bieżące utrzymanie infrastruktury są bezpośrednio związane z czynnościami opodatkowanymi VAT jak również czynnościami nieopodatkowanymi VAT (jednostki organizacyjne PSP i OSP) Gminie przysługuje częściowe prawo do odliczenia podatku VAT naliczonego poprzez tzw. prewspółczynnik.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

W myśl art. 86 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2020 r., poz. 106 z późn. zm.), w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

Zgodnie z art. 86 ust. 2 pkt 1 lit. a ustawy o VAT, kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku wynikających z faktur otrzymanych przez podatnika z tytułu nabycia towarów i usług.

Z cytowanych wyżej przepisów wynika, że prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione określone warunki, tzn. odliczenia tego dokonuje podatnik podatku od towarów i usług oraz gdy towary i usługi, z których nabyciem podatek został naliczony, są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, tzn. takich, których następstwem jest określenie podatku należnego.

Przedstawiona wyżej zasada wyklucza zatem możliwość dokonania obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego związanego z towarami i usługami, które nie są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, czyli w przypadku ich wykorzystania do czynności zwolnionych od podatku VAT oraz niepodlegających temu podatkowi.

Należy również podkreślić, że ustawodawca przyznał podatnikowi prawo do odliczenia podatku naliczonego w całości lub w części, pod warunkiem spełnienia przez niego zarówno przesłanek pozytywnych, wynikających z art. 86 ust. 1 ustawy oraz niezaistnienia przesłanek negatywnych, określonych w art. 88 ustawy. Przepis ten określa listę wyjątków, które pozbawiają podatnika prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

Z uwagi na brzmienie cytowanych przepisów ustawy o podatku od towarów i usług należy zauważyć, że obowiązkiem podatnika jest przypisanie konkretnych wydatków do określonego rodzaju sprzedaży, z którymi wydatki te są związane. Wnioskodawca ma zatem obowiązek odrębnego określenia, z jakim rodzajem działalności będzie związany podatek wynikający z otrzymanych faktur zakupu, czyli dokonania tzw. alokacji podatku.

Wyrażoną w cytowanym powyżej art. 86 ust. 1 ustawy generalną zasadę uprawniającą do odliczenia podatku naliczonego, uzupełniają regulacje zawarte m. in. w art. 86 ust. 2a ustawy.

Stosownie do art. 86 ust. 2a ustawy, w przypadku nabycia towarów i usług wykorzystywanych zarówno do celów wykonywanej przez podatnika działalności gospodarczej, jak i do celów innych niż działalność gospodarcza, z wyjątkiem celów osobistych, do których ma zastosowanie art. 7 ust. 2 i art. 8 ust. 2, oraz celów, o których mowa w art. 8 ust. 5 – w przypadku, o którym mowa w tym przepisie, gdy przypisanie tych towarów i usług w całości do działalności gospodarczej podatnika nie jest możliwe, kwotę podatku naliczonego, o której mowa w ust. 2, oblicza się zgodnie ze sposobem określenia zakresu wykorzystywania nabywanych towarów i usług do celów działalności gospodarczej, zwanym dalej „sposobem określenia proporcji”. Sposób określenia proporcji powinien najbardziej odpowiadać specyfice wykonywanej przez podatnika działalności i dokonywanych przez niego nabyć.

Stosownie do treści art. 86 ust. 2b ustawy, sposób określenia proporcji najbardziej odpowiada specyfice wykonywanej przez podatnika działalności i dokonywanych przez niego nabyć, jeżeli:

1. zapewnia dokonanie obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego wyłącznie w odniesieniu do części kwoty podatku naliczonego proporcjonalnie przypadającej na wykonywane w ramach działalności gospodarczej czynności opodatkowane oraz
2. obiektywnie odzwierciedla część wydatków przypadającą odpowiednio na działalność gospodarczą oraz na cele inne niż działalność gospodarcza, z wyjątkiem celów osobistych, do których ma zastosowanie art. 7 ust. 2 i art. 8 ust. 2, oraz celów, o których mowa w art. 8 ust. 5 – w przypadku, o którym mowa w tym przepisie, gdy przypisanie tych wydatków w całości do działalności gospodarczej nie jest możliwe.

