0112-KDSL1-1.450.883.2020.4.MW

WIĄŻĄCA INFORMACJA STAWKOWA (WIS)

Na podstawie art. 13 § 2a pkt 2 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2020 r., poz. 1325, z późn. zm.), zwanej dalej Ordynacją podatkową, i art. 42a ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2020 r., poz. 106, z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, po rozpatrzeniu wniosku (…) z dnia 15 maja 2020 r. (data wpływu 29 czerwca 2020 r.), uzupełnionego pismem z dnia 11 września 2020 r. (data wpływu 1 października 2020 r.) oraz pismem z dnia 6 października 2020 r. (data wpływu 12 października 2020 r.), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej wydaje niniejszą wiążącą informację stawkową.

Przedmiot wniosku: usługa – udostępnianie nieruchomości mieszkalnych celem zapewnienia zakwaterowania (krótkotrwałego zamieszkania) na czas wykonywania pracy

Opis usługi: w ramach prowadzonej działalności gospodarczej Wnioskodawca, jako właściciel nieruchomości, zawiera z przedsiębiorcami umowy, w ramach których udostępnia nieruchomości mieszkalne do wykorzystania, przez wskazane przez tych przedsiębiorców osoby fizyczne, celem zapewnienia im zakwaterowania (krótkotrwałego zamieszkania) na czas wykonywania pracy

Rozstrzygnięcie: PKWiU (Polska Klasyfikacja Wyrobów i Usług) 2015 – 68

Stawka podatku od towarów i usług: 23%

Podstawa prawna: art. 41 ust. 1 w zw. z art. 146aa ust. 1 pkt 1 i ust. 1a ustawy.

Cel wydania WIS: określenie stawki podatku od towarów i usług.

Zastrzeżenie: Wskazuje się, że niniejsza WIS ma zastosowanie wyłącznie w sytuacji, gdy usługa ta nie jest zwolniona od podatku od towarów i usług na podstawie art. 43-81 ustawy albo przepisów wydanych na podstawie art. 82 ustawy, czego weryfikacja pozostaje poza zakresem postępowania w sprawie wydania WIS. W zakresie ustalenia, czy do usługi, objętej niniejszą WIS, ma zastosowanie zwolnienie od podatku od towarów i usług, w szczególności na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 36 ustawy, Wnioskodawca może zwrócić się z odrębnym wnioskiem o wydanie indywidualnej interpretacji podatkowej do Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

UZASADNIENIE

W dniu 29 czerwca 2020 r. Wnioskodawca złożył wniosek w zakresie sklasyfikowania ww. usługi według Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług na potrzeby określenia stawki podatku od towarów i usług. Wniosek uzupełniono pismem z dnia 11 września 2020 r. oraz pismem z dnia 6 października 2020 r.

W treści wniosku przedstawiono następujący szczegółowy opis usługi

W ramach prowadzonej działalności gospodarczej Wnioskodawca, jako właściciel nieruchomości, zawiera z przedsiębiorcami umowy, w ramach których udostępnia nieruchomości mieszkalne do wykorzystania, przez wskazane przez tych przedsiębiorców osoby fizyczne, celem zapewnienia im zakwaterowania (krótkotrwałego zamieszkania) na czas wykonywania pracy.

W zakresie świadczonej usługi Wnioskodawca udostępnia do korzystania nieruchomość mieszkalną w pełni wyposażoną (umeblowaną). Wnioskodawca jest także stroną umów z dostawcami energii elektrycznej, umowy o odbiór ścieków, odpadów i nieczystości, a także ponosi koszty ogrzewania (opału) i wszelkie pozostałe koszty związane z eksploatacją nieruchomości.

Wnioskodawca sprawuje bieżący nadzór, poprzez wyznaczonego zarządcę nieruchomości, nad stanem i sposobem wykorzystywania nieruchomości oraz podejmuje wszelkie niezbędne czynności umożliwiające korzystanie z nieruchomości zakwaterowanym w niej osobom.

