0113-KDIPT1-1.4012.645.2020.2.AK

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2020 r., poz. 1325, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 21 sierpnia 2020 r. (data wpływu 27 sierpnia 2020r.), uzupełnionym pismem z dnia 19 października 2020r. (data wpływu 23 października 2020r.) w zakresie:

• nieuznania dokonywanego przez Spółkę nieodpłatnego przekazania towarów, takich jak testery, ekspozytory, wystawniki, wkładki, drukowane materiały reklamowe i informacyjne, oraz towary własne zużywane na cele promocyjno-reklamowe w social mediach, zewnętrznych wizażach w szkołach kosmetycznych, masowych wydarzeniach branży beauty, za dostawę towarów podlegającą opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, a w konsekwencji braku obowiązku naliczenia należnego podatku od towarów i usług w momencie dokonania nieodpłatnego przekazania ww. towarów,

• uznania dokonywanego przez Spółkę przekazania towarów własnych na cele reklamowe osobom aktywnym w mediach (influenserzy) za czynność opodatkowaną podatkiem od towarów i usług, a w konsekwencji obowiązku naliczenia należnego podatku od towarów i usług w momencie przekazania ww. towarów,

– jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 27 sierpnia 2020 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie:

• nieuznania dokonywanego przez Spółkę nieodpłatnego przekazania towarów, takich jak testery, ekspozytory, wystawniki, wkładki, drukowane materiały reklamowe i informacyjne, oraz towary własne zużywane na cele promocyjno-reklamowe w social mediach, zewnętrznych wizażach w szkołach kosmetycznych, masowych wydarzeniach branży beauty, za dostawę towarów podlegającą opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, a w konsekwencji braku obowiązku naliczenia należnego podatku od towarów i usług w momencie dokonania nieodpłatnego przekazania ww. towarów,

• uznania dokonywanego przez Spółkę przekazania towarów własnych na cele reklamowe osobom aktywnym w mediach (influenserzy) za czynność opodatkowaną podatkiem od towarów i usług, a w konsekwencji obowiązku naliczenia należnego podatku od towarów i usług w momencie przekazania ww. towarów.

Przedmiotowy wniosek uzupełniono pismem z dnia 19 października 2020r. (data wpływu 23 października 2020r.) o doprecyzowanie opisu sprawy.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny i zdarzenie przyszłe (doprecyzowane w uzupełnieniu wniosku).

Sp. z o.o. z siedzibą w …., przy ul. …, zwany dalej „Wnioskodawca” lub „Spółka” prowadzi działalność gospodarczą w zakresie dystrybucji damskich kosmetyków, w szczególności preparatów do estetyki paznokci (lakiery, odżywki), oczu (tusze, cienie, kredki), ust (balsamy, szminki, błyszczyki), twarzy (podkłady, pudry), preparaty utrwalające makijaż, a także płyny do demakijażu. Jest przy tym wyłącznym importerem produktów marki …. na teren Polski. Swoje cele realizuje poprzez sieć dystrybutorów, którzy pełnią funkcję odbiorców hurtowych (odrębne od Spółki podmioty), stoiska franczyzowe (odrębne od Spółki podmioty) oraz własne punkty sprzedaży detalicznej zlokalizowane w wielkopowierzchniowych domach handlowych znajdujących się na terenie Polski. Spółka dokonuje również sprzedaży na terenie Unii Europejskiej, głównie do Włoch i Hiszpanii, Słowacji i Czech.

W ramach prowadzonej działalności Spółka podejmuje szereg inicjatyw marketingowych, których celem jest wykształcenie u klienta zapotrzebowania na oferowane towary, a w konsekwencji zwiększenie sprzedaży i rozpoznawalności marki. Ostatecznymi adresatami wszelkich akcji promocyjno-reklamowych jest końcowy klient, z racji jednak na różnorodne formy, za pomocą których towar dociera do konsumenta mogą być realizowane poprzez dystrybutorów, czy franczyzobiorców.

Jednym z najistotniejszych i najskuteczniejszych sposobów wykorzystywanych w ramach działań marketingowych jest realizacja nieodpłatnych wydań różnego rodzaju towarów oraz materiałów o charakterze reklamowo - informacyjnym. Wydania te realizowane są na rzecz podmiotów mających siedzibę lub miejsca zamieszkania w Polsce oraz na terenie Unii Europejskiej.

Wśród nich znajdują się:

• Testery kosmetyków,

• Ekspozytory, wystawniki, wkładki,

• Towary zużywane na cele promocyjno-reklamowe,

• Drukowane materiały reklamowe i informacyjne takie jak: plakaty, ulotki, foldery, naklejki Każdy z wyżej wymienionych towarów opatrzony jest dużym, widocznym logo Spółki.

Testery

Testery to próbki towarów, oznaczone na opakowaniach (flakonach, tubach, pojemnikach) słowem „tester”, o identycznych właściwościach co towar handlowy, przeznaczone do oceny ich użyteczności przez indywidualnego klienta i w konsekwencji mający zachęcić do zakupu. Cechą charakterystyczną jest ich zużywanie w dłuższym okresie czasu przez więcej niż jednego klienta. Spółka przekazuje je nieodpłatnie do dystrybutorów i franczyzobiorców prowadzących działalność gospodarczą w zakresie handlu detalicznego towarami znajdującymi się w ofercie Wnioskodawcy celem - również ich nieodpłatnego udostępnienia w punktach sprzedaży detalicznej potencjalnemu kupującemu. Ma to zmotywować dystrybutorów i franczyzobiorców do kolportażu towaru pochodzącego od Wnioskodawcy na szerszą skalę, a także poszerzania swojej oferty o nowe kategorie. Testery wykorzystywane są również we własnej sieci sprzedaży detalicznej. Pozwala to ocenić cechy i właściwości towaru, a jego przekazanie ma na celu promocję towaru oraz nie służy zaspokojeniu potrzeb odbiorcy.

Zdaniem Wnioskodawcy - uwzględniając specyfikę rynku, na którym Spółka prowadzi sprzedaż swoich towarów należy stwierdzić, iż w istocie nie ma możliwości aby dokonać sprzedaży towarów z oferowanego asortymentu bez udostępnienia ich uprzednio w postaci próbki/testeru.

Przekazanie testerów odbywa się bez wynagrodzenia, przy czym brak wynagrodzenia odnosi się zarówno do formy pieniężnej jak i jakiejkolwiek formy świadczeń wzajemnych.

Wartość jednostkowej ceny nabycia netto przekazanych testerów zazwyczaj jest niższa od 10 zł (słownie: dziesięć złotych), nie mniej jednak w przypadku nielicznych testerów wartość ta jest przekroczona.

Spółka korzysta z prawa do odliczenia podatku VAT (podatek od towarów i usług) naliczonego przy nabyciu każdej sztuki testera.

Ekspozytory, wystawniki, wkładki

Ekspozytory to konstrukcje wykonane z tworzywa sztucznego lub płyt wiórowych, takie jak stojaki, regały czy półki, celem wyeksponowania towaru znajdującego się na nim. Asortyment oferowany przez Wnioskodawcę jest bowiem towarem, przy zakupie którego konieczna jest organoleptyczna ocena w zakresie dopasowania barw do karnacji. Wnioskodawca przekazuje je nieodpłatnie krajowym dystrybutorom i franczyzobiorcom.

Wystawniki i wkładki to małe ekspozytory wykonane z tworzywa sztucznego i służące do prezentacji towarów. Są one przekazywane nieodpłatnie dystrybutorom mającym siedzibę w Polsce i w Unii Europejskiej. Swoją budową - w zależności od rodzaju prezentowanego towaru - przypominają plastikowe pudełka, stojaki lub wkładki, na których to umieszcza się towary i testery celem ich odpowiedniej ekspozycji.

Zarówno ekspozytory jaki wystawniki oraz wkładki mają za zadanie ułatwić zakup, ale przede wszystkim zachęcić potencjalnego klienta do tegoż zakupu. Opatrzone są logo Spółki, co dodatkowo ma na celu spopularyzowanie marki. Konstrukcja wystawników nie jest tak solidna jak w przypadku ekspozytorów - w łatwy sposób ulegają zniszczeniu poprzez pęknięcia, zarysowania, zabrudzenia. Jest to podstawowy element różniący oba przedmioty.

Jedynym celem przekazania tego typu towarów są względy marketingowe poprzez odpowiednią prezentację towaru oraz ukształtowanie wizerunku Spółki (utrwalone logo w odpowiedniej tonacji barw).

Ekspozytory, wystawniki oraz wkładki przekazywane są bez wynagrodzenia i żadnych świadczeń wzajemnych. Jednostkowa cena nabycia netto ekspozytora zazwyczaj przekracza 100 zł (słownie: sto złotych), natomiast cena netto wystawników i wkładek jest wyższa niż 10 zł (słownie: dziesięć złotych), a zazwyczaj niższa niż 100 zł (słownie: sto złotych), przy czym Spółka nie prowadzi ewidencji osób, którym przekazuje wystawniki oraz wkładki.

