0114-KDIP4-1.4012.338.2020.2.AM

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2020 r., poz. 1325 z późn. zm.), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 13 lipca 2020 r. (data wpływu 15 lipca 2020 r.), uzupełnionym pismem Strony z dnia 28 września 2020 r. (data wpływu 30 września 2020 r.) na wezwanie Organu z dnia 18 września 2020 r. znak sprawy 0114 KDIP4 1.4012.338.2020.1.AM (skutecznie doręczone w dniu 21 września 2020 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie:

• uznania użyczenia Sali na rzecz mieszkańców Gminy jako czynności niepodlegającej opodatkowaniu podatkiem VAT (podatek od towarów i usług)- jest prawidłowe,

• uznania pobieranych przez Gminę od mieszkańców opłat za koszty eksploatacyjne związane ze zużyciem mediów na Sali za podlegające opodatkowaniu podatkiem VAT - jest prawidłowe,

• braku prawa do odliczenia podatku VAT od wydatków poniesionych w związku z realizacją Projektu – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 15 lipca 2020 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie:

• uznania użyczenia Sali na rzecz mieszkańców Gminy jako czynności niepodlegającej opodatkowaniu podatkiem VAT,

• uznania pobieranych przez Gminę od mieszkańców zryczałtowanych opłat za koszty eksploatacyjne związane ze zużyciem mediów na Sali za podlegające opodatkowaniu podatkiem VAT,

• braku prawa do odliczenia podatku VAT od wydatków poniesionych w związku z realizacją Projektu.

Niniejszy wniosek został uzupełniony pismem Strony z dnia 28 września 2020 r. (data wpływu 30 września 2020 r.) na wezwanie Organu z dnia 18 września 2020 r. znak sprawy 0114 KDIP4 1.4012.338.2020.1.AM (skutecznie doręczone w dniu 21 września 2020 r.).

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny:

Gmina (dalej: „Wnioskodawca”) jest zarejestrowanym czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług (dalej: „VAT”).

Gmina zrealizowała w 2017 r. projekt pn. „(…)” (dalej: „Projekt”).

Na realizację Projektu Gmina na podstawie umowy z dnia 24 maja 2017 r. nr (…) uzyskała dofinansowanie ze środków Europejskiego Funduszu Rozwoju Regionalnego w ramach Regionalnego Programu Operacyjnego – (…).

Celem Projektu jest zwiększenie liczby mieszkańców regionu korzystających ze świetlicy wiejskiej w (…) (dalej: „Sala”). Projekt polegał w szczególności na modernizacji obiektu Sali i przystosowaniu jej do pełnienia funkcji kulturowych, edukacyjnych oraz miejsca ogólnodostępnego dla mieszkańców i turystów. W ramach Projektu przebudowano Salę zgodnie z zakresem wskazanym w kosztorysie inwestorskim, tj. m.in. wykonano prace budowlane w zakresie elewacji, stolarki okiennej i drzwiowej, prace wykończeniowe, a także prace polegające na wymianie instalacji grzewczej.

Zdaniem Gminy, w wyniku realizacji Projektu zwiększyła się dostępność infrastruktury turystyczno-kulturalnej dla mieszkańców Gminy, co wpłynęło znacząco na poprawę życia mieszkańców Gminy, a także atrakcyjność obszaru województwa (…) oraz terenu Gminy.

W ramach Projektu Gmina w okresie od marca 2016 r. do listopada 2017 r. ponosiła wydatki na zakup towarów i usług (dalej: „Wydatki”). Wydatki zostały udokumentowane przez jej kontrahentów fakturami VAT z wykazanymi na nich kwotami VAT naliczonego. Całkowita kwota poniesionych Wydatków w związku z realizacją Projektu wyniosła (…) zł, w tym wartość wydatków kwalifikowanych w Projekcie, objęta wnioskiem o płatność wyniosła (…) zł. Podatek VAT w Projekcie stanowił koszt kwalifikowany.

Na podstawie ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym (t.j. Dz. U. z 2020 r. poz. 713; dalej: „ustawa o samorządzie gminnym”) Gmina jest wyposażona w osobowość prawną i posiada zdolność do czynności cywilnoprawnych. W myśl art. 2 ust. 1 tej ustawy Gmina wykonuje zadania publiczne w imieniu własnym i na własną odpowiedzialność.

Na mocy art. 6 ust. 1 powoływanej wyżej ustawy do zakresu działania Gminy należą wszystkie sprawy publiczne o znaczeniu lokalnym, niezastrzeżone ustawami na rzecz innych podmiotów.

Stosownie zaś do art. 7 ust. 1 pkt 9 i 10 ustawy o samorządzie gminnym do zadań własnych Gminy należą zadania w zakresie zaspokajania zbiorowych potrzeb wspólnoty obejmujących sprawy kultury, w tym bibliotek gminnych i innych instytucji kultury oraz ochrony zabytków i opieki nad zabytkami, a także kultury fizycznej i turystyki, w tym terenów rekreacyjnych i urządzeń sportowych.

Majątek zmodernizowany w ramach Projektu stanowi infrastrukturę ogólnodostępną i publiczną. Gmina pragnie wskazać, iż wykorzystuje Salę zarówno na własne potrzeby (np. w celu organizacji zebrań wiejskich i posiedzeń rady sołeckiej), a także udostępnia Salę zainteresowanym mieszkańcom na podstawie umowy użyczenia. Gmina nie pobiera opłaty z tytułu udostępniania mieszkańcom Sali na podstawie umowy użyczenia.

Gmina wskazuje, iż w trakcie 2019 roku podjęła decyzję o pobieraniu od mieszkańców użyczających Salę zryczałtowanej opłaty za koszty eksploatacyjne związane ze zużyciem mediów na Sali, tj.: energii elektrycznej, wody, ścieków, gazu i odpadów stałych. Za zużycie ww. kosztów eksploatacyjnych Gmina wystawia każdorazowo na użyczającego fakturę VAT z wykazaną na niej kwotą podatku VAT.

