0112-KDSL1-1.450.1260.2020.1.AK

WIĄŻĄCA INFORMACJA STAWKOWA (WIS)

Na podstawie art. 13 § 2a pkt 2 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2020 r., poz. 1325, z późn. zm.), zwanej dalej Ordynacją podatkową, i art. 42a ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2020 r., poz. 106, z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, po rozpatrzeniu wniosku (…) z dnia 29 października 2020 r. (data wpływu 6 listopada 2020 r.), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej wydaje niniejszą wiążącą informację stawkową.

Przedmiot wniosku: zbycie poniesionych nakładów inwestycyjnych na dzierżawionym gruncie

Opis usługi: Spółka zawarła umowę dzierżawy z Przedsiębiorstwem. Przedmiotem umowy dzierżawy jest nieruchomość gruntowa. Spółka w trakcie trwania umowy dzierżawy i zgodnie z warunkami umowy, poniosła nakłady inwestycyjne trwale związane z dzierżawionym gruntem na budowę: stacji autogazu, myjni dla samochodów oraz infrastruktury towarzyszącej (utwardzony kostką betonową plac manewrowy i ogrodzenie nieruchomości).

Spółka i Przedsiębiorstwo planują rozwiązać umowę dzierżawy przed upływem czasu na który umowa dzierżawy została zawarta. Spółka nie skorzysta z przewidzianego w umowie dzierżawy prawa pierwokupu przedmiotu dzierżawy. Przedsiębiorstwo natomiast zgodnie z umową dzierżawy wg własnego wyboru planuje zatrzymać ulepszenia za zapłatą sumy pieniężnej odpowiadającej ich wartości w chwili zwrotu przedmiotu dzierżawy. Spółka obciąży Przedsiębiorstwo kosztami poniesionych nakładów. Wartość poniesionych przez Spółkę nakładów inwestycyjnych będzie określona przez rzeczoznawcę.

Rozstrzygnięcie: usługa – zbycie nakładów poniesionych na nieruchomości

Stawka podatku od towarów i usług: 23%

Podstawa prawna: art. 41 ust. 1 ustawy, w zw. z art. 146aa ust. 1 pkt 1 i ust. 1a ustawy.

Cel wydania WIS: określenie stawki podatku od towarów i usług

UZASADNIENIE

W dniu 6 listopada 2020 r. Wnioskodawca złożył wniosek w zakresie sklasyfikowania według Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług (PKWiU (Polska Klasyfikacja Wyrobów i Usług)) na potrzeby określenia stawki podatku od towarów i usług czynności zbycia poniesionych nakładów inwestycyjnych.

W treści wniosku przedstawiono następujący szczegółowy opis usługi.

Wspólnicy prowadzą pozarolniczą działalność gospodarczą w formie spółki cywilnej pod nazwą A s.c.,).

Spółka cywilna jest zarejestrowanym, czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług.

Wspólnicy spółki cywilnej w ramach prowadzonej działalności gospodarczej dnia 4 grudnia 2009 r. na okres 20 lat od dnia zawarcie umowy, zawarli umowę dzierżawy (dalej „Umowa dzierżawy”) z B Spółka z o.o. (dalej „Przedsiębiorstwo”).

Przedmiotem Umowy dzierżawy jest nieruchomość gruntowa, która po podziale w 2019 r. stanowi działkę o numerze ewidencyjnym (…) o pow. 0,1656 ha ( przed podziałem, działki o numerach ewidencyjnych (…) o pow. 0,1656 ha ) dla której prowadzona jest w Sądzie Rejonowym Księga Wieczysta.

Zawarta Umowa dzierżawy przewiduje konieczność uiszczania przez Spółkę cywilną na rzecz Przedsiębiorstwa czynszu dzierżawnego powiększonego o należny podatek VAT (podatek od towarów i usług).

Spółka cywilna nieruchomość gruntową dzierżawi dla prowadzenia działalności gospodarczej w zakresie stacji paliw dla samochodów. Zgodnie z § 4 ust. 3 Umowy dzierżawy, ma prawo dokonać nakładów zwiększających wartość przedmiotu dzierżawy za zgodą i w zakresie uzgodnionym każdorazowo w formie pisemnej z Przedsiębiorstwem.