Zgodnie z art. 86 ust. 2c ustawy, przy wyborze sposobu określenia proporcji można wykorzystać w szczególności następujące dane:

1. średnioroczną liczbę osób wykonujących wyłącznie prace związane z działalnością gospodarczą w ogólnej średniorocznej liczbie osób wykonujących prace w ramach działalności gospodarczej i poza tą działalnością;
2. średnioroczną liczbę godzin roboczych przeznaczonych na prace związane z działalnością gospodarczą w ogólnej średniorocznej liczbie godzin roboczych przeznaczonych na prace związane z działalnością gospodarczą i poza tą działalnością;
3. roczny obrót z działalności gospodarczej w rocznym obrocie podatnika z działalności gospodarczej powiększonym o otrzymane przychody z innej działalności, w tym wartość dotacji, subwencji i innych dopłat o podobnym charakterze, otrzymanych na sfinansowanie wykonywanej przez tego podatnika działalności innej niż gospodarcza;
4. średnioroczną powierzchnię wykorzystywaną do działalności gospodarczej w ogólnej średniorocznej powierzchni wykorzystywanej do działalności gospodarczej i poza tą działalnością.

Zgodnie z art. 86 ust. 2d ustawy, w celu obliczenia kwoty podatku naliczonego w przypadku, o którym mowa w ust. 2a, przyjmuje się dane za poprzedni rok podatkowy.

Na mocy art. 86 ust. 2e ustawy, podatnik rozpoczynający w danym roku podatkowym wykonywanie działalności gospodarczej i działalności innej niż działalność gospodarcza, w celu obliczenia kwoty podatku naliczonego w przypadku, o którym mowa w ust. 2a, przyjmuje dane wyliczone szacunkowo, według prognozy uzgodnionej z naczelnikiem urzędu skarbowego w formie protokołu.

Zgodnie z art. 86 ust. 2f ustawy, przepis ust. 2e stosuje się również, gdy podatnik uzna, że w odniesieniu do wykonywanej przez niego działalności i dokonywanych przez niego nabyć dane za poprzedni rok podatkowy byłyby niereprezentatywne.

Na podstawie art. 86 ust. 2g ustawy, proporcję określa się procentowo w stosunku rocznym. Proporcję tę zaokrągla się w górę do najbliższej liczby całkowitej. Przepisy art. 90 ust. 5, 6, 9a i 10 stosuje się odpowiednio.

W przypadku, gdy podatnik, dla którego sposób określenia proporcji wskazują przepisy wydane na podstawie ust. 22, uzna, że wskazany zgodnie z przepisami wydanymi na podstawie ust. 22 sposób określenia proporcji nie będzie najbardziej odpowiadać specyfice wykonywanej przez niego działalności i dokonywanych przez niego nabyć, może zastosować inny bardziej reprezentatywny sposób określenia proporcji – art. 86 ust. 2h ustawy.

Jak stanowi art. 86 ust. 22 ustawy, minister właściwy do spraw finansów publicznych może, w drodze rozporządzenia, określić w przypadku niektórych podatników sposób określenia proporcji uznany za najbardziej odpowiadający specyfice wykonywanej przez tych podatników działalności i dokonywanych przez nich nabyć oraz wskazać dane, na podstawie których jest obliczana kwota podatku naliczonego z wykorzystaniem tego sposobu określenia proporcji, uwzględniając specyfikę prowadzenia działalności przez niektórych podatników i uwarunkowania obrotu gospodarczego.

Na podstawie powyższej delegacji, zostało wydane rozporządzenie Ministra Finansów z dnia 17 grudnia 2015 r. w sprawie sposobu określania zakresu wykorzystywania nabywanych towarów i usług do celów działalności gospodarczej w przypadku niektórych podatników (Dz. U. z 2015 r., poz. 2193 ze zm.).

