0112-KDSL1-2.450.706.2020.5.AP

WIĄŻĄCA INFORMACJA STAWKOWA (WIS)

Na podstawie art. 13 § 2a pkt 2 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2020 r., poz. 1325, z późn. zm.), zwanej dalej Ordynacją podatkową i art. 42a ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2020 r., poz. 106, z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, po rozpatrzeniu wniosku (…) z dnia – brak daty sporządzenia (data wpływu 24 czerwca 2020 r.), uzupełnionego w dniach: 11 września 2020 r., 16 września 2020 r. oraz 15 stycznia 2021 r., Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej wydaje niniejszą wiążącą informację stawkową.

Przedmiot wniosku: usługa (świadczenie kompleksowe) – budowa budynku mieszkalnego wielorodzinnego z garażem podziemnym

Opis usługi: budowa obiektu budownictwa mieszkaniowego wykonywana w obrębie bryły budynku, na którą składa się 6 usług:

1. Wykop (wraz z wykonaniem odwodnienia oraz zasypkami),
2. Konstrukcja (wykonanie konstrukcji żelbetowej oraz murowanej; balkonów prefabrykowanych oraz dachu),
3. Izolacja (przeciwwodna oraz termiczna),
4. Ślusarka (materiały oraz czynności związane z montażem okien i drzwi – garażowych, do pomieszczeń technicznych oraz do mieszkań),
5. Instalacje i urządzenia (elektryczne, sanitarne, kominy wentylacyjne, winda, instalacje domofonowe, telewizja, internet),
6. Wykończeniówka (montaż parapetów, balustrad, tynki, gładzie, wylewki, wykończenie części wspólnych – sufity podwieszane, płytki (materiały i montaż), malowanie, szafy wnękowe, skrzynki na listy).

Rozstrzygnięcie – budowa obiektu budowlanego zaliczonego do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym

Stawka podatku od towarów i usług: 8%

Podstawa prawna: art. 41 ust. 2 w zw. z art. 41 ust. 12 oraz art. 146aa ust. 1 pkt 2 i ust. 1a ustawy

Cel wydania WIS: określenie stawki podatku od towarów i usług.

UZASADNIENIE

W dniu 24 czerwca 2020 r. Wnioskodawca złożył wniosek w zakresie sklasyfikowania ww. czynności według Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług na potrzeby określenia stawki podatku od towarów i usług. Wniosek został uzupełniony w dniu 16 września 2020 r. o pełnomocnictwo do reprezentowania Wnioskodawcy.

W treści wniosku przedstawiono następujący szczegółowy opis usługi (świadczenia kompleksowego).

Wnioskodawca jest czynnym, zarejestrowanym podatnikiem podatku od towarów i usług (dalej: „podatek VAT (podatek od towarów i usług)”). Wnioskodawca jest podmiotem świadczącym usługi kompleksowej realizacji inwestycji w zakresie robót budowlano-montażowych obejmujących budowę budynków wraz z niezbędną infrastrukturą techniczną i zagospodarowaniem terenu. Wnioskodawca zawarł ze spółką A. (dalej: „Inwestor”) umowę o generalne wykonawstwo (pełniąc w niej rolę generalnego wykonawcy dla inwestycji: dalej: „Umowa”).

Inwestycja, o której mowa powyżej, polega na budowie budynków mieszkalnych w rozumieniu Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych, wprowadzonej rozporządzeniem Rady Ministrów z dnia 30 grudnia 1999 r., wraz ze zmianami z 2002 r. (dalej: „PKOB”), w których to budynkach znajdować się będą w szczególności mieszkania, komórki lokatorskie i lokale użytkowe w standardzie deweloperskim oraz miejsca postojowe w garażu podziemnym, wraz z zagospodarowaniem terenu.

W związku z powyższym, zdaniem Wnioskodawcy świadczone przez niego w ramach Umowy usługi powinny zostać zaklasyfikowane jako usługi budowy budynków mieszkalnych, tj. budynków wymienionych w dziale 11 PKOB.