Zgodnie z § 9 Umowy dzierżawy, Przedsiębiorstwo ustanowiło na rzecz Spółki cywilnej prawo pierwokupu przedmiotu dzierżawy o ile w czasie trwania umowy dojdzie do podziału działek w ten sposób, iż będą stanowić odrębną działkę geodezyjną. Jednocześnie § 12 Umowy dzierżawy przewiduje, że po zakończeniu umowy dzierżawy Przedsiębiorstwo według swego wyboru może zatrzymać ulepszenia za zapłatą sumy odpowiadającej ich wartości w chwili zwrotu albo zażądać przywrócenia stanu poprzedniego.

Spółka cywilna w trakcie trwania umowy dzierżawy i zgodnie z warunkami umowy, poniosła Nakłady inwestycyjne ( dalej Nakłady Inwestycyjne ) trwale związane z dzierżawionym gruntem na budowę:

1. stacji autogazu – na podstawę decyzji Starosty z dnia 22.03.2012 r., wydanej dla Spółki cywilnej, na budowę stacji autogazu, na działce nr (…) (po podziale w 2019 r. stanowi działkę o numerze ewidencyjnym ….). W dniu 12.09.2012 r. Spółka cywilna otrzymała decyzję Powiatowego Inspektora Nadzoru Budowlanego o udzieleniu pozwolenia na użytkowanie stacji autogazu. Od 12.09.2012 r. Spółka cywilna nie ponosiła wydatków na ulepszenie stacji autogazu, które stanowiłyby przynajmniej 30% ich wartości początkowej w rozumieniu art. 2 pkt 14 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t.j. Dz. U. z 2020 r. poz. 106 z późn. zm.);
2. myjni dla samochodów – na podstawie decyzji Starosty z dnia 17.06.2013 r., wydanej dla Spółki cywilnej, na budowę budynku garażowego , na działce nr (…) ( po podziale w 2019 r. stanowi działkę o numerze ewidencyjnym … ). Decyzją z dnia 14.10.2014 r. Starosta postanowił zmienić decyzję z dnia 17.06.2013 r., w części dotyczącej zmiany sposobu użytkowania budynku garażu na myjnię samochodową. W dniu 11.05.2016 r Spółka cywilna zakończyła budowę myjni samochodowej uzyskując pozwolenie Starosty na wprowadzanie do kanalizacji sanitarnej ścieków przemysłowych i od tego dnia rozpoczęła używanie myjni dla samochodów w prowadzonej działalności gospodarczej. Od 11.05.2016 r. Spółka cywilna nie ponosiła wydatków na ulepszenie budynku myjni do samochodów, które stanowiłyby przynajmniej 30% ich wartości początkowej w rozumieniu art. 2 pkt 14 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t.j. Dz. U. z 2020 r. poz. 106 z późn. zm.);
3. infrastruktury towarzyszącej nie wymagających pozwolenia na budowę właściwych organów na którą składają się trwale związane z gruntem plac manewrowy oddany do używania w prowadzonej działalności gospodarczej 12.09.2012 r. oraz ogrodzenie nieruchomości trwale z gruntem związane wykonane zostało w 2010 r. i oddane do używania w prowadzonej działalności gospodarczej w roku wykonania. Spółka cywilna stację autogazu, budynek myjni dla samochodów oraz infrastrukturę towarzyszącą (utwardzony kostką betonową plac manewrowy i ogrodzenie nieruchomości) wykorzystuje wyłącznie do działalności opodatkowanej podatkiem VAT i obniżała kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przy nabyciu towarów i usług związanych z ponoszonymi nakładami na dzierżawioną nieruchomość gruntową.

Spółka cywilna jest właścicielem poniesionych na dzierżawioną nieruchomość nakładów.

Spółka cywilna i Przedsiębiorstwo planują rozwiązać Umowę dzierżawy przed upływem czasu na który umowa dzierżawy została zawarta.

Spółka cywilna nie skorzysta z przewidzianego w § 9 Umowy dzierżawy prawa pierwokupu przedmiotu dzierżawy. Przedsiębiorstwo natomiast zgodnie z § 12 Umowy dzierżawy wg własnego wyboru planuje zatrzymać ulepszenia za zapłatą sumy pieniężnej odpowiadającej ich wartości w chwili zwrotu przedmiotu dzierżawy. Spółka cywilna obciąży Przedsiębiorstwo kosztami poniesionych nakładów. Wartość poniesionych przez Spółkę cywilną Nakładów inwestycyjnych będzie określona przez rzeczoznawcę.

