0114-KDIP4-2.4012.539.2020.2.MB

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2020 r., poz. 1325 z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 21 października 2020 r. (data wpływu 27 października 2020 r.), uzupełnionym pismem z dnia 9 grudnia 2020 r. ( data wpływu 11 grudnia 2020 r.) oraz pismem z dnia 22 grudnia 2020 r. (data wpływu 28 grudnia 2020 r.) na wezwanie tut. Organu z dnia 15 grudnia 2020 r., skutecznie doręczone w dniu 16 grudnia 2020 r. o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie:

• zastosowania zwolnienia od podatku VAT (podatek od towarów i usług) sprzedaży usług szkoleniowych BHP z wykorzystaniem środków komunikacji elektronicznej – jest prawidłowe,
• zastosowania zwolnienia od podatku VAT udostępniania innemu przedsiębiorcy usługi z zakresu BHP na platformie szkoleniowej, który dystrybuuje ww. usługę ostatecznemu nabywcy - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 27 października 2020 r. wpłynął ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zwolnienia od podatku VAT sprzedaży dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zastosowania zwolnienia od podatku VAT sprzedaży usług szkoleniowych BHP z wykorzystaniem środków komunikacji elektronicznej oraz udostępniania ich za pośrednictwem platformy szkoleniowej innemu przedsiębiorcy, który dystrybuuje ww. usługę ostatecznemu nabywcy.

Wniosek uzupełniony został pismem z dnia 9 grudnia 2020 r., złożonym w dniu 9 grudnia 2020 r. (data wpływu 11 grudnia 2020 r.) oraz pismem z dnia 22 grudnia 2020 r., złożonym w dniu 22 grudnia 2020 r. (data wpływu 28 grudnia 2020 r.), będącymi odpowiedzią na wezwanie tut. Organu z dnia 15 grudnia 2020 r., skutecznie doręczone w dniu 16 grudnia 2020 r.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca w ramach prowadzonej działalności gospodarczej pod firmą (…) świadczy usługi z zakresu BHP, w tym z zakresu obowiązkowych szkoleń wstępnych oraz okresowych dla pracowników. Obowiązek przeprowadzania szkoleń BHP wynika wprost z przepisów Kodeksu Pracy, szczegółowe zaś zasady przeprowadzania szkoleń z tego zakresu określone zostały w przepisach rozporządzenia Ministra Gospodarki i Pracy z dnia 27 lipca 2004 r. (Dz. U. Nr 180, poz. 1860 z późn. zm.) w sprawie szkolenia w dziedzinie bezpieczeństwa i higieny pracy.

Zgodnie z przepisem art. 43 ust. 1 pkt 29 lit. a) ustawy o podatku od towarów i usług, w brzmieniu nadanym ustawą z dnia 29 października 2010 r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 226, poz. 1476), zwolnione od podatku są usługi kształcenia zawodowego lub przekwalifikowania zawodowego prowadzone w formach i na zasadach przewidzianych w odrębnych przepisach oraz świadczenie usług i dostawa towarów ściśle z tymi usługami związane. Wnioskodawca jest osobą fizyczną prowadzącą działalność oświatową na zasadach określonych w przepisach o swobodzie działalności gospodarczej, o której mowa w § 1a ust. 2 lit. e ww. rozporządzenia Ministra Gospodarki i Pracy z dnia 27 lipca 2004 r. (Dz. U. Nr 180, poz. 1860 z późn. zm.) w sprawie szkolenia w dziedzinie bezpieczeństwa i higieny pracy. W związku z powyższym szkolenia z zakresu bezpieczeństwa i higieny pracy prowadzone przez wnioskodawcę zgodnie z ww. przepisami rozporządzenia Ministra Gospodarki i Pracy są obecnie zwolnione od podatku od towarów i usług na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 29 lit. a) Ustawy o podatku od towarów i usług.

Wnioskodawca pragnie rozszerzyć dotychczasową działalność o świadczenie usług polegających na prowadzeniu szkoleń wstępnych i okresowych z zakresu BHP za pomocą środków porozumiewania się na odległość.

W przypadku szkoleń wstępnych Wnioskodawca uzyskał interpelację z Państwowej Inspekcji Pracy, zgodnie z którą: „szkolenie wstępne na stanowisku pracy przeprowadza wyznaczona przez pracodawcę osoba kierująca pracownikami lub pracodawca, jeżeli osoby te posiadają odpowiednie kwalifikacje i doświadczenie zawodowe oraz są przeszkolone w zakresie metod prowadzenia instruktażu stanowiskowego. Obowiązujące przepisy nie wskazują dopuszczalnych form przeprowadzenia instruktażu i sposobu jego realizacji, tj. czy w formie wideokonferencji czy bezpośredniej rozmowy z pracownikiem.

W internetowym systemie informacji prawnej LEX w dniu 2 marca 2017 r. zamieszczono odpowiedź dotyczącą prowadzenia instruktażu ogólnego BHP w formie zdalnej (wideokonferencji). Wynika z niej, że: „Nie ma problemu, aby w czasie wideokonferencji zaznajomić pracowników z przepisami oraz zasadami BHP wynikającymi z przepisów prawa powszechnie obowiązującego i zakładowego. Jeśli organizator szkolenia wstępnego - ogólnego spełni wszystkie wymagania wynikające z ramowego programu dotyczące czasu trwania szkolenia, w tym wykorzystania właściwych form dydaktycznych, szkolenie może mieć formę wideokonferencji”.

Wobec powyższego, jeżeli instruktaż ogólny prowadzony poprzez wideokonferencję zapewni spełnienie realizacji tematyki szkolenia określonej w szczegółowym programie instruktażu ogólnego to nie ma podstaw aby kwestionować taki sposób prowadzenia szkolenia wstępnego. Niniejsza interpretacja wprost wskazuje, iż nie ma przeszkód aby obowiązkowe szkolenie wstępne w zakresie instruktażu ogólnego przeprowadzić w formie zdalnej.

