0112-KDSL2-1.450.547.2020.5.AS

WIĄŻĄCA INFORMACJA STAWKOWA (WIS)

Na podstawie art. 13 § 2a pkt 2 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2020 r., poz. 1325, z późn. zm.), zwanej dalej Ordynacją podatkową i art. 42a ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2020 r., poz. 106, z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, po rozpatrzeniu wniosku (…) z dnia 26 marca 2020 r. (data wpływu 1 kwietnia 2020 r.), uzupełnionego pismami z dnia 15 lipca 2020 r. (data wpływu 21 lipca 2020 r.) i z dnia 19 sierpnia 2020 r. (data wpływu 28 sierpnia 2020 r.), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej wydaje niniejszą wiążącą informację stawkową.

Przedmiot wniosku: towar - Pierogi z serem (pakowane w atmosferze ochronnej) sprzedawane w placówkach własnych sklepów firmowych.

Opis:

**

Składniki: ciasto: mąka, woda, masa, olej, sól; farsz: twaróg, cukier, aromat, rodzynki.

Rozstrzygnięcie: CN 19

Stawka podatku od towarów i usług: 5%

Podstawa prawna: art. 41 ust. 2a ustawy, w zw. z poz. 12 załącznika nr 10 do ustawy.

Cel wydania WIS: określenie stawki podatku od towarów i usług.

UZASADNIENIE

W dniu 1 kwietnia 2020 r. Wnioskodawca złożył wniosek w zakresie sklasyfikowania usługi według Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług na potrzeby określenia stawki podatku od towarów i usług.

W treści wniosku przedstawiono następujący opis:

„Opis: Pierogi z serem, pakowane w atmosferze ochronnej.

Składniki: ciasto: mąka, woda, masa, olej, sól; farsz: twaróg, cukier, aromat, rodzynki”.

Dodatkowo Wnioskodawca do wniosku dołączył zdjęcie przedmiotowego towaru.

Ponadto, w piśmie z dnia 15 lipca 2020 r., Wnioskodawca – zgodnie z treścią wezwania z dnia 8 lipca 2020 r., udzielił następujących odpowiedzi:

1. Czy Wnioskodawca jest producentem towaru: Pierogi z serem? Odp. Tak, jesteśmy producentem pierogów z serem.

2. Przedstawienie szczegółowego opisu procesu produkcji pierogów. Odp. Opis procesu produkcji pierogów z serem: Przygotowanie farszu:

   1. Pobrać ser biały z chłodni, sprawdzić zapach i smak.
   2. Ser przeznaczony na pierogi naważyć do pojemnika wraz z innymi surowcami (cukier, rodzynki) potrzebnymi do produkcji zgodnie z recepturą.
   3. Czas leżakowania przygotowanego farszu w hali produkcyjnej wynosi maksymalnie 1 godzinę.

   Przygotowanie ciasta:

   1. Postępować zgodnie z recepturą opracowaną przez Kierownika Działu.
   2. Pobrać z magazynków potrzebne surowce i przenieść do pomieszczenia „Ciastownia”
   3. Naważyć do miesiarki wszystkie składniki według receptury.
   4. Mieszać w dzieży przez 13 minut.
   5. Wymieszane ciasto przełożyć do pojemnika i przenieść do pomieszczenia „Pierogi”.
   6. Przechowywać ciasto w hali produkcyjnej przez maksymalnie 2 godziny.

   Przygotowanie pierogów:

   1. Postępować zgodnie z recepturą opracowaną przez Kierownika Działu.
   2. Pobrać przygotowane w ciastowni ciasto na pierogi do pomieszczenia „Pierogi”.
   3. Pobrać z chłodni przygotowany farsz do pomieszczenia „Pierogi”.
   4. Załadować maszynę farszem i ciastem.
   5. Formować pierogi na maszynie.
   6. Uformowane pierogi układać na tackach.
   7. Zagotować w kotle wodę z solą i olejem (ilości wg receptury).
   8. Do gotującej się wody wrzucić pierogi i gotować od czasu wypłynięcia pierogów przez 3 minuty.
   9. Wyjąć ugotowane pierogi do pojemników za pomocą durszlaka.
   10. Wstępnie studzić pierogi przez około 20 minut w pomieszczeniu „Pierogi”
   11. Naważyć pierogi na tacki.
   12. Przewieść pierogi do pomieszczenia „schładzalnia”.
   13. Studzić do temperatury 9o C.
   14. Przed rozpoczęciem pakowania sprawdzić temperaturę pierogów upewniając się, że schłodziły się do temperatury 9o C. Wyniki pomiaru zapisać w formularzu F_92 „Karta kontroli temperatury”.
   15. Zapakować w gazie.
   16. Pracownik produkcji drukuje odpowiednią ilość etykiet uprzednio uzupełniając datę przydatności na etykiecie. Kierownik lub Brygadzista odpowiedzialny jest za sprawdzenie daty przydatności na etykiecie.
   17. Pracownik produkcji po zapakowaniu przykleja etykiety.
   18. Zapakowane do koszy pierogi wydać do magazyn wyrobów gotowych

3. W jakiej postaci pierogi trafiają do sprzedaży (np. czy są zamrożone)? Odp. Pierogi trafiają na punkt sprzedaży (sklep firmowy) w opakowaniu jednostkowym. Zapakowane w atmosferze ochronnej (MAP). Nie są mrożone, po obróbce termicznej, tj. podgrzaniu są gotowe do spożycia.

4. Gdzie Wnioskodawca sprzedaje opisane we wniosku pierogi? W szczególności, czy sprzedaje je w prowadzonym przez siebie lokalu (np.: sklepie/kawiarni/cukierni/restauracji)? Odp. W prowadzonym przez siebie lokalu (sklepie firmowym).

5. Czy pierogi po ich zapakowaniu są metkowane i w takiej postaci są przekazywane do sprzedaży? Jeżeli tak, to czy cena za pierogi jest ustalona za opakowanie i umieszczona na metce produktu? Odp. Pierogi przekazywane są do punktów sprzedaży zapakowane w opakowania jednostkowe oraz oznaczone etykietą zawierającą informacje o składnikach (włączając surowce alergenne), wartości odżywczej, masie netto, sposobie przygotowania oraz warunkach przechowywania. Cena odnosi się do opakowania jednostkowego i jest widoczna obok produktu na plakietce, nie bezpośrednio na nim.

6. Jeżeli pierogi są sprzedawane w prowadzonym przez siebie lokalu, to:

   1. czy są przeznaczone do bezpośredniej konsumpcji i sprzedawane np. na sztuki, czy też są sprzedawane w opakowaniu jednostkowym?
   2. czy pierogi są przygotowywane i sprzedawane w taki sposób, że są gotowe do spożycia na miejscu, w szczególności czy następuje ich obróbka termiczna, wyłożenie na naczynia, itp.?
   3. czy w/przed punkcie/punktem sprzedaży znajdują się stoliki i krzesła?
   4. czy są dostępne naczynia i sztućce?
   5. czy w punkcie sprzedaży są: toalety, szatnia?
   6. czy personel przyjmuje zamówienie klienta przy „ladzie”, czy przy „stoliku”?
   7. czy personel doradza klientowi przy sprzedaży (wyborze pierogów)?
   8. czy personel informuje o oferowanych produktach?
   9. czy w przypadku sprzedaży pierogów gotowych do spożycia na miejscu personel nakłada je na naczynie i donosi do stolika?
   10. czy personel sprząta naczynia ze stolika?
   11. czy w związku ze sprzedażą pierogów personel wykonuje inne niż wskazane wyżej czynności? Jeżeli tak, należy wskazać jakie.

   Odp.

   1. Pierogi sprzedawane są w opakowaniu jednostkowym, na wynos dla klienta.
   2. Pierogi sprzedawane są w opakowaniu jednostkowym, na wynos dla klienta.
   3. Nie dotyczy.
   4. Nie dotyczy.
   5. Nie dotyczy.
   6. Nie dotyczy.
   7. Tak.
   8. Tak.
   9. Nie dotyczy.
   10. Nie dotyczy.
   11. Nie dotyczy.

Ponadto, w piśmie z dnia 19 sierpnia 2020 r., Wnioskodawca – zgodnie z treścią wezwania z dnia 13 sierpnia 2020 r., udzielił poniższych odpowiedzi:

1. Wskazanie składu surowcowego do 100% wszystkich składników występujących w produkcie gotowym wraz ze wskazaniem dokładnej procentowej zawartości każdego z tych składników. Odp. Składniki: ciasto: mąka, woda, masa, olej, sól; farsz: twaróg, cukier, aromat, rodzynki.
2. Komu Wnioskodawca sprzedaje opisany we wniosku towar? (czy sprzedaż następuje innym podmiotom gospodarczym, np. punktom gastronomicznym, placówkom handlowym, czy też sprzedaż następuje bezpośrednio konsumentom, tj. zwykłym klientom detalicznym). Odp. Towar opisany we wniosku sprzedawany jest bezpośrednio konsumentom, tj. klientom detalicznym.

Uzasadnienie sposobu zidentyfikowania świadczenia na potrzeby podatku od towarów i usług.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy – opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy – przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

W świetle przepisu art. 8 ust. 1 ustawy – przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (…).

W złożonym w dniu 1 kwietnia 2020 r. wniosku w części D.1, w poz. 52. „Przedmiot wniosku” Wnioskodawca zaznaczył kwadrat nr 2. „usługa”, natomiast w poz. 54. jako klasyfikację, według której ma zostać zaklasyfikowany przedmiot wniosku – wskazano Polską Klasyfikację Wyrobów i Usług – kwadrat nr 3. Jednocześnie, Zainteresowany

w poz. 55. „Proponowana przez wnioskodawcę klasyfikacja towaru lub usługi według Nomenklatury scalonej (CN)/ Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych (PKOB)/ Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług (PKWiU (Polska Klasyfikacja Wyrobów i Usług))” wpisał 56, co sugeruje, że przedmiotowe pierogi, zdaniem Wnioskodawcy, należy zaklasyfikować do usług związanych z wyżywieniem – PKWiU 56.

Uwzględniając zatem powyższe przepisy oraz intencje Wnioskodawcy, w pierwszej kolejności należy ustalić, czy w przypadku sprzedaży pierogów, w okolicznościach wskazanych we wniosku, mamy do czynienia ze sprzedażą towaru, czy też usługą w rozumieniu ustawy. W tym celu należy posiłkować się orzecznictwem Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej (TSUE), który w licznych wyrokach odniósł się do kwestii klasyfikacji czynności jako świadczenia usług, czy dostawy towarów.

Jak wskazał TSUE w wyroku z dnia 27 października 2005 r., nr C-41/04, w sprawie Levob Verzekeringen i OV Bank (pkt 19) oraz wyroku z dnia 29 marca 2007 r., nr C-111/05 w sprawie Aktiebolaget NN (pkt 21), w przypadku gdy transakcja składa się z szeregu świadczeń i czynności, należy brać pod uwagę wszystkie okoliczności, w jakich jest ona dokonywana, w celu określenia, po pierwsze czy chodzi o dwa, czy więcej świadczeń odrębnych, czy też o świadczenie jednolite, a po drugie, czy w tym ostatnim przypadku owo jednolite świadczenie należy zakwalifikować jako dostawę towarów, czy jako świadczenie usług.

Natomiast w wyroku z dnia 10 marca 2005 r., nr C-491/03 w sprawie Ottmar Hermann (pkt 22), TSUE wskazał, że: „Ponieważ sprzedaży jakiegoś towaru zawsze towarzyszy świadczenie jakiejś minimalnej usługi (takiej jak wyłożenie towarów na stoiskach, wydanie faktury, itd.), jedynie usługi inne niż te, które towarzyszą nieodłącznie sprzedaży jakiegoś towaru, mogą być wzięte pod uwagę przy ocenie udziału świadczenia usług w odniesieniu do całości złożonej czynności, obejmującej również dostawę jakiegoś towaru”.

Zatem, tylko usługi odrębne od usług nierozerwalnie związanych ze sprzedażą towarów można brać pod uwagę w celu określenia udziału świadczenia usług w świadczeniu złożonym, obejmującym również dostawę towarów.

W wyroku z dnia 2 maja 1996 r., nr C-231/94 w sprawie Faaborg-Gelting Linien w pkt 14 TSUE orzekł, że działalność restauracyjną charakteryzuje szereg elementów i czynności, wśród których dostawa żywności jest tylko jedną ze składowych i gdzie zdecydowanie przeważają usługi. Świadczenie takie należy zatem uznać za świadczenie usług, o którym mowa w art. 6 ust. 1 szóstej dyrektywy. Odwrotnie jest natomiast, gdy transakcja dotyczy artykułów żywnościowych na wynos i nie wiąże się ze świadczeniem usług służących organizacji konsumpcji na miejscu w odpowiednich warunkach. Stąd w odniesieniu do działalności restauracyjnej prowadzonej na promie TSUE podkreślił, że sprzedaż gotowych artykułów żywnościowych i napojów do spożycia na miejscu jest wynikiem świadczenia szeregu usług, od przygotowania posiłku do jego podania, i że wiąże się z zapewnieniem klientom infrastruktury obejmującej salę jadalną z pomieszczeniami przyległymi (szatnia itd.) oraz meble i nakrycia. W niektórych przypadkach osoby fizyczne, które zawodowo realizują świadczenia wchodzące w skład działalności restauracyjnej, nakrywają do stołu, służą poradą klientom i udzielają im wyjaśnień w przedmiocie oferowanych artykułów żywnościowych i napojów, podają te produkty do stołu i wreszcie sprzątają stoły po konsumpcji (pkt 13 tego wyroku).

Natomiast w wyroku z dnia 10 marca 2011 r. w sprawach połączonych C-497/09, C-499/09, C-501/09 i C-502/09 TSUE wskazał, że przygotowanie popcornu, co następuje jednocześnie z jego produkcją, oraz pakowanie popcornu i nachos do opakowań to integralne elementy sprzedaży tych produktów i nie stanowią w związku z tym odrębnych transakcji. Poza tym zarówno przygotowanie, jak przechowywanie artykułów żywnościowych w określonej temperaturze następuje w sposób regularny, a nie w zależności od zamówienia konkretnego klienta (pkt 72 cyt. wyroku).

Trzeba również zauważyć, że udostępnianie mebli (stolików, stołków, krzeseł i ławek), poza tym, że nie dotyczy wszystkich kin, jest z reguły niezależne od sprzedaży popcornu i nachos; meble te w równym stopniu stanowią miejsce oczekiwania lub spotkania. Konsumpcja następuje zresztą w praktyce w sali projekcyjnej. W tym celu fotele w niektórych salach są wyposażone w uchwyty na kubki, co pozwala na utrzymanie tych sal w czystości. Samej obecności takiego umeblowania, służącego między innymi ułatwieniu ewentualnej konsumpcji tego rodzaju artykułów żywnościowych, nie można uważać za element świadczenia usług powodujący uznanie całej transakcji za świadczenie usług (pkt 73 ww. wyroku).

Zgodnie z art. 6 ust. 1 rozporządzenia wykonawczego Rady (UE) nr 282/2011 z dnia 15 marca 2011 r. ustanawiającego środki wykonawcze do dyrektywy 2006/112/WE w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE L 77 z 23.3.2011, str. 1, z późn. zm.) – usługi restauracyjne i cateringowe oznaczają usługi polegające na dostarczaniu gotowej lub niegotowej żywności lub napojów albo żywności i napojów, przeznaczonych do spożycia przez ludzi, wraz z odpowiednimi usługami wspomagającymi pozwalającymi na ich natychmiastowe spożycie. Dostarczanie żywności lub napojów lub żywności i napojów stanowi jedynie element większej całości, w której muszą przeważać usługi. Usługi restauracyjne polegają na świadczeniu takich usług w lokalu należącym do usługodawcy, podczas gdy usługi cateringowe polegają na świadczeniu takich usług poza lokalem usługodawcy.

Z przedstawionych przez Wnioskodawcę informacji wynika, że dostawie produktu nie towarzyszą usługi przesądzające, że mamy do czynienia z usługą restauracyjną. We wniosku nie wskazano, aby występowały usługi charakterystyczne dla działalności restauracyjnej, takie jak m.in.: nakrywanie do stołu, podawanie produktów do stołu i wreszcie sprzątanie stołów po konsumpcji, które w takiej sytuacji miałyby przeważające znaczenie.

Wnioskodawca wskazał, że jest producentem pierogów z serem. Pierogi trafiają na punkt sprzedaży (sklep firmowy) w opakowaniu jednostkowym. Zapakowane w atmosferze ochronnej (MAP). Ponadto, z wniosku wynika, że pierogi z serem przed zapakowaniem przechodzą wstępną obróbkę termiczną, natomiast przed spożyciem należy je gotować około 5 minut na wolnym ogniu (wg informacji na opakowaniu). Personel natomiast jedynie doradza klientowi przy sprzedaży (wyborze pierogów) i informuje o oferowanych produktach.

Mając na uwadze powyższą analizę oraz opis podany przez Wnioskodawcę należy stwierdzić, że – dla celów stosowania podatku od towarów i usług – sprzedaż pierogów będących przedmiotem wniosku należy uznać za dostawę towaru.

Uzasadnienie klasyfikacji towaru.

W myśl art. 5a ustawy – towary i usługi będące przedmiotem czynności, o których mowa w art. 5, wymienione w klasyfikacji w układzie odpowiadającym Nomenklaturze scalonej (CN) zgodnej z rozporządzeniem Rady (EWG) nr 2658/87 z dnia 23 lipca 1987 r. w sprawie nomenklatury taryfowej i statystycznej oraz w sprawie Wspólnej Taryfy Celnej (Dz. Urz. WE L 256 z 07.09.1987, str. 1, z późn. zm. – Dz. Urz. UE Polskie wydanie specjalne, rozdz. 2, t. 2, str. 382, z późn. zm.) lub w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, są klasyfikowane według Nomenklatury scalonej (CN) lub klasyfikacji wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, jeżeli dla tych towarów lub usług przepisy ustawy lub przepisy wykonawcze wydane na jej podstawie powołują działy, pozycje, podpozycje lub kody Nomenklatury scalonej (CN) lub symbole klasyfikacji statystycznych.

Natomiast zgodnie z art. 42a pkt 2 lit. a ustawy – wiążąca informacja stawkowa, zwana dalej „WIS”, jest decyzją wydawaną na potrzeby opodatkowania podatkiem dostawy towaru, importu towarów, wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów albo świadczenia usług, która zawiera klasyfikację towaru według działu, pozycji, podpozycji lub kodu Nomenklatury scalonej (CN) albo według sekcji, działu, grupy lub klasy Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych albo usługi według działu, grupy, klasy, kategorii, podkategorii lub pozycji Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług niezbędną do określenia stawki podatku właściwej dla towaru lub usługi.

Symbole statystyczne i Nomenklatura scalona wykorzystywane w ustawie służą wyłącznie stosowaniu odpowiednich przepisów, w tym określeniu właściwej stawki podatku od towarów i usług. Nie przesądzają natomiast o tym, czy w świetle przepisów ustawy mamy do czynienia z towarem lub też usługą.

Dokonując klasyfikacji towaru spożywczego do odpowiedniego grupowania w odpowiedniej klasyfikacji statystycznej należy kierować się następującymi zasadami:

• jeżeli dostawie towaru spożywczego towarzyszą „dodatkowe usługi”, wspomagające (przetwarzające ten produkt), polegające np. na przygotowaniu i podaniu tego towaru do natychmiastowego spożycia, wykonywane przez sprzedającego (placówkę gastronomiczną) – dostawa tego towaru klasyfikowana jest według PKWiU 2015 w grupowaniu 56 – Usługi związane z wyżywieniem;
• jeżeli towary spożywcze wydawane są w ramach usług restauracyjnych i cateringowych – klasyfikacja do PKWiU 2015 w grupowaniu 56 – Usługi związane z wyżywieniem;
• jeżeli natomiast dostawie towaru spożywczego nie towarzyszą żadne „dodatkowe usługi” wykonywane przez sprzedającego (z wyjątkiem nierozerwalnie związanych z dostawą tych towarów, np. takie jak: umieszczenie towaru na półkach sklepowych, czy wystawienie rachunku) – towar ten klasyfikowany jest według CN.

Przy czym zawsze należy w pierwszej kolejności ocenić towary spożywcze wydawane do bezpośredniego spożycia pod kątem zaklasyfikowania ich według PKWiU 2015 do grupowania „Usługi związane z wyżywieniem” PKWiU 56 (art. 41 ust. 12f ustawy). Jednak przyporządkowanie danego towaru spożywczego do grupowania PKWiU 56 „Usługi związane z wyżywieniem”, nie zmienia charakteru tego świadczenia jako towaru w świetle ustawy. Dopiero w sytuacji, w której towar ten nie podlega zaklasyfikowaniu w tym grupowaniu, należy dokonać jego klasyfikacji według CN. Mogą również wystąpić sytuacje, w których dany towar nie będzie podlegał klasyfikacji według PKWiU oraz CN.

W przedmiotowej sprawie, opisanej dostawie towaru spożywczego – nie towarzyszą usługi wspomagające (dodatkowe) wykonywane przez sprzedającego, z wyjątkiem nierozerwalnie związanych z klasyczną dostawą takich towarów, tj. doradzenie klientowi przy wyborze towarów, a także poinformowanie o oferowanych produktach.

Ponadto – co istotne w sprawie – opisany we wniosku towar nie nadaje się do bezpośredniego spożycia, ponieważ – jak wskazał Wnioskodawca – jest on sprzedawany w opakowaniu jednostkowym oklejonym etykietą, a przed spożyciem zalecana jest dalsza obróbka cieplna (wg informacji na opakowaniu).

Wobec powyższego, dostawę wyżej opisanego towaru spożywczego – któremu nie towarzyszą usługi dodatkowe, wspomagające jego dostawę i który nie nadaje się do bezpośredniego spożycia, należy uznać za dostawę towaru, którego sprzedaż należy klasyfikować według kodu CN.

Zgodnie z art. 1 ust. 2 rozporządzenia Rady (EWG) nr 2658/87 z dnia 23 lipca 1987 r. w sprawie nomenklatury taryfowej i statystycznej oraz w sprawie Wspólnej Taryfy Celnej Nomenklatura scalona obejmuje:

1. nomenklaturę Systemu Zharmonizowanego;
2. wspólnotowe podpodziały do tej nomenklatury nazywane „podpozycjami CN” w tych przypadkach, gdy określona jest odpowiadająca stawka celna;
3. przepisy wstępne, dodatkowe uwagi do sekcji lub działów oraz przypisy odnoszące się do podpozycji CN.

Jednolitemu stosowaniu zarówno Systemu Zharmonizowanego (HS), jak i Nomenklatury scalonej (CN) służą Noty wyjaśniające.

Klasyfikacja towarów w Nomenklaturze scalonej podlega regułom zawartym w Ogólnych regułach interpretacji Nomenklatury scalonej zapewniającym jednolitą interpretację, co oznacza, że dany towar jest zawsze klasyfikowany do jednej i tej samej pozycji i podpozycji z wyłączeniem wszelkich innych, które mogłyby być brane pod uwagę. Reguła 1 Ogólnych reguł interpretacji Nomenklatury scalonej (ORINS) wskazuje, że tytuły sekcji, działów i poddziałów mają znaczenie wyłącznie orientacyjne. Dla celów prawnych klasyfikację towarów ustala się zgodnie z brzmieniem pozycji i uwag do sekcji lub działów oraz zgodnie z Ogólnymi regułami interpretacji Nomenklatury scalonej.

Zgodnie z tytułem działu 19 Nomenklatury scalonej, dział ten obejmuje „Przetwory ze zbóż, mąki, skrobi lub mleka; pieczywa cukiernicze”. Natomiast Noty wyjaśniające do HS wskazują – „Niniejszy dział obejmuje szereg przetworów zwykle używanych do żywności, które są wyprodukowane albo bezpośrednio ze zbóż objętych działem 10., z produktów objętych działem 11., lub ze spożywczej mąki, mączki i proszku pochodzenia roślinnego, objętych innymi działami (zbożowa mąka, kasze i mączki, skrobie, owocowe lub roślinne mąki, mączki i proszki), albo z produktów objętych pozycjami od 0401 do 0404. Niniejszy dział obejmuje również pieczywa cukiernicze i herbatniki, nawet jeśli nie zawierają mąki, skrobi lub innych produktów zbożowych”.

Z uwagi 1 do działu 19 wynika, że niniejszy dział nie obejmuje:

(a) przetworów spożywczych zawierających więcej niż 20 % masy kiełbasy, mięsa, podrobów, krwi, ryb lub skorupiaków, mięczaków lub pozostałych bezkręgowców wodnych, lub dowolnej z nich kombinacji (dział 16), z wyjątkiem przypadków, kiedy przetwory stanowią nadzienie wyrobów objętych pozycją 1902;

(b) sucharów lub pozostałych artykułów wykonanych z mąki lub ze skrobi, specjalnie przygotowanych do karmienia zwierząt (pozycja 2309);

(c) leków lub pozostałych produktów, objętych działem 30.

Pozycja 1902 zawiera: „Makarony, nawet poddane obróbce cieplnej lub nadziewane (mięsem lub innymi substancjami), lub przygotowane inaczej, takie jak spaghetti, rurki, nitki, lasagne, gnocchi, ravioli, cannelloni; kuskus, nawet przygotowany”.

Zgodnie z Notami wyjaśniającymi do HS do pozycji 1902: „Makarony objęte niniejszą pozycją są produktami niefermentowanymi zrobionymi z semoliny lub mąki pszennej, kukurydzianej, ryżowej, ziemniaczanej itd.

(…)

Makarony objęte niniejszą pozycją mogą być poddane obróbce termicznej, nadziewane mięsem, rybami, serem lub innymi substancjami w dowolnej proporcji lub inaczej przetworzone (np. jako przygotowane dania zawierające inne składniki takie jak warzywa, sos, mięso). Gotowanie powoduje zmiękczenie makaronu bez zmiany jego podstawowej pierwotnej formy.

Nadziewane makarony mogą mieć formę całkowicie zamkniętą (np. ravioli), otwartą na końcach (np. cannelloni) lub mogą być ułożone warstwami, tak jak lasagne”.

Uwzględniając powyższe, przedmiotowy towar spełnia kryteria i posiada właściwości dla towarów objętych działem CN 19. Klasyfikacja towaru jest zgodna z postanowieniami 1 reguły Ogólnych reguł interpretacji Nomenklatury scalonej oraz uwagą 1a do działu 19.

Uzasadnienie zastosowania stawki podatku od towarów i usług.

W myśl art. 41 ust. 1 ustawy – stawka podatku wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

Przy czym, w świetle art. 146aa ust. 1 pkt 1 ustawy – w okresie od dnia 1 stycznia 2019 r. do końca roku następującego po roku, dla którego wartość relacji, o której mowa w art. 38a pkt 4 ustawy z dnia 27 sierpnia 2009 r. o finansach publicznych, jest nie większa niż 43% oraz wartość, o której mowa w art. 112aa ust. 5 tej ustawy, jest nie mniejsza niż -6%, stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%.

Zgodnie z art. 146aa ust. 1a ustawy, jeżeli w roku następującym po roku, dla którego osiągnięte zostały wartości, o których mowa w ust. 1, zostaną spełnione warunki, o których mowa w art. 112d ust. 1 ustawy z dnia 27 sierpnia 2009 r. o finansach publicznych, stosowanie stawek, o których mowa w ust. 1, przedłuża się do końca roku następującego po roku, w którym:

1. kwota wydatków jest obliczana zgodnie z art. 112aa ust. 1 ustawy z dnia 27 sierpnia 2009 r. o finansach pub-licznych w związku ze spełnieniem warunków, o których mowa w art. 112d ust. 4 tej ustawy, oraz
2. wartość relacji, o której mowa w art. 38a pkt 4 ustawy z dnia 27 sierpnia 2009 r. o finansach publicznych, jest nie większa niż 43% oraz wartość, o której mowa w art. 112aa ust. 5 tej ustawy, jest nie mniejsza niż -6%.

Z kolei, na mocy art. 41 ust. 2a ustawy – dla towarów wymienionych w załączniku nr 10 do ustawy, innych niż sklasyfikowane według Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług w grupowaniu usługi związane z wyżywieniem (PKWiU 56), stawka podatku wynosi 5%.

W załączniku nr 10 do ustawy, zawierającym wykaz towarów i usług opodatkowanych stawką podatku w wysokości 5%, w poz. 12 wskazano CN 19 „Przetwory ze zbóż, mąki, skrobi lub mleka; pieczywa cukiernicze”.

W związku z powyższym, ponieważ przedmiotowy towar klasyfikowany jest do działu 19 Nomenklatury scalonej (CN), jego dostawa, import lub wewnątrzwspólnotowe nabycie podlega opodatkowaniu stawką podatku VAT (podatek od towarów i usług) w wysokości 5%, na podstawie art. 41 ust. 2a ustawy, w zw. z poz. 12 załącznika nr 10 do ustawy.

Informacje dodatkowe.

Niniejsza WIS jest ważna, jeśli w przedmiotowej sprawie nie ma zastosowania zwolnienie podmiotowe lub przedmiotowe od podatku od towarów i usług (art. 42a ustawy). W zakresie wyeliminowania lub zastosowania zwolnienia Wnioskodawca może zwrócić się o interpretację indywidualną do Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

Podmiot, na rzecz którego wydano WIS, może ją stosować wyłącznie do towarów tożsamych pod każdym względem z towarem będącym przedmiotem niniejszej decyzji.

Niniejsza WIS wiąże organy podatkowe wobec podmiotu, dla którego została wydana, w odniesieniu do towaru będącego przedmiotem dostawy, importu lub wewnątrzwspólnotowego nabycia dokonanych po dniu, w którym WIS została doręczona.

Niniejsza WIS wygasa z mocy prawa w przypadku zmiany przepisów prawa podatkowego w zakresie podatku od towarów i usług odnoszących się do towaru będącego jej przedmiotem, w wyniku której WIS staje się niezgodna z tymi przepisami. Wygaśnięcie WIS następuje z dniem wejścia w życie przepisów, w wyniku których WIS stała się z nimi niezgodna (art. 42h ust. 1 ustawy).

POUCZENIE

Od niniejszej decyzji – stosownie do art. 220 § 1, w związku z art. 221 oraz art. 223 § 2 Ordynacji podatkowej – służy Stronie odwołanie do Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej w terminie 14 dni od dnia jej doręczenia, na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała, lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP.

W przypadku wnoszenia odwołania w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii jako najwłaściwszy proponuje się kontakt z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego ePUAP.

Odwołanie od decyzji organu podatkowego powinno zawierać zarzuty przeciw decyzji, określać istotę i zakres żądania będącego przedmiotem odwołania oraz wskazywać dowody uzasadniające to żądanie (art. 222 Ordynacji podatkowej).

**