Wnioskodawca ma prawo odmówić wstępu na teren nieruchomości w razie nieprzestrzegania regulaminu oraz prowadzi ewidencję osób fizycznych korzystających z niej. Ewidencja ta stanowi podstawę kalkulacji miesięcznego wynagrodzenia za usługi zakwaterowania, dokonywanej według następującego schematu: liczba osób zakwaterowanych pomnożona przez ilość dni zamieszkania każdej osoby pomnożona przez zryczałtowaną stawkę za każdy dzień zakwaterowania jednej osoby. Wnioskodawca nie dolicza dodatkowo do wynagrodzenia opłat związanych z eksploatacją nieruchomości takich jak koszty sprzątaniem, mediów, wyposażenia.

Osoby fizyczne wskazane przez przedsiębiorców zostają zakwaterowane na różne okresy. Faktycznie wynoszą one od kilku dni do kilku miesięcy w zależności od tego jak długie pozwolenie na pobyt w Polsce dana osoba posiada (zazwyczaj z Ukrainy). Zdarzają się również sytuacje, w których dana osoba – pracownik, nie sprawdza się w pracy, w związku z czym firma zmuszona jest zamienić wskazaną osobę na inną (innego pracownika), mimo iż pracownik ten posiada jeszcze pozwolenie na pracę, które nie wygasło.

Odwołując się do definicji „apartamentu” w słowniku języka polskiego PWN, apartament to:

1. „luksusowo urządzone, wielopokojowe mieszkanie lub podobne pomieszczenie w hotelu
2. reprezentacyjne i prywatne wnętrze pałaców”

– w opinii Wnioskodawcy, udostępniane przez niego nieruchomości mieszkalne celem zapewnienia zakwaterowania (krótkotrwałego zamieszkania) na czas wykonywania pracy, nie będą odpowiadać ww. definicji apartamentu. Nieruchomości te nie spełniają bowiem określonego standardu luksusowego urządzenia wskazanego w pierwszej definicji. Z pewnością także, nieruchomości te nie stanowią reprezentacyjnych i prywatnych wnętrz pałaców.

Wskazać jednak w tym miejscu należy, iż udostępniane nieruchomości mogą mieć charakter domu podzielonego na poszczególne mieszkania (z własnymi łazienkami, kuchniami), lub też przestrzeni z wyodrębnionymi sypialniami oraz częściami wspólnymi, tj. wspólną kuchnią (kuchniami) i łazienką (łazienkami) dla wszystkich sypialni.

Przykładowo, dwa domy są zbudowane koło siebie ze wspólną oczyszczalnią ścieków biologiczną i budynkiem gospodarczym. Są one także wspólnie ogrodzone. Każdy ma natomiast swoje niezależne zasilania w energię oraz osobną kotłownię, a także każdy ma swój numer urzędowy.

Układ jest ich następujący:

• osobne wejście do mieszkania, w którym jest wydzielona łazienka, pokój z aneksem kuchennym (kuchnią), sypialnia pow. 40 m2 (niezależne mieszkanie).

Następnie wspólne wejście:

• na parterze są dwa pokoje dwuosobowe; każdy ma łazienkę i aneks kuchenny bez możliwości gotowania,
• na parterze jest również kuchnia wspólna z dużą zmywarką, płytami do gotowania, szafkami itp.,
• na piętrze są dwa moduły: po jednej stronie pokój tzw. dzienny z bocznym pięcio jednoosobowymi sypialniami oraz aneks kuchenny z możliwością gotowania, a także łazienka i WC,
• na piętrze jest również wspólna pralnia.

Trzeci dom posiada osobny numer i dwa wejścia, oraz osobny budynek gospodarczy z kotłownią oraz pralnią.

Układ jest następujący:

• na parterze znajdują się trzy pokoje dwuosobowe, wspólna łazienka oraz wspólna kuchnia,
• na piętrze znajduje się jeden pokój dwuosobowy oraz pokój czteroosobowy, a także łazienka i aneks kuchenny,
• z boku znajduje się niezależne wejście do mieszkanie składającego się z dwóch pokoi trzech osobowych, wspólnej kuchni z dziennym pokojem, łazienki i osobnego prysznica oraz holu.

Osoby fizyczne nie są zakwaterowane celem zapewnienia głównego miejsca pobytu.