W realizowanej zgodnie z Umową inwestycji, powierzchnia użytkowa poszczególnych lokali mieszkalnych znajdujących się w budynku nie przekracza 150 m2. Niezależnie od powyższego, Umowa dotyczy realizacji całości budynku (bez rozbicia prac budowlanych na poszczególne lokale mieszkalne bądź użytkowe).

Przedmiotem Umowy jest usługa realizacji inwestycji jako całości – Inwestor podejmując współpracę z Wnioskodawcą nie jest zainteresowany zleceniem mu wykonania poszczególnych robót, lecz otrzymaniem kompleksowej usługi budowy budynku jako całości (wraz z towarzyszącą mu infrastrukturą). Realizacja Umowy może nastąpić zarówno poprzez zasoby własne Wnioskodawcy, jak i poprzez zaangażowanie podwykonawców (w takim wypadku Wnioskodawca odpowiada za działania i zaniechania podwykonawcy, jak za własne).

Przedmiotem odbioru końcowego jest wykonany w całości przedmiot Umowy, tj. zbiorczo wszelkie zakończone roboty wykonane w pełnym zakresie objętym Umową, w tym również te, których przeglądu dokonano protokołami odbiorów częściowych (do czasu odebrania całego przedmiotu Umowy, Inwestor jest uprawniony do zgłaszania uwag do robót objętych uprzednio protokołem częściowym).

W konsekwencji, w opinii Wnioskodawcy opisywana usługa stanowi usługę kompleksową, w której charakter dominujący ma usługa budowy budynków mieszkalnych, tj. budynków wymienionych w dziale 11 PKOB.

W celu usystematyzowania rozliczeń Wnioskodawca oraz Inwestor wyznaczyli składowe kompleksowej usługi budowy (Wnioskodawca podkreśla, iż intencją stron jest świadczenie/nabycie całego pakietu czynności, a nie wybiórczo którejkolwiek z nich), podział ten przedstawia się następująco:

1. Przygotowanie placu budowy (rozbiórka starych budynków, sprzątanie placu budowy, ogrodzenie placu budowy, wykonanie przyłączy budowlanych, przygotowanie biura budowy),

2. Wykop (wraz z wykonaniem odwodnienia oraz

3. Wynagrodzenie związane z pozostałymi kosztami budowy (w szczególności najem działek, transport pionowy i poziomy, wynajem sprzętu, ochrona, monitoring, media, nadzór budowy, obsługa geodezyjna, odbiory).

(…). Wnioskodawca zaznacza, że świadczona przez niego usługa obejmuje wszelkie roboty oraz dostawy materiałów niezbędne do należytego wykonania usługi (ich pełne enumeratywne wskazanie jest niemożliwe przed zakończeniem realizacji danej inwestycji).

Wynagrodzenie za składowe usługi o numerach 2-7 dotyczy prac wykonywanych w obrębie bryły budynków, natomiast wynagrodzenie za składowe 1 oraz 8 dotyczy prac wykonywanych poza bryłą budynków. Powyższe przyporządkowanie zostało przez Wnioskodawcę dokonane z uwzględnieniem definicji budynku zawartej w PKOB. Wyodrębnienie czynności wskazanych powyżej ma na celu zadośćuczynienie zasadzie wyrażonej w uchwale siedmiu sędziów Naczelnego Sądu Administracyjnego I FPS 7/12 z dnia 3 czerwca 2013 r., gdzie stwierdzono: „W kontekście odstępstwa od zasady (`(...)`), oddzielne opodatkowanie składników dostawy, nawet w przypadku usługi złożonej, ale możliwej do rozdzielenia, jest nie tyle nawet dopuszczalne, co konieczne z uwagi na obowiązek dokonywania interpretacji przepisów o stawkach preferencyjnych w sposób ścisły”.