Przekazanie ekspozytorów, wystawników i wkładek odbywa się wyłącznie na cele działalności gospodarczej. Ich oddanie do dystrybutorów i franczyzobiorców odbywa się poprzez przeniesienie prawa własności. Dystrybutor/franczyzobiorca nie są zobowiązani do ich zwrotu Wnioskodawcy przez cały okres obowiązywania umowy handlowej. W przypadku jej zerwania/rozwiązania przed czasem Wnioskodawca - kierując się obawą przed wykorzystaniem marki w sposób szkodliwy dla Spółki - może w niektórych przypadkach zwrócić się z prośbą o ich przekazanie Spółce.

Spółka korzysta z prawa do odliczenia podatku VAT naliczonego przy nabyciu każdej sztuki ekspozytorów, wystawników i wkładek.

Drukowane materiały reklamowe

Drukowane materiały reklamowe to najpopularniejsze środki marketingowe wspierające sprzedaż Wnioskodawcy. Obejmują one ulotki, plakaty, naklejki, foldery, coblery, katalogi opisujące konkretne towary i zachęcające do ich nabycia. Przekazywane są one do dystrybutorów i franczyzobiorców mających siedzibę lub miejsce zamieszkania w Polsce i w Unii Europejskiej oraz udostępniane na własnych stoiskach dla finalnego nabywcy nieodpłatnie i bez żadnego świadczenia wzajemnego. Materiały te można nazwać nośnikiem informacji o produktach, nowościach, promocjach i cenach. I to ta funkcjonalność determinuje ich wykorzystywanie. Jednostkowa cena nabycia netto zazwyczaj nie przekracza 10 zł. Należy podkreślić iż ich wykorzystanie ma jedynie cel promocyjny i informacyjny.

Spółka korzysta z prawa do odliczenia podatku VAT naliczonego przy nabyciu każdej sztuki drukowanych materiałów reklamowych.

Towary własne zużywane na cele promocyjno-reklamowe

Spółka chcąc być widoczna u potencjalnych klientów zleca odpłatne wykonanie kampanii reklamowych z udziałem sprzedawanych przez siebie towarów, mające je wypromować w social mediach, w szczególności …. oraz na zewnętrznych wizażach organizowanych przy stoiskach, w szkołach kosmetycznych, wydarzeniach masowych branży beauty. Podczas tych kampanii towar prezentowany jest zgodnie z przeznaczeniem, tj. na ciele modelek, celem lepszego oddania efektu jaki nadaje użycie konkretnego preparatu. Skutkuje to oczywiście zużyciem pojedynczych sztuk towaru, ale nie powoduje zaspokojenia potrzeb konsumpcyjnych modela. Jedyny cel to prezentacja towaru, wskazanie jego właściwości użytkowych. Owo zużycie towarów własnych ma zatem walory informacyjne oraz wspomagające/kreujące sprzedaż, czyli obszary typowe dla działalności gospodarczej. Podmiot, który realizuje kampanie reklamową zobowiązany jest do zużycia towarów przekazanych im przez Wnioskodawcę tylko i wyłącznie w celu realizacji wykonania zleconej przez Spółkę usługi. Podmiot ten nie może użyć przekazanych przez Spółkę towarów na inne potrzeby, w szczególności potrzeby własne.

Spółka korzysta z prawa do odliczenia podatku VAT naliczonego przy nabyciu każdej sztuki towaru wykorzystywanych później na cele promocyjne - reklamowe.

Odmiennie przedstawia się sytuacja, w której Spółka wydaje swoje towary do tak zwanych influenserów. W takim przypadku bowiem Spółka przekazuje swój towar influenserowi jako zapłatę za jego usługę reklamową. Infuenser otrzymuje większą ilość towaru niż ta, która jest niezbędna do wykonania usług reklamowych. Wartość przekazanego towaru odpowiada wartości wykonanej przez inflensera usługi reklamowej. Nadto w takiej sytuacji influenser nie jest zobowiązany jedynie do użycia przekazanego towaru celem wykonania usługi reklamowej. W tym bowiem przypadku po przekazaniu towaru influenser może swobodnie, według swojego uznania, decydować o sposobie rozporządzania otrzymanym towarem.

W uzupełnieniu wniosku Zainteresowany wskazał:

Testery

Kwestia uznania testerów za próbkę w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2020 r., poz. 106, z późn. zm.) stanowi właśnie przedmiot zapytania ze strony Wnioskodawcy. Spółka chciała bowiem składając przedmiotowy wniosek uzyskać potwierdzenie ze strony organu podatkowego, że przedstawione w opisie stanu faktycznego oraz zdarzenia przyszłego testery spełniają definicję ustawową próbki, a tym samym ich nieodpłatne przekazanie stanowi czynność niepodlegająca opodatkowaniu VAT.

Testery nie spełniają definicji prezentu o małej wartości. Przekazany tester następuje wyłącznie na cele związane z działalnością gospodarczą Spółki. Testery przekazywane są bez wynagrodzenia, a podmioty, które je otrzymują nie są zobowiązane do wykonania świadczeń wzajemnych, które stanowiłyby ekwiwalent za przekazany towar.

Łączna wartość przekazanych testerów na rzecz kontrahentów przekracza wartość 100 zł netto. Spółka nie prowadzi natomiast ewidencji osób korzystających z próbek w punktach sprzedaży detalicznej własnych jak i partnerskich.

Przekazanie testerów ma na celu promocję towaru oraz wskazanie jego wartości użytkowych dla klientów/potencjalnych klientów.

Klient ma prawo skorzystać z testera w punkcie sprzedaży detalicznej i w organicznej ilości - niezbędnej do oceny właściwości towaru. Z kolei dystrybutorzy i franczyzobiorcy udostępniają je w swoich sklepach celem umożliwienia wypróbowania i oceny właściwości przez ostatecznego klienta. W tym sensie przekazywane testery nie mają wartości użytkowej ani konsumpcyjnej.

Ekspozytory, wystawniki, wkładki

W ocenie Spółki, opisane we wniosku nieodpłatne przekazania ekspozytorów, wystawników, wkładek, z uwagi na brak konsumpcyjnego charakteru, nie stanowią dostawy towarów, o której mowa w art. 7 ust. 2 ustawy o VAT. W konsekwencji, z uwagi na odwoływanie się przepisów art. 7 ust. 1 i ust. 7 Ustawy o VAT dotyczących prezentów o małej wartości i próbek do art. 7 ust. 2 ustawy o VAT, ocena czy te nieodpłatnie przekazane towary stanowią prezenty o małej wartości lub próbki będzie bezprzedmiotowa.

Przekazania na rzecz podmiotów elementów służących ekspozycji towarów (ekspozytory, wystawniki i wkładki) następują wyłącznie na cele działalności gospodarczej Spółki.

Ekspozytory, wystawniki, wkładki przekazywane są bez wynagrodzenia, a podmioty, które je otrzymują nie są zobowiązane do wykonania świadczeń wzajemnych, które stanowiłyby ekwiwalent za przekazany towar.

Łączna wartość przekazanych ekspozytorów, wystawników i wkładek na rzecz podmiotów przekracza w roku podatkowym wartość 100 zł netto. Ewidencja, o której mowa w art. 7 ust. 4 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2020 r., poz. 106, z późn. zm.) na cele podatku VAT nie jest prowadzona przez Wnioskodawcę.

Zdaniem Spółki przedmioty służące ekspozycji towarów takie jak ekspozytory, wystawniki czy wkładki mają na celu wyeksponować, promować towar, zwiększać jego rozpoznawalność, wywołać chęć jego posiadania, wskazać obecność towarów danej marki w określonym punkcie sprzedaży detalicznej. Pełnią zatem funkcję reklamową i mniejszym stopniu informacyjną.

W opinii Spółki przekazane na rzecz podmiotów ekspozytory, wystawniki i wkładki nie mają dla nich żadnej wartości konsumpcyjnej. Przekazywane są one do podmiotów prowadzącym działalność gospodarczą w zakresie handlu artykułami kosmetycznymi w punktach sprzedaży detalicznej, a ich wygląd (duże widoczne logo wraz z nazwą Wnioskodawcy w odpowiedniej tonacji barw) wyklucza możliwość stosowania dla innych celów.

Drukowane materiały reklamowe

Zdaniem Spółki przekazane materiały reklamowe (ulotki, plakaty, naklejki, foldery, coblery, katalogi) nie wypełniają ustawowej definicji próbek. Brak jakiejkolwiek wartości użytkowej świadczy, że trudno uznać je również za prezent o małej wartości pomimo, że ich jednostkowa cena nabycia (koszt wytworzenia) nie przekracza 10 zł netto.

Przekazania na rzecz podmiotów materiały reklamowe (ulotki, plakaty, naklejki, foldery, coblery, katalogi) następują wyłącznie na cele działalności gospodarczej Spółki.

Przekazanie na rzecz podmiotów materiały reklamowe (ulotki, plakaty, naklejki, foldery, coblery, katalogi) nie jest uzależnione od żadnego świadczenia wzajemnego.

