W przedstawionym stanie faktycznym Wnioskodawczyni, będąca współwłaścicielem nieruchomości w częściach ułamkowych, zawarła umowę przedwstępną sprzedaży przysługującego jej 12/32 udziału w działce nr (...). Nieruchomość ta nie jest objęta miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego, nie wydano dla niej decyzji o warunkach zabudowy, a według ewidencji gruntów klasyfikowana jest jako grunty orne. Wnioskodawczyni nabyła nieruchomość w drodze dziedziczenia i wykorzystywała ją do prowadzenia gospodarstwa rolnego, posiadając status rolnika ryczałtowego. Od dnia (...) gospodarstwo to prowadzi syn Wnioskodawczyni, również jako rolnik ryczałtowy. Wnioskodawczyni nie podejmowała działań mających na celu przekształcenie gruntów rolnych na budowlane, nie dokonywała podziałów, uzbrojenia ani nie występowała o wydanie warunków zabudowy. Planowana sprzedaż udziału w nieruchomości nie będzie podlegać opodatkowaniu podatkiem VAT, ponieważ Wnioskodawczyni nie będzie działać jako podatnik VAT, a czynność ta będzie stanowić zwykłe wykonywanie prawa własności.
Dołącz do doradców podatkowych korzystających z Fiscalex
Uzyskaj dostęp do największej bazy interpretacji podatkowych w Polsce. Zaawansowane wyszukiwanie, analiza AI i podsumowania interpretacji w jednym miejscu.
Rozpocznij bezpłatny okres próbnyINTERPRETACJA INDYWIDUALNA
Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2020 r., poz. 1325, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 3 grudnia 2020 r. (data wpływu 15 grudnia 2020 r.), uzupełnionym pismem z dnia 5 lutego 2021 r. (data wpływu 9 lutego 2021 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie uznania Wnioskodawczyni za podatnika w związku ze sprzedażą udziałów we współwłasności Nieruchomości – jest nieprawidłowe.
UZASADNIENIE
W dniu 15 grudnia 2020 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie uznania Wnioskodawczyni za podatnika w związku ze sprzedażą udziałów we współwłasności Nieruchomości oraz zwolnienia od podatku ww. czynności sprzedaży udziałów we współwłasności Nieruchomości. Wniosek uzupełniono pismem z dnia 5 lutego 2021 r. o doprecyzowanie opisu sprawy.
We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.
W dniu 29 lipca 2019 r. Wnioskodawczyni będąc współwłaścicielem nieruchomości w częściach ułamkowych, zawarła umowę przedwstępną sprzedaży nieruchomości (dalej: Umowa), tj. przysługującego Jej 12/32 udziału w działce nr ,(…) (dalej: Nieruchomość), objętej księgą wieczystą, (…), prowadzoną przez Sąd Rejonowy w ,(…).
Przywołana wyżej działka nr (`(...)`) jest działką niezabudowaną i posiada bezpośredni dostęp do drogi publicznej.
Przedmiotowa Nieruchomość nie jest objęta miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego i od roku (`(...)`) nie wydano w stosunku do niej żadnych decyzji o warunkach zabudowy, a zgodnie z ewidencją gruntów stanowi grunty orne.
Wnioskodawczyni w Umowie zobowiązała się do sprzedaży udziałów w Nieruchomości pod następującymi warunkami:
lub
Nieruchomość będąca przedmiotem Umowy została przez Wnioskodawczynię nabyta w drodze dziedziczenia na podstawie postanowienia Sadu Rejonowego w (`(...)`) z dnia (`(...)`) o dział spadku oraz postanowienia Sadu Rejonowego w (`(...)`) z dnia (`(...)`) o stwierdzeniu nabycia spadku, a nabycia te nie podlegały opodatkowaniu VAT (podatek od towarów i usług).
Przedmiotowa Nieruchomość wchodzi w skład gospodarstwa rolnego, które Wnioskodawczyni prowadziła do dnia (`(...)`) przy pomocy synów Wnioskodawczyni. Prowadząc gospodarstwo rolne Wnioskodawczyni posiadała status rolnika ryczałtowego. Uzyskiwane z Nieruchomości plony wykorzystywała na potrzeby prowadzonej w gospodarstwie hodowli zwierząt (trzody chlewnej) przeznaczonych do sprzedaży, a powstające niekiedy nadwyżki były przez nią odsprzedawane.
Od dnia (`(...)`) przywołane wyżej gospodarstwo rolne prowadzone jest przez syna Wnioskodawczyni, tj. Pana (`(...)`), na podstawie nieodpłatnej umowy dzierżawy z dnia (`(...)`) zawartej z Wnioskodawczynią i pozostałymi współwłaścicielami (synami Wnioskodawczyni i jednocześnie braćmi Pana(`(...)`)) na okres 10 lat. Pan (`(...)`) prowadząc przedmiotowe gospodarstwo rolne posiada status rolnika ryczałtowego. Uzyskiwane z Nieruchomości plony wykorzystywane są na potrzeby prowadzonej w gospodarstwie hodowli zwierząt (`(...)`) przeznaczonych do sprzedaży, a powstające niekiedy nadwyżki są odsprzedawane.
Oprócz wyżej wymienionej umowy dzierżawy Wnioskodawczyni żadnych innych umów związanych z przedmiotową Nieruchomością nie zawierała.
Wnioskodawczyni wskazała, że od dnia (`(...)`) Pan (`(...)`) zawarł nieodpłatną ustną umowę dzierżawy ze swoim bratem (`(...)`), na mocy której na przywołanym wyżej gospodarstwie rolnym (`(...)`) prowadzi hodowlę owiec dotowaną przez (`(...)`) w programie zachowania rodzimego gatunku, posiadając status rolnika ryczałtowego. Owce w części przeznaczone są do sprzedaży, a raz do roku sprzedawana jest również pozyskiwana z nich wełna.
Wnioskodawczyni w trakcie posiadania udziałów w Nieruchomości nie ponosiła na nią żadnych nakładów, a w szczególności nie dokonywała jej przekształcenia na grunty nierolne (ewentualne przekształcenie zostanie dokonane przez kupującego po przeniesieniu własności Nieruchomości w umowie przyrzeczonej), nie dokonywała jej podziałów, czy wydzielenia dróg wewnętrznych, nie występowała o wydanie warunków zabudowy, czy nie dokonała jej uzbrojenia (doprowadzenie do niej mediów).
