0115-KDST1-2.450.1321.2020.2.EA

WIĄŻĄCA INFORMACJA STAWKOWA (WIS)

Na podstawie art. 13 § 2a pkt 2 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2020 r., poz. 1325, z późn. zm.), zwanej dalej Ordynacją podatkową, i art. 42a ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2020 r., poz. 106, z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, po rozpatrzeniu wniosku (…) z dnia 23 września 2020 r. (data wpływu 28 września 2020 r.), uzupełnionego w dniach 8, 16 i 18 grudnia 2020 r., Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej wydaje niniejszą wiążącą informację stawkową.

Przedmiot wniosku: towar – „(…)”

Opis towaru: kora (…)

Rozstrzygnięcie: CN 31

Stawka podatku od towarów i usług: 23%

Podstawa prawna: art. 41 ust. 1 w związku z art. 146aa ust. 1 pkt 1 ustawy

Cel wydania WIS: określenie stawki podatku od towarów i usług

UZASADNIENIE

W dniu 28 września 2020 r. Wnioskodawca złożył wniosek, uzupełniony w dniach 8, 16 i 18 grudnia 2020 r. w zakresie sklasyfikowania towaru: „(…)” według Nomenklatury scalonej (CN) na potrzeby określenia stawki podatku od towarów i usług.

W treści wniosku oraz jego uzupełnieniach przedstawiono następujący szczegółowy opis towaru.

Przedmiotem niniejszego wniosku jest kora (…).

Zdaniem Wnioskodawcy, zasadniczo nawozy klasyfikowane są w dziale 31 CN zatytułowanym: Nawozy. Zgodnie z uwagą 1 (b) do działu 31 oraz notami wyjaśniającymi, dział ten obejmuje większość produktów używanych zazwyczaj jako nawozy naturalne lub sztuczne. Oznacza to, że dział 31 „Nawozy” nie jest jedynym działem CN, do którego zaklasyfikowane mogą być produkty używane jako nawozy. Z jednej bowiem strony w dziale tym wymienia się również produkty mineralne lub chemiczne nie znajdujące zastosowania jako nawozy, a z drugiej strony w innych działach, znaleźć można produkty niewymienione w dziale 31, które jednak jako nawozy są wykorzystywane (np. siarczan magnezu - kod CN 2836, czy pył i proszek ze skóry - kod CN 4115 20).

Takim produktem jest również produkt będący przedmiotem niniejszego wniosku, który mimo że nie mieści się w dziale 31, ale z uwagi na jego skład i właściwości jest wykorzystywany jako nawóz. Należy podkreślić, że produkt ten jest używany w rolnictwie i ogrodnictwie głównie do zakwaszania gleby i ściółkowania. Kora (…) zawiera związki mineralne - fosfor, magnez, potas. Ponadto stanowi źródło próchnicy, ponieważ zawiera celulozę, która w czasie procesu rozkładu wzbogaca glebę w substancje odżywcze i jednocześnie poprawia jej strukturę. Kora zatrzymuje wilgoć w glebie oraz chroni system korzeniowy roślin przed wysuszeniem i przemarzaniem. Zapobiega też rozwojowi chwastów.

W ocenie Wnioskodawcy, dokonując klasyfikacji powyższego produktu należy rozważyć brzmienie pozycji CN 4401. Obejmuje ona „Drewno opałowe w postaci kłód, szczap, gałęzi, wiązek chrustu lub w podobnych postaciach; drewno w postaci wiórów lub kawałków; trociny, odpady i ścinki drewniane, nawet aglomerowane w kłody, brykiety, granulki lub w podobne postacie”.

Zgodnie z uwagą (D) do pozycji 4401 Nomenklatury scalonej, obejmuje ona m.in. odpady drewniane i ścinki nienadające się na tarcicę (`(...)`). Zaliczają się do nich odpady z tartaków lub odpady produkcyjne; (`(...)`) kora i strużyny (nawet aglomerowane w kłody, brykiety, gałki lub podobne postaci).

Dział 44 Nomenklatury scalonej nie jest ujęty w załączniku nr 3 do ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług. Na uwadze należy mieć jednak treść poz. 10 załącznika nr 3, gdzie wymienione są „bez względu na kod CN; Nawozy i środki ochrony roślin - zwykle przeznaczone do wykorzystania w produkcji rolnej”.

Produkt ten, mimo że mieści się w pozycji CN 4401, jest nawozem w rozumieniu ww. załącznika, a co za tym idzie - objęty jest stawką VAT (podatek od towarów i usług) w wysokości 8%.

