0111-KDIB3-1.4012.923.2020.1.ICZ

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2020 r., poz. 1325 z późn. zm.), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 24 listopada 2020 r. (data wpływu 30 listopada 2020 r.), o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie braku obowiązku zamieszczania na fakturze adnotacji „mechanizm podzielonej płatności”, zgodnie z art. 106e ust. 1 pkt 18a ustawy VAT (podatek od towarów i usług), w sytuacji gdy Wnioskodawca realizuje dostawę towarów wymienionych w załączniku nr 15 do ustawy VAT o wartości przekraczającej kwotę 15.000 zł, dokumentując dostawę poszczególnych partii towaru fakturami, których wartość, wraz z kwotą podatku, nie przekracza 15.000 zł - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 30 listopada 2020 r., do tut. organu wpłynął ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie braku obowiązku zamieszczania na fakturze adnotacji „mechanizm podzielonej płatności”, zgodnie z art. 106e ust. 1 pkt 18a ustawy VAT, w sytuacji gdy Wnioskodawca realizuje dostawę towarów wymienionych w załączniku nr 15 do ustawy VAT o wartości przekraczającej kwotę 15.000 zł, dokumentując dostawę poszczególnych partii towaru fakturami, których wartość, wraz z kwotą podatku, nie przekracza 15.000 zł.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny:

Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością spółka komandytowa (dalej: Wnioskodawca lub Spółka) jest zarejestrowana, jako podatnik VAT czynny, zgodnie z art. 96 ust. 4 ustawy z 11 marca 2004 roku o podatku od towarów i usług (dalej: ustawa VAT). Spółka wykonuje wyłącznie czynności opodatkowane podatkiem od towarów i usług. Przedmiotem dostaw dokonywanych przez Wnioskodawcę są towary wymienione w załączniku nr 15 do ustawy VAT, przede wszystkim węgiel. Spółka zawiera umowy na dostawy towarów z załącznika nr 15 do ustawy VAT. Suma płatności wynikającej z takiej umowy przekracza 15.000 zł wraz z podatkiem od towarów i usług. Umowa przewiduje dostawę dokonywaną partiami. Wydanie każdej partii towaru jest potwierdzane fakturą VAT, co powoduje, że w związku z realizacją umowy wystawiana jest więcej niż jedna faktura. Wartość faktury, potwierdzającej dokonanie dostawy partii towaru może być niższa niż 15.000 zł łącznie z kwotą podatku od towarów i usług. Pomiędzy wydaniem poszczególnych partii towaru upływa kilka dni. Zdarzają się również sytuacje, kiedy kontrahent odbiera towar kilka razy w ciągu jednego dnia. Kontrahent sam decyduje kiedy odbiera towar.

Przykład:

• wartość umowy na dostawę towarów - 20.000 zł brutto,
• pierwsza partia towaru o wartości 8.000 zł brutto jest wydawana wraz z fakturą na kwotę 8.000 zł brutto,
• druga partia towaru o wartości 12.000 zł brutto jest wydawana wraz z fakturą na kwotę 12.000 zł brutto.

Odbiorcą dostarczanych towarów jest zawsze podatnik podatku od towarów i usług.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy Wnioskodawca, realizując umowę na dostawę towarów wymienionych w załączniku nr 15 do ustawy VAT o wartości przekraczającej kwotę 15.000 zł, wraz z kwotą podatku, dokumentując dostawę poszczególnych partii towaru, w ramach wspomnianej umowy, fakturami, których wartość, wraz z kwotą podatku, nie przekracza 15.000 zł ma obowiązek umieszczać na tych fakturach adnotację „mechanizm podzielonej płatności”, zgodnie z art. 106e ust. 1 pkt 18a ustawy VAT?

Stanowisko Wnioskodawcy:

Wątpliwą kwestię reguluje wspomniany art. 106e ust. 1 pkt 18a ustawy VAT. Zgodnie z tym przepisem w przypadku faktur, w których kwota należności ogółem stanowi kwotę, o której mowa w art. 19 pkt 2 ustawy z dnia 6 marca 2018 r. - Prawo przedsiębiorców, obejmujących dokonaną na rzecz podatnika dostawę towarów lub świadczenie usług, o których mowa w załączniku nr 15 do ustawy - faktury powinny zawierać wyrazy „mechanizm podzielonej płatności”.