Rozporządzenie to określa w przypadku niektórych podatników sposób określania zakresu wykorzystywania nabywanych towarów i usług do celów działalności gospodarczej uznany za najbardziej odpowiadający specyfice wykonywanej przez tych podatników działalności i dokonywanych przez nich nabyć, zwany dalej „sposobem określenia proporcji” oraz wskazuje dane, na podstawie których jest obliczana kwota podatku naliczonego z wykorzystaniem sposobu określenia proporcji (§ 1 pkt 1 i 2 rozporządzenia).

W rozporządzeniu tym zostali wskazani podatnicy, do których przepisy w nim zawarte się odnoszą. Są to: jednostki samorządu terytorialnego, samorządowe instytucje kultury, państwowe instytucje kultury, uczelnie publiczne, instytuty badawcze.

W świetle zapisów § 2 pkt 8 rozporządzenia, ilekroć w rozporządzeniu jest mowa o jednostkach organizacyjnych jednostki samorządu terytorialnego – rozumie się przez to:

1. urząd obsługujący jednostkę samorządu terytorialnego,
2. jednostkę budżetową,
3. zakład budżetowy.

Z § 2 pkt 5 rozporządzenia wynika, że przez urząd obsługujący jednostkę samorządu terytorialnego rozumie się urząd obsługujący jednostkę samorządu terytorialnego, działający w formie samorządowej jednostki budżetowej.

W myśl § 3 ust. 1 rozporządzenia, w przypadku jednostki samorządu terytorialnego sposób określenia proporcji ustala się odrębnie dla każdej z jednostek organizacyjnych jednostki samorządu terytorialnego. Oznacza to, że w przypadku jednostek samorządu terytorialnego, nie będzie ustalany jeden „całościowy” sposób określenia proporcji dla jednostek samorządu terytorialnego jako osoby prawnej, tylko będą ustalane odrębnie sposoby określenia proporcji dla wymienionych wyżej jego poszczególnych jednostek organizacyjnych.

Ww. rozporządzenie wprowadza wzory, według których będą wyznaczane sposoby określenia proporcji, uznane za najbardziej odpowiadające specyfice wykonywanej przez tych podatników działalności i dokonywanych przez nich nabyć.

W myśl § 3 ust. 2 rozporządzenia, jako sposób określenia proporcji uznaje się w przypadku urzędu obsługującego jednostkę samorządu terytorialnego sposób ustalony według wzoru:

X = A x 100/DUJST

gdzie poszczególne symbole oznaczają:

X – proporcję określoną procentowo, zaokrągloną w górę do najbliższej liczby całkowitej,

A – roczny obrót z działalności gospodarczej zrealizowany przez urząd obsługujący jednostkę samorządu terytorialnego, stanowiący część rocznego obrotu jednostki samorządu terytorialnego z działalności gospodarczej,

DUJST – dochody wykonane urzędu obsługującego jednostkę samorządu terytorialnego.

Zgodnie z § 2 pkt 4 rozporządzenia – przez obrót rozumie się podstawę opodatkowania, o której mowa w art. 29a, art. 32, art. 119 oraz art. 120 ust. 4 i 5 ustawy, w zakresie:

1. dokonywanych przez podatników:
   1. odpłatnych dostaw towarów na terytorium kraju,
   2. odpłatnego świadczenia usług na terytorium kraju,
   3. eksportu towarów,
   4. wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów,
2. odpłatnych dostaw towarów lub świadczenia usług poza terytorium kraju, które podlegałyby opodatkowaniu podatkiem gdyby były wykonywane na terytorium kraju.

W myśl § 2 pkt 9 rozporządzenia, ilekroć w ustawie mowa o dochodach wykonanych urzędu obsługującego jednostkę samorządu terytorialnego – rozumie się przez to dochody obejmujące dochody publiczne, środki pochodzące z budżetu Unii Europejskiej oraz środki pochodzące ze źródeł zagranicznych, w rozumieniu ustawy o finansach publicznych – wynikające ze sprawozdania rocznego z wykonania budżetu jednostki samorządu terytorialnego, pomniejszone o:

1. dochody, o których mowa w art. 5 ust. 2 pkt 4 lit. b-d i pkt 5 ustawy o finansach publicznych,
2. zwrot różnicy podatku, o której mowa w art. 87 ust. 1 ustawy, lub zwrot kwoty podatku naliczonego, o której mowa w art. 86 ust. 8 pkt 1 ustawy,
3. dochody wykonane jednostki budżetowej powiększone o kwotę stanowiącą równowartość środków przeznaczonych na wypłatę przez tę jednostkę, na podstawie odrębnych przepisów, zasiłków, zapomóg i innych świadczeń o podobnym charakterze na rzecz osób fizycznych, celem realizacji zadań jednostki samorządu terytorialnego,
4. środki finansowe pozostające na wydzielonym rachunku, o którym mowa w art. 223 ust. 1 ustawy o finansach publicznych, odprowadzone na rachunek budżetu jednostki samorządu terytorialnego,
5. wpłaty nadwyżki środków obrotowych zakładu budżetowego,
6. kwoty stanowiące równowartość środków, innych niż stanowiące zapłatę, o której mowa w art. 29a ust. 1 ustawy, przekazanych zakładom budżetowym, innym jednostkom sektora finansów publicznych oraz innym osobom prawnym lub jednostkom organizacyjnym nieposiadającym osobowości prawnej, z wyłączeniem kwot, które zostały zwrócone, celem realizacji przez te podmioty zadań jednostki samorządu terytorialnego,
7. odszkodowania należne jednostce samorządu terytorialnego, pomniejszone o kwoty odszkodowań stanowiących zapłatę, o której mowa w art. 29a ust. 1 ustawy.

Według § 3 ust. 5 rozporządzenia, dochody wykonane urzędu obsługującego jednostkę samorządu terytorialnego, dochody wykonane jednostki budżetowej oraz przychody wykonane zakładu budżetowego nie obejmują odpowiednio dochodów lub przychodów uzyskanych z tytułu:

1. dostawy towarów i usług, które na podstawie przepisów o podatku dochodowym są zaliczane odpowiednio przez jednostkę samorządu terytorialnego lub jednostkę organizacyjną jednostki samorządu terytorialnego do środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych podlegających amortyzacji, oraz gruntów i praw wieczystego użytkowania gruntów, jeżeli są zaliczane odpowiednio do środków trwałych jednostki samorządu terytorialnego lub jednostki organizacyjnej jednostki samorządu terytorialnego – używanych na potrzeby prowadzonej przez te jednostki działalności;
2. transakcji dotyczących:
   1. pomocniczych transakcji w zakresie nieruchomości i pomocniczych transakcji finansowych,
   2. usług wymienionych w art. 43 ust. 1 pkt 7, 12 i 38–41 ustawy, w zakresie, w jakim transakcje te mają charakter pomocniczy.

Należy zauważyć, że powołany wyżej art. 86 ust. 2a ustawy wprost określa, co stanowi kwotę podatku naliczonego w przypadku nabycia towarów i usług, wykorzystywanych zarówno do celów wykonywanej przez podatnika działalności gospodarczej, jak i do celów innych. Zgodnie z tą normą, w przypadku nabycia towarów i usług, wykorzystywanych zarówno do celów wykonywanej przez podatnika działalności gospodarczej, jak i do celów innych niż działalność gospodarcza (z wyjątkiem wykorzystania na cele osobiste, do których może mieć zastosowanie art. 7 ust. 2 i art. 8 ust. 2 ustawy), w sytuacji gdy przypisanie tych towarów i usług w całości do działalności gospodarczej nie jest możliwe, kwotę podatku naliczonego oblicza się zgodnie ze sposobem określenia zakresu wykorzystywania nabywanych towarów i usług do celów działalności gospodarczej.

Podkreślenia wymaga, że dla stwierdzenia, czy działalność lub transakcja stanowią „cele inne niż związane z działalnością gospodarczą” znaczenie ma, czy mieszczą się one w przedmiocie działalności danej jednostki.