W uzupełnieniu wniosku z dnia 8 grudnia 2020 r. (data wpływu) Wnioskodawca wyjaśnia, że przy dokonywaniu zaliczenia (…) kory (…) do nawozów zasadnym jest również rozważyć jej klasyfikację do pozycji CN 3101 obejmującej „Nawozy zwierzęce lub roślinne, nawet zmieszane ze sobą lub poddane obróbce chemicznej; nawozy produkowane przez zmieszanie lub obróbkę chemiczną produktów pochodzenia zwierzęcego lub roślinnego”. Zgodnie z notami wyjaśniającymi do CN pozycja ta obejmuje również kompost składający się ze zbutwiałych odpadów roślinnych i innych substancji, których rozpad był przyspieszony lub kontrolowany na skutek użycia wapna itp.

Jak wskazano jednak we wniosku, to nie klasyfikacja CN przesądza o zaliczeniu (…) kory (…) do nawozów, lecz jej obiektywne właściwości i przeznaczenie. Wprawdzie załącznik nr 3 do ustawy VAT w poz. 10 nie odwołuje się do przepisów odrębnych regulujących zasady wprowadzania nawozów do obrotu, to jednak zasadnym jest przytoczyć art. 2 lit. a) rozporządzenia (WE) nr 2003/2003 Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 13 października 2003 r. w sprawie nawozów (Dz. U. UE. L. z 2003 r. Nr 304, str. 1 z późn. zm.), zgodnie z którym „nawóz” oznacza substancję, której główną funkcją jest dostarczanie składników pokarmowych roślinom. Z kolei ustawa z dnia 10 lipca 2007 r. o nawozach i nawożeniu (t.j. Dz. U. z 2020 r. poz. 796 z późn. zm.) w art. 2 ust. 1 pkt 1) i 5) stwierdza, że nawozy są to produkty przeznaczone do dostarczania roślinom składników pokarmowych lub zwiększania żyzności gleb albo zwiększania żyzności stawów rybnych, którymi są nawozy mineralne, nawozy naturalne, nawozy organiczne i nawozy organiczno-mineralne. Z kolei nawozy organiczne to nawozy wyprodukowane z substancji organicznej lub z mieszanin substancji organicznych, w tym komposty.

Powyższe definicje, jako kryterium uznania danego wyrobu za produkt nawozowy (nawóz) wskazują jego przeznaczenie do dostarczania roślinom składników pokarmowych lub zwiększanie żyzności gleby. Jak wynika z zawartego we wniosku opisu przedmiotowej (…) kory, jest ona przeznaczona do stosowania do roślin (głównie kwasolubnych), bowiem jej zastosowanie zwiększa żyzność gleby (m. in. wzbogaca ją o związki próchnicze oraz związki azotowe), a przez to dostarcza roślinom dodatkowych substancji odżywczych.

Wnioskodawca wskazał, że posiada zgodę właściwego organu na wytwarzanie z kory kompostu ((…)).

(…)

W uzupełnieniu wniosku z dnia 16 grudnia 2020 r. (data wpływu) Wnioskodawca wyjaśnił, że nie posiada decyzji Ministra Rolnictwa pozwalającej na wprowadzenie produktu do obrotu jako nawozu lub środka poprawiającego właściwości gleby.

(…)

Jednocześnie Wnioskodawca poinformował, że dla przedmiotowego produktu nie były przeprowadzane badania laboratoryjne.

(…)

Uzasadnienie klasyfikacji towaru

Stosownie do brzmienia art. 5a ustawy o podatku od towarów i usług – towary i usługi będące przedmiotem czynności, o których mowa w art. 5, wymienione w klasyfikacji w układzie odpowiadającym Nomenklaturze scalonej (CN) zgodnej z rozporządzeniem Rady (EWG) nr 2658/87 z dnia 23 lipca 1987 r. w sprawie nomenklatury taryfowej i statystycznej oraz w sprawie Wspólnej Taryfy Celnej (Dz. Urz. WE L 256 z 07.09.1987, str. 1, z późn. zm. – Dz. Urz. UE Polskie wydanie specjalne, rozdz. 2, t. 2, str. 382, z późn. zm.) lub w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, są klasyfikowane według Nomenklatury scalonej (CN) lub klasyfikacji wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, jeżeli dla tych towarów lub usług przepisy ustawy lub przepisy wykonawcze wydane na jej podstawie powołują działy, pozycje, podpozycje lub kody Nomenklatury scalonej (CN) lub symbole klasyfikacji statystycznych.