Wnioskodawca udostępnia nieruchomości mieszkalne przede wszystkim celem zapewnienia zakwaterowania danych pracowników najmowanych przez przedsiębiorców na czas wykonywania pracy (krótkotrwałego zamieszkania) na rzecz tych przedsiębiorców. Jest to główny przedmiot i cel usług świadczonych przez Wnioskodawcę. Intencją Wnioskodawcy było to, aby wniosek dotyczył wyłącznie tego typu usług.

Uzasadnienie przedstawione przez właściciela nieruchomości

Usługi będące przedmiotem wniosku stanowią usługi objęte klasyfikacją PKWiU 2015 – 55.90.19.0, tj. Pozostałe usługi związane z zakwaterowaniem, gdzie indziej niesklasyfikowane. Zgodnie bowiem z wyjaśnieniami do klasyfikacji PKWiU 2015, grupowanie 55.90.19.0 obejmuje m.in. zakwaterowanie w pojedynczych lub wspólnych pokojach w blokach mieszkalnych, pozostałe usługi związane z zakwaterowaniem, gdzie indziej niesklasyfikowane. Z uwagi na uzupełniający charakter tego grupowania, wskazującego na grupę usług nie objętych innymi klasyfikacjami usług o podobnym charakterze, tj. objętych Działem 55 – Usługi związane z zakwaterowaniem, dla wyjaśnienia jego istotny konieczne jest opisanie usług, za które na gruncie PKWiU 2015 przedmiotowych usług uznać nie można.

W pierwszej kolejności warto podkreślić, że przedmiotowe usługi, jako związane z zakwaterowaniem, obejmują usługi w zakresie zapewnienia krótkotrwałego pobytu turystom i pozostałym podróżnym oraz na okres dłuższy w odniesieniu do studentów, osób pracujących i pozostałych osób. Tym samym nie obejmują one zapewnienia długotrwałego zakwaterowania, jako głównego miejsca pobytu w obiektach takich jak apartamenty, zazwyczaj w cyklu miesięcznym lub rocznym.

Przechodząc do szczegółowych rodzajów usług objętych klasyfikacją działu 55, za które uznać usług będących przedmiotem złożonego wniosku nie można, w tej grupie usług znajdują się:

• usługi hotelarskie i podobne usługi związane z zakwaterowaniem, przez które w szczególności rozumieć należy zakwaterowanie w umeblowanych pokojach, apartamentach wraz z usługami towarzyszącymi takiemu zakwaterowaniu, a także zakwaterowanie i usługi towarzyszące świadczone przez hotele, motele, pensjonaty, centra odnowy biologicznej i inne obiekty hotelowe (np. wotele, botele, novotele, airtele, zajazdy, zamki), tj. poddział 55.10.10.0;
• usługi obiektów noclegowych turystycznych i miejsc krótkotrwałego zakwaterowania, przez które w szczególności rozumieć należy usługi świadczone przez schroniska młodzieżowe, schroniska górskie, chaty lub domki, w specjalnie wydzielonych umeblowanych pokojach lub pomieszczeniach umożliwiających mieszkanie, z zapewnieniem lub nie, bardzo minimalnych usług towarzyszących zakwaterowaniu, tj. poddział 55.20.11.0, usługi świadczone przez domy letniskowe, do których goście przebywający z dala od stałego miejsca zamieszkania posiadają prawo wspólnego użytkowania przez określony okres każdego roku, tj. poddział 55.20.12.0, zakwaterowanie z zapewnieniem lub nie, bardzo minimalnych usług towarzyszących zakwaterowaniu w specjalnie wydzielonych umeblowanych pokojach lub pomieszczeniach umożliwiających mieszkanie w obiektach wypoczynku wakacyjnego (np. w ośrodkach kolonijnych, ośrodkach wczasowych, domach wycieczkowych), kwaterach dla gości bungalowach, ośrodkach szkoleniowo-wypoczynkowych, gospodarstwach wiejskich (agroturystyka) oraz w okresie wakacji w domach studenckich, internatach i bursach szkolnych, tj. poddział 55.20.19.0;
• usługi świadczone przez pola kempingowe (włączając pola dla pojazdów kempingowych) i pola namiotowe, przez które w szczególności należy rozumieć zapewnienie miejsc dla pojazdów turystycznych lub namiotów, dla osób przebywających z dala od domu, zapewnienie miejsc pod wiatami ochronnymi, turystycznymi, na ustawienie namiotów i/lub rozłożenie śpiworów, tj. poddział 55.30.11.0, a także usługi w zakresie noclegów wraz z usługami towarzyszącymi (wyżywienie, usługi rekreacyjne lub szkolenia) świadczone przez pola kempingowe dla osób dorosłych, młodzieży lub dzieci, tj. podgrupa 55.30.12.0;
• usługi świadczone przez domy studenckie oraz internaty i bursy szkolne, tj. podgrupa 55.90.11.0, usługi świadczone przez hotele pracownicze, tj. podgrupa 55.90.12.0, a także usługi oferowania miejsc sypialnych w wagonach kolejowych i w pozostałych środkach transportu, tj. podgrupa 55.90.13.0.