Zgodnie z art. 46 § 1 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (t.j. Dz. U. z 2019 r. poz. 1145 z późn. zm.) (dalej K.c.) nieruchomościami są części powierzchni ziemskiej stanowiące odrębny przedmiot własności (grunty), jak również budynki trwale z gruntem związane lub części takich budynków, jeżeli na mocy przepisów szczególnych stanowią odrębny od gruntu przedmiot własności.

Stosownie do treści art. 47 § 1 K.c. część składowa rzeczy nie może być odrębnym przedmiotem własności i innych praw rzeczowych. Z treści § 2 art. 47 K.c. wynika natomiast, że częścią składową rzeczy jest wszystko, co nie może być od niej odłączone bez uszkodzenia lub istotnej zmiany całości albo bez uszkodzenia lub istotnej zmiany przedmiotu odłączonego. W myśl § 3 art. 47 k.c. przedmioty połączone z rzeczą tylko dla przemijającego użytku nie stanowią jej części składowych.

Jak stanowi art. 48 K.c., z zastrzeżeniem wyjątków w ustawie przewidzianych, do części składowych gruntu należą w szczególności budynki i inne urządzenia trwale z gruntem związane, jak również drzewa i inne rośliny od chwili zasadzenia lub zasiania.

Z punktu widzenia prawa cywilnego grunt jest zawsze odrębnym przedmiotem własności, natomiast budynki i inne urządzenia trwale z gruntem związane, co do zasady, stanowią części składowe takich gruntów i tym samym własność właściciela gruntu. Jeżeli zatem Spółka cywilna wybudowała trwale związane z gruntem stację autogazu, budynek myjni dla samochodów, utwardzenie kostką betonową plac manewrowy oraz ogrodzenie nieruchomości na gruncie stanowiącym mienie Przedsiębiorstwa, ponosząc nakłady na wybudowanie nie może ich sprzedać ponieważ nie ma do nich tytułu prawnego, są własnością Przedsiębiorstwa.

Spółka cywilna natomiast dysponuje pewnym prawem majątkowym w postaci Nakładów inwestycyjnych poniesionych na wzniesienie tych obiektów, które wiąże się z zobowiązaniem Przedsiębiorstwa do zwrotu poniesionych kosztów.

Uzasadnienie sposobu zidentyfikowania świadczenia na potrzeby podatku od towarów i usług

Zgodnie z treścią art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Stosownie do art. 2 pkt 6 ustawy przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Zgodnie z art. 7 ust. 1 ustawy przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel.

W myśl art. 8 ust. 1 ustawy, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1 rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7, w tym również:

1. przeniesienie praw do wartości niematerialnych i prawnych, bez względu na formę, w jakiej dokonano czynności prawnej;
2. zobowiązanie do powstrzymania się od dokonania czynności lub do tolerowania czynności lub sytuacji;
3. świadczenie usług zgodnie z nakazem organu władzy publicznej lub podmiotu działającego w jego imieniu lub nakazem wynikającym z mocy prawa.

Definicja „świadczenia usług” ma charakter dopełniający definicję „dostawy towarów” i jest wyrazem realizacji zasady powszechności opodatkowania podatkiem od towarów i usług transakcji wykonywanych przez podatników w ramach ich działalności gospodarczej.

Z treści art. 8 ust. 1 ustawy wynika, że przez usługę należy rozumieć każde świadczenie na rzecz danego podmiotu. Słownik języka polskiego definiuje czasownik „świadczyć” jako „wykonywać coś na czyjąś rzecz”, „świadczenie” zaś, to obowiązek wykonywania, przekazania czegoś.

Przez świadczenie usług należy zatem rozumieć każde zachowanie się na rzecz innego podmiotu. Na zachowanie to składać się może zarówno działanie (uczynienie, wykonanie czegoś na rzecz innej osoby), jak i zaniechanie (nieczynienie bądź też tolerowanie, znoszenie określonych stanów rzeczy). Przy ocenie charakteru czynności należy mieć na względzie, że ustawa zalicza do usług każde świadczenie niebędące dostawą towarów, w myśl art. 7 ustawy. Zauważyć jednak należy, że usługą będzie tylko takie świadczenie, w przypadku którego istnieje bezpośredni konsument, odbiorca świadczenia odnoszący korzyść o charakterze majątkowym.