We wskazanej powyżej uchwale wskazano, że obniżona stawka podatku VAT (8%), o której mowa w art. 41 ust. 12 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług nie może mieć zastosowania do robót dotyczących obiektów budownictwa mieszkaniowego wykonywanych poza budynkiem.

W konsekwencji, zdaniem Wnioskodawcy świadczona przez niego kompleksowa usługa budowy obiektów budownictwa mieszkaniowego stanowi usługę opodatkowaną według stawki 8% – w odniesieniu do prac dotyczących obiektów budownictwa mieszkaniowego wykonywanych w obrębie bryły budynków (składowe 2-7 wskazane powyżej). Wnioskodawca dokumentuje oraz będzie dokumentować wykonanie usługi na rzecz Inwestora w sposób pozwalający na określenie, której składowej usługi dotyczy dana część wynagrodzenia, w szczególności poprzez wyszczególnianie odpowiednich pozycji na fakturach sprzedażowych.

W dniu 16 września 2020 r. Wnioskodawca uzupełnił wniosek o następujące informacje:

• umowa, której dotyczy wniosek to umowa zawarta pomiędzy Wnioskodawcą a spółką A.,
• wniosek dotyczy usług budowy budynków mieszkalnych w rozumieniu Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych,
• przedmiotem wniosku jest kompleksowa usługa budowy obiektów budownictwa mieszkaniowego wykonywanych w obrębie bryły budynków, na którą składa się 6 usług wymienionych w treści wniosku.

(…)

Uzasadnienie występowania świadczenia kompleksowego (usługi)

Co do zasady, każde świadczenie dla celów opodatkowania podatkiem od towarów i usług powinno być traktowane jako odrębne i niezależne, jednak w sytuacji, gdy jedno świadczenie obejmuje z ekonomicznego punktu widzenia kilka czynności, świadczenie to nie powinno być sztucznie dzielone dla celów podatkowych.

Pojedyncze świadczenie ma miejsce zwłaszcza wtedy, gdy jedną lub więcej części składowych uznaje się za czynność zasadniczą, podczas gdy inny lub inne elementy traktuje się jako czynności pomocnicze, do których stosuje się te same zasady opodatkowania, co do czynności zasadniczej.

Natomiast aby móc wskazać, że dane świadczenie jest świadczeniem złożonym (kompleksowym), powinno składać się ono z różnych czynności, których realizacja prowadzi jednak do jednego celu. Na świadczenie kompleksowe składa się więc kombinacja różnych czynności, prowadzących do realizacji określonego celu – do wykonania świadczenia głównego, na które składają się różne czynności pomocnicze. Natomiast czynność należy uznać za pomocniczą, jeśli nie stanowi ona celu samego w sobie, lecz jest środkiem do pełnego zrealizowania lub wykorzystania świadczenia zasadniczego. Pojedyncza czynność traktowana jest zatem jak element świadczenia kompleksowego wówczas, jeżeli cel świadczenia czynności pomocniczej jest zdeterminowany przez czynność główną oraz nie można wykonać lub wykorzystać czynności głównej bez czynności pomocniczej.

Zatem, z ekonomicznego punktu widzenia, świadczenie nie powinno być dzielone dla celów podatkowych wówczas, gdy tworzyć będzie jedno świadczenie kompleksowe, obejmujące kilka świadczeń pomocniczych. Jeżeli jednak w skład wykonywanego świadczenia wchodzić będą czynności, które nie służą wyłącznie wykonaniu czynności głównej, zasadniczej, lecz mogą mieć również charakter samoistny, to wówczas nie ma podstaw dla traktowania ich jako elementu świadczenia kompleksowego.

Stanowisko takie przedstawił również Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej w wyroku z dnia 25 lutego 1999 r., nr C-349/96 stwierdzając, że: „Pojedyncze świadczenie ma miejsce zwłaszcza wtedy, gdy jedną lub więcej części składowych uznaje się za usługę zasadniczą, podczas gdy inny lub inne elementy traktuje się jako usługi pomocnicze, do których stosuje się te same zasady opodatkowania, co do usługi zasadniczej. Usługę należy uznać za usługę pomocniczą w stosunku do usługi zasadniczej, jeśli nie stanowi ona dla klienta celu samego w sobie, lecz jest środkiem do lepszego wykorzystania usługi zasadniczej”.