Usługi będące przedmiotem złożonego wniosku nie odpowiadają w swojej istocie także klasyfikacji PKWiU 2015 określonej w grupie 68.20, tj. wynajem i obsługa nieruchomości własnych lub dzierżawionych. Klasyfikacja ta odnosi się do wynajmu i obsługi nieruchomości mieszkalnych własnych lub dzierżawionych takich jak: domy, budynki mieszkalne i mieszkania, budynki o wielorakim wykorzystaniu, które przede wszystkim przeznaczone są na cele mieszkalne, miejsca pod przewoźne domy mieszkalne, grunty należące do właścicieli nieruchomości będących we współwłasności (poddział 68.20.11.0).

Jak wskazano w petitum wniosku Wnioskodawca jest osobą fizyczną prowadzącą działalność w zakresie najmu krótkoterminowego. Wnioskodawca będąc właścicielem nieruchomości o charakterze mieszkalnym świadczy usługi na rzecz kontrahentów będących osobami fizycznymi nieprowadzącymi działalności gospodarczej lub przedsiębiorców, w ramach których udostępnia nieruchomości na rzecz osób fizycznych celem zapewnienia ich krótkotrwałych potrzeb mieszkaniowych. Podkreślenia przy tym wymaga jednak fakt, iż charakter świadczonych usług w stosunku do obydwu grup kontrahentów jest jednolity. W związku z tym, istotę świadczonej usługi odzwierciedlają umowy zawierane z kontrahentami będącymi przedsiębiorcami, z uwagi na ich bardziej sformalizowany charakter.

Usługi świadczone przez Wnioskodawcę nie stanowią typowego najmu nieruchomości zdefiniowanego w Kodeksie Cywilnym (art. 659 i nast.), tj. oddania nieruchomości do korzystania. Treść poszczególnych postanowień projektów umów zawieranych z kontrahentami będącymi przedsiębiorcami wskazuje, iż przedmiotem tych umów jest szczególny rodzaj udostępnienia nieruchomości stanowiącego „Usługi związane z zakwaterowaniem” (PKWiU Dział 55). Usługi te mają na celu udostępnienie nieruchomości do „tymczasowego zamieszkania” lub też w związku z „czasowym przydzieleniem miejsca mieszkalnego”.

Dla przedstawienia istoty świadczonych usług Wnioskodawca pragnie przedstawić ich najbardziej istotne cechy charakterystyczne, potwierdzające stawianą tezę o klasyfikacji świadczonych usług jako sklasyfikowanych wg PKWiU w podgrupie 55.90.19.0 – Pozostałe usługi związane z zakwaterowaniem, gdzie indziej niesklasyfikowane.

W pierwszej kolejności Wnioskodawca w zawieranych umowach wprost określa cel jaki przyświeca stronom w zawarciu przedmiotowych umów, jakim jest „krótkoterminowe zakwaterowanie osób fizycznych”. Co za tym idzie Wnioskodawca nie dopuszcza wykorzystania nieruchomości przez kontrahentów w innych celach, w tym do prowadzenia jakiejkolwiek działalności gospodarczej w nieruchomościach będących własnością Wnioskodawcy, czy też zakwaterowania długoterminowego osób fizycznych w celu zaspokajania ich potrzeb mieszkaniowych. W tym miejscu należy podkreślić, że o ile przedmiotem zawieranych umów są nieruchomości o charakterze mieszkalnym i stanowią one własność Wnioskodawcy, to jak wskazano powyżej usługi świadczone przez Wnioskodawcę nie stanowią typowego najmu nieruchomości (zawierane przez Wnioskodawcę umowy mają jedynie pewne elementy umowy najmu) oraz celem świadczenia usług nie jest zapewnianie długoterminowych potrzeb mieszkaniowych.

