0112-KDIL1-2.4012.581.2020.2.PG

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2020 r., poz. 1325, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 18 listopada 2020 r. (data wpływu 23 listopada 2020 r.), uzupełnionym pismem z dnia 25 stycznia 2021 r. (data wpływu 26 stycznia 2021 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie podlegania opodatkowaniu podatkiem VAT (podatek od towarów i usług) sprzedaży nieruchomości nr 1 – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 23 listopada 2020 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie podlegania opodatkowaniu podatkiem VAT sprzedaży nieruchomości nr 1. Przedmiotowy wniosek uzupełniono pismem w dniu 26 stycznia 2021 r. o doprecyzowanie opisu sprawy, wskazanie zakresu wniosku oraz uzupełnienie stanowiska.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Przedmiotem interpretacji jest nieruchomość gruntowa, którą Wnioskodawczyni nabyła wraz z mężem od Agencji Własności Rolnej Skarbu Państwa na podstawie umowy sprzedaży z dnia 23 grudnia 1998 r. do majątku objętego ustawową wspólnością małżeńską. Działka nr 1 o obszarze (`(...)`) ha – będąca częścią ww. nieruchomości jest niezabudowana i w ostatnich latach jak i obecnie nie jest wykorzystywana na cele działalności gospodarczej.

W dniu 18 listopada 2019 r. Wnioskodawczyni podpisała wraz z mężem przedwstępną umowę sprzedaży ww. nieruchomości z przeznaczeniem na budowę budynku handlowo-usługowego wraz z towarzyszącą infrastrukturą. Jak wynika z treści aktu notarialnego firma (…) wystąpi w imieniu Wnioskodawczyni o wydanie warunków zabudowy i zagospodarowania terenu w związku z planowaną inwestycją.

Wnioskodawczyni wraz z mężem prowadzi gospodarstwo rolne, więc nabycie nieruchomości nastąpiło w celu powiększenia gospodarstwa rolnego (majątku prywatnego), nieruchomość nigdy nie była wykorzystywana do prowadzenia pozarolniczej działalności gospodarczej, a planowana sprzedaż ma charakter incydentalny, nie mając charakteru ciągłego i związanego z prowadzoną działalnością rolną. Działka 1 nie była przedmiotem najmu ani dzierżawy, była wykorzystywana na cele rolne. Nabywca sprzedawanej działki sam zgłosił się do Wnioskodawczyni i jej męża. Wnioskodawczyni wraz z mężem w żaden sposób nie ogłaszali sprzedaży w środkach masowego przekazu.

Wnioskodawczyni wraz z mężem udzielili nabywcy pełnomocnictwa do występowania przed wszelkimi organami administracji publicznej oraz podejmowania wszelkich działań faktycznych i prawnych niezbędnych dla uzyskania decyzji i pozwoleń obejmujących:

• uzyskanie decyzji o warunkach zabudowy,
• uzyskanie decyzji o pozwoleniu na budowę,
• uzyskanie decyzji pozwalającej na lokalizację zjazdu na przedmiotową nieruchomość,
• uzyskanie warunków technicznych przyłączy kanalizacji sanitarnej, wodnej, deszczowej oraz przyłącza energetycznego,
• potwierdzenie charakteru nierolnego ww. nieruchomości.

Na dzień dzisiejszy nie ma miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego dla przedmiotowej działki. Zgodnie z ewidencją gruntów działka nr 1 stanowi grunt rolny klasy IVa.

Działkę, którą Wnioskodawczyni zamierza sprzedać była wykorzystywana do prowadzenia działalności rolniczej i wchodziła w skład gospodarstwa rolnego. Płody rolne wytwarzane na tej działce były przeznaczone do dalszej sprzedaży.

Z kolei w uzupełnieniu wniosku Wnioskodawczyni wskazała, że przedmiotowa nieruchomość nie jest przedmiotem dzierżawy, najmu czy użyczenia na rzecz żadnego podmiotu. Umowa przyrzeczona ma nastąpić po uzyskaniu przez nabywcę warunków zabudowy i pozwolenia na budowę.