Cele prowadzonej działalności gospodarczej należy rozpatrywać w kontekście definicji działalności gospodarczej, określonej w art. 15 ust. 2 i 3 ustawy. W związku z prowadzeniem działalności gospodarczej u podatnika mogą wystąpić działania czy sytuacje, które nie generują opodatkowania VAT. „Towarzyszą” one działalności gospodarczej i nie stanowią obok niej odrębnego przedmiotu działalności podatnika. Nie podlegają one opodatkowaniu VAT, jednakże ich występowanie nie oznacza, że u podatnika występują czynności wykonywane poza działalnością gospodarczą. Za czynności zrównane z czynnościami wykonywanymi w ramach działalności gospodarczej uznaje się także nieodpłatną dostawę towarów lub nieodpłatne świadczenie usług na cele osobiste, w przypadkach o których mowa w art. 7 ust. 2 i art. 8 ust. 2 ustawy. Uzasadnia to fakt, że chociaż czynności te z definicji nie mają związku z działalnością gospodarczą, w przypadkach określonych w tych przepisach następuje obowiązek naliczenia VAT.

Natomiast przez cele inne, rozumie się sferę działalności danego podmiotu niebędącą działalnością gospodarczą w rozumieniu art. 15 ust. 2 i 3 ustawy (przykładowo działalność podmiotu w charakterze organu władzy czy nieodpłatną działalność statutową).

Stosownie do art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza – w myśl art. 15 ust. 2 ustawy – obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Ponadto, należy zauważyć, że na mocy art. 15 ust. 6 ustawy, nie uznaje się za podatnika organów władzy publicznej oraz urzędów obsługujących te organy w zakresie realizowanych zadań nałożonych odrębnymi przepisami prawa, dla realizacji których zostały one powołane, z wyłączeniem czynności wykonywanych na podstawie zawartych umów cywilnoprawnych.

Powyższy zapis jest odzwierciedleniem art. 13 obowiązującej od dnia 1 stycznia 2007 r. Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE L Nr 347 z 11 grudnia 2006 r., str. 1, z późn. zm.), zwanej dalej Dyrektywą 2006/112/WE Rady, zgodnie z którym krajowe, regionalne i lokalne organy władzy oraz inne podmioty prawa publicznego nie są uważane za podatników w związku z działalnością, którą podejmują lub transakcjami, których dokonują jako organy władzy publicznej, nawet jeśli pobierają należności, opłaty, składki lub płatności w związku z takimi działaniami lub transakcjami.

Jednakże w przypadku, gdy podejmują one takie działania lub dokonują takich transakcji, są uważane za podatników w odniesieniu do tych działań, lub transakcji, gdyby wykluczenie ich z kategorii podatników prowadziło do znaczących zakłóceń konkurencji.

Oznacza to, że organ będzie uznany za podatnika podatku od towarów i usług w dwóch przypadkach, tj. gdy wykonuje czynności inne niż te, które mieszczą się w ramach jego zadań oraz, gdy wykonuje czynności mieszczące się w ramach jego zadań, ale czyni to na podstawie umów cywilnoprawnych.

W myśl art. 2 ust. 1 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym (Dz. U. z 2020 r., poz. 713 ze zm.), gmina wykonuje zadania publiczne w imieniu własnym i na własną odpowiedzialność. Natomiast zgodnie z art. 6 ust. 1 ww. ustawy o samorządzie gminnym, do zakresu działania gminy należą wszystkie sprawy publiczne o znaczeniu lokalnym, niezastrzeżone ustawami na rzecz innych podmiotów. Do zadań własnych gminy należy zaspokajanie zbiorowych potrzeb wspólnoty. W szczególności zadania własne obejmują sprawy wodociągów i zaopatrzenia w wodę, kanalizacji, usuwania i oczyszczania ścieków komunalnych, utrzymania czystości i porządku oraz urządzeń sanitarnych, wysypisk i unieszkodliwiania odpadów komunalnych, zaopatrzenia w energię elektryczną i cieplną oraz gaz (art. 7 ust. 1 pkt 3 ustawy o samorządzie gminnym).

Z powołanych wyżej przepisów wynika, że jednostki samorządu terytorialnego są podatnikami podatku od towarów i usług jedynie w zakresie wszelkich czynności, które mają charakter cywilnoprawny. Będą to zatem, wszystkie realizowane przez te jednostki czynności w sferze ich aktywności cywilnoprawnej, np. czynności sprzedaży, zamiany (nieruchomości i ruchomości), wynajmu, dzierżawy, itd., umów prawa cywilnego (nazwanych i nienazwanych).