Jednocześnie Gmina wskazuje, iż w początkowym okresie po wybudowaniu Sali tj. przez okres ok. 2 lat nie pobierała od mieszkańców użyczających Salę żadnych opłat za koszty eksploatacyjne.

Ponadto w piśmie z dnia 28 września 2020 r., Wnioskodawca uzupełnił informacje zawarte we wniosku wskazując że:

1. Gmina jest stroną umowy z dostawcami mediów.
2. Fakturowanie opłat za koszty eksploatacyjne związane ze zużyciem mediów na Sali nie jest uregulowane oddzielną umową z mieszkańcami. Umowa użyczenia Sali podpisywana przez Gminę z mieszkańcami zawiera zapis o ponoszeniu przez mieszkańca opłaty za koszty eksploatacyjne.
3. Opłata za koszty eksploatacyjne jest ustalana jako stała kwota za dzień używania Sali.
4. Gmina ponosi koszty opłat za media, ale nie odlicza podatku naliczonego wykazanego na fakturach dokumentujących nabycie mediów, które są następnie przenoszone na mieszkańców korzystających z Sali.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania:

1. Czy użyczenie Sali na rzecz zainteresowanych mieszkańców Gminy stanowi czynność podlegającą opodatkowaniu podatkiem VAT?
2. Czy pobierane przez Wnioskodawcę od mieszkańców Gminy biorących Salę w użyczenie zryczałtowane opłaty za koszty eksploatacyjne związane ze zużyciem mediów na Sali (tj. energii elektrycznej, wody, ścieków, gazu i odpadów stałych) podlegają opodatkowaniu podatkiem VAT?
3. Czy Gminie przysługuje prawo do odliczenia VAT od Wydatków poniesionych w związku z realizacją Projektu?

Stanowisko Wnioskodawcy:

1. Użyczenie Sali na rzecz zainteresowanych mieszkańców Gminy nie stanowi czynności podlegającej opodatkowaniu VAT.
2. Pobierane przez Wnioskodawcę od mieszkańców Gminy biorących Salę w użyczenie zryczałtowane opłaty za koszty eksploatacyjne związane ze zużyciem mediów na Sali (tj. energii elektrycznej, wody, ścieków, gazu i odpadów stałych) podlegają opodatkowaniu podatkiem VAT.
3. Gminie nie przysługuje prawo do odliczenia VAT od Wydatków poniesionych w związku z realizacją Projektu.

Uzasadnienie stanowiska podatnika

Ad 1 i 2

Zgodnie z art. 5 ust. 1 ustawy o VAT, opodatkowaniu podatkiem VAT podlegają m.in. odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Z kolei art. 7 ust. 1 tej ustawy stanowi, że przez dostawę towarów rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel.

Stosownie natomiast do art. 8 ust. 1 ustawy o VAT, przez świadczenie usług rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów.

W ocenie Gminy, z treści powołanego wyżej przepisu art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT jednoznacznie wynika, że dostawa towarów i świadczenie usług, co do zasady podlega opodatkowaniu VAT jedynie wówczas, gdy czynności te są wykonywane odpłatnie.

Jak zostało wskazane w opisie stanu faktycznego, Gmina w trakcie 2019 roku podjęła decyzję o pobieraniu od mieszkańców użyczających Salę zryczałtowanej opłaty za koszty eksploatacyjne związane ze zużyciem mediów na Sali, tj.: energii elektrycznej, wody, ścieków, gazu i odpadów stałych. Za zużycie ww. kosztów eksploatacyjnych Gmina wystawia każdorazowo na użyczającego fakturę VAT z wykazaną na niej kwotą podatku VAT.

Mając powyższe na uwadze, pobierane przez Wnioskodawcę od mieszkańców Gminy biorących Salę w użyczenie zryczałtowane opłaty za koszty eksploatacyjne związane ze zużyciem mediów na Sali (tj. energii elektrycznej, wody, ścieków, gazu i odpadów stałych), w ocenie Gminy, z uwagi na treść art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT, podlegają opodatkowaniu podatkiem VAT.

Wyjątki od powyższej reguły, które zostały zawarte - w przypadku dostawy towarów w art. 7 ust. 2 ustawy o VAT oraz - w przypadku świadczenia usług w art. 8 ust. 2 tej ustawy.

Stosownie do art. 8 ust. 2 ustawy o VAT, za odpłatne świadczenie usług uznaje się również:

1. użycie towarów stanowiących część przedsiębiorstwa podatnika do celów innych niż działalność gospodarcza podatnika, w tym w szczególności do celów osobistych podatnika lub jego pracowników, w tym byłych pracowników, wspólników, udziałowców, akcjonariuszy, członków spółdzielni i ich domowników, członków organów stanowiących osób prawnych, członków stowarzyszenia, jeżeli podatnikowi przysługiwało, w całości lub w części, prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego z tytułu nabycia, importu lub wytworzenia tych towarów lub ich części składowych;
2. nieodpłatne świadczenie usług na cele osobiste podatnika lub jego pracowników, w tym byłych pracowników, wspólników, udziałowców, akcjonariuszy, członków spółdzielni i ich domowników, członków organów stanowiących osób prawnych, członków stowarzyszenia, oraz wszelkie inne nieodpłatne świadczenie usług do celów innych niż działalność gospodarcza podatnika.

Zdaniem Gminy, wydanie rzeczy bez przeniesienia na odbiorcę prawa do rozporządzania nimi - będzie świadczeniem usług. Mając na względzie, że Sala po użyczeniu pozostaje własnością Wnioskodawcy, należy uznać, iż jej udostępnienie przez Gminę zainteresowanym mieszkańcom, na gruncie ustawy o VAT, stanowi po stronie Gminy świadczenie usług na rzecz tych mieszkańców.

Jednocześnie w myśl art. 8 ust. 1 i 2 ustawy o VAT, nieodpłatna usługa podlega opodatkowaniu tylko wówczas, gdy nie ma związku z działalnością przedsiębiorstwa. Zaś za usługi niezwiązane z prowadzonym przedsiębiorstwem należy uznać wszelkie usługi, których świadczenie odbyło się bez związku z potrzebami prowadzonej działalności gospodarczej.