Cytowany przepis odnosi się do faktur, a nie do transakcji udokumentowanych fakturami, co wskazuje, że zamiarem ustawodawcy było wprowadzenie obowiązku oznaczania adnotacją „mechanizm podzielonej płatności” wyłącznie tych faktur, których wartość, łącznie z podatkiem, przekracza kwotę 15.000 zł, bez względu, czy faktury te dokumentują pojedynczą transakcję, czy też są fragmentem większej całości, to jest umowy bądź kontraktu przy założeniu, że nabywcą jest podatnik i przedmiotem dostawy są towary, bądź towar wymieniony w załączniku nr 15 do ustawy VAT.

W kwestii obowiązku umieszczania na fakturach wyrazów „mechanizm podzielonej płatności” wypowiedział się Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej w interpretacji indywidualnej z 28 maja 2020 r., nr 0111-KDIB3-1.4012.156.2020.2.IK. Organ podatkowy uznał, że bez znaczenia pozostaje kwota, na jaką zostaną zawarte poszczególne umowy z kontrahentami. Przepisy ustawy o VAT jednoznacznie odnoszą się bowiem do wartości faktury, w której kwota należności ogółem przekracza 15.000 zł (lub równowartość tej kwoty), a nie do kwoty zawartej w umowie między kontrahentami. W konsekwencji powyższego organ podatkowy uznał, że wystawione przez podatnika faktury z tytułu sprzedaży towarów wymienionych w załączniku nr 15 do ustawy o VAT, na których kwota należności ogółem będzie stanowić kwotę poniżej 15.000 zł, nie muszą zawierać wyrazów „mechanizm podzielonej płatności” (pomimo, iż kwota wynikająca z umowy zawartej z kontrahentem na dostawę towarów jest znana w momencie jej zawarcia i przekracza 15.000 zł).

Mając na uwadze powyższą argumentację stwierdzić należy, że w opisanym, w części G niniejszego wniosku, przykładzie oraz wskazanym stanie faktycznym Spółka nie będzie miała obowiązku zamieszczania na wystawianych fakturach adnotacji „mechanizm podzielonej płatności”.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Regulacje dotyczące mechanizmu podzielonej płatności zawarte zostały określone w niżej cytowanych przepisach.

Zgodnie z art. 108a ust. 1 ustawy, podatnicy, którzy otrzymali fakturę z wykazaną kwotą podatku, przy dokonywaniu płatności kwoty należności wynikającej z tej faktury mogą zastosować mechanizm podzielonej płatności.

Natomiast w myśl art. 108a ust. 1a ustawy, obowiązującego od dnia 1 listopada 2019 r., przy dokonywaniu płatności za nabyte towary lub usługi wymienione w załączniku nr 15 do ustawy, udokumentowane fakturą, w której kwota należności ogółem stanowi kwotę, o której mowa w art. 19 pkt 2 ustawy z dnia 6 marca 2018 r. – Prawo przedsiębiorców, podatnicy są obowiązani zastosować mechanizm podzielonej płatności.

W art. 108a ust. 1b ww. ustawy podatnik obowiązany do wystawienia faktury, o której mowa w art. 106e ust. 1 pkt 18a, jest obowiązany do przyjęcia płatności kwoty należności wynikającej z tej faktury z zastosowaniem mechanizmu podzielonej płatności

W myśl art. 108a ust. 2 ustawy – zastosowanie mechanizmu podzielonej płatności polega na tym, że:

1. zapłata kwoty odpowiadającej całości albo części kwoty podatku wynikającej z otrzymanej faktury jest dokonywana na rachunek VAT;
2. zapłata całości albo części kwoty odpowiadającej wartości sprzedaży netto wynikającej z otrzymanej faktury jest dokonywana na rachunek bankowy albo na rachunek w spółdzielczej kasie oszczędnościowo-kredytowej, dla których jest prowadzony rachunek VAT, albo jest rozliczana w inny sposób.