Kolejną cechą charakterystyczną świadczonych przez Wnioskodawcę usług jest fakt posiadania przez niego szczegółowej ewidencji osób przebywających w celach krótkoterminowych na terenie nieruchomości ze wskazaniem ich danych identyfikacyjnych oraz konkretnych pomieszczeń, w których przebywają przez wskazany w ewidencji czas. Ewidencja taka stanowi podstawę do określania wysokości wynagrodzenia z tytułu użytkowania nieruchomości. Wynagrodzenie jest kalkulowane jako iloczyn ilości osób mieszkających i ilości dni przez nich zamieszkałych (tzw. osobodzień) oraz stawki za każdy osobodzień użytkowania nieruchomości. Taki sposób ustalania wynagrodzenia Wnioskodawcy jest charakterystyczny dla usług zakwaterowania, będąc uzależnionym od realnego czasu spędzonego przez poszczególne osoby fizyczne na terenie nieruchomości w celach zakwaterowania. Ponadto, kwota wynagrodzenia Wnioskodawcy obejmuje wszelkie typowe opłaty związane z korzystaniem z nieruchomości, w szczególności: opłaty za dostawy do budynku energii elektrycznej, odbiór ścieków, odpadów i nieczystości, a także za ogrzewanie (opał). Nie jest ona natomiast uzależniona wyłącznie od czasu korzystania nieruchomości, w oderwaniu od ilości osób przez dany okres czasu z nieruchomości korzystających, jak ma to miejsce w przypadku typowych umów najmu nieruchomości. Co więcej, opisany powyżej sposób ustalenia wynagrodzenia powoduje, że to Wnioskodawca ponosi ryzyko ekonomiczne związane z niedostosowaniem stawki ryczałtowej za osobodzień do faktycznego obłożenia nieruchomości, co także jest typowe dla świadczenia usług zakwaterowania.

Następnym elementem, na który Wnioskodawca pragnie zwrócić uwagę jest faktyczny zarząd i nadzór nad nieruchomością sprawowany przez, wyznaczonego zgodnie z zawartymi lub mającymi zostać zawarte w przyszłości (na podstawie ustalonego projektu ) umowami, Zarządcę nieruchomości. Jednym z elementów tych cech charakterystycznych usług świadczonych przez Wnioskodawcę jest fakt, iż ustala on zasady eksploatacji nieruchomości, wprowadzając stosowny Regulamin korzystania z nieruchomości, a także ma prawo (za pośrednictwem wyznaczonego Zarządcy) w sposób wiążący decydować o przydzielaniu osobom fizycznym konkretnych pomieszczeń oraz do odmowy wstępu na teren nieruchomości osobom nieprzestrzegającym ustalonego Regulaminu korzystania z nieruchomości.

Usługi sklasyfikowane w podgrupie 55.90.11.0 określone zostały jako świadczone w domach studenckich oraz internatach i bursach szkolnych, przez co są nakierowane na zaspokajanie potrzeb mieszkaniowych uczniów i studentów, bez względu na ich charakter i długość (z zachowaniem tymczasowego charakteru) oraz zakres usług towarzyszących. Analogiczną konstrukcję przejawia klasyfikacja określona w podgrupie 55.90.12, odnosząc się do działalności hoteli pracowniczych, które to z istoty rzeczy mają być miejscem świadczenia usług o podobnym charakterze do wskazanych w zdaniu poprzednim, na rzecz pracowników, przy czym nie jest to niezbędne aby świadczyli oni pracę na rzecz podmiotu świadczącego te usługi. W tym miejscu Wnioskodawca podkreśla, że o ile dopuszcza zakwaterowanie osób fizycznych, które to przebywają w miejscowości lub jej pobliżu, gdzie zlokalizowane są nieruchomości Wnioskodawcy, w celach świadczenia pracy na rzecz jakiegokolwiek podmiotu, to jednak nie jest to główny przedmiot usług świadczonych przez Wnioskodawcę i nie jest to ich cel.