Wnioskodawczyni wraz z mężem udzielili nabywcy pełnomocnictwa do wystąpienia przed wszelkimi organami administracji publicznej oraz podejmowania wszelkich działań faktycznych i prawnych niezbędnych do uzyskania decyzji i pozwoleń obejmujących:

• uzyskanie prawomocnej, ostatecznej i wykonalnej decyzji wydanej przez właściwy organ lub zarządcę drogi pozwalającej na lokalizacje zjazdu na przedmiotową nieruchomość,
• uzyskanie warunków technicznych przyłączy kanalizacji sanitarnej, wodnej i kanalizacji deszczowej oraz przyłącza energetycznego,
• potwierdzenie charakteru nierolnego przedmiotowej nieruchomości.

Działka 1, którą Wnioskodawczyni zamierza sprzedać była i jest wykorzystywana do prowadzenia działalności rolniczej i wchodzi w skład wspólnego gospodarstwa rolnego. Mąż otrzymał twierdzącą decyzję o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącą podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania podatkiem VAT sprzedaży działki nr 1.

Małżonek jest zarejestrowanym czynnym podatnikiem podatku VAT. Uprawia na ww. działce płody rolne, które następnie są przeznaczone do dalszej sprzedaży. Wnioskodawczyni natomiast nie jest zarejestrowanym czynnym podatnikiem podatku VAT, odprowadza ryczałt z tytułu wynajmu lokalu.

Nabycie nieruchomości nastąpiło w roku 1998 od Agencji Rolnej Skarbu Państwa i nie podlegało opodatkowaniu podatkiem VAT. Wnioskodawczyni nabyła tę nieruchomość wraz z mężem w celu powiększenia gospodarstwa rolnego.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie (doprecyzowane w uzupełnieniu wniosku).

Czy planowana sprzedaż nieruchomości nr 1 podlega opodatkowaniu podatkiem VAT, zgodnie z przepisami zawartymi w art. 15 ust. 2 ustawy o podatku od towarów i usług?

Zdaniem Wnioskodawczyni, podatek VAT nie należy się, gdyż transakcja sprzedaży to czynność prywatna i odnosi się do zarządzania swoim majątkiem osobistym, który Wnioskodawczyni posiada od 22 lat. Wnioskodawczyni nie podejmuje aktywnych działań w zakresie obrotu nieruchomościami angażując środki podobne do wykorzystywanych przez producentów czy handlowców. Razem z mężem Wnioskodawczyni prowadzi gospodarstwo rolne, mąż jest zarejestrowanym podatnikiem podatku od towarów i usług w branży rolniczej i składa deklarację VAT-7K. Natomiast Wnioskodawczyni prowadzi najem lokalu użytkowego i mieszkalnego rozliczając się w formie ryczałtu, nie prowadzi pozarolniczej działalności gospodarczej w rozumieniu przepisów zawartych w art. 5a pkt 6 ustawy. Zbycie przedmiotowej nieruchomości nie nastąpi w ramach prowadzonej działalności. Wnioskodawczyni nie czyniła żadnych działań dotyczących zwiększenia wartości czy uatrakcyjnienia nieruchomości. Jeżeli nabywca uzyska warunki zabudowy, pozwolenie na budowę, odrolnienie, to przedmiotem umowy przyrzeczonej będzie działka budowlana.

Zgodnie z przepisami zawartymi w art. 15 ust. 2 o podatku od towarów i usług „działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych”. Wykładnia tego przepisu przemawia zatem za uznaniem, iż incydentalna, pojedyncza nie mająca charakteru ciągłego sprzedaż nieruchomości z majątku prywatnego nie wyczerpuje pojęcia działalności gospodarczej, a tym samym planowana sprzedaż wyczerpuje znamion działalności gospodarczej.

W ocenie Wnioskodawczyni planowana sprzedaż działki nie powinna być opodatkowana podatkiem VAT, gdyż transakcja sprzedaży to czynność prywatna i odnosi się do zarządzania swoim majątkiem osobistym. Wnioskodawczyni nie podejmuje aktywnych działań w zakresie obrotu nieruchomościami, angażując środki podobne do wykorzystywanych przez producentów czy handlowców. Wnioskodawczyni prowadzi gospodarstwo rolne wraz z mężem od 22 lat w skład którego wchodzi przedmiotowa nieruchomość. Dodatkowo należy zauważyć, iż zakupiona w roku 1998 nieruchomość jest objęta ustawowym prawem pierwokupu przez wójta gminy (…). Zatem już z tej przyczyny Wnioskodawczyni nie może zakładać, że obrót tą nieruchomością może stanowić przedmiot działalności gospodarczej.