W celu sprzedaży posiadanych udziałów w Nieruchomości Wnioskodawczyni nie współpracowała z biurami obrotu nieruchomościami, ani nie reklamowała w żaden sposób chęci sprzedaży. Wnioskodawczyni zamieściła jednak wspólnie z pozostałymi współwłaścicielami jednorazowe ogłoszenie sprzedaży w internecie na platformie (`(...)`).
Nieruchomość była przez Wnioskodawczynię, jak i przez (`(...)`) oraz (`(...)`) wykorzystywana wyłącznie na cele działalności zwolnionej od podatku, tj. wykorzystywali ją na potrzeby prowadzonego gospodarstwa rolnego, jako rolnicy ryczałtowi.
Na dzień sprzedaży Nieruchomości nie będzie ona objęta miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego, ani nie będzie wydana w stosunku do niej decyzja o warunkach zabudowy (nabywca zamierza wystąpić o wydanie przedmiotowej decyzji dopiero po jej nabyciu).
Wnioskodawczyni nie prowadzi działalności gospodarczej, ani działalności rolniczej i nie jest zarejestrowanym, czynnym podatnikiem VAT.
Wniosek został uzupełniony w dniu 5 lutego 2021 r. poprzez doprecyzowanie opisu sprawy o następujące informacje:
Ad. 1
Od momentu nabycia działki nr (`(...)`) do dnia (…) Wnioskodawczyni wykorzystywała ją dla potrzeb prowadzonego gospodarstwa rolnego, które prowadziła przy pomocy swoich synów. Prowadząc gospodarstwo rolne Wnioskodawczyni posiadała status rolnika ryczałtowego. Uzyskiwane z Nieruchomości plony wykorzystywała na potrzeby prowadzonej w gospodarstwie hodowli zwierząt (`(...)`) przeznaczonych do sprzedaży, a powstające niekiedy nadwyżki były przez nią odsprzedawane.
Od dnia (`(...)`) do czasu sprzedaży przedmiotowej działki, przywołane wyżej gospodarstwo rolne prowadzone jest przez (`(...)`), na podstawie nieodpłatnej umowy dzierżawy z (`(...)`) zawartej z Wnioskodawczynią i pozostałymi współwłaścicielami (synami Wnioskodawczyni i jednocześnie braćmi(`(...)`)) na okres 10 lat. Pan (`(...)`) prowadząc przedmiotowe gospodarstwo rolne posiada status rolnika ryczałtowego. Uzyskiwane z Nieruchomości plony wykorzystywane są na potrzeby prowadzonej w gospodarstwie hodowli zwierząt (`(...)`) przeznaczonych do sprzedaży, a powstające niekiedy nadwyżki są odsprzedawane.
Dodatkowo Wnioskodawczyni wskazuje, że od dnia (`(...)`), syn (`(...)`) zawarł nieodpłatną ustną umowę dzierżawy ze swoim bratem(`(...)`), na mocy której na przywołanym wyżej gospodarstwie rolnym (`(...)`) prowadzi również hodowle owiec dotowaną przez (`(...)`) w programie zachowania rodzimego gatunku, posiadając status rolnika ryczałtowego. Owce w części przeznaczone są do sprzedaży, a raz do roku sprzedawana jest również pozyskiwana z nich wełna.
Ad. 2
Sprzedawana działka była do dnia (`(...)`) wykorzystywana przez Wnioskodawczynię w działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy o VAT, poprzez wykorzystywanie jej w prowadzonym gospodarstwie rolnym, z którego czerpane były korzyści majątkowe.
Ad. 3
Sprzedawana działka od 1 października 2014 r. udostępniona została synowi Wnioskodawczyni, tj. (`(...)`), na podstawie nieodpłatnej umowy dzierżawy z dnia (`(...)`), zawartej na okres 10 lat, na potrzeby prowadzonego przez niego gospodarstwa rolnego, o którym mowa wyżej w ad. 1.
Ad. 4
Do momentu sprzedaży przedmiotowej działki, Wnioskodawczyni nie będzie podejmowała żadnych czynności wymagających zaangażowania własnych środków finansowych, które zmierzałyby do podniesienia wartości tej działki.
Ad. 5
Umowa przedwstępna sprzedaży nieruchomości nie zawiera innych warunków, prócz wymienionych we wniosku.
Ad. 6
Wnioskodawczyni w ramach umowy przedwstępnej sprzedaży nieruchomości nie udzieliła i nie zamierza udzielić żadnych pełnomocnictw kupującemu.
Ad. 7
Do momentu zawarcia umowy przyrzeczonej, strona kupująca nie zamierza dokonywać żadnych inwestycji infrastrukturalnych na nieruchomości, które zwiększałyby jej atrakcyjność.
Ad. 8
Nabywca do dnia zawarcia umowy przyrzeczonej nie będzie ponosił żadnych nakładów finansowych związanych z nieruchomością.
Ad. 9
Poza zawartą umową przedwstępną sprzedaży nieruchomości Wnioskodawczyni nie zamierza udzielić kupującemu żadnych pełnomocnictw.
Ad. 10
W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania.
Zdaniem Wnioskodawczyni:
Uzasadnienie stanowiska Wnioskodawczyni.
Ad. 1
Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy o VAT, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.
W myśl art. 15 ust. 2 ustawy o VAT, działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.
Powyższe oznacza, że dostawa towarów, w tym przypadku nieruchomości, podlegać będzie opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług wyłącznie wówczas, gdy czynność podlegającą opodatkowaniu wykona podmiot, który dla tej właśnie czynności będzie działał jako podatnik.
Jednocześnie okoliczności dokonania tej czynności powinny nosić znamiona działalności gospodarczej, o której mowa w ustawie o VAT, tzn. powinny polegać na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.
Przez ciągłe wykorzystywanie składników majątku należy rozumieć takie wykorzystywanie majątku, które charakteryzuje się powtarzalnością lub długim okresem trwania. Zatem czerpanie dochodów ze składnika majątku wskazuje na prowadzenie działalności gospodarczej.