Jak wskazano w opisie stanu faktycznego w myśl art. 2 ust. 1 ustawy o samorządzie gminnym gmina wykonuje zadania publiczne w imieniu własnym i na własną odpowiedzialność.

Natomiast zgodnie z art. 6 ust. 1 ww. ustawy do zakresu działania gminy należą wszelkie sprawy publiczne o znaczeniu lokalnym, niezastrzeżone ustawami na rzecz innych podmiotów. Do zadań własnych gminy należy zaspokajanie zbiorowych potrzeb wspólnoty.

W szczególności zadania własne obejmują zadania w zakresie kultury, w tym bibliotek gminnych i innych instytucji kultury oraz ochrony zabytków i opieki nad zabytkami, a także kultury fizycznej i turystyki, w tym terenów rekreacyjnych i urządzeń sportowych (art. 7 ust. 1 pkt 9 i 10 ustawy o samorządzie gminnym).

Biorąc pod uwagę powyższe, w ocenie Gminy, opisane w stanie faktycznym użyczenie Sali zainteresowanym mieszkańcom Gminy będzie odbywało się w związku z prowadzoną przez Gminę działalnością (prowadzeniem przedsiębiorstwa), a w konsekwencji brak jest podstaw do traktowania tego użyczenia jako odpłatnego świadczenia usług podlegającego VAT.

Podsumowując, zdaniem Gminy, użyczenie Sali na rzecz zainteresowanych mieszkańców Gminy nie stanowi czynności podlegającej opodatkowaniu VAT.

Jednocześnie mając na uwadze treść art. 5 ust. 1 ustawy o VAT pobierane przez Wnioskodawcę od mieszkańców Gminy biorących Salę w użyczenie zryczałtowane opłaty za koszty eksploatacyjne związane ze zużyciem mediów na Sali (tj. energii elektrycznej, wody, ścieków, gazu i odpadów stałych) podlegają opodatkowaniu podatkiem VAT.

Ad 3

Zgodnie z art. 86 ust. 1 ustawy o VAT, w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego z pewnymi zastrzeżeniami, które nie mają zastosowania w przedmiotowej sprawie.

Dla oceny możliwości skorzystania z prawa do odliczenia, w każdym przypadku istotne jest więc ustalenie, czy towary i usługi, przy zakupie których naliczono VAT:

• zostały nabyte przez podatnika tego podatku oraz

• pozostają w bezspornym związku z wykonywanymi przez niego czynnościami opodatkowanymi.

Prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione określone warunki, tzn. odliczenia tego dokonuje podatnik podatku od towarów i usług oraz gdy towary i usługi, z których nabyciem podatek został naliczony, są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych. Warunkiem umożliwiającym podatnikowi skorzystanie z prawa do odliczenia podatku naliczonego jest bezpośredni lub pośredni związek zakupów z wykonanymi czynnościami opodatkowanymi.

Przedstawiona powyżej zasada wyklucza możliwość dokonania odliczenia podatku naliczonego związanego z towarami i usługami, które nie są wykorzystywane do czynności opodatkowanych, czyli w przypadku ich wykorzystywania do czynności zwolnionych od podatku oraz niepodlegających temu podatkowi.

Jak wskazano powyżej w myśl art. 2 ust. 1 ustawy o samorządzie gminnym, gmina wykonuje zadania publiczne w imieniu własnym i na własną odpowiedzialność.

Natomiast zgodnie z art. 6 ust. 1 ww. ustawy do zakresu działania gminy należą wszelkie sprawy publiczne o znaczeniu lokalnym, niezastrzeżone ustawami na rzecz innych podmiotów.

Do zadań własnych gminy należy zaspokajanie zbiorowych potrzeb wspólnoty.

W szczególności zadania własne obejmują zadania w zakresie kultury, w tym bibliotek gminnych i innych instytucji kultury oraz ochrony zabytków i opieki nad zabytkami, a także kultury fizycznej i turystyki, w tym terenów rekreacyjnych i urządzeń sportowych (art. 7 ust. 1 pkt 9 i 10 ustawy o samorządzie gminnym).

W przedstawionym przez Gminę opisie stanu faktycznego majątek, który zmodernizowano w ramach Projektu, stanowi infrastrukturę ogólnodostępną i publiczną. Sala wykorzystywana jest zarówno na własne potrzeby Gminy (np. w celu organizacji zebrań wiejskich i posiedzeń rady sołeckiej), a także jest udostępniana zainteresowanym mieszkańcom na podstawie umowy użyczenia. Gmina nie pobiera opłaty z tytułu udostępniania mieszkańcom Sali na podstawie umowy użyczenia.

Jednocześnie w ocenie Gminy, jak zostało wskazane powyżej w uzasadnieniu stanowiska Wnioskodawcy dotyczącego pytania nr 1, użyczenie Sali na rzecz zainteresowanych mieszkańców Gminy nie stanowi czynności podlegającej opodatkowaniu VAT.

Mając na uwadze, iż Wydatki związane z realizacją Projektu nie służą do wykonywania czynności opodatkowanych tym podatkiem, w ocenie Gminy nie przysługuje jej prawo do odliczenia podatku naliczonego z tytułu zrealizowanego Projektu.

Zdaniem Gminy na brak prawa do odliczenia podatku VAT od Wydatków nie powinno mieć wpływu pobieranie przez Gminę od mieszkańców biorących Salę w użyczenie zryczałtowanej opłaty za koszty eksploatacyjne związane ze zużyciem mediów, która zgodnie ze stanowiskiem Wnioskodawcy, przedstawionym powyżej w zakresie pytania nr 2 podlega opodatkowaniu VAT.

Gmina wskazuje, że Wydatki poniesione na modernizację Sali nie wiążą się bezpośrednio ze zużyciem mediów tj. energii elektrycznej, wody, ścieków, gazu i odpadów stałych. Samo przenoszenie kosztów eksploatacyjnych na rzecz biorącego Salę w użyczenie w ocenie Gminy należy traktować jako odrębne świadczenie, które nie ma wpływu na prawo do odliczenia podatku VAT od Wydatków związanych z realizacją Projektu.