Natomiast w uzupełnieniu wniosku Wnioskodawczyni wyjaśniła, że zdarzenie przyszłe polega na przeniesieniu własności nieruchomości (…), oznaczonej w ewidencji gruntów nr 1 o powierzchni (`(...)`) ha, zakupionej 23 grudnia 1998 r. od Agencji Własności Rolnej Skarbu Państwa, wydaje się wolne od podatku VAT, gdyż nabycie nieruchomości nastąpiło do majątku prywatnego Wnioskodawczyni i nieruchomość nigdy nie była wykorzystywana do prowadzenia pozarolniczej działalności gospodarczej, a planowana sprzedaż ma charakter incydentalny nie mając charakteru ciągłego i związanego z prowadzoną działalnością rolną.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z przepisem art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2020 r., poz. 106, z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Przez towary – stosownie do art. 2 pkt 6 ustawy – rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Na podstawie art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

Zaznaczenia wymaga, że na gruncie przepisów ustawy o podatku od towarów i usług, również zbycie udziału w towarze (np. współwłasności nieruchomości) stanowi odpłatną dostawę towarów. Powyższe potwierdził NSA w uchwale 7 sędziów z dnia 24 października 2011 r., sygn. akt I FPS 2/11.

Dostawa towaru mieści się w definicji sprzedaży określonej w art. 2 pkt 22 ustawy. Zgodnie z tym przepisem przez sprzedaż rozumie się odpłatną dostawę towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju, eksport towarów oraz wewnątrzwspólnotową dostawę towarów.

Należy więc przyjąć, że na podstawie definicji zawartej w art. 2 pkt 6 ustawy, zbycie zarówno nieruchomości gruntowej (działki), jak i udziału w nieruchomości, traktowane jest jako czynność odpłatnej dostawy towarów, o której mowa w art. 7 ust. 1 ustawy.

Natomiast, stosownie do art. 8 ust. 1 ustawy, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (`(...)`).

Należy w tym miejscu zauważyć, że kwestie stosunków majątkowych pomiędzy małżonkami reguluje ustawa z dnia 25 lutego 1964 r. Kodeks rodzinny i opiekuńczy (Dz. U. z 2019 r., poz. 2086, z późn. zm.), zwana dalej k.r.o.

Stosownie do art. 31 § 1 k.r.o., z chwilą zawarcia małżeństwa powstaje między małżonkami z mocy ustawy wspólność majątkowa (wspólność ustawowa) obejmująca przedmioty majątkowe nabyte w czasie jej trwania przez obojga małżonków lub przez jednego z nich (majątek wspólny). Przedmioty majątkowe nieobjęte wspólnością ustawową należą do majątku osobistego każdego z małżonków.

Zatem, istotą wspólności majątkowej małżeńskiej, zarówno ustawowej, jak i umownej, jest to, że każdy z małżonków jest współwłaścicielem poszczególnych składników majątku wspólnego (dorobkowego) na zasadach współwłasności łącznej (bezudziałowej).

W świetle art. 35 k.r.o., w czasie trwania wspólności ustawowej żaden z małżonków nie może żądać podziału majątku wspólnego. Nie może również rozporządzać ani zobowiązywać się do rozporządzania udziałem, który w razie ustania wspólności przypadnie mu w majątku wspólnym lub w poszczególnych przedmiotach należących do tego majątku.

W myśl art. 36 § 1 oraz § 2 k.r.o., oboje małżonkowie są obowiązani współdziałać w zarządzie majątkiem wspólnym, w szczególności udzielać sobie wzajemnie informacji o stanie majątku wspólnego, o wykonywaniu zarządu majątkiem wspólnym i o zobowiązaniach obciążających majątek wspólny. Każdy z małżonków może samodzielnie zarządzać majątkiem wspólnym, chyba że przepisy poniższe stanowią inaczej. Wykonywanie zarządu obejmuje czynności, które dotyczą przedmiotów majątkowych należących do majątku wspólnego, w tym czynności zmierzające do zachowania tego majątku.