W przypadku szkoleń okresowych to dopuszczalne formy w jakich mogą być one przeprowadzane reguluje wprost Rozporządzenie Ministra Gospodarki i Pracy z dnia 27 lipca 2004 r. (Dz. U. 2004 nr 180 poz. 1860 z późn. zm.) w sprawie szkolenia w dziedzinie bezpieczeństwa i higieny pracy. Zgodnie z § 15 ww. Rozporządzenia szkolenie okresowe przeprowadza się w formie kursu, seminarium lub samokształcenia kierowanego. Zgodnie zaś z § 1a ww. rozporządzenia przez pojęcie samokształcenia kierowanego - rozumie się formę szkolenia umożliwiającego uzyskanie, aktualizowanie lub uzupełnianie wiedzy i umiejętności w zakresie bezpieczeństwa i higieny pracy, na podstawie materiałów przekazanych przez organizatora szkolenia, szczególnie przy zastosowaniu poczty, Internetu, przy jednoczesnym zapewnieniu konsultacji z osobami spełniającymi wymagania dla wykładowców. Niniejsze potwierdza zatem także możliwość przeprowadzania szkoleń okresowych z zakresu BHP dla pracowników w formie zdalnej.

Wnioskodawca celem świadczenia usług szkoleniowych za pośrednictwem środków komunikacji elektronicznej utworzył platformę szkoleniową, na której to znajdują się stworzone oraz zredagowane przez niego materiały edukacyjne i szkoleniowe. Wnioskodawca jako właściciel i autor platformy zamierza podjąć współpracę z innymi przedsiębiorcami celem pozyskania uczestników na realizowane szkolenia. Uczestnicy szkolenia - pozyskani przez przedsiębiorcę współpracującego z Wnioskodawcą - otrzymają od Wnioskodawcy dane niezbędne do logowania, zalogują się na platformę Wnioskodawcy i krok po kroku wykonają na ww. platformie wszelkie niezbędne etapy danego szkolenia. Na koniec każdego szkolenia przedsiębiorca współpracujący z Wnioskodawcą wystawi stosowny certyfikat na rzecz każdego z uczestników dokumentujący przeprowadzenie szkolenia.

Całokształt czynności i materiałów szkoleniowych niezbędnych do realizacji wymaganych przez prawo wstępnych i okresowych szkoleń BHP byłaby jednak zapewniana, na rzecz każdorazowego uczestnika, przez Wnioskodawcę. Ww. proces przeprowadzania szkoleń odbywałby się na takich samych zasadach i w ten sam sposób jak szkolenia realizowane obecnie na bezpośrednie zlecenie pracodawcy.

W piśmie uzupełniającym z dnia 22 grudnia 2020 r. Wnioskodawca doprecyzował opis zdarzenia przyszłego i wskazał, że:

1. Wnioskodawca jest czynnym zarejestrowanym podatnikiem podatku od towarów i usług.
2. Udział szkolącego - Wnioskodawcy w prowadzonych szkoleniach z zakresu bezpieczeństwa i higieny pracy jest znaczący.
3. Szkolenia wstępne z zakresu bezpieczeństwa i higieny pracy prowadzone są przez Wnioskodawcę obecnie przede wszystkim w formie wideokonferencji. Uczestnikom szkolenia są zapewniane materiały szkoleniowe opracowane przez Wnioskodawcę, na podstawie których szkolący osobiście za pośrednictwem urządzenia przeznaczonego do porozumiewania się na odległość przeprowadza całe szkolenie. Co się tyczy szkoleń okresowych z zakresu bezpieczeństwa i higieny pracy to szkolenia te prowadzone są za pomocą platformy szkoleniowej, której treści są własnością Wnioskodawcy. Forma prowadzenia szkolenia, zgodnie ze stanowiskiem Państwowej Inspekcji Pracy jest prawidłowa. Materiały znajdujące się na platformie szkoleniowej są opracowane i na bieżąco aktualizowane tylko i wyłącznie przez Wnioskodawcę, następnie szkolący w instrukcji przyucza uczestników szkolenia o jego etapach i zadaniach niezbędnych do jego realizacji, uczestnicy szkolenia wykonują zadania samodzielnie ale mają możliwość stałego kontaktu ze szkolącym, m. in. przez telefon lub maila.
4. Uczestnicy szkolenia są w stałym kontakcie ze szkolącym. Podczas wideokonferencji kontaktują się ze szkolącym bezpośrednio za pomocą mikrofonu bądź kamery internetowej. Mają nadto zapewniony stały kontakt telefoniczny oraz mailowy celem obsługi merytorycznej i technicznej szkoleń dostępnych na platformie szkoleniowej.
5. Wnioskodawca nie jest jednostką objętą systemem oświaty w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 14 grudnia 2016 r. - Prawo oświatowe.
6. Zarówno program szkoleń prowadzonych w formie stacjonarnej jak i w formie zdalnej jest jednakowy, tożsamy.
7. Usługi szkoleniowe BHP świadczone przez Wnioskodawcę prowadzone będą w formach i na zasadach wynikających z przepisów Kodeksu Pracy, szczegółowe zaś zasady przeprowadzania szkoleń z tego zakresu określone zostały w przepisach rozporządzenia Ministra Gospodarki i Pracy z dnia 27 lipca 2004 r. (Dz. U. Nr 180, poz. 1860 z późn. zm.) w sprawie szkolenia w dziedzinie bezpieczeństwa i higieny pracy - na co Wnioskodawca uprzednio powoływał się we wniosku.
8. Wnioskodawca nie posiada akredytacji w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 14 grudnia 2016 r. - Prawo oświatowe, ponieważ nie jest zobligowany do jej posiadania. Wnioskodawca posiada stanowisko Państwowej Inspekcji Pracy, zgodnie, z którym usługi objęte przedmiotem wniosku (w zakresie szkoleń bhp) mogą być świadczone na odległość/za pośrednictwem środków porozumiewania się na odległość i spełniają wszelkie wymagania określone w rozporządzeniu Ministra Gospodarki i Pracy z dnia 27 lipca 2004r. (Dz. U. Nr 180, poz. 1860 z późn. zm.) w sprawie szkolenia w dziedzinie bezpieczeństwa i higieny pracy.
9. Szkolenia nie będą finansowane ze środków publicznych.