Definicja działalności gospodarczej, zawarta w ustawie, ma charakter uniwersalny, pozwalający na objęcie pojęciem „podatnik” tych wszystkich podmiotów, które prowadzą określoną działalność, występując w profesjonalnym obrocie gospodarczym. Tym samym, nie jest działalnością handlową, a zatem i gospodarczą, sprzedaż majątku osobistego (prywatnego), który nie został nabyty ani też wykorzystany w trakcie jego posiadania w celu jego odsprzedaży i nie jest związany z prowadzoną działalnością gospodarczą. Zatem, status podatnika podatku VAT wynika z okoliczności dokonywania czynności podlegających opodatkowaniu tym podatkiem.
Dla ustalenia, czy osoba dokonująca transakcji sprzedaży nieruchomości jest podatnikiem podatku VAT, istotne jest stwierdzenie, że prowadzi ona działalność gospodarczą w rozumieniu przepisów ustawy o VAT.
Należy wskazać, że w dniu 15 września 2011 r. został wydany wyrok Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej w sprawach połączonych Jarosław Słaby (C-180/10) i Emilian Kuć, Halina Jeziorska-Kuć (C-181/10), który wyznacza aktualnie kierunki interpretacyjne i stanowi podstawę orzeczeń Naczelnego Sądu Administracyjnego i Wojewódzkich Sądów Administracyjnych, np. NSA z dnia 23 lipca 2013 r. (sygn. akt I FSK 1386/12), z dnia 18 października 2011 r. (sygn. akt I FSK 1536/10), z dnia 9 listopada 2011 r. (sygn. akt I FSK 1658/11), z dnia 9 listopada 2011 r. (sygn. akt I FSK 1656/11) oraz WSA z dnia 1 grudnia 2011 r. (sygn. akt I SA/Po 670/11), z dnia 14 grudnia 2011 r. (sygn. akt I SA/Po 730/11). Z powyższych wyroków wynika, że podejmowanie zorganizowanych działań, takich jak podział gruntu na mniejsze działki, uzbrojenie terenu, wydzielenie dróg wewnętrznych, uzyskanie przed sprzedażą decyzji o warunkach zabudowy, wykonywanie czynności marketingowych, świadczy o tym, że czynności sprzedaży w tych okolicznościach przybierają formę zawodową (profesjonalną).
Pojęcie „majątku prywatnego” nie występuje na gruncie analizowanych przepisów ustawy o VAT, jednakże zasadnym jest odwołanie się do treści orzeczenia TSUE w sprawie C-291/92 (Finanzamt Uelzen V. Dieter Armbrecht), które dotyczyło kwestii opodatkowania sprzedaży przez osobę, będącą podatnikiem podatku od wartości dodanej, części majątku niewykorzystywanej do prowadzonej działalności gospodarczej, a służącej jej do celów prywatnych.
Z powołanego wyroku wynika, że „majątek prywatny” to taka część majątku danej osoby fizycznej, która nie jest przez nią przeznaczona ani wykorzystywana dla potrzeb prowadzonej działalności gospodarczej. Ponadto podatnik musi w całym okresie posiadania danej nieruchomości wykazywać zamiar wykorzystywania nieruchomości (lub jej części) wyłącznie do celów osobistych.
Jak wynika z przestawionego stanu faktycznego sprzedaż udziałów w przedmiotowej Nieruchomości nie można uznać za sprzedaż majątku prywatnego wykorzystywanego wyłącznie w celu zaspokojenie potrzeb osobistych, albowiem Nieruchomość służyła i służy prowadzeniu działalności gospodarczej, tj. prowadzeniu gospodarstwa rolnego, z którego czerpane były korzyści majątkowe.
Zatem należy stwierdzić, że w związku z tym, iż przedmiotem planowanego zbycia nie będzie majątek prywatny, Wnioskodawczyni przy sprzedaży udziałów w przedmiotowej Nieruchomości wystąpi w charakterze podatnika w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy o VAT.
Podsumowując, Wnioskodawczyni w opisanym stanie faktycznym przy sprzedaży udziałów w Nieruchomości będzie działała jako podatnik VAT.
Ad. 2
Mając na uwadze wnioski wynikające z argumentacji przedstawionej w ad. 1 powyżej należy wskazać, że dokonując sprzedaży prawa własności przedmiotowej nieruchomości, Wnioskodawczyni wypełnia przesłanki określone w art. 15 ust. 1 i 2 ustawy o VAT, a transakcja sprzedaży Nieruchomości podlegać będzie opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług na podstawie art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT.
Dokonywana czynność, która podlega opodatkowaniu podatkiem VAT może albo być opodatkowana właściwą stawką podatku, albo może korzystać ze zwolnienia od tego podatku.
Zakres i zasady zwolnienia od podatku VAT dostawy towarów lub świadczenia usług zostały określone m.in. w art. 43 ustawy o VAT.
Dostawa gruntu niezabudowanego może korzystać ze zwolnienia z podatku VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy o VAT.
Jak wynika z tego przepisu, zwolnieniu z VAT podlega dostawa towarów wykorzystywanych wyłącznie na cele działalności zwolnionej od podatku, jeżeli z tytułu nabycia, importu lub wytworzenia tych towarów sprzedawcy nie przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, przy czym dla zastosowania omawianego zwolnienia od podatku spełnione muszą być łącznie wymienione powyżej warunki.
Jak wynika z przedstawionego stanu faktycznego, Wnioskodawczyni co prawda wykorzystywała Nieruchomość wyłącznie na cele działalności zwolnionej z VAT, lecz nabycie przez Wnioskodawczynię udziałów w Nieruchomości nie podlegało podatkowi VAT.
W takiej sytuacji nie można mówić, że Wnioskodawczyni przysługiwało prawo do odliczenia podatku naliczonego przy nabyciu nieruchomości lub, że takie prawo Jej nie przysługiwało. W konsekwencji, nie można uznać, że skoro danego podatku w momencie nabycia nieruchomości nie było, to Wnioskodawczyni nie przysługiwało prawo do jego odliczenia.
Mając powyższe na uwadze, sprzedaż przez Wnioskodawczynię udziałów w Nieruchomości nie będzie korzystać ze zwolnienia od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy o VAT, z uwagi na fakt, że nie zostaną spełnione warunki, o których mowa w tym przepisie.
W art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy o VAT, ustawodawca przewidział zwolnienie od podatku VAT dla dostawy nieruchomości niezabudowanych nie będących terenami budowlanymi.