Łączna wartość przekazanych materiałów reklamowych (ulotki, plakaty, naklejki, foldery, coblery, katalogi) w roku podatkowym może przekroczyć kwotę 100 zł netto, co jednak ze względu na brak prowadzenia ewidencji, o której mowa w art. 7 ust. 4 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2020 r., poz. 106, z późn. zm.) oraz brak wartości użytkowej wyklucza możliwość uznania za prezenty o małej wartości.

W opinii Spółki przekazane materiały reklamowe (ulotki, plakaty, naklejki, foldery, coblery, katalogi) pełnią wyłącznie funkcję promocyjną i informacyjną w zakresie oferowanych towarów.

Zdaniem Wnioskodawcy przekazane materiały reklamowe (ulotki, plakaty, naklejki, foldery, coblery, katalogi) nie posiadają dla konsumentów żadnej wartości użytkowej.

Towary własne zużywane na cele promocyjno-reklamowe w social mediach, zewnętrznych wizażach w szkołach kosmetycznych, masowych wydarzeniach branży beauty.

W ocenie Spółki towary handlowe przekazywane cele promocyjno-reklamowe w social mediach, zewnętrznych wizażach w szkołach kosmetycznych, masowych wydarzeniach branży beauty nie stanowią próbek czy prezentów o małej wartości ze względu na brak faktycznego przysporzenia przez jakkolwiek z osób uczestniczących w akcji promocyjno-reklamowej (brak wartości konsumpcyjnej, użytkowej przekazanych towarów).

Zdaniem Spółki przekazane na rzecz podmiotów towary celem przeprowadzenia kampanii reklamowej w social mediach, zewnętrznych wizażach w szkołach kosmetycznych, masowych wydarzeniach branży beauty, następują wyłącznie na cele działalności gospodarczej Spółki.

Samo przekazanie towarów na cele promocyjno-reklamowe w social mediach, zewnętrznych wizażach w szkołach kosmetycznych, masowych wydarzeniach branży beauty stanowi jedynie narzędzie - fizyczny przedmiot - będący reklamowanym. Jego oddanie odbywa się zatem bez żadnego wynagrodzenia - zarówno pieniężnego jak i świadczenia ekwiwalentnego. Przekazany towar na cele reklamowe nie stanowi również elementu kalkulacji ceny samej usługi marketingowej.

Łączna wartość towarów przekazanych na rzecz podmiotów może przekroczyć wartość 100 zł netto w roku podatkowym, co jednak ze względu na brak prowadzenia ewidencji, o której mowa w art. 7 ust. 4 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2020 r., poz. 106, z późn. zm.) oraz brak faktycznego przysporzenia wyklucza możliwość uznania za prezenty o małej wartości.

Towary własne przekazywane celem zużycia podczas kampanii promocyjno-reklamowych w social mediach, zewnętrznych wizażach w szkołach kosmetycznych, masowych wydarzeniach branży beauty pełnią funkcję przedmiotu reklamy - jego właściwości są prezentowane w sposób organoleptyczny.

Zdaniem Wnioskodawcy przekazane towary własne celem zużycia w kampaniach promocyjno-reklamowych w social mediach, zewnętrznych wizażach w szkołach kosmetycznych, masowych wydarzeniach branży beauty nie posiadają dla konsumentów żadnej wartości użytkowej.

Towary własne zużywane na cele promocyjno-reklamowe przekazywane osobom aktywnym w mediach (influenserzy).

W ocenie Spółki towary handlowe przekazywane cele promocyjno-reklamowe osobom aktywnym w mediach (influenserzy) nie mogą stanowić próbki, ani prezentów o małej wartości. Zgodnie z definicją ustawową próbka nie służy zaspokojeniu potrzeb odbiorcy końcowego, chyba że ich zaspokojenie jest nieodłącznym elementem tego towaru i ma skłaniać odbiorcę do zakupu promowanego towaru.

W przedmiotowej sytuacji Spółka nie może wykluczyć zaspokojenia potrzeb odbiorcy, a samym celem kampanii nie jest skłonienie odbiorcy do zakupu towaru, a wyrażenie opinii w mediach, która zachęci do zakupów osoby „śledzące” danego influensera. Z kolei prezenty małej wartości to zgodnie z art. 7 ust. 4 pkt 1-2 towary o łącznej wartości nieprzekraczającej w roku podatkowym kwoty 100 zł netto, jeśli podatnik prowadzi ewidencję pozwalającą na ustalenie tożsamości tych osób lub towary, których nie ujęto w ewidencji, jeśli jednostkowa cena nabycia, a gdy nie ma ceny nabycia to jednostkowy koszt wytworzenia, określone w momencie przekazania towaru, nie przekraczają 10 zł netto. Warunkiem podstawowym uznania przekazywanego towaru za próbkę bądź prezent jest jednak nieodpłatny charakter samego przekazania. W przedmiotowej sytuacji Spółka wysyła towar, oczekując w zamian opinię co wyklucza warunek braku ekwiwalentności.

Zdaniem Spółki przekazane na rzecz podmiotów towary na cele promocyjno-reklamowe osobom aktywnym w mediach, następują wyłącznie na cele działalności gospodarczej Spółki.

Samo przekazanie towarów na cele promocyjno-reklamowe osobom aktywnym w mediach odbywa się zazwyczaj bez jasnego zobowiązania do wykonania określonych czynności, nie mniej jednak Spółka oczekuje, że przekazanie to zaowocuje powstaniem opinii w obszarach aktywności medialnej influensera. Tym samym, w rozpatrywanym przypadku, występuje ekwiwalentność świadczeń.

Łączna wartość towarów przekazanych na rzecz osób aktywnych w mediach (influenserów) w pojedynczych przypadkach może przekroczyć wartość 100 zł w roku podatkowym. Wnioskodawca prowadzi ewidencję pozwalającą na ustalenie tożsamości osób uzyskujących towar.

Towary własne przekazywane osobom aktywnym w mediach (influenserom) pełnią funkcję reklamową, informacyjną i opiniodawczą.

Zdaniem Wnioskodawcy przekazane towary własne osobom aktywnym mediach (influenserom) mają dla nich wartość konsumpcyjną. Wnioskodawca jednak pragnie ponownie podkreślić, iż w tym przypadku dochodzi do odpłatnego, a nie nieodpłatnego wydania towarów (występuje świadczenie wzajemne).

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania.

1. Czy nieodpłatne przekazanie przez Spółkę towarów takich jak testery, ekspozytury, wystawniki, wkładki oraz drukowane materiały reklamowe i informacyjne stanowi dostawę towarów podlegającą opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług co w konsekwencji skutkuje obowiązkiem naliczenia należnego podatku od towarów i usług w momencie dokonania takiego nieodpłatnego przekazania tych towarów?
2. Czy przekazanie towarów własnych na cele kampanii reklamowych, w okolicznościach przedstawionych w opisie stanu faktycznego oraz zdarzenia przyszłego stanowi czynność podlegającą opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, co w konsekwencji skutkuje obowiązkiem naliczenia należnego podatku od towarów i usług w momencie przekazania takiego towaru?

Zdaniem Wnioskodawcy, nieodpłatne przekazanie testerów w sposób przedstawiony w opisie stanu faktycznego oraz zdarzenia przyszłego nie stanowi dostawy towarów podlegające opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, a co za tym idzie Spółka nie jest zobowiązana do naliczenia należnego podatku od towarów i usług w momencie nieodpłatnego przekazania tych towarów.

W świetle treści art. 5 ust. 1 pkt 1 Ustawy VAT

• „opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, podlegają:
  1. odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju;
  2. eksport towarów;
  3. import towarów na terytorium kraju;
  4. wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów za wynagrodzeniem na terytorium kraju;
  5. wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów.”

Dalej w art. 7 ust. 2 Ustawy o VAT Ustawodawca zrównuje odpłatną dostawę towarów z nieodpłatnym przekazaniem towarów wskazując, że

• „przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się również przekazanie nieodpłatnie przez podatnika towarów należących do jego przedsiębiorstwa, w szczególności:
  1. przekazanie lub zużycie towarów na cele osobiste podatnika lub jego pracowników, w tym byłych pracowników, wspólników, udziałowców, akcjonariuszy, członków spółdzielni i ich domowników, członków organów stanowiących osób prawnych, członków stowarzyszenia,
  2. wszelkie inne darowizny - jeżeli podatnikowi przysługiwało, w całości lub w części, prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego z tytułu nabycia, importu lub wytworzenia tych towarów lub ich części składowych.”

Jednocześnie w treści przepisu art. 7 Ustawy VAT Ustawodawca wskazuje w sposób literalny wyjątki od powyższej zasady, tzn. w zakresie przekazania prezentów o małej wartości i próbek definiując każde z tych pojęć.