Obecnie prowadzone szkolenia w formie stacjonarnej są zwolnione od podatku od towarów i usług na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 29 lit. a), co zostało potwierdzone w interpretacji indywidualnej otrzymanej od Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie pod nr IPPP1-443 -1206/10-5/MP.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania:

1. Czy Wnioskodawca świadcząc sprzedaż usług szkoleniowych z zakresu BHP za pośrednictwem środków komunikacji elektronicznej, w tym w drodze e-learningu, wideokonferencji, szkoleń zdalnych, korzysta ze zwolnienia z podatku od towarów i usług, o którym mowa w art. 43 ust 1 pkt 29 lit a) ustawy o VAT?
2. Czy Wnioskodawca udostępniając na swojej platformie szkoleniowej usługę szkolenia z zakresu BHP (prowadzone za pośrednictwem środków komunikacji elektronicznej), innemu przedsiębiorcy (pośrednikowi), który dystrybuuje je ostatecznemu nabywcy, korzysta ze zwolnienia, o którym mowa w art. 43 ust 1 pkt 29 lit a) ustawy o VAT, w przypadku wystawienia faktury na przedsiębiorcę współpracującego z Wnioskodawcą (pośrednika)?

Zdaniem Wnioskodawcy:

Ad. 1

W ocenie Wnioskodawcy ww. szkolenia z zakresu bezpieczeństwa i higieny pracy prowadzone w formie on-line (za pośrednictwem środków komunikacji elektronicznej) - zgodnie z przepisami Rozporządzenia Ministra Gospodarki i Pracy z dnia 27 lipca 2004 r. w sprawie szkolenia w dziedzinie bezpieczeństwa i higieny pracy oraz zgodnie z interpelacją Państwowej Inspekcji Pracy dotyczącą dopuszczalnych form przeprowadzania szkoleń wstępnych - są zwolnione od podatku od towarów i usług.

Ad. 2

W ocenie Wnioskodawcy ww. szkolenia z zakresu bezpieczeństwa i higieny pracy prowadzone w formie on-line (za pośrednictwem środków komunikacji elektronicznej) na platformie Wnioskodawcy zgodnie z przepisami rozporządzenia Ministra Gospodarki i Pracy z dnia 27 lipca 2004 r. w sprawie szkolenia w dziedzinie bezpieczeństwa i higieny pracy są zwolnione od podatku od towarów i usług.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2020 r., poz. 106, z późn. zm.), zwanej dalej „ustawą”, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Na mocy art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

W myśl art. 8 ust. 1 ustawy, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów rozumieniu art. 7 (…).

Przepisy ustawy o podatku od towarów i usług oraz rozporządzeń wykonawczych do tej ustawy, przewidują dla niektórych towarów i usług zwolnienie od podatku.

Zastosowanie zwolnienia od podatku, jako odstępstwo od zasady powszechności i równości opodatkowania, możliwe jest jedynie w przypadku wykonywania czynności ściśle określonych w ustawie oraz w przepisach wykonawczych wydanych na podstawie jej upoważnienia.

Zakres i zasady zwolnienia od podatku dostaw towarów lub świadczenia usług zostały określone m.in. w art. 43 ustawy.

Na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 26 ustawy, zwalnia się od podatku usługi świadczone przez:

1. jednostki objęte systemem oświaty w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 14 grudnia 2016 r. – Prawo oświatowe, w zakresie kształcenia i wychowania,
2. uczelnie, jednostki naukowe Polskiej Akademii Nauk oraz jednostki badawczo – rozwojowe, w zakresie kształcenia na poziomie wyższym

- oraz dostawę towarów i świadczenie usług ściśle z tymi usługami związane.

Z uregulowań zawartych w wyżej cytowanym art. 43 ust. 1 pkt 26 lit. a) ustawy wynika, że zwolnienie od podatku od towarów i usług obejmuje usługi w zakresie kształcenia i wychowania świadczone przez jednostki objęte systemem oświaty w rozumieniu przepisów Prawo oświatowe oraz dostawę towarów i świadczenie usług ściśle z tymi usługami związane. Zatem aby możliwe było skorzystanie ze zwolnienia przewidzianego w powołanym przepisie ustawy, dany podmiot musi być jednostką objętą systemem oświaty w rozumieniu przepisów Prawo oświatowe oraz musi świadczyć usługi w zakresie kształcenia. Natomiast jeśli chodzi o kwestię wychowania, należy wskazać, że jest ona przypisana podmiotom, do których uczęszczanie jest obowiązkowe i regulowane przepisami. Zatem to szkoły obowiązkowe mają za zadanie realizować program wychowywania. Nie jest przy tym konieczne, by usługa w zakresie kształcenia była jednocześnie usługą w zakresie wychowania. Na podstawie przedmiotowego przepisu zwolnieniem od podatku mogą być objęte zarówno usługi w zakresie kształcenia, jak i usługi w zakresie wychowania.

Ze zwolnienia wskazanego w art. 43 ust. 1 pkt 26 lit. b) ustawy, mogą korzystać uczelnie, jednostki naukowe Polskiej Akademii Nauk oraz jednostki badawczo-rozwojowe, o ile świadczone przez te podmioty usługi są usługami kształcenia na poziomie wyższym.

W świetle art. 43 ust. 1 pkt 29 ustawy, zwalnia się od podatku usługi kształcenia zawodowego lub przekwalifikowania zawodowego, inne niż wymienione w pkt 26:

1. prowadzone w formach i na zasadach przewidzianych w odrębnych przepisach, lub
2. świadczone przez podmioty, które uzyskały akredytację w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 14 grudnia 2016 r. – Prawo oświatowe – wyłącznie w zakresie usług objętych akredytacją, lub
3. finansowane w całości ze środków publicznych

- oraz świadczenie usług i dostawę towarów ściśle z tymi usługami związane.

Z treści art. 43 ust. 17 ustawy wynika, że zwolnienia, o których mowa w ust. 1 pkt 18, 18a, 22-24, 26, 28, 29, 31, 32 i 33 lit. a, nie mają zastosowania do dostawy towarów lub świadczenia usług ściśle związanych z usługami podstawowymi, jeżeli:

1. nie są one niezbędne do wykonania usługi podstawowej, zwolnionej zgodnie z ust. 1 pkt 18, 18a, 22-24, 26, 28, 29, 31, 32 i 33 lit a lub,
2. ich głównym celem jest osiągnięcie dodatkowego dochodu przez podatnika, przez konkurencyjne wykonywanie tych czynności w stosunku do podatników niekorzystających z takiego zwolnienia.