Powyższe stanowisko znajduje potwierdzenie w interpretacjach Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej (dalej: „DKIS” lub „Organ”) m.in.:

• W interpretacji indywidualnej DKIS z dnia 20 lipca 2018 r. sygn. 0112 KDIL2 3.4012.266.2018.1.IP, w której Organ wskazał, że „Analizując kwestię prawa do odliczenia podatku naliczonego związanego z nabyciem towarów i usług w zakresie realizacji projektu polegającego na budowie świetlicy, należy wskazać, że Gmina nie będzie wykorzystywać tego obiektu do działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy. Realizacja projektu, jak wskazał Wnioskodawca, będzie bowiem prowadzona w zakresie wykonywania zadań własnych Gminy w zakresie gospodarki nieruchomościami oraz utrzymania gminnych obiektów i urządzeń użyteczności publicznej oraz obiektów administracyjnych, a nieodpłatne udostępnienie świetlicy wybudowanej w ramach projektu nie będzie prowadzone w celu osiągania zysku, a wynikać będzie jedynie z realizacji ww. zadań własnych. Zainteresowany wskazał co prawda w pierwszym przedstawionym modelu zarządzania świetlicą, że zakłada możliwość pobierania jedynie kwoty stanowiącej pokrycie kosztów zużytych mediów (m.in. energia elektryczna, ogrzewanie, woda). Jednakże w tym miejscu zaznaczyć należy, że „refakturowane” na rzecz użytkowników świetlic koszty tzw. „mediów” (tj. energii elektrycznej, ogrzewania, wody) dotyczą tylko faktu zużycia przez tych użytkowników ww. mediów. Natomiast budowa przedmiotowej świetlicy nie wiąże się bezpośrednio ze zużyciem wody, energii elektrycznej czy ogrzewania. W analizowanym zdarzeniu nie będzie dochodzić bowiem do przeniesienia na użytkowników świetlicy (w drodze refakturowania) kosztów budowy przedmiotowej świetlicy”.

• W interpretacji indywidualnej DKIS z dnia 6 kwietnia 2017 r. sygn. 0461 ITPP3.4512.133.2017.1.EB, w której Organ wskazał, iż „Fakt, że Gmina będzie przenosić koszty „mediów” na użytkowników nie oznacza, że budynek świetlicy będzie wykorzystywany do czynności opodatkowanych. Samo przenoszenie kosztów zużytych mediów należy traktować jako odrębne świadczenie, które nie ma wpływu na prawo do odliczenia podatku naliczonego od wydatków dotyczących budynku świetlicy. Tym samym należy stwierdzić, że budynek świetlicy wiejskiej - który będzie służył do realizacji zadań własnych Gminy oraz będzie nieodpłatnie użyczany mieszkańcom - będzie wykorzystywany przez Gminę wyłącznie do czynności niepodlegających opodatkowaniu”.

Podsumowując, w ocenie Wnioskodawcy, Gminie nie przysługuje prawo do odliczenia VAT od Wydatków związanych z realizacją Projektu.

Powyższe wynika z tego, że w analizowanym przypadku nie jest spełniona - wskazana w art. 86 ust. 1 ustawy o VAT - przesłanka warunkująca prawo do odliczenia podatku naliczonego, tj. Wydatki związane z realizacją Projektu nie służą do wykonywania czynności opodatkowanych tym podatkiem.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Zgodnie z przepisem art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2020 r., poz. 106, z późn. zm.), zwanej dalej „ustawą” lub „ustawą o VAT”, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Przez towary – na podstawie art. 2 pkt 6 ustawy – rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

Stosownie do art. 8 ust. 1 ustawy o VAT, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7, w tym również:

1. przeniesienie praw do wartości niematerialnych i prawnych, bez względu na formę, w jakiej dokonano czynności prawnej;
2. zobowiązanie do powstrzymania się od dokonania czynności lub do tolerowania czynności lub sytuacji;
3. świadczenie usług zgodnie z nakazem organu władzy publicznej lub podmiotu działającego w jego imieniu lub nakazem wynikającym z mocy prawa.

Z cytowanych wyżej przepisów ustawy wynika, że przez usługę należy rozumieć każde świadczenie na rzecz danego podmiotu niebędące dostawą towarów.

Z uwagi na powyższe unormowania, pod pojęciem usługi (świadczenia) należy rozumieć każde zachowanie się na rzecz innej osoby, na które składać się może zarówno działanie (uczynienie, wykonanie czegoś na rzecz innej osoby), jak i zaniechanie (nieczynienie, bądź też tolerowanie, znoszenie określonych stanów rzeczy).

Czynność podlega opodatkowaniu jedynie wówczas, gdy wykonywana jest w ramach umowy zobowiązaniowej, a jedna ze stron transakcji może zostać uznana za bezpośredniego beneficjenta tej czynności. Przy czym związek pomiędzy otrzymywaną płatnością a świadczeniem na rzecz dokonującego płatności musi mieć charakter bezpośredni i na tyle wyraźny, aby można powiedzieć, że płatność następuje w zamian za to świadczenie.

Dla uznania, że dostawa towarów oraz świadczenie usługi podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, warunkiem jest „odpłatność” za daną czynność, co wynika z ww. przepisu art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy.

Odnośnie odpłatności za ww. świadczenie to ustawa nie definiuje co należy rozumieć przez czynność odpłatną. Odpłatność oznacza wykonanie czynności (dostawy towarów oraz świadczenia usług) za wynagrodzeniem. W znaczeniu potocznym wynagrodzenie to zapłata za pracę, należność, a także odszkodowanie. Natomiast odpłatny to taki, który wymaga zapłacenia, zwrotu kosztów płatny.

Powyższa analiza prowadzi do wniosku, że istotną cechą wynagrodzenia jest istnienie bezpośredniego związku pomiędzy dostawą towarów lub świadczeniem usług i otrzymaną zapłatą.