I tak przez próbkę rozumie się: „identyfikowalne jako próbka egzemplarz towaru lub jego niewielką ilość, które pozwalają na ocenę cech i właściwości towaru w jego końcowej postaci, przy czym ich przekazanie (wręczenie) przez podatnika:

1. ma na celu promocję tego towaru oraz
2. nie służy zasadniczo zaspokojeniu potrzeb odbiorcy końcowego w zakresie danego towaru, chyba że zaspokojenie potrzeb tego odbiorcy jest nieodłącznym elementem promocji tego towaru i ma skłaniać tego odbiorcę do zakupu promowanego towaru.”

Pojęcie próbki zostało również wyjaśnione w wyroku Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej (dalej: „TSUE”) o sygnaturze C-581/08 w sprawie EMI Group LTD przeciwko The Comiissioners for Her MajestysRevenue and Customes. W orzeczeniu tym TSUE zdefiniował próbkę jako egzemplarz okazowy produktu mający na celu promocję jego sprzedaży i pozwalający na ocenę jego cech i właściwości bez wykorzystania końcowego innego niż nieodłącznie powiązane z takimi działaniami promocyjnymi.

W ocenie Wnioskodawcy wskazane w opisie stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego testery spełniają powyższą definicję próbki. Zgodnie bowiem z informacjami przedstawionymi w opisie stanu faktycznego oraz zdarzenia przyszłego nieodpłatne przekazanie testerów ma na celu jedynie prezentację wartości użytkowej towaru handlowego, jego promocję i nie służy przy tym zaspokojeniu potrzeb osoby testującej. Dodatkowo tester udostępniany jest w opakowaniach, oznaczonych poprzez naklejkę lub wytłoczenie o treści „tester”, przez co klient nie może korzystać w innych celach niż jednorazowa ocena jego wartości użytkowej, poprzedzająca ewentualny zakup w punkcie sprzedaży detalicznej. Wykluczone jest zatem nadanie mu wartości konsumpcyjnej, a samo przekazanie nie ma charakteru handlowego. Cel oraz przebieg transakcji ograniczony jest do promocji towaru i zapoznania potencjalnego klienta z jego wyglądem, właściwościami oraz efektami widocznymi po zastosowaniu. Istotnym jest, że próbki takie dostępne są w miejscach sprzedaży, ewentualnie - okazjonalnie – na eventach i targach branżowych. Tym samym należy uznać, iż testery pełnią rolę narzędzia wspomagającego sprzedaż.

Mając na uwadze powyższe przedstawione w opisie stanu faktycznego oraz zdarzenia przyszłego testery spełniają definicję próbki zawartą w treści art. 7 ust. 7 Ustawy o VAT. W konsekwencji ich nieodpłatne przekazanie przez Spółkę nie stanowi czynności podlegającej opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Przy czym bez znaczenia w analizowanym przypadku pozostaje wartość jednostkowej ceny nabycia netto lub kosztu wytworzenia testera oraz fakt istnienia lub braku istnienia po stronie Wnioskodawcy prawa do odliczenia podatku naliczonego związanego z wytworzeniem lub nabyciem testera. Z uwagi na fakt wypełnienia definicji ustawowej próbki nieodpłatne wydanie testerów w okolicznościach przedstawionych w opisie stanu faktycznego oraz zdarzenia przyszłego nie wiąże się dla Spółki z obowiązkiem naliczenia należnego podatku od towarów i usług przy jednoczesnym zachowaniu prawa do odliczenia podatku VAT naliczonego przy zakupie.

Podobne stanowisko w tej sprawie zaprezentowano w interpretacji indywidualnej Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z dnia 16 marca 2020 r., sygn. 0113-KDIPT1-1.4012.19.2020.2.ŻR.

Stanowisko Wnioskodawcy względem ekspozytorów, wystawników i wkładek.

Podstawowym założeniem wprowadzenia podatku VAT do systemu fiskalnego państwa było co do zasady opodatkowanie konsumpcji, a zatem niezbędnym elementem dla opodatkowania danej transakcji jest nadanie jej wartości konsumpcyjnej dla odbiorcy będącego ostatecznym beneficjentem. Podejście to zostało również potwierdzone przez Ministerstwo Finansów. W broszurze informacyjnej „Najważniejsze zmiany w podatku od towarów i usług od dnia 1 kwietnia 2013 roku” dostępnych na stronie Ministerstwa Finansów wskazano „Przy badaniu, czy nieodpłatnie przekazane towary w ogóle podlegają podatki VAT należy określić czy przekazany towar ma wartość użytkową (konsumpcyjną) z punktu widzenia nabywcy. Jeśli przekazywany nieodpłatnie towar nie miałby dla nabywcy żadnej wartości użytkowej (konsumpcyjnej) to wówczas przekazanie takiego towaru nie podlegałoby opodatkowaniu podatkiem VAT”. Fragment ten został poprzedzony adnotacją „Ważne”. Dodatkowym argumentem jest również sama konstrukcja podatku VAT - uprawnienie do odliczenia podatku naliczonego, zapłaconego na poprzednim etapie obrotu, przysługujące podatnikom uczestniczącym w obrocie danym towarem czy usługą oraz niebędącym ostatecznymi beneficjentami. Faktyczny ciężar tegoż podatku - poza kilkoma wyjątkami przerzucony jest zatem na ostatnie ogniwo obrotu towarowego.

Ocena konieczności opodatkowania przekazanych ekspozytorów, wystawników i wkładek sprowadza się zatem w pierwszej kolejności do określenia, czy towary takie mają wartość użytkową dla kontrahenta. Jeśli nie mają - opodatkowanie nie wystąpi.

Zdaniem Spółki przekazanie ekspozytorów, wystawników, czy wkładek nie zaspokaja potrzeb pośrednika zajmującego się dystrybucją produktów danej marki. Celem ich działalności jest bowiem sprzedaż produktów drogeryjnych, w tym przemysłu beauty różnych marek. Możliwość ulokowania w miejscu prowadzenia przez nich działalności materiałów czy konstrukcji odpowiednio eksponujących towar stanowi wartość dodaną dla Wnioskodawcy. Należy bowiem pamiętać, że placówka handlowa jest miejscem, gdzie odbywa się zawiązanie bezpośredniego kontaktu towaru z klientem. Istotne znaczenia ma tu pierwsze wrażenie jakie towar zrobi na potencjalnym kupującym. Biorąc pod uwagę że Spółka nie sprzedaje produktów premium, bardzo często nowy klient nabywa towary w oparciu o zasadę kupna „na próbę”. Musi to zostać jednak poprzedzone odpowiednim wyeksponowaniem towaru, który zwróci uwagę tego klienta i zachęci do zakupu.

Dodatkowo, mając na uwadze że Spółka jest jedynym importem marki G.R. w Polsce, każdy taki zakup powoduje zwiększenie obrotu podlegającego opodatkowaniu. Należy również zwrócić uwagę na fakt, że handel - zwłaszcza na rynku o dużej konkurencji - to gałąź gospodarki wymagająca nieustannego „przypominania o sobie” wśród klientów. Zdaniem Spółki doskonałym nośnikiem reklamy bezpośrednio trafiającym do docelowego klienta jest odpowiednia ekspozycja towaru w punkcie handlowym. Pozwala to zwiększyć jej rozpoznawalność i popularyzację wśród grona klientów docelowych. Realizacja tego odbywa się w szczególności poprzez umieszczenie dużego logo w centralnej części konstrukcji. Nadto, ekspozytory, wystawniki oraz wkładki mogą być wykorzystane do prezentacji asortymentu Wnioskodawcy. Co warto podkreślić umieszczenie na tle logo G.R. towarów innego producenta byłoby mylące dla klienta i mogłoby doprowadzić do wyciągnięcia mylnych wniosków. Wieloletnie doświadczenie Spółki w branży wskazuje, że takie praktyki nie są stosowane.

Zdaniem Wnioskodawcy ze względu na brak wartości użytkowej (konsumpcyjnej) ekspozytorów wystawników oraz wkładek dla podmiotów, którym Spółka przekazuje te towary nieodpłatnie, ich nieodpłatne przekazanie nie stanowi czynności podlegającej opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Podobne stanowisko w tej sprawie zaprezentowano w interpretacji indywidualnej z dnia 6 kwietnia 2016 roku wydanej przez Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu, sygn. ILPP1/4512-1-57/16-2/AP, w treści której to interpretacji organ podatkowy potwierdził, iż z uwagi na fakt, że standy (stojaki) nie mają dla nabywcy wartości użytkowej i waloru konsumpcyjnego ich nieodpłatne przekazanie nie stanowi czynności podlegającej opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, a także interpretacji indywidualnej Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z dnia 16 marca 2020 r., sygn. 0113-KDIPT1-1.4012.19.2020.2.ŻR.