Zgodnie z art. 1 ust. 2 rozporządzenia Rady (EWG) nr 2658/87 z dnia 23 lipca 1987 r. w sprawie nomenklatury taryfowej i statystycznej oraz w sprawie Wspólnej Taryfy Celnej – Nomenklatura scalona obejmuje:

1. nomenklaturę Systemu Zharmonizowanego;
2. wspólnotowe podpodziały do tej nomenklatury nazywane „podpozycjami CN” w tych przypadkach, gdy określona jest odpowiadająca stawka celna;
3. przepisy wstępne, dodatkowe uwagi do sekcji lub działów oraz przypisy odnoszące się do podpozycji CN.

Jednolitemu stosowaniu zarówno Systemu Zharmonizowanego (HS), jak i Nomenklatury scalonej (CN) służą Noty wyjaśniające.

Klasyfikacja towarów w Nomenklaturze scalonej podlega zasadom zawartym w Ogólnych regułach interpretacji Nomenklatury scalonej zapewniającym jednolitą interpretację, co oznacza, że dany towar jest zawsze klasyfikowany do jednej i tej samej pozycji i podpozycji z wyłączeniem wszelkich innych, które mogłyby być brane pod uwagę. Reguła 1 Ogólnych reguł interpretacji Nomenklatury scalonej (ORINS) wskazuje, że tytuły sekcji, działów i poddziałów mają znaczenie wyłącznie orientacyjne. Dla celów prawnych klasyfikację towarów ustala się zgodnie z brzmieniem pozycji i uwag do sekcji lub działów oraz zgodnie z Ogólnymi regułami interpretacji Nomenklatury scalonej.

Zgodnie z tytułem działu 31 Nomenklatury scalonej, dział ten obejmuje „Nawozy”. Zgodnie natomiast z uwagami zawartymi w Notach HS do tego działu „ Niniejsza pozycja obejmuje:

(a) Nawozy zwierzęce lub roślinne, nawet zmieszane ze sobą lub poddane obróbce chemicznej;

(b) Produkty zwierzęce lub roślinne przekształcone w nawozy przez zmieszanie razem lub obróbkę chemiczną (inne niż superfosfaty kostne objęte pozycją 3103).”.

Z Not HS do pozycji 3101 CN pkt 3) wynika, że pozycja ta obejmuje między innymi: „Zbutwiałe produkty roślinne, nieodpowiednie do innego użytku niż jako nawozy.”.

Z kolei, zgodnie z tytułem działu 44 Nomenklatury scalonej, dział ten obejmuje „Drewno i artykuły z drewna; węgiel drzewny”. Natomiast pozycja 4401 CN obejmuje: „Drewno opałowe w postaci kłód, szczap, gałęzi, wiązek chrustu lub w podobnych postaciach; drewno w postaci wiórów lub kawałków; trociny, odpady i ścinki drewniane, nawet aglomerowane w kłody, brykiety, granulki lub w podobne postacie.”

Uwzględniając powyższe, a także fakt że towar: „(…)” – jak wskazał Wnioskodawca – powstał w procesie samoczynnego kompostowania w wyniku rozkładu substancji organicznej przez bakterie i grzyby, stwierdzić należy że produkt spełnia kryteria i posiada właściwości dla towarów objętych działem CN 31. Klasyfikacja towaru została dokonana zgodnie z postanowieniami 1 reguły Ogólnych reguł interpretacji Nomenklatury scalonej.

Uzasadnienie zastosowania stawki podatku od towarów i usług

W myśl art. 41 ust. 1 ustawy, stawka podatku wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

Z kolei na mocy art. 41 ust. 2 ustawy, dla towarów i usług wymienionych w załączniku nr 3 do ustawy, innych niż klasyfikowane według Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług w grupowaniu usługi związane z wyżywieniem (PKWiU (Polska Klasyfikacja Wyrobów i Usług) 56), stawka podatku wynosi 7%, z zastrzeżeniem art. 114 ust. 1.

Jak stanowi art. 146aa ust. 1 pkt 1 ustawy, w okresie od dnia 1 stycznia 2019 r. do końca roku następującego po roku, dla którego wartość relacji, o której mowa w art. 38a pkt 4 ustawy z dnia 27 sierpnia 2009 r. o finansach publicznych, jest nie większa niż 43% oraz wartość, o której mowa w art. 112aa ust. 5 tej ustawy, jest nie mniejsza niż -6% stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%.