Odnosząc się do zagadnienia będącego przedmiotem wniosku, wskazać również należy, że:

• w wyroku TSUE z dnia 27 października 2005 r. w sprawie C-41/04 Levob Verzekeringen, Trybunał wskazał, że po pierwsze z art. 2 ust. 1 szóstej dyrektywy wynika, że każda transakcja powinna być uznawana za odrębną i niezależną, a po drugie, że czynność złożona z jednego świadczenia w sensie ekonomicznym nie powinna być sztucznie rozdzielana, by nie zakłócać funkcjonowania podatku VAT. W ocenie Trybunału, aby określić, czy mamy do czynienia z jednym świadczeniem, należy przede wszystkim poszukać elementów charakterystycznych dla rozpatrywanej czynności celem ustalenia, czy podatnik dostarcza konsumentowi kilka odrębnych świadczeń głównych, czy też jedno świadczenie (pkt 20 wyroku). Podobnie jest w przypadku, jeśli dwa (lub więcej) świadczenia (lub czynności) dokonane przez podatnika na rzecz konsumenta, rozumianego jako przeciętny konsument, są tak ściśle związane, że stanowią one obiektywnie jedno tylko nierozerwalne świadczenie gospodarcze, którego rozdzielenie miałoby charakter sztuczny (punkt 22 wyroku),
• w wyroku z dnia 27 września 2012 r. w sprawie C-392/11 Field Fisher Waterhouse LLP Trybunał wskazał, że aby móc uznać, że ogół świadczeń zapewnianych przez wynajmującego najemcy stanowi jedno świadczenie, należy zbadać czy wykonywane świadczenia stanowią jedno nierozerwalne świadczenie gospodarcze, którego rozdzielenie miałoby charakter sztuczny, czy też obejmują one świadczenie główne, względem którego pozostałe świadczenia mają charakter dodatkowy (pkt 22 wyroku).

Podsumowując zatem powyższe, świadczenie kompleksowe ma miejsce wówczas, gdy relacja poszczególnych czynności (świadczeń) wykonywanych na rzecz jednego nabywcy, dzieli je na świadczenie podstawowe i świadczenia pomocnicze – tzn. takie, które umożliwiają skorzystanie ze świadczenia podstawowego (lub są niezbędne dla możliwości skorzystania ze świadczenia podstawowego). Jeżeli jednak świadczenia te można rozdzielić tak, że nie zmieni to ich charakteru ani wartości z punktu widzenia nabywcy – wówczas świadczenia takie powinny być traktowane jako dwa (lub więcej), niezależnie opodatkowane świadczenia.

W przypadku świadczeń kompleksowych o tym, czy świadczenie jest dostawą towarów, czy usługą powinien przesądzić element, który w ramach całego świadczenia ma charakter dominujący (zob. np. wyroki TSUE: z dnia 2 maja 1996 r. w sprawie C-231/94, Faaborg – Gelting Linien; z dnia 25 lutego 1999 r. w sprawie C 349/96 Card Protection Plan Ltd p-ko Commissioners of Custom and Excise; z dnia 27 października 2005 r. w sprawie C-41/04, Levob Verzekeringen BV i OV Bank NV v Staatssecretaris van Financien). Jeżeli elementem dominującym w ramach danej transakcji będzie wydanie towaru w celu przeniesienia prawa do rozporządzania nim jak właściciel, natomiast pozostałe czynności będą miały charakter pomocniczy lub uboczny wówczas transakcja powinna być traktowana jako dostawa towarów, o której mowa w art. 7 ust. 1 ustawy. Natomiast w przypadku, gdy istotą transakcji będą inne czynności to mimo, że w ramach takiej transakcji może także wystąpić wydanie towaru, powinna być ona traktowana jako świadczenie usług.

W opisie sprawy Wnioskodawca wskazał, że złożony wniosek dotyczy budowy obiektu budownictwa mieszkaniowego wykonywanej w obrębie bryły budynku, na którą składa się 6 usług, tj.:

1. Wykop (wraz z wykonaniem odwodnienia oraz zasypkami),
2. Konstrukcja (wykonanie konstrukcji żelbetowej oraz murowanej; balkonów prefabrykowanych oraz dachu),
3. Izolacja (przeciwwodna oraz termiczna),
4. Ślusarka (materiały oraz czynności związane z montażem okien i drzwi – garażowych, do pomieszczeń technicznych oraz do mieszkań),
5. Instalacje i urządzenia (elektryczne, sanitarne, kominy wentylacyjne, winda, instalacje domofonowe, telewizja, internet),
6. Wykończeniówka (montaż parapetów, balustrad, tynki, gładzie, wylewki, wykończenie części wspólnych – sufity podwieszane, płytki (materiały i montaż), malowanie, szafy wnękowe, skrzynki na listy).

Wnioskodawca zaznaczył także, że świadczona przez niego usługa obejmuje wszelkie roboty oraz dostawy materiałów niezbędne do należytego wykonania usługi.

W przedmiotowej sprawie Wnioskodawca zawarł z firmą A. („Inwestorem”) umowę (…).

Dodatkowo, jak wynika z wniosku, przedmiotem odbioru końcowego jest wykonany w całości przedmiot Umowy, tj. zbiorczo wszelkie zakończone roboty wykonane w pełnym zakresie objętym Umową, w tym również te, których przeglądu dokonano protokołami odbiorów częściowych (do czasu odebrania całego przedmiotu Umowy, Inwestor jest uprawniony do zgłaszania uwag do robót objętych uprzednio protokołem częściowym).

Biorąc pod uwagę powyższe należy wskazać, że przedstawione przez Wnioskodawcę czynności wykonywane w ramach budowy budynku mieszkalnego wielorodzinnego z garażem podziemnym w obrębie bryły budynku są ze sobą tak ściśle powiązane, że obiektywnie tworzą w aspekcie gospodarczym jedną całość, której rozdzielenie miałoby sztuczny charakter. Składają się one na świadczenie kompleksowe, polegające na budowie budynku zaliczanego do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym, gdzie elementem dominującym jest usługa budowy ww. budynku.

Uzasadnienie klasyfikacji usługi

Stosownie do brzmienia art. 5a ustawy, towary i usługi będące przedmiotem czynności, o których mowa w art. 5, wymienione w klasyfikacji w układzie odpowiadającym Nomenklaturze scalonej (CN) zgodnej z rozporządzeniem Rady (EWG) nr 2658/87 z dnia 23 lipca 1987 r. w sprawie nomenklatury taryfowej i statystycznej oraz w sprawie Wspólnej Taryfy Celnej (Dz. Urz. WE L 256 z 07.09.1987, str. 1, z późn. zm. – Dz. Urz. UE Polskie wydanie specjalne, rozdz. 2, t. 2, str. 382, z późn. zm.) lub w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, są klasyfikowane według Nomenklatury scalonej (CN) lub klasyfikacji wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, jeżeli dla tych towarów lub usług przepisy ustawy lub przepisy wykonawcze wydane na jej podstawie powołują działy, pozycje, podpozycje lub kody Nomenklatury scalonej (CN) lub symbole klasyfikacji statystycznych.