Stanowisko Wnioskodawcy w zakresie przekazania materiałów reklamowych

Zdaniem Spółki wszelkie drukowane materiały reklamowe takie jak plakaty, ulotki, foldery, naklejki, coblery nie posiadają żadnej wartości użytkowej (konsumpcyjnej) dla podmiotów, którym Wnioskodawca przekazuje je nieodpłatnie. Zawierają one jedynie wskazanie marki i konkretnego produktu, informacje o promocjach czy też nowościach oraz wyróżnieniach. Na mocy przytoczonych przepisów - art. 5 ust. 1, art. 7 ust. 2 ustawy o VAT oraz wyjaśnień zawartych w broszurze informacyjnej Ministerstwa Finansów o „Najważniejszych zmianach w podatku od towarów i usług od dnia 1 kwietnia 2013 roku” uznano, że elementarnym kryterium zakwalifikowania przekazania towaru - również nieodpłatnie - stanowiącej podstawę opodatkowania, jest konsumpcyjny charakter przekazań. Materiały reklamowe to specyficzna kategoria produktów - ich celem jest przede wszystkim budowanie świadomości marki oraz informowanie klienta o wszelkich akcjach, mogących zwiększyć jego zainteresowanie oferowanym asortymentem. W żadnym razie nie powodują przysporzenia majątkowego po stronie podmiotu otrzymującego pomimo, że ich własność jest definitywnie na nich przenoszona. Wnioskodawcy trudno sobie wyobrazić wykorzystanie materiałów reklamowych pozwalający uzyskać obdarowanemu jakąkolwiek wartość ekonomiczną. Brak faktycznego przysporzenia obdarowanego oraz niespełnienie założeń konsumpcyjnego charakteru przekazanych elementów sprawia, że w ocenie Wnioskodawcy opodatkowanie podatkiem od towarów i usług zgodnie z obowiązującymi przepisami nie powinno mieć zastosowania w odniesieniu do przekazanych nieodpłatnie drukowanych materiałów reklamowych takich jak plakaty, ulotki, foldery, naklejki, coblery. Zaprezentowany pogląd znajduje potwierdzenie w interpretacjach indywidualnych przepisów prawa podatkowego dla transakcji o zbliżonym stanie faktycznym, na przykład interpretacji indywidualnej z dnia 12 lipca 2016 roku wydanej przez Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie, sygn. IPPP3/4512-347/16-4/JŻ, czy też w interpretacji indywidualnej z dnia 28 października 2015 roku wydanej przez Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu o sygnaturze ILPP1/4512-1-596/15-2-JSK.

Stanowisko Wnioskodawcy w zakresie przekazania towarów na cele kampanii reklamowych

Handel jest dziedziną gospodarki wymagającą nieustannego kontaktu z klientem. Postęp techniczny i związany z tym rozwój social mediów sprawił, że kanałów, za pomocą których sprzedający może komunikować się z kupującym jest coraz więcej. Istotą jest trafić i być aktywnym w tych przestrzeniach medialnych które będą najefektywniej wpływały na podstawowy cel każdej kampanii reklamowej - czyli wzrost sprzedaży. Spółka idąc z duchem czasu zaznacza swoją obecność w portalach społecznościowych, IT, ale również nie rezygnuje z kanałów przekazu typu offline - wizaży, targów, odpłatnych ocen jakości czy prezentacji w szkołach kosmetologii. Obecność ta wiąże się często z demonstracją sprzedawanych towarów. Demonstracje takie mają za cel zaprezentowanie jednego - konkretnego towaru lub też całej palety z asortymentu. Odbiorcy przekazu - zwłaszcza w przypadku aktywności w mediach - mogą być zróżnicowani. Za każdym jednak razem należy ich traktować jako potencjalnego klienta. Model uczestniczący w pokazie to często pracownik/współpracownik agencji artystycznej, która świadczy usługi promocyjne. Umowy wiążące Spółkę zakładają dostawy reklamowanych produktów we własnym zakresie jako niezbędnego elementu usługi reklamowej, a odpłatność jest tylko za usługę marketingową. Innymi słowy Spółka udostępnia podmiotom świadczącym na jej rzecz usługi reklamowe taką ilość towaru, która jest niezbędna celem prawidłowego wykonania usługi na jej rzecz. Podmiot świadczący usługę reklamową nie ma żadnej swobody w dysponowaniu przekazanym towarem - jedyną dopuszczalną formą użycia przekazanego przez Spółkę towaru jest jego użycie do wykonania usługi reklamowej na rzecz Wnioskodawcy. W konsekwencji - w tej sytuacji - nie można mówić o przeniesieniu prawa do rozporządzania towarem jak właściciel. Wówczas gdy przekazane towary mogą być użyte wyłącznie do wykonania usługi na rzecz Wnioskodawcy trudno stwierdzić, iż towar taki ma jakąkolwiek wartość użytkową (konsumpcyjną) dla podmiotu świadczącego usługi. Przekazanie nieodpłatnie towaru w takich okolicznościach, zdaniem, Wnioskodawcy nie stanowi czynności podlegającej opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Inna sytuacja jest w przypadku zakupu usługi marketingowej polegającej na promocji towarów przez influencerów, w szczególności aktywnych i rozpoznawanych na specjalistycznych blogach. W tym przypadku osoba taka korzysta z przekazanych jej towarów by móc subiektywnie ocenić ich jakość, trwałość, czy estetykę. Przekazanie towarów w takiej sytuacji odbywa się odpłatnie, a wartość oddanych do takiej oceny towarów stanowi element zapłaty za opinię w określonej przestrzeni życia publicznego. Ilość przekazanego towaru oraz jego wartość odpowiada wartości usługi wykonanej przez influensera. Nadto influenser posiada swobodę w dysponowaniu przekazanym mu towarem. W tym przypadku nie można zatem mówić o nieodpłatnym przekazaniu towarów przez Spółkę – w prezentowanej sytuacji występuje bowiem ekwiwalentność świadczeń przekazanych sobie wzajemnie przez Spółkę oraz influensera (przekazanie towarów w zamian za opinię). Trudno przy tym zaświadczać o braku konsumpcyjnego charakteru dostawy towaru, jako że niczym nie odbiega on od tego dostępnego w sklepie, nie jest również w żaden sposób oznaczony. Wybrany influencer ma za zadanie jedynie używać go przez określony czas oraz opublikować opinię w sferze swojej aktywności w mediach, przy czym nie narzuca się okoliczności jego użytkowania.

W ocenie Spółki - pomimo wyraźnego charakteru reklamowego całego przedsięwzięcia - zasadnym jest naliczanie podatku VAT od przekazywanych odpłatnie towarów na potrzeby wydania opinii w mediach przez infuensera. Przekazanie takie stanowi bowiem odpłatną dostawę towarów podlegającą opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z treścią art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2020 r., poz. 106, z późn. zm.), zwanej dalej „ustawą”, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Stosownie do art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

Przy czym, na mocy art. 2 pkt 6 ustawy, przez towary rozumie się przez to rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Na podstawie art. 7 ust. 2 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się również przekazanie nieodpłatnie przez podatnika towarów należących do jego przedsiębiorstwa, w szczególności:

1. przekazanie lub zużycie towarów na cele osobiste podatnika lub jego pracowników, w tym byłych pracowników, wspólników, udziałowców, akcjonariuszy, członków spółdzielni i ich domowników, członków organów stanowiących osób prawnych, członków stowarzyszenia,
2. wszelkie inne darowizny

- jeżeli podatnikowi przysługiwało, w całości lub w części, prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego z tytułu nabycia, importu lub wytworzenia tych towarów lub ich części składowych.

Art. 7 ust. 3 ustawy stanowi, że przepisu ust. 2 nie stosuje się do przekazywanych prezentów o małej wartości i próbek, jeżeli przekazanie to następuje na cele związane z działalnością gospodarczą podatnika.

Zgodnie z art. 7 ust. 4 ustawy, przez prezenty o małej wartości, o których mowa w ust. 3, rozumie się przekazywane przez podatnika jednej osobie towary:

1. łącznej wartości nieprzekraczającej w roku podatkowym kwoty 100 zł, jeżeli podatnik prowadzi ewidencję pozwalającą na ustalenie tożsamości tych osób;
2. których przekazania nie ujęto w ewidencji, o której mowa w pkt 1, jeżeli jednostkowa cena nabycia towaru (bez podatku), a gdy nie ma ceny nabycia, jednostkowy koszt wytworzenia, określone w momencie przekazywania towaru, nie przekraczają 10 zł.

Stosownie do art. 7 ust. 7 ustawy, przez próbkę, o której mowa w ust. 3, rozumie się identyfikowalne jako próbka egzemplarz towaru lub jego niewielką ilość, które pozwalają na ocenę cech i właściwości towaru w jego końcowej postaci, przy czym ich przekazanie (wręczenie) przez podatnika:

1. ma na celu promocję tego towaru oraz
2. nie służy zasadniczo zaspokojeniu potrzeb odbiorcy końcowego w zakresie danego towaru, chyba że zaspokojenie potrzeb tego odbiorcy jest nieodłącznym elementem promocji tego towaru i ma skłaniać tego odbiorcę do zakupu promowanego towaru.