Za tereny budowlane, zgodnie z przepisem art. 2 pkt 33 ustawy o VAT, uznaje się grunty przeznaczone pod zabudowę zgodnie z miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego, a w przypadku braku takiego planu – zgodnie z decyzją o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu, o których mowa w przepisach o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym.
Jak wynika z przedstawionego stanu faktycznego, przedmiotowa Nieruchomość jest nieruchomością niezabudowaną i nie jest objęta ani miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego, ani nie wydano w stosunku do niej decyzji o warunkach zabudowy (o wydanie decyzji o warunkach zabudowy wystąpi kupujący dopiero po podpisaniu umowy przyrzeczonej).
Mając powyższe na uwadze, w świetle przepisu art. 2 pkt 33 ustawy o VAT, przedmiotowa Nieruchomość nie będzie spełniać definicji gruntów przeznaczonych pod zabudowę, w związku z czym sprzedaż udziałów w przedmiotowej Nieruchomości będzie mogła korzystać ze zwolnienia z art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy o VAT.
Podsumowując, w przypadku gdy Wnioskodawczyni będzie działała jako podatnik VAT, sprzedaż udziałów w Nieruchomości będzie podlegała zwolnieniu z opodatkowaniu podatkiem VAT jako dostawa terenów niezabudowanych innych niż tereny budowlane.
W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest nieprawidłowe.
Zgodnie z przepisem art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2020 r., poz. 106, z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.
Przez towary, stosownie do art. 2 pkt 6 ustawy, rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.
W myśl art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).
Zgodnie z przedstawionymi przepisami, grunt spełnia definicję towaru wynikającą z art. 2 pkt 6 ustawy, a jego sprzedaż jest traktowana jako czynność odpłatnej dostawy towarów na terytorium kraju.
Zaznaczenia wymaga, że na gruncie przepisów ustawy o podatku od towarów i usług, również zbycie udziału w towarze (np. współwłasności nieruchomości) stanowi odpłatną dostawę towarów. Powyższe potwierdził NSA w uchwale 7 sędziów z dnia 24 października 2011 r., sygn. akt I FPS 2/11.
Należy w tym miejscu wyjaśnić, że prawo dopuszcza, aby własność tej samej rzeczy przysługiwała niepodzielnie kilku osobom. Na tym polega współwłasność w świetle art. 195 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. – Kodeks cywilny (Dz. U. z 2020 r., poz. 1740, z późn. zm.). Współwłasność nie jest instytucją samodzielną, lecz stanowi odmianę własności i charakteryzuje się tym, że własność rzeczy (ruchomej lub nieruchomej) przysługuje kilku podmiotom. Do współwłasności stosuje się – jeśli co innego nie wynika z przepisów poświęconych specjalnie tej instytucji – przepisy odnoszące się do własności.
Zgodnie z art. 196 ww. ustawy, współwłasność jest albo współwłasnością w częściach ułamkowych, albo współwłasnością łączną. W przypadku współwłasności w częściach ułamkowych każdy ze współwłaścicieli ma określony ułamkiem udział w rzeczy. Udział wyraża zakres uprawnień współwłaściciela względem rzeczy wspólnej.
Nieruchomościami są części powierzchni ziemskiej stanowiące odrębny przedmiot własności (grunty), jak również budynki trwale z gruntem związane lub części takich budynków, jeżeli na mocy przepisów szczególnych stanowią odrębny od gruntu przedmiot własności (art. 46 § 1 Kodeksu cywilnego).
W myśl art. 210 § 1 Kodeksu cywilnego, każdy ze współwłaścicieli może żądać zniesienia współwłasności. Uprawnienie to może być wyłączone przez czynność prawną na czas nie dłuższy niż pięć lat. Jednakże w ostatnim roku przed upływem zastrzeżonego terminu dopuszczalne jest jego przedłużenie na dalsze pięć lat; przedłużenie można ponowić.
Z regulacji art. 211 tej ustawy wynika, że każdy ze współwłaścicieli może żądać, aby zniesienie współwłasności nastąpiło przez podział rzeczy wspólnej, chyba że podział byłby sprzeczny z przepisami ustawy lub ze społeczno-gospodarczym przeznaczeniem rzeczy, albo że pociągałby za sobą istotną zmianę rzeczy lub znaczne zmniejszenie jej wartości.
Nie każda jednak czynność stanowiąca dostawę towarów, w rozumieniu art. 7 ustawy, podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, ponieważ aby dana czynność podlegała opodatkowaniu tym podatkiem, musi być wykonana przez podmiot, który w związku z jej wykonaniem jest podatnikiem podatku od towarów i usług.
Natomiast zgodnie z art. 8 ust. 1 ustawy, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7, (`(...)`).
Na mocy art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.
W myśl art. 15 ust. 2 ustawy, działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.
Określony w ustawie zakres opodatkowania podatkiem od towarów i usług wskazuje, że do tego, aby faktycznie zaistniało opodatkowanie danej czynności, konieczne jest, aby czynność podlegającą opodatkowaniu wykonał podmiot, który dla tej właśnie czynności będzie działał jako podatnik. Definicja działalności gospodarczej zawarta w ustawie, ma charakter uniwersalny, pozwalający na objęcie pojęciem „podatnik” tych wszystkich podmiotów, które prowadzą określoną działalność, występując w profesjonalnym obrocie gospodarczym. Ponadto, działalność gospodarczą stanowi wykorzystywanie towarów w sposób ciągły dla celów zarobkowych.
Na mocy art. 9 ust. 1 Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE L 347 z 11 grudnia 2006 r., str. 1, z późn. zm.), zwanej dalej Dyrektywą 2006/112/WE Rady, „podatnikiem” jest każda osoba prowadząca samodzielnie w dowolnym miejscu jakąkolwiek działalność gospodarczą, bez względu na cel czy też rezultaty takiej działalności.
Jak wskazano wyżej „działalność gospodarcza” obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, włącznie z górnictwem, działalnością rolniczą i wykonywaniem wolnych zawodów lub uznanych za takie. Za działalność gospodarczą uznaje się w szczególności wykorzystywanie, w sposób ciągły, majątku rzeczowego lub wartości niematerialnych w celu uzyskania z tego tytułu dochodu.