Zgodnie z art. 42a ustawy, wiążąca informacja stawkowa, zwana dalej "WIS", jest decyzją wydawaną na potrzeby opodatkowania podatkiem dostawy towarów, importu towarów, wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów albo świadczenia usług, która zawiera:

1. opis towaru albo usługi będących przedmiotem WIS;
2. klasyfikację towaru według działu, pozycji, podpozycji lub kodu Nomenklatury scalonej (CN) albo według działu, grupy, klasy, kategorii, podkategorii lub pozycji Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług albo według sekcji, działu, grupy lub klasy Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych albo usługi według działu, grupy, klasy, kategorii, podkategorii lub pozycji Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług, niezbędną do:
   1. określenia stawki podatku właściwej dla towaru albo usługi,
   2. stosowania przepisów ustawy oraz przepisów wykonawczych wydanych na jej podstawie – w przypadku, o którym mowa w art. 42b ust. 4;
3. stawkę podatku właściwą dla towaru albo usługi.

Zatem w przypadku, gdy stawka podatku od towarów i usług nie jest uzależniona od zaklasyfikowania danego towaru lub usługi, lub towaru i/lub usługi, które razem składają się na jedną czynność podlegającą opodatkowaniu (świadczenie kompleksowe) do odpowiedniej klasyfikacji (CN, PKOB lub PKWiU (Polska Klasyfikacja Wyrobów i Usług)), ale od spełnienia definicji (opisu) zawartej w odpowiednim przepisie ustawy lub pozycji załącznika do ustawy, przedmiotem postępowania w zakresie wydania WIS jest ustalenie, czy opisany towar lub usługa bądź świadczenie kompleksowe spełnia wymogi wskazane przez ustawodawcę w tym opisie.

Art. 41 ust. 12 ustawy stanowi, że stawkę podatku o której mowa w ust. 2 stosuje się do:

1. dostawy, budowy, remontu, modernizacji, termomodernizacji, przebudowy lub robót konserwacyjnych dotyczących obiektów budowlanych lub ich części zaliczonych do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym;
2. robót konserwacyjnych dotyczących:
   1. obiektów budownictwa mieszkaniowego lub ich części, z wyłączeniem lokali użytkowych,
   2. lokali mieszkalnych w budynkach niemieszkalnych sklasyfikowanych w Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych w dziale 12– w zakresie w jakim wymienione roboty nie są objęte tą stawką na podstawie pkt 1.

Zgodnie z art. 41 ust. 12a ustawy, przez budownictwo objęte społecznym programem mieszkaniowym rozumie się obiekty budownictwa mieszkaniowego (budynki mieszkalne stałego zamieszkania sklasyfikowane w Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych w dziale 11) lub ich części, z wyłączeniem lokali użytkowych, lokale mieszkalne w budynkach niemieszkalnych sklasyfikowanych w PKOB w dziale 12, oraz obiekty sklasyfikowane w Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych w klasie ex 1264 – wyłącznie budynki instytucji ochrony zdrowia świadczących usługi zakwaterowania z opieką lekarską i pielęgniarską, zwłaszcza dla ludzi starszych i niepełnosprawnych, a także mikroinstalację, o której mowa w art. 2 pkt 19 ustawy z dnia 20 lutego 2015 r. o odnawialnych źródłach energii (Dz. U. z 2018 r. poz. 2389, z późn. zm.), funkcjonalnie z nimi związaną, z zastrzeżeniem ust. 12b.

Według art. 2 pkt 12 ustawy, przez obiekty budownictwa mieszkaniowego rozumie się budynki mieszkalne stałego zamieszkania sklasyfikowane w Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych w dziale 11.

Należy zauważyć, że ustawa o podatku od towarów i usług, poprzez podanie klasyfikacji, odwołuje się do Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych, która stanowi usystematyzowany wykaz obiektów budowlanych. Zatem, dla celów VAT stosuje się przepisy rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 30 grudnia 1999 r. w sprawie Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych (PKOB) (Dz. U. Nr 112, poz. 1316, z późn. zm.).