Stosownie do art. 43 ust. 17a ustawy, zwolnienia, o których mowa w ust. 1 pkt 18a, 23, 26, 28, 29 i 33 lit. a, mają zastosowanie do dostawy towarów lub świadczenia usług ściśle związanych z usługami podstawowymi, dokonywanych przez podmioty świadczące usługi podstawowe.

Określenie „ścisły związek” oznacza, że do wykonania usługi podstawowej niezbędna jest dostawa towarów lub świadczenie usług pomocniczych, przy czym nie może to być jakikolwiek związek, lecz relacja o charakterze wskazującym na nieodzowność tych ostatnich dla prawidłowego przebiegu podstawowej usługi.

Jak wynika z § 3 ust. 1 pkt 14 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 grudnia 2013 r. w sprawie zwolnień od podatku od towarów i usług oraz warunków stosowania tych zwolnień (Dz. U. z 2020 r. poz. 1983), zwalnia się od podatku usługi kształcenia zawodowego lub przekwalifikowania zawodowego, finansowane w co najmniej 70% ze środków publicznych oraz świadczenie usług i dostawę towarów ściśle z tymi usługami związane.

Zwolnienia, o których mowa w ust. 1 pkt 13, 14, 18 i 19, stosuje się do dostawy towarów lub świadczenia usług ściśle związanych z usługami podstawowymi dokonywanych przez podmioty świadczące usługi podstawowe (§ 8 ust. 8 rozporządzenia).

W świetle § 3 ust. 9 rozporządzenia, zwolnienia, o których mowa w ust. 1 pkt 13, 14, 18 i 19, nie mają zastosowania do dostawy towarów lub świadczenia usług ściśle związanych z usługami podstawowymi, jeżeli:

1. nie są one niezbędne do wykonania usługi podstawowej, zwolnionej zgodnie z ust. 1 pkt 13, 14, 18 i 19, lub
2. ich głównym celem jest osiągnięcie dodatkowego dochodu przez podatnika, przez konkurencyjne wykonywanie tych czynności w stosunku do podatników niekorzystających z takiego zwolnienia.

Powołane przepisy przewidują zwolnienie dla usług kształcenia zawodowego lub przekwalifikowania zawodowego prowadzonych w formach i na zasadach przewidzianych w odrębnych przepisach lub świadczonych przez podmioty, które uzyskały akredytację w rozumieniu przepisów o systemie oświaty wyłącznie w zakresie usług objętych akredytacją lub finansowanych w całości ze środków publicznych. Co więcej, przepisy przewidują zwolnienie dla usług kształcenia zawodowego lub przekwalifikowania zawodowego finansowanych w co najmniej 70% ze środków publicznych oraz świadczenia usług i dostawy towarów ściśle z tymi usługami związanych. Dla zastosowania przedmiotowych zwolnień istotne jest uznanie danej usługi za usługę kształcenia zawodowego lub przekwalifikowania, a następnie spełnienie dodatkowych warunków wynikających z niniejszego przepisu, tj. prowadzenie danego szkolenia w formach i na zasadach przewidzianych w odrębnych przepisach lub uzyskanie akredytacji na dany rodzaj szkolenia lub finansowanie danego szkolenia w całości ze środków publicznych, lub też finansowanie danego szkolenia w co najmniej 70% ze środków publicznych.

Wskazane wyżej regulacje stanowią implementację prawa unijnego, gdyż w świetle art. 132 ust. 1 lit. i) Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE L Nr 347 z 11 grudnia 2006 r., str. 1, z późn. zm.), zwanej dalej Dyrektywą 2006/112/WE Rady, państwa członkowskie zwalniają kształcenie dzieci lub młodzieży, kształcenie powszechne lub wyższe, kształcenie zawodowe lub przekwalifikowanie, łącznie ze świadczeniem usług i dostawą towarów ściśle z taką działalnością związanych, prowadzone przez odpowiednie podmioty prawa publicznego lub inne instytucje działające w tej dziedzinie, których cele uznane są za podobne przez dane państwo członkowskie.

W tym kontekście wskazać należy – co wielokrotnie podkreślał Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej – że zakres zwolnień przewidzianych w Dyrektywie 2006/112/WE Rady nie może być interpretowany w sposób rozszerzający. Czynności zwolnione zgodnie z Dyrektywą 2006/112/WE Rady stanowią autonomiczne pojęcia prawa wspólnotowego, a ich ujednolicona interpretacja ma służyć unikaniu rozbieżności w stosowaniu systemu podatku od wartości dodanej w poszczególnych państwach członkowskich. Zgodnie z utrwalonym orzecznictwem „pojęcia używane do opisania zwolnień wymienionych w art. 13 Szóstej Dyrektywy 2006/112/WE Rady powinny być interpretowane w sposób ścisły, ponieważ stanowią one odstępstwa od ogólnej zasady, zgodnie z którą podatkiem VAT objęta jest każda dostawa towarów i każda usługa świadczona odpłatnie przez podatnika” (wyrok TSUE z dnia 19 listopada 2009 r. C-461/08 w sprawie Don Bosco Onroerend Goed BV).

Ponadto należy zaznaczyć, że w dniu 1 lipca 2011 r. weszły w życie przepisy rozporządzenia Rady (UE) Nr 282/2011 z dnia 15 marca 2011 r. ustanawiającego środki wykonawcze do Dyrektywy 2006/112/WE Rady w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE L 77/1). Rozporządzenie to wiąże wszystkie państwa członkowskie i jest stosowane bezpośrednio.

Definicja zawarta w art. 44 tego rozporządzenia określa, że usługi w zakresie kształcenia zawodowego lub przekwalifikowania świadczone na warunkach określonych w art. 132 ust. 1 lit. i) Dyrektywy 2006/112/WE Rady obejmują nauczanie pozostające w bezpośrednim związku z branżą lub zawodem, jak również nauczanie mające na celu uzyskanie lub uaktualnienie wiedzy do celów zawodowych. Czas trwania kursu w zakresie kształcenia zawodowego lub przekwalifikowania nie ma w tym przypadku znaczenia.