Ponadto jak stanowi art. 8 ust. 2 ustawy o VAT, za odpłatne świadczenie usług uznaje się również:

1. użycie towarów stanowiących część przedsiębiorstwa podatnika do celów innych niż działalność gospodarcza podatnika, w tym w szczególności do celów osobistych podatnika lub jego pracowników, w tym byłych pracowników, wspólników, udziałowców, akcjonariuszy, członków spółdzielni i ich domowników, członków organów stanowiących osób prawnych, członków stowarzyszenia, jeżeli podatnikowi przysługiwało, w całości lub w części, prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego z tytułu nabycia, importu lub wytworzenia tych towarów lub ich części składowych;
2. nieodpłatne świadczenie usług na cele osobiste podatnika lub jego pracowników, w tym byłych pracowników, wspólników, udziałowców, akcjonariuszy, członków spółdzielni i ich domowników, członków organów stanowiących osób prawnych, członków stowarzyszenia, oraz wszelkie inne nieodpłatne świadczenie usług do celów innych niż działalność gospodarcza podatnika.

Zatem opodatkowaniu podlegać powinno, jako odpłatne świadczenie usług, użycie towarów stanowiących część przedsiębiorstwa podatnika do celów innych niż działalność gospodarcza (w tym w szczególności do celów osobistych podatnika lub jego pracowników), jeżeli przysługiwało mu prawo do odliczenia podatku VAT naliczonego, w całości lub w części, przy nabyciu tych towarów, ich imporcie lub wytworzeniu tych towarów lub ich części składowych. Tylko łączne zaistnienie ww. przesłanek umożliwia zastosowanie fikcji prawnej i objęcie zakresem opodatkowania VAT usług świadczonych nieodpłatnie. Jeśli jeden z tych warunków nie jest spełniony, Wnioskodawca nie powinien opodatkowywać takiego nieodpłatnego świadczenia usług.

Zauważyć należy, że dla ustalenia, czy konkretne nieodpłatne świadczenie usług podlega opodatkowaniu na mocy cytowanego wyżej przepisu, istotne jest ustalenie celu takiego świadczenia. Jeżeli nieodpłatne świadczenie wpisywało się będzie w cel prowadzonej działalności gospodarczej, wtedy przesłanka uznania takiej nieodpłatnej czynności za odpłatne świadczenie usług, podlegające opodatkowaniu, nie zostanie spełniona. Stwierdzenie takie uzależnione jednak jest od konkretnych okoliczności, jakie w danej sprawie występują.

Według art. 8 ust. 2a ustawy, w przypadku gdy podatnik, działając we własnym imieniu, ale na rzecz osoby trzeciej, bierze udział w świadczeniu usług, przyjmuje się, że ten podatnik sam otrzymał i wyświadczył te usługi.

Oznacza to, że podmiot świadczący (sprzedający) daną usługę nabytą we własnym imieniu, lecz na rzecz osoby trzeciej traktowany jest najpierw jako usługobiorca, a następnie jako usługodawca tej samej usługi. Przeniesienie ciężaru kosztów na inną osobę, nie może być zatem w żaden inny sposób potraktowane niż jako świadczenie usługi, w tym samym zakresie.

Zatem, konsekwencją uznania podatnika biorącego udział w odsprzedaży usługi za świadczącego, jest wystawienie przez niego faktury dokumentującej wyświadczenie tej usługi.

Wyjaśnić ponadto należy, że nie każda czynność stanowiąca dostawę towarów lub świadczenie usługi w rozumieniu art. 7 ust. 1 oraz art. 8 ust. 1 ustawy podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Aby dana czynność podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, musi być wykonana przez podatnika.

Stosownie do art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza - w myśl art. 15 ust. 2 ustawy - obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Należy zauważyć, że w świetle art. 15 ust. 6 ustawy, nie uznaje się za podatnika organów władzy publicznej oraz urzędów obsługujących te organy w zakresie realizowanych zadań nałożonych odrębnymi przepisami prawa, dla realizacji których zostały one powołane, z wyłączeniem czynności wykonywanych na podstawie zawartych umów cywilnoprawnych.

Oznacza to, że organ będzie uznany za podatnika podatku od towarów i usług w dwóch przypadkach, tj. gdy wykonuje czynności inne niż te, które mieszczą się w ramach jego zadań oraz, gdy wykonuje czynności mieszczące się w ramach jego zadań, ale czyni to na podstawie umów cywilnoprawnych.

Powyższy zapis jest odzwierciedleniem art. 13 Dyrektywy 2006/112/WE Rady, zgodnie z którym krajowe, regionalne i lokalne organy władzy oraz inne podmioty prawa publicznego nie są uważane za podatników w związku z działalnością, którą podejmują lub transakcjami, których dokonują jako organy władzy publicznej, nawet jeśli pobierają należności, opłaty, składki lub płatności w związku z takimi działaniami lub transakcjami. Jednakże w przypadku gdy podejmują one takie działania lub dokonują takich transakcji, są uważane za podatników w odniesieniu do tych działań lub transakcji, gdyby wykluczenie ich z kategorii podatników prowadziło do znaczących zakłóceń konkurencji.

Z powołanych wyżej przepisów wynika, że jednostki samorządu terytorialnego są podatnikami podatku od towarów i usług jedynie w zakresie wszelkich czynności, które mają charakter cywilnoprawny, tzn. są przez nie realizowane na podstawie umów cywilnoprawnych. Będą to zatem wszystkie realizowane przez te jednostki (urzędy) czynności w sferze ich aktywności cywilnoprawnej, np. czynności sprzedaży, zamiany (nieruchomości i ruchomości), wynajmu, dzierżawy itp. umów prawa cywilnego (nazwanych i nienazwanych).

Stosownie do art. 2 ust. 1 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym (Dz. U. z 2020 r. poz. 713, z późn. zm.), gmina wykonuje zadania publiczne w imieniu własnym i na własną odpowiedzialność.