Przedmiotem niniejszego wniosku jest odpłatna czynność zbycia nakładów poniesionych przez Wnioskodawcę na dzierżawionym gruncie.

Zgodnie z art. 46 § 1 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz.U. z 2020 r., poz. 1740, ze zm.) zwany dalej Kodeksem cywilnym, nieruchomościami są części powierzchni ziemskiej stanowiące odrębny przedmiot własności (grunty), jak również budynki trwale z gruntem związane lub części takich budynków, jeżeli na mocy przepisów szczególnych stanowią odrębny od gruntu przedmiot własności.

Stosownie natomiast do treści art. 47 § 1 Kodeksu cywilnego, część składowa rzeczy nie może być odrębnym przedmiotem własności i innych praw rzeczowych. Częścią składową rzeczy jest wszystko, co nie może być od niej odłączone bez uszkodzenia lub istotnej zmiany całości albo bez uszkodzenia lub istotnej zmiany przedmiotu odłączonego (art. 47 § 2 Kodeksu cywilnego). W myśl art. 47 § 3 Kodeksu cywilnego przedmioty połączone z rzeczą tylko dla przemijającego użytku nie stanowią jej części składowych.

Jak stanowi art. 48 Kodeksu cywilnego, z zastrzeżeniem wyjątków w ustawie przewidzianych, do części składowych gruntu należą w szczególności budynki i inne urządzenia trwale z gruntem związane, jak również drzewa i inne rośliny od chwili zasadzenia lub zasiania.

Natomiast w myśl art. 191 Kodeksu cywilnego, własność nieruchomości rozciąga się na rzecz ruchomą, która została połączona z nieruchomością w taki sposób, że stała się jej częścią składową.

Jak wynika z powołanych wyżej przepisów, z punktu widzenia prawa cywilnego, nakłady poniesione na nieruchomość, stanowią część składową gruntu i tym samym własność właściciela gruntu. Wszystko to, co zostało trwale z gruntem złączone, stanowi bowiem jego część składową. W związku z tym, w sytuacji, gdy Wnioskodawca wykonał inwestycję polegającą na wybudowaniu stacji autogazu, myjni dla samochodów oraz infrastruktury towarzyszącej (utwardzony kostką betonową plac manewrowy i ogrodzenie nieruchomości) na nieruchomości gruntowej Przedsiębiorstwa (wydzierżawiający), tj. poniósł nakłady na majątku, który nie stanowi jego własności, nakłady te staną się częścią nieruchomości i przypadną właścicielowi gruntu.

W świetle powyższego nakłady jakie zostały poniesione przez Wnioskodawcę na dzierżawionym gruncie nie stanowią towaru w rozumieniu art. 2 pkt 6 ustawy. Nie stanowią one bowiem odrębnej rzeczy, a jedynie skutkują powstaniem po stronie Wnioskodawcy (dzierżawcy) roszczenia o zwrot poniesionych kosztów. Roszczenie to nie jest natomiast prawem rzeczowym, a jedynie prawem o charakterze zobowiązaniowym, uprawniającym do żądania zwrotu dokonanych nakładów. Tym samym prawo to nie stanowi towaru w rozumieniu przepisów ustawy. W konsekwencji, w przypadku zbycia nakładów nie dochodzi do przeniesienia prawa do dysponowania towarami jak właściciel. Biorąc pod uwagę powołane wcześniej regulacje ustawy należy zatem przyjąć, że przeniesienie nakładów nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 ust. 1 ustawy, gdyż nie mamy tu do czynienia z odrębną rzeczą, która mogłaby stanowić towar.

Niemniej jednak ponieważ Wnioskodawca, poniósł nakłady na dzierżawionym gruncie, dysponuje do nich pewnym prawem i może to prawo przenieść na rzecz innego podmiotu. Wskazać zatem należy, że nakład jest prawem majątkowym, które może być przedmiotem obrotu gospodarczego. Zatem odpłatna czynność zbycia nakładów stanowi odpłatne świadczenie usług w rozumieniu art. 8 ust. 1 ustawy.