W wyroku Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej z dnia 19 listopada 2009 r. w sprawie C-461/08 wyrażony został pogląd, iż pojęcia używane do opisania zwolnień wymienionych w art. 13 Dyrektywy 77/388/EWG powinny być interpretowane w sposób ścisły, ponieważ stanowią one odstępstwo od ogólnej zasady, zgodnie z którą podatkiem VAT objęta jest każda dostawa towarów i każda usługa świadczona odpłatnie przez podatnika. Również w wyroku z dnia 20 czerwca 2002 r. w sprawie C-287/00 Trybunał w swym orzeczeniu wskazał, jak należy interpretować zwolnienia przedmiotowe w VAT uregulowane w Dyrektywie 77/388/EWG. W wyroku tym podkreślono, że pojęcia używane do doprecyzowania zakresu zwolnienia powinny być interpretowane ściśle m.in. dlatego, że zwolnienia stanowią wyjątek od zasady powszechności opodatkowania i choćby z tych przyczyn muszą być interpretowane jednolicie.

Mając na uwadze powyższe, dokonując wykładni ww. przepisów przez pryzmat definicji usługi kształcenia zawodowego i przekwalifikowania, określonej w art. 44 ww. rozporządzenia należy mieć na uwadze dosłowne brzmienie tych przepisów.

Zgodnie ze Słownikiem języka polskiego PWN (dostępnym w Internecie), użyte w art. 44 rozporządzenia słowo „bezpośredni” oznacza „dotyczący kogoś lub czegoś wprost”, słowo „branża” oznacza „gałąź produkcji lub handlu obejmująca towary lub usługi jednego rodzaju”, natomiast słowo „zawód” oznacza „wyuczone zajęcie wykonywane w celach zarobkowych”.

Biorąc powyższe pod uwagę należy stwierdzić, że przez kształcenie zawodowe lub przekwalifikowanie zawodowe, o których mowa w ww. przepisach, obejmujące nauczanie pozostające w bezpośrednim związku z branżą lub zawodem, należy rozumieć takie kształcenie, w wyniku którego dana osoba podnosi swoje kwalifikacje, a bezpośrednio po jej ukończeniu jest w stanie podjąć pracę zarobkową, lub wykonywać określony zawód.

Jak wynika z opisu sprawy, Wnioskodawca jest czynnym, zarejestrowanym podatnikiem podatku od towarów i usług, który w ramach prowadzonej działalności gospodarczej świadczy usługi z zakresu BHP, w tym z zakresu obowiązkowych szkoleń wstępnych oraz okresowych pracowników. Obowiązek przeprowadzania szkoleń BHP wynika wprost z przepisów Kodeksu Pracy, szczegółowe zaś zasady przeprowadzania szkoleń z tego zakresu określone zostały w przepisach rozporządzenia Ministra Gospodarki i Pracy z dnia 27 lipca 2004 r. w sprawie szkolenia w dziedzinie bezpieczeństwa i higieny pracy. Prowadzone przez Wnioskodawcę szkolenia z zakresu bezpieczeństwa i higieny pracy zgodnie z przepisami rozporządzenia Ministra Gospodarki i Pracy są obecnie zwolnione od podatku od towarów i usług na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 29 lit. a) ustawy o podatku od towarów i usług. Wnioskodawca pragnie rozszerzyć dotychczasową działalność o świadczenie usług polegających na prowadzeniu szkoleń wstępnych i okresowych z zakresu BHP za pomocą środków porozumiewania się na odległość. Ponadto co istotne w analizowanej sprawie Wnioskodawca celem świadczenia usług szkoleniowych za pośrednictwem środków komunikacji elektronicznej utworzył platformę szkoleniową, na której to znajdują się stworzone oraz zredagowane przez niego materiały edukacyjne i szkoleniowe. Wnioskodawca jako właściciel i autor platformy zamierza podjąć współpracę z innymi przedsiębiorcami celem pozyskania uczestników na realizowane szkolenia. Uczestnicy szkolenia - pozyskani przez przedsiębiorcę współpracującego z wnioskodawcą - otrzymają od Wnioskodawcy dane niezbędne do logowania, zalogują się na platformę Wnioskodawcy i krok po kroku wykonają na ww. platformie wszelkie niezbędne etapy danego szkolenia. Na koniec każdego szkolenia przedsiębiorca współpracujący z Wnioskodawcą wystawi stosowny certyfikat na rzecz każdego z uczestników dokumentujący przeprowadzenie szkolenia. Całokształt czynności i materiałów szkoleniowych niezbędnych do realizacji wymaganych przez prawo wstępnych i okresowych szkoleń BHP byłaby jednak zapewniana, na rzecz każdorazowego uczestnika, przez Wnioskodawcę. Ww. proces przeprowadzania szkoleń odbywałby się na takich samych zasadach i w ten sam sposób jak szkolenia realizowane obecnie na bezpośrednie zlecenie pracodawcy.

Wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą kwestii, czy świadczenie usług szkoleniowych z zakresu BHP za pośrednictwem komunikacji elektronicznej korzysta ze zwolnienia z podatku od towarów i usług na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 29 lit. a) ustawy o VAT.

Dla oceny tego, czy usługi wykonywane przez Wnioskodawcę będą zwolnione od podatku od towarów i usług, konieczne jest stwierdzenie:

1. czy będą to usługi w zakresie kształcenia i wychowania świadczone przez jednostkę objętą systemem oświaty lub
2. czy będą to usługi kształcenia zawodowego lub przekwalifikowania zawodowego oraz
   1. czy będą prowadzone w formach i na zasadach przewidzianych w odrębnych przepisach lub
   2. czy będą świadczone przez podmioty, które uzyskały akredytację w rozumieniu przepisów o systemie oświaty lub
   3. czy szkolenia finansowane będą w co najmniej 70% ze środków publicznych.

Jak Wnioskodawca wskazał w opisie sprawy, nie jest jednostką objętą systemem oświaty w rozumieniu przepisów Prawo oświatowe i nie świadczy usług w zakresie kształcenia i wychowania, a usługi szkoleniowe z zakresu BHP nie są przez niego świadczone jako jednostkę objętą systemem oświaty.