Rodzaje usług wymienionych w art. 41 ust. 12 ustawy, których wykonanie w obiektach budowlanych lub ich częściach zaliczonych do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym daje podstawę do stosowania preferencyjnej stawki podatku od towarów i usług, nie zostały zdefiniowane w tej ustawie. Ustawodawca nie odesłał również w tej materii do stosowania definicji zawartych w innych ustawach, w szczególności w Prawie budowlanym. Dlatego należy przyjąć, że czynności wymienione w art. 41 ust. 12 ustawy zostały wprowadzone do tej ustawy w rozumieniu przyjętym w języku powszechnym.

Według Słownika języka polskiego (Elżbieta Sobol, Wydawnictwo Naukowe PWN Warszawa 2005, str. 70, kol. 2), przez budowę należy rozumieć m.in. wznoszenie budowli, budowanie (…). Natomiast „budować” to znaczy wznosić budowle, pomieszczenia, ich części lub zespoły.

Jak wynika z wniosku, Wnioskodawca buduje budynek mieszkalny wielorodzinny z garażem podziemnym. Symbol PKOB tego budynku – jak wskazał Wnioskodawca – mieści się w dziale 11 „Budynki mieszkalne”, natomiast czynności wykonywane będą w ramach budowy tego budynku.

Uzasadnienie zastosowania stawki podatku od towarów i usług

W myśl art. 41 ust. 1 ustawy, stawka podatku wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

Przy czym, w świetle art. 146aa ust. 1 pkt 1 ustawy, w okresie od dnia 1 stycznia 2019 r. do końca roku następującego po roku, dla którego wartość relacji, o której mowa w art. 38a pkt 4 ustawy z dnia 27 sierpnia 2009 r. o finansach publicznych, jest nie większa niż 43% oraz wartość, o której mowa w art. 112aa ust. 5 tej ustawy, jest nie mniejsza niż -6%, stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%.

Zgodnie z art. 146aa ust. 1a ustawy, jeżeli w roku następującym po roku, dla którego osiągnięte zostały wartości, o których mowa w ust. 1, zostaną spełnione warunki, o których mowa w art. 112d ust. 1 ustawy z dnia 27 sierpnia 2009 r. o finansach publicznych, stosowanie stawek, o których mowa w ust. 1, przedłuża się do końca roku następującego po roku, w którym:

1. kwota wydatków jest obliczana zgodnie z art. 112aa ust. 1 ustawy z dnia 27 sierpnia 2009 r. o finansach publicznych w związku ze spełnieniem warunków, o których mowa w art. 112d ust. 4 tej ustawy, oraz
2. wartość relacji, o której mowa w art. 38a pkt 4 ustawy z dnia 27 sierpnia 2009 r. o finansach publicznych, jest nie większa niż 43% oraz wartość, o której mowa w art. 112aa ust. 5 tej ustawy, jest nie mniejsza niż -6%.

Z kolei art. 41 ust. 2 ustawy stanowi, że dla towarów i usług wymienionych w załączniku nr 3 do ustawy, innych niż klasyfikowane według Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług w grupowaniu usługi związane z wyżywieniem (PKWiU 56), stawka podatku wynosi 7%, z zastrzeżeniem art. 114 ust. 1.

W myśl art. 146aa ust. 1 pkt 2 ustawy, w okresie od dnia 1 stycznia 2019 r. do końca roku następującego po roku, dla którego wartość relacji, o której mowa w art. 38a pkt 4 ustawy z dnia 27 sierpnia 2009 r. o finansach publicznych, jest nie większa niż 43% oraz wartość, o której mowa w art. 112aa ust. 5 tej ustawy, jest nie mniejsza niż -6%, stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 2, art. 120 ust. 2 i 3 oraz tytule załącznika nr 3 do ustawy, wynosi 8%.

Jak wskazano wyżej, stawkę podatku, o której mowa w ust. 2, stosuje się m.in. do dostawy, budowy, remontu, modernizacji, termomodernizacji lub przebudowy obiektów budowlanych lub ich części zaliczonych do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym (art. 41 ust. 12 pkt 1 ustawy).