W świetle przywołanych uregulowań, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług – co do zasady – podlega każde nieodpłatne przekazanie towarów należących do przedsiębiorstwa, z którym wiąże się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel, o ile podatnikowi przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przy nabyciu, imporcie lub wytworzeniu tych towarów lub ich części składowych.

Wyjątek stanowi przekazanie towarów stanowiących zdefiniowane w art. 7 ust. 4 ustawy o podatku od towarów i usług prezenty o małej wartości lub próbki, o których mowa w art. 7 ust. 7 tej ustawy.

Z przedstawionych okoliczności sprawy wynika, że „Spółka” prowadzi działalność gospodarczą w zakresie dystrybucji damskich kosmetyków, w szczególności preparatów do estetyki paznokci (lakiery, odżywki), oczu (tusze, cienie, kredki), ust (balsamy, szminki, błyszczyki), twarzy (podkłady, pudry), preparaty utrwalające makijaż, a także płyny do demakijażu. W ramach prowadzonej działalności Spółka podejmuje szereg inicjatyw marketingowych, których celem jest wykształcenie u klienta zapotrzebowania na oferowane towary, a w konsekwencji zwiększenie sprzedaży i rozpoznawalności marki. Ostatecznymi adresatami wszelkich akcji promocyjno-reklamowych jest końcowy klient, z racji jednak na różnorodne formy, za pomocą których towar dociera do konsumenta mogą być realizowane poprzez dystrybutorów, czy franczyzobiorców. Jednym z najistotniejszych i najskuteczniejszych sposobów wykorzystywanych w ramach działań marketingowych jest realizacja nieodpłatnych wydań różnego rodzaju towarów oraz materiałów o charakterze reklamowo - informacyjnym.

Wśród nich znajdują się:

• Testery kosmetyków,

• Ekspozytory, wystawniki, wkładki,

• Towary zużywane na cele promocyjno-reklamowe,

• Drukowane materiały reklamowe i informacyjne takie jak: plakaty, ulotki, foldery, naklejki.

Każdy z wyżej wymienionych towarów opatrzony jest dużym, widocznym logo Spółki.

Testery

Testery to próbki towarów, oznaczone na opakowaniach (flakonach, tubach, pojemnikach) słowem „tester”, o identycznych właściwościach co towar handlowy, przeznaczone do oceny ich użyteczności przez indywidualnego klienta i w konsekwencji mający zachęcić do zakupu. Cechą charakterystyczną jest ich zużywanie w dłuższym okresie czasu przez więcej niż jednego klienta. Spółka przekazuje je nieodpłatnie do dystrybutorów i franczyzobiorców prowadzących działalność gospodarczą w zakresie handlu detalicznego towarami znajdującymi się w ofercie Wnioskodawcy celem - również ich nieodpłatnego udostępnienia w punktach sprzedaży detalicznej potencjalnemu kupującemu. Ma to zmotywować dystrybutorów i franczyzobiorców do kolportażu towaru pochodzącego od Wnioskodawcy na szerszą skalę, a także poszerzania swojej oferty o nowe kategorie. Przekazanie testerów odbywa się bez wynagrodzenia, przy czym brak wynagrodzenia odnosi się zarówno do formy pieniężnej jak i jakiejkolwiek formy świadczeń wzajemnych. Klient ma prawo skorzystać z testera w punkcie sprzedaży detalicznej i w organicznej ilości - niezbędnej do oceny właściwości towaru. Z kolei dystrybutorzy i franczyzobiorcy udostępniają je w swoich sklepach celem umożliwienia wypróbowania i oceny właściwości przez ostatecznego klienta. W tym sensie przekazywane testery nie mają wartości użytkowej ani konsumpcyjnej.

Ekspozytory, wystawniki, wkładki

W ocenie Spółki, opisane we wniosku nieodpłatne przekazania ekspozytorów, wystawników, wkładek, z uwagi na brak konsumpcyjnego charakteru, nie stanowią dostawy towarów, o której mowa w art. 7 ust. 2 ustawy o VAT. W konsekwencji, z uwagi na odwoływanie się przepisów art. 7 ust. 1 i ust. 7 Ustawy o VAT dotyczących prezentów o małej wartości i próbek do art. 7 ust. 2 ustawy o VAT, ocena czy te nieodpłatnie przekazane towary stanowią prezenty o małej wartości lub próbki będzie bezprzedmiotowa. Przekazania na rzecz podmiotów elementów służących ekspozycji towarów (ekspozytory, wystawniki i wkładki) następują wyłącznie na cele działalności gospodarczej Spółki. Ekspozytory, wystawniki, wkładki przekazywane są bez wynagrodzenia, a podmioty, które je otrzymują nie są zobowiązane do wykonania świadczeń wzajemnych, które stanowiłyby ekwiwalent za przekazany towar. Łączna wartość przekazanych ekspozytorów, wystawników i wkładek na rzecz podmiotów przekracza w roku podatkowym wartość 100 zł netto. Ewidencja, o której mowa w art. 7 ust. 4 pkt 1 ustawy na cele podatku VAT nie jest prowadzona przez Wnioskodawcę. Przedmioty służące ekspozycji towarów takie jak ekspozytory, wystawniki czy wkładki mają na celu wyeksponować, promować towar, zwiększać jego rozpoznawalność, wywołać chęć jego posiadania, wskazać obecność towarów danej marki w określonym punkcie sprzedaży detalicznej. Pełnią zatem funkcję reklamową i mniejszym stopniu informacyjną. Przekazane na rzecz podmiotów ekspozytory, wystawniki i wkładki nie mają dla nich żadnej wartości konsumpcyjnej.

Drukowane materiały reklamowe

Zdaniem Spółki przekazane materiały reklamowe (ulotki, plakaty, naklejki, foldery, coblery, katalogi) nie wypełniają ustawowej definicji próbek. Brak jakiejkolwiek wartości użytkowej świadczy, że trudno uznać je również za prezent o małej wartości pomimo, że ich jednostkowa cena nabycia (koszt wytworzenia) nie przekracza 10 zł netto. Przekazania na rzecz podmiotów materiały reklamowe (ulotki, plakaty, naklejki, foldery, coblery, katalogi) następują wyłącznie na cele działalności gospodarczej Spółki. Przekazanie na rzecz podmiotów materiały reklamowe (ulotki, plakaty, naklejki, foldery, coblery, katalogi) nie jest uzależnione od żadnego świadczenia wzajemnego. Łączna wartość przekazanych materiałów reklamowych (ulotki, plakaty, naklejki, foldery, coblery, katalogi) w roku podatkowym może przekroczyć kwotę 100 zł netto, co jednak ze względu na brak prowadzenia ewidencji o której mowa w art. 7 ust. 4 pkt 1 ustawy oraz brak wartości użytkowej wyklucza możliwość uznania za prezenty o małej wartości. W opinii Spółki przekazane materiały reklamowe (ulotki, plakaty, naklejki, foldery, coblery, katalogi) pełnią wyłącznie funkcję promocyjną i informacyjną w zakresie oferowanych towarów. Zdaniem Wnioskodawcy przekazane materiały reklamowe (ulotki, plakaty, naklejki, foldery, coblery, katalogi) nie posiadają dla konsumentów żadnej wartości użytkowej.

Towary własne zużywane na cele promocyjno-reklamowe w social mediach, zewnętrznych wizażach w szkołach kosmetycznych, masowych wydarzeniach branży beauty.

W ocenie Spółki towary handlowe przekazywane cele promocyjno-reklamowe w social mediach, zewnętrznych wizażach w szkołach kosmetycznych, masowych wydarzeniach branży beauty nie stanowią próbek czy prezentów o małej wartości ze względu na brak faktycznego przysporzenia przez jakkolwiek z osób uczestniczących w akcji promocyjno-reklamowej (brak wartości konsumpcyjnej, użytkowej przekazanych towarów). Przekazane na rzecz podmiotów towary celem przeprowadzenia kampanii reklamowej w social mediach, zewnętrznych wizażach w szkołach kosmetycznych, masowych wydarzeniach branży beauty, następują wyłącznie na cele działalności gospodarczej Spółki. Samo przekazanie towarów na cele promocyjno-reklamowe w social mediach, zewnętrznych wizażach w szkołach kosmetycznych, masowych wydarzeniach branży beauty stanowi jedynie narzędzie - fizyczny przedmiot - będący reklamowanym. Jego oddanie odbywa się zatem bez żadnego wynagrodzenia - zarówno pieniężnego jak i świadczenia ekwiwalentnego. Przekazany towar na cele reklamowe nie stanowi również elementu kalkulacji ceny samej usługi marketingowej.

Łączna wartość towarów przekazanych na rzecz podmiotów może przekroczyć wartość 100 zł netto w roku podatkowym, co jednak ze względu na brak prowadzenia ewidencji, o której mowa w art. 7 ust. 4 pkt 1 ustawy oraz brak faktycznego przysporzenia wyklucza możliwość uznania za prezenty o małej wartości. Towary własne przekazywane celem zużycia podczas kampanii promocyjno-reklamowych w social mediach, zewnętrznych wizażach w szkołach kosmetycznych, masowych wydarzeniach branży beauty pełnią funkcję przedmiotu reklamy - jego właściwości są prezentowane w sposób organoleptyczny. Przekazane towary własne celem zużycia w kampaniach promocyjno-reklamowych w social mediach, zewnętrznych wizażach w szkołach kosmetycznych, masowych wydarzeniach branży beauty nie posiadają dla konsumentów żadnej wartości użytkowej.