Zatem, biorąc pod uwagę powyższe stwierdzić należy, że analizowane usługi w przedstawionym stanie faktycznym/zdarzeniu przyszłym nie korzystają ze zwolnienia od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 26 ustawy, ponieważ nie są spełnione wszystkie przesłanki wynikające z powołanego przepisu.

W konsekwencji należy przeanalizować możliwość skorzystania ze zwolnienia na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 29 ustawy.

Powołany wyżej przepis art. 43 ust. 1 pkt 29 ustawy o podatku od towarów i usług przewiduje zwolnienie dla usług kształcenia zawodowego lub przekwalifikowania zawodowego prowadzonych w formach i na zasadach przewidzianych w odrębnych przepisach, lub świadczonych przez podmioty, które uzyskały akredytację w rozumieniu przepisów o systemie oświaty – wyłącznie w zakresie usług objętych akredytacją, lub finansowane w całości ze środków publicznych. Dla zastosowania ww. zwolnienia istotne jest uznanie danej usługi za usługę kształcenia zawodowego lub przekwalifikowania zawodowego inną niż wymienione w pkt 26, a następnie spełnienie dodatkowych warunków wynikających z niniejszego przepisu.

W niniejszej sprawie prowadzone przez Wnioskodawcę szkolenia będą spełniały definicję kształcenia zawodowego lub przekwalifikowania, o których mowa w art. 43 ust. 1 pkt 29 ustawy, jednakże, jak zaznaczono powyżej, powołany przepis art. 43 ust. 1 pkt 29 ustawy przewiduje zwolnienie dla usług kształcenia zawodowego lub przekwalifikowania zawodowego prowadzonych w formach i na zasadach przewidzianych w odrębnych przepisach lub świadczone przez podmioty, które uzyskały akredytację w rozumieniu przepisów o systemie oświaty wyłącznie w zakresie usług objętych akredytacją lub finansowane w całości ze środków publicznych. Należy jednak zwrócić uwagę, że Wnioskodawca wskazał w treści wniosku, że nie posiada akredytacji na ww. kursy będące przedmiotem wniosku. Ponadto Wnioskodawca wskazał, że świadczone przez niego usługi nie są finansowane ze środków publicznych.

Natomiast w celu dokonania oceny, czy usługi szkoleniowe świadczone przez Wnioskodawcę będą korzystały ze zwolnienia od podatku od towarów i usług na mocy art. 43 ust. 1 pkt 29 lit. a ustawy, konieczne jest stwierdzenie, czy usługi te są prowadzone w formach i na zasadach przewidzianych w odrębnych przepisach.

W opisie sprawy Wnioskodawca wskazał, iż usługi, objęte zakresem pytań, prowadzone są w formach i na zasadach przewidzianych w odrębnych przepisach, tj. na podstawie przepisów Kodeksu pracy oraz rozporządzenia Ministra Gospodarki i Pracy z dnia 27 lipca 2004 r. w sprawie szkolenia w dziedzinie bezpieczeństwa i higieny pracy.

W objaśnieniach do struktury klasyfikacji zawodów i specjalności zawartych w rozporządzeniu Ministra Pracy i Polityki Społecznej z dnia 7 sierpnia 2014 r. w sprawie klasyfikacji zawodów i specjalności na potrzeby rynku pracy oraz zakresu jej stosowania (Dz. U. z 2018 r., poz. 227) zawarta jest definicja pojęcia „zawód”, który zdefiniowany został jako źródło dochodów i oznacza zestaw zadań (czynności) wyodrębnionych w wyniku społecznego podziału pracy, wymagających kompetencji nabytych w toku uczenia się lub praktyki.

Należy wskazać, że wykonywanie każdego zawodu związane jest z koniecznością poznania przepisów oraz zasad bezpieczeństwa i higieny pracy, a także nabycia umiejętności wykonywania pracy w sposób bezpieczny, niezbędnych do jej podjęcia i wykonywania w danym zakładzie pracy i na określonym stanowisku pracy.

Szkolenie z zakresu bezpieczeństwa i higieny pracy, pierwszej pomocy przedmedycznej oraz ochrony przeciwpożarowej może dotyczyć pracodawcy, pracowników służby BHP, innych pracowników oraz instruktorów i wykładowców tej tematyki. Szkolenia te, adresowane do pracodawcy, pracowników służb BHP, instruktorów i wykładowców tej tematyki, są usługami kształcenia zawodowego. Przedmiotowe szkolenia są usługami kształcenia zawodowego również wówczas, gdy dotyczą pracowników pracodawcy niebędących np. służbą bhp, mają bowiem na celu zapewnienie uczestnikom poznanie przepisów oraz zasad bezpieczeństwa i higieny pracy, a także nabycie umiejętności wykonywania pracy w sposób bezpieczny, niezbędnych do podjęcia i wykonywania pracy w danym zakładzie pracy i na określonym stanowisku pracy.

Znajomość przepisów oraz zasad bezpieczeństwa i higieny pracy jest warunkiem niezbędnym do wykonywania pracy. Każdy pracodawca ma obowiązek zapewnić pracownikowi odbycie, odpowiedniego do rodzaju wykonywanej pracy szkolenia, w tym przekazać mu informacje i instrukcje dotyczące zajmowanego stanowiska pracy lub wykonywanej pracy. Obowiązek przeszkolenia podwładnych w zakresie zasad bezpieczeństwa i higieny pracy nałożony został na pracodawcę ustawą z dnia 26 czerwca 1974 r. – Kodeks pracy (Dz. U. z 2020 r., poz. 1320, z późn.zm.).

Zgodnie z art. 209¹ § 1 Kodeksu pracy, pracodawca jest obowiązany:

1. zapewnić środki niezbędne do udzielania pierwszej pomocy w nagłych wypadkach, zwalczania pożarów i ewakuacji pracowników,
2. wyznaczyć pracowników do:
   1. udzielania pierwszej pomocy,
   2. wykonywania działań w zakresie zwalczania pożarów i ewakuacji pracowników,
3. zapewnić łączność ze służbami zewnętrznymi wyspecjalizowanymi w szczególności w zakresie udzielania pierwszej pomocy w nagłych wypadkach, ratownictwa medycznego oraz ochrony przeciwpożarowej.