Zgodnie z art. 37 § 1 pkt 1 k.r.o., zgoda drugiego małżonka jest potrzebna m.in. do dokonania czynności prawnej prowadzącej do zbycia, obciążenia, odpłatnego nabycia nieruchomości lub użytkowania wieczystego, jak również prowadzącej do oddania nieruchomości do używania lub pobierania z niej pożytków.

Z uwagi na powyższe regulacje prawne w akcie notarialnym dokumentującym tego rodzaju nabycie nieruchomości wymieniani są oboje małżonkowie, jeżeli istnieje między nimi ustawowa wspólność majątkowa. Wspólność wynikająca ze stosunku małżeństwa jest współwłasnością łączną uprawniającą do współposiadania rzeczy wchodzących w skład majątku wspólnego, a w czasie jej trwania żaden z małżonków nie może żądać podziału majątku wspólnego. Na mocy zapisu zawartego w art. 43 § 1 k.r.o. oboje małżonkowie mają równe udziały w majątku wspólnym.

Nie każda czynność stanowiąca dostawę towarów, w rozumieniu art. 7 ustawy lub świadczenie usług, o którym mowa w art. 8 ust. 1 ustawy, podlega jednak opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, ponieważ aby dana czynność była opodatkowana tym podatkiem, musi być wykonana przez podmiot, który w związku z jej wykonaniem jest podatnikiem podatku od towarów i usług.

Podatnikami – według zapisu art. 15 ust. 1 ustawy – są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

W myśl art. 15 ust. 2 ustawy, działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Określony w ustawie zakres opodatkowania podatkiem od towarów i usług wskazuje, że do tego, aby faktycznie zaistniało opodatkowanie danej czynności, konieczne jest, aby czynność podlegającą opodatkowaniu wykonał podmiot, który dla tej właśnie czynności będzie działał jako podatnik. Definicja działalności gospodarczej zawarta w ustawie, ma charakter uniwersalny, pozwalający na objęcie pojęciem „podatnik” tych wszystkich podmiotów, które prowadzą określoną działalność, występując w profesjonalnym obrocie gospodarczym. Ponadto, działalność gospodarczą stanowi wykorzystywanie towarów w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Przez ciągłe wykorzystywanie składników majątku należy rozumieć takie wykorzystywanie majątku, które charakteryzuje się powtarzalnością lub długim okresem trwania. Zatem czerpanie dochodów ze składnika majątku wskazuje na prowadzenie działalności gospodarczej.

Analizując powyższe przepisy należy stwierdzić, że dostawa towarów podlegać będzie opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług wyłącznie wówczas, gdy dokonywana będzie przez podmiot mający status podatnika, a dodatkowo działającego w takim charakterze w odniesieniu do danej transakcji. Istotnym dla określenia, że w odniesieniu do konkretnej dostawy mamy do czynienia z podatnikiem podatku VAT jest stwierdzenie, że prowadzi on działalność gospodarczą w rozumieniu przepisów ustawy.

Na mocy art. 9 ust. 1 Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE L 347 z 11.12.2006 r., str. 1, z późn. zm.), zwanej dalej Dyrektywą 112, „podatnikiem” jest każda osoba prowadząca samodzielnie w dowolnym miejscu jakąkolwiek działalność gospodarczą, bez względu na cel, czy też rezultaty takiej działalności.

„Działalność gospodarcza” obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, włącznie z górnictwem, działalnością rolniczą i wykonywaniem wolnych zawodów lub uznanych za takie. Za działalność gospodarczą uznaje się w szczególności wykorzystywanie, w sposób ciągły, majątku rzeczowego lub wartości niematerialnych w celu uzyskania z tego tytułu dochodu.

Właściwym zatem jest wykluczenie osób fizycznych z grona podatników w przypadku, gdy dokonują sprzedaży, przekazania, bądź darowizny towarów stanowiących część majątku osobistego, tj. majątku, który nie został nabyty w celu jego odsprzedaży, bądź wykonywania innych czynności w ramach działalności gospodarczej.