Przechodząc do kwestii nieuznania dokonywanego przez Spółkę nieodpłatnego przekazania towarów, za dostawę towarów podlegającą opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, a w konsekwencji braku obowiązku naliczenia należnego podatku od towarów i usług w momencie dokonania nieodpłatnego przekazania ww. towarów, wskazać należy, iż z treści przytoczonego wyżej art. 7 ust. 7 ustawy wynika, że nieodpłatne przekazanie próbek, umożliwiających klientom (potencjalnym klientom) poznanie właściwości i efektów działania towarów oferowanych przez podatnika, a dzięki temu wychwycenie ich zalet lub wad oraz różnic w porównaniu z innymi produktami dostępnymi na rynku, stanowi przekazanie próbek i nie podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Należy jednak zauważyć, że o uznaniu towaru za próbkę, obok innych przesłanek, decyduje brak charakteru handlowego przekazania, oceniany ze względu na ilość przekazywanych przez podatnika próbek. Kryteria te należy przy tym odnieść do próbek towarów przekazywanych przez podatnika danemu odbiorcy w danym okresie.

W sytuacji, gdy pokrywają one lub mogą pokryć – ze względu na swoją ilość lub wartość – jego potencjalne zapotrzebowanie na dany towar lub część tego zapotrzebowania, eliminując lub ograniczając potrzebę dokonania zakupów tego towaru, uznać należy, że wspomniana przesłanka nie jest spełniona, a co za tym idzie nie ma również zastosowania wyłączenie z opodatkowania w oparciu o art. 7 ust. 3 ustawy, który jako przepis szczególny i wyjątkowy nie powinien być interpretowany w sposób prowadzący do rozszerzenia zakresu jego stosowania.

Warto w tym miejscu przywołać wyrok Trybunału Sprawiedliwości UE z dnia 30 września 2010 r. sygn. C-581/08 w sprawie EMI Group Ltd v. The Commissioners for Her Majestys Revenue and Customs, gdzie Trybunał zdefiniował próbkę jako „egzemplarz okazowy produktu, mający na celu promocję jego sprzedaży i pozwalający na ocenę jego cech i właściwości bez wykorzystania końcowego innego niż nieodłącznie powiązane z takimi działaniami promocyjnymi. Prawo krajowe nie może ograniczyć tego pojęcia w sposób ogólny jedynie do egzemplarzy okazowych mających postać inną niż przeznaczona do sprzedaży lub jedynie do pierwszego z serii jednakowych egzemplarzy okazowych przekazywanych przez podatnika na rzecz tego samego odbiorcy bez uwzględnienia charakteru przedstawianego produktu oraz okoliczności gospodarczych właściwych dla każdej czynności przekazania egzemplarzy okazowych”.

Jednocześnie przy rozważeniu, czy określone czynności wykonywane przez Wnioskodawcę stanowią „przekazanie próbek towarów” należy uwzględnić wszystkie istotne okoliczności. W ramach przeprowadzenia takiej analizy istotne jest przeanalizowanie odbiorców, którzy otrzymują towary w charakterze próbek, jak również cech fizycznych przedmiotowych towarów.

W opisie sprawy Wnioskodawca wskazał, iż testery to próbki towarów, oznaczone na opakowaniach (flakonach, tubach, pojemnikach) słowem „tester”, o identycznych właściwościach co towar handlowy, przeznaczone do oceny ich użyteczności przez indywidualnego klienta i w konsekwencji mający zachęcić do zakupu. Cechą charakterystyczną jest ich zużywanie w dłuższym okresie czasu przez więcej niż jednego klienta. Przekazanie testerów odbywa się bez wynagrodzenia, przy czym brak wynagrodzenia odnosi się zarówno do formy pieniężnej jak i jakiejkolwiek formy świadczeń wzajemnych. Przekazany tester następuje wyłącznie na cele związane z działalnością gospodarczą Spółki. Przekazanie testerów ma na celu promocję towaru oraz wskazanie jego wartości użytkowych dla klientów/potencjalnych klientów. Klient ma prawo skorzystać z testera w punkcie sprzedaży detalicznej i w organicznej ilości - niezbędnej do oceny właściwości towaru. Z kolei dystrybutorzy i franczyzobiorcy udostępniają je w swoich sklepach celem umożliwienia wypróbowania i oceny właściwości przez ostatecznego klienta. W tym sensie przekazywane testery nie mają wartości użytkowej ani konsumpcyjnej.

Skoro zatem przekazanie testerów ma na celu ocenę ich użyteczności przez indywidualnego klienta i w konsekwencji mający zachęcić do zakupu produktów Spółki, a także ma to zmotywować dystrybutorów i franczyzobiorców do kolportażu towaru pochodzącego od Wnioskodawcy na szerszą skalę, a ich podstawowym celem nie jest zaspokojenie potrzeb odbiorcy końcowego – to nieodpłatne przekazanie testerów spełniających definicję próbki, zgodnie z art. 7 ust. 7 ustawy, nie podlega/nie będzie podlegało opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

W konsekwencji powyższego, należy wskazać, że nieodpłatne przekazanie przez Spółkę na rzecz odbiorców/potencjalnych odbiorców testerów w postaci próbek produktów nie stanowi/nie będzie stanowiło dostawy towarów podlegającej opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, na podstawie art. 7 ust. 3 w zw. z art. 7 ust. 7 ustawy, a tym samym Spółka nie jest/nie będzie zobowiązana do naliczenia należnego podatku od towarów i usług w momencie nieodpłatnego przekazania ww. testerów.

Przechodząc natomiast do rozstrzygnięcia kwestii opodatkowania podatkiem VAT czynności nieodpłatnych wydań różnego rodzaju towarów oraz materiałów o charakterze reklamowo – informacyjnym, o których mowa we wniosku, takich jak ekspozytory, wystawniki, wkładki, drukowane materiały reklamowe i informacyjne oraz towary własne zużywane na cele promocyjno-reklamowe w social mediach, zewnętrznych wizażach w szkołach kosmetycznych, masowych wydarzeniach branży beauty, stosownym jest odwołanie się do założeń konstrukcyjnych podatku od towarów i usług. Otóż, u podstaw podatku VAT leży obciążenie tym podatkiem konsumpcji, co jest realizowane poprzez doliczanie go do ceny nabywanych przez konsumentów dóbr. Faktyczny ciężar podatku jest przerzucany na kolejnych nabywców, aby w końcu obciążyć ostatniego nabywcę – konsumenta, który nie uczestniczy już w tym systemie i nie ma możliwości dalszego przerzucenia podatku. Zatem podatek VAT obciąża konsumpcję danego towaru (lub usługi) przez którą należy rozumieć użycie nabytego towaru (lub usługi), w celu zaspokojenia jakiejkolwiek potrzeby konsumenta.

W analizowanych okolicznościach, nieodpłatne wydanie towarów wymienionych w opisie sprawy, takich jak ekspozytory, wystawniki, wkładki, drukowane materiały reklamowe i informacyjne oraz towary własne zużywane na cele promocyjno-reklamowe w social mediach, zewnętrznych wizażach w szkołach kosmetycznych, masowych wydarzeniach branży beauty, nie podlega/nie będzie podlegać opodatkowaniu podatkiem VAT na podstawie art. 7 ust. 2 ustawy. Przyczyną pozostawienia poza zakresem podatku VAT tych wydań jest brak ich konsumpcyjnego charakteru. Z wniosku wynika bowiem, że przekazywane przez Spółkę ww. towary nie służą zaspokajaniu żadnych potrzeb konsumpcyjnych odbiorców, a mają jedynie na celu promocję i reklamę produktów Spółki. Przedmioty te pełnią wyłącznie funkcję promocyjną i informacyjną w zakresie oferowanych towarów. Przedmioty służące ekspozycji towarów takich jak ekspozytory, wystawniki czy wkładki mają na celu wyeksponować, promować towar, zwiększać jego rozpoznawalność, wywołać chęć jego posiadania, wskazać obecność towarów danej marki w określonym punkcie sprzedaży detalicznej. Przekazane materiały reklamowe (ulotki, plakaty, naklejki, foldery, coblery, katalogi) pełnią wyłącznie funkcję promocyjną i informacyjną w zakresie oferowanych towarów. Oznacza to, że odbiorcy wydawanych przez Wnioskodawcę towarów nie odnoszą żadnej korzyści konsumpcyjnej, nie są też w wyniku dokonanych dostaw zaspokojone jakiekolwiek ich potrzeby, ani też nie pojawia się wskutek tego przysporzenie majątkowe. Towary własne przekazywane celem zużycia podczas kampanii promocyjno-reklamowych w social mediach, zewnętrznych wizażach w szkołach kosmetycznych, masowych wydarzeniach branży beauty pełnią funkcję przedmiotu reklamy - jego właściwości są prezentowane w sposób organoleptyczny. Przekazane towary własne nie posiadają dla konsumentów żadnej wartości użytkowej. Wskazane we wniosku towary, takich jak ekspozytory, wystawniki, wkładki, drukowane materiały reklamowe i informacyjne oraz towary własne zużywane na cele promocyjno-reklamowe w social mediach, zewnętrznych wizażach w szkołach kosmetycznych, masowych wydarzeniach branży beauty, nie posiadają więc wartości konsumpcyjnej, użytkowej. Materiały te spełniają jedynie funkcję promocyjną, reklamową, ekspozycyjną produktów Spółki oraz mają na celu zwiększyć ich rozpoznawalność, co ma prowadzić do zwiększenia ich sprzedaży.