Na podstawie § 2 ww. artykułu, działania, o których mowa w § 1, powinny być dostosowane do rodzaju i zakresu prowadzonej działalności, liczby zatrudnionych pracowników i innych osób przebywających na terenie zakładu pracy oraz rodzaju i poziomu występujących zagrożeń.

Liczba pracowników, o których mowa w § 1 pkt 2, ich szkolenie oraz wyposażenie powinny uwzględniać rodzaj i poziom występujących zagrożeń (§ 3 cyt. artykułu).

Według art. 237³ § 1 Kodeksu pracy, nie wolno dopuścić pracownika do pracy, do której wykonywania nie posiada on wymaganych kwalifikacji lub potrzebnych umiejętności, a także dostatecznej znajomości przepisów oraz zasad bezpieczeństwa i higieny pracy.

Stosownie do treści § 1 rozporządzenia Ministra Pracy i Polityki Socjalnej z dnia 26 września 1997 r. w sprawie ogólnych przepisów bezpieczeństwa i higieny pracy (Dz. U. z 2003 r. Nr 169, poz. 1650, z późn. zm.), rozporządzenie określa ogólnie obowiązujące przepisy bezpieczeństwa i higieny pracy w zakładach pracy, w szczególności dotyczące:

1. obiektów budowlanych, pomieszczeń pracy i terenu zakładów pracy;
2. procesów pracy;
3. pomieszczeń i urządzeń higienicznosanitarnych.

Zgodnie z § 44 cytowanego wyżej rozporządzenia:

1. Pracodawca jest obowiązany zapewnić pracownikom sprawnie funkcjonujący system pierwszej pomocy w razie wypadku oraz środki do udzielania pierwszej pomocy. W szczególności pracodawca powinien zapewnić:
   1. punkty pierwszej pomocy w wydziałach (oddziałach), w których wykonywane są prace powodujące duże ryzyko wypadku lub związane z wydzielaniem się par, gazów albo pyłów substancji sklasyfikowanych jako niebezpieczne ze względu na ostre działanie toksyczne;
   2. apteczki w poszczególnych wydziałach (oddziałach) zakładu pracy.
2. Ilość, usytuowanie i wyposażenie punktów pierwszej pomocy i apteczek powinny być ustalone w porozumieniu z lekarzem sprawującym profilaktyczną opiekę zdrowotną nad pracownikami, z uwzględnieniem rodzajów i nasilenia występujących zagrożeń.
3. Obsługa punktów i apteczek, o których mowa w ust. 1, na każdej zmianie powinna być powierzana wyznaczonym pracownikom, przeszkolonym w udzielaniu pierwszej pomocy.
4. W punktach pierwszej pomocy i przy apteczkach, w widocznych miejscach, powinny być wywieszone instrukcje o udzielaniu pierwszej pomocy w razie wypadku oraz wykazy pracowników, o których mowa w ust. 3.
5. Punkty pierwszej pomocy i miejsca usytuowania apteczek powinny być odpowiednio oznakowane, zgodnie z Polską Normą, i łatwo dostępne.

Szkolenia w zakresie bezpieczeństwa i higieny pracy nie mogą odbywać się w zupełnie dowolnej formie. Szczegółowe zasady organizacji i przeprowadzania szkoleń z tego zakresu zostały zawarte w rozporządzeniu Ministra Gospodarki i Pracy z dnia 27 lipca 2004 r. w sprawie szkolenia w dziedzinie bezpieczeństwa i higieny pracy (Dz. U. Nr 180, poz. 1860, z późn. zm.), które – w myśl § 1 – określa:

1. szczegółowe zasady szkolenia w dziedzinie bezpieczeństwa i higieny pracy, zwanego dalej „szkoleniem”,
2. zakres szkolenia,
3. wymagania dotyczące treści i realizacji programu szkolenia,
4. sposób dokumentowania szkolenia,
5. przypadki, w których pracodawcy i pracownicy mogą być zwolnieni z określonych rodzajów szkolenia.

Stosownie do § 3 powyższego rozporządzenia, szkolenie zapewnia uczestnikom:

1. zaznajomienie się z czynnikami środowiska pracy mogącymi powodować zagrożenia dla bezpieczeństwa i zdrowia pracowników podczas pracy oraz z odpowiednimi środkami i działaniami zapobiegawczymi;
2. poznanie przepisów oraz zasad bezpieczeństwa i higieny pracy w zakresie niezbędnym do wykonywania pracy w zakładzie pracy i na określonym stanowisku pracy, a także związanych z pracą obowiązków i odpowiedzialności w dziedzinie bezpieczeństwa i higieny pracy;
3. nabycie umiejętności wykonywania pracy w sposób bezpieczny dla siebie i innych osób, postępowania w sytuacjach awaryjnych oraz udzielania pomocy osobie, która uległa wypadkowi.

Zgodnie z § 4 ust. 1 ww. rozporządzenia, szkolenie może być organizowane przez pracodawców lub, na ich zlecenie, przez jednostki organizacyjne prowadzące działalność szkoleniową w dziedzinie bezpieczeństwa i higieny pracy.

Jednostki organizacyjne prowadzące działalność szkoleniową w dziedzinie bezpieczeństwa i higieny pracy które zostały sprecyzowane w § 1a pkt 2 rozporządzenia, czyli m. in. osoby prawne lub fizyczne prowadzące działalność oświatową na zasadach określonych w przepisach o swobodzie działalności gospodarczej, które na zlecenie pracodawcy prowadzą działalność szkoleniową w dziedzinie bezpieczeństwa i higieny pracy.

Szkolenie jest prowadzone jako szkolenie wstępne i szkolenie okresowe (§ 6 rozporządzenia).

W myśl § 14 ust. 1 tego rozporządzenia, szkolenie okresowe ma na celu aktualizację i ugruntowanie wiedzy i umiejętności w dziedzinie bezpieczeństwa i higieny pracy oraz zaznajomienie uczestników szkolenia z nowymi rozwiązaniami techniczno-organizacyjnymi w tym zakresie.