Na podstawie art. 146aa ust. 1 pkt 2 ustawy, w okresie od dnia 1 stycznia 2019 r. do końca roku następującego po roku, dla którego wartość relacji, o której mowa w art. 38a pkt 4 ustawy z dnia 27 sierpnia 2009 r. o finansach publicznych, jest nie większa niż 43% oraz wartość, o której mowa w art. 112aa ust. 5 tej ustawy, jest nie mniejsza niż -6% stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 2, art. 120 ust. 2 i 3 oraz tytule załącznika nr 3 do ustawy, wynosi 8%.

Zgodnie z art. 146aa ust. 1a ww. ustawy, jeżeli w roku następującym po roku, dla którego osiągnięte zostały wartości, o których mowa w ust. 1, zostaną spełnione warunki, o których mowa w art. 112d ust. 1 ustawy z dnia 27 sierpnia 2009 r. o finansach publicznych, stosowanie stawek, o których mowa w ust. 1, przedłuża się do końca roku następującego po roku, w którym:

1. kwota wydatków jest obliczana zgodnie z art. 112aa ust. 1 ustawy z dnia 27 sierpnia 2009 r. o finansach publicznych w związku ze spełnieniem warunków, o których mowa w art. 112d ust. 4 tej ustawy, oraz
2. wartość relacji, o której mowa w art. 38a pkt 4 ustawy z dnia 27 sierpnia 2009 r. o finansach publicznych, jest nie większa niż 43% oraz wartość, o której mowa w art. 112aa ust. 5 tej ustawy, jest nie mniejsza niż -6%.

W załączniku nr 3 do ustawy, zawierającym wykaz towarów i usług opodatkowanych stawką podatku w wysokości 8%, w poz. 10 wskazano bez względu na CN „Nawozy i środki ochrony roślin - zwykle przeznaczone do wykorzystywania w produkcji rolnej, oraz pasze i karmy dla zwierząt gospodarskich i domowych“.

Na mocy art. 2 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 10 lipca 2007 r. o nawozach i nawożeniu (Dz. U. z 2020 r., poz. 796 z późn. zm.) – nawozami są produkty przeznaczone do dostarczania roślinom składników pokarmowych lub zwiększania żyzności gleb albo zwiększania żyzności stawów rybnych, którymi są nawozy mineralne, nawozy naturalne, nawozy organiczne i nawozy organiczno-mineralne.

Stosownie do art. 2 ust. 1 pkt 7 i 10 ww. ustawy:

• środki poprawiające właściwości gleby – to substancje dodawane do gleby w celu poprawy jej właściwości lub jej parametrów chemicznych, fizycznych, fizykochemicznych lub biologicznych,
• środki wspomagające uprawę roślin – to środki poprawiające właściwości gleby, stymulatory wzrostu i podłoża do upraw.

Na podstawie art. 2 pkt a) rozporządzenia (WE) nr 2003/2003 Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 13 października 2003 r. w sprawie nawozów (Dz. Urz. UE. L. 304 z dnia 21 listopada 2003 r. ze zm.) – „nawóz” oznacza substancję, której główną funkcją jest dostarczanie składników pokarmowych roślinom.

Wskazać należy, że ustawa o nawozach i nawożeniu określa obowiązek uzyskania przez przedsiębiorcę wprowadzającego do obrotu nawóz lub środek wspomagający uprawę roślin pozwolenia Ministra właściwego ds. rolnictwa na wprowadzenie do obrotu.

I tak, na podstawie art. 3 ust. 2 powyższej ustawy, nawozy organiczne, organiczno-mineralne, mineralne nieoznaczone znakiem „NAWÓZ WE” i środki wspomagające uprawę roślin mogą być wprowadzone do obrotu na zasadach określonych w art. 4 ustawy o nawozach i nawożeniu.

Nawozy oraz środki wspomagające uprawę roślin, o których mowa w art. 3 ust. 2, są wprowadzane do obrotu na podstawie uzyskanego pozwolenia (art. 4 ust. 1 ww. ustawy).

Z kolei zgodnie z art. 2 ust. 1 ustawy z dnia 8 marca 2013 r. o środkach ochrony roślin (Dz.U. z 2019 r., poz. 1900 z późn. zm.) – za środek ochrony roślin uważa się środek ochrony roślin, o którym mowa w art. 2 ust. 1 rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (WE) nr 1107/2009 z dnia 21 października 2009 r. dotyczącego wprowadzania do obrotu środków ochrony roślin i uchylającego dyrektywy Rady 79/117/EWG i 91/414/EWG (Dz. Urz. UE. L. 309 z dnia 24 listopada 2009 r.).