Z opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca jest zarejestrowanym czynnym podatnikiem VAT. Od dnia 1 stycznia 2017 roku Gmina rozlicza VAT łącznie ze swoimi jednostkami organizacyjnymi w ramach obowiązkowej centralizacji VAT. Gmina wykonuje zarówno czynności podlegające opodatkowaniu podatkiem VAT (w tym opodatkowane, jak i zwolnione z podatku), jak i czynności pozostające poza zakresem tego podatku. Gmina jako jednostka samorządu terytorialnego posiadająca osobowość prawną jest zobowiązana do realizowania zadań zgodnie z art. 7 ust. 1 pkt 3 ustawy z dnia 8 marca 1990 roku o samorządzie gminnym, tzw. zadań własnych w zakresie, których Gmina nie jest uznawana za podatnika VAT oraz inne czynności wykonywane na podstawie zawartych umów cywilnoprawnych, w zakresie których Gmina jest podatnikiem podatku VAT. W związku z powyższym w szczególności zadania własne obejmują m.in. sprawy wodociągów i zaopatrzenia w wodę, kanalizacji, usuwania i oczyszczania ścieków komunalnych, utrzymanie czystości i porządku oraz urządzeń sanitarnych. W ramach wykonywania powyższych zadań, Gmina podejmuje działania, które na gruncie ustawy o podatku od towarów i usług stanowią czynności podlegające opodatkowaniu VAT (tj. wykonanie przyłącza wodociągowego/kanalizacyjnego oraz odpłatna dostawa wody i odbiór ścieków na rzecz podmiotów zewnętrznych w stosunku do Gminy), jak również niepodlegające VAT (wykonanie przyłącza wodociągowego/kanalizacyjnego oraz dostawa wody i odbiór ścieków na rzecz Gminy i jej jednostek organizacyjnych).