W kontekście powyższych rozważań nie jest podatnikiem podatku od towarów i usług ten, kto jako osoba fizyczna dokonuje jednorazowych lub okazjonalnych transakcji, za które nie jest przewidziana ściśle regularna zapłata oraz nie prowadzi zorganizowanej, czy zarejestrowanej działalności gospodarczej, a tylko np. wyzbywa się majątku osobistego. Dokonywanie określonych czynności incydentalnie, poza sferą prowadzonej działalności gospodarczej, również nie pozwala na uznanie danego podmiotu za podatnika w zakresie tych czynności.

Dodatkowo należy wskazać, że działalność gospodarcza powinna cechować się stałością, powtarzalnością i niezależnością jej wykonywania, bowiem związana jest z profesjonalnym obrotem gospodarczym. Nie jest natomiast działalnością handlową, a zatem i gospodarczą, sprzedaż majątku osobistego, który nie został nabyty w celu jego odsprzedaży i nie jest związany z prowadzoną działalnością gospodarczą.

Przyjęcie, że dany podmiot sprzedając grunt (udział w gruncie) działa w charakterze podatnika prowadzącego handlową działalność gospodarczą (jako handlowiec) wymaga ustalenia, czy jego działalność w tym zakresie przybiera formę zawodową (profesjonalną). Przejawem natomiast takiej aktywności określonej osoby w zakresie obrotu nieruchomościami, która może wskazywać, że jej czynności przybierają formę zorganizowaną, może być np. nabycie terenu przeznaczonego pod zabudowę, jego uzbrojenie, wydzielenie dróg wewnętrznych, działania marketingowe podjęte w celu sprzedaży działek, wykraczające poza zwykłe formy ogłoszenia, uzyskanie decyzji o warunkach zabudowy terenu, czy wystąpienie o opracowanie planu zagospodarowania przestrzennego dla sprzedawanego obszaru, prowadzenie działalności gospodarczej w zakresie usług deweloperskich lub innych tego rodzaju usług o zbliżonym charakterze. Przy czym, na tego rodzaju aktywność „handlową” wskazywać musi ciąg powyżej przytoczonych okoliczności, a nie stwierdzenie jedynie faktu wystąpienia pojedynczych z nich.

Zatem w kwestii opodatkowania planowanej sprzedaży udziału w działce nr 1 istotne jest, czy w świetle zaprezentowanego opisu sprawy Wnioskodawczyni w celu dokonania sprzedaży ww. gruntu podjęła/podejmie aktywne działania w zakresie obrotu nieruchomościami, angażując środki podobne do wykorzystywanych przez producenta, handlowca i usługodawcę w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy, co skutkuje koniecznością uznania Zainteresowanej za podmiot prowadzący działalność gospodarczą w rozumieniu tego przepisu, a więc za podatnika podatku od towarów i usług, czy też sprzedaż nastąpi w ramach zarządu majątkiem prywatnym.

Z orzeczenia Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej z dnia 15 września 2011 r. w sprawach połączonych Jarosław Słaby przeciwko Ministrowi Finansów (C-180/10) oraz Emilian Kuć i Halina Jeziorska-Kuć przeciwko Dyrektorowi Izby Skarbowej w Warszawie (C-181/10) wynika, że czynności związane ze zwykłym wykonywaniem prawa własności nie mogą same z siebie być uznawane za prowadzenie działalności gospodarczej. Sama liczba i zakres transakcji sprzedaży nie mogą stanowić kryterium rozróżnienia między czynnościami dokonywanymi prywatnie, które znajdują się poza zakresem zastosowania Dyrektywy, a czynnościami stanowiącymi działalność gospodarczą. Podobnie – zdaniem Trybunału – okoliczność, że przed sprzedażą zainteresowany dokonał podziału gruntu na działki w celu osiągnięcia wyższej ceny łącznej. Całość powyższych elementów może bowiem odnosić się do zarządzania majątkiem prywatnym zainteresowanego.