Jednocześnie, w art. 12 ust. 1 lit. b) powołanej Dyrektywy 2006/112/WE Rady wskazano, że państwa członkowskie mogą uznać za podatnika każdego, kto okazjonalnie dokonuje transakcji związanej z działalnością, o której mowa w art. 9 ust. 1 akapit drugi, w szczególności dostawy terenu budowlanego. „Teren budowlany” to każdy grunt nieuzbrojony lub uzbrojony, uznawany za teren budowlany przez państwa członkowskie (art. 12 ust. 3 Dyrektywy 2006/112/WE Rady).
Opodatkowaniu VAT podlega, na podstawie art. 2 ust. 1 lit. a) Dyrektywy 2006/112/WE Rady, odpłatna dostawa towarów na terytorium państwa członkowskiego przez podatnika działającego w takim charakterze.
Właściwym zatem jest wykluczenie osób fizycznych z grona podatników w przypadku, gdy dokonują sprzedaży, przekazania bądź darowizny towarów stanowiących część majątku osobistego, tj. majątku, który nie został nabyty w celu jego odsprzedaży bądź wykonywania innych czynności w ramach działalności gospodarczej.
W kontekście powyższych rozważań nie jest podatnikiem podatku od towarów i usług ten, kto jako osoba fizyczna dokonuje jednorazowych lub okazjonalnych transakcji, za które nie jest przewidziana ściśle regularna zapłata oraz nie prowadzi zorganizowanej, czy zarejestrowanej działalności gospodarczej, a tylko np. wyzbywa się majątku osobistego. Dokonywanie określonych czynności incydentalnie, poza sferą prowadzonej działalności gospodarczej, również nie pozwala na uznanie danego podmiotu za podatnika w zakresie tych czynności.
Przyjęcie, że dany podmiot sprzedając grunt działa w charakterze podatnika prowadzącego handlową działalność gospodarczą (jako handlowiec) wymaga ustalenia, czy jego działalność w tym zakresie przybiera formę zawodową (profesjonalną). Przejawem zaś takiej aktywności określonej osoby w zakresie obrotu nieruchomościami, która może wskazywać, że jej czynności przybierają formę zorganizowaną może być np.: nabycie terenu przeznaczonego pod zabudowę, jego uzbrojenie, wydzielenie dróg wewnętrznych, działania marketingowe podjęte w celu sprzedaży działek, wykraczające poza zwykłe formy ogłoszenia, uzyskanie decyzji o warunkach zabudowy terenu, czy wystąpienie o opracowanie planu zagospodarowania przestrzennego dla sprzedawanego obszaru, prowadzenie działalności gospodarczej w zakresie usług deweloperskich lub innych tego rodzaju usług o zbliżonym charakterze. Przy czym, na tego rodzaju aktywność „handlową” wskazywać musi ciąg powyżej przytoczonych okoliczności, a nie stwierdzenie jedynie faktu wystąpienia pojedynczych z nich.
Zatem w kwestii opodatkowania sprzedanej działki istotne jest, czy w świetle zaprezentowanego opisu sprawy Wnioskodawczyni w celu dokonania sprzedaży ww. gruntu podjęła aktywne działania w zakresie obrotu nieruchomościami, angażując środki podobne do wykorzystywanych przez producenta, handlowca i usługodawcę w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy, co skutkuje koniecznością uznania Wnioskodawczyni za podmiot prowadzący działalność gospodarczą w rozumieniu tego przepisu, a więc za podatnika podatku od towarów i usług, czy też sprzedaż nastąpi w ramach zarządu majątkiem prywatnym.
Zwykłe nabycie lub sprzedaż rzeczy nie stanowi wykorzystywania w sposób ciągły majątku rzeczowego w celu uzyskania z tego tytułu dochodu w rozumieniu art. 9 ust. 1 Dyrektywy 2006/112/WE Rady (a tym samym art. 15 ust. 2 ustawy) jako, że jedynym przychodem z takich transakcji może być ewentualny zysk ze sprzedaży tej rzeczy.
Dodatkowo należy wskazać, że działalność gospodarcza powinna cechować się stałością, powtarzalnością i niezależnością jej wykonywania, bowiem związana jest z profesjonalnym obrotem gospodarczym. Nie jest natomiast działalnością handlową, a zatem i gospodarczą, sprzedaż majątku osobistego, który nie został nabyty w celu jego odsprzedaży i nie jest związany z prowadzoną działalnością gospodarczą.
Z orzeczenia Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej z dnia 15 września 2011 r. w sprawach połączonych Jarosław Słaby przeciwko Ministrowi Finansów (C-180/10) oraz Emilian Kuć i Halina Jeziorska-Kuć przeciwko Dyrektorowi Izby Skarbowej w Warszawie (C-181/10) wynika, że czynności związane ze zwykłym wykonywaniem prawa własności nie mogą same z siebie być uznawane za prowadzenie działalności gospodarczej. Sama liczba i zakres transakcji sprzedaży nie mogą stanowić kryterium rozróżnienia między czynnościami dokonywanymi prywatnie, które znajdują się poza zakresem zastosowania Dyrektywy, a czynnościami stanowiącymi działalność gospodarczą.
Co istotne – jak wskazał TSUE – dla uznania, że czynność sprzedaży działek następuje w ramach zarządu majątkiem prywatnym nie ma znaczenia fakt, że podmiot dokonujący dostawy jest „rolnikiem ryczałtowym”. Według TSUE sprzedaż działek przekształconych z rolnych na budowlane nie podlega opodatkowaniu podatkiem VAT, jeżeli następuje w ramach zarządzania majątkiem prywatnym. Trybunał orzekł, że „osoby fizycznej, która prowadziła działalność rolniczą na gruncie nabytym ze zwolnieniem z podatku od wartości dodanej i przekształconym wskutek zmiany planu zagospodarowania przestrzennego niezależnej od woli tej osoby w grunt przeznaczony pod zabudowę, nie można uznać za podatnika podatku od wartości dodanej w rozumieniu prawa UE, kiedy dokonuje ona sprzedaży tego gruntu, jeżeli sprzedaż ta następuje w ramach zarządu majątkiem prywatnym tej osoby”.