Natomiast zgodnie z art. 6 ust. 1 ustawy o samorządzie gminnym, do zakresu działania Gminy należą wszystkie sprawy publiczne o znaczeniu lokalnym, niezastrzeżone ustawami na rzecz innych podmiotów.

Należy wskazać, że w myśl art. 7 ust. 1 ww. ustawy, zaspokajanie zbiorowych potrzeb wspólnoty należy do zadań własnych gminy. W szczególności zadania własne obejmują m.in. sprawy:

• pkt 9) kultury, w tym bibliotek gminnych i innych instytucji kultury oraz ochrony zabytków i opieki nad zabytkami;

• pkt 10) kultury fizycznej i turystyki, w tym terenów rekreacyjnych i urządzeń sportowych.

Z opisu sprawy wynika, że Gmina (Wnioskodawca) jest zarejestrowanym czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług.

Gmina zrealizowała w 2017 r. projekt pn. „(…)” (Projekt).

Na realizację Projektu Gmina na podstawie umowy uzyskała dofinansowanie ze środków Europejskiego Funduszu Rozwoju Regionalnego w ramach Regionalnego Programu Operacyjnego.

Celem Projektu jest zwiększenie liczby mieszkańców regionu korzystających ze świetlicy wiejskiej w (…) (Sala). Projekt polegał w szczególności na modernizacji obiektu Sali i przystosowaniu jej do pełnienia funkcji kulturowych, edukacyjnych oraz miejsca ogólnodostępnego dla mieszkańców i turystów. W ramach Projektu przebudowano Salę zgodnie z zakresem wskazanym w kosztorysie inwestorskim tj. m.in. wykonano prace budowlane w zakresie elewacji, stolarki okiennej i drzwiowej, prace wykończeniowe, a także prace polegające na wymianie instalacji grzewczej.

W ramach Projektu Gmina w okresie od marca 2016 r. do listopada 2017 r. ponosiła wydatki na zakup towarów i usług. Wydatki zostały udokumentowane przez jej kontrahentów fakturami VAT z wykazanymi na nich kwotami VAT naliczonego.

Majątek zmodernizowany w ramach Projektu stanowi infrastrukturę ogólnodostępną i publiczną. Gmina wykorzystuje Salę zarówno na własne potrzeby (np. w celu organizacji zebrań wiejskich i posiedzeń rady sołeckiej), a także udostępnia Salę zainteresowanym mieszkańcom na podstawie umowy użyczenia. Gmina nie pobiera opłaty z tytułu udostępniania mieszkańcom Sali na podstawie umowy użyczenia.

Gmina wskazuje, że jest stroną umowy z dostawcami mediów.

Fakturowanie opłat za koszty eksploatacyjne związane ze zużyciem mediów na Sali nie jest uregulowane oddzielną umową z mieszkańcami. Umowa użyczenia Sali podpisywana przez Gminę z mieszkańcami zawiera zapis o ponoszeniu przez mieszkańca opłaty za koszty eksploatacyjne. Opłata za koszty eksploatacyjne jest ustalana jako stała kwota za dzień używania Sali.

Gmina ponosi koszty opłat za media, ale nie odlicza podatku naliczonego wykazanego na fakturach dokumentujących nabycie mediów, które są następnie przenoszone na mieszkańców korzystających z Sali.

Gmina w trakcie 2019 roku podjęła decyzję o pobieraniu od mieszkańców użyczających Salę zryczałtowanej opłaty za koszty eksploatacyjne związane ze zużyciem mediów na Sali, tj.: energii elektrycznej, wody, ścieków, gazu i odpadów stałych. Za zużycie ww. kosztów eksploatacyjnych Gmina wystawia każdorazowo na użyczającego fakturę VAT z wykazaną na niej kwotą podatku VAT.

Jednocześnie w początkowym okresie po wybudowaniu Sali tj. przez okres ok. 2 lat nie pobierała od mieszkańców użyczających Salę żadnych opłat za koszty eksploatacyjne.

Ad 1

Wnioskodawca ma wątpliwości, czy użyczenie Sali na rzecz zainteresowanych mieszkańców Gminy stanowi czynność podlegającą opodatkowaniu podatkiem VAT.

Jak wynika z powołanych powyżej przepisów z czynnością opodatkowaną mamy do czynienia wtedy, gdy podlega ona opodatkowaniu na podstawie art. 5 ustawy oraz jest dokonywana przez podmiot działający w charakterze podatnika podatku od towarów i usług.

Umowa użyczenia jest umową uregulowaną w art. 710-719 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. z 2020 r. poz. 1740 z późn. zm., dalej: k.c.).

Przez umowę użyczenia użyczający zobowiązuje się zezwolić biorącemu, przez czas oznaczony lub nieoznaczony, na bezpłatne używanie oddanej mu w tym celu rzeczy (art. 710 k.c)

Istotnymi cechami tej umowy są zatem dwa elementy tj. oddanie rzeczy do używania w pewnym czasie i nieodpłatność.

Umowa użyczenia nie przenosi własności rzeczy. Oznacza to, że oddanie do bezpłatnego używania na podstawie umowy użyczenia jest nieodpłatnym świadczeniem usług.

Treść wyżej powołanych przepisów wskazuje, że aby uznać dane świadczenie usług za opodatkowane podatkiem VAT musi ono być odpłatne, w myśl art. 8 ust. 1 w zw. z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy, bądź też nieodpłatne, ale spełniające warunki wynikające z art. 8 ust. 2 ustawy.

Aby uznać dane świadczenie za odpłatne, w myśl art. 8 ust. 1 ustawy, musi istnieć stosunek prawny pomiędzy świadczącym usługę a odbiorcą, a w zamian za wykonanie usługi powinno zostać wypłacone wynagrodzenie. Natomiast dla ustalenia, czy konkretne nieodpłatne świadczenie podlega opodatkowaniu, w świetle art. 8 ust. 2 ustawy, istotne jest ustalenie celu takiego świadczenia.