Stosownie do art. 106b ust. 1 ustawy – podatnik jest obowiązany wystawić fakturę dokumentującą:

1. sprzedaż, a także dostawę towarów i świadczenie usług, o których mowa w art. 106a pkt 2, dokonywane przez niego na rzecz innego podatnika podatku, podatku od wartości dodanej lub podatku o podobnym charakterze lub na rzecz osoby prawnej niebędącej podatnikiem;
2. sprzedaż wysyłkową z terytorium kraju i sprzedaż wysyłkową na terytorium kraju na rzecz podmiotu innego niż wskazany w pkt 1;
3. wewnątrzwspólnotową dostawę towarów na rzecz podmiotu innego niż wskazany w pkt 1;
4. otrzymanie przez niego całości lub części zapłaty przed dokonaniem czynności, o których mowa w pkt 1 i 2, z wyjątkiem przypadku, gdy zapłata dotyczy wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów lub czynności, dla których obowiązek podatkowy powstaje zgodnie z art. 19a ust. 5 pkt 4.

Art. 2 pkt 31 ustawy stanowi, że ilekroć w przepisach ustawy jest mowa o fakturze – rozumie się przez to dokument w formie papierowej lub w formie elektronicznej zawierający dane wymagane ustawą i przepisami wydanymi na jej podstawie.

Zakres informacji jakie powinna zawierać faktura, wskazany został w art. 106e ust. 1 ustawy.

Zgodnie z art. 106e ust. 1 pkt 18a ustawy, w przypadku faktur, w których kwota należności ogółem stanowi kwotę, o której mowa w art. 19 pkt 2 ustawy z dnia 6 marca 2018 r. – Prawo przedsiębiorców, obejmujących dokonaną na rzecz podatnika dostawę towarów lub świadczenie usług, o których mowa w załączniku nr 15 do ustawy – faktura powinna zawierać wyrazy „mechanizm podzielonej płatności”.

Stosownie do art. 19 ustawy z dnia 6 marca 2018 r. Prawo przedsiębiorców (Dz. U. z 2019 r., poz. 1292 z późn. zm.) dokonywanie lub przyjmowanie płatności związanych z wykonywaną działalnością gospodarczą następuje za pośrednictwem rachunku płatniczego przedsiębiorcy, w każdym przypadku gdy:

1. stroną transakcji, z której wynika płatność, jest inny przedsiębiorca oraz
2. jednorazowa wartość transakcji, bez względu na liczbę wynikających z niej płatności, przekracza 15.000 zł lub równowartość tej kwoty, przy czym transakcje w walutach obcych przelicza się na złote według średniego kursu walut obcych ogłaszanego przez Narodowy Bank Polski z ostatniego dnia roboczego poprzedzającego dzień dokonania transakcji.

Załącznik nr 15 do ustawy – stanowiący „Wykaz towarów i usług, o których mowa w art. 105a ust. 1, art. 106e ust. 1 pkt 18a, art. 108a ust. 1a oraz art. 108e ustawy” – zawiera zamkniętą listę towarów i usług, w przypadku których faktura dokumentująca ich dostawę lub świadczenie musi zawierać adnotację „mechanizm podzielonej płatności”.

Z powołanych wyżej przepisów wynika, że obowiązek wystawiania faktur z adnotacją „mechanizm podzielonej płatności” będzie istnieć, jeżeli łącznie spełnione będą trzy warunki, tj. faktura:

1. będzie wystawiana na kwotę należności ogółem (kwotę brutto) przekraczającą 15.000 zł lub jej równowartość (art. 19 pkt 2 ustawy z dnia 6 marca 2018 r. Prawo przedsiębiorców);
2. będzie dokumentować dostawę towarów lub świadczenie usług, o których mowa w załączniku nr 15 do ustawy,
3. czynności będą dokonywane na rzecz podatnika.

Z opisu sprawy wynika, że Spółka zawiera umowy na dostawy towarów z załącznika nr 15 do ustawy VAT. Suma płatności wynikającej z takiej umowy przekracza 15.000 zł wraz z podatkiem od towarów i usług. Umowa przewiduje dostawę dokonywaną partiami. Wydanie każdej partii towaru jest potwierdzane fakturą VAT, co powoduje, że w związku z realizacją umowy wystawiana jest więcej niż jedna faktura. Wartość faktury, potwierdzającej dokonanie dostawy partii towaru może być niższa niż 15.000 zł łącznie z kwotą podatku od towarów i usług. Pomiędzy wydaniem poszczególnych partii towaru upływa kilka dni. Zdarzają się również sytuacje, kiedy kontrahent odbiera towar kilka razy w ciągu jednego dnia. Kontrahent sam decyduje kiedy odbiera towar.