Inaczej jest natomiast – jak wyjaśnił Trybunał – w wypadku, gdy zainteresowany podejmuje aktywne działania w zakresie obrotu nieruchomościami, angażując środki podobne do wykorzystywanych przez producentów, handlowców i usługodawców w rozumieniu art. 9 ust. 1 akapit drugi Dyrektywy. Zatem za podatnika należy uznać osobę, która w celu dokonania sprzedaży gruntów angażuje podobne środki wykazując aktywność w przedmiocie zbycia nieruchomości porównywalną do działań podmiotów zajmujących się profesjonalnie tego rodzaju obrotem, tj. działania wykraczające poza zakres zwykłego zarządu majątkiem prywatnym.
W rozumieniu powyższych twierdzeń pomóc mogą zapisy orzeczenia Naczelnego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 29 października 2007 r., sygn. akt I FPS 3/07, w myśl którego formalny status danego podmiotu jako podatnika zarejestrowanego, a także okoliczność, że dana czynność została wykonana wielokrotnie lub jednorazowo, lecz z zamiarem częstotliwości nie mogą przesądzać o opodatkowaniu tej czynności bez każdorazowego ustalenia, czy w odniesieniu do konkretnej czynności podmiot ten występował w charakterze podatnika podatku VAT.
Warunkiem opodatkowania danej czynności podatkiem od towarów i usług w świetle powyższych przepisów, jest spełnienie dwóch przesłanek łącznie: po pierwsze dana czynność ujęta jest w katalogu czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, po drugie – czynność została wykonana przez podmiot, który w związku z jej wykonaniem jest podatnikiem podatku od towarów i usług.
Właściwym zatem jest wykluczenie osób fizycznych z grona podatników w przypadku, gdy dokonują sprzedaży, przekazania, bądź darowizny towarów stanowiących część majątku osobistego, tj. majątku, który nie został nabyty w celu jego odsprzedaży, bądź wykonywania innych czynności w ramach działalności gospodarczej.
W tym miejscu podkreślić należy, że pojęcie „majątku prywatnego” nie występuje na gruncie analizowanych przepisów ustawy, jednakże wynika z wykładni art. 15 ust. 2 ustawy, w której zasadnym jest odwołanie się do treści orzeczenia TSUE w sprawie C-291/92 (Finanzamt Uelzen v. Dieter Armbrecht), które dotyczyło kwestii opodatkowania sprzedaży przez osobę, będącą podatnikiem podatku od wartości dodanej, części majątku niewykorzystywanej do prowadzonej działalności gospodarczej, a służącej jej do celów prywatnych. „Majątek prywatny” to zatem taka część majątku danej osoby fizycznej, która nie jest przez nią przeznaczona ani wykorzystywana dla potrzeb prowadzonej działalności gospodarczej. Ze wskazanego orzeczenia wynika zatem, że podatnik musi w całym okresie posiadania danej nieruchomości wykazywać zamiar wykorzystywania części nieruchomości w ramach majątku osobistego. Przykładem takiego wykorzystania nieruchomości mogłoby być, np. wybudowanie domu dla zaspokojenia własnych potrzeb mieszkaniowych. Potwierdzone to zostało również w wyroku TSUE z dnia 21 kwietnia 2005 r., sygn. akt C-25/03 Finanzamt Bergisch Gladbach v. HE, który stwierdził, że majątek prywatny to mienie wykorzystywane dla zaspokojenia potrzeb własnych.
Mając powyższe na względzie należy stwierdzić, że uznanie, że dany podmiot w odniesieniu do konkretnej czynności działa jako podatnik podatku od towarów i usług, wymaga oceny każdorazowo odnoszącej się do okoliczności faktycznych danej sprawy. Ocenie podlegać muszą przede wszystkim działania, jakie podejmuje zbywca w celu dokonania sprzedaży.
Z opisu sprawy wynika, że w dniu (`(...)`) Wnioskodawczyni będąc współwłaścicielem nieruchomości w częściach ułamkowych, zawarła umowę przedwstępną sprzedaży nieruchomości, tj. przysługującego Jej 12/32 udziału w działce nr (`(...)`) objętej księgą wieczystą nr (`(...)`), prowadzoną przez Sąd Rejonowy (`(...)`).Przywołana wyżej działka jest działką niezabudowaną i posiada bezpośredni dostęp do drogi publicznej.
Przedmiotowa Nieruchomość nie jest objęta miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego i od roku (`(...)`) nie wydano w stosunku do niej żadnych decyzji o warunkach zabudowy, a zgodnie z ewidencją gruntów stanowi grunty orne.
Wnioskodawczyni w Umowie zobowiązała się do sprzedaży udziałów w Nieruchomości pod następującymi warunkami:
lub
Nieruchomość będąca przedmiotem Umowy została przez Wnioskodawczynię nabyta w drodze dziedziczenia na podstawie postanowienia Sadu Rejonowego (`(...)`) z dnia (`(...)`) o dział spadku oraz postanowienia Sadu Rejonowego (`(...)`) z dnia (`(...)`) o stwierdzeniu nabycia spadku, a nabycia te nie podlegały opodatkowaniu VAT. Przedmiotowa Nieruchomość wchodzi w skład gospodarstwa rolnego, które Wnioskodawczyni prowadziła do dnia (`(...)`) r. przy pomocy synów Wnioskodawczyni. Prowadząc gospodarstwo rolne Wnioskodawczyni posiadała status rolnika ryczałtowego. Uzyskiwane z Nieruchomości plony wykorzystywała na potrzeby prowadzonej w gospodarstwie hodowli zwierząt (trzody chlewnej) przeznaczonych do sprzedaży, a powstające niekiedy nadwyżki były przez nią odsprzedawane.
Od dnia (`(...)`) przywołane wyżej gospodarstwo rolne prowadzone jest przez syna Wnioskodawczyni, tj. Pana (`(...)`), na podstawie nieodpłatnej umowy dzierżawy z dnia (`(...)`) zawartej z Wnioskodawczynią i pozostałymi współwłaścicielami (synami Wnioskodawczyni i jednocześnie braćmi Pana (`(...)`) na okres 10 lat. Pan (`(...)`) prowadząc przedmiotowe gospodarstwo rolne posiada status rolnika ryczałtowego. Uzyskiwane z Nieruchomości plony wykorzystywane są na potrzeby prowadzonej w gospodarstwie hodowli zwierząt (konie) przeznaczonych do sprzedaży, a powstające niekiedy nadwyżki są odsprzedawane.