Powyżej wskazana argumentacja stanowi w ocenie Wnioskodawcy potwierdzenie prawidłowości wskazania w petitum wniosku klasyfikacji 55.90.19.0, tj. pozostałych usług związanych z zakwaterowaniem, gdzie indziej niesklasyfikowanych, jako jedynej właściwej dla określenia charakteru usług świadczonych przez Wnioskodawcę, i będących przedmiotem złożonego wniosku. Ustawodawca wprost wskazuje na listę towarów i usług opodatkowanych wg stawki 7% w art. 41 ust. 2 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usługo tj. z dnia 9 grudnia 2019 r. Dz.U. z 2020 r. poz. 106 (dalej: Ustawa o VAT (podatek od towarów i usług)), która to z uwagi na brzmienie art. 146aa ust. 1 pkt 2 jest zwiększona do 8%. Katalog tych towarów i usług został ujęty w załączniku nr 3 do ustawy o VAT. Pod pozycją 47 wskazanego załącznika znajduje się wskazanie na „Usługi związane z zakwaterowaniem”. W związku z powyższym na podstawie art. 42b ust. 1 pkt 1, art. 42b ust. 2 oraz art. 42b ust. 5 pkt 1 ustawy o VAT Wnioskodawca wnosi o potwierdzenie prawidłowości stosowania stawki 8% dla usług świadczonych przez Wnioskodawcę i szeroko opisanych w powyżej przedstawionym uzasadnieniu wniosku.

(…)

Uzasadnienie klasyfikacji usługi

Stosownie do brzmienia art. 5a ustawy, towary i usługi będące przedmiotem czynności, o których mowa w art. 5, wymienione w klasyfikacji w układzie odpowiadającym Nomenklaturze scalonej (CN) zgodnej z rozporządzeniem Rady (EWG) nr 2658/87 z dnia 23 lipca 1987 r. w sprawie nomenklatury taryfowej i statystycznej oraz w sprawie Wspólnej Taryfy Celnej (Dz. Urz. WE L 256 z 07.09.1987, str. 1, z późn. zm. – Dz. Urz. UE Polskie wydanie specjalne, rozdz. 2, t. 2, str. 382, z późn. zm.) lub w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, są klasyfikowane według Nomenklatury scalonej (CN) lub klasyfikacji wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, jeżeli dla tych towarów lub usług przepisy ustawy lub przepisy wykonawcze wydane na jej podstawie powołują działy, pozycje, podpozycje lub kody Nomenklatury scalonej (CN) lub symbole klasyfikacji statystycznych.

Do celów opodatkowania podatkiem od towarów i usług w zakresie świadczonych usług należy stosować Polską Klasyfikację Wyrobów i Usług wprowadzoną rozporządzeniem Rady Ministrów z dnia 4 września 2015 r. w sprawie Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług (PKWiU) (Dz. U. z 2015 r., poz. 1676, z późn. zm.).

Podstawowe cele, konstrukcję i sposób posługiwania się Polską Klasyfikacją Wyrobów i Usług oraz jej interpretację wskazują zasady metodyczne Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług (PKWiU 2015) zawarte w ww. rozporządzeniu.

Zasady metodyczne stanowią integralną część klasyfikacji. Zawarte w nich postanowienia obowiązują przy jej interpretacji i stosowaniu (pkt 1.3).

Zgodnie z pkt 1.2 zasad metodycznych, Polska Klasyfikacja Wyrobów i Usług (PKWiU 2015) składa się z:

• niniejszych zasad metodycznych,
• uwag do poszczególnych sekcji,
• schematu klasyfikacji.

Natomiast schemat klasyfikacji – jak wskazano w pkt 1.4 zasad metodycznych – stanowi wykaz grupowań i obejmuje:

• symbole grupowań,
• nazwy grupowań.

Stosownie do pkt 5.3.2 zasad metodycznych, każdą usługę należy zaliczać do odpowiedniego grupowania zgodnie z jej charakterem, niezależnie od symbolu PKD (Polska Klasyfikacja Działalności), pod którym został zaklasyfikowany w krajowym rejestrze urzędowym podmiotów gospodarki narodowej REGON podmiot gospodarczy wykonujący usługę.