W świetle powołanych wyżej przepisów stwierdzić należy, że zakres aktywności podejmowanej przez jednostkę samorządu terytorialnego należy interpretować w perspektywie ogólnej zasady, tj. że ich realizacja ma służyć zaspokajaniu zbiorowych potrzeb mieszkańców gminy. Obowiązywanie tej zasady powoduje, że w ocenie tutejszego organu, każde działanie podejmowane przez jednostki w imieniu własnym, na własną odpowiedzialność i finansowane z budżetu jednostek, a dotyczące mienia gminy należy uznać za działanie publiczne, służące zaspokajaniu potrzeb wspólnoty samorządowej, które jest wykonywane przez jednostkę samorządu terytorialnego jako zadanie własne.

Zatem czynności wynikające z zadań własnych, nałożonych odrębnymi przepisami, realizowane w ramach reżimu publicznoprawnego, z tytułu których gmina nie uzyskuje wpływów, pozostają poza zakresem ustawy o podatku od towarów i usług. Są one bowiem realizowane przez gminę poza zakresem działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy, a gmina realizując te czynności nie występuje w charakterze podatnika VAT zdefiniowanego w art. 15 ust. 1 ustawy, bowiem w tym zakresie działa jako organ władzy w rozumieniu art. 15 ust. 6 ustawy.

Z okoliczności sprawy wynika, że celem Projektu jest zwiększenie liczby mieszkańców regionu korzystających ze zmodernizowanej Sali. Projekt polegał w szczególności na modernizacji obiektu Sali i przystosowaniu jej do pełnienia funkcji kulturowych, edukacyjnych oraz miejsca ogólnodostępnego dla mieszkańców i turystów. Zmodernizowana Sala jest ogólnodostępna i wykorzystywana do działalności publicznej. Gmina wykorzystuje Salę zarówno na własne potrzeby (np. w celu organizacji zebrań wiejskich i posiedzeń rady sołeckiej), a także udostępnia Salę zainteresowanym mieszkańcom na podstawie umowy użyczenia. Gmina nie pobiera opłaty z tytułu udostępniania mieszkańcom Sali na podstawie umowy użyczenia.

Użyczenie odbywa się w związku z wykonywaniem zadań własnych Gminy, a zatem w zakresie wykraczającym poza działalność gospodarczą w rozumieniu ustawy o VAT.

W świetle ustawy o podatku od towarów i usług wykorzystywanie przez Gminę Sali do zdarzeń spoza zakresu VAT, tj. oddanie w nieodpłatne używanie (wykorzystanie na cele publiczne w ramach zadań własnych), nie stanowi podlegającej opodatkowaniu dostawy towarów ani świadczenia usług. Dlatego też nieodpłatne wykonanie ww. czynności nie podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

W konsekwencji mając na uwadze opis sprawy oraz powołane przepisy prawa stwierdzić należy, że nieodpłatne udostępnianie zmodernizowanej Sali mieszkańcom na podstawie umowy użyczenia w związku z wykonywaniem zadań własnych wynikających z ustawy o samorządzie gminnym nie stanowi nieodpłatnego świadczenia usług zrównanego z odpłatnym świadczeniem usług, zgodnie z art. 8 ust. 2 ustawy o podatku od towarów i usług. W konsekwencji w przedmiotowej sprawie nie ma zastosowania ww. przepis ustawy, a czynność ta nie podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Tym samym, oceniając całościowo stanowisko Wnioskodawcy w zakresie pytania nr 1 należało uznać je za prawidłowe.

Ad 2

Wnioskodawca ma także wątpliwości, czy pobierane przez Wnioskodawcę od mieszkańców Gminy biorących Salę w użyczenie zryczałtowane opłaty za koszty eksploatacyjne związane ze zużyciem mediów na Sali (tj. energii elektrycznej, wody, ścieków, gazu i odpadów stałych) podlegają opodatkowaniu podatkiem VAT.

Z okoliczności sprawy wynika, że Gmina udostępnia nieodpłatnie Salę na rzecz mieszkańców na podstawie umowy użyczenia. W początkowym okresie po wybudowaniu Sali tj. przez okres około 2 lat Gmina nie pobierała od mieszkańców, którym użyczała Salę żadnych opłat za koszty eksploatacyjne.

W trakcie 2019 roku Gmina podjęła decyzję o pobieraniu od mieszkańców korzystających z Sali zryczałtowanej opłaty za koszty eksploatacyjne związane ze zużyciem mediów na Sali, tj.: energii elektrycznej, wody, ścieków, gazu i odpadów stałych. Gmina dokumentuje koszty eksploatacyjne na podstawie wystawionej faktury.

Z powołanych przepisów wynika, że czynność podlega opodatkowaniu, gdy wykonywana jest w ramach umowy zobowiązaniowej, a jedna ze stron transakcji może zostać uznana za bezpośredniego beneficjenta tej czynności. Przy czym związek pomiędzy otrzymywaną płatnością a świadczeniem na rzecz dokonującego płatności musi mieć charakter bezpośredni i na tyle wyraźny, aby można powiedzieć, że płatność następuje w zamian za to świadczenie.

Zatem w myśl art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy, dostawa towarów oraz świadczenie usług podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, pod warunkiem, że za daną czynność, przewidziano odpłatność.

W przedmiotowej sprawie za korzystanie przez mieszkańców z ww. mediów na Sali przewidziano opłatę. Pobierana przez Gminę odpłatność dotyczy zapłaty za ww. media na podstawie ustaleń między Stronami tj. zawieranej umowy. Gmina dokumentuje sprzedaż kosztów eksploatacyjnych (mediów) na rzecz mieszkańców na podstawie wystawionej faktury.

Wobec powyższego, Wnioskodawca dokonując sprzedaży ww. mediów na rzecz mieszkańców korzystających z Sali będzie wykonywał czynność opodatkowaną w myśl art. 5 ust. 1 ustawy.

Tym samym, stanowisko Wnioskodawcy w zakresie pytania nr 2 należało uznać za prawidłowe.

Ad 3

Wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą również kwestii prawa do odliczenia podatku naliczonego od wydatków poniesionych na realizację projektu.