Co istotne – jak wskazał TSUE – dla uznania, że czynność sprzedaży działek następuje w ramach zarządu majątkiem prywatnym nie ma znaczenia fakt, że podmiot dokonujący dostawy jest „rolnikiem ryczałtowym”. Według TSUE, sprzedaż działek przekształconych z rolnych na budowlane nie podlega opodatkowaniu podatkiem VAT, jeżeli następuje w ramach zarządzania majątkiem prywatnym. Trybunał orzekł, że „osoby fizycznej, która prowadziła działalność rolniczą na gruncie nabytym ze zwolnieniem z podatku od wartości dodanej i przekształconym wskutek zmiany planu zagospodarowania przestrzennego niezależnej od woli tej osoby w grunt przeznaczony pod zabudowę, nie można uznać za podatnika podatku od wartości dodanej w rozumieniu prawa UE, kiedy dokonuje ona sprzedaży tego gruntu, jeżeli sprzedaż ta następuje w ramach zarządu majątkiem prywatnym tej osoby”.

Inaczej jest natomiast – wyjaśnił Trybunał – w przypadku, gdy zainteresowany podejmuje aktywne działania w zakresie obrotu nieruchomościami, angażując środki podobne do wykorzystywanych przez producentów, handlowców i usługodawców w rozumieniu art. 9 ust. 1 akapit drugi Dyrektywy 112. Zatem za podatnika należy uznać osobę, która w celu dokonania sprzedaży gruntów, angażuje podobne środki wykazując aktywność w przedmiocie zbycia nieruchomości porównywalną do działań podmiotów zajmujących się profesjonalnie tego rodzaju obrotem, tj. działania wykraczające poza zakres zwykłego zarządu majątkiem prywatnym.

W rozumieniu powyższych twierdzeń pomóc mogą zapisy orzeczenia Naczelnego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 29 października 2007 r., sygn. akt I FPS 3/07, w myśl którego formalny status danego podmiotu jako podatnika zarejestrowanego, a także okoliczność, że dana czynność została wykonana wielokrotnie lub jednorazowo, lecz z zamiarem częstotliwości nie mogą przesądzać o opodatkowaniu tej czynności bez każdorazowego ustalenia, czy w odniesieniu do konkretnej czynności podmiot ten występował w charakterze podatnika podatku VAT.

W tym miejscu podkreślić należy, że pojęcie „majątku prywatnego” nie występuje na gruncie analizowanych przepisów ustawy, jednakże wynika z wykładni art. 15 ust. 2 ustawy, w której zasadnym jest odwołanie się do treści orzeczenia TSUE w sprawie C-291/92 (Finanzamt Uelzen V. Dieter Armbrecht), które dotyczyło kwestii opodatkowania sprzedaży przez osobę, będącą podatnikiem podatku od wartości dodanej, części majątku niewykorzystywanej do prowadzonej działalności gospodarczej, a służącej jej do celów prywatnych. „Majątek prywatny” to zatem taka część majątku danej osoby fizycznej, która nie jest przez nią przeznaczona ani wykorzystywana dla potrzeb prowadzonej działalności gospodarczej. Ze wskazanego orzeczenia wynika zatem, że podatnik musi w całym okresie posiadania danej nieruchomości wykazywać zamiar wykorzystywania części nieruchomości w ramach majątku osobistego. Przykładem takiego wykorzystania nieruchomości mogłoby być, np. wybudowanie domu dla zaspokojenia własnych potrzeb mieszkaniowych. Potwierdzone to zostało również w wyroku TSUE z dnia 21 kwietnia 2005 r., sygn. akt C-25/03 Finanzamt Bergisch Gladbach v. HE, który stwierdził, że majątek prywatny to mienie wykorzystywane dla zaspokojenia potrzeb własnych.

Z przedstawionego we wniosku opisu sprawy wynika, że przedmiotem interpretacji jest nieruchomość gruntowa, którą Wnioskodawczyni nabyła wraz z mężem od Agencji Własności Rolnej Skarbu Państwa na podstawie umowy sprzedaży z dnia 23 grudnia 1998 r. do majątku objętego ustawową wspólnością małżeńską. Działka nr 1 o obszarze (`(...)`) ha – będąca częścią ww. nieruchomości jest niezabudowana i w ostatnich latach jak i obecnie nie jest wykorzystywana na cele działalności gospodarczej. W dniu 18 listopada 2019 r. Wnioskodawczyni podpisała wraz z mężem przedwstępną umowę sprzedaży ww. nieruchomości z przeznaczeniem na budowę budynku handlowo-usługowego wraz z towarzyszącą infrastrukturą. Jak wynika z treści aktu notarialnego firma wystąpi w imieniu Wnioskodawczyni o wydanie warunków zabudowy i zagospodarowania terenu w związku z planowaną inwestycją.