Jak stanowi ust. 2 ww. paragrafu, szkolenie okresowe odbywają:

1. osoby będące pracodawcami oraz inne osoby kierujące pracownikami, w szczególności kierownicy, mistrzowie i brygadziści;
2. pracownicy zatrudnieni na stanowiskach robotniczych;
3. pracownicy inżynieryjno-techniczni, w tym projektanci, konstruktorzy maszyn i innych urządzeń technicznych, technolodzy i organizatorzy produkcji;
4. pracownicy służby bezpieczeństwa i higieny pracy i inne osoby wykonujące zadania tej służby;
5. pracownicy administracyjno-biurowi;
6. pracownicy niewymienieni w pkt 1-5, których charakter pracy wiąże się z narażeniem na czynniki szkodliwe dla zdrowia, uciążliwe lub niebezpieczne albo z odpowiedzialnością w zakresie bezpieczeństwa i higieny pracy.

Jak wynika z § 15 ust. 1 rozporządzenia, szkolenie okresowe pracowników zatrudnionych na stanowiskach robotniczych przeprowadza się w formie instruktażu, nie rzadziej niż raz na 3 lata, a na stanowiskach, na których są wykonywane prace szczególnie niebezpieczne, nie rzadziej niż raz w roku.

Zgodnie z ust. 2 tego paragrafu, szkolenie okresowe osób wymienionych w § 14 ust. 2 pkt 1 i 3−6 powinno być przeprowadzane w formie kursu, seminarium lub samokształcenia kierowanego nie rzadziej niż raz na 5 lat, a w przypadku pracowników administracyjno-biurowych nie rzadziej niż raz na 6 lat.

Analiza przedstawionych okoliczności sprawy oraz powołanych uregulowań prawnych prowadzi do stwierdzenia, że usługi szkoleniowe z zakresu bezpieczeństwa i higieny pracy prowadzone za pośrednictwem środków komunikacji elektronicznej, spełniają definicję usług kształcenia zawodowego, o których mowa w art. 43 ust. 1 pkt 29 ustawy o podatku od towarów i usług. Wobec faktu, że przepisy Kodeksu pracy oraz rozporządzenia Ministra Gospodarki i Pracy z dnia 27 lipca 2004 r. w sprawie szkolenia w dziedzinie bezpieczeństwa i higieny pracy, określają formy i zasady szkoleń dotyczących bezpieczeństwa i higieny pracy, świadczone przez Wnioskodawcę w tym zakresie szkolenia korzystają ze zwolnienia od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 29 lit. a) ustawy o podatku od towarów i usług. Wskazać przy tym należy, że istotny jest charakter i cel świadczonej usługi, a nie fakt jej świadczenia za pośrednictwem platformy internetowej. O zastosowaniu zwolnienia od podatku dla świadczonych usług nie może bowiem przesądzać rodzaj środków komunikacji, przy wykorzystaniu których dana usługa jest wykonywana. Platforma internetowa stanowi jedynie narzędzie, jakie można wykorzystać w celu świadczenia usługi szkoleniowej BHP.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy w zakresie pytania numer 1 jest prawidłowe.

Ponadto wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą również kwestii, czy udostępnianie na platformie szkoleniowej usługi z zakresu BHP pośrednikowi, który dystrybuuje je ostatecznemu nabywcy będzie korzystało ze zwolnienia na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 29 lit. a) ustawy o VAT na podstawie wystawionej faktury za ww. działalność.

Mając na uwadze powyższe przepisy oraz przedstawiony opis sprawy należy stwierdzić, że świadczone usługi są usługami kształcenia zawodowego. Przeprowadzenie usługi szkoleniowej jest prowadzone w formach i na zasadach przewidzianych w odrębnych przepisach. W konsekwencji powyższego należy uznać, że jeżeli usługi szkoleniowe świadczone przez Wnioskodawcę są przez niego udostępniane innemu przedsiębiorcy- będą prowadzone w formach i na zasadach przewidzianych w odrębnych przepisach, tj. jak wskazał Wnioskodawca podlegają szczegółowym uregulowaniom określonym w Kodeksie pracy oraz rozporządzeniu Ministra Gospodarki i Pracy z dnia 27 lipca 2004 r. w sprawie szkolenia w dziedzinie bezpieczeństwa i higieny pracy, to będą korzystały ze zwolnienia od podatku od towarów i usług na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 29 lit. a) ustawy o VAT.

Ponadto z opisu zdarzenia przyszłego wynika, że Wnioskodawca współpracując z innymi przedsiębiorcami, zamierza udostępnić uczestnikom szkolenia dane niezbędne do logowania na platformę szkoleniową Wnioskodawcy, którzy krok po kroku wykonają na ww. platformie wszelkie niezbędne etapy szkolenia. Natomiast całokształt czynności i materiałów niezbędnych do realizacji wstępnych i okresowych szkoleń BHP byłaby jednak zapewniania, na rzecz uczestników przez Wnioskodawcę. Wobec tej sytuacji, to Wnioskodawca świadczy usługę szkoleniową za pośrednictwem platformy internetowej, a udostępnienie ww. szkolenia pośrednikowi, który dystrybuuje je ostatecznemu nabywcy będzie korzystało ze zwolnienia na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 29 lit. a) ustawy o VAT na podstawie wystawionej faktury za ww. działalność. W dodatku odnosząc się do przedmiotu zapytania należy również wskazać, że istotny jest charakter i cel świadczonej usługi, a nie fakt jej świadczenia za pośrednictwem platformy internetowej. Rodzaj środków komunikacji nie ma wpływu na zastosowanie zwolnienia od podatku usług dla świadczonych usług. Platforma internetowa jest jedynie narzędziem wykorzystywanym przy świadczeniu usługi mającej na celu uzyskanie lub uaktualnienie wiedzy do celów zawodowych w dziedzinie bezpieczeństwa i higieny pracy.

W konsekwencji stanowisko Wnioskodawcy w zakresie pytania numer 2 jest prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193 z późn. zm.), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2019 r., poz. 2325 z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP. W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy). W przypadku wnoszenia skargi w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii jako najwłaściwszy proponuje się kontakt z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego ePUAP.

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.