Oprócz wyżej wymienionej umowy dzierżawy Wnioskodawczyni żadnych innych umów związanych z przedmiotową Nieruchomością nie zawierała.
Wnioskodawczyni wskazała, że od dnia (`(...)`), Pan (`(...)`) zawarł nieodpłatną ustną umowę dzierżawy ze swoim bratem(`(...)`), na mocy której na przywołanym wyżej gospodarstwie rolnym (`(...)`) prowadzi hodowlę owiec dotowaną przez (`(...)`) w programie zachowania rodzimego gatunku, posiadając status rolnika ryczałtowego. Owce w części przeznaczone są do sprzedaży, a raz do roku sprzedawana jest również pozyskiwana z nich wełna.
Wnioskodawczyni w trakcie posiadania udziałów w Nieruchomości nie ponosiła na nią żadnych nakładów, a w szczególności nie dokonywała jej przekształcenia na grunty nie rolne (ewentualne przekształcenie zostanie dokonane przez kupującego po przeniesieniu własności Nieruchomości w umowie przyrzeczonej), nie dokonywała jej podziałów, czy wydzielenia dróg wewnętrznych, nie występowała o wydanie warunków zabudowy, czy nie dokonała jej uzbrojenia (doprowadzenie do niej mediów).
W celu sprzedaży posiadanych udziałów w Nieruchomości Wnioskodawczyni nie współpracowała z biurami obrotu nieruchomościami, ani nie reklamowała w żaden sposób chęci sprzedaży. Wnioskodawczyni zamieściła jednak wspólnie z pozostałymi współwłaścicielami jednorazowe ogłoszenie sprzedaży w internecie na platformie (`(...)`).
Nieruchomość była przez Wnioskodawczynię, jak i przez syna (`(...)`) oraz (`(...)`), wykorzystywana wyłącznie na cele działalności zwolnionej od podatku, tj. wykorzystywali ją na potrzeby prowadzonego gospodarstwa rolnego, jako rolnicy ryczałtowi.
Na dzień sprzedaży Nieruchomości nie będzie ona objęta miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego, ani nie będzie wydana w stosunku do niej decyzja o warunkach zabudowy (nabywca zamierza wystąpić o wydanie przedmiotowej decyzji dopiero po jej nabyciu).
Sprzedawana działka była do dnia (`(...)`) wykorzystywana przez Wnioskodawczynię w działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy o VAT, poprzez wykorzystywanie jej w prowadzonym gospodarstwie rolnym, z którego czerpane były korzyści majątkowe.
Do momentu sprzedaży przedmiotowej działki, Wnioskodawczyni nie będzie podejmowała żadnych czynności wymagających zaangażowania własnych środków finansowych, które zmierzałyby do podniesienia wartości tej działki.
Umowa przedwstępna sprzedaży nieruchomości nie zawiera innych warunków, prócz wymienionych we wniosku.
Wnioskodawczyni w ramach umowy przedwstępnej sprzedaży nieruchomości nie udzieliła i nie zamierza udzielić żadnych pełnomocnictw kupującemu.
Do momentu zawarcia umowy przyrzeczonej, strona kupująca nie zamierza dokonywać żadnych inwestycji infrastrukturalnych na nieruchomości, które zwiększałyby jej atrakcyjność.
Nabywca do dnia zawarcia umowy przyrzeczonej nie będzie ponosił żadnych nakładów finansowych związanych z nieruchomością.
Poza zawartą umową przedwstępną sprzedaży nieruchomości Wnioskodawczyni nie zamierza udzielić kupującemu żadnych pełnomocnictw.
Na moment sprzedaży działki nie zostanie uchwalony dla niej plan zagospodarowania przestrzennego.
Na moment sprzedaży działki nie zostanie wydana dla niej decyzja o warunkach zabudowy.
Przy tak przedstawionym opisie sprawy wątpliwości Wnioskodawczyni wyrażone w pytaniu pierwszym – dotyczą kwestii uznania Jej za podatnika podatku VAT przy sprzedaży udziału w opisanej powyżej Nieruchomości.
W tym miejscu należy wskazać, że moment przeniesienia własności nieruchomości został określony w art. 155 § 1 Kodeksu cywilnego, w myśl którego – umowa sprzedaży, zamiany, darowizny lub inna umowa zobowiązująca do przeniesienia własności rzeczy co do tożsamości oznaczonej przenosi własność na nabywcę, chyba że przepis szczególny stanowi inaczej, albo że strony inaczej postanowiły.
Zgodnie z ogólnymi zasadami dotyczącymi sprzedaży – przez umowę sprzedaży sprzedawca zobowiązuje się przenieść na kupującego własność rzeczy i wydać mu rzecz, a kupujący zobowiązuje się rzecz odebrać i zapłacić sprzedawcy cenę (art. 535 Kodeksu cywilnego ).
Z kolei umowa przedwstępna została uregulowana w art. 389-396 Kodeksu cywilnego. Zgodnie z art. 389 § 1 Kodeksu cywilnego – umowa, przez którą jedna ze stron lub obie zobowiązują się do zawarcia oznaczonej umowy (umowa przedwstępna), powinna określać istotne postanowienia umowy przyrzeczonej. Jeżeli termin, w ciągu którego ma być zawarta umowa przyrzeczona, nie został oznaczony, powinna ona być zawarta w odpowiednim terminie wyznaczonym przez stronę uprawnioną do żądania zawarcia umowy przyrzeczonej. Jeżeli obie strony są uprawnione do żądania zawarcia umowy przyrzeczonej i każda z nich wyznaczyła inny termin, strony wiąże termin wyznaczony przez stronę, która wcześniej złożyła stosowne oświadczenie. Jeżeli w ciągu roku od dnia zawarcia umowy przedwstępnej nie został wyznaczony termin do zawarcia umowy przyrzeczonej, nie można żądać jej zawarcia (art. 389 § 2 ww. ustawy).
Umowa przedwstępna jest więc jedynie zobowiązaniem do przeniesienia własności, lecz własności nie przenosi. Kupujący nie otrzymuje na mocy tej umowy żadnych uprawnień właścicielskich. Właścicielem zostaje dopiero dzięki zawarciu umowy przyrzeczonej.