W pkt 7.6 zasad metodycznych zawarto ogólne reguły klasyfikowania usług. I tak, na podstawie pkt 7.6.2, gdy przeprowadzona analiza opisu wykonywanych czynności wskazuje na możliwość zaliczenia usługi do dwóch lub kilku grupowań, należy przyjąć następujące reguły klasyfikowania, z tym jednak, że porównywać można jedynie grupowania tego samego poziomu hierarchicznego:

• grupowanie, które zawiera bardziej dokładny opis czynności, powinno być uprzywilejowane (wybrane) w stosunku do grupowania zawierającego opis ogólny,
• usługa złożona, składająca się z kombinacji różnych czynności, której nie można zaklasyfikować zgodnie ze wskazanym sposobem, powinna być zaklasyfikowana jak usługa, która nadaje całości zasadniczy charakter,
• usługę, której nie można zaklasyfikować zgodnie z (tiret 1, 2) należy zaklasyfikować w grupowaniu odpowiednim dla usługi o najbardziej zbliżonym charakterze.

Zgodnie z tytułem, Sekcja L Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług obejmuje „USŁUGI ZWIĄZANE Z OBSŁUGĄ RYNKU NIERUCHOMOŚCI”. W ramach tej sekcji mieści się:

• kupno i sprzedaż nieruchomości na własny rachunek,
• wynajem i obsługa nieruchomości własnych lub dzierżawionych,
• usługi agencji nieruchomości,
• usługi zarządzania nieruchomościami świadczone na zlecenie (włączając usługi w zakresie wyceny).

W sekcji tej zawarty jest m.in. dział 68 „USŁUGI ZWIĄZANE Z OBSŁUGĄ RYNKU NIERUCHOMOŚCI”. Zgodnie z wyjaśnieniami do Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług (PKWiU 2015) dział ten obejmuje:

• usługi wynajmujących, agentów i/lub maklerów w zakresie: kupna lub sprzedaży nieruchomości, wynajmowania nieruchomości oraz pozostałe usługi związane z nieruchomościami, takie jak: wycena nieruchomości; usługi te mogą być prowadzone na własnej lub dzierżawionej nieruchomości lub na zlecenie,
• realizację projektów budowlanych, na użytek własny lub na wynajem,
• zarządzanie nieruchomościami.

Dział ten nie obejmuje:

• realizacji projektów budowlanych do sprzedaży, sklasyfikowanej w 41.00,
• usług związanych z podziałem ziemi w celu jej ulepszenia, sklasyfikowanych w 42.99.29.0,
• usług hoteli, letnich domów, wynajmu pokoi gościnnych, pól namiotowych, kempingów i pozostałych obiektów i miejsc zakwaterowania na krótkie pobyty, sklasyfikowanych w odpowiednich grupowaniach działu 55.

Uwzględniając powyższe, usługa będąca przedmiotem złożonego wniosku, polegająca na wynajmie nieruchomości mieszkalnych na rzecz przedsiębiorców na podstawie umowy najmu, spełnia kryteria i posiada właściwości dla usług objętych działem PKWiU 68 USŁUGI ZWIĄZANE Z OBSŁUGĄ RYNKU NIERUCHOMOŚCI.

Klasyfikacja została dokonana zgodnie z zasadami metodycznymi Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług (PKWiU 2015), zwłaszcza z uwzględnieniem pkt 5.3.2 tych zasad.

Uzasadnienie zastosowania stawki podatku od towarów i usług

W myśl art. 41 ust. 1 ustawy – stawka podatku wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

Przy czym, w świetle art. 146aa ust. 1 pkt 1 ustawy – w okresie od dnia 1 stycznia 2019 r. do końca roku następującego po roku, dla którego wartość relacji, o której mowa w art. 38a pkt 4 ustawy z dnia 27 sierpnia 2009 r. o finansach publicznych, jest nie większa niż 43% oraz wartość, o której mowa w art. 112aa ust. 5 tej ustawy, jest nie mniejsza niż -6%, stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%.