Gmina w ramach zadań własnych w roku bieżącym, tj. 2020 uzyskała dofinansowanie/dotację z budżetu Urzędu (…) na dofinansowanie realizacji zadania pn. „(…)” w ramach instrumentu wsparcia zadań ważnych dla równomiernego rozwoju województwa w kwocie (…) zł, dotacja będzie wypłacana w transzach na poszczególne lata, tj. 2020, 2021, 2022, po przedłożeniu wniosku o wypłatę przez beneficjenta. Z treści ww. podpisanej umowy wynika, iż Beneficjent, tj. Gmina zobowiązuje się do wydatkowania na realizację zadania środków finansowych stanowiących wkład własny nie mniej niż 40% całkowitej wartości zadania oraz że wydatki przedstawione do rozliczenia dotacji nie mogą być podwójnie sfinansowane z innych źródeł. Gmina w latach 2019-2022 ponosiła i będzie ponosić szereg wydatków związanych z budową infrastruktury wodociągowej/kanalizacyjnej oraz utrzymaniem infrastruktury w należytym stanie (bieżące naprawy, zakup części eksploatacyjnych, energia elektryczna, obsługa infrastruktury, badania jakości wody i ścieków, itp.) na obszarach położonych na terenie Gminy, których celem będzie utrzymanie infrastruktury w dobrym stanie i zapewnienie efektywnego jej funkcjonowania. Ponoszone wydatki są/będą dokumentowane fakturami VAT wystawionymi na Gminę, z wykazanymi na nich kwotami VAT naliczonego. W przypadku realizacji tego typu inwestycji Gmina występowała/będzie występować w charakterze inwestora. Dodatkowo, Gmina nie wyklucza, że w przyszłości będą realizowane nowe inwestycje mające na celu rozbudowę/modernizację infrastruktury. W związku z inwestycjami w zakresie infrastruktury, Gmina zawierała/będzie zawierać z zainteresowanymi mieszkańcami umowy cywilnoprawne dotyczące wykonania przyłączenia wodociągowego, zakończonego wodomierzem i zaworem czerpalnym w budynku mieszkańca. Zgodnie z umową mieszkaniec miał obowiązek uiszczenia opłaty za przyłączenie do sieci wodociągowej w wysokości (…) zł. Mieszkańcy, którzy chcieli być podłączeni do budowanego odcinka sieci wodociągowej, dokonywali wpłat bezpośrednio w kasie Gminy bądź na rachunek bankowy Gminy. Uiszczenie odpowiedniej kwoty przez mieszkańca stanowiło niezbędny warunek przyłączenia mieszkańca do sieci wodociągowej. Wpłaty były pobierane w trakcie trwania budowy infrastruktury, jak również po jej zakończeniu, niektórzy mieszkańcy wpłacili jeszcze w trakcie trwania inwestycji, a pozostali już po jej zakończeniu. Od uiszczonych rat Gmina odprowadziła podatek VAT według stawki 23% do właściwego Urzędu Skarbowego, co znajduje odzwierciedlenie w comiesięcznych rejestrach i deklaracji VAT-7 Gminy. Wnioskodawca wskazał, że czynności przyłączania odbiorców do sieci wodociągowej były wykonywane po dniu 1 lipca 2020 roku. Mieszkańcy zgodnie z zawartymi umowami cywilnoprawnymi z Gminą wnieśli opłaty (wkład własny) za przyłączenie do sieci wodociągowej w formie zaliczek w kwocie (…) zł do 30 czerwca 2020 r., pozostałą część w kwocie (…) zł do 30 września 2020 r. Gmina zgodnie z przedstawionym stanem faktycznym zaklasyfikowała czynności przyłączenia odbiorców do sieci wodociągowej do Symbolu Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług PKWiU 2008 pod pozycją 36.00.20.0 o nazwie „Usługi związane z uzdatnianiem i dostarczaniem wody za pośrednictwem sieci wodociągowych”. W konsekwencji zgodnie z załącznikiem Nr 3 do ustawy o VAT, który pod pozycją 24 wskazuje na grupowanie 36.00.20.0 „Usługi związane z uzdatnianiem i dostarczaniem wody za pośrednictwem sieci wodociągowych” usługi te powinny korzystać z obniżonej stawki VAT. Gmina będzie dokonywała w przyszłości czynności przyłączenia odbiorców do sieci kanalizacyjnej jak również wodociągowej na podstawie umów cywilnoprawnych zawieranych z mieszkańcami. Usługi zbiorowego zaopatrzenia w wodę i odprowadzania ścieków są realizowane przez Gminę. Świadczenie tych usług odbywa się na podstawie podpisywanych z właścicielami poszczególnych posesji umów o zaopatrzenie w wodę i odprowadzanie ścieków (art. 6 ust. 1 ustawy o zbiorowym zaopatrzeniu w wodę i zbiorowym odprowadzaniu ścieków). W konsekwencji Gmina wystawia faktury sprzedażowe z tytułu dostarczania wody i odprowadzania ścieków na terenie Gminy. Tym samym Wnioskodawca osiąga obrót opodatkowany VAT z wykorzystaniem infrastruktury, gdyż usługi zbiorowego zaopatrzenia w wodę i odprowadzania ścieków są przez Gminę deklarowane dla celów VAT, jako podlegające opodatkowaniu VAT. Podobne umowy Gmina planuje zawierać także w przyszłości.

Do sieci wodociągowej wybudowanej w roku 2020 zostały również podłączone jednostki organizacyjne Gminy, tj. Ochotnicza Straż Pożarna oraz Publiczna Szkoła Podstawowa. W związku z powyższym sieć wodociągowa będzie wykorzystywana do działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy o VAT jak i do celów innych niż działalność gospodarcza, tj. czynności niepodlegających opodatkowaniu (budynek OSP i PSP). Gmina wskazuje także, że analogiczne rozwiązanie może być stosowane wobec wykonywania przyłączy do sieci kanalizacyjnej w przyszłości. Ponadto, Gmina za pomocą infrastruktury wodno-kanalizacyjnej świadczy/będzie świadczyć samodzielnie usługi w zakresie dostarczania wody i odprowadzania, a nie przez jednostki organizacyjne.

Wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą kwestii prawa odliczenia podatku naliczonego wynikającego z faktur dokumentujących zakupy Gminy związane z budową i bieżącym utrzymaniem Infrastruktury.

Z uwagi na treść przepisów ustawy o podatku od towarów i usług należy zauważyć, że obowiązkiem Wnioskodawcy, w pierwszej kolejności, jest przypisanie konkretnych wydatków do określonych rodzajów działalności (opodatkowanej i niepodlegającej opodatkowaniu podatkiem VAT), z którym wydatki te są związane. Podatnik ma zatem obowiązek odrębnego określenia, z jakim rodzajem działalności będzie związany podatek wynikający z otrzymanych faktur zakupu, czyli dokonania tzw. bezpośredniej alokacji.

Jeżeli takie wyodrębnienie jest możliwe, podatnikowi, na podstawie art. 86 ust. 1 ustawy przysługuje pełne prawo do odliczenia podatku naliczonego przy nabyciu towarów i usług związanych z czynnościami opodatkowanymi wykonywanymi w ramach działalności gospodarczej Gminy. Brak jest natomiast takiego prawa w stosunku do podatku naliczonego związanego z zakupem towarów i usług wykorzystywanych do wykonywania czynności niepodlegających temu podatkowi.

W przypadku bowiem, gdy nabywane towary i usługi, wykorzystywane są zarówno do celów wykonywanej działalności gospodarczej, jak i do celów innych niż działalność gospodarcza, w sytuacji gdy przypisanie tych wydatków w całości do działalności gospodarczej nie jest możliwe, podatnik zobowiązany jest do wydzielenia podatku naliczonego przy zastosowaniu współczynnika (proporcji) umożliwiającego odliczenie podatku naliczonego w prawidłowej wysokości, zgodnie z zasadami określonymi w art. 86 ust. 2a i następne ustawy.

W konsekwencji jeśli Wnioskodawca nie jest w stanie przypisać wydatków związanych z budową i bieżącym utrzymaniem Infrastruktury do ww. rodzajów działalności jest zobowiązany na podstawie art. 86 ust. 2a ustawy, do obliczenia podatku naliczonego przy zastosowaniu współczynnika (proporcji) umożliwiającego odliczenie podatku naliczonego zgodnie ze sposobem określenia zakresu wykorzystywania nabywanych towarów i usług do celów działalności gospodarczej, przy uwzględnieniu przepisów rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 17 grudnia 2015 r.

Reasumując, Wnioskodawcy nie przysługuje/nie będzie przysługiwało prawo do odliczenia podatku naliczonego z tytułu wydatków związanych z budową i bieżącym utrzymaniem Infrastruktury w pełnej wysokości, lecz wyłącznie w zakresie w jakim poniesione wydatki są/będą związane z czynnościami opodatkowanymi VAT, przy czym Wnioskodawca powinien dokonać wydzielenia kwoty podatku naliczonego związanego z działalnością gospodarczą opodatkowaną podatkiem VAT, zgodnie z art. 86 ust. 2a ustawy oraz przepisami rozporządzenia w sprawie proporcji.

Ponadto należy wskazać, że dla prawa do odliczenia podatku naliczonego nie ma znaczenia źródło finansowania wydatków na nabycie towarów i usług. Także pokrycie tych wydatków (w tym podatku naliczonego) nie z własnych środków podatnika nie pozbawia go prawa do odliczenia podatku.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy uznano za prawidłowe.

Tut. Organ informuje, że wydana interpretacja dotyczy tylko sprawy będącej przedmiotem wniosku (zapytania) Zainteresowanego. Inne kwestie, które nie zostały objęte pytaniem, nie mogą być – zgodnie z art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej – rozpatrzone.

Ponadto, tut. Organ informuje, że w zakresie pytania oznaczonego we wniosku nr 1 zostanie wydane odrębne rozstrzygnięcie.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym oraz zdarzenia przyszłego i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Zaznaczenia wymaga, że organ podatkowy jest ściśle związany przedstawionym we wniosku opisem stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego. Wnioskodawca ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego oraz zdarzenia przyszłego. Podkreślenia wymaga, że interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z tym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193 z późn. zm.), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2019 r., poz. 2325 z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP. W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy). W przypadku wnoszenia skargi w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii jako najwłaściwszy proponuje się kontakt z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego ePUAP. Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.