Tym samym, zgodnie z powyższymi normami prawa cywilnego – umowa przedwstępna, będąca przyrzeczeniem zawarcia właściwej umowy sprzedaży, nawet jeśli sporządzona została w formie aktu notarialnego, nie powoduje przeniesienia prawa własności nieruchomości.
Biorąc powyższe informacje pod uwagę, w przedmiotowej sprawie brak jest zatem przesłanek pozwalających uznać Wnioskodawczynię za podatnika w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy, prowadzącego działalność gospodarczą, w myśl art. 15 ust. 2 ustawy, polegającą na handlu nieruchomościami. Jak wcześniej wyjaśniono, aby uznać określoną sprzedaż za podlegającą opodatkowaniu podatkiem VAT, nie wystarcza stwierdzić jedynie dostawę towarów, lecz wymagane jest określenie podmiotu dokonującego dostawy za występującego w związku ze sprzedażą jako podatnika podatku od towarów i usług.
W rozpatrywanej sprawie należy uznać, że Wnioskodawczyni, dokonując planowanej sprzedaży udziału we współwłasności działki, nie będzie działała w charakterze podatnika, a czynność ta nie będzie nosiła znamion działalności gospodarczej w rozumieniu ustawy o podatku od towarów i usług. Powyższe wynika z faktu, że sprzedaż przez Wnioskodawczynię udziału we współwłasności działki nr (`(...)`), stanowić będzie zwykłe wykonywanie prawa własności. Jak bowiem wynika z opisu sprawy – Wnioskodawczyni nabyła Nieruchomość będącą przedmiotem Umowy w drodze dziedziczenia. Prowadząc gospodarstwo rolne posiadała status rolnika ryczałtowego. Ponadto Wnioskodawczyni nie podjęła ciągu działań, które wskazywałyby na aktywność w zakresie obrotu Nieruchomościami. W trakcie posiadania udziałów w Nieruchomości Zainteresowana nie ponosiła na nią żadnych nakładów, a w szczególności nie dokonywała jej przekształcenia na grunty nierolne, nie dokonywała jej podziałów, czy wydzielenia dróg wewnętrznych, nie występowała o wydanie warunków zabudowy oraz nie dokonała jej uzbrojenia. W związku z planowaną sprzedażą Nieruchomości Zainteresowana nie będzie podejmowała żadnych czynności wymagających zaangażowania własnych środków finansowych, które zmierzałyby do podniesienia wartości tej działki, podobnych do wykorzystywanych przez handlowców. Ponadto w stosunku do Nieruchomości objętej wnioskiem na moment sprzedaży działki nie zostanie uchwalony dla niej plan zagospodarowania przestrzennego oraz nie zostanie wydana dla niej decyzja o warunkach zabudowy. Zaznaczyć należy, że sprzedawana działka od (`(...)`) udostępniona została synowi Wnioskodawczyni, tj. (`(...)`) , na podstawie nieodpłatnej umowy dzierżawy z dnia (`(...)`), zawartej na okres 10 lat, na potrzeby prowadzonego przez Niego gospodarstwa rolnego. Z kolei Pan (`(...)`) prowadząc przedmiotowe gospodarstwo rolne posiada status rolnika ryczałtowego. Wnioskodawczyni w Umowie zobowiązała się do sprzedaży udziałów w Nieruchomości pod następującymi warunkami:
lub
Do momentu sprzedaży Nieruchomości strona kupująca nie zamierza dokonywać żadnych inwestycji infrastrukturalnych, które zwiększałyby jej atrakcyjność. Poza zawartą umową przedwstępną sprzedaży nieruchomości Wnioskodawczyni nie zamierza udzielić kupującemu żadnych pełnomocnictw. Tym samym, zbywając ww. udział we współwłasności działki stanowiącej majątek prywatny, Wnioskodawczyni korzystać będzie z przysługującego Jej prawa do rozporządzania własnym majątkiem. Skutkiem powyższego – stosownie do zapisów orzecznictwa – transakcja zbycia ww. udziału nie będzie podlegać opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.
Podsumowując, przy tak przedstawionym opisie zdarzenia przyszłego sprzedaż przez Wnioskodawczynię udziału w prawie własności nieruchomości nie będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, bowiem Wnioskodawczyni w ramach tej czynności nie będzie działała jako podatnik podatku VAT, zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy, prowadzący działalność gospodarczą zdefiniowaną w art. 15 ust. 2 ustawy.
Zatem stanowisko Wnioskodawczyni w zakresie pytania nr 1 należało uznać za nieprawidłowe.
Jednocześnie wskazać należy, że nie udziela się odpowiedzi na pytanie drugie z wniosku, ponieważ Wnioskodawczyni oczekiwała na nie odpowiedzi tylko w przypadku uznania Wnioskodawczyni przez tut. Organ za podatnika VAT w związku ze sprzedażą udziałów w ww. działce.
Tutejszy organ wskazuje, że zgodnie z art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej, Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, na wniosek zainteresowanego, wydaje, w jego indywidualnej sprawie, interpretację przepisów prawa podatkowego (interpretację indywidualną).
W związku z powyższym zaznaczenia wymaga, że wydana interpretacja dotyczy tylko sprawy będącej przedmiotem wniosku (pytania) Wnioskodawcy. Inne kwestie przedstawione w opisie zdarzenia przyszłego, bądź we własnym stanowisku, które nie zostały objęte pytaniem nie mogą być – zgodnie z art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej – rozpatrzone.
Zauważyć należy, że zgodnie z art. 14b § 3 Ordynacji podatkowej, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Zainteresowany ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego). Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem zdarzenia przyszłego podanym przez Wnioskodawców w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swą aktualność.
Jednocześnie należy podkreślić, że niniejsza interpretacja została wydana na podstawie przedstawionego we wniosku opisu sprawy, co oznacza, że w przypadku, gdy w toku postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, kontroli celno-skarbowej zostanie określony odmienny stan sprawy, interpretacja nie wywoła w tym zakresie skutków prawnych.
Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.
Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:
Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).
Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193, z późn. zm.), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.
Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2019 r., poz. 2325, z późn. zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku wnoszenia skargi w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii jako najwłaściwszy proponuje się kontakt z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego ePUAP. W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).
Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.
Fiscalex • Automatyczne wyszukiwanie interpretacji • Anuluj w każdej chwili