Rozważając możliwość skorzystania przez Wnioskodawcę z prawa do odliczenia podatku naliczonego wynikającego z faktur otrzymanych przez Gminę w związku z realizacją Projektu należy wskazać, że w świetle art. 86 ust. 1 ustawy o VAT, w zakresie w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

W myśl art. 86 ust. 2 pkt 1 lit. a ustawy, kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku wynikających z faktur otrzymanych przez podatnika z tytułu nabycia towarów i usług.

Podkreślić należy, że ustawodawca stworzył podatnikowi prawo do odliczenia podatku naliczonego w całości lub w części, pod warunkiem spełnienia przez niego zarówno przesłanek pozytywnych, wynikających z art. 86 ust. 1 ustawy oraz niezaistnienia przesłanek negatywnych, określonych w art. 88 ustawy. Przepis ten określa listę wyjątków, które pozbawiają podatnika prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

Z powyższych przepisów wynika, że prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione określone warunki, tzn. odliczenia tego dokonuje podatnik podatku od towarów i usług oraz gdy towary i usługi, z których nabyciem podatek został naliczony, są wykorzystywane do czynności opodatkowanych. Przedstawiona wyżej zasada wyklucza możliwość dokonania odliczenia podatku naliczonego przez podmiot niebędący czynnym zarejestrowanym podatnikiem podatku VAT oraz podatku naliczonego związanego z towarami i usługami, które nie są wykorzystywane do czynności opodatkowanych, czyli w przypadku ich wykorzystywania do czynności zwolnionych od podatku i niepodlegających temu podatkowi.

Zatem czynności wynikające z zadań własnych, nałożonych na gminę odrębnymi przepisami prawa, realizowane w ramach reżimu publicznoprawnego, z tytułu których gmina nie uzyskuje wpływów, pozostają poza zakresem ustawy o podatku od towarów i usług. Są one bowiem realizowane przez gminę poza zakresem działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy, a gmina realizując te czynności nie występuje w charakterze podatnika VAT zdefiniowanego w art. 15 ust. 1 ustawy, bowiem w tym zakresie działa jako organ władzy w rozumieniu art. 15 ust. 6 ustawy.

Analizując kwestię prawa do odliczenia podatku naliczonego związanego z nabyciem towarów i usług w zakresie realizacji Projektu polegającego na modernizacji Sali i przystosowaniu jej jako miejsca ogólnodostępnego dla mieszkańców, należy wskazać, że Gmina nie planuje wykorzystania tego obiektu do działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy. W przedmiotowej sprawie modernizacja Sali w ramach Projektu w celu nieodpłatnego udostępniania jej mieszkańcom jako miejsca różnego rodzaju spotkań jednoznacznie świadczy, że Gmina realizowała zadania własne, o których mowa m.in. art. 7 ust. 1 pkt 9 i 10 ustawy o samorządzie gminnym.

Z okoliczności sprawy wynika, że majątek zmodernizowany w ramach Projektu, stanowi infrastrukturę ogólnodostępną i publiczną. Sala wykorzystywana jest zarówno na własne potrzeby Gminy (np. w celu organizacji zebrań wiejskich i posiedzeń rady sołeckiej), a także jest udostępniana zainteresowanym mieszkańcom na podstawie umowy użyczenia.

Nieodpłatne udostępnienie zmodernizowanej Sali w ramach przedmiotowego Projektu nie ma na celu osiągania zysku.

Tym samym należy stwierdzić, że Sala – która, jak wynika z opisu sprawy będzie służyła do realizacji zadań własnych Gminy oraz będzie nieodpłatnie użyczana mieszkańcom - będzie wykorzystywana przez Gminę wyłącznie do czynności niepodlegających opodatkowaniu.

Pobierane przez Wnioskodawcę od mieszkańców Gminy, biorących Salę w użyczenie, zryczałtowane opłaty za koszty eksploatacyjne związane ze zużyciem ww. mediów na Sali podlegają opodatkowaniu podatkiem jako świadczenie, które nie ma wpływu na prawo do odliczenia podatku VAT od wydatków związanych z realizacją Projektu.

Modernizacja przedmiotowej Sali w ramach Projektu nie jest związana bezpośrednio ze zużyciem wody, energii elektrycznej, gazu i odpadów stałych, w analizowanym przypadku nie dochodzi bowiem do przeniesienia na użytkowników Sali (w drodze refakturowania) kosztów modernizacji tej Sali. Z okoliczności sprawy wynika, że fakturowanie kosztów ww. mediów dotyczy użytkowania Sali już po modernizacji. Gmina podjęła decyzję o pobieraniu opłat za ww. media w 2019 r. i dotyczą one bieżącej eksploatacji a nie kosztów poniesionych na realizację Projektu.

Mając na uwadze powyższe okoliczności, stwierdzić należy, że Wnioskodawca realizował przedmiotowy Projekt jako zadanie własne pozostające poza zakresem działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy, co w konsekwencji skutkować będzie brakiem prawa do odliczenia podatku VAT.

W konsekwencji Gminie nie przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku VAT należnego o kwoty podatku naliczonego od wydatków poniesionych na realizację Projektu w zakresie modernizacji Sali. Powyższe wynika z faktu, że w analizowanym przypadku nie zostały spełnione – wskazane w art. 86 ust. 1 ustawy – przesłanki warunkujące prawo do odliczenia podatku naliczonego, tj. Gmina realizując przedmiotowe zadanie nie działała jako podatnik VAT, a wydatki związane z realizacją tego zadania nie służyły do wykonywania czynności opodatkowanych.

Tym samym, stanowisko Wnioskodawcy w zakresie pytania nr 3 należało uznać za prawidłowe.

Należy zauważyć, że zgodnie z art. 14b § 3 ustawy Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Zainteresowany ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego). Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem zdarzenia przyszłego podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193, z późn. zm.), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego (…), za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2019 r., poz. 2325 z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP. W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy). W przypadku wnoszenia skargi w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii jako najwłaściwszy proponuje się kontakt z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego ePUAP.

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.