Wnioskodawczyni wraz z mężem prowadzi gospodarstwo rolne, więc nabycie nieruchomości nastąpiło w celu powiększenia gospodarstwa rolnego (majątku prywatnego), nieruchomość nigdy nie była wykorzystywana do prowadzenia pozarolniczej działalności gospodarczej, a planowana sprzedaż ma charakter incydentalny, nie mając charakteru ciągłego i związanego z prowadzoną działalnością rolną. Działka 1 nie była przedmiotem najmu ani dzierżawy, była wykorzystywana na cele rolne. Nabywca sprzedawanej działki sam zgłosił się do Wnioskodawczyni i jej męża. Wnioskodawczyni wraz z mężem w żaden sposób nie ogłaszali sprzedaży w środkach masowego przekazu. Wnioskodawczyni wraz z mężem udzielili nabywcy pełnomocnictwa do występowania przed wszelkimi organami administracji publicznej oraz podejmowania wszelkich działań faktycznych i prawnych niezbędnych dla uzyskania decyzji i pozwoleń obejmujących:

• uzyskanie decyzji o warunkach zabudowy,
• uzyskanie decyzji o pozwoleniu na budowę,
• uzyskanie decyzji pozwalającej na lokalizację zjazdu na przedmiotową nieruchomość,
• uzyskanie warunków technicznych przyłączy kanalizacji sanitarnej, wodnej, deszczowej oraz przyłącza energetycznego,
• potwierdzenie charakteru nierolnego ww. nieruchomości.

Na dzień dzisiejszy nie ma miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego dla przedmiotowej działki. Zgodnie z ewidencją gruntów działka nr 1 stanowi grunt rolny klasy IVa. Działkę, którą Wnioskodawczyni zamierza sprzedać była wykorzystywana do prowadzenia działalności rolniczej i wchodziła w skład gospodarstwa rolnego. Płody rolne wytwarzane na tej działce były przeznaczone do dalszej sprzedaży.

Zainteresowana wnioskuje o wydanie interpretacji indywidualnej w zakresie podlegania opodatkowaniu podatkiem VAT sprzedaży nieruchomości nr 1.

Ponadto Wnioskodawczyni wskazała, że przedmiotowa nieruchomość nie jest przedmiotem dzierżawy, najmu czy użyczenia na rzecz żadnego podmiotu. Umowa przyrzeczona ma nastąpić po uzyskaniu przez nabywcę warunków zabudowy i pozwolenia na budowę.

Przy tak przedstawionym opisie sprawy Wnioskodawczyni ma wątpliwości dotyczące kwestii podlegania opodatkowaniu podatkiem VAT sprzedaży nieruchomości nr 1.

Jak wynika z dokonanej wyżej analizy przepisów, warunkiem opodatkowania danej czynności podatkiem od towarów i usług jest spełnienie dwóch przesłanek łącznie:

• po pierwsze dana czynność ujęta jest w katalogu czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług,
• po drugie – czynność została wykonana przez podmiot, który w związku z jej wykonaniem jest podatnikiem podatku od towarów i usług.

Dostawa towarów (np. gruntów) podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług wyłącznie wówczas, gdy dokonywana jest przez podmiot mający status podatnika, a dodatkowo działający w takim charakterze w odniesieniu do danej transakcji. Istotnym dla określenia, że w odniesieniu do konkretnej dostawy mamy do czynienia z podatnikiem podatku VAT jest stwierdzenie, że prowadzi on działalność gospodarczą w rozumieniu przepisów ustawy. Dopiero po zdefiniowaniu podmiotu jako podatnika VAT – co do zasady – mają dla określenia jego praw i obowiązków zastosowanie przepisy ustawy.