Zgodnie z art. 146aa ust. 1a ustawy, jeżeli w roku następującym po roku, dla którego osiągnięte zostały wartości, o których mowa w ust. 1, zostaną spełnione warunki, o których mowa w art. 112d ust. 1 ustawy z dnia 27 sierpnia 2009 r. o finansach publicznych, stosowanie stawek, o których mowa w ust. 1, przedłuża się do końca roku następującego po roku, w którym:

1. kwota wydatków jest obliczana zgodnie z art. 112aa ust. 1 ustawy z dnia 27 sierpnia 2009 r. o finansach publicznych w związku ze spełnieniem warunków, o których mowa w art. 112d ust. 4 tej ustawy, oraz
2. wartość relacji, o której mowa w art. 38a pkt 4 ustawy z dnia 27 sierpnia 2009 r. o finansach publicznych, jest nie większa niż 43% oraz wartość, o której mowa w art. 112aa ust. 5 tej ustawy, jest nie mniejsza niż -6%.

Usługa wynajmu nieruchomości mieszkalnych na rzecz przedsiębiorców na podstawie umowy najmu mieści się w dziale 68 PKWiU. Usługa ta nie została wymieniona jako usługa, dla której ustawodawca, w ustawie oraz w aktach wykonawczych wydanych na jej podstawie, przewidział obniżoną stawkę podatku. Zatem, właściwą stawką dla opodatkowania przedmiotowej usługi jest stawka podatku od towarów i usług w wysokości 23%, na podstawie art. 41 ust. 1 w zw. z art. 146aa ust. 1 pkt 1 i ust. 1a ustawy, w sytuacji gdy w tej sprawie nie znajdzie zastosowania zwolnienie od podatku, na co już zwrócono uwagę w zastrzeżeniu zawartym w sentencji niniejszej decyzji.

Informacje dodatkowe

Podmiot, na rzecz którego wydano WIS, może ją stosować wyłącznie do usług tożsamych pod każdym względem z usługą będącą przedmiotem niniejszej decyzji.

Niniejsza WIS wiąże organy podatkowe wobec podmiotu, dla którego została wydana, w odniesieniu do usługi będącej jej przedmiotem, która została wykonana po dniu, w którym WIS została doręczona (art. 42c ust. 1 pkt 2 ustawy), z wyjątkiem następujących przypadków:

• podmiot ten złożył fałszywe oświadczenie, że w dniu złożenia wniosku o WIS, w zakresie przedmiotowym tego wniosku, nie toczy się postępowanie podatkowe, kontrola podatkowa ani kontrola celno-skarbowa oraz że w tym zakresie sprawa nie została rozstrzygnięta co do jej istoty w decyzji lub postanowieniu organu podatkowego (art. 42b ust. 3 ustawy),
• usługa, będąca przedmiotem niniejszej WIS, stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy (art. 42ca ustawy).

Niniejsza WIS jest ważna przez okres 5 lat licząc od dnia jej wydania (art. 42ha ustawy), przy czym wygasa ona z mocy prawa przed upływem tego terminu w przypadku zmiany przepisów prawa podatkowego w zakresie podatku od towarów i usług odnoszących się do usługi, będącej przedmiotem tej WIS, w wyniku której WIS staje się niezgodna z tymi przepisami. Wygaśnięcie WIS następuje z dniem wejścia w życie przepisów, w wyniku których stała się z nimi niezgodna (art. 42h ust. 1 ustawy).

Do liczenia terminów okresu ważności WIS stosuje się odpowiednio art. 12 Ordynacji podatkowej.

POUCZENIE

Od niniejszej decyzji – stosownie do art. 220 § 1 w zw. z art. 221 oraz art. 223 § 2 Ordynacji podatkowej – służy Stronie odwołanie do Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej w terminie 14 dni od dnia jej doręczenia, na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP.

W przypadku wnoszenia odwołania w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii jako najwłaściwszy proponuje się kontakt z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego ePUAP.

Odwołanie od decyzji organu podatkowego powinno zawierać zarzuty przeciw decyzji, określać istotę i zakres żądania będącego przedmiotem odwołania oraz wskazywać dowody uzasadniające to żądanie (art. 222 Ordynacji podatkowej).