Przykład:

• wartość umowy na dostawę towarów - 20.000 zł brutto,
• pierwsza partia towaru o wartości 8.000 zł brutto jest wydawana wraz z fakturą na kwotę 8.000 zł brutto,
• druga partia towaru o wartości 12.000 zł brutto jest wydawana wraz z fakturą na kwotę 12.000 zł brutto.

Odbiorcą dostarczanych towarów jest zawsze podatnik podatku od towarów i usług.

Wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą kwestii, czy Wnioskodawca, realizując umowę na dostawę towarów wymienionych w załączniku nr 15 do ustawy VAT o wartości przekraczającej kwotę 15.000 zł, dokumentując dostawę poszczególnych partii towaru fakturami, których wartość, wraz z kwotą podatku, nie przekracza 15.000 zł ma obowiązek umieszczać na tych fakturach adnotację „mechanizm podzielonej płatności”, zgodnie z art. 106e ust. 1 pkt 18a ustawy VAT.

Mając na uwadze przedstawiony opis sprawy oraz stan prawny należy wyjaśnić, ze ww. przepisy odnoszą się do wartości faktury, w której kwota należności ogółem stanowi kwotę, o której mowa w art. 19 pkt 2 ustawy z dnia 6 marca 2018 r. – Prawo przedsiębiorców a nie do kwoty zawartej w umowie między kontrahentami.

Należy zauważyć, iż w przypadku, gdy wartość sprzedaży brutto każdej z wystawionych przez Wnioskodawcę faktur, obejmujących swym zakresem towar wskazany w załączniku nr 15 do ustawy, nie przekroczy 15.000 zł nie będzie obowiązany zastosować mechanizmu podzielonej płatności. Zatem faktury opiewające na kwoty poniżej 15.000 zł podlegają rozliczaniu na ogólnych zasadach.

Bez znaczenia dla zastosowania mechanizmu podzielonej płatności, w przedmiotowej sprawie pozostaje wysokość wynagrodzenia określonego w Umowie przewidującej dostawę dokonywaną partiami.

Zatem obowiązek stosowania mechanizmu podzielonej płatności będzie dotyczył faktur, w których wartość brutto przekracza 15.000 zł i faktura taka dokumentuje świadczenie usług wymienionych w załączniku nr 15 dokonanych na rzecz podatnika.

Wobec powyższego w analizowanej sprawie Wnioskodawca wystawiając fakturę VAT za dostawę towaru, wymienionego w załączniku nr 15 do ustawy, na rzecz Kontrahenta, w której kwota należności ogółem będzie stanowić kwotę poniżej 15.000 zł brutto nie będzie zobowiązany do zamieszczania na wystawianych fakturach adnotacji „mechanizm podzielonej płatności”.

Wobec powyższego stanowisko Wnioskodawcy jest prawidłowe.

Zaznacza się, że zgodnie z art. 14b § 3 ustawy Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Zainteresowany ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego). Wydając przedmiotową interpretację tut. Organ oparł się na wynikającym z treści wniosku opisie stanu sprawy. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy niniejsza interpretacja traci swą aktualność.

Należy podkreślić, że niniejsza interpretacja została wydana na podstawie przedstawionego we wniosku opisu stanu faktycznego, co oznacza, że w przypadku, gdy w toku postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, kontroli celno-skarbowej zostanie określony odmienny stan sprawy, interpretacja nie wywoła w tym zakresie skutków prawnych.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej, przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej). Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przypisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy - Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193 z późn. zm.), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - (Dz. U. z 2019 r., poz. 2325 z późn. zm.).

Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy). W przypadku wnoszenia skargi w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii jako najwłaściwszy proponuje się kontakt z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego ePUAP.

Zgodnie z art. 57a ww. ustawy Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinie zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się do błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawą.