0112-KDSL2-1.450.814.2020.3.AP

WIĄŻĄCA INFORMACJA STAWKOWA (WIS)

Na podstawie art. 13 § 2a pkt 2 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2020 r., poz. 1325, z późn. zm.), zwanej dalej Ordynacją podatkową, i art. 42a ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2020 r., poz. 106, z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, po rozpatrzeniu wniosku (…) z dnia 17 czerwca 2020 r. (data wpływu 26 czerwca 2020 r.), uzupełnionego pismem z dnia 28 września 2020 r. (data wpływu 2 października 2020 r.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej wydaje niniejszą wiążącą informację stawkową.

Przedmiot wniosku: usługa komunikacji podmiejskiej

Opis usługi: Gmina posiada status podatnika VAT (podatek od towarów i usług) czynnego. Jedną z jednostek budżetowych jest Zarząd Transportu Miejskiego. ZTM realizuje zadania określone w art. 7 pkt 4 u.s.g oraz w ustawie z dnia 16 grudnia 2010 r. o publicznym transporcie zbiorowym, osiąga dochody (obroty) z emisji biletów komunikacji miejskiej na podstawie ustawy z dnia 15 listopada 1984 r. Prawo przewozowe.

Co do zasady ZTM zajmuje się organizacją transportu publicznego w granicach miasta na prawach powiatu, tj. Gminy.

W imieniu Gminy ZTM emituje bilety komunikacji miejskiej. Ich cena uregulowana jest uchwałą Rady Miasta z dnia 25 czerwca 2015 r. w sprawie opłat za usługi przewozowe osób środkami lokalnego transportu zbiorowego zlecane przez Zarząd Transportu Miejskiego. Bilety sprzedawane są we własnej sieci dystrybucyjnej Zarządu Transportu Miejskiego (kasy biletowe, biletomaty mobilne) oraz na podstawie podpisanych umów cywilnoprawnych z innymi podmiotami – przedsiębiorcami (punkty sprzedaży, biletomaty stacjonarne, sklep internetowy oraz aplikacje w telefonach komórkowych), którzy dokonują ich dystrybucji w ramach prowadzonej przez siebie działalności gospodarczej.

Trasy autobusów komunikacji miejskiej są wydłużane do sąsiednich miejscowości tak, aby mieszkańcy okolicznych gmin mogli dojechać do i z (…). Mieszkańcy ci, aby skorzystać z usług komunikacji miejskiej świadczonych przez Gminę, w imieniu której działa ZTM zobligowani są nabyć bilet za przewóz emitowany przez ZTM. Wysokość opłat za przejazd środkami lokalnego transportu zbiorowego określa uchwała Rady Miasta. Z uwagi jednak na fakt, iż same bilety nabywane przez mieszkańców okolicznych gmin nie mogłyby pokryć zwiększonych kosztów obsługi linii (wydłużonych do tych miejscowości) konieczne i celowe jest zawieranie przez Gminę , w imieniu której działa ZTM umów z władzami ościennych gmin, do których doprowadzone są wydłużone linie komunikacji miejskiej. Przedmiotem umów zawieranych przez Gminę, w imieniu której działa ZTM, zdefiniowany jako Usługodawca, a ościennymi gminami, zdefiniowanymi jako Usługobiorcy, jest i będzie w przyszłości odpłatne świadczenie usług przewozu osób na obszarze tych gmin, na trasach określonych numerów linii autobusowych w ramach zorganizowanej, ogólnodostępnej komunikacji miejskiej. ZTM w związku z usługami objętymi realizacją przewozu osób środkami lokalnego transportu zbiorowego świadczy te usługi w ramach Pierwszej Strefy Biletowej i Drugiej Strefy Biletowej. Umowy określają przystanki graniczne Pierwszej i Drugiej Strefy Biletowej. Usługodawca zobowiązuje się do świadczenia usług zgodnie ze standardem usług przewozowych wykonywanych przez operatorów w komunikacji miejskiej działającej na zlecenie ZTM. Usługobiorcy w celu umożliwienia prawidłowego świadczenia usług objętych umową zobowiązują się udostępnić do korzystania, operatorom działającym na zlecenie Usługodawcy przystanki autobusowe i pętle będące ich własnością lub zarządzane przez nich.

W porozumieniu ościenne gminy w celu zaspokojenia potrzeb przewozowych mieszkańców w zakresie lokalnego transportu zbiorowego powierzają Gminie wykonywanie tych zadań na zasadach określonych w porozumieniu. Gmina zobowiązuje się objąć komunikacją miejską miejscowości położone na terenie gminy ościennej, uszczegółowione na podstawie umowy zawieranej później przez ZTM. W ramach porozumień Gmina zobowiązuje się do: wskazania i skierowania przewoźnika do wykonywania przewozów na obszarze ościennej gminy, kontroli prawidłowego wykonania przewozów, zamieszczenia informacji przystankowej.

Przedmiotowy wniosek dotyczy określenia stawki podatku dla usług przewozowych świadczonych w ramach komunikacji podmiejskiej na rzecz odbiorców tych usług w powiązaniu z właściwą klasyfikacją tych usług.

Rozstrzygnięcie: PKWiU (Polska Klasyfikacja Wyrobów i Usług) 2015 – 49.31

Stawka podatku od towarów i usług: 8%

Podstawa prawna: art. 41 ust. 2 w zw. z art. 146aa ust. 1 pkt 2 oraz poz. 39 załącznika nr 3 do ustawy.

Cel wydania WIS: określenie stawki podatku od towarów i usług.

UZASADNIENIE

W dniu 26 czerwca 2020 r. Wnioskodawca złożył wniosek w zakresie sklasyfikowania ww. usługi według Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług na potrzeby określenia stawki podatku od towarów i usług. Wniosek uzupełniono pismem z dnia 28 września 2020 r. o wskazanie przedmiotu złożonego wniosku.

W treści wniosku przedstawiono następujący szczegółowy opis usługi.

Gmina posiada status podatnika VAT czynnego o numerze (…). Jako jednostka samorządu terytorialnego posiada osobowość prawną nadaną ustawowo przez art. 165 Konstytucji RP oraz art. 2 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym (Dz. U. z 2020 r., poz.713) zwaną dalej u. s. g. Zadania własne gminy określone są w art. 7 u. s. g. oraz uszczegółowione w przepisach szczególnych-konkretyzujących ich realizację. Zgodnie z art. 7 u. s. g., zaspokajanie zbiorowych potrzeb wspólnoty należy do zadań własnych gminy. Zadania te obejmują w szczególności sprawy : 1) ładu przestrzennego, gospodarki nieruchomościami, ochrony środowiska i przyrody oraz gospodarki wodnej, 2) gminnych dróg, ulic, mostów, placów oraz organizacji ruchu drogowego, 3) wodociągów i zaopatrzenia w wodę, kanalizacji, usuwania i oczyszczania ścieków komunalnych, utrzymania czystości i porządku oraz urządzeń sanitarnych, wysypisk i unieszkodliwiania odpadów komunalnych, zaopatrzenia w energię elektryczną i cieplną oraz gaz, 3a) działalności w zakresie telekomunikacji, 4) lokalnego transportu zbiorowego, 5) ochrony zdrowia, 6) pomocy społecznej, w tym ośrodków i zakładów opiekuńczych, 6a) wspierania rodziny i systemu pieczy zastępczej, 7) gminnego budownictwa mieszkaniowego, 8) edukacji publicznej, 9) kultury, w tym bibliotek gminnych i innych instytucji kultury oraz ochrony zabytków i opieki nad zabytkami, 10) kultury fizycznej i turystyki, w tym terenów rekreacyjnych i urządzeń sportowych, 11) targowisk i hal targowych, 12) zieleni gminnej i zadrzewień, 13) cmentarzy gminnych, 14) porządku publicznego i bezpieczeństwa obywateli oraz ochrony przeciwpożarowej i przeciwpowodziowej, w tym wyposażenia i utrzymania gminnego magazynu przeciwpowodziowego, 15) utrzymania gminnych obiektów i urządzeń użyteczności publicznej oraz obiektów administracyjnych, 16) polityki prorodzinnej, w tym zapewnienia kobietom w ciąży opieki socjalnej, medycznej i prawnej, 17) wspierania i upowszechniania idei samorządowej, w tym tworzenia warunków do działania i rozwoju jednostek pomocniczych i wdrażania programów pobudzania aktywności obywatelskiej, 18) promocji gminy, 19) współpracy i działalności na rzecz organizacji pozarządowych oraz podmiotów wymienionych w art. 3 ust. 3 ustawy z dnia 24 kwietnia 2003 r. o działalności pożytku publicznego i o wolontariacie (Dz. U. z 2019 r., poz. 688,1570 i 2020 oraz z 2020 r., poz. 284), 20)współpracy ze społecznościami lokalnymi i regionalnymi innych państw.

Przypomnienia wymaga też fakt, iż gmina oprócz zadań własnych realizuje wiele zadań zleconych – co wynika z art. 166 ust. 2 Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej, który stanowi, iż ,,jeżeli wynika to z uzasadnionych potrzeb państwa, ustawa może zlecić jednostkom samorządu terytorialnego wykonywanie innych zadań publicznych. Ustawa określa tryb przekazywania i sposób wykonywania zadań zleconych”. Zgodnie z art. 11a ust. 1 u. s. g. organami gminy są: 1) rada gminy, 2) wójt (burmistrz, prezydent miasta). W myśl art. 26 ust. 1 u. s. g. organem wykonawczym gminy jest wójt, zaś zgodnie z ust. 4 w miastach powyżej 100.000 mieszkańców organem wykonawczym jest prezydent miasta. Wójt wykonuje swoje zadania za pośrednictwem urzędu, którego jest kierownikiem (art. 33 ust. 1 u. s. g.). Zgodnie z art. 91 ustawy z dnia 5 czerwca 1998 r. o samorządzie powiatowym (Dz. U. z 2020 r., poz. 920), zwanej dalej u. s. p. prawa powiatu przysługują miastom, które w dniu 31 grudnia 1998 r. liczyły więcej niż 100.000 mieszkańców (`(...)`).Miastem takim jest więc Gmina. Zadania powiatu określone są w art. 4 u. s. p.

Tak więc do zadań gminy będącej miastem na prawach powiatu oprócz zadań nałożonych przez u. s. g. dochodzą także zadania nałożone przez u. s. p.

Zgodnie z art. 9 pkt 2, 3 i 4 ustawy z dnia 27 sierpnia 2009 r. o finansach publicznych (Dz. U. z 2019 r., poz. 869, ze zm.) zwaną dalej u. f. p., sektor finansów publicznych tworzą m.in. jednostki samorządu terytorialnego, jednostki budżetowe oraz samorządowe zakłady budżetowe.

Jednostkami budżetowymi, zgodnie z art. 11 u. f. p. są jednostki organizacyjne sektora finansów publicznych nieposiadające osobowości prawnej, które pokrywają swoje wydatki bezpośrednio z budżetu, a pobrane dochody odprowadzają na rachunek odpowiednio dochodów budżetu państwa albo budżetu jednostki samorządu terytorialnego, działające na podstawie statutu określającego w szczególności ich nazwę, siedzibę i przedmiot działalności. Podstawą gospodarki finansowej jednostki budżetowej jest plan dochodów i wydatków, zwany dalej „planem finansowym jednostki budżetowej”.

Na skutek wyroku Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej z dnia 29 września 2015 r. w sprawie C-276/14 stwierdzone zostało, iż gminna jednostka organizacyjna, której działalność gospodarcza nie spełnia kryterium samodzielności w rozumieniu art. 9 ust. 1 dyrektywy 2006/112/WE, nie może być uznana za podatnika podatku od wartości dodanej odrębnie od gminy, w której skład jednostka ta wchodzi. W konsekwencji tego należy uznać, że samorządowe jednostki budżetowe nie posiadają odrębności podatkowej na gruncie przepisów o VAT, zatem wszelkie czynności przez nie dokonywane powinny być rozliczane przez jednostkę samorządu terytorialnego, która je utworzyła.

Mając na uwadze powyższe rozstrzygnięcie TSUE za obowiązkowe uznano „scentralizowanie” w samorządach rozliczeń w zakresie podatku VAT.

Termin obowiązkowej centralizacji podatkowej dotyczącej podatku VAT w samorządach został określony komunikatem Ministerstwa Finansów opublikowanym dnia 15.01.2016 r. na dzień 01.01.2017 r., zatem Gmina od tego właśnie terminu rozpoczęła scentralizowane rozliczanie podatku od towarów i usług, tj. procesem tym objęte zostały wraz z Urzędem Miasta wszystkie gminne jednostki budżetowe oraz samorządowy zakład budżetowy. Formalną podstawę ww. działania stanowi art. 3 ustawy z dnia 5 września 2016 r. o szczególnych zasadach rozliczeń podatku od towarów i usług oraz dokonywania zwrotu środków publicznych przeznaczonych na realizacje projektów finansowanych z udziałem środków pochodzących z budżetu Unii Europejskiej lub od państw członkowskich Europejskiego Porozumienia o Wolnym Handlu przez jednostki samorządu terytorialnego (Dz. U. z 2018 r., poz.280).

Jedną z jednostek budżetowych podlegających centralizacji podatkowej jest Zarząd Transportu Miejskiego (dalej: ZTM) realizujący zadania określone w art. 7 pkt 4 u.s.g. oraz w ustawie z dnia 16 grudnia 2010 r. o publicznym transporcie zbiorowym (Dz. U. z 2019 r., poz. 2475, ze zm.) osiągający dochody (obroty) z emisji biletów komunikacji miejskiej na podstawie ustawy z dnia 15 listopada 1984 r. Prawo przewozowe (Dz. U. z 2020 r., poz. 8).

Co do zasady ZTM zajmuje się organizacją transportu publicznego w granicach miasta na prawach powiatu, tj. Gminy.

W imieniu Gminy ZTM emituje bilety komunikacji miejskiej. Ich cena uregulowana jest uchwałą Rady Miasta w sprawie opłat za usługi przewozowe osób środkami lokalnego transportu zbiorowego zlecane przez Zarząd Transportu Miejskiego. Bilety sprzedawane są we własnej sieci dystrybucyjnej Zarządu Transportu Miejskiego (kasy biletowe, biletomaty mobilne) oraz na podstawie podpisanych umów cywilnoprawnych z innymi podmiotami – przedsiębiorcami (punkty sprzedaży, biletomaty stacjonarne, sklep internetowy oraz aplikacje w telefonach komórkowych), którzy dokonują ich dystrybucji w ramach prowadzonej przez siebie działalności gospodarczej.

Zaznaczyć jednak należy, iż Gmina będąc miastem na prawach powiatu jest także stolicą województwa, silnym ośrodkiem akademickim na wschodzie kraju oraz miejscem w którym ulokowane są liczne zakłady pracy. Tak więc codziennie do (…) przyjeżdżają i z (…) wracają do miejsc swojej pracy i nauki liczni mieszkańcy sąsiednich gmin. Trasy autobusów komunikacji miejskiej są więc wydłużane do sąsiednich miejscowości tak aby mieszkańcy okolicznych gmin mogli dojechać do i z (…). Mieszkańcy ci, aby skorzystać z usług komunikacji miejskiej świadczonych przez Gminę, w imieniu której działa ZTM zobligowani są nabyć bilet za przewóz emitowany przez ZTM. Wysokość opłat za przejazd środkami lokalnego transportu zbiorowego – jak wyżej zaznaczono – określa uchwała Rady Miasta. Z uwagi jednak na fakt, iż same bilety nabywane przez mieszkańców okolicznych gmin nie mogłyby pokryć zwiększonych kosztów obsługi linii (wydłużonych do tych miejscowości) konieczne i celowe jest zawieranie przez Gminę , w imieniu której działa ZTM umów z władzami ościennych gmin, do których doprowadzone są wydłużone linie komunikacji miejskiej.

Przedmiotem umów zawieranych przez Gminę, w imieniu której działa ZTM, zdefiniowany jako Usługodawca, a ościennymi gminami, zdefiniowanymi jako Usługobiorcy, jest i będzie w przyszłości odpłatne świadczenie usług przewozu osób na obszarze tych gmin, na trasach określonych numerów linii autobusowych w ramach zorganizowanej, ogólnodostępnej komunikacji miejskiej. ZTM w związku z usługami objętymi realizacją przewozu osób środkami lokalnego transportu zbiorowego świadczy te usługi w ramach Pierwszej Strefy Biletowej i Drugiej Strefy Biletowej. Umowy określają przystanki graniczne Pierwszej i Drugiej Strefy Biletowej. Usługodawca zobowiązuje się do świadczenia usług zgodnie ze standardem usług przewozowych wykonywanych przez operatorów w komunikacji miejskiej działającej na zlecenie ZTM. Usługobiorcy w celu umożliwienia prawidłowego świadczenia usług objętych umową zobowiązują się udostępnić do korzystania, operatorom działającym na zlecenie Usługodawcy przystanki autobusowe i pętle będące ich własnością lub zarządzane przez nich. Wysokość wynagrodzenia stanowiącego kwotę partycypacji w kosztach utrzymania linii komunikacyjnych na terenie ościennych gmin strony ustalają z uwzględnieniem całkowitych kosztów funkcjonowania komunikacji na terenie ościennych gmin liczonych jako iloczyn stawki za 1 wozokilometr oraz liczby wozokilometrów zaplanowanych do wykonania na terenie danej gminy.

Zaznaczyć należy, iż tego typu umowy wykonawcze (uszczegóławiające) zawierane przez ZTM aby mogły być zawarte poprzedzone są:

1. uchwałą Rady Miasta w sprawie porozumienia z określoną gminą celem realizacji komunikacji miejskiej. W uchwale takiej wydanej na podstawie art. 18 ust. 2 pkt 8 , pkt 15 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym w celu wydłużenia tras linii komunikacji miejskiej poza granice miasta wyrażana jest zgoda Rady na zawarcie porozumienia przez Prezydenta Miasta z daną ościenną gminą.
2. uchwałą rady ościennej gminy, do której przedłużana jest linia komunikacji miejskiej, w której wyraża się zgodę na zawarcie porozumienia pomiędzy daną ościenną gminą a Gminą w sprawie powierzenia Gminie części zadań z zakresu organizacji publicznego transportu zbiorowego przez świadczenie na terenie gminy usług przewozów pasażerskich,
3. porozumieniem pomiędzy Gminą a daną ościenną gminą w celu wspólnej realizacji zadań w zakresie lokalnego transportu publicznego.

W porozumieniu takim ościenne gminy w celu zaspokojenia potrzeb przewozowych mieszkańców w zakresie lokalnego transportu zbiorowego powierzają Gminie wykonywanie tych zadań na zasadach określonych w porozumieniu. Gmina zobowiązuje się objąć komunikacją miejską miejscowości położone na terenie gminy ościennej, uszczegółowione na podstawie umowy zawieranej później przez ZTM. Ościenna gmina zobowiązuje się do partycypacji w kosztach utrzymania linii komunikacyjnych na zasadach ustalonych w umowie z ZTM. Wysokość partycypacji ustala się jako kwotę wynikającą z różnicy kosztów utrzymania linii komunikacyjnych i planowanych dochodów ze sprzedaży biletów. Wskaźnik partycypacji w kosztach utrzymania linii komunikacyjnych na terenie gminy podlega okresowej weryfikacji.

W ramach takich porozumień Gmina zobowiązuje się do: wskazania i skierowania przewoźnika do wykonywania przewozów na obszarze ościennej gminy, kontroli prawidłowego wykonania przewozów, zamieszczenia informacji przystankowej.

Przedmiotem niniejszego wniosku jest uzyskanie wiążącej informacji stawkowej WIS dla świadczonych po dniu 30.06.2020 r. usług komunikacji podmiejskiej.

Biorąc powyższe pod uwagę, Gmina składa wniosek w sprawie wydania wiążącej informacji stawkowej WIS dotyczący usług komunikacji podmiejskiej, zajmując stanowisko, iż są to usługi określone w poz.39 załącznika nr 3 do ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz.U. z 2020 r. poz.106) PKWiU 2015 49.31 Transport lądowy pasażerski (`(...)`) podmiejski.

Wnioskodawca w uzupełnieniu z dnia 28 września 2020 r. (data wpływu 2 października 2020 r.) wyjaśnił, że przedmiotowy wniosek dotyczy określenia stawki podatku dla usług przewozowych świadczonych na rzecz odbiorców tych usług w powiązaniu z właściwą klasyfikacją tych usług.

Wniosek nie dotyczy zasad opodatkowania świadczeń pomiędzy Wnioskodawcą a gminami ościennymi w związku z zawartymi porozumieniami dotyczącymi usług przewozu osób na obszarze tych gmin.

Uzasadnienie klasyfikacji usługi

Stosownie do brzmienia art. 5a ustawy, towary i usługi będące przedmiotem czynności, o których mowa w art. 5, wymienione w klasyfikacji w układzie odpowiadającym Nomenklaturze scalonej (CN) zgodnej z rozporządzeniem Rady (EWG) nr 2658/87 z dnia 23 lipca 1987 r. w sprawie nomenklatury taryfowej i statystycznej oraz w sprawie Wspólnej Taryfy Celnej (Dz. Urz. WE L 256 z 07.09.1987, str. 1, z późn. zm. – Dz. Urz. UE Polskie wydanie specjalne, rozdz. 2, t. 2, str. 382, z późn. zm.) lub w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, są klasyfikowane według Nomenklatury scalonej (CN) lub klasyfikacji wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, jeżeli dla tych towarów lub usług przepisy ustawy lub przepisy wykonawcze wydane na jej podstawie powołują działy, pozycje, podpozycje lub kody Nomenklatury scalonej (CN) lub symbole klasyfikacji statystycznych.

Do celów opodatkowania podatkiem od towarów i usług w zakresie świadczonych usług należy stosować Polską klasyfikację Wyrobów i Usług wprowadzoną rozporządzeniem Rady Ministrów z dnia 4 września 2015 r. w sprawie Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług (PKWiU) (Dz.U. z 2015 r., poz. 1676, z późn. zm.).

Podstawowe cele, konstrukcję i sposób posługiwania się Polską Klasyfikację Wyrobów i Usług oraz jej interpretację wskazują zasady metodyczne Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług (PKWiU 2015) zawarte w ww. rozporządzeniu.

Zasady metodyczne stanowią integralną część klasyfikacji. Zawarte w nich postanowienia obowiązują przy jej interpretacji i stosowaniu (pkt 1.3).

Zgodnie z pkt 1.2 zasad metodycznych, Polska Klasyfikacja Wyrobów i Usług (PKWiU 2015) składa się z:

• niniejszych zasad metodycznych,
• uwag do poszczególnych sekcji,
• schematu klasyfikacji.

Natomiast schemat klasyfikacji – jak wskazano w pkt 1.4 zasad metodycznych – stanowi wykaz grupowań i obejmuje:

• symbole grupowań,
• nazwy grupowań.

Stosownie do pkt 5.3.2 zasad metodycznych, każdą usługę należy zaliczać do odpowiedniego grupowania zgodnie z jej charakterem, niezależnie od symbolu PKD (Polska Klasyfikacja Działalności), pod którym został zaklasyfikowany w krajowym rejestrze urzędowym podmiotów gospodarki narodowej REGON podmiot gospodarczy wykonujący usługę.

W pkt 7.6 zasad metodycznych zawarto ogólne reguły klasyfikowania usług. I tak, na podstawie pkt 7.6.2, gdy przeprowadzona analiza opisu wykonywanych czynności wskazuje na możliwość zaliczenia usługi do dwóch lub kilku grupowań, należy przyjąć następujące reguły klasyfikowania, z tym jednak, że porównywać można jedynie grupowania tego samego poziomu hierarchicznego:

• grupowanie, które zawiera bardziej dokładny opis czynności, powinno być uprzywilejowane (wybrane) w stosunku do grupowania zawierającego opis ogólny,
• usługa złożona, składająca się z kombinacji różnych czynności, której nie można zaklasyfikować zgodnie ze wskazanym sposobem, powinna być zaklasyfikowana jak usługa, która nadaje całości zasadniczy charakter,
• usługę, której nie można zaklasyfikować zgodnie z (tiret 1, 2) należy zaklasyfikować w grupowaniu odpowiednim dla usługi o najbardziej zbliżonym charakterze.

Zgodnie z tytułem, Sekcja H Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług obejmuje „TRANSPORT I GOSPODARKA MAGAZYNOWA”.

Sekcja H obejmuje m.in. lądowy transport pasażerski i towarów, wykonywany na podstawie rozkładów jazdy lub poza nimi, z wykorzystaniem różnych środków lokomocji (kursujących w obrębie miast i pomiędzy miastami), takich jak: kolej, metro oraz różne jednostki transportu drogowego (samochody, autobusy, autokary, tramwaje).

W sekcji tej zawarty jest m.in. dział 49 „TRANSPORT LĄDOWY I RUROCIĄGOWY”. Zgodnie z wyjaśnieniami do Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług (PKWiU 2015) dział ten obejmuje:

• przewozy pasażerów i towarów środkami transportu drogowego, kolejowego,
• transport rurociągowy.

Dział ten nie obejmuje:

• usług terminali pasażerskich, obsługi infrastruktury kolejowej, prac manewrowych na sieciach i bocznicach kolejowych, sklasyfikowanych w 52.21,
• usług w zakresie obsługi wagonów sypialnych lub wagonów restauracyjnych, kiedy jest ona wykonywana na zlecenie, sklasyfikowanych w 55.90.13.0, 56.10.12.0,
• transportu sanitarnego, sklasyfikowanego w 86.90.14.0.

Natomiast w ww. dziale została wymieniona klasa 49.31 „TRANSPORT LĄDOWY PASAŻERSKI, MIEJSKI I PODMIEJSKI”. Natomiast w ww. klasie została wymieniona kategoria 49.31.2 „POZOSTAŁY TRANSPORT LĄDOWY PASAŻERSKI, MIEJSKI I PODMIEJSKI”. Z kolei w kategorii tej zawarto grupowanie 49.31.21.0 „Transport drogowy pasażerski, rozkładowy, miejski i podmiejski”.

Grupowanie to obejmuje:

• przewozy pasażerów realizowane środkami transportu lądowego miejskiego lub podmiejskiego, takimi jak: autobus, tramwaj, trolejbus itp., po ustalonych trasach w oparciu o rozkład jazdy,
• przewozy pasażerów kolejkami linowymi naziemnymi, kolejkami linowymi itp., gdy jest on częścią miejskiego lub podmiejskiego systemu komunikacji,
• przewóz pojazdów, bagażu, zwierząt i innych rzeczy należących do pasażera, bez dodatkowej opłaty.

Grupowanie to nie obejmuje:

• transportu kolejowego pasażerskiego, miejskiego i podmiejskiego, sklasyfikowanego w 49.31.10.0,
• przewozu pasażerów kolejkami linowymi naziemnymi, kolejkami linowymi itp., w przypadku, gdy nie jest on częścią miejskiego lub podmiejskiego systemu komunikacji, sklasyfikowanego w 49.39.20.0.

Uwzględniając powyższe, wykonywana przez Wnioskodawcę usługa komunikacji podmiejskiej spełnia kryteria i posiada właściwości dla usług objętych klasą PKWiU 49.31 „TRANSPORT LĄDOWY PASAŻERSKI, MIEJSKI I PODMIEJSKI”.

Klasyfikacja została dokonana zgodnie z zasadami metodycznymi Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług (PKWiU 2015), zwłaszcza z uwzględnieniem pkt 5.3.2 tych zasad.

Uzasadnienie zastosowania stawki podatku od towarów i usług

W myśl art. 41 ust. 1 ustawy, stawka podatku wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

Jak stanowi art. 146aa ust. 1 pkt 1 ustawy, w okresie od dnia 1 stycznia 2019 r. do końca roku następującego po roku, dla którego wartość relacji, o której mowa w art. 38a pkt 4 ustawy z dnia 27 sierpnia 2009 r. o finansach publicznych, jest nie większa niż 43% oraz wartość, o której mowa w art. 112aa ust. 5 tej ustawy, jest nie mniejsza niż -6% stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%.

W myśl art. 41 ust. 2 ustawy, dla towarów i usług wymienionych w załączniku nr 3 do ustawy, innych niż klasyfikowane według Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług w grupowaniu usługi związane z wyżywieniem (PKWiU 56), stawka podatku wynosi 7%, z zastrzeżeniem art. 114 ust. 1.

W okresie od dnia 1 stycznia 2019 r. do końca roku następującego po roku, dla którego wartość relacji, o której mowa w art. 38a pkt 4 ustawy z dnia 27 sierpnia 2009 r. o finansach publicznych, jest nie większa niż 43% oraz wartość, o której mowa w art. 112aa ust. 5 tej ustawy, jest nie mniejsza niż -6%, stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 2, art. 120 ust. 2 i 3 oraz tytule załącznika nr 3 do ustawy, wynosi 8% (art. 146aa ust. 1 pkt 2 ustawy).

Zgodnie z art. 146aa ust. 1a ustawy, jeżeli w roku następującym po roku, dla którego osiągnięte zostały wartości, o których mowa w ust. 1, zostaną spełnione warunki, o których mowa w art. 112d ust. 1 ustawy z dnia 27 sierpnia 2009 r. o finansach publicznych, stosowanie stawek, o których mowa w ust. 1, przedłuża się do końca roku następującego po roku, w którym:

1. kwota wydatków jest obliczana zgodnie z art. 112aa ust. 1 ustawy z dnia 27 sierpnia 2009 r. o finansach publicznych w związku ze spełnieniem warunków, o których mowa w art. 112d ust. 4 tej ustawy, oraz
2. wartość relacji, o której mowa w art. 38a pkt 4 ustawy z dnia 27 sierpnia 2009 r. o finansach publicznych, jest nie większa niż 43% oraz wartość, o której mowa w art. 112aa ust. 5 tej ustawy, jest nie mniejsza niż -6%.

W załączniku nr 3 do ustawy zawierającym wykaz towarów i usług opodatkowanych stawką podatku w wysokości 8%, pod poz. 39 wskazano 49.31 „Transport lądowy pasażerski, miejski i podmiejski”.

W związku z powyższym, ponieważ opisana we wniosku usługa komunikacji podmiejskiej klasyfikowana jest do klasy PKWiU 49.31 „TRANSPORT LĄDOWY PASAŻERSKI, MIEJSKI I PODMIEJSKI” właściwą stawką dla opodatkowania ww. usługi jest – na podstawie art. 41 ust. 2 w zw. z art. 146aa ust. 1 pkt 2 i poz. 39 załącznika nr 3 do ustawy – stawka podatku w wysokości 8%.

Informacje dodatkowe

Należy zauważyć że niniejsza decyzja rozstrzyga wyłącznie w zakresie klasyfikacji oraz stawki podatku VAT dla usług komunikacji podmiejskiej świadczonych na rzecz odbiorców tych usług, nie rozstrzyga natomiast kwestii zasad opodatkowania świadczeń pomiędzy Wnioskodawcą a gminami ościennymi w związku z zawartymi porozumieniami dotyczącymi usług przewozu osób na obszarze tych gmin.

Niniejsza WIS jest ważna, jeśli w przedmiotowej sprawie nie ma zastosowania zwolnienie podmiotowe lub przedmiotowe od podatku od towarów i usług (art. 42a ustawy). W zakresie wyeliminowania lub zastosowania zwolnienia Wnioskodawca może zwrócić się o interpretację indywidualną do Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

Podmiot, na rzecz którego wydano WIS, może ją stosować wyłącznie do usług tożsamych pod każdym względem z usługą będącą przedmiotem niniejszej decyzji.

Niniejsza WIS wiąże organy podatkowe wobec podatnika, dla którego została wydana, w odniesieniu do usługi będącej jej przedmiotem, która została wykonana po dniu, w którym WIS została doręczona.

Niniejsza WIS wygasa z mocy prawa w przypadku zmiany przepisów prawa podatkowego w zakresie podatku od towarów i usług odnoszących się do usługi będącej jej przedmiotem, w wyniku której WIS staje się niezgodna z tymi przepisami. Wygaśnięcie WIS następuje z dniem wejścia w życie przepisów, w wyniku których WIS stała się z nimi niezgodna (art. 42h ust. 1 ustawy).

POUCZENIE

Od niniejszej decyzji – stosownie do art. 220 § 1 w zw. z art. 221 oraz art. 223 § 2 Ordynacji podatkowej – służy Stronie odwołanie do Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej w terminie 14 dni od dnia jej doręczenia, na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP.

W przypadku wnoszenia odwołania w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii jako najwłaściwszy proponuje się kontakt z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego ePUAP.

Odwołanie od decyzji organu podatkowego powinno zawierać zarzuty przeciw decyzji, określać istotę i zakres żądania będącego przedmiotem odwołania oraz wskazywać dowody uzasadniające to żądanie (art. 222 Ordynacji podatkowej).