Należy zatem ustalić, czy w odniesieniu do opisanej czynności sprzedaży nieruchomości (działki nr 1), Wnioskodawczyni będzie spełniała przesłanki do uznania jej za podatnika podatku od towarów i usług. Uznanie, że dany podmiot w odniesieniu do konkretnej czynności działa jako podatnik podatku od towarów i usług, wymaga oceny każdorazowo odnoszącej się do okoliczności faktycznych danej sprawy.

W kontekście powyższych rozważań istotna jest więc ocena, czy z przedstawionego we wniosku opisu sprawy wynika, że Wnioskodawczyni podejmowała działania charakterystyczne dla profesjonalnego obrotu nieruchomościami. Ocena ta powinna przy tym uwzględniać nie tylko samodzielne znaczenie poszczególnych kryteriów kwalifikacji określonych działań jako cech charakteryzujących działalność handlową, ale też brać pod uwagę całokształt tychże działań, ich wzajemne uzupełnianie się i przydatność z punktu widzenia tego rodzaju działalności gospodarczej.

Jak wynika z opisu sprawy, Wnioskodawczyni jest współwłaścicielem – na zasadzie wspólności majątkowej – nieruchomości gruntowej, którą zamierza sprzedać. Działka 1, którą Wnioskodawczyni zamierza sprzedać była i jest wykorzystywana do prowadzenia działalności rolniczej i wchodzi w skład gospodarstwa rolnego, z którego tytułu to małżonek jest zarejestrowanym, czynnym podatnikiem podatku VAT. Działka ta została zakupiona w celu powiększenia gospodarstwa rolnego. To małżonek uprawia na ww. działce płody rolne, które następnie są przeznaczone do dalszej sprzedaży. Wnioskodawczyni nie jest zarejestrowanym, czynnym podatnikiem podatku VAT oraz – co jest również istotne w sprawie – przedmiotowa nieruchomość nie jest przedmiotem najmu, dzierżawy czy użyczenia na rzecz innego podmiotu.

Zatem z powyższych informacji wynika, że działka mająca być przedmiotem sprzedaży była/jest wykorzystywana przez męża Wnioskodawczyni w prowadzonej przez niego działalności rolniczej, z którego tytułu jest on zarejestrowanym, czynnym podatnikiem podatku VAT. Uznać zatem należy, że nieruchomość ta związana jest tylko i wyłącznie z działalnością gospodarczą męża Wnioskodawczyni.

W związku z powyższym Wnioskodawczyni nie powinna występować w tej sprawie jako podatnik VAT z tytułu sprzedaży działki nr 1.

W świetle zaprezentowanych przepisów prawa podatkowego, sprzedaż działki nr 1 należy zakwalifikować jako dostawę towaru. Jednakże, w przedmiotowej sprawie, Wnioskodawczyni nie będzie działała w charakterze podatnika, o którym mowa w art. 15 ust. 1 ustawy. Wobec powyższego, sprzedaż działki opisanej we wniosku nie będzie podlegać opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

W związku z powyższym należy stwierdzić, że czynność sprzedaży działki nr 1 nie będzie podlegała u Wnioskodawczyni opodatkowaniu podatkiem VAT, zgodnie z przepisami zawartymi w art. 15 ust. 1 i ust. 2 ustawy.

W konsekwencji stanowisko Wnioskodawczyni zostało uznane za prawidłowe.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem zdarzenia przyszłego podanym przez Wnioskodawczynię w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

Tut. Organ informuje ponadto, że w myśl art. 14b § 1 ustawy Ordynacja podatkowa, Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, na wniosek zainteresowanego, wydaje, w jego indywidualnej sprawie, interpretację przepisów prawa podatkowego (interpretację indywidualną). Mając na uwadze, że wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego został złożony przez Wnioskodawczynię, zaznacza się, że interpretacja nie wywiera skutku prawnego dla męża Wnioskodawczyni, który chcąc uzyskać interpretację indywidualną, powinien wystąpić z odrębnym wnioskiem o jej wydanie.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej, przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193, z późn. zm.), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego (…) za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2019 r., poz. 2325, z późn. zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku wnoszenia skargi w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii jako najwłaściwszy proponuje się kontakt z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego ePUAP. W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.