Uzasadnienie klasyfikacji usługi

Stosownie do brzmienia art. 5a ustawy, towary i usługi będące przedmiotem czynności, o których mowa w art. 5, wymienione w klasyfikacji w układzie odpowiadającym Nomenklaturze scalonej (CN) zgodnej z rozporządzeniem Rady (EWG) nr 2658/87 z dnia 23 lipca 1987 r. w sprawie nomenklatury taryfowej i statystycznej oraz w sprawie Wspólnej Taryfy Celnej (Dz. Urz. WE L 256 z 07.09.1987, str. 1, z późn. zm. – Dz. Urz. UE Polskie wydanie specjalne, rozdz. 2, t. 2, str. 382, z późn. zm.) lub w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, są klasyfikowane według Nomenklatury scalonej (CN) lub klasyfikacji wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, jeżeli dla tych towarów lub usług przepisy ustawy lub przepisy wykonawcze wydane na jej podstawie powołują działy, pozycje, podpozycje lub kody Nomenklatury scalonej (CN) lub symbole klasyfikacji statystycznych.

Zgodnie z art. 42a pkt 2 lit. a ustawy, WIS zawiera m.in. klasyfikację towaru według działu, pozycji, podpozycji lub kodu Nomenklatury scalonej (CN) albo według działu, grupy, klasy, kategorii, podkategorii lub pozycji Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług albo według sekcji, działu, grupy lub klasy Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych albo usługi według działu, grupy, klasy, kategorii, podkategorii lub pozycji Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług, jednakże tylko w sytuacji, w której jest ona niezbędna do określenia stawki podatku właściwej dla towaru albo usługi.

Zgodnie z zasadami metodycznymi PKWiU pod pojęciem usług rozumie się:

• wszelkie czynności świadczone na rzecz jednostek gospodarczych prowadzących działalność o charakterze produkcyjnym nietworzące bezpośrednio nowych dóbr materialnych – usługi na rzecz produkcji,
• wszelkie czynności świadczone na rzecz jednostek gospodarki narodowej oraz na rzecz ludności, przeznaczone dla celów konsumpcji indywidualnej, zbiorowej i ogólnospołecznej.

Z powyższego wynika, że usługami są czynności świadczone przez podmioty gospodarcze (jednostki organizacyjne) na rzecz innych podmiotów (jednostek organizacyjnych), lub na rzecz ludności, czyli usługami są czynności (będące końcowym efektem działalności) wykonywane na zlecenie innej jednostki lub na rzecz ludności.

W opisanej sytuacji Wnioskodawca poniósł nakłady na dzierżawionej nieruchomości. W związku z planowanym rozwiązaniem umowy dzierżawy, nastąpi zbycie poniesionych nakładów (zbycie prawa o charakterze majątkowym). Poniesione nakłady skutkują powstaniem roszczenia o zwrot poniesionych kosztów, którymi Wnioskodawca obciąży Przedsiębiorstwo (koszty związane z budową stacji autogazu, myjni dla samochodów oraz infrastrukturę towarzyszącą - utwardzony kostką betonową plac manewrowy i ogrodzenie nieruchomości). Wnioskodawca dokonując czynności zbycia prawa o charakterze majątkowym nie działa na zlecenie innej jednostki ani na rzecz ludności. Zatem usługa zbycia nakładów inwestycyjnych nie wyczerpuje znamion usług w rozumieniu PKWiU i nie podlega klasyfikacji wg obowiązujących standardów klasyfikacyjnych.

Uzasadnienie zastosowania stawki podatku od towarów i usług

Stosownie do art. 41 ust. 1 ustawy, stawka podatku wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

Na mocy art. 41 ust. 13 ustawy, towary i usługi będące przedmiotem czynności, o których mowa w art. 5, niewymienionych w Nomenklaturze scalonej (CN) lub w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej podlegają opodatkowaniu stawką w wysokości 22%, z wyjątkiem tych, dla których w ustawie lub przepisach wykonawczych określono inną stawkę.

Przy czym, w świetle art. 146aa ust. 1 pkt 1 ustawy, w okresie od dnia 1 stycznia 2019 r. do końca roku następującego po roku, dla którego wartość relacji, o której mowa w art. 38a pkt 4 ustawy z dnia 27 sierpnia 2009 r. o finansach publicznych, jest nie większa niż 43% oraz wartość, o której mowa w art. 112aa ust. 5 tej ustawy, jest nie mniejsza niż -6%, stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%.