W konsekwencji powyższego, nieodpłatne przekazanie towarów, takich jak testery, ekspozytory, wystawniki, wkładki, drukowane materiały reklamowe i informacyjne oraz towary własne zużywane na cele promocyjno-reklamowe w social mediach, zewnętrznych wizażach w szkołach kosmetycznych, masowych wydarzeniach branży beauty, niemających dla nabywców/potencjalnych nabywców wartości konsumpcyjnej ani też użytkowej, nie stanowi/nie będzie stanowić dostawy towarów podlegającej opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług i nie podlega/nie będzie podlegać opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, zgodnie z art. 5 ust. 1 w zw. z art. 7 ust. 2 ustawy, zatem Spółka nie jest/nie będzie zobowiązana do naliczenia należnego podatku od towarów i usług w momencie nieodpłatnego przekazania tych towarów.

Tym samym, stanowisko Wnioskodawcy, w ww. zakresie należało uznać za prawidłowe.

Przechodząc natomiast do kwestii uznania, czy dokonywane przez Spółkę przekazanie towarów własnych zużywanych na cele promocyjno-reklamowe przekazywane osobom aktywnym w mediach (influenserzy) stanowi czynność podlegającą opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, stwierdzić należy, iż z przytoczonych przepisów ustawy o podatku od towarów i usług wynika, że – co do zasady – opodatkowaniu podlegają czynności odpłatne, przy czym nie wynika z nich, że odpłatność za czynności dostawy towarów lub świadczenia usług musi mieć postać pieniężną. Odpłatność jako świadczenie wzajemne może również przybrać postać rzeczową – zapłata w innym towarze lub usłudze albo mieszaną – zapłata w części pieniężna i w części rzeczowa. Innymi słowy, dla uznania czynności za odpłatną, wystarczające jest, by istniała możliwość określenia ceny wyrażonej w pieniądzu w stosunku do świadczenia wzajemnego stanowiącego wynagrodzenie za tę czynność.

Kwestia „odpłatności” była niejednokrotnie przedmiotem rozstrzygania przez Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej. Jak zauważył Trybunał w wyroku C-102/86 Apple & Pear Development Council v. Commissioners of Customs & Excise „czynność można uznać za dokonaną odpłatnie, gdy istnieje bezpośrednia i jasno zindywidualizowana korzyść po stronie dostawcy towaru lub usługi, a ponadto odpłatność za otrzymane świadczenie (towar lub usługę) pozostaje w bezpośrednim związku z czynnością, która miałaby być opodatkowana tym podatkiem”. Należy też zwrócić uwagę na wyrok C-16/93 pomiędzy R. J. Tolsma a Inspecteur der Omzetbelasting Leeuwarden, gdzie Trybunał zauważył, że czynność „podlega opodatkowaniu wyłącznie wtedy, gdy istnieje związek prawny między usługodawcą i usługobiorcą, w ramach którego następuje świadczenie wzajemne, przy czym wynagrodzenie otrzymane przez usługodawcę stanowi wartość faktycznie przekazaną w zamian za usługi świadczone na rzecz usługobiorcy”.

W konsekwencji powyższego stwierdzić należy, że opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług będzie podlegało tylko to świadczenie (dostawa lub usługa), w przypadku którego istnieje konsument, tj. odbiorca świadczenia odnoszący z niego choćby potencjalną korzyść. Dopóki nie istnieje podmiot, który odnosiłby lub powinien odnosić konkretne korzyści o charakterze majątkowym związanym z danym świadczeniem, dopóty świadczenie to nie będzie czynnością podlegającą opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Odnosząc się do wątpliwości Wnioskodawcy w świetle przedstawionych okoliczności sprawy w pierwszej kolejności należy przeanalizować charakter czynności zachodzących między Wnioskodawcą, a influencerem.

W sprawie będącej przedmiotem wniosku Zainteresowany będzie przekazywał Spółka przekazuje swój towar influenserowi jako zapłatę za jego usługę reklamową. Infuenser otrzymuje większą ilość towaru niż ta, która jest niezbędna do wykonania usług reklamowych. Wartość przekazanego towaru odpowiada wartości wykonanej przez inflensera usługi reklamowej. Nadto w takiej sytuacji influenser nie jest zobowiązany jedynie do użycia przekazanego towaru celem wykonania usługi reklamowej. W tym bowiem przypadku po przekazaniu towaru influenser może swobodnie, według swojego uznania, decydować o sposobie rozporządzania otrzymanym towarem. Samo przekazanie towarów na cele promocyjno-reklamowe osobom aktywnym w mediach odbywa się zazwyczaj bez jasnego zobowiązania do wykonania określonych czynności, nie mniej jednak Spółka oczekuje, że przekazanie to zaowocuje powstaniem opinii w obszarach aktywności medialnej influensera. Tym samym, w rozpatrywanym przypadku, występuje ekwiwalentność świadczeń. Towary własne przekazywane osobom aktywnym w mediach (influenserom) pełnią funkcję reklamową, informacyjną i opiniodawczą. Zdaniem Wnioskodawcy przekazane towary własne osobom aktywnym mediach (influenserom) mają dla nich wartość konsumpcyjną. Wnioskodawca jednak pragnie ponownie podkreślić, iż w tym przypadku dochodzi do odpłatnego, a nie nieodpłatnego wydania towarów (występuje świadczenie wzajemne).

Należy podkreślić, że przepisy podatkowe nie zawierają ograniczeń, co do formy zapłaty, a zatem wynagrodzenie (zapłata) nie musi nastąpić w formie świadczenia pieniężnego. Może to być również świadczenie rzeczowe. Jeżeli w obrocie gospodarczym następuje zamiana towaru na towar, towaru na usługę i odwrotnie, a także zamiana usługi na usługę mamy do czynienia z transakcjami barterowymi.

Mając na uwadze opis sprawy oraz obowiązujące w tym zakresie przepisy prawa stwierdzić należy, że dokonywane przez Spółkę przekazanie towarów własnych osobom aktywnym w mediach (influenserzy) w ramach realizowanych przez Spółkę działań promocyjno-marketingowych, w zamian za usługę promocyjno-reklamową, stanowi/będzie stanowić czynność opodatkowaną podatkiem od towarów i usług na zasadach ogólnych, wypełniając definicję dostawy towarów, o której mowa w art. 7 ust. 1 ustawy, a tym samym Spółka jest/będzie zobowiązana do naliczenia należnego podatku od towarów i usług w momencie przekazania ww. towarów.

Wobec powyższego, stanowisko Wnioskodawcy, w ww. zakresie należało uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia oraz zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Tut. Organ informuje, iż wydana interpretacja dotyczy tylko sprawy będącej przedmiotem wniosku (zapytania). Inne kwestie przedstawione we wniosku, które nie zostały objęte pytaniem nie mogą być – zgodnie z art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej – rozpatrzone.

Zaznacza się także, że zgodnie z art. 14b § 3 ustawy Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Zainteresowany ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego). Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, wydana interpretacja traci swą aktualność.

Odnośnie powołanych przez Wnioskodawcę interpretacji indywidualnych, należy zauważyć, że interpretacje przepisów prawa podatkowego wydawane są w indywidualnych sprawach podatników i niewątpliwie kształtują sytuację prawną tych podatników w sprawach będących przedmiotem rozstrzygnięcia, lecz dotyczą konkretnych stanów faktycznych i nie mają mocy prawa powszechnie obowiązującego co oznacza, że należy je traktować indywidualnie.

Jednocześnie należy podkreślić, że niniejsza interpretacja została wydana na podstawie przedstawionego we wniosku opisu sprawy, co oznacza, że w przypadku, gdy w toku postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, kontroli celno-skarbowej zostanie określony odmienny stan sprawy, interpretacja nie wywoła w tym zakresie skutków prawnych.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193, z późn. zm.), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w …ź, za pośrednictwem Organu, który ją wydał (art. 54 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2019 r., poz. 2325, z późn. zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

W przypadku wnoszenia skargi w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii jako najwłaściwszy proponuje się kontakt z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego ePUAP.

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.