Na podstawie art. 2 ust. 1 ww. rozporządzenia, za środki ochrony roślin uważa się środki w postaci, w jakiej są one dostarczane użytkownikowi, składające się z substancji czynnych, sejfnerów lub synergetyków lub zawierających te składniki, i przeznaczonych do jednego z następujących zastosowań:

1. ochrona roślin lub produktów roślinnych przed wszelkimi organizmami szkodliwymi lub zapobieganie działaniu takich organizmów, chyba że głównym przeznaczeniem takich produktów jest utrzymanie higieny, a nie ochrona roślin lub produktów roślinnych;
2. wpływanie na procesy życiowe roślin, na przykład poprzez substancje działające jako regulatory wzrostu, inne niż składnik odżywczy lub biostymulator;
3. zabezpieczanie produktów roślinnych w zakresie, w jakim takie substancje lub środki nie podlegają szczególnym przepisom wspólnotowym dotyczącym środków konserwujących;
4. niszczenie niepożądanych roślin lub części roślin z wyjątkiem glonów, chyba że dane środki są stosowane na glebę lub wodę w celu ochrony roślin;
5. hamowanie lub zapobieganie niepożądanemu wzrostowi roślin z wyjątkiem glonów, chyba że dane środki są stosowane na glebę lub wodę w celu ochrony roślin.

Analiza sprawy na tle przywołanych przepisów wskazuje, że produkt opisany we wniosku („(…)”) nie jest nawozem ani środkiem ochrony roślin (nie spełnia bowiem warunków i definicji ustawowych). Cechy i przeznaczenie produktu pozwalają natomiast uznać, zgodnie z przepisami ustawy o nawozach i nawożeniu, jego kwalifikację jako środka poprawiającego właściwości gleby, zdefiniowanego w art. 2 ust. 1 pkt 7 tej ustawy – „substancje dodawane do gleby w celu poprawy jej właściwości lub jej parametrów chemicznych, fizycznych, fizykochemicznych lub biologicznych”. Zatem ww. towar, jako środek poprawiający właściwości gleby, stanowi odrębną kategorię produktów objętych przepisami ww. ustawy. W konsekwencji nie stanowi towaru, wymienionego w opisie poz. 10 załącznika nr 3 do ustawy o podatku od towarów i usług.

W związku z powyższym, ponieważ opisany we wniosku towar o nazwie „(…)”, klasyfikowany jest do działu 31 Nomenklatury scalonej (CN) i nie został objęty obniżoną stawką, jego dostawa, import lub wewnątrzwspólnotowe nabycie podlega opodatkowaniu stawką podatku VAT w wysokości 23%, na podstawie art. 41 ust. 1 w związku z art. 146aa ust. 1 pkt 1 ustawy.

Informacje dodatkowe

Niniejsza WIS jest ważna, jeśli w przedmiotowej sprawie nie ma zastosowania zwolnienie podmiotowe lub przedmiotowe od podatku od towarów i usług (art. 42a ustawy). W zakresie wyeliminowania lub zastosowania zwolnienia Wnioskodawca może zwrócić się o interpretację indywidualną do Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

Podmiot, na rzecz którego wydano WIS, może ją stosować wyłącznie do towarów tożsamych pod każdym względem z towarem będącym przedmiotem niniejszej decyzji.

Niniejsza WIS wiąże organy podatkowe wobec podmiotu, dla którego została wydana, w odniesieniu do towaru będącego przedmiotem dostawy, importu lub wewnątrzwspólnotowego nabycia dokonanych po dniu, w którym WIS została doręczona.

Niniejsza WIS wygasa z mocy prawa w przypadku zmiany przepisów prawa podatkowego w zakresie podatku od towarów i usług odnoszących się do towaru będącego jej przedmiotem, w wyniku której WIS staje się niezgodna z tymi przepisami. Wygaśnięcie WIS następuje z dniem wejścia w życie przepisów, w wyniku których WIS stała się z nimi niezgodna (art. 42h ust. 1 ustawy).

POUCZENIE

Od niniejszej decyzji – stosownie do art. 220 § 1 w związku z art. 221 oraz art. 223 § 2 Ordynacji podatkowej – służy Stronie odwołanie do Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej w terminie 14 dni od dnia jej doręczenia, na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała, lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP.

W przypadku wnoszenia odwołania w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii jako najwłaściwszy proponuje się kontakt z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego ePUAP.

Odwołanie od decyzji organu podatkowego powinno zawierać zarzuty przeciw decyzji, określać istotę i zakres żądania będącego przedmiotem odwołania oraz wskazywać dowody uzasadniające to żądanie (art. 222 Ordynacji podatkowej).