Zgodnie z art. 146aa ust. 1a ustawy, jeżeli w roku następującym po roku, dla którego osiągnięte zostały wartości, o których mowa w ust. 1, zostaną spełnione warunki, o których mowa w art. 112d ust. 1 ustawy z dnia 27 sierpnia 2009 r. o finansach publicznych, stosowanie stawek, o których mowa w ust. 1, przedłuża się do końca roku następującego po roku, w którym:

1. kwota wydatków jest obliczana zgodnie z art. 112aa ust. 1 ustawy z dnia 27 sierpnia 2009 r. o finansach publicznych w związku ze spełnieniem warunków, o których mowa w art. 112d ust. 4 tej ustawy, oraz
2. wartość relacji, o której mowa w art. 38a pkt 4 ustawy z dnia 27 sierpnia 2009 r. o finansach publicznych, jest nie większa niż 43% oraz wartość, o której mowa w art. 112aa ust. 5 tej ustawy, jest nie mniejsza niż -6%.

W związku z powyższym, ponieważ czynność zbycia nakładów poniesionych na dzierżawionym gruncie stanowi świadczenie usługi, która nie została wymieniona w klasyfikacji wydanej na podstawie przepisów o statystyce publicznej (PKWIU) oraz dla której ustawodawca w ustawie oraz w aktach wykonawczych wydanych na jej podstawie, nie przewidział obniżonej stawki podatku, właściwą stawką podatku od towarów i usług jest 23%, na podstawie art. 41 ust. 1 w zw. z art. 146aa ust. 1 pkt 1 ustawy.

Informacje dodatkowe

Niniejsza WIS jest ważna, jeśli w przedmiotowej sprawie nie ma zastosowania zwolnienie podmiotowe lub przedmiotowe od podatku od towarów i usług (art. 42a ustawy). W zakresie wyeliminowania lub zastosowania zwolnienia Wnioskodawca może zwrócić się o interpretację indywidualną do Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

Podmiot, na rzecz którego wydano WIS, może ją stosować wyłącznie do usług tożsamych pod każdym względem z usługą będącą przedmiotem niniejszej decyzji.

Niniejsza WIS wiąże organy podatkowe wobec podmiotu, dla którego została wydana, w odniesieniu do usługi będącej jej przedmiotem, która została wykonana po dniu, w którym WIS została doręczona (art. 42c ust. 1 pkt 2 ustawy), z wyjątkiem następujących przypadków:

• podmiot ten złożył fałszywe oświadczenie, że w dniu złożenia wniosku o WIS, w zakresie przedmiotowym tego wniosku, nie toczy się postępowanie podatkowe, kontrola podatkowa ani kontrola celno-skarbowa oraz że w tym zakresie sprawa nie została rozstrzygnięta co do jej istoty w decyzji lub postanowieniu organu podatkowego (art. 42b ust. 3 ustawy),
• usługa, będąca przedmiotem niniejszej WIS, stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy (art. 42ca ustawy).

Niniejsza WIS jest ważna przez okres 5 lat licząc od dnia jej wydania (art. 42ha ustawy), przy czym wygasa ona z mocy prawa przed upływem tego terminu w przypadku zmiany przepisów prawa podatkowego w zakresie podatku od towarów i usług odnoszących się do usługi, będącej przedmiotem tej WIS, w wyniku której WIS staje się niezgodna z tymi przepisami. Wygaśnięcie WIS następuje z dniem wejścia w życie przepisów, w wyniku których stała się z nimi niezgodna (art. 42h ust. 1 ustawy).

Do liczenia terminów okresu ważności WIS stosuje się odpowiednio art. 12 Ordynacji podatkowej.

POUCZENIE

Od niniejszej decyzji – stosownie do art. 220 § 1 w zw. z art. 221 oraz art. 223 § 2 Ordynacji podatkowej – służy Stronie odwołanie do Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej w terminie 14 dni od dnia jej doręczenia, na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała, lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP.

W przypadku wnoszenia odwołania w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii jako najwłaściwszy proponuje się kontakt z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego ePUAP.

Odwołanie od decyzji organu podatkowego powinno zawierać zarzuty przeciw decyzji, określać istotę i zakres żądania będącego przedmiotem odwołania oraz wskazywać dowody uzasadniające to żądanie (art. 222 Ordynacji podatkowej).