Podsumowując, świadczona przez Wnioskodawcę usługa polegająca na budowie budynku mieszkalnego wielorodzinnego z garażem podziemnym w obrębie bryły budynku sklasyfikowanego – jak wskazał Wnioskodawca – w Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych w dziale 11, stanowi usługę budowy obiektu budowlanego zaliczonego do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym oraz podlega opodatkowaniu stawką podatku od towarów i usług w wysokości 8%, na podstawie art. 41 ust. 2 w zw. z art. 41 ust. 12 oraz art. 146aa ust. 1 pkt 2 i ust. 1a ustawy.

Dodatkowo należy zauważyć, że niniejsza WIS rozstrzyga wyłącznie w zakresie stawki podatku VAT dla czynności polegające na budowie budynku mieszkalnego wielorodzinnego z garażem podziemnym – w ramach świadczenia kompleksowego, nie rozstrzyga natomiast prawidłowości klasyfikacji budynku według Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych (PKOB). Klasyfikację wskazaną przez Wnioskodawcę przyjęto jako element opisu sprawy i nie było to przedmiotem oceny.

Informacje dodatkowe

Niniejsza WIS jest ważna, jeśli w przedmiotowej sprawie nie ma zastosowania zwolnienie podmiotowe lub przedmiotowe od podatku od towarów i usług (art. 42a ustawy). W zakresie wyeliminowania lub zastosowania zwolnienia Wnioskodawca może zwrócić się o interpretację indywidualną do Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

Podmiot, na rzecz którego wydano WIS, może ją stosować wyłącznie do świadczenia kompleksowego tożsamego pod każdym względem ze świadczeniem kompleksowym będącym przedmiotem niniejszej decyzji.

Niniejsza WIS wiąże organy podatkowe wobec podmiotu, dla którego została wydana, w odniesieniu do świadczenia kompleksowego będącego jej przedmiotem, które zostało wykonane po dniu, w którym WIS została doręczona (art. 42c ust. 1 pkt 3 ustawy), z wyjątkiem następujących przypadków:

• podmiot ten złożył fałszywe oświadczenie, że w dniu złożenia wniosku o WIS, w zakresie przedmiotowym tego wniosku, nie toczy się postępowanie podatkowe, kontrola podatkowa ani kontrola celno-skarbowa oraz że w tym zakresie sprawa nie została rozstrzygnięta co do jej istoty w decyzji lub postanowieniu organu podatkowego (art. 42b ust. 3 ustawy),
• świadczenie kompleksowe, będące przedmiotem niniejszej WIS, stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy (art. 42ca ustawy).

Niniejsza WIS jest ważna przez okres 5 lat licząc od dnia jej wydania (art. 42ha ustawy), przy czym wygasa ona z mocy prawa przed upływem tego terminu w przypadku zmiany przepisów prawa podatkowego w zakresie podatku od towarów i usług odnoszących się do świadczenia kompleksowego, będącego przedmiotem tej WIS, w wyniku której WIS staje się niezgodna z tymi przepisami. Wygaśnięcie WIS następuje z dniem wejścia w życie przepisów, w wyniku których stała się z nimi niezgodna (art. 42h ust. 1 ustawy).

Do liczenia terminów okresu ważności WIS stosuje się odpowiednio art. 12 Ordynacji podatkowej.

POUCZENIE

Od niniejszej decyzji, stosownie do art. 220 § 1 w zw. z art. 221 oraz art. 223 § 2 Ordynacji podatkowej, służy Stronie odwołanie do Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej w terminie 14 dni od dnia jej doręczenia, na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43 300 Bielsko-Biała, lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP.

W przypadku wnoszenia odwołania w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii jako najwłaściwszy proponuje się kontakt z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego ePUAP.

Odwołanie od decyzji organu podatkowego powinno zawierać zarzuty przeciw decyzji, określać istotę i zakres żądania będącego przedmiotem odwołania oraz wskazywać dowody uzasadniające to żądanie (art. 222 Ordynacji podatkowej).